2.7.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 178/18

(1)

Sprawozdanie na temat oceny zagrożeń dotyczące nowej substancji psychoaktywnej 1-fenylo-2-(pirolidyn-1-ylo)pentan-1-on (α-pirolidynowalerofenon, α-PVP) zostało sporządzone zgodnie z decyzją 2005/387/WSiSW w ramach sesji specjalnej komitetu naukowego Europejskiego Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii w poszerzonym składzie, a następnie przedłożone Komisji i Radzie w dniu 27 listopada 2015 r.

(2)

α-PVP jest silnie działającą substancją o właściwościach psychostymulujących, pod względem struktury zbliżoną do katynonu, pirowaleronu i metylenodioksypirowaleronu (MDPV), które podlegają kontroli na mocy konwencji ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 r. α-PVP została wykryta we wszystkich 28 państwach członkowskich, a także w Turcji i Norwegii; z informacji uzyskanych w wyniku konfiskat i na podstawie zebranych próbek wynika, że substancja ta występuje przeważnie w postaci proszku i tabletek. Dostępne informacje sugerują, że wielokilogramowe ilości substancji α-PVP są przywożone na rynek narkotykowy na terytorium UE z Chin, a następnie dystrybuowane w całej Unii. Dwa nielegalne zakłady produkcyjne zostały zajęte na terenie jednego z państw członkowskich, co świadczy o zdolności wytwarzania substancji α-PVP także w Unii.

(3)

Osiem państw członkowskich, w których wykryto α-PVP, zgłosiło łącznie 115 przypadków śmiertelnych i 191 przypadków ostrego zatrucia. W większości przypadków substancja α-PVP była stosowana, celowo lub nieumyślnie, w połączeniu z innymi substancjami farmakologicznie czynnymi. Jeżeli α-PVP stałaby się powszechniej dostępna i używana, konsekwencje dla zdrowia osób i zdrowia publicznego mogłyby być znaczące.

(4)

Z dostępnych danych wynika, że α-PVP jest stosowana przez osoby przyjmujące substancje pobudzające w miejscach rozrywki, a także przez osoby używające środków odurzających wysokiego ryzyka, w tym przyjmujące stymulanty i opioidy drogą iniekcji, i że wśród takich osób powszechnym zjawiskiem może być politoksykomania. Dane na temat rozpowszechnienia użycia omawianej substancji, długoterminowych konsekwencji i zagrożeń społecznych związanych z tą substancją są ograniczone.

(5)

Nie ma dostępnych informacji ani opublikowanych badań pozwalających na kompleksową ocenę zagrożeń zdrowotnych związanych z substancją α-PVP, tj. toksyczności przewlekłej i ostrej, ale obserwacje na zwierzętach sugerują, że skutki działania tej substancji są zbliżone do działania innych substancji stymulujących. U ludzi zaobserwowano niepożądane objawy, w tym: częstoskurcz, hipertermia, nadmierna potliwość, pobudzenie, konwulsje lub napady, zdezorientowanie, agresja. Dane z badań przedklinicznych sugerują, że substancja α-PVP może u ludzi łączyć się z ryzykiem jej nadużywania oraz może mieć potencjał uzależniający.

(6)

α-PVP nie ma ustalonego ani uznanego zastosowania medycznego u ludzi ani u zwierząt. Poza wykorzystywaniem tej substancji w analitycznych materiałach referencyjnych i w badaniach naukowych analizujących ją pod względem chemicznym, farmakologicznym i toksykologicznym w wyniku jej pojawienia się na rynku narkotykowym, nic nie wskazuje na to, że substancję tę stosuje się do innych celów.

(7)

Pomimo ograniczonych dowodów naukowych dostępnych na temat α-PVP, dowody i informacje na temat zagrożeń dla zdrowia, jakie stwarza ta substancja – co udokumentowano wykryciem jej w przypadkach śmiertelnych i przypadkach ostrego zatrucia – stanowią dostateczne uzasadnienie, by objąć α-PVP środkami kontrolnymi w całej Unii.

(8)

Zważywszy na fakt, że 16 państw członkowskich kontroluje α-PVP na mocy przepisów krajowych zgodnie z zobowiązaniami wynikającymi z konwencji Narodów Zjednoczonych o substancjach psychotropowych z 1971 r., a pięć państw członkowskich stosuje inne środki prawne w celu kontroli tej substancji, poddanie jej środkom kontroli w całej Unii pomogłoby uniknąć pojawienia się przeszkód w transgranicznym egzekwowaniu prawa i współpracy sądowej, a także umożliwiłoby ochronę przed zagrożeniami, które mogłyby się pojawić w wyniku jej dostępności i używania.

(9)

Decyzja 2005/387/WSiSW powierza Radzie uprawnienia wykonawcze mające na celu szybkie i oparte na wiedzy fachowej reagowanie na poziomie Unii na pojawianie się nowych substancji psychoaktywnych wykrywanych i zgłaszanych przez państwa członkowskie, poprzez poddawanie tych substancji środkom kontroli w całej Unii. Ponieważ spełnione są warunki i procedura zainicjowania wykonywania tych uprawnień wykonawczych, należy przyjąć decyzję wykonawczą, aby poddać α-PVP środkom kontroli w całej Unii.

(10)

Dania jest związana decyzją 2005/387/WSiSW, a zatem bierze udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji, która wykonuje decyzję 2005/387/WSiSW.

(11)

Irlandia jest związana decyzją 2005/387/WSiSW, a zatem bierze udział w przyjęciu i stosowaniu niniejszej decyzji, która wykonuje decyzję 2005/387/WSiSW.

(12)

Zjednoczone Królestwo nie jest związane decyzją 2005/387/WSiSW, a zatem nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji, która wykonuje decyzję 2005/387/WSiSW, nie jest nią związane ani jej nie stosuje,