1)

tytuł tabeli 1 otrzymuje następujące brzmienie: „KLASY ODPORNOŚCI NA DZIAŁANIE OGNIA WYROBÓW BUDOWLANYCH Z WYJĄTKIEM POKRYĆ PODŁOGOWYCH, WYROBÓW IZOLACJI TERMICZNEJ, RUR PRZEWODOWYCH ORAZ KABLI ELEKTRYCZNYCH”;

2)

w tabeli 1 skreśla się przypis dolny (*);

3)

dodaje się tekst w następującym brzmieniu:

„Tabela 4

KLASY ODPORNOŚCI KABLI ELEKTRYCZNYCH NA DZIAŁANIE OGNIA

WARUNKI MONTAŻU I MOCOWANIA ORAZ DEFINICJE PARAMETRÓW TESTOWYCH W ODNIESIENIU DO KABLI ELEKTRYCZNYCH (ZGODNIE Z PRZYPISEM (5) TABELI 4).

1.   Warunki montażu i mocowania

1.1.   Montaż próbki testowej ogólny dla klas B1ca, B2ca, Cca i Dca

Kable powinny zostać zamontowane na przedniej stronie standardowej drabiny (EN 50266-1). Należy zastosować kable o długości 3,5 m. Dolna część kabli elektrycznych powinna znajdować się 20 cm poniżej dolnej krawędzi palnika. Kable powinny zostać umieszczone na środku drabiny (biorąc pod uwagę jej szerokość).

Każdy kawałek lub zwój testowy powinien zostać przymocowany indywidualnie do każdego szczebla drabiny przy pomocy metalowego drutu (stalowego lub miedzianego). Dla kabli o średnicy nie większej niż 50 mm, należy zastosować drut, którego średnica jest nie mniejsza niż 0,5 mm i nie większa niż 1,0 mm. Dla kabli o średnicy większej niż 50 mm należy zastosować drut, którego średnica jest nie mniejsza niż 1,0 mm i nie większa niż 1,5 mm.

Przy montowaniu kawałków testowych pierwszy z nich powinien zostać umieszczony w przybliżeniu na środku drabiny, a kolejne powinny być dodawane po obu jego stronach, tak aby cały zestaw kawałków był symetrycznie rozstawiony względem osi drabiny.

Odstępy oraz sposób sporządzenia zwoi objaśnione są poniżej.

W odstępach 25 cm należy nakreślić poziome linie, które pozwolą na pomiar rozprzestrzeniania się płomienia w zależności od czasu. Pierwsza z tych linii (czyli linia zero) powinna być na tej samej wysokości, co palnik.

Kable powinny być zamontowane w następujący sposób, w zależności od wnioskowanej klasy odporności.

1.1.1.   Klasy B2ca, Cca oraz klasa Dca

Wybór procesu montowania uzależniony jest od średnicy kabla elektrycznego, zgodnie z opisem tabeli 4.1.

Tabela 4.1.

SPOSÓB MONTOWANIA W ZALEŻNOŚCI OD ŚREDNICY KABLA

Wartości progowe ustala się przy zaokrągleniu średnicy do najbliższego mm, z wyjątkiem kabli o średnicy mniejszej niż 5 mm, w przypadku których nie należy zaokrąglać średnicy.

W celu ustalenia ilości długości danego kabla na test stosuje się następujące wzory:

1.1.1.1.   Dla kabli o średnicy nie mniejszej niż 20 mm

Ilość kabli, N, oblicza się według wzoru:

… wzór 1

gdzie:

1.1.1.2.   Dla kabli o średnicy większej niż 5 mm i mniejszej niż 20 mm

Ilość kabli, N, oblicza się według wzoru:

… wzór 2

gdzie:

1.1.1.3.   Dla kabli o średnicy nie większej niż 5 mm

Ilość 10 milimetrowych zwojów kabli, Nbu, oblicza się według wzoru:

… wzór 3

A więc należy zamontować 15 zwojów, przy czym odstęp między dwoma zwojami powinien wynosić 10 mm.

Ilość kabli w każdym zwoju (n) oblicza się według wzoru:

… wzór 4

gdzie:

1.1.1.4.   Całkowita długość kabla na test

Całkowitą długość L (w m) na test oblicza się według wzoru:

1.1.2.   Klasa B1ca

Na tylniej stronie korytka do prowadzenia kabli należy zamontować niepalną płytę z krzemianu wapnia o gęstości 870 ± 50 kg/m3 oraz grubości 11 ± 2 mm. Płyta ta może zostać zmontowana z dwóch części.

We wszystkich innych aspektach montowanie kabli odbywa się w identyczny sposób jak w przypadku klas B2ca, Cca i Dca.

2.   Definicje parametrów testowych

Tabela 4.2.

DEFINICJE PARAMETRÓW TESTOWYCH DLA FIPEC20 SCENARIUSZ 1 I 2

Wszystkie uwzględniane parametry oblicza się w ciągu 20 minut od rozpoczęcia testu (zapalenia palnika).

s1

=

TSP1 200 ≤ 50 m2 oraz maksymalne SPR ≤ 0,25 m2/s.

s1a

=

s1 oraz przepuszczalność zgodna z EN 61034-2 ≥ 80 %.

s1b

=

s1 oraz przepuszczalność zgodna z EN 61034-2 ≥ 60 % < 80 %.

s2

=

TSP1 200 ≤ 400 m2 oraz maksymalne SPR ≤ 1,5 m2/s.

s3

=

ani s1, ani s2.