7.6.2016

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 202/132

Artykuł 191

(dawny artykuł 174 TWE)

1. Polityka Unii w dziedzinie środowiska przyczynia się do osiągania następujących celów:

—	zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska,

—	ochrony zdrowia ludzkiego,

—	ostrożnego i racjonalnego wykorzystywania zasobów naturalnych,

—	promowania na płaszczyźnie międzynarodowej środków zmierzających do rozwiązywania regionalnych lub światowych problemów w dziedzinie środowiska, w szczególności zwalczania zmian klimatu.

2. Polityka Unii w dziedzinie środowiska stawia sobie za cel wysoki poziom ochrony, z uwzględnieniem różnorodności sytuacji w różnych regionach Unii. Opiera się na zasadzie ostrożności oraz na zasadach działania zapobiegawczego, naprawiania szkody w pierwszym rzędzie u źródła i na zasadzie „zanieczyszczający płaci”.

W tym kontekście środki harmonizujące odpowiadające wymogom w dziedzinie ochrony środowiska obejmują, w odpowiednich przypadkach, klauzulę zabezpieczającą, która pozwala Państwom Członkowskim na podejmowanie, z pozagospodarczych względów związanych ze środowiskiem, środków tymczasowych, podlegających unijnej procedurze kontrolnej.

3. Przy opracowywaniu polityki w dziedzinie środowiska Unia uwzględnia:

—	dostępne dane naukowo-techniczne,

—	warunki środowiska w różnych regionach Unii,

—	potencjalne korzyści i koszty, które mogą wynikać z działania lub z zaniechania działania,

—	gospodarczy i społeczny rozwój Unii jako całości i zrównoważony rozwój jej regionów.

4. W zakresie swoich odpowiednich kompetencji Unia i Państwa Członkowskie współpracują z państwami trzecimi i właściwymi organizacjami międzynarodowymi. Warunki współpracy Unii mogą stanowić przedmiot umów między Unią i zainteresowanymi stronami trzecimi.

Poprzedni akapit nie narusza kompetencji Państw Członkowskich do negocjowania w organach międzynarodowych i zawierania umów międzynarodowych.