Dyrektywa Rady

z dnia 22 marca 1977 r.

mająca na celu ułatwienie skutecznego korzystania przez prawników ze swobody świadczenia usług

(77/249/EWG)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 57 i 66,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [1],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [2],

a także mając na uwadze, co następuje:

zgodnie z Traktatem każde ograniczenie możliwości świadczenia usług, które wynika z obywatelstwa lub warunków związanych z miejscem zamieszkania, jest zabronione od zakończenia okresu przejściowego;

niniejsza dyrektywa odnosi się tylko do działań mających na celu ułatwienie skutecznego wykonywania działalności zawodowej prawnika świadczącego usługi; konieczne będzie podjęcie bardziej szczegółowych środków zmierzających do ułatwienia skutecznego korzystania z prawa do podejmowania działalności gospodarczej;

skuteczne korzystanie przez prawników ze swobody świadczenia usług wymaga od przyjmującego Państwa Członkowskiego uznania za prawników osoby wykonujące ten zawód w różnych Państwach Członkowskich;

ponieważ niniejsza dyrektywa dotyczy wyłącznie świadczenia usług i nie zawiera postanowień w sprawie wzajemnego uznawania dyplomów, osoba uprawniona, której dotyczy dyrektywa, ma obowiązek przyjęcia tytułu zawodowego używanego w Państwie Członkowskim, w którym osoba ta prowadzi działalność zawodową, w dalszej części dokumentu określanym jako "Państwo Członkowskie pochodzenia",

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

1. Niniejsza dyrektywa stosuje się, w zakresie i na warunkach w niej określonych, do działalności zawodowej wykonywanej przez prawnika w formie świadczenia usług. Niezależnie od wszelkich postanowień zawartych w niniejszej dyrektywie Państwa Członkowskie mogą zastrzec dla określonych grup prawników przygotowywanie dokumentów urzędowych, upoważniających do zarządzania majątkiem osób zmarłych bądź dotyczących ustanawiania lub przekazywania praw do nieruchomości.

w Belgii: | Avocat — Advocaat |

w Danii: | Advokat |

w Niemczech: | Rechtsanwalt |

we Francji: | Avocat |

w Irlandii: | Barrister Solicitor |

we Włoszech: | Avvocato |

w Luksemburgu: | Avocat-avoué |

w Holandii: | Advocaat |

w Zjednoczonym Królestwie: | Advocate Barrister Solicitor. |

2. Artykuł 2

Każde Państwo Członkowskie uzna za prawnika każdą osobę wykonującą czynności określone w art. 1 ust. 1, wymienioną w ust. 2 tego artykułu.

Artykuł 3

Każda osoba wymieniona w art. 1 powinna posługiwać się tytułem zawodowym wyrażonym w języku lub w jednym z języków Państwa Członkowskiego pochodzenia, z określeniem organizacji zawodowej, która upoważnia tę osobę do wykonywania zawodu lub sądu, przez który osoba ta jest upoważniona do wykonywania zawodu zgodnie z prawem tego państwa.

Artykuł 4

1. Czynności związane z reprezentowaniem lub obroną klienta w postępowaniu sądowym lub przed organami władzy państwowej będą wykonywane w każdym przyjmującym Państwie Członkowskim na warunkach określonych dla prawników prowadzących działalność zawodową w tym państwie, z wykluczeniem wszelkich warunków wymagających pobytu lub zarejestrowania się w organizacji zawodowej w tym państwie.

2. Prawnik wykonujący takie czynności przestrzega zasad regulaminu zawodowego przyjmującego Państwa Członkowskiego bez uszczerbku dla obowiązków, jakie na nim spoczywają w Państwie Członkowskim pochodzenia.

3. Gdy czynności te wykonywane są w Zjednoczonym Królestwie, "zasady regulaminu zawodowego przyjmującego Państwa Członkowskiego" oznaczają zasady regulaminu zawodowego obowiązujące prawników noszących tytuł "solicitor", w przypadku gdy wykonywanie tych czynności nie jest zastrzeżone dla prawników noszących tytuł "barrister" lub "advocate". W przeciwnym razie obowiązują zasady regulaminu zawodowego dotyczące "barristers" i "advocates". Natomiast w stosunku do prawników noszących tytuł "barrister" pochodzących z Irlandii zawsze będą obowiązywać zasady regulaminu zawodowego, które w Zjednoczonym Królestwie obowiązują prawników noszących tytuł "barrister" lub "advocate".

Gdy czynności te wykonywane są w Irlandii, "zasady regulaminu zawodowego przyjmującego Państwa Członkowskiego" oznaczają, o ile zasady te dotyczą ustnego przedstawienia sprawy w sądzie, zasady regulaminu zawodowego dotyczące prawników noszących tytuł "barrister". We wszystkich pozostałych przypadkach mają zastosowanie zasady regulaminu zawodowego obowiązujące prawników noszących tytuł "solicitor". Natomiast prawnicy noszący tytuł "barrister" i "advocate" ze Zjednoczonego Królestwa będą zawsze podlegać zasadom regulaminu zawodowego obowiązującym w Irlandii prawników noszących tytuł "barrister".

4. Prawnik wykonujący czynności odmienne od wymienionych w ust. 1 podlega warunkom i zasadom regulaminu zawodowego obowiązującego w Państwie Członkowskim pochodzenia, bez naruszenia zasad, bez względu na ich źródło, które obowiązują w tym zawodzie w przyjmującym Państwie Członkowskim, przede wszystkim zaś zasad, które dotyczą sprzeczności pomiędzy wykonywaniem czynności prawnika i wykonywaniem innych czynności w tym Państwie Członkowskim, zachowania tajemnicy zawodowej, zależności wobec innych prawników, zakazu występowania tego samego prawnika w imieniu stron o sprzecznych interesach oraz reklamy. Te zasady obowiązują tylko wtedy, gdy mogą być przestrzegane przez prawnika, który nie prowadzi działalności zawodowej w przyjmującym Państwie Członkowskim i w stopniu, w jakim ich przestrzeganie jest obiektywnie uzasadnione jako mogące zapewnić w tym Państwie Członkowskim prawidłowe wykonywanie czynności prawnika, powagę zawodu i poszanowanie zasad dotyczących sprzeczności w wykonywaniu czynności zawodowych.

Artykuł 5

Dla wykonywania czynności dotyczących reprezentowania oraz obrony klienta w postępowaniu sądowym każde Państwo Członkowskie może wymagać od prawników, o których mowa w art. 1, aby:

- zostali przedstawieni, zgodnie z miejscowymi zasadami lub zwyczajami, głównemu sędziemu i gdzie stosowne, właściwemu dziekanowi rady korporacji zawodowej w przyjmującym Państwie Członkowskim,

- współpracowali z prawnikiem, który wykonuje swój zawód w danej instytucji sądowniczej i który, w miarę potrzeb, będzie odpowiadać przed tą instytucją, lub też z "avoué" lub "procuratore" wykonującym swój zawód w tej instytucji.

Artykuł 6

Każde Państwo Członkowskie może wyłączyć prawników, którzy otrzymują wynagrodzenie i są zatrudniani przez instytucję publiczną lub prywatną, z wykonywania czynności związanych z reprezentowaniem lub obroną tej instytucji podczas postępowania sądowego, jeżeli prawnikom prowadzącym działalność zawodową w tym Państwie Członkowskim zabrania się wykonywania tych czynności.

Artykuł 7

1. Właściwe władze w przyjmującym Państwie Członkowskim mogą poprosić osobę świadczącą usługi, aby dowiodła swych kwalifikacji jako prawnik.

2. W przypadku niepodporządkowania się obowiązkom, które wymienione są w art. 4 i obowiązują w przyjmującym Państwie Członkowskim, właściwe organy tego państwa określą, zgodnie z własnymi zasadami i procedurami, konsekwencje takiego niepodporządkowania się i w tym celu mogą zdobyć każdą wymaganą informację zawodową dotyczącą osoby świadczącej usługi. Poinformują one właściwe organy w Państwie Członkowskim pochodzenia o każdej powziętej decyzji. Taka wymiana informacji nie będzie mieć wpływu na poufny charakter dostarczanych informacji.

Artykuł 8

1. Państwa Członkowskie wprowadzają w życie niezbędne środki w celu zastosowania się do niniejszej dyrektywy w ciągu dwóch lat od jej ogłoszenia i bezzwłocznie informują o tym Komisję.

2. Państwa Członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego, które przyjęły w dziedzinie regulowanej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 9

Dyrektywa niniejsza skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 marca 1977 r.

W imieniu Rady

Judith Hart

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 103 z 5.10.1972, str. 19 oraz Dz.U. C 53 z 8.3.1976, str. 33.

[2] Dz.U. C 36 z 28.3.1970, str. 37 oraz Dz.U. C 50 z 4.3.1976, str. 17.

--------------------------------------------------