Dziennik Urzędowy L 130 , 15/06/1970 P. 0001 - 0003
Specjalne wydanie fińskie: Rozdział 7 Tom 1 P. 0097
Specjalne wydanie duńskie: Seria I Rozdział 1970(II) P. 0309
Specjalne wydanie szwedzkie: Rozdział 7 Tom 1 P. 0097
Specjalne wydanie angielskie: Seria I Rozdział 1970(II) P. 0360
Specjalne wydanie greckie: Rozdział 07 Tom 1 P. 0135
Specjalne wydanie hiszpańskie: Rozdział 08 Tom 1 P. 0164
Specjalne wydanie portugalskie Rozdział 08 Tom 1 P. 0164
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 1107/70 z dnia 4 czerwca 1970 r. w sprawie przyznawania pomocy w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH, uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 75, 77 i 94, uwzględniając decyzję Rady z dnia 13 maja 1965 r. [1] w sprawie harmonizacji niektórych przepisów wpływających na konkurencję w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej, w szczególności jej art. 9, uwzględniając wniosek Komisji, uwzględniając opinię Zgromadzenia [2], uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [3], a także mając na uwadze, co następuje: zniesienie różnic mogących zakłócić warunki konkurencji na rynku transportu jest zasadniczym celem wspólnej polityki transportowej; w tym celu właściwe jest ustanowienie niektórych zasad dotyczących przyznawania pomocy w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej w zakresie, w którym pomoc taka w sposób szczególny dotyczy działalności tego sektora; artykuł 77 stwierdza, że zgodna jest z Traktatem pomoc, która odpowiada potrzebom koordynacji transportu lub jeśli stanowi zwrot za wywiązanie się z niektórych świadczeń nierozerwalnie związanych z pojęciem usługi publicznej; rozporządzenia Rady (EWG) nr 1192/69 i 1191/69 [4] z dnia 26 czerwca 1969 r. ustanowiły wspólne zasady i procedury płatności wyrównawczych wynikających odpowiednio z normalizowania rachunkowości przedsiębiorstw kolejowych i rekompensat w odniesieniu do obciążeń finansowych wynikających z zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej; konieczne staje się sprecyzowanie, nieujętych w niniejszym rozporządzeniu, przypadków i okoliczności, w jakich Państwa Członkowskie mogą podjąć środki koordynacyjne lub nałożyć zobowiązania nierozerwalnie związane z pojęciem usługi publicznej, w tym również udzielać pomocy zgodnie z art. 77 Traktatu; na mocy art. 8 decyzji Rady z dnia 13 maja 1965 r., państwo i władze publiczne powinny się wywiązywać ze swoich płatności wobec przedsiębiorstw kolejowych, objętych regułami wspólnotowymi; płatności dokonane dlatego, że harmonizacja, określona w art. 8, jeszcze nie została przeprowadzona, powinny zostać wyłączone z przepisów niniejszego rozporządzenia, określających kompetencje Państw Członkowskich przy podejmowaniu środków koordynacyjnych lub nakładaniu zobowiązań nierozerwalnie związanych z pojęciem usługi publicznej, która obejmuje przyznawanie pomocy na mocy art. 77 niniejszego Traktatu; z powodu szczególnego charakteru tych płatności wydaje się właściwe, zgodnie z art. 94 Traktatu, aby ustanowić specjalną procedurę w celu informowania Komisji o takich płatnościach; pożądane jest, aby nie stosować niektórych przepisów niniejszego rozporządzenia do środków podjętych przez Państwa Członkowskie przy realizacji systemu pomocy, co do którego Komisja przyjęła już stanowisko zgodnie z art. 77, 92 i 93 Traktatu; w celu wsparcia Komisji przy badaniu pomocy przyznanej dla transportu, należy stworzyć przy Komisji komitet doradczy, składający się z ekspertów, powołanych przez Państwa Członkowskie, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 Niniejsze rozporządzenie stosuje się do pomocy przyznawanej w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej, w takim zakresie, w jakim pomoc ta jest związana w ściśle określony sposób z działalnością w ramach tego sektora. Artykuł 2 Artykuły 92-94 Traktatu stosują się do pomocy przyznawanej w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej. Artykuł 3 Bez uszczerbku dla przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 1192/69 z dnia 26 czerwca 1969 r. w sprawie wspólnych zasadach normalizujących rachunkowość przedsiębiorstw kolejowych oraz rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 z dnia 26 czerwca 1969 r. w sprawie działania Państw Członkowskich dotyczącego zobowiązań związanych z pojęciem usługi publicznej w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej, Państwa Członkowskie nie podejmują żadnych środków koordynacyjnych ani nie nakładają zobowiązań związanych z pojęciem usługi publicznej, która obejmuje przyznawanie pomocy na podstawie art. 77 Traktatu, z wyjątkiem następujących przypadków lub okoliczności: 1. Koordynacja transportu: a) w momencie, kiedy pomoc przyznana przedsiębiorstwu kolejowemu, nieobjęta rozporządzeniem (EWG) nr 1192/69 jest przeznaczona jako rekompensata za dodatkowe obciążenia finansowe, nakładane na te przedsiębiorstwa w porównaniu z innymi przedsiębiorstwami transportowymi i które zaliczają się do jednej z rubryk normalizacji, wymienionych w tym rozporządzeniu; b) do chwili wejścia w życie wspólnych zasad w sprawie podziału kosztów infrastruktury, tam gdzie pomoc jest przyznana przedsiębiorstwom, które muszą ponosić wydatki związane z infrastrukturą, z której korzystają, podczas kiedy inne przedsiębiorstwa nie podlegają takiemu obciążeniu. Przy określaniu wysokości sumy pomocy przyznanej w ten sposób należy wziąć pod uwagę te koszty infrastruktury, których nie muszą ponosić konkurencyjne środki transportu; c) w momencie, kiedy celem pomocy jest promowanie: - badań nad bardziej oszczędnymi formami transportu i technologii dla całej Wspólnoty, albo - rozwoju bardziej oszczędnych form transportu i technologii dla całej Wspólnoty, Pomoc taka będzie ograniczona do etapu badawczo-rozwojowego i może nie obejmować handlowego wykorzystania takich form transportu i technologii; d) do chwili wejścia w życie reguł wspólnotowych w sprawie dostępu do rynku transportu tam, gdzie pomoc jest przyznawana jako środek tymczasowy i wyjątkowy w celu usunięcia, w ramach części planu reorganizacji, przerostów zdolności przewozowej, powodujących poważne problemy strukturalne, przyczyniając się do efektywniejszego zaspokojenia potrzeb rynku transportu. 2. Zwrot za wywiązywanie się z niektórych zobowiązań właściwych dla pojęcia usługi publicznej: do chwili wejścia w życie stosownych reguł wspólnotowych, w momencie kiedy dokonano płatności wobec przedsiębiorstw kolejowych, drogowych oraz transportu w żegludze śródlądowej w ramach rekompensaty zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych nałożonych na nie przez państwo lub władze publiczne i obejmujące albo: - zobowiązania taryfowe nieobjęte definicją podaną w art. 2 ust. 5 rozporządzenia (EWG) nr 1191/69; albo - przedsiębiorstwa transportowe lub działalności, do których rozporządzenie nie ma zastosowania. 3. Bez uszczerbku dla przepisów art. 75 ust. 3 Traktatu, Rada stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji może zmienić wykaz podany w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu. Artykuł 4 Do chwili wejścia w życie reguł wspólnotowych przyjętych na podstawie art. 8 decyzji Rady z dnia 13 maja 1965 r. i bez uszczerbku dla przepisów rozporządzenia (EWG) nr 1191/69 i rozporządzenia (EWG) nr 1192/69, przepisy art. 3 nie mają zastosowania do płatności państwa i władz publicznych wobec przedsiębiorstw kolejowych, podjętych z powodu jakiegokolwiek niepowodzenia w osiąganiu harmonizacji, jak określa art. 8, zasad regulujących rozliczenia finansowe między przedsiębiorstwami kolejowymi i państwami, celem takiej harmonizacji jest finansowa niezależność tych przedsiębiorstw. Artykuł 5 1. Informując Komisję, zgodnie z art. 93 ust. 3 Traktatu, o planach przyznania lub zmiany pomocy, Państwa Członkowskie przesyłają Komisji wszystkie informacje niezbędne do ustalenia, że taka pomoc jest zgodna z przepisami niniejszego rozporządzenia. 2. Pomoc, określona w art. 4, jest wyłączona z procedury przewidzianej w art. 93 ust. 3 Traktatu. Szczegóły takiej pomocy są przekazywane Komisji w postaci oceny na początku każdego roku i później, w postaci sprawozdania, po zakończeniu roku budżetowego. Artykuł 6 Niniejszym powołuje się komitet doradczy przy Komisji; komitet pomaga Komisji w badaniu pomocy przyznanej w transporcie kolejowym, drogowym i w żegludze śródlądowej. Przewodniczącym Komitetu jest przedstawiciel Komisji; komitet składa się z reprezentantów każdego Państwa Członkowskiego. Zawiadomienie o zebraniu komitetu jest doręczane nie później niż 10 dni przed terminem i zawiera szczegółowy porządek dzienny. Okres ten można skrócić w nagłych wypadkach. Działanie komitetu podlega art. 83 Traktatu. Komitet może badać i rozstrzygać o wszystkich kwestiach dotyczących niniejszego rozporządzenia i wszystkich innych przepisach o przyznawaniu pomocy w sektorze transportu. Komitet informowany jest o charakterze i wysokości kwot pomocy przyznanej przedsiębiorstwom transportowym oraz, ogólnie, o wszystkich istotnych szczegółach dotyczących takiej pomocy zaraz po zgłoszeniu się tych ostatnich do Komisji zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia. Artykuł 7 Przepisy art. 3 nie mają zastosowania do środków podjętych przez Państwo Członkowskie w celu wprowadzenia systemu pomocy, co do którego Komisja przyjęła już stanowisko, na podstawie art. 77, 92 i 93 Traktatu. Artykuł 8 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1971 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich. Sporządzono w Luksemburgu, dnia 4 czerwca 1970 r. W imieniu Rady A. Bertrand Przewodniczący [1] Dz.U. 88 z 24.5.1965, str. 1500/65. [2] Dz.U. 103 z 2.6.1967, str. 2050/67. [3] Dz.U. 178 z 2.8.1967, str. 18. [4] Dz.U. L 156 z 28.6.1969, str. 1. --------------------------------------------------