Rozporządzenie Rady (WE) nr 975/98

z dnia 3 maja 1998 r.

w sprawie nominałów i parametrów technicznych monet euro przeznaczonych do obiegu

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 105a ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Europejskiego Instytutu Walutowego [2],

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 189c Traktatu [3],

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Na sesji Rady Europejskiej w Madrycie w dniach 15 i 16 grudnia 1995 r. przyjęto scenariusz przejścia na wspólną walutę, który zakłada wprowadzenie monet euro najpóźniej do dnia 1 stycznia 2002 r.; decyzja dotycząca dokładnej daty emisji monet euro zostanie podjęta wtedy, gdy Rada przyjmie rozporządzenie w sprawie wprowadzenia euro niezwłocznie po podjęciu przez Państwa Członkowskie, możliwie jak najszybciej w 1998 r., decyzji dotyczącej przyjęcia euro jako wspólnej waluty.

(2) Zgodnie z art. 105a ust. 2 Traktatu Państwa Członkowskie mogą emitować monety, gdy Europejski Bank Centralny (ECB) wyrazi zgodę co do wielkości emisji, a Rada może, działając zgodnie z procedurą określoną w art. 189c oraz po konsultacji z ECB, podjąć kroki mające na celu harmonizację nominałów i parametrów technicznych wszystkich monet przeznaczonych do obiegu w stopniu umożliwiającym ich sprawny obieg w obrębie Wspólnoty.

(3) Europejski Instytut Walutowy wskazał, że banknoty euro będą miały nominały od 5 do 500 EUR; nominały banknotów i monet powinny umożliwiać łatwe dokonywanie płatności gotówkowych wyrażonych zarówno w euro, jak i w centach.

(4) Dyrektorzy mennic Wspólnoty otrzymali od Rady pełnomocnictwa, aby przeprowadzić badania i opracować raport odnoszący się do jednolitego europejskiego systemu walutowego; przedłożyli oni raport w listopadzie 1996 r., a w lutym 1997 r. raport przejrzany, wskazujący na nominały i dane techniczne nowych monet euro (średnica, grubość, waga, kolor, skład oraz krawędź).

(5) Nowy europejski jednolity system walutowy powinien budzić zaufanie społeczne i prowadzić do innowacji technicznych, które sprawią, że będzie to system bezpieczny, niezawodny i sprawny.

(6) Przyjęcie nowego systemu przez społeczeństwo jest jednym z głównych celów systemu walutowego Wspólnoty; ufność, jaką społeczeństwo będzie pokładać w nowym systemie, będzie zależeć od cech fizycznych monet euro, które powinny być możliwie najłatwiejsze w użyciu.

(7) Przeprowadzono konsultacje ze stowarzyszeniami konsumenckimi, Europejskim Związkiem Niewidomych i przedstawicielami przemysłu produkującego automaty do sprzedaży towarów, aby wziąć pod uwagę szczególne wymagania liczących się kategorii użytkowników monet; należy zagwarantować łatwość rozróżniania monet wzrokiem i dotykiem, aby zapewnić łagodne przejście na euro i ułatwić akceptację nowego systemu przez użytkowników.

(8) Nowe monety euro można będzie szybciej rozróżniać i łatwiej będzie można się do nich przyzwyczaić, jeśli zaistnieje związek między ich średnicą a nominałem.

(9) Potrzebne są specjalne cechy zabezpieczające celem zmniejszenia możliwości dokonywania oszustw na monetach 1 i 2 EUR, zważywszy na ich wysoką wartość; do najbardziej skutecznych form zabezpieczających zalicza się dziś technikę, dzięki której monety wykonuje się z trzech warstw i połączenia dwóch różnych kolorów.

(10) Jedna strona monety, europejska, i druga, narodowa, stanowią właściwy wyraz idei europejskiej unii walutowej Państw Członkowskich, który może znacznie zwiększyć stopień akceptacji monet przez obywateli Europy.

(11) Dnia 30 czerwca 1994 r. Parlament Europejski i Rada przyjęły dyrektywę 94/27/WE [4] ograniczającą stosowanie niklu w niektórych produktach, uznając, że nikiel może w pewnych warunkach być przyczyną alergii; monety nie są objęte tą dyrektywą; jednak niektóre Państwa Członkowskie, kierując się zdrowiem publicznym, już w swych systemach walutowych stosują stop bezniklowy o nazwie nordyckie złoto; zmniejszenie zawartości niklu w monetach przy przechodzeniu do nowego systemu walutowego wydaje się pożądane.

(12) Dlatego wydaje się właściwe zastosowanie się do wyżej wspomnianych wniosków dyrektorów mennic, dostosowując je jedynie w stopniu umożliwiającym uwzględnienie w szczególności specyficznych wymagań liczących się kategorii użytkowników monet i potrzeby zmniejszenia zawartości niklu w monetach.

(13) Ze wszystkich parametrów technicznych zaleconych do zastosowania w monetach euro jedynie wartość mierzona grubością ma charakter wskaźnika, gdyż rzeczywista grubość monety zależy od zaleconej średnicy i wagi,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Pierwsza seria monet euro obejmie osiem nominałów o rozpiętości od 1 centa do 2 EUR i następujących danych technicznych:

Wartość (EUR) | Średnica w mm | Grubość mm | Waga gr | Kształt | Kolor | Skład | Krawędź |

2 | 25,75 | 1,95 | 8,5 | Okrągły | Część zewnętrzna: biała | Miedź-nikiel (Cu75Ni25) | Napis na krawędzi cienko karbowanej |

wewnętrzna: żółta | Trzy warstwy nikiel-mosiądz/nikiel/nikiel-mosiądz (CuZn20Ni5/Nil 2/CuZn20Ni5) |

1 | 23,25 | 2,125 | 7,5 | Okrągły | Część zewnętrzna: żółta, | Nikiel-mosiądz (CuZn20Ni5) | Karbowana z przerwami |

wewnętrzna: biała | Trzy warstwy: Cu75Ni25/Ni7/Cu75Ni25 |

0,50 | 24,25 | 1,69 | 7 | Okrągły | Żółty | Nordyckie złoto Cu89A15Zn5Snl | Grubo karbowana |

0,20 | 22,25 | 1,63 | 5,7 | "Hiszpański kwiat" | Żółty | Nordyckie złoto Cu89A15Zn5Snl | Zwyczajna |

0,10 | 19,75 | 1,51 | 4,1 | Okrągły | Żółty | Nordyckie Złoto Cu89A15Zn5Snl | Grubo karbowana |

0,05 | 21,25 | 1,36 | 3,9 | Okrągły | Czerwony | Stal pokryta miedzią | Gładka |

0,02 | 18,75 | 1,36 | 3 | Okrągły | Czerwony | Stal pokryta miedzią | Gładka z wyżłobieniem |

0,01 | 16,25 | 1,36 | 2,3 | Okrągły | Czerwony | Stal pokryta miedzią | Gładka |

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1999 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich zgodnie z Traktatem, podlega art. 109k ust. 1 oraz protokołom 11 i 12.

Sporządzono w Brukseli, dnia 3 maja 1998 r.

W imieniu Rady

G. Brown

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 208 z 9.7.1997, str. 5 oraz Dz.U. C 386 z 20.12.1997, str. 12.

[2] Opinia wydana dnia 25 czerwca 1997 r. (Dz.U. C 205 z 5.7.1997, str. 18).

[3] Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 6 listopada 1997 r. (Dz.U. C 358 z 24.11.1997, str. 24), wspólne stanowisko Rady z dnia 20 listopada 1997 r. (Dz.U. C 23 z 23.1.1998, str. 1) oraz decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 17 grudnia 1997 r. (Dz.U. C 14 z 19.1.1998).

[4] Dz.U. L 188 z 22.7.1994, str. 1.

--------------------------------------------------