14.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 295/7


ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) NR 1330/2007

z dnia 24 września 2007 r.

ustanawiające przepisy wykonawcze w zakresie przekazywania zainteresowanym stronom informacji o zdarzeniach w lotnictwie cywilnym, o których mowa w art. 7 ust. 2 dyrektywy 2003/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę 2003/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 czerwca 2003 r. w sprawie zgłaszania zdarzeń w lotnictwie cywilnym (1), w szczególności jej art. 7 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Dyrektywa 2003/42/WE wymaga utworzenia krajowych systemów zgłaszania zdarzeń gwarantujących, że odpowiednie informacje będą zgłaszane, zbierane, przechowywane, chronione i przekazywane jedynie w celu zapobiegania wypadkom i zdarzeniom, a nie wskazywania winnych lub odpowiedzialnych.

(2)

Niniejsze rozporządzenie powinno stosować się do informacji podlegających wymianie pomiędzy państwami członkowskimi zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy 2003/42/WE. Informacje o krajowych zdarzeniach, przechowywane w krajowych bazach danych, powinny podlegać krajowym przepisom w zakresie publikacji informacji dotyczących bezpieczeństwa lotniczego.

(3)

Do celów niniejszego rozporządzenia termin „zainteresowane strony” powinien oznaczać wszelkie osoby mające możliwość przyczynienia się do poprawy poziomu bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego dzięki odpowiedniemu wykorzystaniu informacji dotyczących bezpieczeństwa, zebranych zgodnie z dyrektywą 2003/42/WE.

(4)

Krajowe punkty kontaktowe mają najdokładniejszą wiedzę na temat zainteresowanych stron z siedzibą na terytorium danego państwa członkowskiego. Aby wnioski o udzielenie informacji były rozpatrywane w najbardziej bezpieczny i skuteczny sposób, każdy krajowy punkt kontaktowy powinien rozpatrywać wnioski o udzielenie informacji skierowane przez zainteresowane strony z siedzibą na terytorium danego państwa członkowskiego, natomiast wnioski skierowane przez zainteresowane strony z państw trzecich lub przez organizacje międzynarodowe powinny być rozpatrywane przez Komisję.

(5)

W późniejszym terminie Komisja może podjąć decyzję o powierzeniu odrębnemu organowi zarządzania wymianą informacji zgodnie z art. 6 dyrektywy 2003/42/WE oraz rozpatrywania wniosków skierowanych przez zainteresowane strony z państw trzecich lub przez organizacje międzynarodowe.

(6)

Komisja powinna przygotować wykaz punktów kontaktowych, który powinien być publicznie dostępny.

(7)

W celu zapobiegania nadużyciom w zakresie korzystania z systemu punkt kontaktowy otrzymujący wniosek o udzielenie informacji powinien sprawdzać, czy wnioskodawca jest zainteresowaną stroną, oraz poddać wniosek ocenie przed ustaleniem zakresu i poziomu szczegółowości udzielanych informacji.

(8)

Krajowe punkty kontaktowe powinny uzyskiwać wystarczające informacje pozwalające zatwierdzać i oceniać wnioski. W tym celu powinny korzystać z formularza obejmującego istotne informacje na temat wnioskodawcy i celu złożenia wniosku.

(9)

W przypadku niektórych zainteresowanych stron regularnie potrzebujących informacji dotyczących ich własnej działalności powinna istnieć możliwość przyjęcia ogólnej decyzji o udzielaniu informacji tym zainteresowanym stronom.

(10)

Wnioskodawca powinien zapewnić ochronę poufności informacji i ograniczyć zakres wykorzystania otrzymanych informacji do celów określonych we wniosku, które powinny być zgodne z zasadami ustalonymi dyrektywą 2003/42/WE.

(11)

Wszystkie punkty kontaktowe powinny mieć możliwość monitorowania przypadków ponownego kierowania odrzuconego przez nie wniosku do władz innego państwa członkowskiego. Powinny także mieć możliwość korzystania z najlepszych doświadczeń innych punktów kontaktowych. W związku z tym powinny mieć dostęp do rejestru wniosków o udzielenie informacji i decyzji odnoszących się do tych wniosków.

(12)

Do transferu danych powinno stosować się nowoczesne rozwiązania technologiczne, zapewniając równocześnie ochronę całej bazy danych.

(13)

W celu umożliwienia Komisji przygotowania odpowiednich środków dotyczących wymiany informacji pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją, zgodnie z art. 6 ust. 4 dyrektywy 2003/42/WE, niniejsze rozporządzenie stosuje się po upływie sześciu miesięcy od jego wejścia w życie.

(14)

Środki określone niniejszym rozporządzeniem są zgodne z opinią Komitetu ds. Bezpieczeństwa Lotniczego, ustanowionego na mocy art. 12 rozporządzenia Rady (EWG) nr 3922/91 z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie harmonizacji wymagań technicznych i procedur administracyjnych w dziedzinie lotnictwa cywilnego (2),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące przekazywania zainteresowanym stronom informacji o zdarzeniach w lotnictwie cywilnym, podlegających wymianie pomiędzy państwami członkowskimi zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy 2003/42/WE, w celu dostarczenia zainteresowanym stronom informacji potrzebnych im do poprawy poziomu bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego.

Artykuł 2

Definicje

1.   Do celów niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają następujące definicje:

1)

„zainteresowana strona” oznacza wszelkie osoby fizyczne, osoby prawne, nastawione lub nienastawione na zysk, lub wszelkie organa urzędowe posiadające osobowość prawną lub jej nieposiadające, mające możliwość przyczynienia się do poprawy poziomu bezpieczeństwa lotnictwa cywilnego dzięki dostępowi do informacji o zdarzeniach podlegających wymianie pomiędzy państwami członkowskimi, zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy 2003/42/WE, i mieszczące się w jednej z kategorii zainteresowanych stron wymienionych w załączniku I;

2)

„punkt kontaktowy” oznacza:

a)

w przypadku wniosku o udzielenie informacji skierowanego na podstawie art. 3 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, właściwy organ wyznaczony przez każde państwo członkowskie zgodnie z art. 5 ust. 1 dyrektywy 2003/42/WE, lub, jeśli państwo członkowskie wyznaczyło większą liczbę właściwych organów, punkt kontaktowy wyznaczony przez państwo członkowskie na podstawie tych samych przepisów;

b)

w przypadku wniosku o udzielenie informacji skierowanego na podstawie art. 3 ust. 2, Komisję.

2.   Wykaz punktów kontaktowych zostanie opublikowany przez Komisję.

Artykuł 3

Wnioski o udzielenie informacji

1.   Zainteresowane strony z siedzibą na terytorium Wspólnoty, będące osobami fizycznymi, kierują wnioski o udzielenie informacji do punktu kontaktowego w państwie członkowskim, w którym uzyskały licencję, lub, w przypadku gdy licencja taka nie jest wymagana, w państwie członkowskim, w którym prowadzą swoją działalność. Pozostałe zainteresowane strony z siedzibą na terytorium Wspólnoty kierują wnioski o udzielenie informacji do punktu kontaktowego w państwie członkowskim, w którym znajduje się ich statutowa lub oficjalna siedziba, lub, w przypadku braku takiej siedziby, główne miejsce prowadzenia działalności.

2.   Zainteresowane strony nieposiadające siedziby na terytorium Wspólnoty kierują wnioski o udzielenie informacji do Komisji.

3.   Wnioski należy składać na drukach zatwierdzonych przez punkt kontaktowy. Druki te muszą obejmować przynajmniej pozycje wymienione w załączniku II.

Artykuł 4

Wnioski szczególne

Zainteresowana strona, która złożyła szczegółowe sprawozdanie, może skierować wniosek o udzielenie informacji dotyczącej bezpośrednio tego sprawozdania do punktu kontaktowego, który otrzymał sprawozdanie.

Artykuł 5

Zatwierdzenie wnioskodawcy

1.   Punkt kontaktowy, który otrzymał wniosek, sprawdza, czy został on złożony przez zainteresowaną stronę.

2.   Zainteresowana strona składająca wniosek do punktu kontaktowego innego niż punkt właściwy do rozpatrzenia takiego wniosku zgodnie z art. 3 proszona jest o skierowanie go do właściwego punktu kontaktowego.

Artykuł 6

Ocena wniosku

1.   Punkt kontaktowy, który otrzymał wniosek, ocenia indywidualnie, czy jest on uzasadniony i możliwy do zrealizowania.

2.   Jeśli wniosek zostaje przyjęty, punkt kontaktowy ustala zakres i poziom szczegółowości udzielanych informacji. Informacje te bezwzględnie ograniczone są do minimum wymaganego dla celów działalności wnioskodawcy, bez uszczerbku dla art. 8 dyrektywy 2003/42/WE. Informacje niezwiązane z urządzeniami własnymi wnioskodawcy, jego działalnością lub dziedziną, w której funkcjonuje, udostępnia się wyłącznie w formie ogólnej lub anonimowej, chyba że wnioskodawca przedstawi szczegółowe uzasadnienie.

3.   Zainteresowanym stronom wymienionym w załączniku I lit. b) można przekazywać informacje dotyczące wyłącznie urządzeń własnych zainteresowanej strony, jej działalności lub dziedziny, w której funkcjonuje.

Artykuł 7

Decyzje natury ogólnej

Punkt kontaktowy, do którego wniosek skierowała zainteresowana strona wymieniona w załączniku I lit. a), może podjąć ogólną decyzję o regularnym przekazywaniu informacji zainteresowanej stronie, pod warunkiem że informacje te dotyczą urządzeń własnych zainteresowanej strony, jej działalności lub dziedziny, w której funkcjonuje.

Artykuł 8

Korzystanie z informacji i ich poufność

1.   Wnioskodawca może wykorzystać otrzymane informacje wyłącznie w celach określonych we wniosku, które powinny być zgodne z celami wymienionymi w art. 1 dyrektywy 2003/42/WE. Wnioskodawca nie może ujawniać otrzymanych informacji bez pisemnej zgody organu, który udzielił informacji.

2.   Wnioskodawca musi podjąć wszelkie niezbędne kroki w celu zapewnienia właściwego poziomu poufności otrzymanych informacji.

Artykuł 9

Rejestr wniosków

Każdy punkt kontaktowy prowadzi rejestr otrzymanych wniosków i sposobu ich rozpatrzenia. Informacje takie przekazywane są Komisji każdorazowo po otrzymaniu wniosku i/lub jego rozpatrzeniu.

Komisja udostępnia wszystkim punktom kontaktowym aktualny wykaz otrzymanych wniosków i sposobu ich rozpatrzenia przez poszczególne punkty kontaktowe i samą Komisję.

Artykuł 10

Sposoby rozpowszechniania informacji

Punkty kontaktowe mogą udzielać informacji zainteresowanym stronom na piśmie lub przy użyciu bezpiecznych środków łączności elektronicznej.

Ze względów bezpieczeństwa zainteresowanym stronom nie udostępnia się bezpośrednio baz danych zawierających informacje otrzymane z innych państw członkowskich zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy 2003/42/WE.

Artykuł 11

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 24 września 2007 r.

W imieniu Komisji

Jacques BARROT

Wiceprzewodniczący


(1)  Dz.U. L 167 z 4.7.2003, str. 23.

(2)  Dz.U. L 373 z 31.12.1991, str. 4. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1900/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 377 z 27.12.2006, str. 176).


ZAŁĄCZNIK 1

WYKAZ ZAINTERESOWANYCH STRON

a)   Wykaz zainteresowanych stron, które mogą otrzymywać informacje na podstawie indywidualnie podejmowanych decyzji, zgodnie z art. 6 ust. 2, lub na podstawie ogólnej decyzji, zgodnie z art. 7

1.

Producenci: projektanci i producenci statków powietrznych, silników, śmigieł i części do statków powietrznych oraz oprzyrządowania; projektanci i producenci systemów zarządzania ruchem lotniczym (ATM) oraz ich części składowych; projektanci i producenci systemów i części składowych wykorzystywanych przez służby żeglugi powietrznej (ANS); projektanci i producenci systemów i urządzeń wykorzystywanych w rejonach operacji lotniczych na lotniskach

2.

Utrzymanie: firmy zajmujące się utrzymaniem lub remontami statków powietrznych, silników, śmigieł oraz części i oprzyrządowania do statków powietrznych; firmy zajmujące się instalacją, modyfikacją, utrzymaniem, naprawą, remontami, próbnymi lotami lub kontrolą urządzeń żeglugi powietrznej; lub firmy zajmujące się utrzymaniem lub remontami systemów stosowanych w rejonach operacji lotniczych na lotniskach, ich części składowych i urządzeń

3.

Operatorzy: linie lotnicze i operatorzy statków powietrznych oraz stowarzyszenia linii lotniczych i operatorów; zarządzający lotniskami i stowarzyszenia zarządzających lotniskami

4.

Instytucje zapewniające służby żeglugi powietrznej oraz dostawcy specjalnych funkcji ATM

5.

Dostawy usług lotniskowych: firmy zajmujące się obsługą naziemną statków powietrznych, obejmującą tankowanie paliwa, serwisowanie, przygotowywanie list ładunkowych, załadunek, odladzanie i holowanie na lotnisku

6.

Firmy zajmujące się szkoleniami w dziedzinie lotnictwa

7.

Organizacje pochodzące z państw trzecich: państwowe urzędy lotnictwa cywilnego i instytucje zajmujące się badaniem przyczyn wypadków z państw trzecich

8.

Międzynarodowe organizacje lotnicze

9.

Instytuty badawcze: państwowe i prywatne laboratoria naukowe, ośrodki lub jednostki badawcze; lub uniwersytety zaangażowane w badania lub prace związane z bezpieczeństwem lotniczym

b)   Wykaz zainteresowanych stron, które mogą otrzymać informacje na podstawie indywidualnie podejmowanych decyzji zgodnie z art. 6 ust. 2 i 3

1.

Piloci (na osobistą prośbę)

2.

Kontrolerzy ruchy lotniczego (na osobistą prośbę) oraz pozostali pracownicy ATM/ANS wykonujący zadania w zakresie bezpieczeństwa

3.

Inżynierowie/technicy/pracownicy odpowiedzialni za elektroniczne systemy bezpieczeństwa ruchu lotniczego/zarządcy lotnictwa (lub lotnisk) (na osobistą prośbę)

4.

Stowarzyszenia zawodowe reprezentujące pracowników wykonujących zadania w zakresie bezpieczeństwa


ZAŁĄCZNIK II

Image