21.1.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 19/1

(1)

Rada, na mocy rozporządzenia (WE) nr 2604/2000 (2) („rozporządzenie ostateczne”), narzuciła ostateczne cła antydumpingowe na przywóz politereftalanu etylenu („PET”) pochodzącego z Indii, Indonezji, Malezji, Republiki Korei, Tajwanu i Tajlandii.

(2)

W dniu 22 maja 2003 r. Komisja obwieściła w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (3) wszczęcie rewizji tymczasowej środków antydumpingowych mających zastosowanie dla przywozu PET pochodzącego z Republiki Korei i Tajwanu („państwa rozpatrywane”) do Wspólnoty.

(3)

Rewizję tymczasową wszczęto na wniosek złożony w kwietniu 2003 r. przez Stowarzyszenie Europejskich Przetwórców Tworzyw Sztucznych („wnioskodawca”) w imieniu producentów reprezentujących główny odsetek, w tym przypadku ponad 80 %, całkowitej wspólnotowej produkcji PET. Wniosek zawierał wystarczające dowody oparte na domniemaniu faktycznym, że dumping i szkody mają charakter powtarzający, a istniejące środki nie są już wystarczające dla zapobiegania dumpingowi powodującemu szkodę. Dostarczone dowody uznano za dostateczne dla uzasadnienia wszczęcia pełnej rewizji tymczasowej istniejących środków, zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego.

(4)

W dniu 30 czerwca 2004 r. wnioskodawca wycofał swój wniosek o wszczęcie rewizji tymczasowej.

(5)

Jednakże uznano, że ze względu na dostępne dowody i wstępne ustalenia już uzyskane w trakcie dochodzenia, kontynuacja dochodzenia z urzędu w sprawie samego dumpingu była zasadna. W odniesieniu do wszelkich innych aspektów dochodzenia uznano, że rewizję tymczasową należy zakończyć w następstwie wycofania wniosku. Takie podejście zostało zakomunikowane wszystkim zainteresowanym stronom, z których żadna nie przedstawiła swojej opinii.

(6)

W dniu 22 maja 2003 r. Komisja obwieściła zawiadomieniem opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (4) wszczęcie postępowania antydumpingowego w związku z przywozem do Wspólnoty PET pochodzącego z Australii, Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) i Pakistanu.

(7)

Na mocy rozporządzenia (WE) nr 306/2004 (5) Komisja nałożyła tymczasowe cła antydumpingowe na przywóz PET pochodzącego z Australii, ChRL i Pakistanu. Na mocy rozporządzenia (WE) nr 1467/2004 (6) Komisja nałożyła ostateczne cła antydumpingowe na przywóz PET pochodzącego z Australii oraz ChRL oraz zakończyła postępowanie w sprawie przywozu PET pochodzącego z Pakistanu.

(8)

Służby Komisji oficjalnie powiadomiły o rozpoczęciu postępowania wnioskodawcę, producentów wspólnotowych objętych skargą, innych producentów wspólnotowych, producentów eksportujących, importerów, dostawców i użytkowników, a także stowarzyszenia, o których było wiadomo, że są zainteresowane sprawą, jak również przedstawicieli Republiki Korei i Tajwanu. Zainteresowane strony otrzymały możliwość przedstawienia swoich opinii na piśmie oraz możliwość wnioskowania o przesłuchania w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(9)

Producenci wspólnotowi reprezentowani przez wnioskującego, inni współpracujący producenci wspólnotowi, producenci eksportujący, importerzy, dostawcy, użytkownicy oraz stowarzyszenia użytkowników przedstawili swoje opinie. Wszystkie zainteresowane strony, które wnioskowały o przesłuchanie, zostały przesłuchane.

(10)

Wszystkim stronom, o których było wiadomo, że są zainteresowane sprawą, a także wszelkim innym przedsiębiorstwom, które zgłosiły się w terminach określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, przesłano kwestionariusze. Otrzymano odpowiedzi od siedmiu producentów wspólnotowych reprezentowanych przez wnioskodawcę; czterech innych producentów wspólnotowych; trzech producentów eksportujących w Republice Korei, łącznie z jednym przedsiębiorstwem, które aktualnie nie podlega indywidualnej stawce celnej; czterech producentów eksportujących na Tajwanie, łącznie z jednym przedsiębiorstwem, które aktualnie nie podlega indywidualnej stawce celnej; dwóch dostawców, dwóch importerów powiązanych, czterech importerów niepowiązanych i dziewięciu użytkowników niepowiązanych ze Wspólnoty.

(11)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania zaznaczono, że w postępowaniu może być zastosowane pobieranie próbek. Jednak biorąc pod uwagę, że liczba producentów eksportujących w krajach zainteresowanych, którzy wykazali swoją gotowość do współpracy, była niższa od oczekiwanej, zdecydowano, że pobieranie próbek nie jest wymagane.

(12)

Służby Komisji zebrały i dokonały weryfikacji informacji, które uznano za niezbędne dla określenia dumpingu i wynikłej szkody, jak również przeprowadziły weryfikację w siedzibach następujących przedsiębiorstw:

(13)

Dochodzenia w sprawie dumpingu prowadzono w okresie od dnia 1 kwietnia 2002 r. do dnia 31 marca 2003 r. („OD”).

(14)

Produkt rozpatrywany jest taki sam jak w dochodzeniu pierwotnym, tj. PET o współczynniku lepkości 78 ml/g lub wyższym, zgodnie z normą ISO 1628-5, pochodzący z Republiki Korei i Tajwanu, aktualnie sklasyfikowany w ramach kodu CN 3907 60 20.

(15)

W dochodzeniu pierwotnym ustalono, że PET produkowany i sprzedawany na rynku krajowym Republiki Korei i Tajwanu, oraz PET produkowany i eksportowany do Wspólnoty charakteryzują się tymi samymi podstawowymi właściwościami chemicznymi i fizycznymi oraz tymi samymi cechami użytkowymi. Uznano zatem, że wszystkie typy PET o współczynniku lepkości 78 ml/g lub wyższym są podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(16)

Opisana poniżej metodologia ogólna została zastosowana wobec wszystkich producentów eksportujących w Republice Korei i na Tajwanie i jest ona taka sama, jak metodologia wykorzystana w pierwotnym dochodzeniu. Prezentacja wniosków w sprawie dumpingu dla każdego z państw rozpatrywanych opisuje zatem jedynie to, co jest specyficzne dla każdego kraju eksportującego.

(17)

Dla określenia wartości normalnej w odniesieniu do każdego producenta eksportującego ustalono najpierw, czy łączna krajowa sprzedaż rozpatrywanego produktu w porównaniu z ogólną sprzedażą na wywóz do Wspólnoty jest reprezentatywna. Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, krajowa sprzedaż była uznana za reprezentatywną, gdy całkowity wolumen krajowej sprzedaży każdego producenta eksportującego stanowił co najmniej 5 % jego całkowitego wolumenu sprzedaży na wywóz do Wspólnoty.

(18)

Następnie zidentyfikowano typy PET sprzedane na rynku krajowym przez przedsiębiorstwa skupiające całą reprezentatywną sprzedaż krajową i które były identyczne lub bezpośrednio porównywalne z typami sprzedanymi na wywóz do Wspólnoty.

(19)

W odniesieniu do każdego typu sprzedanego przez producentów eksportujących na swoich krajowych rynkach oraz bezpośrednio porównywalnego z typem PET sprzedawanym na wywóz do Wspólnoty, ustalono, czy krajowa sprzedaż była wystarczająco reprezentatywna dla celów art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Krajowa sprzedaż danego typu PET była uważana za wystarczająco reprezentatywną, gdy całkowity wolumen sprzedaży krajowej danego typu w trakcie OD wynosił 5 % lub więcej całkowitego wolumenu sprzedaży porównywalnego typu PET wywożonego do Wspólnoty.

(20)

Zbadano również, czy krajowa sprzedaż każdego typu PET może być traktowana za dokonaną w trybie zwykłego obrotu handlowego, przez ustalenie proporcji przynoszącej dochód sprzedaży danego typu PET niezależnym klientom. W przypadkach gdy wolumen sprzedaży typu PET, dokonanej po cenie sprzedaży netto równej lub wyższej od skalkulowanego kosztu produkcji, reprezentował więcej niż 80 % całkowitego wolumenu sprzedaży danego typu i gdy średnia cena ważona tego typu była równa lub wyższa od kosztu produkcji, wartość normalna opierała się na rzeczywistej cenie krajowej obliczonej jako średnia ważona cen całej sprzedaży krajowej danego typu dokonanej w trakcie OD bez względu na to, czy sprzedaż przynosiła dochód. W przypadkach gdy wolumen przynoszącej dochód sprzedaży typu PET reprezentował 80 % lub mniej całkowitego wolumenu sprzedaży danego typu, lub gdy średnia cena ważona tego typu była niższa od kosztu produkcji, wartość normalna była oparta jedynie na rzeczywistej cenie krajowej obliczonej jako średnia ważona przynoszącej dochód sprzedaży wyłącznie danego typu PET, pod warunkiem że sprzedaż ta reprezentowała 10 % lub więcej całkowitego wolumenu sprzedaży danego typu.

(21)

Stwierdzono, że przynosząca dochód sprzedaż wszystkich typów PET reprezentowała 10 % lub więcej całkowitego wolumenu sprzedaży danego typu.

(22)

We wszystkich przypadkach, w których rozpatrywany produkt był wywożony do niezależnych klientów we Wspólnocie, cena eksportowa była ustalana zgodnie z art. 2 ust. 8 pkt 8 rozporządzenia podstawowego, a mianowicie na bazie cen eksportowych rzeczywiście zapłaconych lub należnych.

(23)

W przypadkach gdy sprzedaż odbywała się poprzez importera powiązanego, cena eksportowa była konstruowana na bazie cen odsprzedaży importera powiązanego oferowanych niezależnym odbiorcom. Uwzględniono wszystkie koszty poniesione pomiędzy przywozem a odsprzedaniem przez danego importera, łącznie z kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi, oraz uzasadnioną marżą zysku, zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. Należną marżę zysku ustalono na podstawie informacji dostarczonych przez niepowiązanych współpracujących handlowców/importerów działających na rynku wspólnotowym.

(24)

Wartość normalna i ceny eksportowe były porównywane na bazie ex-works. W celu zapewnienia rzetelnego porównania pomiędzy wartością normalną a cen eksportową dokonano należnego uwzględnienia, w formie dostosowania, różnic wpływających na porównywalność ceny zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Właściwe dostosowanie zostało dokonane we wszystkich przypadkach, w których stwierdzono, że jest ono uzasadnione, dokładne i poparte możliwym do zweryfikowania dowodem.

(25)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, margines dumpingu obliczono dla każdego współpracującego producenta eksportującego poprzez porównanie średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną ceną eksportową.

(26)

Dla krajów, w których stwierdzono wysoki poziom współpracy (powyżej 80 %) i gdzie nie było powodu, aby przypuszczać, że którykolwiek z producentów eksportujących powstrzymał się od współpracy, celem zapewnienia skuteczności środków pozostały margines dumpingu ustalono na poziomie współpracującego przedsiębiorstwa posiadającego najwyższy margines dumpingu.

(27)

Dla krajów, w których stwierdzono niski poziom współpracy, pozostały margines dumpingu określono zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, tj. w oparciu o dostępne fakty.

(28)

Odpowiedzi na kwestionariusz otrzymano od trzech producentów eksportujących, z których jeden nie eksportował PET do Wspólnoty w trakcie OD, oraz od dwóch importerów powiązanych z jednym z producentów eksportujących. Ustalono, że eksporterzy współpracujący reprezentowali 100 % koreańskiego wywozu produktu rozpatrywanego w trakcie OD.

(29)

W odniesieniu do wszystkich typów PET wywożonych przez koreańskich producentów eksportujących możliwe było ustalenie wartości normalnej na podstawie cen zapłaconych lub należnych w zwykłym obrocie handlowym, płaconych przez niezależnych klientów na rynku krajowym, zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(30)

Jeden z koreańskich producentów eksportujących dokonywał sprzedaży na wywóz do Wspólnoty, zarówno bezpośrednio do niezależnych klientów, jak i poprzez importerów powiązanych w Korei i we Wspólnocie. W konsekwencji, w drugiej sytuacji konstruowana cena eksportowa została ustalona zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego.

(31)

W celu zapewnienia rzetelnego porównania zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego uwzględniono różnice w czynnikach, które jak zgłoszono i wykazano, wpłynęły na ceny oraz porównywalność cen. Na tej podstawie dokonano dostosowania z tytułu różnicy w kosztach transportu, ubezpieczeń, opłat manipulacyjnych, kosztach prowizji, kredytów, opakowań, opłat celnych i kosztach bankowych.

(32)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, średnie ważone wartości normalne każdego typu rozpatrywanego produktu wywożonego do Wspólnoty porównywano ze średnią ważoną ceną eksportową każdego odpowiadającego mu typu rozpatrywanego produktu.

(33)

Porównanie wykazało, że w odniesieniu do trzech współpracujących producentów eksportujących nie istnieje ani żaden dumping, ani minimalny margines dumpingu. Marginesy dumpingu wyrażone jako procent ceny importowej cif na granicy Wspólnoty, przy niezapłaconym cle są następujące:

(34)

Dwóch znanych koreańskich producentów eksportujących PET, którzy aktualnie podlegają indywidualnej stawce celnej, wykazało, że w trakcie OD nie dokonali żadnych wywozów. Powyżsi eksporterzy nie przedstawili żadnych dowodów celem wskazania, że przeszacowanie ich marży celnych było usprawiedliwione.

(35)

W świetle wysokiego poziomu współpracy realizowanego przez przedsiębiorstwa koreańskie (patrz: motyw (28)), pozostałe cła ustalono na poziomie przedsiębiorstwa współpracującego posiadającego najwyższy margines dumpingowy, zgodnie z podejściem nakreślonym w motywie (26). Poziom jest taki sam jak w pierwotnym dochodzeniu.

(36)

Odpowiedzi na kwestionariusze otrzymano od czterech producentów eksportujących, z których jeden nie eksportował PET do Wspólnoty w trakcie OD. Ustalono, że producenci współpracujący reprezentowali mniej niż 60 % wywozu tajwańskiego rozpatrywanego produktu w trakcie OD.

(37)

W odniesieniu do wszystkich typów PET wywożonych przez tajwańskich producentów, eksportujących wartość normalną, ustalono na podstawie cen zapłaconych lub należnych w zwykłym obrocie handlowym, płaconych przez niezależnych klientów na rynku krajowym, zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(38)

Ceny eksportowe ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, a mianowicie na bazie cen eksportowych zapłaconych lub należnych.

(39)

W celu zapewnienia rzetelnego porównania, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego uwzględniono różnice w czynnikach, które, jak zgłoszono i wykazano, wpłynęły na ceny oraz porównywalność cen. Na tej podstawie dokonano dostosowania z tytułu różnicy w kosztach transportu, ubezpieczeń, opłat manipulacyjnych, kosztach prowizji, kredytów, opakowań, opłat celnych i kosztach bankowych.

(40)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego, średnie ważone wartości normalne każdego typu rozpatrywanego produktu wywożonego do Wspólnoty były porównywane ze średnią ważoną ceną eksportową każdego odpowiadającego mu typu rozpatrywanego produktu.

(41)

Porównanie wykazało istnienie dumpingu w odniesieniu do dwóch współpracujących producentów eksportujących. Marginesy dumpingu wyrażone jako procent ceny importowej cif na granicy Wspólnoty, przy niezapłaconym cle, są następujące:

(42)

Jeden producent eksportujący, który aktualnie podlega indywidualnej stawce celnej, współpracował w niniejszym postępowaniu, pomimo że nie realizował żadnej sprzedaży na wywóz do Wspólnoty w trakcie OD. W oparciu o uzyskane informacje uważa się za stosowne pozostawienie aktualnego marginesu dumpingu na niezmienionym poziomie z uwagi na to, że nie dostarczono informacji wskazujących, że przeszacowanie marży celnej tego producenta było usprawiedliwione.

(43)

Istnieje jeden tajwański eksporter PET, który aktualnie podlega indywidualnej stawce celnej, jednakże nie współpracował on w niniejszym postępowaniu. W odniesieniu do tego eksportera uznano za stosowne nie przyznać mu cła indywidualnego, aby nie nagradzać go za brak współpracy. Co ważniejsze, nie istniały żadne dostępne dane umożliwiające określenie indywidualnej stawki celnej.

(44)

W świetle niniejszego faktu i niskiego poziomu współpracy przedsiębiorstw tajwańskich (patrz: motyw (36)), ustalono pozostały margines dumpingu zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, przedstawionym w motywie (27).

(45)

Pozostały margines dumpingu, który obliczono na podstawie danych dostępnych z Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich (Eurostat), a także od współpracujących producentów eksportujących, wyrażony jako procent ceny importowej cif na granicy Wspólnoty, przy niezapłaconym cle, jest następujący:

(46)

Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, zbadano również, czy zmienione okoliczności dotyczące pierwotnego dochodzenia w sprawie dumpingu można zasadnie uznać za trwałe.

(47)

Dla przedsiębiorstw, które dokonywały wywozu w trakcie OD i współpracowały w prowadzonym dochodzeniu, obecna rewizja wykazała, że margines dumpingu tych przedsiębiorstw pozostał lub spadł do poziomu marginesu minimalnego. Podstawowym powodem było to, że podczas gdy wartości normalne i ceny sprzedaży krajowej dla tych przedsiębiorstw wzrosły w porównaniu z danymi z pierwotnego dochodzenia, ceny sprzedaży na rynku wspólnotowym wzrosły o wyższy margines. W rzeczywistości stwierdzono, że ceny eksportowe do Wspólnoty były średnio o 53 % wyższe w trakcie OD w porównaniu z cenami eksportowymi zastanymi w trakcie OD pierwotnego dochodzenia. Nie stwierdzono żadnych przejawów sugerujących, że omawiane zmiany nie posiadałyby trwałego charakteru. Należy również zauważyć, że wspomniane przedsiębiorstwa miały wysoki stopień wykorzystania mocy produkcyjnych, wynoszący w trakcie OD ponad 80 %. Ponadto wspomniane przedsiębiorstwa nie planują zwiększenia istniejących mocy produkcyjnych, w ten sposób ograniczając zakres wszelkich przyszłych zmian okoliczności. Dlatego też uznaje się, że obecna sytuacja dotycząca ceny i wielkości wywozu najprawdopodobniej nie ulegnie zmianie.

(48)

Jedno przedsiębiorstwo, które nie dokonywało wywozu do Wspólnoty podczas dochodzenia pierwotnego, współpracowało i dokonywało wywozu rozpatrywanego produktu do Wspólnoty w trakcie niniejszego postępowania. Stwierdzono, że margines dumpingu tego przedsiębiorstwa był także na poziomie minimalnym. Stwierdzono, że wartość normalna, jak również ceny krajowa i eksportowa tego przedsiębiorstwa mieściły się w takim samym zakresie, jak dwóch pozostałych eksporterów współpracujących.

(49)

Dla dwóch współpracujących producentów eksportujących, którzy nie dokonywali wywozu do Wspólnoty w trakcie OD, nie znaleziono żadnych dowodów uzasadniających zmianę ich ceł, zgodnie z zapisem w motywie 34. Należy również wspomnieć, że w dochodzeniu pierwotnym stwierdzono szeroki zakres marginesów dumpingu (od 1,4 % do 55,8 %), który wskazuje na istnienie znacznych różnic w zachowaniu dumpingowym przedsiębiorstw koreańskich. Z tych względów nie można wnioskować, że ustalenie minimalnych marginesów dumpingu dla producentów, którzy dokonywali wywozu do Wspólnoty w okresie postępowania, jest reprezentatywne dla tych eksporterów, którzy nie dokonywali wywozu. Odpowiednio, w odniesieniu do tych przedsiębiorstw nie istnieją żadne dowody, na podstawie których można by sugerować, że uzasadniona jest weryfikacja ich obecnych ceł antydumpingowych, ani że istnieją jakiekolwiek dostępne dane, które umożliwiłyby obliczenie zweryfikowanego marginesu indywidualnego w odniesieniu do tych przedsiębiorstw. Zainteresowane strony zapoznały się z powyższymi ustaleniami, żadna ze stron nie przekazała swoich uwag, ani nie przedstawiła dodatkowych informacji.

(50)

Trzy z czterech przedsiębiorstw na Tajwanie, aktualnie podlegających indywidualnej stawce celnej, współpracowały w obecnym dochodzeniu. Obecne dochodzenie wykazało w odniesieniu do jednego z tych przedsiębiorstw, że jego margines dumpingu spadł do poziomu minimalnego. Dla drugiego przedsiębiorstwa margines dumpingu spadł z 7,8 % w dochodzeniu pierwotnym do 4,6 % w obecnym dochodzeniu. Podobnie do sytuacji w Republice Korei, główną przyczyną takiego spadku było to, że podczas gdy wartości normalne i ceny sprzedaży krajowej dla tych przedsiębiorstw wzrosły w porównaniu z danymi z dochodzenia pierwotnego, ceny sprzedaży na rynku wspólnotowym wzrosły o wyższy margines. W odniesieniu do Tajwanu stwierdzono, że ceny eksportowe do Wspólnoty były średnio o 42 % wyższe w trakcie OD niniejszego dochodzenia w porównaniu z cenami eksportowymi stwierdzonymi w okresie prowadzenia pierwotnego dochodzenia. W odniesieniu do tych przedsiębiorstw ustalono, że ich wykorzystanie mocy produkcyjnych było na podobnym poziomie, co przedsiębiorstw w Korei. Przedsiębiorstwa te nie planowały również zwiększenia ich mocy zainstalowanej.

(51)

Trzecie przedsiębiorstwo współpracujące, aktualnie podlegające indywidualnej stawce celnej, dostarczyło dowody, że nie dokonywało wywozu rozpatrywanego produktu do Wspólnoty w trakcie OD niniejszego dochodzenia.

(52)

Ponadto jedno przedsiębiorstwo na Tajwanie, które nie dokonywało wywozu do Wspólnoty w okresie dochodzenia pierwotnego, współpracowało również w okresie niniejszego dochodzenia. Jego margines dumpingu wynosi 10,7 %.

(53)

W odniesieniu do trzech producentów współpracujących, którzy dokonywali wywozu do Wspólnoty w trakcie OD obecnego dochodzenia, nie ma powodów do uznania, że charakter zmian zachodzących pomiędzy obecnym i pierwotnym dochodzeniem, w szczególności wzrost cen eksportowych do Wspólnoty, nie miał trwałego charakteru. W konsekwencji uważa się, że marginesy dumpingu tych przedsiębiorstw, obliczone na podstawie danych dostarczonych w niniejszym dochodzeniu, są wiarygodne.

(54)

W odniesieniu do producenta, który współpracował, ale nie dokonywał wywozu do Wspólnoty w trakcie OD obecnego dochodzenia, nie istnieją dowody, na podstawie których można by sugerować, że uzasadniona jest weryfikacja jego obecnych ceł antydumpingowych. Dlatego też uważa się za właściwe pozostawienie jego obecnego marginesu na niezmienionym poziomie. W odniesieniu do sytuacji w Korei, nie istnieją jakiekolwiek dostępne dane, które umożliwiłyby obliczenie zweryfikowanego marginesu indywidualnego w odniesieniu do tych przedsiębiorstw. Również w tym przypadku po ujawnieniu ustaleń zainteresowane strony nie przesłały swoich uwag, ani nie przedstawiły żadnych dodatkowych informacji.

(55)

W świetle wniosków ustalonych w sprawie dumpingu oraz trwałego charakteru zmienionych okoliczności, obecne środki antydumpingowe przeciwko przywozowi rozpatrywanego produktu pochodzącego z Republiki Korei i Tajwanu należy zmienić celem odzwierciedlenia ustalonych nowych marginesów dumpingu.

(56)

Fakt, że ceny PET mogą wahać się zgodnie z wahaniami cen ropy naftowej nie powinien pociągać za sobą wyższego cła. Uznano zatem za stosowne wyrażenie zmienionych ceł w formie określonej kwoty na tonę. Takie podejście przyjęto w dochodzeniu pierwotnym.

(57)

Indywidualne antydumpingowe stawki celne przedsiębiorstw zostały określone na podstawie ustaleń niniejszej rewizji. Tym samym stawki te odzwierciedlają sytuację danych przedsiębiorstw zastaną podczas niniejszej rewizji. Niniejsze stawki celne w przeciwieństwie do ceł mających zastosowanie do „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” mają więc wyłączne zastosowanie do przywozu produktów pochodzących z kraju rozpatrywanego i produkowanych przez przedsiębiorstwa wymienione w części operatywnej niniejszego rozporządzenia. Przywożone produkty wytwarzane przez dowolne inne przedsiębiorstwo niewymienione w sposób szczególny w części operatywnej niniejszego rozporządzenia, włączając w to podmioty powiązane z przedsiębiorstwami wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek celnych i będą podlegać stawce celnej mającej zastosowanie wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(58)

Zaproponowane cła antydumpingowe dla przedsiębiorstw, które dokonywały wywozu do Wspólnoty w trakcie OD, są następujące:

(59)

Zgodnie ze zweryfikowanym pozostałym marginesem dumpingu określonym w motywie (45), pozostały margines dumpingu dla Tajwanu należy podwyższyć do 143,4 EUR/tona.

(60)

Zainteresowane strony zostały poinformowane o wszystkich faktach i okolicznościach stanowiących podstawę do zaproponowania zmiany do obowiązującego rozporządzenia. Nie wniesiono żadnych uwag,