DECYZJA RADY

z dnia 25 czerwca 2009 r.

dotycząca tymczasowego stosowania i zawarcia Umowy między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów oraz środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne

(2009/556/WE)

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133 w związku z art. 300 ust. 3 zadanie pierwsze,

a także mając na uwadze, co następuje:

STANOWI, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Niniejszym zatwierdza się w imieniu Wspólnoty Umowę między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów oraz środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne.

Tekst umowy dołącza się do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Niniejszym upoważnia się przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do notyfikowania władzom Konfederacji Szwajcarskiej przeprowadzenia procedur zatwierdzenia umowy we Wspólnocie (4).

Artykuł 3

Umowa jest tymczasowo stosowana od dnia 1 lipca 2009 r., w oczekiwaniu na zakończenie procedur niezbędnych do jej zawarcia.

Komisja jest upoważniona do uzgodnienia późniejszej daty tymczasowego stosowania umowy zgodnie z jej art. 33 ust. 3.

Artykuł 4

Komisja, wspierana przez przedstawicieli państw członkowskich, reprezentuje Wspólnotę we wspólnym komitecie ustanowionym na mocy art. 19 umowy.

Artykuł 5

Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, określa stanowisko, jakie Wspólnota ma przyjąć we wspólnym komitecie.

W przypadku zmian do załączników I i II stanowisko Wspólnoty w kwestiach, w których wspólny komitet posiada uprawnienia decyzyjne na mocy art. 19 ust. 4 i 5 i art. 21 ust. 2, przyjmuje Komisja.

Artykuł 6

W celu zapewnienia stosowania art. 22 ust. 4 umowy Komisja notyfikuje Konfederacji Szwajcarskiej przyjęcie wspólnotowych aktów prawnych, które stanowią zmianę prawa wspólnotowego objętego rozdziałem III oraz załącznikami I i II do umowy.

Komisja jest upoważniona do podjęcia niezbędnych środków przewidzianych w art. 22 i 29 umowy w celu zapewnienia równoważności środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne umawiających się stron.

Jeśli w dniu wdrożenia odnośnych przepisów wspólnotowych wspólny komitet nie podjął decyzji w sprawie zmiany umowy, a tymczasowe stosowanie nowych postanowień nie jest możliwe, Komisja notyfikuje Konfederacji Szwajcarskiej zawieszenie rozdziału III umowy zgodnie z jej art. 29 ust. 2.

Artykuł 7

Niniejsza decyzja zostaje opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(1)  Dz.U. L 116 z 8.5.1990, s. 19.

(2)  Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1).

(3)  Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1).

(4)  Data wejścia w życie umowy zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.

UMOWA

między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów oraz środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA,

z jednej strony, i

KONFEDERACJA SZWAJCARSKA,

z drugiej strony,

zwane dalej odpowiednio „Wspólnotą”, „Szwajcarią” i „Umawiającymi się Stronami”,

uwzględniając Umowę między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów z dnia 21 listopada 1990 r., zwaną dalej „umową z 1990 r.”,

MAJĄC NA UWADZE, że należy rozszerzyć zakres stosowania umowy z 1990 r. na środki bezpieczeństwa stosowane przez organy celne, dodając do niej nowy rozdział na ten temat,

MAJĄC NA UWADZE, że ze względu na przejrzystość i większą pewność prawa, umowa z 1990 r. zostaje włączona do niniejszej umowy, która zastąpi umowę z 1990 r.,

MAJĄC NA UWADZE Umowę o wolnym handlu zawartą dnia 22 lipca 1972 r. między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską,

MAJĄC NA UWADZE Wspólną Deklarację przyjętą przez ministrów państw Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) oraz państw członkowskich Wspólnoty i Komisję Wspólnot Europejskich w Luksemburgu dnia 9 kwietnia 1984 r. oraz deklarację ministrów państw Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) i ministrów państw członkowskich Wspólnoty przyjętą w Brukseli dnia 2 lutego 1988 r. w celu utworzenia dynamicznego obszaru gospodarczego z korzyścią dla należących do nich krajów,

MAJĄC NA UWADZE, że Umawiające się Strony ratyfikowały Międzynarodową konwencję w sprawie harmonizacji kontroli towarów na granicach,

MAJĄC NA UWADZE konieczność utrzymania obecnego poziomu uproszczenia kontroli i formalności przy przewozie towarów przez granicę między Wspólnotą a Szwajcarią oraz zapewnienia w ten sposób płynności wymiany handlowej między obiema Stronami,

MAJĄC NA UWADZE, że uproszczenia te będą stopniowo rozwijane,

MAJĄC NA UWADZE, że kontrole weterynaryjne i fitosanitarne są obecnie regulowane Umową między Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską z dnia 21 czerwca 1999 r. dotyczącą handlu produktami rolnymi,

UZNAJĄC, że warunki prowadzenia kontroli i formalności mogą być w dużym stopniu zharmonizowane bez szkody dla ich celowości, prawidłowego wdrożenia i skuteczności,

MAJĄC NA UWADZE, że żadne postanowienie niniejszej umowy nie może być interpretowane jako zwolnienie Umawiających się Stron ze zobowiązań wynikających z innych umów międzynarodowych;

MAJĄC NA UWADZE, że Umawiające się Strony zobowiązują się do zagwarantowania na swoich obszarach celnych równoważnego poziomu bezpieczeństwa za pomocą środków wynikających z przepisów obowiązujących we Wspólnocie;

MAJĄC NA UWADZE, że pożądane jest przeprowadzanie konsultacji ze Szwajcarią na temat zmian zasad wspólnotowych dotyczących środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne, zapraszanie jej do uczestnictwa w odnośnych pracach Komitetu Kodeksu Celnego, ustanowionego na mocy art. 247a rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny, oraz powiadamianie jej o wdrażaniu tych zasad;

MAJĄC NA UWADZE, że Umawiające się Strony są zdecydowane zwiększać bezpieczeństwo handlu towarami przywożonymi na ich terytorium lub wywożonymi z ich terytorium bez ograniczania płynności tego handlu;

MAJĄC NA UWADZE, że w interesie Umawiających się Stron należy ustanowić równoważne środki bezpieczeństwa stosowane przez organy celne przy przewozie towarów pochodzących z krajów trzecich lub przeznaczonych do krajów trzecich;

MAJĄC NA UWADZE, że te środki bezpieczeństwa stosowane przez organy celne dotyczą zgłaszania danych w zakresie bezpieczeństwa dotyczących towarów przed ich wprowadzeniem lub wyprowadzeniem, zarządzania ryzykiem w zakresie bezpieczeństwa i związanych z nim kontroli celnych oraz przyznawania wzajemnie uznawanego statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego w zakresie bezpieczeństwa;

MAJĄC NA UWADZE, że Szwajcaria dysponuje odpowiednim poziomem ochrony danych osobowych;

MAJĄC NA UWADZE, że w przypadku środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne, należy przewidzieć odpowiednie środki dostosowawcze, włącznie z zawieszeniem odnośnych postanowień w przypadkach, w których równoważność środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne nie jest zapewniona,

POSTANAWIAJĄ ZAWRZEĆ NINIEJSZĄ UMOWĘ:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Definicje

Na użytek niniejszej umowy:

Artykuł 2

Zakres stosowania

1.   Bez uszczerbku dla szczegółowych postanowień obowiązujących w ramach porozumień zawartych między Wspólnotą a Szwajcarią niniejsza umowa ma zastosowanie do kontroli i formalności dotyczących przewozu towarów mających przekroczyć granice między Szwajcarią a Wspólnotą oraz do środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne do przewozu towarów pochodzących z krajów trzecich lub przeznaczonych do krajów trzecich.

2.   Niniejsza umowa nie ma zastosowania do kontroli i formalności dotyczących jednostek pływających lub statków powietrznych jako środków transportu, ma jednak zastosowanie do pojazdów i towarów przewożonych przez wspomniane środki transportu.

Artykuł 3

Obszary, których dotyczy umowa

1.   Niniejsza umowa ma zastosowanie z jednej strony do wspólnotowego obszaru celnego, a z drugiej strony do obszaru celnego Szwajcarii i jej enklaw.

2.   Niniejsza umowa ma zastosowanie w Księstwie Liechtensteinu tak długo jak Księstwo Liechtenstein związane jest ze Szwajcarią poprzez traktat o unii celnej.

ROZDZIAŁ II

PROCEDURY

Artykuł 4

Kontrole wyrywkowe i formalności inne niż kontrole bezpieczeństwa stosowane przez organy celne, o których mowa w rozdziale III

1.   O ile postanowienia niniejszej umowy nie stanowią wyraźnie inaczej, Umawiające się Strony podejmują niezbędne środki w celu:

2.   W celu wdrożenia ust. 1 tiret drugie podstawę kontroli wyrywkowej muszą stanowić wszystkie przesyłki przechodzące przez przejście graniczne, zgłaszane do urzędu celnego lub innej służby kontroli w danym okresie, a nie wszystkie towary w każdej przesyłce.

3.   Umawiające się Strony ułatwiają korzystanie z uproszczonych procedur oraz systemów informatycznych i telematycznych przy wywozie, tranzycie i przywozie towarów w miejscach wysyłki i przeznaczenia towarów.

4.   Umawiające się Strony dążą do takiego rozlokowania urzędów celnych, w tym urzędów celnych znajdujących się wewnątrz ich terytorium, aby jak najpełniej uwzględnić potrzeby podmiotów gospodarczych.

Artykuł 5

Przekazanie uprawnień

Umawiające się Strony zapewniają, aby w drodze wyraźnego przekazania uprawnień przez właściwe organy i w ich imieniu jedna z pozostałych służb, a najlepiej organ celny, mogła przeprowadzić kontrole należące do kompetencji tych organów oraz, jeśli kontrole te dotyczą wymaganych dokumentów, weryfikację ważności i autentyczności tych dokumentów oraz kontrolę tożsamości towarów zgłoszonych w tych dokumentach. W takim przypadku odnośne organy zapewnią dostępność środków niezbędnych do tych kontroli.

Artykuł 6

Uznawanie kontroli i dokumentów

Do celów wdrożenia niniejszej umowy i bez uszczerbku dla możliwości przeprowadzenia kontroli wyrywkowych Umawiające się Strony, w przypadku przywozu towarów lub wjazdu towarów w tranzycie, uznają kontrole przeprowadzone i dokumenty sporządzone przez właściwe organy drugiej Umawiającej się Strony, poświadczające, że towary te spełniają warunki określone w przepisach kraju przywozu lub równoważne warunki w kraju wywozu.

Artykuł 7

Godziny otwarcia przejść granicznych

1.   W przypadku gdy wielkość ruchu na to pozwala, Umawiające się Strony zapewniają, aby:

2.   W przypadku gdy kilka przejść granicznych znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie tej samej strefy nadgranicznej, Umawiające się Strony mogą przewidzieć za obopólną zgodą odstępstwa od ust. 1 w przypadku niektórych z nich, pod warunkiem że pozostałe przejścia granicznie znajdujące się w tej strefie mogą skutecznie odprawić towary i pojazdy zgodnie z postanowieniami wspomnianego ustępu.

3.   W odniesieniu do przejść granicznych, urzędów celnych i służb, o których mowa w ust. 1 i na warunkach określonych przez Umawiające się Strony właściwe organy przewidują w wyjątkowych przypadkach możliwość przeprowadzenia kontroli i formalności poza godzinami otwarcia na szczególny i uzasadniony wniosek złożony w godzinach otwarcia, za pobraniem, w stosownych przypadkach, zapłaty za wykonaną usługę.

Artykuł 8

Pasy szybkiej odprawy

Umawiające się Strony dążą do stworzenia na wszystkich przejściach granicznych, na których jest to możliwe z technicznego punktu widzenia i uzasadnione natężeniem ruchu, pasów szybkiej odprawy zarezerwowanych dla towarów objętych celną procedurą tranzytową, ich środków transportu, pojazdów bez ładunku oraz wszystkich towarów podlegających kontrolom i formalnościom nie wykraczającym poza kontrole i formalności, które obowiązują w przypadku towarów objętych procedurą tranzytową.

ROZDZIAŁ III

ŚRODKI BEZPIECZEŃSTWA STOSOWANE PRZEZ ORGANY CELNE

Artykuł 9

Postanowienia ogólne w zakresie bezpieczeństwa

1.   Umawiające się Strony zobowiązują się do ustanowienia i stosowania w odniesieniu do przewozu towarów pochodzących z krajów trzecich lub przeznaczonych do krajów trzecich środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne określonych w niniejszym rozdziale oraz do zapewnienia poziomu bezpieczeństwa równoważnego z poziomem bezpieczeństwa na ich granicach zewnętrznych.

2.   Umawiające się Strony powstrzymują się przed stosowaniem środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne określonych w niniejszym rozdziale przy przewozie towarów między ich obszarami celnymi.

3.   Umawiające się Strony konsultują się przed zawarciem jakiejkolwiek umowy z krajem trzecim w dziedzinach objętych niniejszym rozdziałem w celu zapewnienia jej spójności z niniejszą umową, w szczególności, jeśli odnośna umowa zawiera postanowienia stanowiące odstępstwo od środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne określonych w niniejszym rozdziale.

Artykuł 10

Deklaracje poprzedzające wprowadzenie i wyprowadzenie towarów

1.   Towary pochodzące z kraju trzeciego wprowadzone na obszar celny Umawiających się Stron są przedmiotem deklaracji przywozowej na potrzeby bezpieczeństwa (zwanej dalej „przywozową deklaracją skróconą”), z wyjątkiem towarów przewożonych środkami transportu jedynie w tranzycie przez wody terytorialne lub przestrzeń powietrzną obszaru celnego bez postoju na tym obszarze.

2.   Towary przeznaczone do kraju trzeciego wyprowadzane z obszaru celnego Umawiających się Stron są przedmiotem deklaracji wywozowej na potrzeby bezpieczeństwa (zwanej dalej „wywozową deklaracją skróconą”), z wyjątkiem towarów przewożonych środkami transportu jedynie w tranzycie przez wody terytorialne lub przestrzeń powietrzną obszaru celnego bez postoju na tym obszarze.

3.   Przywozową lub wywozową deklarację skróconą składa się przed wprowadzeniem towarów na obszar celny Umawiających się Stron lub ich wyprowadzeniem z tego obszaru.

4.   Przedstawianie deklaracji przywozowych lub wywozowych, o których mowa w ust. 1 i 2, jest nieobowiązkowe do dnia 31 grudnia 2010 r., o ile środki przejściowe stanowiące odstępstwo od wymogu przedstawienia tych deklaracji mają zastosowanie we Wspólnocie.

W przypadku gdy zgodnie z akapitem pierwszym nie złożono przywozowej lub wywozowej deklaracji skróconej, organy celne powinny przeprowadzić analizę ryzyka w zakresie bezpieczeństwa, o której mowa w art. 12, najpóźniej w trakcie przedstawienia towarów przy wprowadzaniu lub wyprowadzaniu w oparciu o zgłoszenia celne dotyczące tych towarów lub wszelkie inne dostępne im informacje.

5.   Każda z Umawiających się Stron określa osoby, które są zobowiązane do złożenia przywozowych lub wywozowych deklaracji skróconych oraz organy właściwe do odbioru tych deklaracji.

6.   Załącznik I do niniejszej umowy określa:

7.   Zgłoszenie celne może zostać użyte jako przywozowa lub wywozowa deklaracja skrócona, o ile spełnia warunki określone w odniesieniu do deklaracji skróconej.

Artykuł 11

Upoważniony podmiot gospodarczy

1.   Umawiająca się Strona przyznaje, z uwzględnieniem kryteriów określonych w załączniku II do niniejszej umowy, status „upoważnionego podmiotu gospodarczego” w zakresie bezpieczeństwa każdemu podmiotowi gospodarczemu mającemu siedzibę na jej obszarze celnym.

Można jednak odstąpić, pod pewnymi warunkami i w odniesieniu do konkretnych kategorii upoważnionych podmiotów gospodarczych, od obowiązku posiadania siedziby na obszarze celnym Umawiającej się Strony, na którym złożony został wniosek o nadanie tego statusu, uwzględniając w szczególności umowy z krajami trzecimi. Ponadto każda Umawiająca się Strona określa, czy i na jakich warunkach przedsiębiorstwo lotnicze lub żeglugowe, nieposiadające siedziby na jej obszarze, lecz mające tam oddział regionalny może uzyskać ten status.

Upoważniony podmiot gospodarczy korzysta z ułatwień odnoszących się do kontroli celnych w zakresie bezpieczeństwa.

Z zastrzeżeniem zasad i warunków określonych w ust. 2, status upoważnionego podmiotu gospodarczego przyznany przez Umawiającą się Stronę jest uznawany przez drugą Umawiającą się Stronę bez uszczerbku dla kontroli celnych, w szczególności w celu wdrożenia umów z krajami trzecimi, które przewidują mechanizmy wzajemnego uznawania statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego.

2.   Załącznik II do niniejszej umowy określa:

Artykuł 12

Kontrole bezpieczeństwa przeprowadzane przez organy celne i zarządzanie ryzykiem w zakresie bezpieczeństwa

1.   Kontrole bezpieczeństwa przeprowadzane przez organy celne inne niż kontrole wyrywkowe opierają się na analizie ryzyka z wykorzystaniem technologii przetwarzania danych.

2.   Każda z Umawiających się Stron określa w tym celu ramowy system zarządzania ryzykiem, kryteria ryzyka i priorytetowe obszary kontroli celnej w zakresie bezpieczeństwa.

3.   Umawiające się Strony uznają równoważność swoich systemów zarządzania ryzykiem w zakresie bezpieczeństwa.

4.   Umawiające się Strony współpracują w celu:

5.   Wspólny komitet przyjmuje wszelkie postanowienia niezbędne w celu stosowania niniejszego artykułu.

Artykuł 13

Monitorowanie wdrażania środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne

1.   Wspólny komitet określa sposób, w jaki Umawiające się Strony zamierzają zapewnić monitorowanie wdrażania niniejszego rozdziału oraz przeprowadzać kontrolę przestrzegania postanowień niniejszego rozdziału i załączników do niniejszej umowy.

2.   Monitorowanie, o którym mowa w ust. 1, można zapewnić w szczególności przez:

3.   Wspólny komitet zapewnia, aby środki podejmowane na mocy niniejszego artykułu zapewniały poszanowanie praw zainteresowanych podmiotów gospodarczych.

Artykuł 14

Ochrona tajemnicy służbowej i danych osobowych

Informacje, którymi wymieniają się Umawiające się Strony w ramach środków ustanowionych w niniejszym rozdziale, są objęte ochroną tajemnicy służbowej i ochroną danych osobowych określonymi w przepisach obowiązujących w tej dziedzinie na terytorium Umawiającej się Strony, która je otrzymuje.

Informacje te w szczególności nie mogą być przekazywane innymi osobom niż właściwe organy danej Umawiającej się Strony ani wykorzystywane przez organy Umawiającej się Strony do celów innych niż cele określone w niniejszej umowie.

ROZDZIAŁ IV

WSPÓŁPRACA

Artykuł 15

Współpraca między jednostkami administracji

1.   W celu ułatwienia przekraczania granic Umawiające się Strony podejmują środki niezbędne do rozwoju współpracy na poziomie krajowym oraz regionalnym lub lokalnym między organami właściwymi ds. organizacji kontroli oraz różnymi służbami przeprowadzającymi kontrole i formalności po obu stronach granic.

2.   Każda z Umawiających się Stron – w zakresie, w jakim jej to dotyczy – zapewnia, aby osoby uczestniczące w wymianie, o której mowa w niniejszej umowie, mogły szybko poinformować właściwe organy o ewentualnych problemach napotykanych podczas przekraczania granicy.

3.   Współpraca, o której mowa w ust. 1, dotyczy w szczególności:

4.   Umawiające się Strony współpracują w celu harmonizacji godzin urzędowania poszczególnych służb przeprowadzających kontrole i formalności po obu stronach granicy.

Artykuł 16

Zgłaszanie nowych kontroli i formalności innych niż środki bezpieczeństwa stosowane przez organy celne, o których mowa w rozdziale III

W przypadku gdy jedna Umawiająca się Strona ma zamiar stosować nową kontrolę lub nową formalność w dziedzinie innej niż dziedzina regulowana postanowieniami rozdziału III, informuje o tym drugą Umawiającą się Stronę.

Zainteresowana Umawiająca się Strona zapewnia, aby środki podjęte w celu ułatwienia przekroczenia granicy nie przestały funkcjonować w wyniku zastosowania tych nowych kontroli lub formalności.

Artykuł 17

Płynność ruchu

1.   Umawiające się Strony podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, aby czas oczekiwania wynikający z poszczególnych kontroli i formalności nie przekraczał czasu niezbędnego do ich prawidłowego wykonania. W tym celu organizują godziny urzędowania służb wyznaczonych do przeprowadzenia kontroli i formalności, dostępny personel oraz praktyczne zasady odprawy towarów i przetwarzania dokumentów związanych z przeprowadzaniem kontroli i formalności w sposób skracający w jak największym zakresie czas oczekiwania w trakcie ruchu.

2.   Właściwe organy krajów, na których terytorium wystąpiły poważne zakłócenia dotyczące przewozu towarów mogące podważyć realizację celów, jakimi są ułatwienie i przyspieszenie przekraczania granic, niezwłocznie informują właściwe organy pozostałych krajów, których te zakłócenia dotyczą.

3.   Właściwe organy każdego zainteresowanego kraju niezwłocznie podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia płynności ruchu w możliwym zakresie. Środki są zgłaszane do wspólnego komitetu, który w stosownych przypadkach zbiera się w trybie pilnym na wniosek Umawiającej się Strony w celu omówienia tych środków.

Artykuł 18

Pomoc urzędowa

1.   W celu zapewnienia płynnej wymiany handlowej między Umawiającymi się Stronami i ułatwienia wykrywania wszelkich nieprawidłowości lub naruszeń organy celne zainteresowanych krajów przekazują sobie wzajemnie na wniosek drugiej Umawiającej się Strony lub – jeśli uznają, że leży to w jej interesie – z własnej inicjatywy, wszelkie informacje, jakie posiadają (w tym ustalenia i sprawozdania administracyjne), przydatne z punktu widzenia prawidłowego wdrożenia niniejszej umowy.

2.   Pomoc można zawiesić lub odmówić jej udzielania w całości lub częściowo, jeżeli w ocenie kraju, do którego zwrócono się o taką pomoc, jej udzielenie naruszyłoby bezpieczeństwo, porządek publiczny lub inne istotne interesy tego kraju lub stanowiłoby naruszenie tajemnicy przemysłowej, handlowej lub zawodowej.

3.   W wypadku zawieszenia lub odmowy udzielenia pomocy należy niezwłocznie przekazać krajowi, który zwrócił się o taką pomoc, stosowną decyzję wraz z jej uzasadnieniem.

4.   Jeżeli organ celny danego kraju zwraca się o udzielenie pomocy urzędowej, jakiej sam nie mógłby udzielić, gdyby został o to poproszony, wskazuje tę okoliczność w swym wniosku. W takim wypadku udzielenie pomocy urzędowej pozostawia się uznaniu organu celnego, do którego zwrócono się o nią.

5.   Informacje otrzymane zgodnie z ust. 1 mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów niniejszej umowy i podlegają takiej samej ochronie w kraju korzystającym z pomocy, jaką informacje tego rodzaju są objęte na mocy jego przepisów krajowych. Uzyskane informacje mogą zostać wykorzystane do innych celów tylko za pisemną zgodą organu celnego, który udzielił informacji i z zastrzeżeniem ograniczeń nałożonych przez ten organ.

ROZDZIAŁ V

ORGANY

Artykuł 19

Wspólny komitet

1.   Niniejszym ustanawia się wspólny komitet, w którego składzie reprezentowane są Umawiające się Strony.

2.   Wspólny komitet działa na zasadzie konsensusu.

3.   Wspólny komitet zbiera się w zależności od potrzeb, co najmniej raz w roku. Każda z Umawiających się Stron może złożyć wniosek o zwołanie posiedzenia.

4.   Wspólny komitet sporządza swój regulamin wewnętrzny, zawierający, poza innymi postanowieniami, zasady zwoływania zebrań, wyznaczania przewodniczącego i określania jego kadencji.

5.   Wspólny komitet może podjąć decyzję o utworzeniu podkomitetów lub grup roboczych mogących pomóc mu w pełnieniu jego funkcji.

Artykuł 20

Grupy ds. uzgodnień

1.   Właściwe organy zainteresowanych krajów mogą utworzyć grupy ds. uzgodnień odpowiedzialne za sprawy praktyczne, techniczne lub organizacyjne na poziomie regionalnym lub lokalnym.

2.   Grupy ds. uzgodnień, o których mowa w ust. 1, zbierają się w razie potrzeby na wniosek właściwych organów danego kraju. Wspólny komitet otrzymuje regularne informacje na temat ich prac od Umawiającej się Strony, której podlegają dane grupy.

Artykuł 21

Uprawnienia wspólnego komitetu

1.   Wspólny komitet odpowiada za zarządzanie i właściwe stosowanie niniejszej umowy. W tym celu formułuje zalecenia i podejmuje decyzje.

2.   Wspólny komitet może wprowadzić w drodze decyzji zmiany do rozdziału III i do załączników.

3.   Poza przypadkami wyraźnie przewidzianymi w niniejszej umowie komitet przyjmuje w drodze decyzji środki wykonawcze o charakterze technicznym i administracyjnym w celu ograniczenia kontroli i formalności.

4.   Decyzje są wdrażane przez Umawiające się Strony według ich własnych zasad.

5.   W celu właściwego wdrożenia umowy wspólny komitet regularnie otrzymuje od Umawiających się Stron informacje na temat doświadczeń zdobytych podczas wdrażania niniejszej umowy. Umawiające się Strony, na wniosek jeden z nich, przeprowadzają konsultacje w ramach wspólnego komitetu.

Artykuł 22

Zmiany prawa

1.   Podczas opracowywania nowych przepisów prawa w dziedzinie regulowanej rozdziałem III Wspólnota zwraca się nieformalnie o opinię ekspertów szwajcarskich, podobnie jak zasięga opinii ekspertów państw członkowskich.

2.   Gdy Komisja Europejska przekazuje swój projekt państwom członkowskim lub Radzie Unii Europejskiej, przesyła też kopię tego projektu Szwajcarii.

Na wniosek jednej z Umawiających się Stron wstępna wymiana poglądów odbywa się na forum wspólnego komitetu.

3.   Umawiające się Strony przeprowadzają ponowne konsultacje na wniosek jednej z nich na forum wspólnego komitetu na etapie poprzedzającym przyjęcie wspólnotowego aktu prawnego w ramach ciągłego procesu informowania i konsultacji.

4.   Decyzje o zmianach w rozdziale III niezbędne w celu uwzględnienia zmian właściwych przepisów prawa wspólnotowego w sprawach objętych tym rozdziałem podejmuje się tak szybko, jak to możliwe, aby umożliwić ich stosowanie jednocześnie ze zmianami wprowadzanymi do prawa wspólnotowego zgodnie z wewnętrznymi procedurami Umawiających się Stron.

Jeśli decyzji nie można przyjąć w czasie pozwalającym na jednoczesne stosowanie, zmiany określone w projekcie decyzji przekazanym Umawiającym się Stronom do zatwierdzenia stosuje się tymczasowo, jeśli jest to możliwe, zgodnie z wewnętrznymi procedurami Umawiających się Stron.

5.   Umawiające się Strony współpracują na etapie informowania i konsultacji w celu ułatwienia podjęcia decyzji w ramach wspólnego komitetu na końcu tego procesu.

Artykuł 23

Udział w Komitecie Kodeksu Celnego

Wspólnota zapewnia szwajcarskim ekspertom udział – w charakterze obserwatorów i w odniesieniu do dotyczących ich kwestii – w posiedzeniach Komitetu Kodeksu Celnego, który wspiera Komisję Europejską w wykonywaniu uprawnień wykonawczych w sprawach objętych rozdziałem III.

Artykuł 24

Rozstrzyganie sporów

Bez uszczerbku dla przepisów art. 29 spory między Umawiającymi się Stronami dotyczące interpretacji lub stosowania niniejszej umowy kieruje się do wspólnego komitetu, który poszukuje polubownego rozwiązania.

Artykuł 25

Umowy z krajami trzecimi

Umawiające się Strony postanawiają, że umowy zawarte przez jedną z nich z krajem trzecim w dziedzinie objętej rozdziałem III nie mogą przenosić zobowiązań na drugą Umawiającą się Stronę, o ile wspólny komitet nie zadecyduje inaczej.

ROZDZIAŁ VI

POSTANOWIENIA RÓŻNE I KOŃCOWE

Artykuł 26

Ułatwienia w uiszczaniu opłat

Umawiające się Strony zapewniają, aby kwoty ewentualnie wymagalne przy przeprowadzaniu kontroli i formalności w handlu mogły być również uiszczane w formie gwarantowanych lub potwierdzonych międzynarodowych czeków bankowych, wyrażonych w walucie krajowej, w jakiej kwoty te są wymagalne.

Artykuł 27

Wdrożenie umowy

Każda Umawiająca się Strona podejmuje odpowiednie środki w celu zapewnienia skutecznego i harmonijnego stosowania postanowień niniejszej umowy z uwzględnieniem konieczności ułatwienia przewiezienia towarów przez granicę i rozwiązywania wszelkich trudności, jakie mogą pojawić się przy stosowaniu wspomnianych postanowień, w sposób zadowalający obie Umawiające się Strony.

Artykuł 28

Zmiany

Jeżeli jedna z Umawiających się Stron zamierza wprowadzić zmiany do niniejszej umowy, przedstawia drugiej Umawiającej się Stronie odpowiedni wniosek. Zmiany wejdą w życie po zakończeniu odpowiednich procedur wewnętrznych Stron.

Artykuł 29

Środki dostosowawcze

1.   Umawiająca się Strona może, po konsultacji w ramach wspólnego komitetu, podjąć odpowiednie środki dostosowawcze, włącznie z zawieszeniem stosowania postanowień rozdziału III niniejszej umowy, jeżeli stwierdzi, że druga Umawiająca się Strona nie przestrzega warunków lub jeżeli równoważność środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne Umawiających się Stron nie jest zapewniona.

Jeżeli jakakolwiek zwłoka mogłaby zagrozić skuteczności środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne, możliwe jest podjęcie tymczasowych środków ochronnych bez uprzednich konsultacji, pod warunkiem że konsultacje będą miały miejsce niezwłocznie po podjęciu takich środków.

2.   Jeśli równoważność środków bezpieczeństwa stosowanych przez organy celne Umawiających się Stron nie jest zapewniona, ponieważ nie podjęto decyzji w sprawie zmian przewidzianych w art. 22 ust. 4 niniejszej umowy, Umawiająca się Strona może zawiesić stosowanie postanowień rozdziału III od dnia zastosowania odnośnych przepisów prawa wspólnotowego, chyba że po zbadaniu środków pozwalających na dalsze stosowanie tego rozdziału wspólny komitet zadecyduje inaczej.

3.   Zakres i czas trwania wspomnianych wyżej środków są ograniczone do wymiaru koniecznego w celu zaradzenia zaistniałej sytuacji i zapewnienia właściwej równowagi między prawami i obowiązkami wynikającymi z niniejszej umowy. Umawiająca się Strona może zwrócić się do wspólnego komitetu o przeprowadzenie konsultacji dotyczących proporcjonalności tych środków, a w stosownych przypadkach o podjęcie decyzji o przekazaniu sporu w tej sprawie do rozstrzygnięcia w drodze arbitrażu zgodnie z procedurą przewidzianą w załączniku III. Ta drogą nie może być rozstrzygana żadna kwestia związana z interpretacją postanowień niniejszej umowy, które są identyczne z odpowiednimi przepisami prawa wspólnotowego.

Artykuł 30

Zakazy lub ograniczenia przywozowe, wywozowe lub tranzytowe

Postanowienia niniejszej umowy nie stanowią przeszkody do stosowania zakazów lub ograniczeń przywozowych, wywozowych lub tranzytowych ustanowionych przez Umawiające się Strony lub państwa członkowskie Wspólnoty, uzasadnionych względami porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego i moralności publicznej, ochrony zdrowia i życia ludzi, ochrony zwierząt, roślin lub środowiska, ochrony dóbr kultury narodowej o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej oraz ochrony własności przemysłowej lub handlowej.

Artykuł 31

Wypowiedzenie umowy

Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć umowę, powiadamiając o tym drugą Umawiającą się Stronę. Umowa utraci moc po upływie dwunastu miesięcy od dnia takiej notyfikacji.

Artykuł 32

Załączniki

Załączniki do niniejszej umowy stanowią jej integralną część.

Artykuł 33

Ratyfikacja

1.   Niniejsza umowa zostaje zatwierdzona przez Umawiające się Strony zgodnie z ich procedurami. Umowa wchodzi w życie dnia 1 lipca 2009 r., pod warunkiem że Umawiające się Strony powiadomią się wzajemnie o zakończeniu niezbędnych w tym celu procedur przed tą datą.

2.   Jeżeli niniejsza umowa nie wejdzie w życie dnia 1 lipca 2009 r., wówczas wejdzie w życie w dniu następującym po dniu, w którym Umawiające się Strony powiadomią się wzajemnie o zakończeniu niezbędnych w tym celu procedur.

3.   W oczekiwaniu na zakończenie procedur, o których mowa w ust. 1 i 2, Umawiające się Strony stosują tymczasowo niniejszą umowę od dnia 1 lipca 2009 r. lub dnia późniejszego, ustalonego przez Umawiające się Strony.

4.   Niniejsza umowa zastępuje z dniem jej wejścia w życie Umowę między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Konfederacją Szwajcarską w sprawie uproszczenia kontroli i formalności dotyczących przewozu rzeczy z dnia 21 listopada 1990 r.

Artykuł 34

Języki

Niniejszą umowę sporządza się w dwóch egzemplarzach, w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim, włoskim, przy czym wszystkie teksty są na równi autentyczne.

ZAŁĄCZNIK I

PRZYWOZOWE I WYWOZOWE DEKLARACJE SKRÓCONE

Artykuł 1

Forma i treść przywozowej lub wywozowej deklaracji skróconej

1.   Przywozową lub wywozową deklarację skróconą sporządza się z wykorzystaniem technologii przetwarzania danych. Dokumenty handlowe, portowe lub transportowe, mogą zostać wykorzystane, o ile zawierają niezbędne dane.

2.   Przywozowa lub wywozowa deklaracja skrócona zawiera dane określone dla takich deklaracji w załączniku 30a do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (1) (dalej zwanego „rozporządzeniem (EWG) nr 2454/93”) . Wypełnia się ją zgodnie z wyjaśnieniami znajdującymi się we wspomnianym załączniku 30a. Uwierzytelnia ją osoba, która ją sporządza.

3.   Organy celne dopuszczają złożenie przywozowej lub wywozowej deklaracji skróconej w formie papierowej lub na jakimkolwiek innym nośniku wyłącznie w następujących sytuacjach:

pod warunkiem zastosowania wobec tych deklaracji poziomu zarządzania ryzykiem równoważnego z poziomem stosowanym wobec przywozowych lub wywozowych deklaracji skróconych sporządzanych z wykorzystaniem technologii przetwarzania danych.

Przywozowe lub wywozowe deklaracje skrócone w formie papierowej podpisuje osoba, która je sporządza. W stosownych przypadkach do deklaracji dołącza się wykazy załadunkowe lub inne odpowiednie wykazy. Deklaracje zawierają dane, o których mowa w ust. 2.

4.   Każda z Umawiających się Stron określa warunki i zasady, zgodnie z którymi osoba zobowiązana do złożenia przywozowej lub wywozowej deklaracji skróconej jest upoważniona do zmiany danych zawartych w tej deklaracji po jej złożeniu.

Artykuł 2

Wyjątki dotyczące składania przywozowych lub wywozowych deklaracji skróconych

1.   Przywozowa lub wywozowa deklaracja skrócona nie jest wymagana w odniesieniu do następujących towarów:

2.   Przywozowa lub wywozowa deklaracja skrócona nie jest wymagana w przypadkach określonych w umowie międzynarodowej w zakresie bezpieczeństwa między Umawiającą się Stroną a krajem trzecim, z zastrzeżeniem procedury określonej w art. 9 ust. 3 niniejszej umowy.

3.   Przywozowa lub wywozowa deklaracja skrócona nie jest wymagana we Wspólnocie w odniesieniu do towarów, o których mowa w art. 181c lit. i) i j), art. 592a lit. i) i j) oraz art. 842a ust. 2 lit. b) rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

4.   Przywozowa lub wywozowa deklaracja skrócona nie jest wymagana w Szwajcarii w odniesieniu do:

które zostały wcześniej umieszczone w składzie celnym znajdującym się w szwajcarskich strefach lotniskowych, a następnie są przekazywane do samolotów zgodnie z przepisami ustanowionymi przez Szwajcarię, o ile nie naruszają one poziomu bezpieczeństwa zapewnianego przez niniejszą umowę.

Artykuł 3

Miejsce składania przywozowych lub wywozowych deklaracji skróconych

1.   Przywozową deklarację skróconą składa się do właściwego organu Umawiającej się Strony, na której obszar celny wprowadzane są towary z krajów trzecich. Organ ten dokonuje analizy ryzyka w oparciu o dane zawarte w deklaracji i przeprowadza kontrole celne w zakresie bezpieczeństwa uznane za konieczne, w tym w przypadkach, w których towary te są przeznaczone do drugiej Umawiającej się Strony.

2.   Wywozową deklarację skróconą składa się do właściwego organu Umawiającej się Strony, na której obszarze celnym dopełniane są formalności związane z wyprowadzeniem towarów przeznaczonych do krajów trzecich. Jednak zgłoszenie celne wywozowe wykorzystywane jako wywozowa deklaracja skrócona jest składane do organu celnego Umawiającej się Strony, na której obszarze celnym dopełnia się formalności związanych z wywozem towarów przeznaczonych do krajów trzecich. Zarówno w jednym, jak i drugim przypadku organy te dokonują analizy ryzyka w oparciu o dane ujęte w tej deklaracji i przeprowadzają kontrole celne w zakresie bezpieczeństwa, które uznaje się za konieczne.

3.   Jeżeli towary opuszczają obszar celny Umawiającej się Strony z przeznaczeniem do kraju trzeciego, przechodząc przez obszar celny drugiej Umawiającej się Strony, dane, o których mowa w art. 1 ust. 2, są przekazywane przez organ celny pierwszej Umawiającej się Strony właściwemu organowi drugiej Strony.

Wspólny komitet może jednak określić przypadki, w których przekazanie tych danych nie jest konieczne, o ile nie naruszą one poziomu bezpieczeństwa gwarantowanego przez niniejszą umowę.

Umawiające się Strony dążą do podłączenia do wspólnego systemu przekazywania danych, który zawiera informacje niezbędne dla wywozowej deklaracji skróconej dla danych towarów i do korzystania z tego systemu.

W przypadku, w którym Umawiające się Strony nie są w stanie przekazać danych zgodnie z postanowieniami akapitu pierwszego w dniu rozpoczęcia stosowania niniejszej umowy, wywozową deklaracją skróconą dla towarów opuszczających obszar Umawiającej się Strony z przeznaczeniem do kraju trzeciego, przechodzących przez obszar celny drugiej Umawiającej się Strony z wyłączeniem bezpośredniego ruchu lotniczego, składa się wyłącznie do właściwego organu drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł 4

Terminy składania przywozowych lub wywozowych deklaracji skróconych

1.   Terminami składania przywozowych lub wywozowych deklaracji skróconych są terminy, o których mowa w art. 184a i 592b rozporządzenia (EWG) nr 2454/93.

2.   Niezależnie od postanowień ust. 1 każda Umawiająca się Strona może podjąć decyzję o zastosowaniu innych terminów:

(1)  Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.

ZAŁĄCZNIK II

Upoważniony podmiot gospodarczy

TYTUŁ I

PRZYZNANIE STATUSU UPOWAŻNIONEGO PODMIOTU GOSPODARCZEGO

Artykuł 1

Postanowienia ogólne

1.   Kryteria przyznawania statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego obejmują:

2.   Każda z Umawiających się Stron określa procedurę składania wniosku o status upoważnionego podmiotu gospodarczego i przyznawania tego statusu oraz jego skutki prawne.

3.   Umawiające się Strony zapewniają, aby ich organy celne kontrolowały przestrzeganie przez upoważniony podmiot gospodarczy warunków i kryteriów, które mają do niego zastosowanie, oraz dokonują przeglądu tych warunków i kryteriów, w szczególności w przypadku istotniej zmiany przepisów prawa w tej dziedzinie lub wystąpienia okoliczności pozwalających racjonalnie przypuszczać, że upoważniony podmiot gospodarczy nie spełnia obowiązujących warunków.

Artykuł 2

Przestrzeganie wymogów celnych w przeszłości

1.   Przestrzeganie wymogów celnych w przeszłości uznaje się za zadowalające, jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat poprzedzających złożenie wniosku nie doszło do poważnego naruszenia przepisów lub do powtarzających się naruszeń przepisów celnych przez którąkolwiek z niżej wymienionych osób:

2.   Przestrzeganie wymogów celnych w przeszłości można uznać za zadowalające, jeżeli właściwy organ celny uzna przypadki naruszenia za nieistotne w stosunku do liczby lub skali operacji celnych i uznaje, że nie budzą one wątpliwości co do dobrych intencji wnioskodawcy.

3.   Jeżeli osoby pełniące funkcje kontrolne nad przedsiębiorstwem wnioskodawcy mają siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju trzecim, organy celne oceniają przestrzeganie przez nie wymogów celnych na podstawie dostępnych im dokumentów i informacji.

4.   Jeżeli przedsiębiorstwo wnioskodawcy istnieje krócej niż trzy lata, organy celne oceniają przestrzeganie przez niego wymogów celnych na podstawie dostępnych im dokumentów i informacji.

Artykuł 3

Skuteczny system zarządzania ewidencjami handlowymi i transportowymi

Aby umożliwić organom celnym ustalenie, że wnioskodawca dysponuje odpowiednim systemem zarządzania ewidencją handlową i w stosownych przypadkach ewidencją transportową, wnioskodawca musi spełnić następujące wymagania:

Artykuł 4

Wypłacalność

1.   Do celów niniejszego artykułu wypłacalność oznacza dobrą sytuację finansową, która umożliwia wnioskodawcy regulowanie jego zobowiązań stosownie do rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

2.   Uznaje się, że warunek dotyczący wypłacalności wnioskodawcy jest spełniony, jeżeli wypłacalność można udowodnić w odniesieniu do ostatnich trzech lat.

3.   Jeżeli przedsiębiorstwo wnioskodawcy istnieje krócej niż trzy lata, jego wypłacalność sprawdza się na podstawie dostępnych dokumentów i informacji.

Artykuł 5

Odpowiednie normy bezpieczeństwa i ochrony

1.   Normy bezpieczeństwa i ochrony w przedsiębiorstwie wnioskodawcy uznaje się za zadowalające, jeżeli spełnione są następujące warunki:

2.   Jeżeli wnioskodawca posiadający siedzibę we Wspólnocie lub w Szwajcarii posiada uznane na poziomie międzynarodowym świadectwo bezpieczeństwa wydane na podstawie konwencji międzynarodowych, europejskie świadectwo bezpieczeństwa wydane na podstawie prawodawstwa wspólnotowego, świadectwo międzynarodowej normy Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej lub europejskiej normy europejskich instytucji normalizujących lub inne uznane świadectwo, kryteria przewidziane w ust. 1 uznaje się za spełnione, o ile kryteria wydania tych dokumentów są identyczne lub równorzędne z kryteriami określonymi w niniejszym załączniku.

TYTUŁ II

UŁATWIENIA PRZYZNAWANE UPOWAŻNIONYM PODMIOTOM GOSPODARCZYM

Artykuł 6

Organy celne przyznają w szczególności następujące ułatwienia upoważnionym podmiotom gospodarczym:

TYTUŁ III

ZAWIESZENIE I COFNIĘCIE STATUSU UPOWAŻNIONEGO PODMIOTU GOSPODARCZEGO

Artykuł 7

Zawieszenie statusu

1.   Organ celny wydający upoważnienie zawiesza status upoważnionego podmiotu gospodarczego w następujących przypadkach:

2.   W przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b), organ celny może jednak podjąć decyzję o niezawieszaniu statusu upoważnionego podmiotu gospodarczego, jeżeli uznaje naruszenie za nieistotne w stosunku do liczby lub skali operacji celnych i niebudzące wątpliwości co do dobrych intencji upoważnionego podmiotu gospodarczego.

3.   Zawieszenie następuje niezwłocznie, jeśli wymaga tego rodzaj lub poziom zagrożenia dla bezpieczeństwa i ochrony obywateli, zdrowia publicznego lub środowiska naturalnego.

4.   Zawieszenie nie ma wpływu na postępowanie celne rozpoczęte przed datą zawieszenia, które nie zostało jeszcze zakończone.

5.   Każda z Umawiających się Stron określa czas trwania i okres zawieszenia w sposób umożliwiający upoważnionemu podmiotowi gospodarczemu uregulowanie jego sytuacji.

6.   Jeżeli podmiot gospodarczy podjął zgodnie z oczekiwaniami organów celnych środki konieczne w celu spełnienia warunków i kryteriów nałożonych na upoważniony podmiot gospodarczy, organ celny wydający upoważnienie cofa zawieszenie.

Artykuł 8

Cofnięcie statusu

1.   Organ celny wydający upoważnienie cofa status upoważnionego podmiotu gospodarczego w następujących przypadkach:

2.   W przypadku, o którym mowa w lit. a), organy celne mogą jednak podjąć decyzję o niecofaniu świadectwa upoważnionego podmiotu gospodarczego, jeżeli uznają naruszenie za nieistotne w stosunku do liczby lub skali operacji celnych i niebudzące wątpliwości co do dobrych intencji upoważnionego podmiotu gospodarczego.

3.   Cofnięcie staje się skuteczne w dniu następującym po dniu powiadomienia.

TYTUŁ IV

WYMIANA INFORMACJI

Artykuł 9

Komisja i właściwy organ szwajcarski regularnie wymieniają informacje na temat tożsamości upoważnionych podmiotów gospodarczych w zakresie bezpieczeństwa, w tym następujące informacje:

(1)  Dz.U. L 253 z 11.10.1993, s. 1.

ZAŁĄCZNIK III

PROCEDURA ARBITRAŻOWA