20.10.2011   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 275/1

(1)

W dniu 26 stycznia 2011 r. Komisja Europejska („Komisja”) ogłosiła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”) wszczęcie postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Unii kwasu szczawiowego pochodzącego z Indii i Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) („państw, których dotyczy postępowanie”).

(2)

Postępowanie antydumpingowe zostało wszczęte w wyniku wniosku złożonego dnia 13 grudnia 2010 r. przez Europejską Radę Przemysłu Chemicznego (CEFIC) w imieniu Oxaquim SA („skarżący”) mającego znaczący udział, w tym przypadku ponad 25 %, w łącznej unijnej produkcji kwasu szczawiowego. Wspomniana skarga zawierała dowody prima facie wskazujące na przywóz wymienionego produktu po cenach dumpingowych i wynikającą z niego istotną szkodę, które uznano za wystarczające uzasadnienie wszczęcia postępowania.

(3)

Komisja oficjalnie poinformowała o wszczęciu postępowania skarżącego innych znanych producentów unijnych, producentów eksportujących i przedstawicieli państw, których dotyczy postępowanie, importerów i użytkowników, a także zainteresowane stowarzyszenia. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(4)

Z uwagi na widocznie dużą liczbę producentów eksportujących w państwach, których dotyczy postępowanie, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania przewidziano kontrole wyrywkowe w celu stwierdzenia dumpingu oraz szkody zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego. Aby umożliwić Komisji podjęcie decyzji o kontroli wyrywkowej, a jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby umożliwić dobór próby, zwrócono się do wszystkich producentów eksportujących w poszczególnych państwach, których dotyczy postępowanie, o zgłoszenie się do Komisji i dostarczenie podstawowych informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu i dotyczących działalności związanej z produktem objętym postępowaniem prowadzonej przez nich w okresie od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. Gotowość do wzięcia udziału w kontroli wyrywkowej wyraziły cztery indyjskie przedsiębiorstwa, w tym jedno, które nie zgłosiło żadnej sprzedaży do Unii, oraz trzy grupy przedsiębiorstw z ChRL. Wobec ograniczonej liczby współpracujących przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw nie uznano za konieczne przeprowadzenia kontroli wyrywkowej ani w przypadku Indii, ani ChRL, i poinformowano strony, że nie zostanie przeprowadzony dobór próby.

(5)

Jedna grupa przedsiębiorstw z ChRL wycofała się na wczesnym etapie z dalszej współpracy w dochodzeniu. Ponadto jedno indyjskie przedsiębiorstwo odmówiło Komisji dostępu do jego zakładu produkcyjnego w celu wizyty weryfikacyjnej. Uznano je w związku z tym za niewspółpracujące, zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, i poinformowano je o możliwych konsekwencjach.

(6)

Aby umożliwić producentom eksportującym w ChRL złożenie wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych („MET”) lub o traktowanie indywidualne („IT”), Komisja przesłała współpracującym producentom eksportującym z ChRL oraz władzom ChRL formularze wniosków w terminie ustalonym w zawiadomieniu o wszczęciu. Jedna chińska grupa przedsiębiorstw złożyła wniosek o MET zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego lub, w razie nieprzyznania MET, o IT, a jedna grupa przedsiębiorstw złożyła wniosek o IT.

(7)

Wszystkim zainteresowanym stronom przesłano kwestionariusze. Otrzymano odpowiedzi od trzech przedsiębiorstw indyjskich, od dwóch grup przedsiębiorstw z ChRL oraz od skarżącego. Drugi producent unijny nie podjął współpracy. Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano także od trzech użytkowników i od ośmiu importerów. U wszystkich wspomnianych użytkowników i u czterech spośród importerów przeprowadzono wizyty na miejscu.

(8)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do celów wstępnego określenia dumpingu, wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii, a następnie złożyła wizyty weryfikacyjne na terenie następujących przedsiębiorstw:

(9)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmuje okres od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2007 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(10)

Produkt objęty postępowaniem to kwas szczawiowy w postaci dihydratu (numer CUS 0028635-1 i numer CAS 6153-56-6) lub w postaci bezwodnej (numer CUS 0021238-4 i numer CAS 144-62-7), w roztworze wodnym lub nie, objęty obecnie kodem CN ex 2917 11 00 i pochodzący z Indii i ChRL. Istnieją dwa rodzaje kwasu szczawiowego: nierafinowany kwas szczawiowy i rafinowany kwas szczawiowy. Rafinowany kwas szczawiowy, produkowany w ChRL, lecz nieprodukowany w Indiach, wytwarzany jest w procesie oczyszczania nierafinowanego kwasu szczawiowego. Celem tego procesu jest usunięcie żelaza, chlorków, śladowych ilości metali i innych zanieczyszczeń.

(11)

Kwas szczawiowy wykorzystywany jest w szeregu zastosowań, np. jako czynnik redukujący i środek wybielający, w syntezie farmaceutycznej oraz do produkcji chemikaliów.

(12)

W ramach dochodzenia ustalono, że kwas szczawiowy produkowany i sprzedawany na terenie Unii przez przemysł unijny, kwas szczawiowy produkowany i sprzedawany na rynku krajowym w Indiach i ChRL oraz kwas szczawiowy przywożony do Unii z Indii i ChRL mają zasadniczo te same cechy fizyczne i chemiczne oraz te same podstawowe zastosowania.

(13)

Produkty te uznaje się zatem tymczasowo za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(14)

W czasie wizyty weryfikacyjnej w Indiach jedno przedsiębiorstwo nie przekazało wymaganych informacji w odpowiednim czasie i formie. W związku z tym Komisja nie mogła zweryfikować informacji znajdujących się w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu antydumpingowym. Przedsiębiorstwo zostało poinformowane na piśmie, że może nie zostać uznane za stronę współpracującą i ustalenia mogą być dokonane na podstawie dostępnych faktów. Przedsiębiorstwo przedstawiło w swojej odpowiedzi okoliczności łagodzące, które nie spowodowały jednak zmiany stanowiska Komisji. Dlatego też zastosowano do tego przedsiębiorstwa art. 18 i dokonano ustaleń na podstawie dostępnych faktów. W związku z powyższym uznano, że tylko jeden producent eksportujący z Indii współpracował z Komisją w dochodzeniu.

(15)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała najpierw, czy prowadzona przez producentów eksportujących sprzedaż produktu podobnego niezależnym klientom na rynku krajowym była reprezentatywna. Ponieważ sprzedaż ta stanowiła ponad 5 % wielkości sprzedaży do Unii produktu objętego postępowaniem, stwierdzono, że całkowita sprzedaż produktu podobnego była reprezentatywna.

(16)

Komisja zbadała następnie, czy sprzedaż krajowa producenta eksportującego może być uznana za dokonaną w zwykłym obrocie handlowym zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Dokonano tego poprzez ustalenie proporcji między sprzedażą z zyskiem na rynku krajowym niezależnym klientom a całością sprzedaży produktu podobnego.

(17)

Jeśli sprzedaż z zyskiem stanowi co najmniej 80 % całości sprzedaży, wartość normalna jest obliczona na bazie całości sprzedaży, włącznie ze sprzedażą nieprzynoszącą zysku. Z drugiej strony, jeśli sprzedaż z zyskiem stanowi mniej niż 80 %, lecz więcej niż 20 % całości sprzedaży, i średnia ważona całości kosztów jest wyższa niż średnia cena ważona, to wartość normalna jest obliczana jedynie na podstawie sprzedaży z zyskiem. Sprzedaż z zyskiem ma miejsce wówczas, gdy cena jednostkowa jest równa lub wyższa od kosztu produkcji.

(18)

Przeprowadzona przez Komisję analiza sprzedaży na rynku krajowym wykazała, że 41 % łącznej sprzedaży produktu objętego postępowaniem przyniosło zysk, a średnia ważona całości kosztów jest wyższa niż średnia cena ważona. W związku z tym wartość normalna została obliczona jako średnia cena ważona tylko sprzedaży z zyskiem.

(19)

Producent eksportujący z Indii dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem bezpośrednio do niezależnych klientów w Unii. Ceny eksportowe zostały zatem ustalone na podstawie cen rzeczywiście płaconych przez niezależnych klientów lub należnych za produkt objęty postępowaniem przy wywozie do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(20)

Wartość normalna i cena eksportowa zostały porównane na podstawie ceny ex-works. Aby zapewnić rzetelne porównanie wartości normalnej i ceny eksportowej, wzięto pod uwagę, w formie dostosowań, różnice wpływające na ceny i porównywalność cen zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego.

(21)

Dokonano zatem dostosowań ze względu na koszty transportu, ubezpieczenia, przeładunku i pakowania, kredytu oraz prowizji.

(22)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego marginesy dumpingu dla współpracującego indyjskiego producenta ustalono na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną ceną eksportową.

(23)

Na tej podstawie tymczasowy margines dumpingu wyrażony jako odsetek ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem wynosi 22,8 % dla Punjab Chemicals and Crop Protection Limited (PCCPL).

(24)

Aby obliczyć ogólnokrajowy margines dumpingu mający zastosowanie do wszystkich pozostałych producentów eksportujących w Indiach, ustalono najpierw poziom współpracy przez porównanie wielkości wywozu do Unii zgłoszonego przez współpracujących producentów eksportujących z danymi statystycznymi Eurostatu. Biorąc pod uwagę fakt, że w przypadku Indii poziom współpracy był niski, tj. wynosił 38 %, uznaje się za właściwe, by ogólnokrajowy margines dumpingu, mający zastosowanie do wszystkich pozostałych eksporterów z Indii, został ustalony na podstawie transakcji o najwyższym poziomie dumpingu przeprowadzonej przez współpracującego producenta.

(25)

Na tej podstawie ogólnokrajowy poziom dumpingu został tymczasowo ustalony jako 43,6 % ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(26)

Na podstawie art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego normalną wartość przywozu pochodzącego z ChRL ustala się zgodnie z ust. 1–6 wyżej wymienionego artykułu w odniesieniu do producentów, wobec których stwierdzono, że spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego. W skrócie i wyłącznie w celu ułatwienia wyszukiwania informacji kryteria te są wymienione poniżej:

(27)

Jedna grupa przedsiębiorstw z ChRL wystąpiła o przyznanie MET i wypełniła formularz wniosku o MET dla trzech przedsiębiorstw zaangażowanych w produkcję i komercjalizację produktu objętego postępowaniem. Przedłożone informacje zostały następnie zweryfikowane przez Komisję na terenie przedsiębiorstw, których dotyczył wniosek.

(28)

Dochodzenie dotyczące MET wykazało, że jedno przedsiębiorstwo nie spełnia wymogów zawartych w kryteriach 1–3. Po pierwsze, przedsiębiorstwo to nie wykazało, że jego koszty odpowiadają wartości rynkowej, co wynika ze znacznej finansowej ingerencji państwa, m. in. poprzez wakacje podatkowe i nieoprocentowane pożyczki, która wpływa na strukturę kosztów przedsiębiorstwa. Po drugie, w dochodzeniu w sprawie MET stwierdzono szereg uchybień i błędów w prowadzonej księgowości, w której nie przeprowadzano kontroli zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSR). Po trzecie, stwierdzono zniekształcenia przeniesione z poprzedniego systemu gospodarki nierynkowej w zakresie praw przedsiębiorstwa do użytkowania gruntów. Przedsiębiorstwo otrzymało mianowicie zaświadczenie o prawie do użytkowania gruntów mimo niewypełnienia umownych ustaleń o pełnej odpłatności.

(29)

Inne przedsiębiorstwo należące do tej grupy nie udowodniło ponadto, że spełniło kryterium nr 2, gdyż jego dokumentacja księgowa nie jest niezależnie kontrolowana.

(30)

Komisja ujawniła ustalenia dotyczące MET grupie przedsiębiorstw, o której mowa, oraz skarżącemu i dała im możliwość przedstawienia uwag. O ustaleniach poinformowano także władze ChRL. Komisja nie otrzymała żadnych uwag.

(31)

W związku z powyższym stwierdzono, że dwa przedsiębiorstwa należące do grupy nie wypełniły kryteriów przyznania MET. Zgodnie z systematycznie stosowaną przez Komisję zasadą ustalania, czy grupa powiązanych przedsiębiorstw jako całość spełnia warunki konieczne do przyznania MET, całej grupie odmówiono przyznania MET.

(32)

Jak wspomniano w motywie 6 powyżej, obie współpracujące chińskie grupy przedsiębiorstw wystąpiły z wnioskiem o IT. Ponieważ stwierdzono, że obie grupy wypełniły wszystkie kryteria zawarte w art. 9 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, tymczasowo zdecydowano, że zostaną objęte IT.

(33)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego wartość normalną dla producentów eksportujących, którym nie przyznano MET, należy ustalić na podstawie cen krajowych lub skonstruowanej wartości normalnej w państwie analogicznym.

(34)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja stwierdziła, że zamierza uznać Indie za właściwe państwo analogiczne dla celów ustalenia wartości normalnej, a zainteresowane strony zostały zaproszone do zgłaszania uwag. Nie otrzymano uwag w tej sprawie. Komisja uznała zatem Indie za właściwe państwo analogiczne, gdyż rynek Japonii, będącej jedynym innym państwem prowadzącym produkcję poza Unią, jest rynkiem monopolistycznym, zamkniętym na konkurencję, na którym produkcja kwasu szczawiowego prowadzona jest unikatową metodą, której nie można porównać ze stosowaną przez ChRL. Producenci indyjscy stosują natomiast metodę produkcji porównywalną z ChRL i poddani są konkurencji na rynku krajowym.

(35)

Chińskie przedsiębiorstwa produkują i eksportują do Unii dwa rodzaje kwasu szczawiowego: nierafinowany kwas szczawiowy i rafinowany kwas szczawiowy. Rafinowany kwas szczawiowy, nieprodukowany w państwie analogicznym, wytwarzany jest w procesie oczyszczania nierafinowanego kwasu szczawiowego. Celem tego procesu jest usunięcie żelaza, chlorków, śladowych ilości metali i innych zanieczyszczeń. Dodatkowy koszt związany z produkcją rafinowanego kwasu szczawiowego szacowany jest na 12 % w porównaniu z produkcją nierafinowanego kwasu szczawiowego. W związku z tym Komisja uznała za właściwe ustalenie wartości normalnej dla obu rodzajów kwasu szczawiowego.

(36)

W odniesieniu do nierafinowanego kwasu szczawiowego wartość normalna została ustalona w oparciu o wartość normalną określoną dla Indii zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Wartość normalna została ustalona, jak opisano w motywie 18 powyżej, wyłącznie na podstawie sprzedaży z zyskiem. W odniesieniu do rafinowanego kwasu szczawiowego, który nie jest produkowany w państwie analogicznym, wartość normalna została skonstruowana w oparciu o koszty produkcji nierafinowanego kwasu szczawiowego w państwie analogicznym zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego. Koszty produkcji są dostosowane poprzez podwyższenie ich o 12 %, aby uwzględnić dodatkowe koszty produkcji (zob. motyw 35 powyżej), a także koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk.

(37)

Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk zostały ustalone poprzez dodanie kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku ze sprzedaży nierafinowanego kwasu szczawiowego przez współpracującego producenta eksportującego w państwie analogicznym, poprzez analogię do art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego

(38)

Ponieważ obu grupom przyznano IT, cena eksportowa została oparta na cenach rzeczywiście płaconych lub należnych ze strony pierwszego niezależnego klienta w Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(39)

Obaj producenci eksportujący w ChRL prowadzili wywóz kwasu szczawiowego do Unii za pośrednictwem powiązanych przedsiębiorstw handlowych, co wymaga dodania marży zysku do ceny płaconej producentom. Marża ta jest widoczna przy porównaniu ceny eksportowej z ustaloną wartością normalną (zob. motyw 42 poniżej).

(40)

W przypadku nierafinowanego kwasu szczawiowego cena eksportowa na poziomie ex-works została porównana z wartością normalną ustanowioną dla państwa analogicznego.

(41)

Cena eksportowa rafinowanego kwasu szczawiowego na poziomie ex-works została porównana z konstruowaną wartością normalną (zob. motyw 36 powyżej).

(42)

Aby zapewnić rzetelne porównanie wartości normalnej lub konstruowanej wartości normalnej i ceny eksportowej, uwzględniono dostosowania zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. W szczególności dokonano dostosowań zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. i), ze względu na marże otrzymane przez powiązane przedsiębiorstwa handlowe.

(43)

W tym względzie należy odnotować, że Komisja stwierdziła, iż powiązane przedsiębiorstwa handlowe, za pośrednictwem których producenci eksportujący z ChRL dokonywali wywozu kwasu szczawiowego do UE, nie mogą być uznane za wewnętrzne działy sprzedaży, gdyż prowadziły one także sprzedaż kwasu szczawiowego i innych produktów chemicznych pochodzących od niepowiązanych dostawców, z przeznaczeniem na wywóz lub sprzedaż na rynku krajowym. W związku z tym stwierdzono, że funkcje pełnione przez te przedsiębiorstwa handlowe są podobne do funkcji przedstawiciela pracującego na zasadzie prowizji. W związku z tym odjęto marżę przedsiębiorstw handlowych, aby zagwarantować rzetelne porównanie między ceną eksportową i wartością normalną. Dostosowanie zostało obliczone na podstawie marży zysku niepowiązanego przedsiębiorstwa handlowego w UE oraz kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych danego chińskiego przedsiębiorstwa handlowego.

(44)

Dokonano również odpowiednich dostosowań dotyczących podatków pośrednich, kosztów frachtu, ubezpieczenia, przeładunku i kosztów dodatkowych, opłat związanych z pakowaniem i kredytem, we wszystkich przypadkach, w których uznano je za uzasadnione, dokładne i poparte potwierdzonymi dowodami.

(45)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego marginesy dumpingu ustalono na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej poszczególnych typów produktu ze średnią ważoną ceną eksportową do Unii produktu objętego postępowaniem ustaloną jak wyżej dla każdego przedsiębiorstwa.

(46)

Na tej podstawie tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(47)

Aby obliczyć ogólnokrajowy margines dumpingu mający zastosowanie do wszystkich pozostałych producentów eksportujących w ChRL, ustalono najpierw poziom współpracy przez porównanie wielkości wywozu do Unii zgłoszonego przez współpracujących producentów eksportujących z danymi statystycznymi Eurostatu.

(48)

Biorąc pod uwagę fakt, że w przypadku ChRL poziom współpracy był niski i wynosił około 46 %, uznaje się za właściwe, by ogólnokrajowy margines dumpingu mający zastosowanie do wszystkich pozostałych eksporterów z ChRL został ustalony na podstawie transakcji o najwyższym poziomie dumpingu przeprowadzonej przez współpracującego producenta.

(49)

Na tej podstawie ogólnokrajowy poziom dumpingu został tymczasowo ustalony jako 52,2 % ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem.

(50)

Skarga została złożona przez Europejską Radę Przemysłu Chemicznego (CEFIC) w imieniu Oxaquim S.A., zwanego dalej „skarżącym”, unijnego producenta kwasu szczawiowego, reprezentującego znaczną część całkowitej produkcji unijnej w OD. Drugi producent unijny, Clariant, nie sprzeciwił się wszczęciu postępowania, ale zdecydował się nie współpracować. W Unii nie ma obecnie innego producenta produktu objętego postępowaniem. Dlatego też dwaj producenci Oxaquim S.A. i Clariant stanowią przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, reprezentując 100 % produkcji unijnej. Przedsiębiorstwa te dalej będą zwane „przemysłem unijnym”.

(51)

W celu ustalenia całkowitej produkcji unijnej wykorzystano wszystkie dostępne informacje dotyczące obu producentów: Oxaquim S.A. i Clariant, w tym informacje zawarte w skardze oraz dane zebrane od skarżącego przed wszczęciem dochodzenia oraz po jego rozpoczęciu. Na tej podstawie całkowitą produkcję unijną w okresie badanym oszacowano na od 11 000 do 15 000 ton.

(52)

Stwierdzono, że jeden z unijnych producentów wykorzystywał część swojej produkcji kwasu szczawiowego jako surowiec pośredni do wytwarzania szczawianów (czteroszczawianu, acetoselli i kwaśnego szczawianu potasu). Kwas szczawiowy był w tym przypadku przesyłany bez fakturowania w ramach tego samego przedsiębiorstwa. Kwas szczawiowy przeznaczony na użytek własny nie znajdował się na wolnym rynku i nie był zatem wystawiony na bezpośrednią konkurencję ze strony przywozu produktu objętego postępowaniem. Produkcję przeznaczoną na sprzedaż na wolnym rynku uznano natomiast za pozostającą w sytuacji bezpośredniej konkurencji z przywozem produktu objętego dochodzeniem.

(53)

Aby przedstawić możliwie najpełniejszy obraz sytuacji w przemyśle unijnym, zebrano i przeanalizowano dane dotyczące całej działalności w zakresie kwasu szczawiowego, a następnie określono, czy produkcja była przeznaczona do użytku własnego czy na wolny rynek.

(54)

W odniesieniu do poniższych wskaźników ekonomicznych dotyczących przemysłu unijnego ustalono, że analiza i ocena muszą skupić się na sytuacji panującej na wolnym rynku w zakresie wielkości i cen sprzedaży na rynku unijnym, udziału w rynku, wzrostu, wielkości, cen i rentowności wywozu, zwrotu z inwestycji i przepływów pieniężnych.

(55)

Jednakże w odniesieniu do innych wskaźników ekonomicznych obecne dochodzenie wykazało, że mogą one być rzetelnie zbadane tylko w odniesieniu do całkowitej aktywności. Produkcja (zarówno na użytek własny, jak i na wolny rynek), moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, inwestycje, zapasy, zatrudnienie, wydajność, płace i zdolność gromadzenia kapitału zależą od całej działalności, bez względu na to, czy produkcja przeznaczona jest na użytek własny czy też do sprzedaży na wolny rynek.

(56)

Biorąc pod uwagę fakt, że kwas szczawiowy opatrzony jest kodem CN, do którego należą także inne produkty, dane Eurostatu nie umożliwiają ustalenia wielkości przywozu. Konsumpcję ustalono zatem na podstawie danych dotyczących wielkości przywozu przekazanych przez skarżącego, porównanych ze zweryfikowanymi danymi przedstawionymi przez producentów eksportujących z państw, których dotyczy postępowanie, i łączną wielkością sprzedaży na rynku unijnym przez przemysł unijny.

(57)

Ze względu na niewielką liczbę dostawców i potrzebę ochrony poufnych danych biznesowych zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego zmiany konsumpcji w okresie badanym zostały zindeksowane.

Tabela 1

Konsumpcja w Unii

(58)

W 2008 r. miał miejsce gwałtowny wzrost całkowitej konsumpcji w Unii, który wyniósł 24 %, natomiast w kolejnym roku konsumpcja zmniejszyła się o 50 % i wzrosła ponownie w OD. Łącznie w okresie badanym konsumpcja na rynku unijnym zmniejszyła się o 5 %.

(59)

Komisja zbadała, czy przywóz kwasu szczawiowego pochodzącego z ChRL i Indii powinien być oceniany łącznie zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(60)

Co się tyczy skutków przywozu pochodzącego z ChRL i Indii, dochodzenie wykazało, że marginesy dumpingu przekraczają próg de minimis określony w art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, a wielkość przywozu po cenach dumpingowych z każdego z tych dwóch państw nie była nieznaczna w rozumieniu art. 5 ust. 7 rozporządzenia podstawowego.

(61)

Co do warunków konkurencji między przywozem po cenach dumpingowych z ChRL i Indii, z jednej strony, oraz między przywozem po cenach dumpingowych z ChRL i Indii a produktem podobnym, z drugiej strony, dochodzenie wykazało, że były one podobne. Przywożone produkty są sprzedawane za pośrednictwem tych samych kanałów sprzedaży i podobnym kategoriom klientów, a zatem konkurują ze sobą wzajemnie oraz z kwasem szczawiowym produkowanym w Unii.

(62)

W świetle powyższych ustaleń tymczasowo uznaje się, że wszystkie kryteria określone w art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego zostały spełnione i że w związku z tym przywóz z ChRL i Indii należy poddać łącznej ocenie.

(63)

W toku dochodzenia wykazano, że przywóz kwasu szczawiowego z ChRL i Indii zmieniał się w następujący sposób:

Tabela 2

Przywóz z ChRL i Indii

(64)

Wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, w okresie badanym wzrosła o 4 %, podczas gdy łączna konsumpcja na rynku UE zmniejszyła się w tym samym okresie o 5 % (zob. tabela 1 powyżej). Jak pokazano w powyższej tabeli, nastąpił także znaczący wzrost udziału w rynku, który w okresie 2007–2008 wyniósł 25 %, a w okresie badanym 10 %.

(65)

Średnie ceny importowe z państw, których dotyczy postępowanie, zmieniały się w następujący sposób:

Tabela 3

Ceny importowe z ChRL i Indii

(66)

Między 2007 a 2008 r. ceny importowe zwiększyły się o 36 %, po czym w 2009 r. ponownie spadły do poziomu z 2007 r. W OD ceny ponownie wzrosły o prawie 15 %, a w okresie badanym wzrosły o 16 %. Należy jednak zauważyć, że ceny importowe zmniejszyły się o 20 % pomiędzy 2008 r. a OD, pomimo wzrostu w tym okresie cen głównych surowców (źródeł węgla i energii).

(67)

Do celów analizy podcięcia cenowego średnie ważone ceny sprzedaży przemysłu unijnego niepowiązanym klientom na rynku unijnym dostosowane do poziomu ex-works, tj. z wyłączeniem kosztów frachtu w Unii oraz po odliczeniu zniżek i rabatów, zostały porównane z odpowiednimi średnimi cenami ważonymi współpracujących eksporterów z ChRL i Indii stosowanymi wobec pierwszego niezależnego klienta na rynku unijnym, tj. cenami bez zniżek i dostosowanymi w odpowiednich przypadkach do ceny CIF na granicy Unii po uwzględnieniu kosztów odprawy celnej i kosztów poniesionych po przywozie.

(68)

Porównanie wykazało, że w OD przywożony po cenach dumpingowych produkt objęty postępowaniem pochodzący z ChRL i Indii i sprzedawany w Unii odpowiada za podcięcie cen sprzedaży przemysłu unijnego na poziomie od 16,9 % do 34,6 %. Ten poziom podcięcia cenowego wystąpił razem z negatywnymi tendencjami cenowymi obecnymi na rynku prowadzącymi do znacznego spadku cen.

(69)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu po cenach dumpingowych na przemysł unijny uwzględniało analizę wszystkich czynników i wskaźników gospodarczych związanych ze stanem przemysłu unijnego od 2007 r. do końca OD.

(70)

Wskaźniki makroekonomiczne (produkcja, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, zatrudnienie, wydajność, płace i wielkość marginesów dumpingu) zostały ocenione na poziomie przemysłu unijnego, podczas gdy wskaźniki mikroekonomiczne (zapasy, ceny sprzedaży, rentowność, przepływy pieniężne, zwrot z inwestycji, zdolność pozyskiwania kapitału i inwestycje, koszty produkcji) oparte zostały na informacjach uzyskanych z należycie zweryfikowanych odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszach przekazanych przez jedynego współpracującego producenta unijnego.

(71)

Biorąc pod uwagę fakt, że dane wykorzystane do analizy szkody pochodzą głównie z jednego źródła, dane dotyczące przemysłu unijnego musiały zostać zindeksowane, aby zachować poufność zgodnie z art. 19 rozporządzenia podstawowego.

(72)

Powyższa tabela zawiera dane dotyczące produkcji, mocy produkcyjnych i ich wykorzystania przez przemysł unijny oraz, w odniesieniu do lat 2007–2008, dane dotyczące innego producenta unijnego, który zaprzestał produkcji kwasu szczawiowego w 2008 r.

(73)

Jak pokazano w powyższej tabeli, produkcja przemysłu unijnego była stosunkowo stabilna w latach 2007 i 2008, po czym gwałtownie spadła w 2009 r. Produkcja wzrosła w OD. Ogólnie, w całym okresie badanym produkcja wzrosła o 6 %.

(74)

Z powodu zamknięcia zakładu produkcyjnego drugiego producenta unijnego w 2008 r. moce produkcyjne przemysłu unijnego gwałtownie zmniejszyły się w 2008 r. o 23 %.

(75)

Połączenie tych dwóch czynników, tj. wzrostu wielkości produkcji i zmniejszenia się mocy produkcyjnych ze względu na zamknięcie w 2008 r. zakładu produkcyjnego trzeciego producenta unijnego, doprowadziło do znacznego zwiększenia wykorzystania mocy produkcyjnych, o 38 % w okresie badanym.

(76)

Wielkość sprzedaży w latach 2007 i 2008 obejmuje sprzedaż dokonaną przez producenta unijnego, który zaprzestał produkcji w 2008 r.

(77)

Konsumpcja unijna zmniejszyła się w okresie badanym o 5 % (zob. motyw 58 powyżej), podczas gdy wielkość sprzedaży produktu objętego postępowaniem przez przemysł unijny niezależnym klientom na rynku unijnym zmniejszyła się w tym samym okresie o 14 %, co oznacza utratę udziału w rynku o 9 %.

(78)

Rozpatrując rozwój sytuacji w badanym okresie, spadek wielkości sprzedaży przemysłu unijnego o 14 % był dużo bardziej widoczny niż spadek konsumpcji unijnej o 5 %. W konsekwencji udział w rynku przemysłu unijnego również znacznie spadł o 9 punktów procentowych w tym samym okresie.

(79)

Zatrudnienie zmniejszyło się w okresie badanym o 4 %. Należy zauważyć, że produkcja kwasu szczawiowego nie jest pracochłonna.

(80)

W okresie badanym wydajność ogółem na jednego pracownika wzrosła o 11 % ze względu na wzrost produkcji przy jednoczesnym zmniejszeniu się liczby pracowników.

(81)

W całym badanym okresie płace spadły o 1 %. Po początkowym wzroście płac o 21 % w latach 2007–2008, stale spadały one aż do OD.

(82)

Marginesy dumpingu przedstawiono powyżej w części poświęconej dumpingowi. Wszystkie ustalone marginesy znacznie przekraczają poziom de minimis. Ponadto biorąc pod uwagę wielkość i ceny przywozu po cenach dumpingowych, nie można uznać, że wpływ rzeczywistych marginesów dumpingu jest nieistotny.

(83)

Analiza wskaźników mikroekonomicznych (ceny sprzedaży i koszty produkcji, zapasy, rentowność, przepływy pieniężne, zwrot z inwestycji, zdolność pozyskiwania kapitału i inwestycje) została przeprowadzona jedynie na poziomie skarżącego ponieważ, jak wskazano w motywie 70, nie uzyskano informacji od drugiego producenta unijnego.

(84)

Średnie ceny sprzedaży ex-works przemysłu unijnego dla niepowiązanych klientów na rynku unijnym wzrosły w okresie badanym o 31 %.

Tabela 8

Koszty produkcji

(85)

W dochodzeniu wykazano, że średni koszt produkcji współpracującego producenta unijnego był na przestrzeni lat relatywnie stabilny ze względu na stałe udoskonalanie jego procesu produkcji, co umożliwiły intensywne inwestycje (zob. tabele 9 i 11 poniżej).

(86)

Ze względu na charakter produktu objętego postępowaniem zapasy nie są gromadzone. Produkt objęty postępowaniem szybko wysusza się po czym zasycha, dlatego tez producenci wytwarzają jedynie ilości do natychmiastowej dostawy.

(87)

Rentowność produktu podobnego ustalono, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego przez skarżącego jako odsetek obrotów z tej sprzedaży.

(88)

Po poniesieniu znacznych strat w 2007 r. skarżący wypracował w 2008 r. niewielki zysk, po czym ponownie poniósł straty w 2009 r. W OD skarżący wypracował niewielki zysk dzięki zmniejszeniu niektórych elementów kosztów produkcji, jak pokazano w tabeli 8 powyżej.

Tabela 10

Przepływ pieniężny

(89)

Tendencja, którą wykazują przepływy pieniężne, będące wskaźnikiem zdolności przemysłu do samofinansowania swej działalności, odzwierciedla w dużej mierze zmiany rentowności. W związku z tym przepływ pieniężny w 2007 r. był negatywny i pomimo pewnej poprawy w 2008 r. zmniejszył się między 2008 r., a OD, osłabiając tym samym sytuację finansową współpracującego producenta unijnego.

Tabela 11

Inwestycje

(90)

W powyższej tabeli wykazano, że skarżący zwiększył inwestycje w produkt objęty postępowaniem, nawet w sytuacji niskiej rentowności. Inwestycje nakierowane były głównie na wprowadzanie nowych narzędzi produkcji i nowych procesów produkcyjnych mających na celu zwiększenie wydajności. Zwiększenie inwestycji świadczy o tym, że przemysł nie napotykał trudności w pozyskiwaniu kapitału i dowodzi zatem jego trwałej rentowności.

(91)

W badanym okresie inwestycje wzrosły o 177 %.

(92)

Poprzez zwiększanie inwestycji w celu ulepszania procesów produkcji przemysł, który ma charakter kapitałochłonny, dowodził swojej zdolności do pozyskiwania kapitału. Zdolność ta została jednak ograniczona przez spadek sprzedaży i rosnące trudności przy generowaniu przepływów pieniężnych.

Tabela 12

Zwrot z inwestycji (ROI)

(93)

Pomimo zwiększenia inwestycji zwrot z inwestycji w przypadku produktu objętego postępowaniem nie osiągnął spodziewanego poziomu. Pomimo pewnej poprawy w 2008 r. zwrot z inwestycji pozostał negatywny w całym okresie badanym.

(94)

Wzrost przemysłu był zatem ograniczony i wyraźnie nieproporcjonalny do inwestycji poczynionych w ostatnich latach.

(95)

Dochodzenie wykazało, że niektóre wskaźniki szkody ulegają poprawie: wielkość produkcji wzrosła o 6 %, wykorzystanie mocy produkcyjnych o 38 %, a inwestycje o 177 %, co pozwoliło przedsiębiorstwu na osiągnięcie względnego zysku (przechodząc od znacznych strat zanotowanych w 2007 r. do niewielkiego zysku w OD). Jak wykazano powyżej, pewna liczba wskaźników dotyczących sytuacji ekonomicznej przemysłu unijnego jednak znacznie się pogorszyła w okresie badanym.

(96)

W związku z zamknięciem zakładu produkcyjnego jednego producenta unijnego wielkość sprzedaży zmniejszyła się o 14 %. Zatrudnienie musiało zostać zredukowane o 4 %, a moce produkcyjne zmniejszyły się o 23 %. Mimo iż konsumpcja zmniejszyła się jedynie o 5 %, udział w rynku zmniejszył się o niemal 9 %. W związku z tym rentowność była niska, co negatywnie wpłynęło na zwrot z inwestycji i przepływy pieniężne, zwłaszcza pomiędzy 2008 r. a OD. Rentowność wzrosła w okresie badanym, ale pozostała w OD bardzo niska i niewystarczająca, aby w perspektywie średnioterminowej utrzymać produkcję.

(97)

Choć produkcja ogólnie wzrosła, przemysł unijny utracił znaczące udziały w rynku. Jednocześnie odnotowano znaczny wzrost przywozu po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie.

(98)

Uwzględniając powyższe uwagi, tymczasowo stwierdza się, że przemysł unijny poniósł w OD istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(99)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 i 7 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy istotna szkoda dla przemysłu unijnego spowodowana została przez przywóz po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie. Ponadto zbadano również znane czynniki, inne niż przywóz po cenach dumpingowych, które mogły spowodować szkodę dla przemysłu unijnego, aby zagwarantować, że jakiekolwiek szkody spowodowane przez te czynniki nie zostały przypisane przywozowi po cenach dumpingowych.

(100)

Unijna konsumpcja kwasu szczawiowego zmniejszyła się w okresie badanym o 5 %, natomiast przywóz po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, wzrósł w tym okresie o ponad 4 %. Największy wzrost wielkości przywozu po cenach dumpingowych miał miejsce w latach 2007–2008 i wyniósł 54 %. Przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, spowodował w latach 2007–2008 zwiększenie ich udziału w rynku o 25 %, czemu towarzyszyło zmniejszenie o 21 % udziału w rynku przemysłu unijnego.

(101)

Mimo iż średnia cena importowa wzrosła w okresie badanym o 16 %, ceny importowe podcięły w OD ceny współpracującego producenta unijnego średnio o 21,9 %, wywierając tym samym na przemysł unijny presję cenową i uniemożliwiając współpracującemu producentowi unijnemu podniesienie cen do bardziej opłacalnego poziomu.

(102)

Należy przypomnieć, że przemysł unijny doświadczył znacznego spadku wielkości sprzedaży (-14 %). Jednakże spadek ten był o wiele większy niż spadek popytu i doprowadził do zmniejszenia udziału w rynku o 9 %. W tym samym czasie udziały w rynku państw, których dotyczy postępowanie, wzrosły o 10 %. Dowodzi to, że udział przemysłu unijnego w rynku w znacznym stopniu został przejęty przez przywóz po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie.

(103)

Uważa się, że stała presja wywierana przez niskie ceny przywozu po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, na rynek unijny uniemożliwiła Unii dostosowanie swych cen sprzedaży do zwiększonych kosztów surowców i energii. Doprowadziło to przemysł unijny do utraty udziału w rynku i stale niskiej rentowności.

(104)

Uwzględniając powyższe ustalenia, stwierdzono tymczasowo, że wzrost taniego przywozu po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, miał istotny negatywny wpływ na sytuację gospodarczą przemysłu unijnego.

(105)

Pozostałe czynniki, które zostały zbadane w ramach badania związku przyczynowego, to kształtowanie się popytu na rynku unijnym, ceny surowców, wyniki eksportowe przemysłu unijnego, przywóz produktu, którego dotyczy postępowanie, z innych państw trzecich, wykorzystywanie kwasu szczawiowego na użytek własny i kryzys gospodarczy.

(106)

Jak wskazano w tabeli 1 powyżej, unijna konsumpcja kwasu szczawiowego najpierw wzrosła o 24 % w 2008 r., po czym zmniejszyła się o 39 % w kolejnym roku, aby ponownie wzrosnąć w OD. Łącznie w okresie badanym konsumpcja na rynku unijnym zmniejszyła się o 5 %. W tym samym okresie zmniejszył się udział w rynku przemysłu unijnego.

(107)

Mimo iż dochodzenie wykazało, że zmniejszenie popytu na rynku unijnym w 2009 r. wpłynęło także na przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, należy zauważyć, że w okresie badanym eksporterom w państwach, których dotyczy postępowanie, udało się zwiększyć wielkość sprzedaży i udział w rynku poprzez presję cenową, którą przywóz po cenach dumpingowych wywierał na rynek.

(108)

Dlatego też tymczasowo uznaje się, że pogorszenie sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego wynika głównie nie ze spadku konsumpcji, lecz z gwałtownego wzrostu przywozu po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, oraz z podcinania cen praktykowanego przez eksporterów z tych państw. Nawet jeżeli mniejszy popyt przyczynił się do powstania szkody, nie mógł naruszyć związku przyczynowego między poniesioną istotną szkodą a wzrostem przywozu po cenach dumpingowych.

(109)

Jak pokazano w tabeli 8 powyżej, średni koszt produkcji pozostał relatywnie stabilny pomimo gwałtownego wzrostu kosztu głównego surowca (cukru). W dochodzeniu potwierdzono, że koszt produkcji współpracującego producenta unijnego nie kształtował się według tej samej tendencji co ewolucja cen jednego z najważniejszych surowców do produkcji kwasu szczawiowego. Gwałtowny wzrost o 50 % średniej ceny cukru w okresie badanym został złagodzony inwestycjami w proces produkcji poczynionymi przez współpracującego producenta unijnego. Faktycznym rezultatem było ogólne zmniejszenie kosztu produkcji o 12 %. Niemniej, jak wskazano w tabeli 7 powyżej, jednostkowa cena sprzedaży wzrosła w okresie badanym o 31 %. Stwierdzono, że eksporterzy z państw, których dotyczy postępowanie, podlegali tym samym warunkom gospodarczym w zakresie ewolucji cen surowców, gdyż jednostkowe ceny importowe kształtowały się według tej samej tendencji, choć na niższym poziomie, co jednostkowe ceny sprzedaży współpracującego producenta unijnego.

(110)

Wobec braku dumpingu wyrządzającego szkodę można by było oczekiwać regularnego dostosowywania cen, tak aby odzwierciedlały rozwój różnych składników kosztów produkcji. Nie miało to jednak miejsca. Współpracujący producent unijny nie mógł osiągnąć odpowiednich marginesów zysku, niezbędnych w przypadku tej kapitałochłonnej produkcji, zmniejszyły się także jego przepływy pieniężne.

(111)

W związku z tym tymczasowo stwierdzono, że przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, po cenach dumpingowych, który doprowadził do podcięcia cen współpracującego producenta unijnego, spowodował obniżkę cen na rynku unijnym i uniemożliwił współpracującemu producentowi unijnemu zwiększenie cen sprzedaży w celu pokrycia kosztów lub osiągnięcia odpowiedniego poziomu rentowności.

(112)

Ponieważ poziom cen surowca wpływał także na sytuację eksporterów z państw, których dotyczy postępowanie, tymczasowo stwierdzono, że wzrost cen surowców nie mógł mieć wpływu na istotną szkodę przemysłu unijnego w okresie badanym.

(113)

Wyniki w wywozie zostały również zbadane jako jeden ze znanych czynników, innych niż przywóz po cenach dumpingowych, który mógł działać na szkodę przemysłu unijnego, aby upewnić się, że żadna szkoda wynikająca z tego rodzaju innych czynników nie została przypisana przywozowi po cenach dumpingowych.

(114)

Z analizy wynika, że sprzedaż eksportowa niepowiązanym stronom przez współpracującego producenta unijnego stanowiła znaczną część tej sprzedaży (około 30 %). W okresie badanym wielkość wywozu prowadzonego przez współpracującego producenta unijnego zwiększyła się o 52 %, podczas gdy cena jednostkowa sprzedaży eksportowej znacząco spadła, w przeciwieństwie do ceny sprzedaży w Unii współpracującego producenta unijnego, która znacznie wzrosła. W dochodzeniu wykazano, że wywóz odgrywał ważną rolę w utrzymaniu wykorzystania mocy produkcyjnych na poziomie wystarczającym do pokrycia kosztów stałych i kosztów inwestycji w maszyny. Nawet jeżeli sprzedaż eksportowa prowadzona była po cenach niższych niż ceny stosowane na rynku unijnym, niski poziom tych cen był rezultatem konkurencji ze strony kwasy szczawiowego sprzedawanego po niskich cenach na rynku eksportowym przez eksporterów z państw, których dotyczy postępowanie. W dochodzeniu wykazano, że wywóz ten pozwolił współpracującemu producentowi unijnemu na zmniejszenie doznanej szkody na rynku UE i w związku z tym nie ma wpływu na związek przyczynowy między przywozem po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, a szkodą doznaną przez przemysł unijny.

(115)

Wobec braku przywozu z państw innych niż państwa, których dotyczy postępowanie, czynnik ten nie miał wpływu na rynek UE.

(116)

Jak wspomniano w motywach 52–55 powyżej, wykorzystanie na użytek własny jest ograniczone do transferów na użytek własny jednego z producentów unijnych, w przypadku którego kwas szczawiowy wykorzystywany jest do produkcji szczawianów w obrębie przedsiębiorstwa. Sprzedaż szczawianów generuje znaczne zyski i umożliwiła producentowi kontynuację działalności pomimo strat ponoszonych w związku z produkcją kwasu szczawiowego. Element ten nie ma zatem wpływu na znaczną szkodę poniesioną przez przemysł unijny.

(117)

W 2009 r. unijna konsumpcja kwasu szczawiowego była o połowę mniejsza niż w 2008 r. ze względu na kryzys gospodarczy, co wpłynęło na zmniejszenie wielkości sprzedaży przemysłu unijnego (-40 %) i jej wartości (-45 %). Dzięki obniżeniu w tym okresie cen o około 5 % przemysł mógł jednak zwiększyć udział w rynku (11 %) i tym samym zmniejszyć negatywny wpływ kryzysu. W 2009 r. przemysł znalazł się niemal na progu rentowności.

(118)

Choć kryzys gospodarczy w latach 2008–2009 mógł mieć wpływ na ogólnie słabe wyniki przemysłu unijnego, nie można jednak uznać, że wpływ ten był na tyle duży, by oznaczał zerwanie związku przyczynowego między przywozem po cenach dumpingowych, a szkodą dla przemysłu unijnego.

(119)

Powyższa analiza wykazała, że miał miejsce znaczny wzrost wielkości sprzedaży i udziału w rynku państw, których dotyczy postępowanie, w okresie badanym. Ponadto stwierdzono, że przywóz prowadzony był po cenach dumpingowych, które były znacznie – o prawie 22 % – niższe od cen stosowanych przez przemysł unijny na rynku unijnym za produkt objęty postępowaniem w OD.

(120)

Ten wzrost wielkości i udziału w rynku taniego przywozu po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, osiągnięto pomimo ogólnego zmniejszenia popytu na tynku unijnym w okresie badanym. Rosnący udział przywozu w rynku miał miejsce w tym samym momencie, co negatywne zmiany w zakresie udziału w rynku przemysłu unijnego. Równocześnie odnotowano pogorszenie głównych wskaźników sytuacji gospodarczej i finansowej przemysłu unijnego, co przedstawiono powyżej.

(121)

Zmniejszenie się konsumpcji na rynku unijnym w 2009 r. negatywnie wpłynęło na wyniki przemysłu unijnego. Nie można jednak uznać, że wpływ tego i innych czynników był wystarczający, by przerwać związek przyczynowy pomiędzy przywozem po cenach dumpingowych a szkodą dla przemysłu unijnego.

(122)

Na podstawie powyższej analizy, w której odpowiednio rozróżniono i oddzielono wpływ na sytuację przemysłu unijnego wszystkich znanych czynników od szkodliwego wpływu przywozu po cenach dumpingowych, tymczasowo stwierdza się, że przywóz po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu unijnego w rozumieniu art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego.

(123)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego zbadano, czy pomimo wstępnego stwierdzenia wystąpienia dumpingu wyrządzającego szkodę istnieją istotne powody, aby stwierdzić, że wprowadzenie tymczasowych środków antydumpingowych w tym konkretnym przypadku nie leży w interesie Unii. Analiza interesu Unii oparta została na ocenie wszystkich wchodzących w grę interesów, w tym interesu przemysłu unijnego, importerów i użytkowników produktu objętego postępowaniem.

(124)

Na przemysł unijny składa się dwóch producentów dysponujących zakładami produkcyjnymi znajdującymi się w różnych państwach członkowskich Unii, zatrudniających bezpośrednio 30–50 osób przy produkcji i sprzedaży produktu podobnego.

(125)

Jeden z dwóch producentów unijnych nie wyraził sprzeciwu wobec wszczęcia dochodzenia, ale nie dostarczył dalszych informacji i nie współpracował w dochodzeniu.

(126)

Przemysł unijny poniósł istotną szkodę spowodowaną przywozem po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie. Należy przypomnieć, że większość istotnych wskaźników szkody wykazała negatywne tendencje w okresie badanym. W szczególności wskaźniki szkody związane z wynikami finansowymi przemysłu unijnego, takie jak rentowność, przepływy pieniężne i zwrot z inwestycji znacznie się pogorszyły. Uznaje się, że przy braku środków poprawa w sektorze kwasu szczawiowego nie będzie wystarczająca, aby umożliwić poprawę sytuacji finansowej przemysłu unijnego i sytuacja ta może nadal się pogarszać.

(127)

Oczekuje się, że wprowadzenie środków przywróci skuteczne i uczciwe warunki handlu na rynku unijnym, umożliwiając przemysłowi unijnemu dostosowanie cen kwasu szczawiowego tak, aby odzwierciedlały koszty produkcji. Można oczekiwać, że wprowadzenie środków pozwoli przemysłowi unijnemu odzyskać przynajmniej część udziału w rynku utraconego w okresie badanym i że będzie to miało dalszy pozytywny wpływ na jego sytuację gospodarczą i rentowność.

(128)

Stwierdzono zatem, że wprowadzenie tymczasowych środków antydumpingowych na przywóz kwasu szczawiowego pochodzącego z ChRL i Indii będzie w interesie przemysłu unijnego.

(129)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od ośmiu niepowiązanych importerów. Trzech z nich prowadziło jedynie przywóz niewielkich ilości produktu objętego postępowaniem i mogło przenieść wzrost cen na swoich klientów. Niektórzy z nich stwierdzili, że mogą rozważyć usunięcie produktu z zestawu importowanych przez nich produktów, jeżeli nałożone zostałyby cła antydumpingowe.

(130)

Czwarty importer stwierdził, że jego klienci mogliby zastosować proces uszlachetniania czynnego wszystkich produktów końcowych, do których produkcji wykorzystywany jest kwas szczawiowy i które są wywożone ponownie poza UE. Nałożenie środków antydumpingowych nie miałoby zatem znacznego wpływu na tego importera.

(131)

W związku z powyższym tymczasowo stwierdza się, że nałożenie środków zasadniczo nie powinno mieć znacznego wpływu na importerów. Importerzy kwasu szczawiowego uzyskują ogólnie wysoką marżę zysku i można oczekiwać, że będą mogli przenieść wzrost cen na swoich klientów.

(132)

Współpracujący użytkownicy reprezentowali 22 % unijnej konsumpcji kwasu szczawiowego w OD. W dochodzeniu wykazano, że w badaniu interesu UE w odniesieniu do użytkowników istotne jest rozróżnienie między wykorzystywaniem nierafinowanego i rafinowanego kwasu szczawiowego. Współpracujący przemysł unijny produkuje nierafinowany kwas szczawiowy, podczas gdy drugi, niewspółpracujący producent unijny produkuje rafinowany kwas szczawiowy, wykorzystywany głównie w sektorach farmaceutycznym, żywnościowym i pozyskiwania drobno mielonych proszków metalicznych.

(133)

Użytkownicy nierafinowanego kwasu szczawiowego twierdzili, że nałożenie środków doprowadzi do wzrostu cen stosowanych przez współpracujący przemysł unijny, który jest jedynym dostawcą w UE. Z drugiej strony, użytkownicy stwierdzili także, że całkowite uzależnienie od przywozu z zagranicy byłoby niekorzystne.

(134)

W przypadku użytkowników produkujących produkty czyszczące i wybielające kwas szczawiowy stanowi jedynie niewielką część surowców i prawdopodobnie mogliby oni przenieść wzrost cen na swoich klientów lub zmienić skład produktów, jeśli to możliwe, wykorzystując w miejsce kwasu szczawiowego produkty zastępcze.

(135)

W przypadku użytkowników wytwarzających produkty do polerowania kwas szczawiowy stanowi większą część kosztów surowców i jest niezastąpiony. Ze względu na konkurencję producentów spoza EU jest mało prawdopodobne, by użytkownicy mogli w pełni przenieść wzrost cen na swoich klientów. Eksportują oni jednak 95 % swoich produktów poza UE, więc mogą się zwrócić o zwrot ceł w ramach systemu uszlachetniania czynnego.

(136)

W przypadku użytkowników wykorzystujących kwas szczawiowy do innych zastosowań, takich jak recykling metali ze złomu, kwas szczawiowy stanowi ważną część całości kosztów produkcji produktu końcowego, do którego wytwarzania jest stosowany. Rynek produktu końcowego jest bardzo niestabilny. Kwas szczawiowy jest niezastąpionym składnikiem procesu produkcji. Główne unijne przedsiębiorstwo zajmujące się recyklingiem metali ze złomu kupuje obecnie cały niezbędny mu kwas szczawiowy od producentów unijnych. W przypadku nałożenia ceł antydumpingowych przemysł ten ma możliwość wyboru, czy i w jakim stopniu podniesie ceny, tak aby skorzystać z nałożenia ceł. W przypadku tego użytkownika wpływ nałożenia środków nie jest zatem jasny. Biorąc pod uwagę fakt, że użytkownik ten osiąga obecnie niskie zyski ze sprzedaży produktu końcowego, jakikolwiek wzrost cen będzie miał negatywny wpływ, jeżeli nie będzie on mógł przenieść wzrostu cen na swoich klientów.

(137)

„Rafinowany” kwas szczawiowy jest wykorzystywany między innymi do produkcji proszku niektórych metali. Kwas szczawiowy stanowi znaczną część całości kosztów produkcji. W tym procesie kwas szczawiowy jest niezastąpiony. Zyski osiągane w tym sektorze mogą jednak być znaczne. Ponieważ w sektorze tym powszechne są kontrakty roczne, w perspektywie krótkoterminowej przeniesienie wzrostu cen będzie trudne. Niemniej, biorąc pod uwagę fakt, że najniższa proponowana stawka cła wynosi 14,6 %, a osiągane zyski są wysokie, w perspektywie krótkoterminowej możliwa byłaby absorpcja wzrostu cen.

(138)

Jeden użytkownik twierdził, że produkcja rafinowanego kwasu szczawiowego nie była wystarczająca w stosunku do popytu. W tym zakresie stwierdzono, że istniejący w Unii niedobór produkcji rafinowanego kwasu szczawiowego w stosunku do jego konsumpcji wynosi około 1 000-2 000 ton rocznie. Biorąc pod uwagę fakt, że większość produkcji produktu końcowego, do której wykorzystywany jest rafinowany kwas szczawiowy, jest eksportowana, użytkownicy mają możliwość działania w systemie uszlachetniania czynnego.

(139)

W związku z powyższym stwierdzono wstępnie, na podstawie dostępnych informacji dotyczących interesu Unii, że nie ma istotnych argumentów przeciwko wprowadzeniu tymczasowych środków na przywóz kwasu szczawiowego pochodzącego z ChRL i Indii.

(140)

W świetle wniosków dotyczących dumpingu, szkody, związku przyczynowego i interesu Unii należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe w celu zapobieżenia dalszym szkodom dla przemysłu unijnego wynikającym z przywozu po cenach dumpingowych.

(141)

W celu ustalenia poziomu takich środków wzięto pod uwagę ustalone marginesy dumpingu, a także kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody ponoszonej przez przemysł unijny.

(142)

Przy obliczaniu poziomu cła niezbędnego do usunięcia skutków dumpingu wyrządzającego szkodę uznano, że środki powinny umożliwić przemysłowi unijnemu pokrycie kosztów produkcji oraz osiągnięcie ze sprzedaży produktu podobnego w Unii takiego zysku przed opodatkowaniem, jaki byłby możliwy dla tego rodzaju przemysłu w takim sektorze w normalnych warunkach konkurencji, czyli gdyby nie istniał przywóz po cenach dumpingowych. Uznaje się, że zysk, który mógłby zostać osiągnięty w przypadku braku przywozu po cenach dumpingowych, wynosi 8 % obrotu oraz że taki margines zysku można uznać za odpowiednie minimum, jakiego mógłby oczekiwać przemysł unijny w przypadku braku dumpingu wyrządzającego szkodę.

(143)

Na tej podstawie obliczono cenę produktu podobnego niewyrządzającą szkody przemysłowi unijnemu. Cenę niewyrządzającą szkody otrzymano poprzez dodanie wyżej wspomnianego marginesu zysku wynoszącego 8 % do kosztów produkcji.

(144)

Niezbędną podwyżkę cen ustalono następnie na podstawie porównania, w podziale na typy produktów, średniej ważonej ceny importowej współpracujących producentów eksportujących z ChRL i Indii, odpowiednio dostosowanej po uwzględnieniu kosztów przywozu i opłat celnych, z niewyrządzającą szkody ceną typów produktów sprzedawanych przez przemysł unijny na rynku unijnym w OD. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały następnie wyrażone w postaci odsetka średniej wartości importowej CIF porównywanych typów.

(145)

W związku z powyższym uznaje się, że zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe względem przywozu pochodzącego z ChRL i Indii na poziomie marginesu dumpingu lub marginesu szkody, w zależności od tego, która z tych wartości jest niższa, zgodnie z zasadą niższego cła.

(146)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu zostały określone na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”) mają wyłączne zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z ChRL i Indii i wyprodukowanych przez dane przedsiębiorstwa tj. przez konkretne wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i do ich produktów stosowane są stawki dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(147)

Wszelkie wnioski o zastosowanie wspomnianych indywidualnych stawek cła antydumpingowego dla przedsiębiorstw (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (3) wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą na rynek krajowy i na rynki zagraniczne, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby rozporządzenie zostanie odpowiednio zmienione poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek cła.

(148)

Aby zapewnić należyte egzekwowanie cła antydumpingowego, poziom cła rezydualnego powinien mieć zastosowanie nie tylko do niewspółpracujących producentów eksportujących, lecz również do tych producentów, którzy nie dokonywali wywozu do Unii w OD.

(149)

Margines dumpingu i szkody został ustalony następująco:

(150)

Każdy producent eksportujący kwasu szczawiowego w ChRL, który jeszcze się nie zgłosił, gdyż uznał, że nie spełnia kryteriów koniecznych do przyznania MET lub IT, ale który uważa, że należy ustalić dla niego odrębny poziom cła, winien zgłosić się do Komisji Europejskiej w terminie dziesięciu dniu od następnego dnia po opublikowaniu niniejszego rozporządzenia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4).

(151)

Aby zapewnić dobre zarządzanie, należy ustalić okres, w którym zainteresowane strony, które zgłosiły się w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu, mogłyby przedstawić swoje opinie na piśmie oraz złożyć wniosek o przesłuchanie.

(152)

Ustalenia w sprawie nałożenia ceł antydumpingowych dokonane na potrzeby niniejszego rozporządzenia mają charakter tymczasowy i mogą zostać ponownie rozważone przy dokonywaniu wszelkich ostatecznych ustaleń,