19.10.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 273/2

(1)

W celu harmonizacji swojej polityki wizowej z przepisami rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającego państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (1), niektóre państwa członkowskie zniosły wizy dla obywateli Federacyjnej Republiki Brazylii (zwanej dalej „Brazylią”) przed ich akcesją do Unii, ponieważ Brazylia znajduje się w wykazie państw trzecich, których obywatele są zwolnieni z obowiązku wizowego.

(2)

Z powodów konstytucyjnych Brazylia nie może jednostronnie znieść obowiązku wizowego dla państw członkowskich; niezbędne jest zawarcie umowy w sprawie zniesienia wiz, która zostanie ratyfikowana przez brazylijski parlament.

(3)

Brazylia zawarła dwustronne umowy w sprawie zniesienia wiz z większością państw członkowskich przed ich akcesją do Unii lub przed ustanowieniem wspólnej polityki wizowej. Jednak w przypadku czterech państw członkowskich, z którymi nie zawarto w przeszłości dwustronnych umów w sprawie zniesienia wiz, Brazylia nadal wymaga wiz od obywateli tych państw dla pobytów krótkoterminowych.

(4)

Z charakteru wspólnej polityki wizowej oraz wyłącznej kompetencji zewnętrznej Unii w tej dziedzinie wynika, że nie poszczególne państwa członkowskie, lecz wyłącznie Unia może negocjować i zawierać umowy w sprawie zniesienia wiz.

(5)

Ze względu na traktowanie przez Brazylię niektórych państw członkowskich w sposób niezgodny z zasadą wzajemności, Rada swoją decyzją z dnia 18 kwietnia 2008 r. upoważniła Komisję do negocjowania umowy między Unią a Brazylią w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych w celu zapewnienia w pełni wzajemnego zniesienia obowiązku wizowego.

(6)

Negocjacje w sprawie umowy rozpoczęto w dniu 2 lipca 2008 r. i zakończono w dniu 19 listopada 2009 r.

(7)

Umowa między Unią Europejską a Federacyjną Republiką Brazylii w sprawie zniesienia wiz krótkoterminowych dla posiadaczy paszportów dyplomatycznych, służbowych lub urzędowych, parafowana w Brukseli dnia 28 kwietnia 2010 r., powinna zostać podpisana, z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie.

(8)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Zjednoczonego Królestwa zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (2); Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związane ani jej nie stosuje.

(9)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (3); Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jej przyjęciu i nie jest nią związana ani jej nie stosuje,