15.9.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 239/63

(1)

Kontrahenci centralni pośredniczą między kontrahentami umów podlegających obrotowi na co najmniej jednym rynku finansowym. Ryzyko kredytowe tych kontrahentów jest łagodzone przez ustanowienie zabezpieczenia, które obliczane jest na pokrycie ewentualnych strat z chwilą niewykonania zobowiązania. Kontrahenci centralni przyjmują tylko aktywa o wysokim stopniu płynności, na ogół środki gotówkowe, jako zabezpieczenie w celu spełnienia wezwania do uzupełnienia zmiennego depozytu zabezpieczającego, aby zachować możliwość szybkiego upłynnienia w przypadku niewykonania zobowiązania.

(2)

Systemy programów emerytalnych (PSA) w wielu państwach członkowskich są aktywnymi uczestnikami rynków instrumentów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym. Jednak systemy programów emerytalnych zasadniczo minimalizują jednak swój stan środków gotówkowych, natomiast utrzymują bardziej rentowne inwestycje, takie jak papiery wartościowe, w celu zapewnienia wysokich zysków swoim beneficjentom, tj. emerytom. Podmioty prowadzące działalność w zakresie systemu programów emerytalnych, których zasadniczym celem jest zapewnianie świadczeń emerytalnych, na ogół w postaci dożywotnich wypłat, ale również w postaci wypłat realizowanych przez określony czas lub jako płatności jednorazowe, zwykle minimalizują swoje alokacje gotówkowe, aby zmaksymalizować efektywność i zyski dla ubezpieczonych. Dlatego nakładanie na takie podmioty wymogu centralnego rozliczania kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym doprowadziłoby do zamiany znacznej części ich aktywów na gotówkę, aby mogły one spełnić obowiązujące kontrahentów centralnych wymogi dotyczące depozytów zabezpieczających.

(3)

Artykuł 89 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 przewiduje zatem, że przez okres trzech lat od wejścia w życie tego rozporządzenia obowiązek rozliczania, o którym mowa w art. 4, nie ma zastosowania do kontraktów pochodnych będących przedmiotem obrotu poza rynkiem regulowanym, co do których można obiektywnie stwierdzić za pomocą pomiarów, że zmniejszają ryzyko inwestycji bezpośrednio związane z wypłacalnością finansową systemów programów emerytalnych. Okres przejściowy ma zastosowanie również do podmiotów powołanych w celu realizacji świadczeń wyrównawczych na rzecz uczestników systemów programów emerytalnych w przypadku niewykonania zobowiązania.

(4)

Aby w pełni ocenić obecną sytuację, Komisja opracowała sprawozdanie zgodnie z art. 85 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 648/2012 oceniające, czy kontrahenci centralni podjęli niezbędne starania do opracowania odpowiednich rozwiązań technicznych służących przenoszeniu przez systemy programów emerytalnych zabezpieczeń niegotówkowych jako zmiennych depozytów zabezpieczających. W celu przeprowadzenia tej oceny Komisja zleciła przeprowadzenie badania podstawowego nad rozwiązaniami w zakresie dostarczenia przez systemy programów emerytalnych zabezpieczenia niegotówkowego kontrahentom centralnym, jak również w sprawie skutków zniesienia zwolnienia w przypadku braku rozwiązania, jeśli chodzi o zmniejszenie przychodów emerytalnych emerytów będących beneficjentami odnośnych systemów programów emerytalnych.

(5)

Zgodnie z ustaleniami zawartymi w sprawozdaniu Komisja stwierdza, że dotychczas nie dołożono niezbędnych starań, by opracować odpowiednie rozwiązania techniczne, a negatywne skutki centralnego rozliczania kontraktów pochodnych dla świadczeń emerytalnych przyszłych emerytów nadal istnieją.

(6)

Trzyletni okres przejściowy, o którym mowa w art. 89 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 648/2012, należy zatem przedłużyć o dwa lata.

(7)

Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie jak najszybciej, aby umożliwić przedłużenie istniejących okresów przejściowych, zanim one upłyną lub jak najszybciej po ich upływie. Późniejszy termin wejścia w życie może spowodować brak pewności prawa dla systemów programów emerytalnych co do tego, czy muszą rozpocząć przygotowania do przyszłych zobowiązań rozliczeniowych,