14.11.2008 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
L 304/75 |
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (WE) NR 1102/2008
z dnia 22 października 2008 r.
w sprawie zakazu wywozu rtęci metalicznej, niektórych związków i mieszanin rtęci oraz bezpiecznego składowania rtęci metalicznej
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
Uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 175 ust. 1 i, w odniesieniu do art. 1 niniejszego rozporządzenia, jego art. 133,
uwzględniając wniosek Komisji,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (1),
po konsultacji z Komitetem Regionów,
stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (2),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Emisję rtęci uważa się za globalne zagrożenie, które wymaga podjęcia działań na poziomie lokalnym, regionalnym, krajowym i globalnym. |
(2) |
Zgodnie z komunikatem Komisji do Rady i Parlamentu Europejskiego zatytułowanym „Strategia Wspólnoty w zakresie rtęci”, konkluzjami Rady z dnia 24 czerwca 2005 r. oraz rezolucją Parlamentu Europejskiego z dnia 14 marca 2006 r. (3) w sprawie ww. strategii konieczne jest zmniejszenie ryzyka narażenia ludzi i środowiska na kontakt z rtęcią. |
(3) |
Działania podejmowane na poziomie Wspólnoty muszą być postrzegane jako element globalnych wysiłków mających na celu zmniejszenie ryzyka narażenia na kontakt z rtęcią, w szczególności wysiłków objętych programem dotyczącym rtęci w ramach programu środowiskowego ONZ. |
(4) |
Z zamknięcia kopalni rtęci we Wspólnocie wynikają problemy środowiska naturalnego oraz problemy społeczne. W dalszym ciągu należy wspierać w ramach dostępnych mechanizmów finansowych projekty i inne inicjatywy umożliwiające poszkodowanym obszarom znalezienie skutecznych rozwiązań w zakresie ochrony środowiska lokalnego, zatrudnienia oraz działalności gospodarczej. |
(5) |
Należy zabronić wywozu rtęci metalicznej, rudy rtęci, chlorku rtęci (I), tlenku rtęci (II) i mieszanin rtęci metalicznej z innymi substancjami, w tym stopów rtęci, o stężeniu rtęci co najmniej 95 % wagowo ze Wspólnoty, aby istotnie zmniejszyć jej globalną podaż. |
(6) |
Zakaz wywozu doprowadzi do powstania znacznych nadwyżek rtęci we Wspólnocie, w związku z czym konieczne jest uniemożliwienie ponownego przedostawania się tych nadwyżek do obrotu. Dlatego należy zapewnić bezpieczne składowanie rtęci w obrębie Wspólnoty. |
(7) |
Aby umożliwić bezpieczne składowanie rtęci metalicznej, która została uznana za odpad, właściwe jest ustanowienie odstępstwa od art. 5 ust. 3 lit. a) dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów (4) w odniesieniu do pewnych typów składowisk odpadów oraz stwierdzenie, że kryteria określone w sekcji 2.4 załącznika do decyzji Rady 2003/33/WE z dnia 19 grudnia 2002 r. ustanawiającej kryteria i procedury przyjęcia odpadów na składowiska, na podstawie art. 16 i załącznika II do dyrektywy 1999/31/WE (5), nie dotyczą czasowego składowania rtęci metalicznej przez ponad rok z możliwością odzysku w obiektach naziemnych przeznaczonych i wyposażonych do tego celu. |
(8) |
Pozostałe przepisy dyrektywy 1999/31/WE powinny mieć zastosowanie do wszystkich obiektów składowania rtęci metalicznej, która została uznana za odpad. Dotyczy to również wymogu zawartego w art. 8 lit. a) ppkt (iv) tej dyrektywy, nakładającego na wnioskodawcę ubiegającego się o pozwolenie obowiązek przedstawienia odpowiedniego zabezpieczenia w postaci gwarancji finansowej lub w innej podobnej formie w celu zagwarantowania, że spełnione zostały zobowiązania (w tym przepisy dotyczące nadzoru poeksploatacyjnego) wynikające z pozwolenia oraz zastosowane zostały procedury dotyczące zamknięcia. Ponadto do takich obiektów składowania zastosowanie ma dyrektywa 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu (6). |
(9) |
Do składowania czasowego rtęci metalicznej przez ponad rok w obiektach naziemnych przeznaczonych i wyposażonych do tego celu powinna mieć zastosowanie dyrektywa Rady 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi (7). |
(10) |
Niniejsze rozporządzenie nie powinno naruszać rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (8). Jednak w celu umożliwienia odpowiedniego unieszkodliwiania rtęci metalicznej na terenie Wspólnoty zachęca się właściwe organy w miejscu przeznaczenia i wysyłki do tego, by nie zgłaszały sprzeciwu przewidzianego w art. 11 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia wobec przemieszczania rtęci metalicznej uznanej za odpady. Zwraca się uwagę, że – zgodnie z art. 11 ust. 3 tego rozporządzenia – jego art. 11 ust. 1 lit. a) nie ma zastosowania do odpadów niebezpiecznych, których łączna produkcja roczna w państwie członkowskim wysyłki jest na tyle niewielka, że tworzenie nowych specjalistycznych instalacji unieszkodliwiania w tym państwie członkowskim byłoby nieopłacalne. |
(11) |
Aby zapewnić składowanie bezpieczne dla zdrowia ludzi i dla środowiska, ocenę bezpieczeństwa wymaganą na mocy decyzji 2003/33/WE w odniesieniu do składowania podziemnego należy uzupełnić o szczególne wymagania, przy czym ocena ta powinna również dotyczyć składowania innego niż podziemne. Nie należy zezwalać na żaden proces ostatecznego unieszkodliwiania, dopóki nie zostaną przyjęte specjalne wymogi i kryteria przyjęcia. Warunki składowania w kopalni soli lub w głębokich podziemnych formacjach skały zwięzłej, przystosowanych do unieszkodliwiania rtęci metalicznej, powinny być w szczególności zgodne z zasadami: ochrony wód podziemnych przed rtęcią, zapobiegania wydzielaniu się oparów rtęci, szczelności względem gazów i płynów w otoczeniu oraz – w przypadku składowania trwałego – solidnego zamknięcia odpadów w końcowej fazie procesu unieszkodliwiania w kopalniach. Po dostosowaniu tych kryteriów do celów niniejszego rozporządzenia należy je włączyć do załączników do dyrektywy 1999/31/WE. |
(12) |
Warunki składowania naziemnego powinny przede wszystkim być zgodne z zasadami odwracalności procesu składowania, ochrony rtęci przed wodą infiltracyjną, szczelności względem gleby i zapobiegania wydzielaniu się oparów rtęci. Po dostosowaniu tych kryteriów do celów niniejszego rozporządzenia należy je włączyć do załączników do dyrektywy 1999/31/WE. Składowanie naziemne rtęci metalicznej powinno być uznawane za rozwiązanie czasowe. |
(13) |
W celu łatwiejszego egzekwowania niniejszego rozporządzenia sektor chloro-alkaliczny powinien przekazywać Komisji oraz właściwym organom odnośnych państw członkowskich wszystkie istotne dane dotyczące likwidacji ogniw rtęciowych w zakładach przemysłowych. Sektory przemysłowe zajmujące się odzyskiem rtęci poprzez oczyszczanie gazu ziemnego lub jako ubocznego produktu górnictwa metali nieżelaznych i procesu wytopu powinny również dostarczać Komisji oraz właściwym organom odnośnych państw członkowskich wszystkie istotne dane. Komisja powinna upubliczniać te informacje. |
(14) |
Państwa członkowskie powinny przedkładać informacje na temat zezwoleń dotyczących obiektów składowania oraz na temat stosowania niniejszego rozporządzenia i jego wpływu na rynek, aby umożliwić jego ocenę we właściwym terminie. Importerzy, eksporterzy i wykonawcy działań powinni przedstawiać informacje dotyczące przemieszczania i stosowania rtęci metalicznej, rudy rtęci, chlorku rtęci (I), tlenku rtęci (II) i mieszanin rtęci metalicznej z innymi substancjami, w tym stopów rtęci, o stężeniu rtęci co najmniej 95 % wagowo. |
(15) |
Państwa członkowskie powinny określić sankcje mające zastosowanie wobec osób fizycznych i prawnych w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Sankcje te powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. |
(16) |
Właściwe jest zorganizowanie wymiany informacji z zainteresowanymi podmiotami w celu dokonania oceny potencjalnego zapotrzebowania na działania uzupełniające w odniesieniu do wywozu, przywozu i składowania rtęci oraz w odniesieniu do związków rtęci i produktów zawierających rtęć bez uszczerbku dla reguł konkurencji zawartych w Traktacie, w szczególności w jego art. 81. |
(17) |
Komisja i państwa członkowskie powinny sprzyjać udzielaniu wsparcia technicznego krajom rozwijającym się oraz krajom o gospodarce będącej w okresie transformacji, a szczególnie pomocy ułatwiającej przejście na bezrtęciowe technologie alternatywne i ostateczne stopniowe zaniechanie wykorzystywania i uwalniania rtęci i jej związków. |
(18) |
Trwają badania nad bezpiecznym unieszkodliwianiem rtęci, w tym nad różnymi technikami jej stabilizacji i innymi sposobami immobilizacji. Kwestią priorytetową dla Komisji powinno być prowadzenie stałego przeglądu tych badań i jak najszybsze przedłożenie sprawozdania. Informacje te są istotne, gdyż stanowią one odpowiednią podstawę dla przeglądu niniejszego rozporządzenia pod kątem osiągnięcia jego celu. |
(19) |
Komisja powinna uwzględniać te informacje przy składaniu sprawozdania z oceny, aby określić konieczność ewentualnej zmiany niniejszego rozporządzenia. |
(20) |
Komisja powinna również śledzić wydarzenia międzynarodowe związane z podażą rtęci i popytem na nią, w tym w szczególności wielostronne negocjacje, a ponadto powinna przekazywać na ich temat sprawozdania, aby umożliwić ocenę spójności ogólnego podejścia. |
(21) |
Środki konieczne do stosowania niniejszego rozporządzenia w zakresie dotyczącym czasowego składowania rtęci metalicznej w niektórych obiektach wymienionych poniżej powinny zostać przyjęte zgodnie z dyrektywą 1999/31/WE z uwzględnieniem bezpośrednich powiązań między niniejszym rozporządzeniem a tą dyrektywą. |
(22) |
Jako że cel niniejszego rozporządzenia, mianowicie zmniejszenie narażenia na kontakt z rtęcią przez zakaz wywozu i obowiązek składowania, nie może być w wystarczającym stopniu osiągnięty przez same państwa członkowskie i może w związku z tym, ze względu na wpływ wywierany na przepływ towarów i funkcjonowanie rynku wewnętrznego oraz transgraniczny charakter zanieczyszczeń rtęcią, zostać lepiej osiągnięty na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym samym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu, |
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
1. Zabrania się wywozu rtęci metalicznej (Hg, CAS RN 7439-97-6), rudy rtęci, chlorku rtęci (I) (Hg2Cl2, CAS RN 10112-91-1), tlenku rtęci (II) (HgO, CAS RN 21908-53-2) i mieszanin rtęci metalicznej z innymi substancjami, w tym stopów rtęci, o stężeniu rtęci co najmniej 95 % wagowo ze Wspólnoty od dnia 15 marca 2011 r.
2. Zakaz nie obejmuje wywozu związków, o których mowa w ust. 1, do celów badań naukowych i rozwoju, analizy lub do celów medycznych.
3. Mieszanie rtęci metalicznej z innymi substancjami wyłącznie w celu wywozu rtęci metalicznej jest zabronione od dnia 15 marca 2011 r.
Artykuł 2
Od dnia 15 marca 2011 r. poniższe uznaje się za odpady i unieszkodliwia się zgodnie z przepisami dyrektywy 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie odpadów (9), w sposób bezpieczny dla zdrowia ludzi i dla środowiska:
a) |
rtęć metaliczna, która nie jest już wykorzystywana w przemyśle chloro-alkalicznym; |
b) |
rtęć metaliczna uzyskana w procesie oczyszczania gazu ziemnego; |
c) |
rtęć metaliczna uzyskana jako produkt uboczny z górnictwa metali nieżelaznych i operacji wytapiania; oraz |
d) |
rtęć metaliczna uzyskana z rudy rtęci we Wspólnocie po dniu 15 marca 2011 r. |
Artykuł 3
1. Na zasadzie odstępstwa od art. 5 ust. 3 lit. a) dyrektywy 1999/31/WE rtęć metaliczna uznana za odpady może, w odpowiednim zbiorniku, być:
a) |
składowana czasowo przez ponad rok lub składowana trwale (procesy unieszkodliwiania, odpowiednio, D 15 lub D 12, określone w załączniku II A do dyrektywy 2006/12/WE) w kopalniach soli przystosowanych do unieszkodliwiania rtęci metalicznej lub w głębokich podziemnych formacjach skały zwięzłej zapewniających poziom bezpieczeństwa i zamknięcia taki sam jak w tych kopalniach soli; lub |
b) |
składowana czasowo (proces unieszkodliwiania D 15, określony w załączniku II A do dyrektywy 2006/12/WE) przez ponad rok w obiektach naziemnych przeznaczonych do tymczasowego składowania rtęci metalicznej i wyposażonych w tym celu. W tym przypadku nie mają zastosowania kryteria określone w sekcji 2.4 załącznika do decyzji 2003/33/WE. |
Pozostałe przepisy dyrektywy 1999/31/WE i decyzji 2003/33/WE mają zastosowanie do lit. a) i b).
2. Do składowania, o którym mowa w ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu, zastosowanie ma dyrektywa 96/82/WE.
Artykuł 4
1. Ocena bezpieczeństwa unieszkodliwiania rtęci metalicznej przewidziana w art. 3 niniejszego rozporządzenia, wykonywana zgodnie z decyzją 2003/33/WE, zapewnia uwzględnienie szczególnych zagrożeń związanych z charakterem i zachowywaniem się w dłuższej perspektywie czasowej rtęci metalicznej oraz zbiornika, w którym jest przechowywana.
2. Zezwolenie, o którym mowa w art. 8 i 9 dyrektywy 1999/31/WE, dotyczące obiektów, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) i b) niniejszego rozporządzenia, zawiera wymóg przeprowadzania regularnych inspekcji wzrokowych zbiorników i zainstalowania odpowiedniego sprzętu wykrywającego opary, aby zapewnić wykrycie wszelkich wycieków.
3. Wymogi dotyczące obiektów, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. a) i b) niniejszego rozporządzenia, oraz kryteria przyjmowania rtęci metalicznej, zmieniające załączniki I, II i III do dyrektywy 1999/31/WE, przyjmuje się zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 16 tej dyrektywy. Komisja przedstawia możliwie najszybciej i nie później niż do dnia 1 stycznia 2010 r. odpowiedni wniosek, uwzględniając wyniki wymiany informacji zgodnie z art. 8 ust. 1 oraz sprawozdanie z badań dotyczących możliwości bezpiecznego unieszkodliwiania zgodnie z art. 8 ust. 2.
Wszelkie procesy ostatecznego unieszkodliwiania (proces unieszkodliwiania D 12, określony w załączniku II A do dyrektywy 2006/12/WE) dotyczące rtęci metalicznej są dozwolone dopiero po przyjęciu zmian załączników I, II i III do dyrektywy 1999/31/WE.
Artykuł 5
1. Państwa członkowskie przekazują Komisji kopię każdego zezwolenia wydanego dla obiektu przeznaczonego do czasowego lub trwałego składowania rtęci metalicznej (procesy unieszkodliwiania, odpowiednio, D 15 lub D 12, określone w załączniku II A do dyrektywy 2006/12/WE) wraz z odpowiednią oceną bezpieczeństwa zgodnie z art. 4 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.
2. Do dnia 1 lipca 2012 r. państwa członkowskie poinformują Komisję o stosowaniu i wpływie na rynek niniejszego rozporządzenia na ich odpowiednich terytoriach. Na wniosek Komisji państwa członkowskie przekazują te informacje przed tą datą.
3. Do dnia 1 lipca 2012 r. importerzy, eksporterzy i wykonawcy działań, o których mowa w art. 2, w stosownych przypadkach przekazują Komisji i właściwym organom następujące dane:
a) |
ilości, ceny, kraj pochodzenia i kraj przeznaczenia oraz zamierzone zastosowanie rtęci metalicznej przywożonej do Wspólnoty; |
b) |
ilości, kraj pochodzenia i kraj przeznaczenia uznanej za odpady rtęci metalicznej będącej przedmiotem handlu transgranicznego w obrębie Wspólnoty. |
Artykuł 6
1. Zainteresowane przedsiębiorstwa sektora chloro-alkalicznego przekazują Komisji oraz właściwym organom odnośnych państw członkowskich następujące dane związane z likwidacją rtęci w danym roku:
a) |
możliwie najdokładniejsze szacunki dotyczące całkowitej ilości rtęci pozostającej nadal w użyciu w ogniwie chloro-alkalicznym; |
b) |
całkowitą ilość rtęci składowanej w obiekcie; |
c) |
ilość odpadów rtęci przekazanej do poszczególnych obiektów czasowego lub trwałego składowania, lokalizację i dane kontaktowe tych obiektów. |
2. Zainteresowane przedsiębiorstwa z sektorów przemysłowych, zajmujące się pozyskiwaniem rtęci poprzez oczyszczanie gazu ziemnego lub jako ubocznego produktu górnictwa metali nieżelaznych i procesu wytopu, wysyłają do Komisji oraz właściwych organów odnośnych państw członkowskich następujące dane dotyczące rtęci uzyskanej w danym roku:
a) |
ilość uzyskanej rtęci; |
b) |
ilość rtęci przekazanej do poszczególnych obiektów czasowego lub trwałego składowania, lokalizację i dane kontaktowe tych obiektów. |
3. Zainteresowane przedsiębiorstwa przekazują odpowiednie dane, o których mowa w ust. 1 i 2, po raz pierwszy do dnia 4 grudnia 2009 r., a następnie co roku do dnia 31 maja.
4. Komisja upublicznia informacje, o których mowa w ust. 3, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1367/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie zastosowania postanowień Konwencji z Aarhus o dostępie do informacji, udziale społeczeństwa w podejmowaniu decyzji oraz dostępie do sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska do instytucji i organów Wspólnoty (10).
Artykuł 7
Państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące sankcji za naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia i podejmują wszelkie działania niezbędne dla zapewnienia ich stosowania. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa członkowskie zgłaszają te przepisy Komisji w terminie do dnia 4 grudnia 2009 r., jak również zgłaszają niezwłocznie wszelkie późniejsze zmiany w tych przepisach.
Artykuł 8
1. Komisja organizuje wymianę informacji między państwami członkowskimi a zainteresowanymi podmiotami do dnia 1 stycznia 2010 r. W ramach tej wymiany informacji zostanie w szczególności zbadana potrzeba:
a) |
rozszerzenia zakazu wywozu na inne związki rtęci, mieszaniny o niższej zawartości rtęci i wyroby zawierające rtęć, w szczególności termometry, barometry i sfigmomanometry; |
b) |
wprowadzenia zakazu przywozu rtęci metalicznej, związków rtęci i wyrobów zawierających rtęć; |
c) |
rozszerzenia obowiązku składowania na rtęć metaliczną pochodzącą z innych źródeł; |
d) |
określenia maksymalnych okresów czasowego składowania rtęci metalicznej. |
Ta wymiana informacji obejmuje także badania dotyczące możliwości bezpiecznego unieszkodliwiania.
Komisja organizuje kolejną wymianę informacji po uzyskaniu nowych, istotnych informacji.
2. Komisja dokonuje stałego przeglądu prowadzonych badań nad możliwościami bezpiecznego unieszkodliwiania, w tym zestalania rtęci metalicznej. Do dnia 1 stycznia 2010 r. Komisja przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Na podstawie tego sprawozdania Komisja, w razie potrzeby, przedstawia możliwie jak najszybciej i nie później niż dnia 15 marca 2013 r. wniosek dotyczący zmiany niniejszego rozporządzenia.
3. Komisja ocenia stosowanie niniejszego rozporządzenia i jego wpływ na rynek we Wspólnocie, biorąc pod uwagę informacje, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w art. 5 i 6.
4. Możliwie najszybciej, ale nie później niż dnia 15 marca 2013 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, w razie potrzeby wraz z wnioskiem dotyczącym zmiany niniejszego rozporządzenia, w którym określone i ocenione zostaną wyniki wymiany informacji, o której mowa w ust. 1, i oceny, o której mowa w ust. 3, a także sprawozdanie, o którym mowa w ust. 2.
5. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z postępów wielostronnych działań i negocjacji dotyczących rtęci do dnia 1 lipca 2010 r., oceniając w szczególności spójność harmonogramu i zakresu środków określonych w niniejszym rozporządzeniu z trendami międzynarodowymi.
Artykuł 9
Państwa członkowskie mogą utrzymać do dnia 15 marca 2011 r. środki krajowe ograniczające wywóz rtęci metalicznej, rudy rtęci, chlorku rtęci (I), tlenku rtęci (II) i mieszanin rtęci metalicznej z innymi substancjami, w tym stopów rtęci, o stężeniu rtęci co najmniej 95 % wagowo, które zostały przyjęte zgodnie z przepisami Wspólnoty przed dniem 22 października 2008 r.
Artykuł 10
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Strasburgu dnia 22 października 2008 r.
W imieniu Parlamentu Europejskiego
H.-G. PÖTTERING
Przewodniczący
W imieniu Rady
J.-P. JOUYET
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 168 z 20.7.2007, s. 44.
(2) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 20 czerwca 2007 r. (Dz.U. C 146 E z 12.6.2008, s. 209), wspólne stanowisko Rady z dnia 20 grudnia 2007 r. (Dz.U. C 52 E z 26.2.2008, s. 1) oraz stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 21 maja 2008 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Rady z dnia 25 września 2008 r.
(3) Dz.U. C 291 E z 30.11.2006, s. 128.
(4) Dz.U. L 182 z 16.7.1999, s. 1.
(5) Dz.U. L 11 z 16.1.2003, s. 27.
(6) Dz.U. L 143 z 30.4.2004, s. 56.
(7) Dz.U. L 10 z 14.1.1997, s. 13.
(8) Dz.U. L 190 z 12.7.2006, s. 1.
(9) Dz.U. L 114 z 27.4.2006, s. 9.
(10) Dz.U. L 264 z 25.9.2006, s. 13.