Dziennik Urzędowy L 182 , 16/07/1994 P. 0001 - 0003
Specjalne wydanie fińskie: Rozdział 11 Tom 32 P. 0089
Specjalne wydanie szwedzkie: Rozdział 11 Tom 32 P. 0089
Rozporządzenie Rady (WE) NR 1733/94 z dnia 11 lipca 1994 r. zakazujące zaspokajania roszczeń z tytułu umów i transakcji, na których wykonanie wpływ wywarła rezolucja nr 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucje pokrewne RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 228a, uwzględniając wniosek Komisji, uwzględniając decyzję Rady nr 94/366/WPZiB z dnia 13 lipca 1994 r. w sprawie wspólnego stanowiska określonego przez Radę na podstawie art. J.2 Traktatu o Unii Europejskiej, dotyczącego zakazu zaspokajania roszczeń, określonych w ust. 9 rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych [1], a także mając na uwadze, co następuje: na mocy rozporządzeń nr 1432/92/EWG [2], 2656/92/EWG [3] i 990/93/EWG [4] Wspólnota przyjęła środki mające na celu zapobieżenie handlowi między Wspólnotą a Federalną Republiką Jugosławii (Serbią i Czarnogórą); w wyniku embarga nałożonego na Federalną Republikę Jugosławii (Serbię i Czarnogórę) podmioty gospodarcze we Wspólnocie oraz państwa trzecie narażone są na ryzyko roszczeń Federalnej Republiki Jugosławii (Serbii i Czarnogóry); Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 757(1992) z dnia 30 maja 1992 r., której ust. 9 rozwiązuje kwestię roszczeń Federalnej Republiki Jugosławii (Serbii i Czarnogóry) w odniesieniu do umów i transakcji, na których wykonanie wpływ wywarły środki nałożone przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych na mocy rezolucji 757(1992) i rezolucji pokrewnych; niezbędna jest trwała ochrona podmiotów przed takimi roszczeniami oraz zapobieżenie uzyskania przez Federalną Republikę Jugosławii (Serbię i Czarnogórę) odszkodowań z tytułu negatywnych skutków embarga, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 Do celów niniejszego rozporządzenia: 1) "umowa lub transakcja" oznacza każdą transakcję, niezależnie od jej formy i stosowanego prawa, obejmującą jedną lub kilka umów lub podobnych zobowiązań zawartych przez te same lub różne strony; do tego celu "umowa" obejmuje obligacje, gwarancje finansowe i rekompensaty lub kredyty, niezależne prawnie lub nie oraz wszelkie pokrewne zabezpieczenia powstałe na mocy lub w związku z transakcją; 2) "roszczenie" oznacza każde roszczenie, dochodzone w postępowaniu sądowym lub nie, zgłoszone przed lub po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na mocy lub w związku z umową albo transakcją, w szczególności obejmujące: a) roszczenie o wykonanie jakiegokolwiek zobowiązania powstałego na mocy lub w związku z umową albo transakcją; b) roszczenie o prolongatę lub spłatę obligacji, gwarancji finansowej lub rekompensaty w dowolnej formie; c) roszczenie o rekompensatę z tytułu umowy lub transakcji; d) roszczenie wzajemne; e) roszczenie o uznanie lub wykonanie, w tym w drodze egzekucji, wyroku, orzeczenia arbitrażowego lub równoważnej decyzji, bez względu na miejsce ich wydania lub udzielenia; 3) "środki przyjęte na mocy rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych" oznaczają środki Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych lub środki wprowadzone przez Wspólnoty Europejskie albo jakiekolwiek państwo, kraj lub organizację międzynarodową zgodnie z wymaganiami lub w związku z wykonaniem odnośnych decyzji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych albo jakiekolwiek działanie, w tym jakiekolwiek działania wojskowe, na które zezwoliła Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych, w odniesieniu do embarga nałożonego na Federalną Republikę Jugosławii (Serbię i Czarnogórę); 4) "osoba lub organ w Federalnej Republice Jugosławii (Serbii i Czarnogórze)" oznacza: a) państwo Federalnej Republiki Jugosławii (Serbia i Czarnogóra) lub jakakolwiek władza publiczna tej republiki; b) każdą osobę przebywającą na terytorium Federalnej Republiki Jugosławii (Serbii i Czarnogóry) lub będącą jej rezydentem; c) każdy organ mający siedzibę lub główne biuro w Federalnej Republice Jugosławii (Serbii i Czarnogórze); d) każdy organ kontrolowany, bezpośrednio lub pośrednio, przez jedną lub większą liczbę z wyżej wymienionych osób lub organów. Bez uszczerbku dla art. 2 uznaje się, że na wykonanie umowy lub transakcji wpływ wywarły środki przyjęte w wykonaniu rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych w przypadku gdy istnienie lub treść roszczenia jest bezpośrednim lub pośrednim skutkiem tych środków. Artykuł 2 1. Zakazuje się zaspokajania lub podejmowania jakichkolwiek kroków w celu zaspokojenia roszczenia zgłoszonego przez: a) osobę lub organ w Federalnej Republice Jugosławii (Serbii i Czarnogórze) lub działającą przez osobę lub organ w Federalnej Republice Jugosławii (Serbii i Czarnogórze); b) osobę lub organ działający, bezpośrednio lub pośrednio, w imieniu albo na rzecz jednej lub większej liczby osób lub organów w Federalnej Republice Jugosławii (Serbii i Czarnogórze); c) każdą osobę lub organ czerpiący korzyść z transferu lub praw albo zgłaszającą roszczenia na innej podstawie za pośrednictwem jednej lub większej liczby osób lub organów w Federalnej Republice Jugosławii (Serbii i Czarnogórze); d) każdą inną osobę lub organ, określony w ust. 9 rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych; e) każdą osobę lub organ zgłaszający roszczenie powstające z tytułu lub w związku ze spłatą obligacji, gwarancji finansowej lub rekompensaty, na rzecz jednej lub kilku z wyżej wymienionych osób lub organów; na mocy lub w związku z umową albo transakcją, na których wykonanie wywarły wpływ bezpośrednio lub pośrednio, częściowo lub w całości, środki przyjęte na podstawie rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych. 2. Niniejszy zakaz stosuje się we Wspólnocie i do każdego obywatela Państwa Członkowskiego oraz każdego organu zarejestrowanego lub utworzonego na mocy prawa Państwa Członkowskiego. Artykuł 3 Bez uszczerbku dla środków przyjętych na mocy rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych, art. 2 nie stosuje się do: a) roszczeń związanych z umowami lub transakcjami, z wyjątkiem obligacji, gwarancji finansowej lub rekompensaty, w odniesieniu do których osoby lub organy, określone w wymienionym artykule, dowiodą przed sądem w Państwie Członkowskim, że roszczenie zostało uznane przez strony przed przyjęciem środków podjętych na mocy rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych, oraz że środki te nie miały wpływu na istnienie ani treść roszczenia; b) roszczeń o zapłatę na mocy umowy ubezpieczenia z tytułu zdarzenia zaistniałego przed przyjęciem środków, określonych w art. 2 lub na mocy umowy ubezpieczenia w przypadku gdy ubezpieczenie takie jest obowiązkowe zgodnie z prawem Państwa Członkowskiego; c) roszczeń o zapłatę wpłaconych na rachunek kwot, których wypłata została zablokowana na mocy środków, określonych w art. 2 pod warunkiem że taka wypłata nie dotyczy kwot wpłaconych z tytułu obligacji w odniesieniu do umów, określonych w wymienionym artykule; d) roszczeń związanych z umowami o pracę podlegającymi prawu jakiegokolwiek Państwa Członkowskiego; e) roszczeń o zapłatę za towary w odniesieniu do których osoby lub organy, określone w art. 2, dowiodą w sądzie w Państwie Członkowskim, że zostały wywiezione przed podjęciem środków przyjętych na mocy rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych, oraz że środki te nie mają wpływu na istnienie lub treść roszczenia; f) roszczeń o zapłatę kwot, w odniesieniu do których osoby lub organy, określone w art. 2, dowiodą w sądzie w Państwie Członkowskim, że są należne z tytułu pożyczki udzielonej przed podjęciem środków przyjętych na mocy rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych, oraz że środki te nie mają wpływu na istnienie lub treść roszczenia, pod warunkiem że roszczenie nie zawiera kwoty z tytułu odsetek, opłaty lub innej kompensaty za fakt, że wskutek tych środków wykonanie nie było zgodne z warunkami odnośnej umowy lub transakcji. Artykuł 4 W każdym postępowaniu o wykonanie roszczenia, ciężar dowodzenia, że zaspokojenie roszczenia nie jest zakazane przez art. 2, spoczywa na osobie dochodzącej wykonania tego roszczenia. Artykuł 5 Każde Państwo Członkowskie określa sankcje, które są nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Artykuł 6 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich. Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1994 r. W imieniu Rady Th. Waigel Przewodniczący [1] Dz.U. L 165 z 1.7.1994, str. 1. [2] Dz.U. L 151 z 3.6.1992, str. 1. Rozporządzenie uchylone rozporządzeniem (EWG) nr 990/93 (Dz.U. L 102 z 28.4.1993, str. 14). [3] Dz.U. L 266 z 12.9.1992, str. 26. Rozporządzenie uchylone rozporządzeniem (EWG) nr 990/93 (Dz.U. L 102 z 28.4.1993, str. 14). [4] Dz.U. L 102 z 28.4.1993, str. 14. --------------------------------------------------