Dziennik Urzędowy L 047 , 25/02/1993 P. 0001 - 0011
Specjalne wydanie fińskie: Rozdział 3 Tom 48 P. 0129
Specjalne wydanie szwedzkie: Rozdział 3 Tom 48 P. 0129
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 404/93 z dnia 13 lutego 1993 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku bananów RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH, uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 42 i 43, uwzględniając Protokół w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz bananów załączony do Konwencji Wykonawczej w sprawie Stowarzyszenia Krajów i Terytoriów Zamorskich ze Wspólnotą przewidziany w art. 136 Traktatu, w szczególności jego ust. 4, uwzględniając wniosek Komisji [1], uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [2], uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [3], a także mając na uwadze, co następuje: funkcjonowaniu i rozwojowi wspólnego rynku produktów rolnych musi towarzyszyć wprowadzenie wspólnej polityki rolnej obejmującej w szczególności wspólną organizację rynków rolnych, które mogą przyjmować różne formy zależnie od produktów; w Państwach Członkowskich Wspólnoty produkujących banany istnieją obecnie krajowe organizacje rynków, które starają się zapewnić, aby producenci mogli zbywać swoje produkty na rynku krajowym i otrzymywać dochód zgodny z kosztami produkcji; te krajowe organizacje rynków nakładają ograniczenia ilościowe, które hamują urzeczywistnienie jednolitego rynku bananów; niektóre Państwa Członkowskie, nieprodukujące bananów, zapewniają preferencyjne rynki zbytu dla bananów z Państw AKP, podczas gdy inne kraje mają liberalne zasady dotyczące przywozu, które nawet w jednym przypadku zawierają uprzywilejowaną sytuację taryfową; te różnorodne regulacje uniemożliwiają swobodny przepływ bananów we Wspólnocie i przeszkadzają we wprowadzeniu wspólnych porozumień w zakresie handlu z państwami trzecimi; w celu urzeczywistnienia jednolitego rynku, zrównoważona i elastyczna wspólna organizacja rynku bananów musi zastąpić różnorodne regulacje krajowe; aby Wspólnota mogła przestrzegać preferencji wspólnotowych oraz różnych zobowiązań międzynarodowych, wspólna organizacja rynku powinna pozwolić, by zarówno banany produkowane we Wspólnocie, jak i te pochodzące z Państw AKP, które są tradycyjnymi dostawcami, były zbywane na rynku wspólnotowym po uczciwych cenach dla konsumentów, zapewniając odpowiedni dochód producentom, bez podważania przywozu bananów od dostawców z innych państw trzecich; aby umożliwić zaopatrzenie rynku w produkty o jednolitej i zadowalającej jakości z należytym uwzględnieniem lokalnych właściwości i produkowanych odmian oraz dla zapewnienia zbywania produktów wspólnotowych po korzystnych cenach zapewniających odpowiedni dochód, powinny zostać wprowadzone normy jakości dla świeżych bananów i, jeżeli konieczne, reguły wprowadzania do obrotu w odniesieniu do produktów przetworzonych otrzymywanych z bananów; w celu maksymalizacji dochodu z bananów produkowanych we Wspólnocie należy wspierać tworzenie organizacji producentów, głównie poprzez udzielanie pomocy na rozpoczęcie ich działalności; aby organizacje te pełniły efektywną rolę w koncentracji podaży, ich członkowie powinni zobowiązać się do wprowadzenia do obrotu całej swojej produkcji poprzez organizację; dopuszcza się również tworzenie innego typu stowarzyszeń, składających się z organizacji producentów i przedstawicieli innych etapów produkcji; warunki, na jakich takie stowarzyszenia reprezentujące różne aspekty sektora bananów mogą podejmować środki w interesie ogólnym i lokalnie lub regionalnie rozszerzać swoje zasady na podmioty niebędące ich członkami, powinny zostać określone w późniejszym terminie; takie organizacje mogłyby również doradzać przy opracowywaniu programów ramowych i odgrywać aktywną rolę we wprowadzaniu w życie środków strukturalnych wprowadzanych jako część organizacji rynku; niedobory strukturalne, które ograniczają zdolność konkurowania produkcji wspólnotowej, powinny zostać zmniejszone, głównie dla zwiększenia wydajności; powinny zostać ustanowione programy dla osiągnięcia tego celu w każdym regionie produkcyjnym, na mocy Wspólnotowych Ram Wsparcia poprzez współpracę między Komisją a władzami krajowymi i regionalnymi oraz z różnymi rodzajami organizacji w sektorze, określonymi powyżej, które w możliwie największym stopniu są związane z przygotowaniem środków, które mają być wprowadzone; dotychczas krajowe organizacje rynków umożliwiały krajowym producentom bananów uzyskiwanie odpowiednich dochodów z rynku dla pokrycia kosztów produkcji; ponieważ wprowadzenie organizacji rynku nie powinno sytuować producentów w gorszym położeniu niż obecnie oraz dlatego że prawdopodobnie zmieni to poziom cen na tych rynkach, należy przewidzieć rekompensatę w celu pokrycia straty w dochodzie, która może wynikać z wprowadzenia nowego systemu, tak aby umożliwić kontynuowanie produkcji wspólnotowej po kosztach powodowanych szczególną sytuacją strukturalną tak długo, jak pozostaje ona niedostosowana przez wprowadzone w życie środki strukturalne; należy przewidzieć dostosowanie pomocy w celu uwzględnienia zwiększonej wydajności i tendencji w różnych kategoriach jakości; w niektórych bardzo małych regionach wspólnotowych, gdzie warunki są szczególnie nieodpowiednie do produkcji bananów, ale bardziej odpowiednie dla innych zbiorów, należy wspierać ostateczne zaprzestanie produkcji bananów poprzez premie z tytułu zaprzestania produkcji bananów; w celu ograniczenia kosztów takich działań, tak szybko jak to możliwe, powinno zostać przeprowadzone karczowanie; prognoza bilansu dostaw opracowywana corocznie powinna zawierać ocenę perspektyw produkcji i spożycia we Wspólnocie; powinno być możliwe zweryfikowanie tego bilansu w ciągu roku w świetle okoliczności, w tym szczególnych zjawisk klimatycznych; w celu zapewnienia zadowalającego obrotu bananami produkowanymi we Wspólnocie oraz produktami pochodzącymi z Państw AKP w ramach Porozumień Konwencji z Lomé, utrzymując, w zakresie w jakim to możliwe, tradycyjne wzorce handlowe, należy przewidzieć coroczne ustanawianie kontyngentu taryfowego; z jednej strony przywóz bananów z państw trzecich podlegałby stawce celnej 100 ECU na tonę, co odpowiada obecnej stawce w ramach Wspólnej Taryfy Celnej, z drugiej strony przywóz bananów nietradycyjnych z AKP podlegałby zerowej stawce celnej zgodnie z wyżej wymienionymi porozumieniami; należy przewidzieć zapewnienie dostosowywania wielkości kontyngentu taryfowego w oparciu o zmiany popytu wspólnotowego odnotowanego w prognozie bilansu dostaw; przywóz nieobjęty kontyngentem taryfowym musi podlegać wystarczająco wysokim stawkom celnym dla zapewnienia, że produkcja wspólnotowa oraz tradycyjne ilości AKP są zbywane w akceptowanych warunkach; tradycyjny przywóz bananów z AKP znajduje się poza bezcłowym kontyngentem taryfowym jako część tradycyjnych ilości, który uwzględnia szczególne nakłady już poniesione w ramach programów zwiększania produkcji; w celu zgodności z celami określonymi powyżej, biorąc pod uwagę szczególne cechy obrotu bananami, musi istnieć zróżnicowanie podczas rozdysponowywania kontyngentu taryfowego między z jednej strony podmiotami gospodarczymi, które wcześniej wprowadzały do obrotu banany pochodzące z państw trzecich oraz nietradycyjne banany z AKP, oraz z drugiej strony podmiotami gospodarczymi, które wcześniej wprowadzały do obrotu banany produkowane we Wspólnocie, jednocześnie pozostawiając ilość dostępną dla nowych podmiotów gospodarczych, które niedawno rozpoczęły działalność handlową lub zamierzają rozpocząć działalność handlową w tym sektorze; w celu niezakłócania istniejących powiązań handlowych, a jednocześnie dopuszczając pewien rozwój struktur obrotu, wydawanie każdemu podmiotowi gospodarczemu odrębnych pozwoleń na przywóz dla każdej z kategorii określonych powyżej musi odbywać się na podstawie średniej ilości bananów wprowadzonej do obrotu przez podmiot gospodarczy w ciągu trzech poprzednich lat, dla których dostępne są dane statystyczne; przyjmując dodatkowe kryteria, których powinny przestrzegać podmioty gospodarcze, Komisja kieruje się zasadą, zgodnie z którą pozwolenia muszą być przyznawane osobom fizycznym lub prawnym, które podjęły ryzyko handlowe wprowadzenia bananów do obrotu oraz koniecznością uniknięcia zakłócenia normalnych stosunków handlowych między osobami zajmującymi różne miejsca w łańcuchu obrotu; biorąc pod uwagę struktury obrotu, Państwa Członkowskie muszą na podstawie przyjętych przez Komisję procedur i kryteriów, przeprowadzić spis podmiotów gospodarczych i ustalić ilości wprowadzone do obrotu, które będą stosowane jako odniesienie przy wydawaniu certyfikatów; monitorowanie przywozu w ramach kontyngentów taryfowych wymaga systemu pozwoleń na przywóz popartego zabezpieczeniem; Komisja powinna mieć możliwość podejmowania właściwych środków w celu przeciwdziałania poważnym zakłóceniom lub zagrożeniu wystąpienia takich zakłóceń, które mogłyby zagrozić osiągnięciu celów określonych w art. 39 Traktatu; przyznanie niektórych rodzajów wsparcia podważałoby działanie organizacji rynku; dlatego postanowienia Traktatu zezwalające na rozpatrzenie pomocy krajowej przyznawanej przez Państwa Członkowskie oraz zakazanie takich, które są niezgodne ze wspólnym rynkiem, powinny być stosowane do sektora bananów; w celu ułatwienia wprowadzenia w życie tych postanowień należy wprowadzić procedurę obejmującą ścisłą współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją w ramach Komitetu Zarządzającego; wspólna organizacja rynków w sektorze bananów musi także należycie uwzględniać cele określone w art. 39 i 110 Traktatu; zastąpienie różnorodnych funkcjonujących regulacji krajowych, gdy niniejsze rozporządzenie wejdzie w życie, przez tę wspólną organizację rynku grozi zakłóceniem rynku wewnętrznego; Komisja począwszy od dnia 1 lipca 1993 r. powinna mieć możliwość podjęcia wszelkich środków przejściowych wymaganych dla przezwyciężenia trudności związanych z wprowadzeniem w życie nowych uzgodnień; zakres rozporządzenia Rady (EWG) nr 1319/85 z dnia 23 maja 1985 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru nad stosowaniem reguł wspólnotowych w odniesieniu do owoców i warzyw [4] powinien zostać rozszerzony na sektor bananów, by umożliwić sprawdzenie, że normy ustanowione dla bananów na mocy tego rozporządzenia są spełnione; uwzględniając społeczne, gospodarcze, kulturowe i środowiskowe znaczenie uprawy bananów w regionach wspólnotowych Francuskich Terytoriów Zamorskich, Madery, Azorów, Algarve, Krety, Lakonii i Wysp Kanaryjskich, które są regionami o charakterze wyspiarskim, oddalonymi i strukturalnie zacofanymi, co w niektórych przypadkach zaostrzone jest jeszcze przez gospodarczą zależność od uprawy bananów; funkcjonowanie niniejszego rozporządzenia powinno zostać sprawdzone po przejściowym okresie stosowania i przed upływem dziesięciu lat od jego wejścia w życie, tak aby po tym terminie można było rozważyć stosowanie nowych uzgodnień, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 1. Niniejszym ustanawia się wspólną organizację rynku bananów. 2. Organizacja obejmuje następujące produkty: Kod CN | Wyszczególnienie | ex0803 | Banany, z wyłączeniem plantanów, świeże lub suszone | ex08119099 | Banany mrożone | ex08129090 | Banany zakonserwowane tymczasowo | 11063010 | Proszek i płatki z bananów | ex20060090 | Banany zakonserwowane cukrem | ex200710 | Przetwory homogenizowane z bananów | ex20079939 | Dżemy, galaretki, marmolady, przeciery i pasty z bananów | ex20079990 | ex20089948 | Banany inaczej przetworzone lub zakonserwowane | ex20089969 | ex20089999 | | ex20089250 | Mieszanki z bananów inaczej przetworzone lub zakonserwowane | ex20089279 | ex20089291 | | ex20089299 | | ex200980 | Sok bananowy | 3. Rok gospodarczy trwa od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia. TYTUŁ I Wspólne normy jakości i normy handlowe Artykuł 2 1. Normy jakości ustanawia się dla bananów przeznaczonych do dostarczenia w stanie świeżym konsumentowi, wyłączając plantany, biorąc pod uwagę różne odmiany, które są produkowane. 2. Normy handlowe mogą być także ustanawiane dla przetworów wyprodukowanych z bananów. Artykuł 3 1. O ile Komisja nie postanowi inaczej zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27, produkty, dla których ustanowiono wspólne normy, mogą być wprowadzane do obrotu we Wspólnocie, jedynie jeśli spełniają te normy. 2. W celu ustalenia, czy produkty spełniają normy jakości, mogą być przeprowadzane kontrole przez organy wyznaczone przez Państwa Członkowskie. Artykuł 4 Normy jakości i normy handlowe, etapy obrotu, na których produkty muszą spełniać takie normy oraz środki w celu zapewnienia jednolitego wykonania przepisów art. 2 i 3, włączając te dotyczące kontroli, ustanawiane są zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 27. TYTUŁ II Organizacje producentów i mechanizmy koncentracji Artykuł 5 1. Do celów niniejszego rozporządzenia "organizacja producentów" oznacza każdą organizację producentów mającą siedzibę we Wspólnocie, która: a) utworzona jest przez samych producentów w celu: - koncentracji podaży i regulowania cen na etapie produkcji dla jednego lub więcej produktów określonych w art. 1, - udostępnienia właściwych urządzeń technicznych do pakowania i wprowadzania do obrotu przedmiotowych produktów producentom będącym członkami, b) jest zdolna do wykazania się minimalną ilością produkcji nadającej się do sprzedaży i minimalną liczbą producentów; c) posiada zasady zawierające przepisy: - wymagające od producentów wprowadzania do obrotu za pośrednictwem organizacji całości wyprodukowanego przez nich produktu lub produktów, z powodu których przystąpili oni do organizacji, - przyznające producentom kontrolę nad organizacją i jej procedurami decyzyjnymi, - nakładające kary za każde naruszenie przez producentów będących członkami zasad ustanowionych przez organizację, - nakładające opłaty na jej członków, - dotyczące przyjmowania nowych członków; d) ustanawia zasady dotyczące informacji na temat produkcji, produkcji oraz w szczególności zasady opracowane w celu poprawy jakości i reguł wprowadzania do obrotu; e) prowadzi odrębną księgowość dla działalności związanej z bananami; f) jest uznana przez zainteresowane Państwo Członkowskie zgodnie z ust. 2. 2. Państwo Członkowskie, na wniosek, uznaje zainteresowane organizacje, pod warunkiem że oferują one właściwe gwarancje co do długości i efektywności swojej pracy, ze szczególnym odniesieniem do zadań wymienionych w ust. 1 i pod warunkiem że spełniają one warunki w nim ustanowione. Artykuł 6 1. Przez pięć lat od daty uznania Państwa Członkowskie przyznają uznanym organizacjom producentów wsparcie w celu zachęcania ich do tworzenia i wspierania ich działalności administracyjnej. 2. Stosuje się art. 14 ust. 1, 3 i 5 oraz art. 36 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1035/72 z dnia 18 maja 1972 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku owoców i warzyw [5]. Artykuł 7 1. Stowarzyszenia producentów i organizacji producentów utworzonych w celu przeprowadzenia jednego lub więcej środków będących przedmiotem wspólnego zainteresowania mogą uczestniczyć w przygotowaniu środków przewidzianych w programach operacyjnych określonych w art. 10. Członkami takich stowarzyszeń mogą zostać przetwórcy i podmioty gospodarcze. 2. Środki będące przedmiotem wspólnego zainteresowania określone w ust. 1 mogą zawierać stosowane badania, szkolenia producentów, strategię dotyczącą jakości oraz rozwój metod produkcji przyjaznych dla środowiska. Artykuł 8 1. Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 43 ust. 2 Traktatu Rada ustanawia warunki uznawania i działania grup obejmujących jedną lub więcej rodzajów działalności gospodarczej związanych z produkcją, obrotem lub przetwórstwem bananów, w szczególności w celu: - poprawy znajomości rynku i wiedzy o prawdopodobnym rozwoju rynków i warunków obrotu; oraz - zmniejszenia rozproszenia podaży, ukierunkowania produkcji i promowania poprawy jakości bananów w celu lepszego spełniania potrzeb rynku i wymagań konsumentów. 2. Przepisy, które mają zostać przyjęte, obejmują na warunkach, które zostaną określone, możliwość rozszerzenia na podmioty niebędące członkami zasad przyjętych przez te grupy, o ile zasady te odnoszą się do kwestii wspólnego zainteresowania sektora jako całości, a ich rozszerzenie jest zgodne z regułami konkurencji zawartymi w Traktacie. Artykuł 9 Przepisy wykonawcze dla niniejszego tytułu przyjmowane są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27. TYTUŁ III Wsparcie Artykuł 10 1. Działając w ramach współpracy między Komisją a władzami krajowymi i regionalnymi, właściwe władze Państw Członkowskich mogą opracowywać programy operacyjne na mocy Wspólnotowych Ram Wsparcia dla kwalifikujących się regionów, określając środki, jakie mają zostać podjęte w sektorze bananów dla osiągnięcia co najmniej dwóch z następujących celów: - jakość i strategia handlowa dla produktów danego obszaru w świetle prawdopodobnego rozwoju kosztów i rynków; - ulepszone wykorzystanie zasobów z poszanowaniem środowiska; - większa konkurencyjność. 2. Działając na zasadach współpracy określonej w ust. 1, właściwe władze, w możliwie największym stopniu, włączają się do przygotowania środków określonych w ust. 1 z grupami, zrzeszeniami i organizacjami w sektorze bananów, jak określono odpowiednio w art. 5, 7 i 8 oraz z techniczno-ekonomicznymi ośrodkami badawczymi. 3. W odniesieniu do środków w programach operacyjnych organizacja, podejmowanie decyzji i realizacja wykonywane są zgodnie z regulacjami obowiązującymi dla zarządzania funduszami strukturalnymi. Artykuł 11 W ramach współpracy między Komisją a władzami krajowymi i regionalnymi organizacje producentów, stowarzyszenia i grupy określone w art. 5, 7 i 8 mogą być proszone o przekazanie właściwym władzom swoich opinii w sprawie wprowadzenia w życie środków, jakie mają zostać zaproponowane. Artykuł 12 1. Rekompensata za wszelkie straty w dochodach przyznawana jest producentom wspólnotowym, którzy są członkami uznanej organizacji producentów, która wprowadza do obrotu we Wspólnocie banany spełniające ustanowione wspólne normy. Jednakże rekompensata może być wypłacona indywidualnemu producentowi, który z powodu szczególnej sytuacji, a w szczególności z powodu położenia geograficznego nie może wstąpić do organizacji producentów. 2. Maksymalna ilość bananów wyprodukowanych we Wspólnocie i wprowadzonych do obrotu, dla których może być wypłacona rekompensata, jest ustalona na 854000 ton (masy netto), dzieląc je następująco dla każdego regionu produkcyjnego we Wspólnocie: 1. 420000 ton dla Wysp Kanaryjskich, 2. 150000 ton dla Gwadelupy, 3. 219000 ton dla Martyniki, 4. 50000 ton dla Madery, Azorów i Algarve, 5. 15000 ton dla Krety i Lakonii. Ilość dla każdego regionu może być dostosowana w granicach maksymalnej ilości przewidzianej dla Wspólnoty. 3. Rekompensata obliczana jest na podstawie różnicy między: - "ryczałtowym dochodem odniesienia" dla bananów produkowanych i wprowadzonych do obrotu we Wspólnocie a - "przeciętnym dochodem z produkcji" uzyskanym na rynku wspólnotowym w ciągu przedmiotowego roku dla bananów produkowanych i wprowadzonych do obrotu we Wspólnocie. 4. "Ryczałtowym dochodem odniesienia" jest: - średnia cena bananów wyprodukowanych we Wspólnocie i wprowadzonych do obrotu w okresie odniesienia przed dniem 1 stycznia 1993 r., która określona zostanie zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27; - pomniejszona o średni koszt transportu i dostawy FOB. Zostanie on poddany przeglądowi przez Komisję przy ustalaniu pomocy, po trzech latach, by wziąć pod uwagę w szczególności wzrost wydajności i tendencje w różnych kategoriach jakości. 5. "Przeciętny dochód z produkcji" dla bananów wspólnotowych oblicza się każdego roku ze: - średniej ceny bananów produkowanych we Wspólnocie i wprowadzonych do obrotu w przedmiotowym roku, - pomniejszonej o średni koszt transportu i dostawy FOB. 6. Przed dniem 1 marca każdego roku Komisja określa pomoc wyrównawczą dla roku poprzedniego zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27. Pomoc dodatkowa jest przyznawana dla jednego lub więcej regionów produkcji, gdy średni dochód z produkcji jest znacznie niższy niż średni dochód wspólnotowy. 7. Zaliczki mogą być wypłacane, po złożeniu zabezpieczenia, na podstawie pomocy wyrównawczej przyznanej w poprzednim roku. 8. Komisja przeprowadza w 1993 r. tymczasowe badanie średniego dochodu z produkcji dla tego roku. Na podstawie tego badania Komisja może wypłacić zaliczki zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27. Artykuł 13 1. Jednorazowa premia może być przyznana producentom bananów we Wspólnocie, którzy zaprzestali produkcji bananów. 2. Przyznanie premii uwarunkowane jest pisemną zgodą otrzymującego, że: a) podejmuje się lub podjął jednorazowe działanie, które będzie miało miejsce w okresie określonym w 1993 r. lub 1994 r.; - wykarczowania wszystkich drzew bananowych w gospodarstwie, w którym obszar uprawy bananów jest mniejszy niż pięć hektarów; - wykarczowania połowy drzew bananowych w gospodarstwie, w którym obszar uprawy bananów wynosi pięć hektarów lub więcej; b) nie będzie uprawiał drzew bananowych w danym gospodarstwie przez okres dwudziestu lat począwszy od roku, w którym miało miejsce wykarczowanie. Obszary uprawy bananów po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz gospodarstwa mniejsze niż 0,2 hektara nie kwalifikują się do premii. 3. Premia wynosi 1000 ECU na hektar. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27 kwota ta może być dostosowana w celu uwzględnienia szczególnych warunków na niektórych obszarach. 4. Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27 Komisja może upoważnić Państwo Członkowskie do wyłączania z uprawnienia do premii z tytułu zaprzestania produkcji bananów producentów usytuowanych na obszarach, gdzie zanik tej uprawy mógłby mieć negatywne skutki, w szczególności dla utrzymania warunków mikroklimatycznych, glebowych lub środowiskowych albo krajobrazu. 5. Premia ta jest zgodna z przyznawaniem pomocy na mocy tytułu III rozporządzenia (EWG) nr 3763/91 [6], tytułu II rozporządzenia (EWG) nr 1600/92 [7] i tytułu III rozporządzenia nr 1601/92 [8] oraz z przyznawaniem pomocy strukturalnej na mocy rozporządzeń (EWG) nr 2052/88 [9] i (EWG) nr 4253/88 [10]. Artykuł 14 Szczegółowe zasady stosowania niniejszego tytułu przyjmowane są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27. Jednakże szczegółowe zasady stosowania art. 6 i 10 przyjmowane są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 29 rozporządzenia (EWG) nr 4253/88. TYTUŁ IV Wymiana handlowa z państwami trzecimi Artykuł 15 Niniejszy tytuł stosuje się jedynie do świeżych produktów objętych kodem CN ex0803, z wyłączeniem plantanów. Do celów niniejszego tytułu: 1. "tradycyjny przywóz z Państw AKP" oznacza ilości bananów ustalone w Załączniku, wywożone przez każde Państwo AKP, które tradycyjnie dokonuje wywozu bananów do Wspólnoty. Takie banany określane są jako "tradycyjne banany AKP"; 2. "nietradycyjny przywóz z Państw AKP" oznacza ilości bananów wywożone przez Państwa AKP, które przewyższają ilość określoną w ust. 1 powyżej. Takie banany określane są jako "nietradycyjne banany AKP"; 3. "przywóz z państw trzecich niebędących Państwami AKP" oznacza ilości wywożone przez inne państwa trzecie. Takie banany określane są jako "banany z państw trzecich"; 4. "banany wspólnotowe" oznaczają banany produkowane we Wspólnocie; 5. "rynek" i "wprowadzanie do obrotu" oznacza wprowadzanie do obrotu nieobejmujące udostępniania produktu konsumentowi końcowemu. Artykuł 16 1. Każdego roku prognoza bilansu dostaw przygotowywana jest w odniesieniu do produkcji i spożycia we Wspólnocie oraz przywozu i wywozu. 2. Prognoza bilansu dostaw przygotowana jest na podstawie: - dostępnych danych liczbowych dotyczących ilości bananów wprowadzonych do obrotu we Wspólnocie w ciągu poprzedniego roku, z podziałem według ich pochodzenia, - prognoz produkcji i obrotu bananami wspólnotowymi, - prognoz przywozu tradycyjnych bananów AKP, - prognoz spożycia opartych w szczególności na ostatnich tendencjach spożycia i zmian cen rynkowych. 3. Tam gdzie to konieczne, w szczególności dla wzięcia pod uwagę skutków wyjątkowych okoliczności wpływających na produkcję lub warunki przywozu, bilans może być dostosowany w ciągu roku gospodarczego. W takim przypadku kontyngent taryfowy przewidziany w art. 18 dostosowywany jest zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27. Artykuł 17 Wszelki przywóz bananów do Wspólnoty podlega wniesieniu pozwolenia na przywóz wydawanego przez Państwa Członkowskie na wniosek każdej zainteresowanej strony, niezależnie od miejsca jej siedziby we Wspólnocie, bez uszczerbku dla przepisów specjalnych ustanowionych dla wprowadzenia w życie art. 18 i 19. Pozwolenie na przywóz jest ważne w całej Wspólnocie. Poza przypadkami, gdy przyznane są odstępstwa na mocy procedury ustanowionej w art. 27, wydanie takich pozwoleń dokonywane jest z zastrzeżeniem wniesienia zabezpieczenia w celu zgodności z zobowiązaniem przywozu, na warunkach ustanowionych niniejszym rozporządzeniem w okresie ważności pozwolenia, które to zabezpieczenie przepada w całości lub częściowo, jeżeli transakcja nie jest przeprowadzona w tym okresie lub jest przeprowadzona tylko częściowo. Artykuł 18 1. Każdego roku ustanawiany jest kontyngent taryfowy w wysokości dwóch milionów ton (masy netto) dla przywozu bananów z państw trzecich i nietradycyjnych bananów AKP. W ramach kontyngentu taryfowego przywóz bananów z państw trzecich podlega opłacie wyrównawczej 100 ECU na tonę, a przywóz nietradycyjnych bananów AKP podlega zerowej stawce celnej. Na druga połowę 1993 r. wielkość kontyngentu taryfowego ustala się na 1 milion ton (masy netto). W przypadku gdy popyt wspólnotowy określony na podstawie bilansu dostaw, określonego w art. 16, wzrasta, w konsekwencji zwiększona zostaje wielkość kontyngentu, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27. W przypadku gdy to konieczne, dostosowanie to dokonywane jest przed dniem 30 listopada poprzedzającym dany rok gospodarczy. 2. Poza kontyngentem określonym w ust. 1, - przywóz nietradycyjnych bananów AKP podlega opłacie wyrównawczej 750 ECU na tonę, - przywóz bananów z państw trzecich podlega opłacie wyrównawczej 850 ECU na tonę. 3. Ilości bananów z państw trzecich i nietradycyjnych bananów AKP powrotnie wywożonych ze Wspólnoty nie są zaliczane do kontyngentu określonego w ust. 1 Artykuł 19 1. Kontyngent taryfowy ustanawiany jest od dnia 1 lipca 1993 r. na: a) 66,5 % dla kategorii podmiotów gospodarczych, które wprowadziły do obrotu banany z państw trzecich i/lub nietradycyjne banany AKP; b) 30 % dla kategorii podmiotów gospodarczych, które wprowadziły do obrotu banany wspólnotowe i/lub tradycyjne banany AKP; c) 3,5 % dla kategorii podmiotów gospodarczych posiadających siedzibę we Wspólnocie, które od 1992 r. rozpoczęły obrót bananami innymi niż banany wspólnotowe i/lub tradycyjne banany AKP. Możliwości przywozu na podstawie lit. a) i b) są dostępne dla podmiotów gospodarczych posiadających siedzibę we Wspólnocie, które wprowadziły do obrotu na swój własny rachunek minimalną ilość bananów powyższego pochodzenia, która zostanie określona. Dodatkowe kryteria, jakie mają spełniać podmioty gospodarcze, ustanawiane są zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 27. Państwa Członkowskie sporządzają wykaz importerów i średnią ilość dla podmiotu gospodarczego określonego w ust. 2. 2. Na podstawie odrębnych obliczeń dla każdej kategorii podmiotów gospodarczych określonych w ust. 1 lit. a) i b) każdy podmiot gospodarczy otrzymuje pozwolenia na przywóz na podstawie średnich ilości bananów, które sprzedał w ciągu trzech ostatnich lat, dla których dostępne są dane liczbowe. Dla kategorii podmiotów gospodarczych określonych w ust. 1 lit. a) ilości, jakie mają być brane pod uwagę, to sprzedaż bananów z państw trzecich i/lub nietradycyjnych bananów AKP. W przypadku podmiotów gospodarczych określonych w ust. 1 lit. b) brana jest pod uwagę sprzedaż tradycyjnych bananów AKP i/lub bananów wspólnotowych. Bananów z państw trzecich i/lub nietradycyjnych bananów AKP przywożonych na podstawie pozwoleń wydanych na mocy ust. 1 lit. b) nie bierze się pod uwagę dla określenia praw, jakie zostaną ustanowione na podstawie ust. 1 lit. a), tak by wstępny przydział pozwoleń między te dwie kategorie podmiotów gospodarczych pozostał identyczny. Na drugą połowę 1993 r. każdemu podmiotowi gospodarczemu wydaje się pozwolenia na podstawie połowy średniej rocznej ilości wprowadzonej do obrotu między 1989 r. a 1991 r. 3. Jeśli ilość wnioskowana przez nowe podmioty gospodarcze przekracza ilości ustalone na podstawie ust. 1 lit. c), każdy wniosek zostaje zmniejszony o równą wartość procentową. Wszelkie dostępne ilości zostają ponownie przydzielone podmiotom gospodarczym określonym w ust. 1 lit. a) i b) na warunkach ustanowionych za pomocą procedur określonych w art. 27. 4. Jeśli kontyngent taryfowy jest zwiększony, dodatkowa dostępna ilość zostaje przydzielona importerom w kategoriach określonych w ust. 1 zgodnie z poprzednimi ustępami. Artykuł 20 Zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27 Komisja przyjmuje i dostosowuje prognozę bilansu dostaw określoną w art. 16. Zgodnie z tą samą procedurą Komisja przyjmuje szczegółowe zasady wprowadzenia w życie przepisów niniejszego Tytułu. Zasady te mogą w szczególności obejmować: - dodatkowe środki dotyczące wydawania pozwoleń, ich terminu ważności, warunki regulujące zbywalność i niezbędny mechanizm zabezpieczenia; zasady te mogą zawierać także określenie okresu ponownego rozpatrzenia, - częstotliwość wydawania pozwoleń, - minimalną ilość bananów wprowadzonych do obrotu, jak określono w art. 19 ust. 1 akapit drugi. TYTUŁ V Przepisy ogólne Artykuł 21 1. Z wyjątkiem przypadku, gdy niniejsze rozporządzenie stanowi inaczej, - nakładanie jakichkolwiek opłat o skutku równoważnym do ceł, - stosowanie jakichkolwiek ograniczeń ilościowych lub środków o skutku równoważnym, jest zakazane przy przywozie produktów określonych w art. 1. 2. Kontyngent taryfowy ustanowiony w Protokole w sprawie kontyngentu taryfowego na przywóz bananów, załączonego do Konwencji Wykonawczej w sprawie Stowarzyszenia Krajów i Terytoriów Zamorskich ze Wspólnotą, przewidzianego w art. 136 Traktatu, zostaje zniesiony. Artykuł 22 Ogólne zasady interpretacji Wspólnej Taryfy Celnej oraz szczególne zasady jej stosowania stosuje się do klasyfikacji produktów objętych niniejszym rozporządzeniem. Nomenklatura taryfy wynikająca ze stosowania niniejszego rozporządzenia zawarta jest we Wspólnej Taryfie Celnej. Artykuł 23 1. Jeśli z powodu przywozu lub wywozu wspólnotowy rynek jednego lub więcej produktów wymienionych w art. 1 doświadcza poważnych zakłóceń lub jest nimi zagrożony, które mogą zagrażać celom określonym w art. 39 Traktatu, to w handlu z państwami trzecimi mogą być zastosowane odpowiednie środki, dopóki takie zakłócenie lub zagrożenie takim zakłóceniem nie ustanie. 2. Jeśli sytuacja wymieniona w ust. 1 wystąpi, Komisja, na wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, podejmuje decyzję dotyczącą niezbędnych środków; o środkach zawiadamia się Państwo Członkowskie i są one niezwłocznie stosowane. Jeśli Komisja otrzymuje wniosek od Państwa Członkowskiego, podejmuje decyzję w tej sprawie w ciągu trzech dni roboczych od otrzymania wniosku. 3. Środki, co do których Komisja podjęła decyzję, mogą być zgłaszane do Rady przez każde z Państw Członkowskich w ciągu trzech dni roboczych od dnia, w którym zostały o nich zawiadomione. Rada spotyka się niezwłocznie. Może ona, stanowiąc większością kwalifikowaną, zmienić lub uchylić przedmiotowe środki. 4. Uzgodnienia dotyczące stosowania niniejszego artykułu przyjmowane są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27. Artykuł 24 Z zastrzeżeniem odmiennych przepisów niniejszego rozporządzenia, art. 92–94 Traktatu stosuje się do produkcji i handlu produktami określonymi w art. 1. Artykuł 25 1. Środki ustanowione w art. 12 i 13 stanowią interwencję mającą na celu stabilizację rynków rolnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 729/70 z dnia 21 kwietnia 1970 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej [11]. 2. Środki ustanowione w art. 6 i 10 są częściowo finansowane przez Sekcję Orientacji EFOGR. 3. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu, w szczególności określenie warunków, jakie muszą zostać spełnione, zanim będzie mogła zostać wypłacona pomoc finansowa ze Wspólnoty, przyjmowane są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27. Artykuł 26 1. Ustanawia się Komitet Zarządzający ds. Bananów (zwany dalej "Komitetem"), który składa się z przedstawicieli Państw Członkowskich oraz któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji. 2. W ramach Komitetu głosy Państw Członkowskich są ważone zgodnie z art. 148 ust. 2 Traktatu. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu. Artykuł 27 1. W przypadku odniesienia do procedury ustanowionej w niniejszym artykule przewodniczący kieruje sprawę do Komitetu albo z własnej inicjatywy, albo na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego. 2. Przedstawiciel Komisji przedkłada projekt środków, jakie mają zostać podjęte. Komitet przekazuje swoją opinię w sprawie takich środków w terminie ustalonym przez przewodniczącego, stosownie do pilności rozpatrywanych spraw. Opinia przyjmowana jest większością ustanowioną w art. 148 ust. 2 Traktatu. 3. Komisja przyjmuje środki, które stosowane są niezwłocznie. Jednakże jeśli środki te nie są zgodne z opinią Komitetu, Komisja bezzwłocznie zawiadamia o tym Radę. W takim przypadku Komisja może odroczyć stosowanie środków, które przyjęła, na nie więcej niż jeden miesiąc od dnia takiego zawiadomienia. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może podjąć inną decyzję w terminie jednego miesiąca. Artykuł 28 Komitet może rozważyć każdą inną sprawę skierowaną do niego przez przewodniczącego albo z własnej inicjatywy, albo na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego. Artykuł 29 Państwa Członkowskie dostarczają Komisji informacje, których wymaga do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia, w szczególności dotyczące: - środków podjętych w celu stosowania i kontroli wspólnych norm jakości, - organizacji producentów, - treści i realizacji regionalnych ramowych programów w odniesieniu do bananów, - przepisów dotyczących zarządzania wszelką pomocą wyrównawczą, - wykazów podmiotów gospodarczych, - danych dotyczących produkcji i cen, - ilości bananów wspólnotowych, tradycyjnych bananów AKP, nietradycyjnych bananów AKP i bananów z państw trzecich wprowadzonych do obrotu na ich terytorium, - prognoz dotyczących produkcji i spożycia w następnym roku. Artykuł 30 Jeśli szczególne środki wymagane są począwszy od lipca 1993 r. w celu wsparcia przejścia od uzgodnień istniejących przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia do uzgodnień ustanowionych niniejszym rozporządzeniem oraz w szczególności w celu pokonania trudności o delikatnym charakterze, Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 27, podejmuje środki przejściowe, jakie uważa za niezbędne. Artykuł 31 W art. 1 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 1319/85: 1. Tiret drugie otrzymuje brzmienie: "— kontroli zgodności z normami jakości lub niektórymi wymogami jakości a) produktów wymienionych w załączniku II do rozporządzenia (EWG) nr 1035/72, które są wycofane z rynku zgodnie z art. 15 i 15a lub zakupione zgodnie z art. 19 i 19a tego rozporządzenia oraz b) produktów w sektorze bananów objętych rozporządzeniem Rady (EWG) nr 404/93 [12];" 2. Tiret czwarte otrzymuje brzmienie: "— weryfikacji rejestrowania cen określonych w art. 17 i 24 rozporządzenia (EWG) nr 1035/72." Artykuł 32 Nie później niż do końca trzeciego roku od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia oraz w każdym wypadku gdy ryczałtowy dochód odniesienia określony w art. 12 ust. 4 jest poddawany przeglądowi, Komisja przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie w sprawie funkcjonowania niniejszego rozporządzenia. Sprawozdanie to zawiera między innymi analizę rozwoju obrotów bananami wspólnotowymi, bananami z państw trzecich i bananami AKP od wprowadzenia w życie tych uzgodnień. Sprawozdaniu towarzyszą, tam gdzie to niezbędne, odpowiednie propozycje. Komisja ponownie składa sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 31 grudnia 2001 r. w sprawie funkcjonowania niniejszego rozporządzenia i dokonuje odpowiednich propozycji dotyczących nowych uzgodnień, które mają być stosowane po dniu 31 grudnia 2002 r. Artykuł 33 Niniejsze rozporządzanie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 1993 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich. Sporządzono w Brukseli, dnia 13 lutego 1993 r. W imieniu Rady B. Westh Przewodniczący [1] Dz.U. C 232 z 10.9.1992, str. 3. [2] Dz.U. C 21 z 25.1.1993. [3] Dz.U. C 19 z 25.1.1993, str. 99. [4] Dz.U. L 137 z 27.5.1985, str. 39. [5] Dz.U. 118 z 20.5.1972, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 1754/92 (Dz.U. L 180 z 1.7.1992, str. 23). [6] Dz.U. L 356 z 24.12.1991, str. 1. [7] Dz.U. L 173 z 27.6.1992, str. 1. [8] Dz.U. L 173 z 27.6.1992, str. 13. [9] Dz.U. L 185 z 15.7.1988, str. 9. [10] Dz.U. L 374 z 31.12.1988, str. 1. [11] Dz.U. L 94 z 28.4.1970, str. 13. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 2048/88 (Dz.U. L 185 z 15.7.1988, str. 1). [12] Dz.U. L 47 z 25.2.1993, str. 1. -------------------------------------------------- ZAŁĄCZNIK Tradycyjne ilości bananów z Państw AKP Masa netto/w tonach | Wybrzeże Kości Słoniowej | 155000 | Kamerun | 155000 | Surinam | 38000 | Somalia | 60000 | Jamajka | 105000 | St Lucia | 127000 | St Vincent i Grenadyny | 82000 | Dominika | 71000 | Belize | 40000 | Zielony Przylądek | 4800 | Grenada | 14000 | Madagaskar | 5900 | | 857700 | --------------------------------------------------