ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 555/2008

z dnia 27 czerwca 2008 r.

ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2008 w sprawie wspólnej organizacji rynku wina w odniesieniu do programów wsparcia, handlu z krajami trzecimi, potencjału produkcyjnego oraz kontroli w sektorze wina

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 479/2008 z dnia 29 kwietnia 2008 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku wina, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1493/1999, (WE) nr 1782/2003, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 3/2008 oraz uchylające rozporządzenia (EWG) nr 2392/86 i (WE) nr 1493/1999 (1), w szczególności jego artykuły 22, 84, 89, 97, 107, 117, 121 lit. b) i c),

a także mając na uwadze, co następuje:

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

TYTUŁ I

PRZEPISY WSTĘPNE

Artykuł 1

Zakres i stosowanie terminów

1.   Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy wykonawcze dotyczące stosowania następujących przepisów rozporządzenia (WE) nr 479/2008:

Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na stosowanie:

2.   Terminy stosowane w rozporządzeniu (WE) nr 479/2008 posiadają takie samo znaczenie, gdy są stosowane w niniejszym rozporządzeniu.

TYTUŁ II

PROGRAMY WSPARCIA

ROZDZIAŁ I

Procedura przedstawiania programów

Artykuł 2

Pierwsze przedstawienie programów wsparcia

1.   Przedstawienie projektu programu wsparcia, o którym mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, odnosi się do okresu pięciu lat budżetowych 2009 do 2013.

Państwa członkowskie udostępniają Komisji na drodze elektronicznej swoje projekty programów wsparcia, stosując wzór określony w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Państwa członkowskie podobnie przedkładają Komisji swoje plany finansowe do projektu programu wsparcia, o którym mowa w ust. 1, w formie określonej w załączniku II.

2.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoim prawodawstwie dotyczącym projektów programów wsparcia, o których mowa w ust. 1, o ile zostało ono przyjęte lub zmienione.

3.   Państwa członkowskie, które podjęły decyzję o przeniesieniu całej kwoty ze swojej koperty krajowej z roku budżetowego od 2010 r. oraz za cały okres, o którym mowa w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, do systemu płatności jednolitej, przedstawiają formularz przewidziany w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, należycie wypełniony w odpowiednim wierszu jednokrotnie przed dniem 30 czerwca 2008 r.

4.   Państwa członkowskie, które podjęły decyzję o utworzeniu programu wsparcia z uwzględnieniem specyfiki regionalnej, mogą również przedstawić szczegóły dla każdego regionu w formie określonej w załączniku III do niniejszego rozporządzenia.

5.   Państwa członkowskie ponoszą odpowiedzialność za wydatki poniesione między dniem, w którym Komisja otrzymała ich program wsparcia, a dniem jego wejścia w życie zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

Artykuł 3

Zmiany programów wsparcia

1.   Zmienione programy, o których mowa w art. 5 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, są przedstawiane Komisji w formie określonej w załączniku I do niniejszego rozporządzenia i zawierają, gdzie stosowne, zmienione plany finansowe w formie określonej w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia.

Państwa członkowskie, o których mowa w art. 5 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, nie muszą składać formularza określonego w załączniku IV.

Państwa członkowskie ponoszą odpowiedzialność za wydatki poniesione między dniem, w którym Komisja otrzymała zmieniony program wsparcia, a dniem jego wejścia w życie zgodnie z art. 5 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

2.   Z wyjątkiem przypadków środków nadzwyczajnych wynikających z klęsk żywiołowych, zmiany w zakresie programów wsparcia składa się najwyżej dwa razy w ciągu roku budżetowego. Jeżeli państwo członkowskie uzna za konieczne zmianę swojego programu wsparcia, składa go do 1 marca oraz do 30 czerwca każdego roku najpóźniej, dołączając, gdzie stosowne:

O jakimkolwiek przeniesieniu dotyczącym środka, o którym mowa w art. 9 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, powiadamia się przed dniem 1 grudnia poprzedzającym rok kalendarzowy, w którym stosowany będzie system płatności jednolitych.

ROZDZIAŁ II

Środki kwalifikowalne

Sekcja 1

Promocja na rynkach krajów trzecich

Artykuł 4

Kwalifikowalne działania i rynki

Wina, o których mowa w art. 10 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, kwalifikują się do promocji na rynkach krajów trzecich pod warunkiem, że:

Beneficjentami mogą być przedsiębiorstwa prywatne oraz organizacje zawodowe, organizacje producentów, organizacje międzybranżowe lub, o ile państwo członkowskie podejmie taką decyzję, organy publiczne. W żadnym przypadku państwa członkowskie nie mogą uczynić organu publicznego jedynym beneficjentem działania promocyjnego.

Pierwszeństwo mają mikroprzedsiębiorstwa, małe i średnie przedsiębiorstwa w znaczeniu zalecenia Komisji 2003/361/WE (10), oraz zbiorcze nazwy marek.

W celu zapobieżenia niewłaściwemu wykorzystywaniu programu nie zezwala się ogólnie na zmianę elementów, o których mowa w lit. a) i c), w trakcie trwania działań objętych wsparciem, chyba że istnieją dowody wskazujące, że takie zmiany pozwalają na uzyskanie lepszych wyników.

Artykuł 5

Procedura selekcji

1.   Państwa członkowskie określają procedurę składania wniosków, obejmującą w szczególności szczegółowe zasady:

2.   Państwa członkowskie dokonują selekcji wniosków w szczególności w oparciu o następujące kryteria:

3.   Po zbadaniu wniosków państwa członkowskie dokonują selekcji tych, które są najbardziej korzystne gospodarczo, i sporządzają wykaz w ramach limitu dostępnych środków finansowych oraz przekazują go Komisji, stosując formularz określony w załączniku VIII, aby umożliwić poinformowanie innych państw członkowskich i zwiększyć spójność danego działania.

4.   Dwa państwa członkowskie lub ich większa grupa mogą podjąć decyzję o wyborze wspólnego działania promocyjnego. Zobowiązują się one do udziału w finansowaniu i uzgadniają administracyjne procedury współpracy dla ułatwienia monitoringu, wdrażania i kontroli.

5.   Państwa członkowskie zapewniają, aby każda krajowa lub regionalna kampania objęta wsparciem była zgodna z działaniami finansowanymi na mocy rozporządzenia (WE) nr 3/2008 lub rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 i działaniami finansowanymi w ramach kampanii krajowych i regionalnych.

6.   Nie udziela się wsparcia na mocy art. 10 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 dla działania objętego wsparciem na mocy art. 20 lit. c) ppkt (iii) rozporządzenia (WE) nr 1698/2005 lub na mocy art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 3/2008.

7.   Państwa członkowskie mogą przewidzieć przyznanie wsparcia przed wdrożeniem działania pod warunkiem, że beneficjent złożył zabezpieczenie.

8.   Jeśli państwa członkowskie udzielają krajowej pomocy na cele promocji, informują o niej w odpowiednich częściach załączników I, V, VII i VIII do niniejszego rozporządzenia.

Sekcja 2

Restrukturyzacja i przekształcanie winnic

Artykuł 6

Definicja

Dla celów drugiego akapitu art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, „zwykła odnowa winnic, które kończą swój cykl produkcyjny” oznacza ponowne obsadzanie tej samej działki ziemi tą samą odmianą, zgodnie z tym samym systemem uprawy winorośli. Państwa członkowskie mogą ustanowić dalsze specyfikacje, szczególnie w zakresie wieku zastępowanych winnic.

Artykuł 7

Procedura i wnioski

1.   Państwa członkowskie określają:

2.   Państwa członkowskie mogą określić minimalną wielkość obszaru kwalifikującego się do wsparcia dla restrukturyzacji i przekształcania, a także minimalną wielkość obszaru wynikającą z restrukturyzacji i przekształcania oraz wszelkie odstępstwa od tego wymogu, które powinny być należycie uzasadnione i oparte na obiektywnych kryteriach.

Artykuł 8

Poziomy wsparcia

Z zastrzeżeniem postanowień art. 11 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz niniejszego rozdziału, państwa członkowskie określają zasady regulujące szczegółowy zakres oraz poziomy udzielanego wsparcia. Zasady mogą przewidywać w szczególności wypłacanie kwot według stawek stałych, maksymalne poziomy wsparcia przypadające na hektar oraz korekty wsparcia na podstawie obiektywnych kryteriów. W przypadku, gdy wykorzystane prawa do sadzenia nie wynikają z działań restrukturyzacyjnych oraz dla uniknięcia zakłócenia konkurencji wsparcie zostaje odpowiednio zmniejszone celem uwzględnienia faktu, że wykorzystane prawa do sadzenia nie spowodowały żadnych kosztów karczowania.

Wsparcie jest wypłacane dla obsadzonego obszaru, zdefiniowanego zgodnie z art. 75 ust. 1.

Zasady są formułowane w sposób zapewniający osiągnięcie celu programu.

Artykuł 9

Zarządzanie finansowe

1.   Wsparcie jest wypłacane po ustaleniu, że pojedyncze działanie lub wszystkie działania objęte wnioskiem o wsparcie, zależnie od wyboru dokonanego przez państwo członkowskie na potrzeby zarządzania danym środkiem, zostało wykonane i po przeprowadzeniu kontroli na miejscu.

W przypadkach, gdy wsparcie jest z zasady wypłacane dopiero po wykonaniu wszystkich działań, wsparcie wypłaca się jednak dla pojedynczych wykonanych działań, jeżeli pozostałe działania nie mogły zostać przeprowadzone ze względu na działanie siły wyższej lub nadzwyczajne okoliczności w rozumieniu art. 40 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003 (11).

Jeżeli kontrole wykazują, że całe działanie objęte wsparciem nie zostało w pełni wykonane z przyczyn innych niż działanie siły wyższej lub nadzwyczajne okoliczności w rozumieniu art. 40 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, a wsparcie zostało wypłacone po pojedynczych działaniach stanowiących część szerszego działania objętego wnioskiem o wsparcie, państwa członkowskie podejmują decyzję o odzyskaniu wypłaconej pomocy.

2.   W ramach wyjątku od postanowień ust. 1 państwa członkowskie mogą przewidzieć wsparcie dla danego działania lub dla wszystkich działań objętych wnioskiem o wsparcie tak, aby zostało ono przekazane producentom przed wykonaniem jakichkolwiek działań pod warunkiem, że wykonywanie rozpoczęło się i że beneficjent złożył zabezpieczenie. Dla celów rozporządzenia (EWG) nr 2220/85 (12), zobowiązanie polega na wykonaniu omawianych działań do końca drugiego roku winiarskiego po wypłaceniu zaliczki.

Okres ten może zostać skorygowany przez państwo członkowskie w przypadkach, gdy:

Aby wsparcie zostało wypłacone z góry, wszelkie poprzednie działania przeprowadzane na tym samym obszarze, dla których producent również otrzymał wsparcie wypłacone z góry, muszą być w pełni wykonane.

Jeśli kontrole wykazują, że środek objęty wnioskiem o przyznanie pomocy, dla którego dokonano wypłaty zaliczkowej, nie został w pełni wykonany, państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o zastosowaniu kary.

Artykuł 10

Środki przejściowe

Państwa członkowskie mogą zezwolić na przekształcenie trwających działań restrukturyzacyjnych już zaplanowanych w zastosowaniu art. 11 rozporządzenia (WE) nr 1493/1999 w nowe działania na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 pod warunkiem, że:

Sekcja 3

Zielone zbiory

Artykuł 11

Definicja zielonych zbiorów

Dla celów art. 12 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz niniejszej sekcji, pozostawienie winogron hodowanych w celach handlowych na krzewach na koniec normalnego cyklu produkcyjnego (niedokonywanie zbiorów) nie jest uznawane za zielone zbiory.

Ponadto obszar dowolnej działki objętej wsparciem przeznaczonym na zielone zbiory nie jest wliczany przy obliczaniu limitów zbiorów określonych w specyfikacji produktu win z oznaczeniem geograficznym.

Artykuł 12

Warunki stosowania zielonych zbiorów

1.   W odniesieniu do środka dotyczącego zielonych zbiorów, państwa członkowskie:

2.   Zielone zbiory nie mogą być stosowane na tej samej działce w dwóch kolejnych latach.

3.   Wsparcie nie będzie udzielane w przypadku całkowitego lub częściowego zniszczenia zbiorów z powodu, w szczególności, klęski żywiołowej w rozumieniu art. 2 ust. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006 (13) przed dniem zielonych zbiorów.

4.   W przypadku całkowitego lub częściowego zniszczenia mającego miejsce między wypłatą wsparcia na przeprowadzenie zielonych zbiorów a okresem zbiorów, dla obszaru już objętego wsparciem nie wypłaca się rekompensaty finansowej z tytułu utraty dochodów w ramach ubezpieczenia zbiorów.

Artykuł 13

Procedura składania wniosków

1.   Państwa członkowskie określają procedurę składania wniosków, która w szczególności przewiduje stosowną premię dla danego producenta oraz wymagane informacje składane wraz z wnioskiem. Wniosek zawiera szczegółowe informacje dotyczące obszaru, średniej wydajności, planowanych metod, odmiany winogron i rodzaju wytwarzanego z niej wina.

2.   Państwa członkowskie sprawdzają, czy wnioski są dobrze uzasadnione. W tym celu mogą przewidzieć, że producent powinien złożyć wraz z wnioskiem pisemne zobowiązanie. W przypadku wycofania wniosku bez uzasadnionej przyczyny państwa członkowskie mogą postanowić, że dany producent pokrywa poniesione koszty dotyczące rozpatrzenia jego wniosku.

Artykuł 14

Rekompensata

1.   Co roku państwa członkowskie obliczają bezpośrednie koszty zielonych zbiorów dla różnych metod ręcznych, mechanicznych i chemicznych, dopuszczanych przez nie w związku z art. 12 ust. 1 lit. a) ppkt (iii). W przypadku, gdy na tym samym obszarze stosowana jest więcej niż jedna metoda, rekompensatę oblicza się na podstawie metody najtańszej.

2.   Państwa członkowskie definiują utratę dochodów spowodowaną przez zielone zbiory na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

Z zastrzeżeniem art. 12 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 państwa członkowskie ustalają poziom wsparcia przewidzianego w art. 11 ust. 3 tego rozporządzenia na podstawie kosztów standardowych i standardowych założeń dotyczących utraty dochodów. Państwa członkowskie zapewniają, że obliczenia:

Premia wypłacana jest za obszar obsadzony, zdefiniowany zgodnie z art. 75 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Sekcja 4

Fundusze wspólnego inwestowania

Artykuł 15

Poziom pomocy

Środek, o którym mowa w art. 13 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, może być wprowadzony przez państwa członkowskie w ich programach wsparcia zgodnie z następującymi zasadami:

Sekcja 5

Ubezpieczenie zbiorów

Artykuł 16

Warunki kwalifikowalności

Środek, o którym mowa w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, może zostać wprowadzony przez państwa członkowskie do ich programów wsparcia zgodnie z następującymi zasadami:

Dla celów art. 14 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, „niekorzystne zjawisko klimatyczne, które może być porównane do klęski żywiołowej” ma to samo znaczenie, co w art. 2 ust. 8 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1857/2006.

W przypadkach, gdy państwa członkowskie udzielają pomocy krajowej na potrzeby ubezpieczenia zbiorów, informują o tym w odpowiedniej części załączników I, V oraz VII do niniejszego rozporządzenia.

Sekcja 6

Inwestycje

Artykuł 17

Środki kwalifikowalne

Inwestycje objęte wsparciem są zgodne ze wspólnotowymi standardami mającymi zastosowanie do danej inwestycji.

Kwalifikowalnymi wydatkami są:

W ramach odstępstwa od lit. b) i tylko dla mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw w rozumieniu zalecenia Komisji 2003/361/WE (14) pastwa członkowskie mogą, w należycie uzasadnionych wypadkach, ustanowić warunki, w których zakup sprzętu używanego może zostać uznany za wydatek kwalifikowalny.

Proste inwestycje odtworzeniowe nie stanowią wydatków kwalifikowalnych, co ma zapewnić osiągnięcie celu tego środka, tzn. poprawę sytuacji w zakresie dostosowywania się do wymogów rynku oraz podnoszenia konkurencyjności, przez te inwestycje w ramach środka dotyczącego łańcucha przetwórczego.

Artykuł 18

Kwalifikowalne środki na rozwój nowych produktów

Koszty rozwoju nowych produktów, procesów i technologii, o których mowa w art. 15 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, dotyczą działań przygotowawczych, takich jak rozwój i testowanie wzorów, produktów, procesów lub technologii oraz materialne i/lub niematerialne inwestycje z nimi związane poprzedzające wykorzystanie nowo opracowanych produktów, procesów i technologii do celów handlowych.

Proste inwestycje odtworzeniowe nie stanowią wydatków kwalifikowalnych, co ma zapewnić, że dzięki udzielonemu wsparciu osiągnięty zostanie cel tego środka tzn. poprawa sytuacji w zakresie dostosowywania się do wymogów rynku oraz podnoszenia konkurencyjności.

Artykuł 19

Zarządzanie finansami

Z wyjątkiem przypadków działania siły wyższej lub nadzwyczajnych okoliczności w rozumieniu art. 40 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003, pojawiających się w okresie, w którym muszą zostać podjęte inwestycje, wsparcie jest wypłacane po ustaleniu, że wszystkie inwestycje objęte wnioskiem o wsparcie zostały zrealizowane i poddane kontroli na miejscu.

Beneficjenci wsparcia na dofinansowanie inwestycji mogą zwrócić się o wypłatę zaliczki przez właściwe instytucje płatnicze, jeśli taką możliwość przewiduje krajowy program wsparcia.

Kwota zaliczek nie może przekraczać 20 % pomocy publicznej dotyczącej inwestycji, a wypłata tej kwoty jest uzależniona od zapewnienia gwarancji bankowej lub analogicznej gwarancji odpowiadającej 110 % kwoty zaliczki.

Gwarancja jest zwalniana, gdy właściwa instytucja płatnicza stwierdzi, że kwota rzeczywistych wydatków odpowiadających pomocy publicznej na cele inwestycyjne przekracza kwotę zaliczki.

Artykuł 20

Zgodność i spójność

Nie udziela się wsparcia dla działań marketingowych, dla których przyznano wsparcie zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

W przypadku, gdy państwa członkowskie udzielają pomocy krajowej na dofinansowanie inwestycji, informują o niej w odpowiednich częściach formularzy określonych w załącznikach I, V oraz VII do niniejszego rozporządzenia.

Sekcja 7

Zagospodarowywanie produktów ubocznych

Artykuł 21

Określanie minimalnego stężenia alkoholu

1.   Z zastrzeżeniem przepisów załącznika VI.D pkt 1 do rozporządzenia (WE) nr 479/2008, państwa członkowskie określają minimalne stężenie alkoholu, które musi być zawarte w produktach ubocznych w odniesieniu do stężenia w wytworzonym winie. Państwa członkowskie mogą regulować minimalne stężenie alkoholu na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

2.   W razie nieuzyskania określonego stężenia ustalonego przez państwa członkowskie w zastosowaniu ust. 1, podmioty będące przedmiotem tego zobowiązania dostarczą określoną ilość wina pochodzącą z własnej produkcji, co zagwarantuje osiągnięcie wymaganego stężenia alkoholu.

3.   Do celów określenia stężenia alkoholu zawartego w produktach ubocznych w odniesieniu do stężenia zawartego w wytworzonym winie, standardowe stężenia alkoholu w % objętościowych w winie, stosowane w różnych strefach uprawy winorośli, są następujące:

Artykuł 22

Zagospodarowywanie produktów ubocznych

Producenci mają obowiązek wycofania produktów ubocznych powstałych w wyniku produkcji wina lub dowolnego innego procesu przetwarzania winogron pod nadzorem, z zastrzeżeniem następujących warunków:

Uznaje się, że wycofanie drożdżowego osadu winiarskiego odbyło się, gdy osad został zdenaturowany, co uniemożliwia użycie go do produkcji wina oraz wtedy, gdy fakt przekazania zdenaturowanego osadu winiarskiego stronom trzecim został odnotowany w rejestrach prowadzonych zgodnie z art. 112 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008. Państwa członkowskie podejmują niezbędne kroki celem zapewnienia, aby takie transakcje były kontrolowane. Mogą one posiadać system uprzedniego uznawania takich stron trzecich.

Państwa członkowskie mogą zadecydować, że producenci, którzy w trakcie danego roku winiarskiego nie wytwarzają więcej niż 25 hektolitrów wina lub moszczu samodzielnie we własnych zakładach, nie podlegają wymogowi wycofywania produktów ubocznych.

Artykuł 23

Zagospodarowywanie w drodze destylacji produktów ubocznych

1.   Producenci mogą wypełnić obowiązek zagospodarowania części lub całości produktów ubocznych produkcji wina lub innego procesu przetwarzania winogron, przekazując produkty uboczne do destylacji.

2.   Państwa członkowskie mogą zażądać, aby przekazanie części lub całości produktów ubocznych produkcji wina lub innego procesu przetwarzania winogron do destylacji było obowiązkowe dla wszystkich lub dla części producentów z danego kraju, na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów. Ten obowiązek może zostać dopełniony także w drodze przekazania wina do zakładów produkujących ocet.

3.   Odnośne państwa członkowskie mogą wprowadzić system certyfikacji zakładów gorzelniczych zgodnie z określoną przez siebie procedurą.

Artykuł 24

Cel pomocy

1.   Pomoc, o której mowa w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, jest wypłacana, z zastrzeżeniem warunku określonego w ust. 3 i w ramach granic określonych w ust. 1 akapit drugi tegoż artykułu, zakładom gorzelniczym, które przetwarzają produkty przekazane do destylacji na alkohol surowy o stężeniu wynoszącym przynajmniej 92 % obj.

2.   Stosowna pomoc obejmuje kwotę zryczałtowaną przeznaczoną na zrekompensowanie kosztów zbierania tych produktów, które są przekazywane z zakładu gorzelniczego do producenta, jeżeli koszty te są ponoszone przez tego ostatniego.

3.   Państwa członkowskie mogą obwarować udzielenie wsparcia warunkiem złożenia zabezpieczenia przez beneficjenta.

4.   Państwa członkowskie przyjmują szczegółowe zasady stosowania środka przewidzianego w niniejszym artykule.

Artykuł 25

Wysokość pomocy

1.   Maksymalna wysokość pomocy, o której mowa w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, wypłacanej zakładom gorzelniczym jest określana według zawartości % alkoholu oraz według hektolitrów w następujący sposób:

2.   Państwa członkowskie ustalają, w granicach określonych w ust. 1 na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, wysokość pomocy oraz zryczałtowaną rekompensatę za koszty zbierania, o których mowa w art. 24 ust. 2, oraz informują o nich Komisję w odpowiedniej części formularzy załączników I, V i VII. Wysokość pomocy może zostać skorygowana zgodnie z różnymi typologiami produkcji, na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

Sekcja 8

Destylacja alkoholu spożywczego

Artykuł 26

Cel pomocy

1.   Pomocy, o której mowa w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, udziela się, z zastrzeżeniem wymienionych tam warunków, na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów producentom, których produkcja jest przeznaczona ostatecznie na cele produkcji destylatów winnych dla sektora alkoholu spożywczego.

2.   Pomoc może być wypłacana producentom wina, którzy nie są producentami winogron.

3.   Państwa członkowskie mogą obwarować udzielenie wsparcia warunkiem złożenia zabezpieczenia przez beneficjenta.

4.   Państwa członkowskie przyjmują szczegółowe zasady stosowania środka przewidzianego w niniejszym artykule.

Artykuł 27

Wysokość pomocy

Państwa członkowskie ustalają wysokość pomocy przypadającej na hektar i informują o tym Komisję w odpowiedniej części załączników I, V i VII. Wysokość tej pomocy może zostać skorygowana, w szczególności w zależności od regionu produkcji oraz warunków produkcji, na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

Sekcja 9

Destylacja w sytuacji kryzysowej

Artykuł 28

Definicja środka

1.   Z zastrzeżeniem warunku, o którym mowa w art. 18 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, oraz w ramach dostępnego budżetu, o którym mowa w ust. 4 i 5 tegoż artykułu, państwa członkowskie, które uruchamiają destylację w sytuacji kryzysowej na całym swoim terytorium lub w jego części, dla jednej kategorii wina lub większej liczby kategorii, na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów, informują o tym Komisję poprzez dokonanie zmian w swoich programach wsparcia.

2.   Państwa członkowskie mogą zażądać, aby taka destylacja stała się obowiązkowa dla części lub wszystkich producentów z danego kraju, na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

3.   Państwa członkowskie przyjmują szczegółowe zasady stosowania środka przewidzianego w niniejszym artykule.

Artykuł 29

Uwarunkowania pomocy

1.   Pomoc, o której mowa w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, jest wypłacana, z zastrzeżeniem warunku, o którym mowa w ust. 3 tegoż artykułu, zakładom gorzelnicznym przetwarzającym wino na alkohol surowy o stężeniu wynoszącym przynajmniej 92 % obj.

2.   Pomoc może uwzględniać cenę minimalną, która jest przekazywana przez zakłady gorzelnicze producentom wina.

3.   Państwa członkowskie mogą obwarować udzielenie wsparcia warunkiem złożenia zabezpieczenia przez beneficjenta.

Artykuł 30

Wysokość pomocy

1.   Państwa członkowskie określają wysokość pomocy oraz, w stosownych przypadkach, minimalną cenę dla producentów wina, o której mowa w art. 29 niniejszego dokumentu, oraz informują o tym Komisję w odpowiednich częściach formularzy określonych w załącznikach I, V i VII. Wysokość pomocy może zostać skorygowana, w szczególności w zależności od regionu produkcji oraz kategorii wina, na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów. W każdym przypadku pomoc jest ustalana w taki sposób, że cena płacona producentom wina nie może przekraczać ceny rynkowej dla odpowiedniego regionu produkcji i kategorii wina.

2.   W stosownych przypadkach państwa członkowskie odpowiednio obniżają minimalną cenę dla producentów na wina, w których stężenie alkoholu zostało zwiększone poprzez dodanie sacharozy lub moszczu, w przypadku których skorzystano z pomocy, o której mowa w art. 19 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

Artykuł 31

Pomoc krajowa

Jeżeli państwa członkowskie udzielają pomocy krajowej na destylację w sytuacji kryzysowej, odnotowują one szczegóły każdego wniosku oraz jego wynik. Państwa informują o tym w odpowiednim wierszu umieszczonym w załącznikach II, III i IV.

Sekcja 10

Stosowanie zagęszczonego moszczu winogronowego

Artykuł 32

Cel pomocy

1.   Pomocy, o której mowa w art. 19 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, udziela się producentom wina, którzy stosują zagęszczony moszcz winogronowy i rektyfikowany zagęszczony moszcz winogronowy wytwarzany we Wspólnocie, aby podnieść naturalne objętościowe stężenie alkoholu w produktach, o których mowa w pkt. A załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

2.   Państwa członkowskie mogą obwarować udzielenie wsparcia warunkiem złożenia zabezpieczenia przez beneficjenta.

3.   Państwa członkowskie przyjmują szczegółowe zasady stosowania środka przewidzianego w niniejszym artykule.

Artykuł 33

Wysokość pomocy

1.   Maksymalną wysokość pomocy, o której mowa w art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, ustala się w następujący sposób, według potencjalnego objętościowego stężenia alkoholu (% obj.) na hektolitr, dla następujących kategorii produktów:

2.   Państwa członkowskie ustalają, w granicach przewidzianych w ust. 1, na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów wysokość pomocy dla każdej kategorii produktu i informują o tym Komisję w odpowiedniej części formularzy określonych w załącznikach I, V i VII. Wysokość tej pomocy może być regulowana w zależności od regionu lub obszaru uprawy winorośli na podstawie obiektywnych i niedyskryminacyjnych kryteriów.

3.   Potencjalne stężenie alkoholu w produktach wymienionych w ust. 1 określa się, stosując liczby z tabeli określonej w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1623/2000, dotyczącej równowartości między potencjalnym stężeniem alkoholu a odczytami refraktometru w temperaturze 20 °C, użytego zgodnie z metodą określoną w załączniku do rozporządzenia Komisji (WE) nr 558/93 (15). W kontrolach przeprowadzanych przez właściwe organy dopuszczalna jest tolerancja 0,2 % obj.

Artykuł 34

Kontrole

Właściwe organy państw członkowskich podejmują wszelkie niezbędne kroki, aby zapewnić przeprowadzenie kontroli potrzebnych do zweryfikowania, w szczególności, tożsamości i ilości produktu wykorzystanego do podniesienia stężenia alkoholu oraz zgodności z przepisami pkt A i B załącznika V do rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

ROZDZIAŁ III

Sprawozdawczość, ocena i przepisy ogólne

Artykuł 35

Sprawozdawczość i ocena

1.   Sprawozdanie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, państwa członkowskie przedkładają Komisji w formie określonej w załącznikach V i VI do niniejszego rozporządzenia. Informacje zawarte w odpowiednich tabelach dotyczą każdego roku w odniesieniu do środków programu wsparcia:

2.   W tym samym powiadomieniu państwa członkowskie przedstawiają, w formie określonej w załączniku VII, dane techniczne związane z wdrażaniem środków w ramach programu wsparcia. Państwa członkowskie przedstawiają szczegóły dotyczące wdrożenia środka wsparcia działań promocyjnych w formie określonej w załączniku VIII.

3.   Odniesienia do danego roku budżetowego obejmują wypłaty rzeczywiście dokonane przez państwa członkowskie między dniem 16 października a 15 października następnego roku.

4.   Państwa członkowskie przedkładają Komisji sprawozdania, o których mowa w art. 21 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, w tej samej formie określonej w załącznikach V i VI do niniejszego rozporządzenia. Dodatkowo do wniosków dołącza się następujące pozycje:

5.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych w celu przestrzegania przepisów ustanowionych w art. 9 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1 lit. d). Informacje przekazywane są w formie określonej w załącznikach VIIIa i VIIIb.

6.   Państwa członkowskie, o których mowa w art. 5 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, nie mają obowiązku przedkładania formularzy określonych w załącznikach V, VI, VII, VIII, VIIIa i VIIIb do niniejszego rozporządzenia.

7.   Państwa członkowskie dokumentują szczegóły wszystkich programów wsparcia, zmienionych lub niezmienionych, a także szczegóły wszystkich środków wykonanych w ramach programów.

Artykuł 36

Wyłączenie

Wsparcia finansowego w ramach krajowych programów wsparcia nie można przekazywać na rzecz producentów, których dotyczą nielegalne nasadzenia, o których mowa w art. 85 i 86 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 ani szkółek szczepów, o których mowa w art. 60 ust. 3 niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 37

Opóźnienie w wypłatach dla beneficjentów

Dla każdego środka z wyjątkiem art. 9 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 państwa członkowskie:

TYTUŁ III

HANDEL Z KRAJAMI TRZECIMI

ROZDZIAŁ I

Uzgodnienia w zakresie cen wejścia dla soku winogronowego i moszczu

Artykuł 38

Definicja

Dla celów niniejszego tytułu „partia towaru” oznacza ilość produktu przesłanego przez jednego nadawcę do jednego odbiorcy, przekazaną w ramach jednej deklaracji celnej z przeznaczeniem do zwolnienia do swobodnego obrotu. Każda deklaracja może obejmować towary jednego i tego samego pochodzenia, zgodnie z definicją w art. 23 i 24 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 (16), posiadające ten sam kod Nomenklatury Scalonej.

Artykuł 39

Weryfikacja partii towaru

1.   Dla produktów posiadających kody CN 2009 61, 2009 69 i 2204 30, wymienionych w załączniku I, część trzecia, sekcja I, załącznik 2 do Wspólnej Taryfy Celnej i podlegających uzgodnieniom w zakresie cen wejścia, rzeczywista wartość celna jest weryfikowana poprzez sprawdzenie każdej partii towaru.

2.   Cena wejścia, o której mowa w załączniku 2 do rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 (17), dla produktów wskazanych w ust. 1 określana jest na podstawie wartości celnej.

ROZDZIAŁ II

Świadectwa i sprawozdania analityczne dla wina, soku winogronowego i moszczu w przywozie

Sekcja 1

Zagadnienia ogólne

Artykuł 40

Wymagane dokumenty

Świadectwo i raport analityczny, o których mowa odpowiednio w art. 82 ust. 3 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, stanowią jeden dokument:

Artykuł 41

Treść raportu analitycznego

Raport analityczny zawiera następujące informacje:

Artykuł 42

Wyłączenia

1.   Okazanie świadectwa ani raportu analitycznego nie jest wymagane w przypadku produktów pochodzących z krajów trzecich i przywożonych z tych krajów w opatrzonych etykietą pojemnikach mieszczących co najwyżej pięć litrów, wyposażonych w zamknięcia jednorazowe, jeżeli całkowita transportowana ilość, składająca się lub nieskładająca się z oddzielnych przesyłek, nie przekracza 100 litrów.

2.   Jeżeli produkty nie spełniają warunków określonych w ust. 1, okazanie świadectwa ani raportu analitycznego nie jest wymagane w przypadku:

Sekcja 2

Wymogi, których spełnienie jest wymagane, oraz szczegółowe zasady sporządzania i wykorzystywania świadectwa i raportu analitycznego w przywozie wina, soku winogronowego i moszczu winogronowego

Artykuł 43

Dokument V I 1

1.   Świadectwo oraz raport analityczny dla każdej partii towaru przeznaczonej do przywozu do Wspólnoty są sporządzane na jednym dokumencie V I 1.

Dokument, o którym mowa w akapicie pierwszym, jest sporządzany na formularzu V I 1 odpowiadającym wzorowi określonemu w załączniku IX. Jest on podpisywany przez urzędnika organu urzędowego oraz przez urzędnika uznanego laboratorium, zgodnie z art. 48.

2.   W przypadku, gdy produkt nie jest przeznaczony do bezpośredniego spożycia przez ludzi, wypełnianie sekcji formularza V I 1 dotyczącej raportu analitycznego nie jest wymagane.

W przypadku wina umieszczanego w oznaczonych etykietą pojemnikach o pojemności nieprzekraczającej 60 litrów, wyposażonych w jednorazowe zamknięcia, oraz pod warunkiem, że wino pochodzi z państwa wymienionego w załączniku XII, które zaoferowało szczególne gwarancje zaakceptowane przez Wspólnotę, sekcję formularza V I 1 dotyczącą raportu analitycznego należy wypełnić tylko w zakresie:

Artykuł 44

Opis dokumentów

1.   Formularze V I 1 składają się z oryginału wypełnionego pismem odręcznym lub maszynowym oraz z równocześnie tworzonej kopii, w tej kolejności.

2.   Formularz V I 2 to wyciąg sporządzony zgodnie ze wzorem określonym w załączniku X, zawierający dane pojawiające się w dokumencie V I 1 lub innym wyciągu V I 2, podstemplowany przez urząd celny państwa Wspólnoty. Formularze V I 2 składają się z oryginału i dwóch kopii, w tej kolejności.

3.   Dokumenty V I 1 oraz wyciągi V I 2 powinny spełniać warunki techniczne określone w załączniku XI.

4.   Do produktu dołącza się zarówno oryginał, jak i kopię. Formularze V I 1 i V I 2 muszą być wypełnione pismem maszynowym lub odręcznym bądź przy pomocy równoważnych środków technicznych uznanych przez organ urzędowy. Formularze wypełnione odręcznie powinny być wypełniane tuszem, literami drukowanymi. Nie zezwala się na wycieranie ani nadpisywanie. Ewentualnych zmian dokonuje się, wykreślając niepoprawne dane oraz, w stosownych przypadkach, dodając wymagane dane. Wszelkie zmiany dokonane w ten sposób muszą być zatwierdzone przez ich autora i podstemplowane, zależnie od przypadku, przez agencję urzędową, laboratorium lub organy celne.

5.   Na dokumentach V I 1 oraz wyciągach V I 2 powinien figurować numer seryjny nadany, w przypadku dokumentów V I 1, przez agencję urzędową, której urzędnik podpisuje świadectwo, a w przypadku wyciągów V I 2, przez urząd celny, który opatruje je stemplem zgodnie z art. 47 ust. 2 i 3.

6.   Bez uszczerbku dla ust. 2, 3, 4 i 5 wystawianie i stosowanie dokumentów V I 1 i V I 2 może odbywać się przy pomocy skomputeryzowanych systemów zgodnie ze szczegółowymi zasadami określonymi przez właściwe organy państw członkowskich. Treść elektronicznych dokumentów V I 1 i V I 2 musi być identyczna z treścią ich wersji papierowych.

Artykuł 45

Procedura uproszczona

1.   Dokumenty V I 1 sporządzone przez producentów wina w krajach trzecich wymienionych w załączniku XII, które zaoferowały szczególne gwarancje zaakceptowane przez Wspólnotę, uznawane są za świadectwa lub raporty analityczne sporządzone przez urzędy i laboratoria uwzględnione na liście ustanowionej w art. 48 pod warunkiem, ze producenci otrzymali indywidualne zatwierdzenie od właściwych organów tych krajów trzecich i podlegają kontroli tych ostatnich.

2.   Zatwierdzeni producenci, o których mowa w ust. 1, wykorzystują formularze V I 1, podając w rubryce 9 nazwę i adres urzędowej agencji kraju trzeciego, która ich zatwierdziła. Producenci wypełniają formularz, dodatkowo podając:

Producenci składają podpis w przewidzianym do tego celu miejscu w rubrykach 9 i 10, wykreślając uprzednio słowa „nazwisko i tytuł urzędnika”.

Nie wymagane są stemple, nazwa ani adres laboratorium.

Artykuł 46

Odstępstwa

Stosowanie art. 43 ust. 2 i art. 45 niniejszego rozporządzenia może zostać zawieszone, jeżeli zostanie stwierdzone, że produkty, do których stosuje się te środki, były przedmiotem fałszerstwa mogącego powodować ryzyko dla konsumentów lub praktyk enologicznych innych niż te, o których mowa w art. 82 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

Artykuł 47

Zastosowanie

1.   Oryginał oraz kopię dokumentów V I 1 lub wyciągów V I 2 przekazuje się do właściwych organów w państwie członkowskim, po zakończeniu formalności celnych, w którym to państwie formalności celne wymagane do skierowania partii produktu do wolnego obrotu zostały przeprowadzone.

Tam, gdzie to konieczne, organy władz potwierdzają odwrotną stronę dokumentu V I 1 lub wyciągu V I 2. Zwracają one oryginał zainteresowanej osobie, a kopię przechowują przez okres przynajmniej pięciu lat.

2.   W przypadku, gdy partia towaru ma być uznana za pełną przed wprowadzeniem jej do swobodnego obrotu, nowy nadawca przekazuje organom celnym kontrolującym partię dokument V I 1 lub wyciąg V I 2 dotyczący tej partii, a także, o ile ma to zastosowanie, sukcesywnie wypełniany formularz V I 2.

Organy weryfikują, czy dane wpisane w dokumencie V I 1 są zgodne z danymi wpisanymi w formularzu V I 2 lub czy dane wpisane w wyciągu V I 2 są zgodne z danymi wpisanymi w sukcesywnie wypełnionym formularzu V I 2, a następnie stemplują ten ostatni, który staje się w ten sposób równoważny wyciągowi V I 2, a także odpowiednio potwierdzają dokument lub poprzedni wyciąg. Zwracają one wyciąg oraz oryginał dokumentu V I 1 lub poprzedni wyciąg V I 2 nowemu nadawcy i przechowują kopię dokumentu lub poprzedni wyciąg przez okres przynajmniej pięciu lat.

Jednakże wypełnienie formularza V I 2 nie jest konieczne, jeżeli partia produktów jest powrotnie wywożona do kraju trzeciego.

3.   Jeżeli partia towaru jest rozdzielona przed wprowadzeniem jej do swobodnego obrotu, zainteresowana strona przekazuje organom celnym kontrolującym daną partię oryginał oraz kopię dokumentu V I 1 lub wyciągu V I 2 dotyczącego dzielonej partii k, wraz z formularzem V I 2 i dwiema kopiami sukcesywnie wypełnionymi dla każdej z nowych przesyłek.

Organy weryfikują, czy dane wpisane w dokumencie V I 1 lub w wyciągu V I 2 są zgodne z danymi w formularzu V I 2 sukcesywnie wypełnionym dla każdej z nowych przesyłek, a następnie stemplują ten ostatni, który staje się w ten sposób równoważny wyciągowi V I 2, a także odpowiednio potwierdzają odwrotną stronę dokumentu V I 1 lub wyciągu V I 2, na którym się on opierał. Zwracają one wyciąg V I 2 wraz z dokumentem V I 1 lub uprzednio wypełnionym wyciągiem V I 2 osobie zainteresowanej i przechowują kopię każdego z tych dokumentów przez okres przynajmniej pięciu lat.

Artykuł 48

Wykaz właściwych organów

1.   Komisja sporządza i aktualizuje wykazy zawierające nazwy i adresy agencji i laboratoriów oraz producentów wina upoważnionych do sporządzania dokumentu V I 1, na podstawie powiadomień właściwych organów z krajów trzecich. Komisja publikuje nazwy i adresy tych agencji i laboratoriów w Internecie.

2.   Powiadomienia przekazywane przez właściwe organy z krajów trzecich, o których mowa w ust. 1, zawierają:

Wykaz, o którym mowa w ust. 1, obejmuje jedynie agencje i laboratoria wskazane w niniejszym ustępie akapit pierwszy lit. a), które zostały upoważnione przez właściwe organy zainteresowanego kraju trzeciego do przekazania Komisji oraz państwom członkowskim, na żądanie, wszelkich informacji wymaganych do oceny danych zawartych w dokumencie.

3.   Wykazy są aktualizowane, w szczególności w celu uwzględnienia zmian adresów i/lub nazw agencji lub laboratoriów.

Artykuł 49

Przywóz pośredni

W przypadkach, gdy wino jest przedmiotem wywozu z kraju trzeciego, na którego terytorium zostało wytworzone (dalej zwanego „krajem pochodzenia”), do innego kraju trzeciego (dalej zwanego „krajem wywożącym”), z którego jest następnie wywożone do Wspólnoty, właściwe organy kraju wywożącego mogą sporządzić dokument V I 1 dla odnośnego wina na podstawie dokumentu V I 1 lub jego odpowiednika sporządzonego przez właściwe organy kraju pochodzenia, bez konieczności dokonywania dalszych analiz wina, jeżeli wino to:

Właściwy organ kraju wywożącego poświadcza na dokumencie V I 1, że wino, o którym mowa, jest winem, do którego odnosi się pierwszy akapit i że spełnia ono warunki w nim określone.

Do dokumentu V I 1 kraju wywożącego dołącza się oryginał lub poświadczoną kopię dokumentu V I 1 lub jego odpowiednika z kraju pochodzenia.

Jedynymi krajami pochodzenia dla celów niniejszego artykułu są kraje umieszczone w publikowanym zgodnie z art. 48 ust. 1 wykazie agencji i laboratoriów wyznaczanych przez kraje trzecie do wypełniania dokumentów, które muszą towarzyszyć każdej partii przywożonego wina.

Artykuł 50

Szczególne zasady dotyczące określonych win

1.   W przypadku win likierowych oraz win wzmocnionych do destylacji, dokumenty V I 1 są uznawane za ważne jedynie w przypadku, gdy agencja urzędowa, o której mowa w art. 48, umieściła w rubryce 14 następujący zapis:

Zapisowi towarzyszyć powinny następujące informacje:

2.   Dokument V I 1 może być wykorzystany jako dokument poświadczający, że wino przywiezione posiada oznaczenie geograficzne zgodne z porozumieniem w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPS) Światowej Organizacji Handlu (WTO) lub z prawodawstwem wspólnotowym w sprawie oznaczeń geograficznych lub porozumieniem w sprawie uznawania i ochrony oznaczeń geograficznych między Wspólnotą Europejską a krajem trzecim, z którego pochodzi wino.

W takim przypadku w rubryce 14 wpisuje się, co następuje:

Zapisowi towarzyszyć powinny informacje przewidziane w ust. 1 akapit drugi.

Artykuł 51

Zgodność przywożonych win

Jeżeli właściwe organy państwa członkowskiego powezmą podejrzenie, że produkt pochodzący z kraju trzeciego nie spełnia wymogów art. 82 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, bezzwłocznie informują o tym Komisję.

ROZDZIAŁ III

Przepisy szczegółowe w sprawie wywozu

Artykuł 52

Powiadomienie organów urzędowych

1.   Państwa członkowskie przesyłają do Komisji wykaz organów urzędowych lub urzędowo uznanych, co do których proponują, że organy te powinny wydawać atesty potwierdzające, że dane wino spełnia warunki dostępu do ulg przewidzianych w porozumieniach z krajami trzecimi.

2.   Komisja działa w imieniu Wspólnoty, sporządzając oraz wymieniając, wraz z zainteresowanym krajem trzecim, wykaz organów urzędowych upoważnionych do wystawiania atestów, o których mowa w ust. 1, oraz stosowne zaświadczenie wydawane przez zainteresowany kraj trzeci.

3.   Komisja sporządza wykaz przewidziany w ust. 2 i okresowo go uaktualnia.

ROZDZIAŁ IV

Postanowienia przejściowe

Artykuł 53

Zgodność dokumentów V I 1 i V I 2

Dokumenty V I 1 i V I 2, które były zgodne z przepisami mającymi zastosowanie w momencie, gdy zostały wprowadzone do obiegu, lecz które już nie są zgodne z tymi przepisami od dnia, od którego stosuje się niniejsze rozporządzenie, mogą być nadal wykorzystywane do dnia 31 grudnia 2008 r.

Artykuł 54

Zwolnienie zabezpieczeń

Na wniosek stron zainteresowanych zabezpieczenia złożone na potrzeby wystawienia pozwoleń na przywóz i wywóz są zwalniane od dnia 1 sierpnia 2008 r., jeżeli ważność pozwoleń nie wygasła przed tym dniem.

TYTUŁ IV

POTENCJAŁ PRODUKCYJNY

ROZDZIAŁ I

Nielegalne nasadzenia

Artykuł 55

Kary w przypadku nieprzestrzegania obowiązku karczowania

1.   Kary, o których mowa w art. 85 ust. 3 i art. 86 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 479/2008, są ustalane w taki sposób, aby zapewnić odpowiednie sankcje dla podmiotów naruszających odnośne przepisy.

Bez uszczerbku dla ewentualnych wcześniejszych kar nałożonych przez państwa członkowskie, państwa członkowskie ustalają kary, o których mowa w art. 85 ust. 3 i art. 86 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 479/2008, na podstawie następujących zasad:

2.   Państwa członkowskie nakładają karę, o której mowa w art. 85 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2008:

Kara nakładana jest ponownie co 12 miesięcy, licząc od tych dat i aż do wypełnienia obowiązku karczowania, zgodnie z kryteriami ustanowionymi w ust. 1 niniejszego artykułu.

3.   Państwa członkowskie nakładają karę, o której mowa w art. 86 ust. 4 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 479/2008, po raz pierwszy w dniu 1 lipca 2010 r. za nieprzestrzeganie obowiązku karczowania, a następnie co 12 miesięcy aż do wypełnienia obowiązku zgodnie z kryteriami określonymi w ust. 1 niniejszego artykułu.

4.   Państwa członkowskie zatrzymują kary pobrane na podstawie niniejszego artykułu.

Artykuł 56

Kary w przypadku nieprzestrzegania zakazu obrotu

1.   Kary, o których mowa w art. 87 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, są ustalane w taki sposób, aby zapewnić odpowiednie sankcje dla podmiotów naruszających odnośne przepisy.

2.   Kary, o których mowa w ust. 1, są nakładane, jeżeli producent posiada winnicę o powierzchni ponad 0,1 ha oraz, zależnie od danego przypadku:

3.   Państwa członkowskie nakładają kary, o których mowa w ust. 1:

4.   Państwa członkowskie zatrzymują kary pobrane na podstawie niniejszego artykułu.

Artykuł 57

Brak wprowadzenia do obrotu lub destylacja

1.   W przypadku art. 87 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, winogrona lub produkty wytworzone z winogron mogą być przeznaczone jedynie do następujących celów:

W przypadku destylacji przewidzianej w ust. 1 lit. a):

W przypadku zielonych zbiorów przewidzianych w ust. 1 lit. b) producenci z wyprzedzeniem informują właściwy organ o swoim zamiarze przed datą ustaloną przez państwa członkowskie zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. b). Państwa członkowskie kontrolują zielone zbiory zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. d) niniejszego rozporządzenia.

2.   Bez uszczerbku dla ust. 1, w celu ułatwienia kontroli, państwa członkowskie mogą przewidzieć nałożenie na producentów obowiązku informowania właściwego organu państwa członkowskiego przed datą ustaloną przez państwa członkowskie zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. b) o tym, którą z możliwości wskazanych w ust. 1 akapit pierwszy lit. a) do c) niniejszego artykułu mają zamiar wybrać.

Państwa członkowskie mogą także ograniczyć wybór producentów tylko do jednej lub dwóch możliwości wskazanych w ust. 1 akapit pierwszy lit. a) do c).

3.   W przypadku, gdy dany producent posiada winnice, z których produkty mogą być wprowadzane do obrotu, właściwe organy odpowiedzialne są za zapewnienie, aby produkty pochodzące z nielegalnych nasadzeń nie były dodawane do wprowadzanych do obrotu produktów z innych winnic.

Artykuł 58

Przekazywanie informacji

1.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję do 1 marca każdego roku o obszarach, w odniesieniu do których zapłacono karę oraz o wysokości kary rzeczywiście nałożonej, stosując formularz określony w załączniku XIII tabela 1. Ponadto państwa członkowskie powiadamiają Komisję o swoim prawodawstwie dotyczącym tych kar.

2.   Z wyjątkiem przypadków wskazanych w odpowiednich tabelach załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia, informacje przekazywane zgodnie z art. 85 ust. 4, art. 86 ust. 5 i art. 87 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 dotyczą poprzedniego roku winiarskiego.

W przypadku pierwszego przekazywania informacji zgodnie z art. 85 ust. 4 i art. 86 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, najpóźniej do dnia 1 marca 2009 r., informacje zawarte w odpowiednich tabelach dotyczą:

Dla przekazywania informacji, o których mowa w akapicie drugim lit. a), stosuje się tabelę 2 załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia.

Dla przekazywania informacji, o których mowa akapicie drugim lit. b), stosuje się tabelę 4 załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia.

Komisja zachowuje prawo do żądania informacji o nielegalnych nasadzeniach na podstawie uprzednio obowiązujących, lecz nie wypełnionych obowiązków dotyczących powiadamiania na podstawie art. 2 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1227/2000.

Kolejne coroczne informacje sporządzane są w formie określonej w tabelach 3, 5, 6 i 7 załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia.

3.   Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o tym, czy przy przekazywaniu informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, podawać szczegóły dotyczące regionów.

Artykuł 59

Zmniejszenia nakładane na państwa członkowskie

W przypadku, gdy państwa członkowskie nie przekazują żadnych tabel w odpowiednich terminach, z wyjątkiem tabeli 2, o której mowa w art. 58, w formie określonej w załączniku XIII do niniejszego rozporządzenia, zawierającej informacje określone w art. 85 ust. 4, art. 86 ust. 5 i art. 87 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, odpowiednio wypełnione, alokacja środków wsparcia, o których mowa w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, dla tych krajów może zostać zmniejszona zgodnie z art. 89 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 479/2008. Komisja może zadecydować, zależnie od zakresu niewypełniania obowiązków, o odebraniu kwoty wynoszącej do 1 % alokacji środków wsparcia dla danego państwa członkowskiego za każdy miesiąc opóźnienia, począwszy od rozpoczęcia roku winiarskiego następującego po roku, w którym należało przekazać informacje.

ROZDZIAŁ II

Przejściowy zakaz sadzenia winorośli

Artykuł 60

Prawa do nowego sadzenia

1.   Jeśli państwa członkowskie przyznają prawa do nowego sadzenia dla obszarów przeznaczonych do nowego obsadzania w ramach środków konsolidacji gruntów lub środków dotyczących obowiązkowych zakupów w interesie publicznym przyjętych w ramach prawodawstwa krajowego, państwa te zapewniają, aby prawa te nie były przyznawane dla obszaru większego, pod względem czystego zbioru, niż 105 % obszaru obsadzonego winoroślą, który był objęty środkami konsolidacji gruntów lub środkami dotyczącymi obowiązkowych zakupów w interesie publicznym.

2.   Jeśli państwa członkowskie przyznają prawa do nowego sadzenia w odniesieniu do obszarów przeznaczonych na prace doświadczalne, produkty wytwarzane z winogron pochodzących z takich obszarów nie mogą być wprowadzane na rynek przez cały okres prowadzenia prac doświadczalnych.

3.   Jeśli państwa członkowskie przyznają prawa do nowego sadzenia w odniesieniu do obszarów przeznaczonych na szkółki szczepów, winogrona z takich winorośli nie mogą być zbierane, a w przypadku ich zbierania powinny być one niszczone przez cały okres produkcji szkółek szczepów.

4.   Prawa do nowego sadzenia przyznane zgodnie z ust. 2 i 3 stosują się jedynie, odpowiednio, w okresie prowadzenia prac doświadczalnych lub w okresie produkcji szkółek szczepów.

Po upływie okresu, o którym mowa w akapicie pierwszym:

5.   Prawa do nowego sadzenia oraz wszelkie warunki dotyczące użytkowania takich praw lub obszarów obsadzonych zgodnie z nimi, przyznane przed dniem 1 sierpnia 2000 r. w odniesieniu do obszarów przeznaczonych na prace doświadczalne lub szkółki szczepów, mają nadal zastosowanie odpowiednio w okresie prowadzenia prac doświadczalnych lub w okresie produkcji szkółek szczepów. Przepisy ust. 4 akapit drugi stosują się do takich obszarów odpowiednio po zakończeniu okresu prowadzenia prac doświadczalnych lub okresu produkcji szkółek szczepów.

6.   W przypadku art. 91 ust. 1 lit. d) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, celem uniknięcia nakładania nadmiernych obciążeń administracyjnych, zamiast przyznawać prawa do nowego sadzenia państwo członkowskie może postanowić, że obszary, z których wino lub produkty winiarskie przeznaczone są wyłącznie do konsumpcji własnej plantatora, nie podlegają wymogowi karczowania ustanowionemu w art. 85 ust. 1 tegoż rozporządzenia. Państwa członkowskie mogą to uczynić jedynie pod warunkiem, że:

7.   Zakazane jest wprowadzanie na rynek wina lub produktów winiarskich pochodzących z obszarów, o których mowa w ust. 6. Państwa członkowskie stosują odpowiedni system monitorowania tego zakazu. W razie wykrycia naruszenia tego zakazu, oprócz ewentualnych kar nałożonych przez państwo członkowskie dodatkowo stosuje się ust. 4 akapit drugi lit. b). Państwa członkowskie dokumentują wszystkie przypadki rozpatrywane na podstawie postanowień niniejszego ustępu.

Artykuł 61

Obowiązki państw członkowskich w zakresie dokumentowania praw do nowego sadzenia oraz powiadamiania o nich

Państwa członkowskie dokumentują każdy przypadek przyznania praw do nowego sadzenia zgodnie z art. 60.

Państwa członkowskie przekazują Komisji następujące informacje w odniesieniu do każdego roku winiarskiego:

Informacje te przekazywane są w formie określonej w tabeli 8 załącznika XIII. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o tym, czy podać w niej szczegóły dotyczące regionów. Informacje są przekazywane do Komisji najpóźniej 1 marca każdego roku dla poprzedniego roku winiarskiego.

Artykuł 62

Karczowanie nie dające prawa do ponownego sadzenia

Jeżeli obszar został wykarczowany zgodnie z art. 24 ust. 4, art. 85 ust. 1 lub art. 86 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 bądź art. 60 ust. 4 akapit drugi lit. b) niniejszego rozporządzenia, prawa do ponownego sadzenia nie są przyznawane. Ponadto prawa do ponownego sadzenia nie są przyznawane w przypadku karczowania:

Artykuł 63

Przewidywane prawa do ponownego sadzenia

1.   Zgodnie z art. 92 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 państwa członkowskie mogą przyznawać prawa do ponownego sadzenia producentom, którzy zobowiążą się do wykarczowania obszaru obsadzonego winoroślą przed końcem trzeciego roku winiarskiego od obsadzenia tego obszaru. Można to uczynić jedynie wtedy, gdy producent ten może wykazać, że nie posiada praw do sadzenia lub posiada niewystarczające prawa do sadzenia, z których mógłby skorzystać, aby cały rozpatrywany obszar został obsadzony winoroślą. Państwo członkowskie nie przyznaje producentowi więcej praw niż jest to niezbędne, aby cały rozpatrywany obszar został obsadzony winoroślą, biorąc pod uwagę wszelkie prawa znajdujące się już w posiadaniu tego producenta. Producent wskazuje konkretny obszar przeznaczony do wykarczowania.

2.   Przy podejmowaniu zobowiązania, o którym mowa w ust. 1, producent składa zabezpieczenie. Zobowiązanie do wykarczowania rozpatrywanego obszaru stanowi „zobowiązanie pierwotne” w rozumieniu art. 20 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 2220/85. Wysokość zabezpieczenia jest określana przez dane państwo członkowskie na podstawie obiektywnych kryteriów. Zabezpieczenie jest ustanawiane na stosownym poziomie wystarczającym do tego, aby zapobiec niewypełnianiu zobowiązania przez producentów.

3.   Do momentu wypełnienia zobowiązania dotyczącego karczowania państwa członkowskie gwarantują, że w dowolnym roku winiarskim nie będzie prowadzona równocześnie produkcja wina do celów handlowych zarówno na obszarze przeznaczonym do wykarczowania, jak i obszarze nowo obsadzonym. Jest to realizowane przez zagwarantowanie, że produkty wytworzone z winogron pochodzących z każdego z tych obszarów będą mogły zostać wprowadzone do obrotu jedynie w celu celów destylacji, na koszt producenta. Produktów tych nie można wykorzystywać do produkcji alkoholu o rzeczywistym objętościowym stężeniu wynoszącym 80 % obj. lub mniej.

4.   Jeżeli zobowiązanie do wykarczowania nie zostało wypełnione w ustalonym terminie, obszar, który nie został wykarczowany, jest traktowany jako obszar obsadzony z naruszeniem zakazu przewidzianego w art. 90 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

5.   Państwa członkowskie monitorują obsadzanie i karczowanie rozpatrywanych obszarów.

6.   Państwa członkowskie dokumentują wszystkie przypadki rozpatrywane w ramach ust. 1 do 5.

Artykuł 64

Przekazywanie praw do ponownego sadzenia

1.   W ramach stosowania art. 92 ust. 5 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 479/2008 państwa członkowskie mogą stosować równoważny współczynnik redukcji na potrzeby przekazywania praw między gospodarstwami.

2.   Państwa członkowskie dokumentują wszelkie przypadki przekazywania praw do ponownego sadzenia między gospodarstwami.

Artykuł 65

Rezerwy praw do sadzenia

1.   Państwa członkowskie gwarantują, że przekazywanie praw za pośrednictwem krajowej rezerwy i/lub regionalnych rezerw nie prowadzi do ogólnego zwiększenia potencjału produkcyjnego na ich terytorium. W razie potrzeby państwa członkowskie mogą stosować współczynnik redukcji.

2.   Państwo członkowskie powiadamia Komisję o stworzeniu krajowych i/lub regionalnych rezerw praw do sadzenia lub, zależnie od przypadku, o swojej decyzji dalszego niestosowania systemu rezerw.

3.   Jeżeli państwo członkowskie decyduje się na niestosowanie systemu rezerw, przekazuje ono Komisji dowód wskazujący na istnienie skutecznego systemu zarządzania prawami do sadzenia na całym swoim terytorium.

4.   Państwa członkowskie dokumentują wszystkie przypadki przyznawania praw do sadzenia pochodzących z rezerw, przypadki przekazywania praw do sadzenia z jednej rezerwy do drugiej oraz wszystkie przypadki przydzielania praw do sadzenia do rezerw. Dokumentować należy także wszelkie wypłaty w zamian za przydzielenie praw do rezerwy lub za przyznanie praw z rezerwy.

5.   W formie określonej w tabeli 9 załącznika XIII państwa członkowskie informują Komisję, w odniesieniu do każdego roku winiarskiego:

Artykuł 66

Utrzymanie systemu praw do sadzenia

Państwa członkowskie, które chcą utrzymać zakaz sadzenia, o którym mowa w art. 90 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, na swoim terytorium lub jego części po dniu 31 grudnia 2015 r., zgodnie z możliwością przewidzianą w art. 90 ust. 6 tego rozporządzenia, powiadamiają Komisję o swoim zamiarze do dnia 1 marca 2015 r.

ROZDZIAŁ III

System karczowania

Artykuł 67

Kwalifikowalność

1.   Premia za karczowanie może być przyznana jedynie wtedy, gdy istnieją dowody na to, że obszar obsadzony winoroślą jest właściwie utrzymywany. Bez uszczerbku dla kontroli przewidzianej w art. 81 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, wymagana jest w tym celu deklaracja zbiorów zgodnie z art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1282/2001 (19) w odniesieniu do przynajmniej dwóch lat winiarskich poprzedzających wejście w życie rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz trzech lat winiarskich poprzedzających karczowanie.

2.   Niezależnie od przepisów ust. 1 państwa członkowskie mogą postanowić, że producenci, którzy są zwolnieni z obowiązku przedkładania deklaracji zbiorów zgodnie z art. 2 ust. 2 lit. c) lub art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1282/2001, mogą udowodnić produkcję winogron na podstawie deklaracji określonej w art. 2 ust. 2 lit. c) lub deklaracji produkcji, o której mowa w art. 4 ust. 1 tegoż rozporządzenia.

W przypadku, gdy z należycie uzasadnionych przyczyn nie jest dostępna ani deklaracja zbiorów, ani deklaracja określona w art. 2 ust. 2 lit. c) lub w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1282/2001, państwa członkowskie mogą przewidzieć alternatywne sposoby zapewnienia właściwego utrzymywania winnicy. Państwa członkowskie są odpowiedzialne za dokładną weryfikację wiarygodności takich alternatywnych sposobów.

3.   Przed przyjęciem wniosku o wypłatę państwa członkowskie sprawdzają, czy spełnione zostały kryteria kwalifikowalności określone w art. 100 lit. a), b), d), e) i f) rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

Artykuł 68

Przyczyny stosowania zwolnień

1.   Obszary górskie i zbocza o dużym nachyleniu, które mogą zostać zgłoszone jako niekwalifikujące się do systemu karczowania zgodnie z art. 104 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, to:

2.   Powiadomienie, o którym mowa w art. 104 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, powinno obejmować orientacyjne informacje o powierzchni takich obszarów i być sporządzone w formacie określonym w załączniku XIV do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 69

Poziom premii

1.   Bez uszczerbku dla pomocy krajowej, która może zostać udzielona zgodnie z art. 106 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, skala premii przewidzianych w art. 101 tego rozporządzenia będzie taka, jaką określono w załączniku XV do niniejszego rozporządzenia.

2.   Wielkość dotychczasowych zbiorów, o których mowa w art. 101 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, ustala się na podstawie średnich zbiorów z danego gospodarstwa lub, o ile dane takie są dostępne, średnich zbiorów z działki lub średnich zbiorów dla określonej kategorii wina w ramach danego gospodarstwa, dla którego złożono wniosek o premię na karczowanie. Średnie zbiory oblicza się na podstawie średnich zbiorów w pięciu latach między 2003/2004 i 2007/2008, z wyłączeniem lat o najwyższych i najniższych zbiorach.

W ramach odstępstwa od akapitu pierwszego:

3.   Średnie zbiory są określane na podstawie deklaracji zbiorów.

Niezależnie od przepisów akapitu pierwszego, państwa członkowskie mogą ustanowić, że producenci zwolnieni z obowiązku przedkładania deklaracji zbiorów zgodnie z art. 2 ust. 2 lit. c) lub art. 2 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1282/2001, mogą udowodnić swoją produkcję winogron na podstawie deklaracji określonej w art. 2 ust. 2 lit. c) lub deklaracji produkcji, o której mowa w art. 4 ust. 1 tegoż rozporządzenia.

Państwa członkowskie mogą przewidzieć, że w przypadku członków spółdzielni lub innych grup, do których należą producenci lub z którymi są zrzeszeni, a które nie posiadają deklaracji wskazanej w art. 2 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1282/2001, pod uwagę można brać średnie zbiory spółdzielni lub grupy pod warunkiem, że spółdzielnia lub grupa zaświadczy, że dany producent rzeczywiście dostarczył do niej winogrona w rozpatrywanych latach. W tym przypadku bierze się pod uwagę, o ile są dostępne, dane o średnich zbiorach dla określonej kategorii win w ramach danej spółdzielni lub grupy, dla której zgłoszono wniosek o premię za karczowanie.

Państwa członkowskie mogą ustanowić, że w przypadku, gdy z należycie uzasadnionych przyczyn, weryfikowanych przez państwa członkowskie, nie jest dostępna ani deklaracja zbiorów, ani deklaracja określona w art. 2 ust. 2 lit. c) lub w art. 4 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1282/2001, poza danymi wskazanymi w akapitach drugim i trzecim, za dotychczasowe zbiory przyjmuje się średnie zbiory z danego regionu.

Państwa członkowskie są odpowiedzialne za dokładną weryfikację wiarygodności deklaracji oraz alternatywnych źródeł wykorzystywanych do ustalenia poziomu dotychczasowych zbiorów przedstawionych zgodnie z niniejszym artykułem.

4.   Premia jest wypłacana dla obszaru obsadzonego, zdefiniowanego zgodnie z art. 75.

Artykuł 70

Procedura składania wniosków

1.   Państwa członkowskie określają procedurę składania wniosków, która w szczególności przewiduje:

2.   Państwa członkowskie weryfikują zasadność wniosków. W tym celu mogą przewidzieć konieczność złożenia przez producenta pisemnego zobowiązania przy składaniu wniosku. W przypadku wycofania wniosku bez należycie uzasadnionej przyczyny państwa członkowskie mogą przewidzieć, że dany producent ponosi koszty poniesione w związku z rozpatrzeniem jego wniosku.

Artykuł 71

Procedura w przypadku stosowania jednolitej stawki procentowej akceptacji zgłoszonych kwot

1.   Przy stosowaniu jednolitej stawki procentowej akceptacji, o której mowa w art. 102 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, państwa członkowskie w każdym roku postępują w następujący sposób:

2.   Obiektywne i niedyskryminacyjne kryteria, o których mowa w art. 102 ust. 5 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 479/2008, określane są przez państwa członkowskie w taki sposób, aby umożliwić niestosowanie redukcji do wniosków, które mogą zostać przyjęte. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o kryteriach, o których mowa w ust. 1, do dnia 15 października każdego roku, posługując się tabelą 10 załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 72

Wypłata premii

Premia za karczowanie jest wypłacana po zweryfikowaniu, czy karczowanie miało miejsce i jest wypłacana najpóźniej do dnia 15 października roku, w którym wniosek został przyjęty przez państwa członkowskie zgodnie z art. 102 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

Artykuł 73

Przekazywanie informacji

1.   Informacje, o których mowa w art. 102 ust. 2, 5 i 6 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, są przekazywane w formacie przewidzianym w tabelach od 10 do 12 załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o tym, czy w tabelach tych podawać szczegóły dotyczące regionów.

2.   Jeżeli państwa członkowskie przyznają pomoc krajową na karczowanie, informację taką uwzględniają w tabelach, o których mowa w ust. 1.

3.   Państwo członkowskie, które podjęło decyzję, zgodnie z art. 104 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, o odrzucaniu dalszych wniosków, informuje Komisje o swojej decyzji.

4.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o środkach podjętych celem przestrzegania przepisu przewidzianego w art. 104 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 479/2008. Informacje przekazuje się w formacie przewidzianym w tabeli 12 załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia.

5.   Najpóźniej w dniu 1 grudnia każdego roku państwa członkowskie przekazują Komisji roczne sprawozdanie z wyników kontroli przeprowadzonych w zakresie systemu karczowania w poprzednim roku budżetowym. Informacje przekazuje się w formacie przewidzianym w tabeli 13 załącznika XIII.

ROZDZIAŁ IV

Wykaz i pomiar obszaru obsadzonego

Artykuł 74

Wykaz

Dane podawane w wykazie zgodnie z art. 109 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 dotyczą dnia 31 lipca poprzedniego roku winiarskiego.

Wykaz zawiera informacje określone w tabelach od 14 do 16 załącznika XIII do niniejszego rozporządzenia. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o tym, czy w tabelach tych podawać szczegóły dotyczące regionów.

Artykuł 75

Obszar obsadzony

1.   Dla celów dotyczących środków przeznaczonych na restrukturyzację i przekształcanie winnic, zielone zbiory i karczowanie, o których mowa w art. 11, 12 i 98 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, obszar obsadzony winoroślą jest zdefiniowany przez obwód zewnętrzny winorośli z dodaniem buforu, którego szerokość odpowiada połowie odległości między rzędami. Obszar obsadzony jest określany zgodnie z art. 30 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia Komisji (WE) nr 796/2004 (20).

2.   W przypadku, gdy dotychczasowe zbiory, o których mowa w art. 101 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, określa się na podstawie obszaru nieodpowiadającemu definicji podanej w ust. 1 niniejszego artykułu, państwa członkowskie mogą dokonać ponownego obliczenia zbiorów, dzieląc produkcję danego gospodarstwa lub działki lub kategorii wina przez obszar obsadzony winoroślą, wytwarzający daną ilość wina, zgodnie z definicją podaną w ust. 1.

TYTUŁ V

KONTROLE W SEKTORZE WINA

ROZDZIAŁ I

Zasady kontrolowania

Artykuł 76

Kontrole

Bez uszczerbku dla szczególnych przepisów niniejszego rozporządzenia lub innego prawodawstwa wspólnotowego, państwa członkowskie wprowadzają kontrole i środki w zakresie, w jakim są one niezbędne dla zapewnienia prawidłowego stosowania rozporządzenia (WE) nr 479/2008 oraz niniejszego rozporządzenia. Powinny być one skuteczne, stosowne i odstraszające, aby zapewnić odpowiednią ochronę interesów finansowych Wspólnot.

W szczególności państwa członkowskie gwarantują, że:

Artykuł 77

Zasady ogólne

1.   Weryfikacja dokonywana jest w drodze kontroli administracyjnych oraz, gdzie stosowne, kontroli na miejscu.

2.   Kontrole administracyjne mają charakter systematyczny i obejmują kontrole krzyżowe dotyczące m.in. danych ze Zintegrowanego Systemu Zarządzania i Kontroli, o którym mowa w tytule II rozdział 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003.

3.   Z wyjątkiem przypadków, kiedy rozporządzenie (WE) nr 479/2008 lub niniejsze rozporządzenie przewiduje kontrole systematyczne lub kontrole na miejscu, właściwe organy prowadzą kontrole na miejscu, pobierając próbę stanowiącą odpowiedni procent beneficjentów/producentów na podstawie analizy ryzyka, zgodnie z art. 79 niniejszego rozporządzenia.

4.   W odniesieniu do środków przewidzianych w art. 16, 17, 18 i 19 rozporządzenia (WE) nr 479/2008 próba obejmuje przynajmniej 5 % wniosków o przyznanie pomocy. Próba musi ponadto obejmować przynajmniej 5 % kwoty, na którą opiewa pomoc.

5.   Artykuły 26, 27 i 28 rozporządzenia (WE) nr 1975/2006 (21) stosowane są z uwzględnieniem niezbędnych zmian w odniesieniu do środków przewidzianych w art. 15 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

6.   Do kontroli na miejscu, o których mowa w niniejszym artykule, stosuje się art. 26 ust. 3 i 4 rozporządzenia (WE) nr 796/2004.

7.   We wszystkich stosownych przypadkach państwa członkowskie wykorzystują Zintegrowany System Zarządzania i Kontroli (ZSZiK).

Artykuł 78

Kontrole na miejscu

1.   Kontrole na miejscu mają charakter niezapowiedziany. Jednakże można wystosować pismo zapowiadające kontrolę ograniczone ściśle do niezbędnego minimum, o ile nie spowoduje to zagrożenia celu kontroli. Pismo takie można wystosować w wyprzedzeniem nie dłuższym niż 48 godzin z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków lub środków, w przypadku których przewidziano systematyczne kontrole na miejscu.

2.   W stosownych przypadkach kontrole na miejscu, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, przeprowadzane są w powiązaniu z ewentualnymi innymi kontrolami przewidzianymi w prawodawstwie wspólnotowym.

3.   Rozpatrywany wniosek lub wnioski o przyznanie pomocy są odrzucane, jeżeli beneficjenci lub ich przedstawiciele uniemożliwiają przeprowadzenie kontroli na miejscu.

Artykuł 79

Dobór próby kontrolnej

1.   Próby kontrolne do celów kontroli na miejscu prowadzonych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem są dobierane przez właściwy organ na podstawie analizy ryzyka oraz, jeżeli kontrole dotyczą w szczególności finansowania wspólnotowego, reprezentatywności złożonych wniosków o przyznanie pomocy. Skuteczność analizy ryzyka jest oceniana i aktualizowana co roku:

W celu zapewnienia elementu reprezentatywności, państwa członkowskie dobierają losowo od 20 do 25 % minimalnej liczby beneficjentów/producentów, którzy zostaną objęci kontrolą na miejscu.

2.   Właściwy organ dokumentuje powody wyboru konkretnych beneficjentów/producentów do kontroli na miejscu. O powodach tych, przed rozpoczęciem kontroli na miejscu, informowany jest inspektor mający przeprowadzić taką kontrolę.

Artykuł 80

Sprawozdanie z kontroli

1.   Z każdej kontroli na miejscu sporządza się sprawozdanie, umożliwiające przegląd szczegółów przeprowadzonej kontroli.

W zakresie, w jakim kontrole dotyczą finansowania wspólnotowego, w raporcie wskazuje się w szczególności:

2.   W przypadku, gdy w trakcie kontroli na miejscu lub kontroli przeprowadzanej metodą teledetekcji wykryto rozbieżności między informacjami podanymi we wniosku a rzeczywistą sytuacją, plantator otrzymuje kopię sprawozdania z kontroli i ma możliwość podpisania go zanim właściwy organ wyciągnie wnioski z ustaleń w zakresie ewentualnych redukcji lub wyłączeń.

Artykuł 81

Kontrola dotycząca potencjału produkcyjnego

1.   W celu weryfikacji zgodności z przepisami dotyczącymi potencjału produkcyjnego, zawartymi w tytule V rozporządzenia (WE) nr 479/2008, w tym weryfikacji przestrzegania zakazu nowych nasadzeń, ustanowionego w art. 90 ust. 1 tego rozporządzenia, państwa członkowskie wykorzystują rejestr winnic.

2.   Przy przyznawaniu praw do ponownego sadzenia, przewidzianych w art. 92 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, dokonuje się systematycznej weryfikacji obszarów przed karczowaniem i po jego zakończeniu. Weryfikuje się działki, w przypadku których ma zostać przyznane prawo do ponownego sadzenia.

Kontrola przed karczowaniem obejmuje sprawdzenie faktu istnienia danej winnicy.

Kontrola ta jest przeprowadzana metodą klasycznej kontroli na miejscu. Jednakże, jeżeli państwo członkowskie dysponuje rzetelnym, zaktualizowanym rejestrem winnic, kontrolę można przeprowadzić sposobem administracyjnym, a obowiązek przeprowadzenia kontroli na miejscu przed karczowaniem można ograniczyć do 5 % wniosków (w stosunku rocznym) w celu potwierdzenia rzetelności systemu kontroli administracyjnych. Gdyby w ramach kontroli na miejscu wykryto znaczące nieprawidłowości lub rozbieżności w regionie lub części regionu, właściwy organ odpowiednio zwiększa liczbę kontroli na miejscu w trakcie danego roku oraz roku następnego.

3.   Obszary otrzymujące premię za karczowanie są weryfikowane w sposób systematyczny przed karczowaniem i po jego zakończeniu. Weryfikuje się działki, które są przedmiotem wniosku o udzielenie pomocy.

Kontrola przed karczowaniem obejmuje sprawdzenie faktu istnienia danej winnicy, obszaru obsadzonego określonego zgodnie z art. 75 oraz sprawdzenie, czy dany obszar był właściwie utrzymywany.

Kontrola ta jest przeprowadzana metodą klasycznej kontroli na miejscu. Jednakże jeżeli państwo członkowskie dysponuje narzędziem graficznym pozwalającym na pomiar działki zgodnie z art. 75 w skomputeryzowanym rejestrze winnic oraz rzetelnymi aktualnymi informacjami o tym, że działka jest właściwie utrzymywana, kontrolę można przeprowadzić sposobem administracyjnym, a obowiązek przeprowadzenia kontroli na miejscu przed karczowaniem można ograniczyć do 5 % wniosków w celu potwierdzenia rzetelności systemu kontroli administracyjnych. Gdyby w ramach kontroli na miejscu wykryto znaczące nieprawidłowości lub rozbieżności w regionie lub części regionu, właściwy organ odpowiednio zwiększa liczbę kontroli na miejscu w trakcie danego roku.

4.   Sprawdzenie, czy karczowanie rzeczywiście miało miejsce, odbywa się metodą klasycznej kontroli na miejscu lub, w przypadku karczowania całej działki winnicy bądź gdy rozdzielczość teledetekcji jest równa lub wyższa niż 1 m2, metodą teledetekcji.

5.   W przypadku obszarów otrzymujących premię za karczowanie, bez uszczerbku dla przepisów ust. 3 akapit trzeci oraz ust. 4, przynajmniej jedna z dwóch kontroli wskazanych w ust. 3 akapit pierwszy prowadzona jest metodą klasycznej kontroli na miejscu.

Artykuł 82

Organy kontrolne

1.   Jeżeli państwo członkowskie wyznacza kilka właściwych organów do sprawdzenia zgodności z zasadami regulującymi sektor wina, państwo to koordynuje pracę tych organów.

2.   Każde państwo członkowskie wyznacza jeden organ łącznikowy odpowiedzialny za kontrakty z organami łącznikowymi innych państw członkowskich oraz z Komisją. W szczególności organ łącznikowy otrzymuje i przekazuje dalej wnioski o współpracę w celu wdrożenia niniejszego tytułu, a także reprezentuje własne państwo członkowskie wobec innych państw członkowskich lub Komisji.

Artykuł 83

Uprawnienia urzędników kontrolujących

Każde państwo członkowskie podejmuje stosowne środki w celu ułatwienia pracy urzędników swoich właściwych organów. Gwarantuje ono w szczególności, że urzędnicy ci, upoważnieni do wykonywania tych zadań, w stosownych przypadkach łącznie z urzędnikami innych departamentów:

ROZDZIAŁ II

Wzajemna pomoc organów kontrolnych

Artykuł 84

Pomoc na żądanie

1.   Jeżeli właściwy organ państwa członkowskiego podejmuje czynności kontrolne na swoim terytorium, może zwrócić się o informacje do właściwego organu dowolnego innego państwa członkowskiego, na które czynności te mogą wywierać bezpośredni lub pośredni wpływ. Jeśli taki wniosek jest składany, pomoc powinna być udzielana terminowo.

Komisję powiadamia się za każdym razem, gdy produkt będący przedmiotem kontroli, o których mowa w akapicie pierwszym, pochodzi z kraju trzeciego oraz jeśli wprowadzanie tego produktu na rynek może być przedmiotem szczególnego zainteresowania innych państw członkowskich.

Organ, do którego się zwrócono, przekazuje wszelkie żądane informacje, gdyż umożliwia to organowi wnioskującemu wykonanie swoich obowiązków.

2.   Jeśli organ zwracający się sporządza uzasadniony wniosek, organ, do którego się zwrócono, realizuje szczególny nadzór lub kontrole w celu osiągnięcia postawionych celów bądź podejmuje niezbędne kroki w celu zapewnienia wykonania takiego nadzoru i takich kontroli.

3.   Organ, do którego się zwrócono postępuje tak, jak gdyby działał we własnym imieniu.

4.   W porozumieniu z organem, do którego się zwrócono, organ zwracający się może wyznaczyć urzędników:

Kopie, o których mowa akapicie pierwszym lit. a), można wykonywać jedynie za zgodą organu, do którego się zwrócono.

5.   Urzędnicy organu, do którego się zwrócono, pozostają w każdym momencie odpowiedzialni za działania kontrolne.

6.   Urzędnicy organu zwracającego się:

7.   Wnioski, o których mowa w niniejszym artykule, są przekazywane do organu, do którego się zwrócono w danym państwie członkowskim, za pośrednictwem organu łącznikowego tegoż państwa członkowskiego. Tę samą procedurę stosuje się do:

Niezależnie od przepisów akapitu pierwszego, oraz w imię szybszej i sprawniejszej współpracy między państwami członkowskimi, państwa członkowskie mogą pozwolić właściwemu organowi na:

Artykuł 85

Pomoc bez skierowania prośby

Właściwy organ państwa członkowskiego za pośrednictwem organu łącznikowego, któremu podlega, niezwłocznie powiadamia organ łącznikowy zainteresowanego państwa członkowskiego, jeżeli ma powody do podejrzeń lub poweźmie wiadomość o tym, że:

Artykuł 86

Przepisy wspólne

1.   Informacjom, o których mowa w art. 84 ust. 1 i art. 85, towarzyszą i uzupełniają je niezwłocznie odpowiednie dokumenty i inne dowody oraz odniesienie do wszelkich środków administracyjnych i postępowania prawnego, w szczególności obejmujące:

2.   Organy łącznikowe zaangażowane w sprawę, dla której wszczęto procedurę pomocy, informują się nawzajem niezwłocznie o:

3.   Koszty podróży poniesione przy wdrażaniu art. 84 ust. 2 i 4 są ponoszone:

ROZDZIAŁ III

Bank danych analitycznych

Artykuł 87

Cel banku danych

1.   Bank danych analitycznych dla produktów winiarskich prowadzony jest przez Wspólne Centrum Badawcze (WCB).

2.   Bank danych zawiera dane uzyskane z analizy izotopowej składników etanolu i wody w produktach winiarskich zgodnie z referencyjnymi metodami analizy, o których mowa w art. 31 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

3.   Bank danych ma pomóc zharmonizować interpretację wyników uzyskanych przez urzędowe laboratoria państw członkowskich przy zastosowaniu referencyjnych metod analizy, o który mowa w art. 31 rozporządzenia (WE) nr 479/2008.

Artykuł 88

Próbki

1.   W celu utworzenia banku danych analitycznych, państwa członkowskie zapewniają pobieranie próbek świeżych winogron do analizy, jak również ich obróbkę i przetwarzanie na wino zgodnie z instrukcjami w załączniku XVI.

2.   Próbki świeżych winogron pobiera się z winnic zlokalizowanych w obszarze uprawy winorośli o jasno określonych: rodzaju gleby, usytuowaniu, systemie uprawy winorośli, odmianie, wieku i praktykach prowadzenia upraw.

3.   Liczba próbek, którą pobiera się co roku do banku danych, jest określona w załączniku XVII. Przy doborze próbek należy brać pod uwagę sytuację geograficzną winnic w państwach członkowskich wymienionych w załączniku XVII. Co roku przynajmniej 25 % próbek pobiera się z tych samych działek co w roku poprzednim.

4.   Próbki analizuje się przy pomocy metod, o których mowa w art. 31 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, w laboratoriach wyznaczonych przez państwa członkowskie. Wyznaczone laboratoria muszą spełniać ogólne kryteria działania laboratoriów badawczych ustanowione w ISO/IEC 17025, a w szczególności muszą uczestniczyć w systemie badań doskonałości obejmujących metody analizy izotopowej. Dowody wskazujące na zgodność z tymi kryteriami są przedstawiane WCB na piśmie w celu kontroli jakości oraz zatwierdzenia przekazywanych danych.

5.   Sprawozdanie z analizy sporządza się zgodnie z załącznikiem XIX. Dla każdej próbki sporządza się kartę opisu zgodnie z załącznikiem XVIII.

6.   Kopię sprawozdania wraz z wynikami i interpretacją analiz oraz kopią karty opisu przesyła się do WCB.

7.   Państwa członkowskie oraz WCB zapewniają, że:

Artykuł 89

Analizy izotopowe

Dla okresu kończącego się w dniu 31 lipca 2010 r., w oczekiwaniu na nabycie odpowiedniego wyposażenia analitycznego, państwa członkowskie produkujące wino, które przystąpiły do Wspólnoty w roku 2004 lub 2007 i nieposiadające wyposażenia do przeprowadzania analiz izotopowych, przesyłają swoje próbki wina do WCB w celu analizy.

W tym przypadku mogą one wyznaczyć właściwy organ upoważniony do posiadania dostępu do informacji o próbkach pobranych na jego terytorium.

Artykuł 90

Przekazywanie wyników

1.   Informacje zawarte w banku danych są udostępniane na żądanie laboratoriom wyznaczonym przez państwa członkowskie do tego celu.

2.   WCB sporządza i aktualizuje co roku wykaz laboratoriów w państwach członkowskich wyznaczonych do przygotowania próbek oraz do prowadzenia pomiarów na potrzeby banku danych analitycznych.

3.   W należycie uzasadnionych przypadkach informacje, o których mowa w ust. 1, jeśli są reprezentatywne, mogą zostać na żądanie udostępnione innym organom urzędowym w państwach członkowskich.

4.   Przekazywanie informacji dotyczy jedynie odnośnych danych analitycznych wymaganych do interpretacji analizy przeprowadzonej na próbce o porównywalnych cechach i pochodzeniu. Przy przekazywaniu informacji należy zawsze dołączyć przypomnienie o minimalnych wymogach dotyczących korzystania z banku danych.

Artykuł 91

Zgodność z procedurami

Państwa członkowskie zapewniają, że wyniki analiz izotopowych zawartych w ich własnych bankach danych są uzyskiwane w drodze analizy próbek pobranych i poddanych obróbce zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału.

ROZDZIAŁ IV

Pobieranie próbek do celów kontrolnych

Artykuł 92

Wniosek o pobranie próbek

1.   W kontekście stosowania przepisów rozdziału II urzędnicy właściwego organu państwa członkowskiego mogą zwrócić się do właściwego organu innego państwa członkowskiego o pobranie próbek zgodnie z odnośnymi przepisami tego państwa członkowskiego.

2.   Organ zwracający się z wnioskiem zatrzymuje zebrane próbki i określa m.in. laboratorium, w którym mają być one analizowane.

3.   Próbki pobiera się i poddaje obróbce zgodnie z instrukcjami opisanymi w załączniku XX.

Artykuł 93

Koszty pobierania, wysyłki i analizy próbek

1.   Koszty ponoszone przy pobieraniu, obróbce i wysyłce próbki oraz przy przeprowadzaniu testów analitycznych i organoleptycznych pokrywa właściwy organ państwa członkowskiego, które zwróciło się o pobranie próbki. Koszty takie są obliczane według stawek stosowanych w państwie członkowskim, na którego terytorium prowadzone są czynności.

2.   Koszty ponoszone w związku z przesłaniem próbek, o którym mowa w art. 89, pokrywa Wspólnota.

ROZDZIAŁ V

Przepisy ogólne

Artykuł 94

Moc dowodowa

Wyniki uzyskane przez urzędników właściwego organu państwa członkowskiego w trakcie stosowania przepisów niniejszego rozdziału mogą być przywoływane przez właściwe organy państw członkowskich. W takich przypadkach nie mają one mniejszej wartości wynikającej z tego, że nie pochodzą z danego państwa członkowskiego.

Artykuł 95

Osoby podlegające kontrolom

1.   Osoby fizyczne lub prawne oraz grupy takich osób, których działalność zawodowa może być przedmiotem kontroli opisanych w niniejszym rozporządzeniu, nie zakłócają takich kontroli i ułatwiają je w każdym czasie.

2.   Rolnicy uprawiający winorośl, z których urzędnicy właściwego organu pobrali winogrona:

TYTUŁ VI

PRZEPISY OGÓLNE, PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 96

Wypłaty dla beneficjentów

Wypłaty dla beneficjentów zgodnie z przepisami tytułu II, z wyjątkiem art. 9, oraz zgodnie z przepisami tytułu V rozporządzenia (WE) nr 479/2008 dokonywane są w pełnej kwocie.

W ramach odstępstwa od przepisów akapitu pierwszego państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o wypłacie wsparcia, o którym mowa w art. 14 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 479/2008, za pośrednictwem towarzystw ubezpieczeniowych jako pośredników pod warunkiem, że:

Wykorzystanie takich pośredników do dokonywania wypłat odbywa się w sposób niezakłócający warunków konkurencji na rynku ubezpieczeń.

Wypłaty podlegają uprzedniej kontroli zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia, z wyjątkiem wypłat zaliczkowych gwarantowanych złożonym zabezpieczeniem.

Artykuł 97

Odzyskiwanie nienależnych płatności

Nienależne płatności są odzyskiwane z odsetkami od odpowiednich beneficjentów. Przepisy art. 73 rozporządzenia (WE) nr 796/2004 stosują się z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

Wdrażanie sankcji administracyjnych oraz odzyskiwanie nienależnych płatności odbywa się bez uszczerbku dla powiadamiania Komisji o nieprawidłowościach zgodnie z rozporządzeniem Komisji nr 1848/2006 (22).

Artykuł 98

Sankcje krajowe

Bez uszczerbku dla wszelkich sankcji określonych w rozporządzeniu (WE) nr 479/2008 lub w niniejszym rozporządzeniu, państwa członkowskie przewidują stosowanie sankcji na szczeblu krajowym w odniesieniu do nieprawidłowości dotyczących wymogów określonych w rozporządzeniu (WE) nr 479/2008 oraz w niniejszym rozporządzeniu, które to sankcje są skuteczne, stosowne i odstraszające, aby zapewnić odpowiednią ochronę interesów finansowych Wspólnoty.

Artykuł 99

Sztucznie tworzone sytuacje

Bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczególnych środków określonych w rozporządzeniu (WE) nr 479/2008 lub w niniejszym rozporządzeniu, nie dokonuje się wypłat na rzecz beneficjentów, w przypadku których ustalono, że sztucznie stworzyli warunki wymagane do uzyskania takich wypłat w celu odniesienia korzyści wbrew celom danego środka.

Artykuł 100

Przekazywanie informacji

1.   Bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczególnych przepisów niniejszego rozporządzenia informacje, których przekazywanie jest wymagane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, mają format określony w załącznikach, w postaci plików utworzonych w arkuszu kalkulacyjnym. Są one przekazywane do Komisji również w postaci elektronicznej. Jeśli państwo członkowskie sporządza zestawienia danych w ujęciu regionalnym, przekazuje Komisji również tabelę z podsumowaniem danych z regionów.

Informacje, które nie zostały przekazane wskazanym sposobem i we wskazanej formie, mogą zostać uznane za nieprzekazane, bez uszczerbku dla przepisów ust. 4.

2.   Jeżeli w przypadku danej tabeli państwo członkowskie musiałoby przekazać jedynie wartości zerowe, może ono podjąć decyzję o niewypełnianiu tabeli i powiadamia Komisję, że dana tabela go nie dotyczy. Ten uproszczony sposób przekazywania informacji następuje w tym samym terminie co termin przekazania danej tabeli.

3.   Bez uszczerbku dla jakichkolwiek szczególnych przepisów niniejszego rozporządzenia, państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki umożliwiające im przestrzeganie terminów przekazywania informacji określonych w niniejszym rozporządzeniu.

4.   Jeżeli państwo członkowskie nie przekaże informacji zgodnie z wymogami rozporządzenia (WE) nr 479/2008 lub niniejszego rozporządzenia lub jeśli przekazane informacje okażą się nieprawdziwe w świetle obiektywnych faktów, którymi dysponuje Komisja, Komisja może zawiesić część lub całość płatności miesięcznych, o których mowa w art. 14 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, w odniesieniu do sektora wina, dopóki nie zostaną przekazane informacje zgodne z prawdą.

5.   Państwa członkowskie zatrzymują informacje dokumentowane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem przez przynajmniej 10 lat winiarskich następujących po roku, w którym zostały one odnotowane.

6.   Przekazywanie informacji wymaganych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem pozostaje bez uszczerbku dla obowiązków państw członkowskich określonych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 357/79 w sprawie badań statystycznych dotyczących obszarów uprawy winorośli (23).

Artykuł 101

Oczywiste błędy

Wszelkie informacje, stwierdzenia lub wnioski przedkładane państwu członkowskiemu zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 479/2008 lub niniejszym rozporządzeniem, w tym wniosek o przyznanie pomocy, mogą zostać skorygowane w dowolnym momencie po ich przedłożeniu w przypadku wystąpienia oczywistych błędów potwierdzonych przez właściwy organ.

Artykuł 102

Siła wyższa i okoliczności nadzwyczajne

Jeżeli zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 479/2008 lub niniejszym rozporządzeniem ma zostać nałożona sankcja, nie jest ona nakładana w przypadkach działania siły wyższej lub wystąpienia okoliczności nadzwyczajnych w rozumieniu art. 40 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1782/2003.

Artykuł 103

Uchylenia i odesłania

1.   Rozporządzenia (WE) nr 1227/2000, (WE) nr 1623/2000, (WE) nr 2729/2000 i (WE) nr 883/2001 tracą moc.

Jednakże,

2.   Odesłania do rozporządzeń uchylonych zgodnie z ust. 1 należy rozumieć jako odesłania do niniejszego rozporządzenia i odczytywać zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku XXII.

Artykuł 104

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 sierpnia 2008 r.

Jednakże art. 2 oraz rozdział III tytułu IV stosują się od dnia 30 czerwca 2008 r.

(1)  Dz.U. L 148 z 6.6.2008, s. 1.

(2)  Dz.U. L 179 z 14.7.1999, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1234/2007 (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).

(3)  Dz.U. L 143 z 16.6.2000, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1216/2005 (Dz.U. L 199 z 29.7.2005, s. 32).

(4)  Dz.U. L 194 z 31.7.2000, s. 45. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1433/2007 (Dz.U. L 320 z 6.12.2007, s. 18).

(5)  Dz.U. L 316 z 15.12.2000, s. 16. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 2030/2006 (Dz.U. L 414 z 30.12.2006, s. 40).

(6)  Dz.U. L 128 z 10.5.2001, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1211/2007 (Dz.U. L 274 z 18.10.2007, s. 5).

(7)  Dz.U. L 3 z 5.1.2008, s. 1.

(8)  Dz.U. L 277 z 21.10.2005, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 146/2008 (Dz.U. L 46 z 21.2.2008, s. 1).

(9)  Dz.U. L 209 z 11.8.2005, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1437/2007 (Dz.U. L 322 z 7.12.2007, s. 1).

(10)  Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36.

(11)  Dz.U. L 270 z 21.10.2003, s. 1.

(12)  Dz.U. L 205 z 3.8.1985, s. 5. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1913/2006 (Dz.U. L 365 z 21.12.2006, s. 52).

(13)  Dz.U. L 358 z 16.12.2006, s. 3.

(14)  Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36.

(15)  Dz.U. L 58 z 11.3.1993, s. 50.

(16)  Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1.

(17)  Dz.U. L 256 z 7.9.1987, s. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 275/2008 (Dz.U. L 85 z 27.3.2008, s. 3).

(18)  Dz.U. L 105 z 23.4.1983, s. 1.

(19)  Dz.U. L 176 z 29.6.2001, s. 14.

(20)  Dz.U. L 141 z 30.4.2004, s. 18.

(21)  Dz.U. L 368 z 23.12.2006, s. 74. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1396/2007 (Dz.U. L 311 z 29.11.2007, s. 3).

(22)  Dz.U. L 355 z 15.12.2006, s. 56.

(23)  Dz.U. L 54 z 5.3.1979, s. 124. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1791/2006 (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, s. 1).