2.7.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 172/15

(1)

Jak stwierdziła Rada w swoich konkluzjach z dnia 3 grudnia 2004 r., skuteczne i spójne wykorzystanie widma radiowego ma podstawowe znaczenie dla rozwoju usług komunikacji elektronicznej i przyczynia się do stymulowania wzrostu gospodarczego, konkurencyjności i zatrudnienia; dostęp do widma musi zostać ułatwiony w celu poprawy wydajności, wspierania innowacji, a także zapewnienia większej elastyczności dla użytkowników i większego wyboru dla konsumentów, przy jednoczesnym uwzględnieniu celów leżących w interesie ogólnym.

(2)

Parlament Europejski w swojej rezolucji z dnia 14 lutego 2007 r., zatytułowanej „W kierunku europejskiej polityki w zakresie widma radiowego” (3), podkreślił znaczenie łączności dla regionów wiejskich i mniej rozwiniętych, w których przypadku rozpowszechnianie łączności szerokopasmowej, łączności ruchomej w niższej częstotliwości oraz nowych technologii bezprzewodowych mogłoby dostarczać efektywnych rozwiązań zapewniających powszechny zasięg w 27 państwach członkowskich w celu trwałego rozwoju wszystkich obszarów. Parlament Europejski zauważył także, że różnice w systemach państw członkowskich w zakresie przydzielania i wykorzystywania widma są znaczne oraz że stanowią one poważne przeszkody w realizacji dobrze funkcjonującego rynku wewnętrznego.

(3)

Komisja w komunikacie z dnia 26 kwietnia 2007 r. w sprawie europejskiej polityki kosmicznej określiła także cel ułatwienia wprowadzania innowacyjnych usług łączności satelitarnej, w szczególności poprzez agregowanie popytu na obszarach oddalonych i wiejskich, podkreślając jednocześnie potrzebę ogólnoeuropejskiego licencjonowania usług satelitarnych i widma.

(4)

Dyrektywa 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa) (4) ma na celu wspieranie wydajnego wykorzystywania oraz zapewnienie skutecznego zarządzania częstotliwościami radiowymi i zasobami numeracyjnymi, usuwanie pozostałych barier w dostarczaniu właściwych sieci i usług, zapewnienie niedyskryminacji i wspieranie ustanawiania i rozwoju transeuropejskich sieci oraz interoperacyjności ogólnoeuropejskich usług.

(5)

Wprowadzenie nowych systemów dostarczających satelitarnych usług komunikacji ruchomej (MSS) może przyczynić się do rozwoju rynku wewnętrznego i wzmocnienia konkurencji poprzez zwiększenie dostępności ogólnoeuropejskich usług oraz możliwości bezpośredniego podłączenia użytkownika końcowego, a także stanowić zachętę do efektywnego inwestowania. MSS stanowią nowatorską, alternatywną platformę techniczną dla różnorodnych ogólnoeuropejskich usług telekomunikacyjnych, nadawczych i multiemisji, niezależnych od lokalizacji użytkowników końcowych, takich jak szybki dostęp do Internetu/intranetu, przenośne usługi multimedialne, ochrona publiczna oraz pomoc w przypadku klęsk żywiołowych. MSS mogą w szczególności polepszyć dostępność zasięgu na obszarach wiejskich Wspólnoty, dzięki czemu zlikwidowane zostaną spowodowane czynnikiem geograficznym różnice w dostępie do usług cyfrowych, wzmocniona zostanie różnorodność kulturowa i pluralizm mediów, a jednocześnie przyczyni się to do zwiększenia konkurencyjności europejskiego przemysłu łączności i technologii, zgodnie z celami odnowionej strategii lizbońskiej. Dyrektywa 89/552/EWG Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 1989 r. w sprawie koordynacji niektórych przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, dotyczących świadczenia audiowizualnych usług medialnych (dyrektywa o audiowizualnych usługach medialnych) (5) powinna być stosowana odpowiednio do medialnych usług audiowizualnych transmitowanych za pomocą systemów MSS.

(6)

Łączność satelitarna z natury rzeczy przekracza granice państw i jako taka powinna podlegać raczej regulacjom międzynarodowym lub regionalnym w uzupełnieniu regulacji krajowych. Ogólnoeuropejskie usługi satelitarne są ważnym elementem rynku wewnętrznego i mogą stanowić istotny wkład w realizację celów Unii Europejskiej, takich jak rozszerzenie zasięgu geograficznego łączności szerokopasmowej zgodnie z inicjatywą i2010 (6). W kolejnych latach pojawią się nowe zastosowania systemów satelitarnej komunikacji ruchomej.

(7)

Decyzja Komisji 2007/98/WE z dnia 14 lutego 2007 r. w sprawie zharmonizowanego wykorzystania widma radiowego w pasmach częstotliwości 2 GHz celem wdrożenia systemów dostarczających satelitarne usługi komunikacji ruchomej (7) stanowi, że państwa członkowskie udostępniają te pasma częstotliwości dla systemów dostarczających MSS we Wspólnocie od dnia 1 lipca 2007 r.

(8)

Techniczne zarządzanie widmem radiowym, zorganizowane decyzją nr 676/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie ram regulacyjnych dotyczących polityki spektrum radiowego we Wspólnocie Europejskiej (decyzja o spektrum radiowym) (8) oraz w szczególności decyzją 2007/98/WE, nie obejmuje procedur przydzielenia widma i przyznawania praw do korzystania z częstotliwości radiowych.

(9)

Z wyjątkiem art. 8 dyrektywy 2002/20/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 marca 2002 r. w sprawie zezwoleń na udostępnienie sieci i usług łączności elektronicznej (dyrektywa o zezwoleniach) (9) operatorzy systemów satelitarnej komunikacji ruchomej są wybierani i otrzymują zezwolenia na poziomie krajowym na podstawie istniejących wspólnotowych ram regulacyjnych dotyczących łączności elektronicznej.

(10)

Regulacje Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (ITU) ustanawiają procedury w zakresie koordynacji satelitarnych częstotliwości radiowych jako narzędzia zarządzania szkodliwymi zakłóceniami, ale nie obejmują selekcji ani udzielania zezwoleń.

(11)

W celu uniemożliwienia państwom członkowskim podejmowania decyzji, które mogłyby prowadzić do podziału rynku wewnętrznego i byłyby sprzeczne z celami wskazanymi w art. 8 dyrektywy 2002/21/WE, kryteria selekcji systemów satelitarnej komunikacji ruchomej powinny wyjątkowo być zharmonizowane tak, aby wynikiem procesu selekcji była dostępność MSS w całej Unii Europejskiej. Znaczne inwestycje, jakie należy ponieść z góry w celu rozwinięcia systemów satelitarnej komunikacji ruchomej, oraz związane z nimi wysokie ryzyko technologiczne i finansowe wymuszają ekonomię skali dla takich systemów w formie szerokiego ogólnoeuropejskiego zasięgu, tak aby mogły one być ekonomicznie opłacalne.

(12)

Ponadto pomyślne uruchomienie MSS wymaga koordynacji działań regulacyjnych państw członkowskich. Różnice między krajowymi procedurami selekcji mogłyby nadal powodować podział rynku wewnętrznego, wynikający ze zróżnicowanego wdrożenia kryteriów selekcji, w tym wagi kryteriów lub różnych harmonogramów procedur selekcji. Powstałaby w ten sposób mozaika wnioskodawców wybranych w sprzeczności z ogólnoeuropejskim charakterem MSS. Wybór różnych operatorów systemów satelitarnej komunikacji ruchomej przez poszczególne państwa członkowskie mógłby być przyczyną skomplikowanych szkodliwych zakłóceń lub oznaczać nawet, że wybrany operator nie mógłby świadczyć satelitarnej usługi ogólnoeuropejskiej, na przykład kiedy różne częstotliwości radiowe byłyby przydzielone danemu operatorowi w różnych państwach członkowskich. Dlatego harmonizacja kryteriów selekcji powinna być uzupełniona ustanowieniem wspólnego mechanizmu selekcji, który zapewniałby skoordynowane wyniki selekcji dla wszystkich państw członkowskich.

(13)

Z uwagi na fakt, że udzielenie zezwolenia wybranym operatorom systemów satelitarnych usług komunikacji ruchomej wymaga dołączenia warunków do takich zezwoleń oraz że w związku z tym należy uwzględnić szeroki zakres krajowych przepisów obowiązujących w dziedzinie łączności elektronicznej, kwestiami zezwoleń powinny zajmować się właściwe władze państw członkowskich. Jednakże w celu zapewnienia spójności podejścia do zezwoleń między poszczególnymi państwami członkowskimi przepisy w zakresie zsynchronizowanego przydziału widma i zharmonizowanych warunków udzielania zezwoleń powinny być ustanowione na poziomie Wspólnoty, bez uszczerbku dla szczegółowych warunków krajowych, zgodnych z prawem wspólnotowym.

(14)

MSS mogą na ogół obejmować swoim zasięgiem obszary geograficzne, których nie pokrywają w pełni inne usługi komunikacji elektronicznej, w szczególności obszary wiejskie. Skoordynowana selekcja i wydawanie zezwoleń na nowe systemy dostarczające MSS mogą zatem odgrywać ważną rolę w likwidowaniu przepaści cyfrowej poprzez poprawę dostępności, szybkości i jakości usług komunikacji elektronicznej na tych obszarach, przyczyniając się w ten sposób do spójności społecznej. Dlatego też proponowany obszar MSS (obszar usług), a także ramy czasowe wprowadzenia MSS we wszystkich państwach członkowskich to ważne elementy, które należy odpowiednio uwzględnić w czasie procedury selekcji.

(15)

Ze względu na stosunkowo długi okres czasu oraz skomplikowane działania w zakresie rozwoju technicznego wymagane do uruchomienia MSS częścią procedury selekcji powinna być ocena postępu technicznego i komercyjnego rozwoju systemów satelitarnej komunikacji ruchomej.

(16)

Koordynacja satelitarnych częstotliwości radiowych ma zasadnicze znaczenie dla skutecznego świadczenia MSS w państwach członkowskich, dlatego też powinna być uwzględniania przy ocenie wiarygodności wnioskodawców i wykonalności proponowanych systemów satelitarnej komunikacji ruchomej w czasie procedury selekcji.

(17)

Porównawcza procedura selekcji powinna mieć na celu wprowadzenie bez zbędnej zwłoki systemów satelitarnej łączności ruchomej w paśmie częstotliwości 2 GHz, przy uwzględnieniu prawa wnioskodawców do udziału w niej na sprawiedliwych i niedyskryminacyjnych warunkach.

(18)

Uzupełniające elementy naziemne stanowią nieodłączną część systemu satelitarnej komunikacji ruchomej i zazwyczaj stosowane są do podnoszenia poziomu usług oferowanych za pośrednictwem satelity na obszarach, gdzie może nie być możliwe utrzymanie ciągłej widoczności satelity ze względu na przeszkody na horyzoncie w postaci budynków i ukształtowania terenu. Zgodnie z decyzją 2007/98/WE uzupełniające elementy naziemne korzystają z takich samych pasm częstotliwości, jak MSS (1 980 do 2 010 MHz i 2 170 do 2 200 MHz). Udzielanie zezwoleń dotyczących takich uzupełniających elementów naziemnych będzie zatem oparte głównie na warunkach związanych z okolicznościami lokalnymi. Selekcja i udzielanie zezwoleń dotyczących tych elementów powinno więc odbywać się na poziomie krajowym, z uwzględnieniem warunków ustalonych w prawie wspólnotowym. Powinno to być bez uszczerbku dla szczególnych wymogów nakładanych przez właściwe organy krajowe wobec wybranych wnioskodawców w celu dostarczenia informacji technicznych wskazujących, jak dane uzupełniające elementy naziemne poprawią dostępność proponowanych MSS na obszarach geograficznych, na których nie można zapewnić wymaganej jakości komunikacji ze stacją kosmiczną (stacjami kosmicznymi), chyba że wspomniane informacje techniczne zostały już dostarczone zgodnie z tytułem II.

(19)

Ograniczona ilość dostępnego widma radiowego oznacza, że liczba przedsiębiorstw, które mogą być wybrane i otrzymać zezwolenie, także musi być ograniczona. Jeżeli jednak proces selekcji doprowadzi do ustalenia, że nie występuje deficyt widma radiowego, powinni być wybrani wszyscy spełniający warunki wnioskodawcy. Ograniczona ilość dostępnego widma radiowego może oznaczać, że łączenie operatorów świadczących MSS lub przejęcie jednego z nich przez innego może znacznie ograniczyć konkurencję, a zatem powinny one podlegać kontroli zgodnie z prawem konkurencji.

(20)

Prawo do korzystania z określonych częstotliwości radiowych powinno być przyznane wybranym wnioskodawcom jak najszybciej po dokonaniu selekcji, zgodnie z art. 5 ust. 3 dyrektywy 2002/20/WE.

(21)

Decyzje o cofnięciu zezwolenia przyznanego w związku z MSS lub uzupełniającymi elementami naziemnymi z powodu niewypełnienia zobowiązań powinny być egzekwowane na poziomie krajowym.

(22)

O ile monitorowanie wykorzystania widma radiowego przez wybranych i mających zezwolenie operatorów systemów satelitarnej komunikacji ruchomej oraz konieczne działania mające na celu wyegzekwowanie prawa podejmowane są na poziomie krajowym, o tyle Komisja powinna zachować możliwość określania trybu skoordynowanej procedury monitorowania lub procedur mających na celu egzekwowanie prawa. Zawsze, gdy to niezbędne, Komisja powinna mieć prawo do podejmowania kwestii dotyczących egzekwowania, związanych z wypełnianiem przez operatorów wspólnych warunków zawartych w zezwoleniach, w szczególności wymogów dotyczących zasięgu.

(23)

Środki niezbędne do wdrożenia niniejszej decyzji powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (10). Decyzje o wybraniu wnioskodawców powinny być przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną ze względu na znaczenie procedury wspólnotowej dla wszystkich dalszych krajowych procedur udzielania zezwoleń.

(24)

Komisja powinna w szczególności być uprawniona do określania warunków skoordynowanego stosowania zasad egzekwowania. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej decyzji poprzez jej uzupełnienie nowymi elementami innymi niż istotne, muszą one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

(25)

W związku z tym, że cel niniejszej decyzji, mianowicie ustanowienie wspólnych ram selekcji i udzielania zezwoleń dla operatorów systemów satelitarnej komunikacji ruchomej, nie może zostać osiągnięty w wystarczający sposób przez państwa członkowskie, a może być, z uwagi na skalę i skutki działania, osiągnięty w lepszy sposób na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tego celu,

a)

„systemy satelitarnej komunikacji ruchomej” oznaczają sieci komunikacji elektronicznej i związane z nimi urządzenia zdolne do świadczenia usług radiokomunikacyjnych między ruchomą stacją naziemną i jedną lub kilkoma stacjami kosmicznymi, lub między ruchomymi stacjami naziemnymi za pośrednictwem jednej lub kilku stacji kosmicznych, lub też między ruchomą stacją naziemną i jednym lub kilkoma uzupełniającymi elementami naziemnymi o stałej lokalizacji; w skład takich systemów powinna wchodzić co najmniej jedna stacja kosmiczna;

b)

„uzupełniające elementy naziemne” systemów satelitarnej komunikacji ruchomej oznaczają umieszczone na powierzchni ziemi stacje o stałej lokalizacji służące poprawie dostępu do MSS na obszarach geograficznych w zasięgu wpływu satelity (satelitów) systemu, gdzie nie może zostać zapewniona łączność o wymaganej jakości z jedną lub więcej stacjami kosmicznymi.

a)

wnioskodawcy mają siedzibę we Wspólnocie;

b)

wniosek określa wnioskowaną ilość widma radiowego, które nie może przekraczać 15 MHz dla komunikacji Ziemia–kosmos i 15 MHz dla komunikacji kosmos–Ziemia na jednego wnioskodawcę, oraz zawiera oświadczenia i dowody dotyczące wnioskowanego widma radiowego, wymaganych etapów oraz kryteriów selekcji;

c)

wniosek obejmuje następujące zobowiązania wnioskodawcy:

a)

wniesione korzyści dla konsumentów i konkurencji (20 % oceny), obejmujące następujące dwa podkryteria:

b)

wydajność widma (20 % oceny), obejmująca następujące dwa podkryteria:

c)

ogólnoeuropejski zasięg geograficzny (40 % oceny), obejmujący następujące trzy podkryteria:

d)

stopień realizacji celów polityki publicznej nieobjętych kryteriami, o których mowa w lit. a), b) i c) (20 % oceny) zgodnie z poniższymi trzema równo ważonymi podkryteriami:

a)

wybrani wnioskodawcy używają przydzielonego widma radiowego do świadczenia MSS;

b)

wybrani wnioskodawcy realizują etapy od szóstego do dziewiątego określone w załączniku w ciągu 24 miesięcy od przyjęcia decyzji o selekcji wnioskodawców zgodnie z art. 5 ust. 2 lub art. 6 ust. 3;

c)

wybrani wnioskodawcy przestrzegają wszelkich zobowiązań podjętych we wnioskach lub podczas porównawczej procedury selekcji bez względu na to, czy łączne zapotrzebowanie na widmo radiowe przekracza dostępną ilość;

d)

wybrani wnioskodawcy składają właściwym organom wszystkich państw członkowskich roczne sprawozdania opisujące stan rozwoju proponowanego systemu satelitarnej komunikacji ruchomej;

e)

wszelkie niezbędne prawa do używania oraz zezwolenia przyznawane są na okres osiemnastu lat od daty decyzji o selekcji przyjętej zgodnie z art. 5 ust. 2 lub art. 6 ust. 3.

a)

operatorzy używają przydzielonego widma radiowego w celu dostarczania uzupełniających elementów naziemnych systemów satelitarnej komunikacji ruchomej;

b)

uzupełniające elementy naziemne stanowią integralną część systemu satelitarnej komunikacji ruchomej i są kontrolowane przez mechanizm zarządzania satelitarnymi zasobami i siecią; wykorzystują one ten sam kierunek nadawania i te same części pasm częstotliwości, jak związane z nimi elementy satelitarne, i nie zwiększają zapotrzebowania na widmo związanego z nimi systemu satelitarnej komunikacji ruchomej;

c)

niezależna eksploatacja uzupełniających systemów naziemnych w razie awarii elementu satelitarnego związanego z nim systemu satelitarnej komunikacji ruchomej nie może trwać dłużej niż 18 miesięcy;

d)

prawa do używania oraz zezwolenia przyznawane są na okres kończący się nie później niż termin wygaśnięcia zezwolenia na związany z nimi satelitarny system komunikacji ruchomej.