Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3975/87

z dnia 14 grudnia 1987 r.

ustanawiające procedurę stosowania reguł konkurencji do przedsiębiorstw w sektorze transportu lotniczego

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 87,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [2],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [3],

a także mając na uwadze co następuje:

reguły konkurencji tworzą część ogólnych postanowień Traktatu, które również odnoszą się do transportu lotniczego; zasady stosowania tych postanowień są zawarte w rozdziale dotyczącym reguł konkurencji lub powinny być ustanowione w trybie przewidzianej w nim procedury;

zgodnie z rozporządzeniem Rady nr 141 [4], rozporządzenia nr 17 [5] nie stosuje się do usług transportowych; rozporządzenie Rady (EWG) nr 1017/68 [6] stosuje się tylko do transportu lądowego; rozporządzenie Rady Nr 4056/86 [7] stosuje się tylko do transportu morskiego; w konsekwencji Komisja nie posiada obecnie środków, aby przeprowadzać bezpośrednie kontrole w przypadku podejrzenia naruszenia art. 85 i 86 Traktatu w transporcie lotniczym; Komisja nie posiada także własnych uprawnień do podejmowania decyzji lub stosowania sankcji koniecznych dla skutecznego przeciwdziałania takim naruszeniom;

transport lotniczy posiada właściwości, które są specyficzne dla tego sektora; międzynarodowy transport jest regulowany przez sieć bilateralnych umów między państwami, które określają warunki na podstawie których przewoźnicy, wskazani przez strony umów, mogą obsługiwać trasy pomiędzy ich terytoriami;

praktyki, które naruszają konkurencję w transporcie lotniczym między Państwami Członkowskimi, mogą mieć znaczny wpływ na handel między Państwami Członkowskimi; w tym celu jest pożądane, aby zostały ustalone zasady, na mocy których Komisja, działając w bliskiej i stałej współpracy z właściwymi organami Państw Członkowskich, mogła podejmować środki dla stosowania art. 85 i 86 Traktatu w międzynarodowym transporcie lotniczym pomiędzy lotniskami Wspólnoty;

takie rozporządzenie powinno zapewnić procedury, uprawnienia decyzyjne i sankcje dla zapewnienia zgodności z zakazami ustanowionymi w art. 85 ust. 1 i 86 Traktatu; w tym względzie trzeba wziąć pod uwagę proceduralne przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1017/68 wprowadzającego reguły konkurencji do transportu kolejowego, drogowego i żeglugi śródlądowej, które uwzględniają pewne charakterystyczne cechy transportu jako takiego;

przedsiębiorstwom należy przyznać prawo wysłuchania przez Komisję; a osobom trzecim, których interesów może dotyczyć decyzja, stworzyć wcześniej okazję do wypowiedzenia się oraz zapewnić możliwość szerokiego publikowania podjętych decyzji;

wszystkie decyzje wydawane przez Komisję na podstawie niniejszego rozporządzenia podlegają kontroli Trybunału Sprawiedliwości zgodnie z warunkami określonymi w Traktacie; ponadto, zgodnie z art. 172, koniecznym jest przyznanie Trybunałowi Sprawiedliwości nieograniczonej jurysdykcji w odniesieniu do decyzji, w których Komisja nakłada grzywny i okresowe kary pieniężne;

jest właściwe, aby wyłączyć spod zakazu ustanowionego w art. 85 ust. 1 pewne porozumienia, decyzje i praktyki uzgodnione, o ile ich wyłącznym celem i skutkiem jest osiągnięcie technicznych ulepszeń i współpracy;

mając na uwadze specyficzne cechy transportu lotniczego, w pierwszej kolejności same przedsiębiorstwa muszą badać, czy ich porozumienia, decyzje i praktyki uzgodnione są zgodne z regułami konkurencji i dlatego zobowiązanie przedsiębiorstw do ich zgłaszania Komisji nie jest obowiązkowe;

przedsiębiorstwa mogą zwrócić się do Komisji w celu uzyskania potwierdzenia, czy ich porozumienia, decyzje i praktyki uzgodnione są zgodne z prawem; w tym celu należy ustanowić uproszczoną procedurę;

niniejsze rozporządzenie nie przesądza o stosowaniu art. 90 Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustala szczegółowe zasady stosowania art. 85 i 86 Traktatu do usług transportu lotniczego.

2. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie tylko do międzynarodowego transportu lotniczego między portami lotniczymi Wspólnoty.

Artykuł 2

Wyłączenie niektórych porozumień technicznych

1. Zakaz ustanowiony w art. 85 ust. 1 Traktatu nie ma zastosowania do porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych wymienionych w Załączniku, jeżeli ich wyłącznym celem lub skutkiem jest osiągnięcie usprawnień lub współpracy technicznej. Lista ta nie jest wyłączna.

2. W razie potrzeby Komisja przedłoży Radzie propozycje w sprawie zmiany listy zawartej w Załączniku.

Artykuł 3

Postępowanie ze skargi lub z własnej inicjatywy Komisji

1. Komisja, działając na podstawie skargi lub z własnej inicjatywy, wszczyna postępowanie w celu doprowadzenia do zaniechania naruszania art. 85 ust. 1 lub art. 86 Traktatu.

Skargi mogą być wnoszone przez:

a) Państwa Członkowskie,

b) osoby fizyczne lub prawne, które wykażą uzasadniony interes.

2. Komisja, na wniosek odnośnych przedsiębiorstw lub związków przedsiębiorstw, może stwierdzić, że na podstawie art. 85 ust. l lub art. 86 Traktatu i biorąc pod uwagę znane jej okoliczności, nie ma powodu, aby podejmować działania przeciwko porozumieniu, decyzji lub praktyce uzgodnionej.

Artykuł 4

Wyniki postępowania ze skargi lub z inicjatywy własnej Komisji

1. W przypadku gdy Komisja stwierdzi, że nastąpiło naruszenie art. 85 ust. 1 lub art. 86 Traktatu, może, w formie decyzji, zażądać zaniechania naruszenia przez uczestniczące przedsiębiorstwa lub związki przedsiębiorstw.

Nie naruszając innych przepisów niniejszego rozporządzenia, Komisja może, przed wydaniem decyzji zgodnie z ust. l, skierować do odnośnych przedsiębiorstw lub związków przedsiębiorstw zalecenie zaniechania naruszenia.

2. W przypadku gdy Komisja, działając na podstawie wniesionej skargi, stwierdzi, że na podstawie przedstawionych dowodów nie ma podstaw do interwencji na mocy art. 85 ust. 1 lub 86 Traktatu w odniesieniu do porozumienia, decyzji lub praktyki uzgodnionej, wyda decyzję odrzucającą skargę jako bezzasadną.

3. Jeżeli Komisja, działając albo na podstawie wniesionej skargi, albo z własnej inicjatywy, stwierdzi, że porozumienie, decyzja lub praktyka uzgodniona spełnia przepisy zarówno art. 85 ust. 1 i art. 85 ust. 3 Traktatu, wyda decyzję stosującą art. 85 ust. 3. Decyzja ta określa datę, od której wchodzi ona w życie. Data ta może być datą wcześniejszą od daty decyzji.

Artykuł 5

Stosowanie art. 85 ust. 3 TraktatuUwagi

1. Przedsiębiorstwa i związki przedsiębiorstw żądające zastosowania art. 85 ust. 3 Traktatu w odniesieniu do porozumień, decyzji i praktyk uzgodnionych objętych przepisami art. 85 ust. 1, których są stronami, mogą wystąpić o to z wnioskiem do Komisji.

2. Jeżeli Komisja uzna wniosek za dopuszczalny i posiada wszystkie dostępne dowody, a przeciwko danemu porozumieniu, decyzji lub praktyce uzgodnionej nie zostało podjęte żadne działanie na podstawie art. 3, to opublikuje, najszybciej jak to jest możliwe, w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich streszczenie wniosku i wezwie wszystkie zainteresowane strony trzecie do złożenia uwag do Komisji w terminie 30 dni. Publikacja uwzględnia uzasadnione interesy przedsiębiorstw dotyczące ich tajemnic handlowych.

3. Jeżeli Komisja nie zawiadomi wnioskodawców w terminie 90 dni od daty takiej publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich o istnieniu poważnych wątpliwości co do stosowania art. 85 ust. 3, to porozumienie, decyzja lub praktyka uzgodniona jest wyłączona spod zakazu w zakresie, w jakim odpowiada charakterystyce podanej we wniosku, w okresie, który już upłynął i przez okres maksymalnie sześciu lat od daty publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Jeżeli Komisja stwierdzi po upływie 90 dni, ale przed upływem sześciu lat, że warunki zastosowania art. 85 ust. 3 nie są spełnione, wyda decyzję stwierdzającą, że zakaz określony w art. 85 ust. 1 ma zastosowanie. Decyzja może mieć skutek wsteczny, jeżeli zainteresowane strony podały nieprawdziwe informacje lub jeżeli nadużyły wyłączenia spod art. 85 ust. 1 lub naruszyły art. 86.

4. Komisja może zawiadomić o tym wnioskodawców zgodnie z ust. 3, akapit pierwszy; musi ich natomiast zawiadomić na żądaniePaństwa Członkowskiego w terminie 45 dni od daty wysłania do Państwa Członkowskiego wniosku zgodnie z art. 8 ust. 2. Żądanie musi być uzasadnione na gruncie okoliczności odnoszących się do reguł konkurencji zawartych w Traktacie.

Jeżeli stwierdzi ona, że spełnione są warunki art. 85 ust. 1 i art. 85 ust. 3, wyda decyzję stosującą art. 85 ust. 3. Decyzja określa datę, od której wchodzi ona w życie. Data ta może być datą wcześniejszą od daty wniosku.

Artykuł 6

Okres obowiązywania i cofnięcie decyzji wydanej na podstawie art. 85 ust. 3

1. Każda decyzja stosująca art. 85 ust. 3 Traktatu podjęta na podstawie art. 4 lub 5 niniejszego rozporządzenia określa okres, w jakim jest ważna; zazwyczaj okres ten nie jest krótszy niż sześć lat. Do decyzji mogą być dołączone obowiązki i warunki.

2. Decyzja może być na wniosek odnowiona, jeśli przesłanki art. 85 ust. 3 są nadal spełnione.

3. Komisja może decyzję cofnąć lub zmienić albo zakazać stronom określonych działań:

a) jeśli zmieniły się jakiekolwiek okoliczności faktyczne stanowiące podstawę wydania decyzji; lub

b) jeśli strony naruszają jeden z obowiązków powiązanych z decyzją; lub

c) jeśli decyzja opiera się na nieprawdziwych informacjach albo została wydana w wyniku podstępu; lub

d) jeśli strony nadużywają wyłączenia spod przepisów art. 85 ust. l Traktatu, przyznanego im decyzją.

W przypadkach, do których mają zastosowanie lit. b), c) i d), decyzja może być cofnięta ze skutkiem wstecz.

Artykuł 7

Właściwość

Z zastrzeżeniem kontroli decyzji Komisji przez Trybunał Sprawiedliwości, jest ona wyłącznie właściwa do stwierdzania, że art. 85 ust. l nie znajduje zastosowania zgodnie z art. 85 ust. 3 Traktatu.

Organy Państw Członkowskich zachowują kompetencje do decydowania, czy jakakolwiek sprawa podlega przepisom art. 85 ust. 1 lub art. 86, do czasu rozpoczęcia postępowania przez Komisję w celu podjęcia decyzji w danej sprawie lub wysłania zawiadomienia zgodnie z art. 5 ust. 3 akapit pierwszy niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 8

Współpraca z władzami Państw Członkowskich

1. Komisja prowadzi postępowanie określone w ust. l w ścisłej i stałej współpracy z właściwymi władzami Państw Członkowskich; mają one prawo do wyrażania stanowiska odnośnie dotego postępowania.

2. Komisja niezwłocznie przekazuje właściwym władzom Państw Członkowskich kopie skarg i wniosków oraz najważniejszych dokumentów wysłanych do niej lub wysłanych przez nią w trakcie postępowania.

3. Przed podjęciem każdej decyzji w wyniku postępowania na podstawie art. 3 lub decyzji na podstawie art. 5 ust. 3 akapit drugi, albo na podstawie art. 5 ust. 4 akapit drugi lub na podstawie art. 6, należy zasięgnąć opinii Komitetu Doradczego ds. Porozumień i Pozycji Dominujących w Transporcie Lotniczym. Również przed przyjęciem przepisów wykonawczych określonych w art. 19 należy zasięgnąć opinii Komitetu Doradczego.

4. Komitet Doradczy składa się z urzędników posiadających wiedzę w zakresie transportu lotniczego oraz porozumień ograniczających konkurencję i pozycji dominujących. Każde Państwo Członkowskie mianuje dwóch urzędników, którzy będą je reprezentować, z których każdy, w przypadku niemożliwości uczestniczenia, może być zastąpiony przez innego urzędnika.

5. Zasięgnięcie opinii następuje na wspólnym posiedzeniu zwoływanym przez Komisję; takie posiedzenie odbywa się najwcześniej czternaście dni od daty wysłania zawiadomienia o zwołaniu posiedzenia. Takie zawiadomienie, odnośnie do każdej rozpatrywanej sprawy, zawiera streszczenie sprawy wraz ze wskazaniem najważniejszych dokumentów oraz wstępny projekt decyzji.

6. Komitet Doradczy może wydać opinię bez względu na nieobecność któregokolwiek z jego członków lub ich zastępców. Sprawozdanie z wyników procedury zasięgnięcia opinii załącza się do projektu decyzji. Nie zostaje ono podane do wiadomości publicznej.

Artykuł 9

Żądanie informacji

1. Komisja, wykonując zadania powierzone jej na mocy niniejszego rozporządzenia, może zażądać wszelkich niezbędnych informacji od rządów i właściwych władz Państw Członkowskich oraz od przedsiębiorstw i związków przedsiębiorstw.

2. Jeśli Komisja skieruje wniosek o udzielenie informacji do przedsiębiorstwa lub związku przedsiębiorstw, przekazuje jednocześnie kopię tego żądania właściwym władzom Państwa Członkowskiego, na którego terytorium znajduje się siedziba przedsiębiorstwa lub związku przedsiębiorstw.

3. W swoim wniosku Komisja wskazuje podstawę prawną i cel wniosku oraz kary przewidziane w art. 15 ust. l lit. b) w przypadku udzielenia nieprawdziwych informacji.

4. Do udzielenia informacji są zobowiązani właściciele przedsiębiorstwa lub ich przedstawiciele, a w przypadku osób prawnych, spółek, firm lub stowarzyszeń niemających osobowości prawnej - osoby powołane do ich reprezentacji zgodnie z ustawą lub statutem.

5. Jeżeli przedsiębiorstwo lub związek przedsiębiorstw nie podadzą żądanych informacji w terminie wyznaczonym przez Komisję lub podadzą informacje niepełne, Komisja zażąda podania informacji w formie decyzji. Decyzja określa, jakie informacje są wymagane, wyznacza stosowny termin, w którym informacje mają być podane, oraz wskazuje na sankcje określone w art. 12 ust. 1 lit. b) i art. 13 ust. 1 lit. c) oraz na prawo poddania decyzji kontroli Trybunału Sprawiedliwości.

6. Komisja przekazuje jednocześnie kopię decyzji właściwym władzom Państw Członkowskich, na których terytorium znajduje się siedziba przedsiębiorstwa lub związku przedsiębiorstw.

Artykuł 10

Kontrole przeprowadzane przez władze Państw Członkowskich

1. Na żądanie Komisji, właściwe władze Państw Członkowskich przeprowadzają kontrole, które Komisja uważa za konieczne na podstawie art. 11 ust. l, albo których przeprowadzenie nakazała w decyzji zgodnie art. 11 ust. 3. Urzędnicy właściwych władz Państw Członkowskich odpowiedzialni za przeprowadzenie kontroli wykonują swoje uprawnienia, przedkładając pisemne upoważnienie właściwych władz tego Państwa Członkowskiego, na którego terytorium ma być przeprowadzona kontrola.

2. Urzędnicy Komisji, na wniosek Komisji lub na wniosek właściwych władz Państwa Członkowskiego, na którego obszarze ma być przeprowadzana kontrola, mogą wspierać urzędników tych władz przy wykonywaniu ich zadań.

Artykuł 11

Uprawnienia kontrolne Komisji

1. Przy wykonywaniu zadań przyznanych niniejszym rozporządzeniem Komisja może przeprowadzić wszelkie niezbędne kontrole w przedsiębiorstwach i związkach przedsiębiorstw. W tym zakresie upoważnieni urzędnicy Komisji są uprawnieni do:

a) kontrolowania ksiąg i innych dokumentów handlowych;

b) sporządzania kopii i wyciągów z ksiąg i dokumentów handlowych;

c) żądania ustnych wyjaśnień na miejscu;

d) wstępu do pomieszczeń, na teren i do pojazdów przedsiębiorstw.

2. Urzędnicy Komisji upoważnieni do przeprowadzenia takich kontroli wykonują swoje uprawnienia po przedstawieniu pisemnego upoważnienia wskazującego przedmiot i cel kontroli oraz kary określone w art. 12 ust. 1 lit. c) na wypadek gdy przedstawione księgi i inne dokumenty handlowe są niepełne. W stosownym czasie przed rozpoczęciem kontroli Komisja informuje właściwy organ Państwa Członkowskiego, na którego terytorium kontrola ma być przeprowadzona, o tej kontroli i o tożsamości upoważnionych urzędników.

3. Przedsiębiorstwa i związki przedsiębiorstw poddają się kontrolom nakazanym decyzją Komisji. W decyzji określa się przedmiot i cel kontroli, termin jej rozpoczęcia i kary przewidziane w art. 12 ust. l lit. c) oraz w art. 13 ust. l lit. d), a także prawo poddania decyzji kontroli Trybunału Sprawiedliwości.

4. Komisja podejmuje decyzje określone w ust. 3 po konsultacji z właściwymi władzami Państwa Członkowskiego, na którego terytorium ma być przeprowadzana kontrola.

5. Urzędnicy właściwych władz Państwa Członkowskiego, na którego terytorium ma być przeprowadzana kontrola, mogą na wniosek tego organu lub na wniosek Komisji wspierać urzędników Komisji przy wykonywaniu ich zadań.

6. Jeżeli przedsiębiorstwo sprzeciwia się przeprowadzeniu kontroli nakazanej na mocy niniejszego artykułu, zainteresowane Państwo Członkowskie udzieli niezbędnej pomocy urzędnikom upoważnionym przez Komisję w celu umożliwienia przeprowadzenia takiej kontroli. Państwa Członkowskie, po zasięgnięciu opinii Komisji, podejmą środki niezbędne w tym celu przed dniem 31 lipca 1989 r.

Artykuł 12

Grzywny

1. Komisja może, w formie decyzji, nakładać na przedsiębiorstwa i związki przedsiębiorstw grzywny w wysokości 100- 5000 jednostek rozliczeniowych, jeśli umyślnie lub na skutek niedbalstwa:

a) dostarczyły one nieprawdziwych lub wprowadzających w błąd informacji we wniosku, określonym w art. 3 ust. 2 lub w art. 5; lub

b) udzielają nieprawdziwych informacji żądanych zgodnie z art. 9 ust. 3 lub 5 lub nie udzielają informacji w terminie wyznaczonym w decyzji podjętej na podstawie art. 9 ust. 5; lub

c) w przypadku kontroli na podstawie art. 10 i 11 nie przedkładają wszystkich żądanych ksiąg albo innych dokumentów handlowych lub nie dopuszczają kontroli nakazanej w drodze decyzji zgodnie z art. 11 ust. 3.

2. Komisja może nałożyć, w drodze decyzji, na przedsiębiorstwa i związki przedsiębiorstw grzywnyw wysokości 1000-1000000 jednostek rozliczeniowych albo ponad tę kwotę do 10 % wartości osiągniętego w poprzednim roku gospodarczym obrotu każdego z przedsiębiorstw uczestniczących w naruszeniu, jeśli umyślnie lub przez niedbalstwo:

a) naruszają art. 85 ust. 1 lub art. 86 Traktatu;

b) naruszają obowiązki nałożone zgodnie z art. 6 ust. 1 niniejszego rozporządzenia.

Przy ustalaniu wysokości grzywny należy uwzględnić oprócz wagi naruszenia także okres trwania tego naruszenia.

3. Artykuł 8 stosuje się.

4. Decyzje wydawane na podstawie ust. 1 i 2 nie mają charakteru karno-prawnego.

5. Grzywny przewidziane w ust. 2 lit. a) nie są nakładane w odniesieniu do działań podjętych po wysłaniu wniosku do Komisji, ale przed jej decyzją stosującą art. 85 ust. 3 Traktatu pod warunkiem że należą one do działalności określonej we wniosku.

Ustępu 5 nie stosuje się, jeśli Komisja poinformowała dane przedsiębiorstwa, że na podstawie wstępnego badania, w jej opinii, spełnione są przesłanki art. 85 ust. l Traktatu i że zastosowanie art. 85 ust. 3 nie jest uzasadnione.

Artykuł 13

Okresowe kary pieniężne

1. Komisja może, w drodze decyzji, nakładać na przedsiębiorstwa i związki przedsiębiorstw okresowe kary pieniężne w wysokości 50-1000 jednostek rozliczeniowych za każdy dzień zwłoki, od chwili wskazanej w decyzji, w celu przymuszenia ich do:

a) zaniechania naruszania art. 85 ust. 1 lub art. 86 Traktatu, które Komisja nakazała na podstawie art. 4 niniejszego rozporządzenia;

b) zaniechania działania zakazanego na podstawie art. 6 ust. 3;

c) udzielania pełnych i prawdziwych informacji, których Komisja zażądała w decyzji wydanej na podstawie art. 9 ust. 5;

d) dopuszczania kontroli, nakazanej w drodze decyzji, wydanej na podstawie art. 11 ust. 3.

2. Jeżeli przedsiębiorstwa lub związki przedsiębiorstw spełniły obowiązek, dla spełnienia którego została nałożona okresowa kara pieniężna, Komisja może ustalić ostateczną wysokość okresowej kary pieniężnej na poziomie niższym od kwoty, która wynikałaby z pierwszej decyzji.

3. Artykuł 8 stosuje się.

Artykuł 14

Kontrola przez Trybunał Sprawiedliwości

Trybunał Sprawiedliwości ma nieograniczoną jurysdykcję w rozumieniu art. 172 Traktatu w odniesieniu do kontroli decyzji Komisji, w których nakładana jest grzywnalub okresowa kara pieniężna; może on nałożoną grzywnę lub okresową karę pieniężną uchylić, obniżyć lub podwyższyć.

Artykuł 15

Jednostka rozliczeniowa

Do celów stosowania art. 12-14 obowiązuje jednostka rozliczeniowa ecu, przewidziana przy sporządzaniu budżetu Wspólnoty zgodnie z art. 207 i 209 Traktatu.

Artykuł 16

Wysłuchanie stron i osób trzecich

1. Przed odmową wydania stwierdzenia wymienionego w art. 3 ust. 2 lub podjęciem decyzji na podstawie art. 4, art. 5 ust. 3 akapit drugi, art. 5 ust. 4, art. 6 ust. 3, art. 12 i art. 13, Komisja stworzy uczestniczącym przedsiębiorstwom lub związkom przedsiębiorstw możliwość bycia wysłuchanym w sprawach, co do których Komisja podnosi zarzuty.

2. Jeżeli Komisja lub właściwe władze Państw Członkowskich uważają to za niezbędne, mogą wysłuchać również inne osoby fizyczne lub prawne.

Wnioski o wysłuchanie złożone przez takie osoby zostaną uwzględnione, jeżeli wykażą one wystarczający interes.

3. Jeżeli Komisja zamierza wydać decyzję na podstawie art. 85 ust. 3 Traktatu, to opublikuje streszczenie odnośnych porozumień, decyzji lub praktyk uzgodnionych i wezwie wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia uwag w terminie przez nią określonym, który nie może być krótszy niż jeden miesiąc. Publikacje muszą uwzględniać uzasadnione interesy przedsiębiorstw w zachowaniu ich tajemnic handlowych.

Artykuł 17

Tajemnica zawodowa

1. Informacje uzyskane w wyniku stosowania art. 9 i 11, wykorzystuje się tylko do celów, w których żądano informacji lub prowadzano kontrolę.

2. Bez uszczerbku dla postanowień art. 16 i 18, Komisja oraz właściwe władze Państw Członkowskich oraz ich urzędnicy i inni pracownicy są zobowiązani do nie ujawniania informacji, uzyskanych w wyniku stosowania niniejszego rozporządzenia, i które ze względu na swój charakter chronione są tajemnicą zawodową.

3. Postanowienia ust. l i 2 nie sprzeciwiają się publikowaniu przeglądów lub zestawień, które nie zawierają danych o poszczególnych przedsiębiorstwach lub związkach przedsiębiorstw.

Artykuł 18

Publikowanie decyzji

1. Komisja publikuje decyzje, które wydaje na podstawie art. 3 ust. 2, art. 4, art. 5 ust. 3 akapit drugi, art. 5 ust. 4 i art. 6 ust. 3.

2. W publikacji podaje się strony i istotną treść decyzji; należy uwzględnić uzasadnione interesy przedsiębiorstw w ochronie ich tajemnic handlowych.

Artykuł 19

Przepisy wykonawcze

Komisja jest upoważniona do uchwalenia przepisów wykonawczych dotyczących formy, treści i innych elementów skarg na podstawie art. 3, wniosków na podstawie art. 3 ust. 2 i art. 5 i przesłuchań określonych w art. 16 ust. 1 i 2.

Artykuł 20

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1988 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 14 grudnia 1987 r.

W imieniu Rady

U. Ellemann-Jensen

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 182 z 9.7.1984, str. 2.

[2] Dz.U. C 182 z 19.7.1982, str. 120 oraz Dz.U. C 345 z 21.12.1987.

[3] Dz.U. C 77 z 21.3.1983, str. 20.

[4] Dz.U. 124 z 28.11.1962, str. 2751/62.

[5] Dz.U. 13 z 21.2.1962, str. 204/62.

[6] Dz.U. L 175 z 23.7.1968, str. 1.

[7] Dz.U. L 378 z 31.12.1986, str. 4.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

Wykaz określony w art. 2

a) wprowadzenie lub jednolite stosowanie obowiązkowych lub zalecanych norm technicznych, dotyczących statków powietrznych, części do statków powietrznych, wyposażenia i zaopatrzenia statków powietrznych, jeżeli takie normy zostały ustanowione przez organizację cieszącą się zwyczajowo uznaniem międzynarodowym albo przez producenta statków powietrznych lub ich wyposażenia;

b) wprowadzanie lub jednolite stosowanie obowiązkowych lub zalecanych norm dla urządzeń stałych w statkach powietrznych, jeśli takie normy zostały ustanowione przez organizację cieszącą się zwyczajowo uznaniem międzynarodowym;

c) wymiana, leasing, tworzenie wspólnej floty lub obsługa techniczna statków powietrznych, części do statków powietrznych, wyposażenia lub urządzeń stałych w statkach powietrznych w celu wykonywania usług lotniczych oraz wspólny zakup części do statków powietrznych, pod warunkiem że tego rodzaju porozumienia są zawierane na zasadzie niedyskryminacji;

d) wprowadzanie, eksploatacja i obsługa technicznych sieci łączności, pod warunkiem że tego rodzaju porozumienia są zawierane na zasadzie niedyskryminacji;

e) wymiana, gromadzenie lub szkolenie personelu w celach technicznych lub eksploatacyjnych;

f) organizacja i wykonywanie zastępczego transportu dla pasażerów, poczty i bagażu w przypadku awarii/opóźnienia statku powietrznego, udostępnionego albo poprzez wyczarterowanie, albo poprzez dostarczenie zastępczego statku powietrznego w oparciu o ustalenia wynikające z umowy;

g) organizacja i wykonywanie kolejnych lub uzupełniających lotniczych operacji transportowych oraz ustalenie i stosowanie łącznych stawek i warunków dotyczących takich działań;

h) konsolidacja przesyłek indywidualnych;

i) ustanowienie lub stosowanie jednolitych zasad dotyczących struktury i warunków regulujących stosowanie taryf transportowych, pod warunkiem że zasady takie nie ustalają bezpośrednio lub pośrednio stawek i warunków dotyczących transportu;

j) ustalenia organizacyjne w zakresie sprzedaży, potwierdzania i akceptacji biletów między przewoźnikami lotniczymi (łączenie linii), jak również stworzonych w tym celu systemów refundacji, wstępnej klasyfikacji i księgowości;

k) regulowanie i rozliczanie rachunków pomiędzy przewoźnikami lotniczymi za pośrednictwem izby rozrachunkowej, z uwzględnieniem usług koniecznych lub dodatkowych w danej sytuacji; regulowanie i rozliczanie rachunków między przewoźnikami lotniczymi i ich wyznaczonymi agentami przy pomocy zcentralizowanego i zautomatyzowanego planu lub systemu rozliczeń, z uwzględnieniem usług koniecznych lub dodatkowych w danej sytuacji.

--------------------------------------------------