19.8.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 218/2

(1)

Halon 1301, halon 1211 i halon 2402 (zwane dalej „halonami”) stanowią substancje zubożające warstwę ozonową wymienione jako substancje kontrolowane w grupie III załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 1005/2009. W roku 1994, zgodnie z wymogami protokołu montrealskiego, zakazano produkcji halonów w państwach członkowskich. Wciąż jednak dopuszcza się ich wykorzystywanie w zakresie określonych krytycznych zastosowań wymienionych w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 1005/2009.

(2)

Zgodnie z wymaganiami art. 4 ust. 4 ppkt (iv) rozporządzenia (WE) nr 2037/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (2) Komisja dokonała przeglądu załącznika VII do wymienionego rozporządzenia. W tym celu Komisja dokonała oceny bieżących zastosowań halonów oraz dostępności i wykorzystania technologii lub alternatywnych rozwiązań, których zastosowanie byłoby osiągalne z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia i które byłyby do przyjęcia z punktu widzenia ochrony zdrowia i środowiska (zwane dalej „alternatywnymi rozwiązaniami”). W międzyczasie rozporządzenie (WE) nr 2037/2000 zastąpiono rozporządzeniem (WE) nr 1005/2009, a załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 2037/2000 zastąpiono załącznikiem VI do rozporządzenia (WE) nr 1005/2009, nie wprowadzając jakichkolwiek zmian.

(3)

W trakcie przeglądu wykazano istnienie pewnych rozbieżności interpretacyjnych pomiędzy państwami członkowskimi w kwestii tego, które z zastosowań halonów stanowią zastosowania krytyczne zgodnie z załącznikiem VI do rozporządzenia (WE) nr 1005/2009. Należy zatem bardziej szczegółowo opisać każde z zastosowań halonów, określając kategorię danego sprzętu lub obiektu, cel zastosowania, rodzaj danej gaśnicy halonowej oraz rodzaj danego halonu.

(4)

W ramach przeglądu wykazano także, iż – poza nielicznymi wyjątkami – w nowych projektach sprzętu i w nowych obiektach zastosowanie halonów nie jest już niezbędne w celu zapewnienia właściwej ochrony przeciwpożarowej, oraz że alternatywne rozwiązania są obecnie instalowane rutynowo. Zastosowanie halonowych gaśnic lub systemów ochrony przeciwpożarowej jest jednak nadal niezbędne w przypadku niektórych rodzajów sprzętu, które są lub będą produkowane według istniejących projektów.

(5)

Wyniki przeglądu wskazują także, iż halony są już zastępowane lub mogą z czasem zostać zastąpione rozwiązaniami alternatywnymi, z zachowaniem rozsądnego poziomu kosztów w przypadku większości zastosowań przeciwpożarowych w istniejącym sprzęcie i istniejących obiektach oraz w sprzęcie, który jest produkowany zgodnie z istniejącymi projektami.

(6)

Ze względu na rosnącą dostępność i stosowanie rozwiązań alternatywnych należy zatem ustalić daty graniczne, po upływie których stosowanie halonów w nowym sprzęcie i nowych obiektach nie byłoby zastosowaniem krytycznym, w związku z czym instalacja halonowej gaśnicy lub systemu ochrony przeciwpożarowej byłaby zabroniona. Przy definiowaniu „nowego sprzętu” i „nowego obiektu” należy wziąć pod uwagę etap cyklu życia danego sprzętu lub obiektu, na którym projekt przestrzeni, która ma być objęta ochroną przeciwpożarową, został już jednoznacznie ustalony.

(7)

Należy również ustalić, dla każdego zastosowania, daty końcowe, po upływie których zastosowanie halonów w gaśnicach lub systemach ochrony przeciwpożarowej we wszystkich istniejących sprzętach i obiektach lub w sprzętach wyprodukowanych według istniejących projektów przestanie być uznawane za zastosowanie krytyczne. Zastosowanie halonów zostałoby zatem zabronione, zaś wszystkie halonowe gaśnice i systemy ochrony przeciwpożarowej należałoby zastąpić, zamienić lub zdemontować do daty końcowej, zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1005/2009.

(8)

Daty graniczne powinny uwzględniać dostępność alternatywnych rozwiązań dla nowego sprzętu i nowych obiektów oraz przeszkody w ich wprowadzaniu. Powinny one również w razie potrzeby zapewnić wystarczającą ilość czasu na opracowanie alternatywnych rozwiązań, stanowiąc jednocześnie zachętę do podjęcia się takich opracowań. W odniesieniu do statków powietrznych, jako że lotnictwo cywilne jest regulowane na poziomie międzynarodowym, należy zwrócić szczególną uwagę na inicjatywy podejmowane przez Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego (ICAO) dotyczące instalacji i zastosowania halonów w gaśnicach na pokładzie statków powietrznych.

(9)

Daty końcowe powinny ponadto zapewnić wystarczającą ilość czasu na zastąpienie lub zamianę stosowanego halonu w ramach rutynowych lub planowanych programów konserwacji lub modernizacji sprzętu lub obiektów bez wywierania niepożądanego wpływu na działanie sprzętu lub obiektu i nadmiernych kosztów. Należy także uwzględnić czas niezbędny do otrzymania wszelkiego rodzaju certyfikatów, autoryzacji i homologacji, które mogą być wymagane dla wprowadzenia alternatywnych rozwiązań w przypadku danego sprzętu lub obiektu.

(10)

W ramach większości zastosowań w nowym sprzęcie i obiektach, w przypadku których wykorzystanie halonowych gaśnic i systemów ochrony przeciwpożarowej nie jest konieczne lub nie są one już instalowane, jako datę graniczną zaprzestania ich stosowania należy ustanowić rok 2010. Jednakże w przypadku niektórych zastosowań w wojskowych pojazdach lądowych i statkach powietrznych, w których alternatywne rozwiązania uważa się za dostępne już dziś, ale nie zostały one wprowadzone w programach rozwojowych, które zostały prawie ukończone i których modyfikacja może nie być osiągalna z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia, datę graniczną należy ustanowić na rok 2011. W przypadku zastosowań w gondolach silnikowych w statkach powietrznych i przenośnych gaśnicach kabinowych datę graniczną należy ustanowić na rok 2014, co będzie odpowiadało ramom czasowym przewidywanego wdrożenia równoważnych restrykcji przez ICAO. W przypadku zastosowań w ładowniach statków powietrznych, w których nie istnieją jeszcze rozwiązania alternatywne, ale można się spodziewać, że w wyniku prac badawczo-rozwojowych udostępnione będą do tej daty dostępne rozwiązania alternatywne do instalowania w nowych statkach powietrznych zgłoszonych do certyfikacji typu, datę graniczną należy ustanowić na rok 2018.

(11)

W przypadku wielu zastosowań należy ustanowić daty końcowe przypadające na okres między 2013 r. a 2025 r., zgodnie z poziomem trudności, z jakim z punktu widzenia technicznego i ekonomicznego wiąże się zastępowanie lub zamiana halonu. Daty końcowe powinny zapewniać wystarczającą ilość czasu na zastąpienie halonu w ramach rutynowej konserwacji w większości sprzętu i obiektów, dla których istnieją obecnie rozwiązania alternatywne. W przypadku zastosowań w niektórych wojskowych pojazdach lądowych i okrętach marynarki wojennej, w których zastępowanie halonu jest osiągalne z technicznego i ekonomicznego punktu widzenia jedynie w ramach planowanych programów modernizacyjnych i retrofitingu i dla których w niektórych państwach członkowskich może zaistnieć konieczność przeprowadzenia dodatkowych prac badawczo-rozwojowych w celu zweryfikowania, czy rozwiązania alternatywne są odpowiednie, jako datę końcową należy ustanowić rok 2030 lub 2035.

(12)

W przypadku niektórych zastosowań w istniejących pojazdach wojskowych, nawodnych okrętach marynarki wojennej, okrętach podwodnych marynarki wojennej, wojskowych statkach powietrznych oraz w przypadku obecnej lub przyszłej produkcji według istniejących projektów nie istnieją jeszcze rozwiązania alternatywne. Jednakże można się spodziewać, że do 2040 r. okres eksploatacji znacznej części przedmiotowego sprzętu dobiegnie końca lub że dzięki pracom badawczo-rozwojowym dostępne będą rozwiązania alternatywne. Należy zatem ustanowić rok 2040 jako rozsądną datę końcową dla tych zastosowań.

(13)

W przypadku systemów ochrony przeciwpożarowej w ładowniach, gondolach silnikowych i pomocniczych zespołach energetycznych na istniejących cywilnych statkach powietrznych lub produkowanych zgodnie z istniejącym certyfikatem typu nie istnieją jeszcze rozwiązania alternatywne. Ponadto znaczna liczba cywilnych statków powietrznych będzie produkowana przy zastosowaniu halonów oraz będzie polegała na tych zastosowaniach w bliskiej przyszłości. Chociaż przyjmuje się, że istnieją znaczne techniczne, ekonomiczne i regulacyjne ograniczenia mające wpływ na zastępowanie halonów w tych zastosowaniach, należy jednak, w świetle braku pewności w odniesieniu do długoterminowej dostępności halonów poddanych recyklingowi oraz potrzeby prowadzenia dalszych prac badawczo-rozwojowych w celu określenia i opracowania odpowiednich rozwiązań alternatywnych, ustanowić datę 2040 jako rozsądną datę końcową.

(14)

Załącznik VI, w tym harmonogram wycofywania zastosowań krytycznych, zostanie poddany przeglądowi w celu uwzględnienia ciągłych prac badawczo-rozwojowych w dziedzinie rozwiązań alternatywnych oraz nowych informacji dotyczących dostępności tych rozwiązań. Ponadto w poszczególnych przypadkach, po wykazaniu, iż nie istnieje rozwiązanie alternatywne, mogą zostać przyznane odstępstwa od dat końcowych i granicznych.

(15)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1005/2009.

(16)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu powołanego na mocy art. 25 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2009,