17.12.2007 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 306/1 |
TRAKTAT Z LIZBONY
ZMIENIAJĄCY TRAKTAT O UNII EUROPEJSKIEJ I TRAKTAT USTANAWIAJĄCY WSPÓLNOTĘ EUROPEJSKĄ
(2007/C 306/01)
PREAMBUŁA
JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL BELGÓW,
PREZYDENT REPUBLIKI BUŁGARII,
PREZYDENT REPUBLIKI CZESKIEJ,
JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA DANII,
PREZYDENT REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC,
PREZYDENT REPUBLIKI ESTOŃSKIEJ,
PREZYDENT REPUBLIKI GRECKIEJ,
JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL HISZPANII,
PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ,
PREZYDENT IRLANDII,
PREZYDENT REPUBLIKI WŁOSKIEJ,
PREZYDENT REPUBLIKI CYPRYJSKIEJ,
PREZYDENT REPUBLIKI ŁOTEWSKIEJ,
PREZYDENT REPUBLIKI LITEWSKIEJ,
JEGO KRÓLEWSKA WYSOKOŚĆ WIELKI KSIĄŻĘ LUKSEMBURGA,
PREZYDENT REPUBLIKI WĘGIERSKIEJ,
PREZYDENT REPUBLIKI MALTY,
JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA NIDERLANDÓW,
PREZYDENT FEDERALNY REPUBLIKI AUSTRII,
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
PREZYDENT REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ,
PREZYDENT RUMUNII,
PREZYDENT REPUBLIKI SŁOWENII,
PREZYDENT REPUBLIKI SŁOWACKIEJ,
PREZYDENT REPUBLIKI FINLANDII,
RZĄD KRÓLESTWA SZWECJI,
JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,
PRAGNĄC zakończyć rozpoczęty przez Traktat z Amsterdamu i Traktat z Nicei proces zwiększania efektywności i legitymacji demokratycznej Unii oraz poprawy spójności jej działań,
POSTANOWILI zmienić Traktat o Unii Europejskiej, Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską i Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej,
JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL BELGÓW,
Guy VERHOFSTADT
Premier
Karel DE GUCHT
Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT REPUBLIKI BUŁGARII,
Sergiej STANISZEW
Premier
Iwajło KAŁFIN
Wicepremier i Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT REPUBLIKI CZESKIEJ,
Mirek TOPOLÁNEK
Premier
Karel SCHWARZENBERG
Minister Spraw Zagranicznych
JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA DANII,
Anders Fogh RASMUSSEN
Premier
Per Stig MØLLER
Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT REPUBLIKI FEDERALNEJ NIEMIEC,
Dr Angela MERKEL
Kanclerz Federalny
Dr Frank-Walter STEINMEIER
Federalny Minister Spraw Zagranicznych i Wicekanclerz Federalny
PREZYDENT REPUBLIKI ESTOŃSKIEJ,
Andrus ANSIP
Premier
Urmas PAET
Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT IRLANDII,
Bertie AHERN
Premier (Taoiseach)
Dermot AHERN
Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT REPUBLIKI GRECKIEJ,
Konstantinos KARAMANLIS
Premier
Dora BAKOYANNIS
Minister Spraw Zagranicznych
JEGO KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓL HISZPANII,
José Luis RODRÍGUEZ ZAPATERO
Przewodniczący Rządu
Miguel Ángel MORATINOS CUYAUBÉ
Minister Spraw Zagranicznych i Współpracy
PREZYDENT REPUBLIKI FRANCUSKIEJ,
Nicolas SARKOZY
Prezydent
François FILLON
Premier
Bernard KOUCHNER
Minister Spraw Zagranicznych i Europejskich
PREZYDENT REPUBLIKI WŁOSKIEJ,
Romano PRODI
Prezes Rady Ministrów
Massimo D'ALEMA
Wiceprezes Rady Ministrów i Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT REPUBLIKI CYPRYJSKIEJ,
Tassos PAPADOPOULOS
Prezydent
Erato KOZAKOU-MARCOULLIS
Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT REPUBLIKI ŁOTEWSKIEJ,
Valdis ZATLERS
Prezydent
Aigars KALVĪTIS
Premier
Māris RIEKSTIŅŠ
Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT REPUBLIKI LITEWSKIEJ,
Valdas ADAMKUS
Prezydent
Gediminas KIRKILAS
Premier
Petras VAITIEKŪNAS
Minister Spraw Zagranicznych
JEGO KRÓLEWSKA WYSOKOŚĆ WIELKI KSIĄŻĘ LUKSEMBURGA,
Jean-Claude JUNCKER
Premier, Ministre d'État
Jean ASSELBORN
Minister Spraw Zagranicznych i do spraw Imigracji
PREZYDENT REPUBLIKI WĘGIERSKIEJ,
Ferenc GYURCSÁNY
Premier
Dr Kinga GÖNCZ
Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT MALTY,
The Hon Lawrence GONZI
Premier
The Hon Michael FRENDO
Minister Spraw Zagranicznych
JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA NIDERLANDÓW,
Dr J. P. BALKENENDE
Premier
M.J. M. VERHAGEN
Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT FEDERALNY REPUBLIKI AUSTRII,
Dr Alfred GUSENBAUER
Kanclerz Federalny
Dr Ursula PLASSNIK
Federalny Minister Spraw Europejskich i Międzynarodowych
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ,
Donald TUSK
Prezes Rady Ministrów
Radosław SIKORSKI
Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT REPUBLIKI PORTUGALSKIEJ,
José SÓCRATES CARVALHO PINTO DE SOUSA
Premier
Luís Filipe MARQUES AMADO
Minister Stanu, Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT RUMUNII,
Traian BĂSESCU
Prezydent
Cãlin POPESCU TĂRICEANU
Premier
Adrian CIOROIANU
Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT REPUBLIKI SŁOWENII,
Janez JANŠA
Premier
Dr Dimitrij RUPEL
Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT REPUBLIKI SŁOWACKIEJ,
Robert FICO
Premier
Ján KUBIŠ
Minister Spraw Zagranicznych
PREZYDENT REPUBLIKI FINLANDII,
Matti VANHANEN
Premier
Ilkka KANERVA
Minister Spraw Zagranicznych
RZĄD KRÓLESTWA SZWECJI,
Fredrik REINFELDT
Premier
Cecilia MALMSTRÖM
Minister do spraw Europejskich
JEJ KRÓLEWSKA MOŚĆ KRÓLOWA ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA WIELKIEJ BRYTANII I IRLANDII PÓŁNOCNEJ,
The Rt. Hon Gordon BROWN
Premier
The Rt. Hon David MILIBAND
Minister Stanu do spraw Zagranicznych i Wspólnoty Brytyjskiej
UZGODNILI, CO NASTĘPUJE:
ZMIANY WPROWADZONE DO TRAKTATU O UNII EUROPEJSKIEJ I TRAKTATU USTANAWIAJĄCEGO WSPÓLNOTĘ EUROPEJSKĄ
Artykuł 1
Traktat o Unii Europejskiej zmienia się zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.
PREAMBUŁA
1) |
W preambule wprowadza się następujące zmiany:
|
POSTANOWIENIA OGÓLNE
2) |
W artykule 1 wprowadza się następujące zmiany:
|
3) |
Dodaje się artykuł 1a w brzmieniu: „Artykuł 1a Unia opiera się na wartościach poszanowania godności osoby ludzkiej, wolności, demokracji, równości, państwa prawnego, jak również poszanowania praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości. Wartości te są wspólne Państwom Członkowskim w społeczeństwie opartym na pluralizmie, niedyskryminacji, tolerancji, sprawiedliwości, solidarności oraz na równości kobiet i mężczyzn.”. |
4) |
Artykuł 2 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 2 1. Celem Unii jest wspieranie pokoju, jej wartości i dobrobytu jej narodów. 2. Unia zapewnia swoim obywatelom przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości bez granic wewnętrznych, w której zagwarantowana jest swoboda przepływu osób, w powiązaniu z właściwymi środkami w odniesieniu do kontroli granic zewnętrznych, azylu, imigracji, jak również zapobiegania i zwalczania przestępczości. 3. Unia ustanawia rynek wewnętrzny. Działa na rzecz trwałego rozwoju Europy, którego podstawą jest zrównoważony wzrost gospodarczy oraz stabilność cen, społeczna gospodarka rynkowa o wysokiej konkurencyjności zmierzająca do pełnego zatrudnienia i postępu społecznego oraz wysoki poziom ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego. Wspiera postęp naukowo-techniczny. Zwalcza wyłączenie społeczne i dyskryminację oraz wspiera sprawiedliwość i ochronę socjalną, równość kobiet i mężczyzn, solidarność między pokoleniami i ochronę praw dziecka. Wspiera spójność gospodarczą, społeczną i terytorialną oraz solidarność między Państwami Członkowskimi. Szanuje swoją bogatą różnorodność kulturową i językową oraz czuwa nad ochroną i rozwojem dziedzictwa kulturowego Europy. 4. Unia ustanawia unię gospodarczą i walutową, której walutą jest euro. 5. W stosunkach zewnętrznych U nia umacnia i propaguje swoje wartości i interesy oraz wnosi wkład w ochronę swoich obywateli. Przyczynia się do pokoju, bezpieczeństwa, trwałego rozwoju Ziemi, do solidarności i wzajemnego szacunku między narodami, do swobodnego i uczciwego handlu, do wyeliminowania ubóstwa oraz do ochrony praw człowieka, w szczególności praw dziecka, a także do ścisłego przestrzegania i rozwoju prawa międzynarodowego, w szczególności zasad Karty Narodów Zjednoczonych. 6. Unia dąży do osiągnięcia swoich celów właściwymi środkami odpowiednio do zakresu kompetencji przyznanych jej na mocy Traktatów.”. |
5) |
Uchyla się artykuł 3 i dodaje się artykuł 3a w brzmieniu: „Artykuł 3a 1. Zgodnie z artykułem 3b wszelkie kompetencje nieprzyznane Unii w Traktatach należą do Państw Członkowskich. 2. Unia szanuje równość Państw Członkowskich wobec Traktatów, jak również ich tożsamość narodową, nierozerwalnie związaną z ich podstawowymi strukturami politycznymi i konstytucyjnymi, w tym w odniesieniu do samorządu regionalnego i lokalnego. Szanuje podstawowe funkcje państwa, zwłaszcza funkcje mające na celu zapewnienie jego integralności terytorialnej, utrzymanie porządku publicznego oraz ochronę bezpieczeństwa narodowego. W szczególności bezpieczeństwo narodowe pozostaje w zakresie wyłącznej odpowiedzialności każdego Państwa Członkowskiego. 3. Zgodnie z zasadą lojalnej współpracy Unia i Państwa Członkowskie wzajemnie się szanują i udzielają sobie wzajemnego wsparcia w wykonywaniu zadań wynikających z Traktatów. Państwa Członkowskie podejmują wszelkie środki ogólne lub szczególne właściwe dla zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z Traktatów lub aktów instytucji Unii. Państwa Członkowskie ułatwiają wypełnianie przez Unię jej zadań i powstrzymują się od podejmowania wszelkich środków, które mogłyby zagrażać urzeczywistnieniu celów Unii.”. |
6) |
Dodaje się artykuł 3b, który zastępuje artykuł 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, w brzmieniu: „Artykuł 3b 1. Granice kompetencji Unii wyznacza zasada przyznania. Wykonywanie tych kompetencji podlega zasadom pomocniczości i proporcjonalności. 2. Zgodnie z zasadą przyznania Unia działa wyłącznie w granicach kompetencji przyznanych jej przez Państwa Członkowskie w Traktatach do osiągnięcia określonych w nich celów. Wszelkie kompetencje nieprzyznane Unii w Traktatach należą do Państw Członkowskich. 3. Zgodnie z zasadą pomocniczości, w dziedzinach, które nie należą do jej wyłącznej kompetencji, Unia podejmuje działania tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim cele zamierzonego działania nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez Państwa Członkowskie, zarówno na poziomie centralnym, jak i regionalnym oraz lokalnym, i jeśli ze względu na rozmiary lub skutki proponowanego działania możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii. Instytucje Unii stosują zasadę pomocniczości zgodnie z Protokołem w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności. Parlamenty narodowe czuwają nad przestrzeganiem zasady pomocniczości zgodnie z procedurą przewidzianą w tym Protokole. 4. Zgodnie z zasadą proporcjonalności zakres i forma działania Unii nie wykraczają poza to, co jest konieczne do osiągnięcia celów Traktatów. Instytucje Unii stosują zasadę proporcjonalności zgodnie z Protokołem w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności.”. |
7) |
Uchyla się artykuły 4 i 5. |
8) |
Artykuł 6 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 6 1. Unia uznaje prawa, wolności i zasady określone w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej z 7 grudnia 2000 roku, w brzmieniu dostosowanym 12 grudnia 2007 roku w Strasburgu, która ma taką samą moc prawną jak Traktaty. Postanowienia Karty w żaden sposób nie rozszerzają kompetencji Unii określonych w Traktatach. Prawa, wolności i zasady zawarte w Karcie są interpretowane zgodnie z postanowieniami ogólnymi określonymi w tytule VII Karty regulującymi jej interpretację i stosowanie oraz z należytym uwzględnieniem wyjaśnień, o których mowa w Karcie, które określają źródła tych postanowień. 2. Unia przystępuje do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Przystąpienie do Konwencji nie narusza kompetencji Unii określonych w Traktatach. 3. Prawa podstawowe, zagwarantowane w europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz wynikające z tradycji konstytucyjnych wspólnych Państwom Członkowskim, stanowią część prawa Unii jako zasady ogólne prawa.”. |
9) |
W artykule 7 wprowadza się następujące zmiany:
|
10) |
Dodaje się nowy artykuł 7a w brzmieniu: „Artykuł 7a 1. Unia rozwija szczególne stosunki z państwami z nią sąsiadującymi, dążąc do utworzenia przestrzeni dobrobytu i dobrego sąsiedztwa, opartej na wartościach Unii i charakteryzującej się bliskimi i pokojowymi stosunkami opartymi na współpracy. 2. Do celów ustępu 1 Unia może zawierać specjalne umowy z zainteresowanymi państwami. Umowy te mogą obejmować wzajemne prawa i obowiązki, jak również przewidywać możliwość wspólnego prowadzenia działań. Ich wykonanie stanowi przedmiot okresowych uzgodnień.”. |
11) |
Postanowienia tytułu II włącza się do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, w wersji uwzględniającej zmiany wprowadzone do tego Traktatu, który staje się Traktatem o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. |
ZASADY DEMOKRATYCZNE
12) |
Tytuł II i artykuł 8 zastępuje się nowym nagłówkiem i nowymi artykułami 8–8c w brzmieniu: „TYTUŁ II POSTANOWIENIA O ZASADACH DEMOKRATYCZNYCH Artykuł 8 We wszystkich swoich działaniach Unia przestrzega zasady równości swoich obywateli, którzy są traktowani z jednakową uwagą przez jej instytucje, organy i jednostki organizacyjne. Obywatelem Unii jest każda osoba mająca przynależność Państwa Członkowskiego. Obywatelstwo Unii ma charakter dodatkowy w stosunku do obywatelstwa krajowego i nie zastępuje go. Artykuł 8a 1. Podstawą funkcjonowania Unii jest demokracja przedstawicielska. 2. Obywatele są bezpośrednio reprezentowani na poziomie Unii w Parlamencie Europejskim. Państwa Członkowskie są reprezentowane w Radzie Europejskiej przez swoich szefów państw lub rządów, a w Radzie przez swoje rządy; szefowie państw lub rządów i rządy odpowiadają demokratycznie przed parlamentami narodowymi albo przed swoimi obywatelami. 3. Każdy obywatel ma prawo uczestniczyć w życiu demokratycznym Unii. Decyzje są podejmowane w sposób jak najbardziej otwarty i zbliżony do obywatela. 4. Partie polityczne na poziomie europejskim przyczyniają się do kształtowania europejskiej świadomości politycznej i wyrażania woli obywateli Unii. Artykuł 8b 1. Za pomocą odpowiednich środków instytucje umożliwiają obywatelom i stowarzyszeniom przedstawicielskim wypowiadanie się i publiczną wymianę poglądów we wszystkich dziedzinach działania Unii. 2. Instytucje utrzymują otwarty, przejrzysty i regularny dialog ze stowarzyszeniami przedstawicielskimi i społeczeństwem obywatelskim. 3. Komisja Europejska prowadzi szerokie konsultacje z zainteresowanymi stronami w celu zapewnienia spójności i przejrzystości działań Unii. 4. Obywatele Unii w liczbie nie mniejszej niż milion, mający obywatelstwo znacznej liczby Państw Członkowskich, mogą podjąć inicjatywę zwrócenia się do Komisji Europejskiej o przedłożenie, w ramach jej uprawnień, odpowiedniego wniosku w sprawach, w odniesieniu do których, zdaniem obywateli, stosowanie Traktatów wymaga aktu prawnego Unii. Procedury i warunki wymagane w celu przedstawienia takiej inicjatywy określane są zgodnie z artykułem 21 akapit pierwszy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Artykuł 8c Parlamenty narodowe aktywnie przyczyniają się do prawidłowego funkcjonowania Unii:
|
INSTYTUCJE
13) |
Uchyla się postanowienia tytułu III. Tytuł III zastępuje się nowym nagłówkiem w brzmieniu: |
14) |
Artykuł 9 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 9 1. Unia dysponuje ramami instytucjonalnymi, które mają na celu propagowanie jej wartości, realizację jej celów, służenie jej interesom, interesom jej obywateli oraz interesom Państw Członkowskich, jak również zapewnianie spójności, skuteczności i ciągłości jej polityk oraz działań. Instytucjami Unii są:
2. Każda instytucja działa w granicach uprawnień przyznanych jej na mocy Traktatów, zgodnie z procedurami, na warunkach i w celach w nich określonych. Instytucje lojalnie ze sobą współpracują. 3. Postanowienia dotyczące Europejskiego Banku Centralnego i Trybunału Obrachunkowego, a także szczegółowe postanowienia dotyczące innych instytucji znajdują się w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. 4. Parlament Europejski, Rada i Komisja są wspomagane przez Komitet Ekonomiczno-Społeczny i Komitet Regionów, które pełnią funkcje doradcze.”. |
15) |
Dodaje się artykuł 9a w brzmieniu: „Artykuł 9a 1. Parlament Europejski pełni, wspólnie z Radą, funkcje prawodawczą i budżetową. Pełni funkcje kontroli politycznej i konsultacyjne zgodnie z warunkami przewidzianymi w Traktatach. Wybiera przewodniczącego Komisji. 2. W skład Parlamentu Europejskiego wchodzą przedstawiciele obywateli Unii. Ich liczba nie przekracza siedmiuset pięćdziesięciu, nie licząc przewodniczącego. Reprezentacja obywateli ma charakter degresywnie proporcjonalny, z minimalnym progiem sześciu członków na Państwo Członkowskie. Żadnemu Państwu Członkowskiemu nie można przyznać więcej niż dziewięćdziesiąt sześć miejsc. Rada Europejska przyjmuje jednomyślnie, z inicjatywy Parlamentu Europejskiego i po uzyskaniu jego zgody, decyzję określającą skład Parlamentu Europejskiego, z poszanowaniem zasad, o których mowa w akapicie pierwszym. 3. Członkowie Parlamentu Europejskiego są wybierani na pięcioletnią kadencję w powszechnych wyborach bezpośrednich, w głosowaniu wolnym i tajnym. 4. Parlament Europejski wybiera spośród swoich członków przewodniczącego i prezydium.”. |
16) |
Dodaje się artykuł 9b w brzmieniu: „Artykuł 9b 1. Rada Europejska nadaje Unii impulsy niezbędne do jej rozwoju i określa ogólne kierunki i priorytety polityczne. Rada Europejska nie pełni funkcji prawodawczej. 2. W skład Rady Europejskiej wchodzą szefowie państw lub rządów Państw Członkowskich, jak również jej przewodniczący oraz przewodniczący Komisji. W jej pracach uczestniczy wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. 3. Rada Europejska zbiera się dwa razy w ciągu półrocza, zwoływana przez jej przewodniczącego. Jeżeli wymaga tego porządek obrad, członkowie Rady Europejskiej mogą podjąć decyzję, aby każdemu z nich towarzyszył minister, a w przypadku przewodniczącego Komisji – członek Komisji. Jeżeli sytuacja tego wymaga, przewodniczący zwołuje nadzwyczajne posiedzenie Rady Europejskiej. 4. O ile Traktaty nie stanowią inaczej, Rada Europejska podejmuje decyzje w drodze konsensusu. 5. Rada Europejska wybiera swojego przewodniczącego większością kwalifikowaną na okres dwóch i pół roku; mandat przewodniczącego jest jednokrotnie odnawialny. W przypadku przeszkody lub poważnego uchybienia Rada Europejska może pozbawić przewodniczącego mandatu zgodnie z tą samą procedurą. 6. Przewodniczący Rady Europejskiej:
Przewodniczący Rady Europejskiej zapewnia na swoim poziomie oraz w zakresie swojej właściwości reprezentację Unii na zewnątrz w sprawach dotyczących wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, bez uszczerbku dla uprawnień wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. Przewodniczący Rady Europejskiej nie może sprawować krajowej funkcji publicznej.”. |
17) |
Dodaje się artykuł 9c w brzmieniu: „Artykuł 9c 1. Rada pełni, wspólnie z Parlamentem Europejskim, funkcje prawodawczą i budżetową. Pełni funkcje określania polityki i koordynacji zgodnie z warunkami przewidzianymi w Traktatach. 2. W skład Rady wchodzi jeden przedstawiciel szczebla ministerialnego z każdego Państwa Członkowskiego, upoważniony do zaciągania zobowiązań w imieniu rządu Państwa Członkowskiego, które reprezentuje, oraz do wykonywania prawa głosu. 3. O ile Traktaty nie stanowią inaczej, Rada stanowi większością kwalifikowaną. 4. Od 1 listopada 2014 roku większość kwalifikowaną stanowi co najmniej 55 % członków Rady, jednak nie mniej niż piętnastu z nich, reprezentujących Państwa Członkowskie, których łączna liczba ludności stanowi co najmniej 65 % ludności Unii. Mniejszość blokująca musi obejmować co najmniej czterech członków Rady, w przeciwnym razie uznaje się, że większość kwalifikowana została osiągnięta. Inne zasady dotyczące głosowania większością kwalifikowaną określone są w artykule 205 ustęp 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. 5. Postanowienia przejściowe dotyczące definicji większości kwalifikowanej, które obowiązują do 31 października 2014 roku, jak również postanowienia, które będą obowiązywać między 1 listopada 2014 roku a 31 marca 2017 roku, określone są w Protokole w sprawie postanowień przejściowych. 6. Rada zbiera się na posiedzenia w różnych składach, których wykaz przyjmowany jest zgodnie z artykułem 201b Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Rada do Spraw Ogólnych zapewnia spójność prac różnych składów Rady. Przygotowuje posiedzenia Rady Europejskiej i zapewnia ich ciągłość, w powiązaniu z przewodniczącym Rady Europejskiej i Komisją. Rada do Spraw Zagranicznych opracowuje działania zewnętrzne Unii na podstawie strategicznych kierunków określonych przez Radę Europejską oraz zapewnia spójność działań Unii. 7. Za przygotowanie prac Rady odpowiada Komitet Stałych Przedstawicieli Rządów Państw Członkowskich. 8. Posiedzenia Rady są jawne, kiedy Rada obraduje i głosuje nad projektem aktu prawodawczego. W tym celu każde posiedzenie Rady składa się z dwóch części, poświęconych odpowiednio: obradom nad aktami prawodawczymi Unii i działaniom o charakterze nieprawodawczym. 9. Prezydencję składów Rady, z wyjątkiem Rady do Spraw Zagranicznych, sprawują na zasadzie równej rotacji przedstawiciele Państw Członkowskich w Radzie, na warunkach określonych zgodnie z artykułem 201b Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.”. |
18) |
Dodaje się artykuł 9d w brzmieniu: „Artykuł 9d 1. Komisja wspiera ogólny interes Unii i podejmuje w tym celu odpowiednie inicjatywy. Czuwa ona nad stosowaniem Traktatów i środków przyjmowanych przez instytucje na ich podstawie. Nadzoruje stosowanie prawa Unii pod kontrolą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Wykonuje budżet i zarządza programami. Pełni funkcje koordynacyjne, wykonawcze i zarządzające, zgodnie z warunkami przewidzianymi w Traktatach. Z wyjątkiem wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz innych przypadków przewidzianych w Traktatach, zapewnia reprezentację Unii na zewnątrz. Podejmuje inicjatywy w zakresie rocznego i wieloletniego programowania Unii w celu osiągnięcia porozumień międzyinstytucjonalnych. 2. O ile Traktaty nie stanowią inaczej, akty prawodawcze Unii mogą zostać przyjęte wyłącznie na wniosek Komisji. Pozostałe akty są przyjmowane na wniosek Komisji, jeżeli Traktaty tak stanowią. 3. Kadencja Komisji wynosi pięć lat. Członkowie Komisji są wybierani ze względu na swe ogólne kwalifikacje i zaangażowanie w sprawy europejskie spośród osób, których niezależność jest niekwestionowana. Komisja jest całkowicie niezależna w wykonywaniu swoich zadań. Bez uszczerbku dla artykułu 9e ustęp 2, członkowie Komisji nie zwracają się o instrukcje ani ich nie przyjmują od żadnego rządu, instytucji, organu lub jednostki organizacyjnej. Powstrzymują się oni od podejmowania wszelkich działań niezgodnych z charakterem ich funkcji lub wykonywaniem ich zadań. 4. W skład Komisji mianowanej między datą wejścia w życie Traktatu z Lizbony a 31 października 2014 roku wchodzi jeden obywatel każdego Państwa Członkowskiego, przy czym skład ten obejmuje jej przewodniczącego i wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, który jest jednym z wiceprzewodniczących Komisji. 5. Od 1 listopada 2014 roku Komisja składa się z takiej liczby członków, w tym z jej przewodniczącego i wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, która odpowiada dwóm trzecim liczby Państw Członkowskich, chyba że Rada Europejska, stanowiąc jednomyślnie, podejmie decyzję o zmianie tej liczby. Członkowie Komisji są wybierani spośród obywateli Państw Członkowskich na podstawie systemu bezwzględnie równej rotacji pomiędzy Państwami Członkowskimi, który pozwala odzwierciedlić różnorodność demograficzną i geograficzną wszystkich Państw Członkowskich. System ten jest ustanawiany jednomyślnie przez Radę Europejską zgodnie z artykułem 211a Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. 6. Przewodniczący Komisji:
Członek Komisji składa rezygnację, jeżeli przewodniczący tego zażąda. Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa składa rezygnację, zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 9e ustęp 1, jeżeli przewodniczący tego zażąda. 7. Uwzględniając wybory do Parlamentu Europejskiego i po przeprowadzeniu stosownych konsultacji, Rada Europejska, stanowiąc większością kwalifikowaną, przedstawia Parlamentowi Europejskiemu kandydata na funkcję przewodniczącego Komisji. Kandydat ten jest wybierany przez Parlament Europejski większością głosów członków wchodzących w jego skład. Jeżeli nie uzyska on większości, Rada Europejska, stanowiąc większością kwalifikowaną, przedstawia, w terminie miesiąca, nowego kandydata, który jest wybierany przez Parlament Europejski zgodnie z tą samą procedurą. Rada, za wspólnym porozumieniem z wybranym przewodniczącym, przyjmuje listę pozostałych osób, które proponuje mianować członkami Komisji. Są oni wybierani na podstawie sugestii zgłaszanych przez Państwa Członkowskie, zgodnie z kryteriami przewidzianymi w ustępie 3 akapit drugi i w ustępie 5 akapit drugi. Przewodniczący, wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa i pozostali członkowie Komisji podlegają kolegialnie zatwierdzeniu w drodze głosowania przez Parlament Europejski. Na podstawie takiego zatwierdzenia Rada Europejska mianuje Komisję, stanowiąc większością kwalifikowaną. 8. Komisja ponosi kolegialnie odpowiedzialność przed Parlamentem Europejskim. Zgodnie z artykułem 201 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Parlament Europejski może uchwalić wotum nieufności w stosunku do Komisji. W przypadku uchwalenia wotum nieufności członkowie Komisji kolegialnie rezygnują ze swoich funkcji, a wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa rezygnuje z funkcji pełnionych w ramach Komisji.”. |
19) |
Dodaje się nowy artykuł 9e w brzmieniu: „Artykuł 9e 1. Rada Europejska, stanowiąc większością kwalifikowaną, za zgodą przewodniczącego Komisji, mianuje wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. Rada Europejska może zakończyć jego kadencję zgodnie z tą samą procedurą. 2. Wysoki przedstawiciel prowadzi wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa Unii. Przyczynia się, poprzez swoje propozycje, do opracowania tej polityki i realizuje ją działając z upoważnienia Rady. Dotyczy to także wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony. 3. Wysoki przedstawiciel przewodniczy Radzie do Spraw Zagranicznych. 4. Wysoki przedstawiciel jest jednym z wiceprzewodniczących Komisji. Czuwa nad spójnością działań zewnętrznych Unii. Odpowiada w ramach Komisji za jej obowiązki w dziedzinie stosunków zewnętrznych i koordynację innych aspektów działań zewnętrznych Unii. W wykonywaniu tych obowiązków w ramach Komisji, i tylko w odniesieniu do tych obowiązków, wysoki przedstawiciel podlega procedurom regulującym funkcjonowanie Komisji w zakresie, w jakim jest to zgodne z ustępami 2 i 3.”. |
20) |
Dodaje się artykuł 9f w brzmieniu: „Artykuł 9f 1. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej obejmuje Trybunał Sprawiedliwości, Sąd i sądy wyspecjalizowane. Zapewnia on poszanowanie prawa w wykładni i stosowaniu Traktatów. Państwa Członkowskie ustanawiają środki zaskarżenia niezbędne do zapewnienia skutecznej ochrony sądowej w dziedzinach objętych prawem Unii. 2. W skład Trybunału Sprawiedliwości wchodzi jeden sędzia z każdego Państwa Członkowskiego. Trybunał Sprawiedliwości jest wspomagany przez rzeczników generalnych. W skład Sądu wchodzi co najmniej jeden sędzia z każdego Państwa Członkowskiego. Sędziowie i rzecznicy generalni Trybunału Sprawiedliwości oraz sędziowie Sądu są wybierani spośród osób o niekwestionowanej niezależności, spełniających warunki określone w artykułach 223 i 224 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Są oni mianowani za wspólnym porozumieniem przez rządy Państw Członkowskich na okres sześciu lat. Ustępujący sędziowie i rzecznicy generalni mogą być ponownie mianowani. 3. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzeka zgodnie z Traktatami:
|
21) |
Postanowienia tytułu IV włącza się do Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w wersji uwzględniającej zmiany wprowadzone do tego Traktatu. |
WZMOCNIONA WSPÓŁPRACA
22) |
Tytuł IV otrzymuje nagłówek tytułu VII „POSTANOWIENIA O WZMOCNIONEJ WSPÓŁPRACY”, a artykuły 27a–27e, artykuły 40–40b i artykuły 43–45 zastępuje się artykułem 10 w poniższym brzmieniu, który zastępuje również artykuły 11 i 11a Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Te same artykuły zastępuje się jednocześnie artykułami 280a–280i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zgodnie z artykułem 2 punkt 278) niniejszego Traktatu. „Artykuł 10 1. Państwa Członkowskie, które pragną ustanowić między sobą wzmocnioną współpracę w ramach kompetencji niewyłącznych Unii, mogą korzystać w tym celu z jej instytucji i wykonywać te kompetencje, stosując odpowiednie postanowienia Traktatów, z zastrzeżeniem ograniczeń oraz zgodnie z procedurą określoną w niniejszym artykule i w artykułach 280a–280i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Celem wzmocnionej współpracy jest sprzyjanie realizacji celów Unii, ochrona jej interesów oraz wzmocnienie procesu jej integracji. Współpraca taka otwarta jest dla wszystkich Państw Członkowskich w dowolnym czasie, zgodnie z artykułem 280c Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. 2. Decyzję upoważniającą do podjęcia wzmocnionej współpracy Rada przyjmuje w ostateczności, jeżeli ustali, że cele takiej współpracy nie mogą zostać osiągnięte w rozsądnym terminie przez Unię jako całość, oraz pod warunkiem, że uczestniczy w niej co najmniej dziewięć Państw Członkowskich. Rada stanowi zgodnie z procedurą określoną w artykule 280d Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. 3. W obradach Rady mogą uczestniczyć wszystkie Państwa Członkowskie, jednak w głosowaniu biorą udział tylko członkowie Rady reprezentujący Państwa Członkowskie uczestniczące we wzmocnionej współpracy. Zasady głosowania przewidziane są w artykule 280e Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. 4. Akty przyjmowane w ramach wzmocnionej współpracy wiążą wyłącznie uczestniczące Państwa Członkowskie. Nie są one uważane za dorobek, który musi zostać przyjęty przez państwa kandydujące do przystąpienia do Unii.”. |
23) |
Nagłówek tytułu V otrzymuje brzmienie: „POSTANOWIENIA OGÓLNE O DZIAŁANIACH ZEWNĘTRZNYCH UNII I POSTANOWIENIA SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE WSPÓLNEJ POLITYKI ZAGRANICZNEJ I BEZPIECZEŃSTWA”. |
POSTANOWIENIA OGÓLNE O DZIAŁANIACH ZEWNĘTRZNYCH
24) |
Dodaje się nowy rozdział 1 i nowe artykuły 10a i 10b w brzmieniu: „ROZDZIAŁ 1 POSTANOWIENIA OGÓLNE O DZIAŁANIACH ZEWNĘTRZNYCH UNII Artykuł 10a 1. Działania Unii na arenie międzynarodowej oparte są na zasadach, które leżą u podstaw jej utworzenia, rozwoju i rozszerzenia oraz które zamierza wspierać na świecie: demokracji, państwa prawnego, powszechności i niepodzielności praw człowieka i podstawowych wolności, poszanowania godności ludzkiej, zasad równości i solidarności oraz poszanowania zasad Karty Narodów Zjednoczonych oraz prawa międzynarodowego. Unia dąży do rozwijania stosunków i budowania partnerstwa z państwami trzecimi oraz z organizacjami międzynarodowymi, regionalnymi lub światowymi, które wyznają zasady, o których mowa w akapicie pierwszym. Sprzyja ona wielostronnym rozwiązaniom wspólnych problemów, w szczególności w ramach Organizacji Narodów Zjednoczonych. 2. Unia określa i prowadzi wspólne polityki i działania oraz dąży do zapewnienia wysokiego stopnia współpracy we wszelkich dziedzinach stosunków międzynarodowych, w celu:
3. Unia szanuje zasady i dąży do osiągnięcia celów, o których mowa w ustępach 1 i 2, przy opracowywaniu i wprowadzaniu w życie jej działań zewnętrznych w różnych dziedzinach objętych niniejszym tytułem i częścią piątą Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, jak również zewnętrznych aspektów innych polityk Unii. Unia czuwa nad spójnością różnych dziedzin jej działań zewnętrznych oraz nad ich spójnością z innymi politykami Unii. Rada i Komisja, wspomagane przez wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, zapewniają tę spójność oraz współpracują w tym celu. Artykuł 10b 1. Na podstawie zasad i celów wymienionych w artykule 10a Rada Europejska określa strategiczne interesy i cele Unii. Decyzje Rady Europejskiej w sprawie strategicznych interesów i celów Unii dotyczą wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz innych dziedzin dotyczących działań zewnętrznych Unii. Decyzje te mogą dotyczyć stosunków Unii z określonym krajem lub regionem lub określonego tematu. Określają one ich czas trwania oraz środki, które mają zostać udostępnione przez Unię i Państwa Członkowskie. Rada Europejska stanowi jednomyślnie na zalecenie Rady przyjmowane przez nią na warunkach przewidzianych dla każdej dziedziny. Decyzje Rady Europejskiej są wprowadzane w życie zgodnie z procedurami przewidzianymi w Traktatach. 2. Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, oraz Komisja, w innych dziedzinach działań zewnętrznych, mogą przedkładać Radzie wspólne wnioski.”. |
WSPÓLNA POLITYKA ZAGRANICZNA I BEZPIECZEŃSTWA
25) |
Dodaje się nagłówki w brzmieniu: |
26) |
Dodaje się nowy artykuł 10c w brzmieniu: „Artykuł 10c Działania Unii na arenie międzynarodowej w rozumieniu niniejszego rozdziału opierają się na zasadach, dążą do osiągnięcia celów i są prowadzone zgodnie z postanowieniami ogólnymi, o których mowa w rozdziale 1.”. |
27) |
W artykule 11 wprowadza się następujące zmiany:
|
28) |
Artykuł 12 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 12 Unia prowadzi wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa poprzez:
|
29) |
W artykule 13 wprowadza się następujące zmiany:
|
30) |
Dodaje się nowy artykuł 13a w brzmieniu: „Artykuł 13a 1. Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, który przewodniczy Radzie do Spraw Zagranicznych, przyczynia się poprzez swoje propozycje do opracowania wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz zapewnia wykonanie decyzji przyjętych przez Radę Europejską i Radę. 2. Wysoki przedstawiciel reprezentuje Unię w zakresie spraw odnoszących się do wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Prowadzi w imieniu Unii dialog polityczny ze stronami trzecimi oraz wyraża stanowisko Unii w organizacjach międzynarodowych i na konferencjach międzynarodowych. 3. W wykonywaniu swojego mandatu, wysoki przedstawiciel jest wspomagany przez Europejską Służbę Działań Zewnętrznych. Służba ta współpracuje ze służbami dyplomatycznymi Państw Członkowskich i składa się z urzędników właściwych służb Sekretariatu Generalnego Rady i Komisji, jak również z personelu delegowanego przez krajowe służby dyplomatyczne. Organizację i zasady funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych określa decyzja Rady. Rada stanowi na wniosek wysokiego przedstawiciela po konsultacji z Parlamentem Europejskim i po uzyskaniu zgody Komisji.”. |
31) |
W artykule 14 wprowadza się następujące zmiany:
|
32) |
W artykule 15, na początku, wyrazy: „Rada przyjmuje wspólne stanowiska. Określają one …” zastępuje się wyrazami „Rada przyjmuje decyzje, które określają …”, a na końcu zdania wyrazy „wspólnymi stanowiskami” zastępuje się wyrazami „stanowiskami Unii”. |
33) |
Dodaje się artykuł 15a, który zastępuje się tekstem w brzmieniu artykułu 22, wraz z następującymi zmianami:
|
34) |
Dodaje się artykuł 15b, który zastępuje się tekstem w brzmieniu artykułu 23, wraz z następującymi zmianami:
|
35) |
W artykule 16 wprowadza się następujące zmiany:
|
36) |
Tekst artykułu 17 otrzymuje oznaczenie artykuł 28a, wraz ze zmianami zaznaczonymi poniżej w punkcie 49). |
37) |
W artykule 18 wprowadza się następujące zmiany:
|
38) |
W artykule 19 wprowadza się następujące zmiany:
|
39) |
W artykule 20 wprowadza się następujące zmiany:
|
40) |
W artykule 21 wprowadza się następujące zmiany:
|
41) |
Tekst artykułu 22 otrzymuje oznaczenie artykuł 15a; wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 33) powyżej. |
42) |
Tekst artykułu 23 otrzymuje oznaczenie artykuł 15b; wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 34) powyżej. |
43) |
Artykuł 24 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 24 Unia może zawierać umowy z jednym lub z większą liczbą państw lub z organizacjami międzynarodowymi w dziedzinach objętych niniejszym rozdziałem.”. |
44) |
W artykule 25 wprowadza się następujące zmiany:
|
45) |
Uchyla się artykuły 26 i 27. Dodaje się artykuły 25a i 25b, przy czym artykuł 25b zastępuje artykuł 47, w brzmieniu: „Artykuł 25a Zgodnie z artykułem 16b Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i na zasadzie odstępstwa od jego ustępu 2, Rada przyjmuje decyzję określającą zasady dotyczące ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych przez Państwa Członkowskie w wykonywaniu działań wchodzących w zakres zastosowania niniejszego rozdziału oraz zasady dotyczące swobodnego przepływu takich danych. Przestrzeganie tych zasad podlega kontroli niezależnych organów. Artykuł 25b Realizacja wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa nie narusza stosowania procedur oraz odpowiedniego zakresu uprawnień instytucji przewidzianych w Traktatach do wykonywania kompetencji Unii, o których mowa w artykułach 2b–2e Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Realizacja polityk, o których mowa w tych artykułach, nie narusza także stosowania procedur oraz odpowiedniego zakresu uprawnień instytucji przewidzianych w Traktatach do wykonywania kompetencji Unii na podstawie niniejszego rozdziału.”. |
46) |
Artykuły 27a–27e dotyczące wzmocnionej współpracy zastępuje się artykułem 10 zgodnie z punktem 22) powyżej. |
47) |
W artykule 28 wprowadza się następujące zmiany:
|
WSPÓLNA POLITYKA BEZPIECZEŃSTWA I OBRONY
48) |
Dodaje się nową sekcję 2 zatytułowaną: |
49) |
Dodaje się artykuł 28a, który otrzymuje brzmienie artykułu 17, wraz z następującymi zmianami:
|
50) |
Dodaje się nowe artykuły 28b–28e w brzmieniu: „Artykuł 28b 1. Misje, o których mowa w artykule 28a ustęp 1, przy prowadzeniu których Unia może użyć środków cywilnych i wojskowych, obejmują wspólne działania rozbrojeniowe, misje humanitarne i ratunkowe, misje wojskowego doradztwa i wsparcia, misje zapobiegania konfliktom i utrzymywania pokoju, misje zbrojne służące zarządzaniu kryzysowemu, w tym misje przywracania pokoju i operacje stabilizacji sytuacji po zakończeniu konfliktów. Wszystkie te misje mogą przyczyniać się do walki z terroryzmem, w tym poprzez wspieranie państw trzecich w zwalczaniu terroryzmu na ich terytoriach. 2. Rada przyjmuje decyzje dotyczące misji, o których mowa w ustępie 1, określając ich cel i zakres, jak również ogólne warunki ich przeprowadzania. Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, pod kierunkiem Rady oraz w ścisłym i stałym porozumieniu z Komitetem Politycznym i Bezpieczeństwa, czuwa nad koordynacją cywilnych i wojskowych aspektów tych misji. Artykuł 28c 1. W ramach decyzji przyjmowanych zgodnie z artykułem 28b, Rada może powierzyć przeprowadzenie misji grupie Państw Członkowskich, które wyrażą taką wolę i które dysponują zdolnościami wymaganymi dla tej misji. Te Państwa Członkowskie, wspólnie z wysokim przedstawicielem Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, uzgadniają między sobą sposób zarządzania misją. 2. Państwa Członkowskie uczestniczące w misji informują regularnie Radę o jej przebiegu z własnej inicjatywy lub na wniosek innego Państwa Członkowskiego. Jeżeli wykonanie misji spowoduje powstanie istotnych konsekwencji lub jeżeli wymaga zmiany celu, zakresu lub warunków misji określonych w decyzjach, o których mowa w ustępie 1, uczestniczące Państwa Członkowskie niezwłocznie informują o tym Radę. W takich przypadkach Rada przyjmuje niezbędne decyzje. Artykuł 28d 1. Europejska Agencja Obrony, o której mowa w artykule 28a ustęp 3, podlegająca Radzie, ma za zadanie:
2. Europejska Agencja Obrony jest otwarta dla wszystkich Państw Członkowskich pragnących uczestniczyć w jej pracach. Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, przyjmuje decyzję określającą statut, siedzibę i zasady funkcjonowania Agencji. Decyzja ta uwzględnia poziom faktycznego uczestnictwa w działaniach Agencji. W ramach Agencji tworzy się specjalne grupy skupiające Państwa Członkowskie uczestniczące we wspólnych projektach. Agencja wykonuje swoje działania, w miarę potrzeby, w powiązaniu z Komisją. Artykuł 28e 1. Państwa Członkowskie pragnące wziąć udział w stałej współpracy strukturalnej, o której mowa w artykule 28a ustęp 6, które spełniają kryteria i które przyjęły zobowiązania w zakresie zdolności wojskowych wymienione w Protokole w sprawie stałej współpracy strukturalnej, notyfikują swój zamiar Radzie i wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. 2. W terminie trzech miesięcy od notyfikacji, o której mowa w ustępie 1, Rada przyjmuje decyzję ustanawiającą stałą współpracę strukturalną i określającą listę uczestniczących Państw Członkowskich. Rada stanowi większością kwalifikowaną po konsultacji z wysokim przedstawicielem. 3. Każde Państwo Członkowskie, które na późniejszym etapie pragnie wziąć udział w stałej współpracy strukturalnej, notyfikuje swój zamiar Radzie i wysokiemu przedstawicielowi. Rada przyjmuje decyzję potwierdzającą udział zainteresowanego Państwa Członkowskiego, które spełnia kryteria i przyjmuje zobowiązania, o których mowa w artykułach 1 i 2 Protokołu w sprawie stałej współpracy strukturalnej. Rada stanowi większością kwalifikowaną po konsultacji z wysokim przedstawicielem. W głosowaniu biorą udział tylko członkowie Rady reprezentujący uczestniczące Państwa Członkowskie. Większość kwalifikowaną określa się zgodnie z artykułem 205 ustęp 3 litera a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. 4. Jeżeli uczestniczące Państwo Członkowskie przestało spełniać kryteria lub nie jest w stanie wypełniać zobowiązań, o których mowa w artykułach 1 i 2 Protokołu w sprawie stałej współpracy strukturalnej, Rada może przyjąć decyzję zawieszającą udział tego Państwa. Rada stanowi większością kwalifikowaną. W głosowaniu biorą udział tylko członkowie Rady reprezentujący uczestniczące Państwa Członkowskie, z wyjątkiem zainteresowanego Państwa Członkowskiego. Większość kwalifikowaną określa się zgodnie z artykułem 205 ustęp 3 litera a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. 5. Jeżeli uczestniczące Państwo Członkowskie pragnie wycofać się ze stałej współpracy strukturalnej, notyfikuje swoją decyzję Radzie, która przyjmuje do wiadomości, że uczestnictwo zainteresowanego Państwa Członkowskiego zakończyło się. 6. Decyzje i zalecenia Rady w ramach stałej współpracy strukturalnej, inne niż decyzje i zalecenia przewidziane w ustępach 2–5, są przyjmowane jednomyślnie. Do celów niniejszego ustępu jednomyślność stanowiona jest jedynie głosami przedstawicieli uczestniczących Państw Członkowskich.”. |
51) |
Artykuły 29–39 tytułu VI dotyczące współpracy sądowej w sprawach karnych i współpracy policyjnej zastępuje się postanowieniami części trzeciej tytuł IV rozdziały 1, 4 i 5 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Zgodnie z artykułem 2 punkty 64), 67) i 68) niniejszego Traktatu artykuł 29 zastępuje się artykułem 61 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, artykuł 30 zastępuje się artykułami 69f i 69g tego Traktatu, artykuł 31 zastępuje się artykułami 69a, 69b i 69d tego Traktatu, artykuł 32 zastępuje się artykułem 69h tego Traktatu, artykuł 33 zastępuje się artykułem 61e tego Traktatu i artykuł 36 zastępuje się artykułem 61d tego Traktatu. Skreśla się nagłówek tytułu, a jego oznaczenie liczbowe staje się oznaczeniem tytułu dotyczącego postanowień końcowych. |
52) |
Artykuły 40–40b tytułu VI oraz artykuły 43–45 tytułu VII, dotyczące wzmocnionej współpracy, zastępuje się artykułem 10, zgodnie z punktem 22) powyżej, i uchyla się tytuł VII. |
53) |
Uchyla się artykuły 41 i 42. |
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
54) |
Tytuł VIII dotyczący postanowień końcowych otrzymuje oznaczenie tytuł VI; w tytule tym oraz w artykułach 48, 49 i 53 wprowadza się zmiany, odpowiednio, zgodnie z punktami 56), 57) i 61) poniżej. Artykuł 47 zastępuje się artykułem 25b, zgodnie z punktem 45) powyżej, i uchyla się artykuły 46 i 50. |
55) |
Dodaje się nowy artykuł 46a w brzmieniu: „Artykuł 46a Unia ma osobowość prawną.”. |
56) |
Artykuł 48 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 48 1. Traktaty mogą być zmieniane zgodnie ze zwykłą procedurą zmiany. Mogą być też zmieniane zgodnie z uproszczonymi procedurami zmiany. 2. Rząd każdego Państwa Członkowskiego, Parlament Europejski lub Komisja mogą przedkładać Radzie propozycje zmiany Traktatów. Propozycje te mogą mieć na celu, między innymi, rozszerzenie lub ograniczenie kompetencji przyznanych Unii w Traktatach. Propozycje te są przekazywane przez Radę Radzie Europejskiej oraz notyfikowane parlamentom narodowym. 3. Jeżeli Rada Europejska, po konsultacji z Parlamentem Europejskim i Komisją, podejmie zwykłą większością decyzję, w której opowie się za rozpatrzeniem proponowanych zmian, przewodniczący Rady Europejskiej zwołuje konwent złożony z przedstawicieli parlamentów narodowych, szefów państw lub rządów Państw Członkowskich, Parlamentu Europejskiego i Komisji. W przypadku zmian instytucjonalnych w dziedzinie pieniężnej konsultowany jest również Europejski Bank Centralny. Konwent rozpatruje propozycje zmian i przyjmuje, w drodze konsensusu, zalecenie dla Konferencji przedstawicieli rządów Państw Członkowskich przewidzianej w ustępie 4. Rada Europejska może zwykłą większością, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, podjąć decyzję o nie zwoływaniu konwentu, jeżeli zakres proponowanych zmian nie uzasadnia jego zwołania. W takim przypadku Rada Europejska określa mandat Konferencji przedstawicieli rządów Państw Członkowskich. 4. Konferencję przedstawicieli rządów Państw Członkowskich zwołuje przewodniczący Rady w celu uchwalenia za wspólnym porozumieniem zmian, jakie mają zostać dokonane w Traktatach. Zmiany wchodzą w życie po ich ratyfikowaniu przez wszystkie Państwa Członkowskie, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi. 5. Jeżeli po upływie dwóch lat od podpisania traktatu zmieniającego Traktaty, został on ratyfikowany przez cztery piąte Państw Członkowskich i gdy jedno lub więcej Państw Członkowskich napotkało trudności w postępowaniu ratyfikacyjnym, sprawę kieruje się do Rady Europejskiej. 6. Rząd każdego Państwa Członkowskiego, Parlament Europejski lub Komisja mogą przedkładać Radzie Europejskiej propozycje dotyczące zmiany wszystkich lub części postanowień części trzeciej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dotyczących wewnętrznych polityk i działań Unii. Rada Europejska może przyjąć decyzję zmieniającą wszystkie lub część postanowień części trzeciej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Rada Europejska stanowi jednomyślnie po konsultacji z Parlamentem Europejskim i Komisją oraz z Europejskim Bankiem Centralnym w przypadkach zmian instytucjonalnych w dziedzinie pieniężnej. Decyzja ta wchodzi w życie dopiero po jej zatwierdzeniu przez Państwa Członkowskie, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi. Decyzja, o której mowa w akapicie drugim, nie może zwiększyć kompetencji przyznanych Unii w Traktatach. 7. Jeżeli Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej lub tytuł V niniejszego Traktatu przewiduje, że Rada stanowi jednomyślnie w danej dziedzinie lub w danym przypadku, Rada Europejska może przyjąć decyzję upoważniającą Radę do stanowienia większością kwalifikowaną w tej dziedzinie lub w tym przypadku. Niniejszego akapitu nie stosuje się do decyzji mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne. Jeżeli Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej przewiduje, że akty prawodawcze przyjmowane są przez Radę zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, Rada Europejska może przyjąć decyzję zezwalającą na przyjęcie takich aktów zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą. Wszelkie inicjatywy podejmowane przez Radę Europejską na podstawie akapitu pierwszego lub drugiego są przekazywane parlamentom narodowym. W przypadku gdy parlament narodowy notyfikuje swój sprzeciw w terminie sześciu miesięcy od takiego przekazania, decyzja, o której mowa w akapicie pierwszym lub drugim, nie zostaje przyjęta. W przypadku braku sprzeciwu Rada Europejska może przyjąć taką decyzję. W celu przyjęcia decyzji, o których mowa w akapicie pierwszym lub drugim, Rada Europejska stanowi jednomyślnie po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, wyrażonej przez większość członków wchodzących w jego skład.”. |
57) |
W artykule 49 akapit pierwszy wprowadza się następujące zmiany:
|
58) |
Dodaje się nowy artykuł 49a w brzmieniu: „Artykuł 49a 1. Każde Państwo Członkowskie może, zgodnie ze swoimi wymogami konstytucyjnymi, podjąć decyzję o wystąpieniu z Unii. 2. Państwo Członkowskie, które podjęło decyzję o wystąpieniu, notyfikuje swój zamiar Radzie Europejskiej. W świetle wytycznych Rady Europejskiej Unia prowadzi negocjacje i zawiera z tym Państwem umowę określającą warunki jego wystąpienia, uwzględniając ramy jego przyszłych stosunków z Unią. Umowę tę negocjuje się zgodnie z artykułem 188n ustęp 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Jest ona zawierana w imieniu Unii przez Radę, stanowiącą większością kwalifikowaną po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego. 3. Traktaty przestają mieć zastosowanie do tego Państwa od dnia wejścia w życie umowy o wystąpieniu lub, w przypadku jej braku, dwa lata po notyfikacji, o której mowa w ustępie 2, chyba że Rada Europejska w porozumieniu z danym Państwem Członkowskim podejmie jednomyślnie decyzję o przedłużeniu tego okresu. 4. Do celów ustępów 2 i 3 członek Rady Europejskiej i Rady reprezentujący występujące Państwo Członkowskie nie bierze udziału w obradach ani w podejmowaniu decyzji Rady Europejskiej i Rady dotyczących tego Państwa. Większość kwalifikowaną określa się zgodnie z artykułem 205 ustęp 3 litera b) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. 5. Jeżeli Państwo, które wystąpiło z Unii, zwraca się o ponowne przyjęcie, jego wniosek podlega procedurze, o której mowa w artykule 49.”. |
59) |
Dodaje się artykuł 49b w brzmieniu: „Artykuł 49b Protokoły i załączniki załączone do Traktatów stanowią ich integralną część.”. |
60) |
Dodaje się artykuł 49c w brzmieniu: „Artykuł 49c 1. Traktaty stosuje się do Królestwa Belgii, Republiki Bułgarii, Republiki Czeskiej, Królestwa Danii, Republiki Federalnej Niemiec, Republiki Estońskiej, Irlandii, Republiki Greckiej, Królestwa Hiszpanii, Republiki Francuskiej, Republiki Włoskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Wielkiego Księstwa Luksemburga, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Królestwa Niderlandów, Republiki Austrii, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Portugalskiej, Rumunii, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej, Republiki Finlandii, Królestwa Szwecji oraz Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. 2. Terytorialny zakres stosowania Traktatów określony jest szczegółowo w artykule 311a Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.”. |
61) |
W artykule 53 wprowadza się następujące zmiany:
|
Artykuł 2
Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską zmienia się zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.
1) |
Nagłówek Traktatu otrzymuje brzmienie: „Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”. |
A. ZMIANY HORYZONTALNE
2) |
W całym Traktacie:
|
3) |
W następujących artykułach wyrazy „Rada, stanowiąc jednomyślnie” zastępuje się wyrazami „Rada, stanowiąc jednomyślnie zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą” i skreśla się wyrazy „na wniosek Komisji”:
|
4) |
W następujących artykułach po wszystkich formach gramatycznych wyrazu „Rada” dodaje się odpowiednią formę gramatyczną wyrazów „stanowiąc zwykłą większością”:
|
5) |
W następujących artykułach wyrazy „konsultacji z Parlamentem Europejskim” zastępuje się wyrazami „uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego”:
|
6) |
W następujących artykułach wszystkie formy gramatyczne wyrazu „instytucja” zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazów „instytucja, organ lub jednostka organizacyjna”, w stosownych przypadkach wraz z odpowiednim gramatycznym dostosowaniem danego zdania:
|
7) |
W następujących artykułach wszystkie formy gramatyczne wyrazów „Trybunał Sprawiedliwości” lub „Trybunał” zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazów „Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej”:
W następujących artykułach skreśla się wyraz „Sprawiedliwości” po wszystkich formach gramatycznych wyrazu „Trybunał”:
|
8) |
W następujących artykułach odesłanie do innego artykułu Traktatu zastępuje się następującym odesłaniem do artykułu Traktatu o Unii Europejskiej:
|
9) |
(nie dotyczy wersji polskiej). |
B. ZMIANY SZCZEGÓŁOWE
PREAMBUŁA
10) |
W motywie drugim wyraz „krajów” zastępuje się wyrazem „Państw”, a w motywie ostatnim preambuły wyrazy „POSTANOWILI ustanowić WSPÓLNOTĘ EUROPEJSKĄ i w tym celu powołali …” zastępuje się wyrazami „POWOŁALI …”. |
POSTANOWIENIA WSPÓLNE
11) |
Uchyla się artykuły 1 i 2. Dodaje się artykuł 1a w brzmieniu: „Artykuł 1a 1. Niniejszy Traktat organizuje funkcjonowanie Unii i określa dziedziny, granice i warunki wykonywania jej kompetencji. 2. Niniejszy Traktat oraz Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej są traktatami stanowiącymi podstawę Unii. Oba Traktaty, mające taką samą moc prawną, określane są mianem »Traktatów«.”. |
KATEGORIE I DZIEDZINY KOMPETENCJI
12) |
Dodaje się nowy tytuł i nowe artykuły 2a–2e w brzmieniu: „TYTUŁ I KATEGORIE I DZIEDZINY KOMPETENCJI UNII Artykuł 2a 1. Jeżeli Traktaty przyznają Unii wyłączną kompetencję w określonej dziedzinie, jedynie Unia może stanowić prawo oraz przyjmować akty prawnie wiążące, natomiast Państwa Członkowskie mogą to czynić wyłącznie z upoważnienia Unii lub w celu wykonania aktów Unii. 2. Jeżeli Traktaty przyznają Unii w określonej dziedzinie kompetencję dzieloną z Państwami Członkowskimi, Unia i Państwa Członkowskie mogą stanowić prawo i przyjmować akty prawnie wiążące w tej dziedzinie. Państwa Członkowskie wykonują swoją kompetencję w zakresie, w jakim Unia nie wykonała swojej kompetencji. Państwa Członkowskie ponownie wykonują swoją kompetencję w zakresie, w jakim Unia postanowiła zaprzestać wykonywania swojej kompetencji. 3. Państwa Członkowskie koordynują swoje polityki gospodarcze i zatrudnienia na zasadach przewidzianych w niniejszym Traktacie, do których określenia Unia ma kompetencję. 4. Zgodnie z postanowieniami Traktatu o Unii Europejskiej Unia ma kompetencję w zakresie określania i realizowania wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, w tym stopniowego określania wspólnej polityki obronnej. 5. W niektórych dziedzinach i na warunkach przewidzianych w Traktatach, Unia ma kompetencję w zakresie prowadzenia działań w celu wspierania, koordynowania lub uzupełniania działań Państw Członkowskich, nie zastępując jednak ich kompetencji w tych dziedzinach. Prawnie wiążące akty Unii przyjęte na podstawie postanowień Traktatów odnoszących się do tych dziedzin nie mogą prowadzić do harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich. 6. Zakres i warunki wykonywania kompetencji Unii określają postanowienia Traktatów odnoszące się do każdej dziedziny. Artykuł 2b 1. Unia ma wyłączne kompetencje w następujących dziedzinach:
2. Unia ma także wyłączną kompetencję do zawierania umów międzynarodowych, jeżeli ich zawarcie zostało przewidziane w akcie prawodawczym Unii lub jest niezbędne do umożliwienia Unii wykonywania jej wewnętrznych kompetencji lub w zakresie, w jakim ich zawarcie może wpływać na wspólne zasady lub zmieniać ich zakres. Artykuł 2c 1. Unia dzieli kompetencje z Państwami Członkowskimi, jeżeli Traktaty przyznają jej kompetencje, które nie dotyczą dziedzin określonych w artykułach 2b i 2e. 2. Kompetencje dzielone między Unią a Państwami Członkowskimi stosują się do następujących głównych dziedzin:
3. W dziedzinach badań, rozwoju technologicznego i przestrzeni kosmicznej Unia ma kompetencje do prowadzenia działań, w szczególności do określania i realizacji programów, jednakże wykonywanie tych kompetencji nie może doprowadzić do uniemożliwienia Państwom Członkowskim wykonywania ich kompetencji. 4. W dziedzinach współpracy na rzecz rozwoju i pomocy humanitarnej Unia ma kompetencje do prowadzenia działań i wspólnej polityki, jednakże wykonywanie tych kompetencji nie może doprowadzić do uniemożliwienia Państwom Członkowskim wykonywania ich kompetencji. Artykuł 2d 1. Państwa Członkowskie koordynują swoje polityki gospodarcze w ramach Unii. W tym celu Rada przyjmuje środki, w szczególności ogólne kierunki tych polityk. Do Państw Członkowskich, których walutą jest euro, stosuje się postanowienia szczególne. 2. Unia podejmuje środki w celu zapewnienia koordynacji polityk zatrudnienia Państw Członkowskich, w szczególności określając wytyczne dla tych polityk. 3. Unia może podejmować inicjatywy w celu zapewnienia koordynacji polityk społecznych Państw Członkowskich. Artykuł 2e Unia ma kompetencje do prowadzenia działań mających na celu wspieranie, koordynowanie lub uzupełnianie działań Państw Członkowskich. Do dziedzin takich działań o wymiarze europejskim należą:
|
POSTANOWIENIA OGÓLNE
13) |
Dodaje się tytuł i artykuł 2f w brzmieniu: „TYTUŁ II POSTANOWIENIA OGÓLNE Artykuł 2f Unia zapewnia spójność swoich poszczególnych polityk i działań, uwzględniając wszystkie swoje cele i zgodnie z zasadą przyznania kompetencji.”. |
14) |
Uchyla się artykuł 3 ustęp 1. W artykule 3 ustęp 2 wprowadza się następujące zmiany: wyrazy „… działaniach określonych w niniejszym artykule” zastępuje się wyrazami „swoich działaniach”, a ustęp ten pozbawia się oznaczenia. |
15) |
Tekst artykułu 4 otrzymuje oznaczenie artykuł 97b. Wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 85) poniżej. |
16) |
Uchyla się artykuł 5; zastępuje się go artykułem 3b Traktatu o Unii Europejskiej. |
17) |
Dodaje się artykuł 5a w brzmieniu: „Artykuł 5a Przy określaniu i realizacji swoich polityk i działań Unia bierze pod uwagę wymogi związane ze wspieraniem wysokiego poziomu zatrudnienia, zapewnianiem odpowiedniej ochrony socjalnej, zwalczaniem wyłączenia społecznego, a także z wysokim poziomem kształcenia, szkolenia oraz ochrony zdrowia ludzkiego.”. |
18) |
Dodaje się artykuł 5b w brzmieniu: „Artykuł 5b Przy określaniu i realizacji swoich polityk i działań Unia dąży do zwalczania wszelkiej dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub światopogląd, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.”. |
19) |
W artykule 6 skreśla się wyrazy „o których mowa w artykule 3,”. |
20) |
Dodaje się artykuł 6a, który otrzymuje brzmienie artykułu 153 ustęp 2. |
21) |
Dodaje się artykuł 6b, który otrzymuje brzmienie postanowienia Protokołu w sprawie dobrobytu zwierząt; wyrazy „wspólnotowej polityki rolnej i transportu” zastępuje się wyrazami „polityki rolnej, rybołówstwa i transportu Unii”; wyrazy „i badań” zastępuje się wyrazami „…, badań i rozwoju technologicznego oraz przestrzeni kosmicznej”, zaś po wyrazach „… w zakresie dobrobytu zwierząt” dodaje się wyrazy „jako istot zdolnych do odczuwania”. |
22) |
Uchyla się artykuły 7–10. Artykuły 11 i 11a zastępuje się artykułem 10 Traktatu o Unii Europejskiej i artykułami 280a–280i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej zgodnie z artykułem 1 punkt 22) niniejszego Traktatu i punktem 278) poniżej. |
23) |
Tekst artykułu 12 otrzymuje oznaczenie artykuł 16d. |
24) |
Tekst artykułu 13 otrzymuje oznaczenie artykuł 16e. Wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 33) poniżej. |
25) |
Tekst artykułu 14 otrzymuje oznaczenie artykuł 22a. Wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 41) poniżej. |
26) |
Tekst artykułu 15 otrzymuje oznaczenie artykuł 22b. Wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 42) poniżej. |
27) |
W artykule 16 wprowadza się następujące zmiany:
|
28) |
Dodaje się artykuł 16a, który otrzymuje brzmienie artykułu 255; wprowadza się w nim następujące zmiany:
|
29) |
Dodaje się artykuł 16b, który zastępuje artykuł 286, w brzmieniu: „Artykuł 16b 1. Każda osoba ma prawo do ochrony danych osobowych jej dotyczących. 2. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, określają zasady dotyczące ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii oraz przez Państwa Członkowskie w wykonywaniu działań wchodzących w zakres zastosowania prawa Unii, a także zasady dotyczące swobodnego przepływu takich danych. Przestrzeganie tych zasad podlega kontroli niezależnych organów. Zasady przyjęte na podstawie niniejszego artykułu pozostają bez uszczerbku dla zasad szczególnych przewidzianych w artykule 25a Traktatu o Unii Europejskiej.”. |
30) |
Dodaje się nowy artykuł 16c w brzmieniu: „Artykuł 16c 1. Unia szanuje status przyznany na mocy prawa krajowego kościołom i stowarzyszeniom lub wspólnotom religijnym w Państwach Członkowskich i nie narusza tego statusu. 2. Unia szanuje również status organizacji światopoglądowych i niewyznaniowych przyznany im na mocy prawa krajowego. 3. Uznając tożsamość i szczególny wkład tych kościołów i organizacji, Unia prowadzi z nimi otwarty, przejrzysty i regularny dialog.”. |
NIEDYSKRYMINACJA I OBYWATELSTWO
31) |
Nagłówek drugiej części otrzymuje brzmienie: „NIEDYSKRYMINACJA I OBYWATELSTWO UNII”. |
32) |
Dodaje się artykuł 16d, który otrzymuje brzmienie artykułu 12. |
33) |
Dodaje się artykuł 16e, który otrzymuje brzmienie artykułu 13; w ustępie 2 wyrazy „Jeżeli dla wsparcia działania podjętego przez Państwa Członkowskie w celu przyczyniania się do osiągnięcia celów określonych w ustępie 1, Rada, na zasadzie odstępstwa od ustępu 1, przyjmuje wspólnotowe środki zachęcające…” zastępuje się wyrazami „Na zasadzie odstępstwa od ustępu 1, dla wsparcia działania podjętego przez Państwa Członkowskie w celu przyczyniania się do osiągnięcia celów określonych w ustępie 1, Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, mogą przyjąć podstawowe zasady dotyczące unijnych środków zachęcających, …”, zaś wyrazy na końcu „…, stanowi ona zgodnie z procedurą określoną w artykule 251” skreśla się. |
34) |
W artykule 17 wprowadza się następujące zmiany:
|
35) |
W artykule 18 wprowadza się następujące zmiany:
|
36) |
W artykule 20 wyrazy „… ustanawiają między sobą niezbędne reguły oraz …” zastępuje się wyrazami „… przyjmują niezbędne przepisy i …”. Dodaje się nowy akapit w brzmieniu: „Rada, stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, może przyjąć dyrektywy ustanawiające środki w zakresie koordynacji i współpracy niezbędne dla ułatwienia tej ochrony.”. |
37) |
W artykule 21 dodaje się nowy akapit pierwszy w brzmieniu: „Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, przyjmują przepisy dotyczące procedur i warunków wymaganych do przedstawienia inicjatywy obywatelskiej w rozumieniu artykułu 8b Traktatu o Unii Europejskiej, w tym minimalnej liczby Państw Członkowskich, z których muszą pochodzić obywatele, którzy występują z taką inicjatywą.”. |
38) |
W artykule 22 akapit drugi wyrazy „… praw przewidzianych w niniejszej części, których przyjęcie zaleca Państwom Członkowskim, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi” zastępuje się tekstem w brzmieniu: „… praw wymienionych w artykule 17b ustęp 2. Przepisy te wchodzą w życie po ich zatwierdzeniu przez Państwa Członkowskie, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi”. |
39) |
W nagłówku części trzeciej po wyrazie „POLITYKI” dodaje się wyrazy „I DZIAŁANIA WEWNĘTRZNE”. |
RYNEK WEWNĘTRZNY
40) |
Na początku części trzeciej dodaje się tytuł I „RYNEK WEWNĘTRZNY”. |
41) |
Dodaje się artykuł 22a, który otrzymuje brzmienie artykułu 14. Ustęp 1 otrzymuje brzmienie: „1. Unia przyjmuje środki w celu ustanowienia lub zapewnienia funkcjonowania rynku wewnętrznego zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Traktatów.”. |
42) |
Dodaje się artykuł 22b, który otrzymuje brzmienie artykułu 15. W akapicie pierwszym wyrazy „… w czasie ustanawiania …” zastępuje się wyrazami „… w celu ustanowienia …”. |
43) |
Tytuł I dotyczący swobodnego przepływu towarów otrzymuje oznaczenie tytuł Ia. |
44) |
W artykule 23 ustęp 1 wyrazy „Podstawą Wspólnoty jest unia celna …” zastępuje się wyrazami „Unia obejmuje unię celną …”. |
45) |
Po artykule 27 dodaje się rozdział 1a zatytułowany „WSPÓŁPRACA CELNA”, dodaje się również artykuł 27a, który otrzymuje brzmienie artykułu 135, przy czym skreśla się ostatnie zdanie artykułu 135. |
ROLNICTWO I RYBOŁÓWSTWO
46) |
W nagłówku tytułu II dodaje się wyrazy „I RYBOŁÓWSTWO”. |
47) |
W artykule 32 wprowadza się następujące zmiany:
|
48) |
W artykule 36 wprowadza się następujące zmiany:
|
49) |
W artykule 37 wprowadza się następujące zmiany:
|
SWOBODNY PRZEPŁYW PRACOWNIKÓW
50) |
W artykule 39 ustęp 3 litera d) skreśla się wyraz „wykonawczych”. |
51) |
W artykule 42 wprowadza się następujące zmiany:
|
PRAWO PRZEDSIĘBIORCZOŚCI
52) |
W artykule 44 ustęp 2 na początku akapitu pierwszego dodaje się wyrazy „Parlament Europejski,”. |
53) |
W artykule 45 akapit drugi wyrazy „Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może …” zastępuje się wyrazami „Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, mogą …”. |
54) |
W artykule 47 wprowadza się następujące zmiany:
|
55) |
Dodaje się artykuł 48a, który otrzymuje brzmienie artykułu 294. |
USŁUGI
56) |
W artykule 49 wprowadza się następujące zmiany:
|
57) |
W artykule 50 akapit trzeci wyraz „państwie” zastępuje się wyrazami „Państwie Członkowskim”. |
58) |
W artykule 52 ustęp 1 wyrazy „… Rada uchwala dyrektywy, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym oraz z Parlament Europejskim” zastępuje się wyrazami „… Parlament Europejski i Rada przyjmują dyrektywy, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą i po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym”. |
59) |
W artykule 53 wyrazy „… deklarują gotowość zliberalizowania …” zastępuje się wyrazami „… dokładają starań w celu zliberalizowania …”. |
KAPITAŁ
60) |
W artykule 57 ustęp 2 wyrazy „… Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może przyjąć środki …” zastępuje się wyrazami „… Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, przyjmują środki …”, natomiast ustęp 2 zdanie ostatnie otrzymuje oznaczenie ustęp 3, który otrzymuje brzmienie: „3. Na zasadzie odstępstwa od ustępu 2, jedynie Rada, stanowiąc jednomyślnie zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, może przyjąć środki, które w prawie Unii stanowią krok wstecz w odniesieniu do liberalizacji przepływu kapitału do lub z państw trzecich.”. |
61) |
W artykule 58 dodaje się nowy ustęp 4 w brzmieniu: „4. W przypadku braku środków przewidzianych w artykule 57 ustęp 3 Komisja, lub w przypadku braku decyzji Komisji w terminie trzech miesięcy od złożenia wniosku przez odnośne Państwo Członkowskie, Rada może przyjąć decyzję stwierdzającą, że ograniczające środki podatkowe przyjęte przez Państwo Członkowskie, wobec jednego lub większej liczby państw trzecich uważa się za zgodne z Traktatami, o ile są one uzasadnione ze względu na jeden z celów Unii i są zgodne z prawidłowym funkcjonowaniem rynku wewnętrznego. Rada stanowi jednomyślnie na wniosek Państwa Członkowskiego.”. |
62) |
Artykuł 60 otrzymuje oznaczenie artykuł 61h. Wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 64) poniżej. |
PRZESTRZEŃ WOLNOŚCI, BEZPIECZEŃSTWA I SPRAWIEDLIWOŚCI
63) |
Tytuł IV dotyczący wiz, azylu, imigracji i innych polityk związanych ze swobodnym przepływem osób zastępuje się tytułem IV „PRZESTRZEŃ WOLNOŚCI, BEZPIECZEŃSTWA I SPRAWIEDLIWOŚCI”. Tytuł ten zawiera następujące rozdziały:
|
POSTANOWIENIA OGÓLNE
64) |
Artykuł 61 zastępuje się poniższym rozdziałem 1 i artykułami 61–61i. Artykuł 61 zastępuje również artykuł 29 dotychczasowego Traktatu o Unii Europejskiej, artykuł 61d zastępuje artykuł 36 tego Traktatu, artykuł 61e zastępuje artykuł 64 ustęp 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i artykuł 33 dotychczasowego Traktatu o Unii Europejskiej, artykuł 61g zastępuje artykuł 66 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską i artykuł 61h otrzymuje brzmienie artykułu 60 ostatniego z wymienionych Traktatów zgodnie z punktem 62) poniżej. „ROZDZIAŁ 1 POSTANOWIENIA OGÓLNE Artykuł 61 1. Unia stanowi przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w poszanowaniu praw podstawowych oraz różnych systemów i tradycji prawnych Państw Członkowskich. 2. Unia zapewnia brak kontroli osób na granicach wewnętrznych i rozwija wspólną politykę w dziedzinie azylu, imigracji i kontroli granic zewnętrznych, opartą na solidarności między Państwami Członkowskimi i sprawiedliwą wobec obywateli państw trzecich. Do celów niniejszego tytułu, bezpaństwowcy są traktowani jak obywatele państw trzecich. 3. Unia dokłada starań, aby zapewnić wysoki poziom bezpieczeństwa za pomocą środków zapobiegających przestępczości, rasizmowi i ksenofobii oraz zwalczających te zjawiska, a także za pomocą środków służących koordynacji i współpracy organów policyjnych i sądowych oraz innych właściwych organów, a także za pomocą wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych w sprawach karnych i, w miarę potrzeby, przez zbliżanie przepisów karnych. 4. Unia ułatwia dostęp do wymiaru sprawiedliwości, w szczególności przez zasadę wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych. Artykuł 61a Rada Europejska określa strategiczne wytyczne planowania prawodawczego i operacyjnego w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Artykuł 61b Parlamenty narodowe zapewniają zgodność wniosków i inicjatyw prawodawczych przedkładanych w ramach rozdziałów 4 i 5 z zasadą pomocniczości, zgodnie z Protokołem w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności. Artykuł 61c Bez uszczerbku dla artykułów 226, 227 i 228, Rada, na wniosek Komisji, może przyjąć środki ustanawiające warunki dokonywania przez Państwa Członkowskie, we współpracy z Komisją, obiektywnej i bezstronnej oceny wprowadzania w życie przez władze Państw Członkowskich polityk Unii, o których mowa w niniejszym tytule, w szczególności w celu sprzyjania pełnemu stosowaniu zasady wzajemnego uznawania. Parlament Europejski oraz parlamenty narodowe są informowane o treści i wynikach tej oceny. Artykuł 61d W ramach Rady ustanawia się stały komitet w celu zapewnienia wewnątrz Unii wspierania i wzmacniania współpracy operacyjnej w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego. Bez uszczerbku dla artykułu 207, ułatwia on koordynację działań właściwych organów Państw Członkowskich. Przedstawiciele zainteresowanych organów i jednostek organizacyjnych Unii mogą uczestniczyć w pracach komitetu. Parlament Europejski oraz parlamenty narodowe są informowane o pracach komitetu. Artykuł 61e Niniejszy tytuł nie narusza wykonywania przez Państwa Członkowskie obowiązków dotyczących utrzymania porządku publicznego i ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego. Artykuł 61f Państwa Członkowskie mogą organizować między sobą i na swoją odpowiedzialność uznane przez nie za stosowne formy współpracy i koordynacji między właściwymi służbami ich administracji odpowiedzialnymi za zapewnienie bezpieczeństwa narodowego. Artykuł 61g Rada przyjmuje środki w celu zapewnienia współpracy administracyjnej między właściwymi służbami Państw Członkowskich w dziedzinach, o których mowa w niniejszym tytule, jak również między tymi służbami a Komisją. Rada stanowi na wniosek Komisji, z zastrzeżeniem artykułu 61i, i po konsultacji z Parlamentem Europejskim. Artykuł 61h Jeżeli wymaga tego realizacja celów, o których mowa w artykule 61, w odniesieniu do zapobiegania terroryzmowi i działalności powiązanej oraz zwalczania tych zjawisk, Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, określają ramy środków administracyjnych dotyczących przepływu kapitału i płatności, takich jak zamrożenie funduszy, aktywów finansowych lub zysków z działalności gospodarczej, które należą do osób fizycznych lub prawnych, grup lub innych podmiotów innych niż państwa, są w ich posiadaniu lub dyspozycji. Rada, na wniosek Komisji, przyjmuje środki w celu wdrożenia ram, o których mowa w akapicie pierwszym. Akty, o których mowa w niniejszym artykule, zawierają niezbędne przepisy w zakresie gwarancji prawnych. Artykuł 66i Akty, o których mowa w rozdziałach 4 i 5, jak również środki, o których mowa w artykule 61g, które zapewniają współpracę administracyjną w dziedzinach, o których mowa w tych rozdziałach, są przyjmowane:
|
KONTROLA GRANIC, AZYL I IMIGRACJA
65) |
Artykuły 62–64 zastępuje się poniższym rozdziałem 2 i artykułami 62–63b. Artykuł 62 zastępuje artykuł 62, artykuł 63 ustępy 1 i 2 zastępuje artykuł 63 punkty 1 i 2, artykuł 63 ustęp 3 zastępuje artykuł 64 ustęp 2 i artykuł 63a zastępuje artykuł 63 punkty 3 i 4. „ROZDZIAŁ 2 POLITYKI DOTYCZĄCE KONTROLI GRANICZNEJ, AZYLU I IMIGRACJI Artykuł 62 1. Unia rozwija politykę mającą na celu:
2. Do celów ustępu 1 Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, przyjmują środki dotyczące:
3. Jeżeli działanie Unii okazuje się niezbędne do ułatwienia wykonywania prawa, o którym mowa w artykule 17 ustęp 2 litera a), a Traktaty nie przewidują stosownych uprawnień do działania w tym zakresie, Rada, stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, może przyjąć przepisy dotyczące paszportów, dowodów tożsamości, dokumentów pobytowych lub jakichkolwiek innych podobnych dokumentów. Rada stanowi jednomyślnie po konsultacji z Parlamentem Europejskim. 4. Niniejszy artykuł nie narusza kompetencji Państw Członkowskich w odniesieniu do geograficznego wytyczania ich granic, zgodnie z prawem międzynarodowym. Artykuł 63 1. Unia rozwija wspólną politykę w dziedzinie azylu, ochrony uzupełniającej i tymczasowej ochrony, mającą na celu przyznanie odpowiedniego statusu każdemu obywatelowi państwa trzeciego wymagającemu międzynarodowej ochrony oraz mającą na celu zapewnienie przestrzegania zasady non–refoulement. Polityka ta musi być zgodna z Konwencją genewską z dnia 28 lipca 1951 roku i Protokołem z dnia 31 stycznia 1967 roku dotyczącymi statusu uchodźców, jak również z innymi odpowiednimi traktatami. 2. Do celów ustępu 1 Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, przyjmują środki dotyczące wspólnego europejskiego systemu azylowego obejmującego:
3. W przypadku gdy jedno lub więcej Państw Członkowskich znajdzie się w nadzwyczajnej sytuacji charakteryzującej się nagłym napływem obywateli państw trzecich, Rada, na wniosek Komisji, może przyjąć środki tymczasowe na korzyść zainteresowanego Państwa lub Państw Członkowskich. Rada stanowi po konsultacji z Parlamentem Europejskim. Artykuł 63a 1. Unia rozwija wspólną politykę imigracyjną mającą na celu zapewnienie, na każdym etapie, skutecznego zarządzania przepływami migracyjnymi, sprawiedliwego traktowania obywateli państw trzecich przebywających legalnie w Państwach Członkowskich, a także zapobieganie nielegalnej imigracji i handlowi ludźmi oraz wzmocnione ich zwalczanie. 2. Do celów ustępu 1 Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, przyjmują środki w następujących dziedzinach:
3. Unia może zawrzeć z państwami trzecimi umowy o readmisji obywateli państw trzecich, którzy nie spełniają warunków wjazdu, obecności lub pobytu na terytorium jednego z Państw Członkowskich lub przestali je spełniać, do państw pochodzenia lub państw, z których oni przybywają. 4. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, mogą ustanowić środki zachęcające i wspierające działania Państw Członkowskich, podejmowane w celu popierania integracji obywateli państw trzecich przebywających legalnie na ich terytoriach, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich. 5. Niniejszy artykuł nie narusza prawa Państw Członkowskich do ustalania wielkości napływu obywateli państw trzecich przybywających z państw trzecich na ich terytorium w poszukiwaniu pracy najemnej lub na własny rachunek. Artykuł 63b Polityki Unii, o których mowa w niniejszym rozdziale, oraz ich wprowadzanie w życie podlegają zasadzie solidarności i sprawiedliwego podziału odpowiedzialności między Państwami Członkowskimi, w tym również na płaszczyźnie finansowej. Akty Unii przyjęte na podstawie niniejszego rozdziału zawierają, w każdym niezbędnym przypadku, odpowiednie środki w celu zastosowania tej zasady.”. |
WSPÓŁPRACA SĄDOWA W SPRAWACH CYWILNYCH
66) |
Artykuł 65 zastępuje się rozdziałem 3 i artykułem 65 w brzmieniu: „ROZDZIAŁ 3 WSPÓŁPRACA SĄDOWA W SPRAWACH CYWILNYCH Artykuł 65 1. Unia rozwija współpracę sądową w sprawach cywilnych mających skutki transgraniczne, w oparciu o zasadę wzajemnego uznawania orzeczeń sądowych i pozasądowych. Współpraca ta może obejmować przyjmowanie środków w celu zbliżenia przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich. 2. Do celów ustępu 1 Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, przyjmują, w szczególności, jeżeli jest to niezbędne do prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego, środki mające na celu zapewnienie:
3. Na zasadzie odstępstwa od ustępu 2, środki dotyczące prawa rodzinnego mające skutki transgraniczne są ustanawiane przez Radę stanowiącą zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą. Rada stanowi jednomyślnie po konsultacji z Parlamentem Europejskim. Rada, na wniosek Komisji, może przyjąć decyzję określającą te aspekty prawa rodzinnego mające skutki transgraniczne, które mogą być przedmiotem aktów przyjmowanych w drodze zwykłej procedury prawodawczej. Rada stanowi jednomyślnie po konsultacji z Parlamentem Europejskim. Wniosek, o którym mowa w akapicie drugim, jest przekazywany parlamentom narodowym. W przypadku gdy parlament narodowy notyfikuje swój sprzeciw w terminie sześciu miesięcy od takiego przekazania, decyzja nie zostaje przyjęta. W przypadku braku sprzeciwu Rada może przyjąć taką decyzję.”. |
WSPÓŁPRACA SĄDOWA W SPRAWACH KARNYCH
67) |
Artykuł 66 zastępuje się artykułem 61g, zgodnie z punktem 64) powyżej, i uchyla się artykuły 67–69. Dodaje się poniższy rozdział 4 i artykuły 69a–69e. Artykuły 69a, 69b i 69d zastępują artykuł 31 dotychczasowego Traktatu o Unii Europejskiej zgodnie z artykułem 1 punkt 51) niniejszego Traktatu. „ROZDZIAŁ 4 WSPÓŁPRACA SĄDOWA W SPRAWACH KARNYCH Artykuł 69a 1. Współpraca sądowa w sprawach karnych w Unii opiera się na zasadzie wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych oraz obejmuje zbliżanie przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich w dziedzinach, o których mowa w ustępie 2 i w artykule 69b. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, przyjmują środki mające na celu:
2. W zakresie niezbędnym dla ułatwienia wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych, jak również współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych o wymiarze transgranicznym, Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze dyrektyw zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, mogą ustanawiać normy minimalne. Normy takie uwzględniają różnice między tradycjami i systemami prawnymi Państw Członkowskich. Dotyczą one:
Przyjęcie minimalnych norm, o których mowa w niniejszym ustępie, nie stanowi przeszkody dla Państw Członkowskich w utrzymaniu lub ustanowieniu wyższego poziomu ochrony osób. 3. Jeżeli członek Rady uzna, że projekt dyrektywy, o której mowa w ustępie 2, mógłby naruszać podstawowe aspekty jego systemu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, może zażądać przedłożenia tej kwestii Radzie Europejskiej. W takim przypadku zwykła procedura prawodawcza zostaje zawieszona. Po przeprowadzeniu dyskusji i w przypadku konsensusu Rada Europejska, w terminie czterech miesięcy od takiego zawieszenia, odsyła projekt do Rady, co oznacza zakończenie zawieszenia zwykłej procedury prawodawczej. W takim samym terminie, w przypadku braku porozumienia i w sytuacji gdy co najmniej dziewięć Państw Członkowskich pragnie ustanowić wzmocnioną współpracę na podstawie danego projektu dyrektywy, informują one o tym Parlament Europejski, Radę i Komisję. W takim przypadku uznaje się, że upoważnienie do podjęcia wzmocnionej współpracy, o którym mowa w artykule 10 ustęp 2 Traktatu o Unii Europejskiej i w artykule 280d ustęp 1 niniejszego Traktatu, zostało udzielone i stosuje się postanowienia dotyczące wzmocnionej współpracy. Artykuł 69b 1. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze dyrektyw zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, mogą ustanowić normy minimalne odnoszące się do określania przestępstw oraz kar w dziedzinach szczególnie poważnej przestępczości o wymiarze transgranicznym, wynikające z rodzaju lub skutków tych przestępstw lub ze szczególnej potrzeby wspólnego ich zwalczania. Powyższe dziedziny przestępczości są następujące: terroryzm, handel ludźmi oraz seksualne wykorzystywanie kobiet i dzieci, nielegalny handel narkotykami, nielegalny handel bronią, pranie pieniędzy, korupcja, fałszowanie środków płatniczych, przestępczość komputerowa i przestępczość zorganizowana. W zależności od rozwoju przestępczości Rada może przyjąć decyzję określającą inne dziedziny przestępczości spełniające kryteria, o których mowa w niniejszym ustępie. Rada stanowi jednomyślnie po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego. 2. Jeżeli zbliżanie przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich w sprawach karnych okaże się niezbędne w celu zapewnienia skutecznego wprowadzania w życie polityki Unii w dziedzinie, która stała się przedmiotem środków harmonizujących, dyrektywy mogą ustanowić normy minimalne odnoszące się do określania przestępstw oraz kar w danej dziedzinie. Dyrektywy te przyjmuje się zgodnie ze zwykłą lub specjalną procedurą prawodawczą, taką samą jak procedura stosowana do przyjmowania stosownych środków harmonizujących, bez uszczerbku dla artykułu 61i. 3. Jeżeli członek Rady uzna, że projekt dyrektywy, o której mowa w ustępie 1 lub 2, mógłby naruszać podstawowe aspekty jego systemu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, może zażądać przedłożenia tej kwestii Radzie Europejskiej. W takim przypadku zwykła procedura prawodawcza zostaje zawieszona. Po przeprowadzeniu dyskusji i w przypadku konsensusu Rada Europejska, w terminie czterech miesięcy od takiego zawieszenia, odsyła projekt do Rady, co oznacza zakończenie zawieszenia zwykłej procedury prawodawczej. W takim samym terminie, w przypadku braku porozumienia i w sytuacji gdy co najmniej dziewięć Państw Członkowskich pragnie ustanowić wzmocnioną współpracę na podstawie danego projektu dyrektywy, informują one o tym Parlament Europejski, Radę i Komisję. W takim przypadku uznaje się, że upoważnienie do podjęcia wzmocnionej współpracy, o którym mowa w artykule 10 ustęp 2 Traktatu o Unii Europejskiej i w artykule 280d ustęp 1 niniejszego Traktatu, zostało udzielone i stosuje się postanowienia dotyczące wzmocnionej współpracy. Artykuł 69c Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, mogą ustanowić środki w celu promowania i wspierania działania Państw Członkowskich w dziedzinie zapobiegania przestępczości, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich. Artykuł 69d 1. Zadaniem Eurojust jest wspieranie oraz wzmacnianie koordynacji i współpracy między krajowymi organami śledczymi i organami ścigania w odniesieniu do poważnej przestępczości, która dotyka dwóch lub więcej Państw Członkowskich lub która wymaga wspólnego ścigania, w oparciu o operacje przeprowadzane i informacje dostarczane przez organy Państw Członkowskich i Europol. W związku z tym Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, określają strukturę, funkcjonowanie oraz zakres działań i zadań Eurojust. Zadania te mogą obejmować:
Rozporządzenia te określają także warunki uczestnictwa Parlamentu Europejskiego i parlamentów narodowych w ocenie działalności Eurojust. 2. W ramach ścigania, o którym mowa w ustępie 1, i bez uszczerbku dla artykułu 69e, czynności urzędowe w postępowaniu sądowym są dokonywane przez właściwych urzędników krajowych. Artykuł 69e 1. W celu zwalczania przestępstw przeciwko interesom finansowym Unii Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, może ustanowić Prokuraturę Europejską w oparciu o Eurojust. Rada stanowi jednomyślnie po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego. W przypadku braku jednomyślności grupa co najmniej dziewięciu Państw Członkowskich może wystąpić z wnioskiem o przekazanie projektu rozporządzenia Radzie Europejskiej. W takim przypadku procedura w Radzie zostaje zawieszona. Po przeprowadzeniu dyskusji i w przypadku konsensusu Rada Europejska, w terminie czterech miesięcy od takiego zawieszenia, odsyła projekt Radzie do przyjęcia. W takim samym terminie, w przypadku braku porozumienia i w sytuacji gdy co najmniej dziewięć Państw Członkowskich pragnie ustanowić wzmocnioną współpracę na podstawie danego projektu rozporządzenia, informują one o tym Parlament Europejski, Radę i Komisję. W takim przypadku uznaje się, że upoważnienie do podjęcia wzmocnionej współpracy, o którym mowa w artykule 10 ustęp 2 Traktatu o Unii Europejskiej i w artykule 280d ustęp 1 niniejszego Traktatu, zostało udzielone i stosuje się postanowienia w sprawie wzmocnionej współpracy. 2. Prokuratura Europejska jest właściwa do spraw dochodzenia, ścigania i stawiania przed sądem, w stosownych przypadkach w powiązaniu z Europolem, sprawców i współsprawców przestępstw przeciwko interesom finansowym Unii, określonych w rozporządzeniu przewidzianym w ustępie 1. Prokuratura Europejska jest właściwa do wnoszenia przed właściwe sądy Państw Członkowskich publicznego oskarżenia w odniesieniu do tych przestępstw. 3. Rozporządzenia, o których mowa w ustępie 1, określają statut Prokuratury Europejskiej, warunki wypełniania jej funkcji, zasady proceduralne mające zastosowanie do jej działań, jak również zasady dopuszczalności dowodów oraz zasady sądowej kontroli czynności procesowych podjętych przez nią przy wypełnianiu jej funkcji. 4. Rada Europejska może, jednocześnie lub później, przyjąć decyzję zmieniającą ustęp 1 w celu rozszerzenia uprawnień Prokuratury Europejskiej na zwalczanie poważnej przestępczości o wymiarze transgranicznym oraz odpowiednio zmieniającą w związku z tym ustęp 2 w odniesieniu do sprawców i współsprawców poważnych przestępstw dotykających więcej niż jedno Państwo Członkowskie. Rada Europejska stanowi jednomyślnie po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego i po konsultacji z Komisją.”. |
WSPÓŁPRACA POLICYJNA
68) |
Dodaje się rozdział 5 i artykuły 69f, 69g i 69h w poniższym brzmieniu. Artykuły 69f i 69g zastępują artykuł 30 dotychczasowego Traktatu o Unii Europejskiej i artykuł 69h zastępuje artykuł 32 tego Traktatu, zgodnie z artykułem 1 punkt 51) niniejszego Traktatu. „ROZDZIAŁ 5 WSPÓŁPRACA POLICYJNA Artykuł 69f 1. Unia rozwija współpracę policyjną obejmującą wszystkie właściwe organy Państw Członkowskich, w tym służby policji, służby celne oraz inne organy ścigania wyspecjalizowane w zapobieganiu przestępstwom lub ich wykrywaniu i ściganiu. 2. Do celów ustępu 1 Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, mogą ustanawiać środki dotyczące:
3. Rada, stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, może ustanowić środki dotyczące współpracy operacyjnej między organami, o których mowa w niniejszym artykule. Rada stanowi jednomyślnie po konsultacji z Parlamentem Europejskim. W przypadku braku jednomyślności grupa co najmniej dziewięciu Państw Członkowskich może wystąpić z wnioskiem o przekazanie projektu środków Radzie Europejskiej. W takim przypadku procedura w Radzie zostaje zawieszona. Po przeprowadzeniu dyskusji i w przypadku konsensusu Rada Europejska, w terminie czterech miesięcy od takiego zawieszenia, odsyła projekt Radzie do przyjęcia. W takim samym terminie, w przypadku braku porozumienia i w sytuacji gdy co najmniej dziewięć Państw Członkowskich pragnie ustanowić wzmocnioną współpracę na podstawie danego projektu środków, informują one o tym Parlament Europejski, Radę i Komisję. W takim przypadku uznaje się, że upoważnienie do podjęcia wzmocnionej współpracy, o którym mowa w artykule 10 ustęp 2 Traktatu o Unii Europejskiej i w artykule 280d ustęp 1 niniejszego Traktatu, zostało udzielone i stosuje się postanowienia w sprawie wzmocnionej współpracy. Procedury specjalnej przewidzianej w akapicie drugim i trzecim nie stosuje się do aktów, które stanowią rozwinięcie dorobku Schengen. Artykuł 69g 1. Zadaniem Europolu jest wspieranie i wzmacnianie działań organów policyjnych i innych organów ścigania Państw Członkowskich, jak również ich wzajemnej współpracy w zapobieganiu i zwalczaniu poważnej przestępczości dotykającej dwóch lub więcej Państw Członkowskich, terroryzmu oraz form przestępczości naruszających wspólny interes objęty polityką Unii. 2. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, określają strukturę, funkcjonowanie oraz zakres działań i zadań Europolu. Zadania te mogą obejmować:
Rozporządzenia te określają również procedury kontroli działań Europolu przez Parlament Europejski, w której uczestniczą parlamenty narodowe. 3. Wszelkie działania operacyjne Europolu są prowadzone w powiązaniu i w porozumieniu z organami Państwa Członkowskiego lub Państw Członkowskich, których terytorium dotyczą. Stosowanie środków przymusu należy do wyłącznej kompetencji właściwych organów krajowych. Artykuł 69h Rada, stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, określa warunki i granice, w jakich właściwe organy Państw Członkowskich, o których mowa w artykułach 69a i 69f, mogą podejmować działania na terytorium innego Państwa Członkowskiego, w powiązaniu i w porozumieniu z organami tego Państwa. Rada stanowi jednomyślnie po konsultacji z Parlamentem Europejskim.”. |
TRANSPORT
69) |
W artykule 70 skreśla się wyrazy „przez Państwa Członkowskie”. |
70) |
W artykule 71 ustęp 2 otrzymuje brzmienie: „2. Przy przyjmowaniu środków, o których mowa w ustępie 1, uwzględnia się przypadki, w których zastosowanie tych środków może poważnie wpływać na jakość życia i poziom zatrudnienia w pewnych regionach, jak również na funkcjonowanie infrastruktury transportowej.”. |
71) |
Na początku artykułu 72 wyrazy „… bez jednomyślnej zgody Rady …” zastępuje się wyrazami „… bez przyjęcia jednomyślnie przez Radę środka przyznającego odstępstwo …”. |
72) |
W artykule 75 wprowadza się następujące zmiany:
|
73) |
W artykule 78 dodaje się zdanie w brzmieniu: „Pięć lat po wejściu w życie Traktatu z Lizbony, Rada, na wniosek Komisji, może przyjąć decyzję uchylającą niniejszy artykuł.”. |
74) |
W artykule 79 skreśla się fragment zdania w brzmieniu: „…, bez uszczerbku dla kompetencji Komitetu Ekonomiczno-Społecznego”. |
75) |
W artykule 80 ustęp 2 otrzymuje brzmienie: „2. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, mogą ustanowić odpowiednie przepisy dotyczące transportu morskiego i lotniczego. Stanowią one po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów.”. |
REGUŁY KONKURENCJI
76) |
W artykule 85 dodaje się nowy ustęp 3 w brzmieniu: „3. Komisja może przyjmować rozporządzenia dotyczące kategorii porozumień, w odniesieniu do których Rada przyjęła rozporządzenie lub dyrektywę zgodnie z artykułem 83 ustęp 2 litera b).”. |
77) |
W artykule 87 wprowadza się następujące zmiany:
|
78) |
W artykule 88 dodaje się nowy ustęp 4 w brzmieniu: „4. Komisja może przyjąć rozporządzenia dotyczące kategorii pomocy państwa, w odniesieniu do których Rada postanowiła, zgodnie z artykułem 89, że mogą one zostać zwolnione z procedury przewidzianej w ustępie 3 niniejszego artykułu.”. |
POSTANOWIENIA PODATKOWE
79) |
W artykule 93 na końcu wyrazy „… w terminie przewidzianym w artykule 14” zastępuje się wyrazami „oraz uniknięcia zakłóceń konkurencji”. |
ZBLIŻANIE USTAWODAWSTW
80) |
Odwraca się kolejność artykułów 94 i 95. Artykuł 94 otrzymuje oznaczenie artykuł 95, a artykuł 95 otrzymuje oznaczenie artykuł 94. |
81) |
W artykule 95, który otrzymuje oznaczenie artykuł 94, wprowadza się następujące zmiany:
|
82) |
W artykule 94, który otrzymuje oznaczenie artykuł 95, na początku dodaje się wyrazy „Bez uszczerbku dla artykułu 94, …”. |
83) |
W artykule 96 akapit drugi zdanie pierwsze wyrazy „Rada, na wniosek Komisji, uchwala …” zastępuje się wyrazami „Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą przyjmują …”. Zdanie drugie otrzymuje brzmienie: „Mogą zostać przyjęte wszelkie inne właściwe środki przewidziane w Traktatach.”. |
WŁASNOŚĆ INTELEKTUALNA
84) |
Jako ostatni artykuł tytułu VI dodaje się nowy artykuł 97a w brzmieniu: „Artykuł 97a W ramach ustanawiania lub funkcjonowania rynku wewnętrznego, Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, ustanawiają środki dotyczące tworzenia europejskich tytułów prawnych w celu zapewnienia jednolitej ochrony praw własności intelektualnej w Unii oraz utworzenia scentralizowanych na poziomie Unii systemów zezwoleń, koordynacji i nadzoru. Rada, stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, ustanawia w drodze rozporządzeń systemy językowe dotyczące europejskich tytułów prawnych. Rada stanowi jednomyślnie po konsultacji z Parlamentem Europejskim.”. |
POLITYKA GOSPODARCZA I PIENIĘŻNA
85) |
Jako pierwszy artykuł tytułu VII dodaje się artykuł 97b, który otrzymuje brzmienie artykułu 4; wprowadza się w nim następujące zmiany:
|
86) |
W artykule 99 wprowadza się następujące zmiany:
|
TRUDNOŚCI W ZAOPATRZENIU W NIEKTÓRE PRODUKTY (ENERGIA)
87) |
W artykule 100 ustęp 2 wyrazy „wspólnotową pomoc finansową” zastępuje się wyrazami „pomoc finansową Unii”, a ustęp 1 otrzymuje brzmienie: „1. Bez uszczerbku dla innych procedur przewidzianych w Traktatach, Rada, na wniosek Komisji, może postanowić, w duchu solidarności między Państwami Członkowskimi, o środkach stosownych do sytuacji gospodarczej, w szczególności w przypadku wystąpienia poważnych trudności w zaopatrzeniu w niektóre produkty, zwłaszcza w obszarze energii.”. |
POZOSTAŁE POSTANOWIENIA – POLITYKA GOSPODARCZA I PIENIĘŻNA
88) |
W artykule 102 skreśla się ustęp 2, a ustęp 1 pozbawia się oznaczenia liczbowego. |
89) |
W artykule 103 ustęp 2 otrzymuje brzmienie: „2. Rada, stanowiąc na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, może w razie potrzeby sprecyzować definicje w celu zastosowania zakazów, o których mowa w artykułach 101 i 102, jak również w niniejszym artykule.”. |
PROCEDURA DOTYCZĄCA NADMIERNEGO DEFICYTU
90) |
W artykule 104 wprowadza się następujące zmiany:
|
POLITYKA PIENIĘŻNA
91) |
W artykule 105 wprowadza się następujące zmiany:
|
92) |
W artykule 106 wprowadza się następujące zmiany:
|
93) |
W artykule 107 wprowadza się następujące zmiany:
|
94) |
W artykule 109 skreśla się fragment zdania w brzmieniu: „…, najpóźniej z datą ustanowienia ESBC,”. |
95) |
W artykule 110 ustęp 2 skreśla się cztery pierwsze akapity. |
ŚRODKI DOTYCZĄCE STOSOWANIA EURO
96) |
W artykule 111 tekst ustępów 1–3 i 5 otrzymuje, odpowiednio, oznaczenie artykuł 188o ustępy 1–4; zmienia się je zgodnie z punktem 174) poniżej. Tekst ustępu 4 otrzymuje oznaczenie artykuł 115c ustęp 1; wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 100) poniżej. |
97) |
Dodaje się artykuł 111a w brzmieniu: „Artykuł 111a Bez uszczerbku dla uprawnień Europejskiego Banku Centralnego, Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, ustanawiają środki niezbędne do używania euro jako jednej waluty. Środki te są przyjmowane po konsultacji z Europejskim Bankiem Centralnym.”. |
POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE (UGW)
98) |
Tekst artykułu 112 otrzymuje oznaczenie artykuł 245b; wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 228) poniżej. Tekst artykułu 113 otrzymuje oznaczenie artykuł 245c. |
99) |
W artykule 114 wprowadza się następujące zmiany:
|
POSTANOWIENIA SZCZEGÓLNE DLA PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, KTÓRYCH WALUTĄ JEST EURO
100) |
Dodaje się nowy rozdział 3a i nowe artykuły 115a, 115b i 115c w brzmieniu: „ROZDZIAŁ 3a POSTANOWIENIA SZCZEGÓLNE DLA PAŃSTW CZŁONKOWSKICH, KTÓRYCH WALUTĄ JEST EURO Artykuł 115a 1. W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej oraz zgodnie z odpowiednimi postanowieniami Traktatów, Rada, zgodnie z odpowiednią procedurą spośród tych, o których mowa w artykułach 99 i 104, z wyjątkiem procedury przewidzianej w artykule 104 ustęp 14, przyjmuje środki w odniesieniu do Państw Członkowskich, których walutą jest euro, w celu:
2. W odniesieniu do środków, o których mowa w ustępie 1, w głosowaniu biorą udział tylko członkowie Rady reprezentujący Państwa Członkowskie, których walutą jest euro. Większość kwalifikowaną wyżej wymienionych członków określa się zgodnie z artykułem 205 ustęp 3 litera a). Artykuł 115b Szczegóły dotyczące spotkań ministrów Państw Członkowskich, których walutą jest euro, są ustalone w Protokole w sprawie Eurogrupy. Artykuł 115c 1. W celu zapewnienia pozycji dla euro w międzynarodowym systemie walutowym, Rada, na wniosek Komisji, przyjmuje decyzję ustanawiającą wspólne stanowiska w kwestiach szczególnego zainteresowania dla unii gospodarczej i walutowej, w ramach właściwych międzynarodowych instytucji i konferencji finansowych. Rada stanowi po konsultacji z Europejskim Bankiem Centralnym. 2. Rada, na wniosek Komisji, może przyjąć odpowiednie środki w celu zapewnienia jednolitej reprezentacji w międzynarodowych instytucjach i konferencjach finansowych. Rada stanowi po konsultacji z Europejskim Bankiem Centralnym. 3. W odniesieniu do środków, o których mowa w ustępach 1 i 2, w głosowaniu biorą udział tylko członkowie Rady reprezentujący Państwa Członkowskie, których walutą jest euro. Większość kwalifikowaną wyżej wymienionych członków określa się zgodnie z artykułem 205 ustęp 3 litera a).”. |
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE DOTYCZĄCE PAŃSTW CZŁONKOWSKICH OBJĘTYCH DEROGACJĄ
101) |
Uchyla się artykuł 116 i dodaje się artykuł 116a w brzmieniu: „Artykuł 116a 1. Państwa Członkowskie, w odniesieniu do których Rada nie zadecydowała, że spełniają one warunki niezbędne do przyjęcia euro, zwane są dalej »Państwami Członkowskimi objętymi derogacją«. 2. Do Państw Członkowskich objętych derogacją nie stosuje się następujących postanowień Traktatów:
W związku z tym, w artykułach, o których mowa w literach a)–j), przez »Państwa Członkowskie« rozumie się Państwa Członkowskie, których walutą jest euro. 3. Państwa Członkowskie objęte derogacją i ich krajowe banki centralne są wyłączone z praw i obowiązków w ramach ESBC, zgodnie z rozdziałem IX Statutu ESBC i EBC. 4. Prawa głosu członków Rady reprezentujących Państwa Członkowskie objęte derogacją są zawieszone podczas przyjmowania przez Radę środków, o których mowa w artykułach wymienionych w ustępie 2, a także w następujących przypadkach:
Większość kwalifikowaną pozostałych członków Rady określa się zgodnie z artykułem 205 ustęp 3 litera a).”. |
102) |
Uchyla się artykuł 117, z wyjątkiem pięciu pierwszych tiret artykułu 117 ustęp 2, które stają się pięcioma pierwszymi tiret artykułu 118a ustęp 2; wprowadza się w nich zmiany zgodnie z punktem 103) poniżej. Dodaje się artykuł 117a, przy czym:
|
103) |
Uchyla się artykuł 118. Dodaje się artykuł 118a, przy czym:
|
104) |
Dodaje się artykuł 118b, który otrzymuje brzmienie artykułu 124 ustęp 1; wprowadza się w nim następujące zmiany:
|
105) |
W artykule 119 wprowadza się następujące zmiany:
|
106) |
W artykule 120 wprowadza się następujące zmiany:
|
107) |
W artykule 121 ustęp 1 otrzymuje oznaczenie artykuł 117a ustęp 1; wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 102) powyżej. Pozostałą część artykułu 121 uchyla się. |
108) |
W artykule 122 ustęp 2 zdanie drugie otrzymuje oznaczenie artykuł 117a ustęp 2 akapit pierwszy; wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 102) powyżej. Pozostałą część artykułu 122 uchyla się. |
109) |
W artykule 123 ustęp 3 otrzymuje oznaczenie artykuł 118a ustęp 1, natomiast ustęp 5 otrzymuje oznaczenie artykuł 117a ustęp 3; wprowadza się w nich zmiany zgodnie, odpowiednio, z punktem 103) i punktem 102) powyżej. Pozostałą część artykułu 123 uchyla się. |
110) |
W artykule 124 ustęp 1 otrzymuje oznaczenie artykuł 118b; wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 104) powyżej. Pozostałą część artykułu 124 uchyla się. |
ZATRUDNIENIE
111) |
W artykule 125 skreśla się wyrazy „i artykule 2 niniejszego Traktatu”. |
TYTUŁY PRZENIESIONE
112) |
Tytuł IX „WSPÓLNA POLITYKA HANDLOWA” oraz artykuły 131 i 133 otrzymują, odpowiednio, oznaczenie tytuł II w części piątej dotyczącej działań zewnętrznych Unii oraz artykuł 188b i 188c. W artykule 131 wprowadza się zmiany zgodnie z punktem 157) poniżej, zaś artykuł 133 zastępuje się artykułem 188c. Uchyla się artykuły 132 i 134. |
113) |
Tytuł X „WSPÓŁPRACA CELNA” i artykuł 135 otrzymują, odpowiednio, oznaczenie rozdział 1a w tytule Ia „Swobodny przepływ towarów” i artykuł 27a, zgodnie z punktem 45) powyżej. |
POLITYKA SPOŁECZNA
114) |
Nagłówek tytułu XI „POLITYKA SPOŁECZNA, EDUKACJA, KSZTAŁCENIE ZAWODOWE I MŁODZIEŻ” otrzymuje brzmienie: „POLITYKA SPOŁECZNA” i oznaczenie tytuł IX; skreśla się nagłówek „Rozdział 1 – Postanowienia dotyczące zagadnień społecznych”. |
115) |
Dodaje się nowy artykuł 136a w brzmieniu: „Artykuł 136a Unia uznaje i wspiera rolę partnerów społecznych na swoim poziomie, uwzględniając różnorodność systemów krajowych. Ułatwia ona dialog między nimi, szanując ich autonomię. Trójstronny szczyt społeczny do spraw wzrostu i zatrudnienia przyczynia się do dialogu społecznego.”. |
116) |
W artykule 137 wprowadza się następujące zmiany:
|
117) |
W artykule 138 ustęp 4 zdanie pierwsze wyrazy „Przy okazji tej konsultacji …” zastępuje się wyrazami „Przy okazji konsultacji, o których mowa w ustępach 2 i 3, …”, a w zdaniu drugim wyrazy „Czas trwania procedury” zastępuje się wyrazami „Czas trwania tego procesu”. |
118) |
W artykule 139 ustęp 2 wprowadza się następujące zmiany:
|
119) |
W artykule 140 akapit drugi na końcu dodaje się tekst w brzmieniu: „…, w szczególności poprzez inicjatywy mające na celu określenie wytycznych i wskaźników, organizowanie wymiany najlepszych praktyk i przygotowanie elementów niezbędnych dla prowadzenia okresowego nadzoru i oceny. Parlament Europejski jest w pełni informowany”. |
120) |
W artykule 143 skreśla się akapit drugi. |
EUROPEJSKI FUNDUSZ SPOŁECZNY
121) |
Rozdział 2 otrzymuje oznaczenie „TYTUŁ X”. |
122) |
W artykule 148 wyrazy „podejmuje decyzje wykonawcze” zastępuje się wyrazami „przyjmuje rozporządzenia wykonawcze”. |
EDUKACJA, KSZTAŁCENIE ZAWODOWE, MŁODZIEŻ I SPORT
123) |
Rozdział 3 otrzymuje oznaczenie „TYTUŁ XI”, zaś wyrazy „… I MŁODZIEŻ” na końcu jego nagłówka zastępuje się wyrazami „…, MŁODZIEŻ I SPORT”. |
124) |
W artykule 149 wprowadza się następujące zmiany:
|
125) |
W artykule 150 ustęp 4 na końcu dodaje się zdanie w brzmieniu: „Rada przyjmuje także na wniosek Komisji zalecenia.”. |
KULTURA
126) |
W artykule 151 ustęp 5 wprowadza się następujące zmiany:
|
ZDROWIE PUBLICZNE
127) |
W artykule 152 wprowadza się następujące zmiany:
|
OCHRONA KONSUMENTÓW
128) |
W artykule 153 ustęp 2 otrzymuje oznaczenie artykuł 6a, a ustępy 3, 4 i 5 otrzymują, odpowiednio, oznaczenie ustęp 2, 3 i 4. |
PRZEMYSŁ
129) |
W artykule 157 wprowadza się następujące zmiany:
|
SPÓJNOŚĆ GOSPODARCZA, SPOŁECZNA I TERYTORIALNA
130) |
Nagłówek tytułu XVII otrzymuje brzmienie: „SPÓJNOŚĆ GOSPODARCZA, SPOŁECZNA I TERYTORIALNA”. |
131) |
W artykule 158 wprowadza się następujące zmiany:
|
132) |
W artykule 159 akapit drugi wyrazy „gospodarczej i społecznej” zastępuje się wyrazami „gospodarczej, społecznej i terytorialnej”. |
133) |
W artykule 161 wprowadza się następujące zmiany:
|
134) |
W artykule 162 akapit pierwszy wyrazy „Decyzje wykonawcze” zastępuje się wyrazami „Rozporządzenia wykonawcze”. |
BADANIA I ROZWÓJ TECHNOLOGICZNY
135) |
W nagłówku tytułu XVIII dodaje się wyrazy „ORAZ PRZESTRZEŃ KOSMICZNA”. |
136) |
W artykule 163 wprowadza się następujące zmiany:
|
137) |
W artykule 165 ustęp 2 na końcu dodaje się tekst w brzmieniu: „…, w szczególności inicjatywy mające na celu określenie wytycznych i wskaźników, organizowanie wymiany najlepszych praktyk i przygotowanie elementów niezbędnych dla prowadzenia okresowego nadzoru i oceny. Parlament Europejski jest w pełni informowany”. |
138) |
W artykule 166 wprowadza się następujące zmiany:
|
139) |
W artykule 167 wyraz „Rada” zastępuje się wyrazem „Unia”. |
140) |
W artykule 168 akapit drugi wyraz „Rada” zastępuje się wyrazem „Unia”. |
141) |
W artykule 170 akapit drugi skreśla się fragment zdania w brzmieniu: „…; umowy te są negocjowane i zawierane zgodnie z artykułem 300”. |
PRZESTRZEŃ KOSMICZNA
142) |
Dodaje się nowy artykuł 172a w brzmieniu: „Artykuł 172a 1. W celu wspierania postępu naukowo-technicznego, konkurencyjności przemysłowej i realizacji swoich polityk, Unia opracowuje europejską politykę przestrzeni kosmicznej. W tym celu Unia może promować wspólne inicjatywy, popierać badania i rozwój technologiczny i koordynować wysiłki niezbędne dla badania i wykorzystania przestrzeni kosmicznej. 2. W celu przyczynienia się do realizacji celów określonych w ustępie 1, Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, ustanawiają niezbędne środki, które mogą przybrać postać europejskiego programu kosmicznego, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich. 3. Unia ustanawia odpowiednie stosunki z Europejską Agencją Kosmiczną. 4. Niniejszy artykuł nie narusza pozostałych postanowień niniejszego tytułu.”. |
ŚRODOWISKO NATURALNE (ZMIANY KLIMATU)
143) |
W artykule 174 wprowadza się następujące zmiany:
|
144) |
W artykule 175 wprowadza się następujące zmiany:
|
TYTUŁY PRZENIESIONE
145) |
Tytuł XX „WSPÓŁPRACA NA RZECZ ROZWOJU” oraz artykuły 177, 179, 180 i 181 otrzymują, odpowiednio, oznaczenie rozdział 1 tytułu III w części piątej dotyczącej działań zewnętrznych Unii oraz artykuły 188d–188g; w artykułach tych wprowadza się zmiany zgodnie z punktami 161) –164) poniżej. Uchyla się artykuł 178. |
146) |
Tytuł XXI „WSPÓŁPRACA GOSPODARCZA, FINANSOWA I TECHNICZNA Z PAŃSTWAMI TRZECIMI” oraz artykuł 181a otrzymują, odpowiednio, oznaczenie rozdział 2 tytułu III w części piątej dotyczącej działań zewnętrznych Unii oraz nowy artykuł 188h; w artykule tym wprowadza się zmiany zgodnie z punktem 166) poniżej. |
ENERGETYKA
147) |
Tytuł XX zastępuje się nowym tytułem i nowym artykułem 176a w brzmieniu: „TYTUŁ XX ENERGETYKA Artykuł 176a 1. W ramach ustanawiania lub funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz z uwzględnieniem potrzeby zachowania i poprawy środowiska naturalnego, polityka Unii w dziedzinie energetyki ma na celu, w duchu solidarności między Państwami Członkowskimi:
2. Bez uszczerbku dla stosowania innych postanowień Traktatów, Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, ustanawiają środki niezbędne do osiągnięcia celów, o których mowa w ustępie 1. Środki te są przyjmowane po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Społecznym i Komitetem Regionów. Nie naruszają one prawa Państwa Członkowskiego do określania warunków wykorzystania jego zasobów energetycznych, wyboru między różnymi źródłami energii i ogólnej struktury jego zaopatrzenia w energię, bez uszczerbku dla artykułu 175 ustęp 2 litera c). 3. Na zasadzie odstępstwa od ustępu 2, Rada, stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, jednomyślnie i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, ustanawia środki, o których mowa w tym ustępie, jeżeli mają one głównie charakter fiskalny.”. |
TURYSTYKA
148) |
Tytuł XXI zastępuje się nowym tytułem i nowym artykułem 176b w brzmieniu: „TYTUŁ XXI TURYSTYKA Artykuł 176b 1. Unia uzupełnia działania Państw Członkowskich w sektorze turystycznym, w szczególności przez wspieranie konkurencyjności przedsiębiorstw Unii w tym sektorze. W tym celu działania Unii skierowane są na:
2. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, ustanawiają szczególne środki w celu uzupełnienia działań podejmowanych w Państwach Członkowskich służących realizacji celów, o których mowa w niniejszym artykule, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich.”. |
OCHRONA LUDNOŚCI
149) |
Dodaje się nowy tytuł XXII i nowy artykuł 176c w brzmieniu: „TYTUŁ XXII OCHRONA LUDNOŚCI Artykuł 176c 1. Unia zachęca do współpracy między Państwami Członkowskimi w celu zwiększenia skuteczności systemów zapobiegania klęskom żywiołowym lub katastrofom spowodowanymi przez człowieka i ochrony przed nimi. Działanie Unii zmierza do:
2. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, ustanawiają niezbędne środki przyczyniające się do realizacji celów, o których mowa w ustępie 1, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich.”. |
WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA
150) |
Dodaje się nowy TYTUŁ XXIII i nowy artykuł 176d w brzmieniu: „TYTUŁ XXIII WSPÓŁPRACA ADMINISTRACYJNA Artykuł 176d 1. Skuteczne wdrażanie prawa Unii przez Państwa Członkowskie, mające istotne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania Unii, jest uznawane za sprawę będącą przedmiotem wspólnego zainteresowania. 2. Unia może wspierać wysiłki Państw Członkowskich zmierzające do poprawy ich zdolności administracyjnej w zakresie wdrażania prawa Unii. Działanie to może polegać w szczególności na ułatwianiu wymiany informacji i urzędników oraz wspieraniu programów szkolenia. Żadne Państwo Członkowskie nie jest zobowiązane do korzystania z tego wsparcia. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, ustanawiają niezbędne ku temu środki, z wyłączeniem jakiejkolwiek harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich. 3. Niniejszy artykuł nie narusza zobowiązań Państw Członkowskich do wdrażania prawa Unii ani prerogatyw i obowiązków Komisji. Nie narusza również pozostałych postanowień Traktatów przewidujących współpracę administracyjną między Państwami Członkowskimi oraz między nimi a Unią.”. |
STOWARZYSZENIE KRAJÓW I TERYTORIÓW ZAMORSKICH
151) |
W artykule 182 akapit pierwszy skreśla się na końcu wyrazy „do niniejszego Traktatu”. |
152) |
W artykule 186 wyraz „swoboda” zastępuje się wyrazem „swobodę” i ostatni fragment zdania „… będzie uregulowana w późniejszych konwencjach, które wymagają jednomyślnej zgody Państw Członkowskich” zastępuje się wyrazami „… regulują akty przyjęte zgodnie z artykułem 187”. |
153) |
W artykule 187 wyrazy „stanowiąc jednomyślnie” zastępuje się wyrazami „stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji”, a na końcu artykułu dodaje się zdanie w brzmieniu: „W przypadku gdy przepisy te są przyjmowane przez Radę zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, stanowi ona jednomyślnie na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim.”. |
DZIAŁANIA ZEWNĘTRZNE UNII
154) |
Dodaje się nową część piątą. Jest ona zatytułowana „DZIAŁANIA ZEWNĘTRZNE UNII” i zawiera następujące tytuły i rozdziały:
|
POSTANOWIENIA OGÓLNE
155) |
Dodaje się nowy tytuł I i nowy artykuł 188a w brzmieniu: „TYTUŁ I POSTANOWIENIA OGÓLNE DOTYCZĄCE DZIAŁAŃ ZEWNĘTRZNYCH UNII Artykuł 188a Działania Unii na arenie międzynarodowej, w rozumieniu niniejszej części, oparte są na zasadach, dążą do osiągnięcia celów i są prowadzone zgodnie z postanowieniami ogólnymi, o których mowa w rozdziale 1 tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej.”. |
WSPÓLNA POLITYKA HANDLOWA
156) |
Dodaje się tytuł II „WSPÓLNA POLITYKA HANDLOWA”, który otrzymuje nagłówek tytułu IX w części trzeciej. |
157) |
Dodaje się artykuł 188b, który otrzymuje brzmienie artykułu 131; wprowadza się w nim następujące zmiany:
|
158) |
Dodaje się artykuł 188c, który zastępuje artykuł 133: „Artykuł 188c 1. Wspólna polityka handlowa jest oparta na jednolitych zasadach, w szczególności w odniesieniu do zmian stawek celnych, zawierania umów celnych i handlowych dotyczących handlu towarami i usługami oraz do handlowych aspektów własności intelektualnej, bezpośrednich inwestycji zagranicznych, ujednolicenia środków liberalizacyjnych, polityki eksportowej, a także handlowych środków ochronnych, w tym środków podejmowanych w przypadku dumpingu lub subsydiów. Wspólna polityka handlowa prowadzona jest zgodnie z zasadami i celami działań zewnętrznych Unii. 2. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, przyjmują środki określające ramy realizacji wspólnej polityki handlowej. 3. Jeżeli istnieje potrzeba wynegocjowania i zawarcia umów z jednym lub większą liczbą państw trzecich lub organizacji międzynarodowych, stosuje się artykuł 188n, z zastrzeżeniem postanowień szczególnych niniejszego artykułu. Komisja przedstawia zalecenia Radzie, która upoważnia ją do rozpoczęcia koniecznych rokowań. Rada i Komisja są odpowiedzialne za zapewnienie zgodności umów będących przedmiotem rokowań z wewnętrznymi politykami i zasadami Unii. Komisja prowadzi te rokowania w konsultacji ze specjalnym komitetem wyznaczonym przez Radę w celu wsparcia jej w tym zadaniu i w ramach wytycznych, które Rada może do niej kierować. Komisja regularnie składa specjalnemu komitetowi i Parlamentowi Europejskiemu sprawozdanie z postępu w rokowaniach. 4. W odniesieniu do rokowań i zawierania umów, o których mowa w ustępie 3, Rada stanowi większością kwalifikowaną. W odniesieniu do rokowań i zawierania umów w dziedzinie handlu usługami i w dziedzinie handlowych aspektów własności intelektualnej, jak również bezpośrednich inwestycji zagranicznych, Rada stanowi jednomyślnie, jeżeli umowy te zawierają postanowienia wymagające jednomyślności do przyjęcia przepisów wewnętrznych. Rada stanowi jednomyślnie także przy rokowaniach i zawieraniu umów:
5. Rokowania i zawieranie umów międzynarodowych w dziedzinie transportu podlegają tytułowi V części trzeciej oraz artykułowi 188n. 6. Wykonywanie uprawnień w dziedzinie wspólnej polityki handlowej, przyznanych niniejszym artykułem, nie narusza podziału kompetencji między Unią i Państwami Członkowskimi i nie prowadzi do harmonizacji przepisów ustawowych lub wykonawczych Państw Członkowskich, jeżeli Traktaty wykluczają taką harmonizację.”. |
WSPÓŁPRACA NA RZECZ ROZWOJU
159) |
Dodaje się tytuł III „WSPÓŁPRACA Z PAŃSTWAMI TRZECIMI I POMOC HUMANITARNA”. |
160) |
Dodaje się rozdział 1 „WSPÓŁPRACA NA RZECZ ROZWOJU”, który otrzymuje nagłówek tytułu XX w części trzeciej. |
161) |
Dodaje się artykuł 188d, który otrzymuje brzmienie artykułu 177; wprowadza się w nim następujące zmiany:
|
162) |
Dodaje się artykuł 188e, który otrzymuje brzmienie artykułu 179; wprowadza się w nim następujące zmiany:
|
163) |
Dodaje się artykuł 188f, który otrzymuje brzmienie artykułu 180; na początku ustępu 1 dodaje się fragment zdania w brzmieniu: „Dążąc do zwiększenia komplementarności i skuteczności swoich działań, …”. |
164) |
Dodaje się artykuł 188g, który otrzymuje brzmienie artykułu 181; skreśla się zdanie drugie w akapicie pierwszym oraz akapit drugi. |
WSPÓŁPRACA GOSPODARCZA, FINANSOWA I TECHNICZNA Z PAŃSTWAMI TRZECIMI
165) |
Dodaje się rozdział 2 „WSPÓŁPRACA GOSPODARCZA, FINANSOWA I TECHNICZNA Z PAŃSTWAMI TRZECIMI”, który otrzymuje nagłówek tytułu XXI w części trzeciej. |
166) |
Dodaje się artykuł 188h, który otrzymuje brzmienie artykułu 181a; wprowadza się w nim następujące zmiany:
|
167) |
Dodaje się nowy artykuł 188i w brzmieniu: „Artykuł 188i Jeżeli sytuacja w państwie trzecim wymaga pilnej pomocy finansowej ze strony Unii, Rada, na wniosek Komisji, przyjmuje niezbędne decyzje.”. |
POMOC HUMANITARNA
168) |
Dodaje się nowy rozdział 3 i nowy artykuł 188j w brzmieniu: „ROZDZIAŁ 3 POMOC HUMANITARNA Artykuł 188j 1. Działania Unii w dziedzinie pomocy humanitarnej są prowadzone zgodnie z zasadami i celami działań zewnętrznych Unii. Działania te mają na celu niesienie doraźnej pomocy i opieki dla ludności w państwach trzecich, która stała się ofiarą klęsk żywiołowych lub katastrof spowodowanych przez człowieka, oraz jej ochronę, w celu sprostania potrzebom humanitarnym wynikającym z takich różnych sytuacji. Działania Unii i Państw Członkowskich wzajemnie się uzupełniają i wzmacniają. 2. Akcje pomocy humanitarnej prowadzone są zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego oraz zasadami bezstronności, neutralności i niedyskryminacji. 3. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, ustanawiają środki określające ramy prowadzenia przez Unię akcji pomocy humanitarnej. 4. Unia może zawierać z państwami trzecimi i właściwymi organizacjami międzynarodowymi wszelkie rodzaje umów, które przyczyniają się do realizacji celów, o których mowa w ustępie 1 i artykule 10a Traktatu o Unii Europejskiej. Akapit pierwszy nie narusza kompetencji Państw Członkowskich do negocjowania na forach międzynarodowych i zawierania umów. 5. W celu ustanowienia ram wspólnego wkładu młodych Europejczyków w akcje pomocy humanitarnej Unii ustanawia się Europejski Ochotniczy Korpus Pomocy Humanitarnej. Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, określają status i warunki działania Korpusu. 6. Komisja może podjąć każdą użyteczną inicjatywę na rzecz lepszej koordynacji działań Unii i Państw Członkowskich, zmierzającą do zwiększenia skuteczności i poprawy komplementarności unijnych i krajowych środków pomocy humanitarnej. 7. Unia zapewnia koordynację i zgodność podejmowanych przez nią akcji pomocy humanitarnej z akcjami podejmowanymi przez organizacje i organy międzynarodowe, w szczególności te, które wchodzą w skład systemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.”. |
ŚRODKI OGRANICZAJĄCE
169) |
Dodaje się tytuł IV i artykuł 188k, które zastępują artykuł 301: „TYTUŁ IV ŚRODKI OGRANICZAJĄCE Artykuł 188k 1. Jeżeli decyzja, przyjęta zgodnie z tytułem V rozdział 2 Traktatu o Unii Europejskiej, przewiduje zerwanie lub ograniczenie w całości lub w części stosunków gospodarczych i finansowych z jednym lub z większą liczbą państw trzecich, Rada przyjmuje niezbędne środki, stanowiąc większością kwalifikowaną na wspólny wniosek wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz Komisji. Rada informuje o tym Parlament Europejski. 2. Jeżeli przewiduje to decyzja przyjęta zgodnie z tytułem V rozdział 2 Traktatu o Unii Europejskiej, Rada może przyjąć środki ograniczające wobec osób fizycznych lub prawnych, grup lub podmiotów innych niż państwa, zgodnie z procedurą, o której mowa w ustępie 1. 3. Akty, o których mowa w niniejszym artykule, zawierają niezbędne przepisy w zakresie gwarancji prawnych.”. |
UMOWY MIĘDZYNARODOWE
170) |
Po artykule 188k dodaje się tytuł V „UMOWY MIĘDZYNARODOWE”. |
171) |
Dodaje się artykuł 188l w brzmieniu: „Artykuł 188l 1. Unia może zawierać umowy z jednym lub z większą liczbą państw trzecich lub organizacji międzynarodowych, jeżeli przewidują to Traktaty, lub gdy zawarcie umowy jest niezbędne do osiągnięcia, w ramach polityk Unii, jednego z celów, o których mowa w Traktatach, albo gdy zawarcie umowy jest przewidziane w prawnie wiążącym akcie Unii, albo gdy może mieć wpływ na wspólne zasady lub zmienić ich zakres. 2. Umowy zawarte przez Unię wiążą instytucje Unii i Państwa Członkowskie.”. |
172) |
Dodaje się artykuł 188m, który otrzymuje brzmienie artykułu 310. Wyraz „państw” zastępuje się wyrazami „państw trzecich”. |
173) |
Dodaje się artykuł 188n, który zastępuje artykuł 300: „Artykuł 188n 1. Bez uszczerbku dla szczególnych postanowień artykułu 188c, umowy pomiędzy Unią a państwami trzecimi lub organizacjami międzynarodowymi są negocjowane i zawierane zgodnie z następującą procedurą. 2. Rada upoważnia do podjęcia rokowań, wydaje wytyczne negocjacyjne, upoważnia do podpisywania i zawiera umowy. 3. Komisja lub, jeżeli przewidywana umowa dotyczy wyłącznie lub głównie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, przedstawia swoje zalecenia Radzie, która przyjmuje decyzję upoważniającą do podjęcia rokowań oraz, w zależności od przedmiotu przewidywanej umowy, mianującą negocjatora lub przewodniczącego zespołu negocjatorów Unii. 4. Rada może kierować wytyczne do negocjatora Unii oraz wyznaczyć specjalny komitet, w konsultacji z którym należy prowadzić rokowania. 5. Rada, na wniosek negocjatora, przyjmuje decyzję upoważniającą do podpisania umowy a, w stosownych przypadkach, do tymczasowego jej stosowania przed jej wejściem w życie. 6. Rada, na wniosek negocjatora, przyjmuje decyzję w sprawie zawarcia umowy. Z wyjątkiem przypadków gdy umowy dotyczą wyłącznie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, Rada przyjmuje decyzję w sprawie zawarcia umowy:
7. Zawierając umowę, Rada może, na zasadzie odstępstwa od ustępów 5, 6 i 9, upoważnić negocjatora do zatwierdzenia w imieniu Unii zmian w umowie, jeżeli umowa przewiduje, że zmiany te powinny być przyjęte według procedury uproszczonej lub przez organ utworzony przez tę umowę. Rada może dołączyć do takiego upoważnienia warunki szczegółowe. 8. Podczas całej procedury Rada stanowi większością kwalifikowaną. Rada stanowi jednak jednomyślnie, gdy umowa dotyczy dziedziny, w której do przyjęcia aktu Unii wymagana jest jednomyślność, jak również w przypadku układów o stowarzyszeniu oraz umów, o których mowa w artykule 188h, z państwami kandydującymi do przystąpienia. Rada stanowi również jednomyślnie w przypadku umowy dotyczącej przystąpienia Unii do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności; decyzja dotycząca zawarcia takiej umowy wchodzi w życie po jej zatwierdzeniu przez Państwa Członkowskie, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi. 9. Rada, na wniosek Komisji lub wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, przyjmuje decyzję zawieszającą stosowanie umowy i ustalającą stanowiska, które mają być zajęte w imieniu Unii w ramach organu utworzonego przez umowę, gdy organ ten ma przyjąć akty mające skutki prawne, z wyjątkiem aktów uzupełniających lub zmieniających ramy instytucjonalne umowy. 10. Parlament Europejski jest natychmiast i w pełni informowany na wszystkich etapach procedury. 11. Państwo Członkowskie, Parlament Europejski, Rada lub Komisja mogą uzyskać opinię Trybunału Sprawiedliwości w sprawie zgodności przewidywanej umowy z Traktatami. W przypadku negatywnej opinii Trybunału, przewidywana umowa nie może wejść w życie, chyba że nastąpi jej zmiana lub rewizja Traktatów.”. |
174) |
Dodaje się artykuł 188o, który otrzymuje brzmienie artykułu 111 ustępy 1–3 i 5, przy czym dwa ostatnie zdania ustępu 1 stają się akapitem drugim tego ustępu; w artykule tym wprowadza się następujące zmiany:
|
STOSUNKI UNII Z ORGANIZACJAMI MIĘDZYNARODOWYMI I PAŃSTWAMI TRZECIMI ORAZ DELEGATURY UNII
175) |
Dodaje się następujący tytuł VI oraz artykuły 188p i 188q, przy czym artykuł 188p zastępuje artykuły 302–304: „TYTUŁ VI STOSUNKI UNII Z ORGANIZACJAMI MIĘDZYNARODOWYMI I PAŃSTWAMI TRZECIMI ORAZ DELEGATURY UNII Artykuł 188p 1. Unia ustanawia wszelkie właściwe formy współpracy z organami Organizacji Narodów Zjednoczonych i jej organizacjami wyspecjalizowanymi, Radą Europy, Organizacją Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie oraz Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. Unia utrzymuje także właściwe stosunki z innymi organizacjami międzynarodowymi. 2. Obowiązek wykonania niniejszego artykułu spoczywa na wysokim przedstawicielu Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz na Komisji. Artykuł 188q 1. Delegatury Unii w państwach trzecich i przy organizacjach międzynarodowych zapewniają reprezentację Unii. 2. Delegatury Unii podlegają wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa. Działają one w ścisłej współpracy z misjami dyplomatycznymi i konsularnymi Państw Członkowskich.”. |
KLAUZULA SOLIDARNOŚCI
176) |
Dodaje się nowy tytuł VII i nowy artykuł 188r w brzmieniu: „TYTUŁ VII KLAUZULA SOLIDARNOŚCI Artykuł 188r 1. Unia i jej Państwa Członkowskie działają wspólnie w duchu solidarności, jeżeli jakiekolwiek Państwo Członkowskie stanie się przedmiotem ataku terrorystycznego lub ofiarą klęski żywiołowej lub katastrofy spowodowanej przez człowieka. Unia mobilizuje wszystkie będące w jej dyspozycji instrumenty, w tym środki wojskowe udostępnione jej przez Państwa Członkowskie, w celu:
2. Jeżeli Państwo Członkowskie stało się przedmiotem ataku terrorystycznego lub ofiarą klęski żywiołowej lub katastrofy spowodowanej przez człowieka, na prośbę jego władz politycznych inne Państwa Członkowskie udzielają mu pomocy. W tym celu Państwa Członkowskie koordynują swoje działania w ramach Rady. 3. Stanowiąc na wspólny wniosek Komisji i wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, Rada przyjmuje decyzję określającą warunki zastosowania przez Unię niniejszej klauzuli solidarności. Rada stanowi zgodnie z artykułem 15b ustęp 1 Traktatu o Unii Europejskiej, jeżeli decyzja ta ma wpływ na kwestie obronne. Parlament Europejski jest informowany. W zakresie niniejszego ustępu i bez uszczerbku dla artykułu 207, Radę wspomagają Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa, wspierany przez struktury powstałe w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony, oraz komitet, o którym mowa w artykule 61d, które, w stosownych przypadkach, przedstawiają Radzie wspólne opinie. 4. W celu umożliwienia podjęcia skutecznych działań przez Unię i jej Państwa Członkowskie, Rada Europejska systematycznie ocenia zagrożenia dla Unii.”. |
POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE I FINANSOWE
177) |
Część piąta otrzymuje oznaczenie „CZĘŚĆ SZÓSTA”, a jej nagłówek otrzymuje brzmienie: „POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE I FINANSOWE”. |
PARLAMENT EUROPEJSKI
178) |
Uchyla się artykuł 189. |
179) |
W artykule 190 wprowadza się następujące zmiany:
|
180) |
W artykule 191 skreśla się akapit pierwszy. W akapicie drugim wyrazy „Rada, stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w artykule 251, określa” zastępuje się wyrazami „Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, określają”, zaś po wyrazach „na poziomie europejskim” dodaje się wyrazy „o których mowa w artykule 8a ustęp 4 Traktatu o Unii Europejskiej,”. |
181) |
W artykule 192 skreśla się akapit pierwszy; w akapicie drugim wyrazy „swoich członków” zastępuje się wyrazami „wchodzących w jego skład członków”, a na końcu akapitu dodaje się zdanie w brzmieniu: „Jeżeli Komisja nie przedłoży wniosku, zawiadamia o tym Parlament Europejski, podając uzasadnienie.”. |
182) |
W artykule 193 wprowadza się następujące zmiany:
|
183) |
W artykule 195 wprowadza się następujące zmiany:
|
184) |
W artykule 196 akapit drugi wyrazy „na sesji nadzwyczajnej” zastępuje się wyrazami „na miesięcznej sesji nadzwyczajnej”; wyrazy „jego członków” zastępuje się wyrazami „wchodzących w jego skład członków”. |
185) |
W artykule 197 wprowadza się następujące zmiany:
|
186) |
W artykule 198 akapit pierwszy skreśla się wyraz „bezwzględną”. |
187) |
W artykule 199 akapit drugi wyrazy „… warunkach określonych w tym regulaminie” zastępuje się wyrazami „… warunkach przewidzianych w Traktatach i w tym regulaminie”. |
188) |
W artykule 201 akapit drugi otrzymuje brzmienie: „Jeżeli wniosek o wotum nieufności zostanie przyjęty większością dwóch trzecich oddanych głosów, reprezentującą większość członków Parlamentu Europejskiego, członkowie Komisji kolegialnie rezygnują ze swoich funkcji, a wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa rezygnuje z pełnienia funkcji w ramach Komisji. Nadal pełnią oni swoje funkcje i prowadzą sprawy bieżące do czasu zastąpienia ich zgodnie z artykułem 9d Traktatu o Unii Europejskiej. W takim przypadku mandat członków Komisji mianowanych na ich miejsce wygasa z dniem, w którym wygasłby mandat członków Komisji zobowiązanych do kolegialnej rezygnacji z pełnienia funkcji.”. |
RADA EUROPEJSKA
189) |
Dodaje się nową sekcję 1a i nowe artykuły 201a i 201b w brzmieniu: „SEKCJA 1a RADA EUROPEJSKA Artykuł 201a 1. W przypadku głosowania każdy członek Rady Europejskiej może otrzymać pełnomocnictwo tylko od jednego z pozostałych członków. Artykuł 9c ustęp 4 Traktatu o Unii Europejskiej i artykuł 205 ustęp 2 niniejszego Traktatu mają zastosowanie do Rady Europejskiej, gdy stanowi ona większością kwalifikowaną. Gdy Rada Europejska wypowiada się w drodze głosowania, jej przewodniczący oraz przewodniczący Komisji nie biorą udziału w głosowaniu. Wstrzymanie się od głosu przez członków obecnych lub reprezentowanych nie stanowi przeszkody w przyjęciu uchwały Rady Europejskiej wymagającej jednomyślności. 2. Przewodniczący Parlamentu Europejskiego może zostać zaproszony przez Radę Europejską w celu jego wysłuchania. 3. Rada Europejska stanowi zwykłą większością w kwestiach proceduralnych oraz w sprawie przyjęcia swojego regulaminu wewnętrznego. 4. Radę Europejską wspomaga Sekretariat Generalny Rady. Artykuł 201b Rada Europejska przyjmuje większością kwalifikowaną:
|
RADA
190) |
Uchyla się artykuły 202 i 203. |
191) |
W artykule 205 wprowadza się następujące zmiany:
|
192) |
Artykuł 207 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 207 1. Komitet złożony ze stałych przedstawicieli rządów Państw Członkowskich odpowiada za przygotowywanie prac Rady i wykonywanie zadań powierzonych mu przez Radę. Komitet może przyjmować decyzje proceduralne w przypadkach przewidzianych w regulaminie wewnętrznym Rady. 2. Radę wspomaga Sekretariat Generalny, działający pod kierunkiem sekretarza generalnego mianowanego przez Radę. Rada decyduje o organizacji Sekretariatu Generalnego zwykłą większością. 3. Rada stanowi zwykłą większością w kwestiach proceduralnych oraz w celu przyjęcia swojego regulaminu wewnętrznego.”. |
193) |
W artykule 208 na końcu artykułu dodaje się zdanie w brzmieniu: „Jeżeli Komisja nie przedłoży propozycji, zawiadamia o tym Radę, podając uzasadnienie.”. |
194) |
W artykule 209 wyrazy „po uzyskaniu opinii Komisji” zastępuje się wyrazami „po konsultacji z Komisją”. |
195) |
Artykuł 210 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 210 Rada ustala uposażenia, dodatki i emerytury przewodniczącego Rady Europejskiej, przewodniczącego Komisji, wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, członków Komisji, prezesów, członków i sekretarzy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, oraz sekretarza generalnego Rady. Ustala ona także wszelkie należności płatne zamiast wynagrodzenia.”. |
KOMISJA
196) |
Uchyla się artykuł 211. Dodaje się artykuł 211a w brzmieniu: „Artykuł 211a Zgodnie z artykułem 9d ustęp 5 Traktatu o Unii Europejskiej członkowie Komisji są wybierani na podstawie systemu rotacji ustanowionego jednomyślnie przez Radę Europejską na podstawie następujących zasad:
|
197) |
Artykuł 212 otrzymuje oznaczenie artykuł 218 ustęp 2. |
198) |
W artykule 213 skreśla się ustęp 1, ustęp 2 pozbawia się oznaczenia liczbowego; jego dwa pierwsze akapity zostają połączone i otrzymują brzmienie: „Członkowie Komisji powstrzymują się od wszelkich czynności niezgodnych z charakterem ich funkcji. Państwa Członkowskie szanują ich niezależność i nie dążą do wywierania na nich wpływu przy wykonywaniu przez nich zadań.”. |
199) |
Uchyla się artykuł 214. |
200) |
W artykule 215 wprowadza się następujące zmiany:
|
201) |
W artykule 217 skreśla się ustępy 1, 3 i 4, a ustęp 2 pozbawia się oznaczenia liczbowego. Jego zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie: „Bez uszczerbku dla artykułu 9e ustęp 4 Traktatu o Unii Europejskiej, przewodniczący ustala zakres obowiązków Komisji i rozdziela je pomiędzy jej członków, zgodnie z artykułem 9d ustęp 6 tego Traktatu.”. |
202) |
W artykule 218 skreśla się ustęp 1; ustęp 2 otrzymuje oznaczenie ustęp 1, a wyrazy „zgodnie z postanowieniami niniejszego Traktatu” skreśla się. Dodaje się ustęp 2, który otrzymuje brzmienie artykułu 212. |
203) |
W artykule 219 akapit pierwszy wyrazy „liczby członków przewidzianej w artykule 213” zastępuje się wyrazami „jej członków”, zaś akapit drugi otrzymuje brzmienie: „Regulamin wewnętrzny Komisji określa kworum.”. |
TRYBUNAŁ SPRAWIEDLIWOŚCI
204) |
W nagłówku sekcji 4 dodaje się wyrazy „UNII EUROPEJSKIEJ”. |
205) |
Uchyla się artykuł 220. |
206) |
W artykule 221 skreśla się akapit pierwszy. |
207) |
W artykule 223 na końcu akapitu pierwszego dodaje się wyrazy „…, po konsultacji z komitetem przewidzianym w artykule 224a”. |
208) |
W artykule 224 akapit pierwszy skreśla się zdanie pierwsze, a po wyrazach „Liczbę sędziów …” dodaje się wyraz „Sądu”. W akapicie drugim na końcu zdania drugiego dodaje się wyrazy „…, po konsultacji z komitetem przewidzianym w artykule 224a”. |
209) |
Dodaje się nowy artykuł 224a w brzmieniu: „Artykuł 224a Ustanawia się komitet, którego zadaniem jest opiniowanie kandydatów do wykonywania funkcji sędziego i rzecznika generalnego w Trybunale Sprawiedliwości i Sądzie przed ich mianowaniem przez rządy Państw Członkowskich zgodnie z artykułami 223 i 224. Komitet składa się z siedmiu osobistości wybranych spośród byłych członków Trybunału Sprawiedliwości i Sądu, członków krajowych sądów najwyższych i prawników o uznanej kompetencji, przy czym jedną z kandydatur proponuje Parlament Europejski. Rada przyjmuje decyzję ustanawiającą reguły funkcjonowania komitetu oraz decyzję mianującą jego członków. Rada stanowi na wniosek prezesa Trybunału Sprawiedliwości.”. |
210) |
W artykule 225 ustęp 1 akapit pierwszy zdanie pierwsze wyrazy „… powierzonych izbom sądowym lub skarg …” zastępuje się wyrazami „… powierzonych sądowi wyspecjalizowanemu utworzonemu na mocy artykułu 225a i skarg …”, a w ustępie 2 akapit pierwszy skreśla się wyrazy „…, utworzonych na mocy artykułu 225a”. |
211) |
W artykule 225a wprowadza się następujące zmiany:
|
212) |
W artykule 228 wprowadza się następujące zmiany:
|
213) |
W artykule 229a wyrazy „… Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, …” zastępuje się wyrazami „… Rada, stanowiąc jednomyślnie zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą i po konsultacji z Parlamentem Europejskim, …”, a wyrazy „wspólnotowe prawo własności przemysłowej” zastępuje się wyrazami „europejskie tytuły prawne w dziedzinie własności intelektualnej”. Zdanie ostatnie otrzymuje brzmienie: „Postanowienia te wchodzą w życie po ich zatwierdzeniu przez Państwa Członkowskie, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi.”. |
214) |
W artykule 230 wprowadza się następujące zmiany:
|
215) |
W artykule 231 akapit drugi otrzymuje brzmienie: „Jednakże Trybunał Sprawiedliwości wskazuje, jeśli uzna to za niezbędne, które skutki aktu, o którego nieważności orzekł, powinny być uważane za ostateczne.”. |
216) |
W artykule 232 wprowadza się następujące zmiany:
|
217) |
W artykule 233 akapit pierwszy skreśla się wyrazy „lub instytucje”, wyraz „nie” zastępuje się wyrazem „nią”, zaś wyrazy „są one zobowiązane” zastępuje się wyrazami „jest ona zobowiązana”; skreśla się akapit trzeci. |
218) |
W artykule 234 akapit pierwszy litera b) skreśla się wyrazy „i EBC”; skreśla się również literę c). Na końcu artykułu dodaje się akapit w brzmieniu: „Jeżeli takie pytanie jest podniesione w sprawie zawisłej przed sądem krajowym dotyczącej osoby pozbawionej wolności, Trybunał stanowi w jak najkrótszym terminie.”. |
219) |
W artykule 235 odesłanie do artykułu 288 akapit drugi zastępuje się odesłaniem do artykułu 288 akapity drugi i trzeci. |
220) |
Dodaje się nowy artykuł 235a w brzmieniu: „Artykuł 235a Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do orzekania w sprawie legalności aktu przyjętego przez Radę Europejską lub Radę zgodnie z artykułem 7 Traktatu o Unii Europejskiej wyłącznie na wniosek Państwa Członkowskiego, którego dotyczy stwierdzenie Rady Europejskiej lub Rady, oraz wyłącznie w odniesieniu do przestrzegania postanowień czysto proceduralnych przewidzianych w tym artykule. Wniosek takie musi być złożony w terminie miesiąca od daty tego stwierdzenia. Trybunał orzeka w terminie miesiąca od daty wniosku.”. |
221) |
W artykule 236 wyrazy „… w regulaminie pracowniczym lub warunkach zatrudnienia” zastępuje się wyrazami „… w regulaminie pracowniczym urzędników Unii oraz warunkach zatrudnienia innych pracowników Unii”. |
222) |
W artykule 237 litera d) na początku zdania drugiego po wyrazie „Rada” dodaje się wyraz „Prezesów”. |
223) |
Dodaje się nowe artykuły 240a i 240b w brzmieniu: „Artykuł 240a Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie jest właściwy w zakresie postanowień dotyczących wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa ani w zakresie aktów przyjętych na ich podstawie. Trybunał jest jednak właściwy w zakresie kontroli przestrzegania artykułu 25b Traktatu o Unii Europejskiej oraz orzekania w sprawie skarg wniesionych na warunkach przewidzianych w artykule 230 akapit czwarty niniejszego Traktatu, dotyczących kontroli legalności decyzji przewidujących środki ograniczające wobec osób fizycznych lub prawnych przyjętych przez Radę na podstawie tytułu V rozdział 2 Traktatu o Unii Europejskiej. Artykuł 240b W wykonywaniu swoich uprawnień dotyczących postanowień części trzeciej tytuł IV rozdziały 4 i 5 odnoszących się do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej nie jest właściwy w zakresie kontroli ważności lub proporcjonalności działań policji lub innych organów ścigania w Państwie Członkowskim ani do orzekania w sprawie wykonywania przez Państwa Członkowskie obowiązków dotyczących utrzymania porządku publicznego i ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego.”. |
224) |
Artykuł 241 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 241 Bez względu na upływ terminu przewidzianego w artykule 230 akapit piąty, każda strona może, w postępowaniu dotyczącym aktu o zasięgu ogólnym przyjętego przez instytucję, organ lub jednostkę organizacyjną Unii, podnieść zarzuty określone w artykule 230 akapit drugi, w celu powołania się przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej na niemożność stosowania tego aktu.”. |
225) |
W artykule 242 zdanie drugie po wyrazie „Trybunał” skreśla się wyraz „Sprawiedliwości”. |
226) |
W artykule 245 akapit drugi otrzymuje brzmienie: „Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, mogą zmienić postanowienia Statutu, z wyjątkiem postanowień tytułu I i artykułu 64 tego Statutu. Parlament Europejski i Rada stanowią na wniosek Trybunału Sprawiedliwości i po konsultacji z Komisją albo na wniosek Komisji i po konsultacji z Trybunałem Sprawiedliwości.”. |
EUROPEJSKI BANK CENTRALNY
227) |
Dodaje się sekcję 4a i artykuł 245a w brzmieniu: „SEKCJA 4a EUROPEJSKI BANK CENTRALNY Artykuł 245a 1. Europejski Bank Centralny i krajowe banki centralne stanowią Europejski System Banków Centralnych (ESBC). Europejski Bank Centralny i krajowe banki centralne Państw Członkowskich, których walutą jest euro, tworzące Eurosystem, prowadzą politykę pieniężną Unii. 2. ESBC jest kierowany przez organy decyzyjne Europejskiego Banku Centralnego. Głównym celem ESBC jest utrzymywanie stabilności cen. Bez uszczerbku dla tego celu, wspiera on ogólne polityki gospodarcze w Unii, mając na względzie przyczynianie się do osiągnięcia celów Unii. 3. Europejski Bank Centralny ma osobowość prawną. Ma wyłączne prawo do upoważniania do emisji euro. Jest niezależny w wykonywaniu swoich uprawnień oraz w zarządzaniu swoimi finansami. Instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii oraz rządy Państw Członkowskich szanują tę niezależność. 4. Europejski Bank Centralny przyjmuje środki niezbędne do wykonywania swoich zadań zgodnie z artykułami 105–111a, artykułem 115c oraz warunkami przewidzianymi w Statucie ESBC i EBC. Zgodnie z tymi artykułami Państwa Członkowskie, których walutą nie jest euro, a także ich banki centralne zachowują swoje kompetencje w kwestiach pieniężnych. 5. W zakresie swoich uprawnień Europejski Bank Centralny jest konsultowany w sprawie każdego projektu aktu Unii i każdego projektu regulacji na poziomie krajowym oraz może wydawać opinie.”. |
228) |
Dodaje się artykuł 245b, który otrzymuje brzmienie artykułu 112; wprowadza się w nim następujące zmiany:
|
229) |
Dodaje się artykuł 245c, który otrzymuje brzmienie artykułu 113. |
TRYBUNAŁ OBRACHUNKOWY
230) |
W artykule 246 na końcu dodaje się wyraz „Unii”, dodaje się również nowy akapit, który staje się akapitem drugim, w brzmieniu: „W skład Trybunału Obrachunkowego wchodzi jeden obywatel z każdego Państwa Członkowskiego. Członkowie Trybunału Obrachunkowego są w pełni niezależni w pełnieniu swoich funkcji, w ogólnym interesie Unii.”. |
231) |
W artykule 247 wprowadza się następujące zmiany:
|
232) |
W artykule 248 wszystkie formy gramatyczne wyrazu „organ” zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazów „organ lub jednostka organizacyjna”. |
AKTY PRAWNE UNII
233) |
Nagłówek rozdziału 2 zastępuje się nagłówkiem w brzmieniu: „AKTY PRAWNE UNII, PROCEDURY PRZYJMOWANIA I INNE POSTANOWIENIA”. |
234) |
Przed artykułem 249 dodaje się sekcję 1: |
235) |
W artykule 249 wprowadza się następujące zmiany:
|
236) |
Dodaje się nowe artykuły 249a–249d w brzmieniu: „Artykuł 249a 1. Zwykła procedura prawodawcza polega na przyjęciu rozporządzenia, dyrektywy lub decyzji wspólnie przez Parlament Europejski i Radę na wniosek Komisji. Procedurę tę określa artykuł 251. 2. W szczególnych przypadkach przewidzianych w Traktatach przyjęcie rozporządzenia, dyrektywy lub decyzji przez Parlament Europejski z udziałem Rady lub przez Radę z udziałem Parlamentu Europejskiego stanowi specjalną procedurę prawodawczą. 3. Akty prawne przyjmowane w drodze procedury prawodawczej stanowią akty prawodawcze. 4. W szczególnych przypadkach przewidzianych w Traktatach akty prawodawcze mogą być przyjmowane z inicjatywy grupy Państw Członkowskich lub Parlamentu Europejskiego, na zalecenie Europejskiego Banku Centralnego lub na wniosek Trybunału Sprawiedliwości lub Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Artykuł 249b 1. Akt prawodawczy może przekazywać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów o charakterze nieprawodawczym o zasięgu ogólnym, które uzupełniają lub zmieniają niektóre, inne niż istotne, elementy aktu prawodawczego. Akty prawodawcze wyraźnie określają cele, treść, zakres oraz czas obowiązywania przekazanych uprawnień. Przekazanie uprawnień nie może dotyczyć istotnych elementów danej dziedziny, ponieważ są one zastrzeżone dla aktu prawodawczego. 2. Warunki, którym podlega przekazanie uprawnień, są wyraźnie określone w aktach prawodawczych i mogą być następujące:
Do celów litery a) i b) Parlament Europejski stanowi większością głosów wchodzących w jego skład członków, a Rada większością kwalifikowaną. 3. W nagłówku aktów delegowanych dodaje się przymiotnik »delegowane« albo »delegowana«. Artykuł 249c 1. Państwa Członkowskie przyjmują wszelkie środki prawa krajowego niezbędne do wprowadzenia w życie prawnie wiążących aktów Unii. 2. Jeżeli konieczne są jednolite warunki wykonywania prawnie wiążących aktów Unii, akty te powierzają uprawnienia wykonawcze Komisji lub, w należycie uzasadnionych przypadkach oraz w przypadkach określonych w artykułach 11 i 13 Traktatu o Unii Europejskiej, Radzie. 3. Do celów ustępu 2 Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, ustanawiają z wyprzedzeniem przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez Państwa Członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję. 4. W nagłówku aktów wykonawczych dodaje się przymiotnik »wykonawcze« albo »wykonawcza«. Artykuł 249d Rada przyjmuje zalecenia. Rada stanowi na wniosek Komisji we wszystkich przypadkach, gdy Traktaty przewidują przyjmowanie aktów przez Radę na wniosek Komisji. Rada stanowi jednomyślnie w dziedzinach, w których jednomyślność wymagana jest do przyjęcia aktu Unii. Komisja, a w szczególnych przypadkach przewidzianych w Traktatach również Europejski Bank Centralny, przyjmują zalecenia.”. |
PROCEDURY PRZYJMOWANIA AKTÓW I INNE POSTANOWIENIA
237) |
Przed artykułem 250 dodaje się sekcję 2 w brzmieniu: „PROCEDURY PRZYJMOWANIA AKTÓW I INNE POSTANOWIENIA”. |
238) |
W artykule 250 ustęp 1 otrzymuje brzmienie: „1. Jeżeli na mocy Traktatów Rada stanowi na wniosek Komisji, może ona zmienić ten wniosek wyłącznie jednomyślnie, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w artykule 251 ustępy 10 i 13, artykułach 268, 270a, 272 oraz w artykule 273 akapit drugi.”. |
239) |
W artykule 251 wprowadza się następujące zmiany:
|
240) |
Uchyla się artykuł 252. Dodaje się nowy artykuł 252a w brzmieniu: „Artykuł 252a Parlament Europejski, Rada i Komisja konsultują się wzajemnie oraz za wspólnym porozumieniem ustalają warunki współpracy. W tym celu mogą one, w poszanowaniu Traktatów, zawierać porozumienia międzyinstytucjonalne, które mogą mieć charakter wiążący.”. |
241) |
Artykuł 253 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 253 Jeżeli Traktaty nie przewidują rodzaju przyjmowanego aktu, instytucje dokonują wyboru, jakiego rodzaju akt ma w danym przypadku zostać przyjęty, w poszanowaniu obowiązujących procedur oraz zasady proporcjonalności. Akty prawne są uzasadniane i odnoszą się do propozycji, inicjatyw, zaleceń, wniosków lub opinii przewidzianych w Traktatach. Rozpatrując projekt aktu prawodawczego, Parlament Europejski i Rada powstrzymują się od przyjmowania aktów nieprzewidzianych przez procedurę prawodawczą obowiązującą w danej dziedzinie.”. |
242) |
Artykuł 254 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 254 1. Akty prawodawcze przyjęte zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą są podpisywane przez przewodniczącego Parlamentu Europejskiego i przewodniczącego Rady. Akty prawodawcze przyjęte zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą są podpisywane przez przewodniczącego instytucji, która je przyjęła. Akty prawodawcze są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Wchodzą one w życie z dniem w nich określonym lub, w jego braku, dwudziestego dnia po ich publikacji. 2. Akty o charakterze nieprawodawczym przyjęte w formie rozporządzeń, dyrektyw oraz decyzji, w przypadku gdy te ostatnie nie wskazują adresata, są podpisywane przez przewodniczącego instytucji, która je przyjęła. Rozporządzenia, dyrektywy, które są skierowane do wszystkich Państw Członkowskich, jak również decyzje, które nie wskazują adresata, są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Wchodzą one w życie z dniem w nich określonym lub, w jego braku, dwudziestego dnia po ich publikacji. Inne dyrektywy, jak również decyzje, które wskazują adresata, są notyfikowane adresatom i stają się skuteczne wraz z tą notyfikacją.”. |
243) |
Dodaje się nowy artykuł 254a w brzmieniu: „Artykuł 254a 1. Wykonując swoje zadania, instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii korzystają ze wsparcia otwartej, efektywnej i niezależnej administracji europejskiej. 2. Z poszanowaniem regulaminu i warunków przyjętych na podstawie artykułu 283, Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, określają stosowne przepisy.”. |
244) |
Artykuł 255 otrzymuje oznaczenie artykuł 16a; wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 28) powyżej. |
245) |
W artykule 256 akapit pierwszy wyrazy „Decyzje Rady lub Komisji, które nakładają …” zastępuje się wyrazami „Akty Rady, Komisji lub Europejskiego Banku Centralnego, które nakładają …”. |
ORGANY DORADCZE
246) |
Dodaje się nowy rozdział 3 i artykuł 256a, przy czym rozdziały 3 i 4 otrzymują oznaczenie, odpowiednio, sekcja 1 i sekcja 2, a rozdział 5 otrzymuje oznaczenie rozdział 4: „ROZDZIAŁ 3 ORGANY DORADCZE UNII Artykuł 256a 1. Parlament Europejski, Rada i Komisja są wspomagane przez Komitet Ekonomiczno-Społeczny i Komitet Regionów, które pełnią funkcje doradcze. 2. W skład Komitetu Ekonomiczno-Społecznego wchodzą przedstawiciele organizacji pracodawców, pracowników oraz inni przedstawiciele podmiotów reprezentujących społeczeństwo obywatelskie, w szczególności z dziedzin społeczno-ekonomicznej, obywatelskiej, zawodowej i kultury. 3. W skład Komitetu Regionów wchodzą przedstawiciele społeczności regionalnych i lokalnych, posiadający mandat wyborczy społeczności regionalnej lub lokalnej albo odpowiedzialni politycznie przed wybranym zgromadzeniem. 4. Członków Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów nie wiążą żadne instrukcje. Są w pełni niezależni w wykonywaniu swoich funkcji, w ogólnym interesie Unii. 5. W regularnych odstępach czasu Rada dokonuje przeglądu zasad, o których mowa w ustępach 2 i 3, odnoszących się do charakteru składu Komitetów, w celu uwzględnienia rozwoju gospodarczego, społecznego i demograficznego w Unii. W tym celu Rada na wniosek Komisji przyjmuje decyzje.”. |
KOMITET EKONOMICZNO-SPOŁECZNY
247) |
Uchyla się artykuły 257 i 261. |
248) |
W artykule 258 akapity drugi i trzeci zastępuje się akapitem w brzmieniu: „Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, przyjmuje decyzję określającą skład Komitetu.”. |
249) |
W artykule 259 wprowadza się następujące zmiany:
|
250) |
W artykule 260 akapit pierwszy wyrazy „dwóch lat” zastępuje się wyrazami „dwóch i pół roku”, a w akapicie trzecim przed wyrazem „Rady” dodaje się wyrazy „Parlamentu Europejskiego,”. |
251) |
W artykule 262 wprowadza się następujące zmiany:
|
KOMITET REGIONÓW
252) |
W artykule 263 wprowadza się następujące zmiany:
|
253) |
W artykule 264 akapit pierwszy wyrazy „dwóch lat” zastępuje się wyrazami „dwóch i pół roku”, a w akapicie trzecim przed wyrazem „Rady” dodaje się wyrazy „Parlamentu Europejskiego,”. |
254) |
W artykule 265 wprowadza się następujące zmiany:
|
EUROPEJSKI BANK INWESTYCYJNY
255) |
W artykule 266 akapit trzeci wyrazy „na żądanie Komisji” zastępuje się wyrazami „na wniosek Komisji”, po wyrazie „jednomyślnie” dodaje się wyrazy „zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą”, a wyrazy „artykuły 4, 11 i 12 oraz artykuł 18 ustęp 5 Statutu” zastępuje się wyrazem „Statut”. |
256) |
W artykule 267 litera b) wyrazy „ze stopniowego ustanawiania” zastępuje się wyrazami „z ustanowienia lub funkcjonowania”. |
POSTANOWIENIA FINANSOWE
257) |
W artykule 268 wprowadza się następujące zmiany:
|
ZASOBY WŁASNE UNII
258) |
Przed artykułem 269 dodaje się rozdział 1 „ZASOBY WŁASNE UNII”. |
259) |
W artykule 269 wprowadza się następujące zmiany:
|
260) |
Uchyla się artykuł 270. |
WIELOLETNIE RAMY FINANSOWE
261) |
Dodaje się nowy rozdział 2 i nowy artykuł 270a w brzmieniu: „ROZDZIAŁ 2 WIELOLETNIE RAMY FINANSOWE Artykuł 270a 1. Wieloletnie ramy finansowe mają na celu zapewnienie dokonywania wydatków Unii w sposób usystematyzowany i w granicach jej zasobów własnych. Ramy ustala się na okres co najmniej pięciu lat. Roczny budżet Unii jest zgodny z wieloletnimi ramami finansowymi. 2. Rada, stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, przyjmuje rozporządzenie określające wieloletnie ramy finansowe. Rada stanowi jednomyślnie po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, który stanowi większością głosów wchodzących w jego skład członków. Rada Europejska może jednomyślnie przyjąć decyzję upoważniającą Radę do stanowienia większością kwalifikowaną przy przyjmowaniu rozporządzenia, o którym mowa w akapicie pierwszym. 3. Ramy finansowe określają kwoty rocznych pułapów środków na zobowiązania z podziałem na kategorie wydatków oraz rocznego pułapu środków na płatności. Kategorie wydatków, w liczbie ograniczonej, odpowiadają głównym sektorom działalności Unii. Ramy finansowe zawierają wszelkie inne postanowienia wymagane dla prawidłowego prowadzenia rocznej procedury budżetowej. 4. Jeżeli rozporządzenie Rady ustanawiające nowe ramy finansowe nie zostało przyjęte przed wygaśnięciem poprzednich ram finansowych, pułapy i inne przepisy dotyczące ostatniego roku obowiązywania tych ram przedłuża się do czasu przyjęcia tego aktu. 5. W toku całej procedury prowadzącej do przyjęcia ram finansowych Parlament Europejski, Rada i Komisja podejmują wszelkie środki niezbędne do ułatwienia takiego przyjęcia.”. |
ROCZNY BUDŻET UNII
262) |
Po artykule 270a dodaje się rozdział 3 „ROCZNY BUDŻET UNII”. |
263) |
Dodaje się artykuł 270b, który otrzymuje brzmienie artykułu 272 ustęp 1. |
264) |
Artykuł 271 otrzymuje oznaczenie artykuł 273a; wprowadza się w nim zmiany zgodnie z punktem 267) poniżej. |
265) |
W artykule 272 ustęp 1 otrzymuje oznaczenie artykuł 270b, a artykuł 272 ustępy 2–10 otrzymują brzmienie: „Artykuł 272 Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, ustanawiają roczny budżet Unii zgodnie z poniższymi postanowieniami.
|
266) |
W artykule 273 wprowadza się następujące zmiany:
|
267) |
Dodaje się artykuł 273a, który otrzymuje brzmienie artykułu 271; wprowadza się w nim następujące zmiany:
|
WYKONANIE BUDŻETU I ABSOLUTORIUM
268) |
Przed artykułem 274 dodaje się rozdział 4 „WYKONANIE BUDŻETU I ABSOLUTORIUM”; w artykule tym wprowadza się następujące zmiany:
|
269) |
W artykule 275 zamienia się kolejność odniesienia do Rady i Parlamentu Europejskiego. Dodaje się nowy akapit drugi w brzmieniu: „Komisja przedstawia także Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające finanse Unii oparte na uzyskanych wynikach, w szczególności w odniesieniu do wskazań udzielonych przez Parlament Europejski i Radę na podstawie artykułu 276.”. |
270) |
W artykule 276 ustęp 1 wyrazy „rachunki i bilans finansowy określone w artykule 275,” zastępuje się wyrazami „rachunki, bilans finansowy i sprawozdanie oceniające, o których mowa w artykule 275,”. |
WSPÓLNE POSTANOWIENIA FINANSOWE
271) |
Przed artykułem 277 dodaje się rozdział 5 „POSTANOWIENIA WSPÓLNE”. |
272) |
Artykuł 277 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 277 Wieloletnie ramy finansowe i budżet roczny są ustanawiane w euro.”. |
273) |
W artykule 279 wprowadza się następujące zmiany:
|
274) |
Dodaje się nowe artykuły 279a i 279b w brzmieniu: „Artykuł 279a Parlament Europejski, Rada i Komisja zapewniają dostępność środków finansowych umożliwiających Unii wykonywanie jej zobowiązań prawnych wobec stron trzecich. Artykuł 279b Regularne spotkania przewodniczących Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji są zwoływane z inicjatywy Komisji w ramach procedur budżetowych, o których mowa w niniejszym rozdziale. Przewodniczący podejmują wszelkie środki niezbędne do popierania uzgodnień i zbliżania stanowisk instytucji, którymi kierują, w celu ułatwienia wykonania niniejszego tytułu.”. |
ZWALCZANIE NADUŻYĆ FINANSOWYCH
275) |
Przed artykułem 280 dodaje się rozdział 6 „ZWALCZANIE NADUŻYĆ FINANSOWYCH”. |
276) |
W artykule 280 wprowadza się następujące zmiany:
|
WZMOCNIONA WSPÓŁPRACA
277) |
Po artykule 280 dodaje się tytuł III „WZMOCNIONA WSPÓŁPRACA”. |
278) |
Dodaje się poniższe artykuły 280a–280i, które wraz z artykułem 10 Traktatu o Unii Europejskiej zastępują artykuły 27a–27e, 40–40b i 43–45 dotychczasowego Traktatu o Unii Europejskiej oraz artykuły 11 i 11a Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską: „Artykuł 280a Wzmocniona współpraca jest podejmowana w poszanowaniu Traktatów i prawa Unii. Współpraca ta nie może naruszać rynku wewnętrznego ani spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej. Nie może ona stanowić przeszkody ani dyskryminacji w handlu między Państwami Członkowskimi, ani prowadzić do zakłócenia konkurencji między nimi. Artykuł 280b Wzmocniona współpraca nie narusza kompetencji, praw i obowiązków Państw Członkowskich, które w niej nie uczestniczą. Państwa te nie utrudniają wprowadzania jej w życie przez uczestniczące Państwa Członkowskie. Artykuł 280c 1. Od chwili jej ustanowienia, wzmocniona współpraca pozostaje otwarta dla wszystkich Państw Członkowskich, pod warunkiem spełnienia ewentualnych warunków uczestnictwa określonych w decyzji upoważniającej. Państwa Członkowskie mogą przystąpić do współpracy także w dowolnym innym momencie, o ile, poza spełnieniem wyżej wymienionych warunków, będą również przestrzegać aktów już przyjętych w ramach tej współpracy. Komisja i Państwa Członkowskie uczestniczące we wzmocnionej współpracy zapewniają wsparcie dla uczestnictwa w niej możliwie największej liczby Państw Członkowskich. 2. Komisja oraz, w stosownym przypadku, wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa regularnie informują Parlament Europejski i Radę o rozwoju wzmocnionej współpracy. Artykuł 280d 1. Państwa Członkowskie, które pragną ustanowić między sobą wzmocnioną współpracę w jednej z dziedzin, o których mowa w Traktatach, z wyjątkiem dziedzin kompetencji wyłącznej oraz wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, kierują wniosek do Komisji, określając zakres zastosowania i cele przewidywanej wzmocnionej współpracy. Komisja może przedłożyć Radzie odpowiedni wniosek. Jeżeli Komisja nie przedłoży takiego wniosku, zawiadamia o tym zainteresowane Państwa Członkowskie, podając uzasadnienie. Upoważnienie do podjęcia wzmocnionej współpracy, o której mowa w akapicie pierwszym, jest udzielane przez Radę na wniosek Komisji i po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego. 2. Wniosek Państw Członkowskich, które chcą ustanowić między sobą wzmocnioną współpracę w ramach wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, jest kierowany do Rady. Jest on przekazywany przez nią wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw Zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, który wydaje opinię o spójności przewidywanej wzmocnionej współpracy ze wspólną polityką zagraniczną i bezpieczeństwa Unii, oraz Komisji, która wydaje opinię dotyczącą w szczególności spójności przewidywanej wzmocnionej współpracy z innymi politykami Unii. Wniosek przekazywany jest również do wiadomości Parlamentowi Europejskiemu. Upoważnienie do podjęcia wzmocnionej współpracy jest udzielane na mocy decyzji Rady stanowiącej jednomyślnie. Artykuł 280e W obradach Rady mogą uczestniczyć wszyscy jej członkowie, jednak w głosowaniu biorą udział tylko członkowie Rady reprezentujący Państwa Członkowskie uczestniczące we wzmocnionej współpracy. Jednomyślność jest osiągana wyłącznie głosami przedstawicieli uczestniczących Państw Członkowskich. Większość kwalifikowaną określa się zgodnie z artykułem 205 ustęp 3. Artykuł 280f 1. Każde Państwo Członkowskie, które pragnie uczestniczyć w już realizowanej wzmocnionej współpracy w jednej z dziedzin, o których mowa w artykule 280d ustęp 1, notyfikuje swój zamiar Radzie i Komisji. Komisja potwierdza, w terminie czterech miesięcy od otrzymania tej notyfikacji, uczestnictwo danego Państwa Członkowskiego. Stwierdza ona, w stosownych przypadkach, że warunki uczestnictwa zostały spełnione i przyjmuje niezbędne środki przejściowe dotyczące stosowania aktów już przyjętych w ramach wzmocnionej współpracy. Jeżeli jednak Komisja uważa, że warunki uczestnictwa nie zostały spełnione, wskazuje środki, które należy podjąć w celu spełnienia tych warunków i określa termin ponownego rozpatrzenia wniosku. Po upływie terminu, rozpatruje ona ponownie wniosek zgodnie z procedurą przewidzianą w akapicie drugim. Jeżeli Komisja uważa, że warunki uczestnictwa nadal pozostają niespełnione, zainteresowane Państwo Członkowskie może przekazać sprawę Radzie, która podejmuje decyzję w sprawie wniosku. Rada stanowi zgodnie z artykułem 280e. Rada może również na wniosek Komisji przyjąć środki przejściowe, o których mowa w akapicie drugim. 2. Każde Państwo Członkowskie, które pragnie uczestniczyć w realizowanej już wzmocnionej współpracy w ramach wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, notyfikuje swój zamiar Radzie, wysokiemu przedstawicielowi Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa oraz Komisji. Rada potwierdza uczestnictwo danego Państwa Członkowskiego po konsultacji z wysokim przedstawicielem Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa i po stwierdzeniu, w stosownych przypadkach, że warunki uczestnictwa zostały spełnione. Rada, na wniosek wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, może także przyjąć niezbędne środki przejściowe dotyczące stosowania aktów już przyjętych w ramach wzmocnionej współpracy. Jeżeli jednak Rada uważa, że warunki uczestnictwa nie zostały spełnione, wskazuje środki, które należy podjąć w celu spełnienia tych warunków i określa termin ponownego rozpatrzenia wniosku w sprawie uczestnictwa. Do celów niniejszego ustępu Rada stanowi jednomyślnie, zgodnie z artykułem 280e. Artykuł 280g Wydatki wynikające z realizacji wzmocnionej współpracy, inne niż koszty administracyjne ponoszone przez instytucje, obciążają uczestniczące we współpracy Państwa Członkowskie, chyba że Rada, stanowiąc jednomyślnie głosami wszystkich swoich członków, po konsultacji z Parlamentem Europejskim, zadecyduje inaczej. Artykuł 280h 1. Jeżeli postanowienie Traktatów, które może być zastosowane w ramach wzmocnionej współpracy przewiduje, że Rada stanowi jednomyślnie, Rada, stanowiąc jednomyślnie zgodnie z zasadami zawartymi w artykule 280e, może podjąć decyzję o stanowieniu większością kwalifikowaną. 2. Jeżeli postanowienie Traktatów, które może być zastosowane w ramach wzmocnionej współpracy przewiduje, że Rada przyjmuje akty zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, Rada, stanowiąc jednomyślnie zgodnie z zasadami zawartymi w artykule 280e, może przyjąć decyzję o stanowieniu zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą. Rada stanowi po konsultacji z Parlamentem Europejskim. 3. Ustępów 1 i 2 nie stosuje się do decyzji mających wpływ na kwestie wojskowe lub obronne. Artykuł 280i Rada i Komisja zapewniają spójność działań podejmowanych w ramach wzmocnionej współpracy oraz ich zgodność z politykami Unii, współpracując w tym celu ze sobą.”. |
POSTANOWIENIA OGÓLNE I KOŃCOWE
279) |
Część szósta otrzymuje oznaczenie „CZĘŚĆ SIÓDMA”. |
280) |
Uchyla się artykuły 281, 293, 305 i 314. Artykuł 286 zastępuje się artykułem 16b. |
281) |
W artykule 282 dodaje się na końcu zdanie w brzmieniu: „Unia jest jednak reprezentowana przez każdą z instytucji, z tytułu ich autonomii administracyjnej, w sprawach związanych z funkcjonowaniem każdej z nich.”. |
282) |
W artykule 283 pierwszy fragment zdania „Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji i po konsultacji z innymi zainteresowanymi instytucjami, uchwala …” zastępuje się wyrazami „Parlament Europejski i Rada, stanowiąc w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą i po konsultacji z innymi zainteresowanymi instytucjami, uchwalają …”, zaś na końcu wyrazy „pracowników Wspólnot” zastępuje się wyrazami „pracowników Unii”. |
283) |
W artykule 288 akapit trzeci otrzymuje brzmienie: „Na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego, Europejski Bank Centralny jest zobowiązany do naprawienia, zgodnie z ogólnymi zasadami wspólnymi dla praw Państw Członkowskich, szkód wyrządzonych przez Bank lub jego pracowników przy wykonywaniu ich funkcji.”. |
284) |
W artykule 290 po wyrazach „stanowiąc jednomyślnie” dodaje się wyrazy „w drodze rozporządzeń”. |
285) |
W artykule 291 skreśla się wyrazy „…, Europejskiego Instytutu Walutowego”. |
286) |
Artykuł 294 otrzymuje oznaczenie artykuł 48a. |
287) |
W artykule 299 wprowadza się następujące zmiany:
|
288) |
Artykuły 300 i 301 zastępuje się, odpowiednio, artykułem 188n i 188k, zaś artykuły 302–304 zastępuje się artykułem 188p. |
289) |
Artykuł 308 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 308 1. Jeżeli działanie Unii okaże się niezbędne do osiągnięcia, w ramach polityk określonych w Traktatach, jednego z celów, o których mowa w Traktatach, a Traktat nie przewidział uprawnień do działania wymaganego w tym celu, Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji i po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego, przyjmuje stosowne przepisy. Jeżeli przepisy te są przyjmowane przez Radę zgodnie ze specjalną procedurą prawodawczą, stanowi ona również jednomyślnie na wniosek Komisji i po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego. 2. W ramach procedury kontroli stosowania zasady pomocniczości określonej w artykule 3b ustęp 3 Traktatu o Unii Europejskiej Komisja zwraca uwagę parlamentów narodowych na wnioski, których podstawą jest niniejszy artykuł. 3. Środki, których podstawą jest niniejszy artykuł, nie mogą prowadzić do harmonizacji przepisów ustawowych i wykonawczych Państw Członkowskich, jeżeli Traktaty wykluczają taką harmonizację. 4. Niniejszy artykuł nie może służyć jako podstawa do osiągania celów związanych ze wspólną polityką zagraniczną i bezpieczeństwa, a wszelkie akty przyjęte zgodnie z niniejszym artykułem przestrzegają granic określonych w artykule 25b akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej.”. |
290) |
Dodaje się nowy artykuł 308a w brzmieniu: „Artykuł 308a Artykułu 48 ustęp 7 Traktatu o Unii Europejskiej nie stosuje się do następujących artykułów:
|
291) |
Artykuł 309 otrzymuje brzmienie: „Artykuł 309 Do celów artykułu 7 Traktatu o Unii Europejskiej dotyczącego zawieszenia niektórych praw wynikających z członkostwa w Unii, członek Rady Europejskiej lub Rady reprezentujący dane Państwo Członkowskie nie bierze udziału w głosowaniu, a dane Państwo Członkowskie nie jest uwzględniane przy obliczaniu jednej trzeciej lub czterech piątych Państw Członkowskich przewidzianych w ustępach 1 i 2 wspomnianego artykułu. Wstrzymanie się od głosu członków obecnych lub reprezentowanych nie stanowi przeszkody w przyjęciu decyzji, o których mowa w ustępie 2 wspomnianego artykułu. Do celów przyjęcia decyzji, o których mowa w artykule 7 ustęp 3 i 4 Traktatu o Unii Europejskiej, większość kwalifikowaną określa się zgodnie z artykułem 205 ustęp 3 litera b) niniejszego Traktatu. Jeżeli w wyniku podjęcia decyzji o zawieszeniu prawa do głosowania zgodnie z artykułem 7 ustęp 3 Traktatu o Unii Europejskiej Rada stanowi większością kwalifikowaną na podstawie jednego z postanowień Traktatów, większość kwalifikowaną określa się zgodnie z artykułem 205 ustęp 3 litera b) niniejszego Traktatu, lub jeżeli Rada stanowi na wniosek Komisji lub wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa – zgodnie z artykułem 205 ustęp 3 litera a). Do celów artykułu 7 Traktatu o Unii Europejskiej Parlament Europejski stanowi większością dwóch trzecich oddanych głosów, reprezentujących większość wchodzących w jego skład członków.”. |
292) |
Artykuł 310 otrzymuje oznaczenie artykuł 188m. |
293) |
Uchyla się artykuł 311. Dodaje się artykuł 311a, który otrzymuje brzmienie artykułu 299 ustęp 2 akapit pierwszy i artykułu 299 ustęp 3–6; w tekście tym wprowadza się następujące zmiany:
|
294) |
Przed artykułem 313 skreśla się nagłówek „POSTANOWIENIA KOŃCOWE”. |
295) |
Dodaje się artykuł 313a w brzmieniu: „Artykuł 313a Postanowienia artykułu 53 Traktatu o Unii Europejskiej stosuje się do niniejszego Traktatu.”. |
POSTANOWIENIA KOŃCOWE
Artykuł 3
Niniejszy Traktat zawiera się na czas nieograniczony.
Artykuł 4
1. Protokół nr 1 załączony do niniejszego Traktatu zawiera zmiany do protokołów dołączonych do Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską lub Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.
2. Protokół nr 2 załączony do niniejszego Traktatu zawiera zmiany do Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.
Artykuł 5
1. Artykuły, sekcje, rozdziały, tytuły i części Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zmienione niniejszym Traktatem, otrzymują nowe oznaczenia zgodnie z tabelami ekwiwalencyjnymi zamieszczonymi w załączniku do niniejszego Traktatu, który stanowi jego integralną część.
2. Odesłania krzyżowe do artykułów, sekcji, rozdziałów, tytułów i części Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, podobnie jak między nimi, dostosowuje się zgodnie z ustępem 1, a odesłania do ustępów lub akapitów wspomnianych artykułów, których oznaczenia lub kolejność zostały zmienione zgodnie z niektórymi postanowieniami niniejszego Traktatu, dostosowuje się zgodnie z tymi postanowieniami.
Odesłania do artykułów, sekcji, rozdziałów, tytułów i części Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską zawarte w innych traktatach i aktach prawa pierwotnego stanowiących podstawę Unii dostosowuje się zgodnie z ustępem 1. Odesłania do motywów Traktatu o Unii Europejskiej lub do ustępów lub akapitów artykułów Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, których oznaczenia lub kolejność zostały zmienione zgodnie z niniejszym Traktatem dostosowuje się zgodnie z nim.
W stosownych przypadkach dostosowania te dotyczą także przypadków uchylenia danego postanowienia.
3. Odesłania do motywów, artykułów, sekcji, rozdziałów, tytułów i części Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zmienione niniejszym Traktatem, zawarte w innych instrumentach lub aktach traktuje się jak odesłania do motywów, artykułów, sekcji, rozdziałów, tytułów i części tych Traktatów, z uwzględnieniem ich zmienionego oznaczenia zgodnie z ustępem 1 i, odpowiednio, do ustępów lub akapitów tych artykułów, z uwzględnieniem ich zmienionego oznaczenia lub zmienionej kolejności zgodnie z niektórymi postanowieniami niniejszego Traktatu.
Artykuł 6
1. Niniejszy Traktat podlega ratyfikacji przez Wysokie Umawiające się Strony, zgodnie z ich odpowiednimi wymogami konstytucyjnymi. Dokumenty ratyfikacyjne zostają złożone rządowi Republiki Włoskiej.
2. Niniejszy Traktat wchodzi w życie 1 stycznia 2009 roku, pod warunkiem że zostaną złożone wszystkie dokumenty ratyfikacyjne lub w przeciwnym razie wchodzi on w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po złożeniu dokumentu ratyfikacyjnego przez Państwo-Sygnatariusza, które jako ostatnie dopełni tej formalności.
Artykuł 7
Niniejszy Traktat, zwany Traktatem z Lizbony, sporządzony w jednym oryginalnym egzemplarzu w języku angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, irlandzkim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym teksty w każdym z tych języków są na równi autentyczne, zostanie złożony w archiwum Rządu Republiki Włoskiej, który przekaże kopię poświadczoną za zgodność z oryginałem każdemu z rządów pozostałych Państw-Sygnatariuszy.
W DOWÓD CZEGO niżej podpisani pełnomocnicy złożyli swoje podpisy pod niniejszym Traktatem.
Съставено в Лисабон на тринадесети декември две хиляди и седма година.
Hecho en Lisboa, el trece de diciembre de dos mil siete.
V Lisabonu dne třináctého prosince dva tisíce sedm.
Udfærdiget i Lissabon den trettende december to tusind og syv.
Geschehen zu Lissabon am dreizehnten Dezember zweitausendsieben.
Kahe tuhande seitsmenda aasta detsembrikuu kolmeteistkümnendal päeval Lissabonis.
Έγινε στη Λισσαβώνα, στις δέκα τρεις Δεκεμβρίου δύο χιλιάδες επτά.
Done at Lisbon on the thirteenth day of December in the year two thousand and seven.
Fait à Lisbonne, le treize décembre deux mille sept.
Arna dhéanamh i Liospóin, an tríú lá déag de Nollaig sa bhliain dhá mhíle a seacht.
Fatto a Lisbona, addì tredici dicembre duemilasette.
Lisabonā, divtūkstoš septītā gada trīspadsmitajā decembrī.
Priimta Lisabonoje du tūkstančiai septintųjų metų gruodžio tryliktą dieną.
Kelt Lisszabonban, a kétezer-hetedik év december tizenharmadik napján.
Magħmul f'Lisbona, fit-tlettax-il jum ta' Diċembru tas-sena elfejn u sebgħa.
Gedaan te Lissabon, de dertiende december tweeduizend zeven.
Sporządzono w Lizbonie dnia trzynastego grudnia roku dwa tysiące siódmego.
Feito em Lisboa, em treze de Dezembro de dois mil e sete.
Întocmit la Lisabona la treisprezece decembrie două mii șapte.
V Lisabone dňa trinásteho decembra dvetisícsedem.
V Lizboni, dne trinajstega decembra leta dva tisoč sedem.
Tehty Lissabonissa kolmantenatoista päivänä joulukuuta vuonna kaksituhattaseitsemän.
Som skedde i Lissabon den trettonde december tjugohundrasju.
Voor Zijne Majesteit de Koning der Belgen
Pour Sa Majesté le Roi des Belges
Für Seine Majestät den König der Belgier
„Deze handtekening verbindt eveneens de Vlaamse Gemeenschap, de Franse Gemeenschap, de Duitstalige Gemeenschap, het Vlaamse Gewest, het Waalse Gewest en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.”
«Cette signature engage également la Communauté française, la Communauté flamande, la Communauté germanophone, la Région wallonne, la Région flamande et la Région de Bruxelles-Capitale.»
„Diese Unterschrift bindet zugleich die Deutschsprachige Gemeinschaft, die Flämische Gemeinschaft, die Französische Gemeinschaft, die Wallonische Region, die Flämische Region und die Region Brüssel-Hauptstadt.“
За Правителството на Република България
Za prezidenta České republiky
For Hendes Majestæt Danmarks Dronning
Für den Präsidenten der Bundesrepublik Deutschland
Eesti Vabariigi Presidendi nimel
Thar ceann Uachtarán na hÉireann
For the President of Ireland
Για τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας
Por Su Majestad el Rey de España
Pour le Président de la République française
Per il Presidente della Repubblica italiana
Για τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας
Latvijas Republikas Valsts prezidenta vārdā
Lietuvos Respublikos Prezidento vardu
Pour Son Altesse Royale le Grand-Duc de Luxembourg
A Magyar Köztársaság Elnöke részéről
Għall-President ta' Malta
Voor Hare Majesteit de Koningin der Nederlanden
Für den Bundespräsidenten der Republik Österreich
Za Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
Pelo Presidente da República Portuguesa
Pentru Președintele României
Za predsednika Republike Slovenije
Za prezidenta Slovenskej republiky
Suomen Tasavallan Presidentin puolesta
För Republiken Finlands President
För Konungariket Sveriges regering
For Her Majesty the Queen of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland
PROTOKOŁY
PROTOKOŁY DO DOŁĄCZENIA DO TRAKTATU O UNII EUROPEJSKIEJ, TRAKTATU O FUNKCJONOWANIU UNII EUROPEJSKIEJ I, W STOSOWNYM PRZYPADKU, DO TRAKTATU USTANAWIAJĄCEGO EUROPEJSKĄ WSPÓLNOTĘ ENERGII ATOMOWEJ
PROTOKÓŁ
W SPRAWIE ROLI PARLAMENTÓW NARODOWYCH W UNII EUROPEJSKIEJ
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
PRZYPOMINAJĄC, że sposób, w jaki parlamenty narodowe sprawują kontrolę nad swoimi rządami w odniesieniu do działań Unii Europejskiej, należy do organizacji i praktyki konstytucyjnej każdego Państwa Członkowskiego,
PRAGNĄC zachęcić parlamenty narodowe do bardziej aktywnego udziału w działaniach Unii Europejskiej i zwiększyć możliwość wyrażania przez nie ich punktu widzenia w sprawie projektów aktów prawodawczych Unii Europejskiej, a także w innych kwestiach, które mogą stanowić dla nich przedmiot szczególnego zainteresowania,
UZGODNIŁY następujące postanowienia, które są dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej:
TYTUŁ I
INFORMACJE DLA PARLAMENTÓW NARODOWYCH
Artykuł 1
Dokumenty konsultacyjne Komisji (zielone księgi, białe księgi i komunikaty) są przekazywane, po ich opublikowaniu, parlamentom narodowym bezpośrednio przez Komisję. Komisja przekazuje również parlamentom narodowym roczny program prac legislacyjnych oraz wszelkie inne dokumenty dotyczące planowania legislacyjnego lub strategii politycznej równocześnie z ich przekazaniem Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
Artykuł 2
Projekty aktów prawodawczych kierowane do Parlamentu Europejskiego i do Rady są przekazywane parlamentom narodowym.
Do celów niniejszego Protokołu przez „projekty aktów prawodawczych” rozumie się wnioski Komisji, inicjatywy grupy Państw Członkowskich, inicjatywy Parlamentu Europejskiego, wnioski Trybunału Sprawiedliwości, zalecenia Europejskiego Banku Centralnego i wnioski Europejskiego Banku Inwestycyjnego mające na celu przyjęcie aktu prawodawczego.
Projekty aktów prawodawczych pochodzące od Komisji są przekazywane parlamentom narodowym bezpośrednio przez Komisję równocześnie z ich przekazaniem Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
Projekty aktów prawodawczych pochodzące od Parlamentu Europejskiego są przekazywane parlamentom narodowym bezpośrednio przez Parlament Europejski.
Projekty aktów prawodawczych pochodzące od grupy Państw Członkowskich, Trybunału Sprawiedliwości, Europejskiego Banku Centralnego lub Europejskiego Banku Inwestycyjnego są przekazywane parlamentom narodowym przez Radę.
Artykuł 3
Parlamenty narodowe mogą przesyłać przewodniczącym Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji uzasadnioną opinię na temat zgodności projektu aktu prawodawczego z zasadą pomocniczości, zgodnie z procedurą przewidzianą w Protokole w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności.
Jeżeli projekt aktu prawodawczego pochodzi od grupy Państw Członkowskich, przewodniczący Rady przekazuje uzasadnione opinię lub opinie rządom tych Państw Członkowskich.
Jeżeli projekt aktu prawodawczego pochodzi od Trybunału Sprawiedliwości, Europejskiego Banku Centralnego lub Europejskiego Banku Inwestycyjnego, przewodniczący Rady przekazuje uzasadnione opinię lub opinie danej instytucji lub organowi.
Artykuł 4
Termin między przekazaniem parlamentom narodowym projektu aktu prawodawczego w językach urzędowych Unii a datą jego wpisania do wstępnego porządku obrad Rady w celu jego przyjęcia lub przyjęcia stanowiska w ramach procedury prawodawczej wynosi osiem tygodni. W pilnych przypadkach możliwe są wyjątki, które zostają uzasadnione w akcie lub w stanowisku Rady. Z wyjątkiem przypadków pilnych, które zostały należycie uzasadnione, w ciągu tych ośmiu tygodni nie zawiera się żadnego porozumienia w sprawie projektu aktu prawodawczego. Z wyjątkiem przypadków pilnych, które zostały należycie uzasadnione, termin między wpisaniem projektu aktu prawodawczego do wstępnego porządku obrad Rady a przyjęciem stanowiska wynosi dziesięć dni.
Artykuł 5
Porządki obrad i wyniki posiedzeń Rady, w tym protokoły posiedzeń Rady rozpatrującej projekty aktów prawodawczych, są przekazywane bezpośrednio parlamentom narodowym, równocześnie z ich przekazaniem rządom Państw Członkowskich.
Artykuł 6
Jeżeli Rada Europejska zamierza powołać się na artykuł 48 ustęp 7 akapit pierwszy lub drugi Traktatu o Unii Europejskiej, parlamenty narodowe są informowane o tej inicjatywie Rady Europejskiej co najmniej sześć miesięcy przed przyjęciem jakiejkolwiek decyzji.
Artykuł 7
Trybunał Obrachunkowy przekazuje swoje sprawozdanie roczne parlamentom narodowym w celach informacyjnych, równocześnie z przekazaniem go Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
Artykuł 8
Jeżeli krajowy system parlamentarny nie jest jednoizbowy, artykuły 1–7 stosuje się do izb tworzących parlament narodowy.
TYTUŁ II
WSPÓŁPRACA MIĘDZYPARLAMENTARNA
Artykuł 9
Parlament Europejski i parlamenty narodowe wspólnie określają sposób organizacji i wspierania skutecznej i systematycznej współpracy międzyparlamentarnej w ramach Unii.
Artykuł 10
Konferencja organów parlamentarnych wyspecjalizowanych w sprawach Unii może przedkładać wszelkie uwagi, które uzna za właściwe, pod rozwagę Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji. Konferencja ta wspiera ponadto wymianę informacji i najlepszych praktyk między parlamentami narodowymi a Parlamentem Europejskim, w tym między ich wyspecjalizowanymi komisjami. Może także organizować konferencje międzyparlamentarne na wybrane tematy, w szczególności w celu omówienia zagadnień wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, w tym wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony. Uwagi przedłożone przez konferencję nie wiążą parlamentów narodowych ani nie przesądzają ich stanowiska.
PROTOKÓŁ
W SPRAWIE STOSOWANIA ZASAD POMOCNICZOŚCI I PROPORCJONALNOŚCI
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
PRAGNĄC zapewnić podejmowanie decyzji na poziomie możliwie najbliższym obywatelom Unii,
ZDECYDOWANE określić warunki stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności określonych w artykule 3b Traktatu o Unii Europejskiej oraz ustanowić system kontroli stosowania tych zasad,
UZGODNIŁY następujące postanowienia, które są dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej:
Artykuł 1
Każda instytucja stale czuwa nad poszanowaniem zasad pomocniczości i proporcjonalności, określonych w artykule 3b Traktatu o Unii Europejskiej.
Artykuł 2
Przed zgłoszeniem wniosku dotyczącego aktu prawodawczego Komisja prowadzi szerokie konsultacje. Konsultacje te, w stosownym przypadku, powinny uwzględniać wymiar regionalny i lokalny przewidywanych działań. W szczególnie pilnych przypadkach Komisja nie prowadzi konsultacji. W swoim wniosku uzasadnia taką decyzję.
Artykuł 3
Do celów niniejszego Protokołu, przez „projekty aktów prawodawczych” rozumie się wnioski Komisji, inicjatywy grupy Państw Członkowskich, inicjatywy Parlamentu Europejskiego, wnioski Trybunału Sprawiedliwości, zalecenia Europejskiego Banku Centralnego i wnioski Europejskiego Banku Inwestycyjnego mające na celu przyjęcie aktu prawodawczego.
Artykuł 4
Komisja przekazuje parlamentom narodowym swoje projekty i swoje zmienione projekty aktów prawodawczych równocześnie z ich przekazaniem prawodawcy Unii.
Parlament Europejski przekazuje parlamentom narodowym swoje projekty i swoje zmienione projekty aktów prawodawczych.
Rada przekazuje parlamentom narodowym projekty i zmienione projekty aktów prawodawczych pochodzących od grupy Państw Członkowskich, Trybunału Sprawiedliwości, Europejskiego Banku Centralnego lub Europejskiego Banku Inwestycyjnego.
Rezolucje legislacyjne Parlamentu Europejskiego oraz stanowiska Rady są, po ich przyjęciu, przekazywane przez te instytucje parlamentom narodowym.
Artykuł 5
Projekty aktów prawodawczych są uzasadniane w odniesieniu do zasad pomocniczości i proporcjonalności. Każdy projekt aktu prawodawczego powinien zawierać szczegółowe stwierdzenie umożliwiające ocenę zgodności z zasadami pomocniczości i proporcjonalności. Takie stwierdzenie powinno zawierać dane umożliwiające ocenę skutków finansowych danego projektu aktu oraz, w przypadku dyrektywy, jej skutków dla regulacji wprowadzanych przez Państwa Członkowskie, w tym, w stosownym przypadku, dla prawodawstwa regionalnego. Podstawy stwierdzenia, że cel Unii może zostać lepiej osiągnięty na poziomie Unii, są uzasadniane na podstawie wskaźników jakościowych, a tam gdzie to możliwe, ilościowych. Projekty aktów prawodawczych biorą pod uwagę konieczność zminimalizowania wszelkich obciążeń finansowych lub administracyjnych nakładanych na Unię, rządy krajowe, władze regionalne lub lokalne, podmioty gospodarcze i obywateli oraz to, by takie obciążenia były współmierne do zamierzonego celu.
Artykuł 6
Każdy parlament narodowy lub każda izba parlamentu narodowego może, w terminie ośmiu tygodni od daty przekazania projektu aktu prawodawczego w językach urzędowych Unii, przesłać przewodniczącym Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji uzasadnioną opinię zawierającą powody, dla których uznaje, że dany projekt nie jest zgodny z zasadą pomocniczości. Do parlamentu narodowego lub izby parlamentu narodowego należy konsultowanie się, w stosownym przypadku, z parlamentami regionalnymi mającymi kompetencje prawodawcze.
Jeżeli projekt aktu prawodawczego pochodzi od grupy Państw Członkowskich, przewodniczący Rady przekazuje opinię rządom tych Państw Członkowskich.
Jeżeli projekt aktu prawodawczego pochodzi od Trybunału Sprawiedliwości, Europejskiego Banku Centralnego lub Europejskiego Banku Inwestycyjnego, przewodniczący Rady przekazuje opinię danej instytucji lub organowi.
Artykuł 7
1. Parlament Europejski, Rada i Komisja oraz, w stosownym przypadku, grupa Państw Członkowskich, Trybunał Sprawiedliwości, Europejski Bank Centralny lub Europejski Bank Inwestycyjny, jeżeli projekt aktu prawodawczego pochodzi od nich, uwzględniają uzasadnione opinie wydane przez parlamenty narodowe lub izbę parlamentu narodowego.
Każdy parlament narodowy dysponuje dwoma głosami rozdzielonymi w zależności od krajowego systemu parlamentarnego. W dwuizbowym krajowym systemie parlamentarnym każda z izb dysponuje jednym głosem.
2. W przypadku gdy uzasadnione opinie o niezgodności projektu aktu prawodawczego z zasadą pomocniczości stanowią co najmniej jedną trzecią głosów przyznanych parlamentom narodowym zgodnie z ustępem 1 akapit drugi, projekt zostaje poddany ponownej analizie. Próg ten wynosi jedną czwartą w przypadku projektu aktu prawodawczego dotyczącego przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, przedłożonego na podstawie artykułu 61i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Po ponownej analizie, Komisja lub, w stosownym przypadku, grupa Państw Członkowskich, Parlament Europejski, Trybunał Sprawiedliwości, Europejski Bank Centralny lub Europejski Bank Inwestycyjny, jeżeli projekt aktu prawodawczego pochodzi od nich, mogą postanowić o podtrzymaniu, zmianie lub wycofaniu projektu. Decyzja ta musi być uzasadniona.
3. Ponadto, jeżeli w ramach zwykłej procedury prawodawczej uzasadnione opinie o niezgodności wniosku dotyczącego aktu prawodawczego z zasadą pomocniczości stanowią co najmniej zwykłą większość głosów przyznanych parlamentom narodowym zgodnie z ustępem 1 akapit drugi, wniosek zostaje poddany ponownej analizie. Po ponownej analizie Komisja może postanowić o podtrzymaniu, zmianie lub wycofaniu wniosku.
Jeżeli Komisja postanowi podtrzymać wniosek, powinna przedstawić uzasadnioną opinię określającą przyczyny, dla których uważa, że wniosek ten jest zgodny z zasadą pomocniczości. Wspomniana uzasadniona opinia, a także uzasadnione opinie parlamentów narodowych, powinny zostać przekazane prawodawcy Unii w celu ich wzięcia pod uwagę w ramach procedury prawodawczej:
a) |
przed zakończeniem pierwszego czytania prawodawca (Parlament Europejski i Rada) rozważa zgodność wniosku prawodawczego z zasadą pomocniczości, biorąc w szczególności pod uwagę powody podane i podzielane przez większość parlamentów narodowych, jak również uzasadnioną opinię Komisji; |
b) |
jeżeli większością głosów wynoszącą 55 % członków Rady lub większością głosów oddanych w Parlamencie Europejskim prawodawca stwierdzi, że jego zdaniem wniosek nie jest zgodny z zasadą pomocniczości, wniosek prawodawczy nie będzie dalej analizowany. |
Artykuł 8
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest właściwy do orzekania w zakresie skarg w sprawie naruszenia przez akt prawodawczy zasady pomocniczości wniesionych przez Państwo Członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w artykule 230 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej lub przekazanych przez nie zgodnie z jego porządkiem prawnym w imieniu jego parlamentu narodowego lub izby tego parlamentu.
Zgodnie z zasadami określonymi w tym samym artykule skargi takie mogą być również wnoszone przez Komitet Regionów w odniesieniu do aktów prawodawczych, do których przyjęcia Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej wymaga jego konsultacji.
Artykuł 9
Komisja przedkłada co roku Radzie Europejskiej, Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i parlamentom narodowym sprawozdanie w sprawie stosowania artykułu 3b Traktatu o Unii Europejskiej. To sprawozdanie roczne jest również przekazywane Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów.
PROTOKÓŁ
W SPRAWIE EUROGRUPY
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
PRAGNĄC sprzyjać warunkom silniejszego wzrostu gospodarczego w Unii Europejskiej i w tym celu pragnąc rozwijać coraz ściślejszą koordynację polityk gospodarczych w strefie euro,
ŚWIADOME konieczności ustanowienia postanowień szczególnych w celu pogłębienia dialogu między Państwami Członkowskimi, których walutą jest euro, w oczekiwaniu na moment, w którym euro stanie się walutą wszystkich Państw Członkowskich Unii,
UZGODNIŁY następujące postanowienia, które są dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej:
Artykuł 1
Ministrowie Państw Członkowskich, których walutą jest euro, zbierają się na nieformalnych spotkaniach. Spotkania te odbywają się, w miarę potrzeby, w celu omówienia spraw związanych ze szczególnymi obowiązkami, jakie na nich ciążą w związku z jedną walutą. Komisja bierze udział w tych spotkaniach. Europejski Bank Centralny jest zapraszany do udziału w tych spotkaniach, które są przygotowywane przez przedstawicieli ministrów do spraw finansów Państw Członkowskich, których walutą jest euro, oraz przez przedstawicieli Komisji.
Artykuł 2
Ministrowie Państw Członkowskich, których walutą jest euro, wybierają przewodniczącego na okres dwóch i pół roku większością głosów tych Państw Członkowskich.
PROTOKÓŁ
W SPRAWIE STAŁEJ WSPÓŁPRACY STRUKTURALNEJ USTANOWIONEJ NA MOCY ARTYKUŁU 28a TRAKTATU O UNII EUROPEJSKIEJ
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
UWZGLĘDNIAJĄC artykuł 28a ustęp 6 i artykuł 28e Traktatu o Unii Europejskiej,
PRZYPOMINAJĄC, że Unia prowadzi wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa, której podstawę stanowi osiąganie coraz większego stopnia zbieżności działań Państw Członkowskich,
PRZYPOMINAJĄC, że wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony stanowi integralną część wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa; że zapewnia Unii zdolność operacyjną, opartą na środkach cywilnych i wojskowych; że Unia może korzystać z tych środków w przeprowadzanych poza Unią misjach, o których mowa w artykule 28b Traktatu o Unii Europejskiej, które mają na celu utrzymanie pokoju, zapobieganie konfliktom i wzmacnianie międzynarodowego bezpieczeństwa, zgodnie z zasadami Karty Narodów Zjednoczonych; że zadania te powinny być wykonywane z wykorzystaniem zdolności wojskowych zapewnianych przez Państwa Członkowskie zgodnie z zasadą „jednolitego zasobu sił”,
PRZYPOMINAJĄC, że wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony Unii nie ma wpływu na szczególny charakter polityki bezpieczeństwa i obrony niektórych Państw Członkowskich,
PRZYPOMINAJĄC, że wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony Unii szanuje wynikające z Traktatu Północnoatlantyckiego zobowiązania tych Państw Członkowskich, które uważają, że ich wspólna obrona jest wykonywana w ramach Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, która nadal stanowi podstawę zbiorowej obrony jej członków oraz jest zgodna ze wspólną polityką bezpieczeństwa i obrony przyjętą w ramach tej organizacji,
PRZEKONANE, że bardziej zdecydowana rola Unii w kwestiach bezpieczeństwa i obrony przyczyni się do ożywienia odnowionego Sojuszu Atlantyckiego, zgodnie z uzgodnieniami „Berlin Plus”,
ZDECYDOWANE zapewnić Unii zdolność pełnego wypełniania jej obowiązków w ramach wspólnoty międzynarodowej,
UZNAJĄC, że Organizacja Narodów Zjednoczonych może zażądać pomocy Unii przy wykonywaniu misji podejmowanych w przypadkach nadzwyczajnych na mocy rozdziałów VI i VII Karty Narodów Zjednoczonych,
UZNAJĄC, że wzmocnienie polityki bezpieczeństwa i obrony będzie wymagało ze strony Państw Członkowskich wysiłków w zakresie zdolności,
ŚWIADOME, że rozpoczęcie nowego etapu w rozwoju europejskiej polityki bezpieczeństwa i obrony pociąga za sobą zdecydowane zaangażowanie zainteresowanych Państw Członkowskich,
PRZYPOMINAJĄC znaczenie, jakie ma pełne zaangażowanie wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa w prace związane ze stałą współpracą strukturalną,
UZGODNIŁY następujące postanowienia, które są dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej:
Artykuł 1
Stała współpraca strukturalna, o której mowa w artykule 28a ustęp 6 Traktatu o Unii Europejskiej jest dostępna dla każdego Państwa Członkowskiego, które, z dniem wejścia w życie Traktatu z Lizbony, zobowiązuje się:
a) |
przystąpić do intensywniejszego zwiększania swoich zdolności obronnych, poprzez rozwój swoich wkładów krajowych i udział, w stosownym przypadku, w siłach wielonarodowych, w głównych europejskich programach wyposażenia wojskowego oraz w działalności Agencji do spraw Rozwoju Zdolności Obronnych, Badań, Zakupów i Uzbrojenia (zwanej dalej „Europejską Agencją Obrony”), oraz |
b) |
posiadać możliwość zapewnienia, najpóźniej do 2010 roku, na poziomie krajowym albo jako część wielonarodowych sił zbrojnych, wyspecjalizowanych jednostek zbrojnych przeznaczonych do udziału w planowanych misjach, których strukturę określono na poziomie planu taktycznego jako zgrupowanie taktyczne wraz z elementami wsparcia, w tym transportem i logistyką, zdolnych do podjęcia misji, o których mowa w artykule 28b Traktatu o Unii Europejskiej, w terminie od 5 do 30 dni, w szczególności w odpowiedzi na żądanie Organizacji Narodów Zjednoczonych i które mogą prowadzić operacje w początkowym okresie przez 30 dni, z możliwością przedłużenia tego okresu do co najmniej 120 dni. |
Artykuł 2
Do osiągnięcia celów, o których mowa w artykule 1, Państwa Członkowskie uczestniczące w stałej współpracy strukturalnej zobowiązują się:
a) |
współpracować, od wejścia w życie Traktatu z Lizbony, aby osiągnąć uzgodnione cele dotyczące poziomu wydatków inwestycyjnych w zakresie wyposażenia obronnego oraz regularnie poddawać te cele przeglądowi w świetle stanu bezpieczeństwa i międzynarodowych zobowiązań Unii; |
b) |
zbliżyć, w miarę możliwości, swoje systemy obronne, zwłaszcza poprzez zharmonizowanie identyfikacji potrzeb wojskowych, poprzez łączenie i, w stosownym przypadku, poprzez specjalizację ich środków i zdolności obronnych, jak również poprzez zachęcanie do współpracy w dziedzinie szkolenia i logistyki; |
c) |
podjąć konkretne środki w celu zwiększenia dyspozycyjności, interoperacyjności, elastyczności oraz zdolności do rozmieszczania sił, zwłaszcza poprzez określenie wspólnych celów w zakresie użycia sił, w tym poprzez możliwości ponownego przeanalizowania krajowych procedur decyzyjnych; |
d) |
współpracować w celu zapewnienia podjęcia niezbędnych środków, aby uzupełnić, w tym w ramach podejścia wielonarodowego i bez uszczerbku dla zobowiązań tych Państw Członkowskich w Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego, braki stwierdzone w ramach „Mechanizmu Rozwoju Zdolności Obronnych”; |
e) |
uczestniczyć, w stosownym przypadku, w rozwoju głównych wspólnych lub europejskich programów wyposażenia w ramach Europejskiej Agencji Obrony. |
Artykuł 3
Europejska Agencja Obrony przyczynia się do regularnej oceny wkładu uczestniczących Państw Członkowskich w zakresie zdolności, w szczególności wkładu zapewnianego zgodnie z kryteriami, które zostaną ustanowione między innymi na podstawie artykułu 2, oraz składa sprawozdanie z tej oceny co najmniej raz do roku. Ocena może służyć za podstawę zaleceń oraz decyzji Rady przyjmowanych zgodnie z artykułem 28e Traktatu o Unii Europejskiej.
PROTOKÓŁ
DOTYCZĄCY ARTYKUŁU 6 USTĘP 2 TRAKTATU O UNII EUROPEJSKIEJ W SPRAWIE PRZYSTĄPIENIA UNII DO EUROPEJSKIEJ KONWENCJI O OCHRONIE PRAW CZŁOWIEKA I PODSTAWOWYCH WOLNOŚCI
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
UZGODNIŁY następujące postanowienia, które są dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej:
Artykuł 1
Umowa dotycząca przystąpienia Unii do europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (zwanej dalej „Konwencją Europejską”), przewidzianego w artykule 6 ustęp 2 Traktatu o Unii Europejskiej, musi odzwierciedlać konieczność zachowania szczególnych cech Unii i prawa Unii, zwłaszcza w odniesieniu do:
a) |
szczególnych warunków ewentualnego udziału Unii w organach kontrolnych Konwencji Europejskiej; |
b) |
mechanizmów niezbędnych do zapewnienia, aby skargi państw nieczłonkowskich i skargi indywidualne były kierowane prawidłowo przeciwko Państwom Członkowskim lub Unii, w zależności od danego przypadku. |
Artykuł 2
Umowa, o której mowa w artykule 1, zagwarantuje, że przystąpienie nie ma wpływu na kompetencje Unii ani uprawnienia jej instytucji. Zagwarantuje, że żadne jej postanowienia nie mają wpływu na szczególną sytuację Państw Członkowskich w odniesieniu do Konwencji Europejskiej, w szczególności protokołów do niej, środków podjętych przez Państwa Członkowskie w drodze odstępstwa od Konwencji Europejskiej zgodnie z jej artykułem 15 i zastrzeżeń do Konwencji Europejskiej dokonanych przez Państwa Członkowskie zgodnie z jej artykułem 57.
Artykuł 3
Postanowienia umowy, o której mowa w artykule 1, nie mogą mieć wpływu na artykuł 292 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
PROTOKÓŁ
W SPRAWIE RYNKU WEWNĘTRZNEGO I KONKURENCJI
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
UZNAJĄC, że rynek wewnętrzny zdefiniowany w artykule 2 Traktatu o Unii Europejskiej obejmuje system zapewniający niezakłóconą konkurencję,
UZGODNIŁY, że w tym celu Unia podejmuje w razie konieczności środki na mocy postanowień Traktatów, w tym artykułu 308 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Niniejszy Protokół zostaje dołączony do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
PROTOKÓŁ
W SPRAWIE STOSOWANIA KARTY PRAW PODSTAWOWYCH UNII EUROPEJSKIEJ DO POLSKI I ZJEDNOCZONEGO KRÓLESTWA
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
MAJĄC NA UWADZE, że w artykule 6 Traktatu o Unii Europejskiej Unia uznaje prawa, wolności i zasady określone w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej,
MAJĄC NA UWADZE, że Karta ma być stosowana w ścisłej zgodności z postanowieniami wspomnianego wyżej artykułu 6 i tytułu VII samej Karty,
MAJĄC NA UWADZE, że wspomniany artykuł 6 stanowi, że Karta jest stosowana i interpretowana przez sądy Polski i Zjednoczonego Królestwa w ścisłej zgodności z wyjaśnieniami, o których mowa w tym artykule,
MAJĄC NA UWADZE, że Karta zawiera zarówno prawa, jak i zasady,
MAJĄC NA UWADZE, że Karta zawiera zarówno postanowienia o charakterze obywatelskim i politycznym, jak i postanowienia o charakterze gospodarczym i społecznym,
MAJĄC NA UWADZE, że Karta potwierdza prawa, wolności i zasady uznawane w Unii oraz sprawia, że są one bardziej widoczne, nie tworzy jednak nowych praw ani zasad,
PRZYPOMINAJĄC zobowiązania Polski i Zjednoczonego Królestwa wynikające z Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, jak również ogólnie pojętego prawodawstwa Unii,
PRZYJMUJĄC DO WIADOMOŚCI pragnienie Polski i Zjednoczonego Królestwa sprecyzowania pewnych aspektów stosowania Karty,
PRAGNĄC zatem sprecyzować stosowanie Karty w stosunku do przepisów prawnych i działań administracyjnych Polski i Zjednoczonego Królestwa oraz możliwość rozpoznawania na podstawie postanowień Karty spraw na drodze sądowej w Polsce i Zjednoczonym Królestwie,
POTWIERDZAJĄC, że zawarte w niniejszym Protokole odniesienia do wprowadzania w życie poszczególnych postanowień Karty pozostają ściśle bez uszczerbku dla wprowadzania w życie innych postanowień Karty,
POTWIERDZAJĄC, że niniejszy Protokół pozostaje bez uszczerbku dla stosowania Karty w stosunku do innych Państw Członkowskich,
POTWIERDZAJĄC, że niniejszy Protokół pozostaje bez uszczerbku dla innych zobowiązań Polski i Zjednoczonego Królestwa wynikających z Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz ogólnie pojętego prawodawstwa Unii,
UZGODNIŁY następujące postanowienia, które są dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej:
Artykuł 1
1. Karta nie rozszerza zdolności Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ani żadnego sądu lub trybunału Polski lub Zjednoczonego Królestwa do uznania, że przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne, praktyki lub działania administracyjne Polski lub Zjednoczonego Królestwa są niezgodne z podstawowymi prawami, wolnościami i zasadami, które są w niej potwierdzone.
2. W szczególności i w celu uniknięcia wszelkich wątpliwości nic, co zawarte jest w tytule IV Karty nie tworzy praw, które mogą być dochodzone na drodze sądowej, mających zastosowanie do Polski lub Zjednoczonego Królestwa, z wyjątkiem przypadków gdy Polska lub Zjednoczone Królestwo przewidziały takie prawa w swoim prawie krajowym.
Artykuł 2
Jeżeli dane postanowienie Karty odnosi się do ustawodawstw i praktyk krajowych, ma ono zastosowanie do Polski lub Zjednoczonego Królestwa wyłącznie w zakresie, w jakim prawa i zasady zawarte w tym postanowieniu są uznane przez ustawodawstwo lub praktyki Polski lub Zjednoczonego Królestwa.
PROTOKÓŁ
W SPRAWIE WYKONYWANIA KOMPETENCJI DZIELONYCH
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
UZGODNIŁY następujące postanowienia, które są dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej:
Artykuł
W odniesieniu do artykułu 2a ustęp 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczącego kompetencji dzielonych, jeżeli Unia prowadzi działania w pewnej dziedzinie, zakres wykonywania tych kompetencji obejmuje wyłącznie elementy regulowane przedmiotowym aktem Unii, w związku z czym nie obejmuje całej dziedziny.
PROTOKÓŁ
W SPRAWIE USŁUG ŚWIADCZONYCH W INTERESIE OGÓLNYM
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
PRAGNĄC podkreślić wagę usług świadczonych w interesie ogólnym,
UZGODNIŁY następujące postanowienia wyjaśniające, które są dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej:
Artykuł 1
Wspólne wartości Unii w odniesieniu do usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym w rozumieniu artykułu 16 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej obejmują w szczególności:
— |
zasadniczą rolę i szeroki zakres uprawnień dyskrecjonalnych organów krajowych, regionalnych i lokalnych w zakresie świadczenia, zlecania i organizowania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym w sposób możliwie najbardziej odpowiadający potrzebom odbiorców, |
— |
różnorodność usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym oraz różnice w potrzebach i preferencjach odbiorców mogące wynikać z odmiennej sytuacji geograficznej, społecznej lub kulturowej, |
— |
wysoki poziom jakości, bezpieczeństwa i przystępności cenowej, równe traktowanie oraz propagowanie powszechnego dostępu i praw odbiorców. |
Artykuł 2
Postanowienia Traktatów nie naruszają kompetencji Państw Członkowskich w zakresie świadczenia, zlecania i organizowania usług niemających charakteru gospodarczego świadczonych w interesie ogólnym.
PROTOKÓŁ
W SPRAWIE DECYZJI RADY ODNOSZĄCEJ SIĘ DO WYKONANIA ARTYKUŁU 9C USTĘP 4 TRAKTATU O UNII EUROPEJSKIEJ I ARTYKUŁU 205 USTĘP 2 TRAKTATU O FUNKCJONOWANIU UNII EUROPEJSKIEJ W OKRESIE MIĘDZY 1 LISTOPADA 2014 ROKU A 31 MARCA 2017 ROKU I OD 1 KWIETNIA 2017 ROKU
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
MAJĄC NA UWADZE zasadnicze znaczenie, jakie miała zgoda na decyzję Rady odnoszącą się do wykonania artykułu 9c ustęp 4 Traktatu o Unii Europejskiej i artykułu 205 ustęp 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w okresie między 1 listopada 2014 roku a 31 marca 2017 roku i od 1 kwietnia 2017 roku (zwaną dalej „decyzją”) przy okazji zatwierdzenia Traktatu z Lizbony,
UZGODNIŁY następujące postanowienia, które są dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej:
Artykuł
Zanim Rada przeanalizuje jakikolwiek projekt, który miałby na celu zmianę lub uchylenie przedmiotowej decyzji lub któregokolwiek z jej przepisów albo który miałby na celu pośrednią zmianę zakresu zastosowania lub znaczenia tej decyzji przez zmianę innego aktu prawnego Unii, Rada Europejska przeprowadzi wstępną dyskusję na temat takiego projektu, stanowiąc w drodze konsensusu, zgodnie z artykułem 9b ustęp 4 Traktatu o Unii Europejskiej.
PROTOKÓŁ
W SPRAWIE POSTANOWIEŃ PRZEJŚCIOWYCH
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
MAJĄC NA UWADZE, że w celu umożliwienia przejścia od postanowień instytucjonalnych Traktatów mających zastosowanie przed wejściem w życie Traktatu z Lizbony do postanowień przewidzianych we wspomnianym Traktacie należy ustanowić postanowienia przejściowe,
UZGODNIŁY następujące postanowienia, które są dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej:
Artykuł 1
W niniejszym Protokole wyraz „Traktaty” oznacza Traktat o Unii Europejskiej, Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.
TYTUŁ I
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO
Artykuł 2
W stosownym czasie przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2009 roku, Rada Europejska przyjmuje decyzję ustalającą skład Parlamentu Europejskiego, zgodnie z artykułem 9a ustęp 2 akapit drugi Traktatu o Unii Europejskiej.
Do końca kadencji 2004–2009 skład i liczba członków Parlamentu Europejskiego pozostają takie same jak te obowiązujące w chwili wejścia w życie Traktatu z Lizbony.
TYTUŁ II
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE WIĘKSZOŚCI KWALIFIKOWANEJ
Artykuł 3
1. Zgodnie z artykułem 9c ustęp 4 Traktatu o Unii Europejskiej postanowienia tego ustępu i postanowienia artykułu 205 ustęp 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, dotyczące definicji większości kwalifikowanej w Radzie Europejskiej i w Radzie, stają się skuteczne 1 listopada 2014 roku.
2. Między 1 listopada 2014 roku a 31 marca 2017 roku, jeżeli przyjęcie uchwały wymaga większości kwalifikowanej, członek Rady może zażądać, by uchwała ta została przyjęta większością kwalifikowaną określoną w ustępie 3. W takim przypadku stosuje się ustępy 3 i 4.
3. Bez uszczerbku dla artykułu 201a ustęp 1 akapit drugi Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do 31 października 2014 roku obowiązują następujące postanowienia:
Jeżeli przyjęcie uchwały przez Radę Europejską i Radę wymaga większości kwalifikowanej, głosy członków ważone są następująco:
Belgia |
12 |
Bułgaria |
10 |
Republika Czeska |
12 |
Dania |
7 |
Niemcy |
29 |
Estonia |
4 |
Irlandia |
7 |
Grecja |
12 |
Hiszpania |
27 |
Francja |
29 |
Włochy |
29 |
Cypr |
4 |
Łotwa |
4 |
Litwa |
7 |
Luksemburg |
4 |
Węgry |
12 |
Malta |
3 |
Niderlandy |
13 |
Austria |
10 |
Polska |
27 |
Portugalia |
12 |
Rumunia |
14 |
Słowenia |
4 |
Słowacja |
7 |
Finlandia |
7 |
Szwecja |
10 |
Zjednoczone Królestwo |
29 |
Jeżeli na mocy Traktatów uchwały powinny zostać przyjęte na wniosek Komisji, wymagają one do ich przyjęcia co najmniej 255 głosów „za”, oddanych przez większość członków. W innych przypadkach uchwały wymagają do ich przyjęcia co najmniej 255 głosów „za”, oddanych przez co najmniej dwie trzecie członków.
Jeżeli akt ma zostać przyjęty przez Radę Europejską lub Radę większością kwalifikowaną, członek Rady Europejskiej lub Rady może zażądać sprawdzenia, czy Państwa Członkowskie stanowiące tę większość kwalifikowaną reprezentują co najmniej 62 % ogółu ludności Unii. Jeżeli okaże się, że warunek ten nie został spełniony, dany akt nie zostaje przyjęty.
4. Do 31 października 2014 roku, w przypadku gdy w zastosowaniu Traktatów nie wszyscy członkowie Rady biorą udział w głosowaniu, czyli w przypadkach gdy zastosowanie ma większość kwalifikowana określona zgodnie z artykułem 205 ustęp 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, większość kwalifikowana jest określona jako taki sam udział głosów ważonych i taki sam udział liczby członków Rady oraz, w stosownym przypadku, taki sam udział procentowy ludności danych Państw Członkowskich, jak te ustalone w ustępie 3 niniejszego artykułu.
TYTUŁ III
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE SKŁADÓW RADY
Artykuł 4
Do wejścia w życie decyzji, o której mowa w artykule 9 C ustęp 6 akapit pierwszy Traktatu o Unii Europejskiej, Rada może zbierać się w składach określonych w akapitach drugim i trzecim tego ustępu oraz w innych składach, których wykaz został ustanowiony w decyzji Rady do Spraw Ogólnych, stanowiącej zwykłą większością głosów.
TYTUŁ IV
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE KOMISJI, W TYM WYSOKIEGO PRZEDSTAWICIELA UNII DO SPRAW ZAGRANICZNYCH I POLITYKI BEZPIECZEŃSTWA
Artykuł 5
Członkowie Komisji pełniący swoje funkcje w dniu wejścia w życie Traktatu z Lizbony pełnią te funkcje do końca kadencji. Jednakże w dniu mianowania wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, kadencja członka mającego tą samą przynależność państwową co wysoki przedstawiciel kończy się.
TYTUŁ V
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE SEKRETARZA GENERALNEGO RADY, WYSOKIEGO PRZEDSTAWICIELA DO SPRAW WSPÓLNEJ POLITYKI ZAGRANICZNEJ I BEZPIECZEŃSTWA ORAZ ZASTĘPCY SEKRETARZA GENERALNEGO RADY
Artykuł 6
Kadencja sekretarza generalnego Rady, wysokiego przedstawiciela do spraw wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz zastępcy sekretarza generalnego Rady kończy się w dniu wejścia w życie Traktatu z Lizbony. Rada mianuje sekretarza generalnego zgodnie z artykułem 207 ustęp 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
TYTUŁ VI
POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ORGANÓW DORADCZYCH
Artykuł 7
Do czasu wejścia w życie decyzji, o której mowa w artykule 258 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, miejsca członków w Komitecie Ekonomiczno-Społecznym rozdzielone są w następujący sposób:
Belgia |
12 |
Bułgaria |
12 |
Republika Czeska |
12 |
Dania |
9 |
Niemcy |
24 |
Estonia |
7 |
Irlandia |
9 |
Grecja |
12 |
Hiszpania |
21 |
Francja |
24 |
Włochy |
24 |
Cypr |
6 |
Łotwa |
7 |
Litwa |
9 |
Luksemburg |
6 |
Węgry |
12 |
Malta |
5 |
Niderlandy |
12 |
Austria |
12 |
Polska |
21 |
Portugalia |
12 |
Rumunia |
15 |
Słowenia |
7 |
Słowacja |
9 |
Finlandia |
9 |
Szwecja |
12 |
Zjednoczone Królestwo |
24 |
Artykuł 8
Do czasu wejścia w życie decyzji, o której mowa w artykule 263 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, miejsca członków w Komitecie Regionów rozdzielone są w następujący sposób:
Belgia |
12 |
Bułgaria |
12 |
Republika Czeska |
12 |
Dania |
9 |
Niemcy |
24 |
Estonia |
7 |
Irlandia |
9 |
Grecja |
12 |
Hiszpania |
21 |
Francja |
24 |
Włochy |
24 |
Cypr |
6 |
Łotwa |
7 |
Litwa |
9 |
Luksemburg |
6 |
Węgry |
12 |
Malta |
5 |
Niderlandy |
12 |
Austria |
12 |
Polska |
21 |
Portugalia |
12 |
Rumunia |
15 |
Słowenia |
7 |
Słowacja |
9 |
Finlandia |
9 |
Szwecja |
12 |
Zjednoczone Królestwo |
24 |
TYTUŁ VII
POSTANOWIENIA PRZEJŚCIOWE DOTYCZĄCE AKTÓW PRZYJĘTYCH NA PODSTAWIE TYTUŁU V I VI TRAKTATU O UNII EUROPEJSKIEJ PRZED WEJŚCIEM W ŻYCIE TRAKTATU Z LIZBONY
Artykuł 9
Skutki prawne aktów instytucji, organów i jednostek organizacyjnych Unii przyjętych na podstawie Traktatu o Unii Europejskiej przed wejściem w życie Traktatu z Lizbony zostają utrzymane do czasu uchylenia, unieważnienia lub zmiany tych aktów w zastosowaniu Traktatów. To samo dotyczy konwencji zawartych między Państwami Członkowskimi na podstawie Traktatu o Unii Europejskiej.
Artykuł 10
1. Jako środek przejściowy i w odniesieniu do aktów prawnych Unii w dziedzinie współpracy policyjnej i współpracy sądowej w sprawach karnych, które zostały przyjęte przed wejściem w życie Traktatu z Lizbony, w dniu wejścia w życie tego Traktatu instytucje dysponują następującymi uprawnieniami: uprawnienia przyznane Komisji na mocy artykułu 226 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej nie mają zastosowania, a uprawnienia przyznane Trybunałowi Sprawiedliwości Unii Europejskiej na mocy tytułu VI Traktatu o Unii Europejskiej – w wersji tego Traktatu obowiązującej przed wejściem w życie Traktatu z Lizbony – pozostają niezmienione, także w przypadku gdy zostały one uznane zgodnie z artykułem 35 ustęp 2 wspomnianego Traktatu o Unii Europejskiej.
2. Zmiana aktu prawnego, o którym mowa w ustępie 1, pociąga za sobą stosowanie – w odniesieniu do tego zmienionego aktu prawnego i względem Państw Członkowskich, do których taki zmieniony akt ma zastosowanie – uprawnień instytucji wspomnianych w tym ustępie zgodnie z Traktatami.
3. W każdym przypadku środek przejściowy, o którym mowa w ustępie 1, przestaje obowiązywać pięć lat po dacie wejścia w życie Traktatu z Lizbony.
4. Nie później niż sześć miesięcy przed upływem okresu przejściowego, o którym mowa w ustępie 3, Zjednoczone Królestwo może notyfikować Radzie, że w odniesieniu do aktów prawnych, o których mowa w ustępie 1, nie uznaje uprawnień instytucji wspomnianych w ustępie 1, którymi dysponują one zgodnie z Traktatami. W przypadku gdy Zjednoczone Królestwo dokona takiej notyfikacji, wszystkie akty prawne, o których mowa w ustępie 1, przestają obowiązywać to państwo od dnia upływu okresu przejściowego, o którym mowa w ustępie 3. Niniejszy akapit nie stosuje się do zmienionych aktów prawnych, które mają zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa, zgodnie z ustępem 2.
Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, określa niezbędne wynikające ustalenia oraz niezbędne ustalenia przejściowe. Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjmowaniu tej decyzji. Większość kwalifikowaną w Radzie określa się zgodnie z artykułem 205 ustęp 3 litera a) Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może także przyjąć decyzję stanowiącą, że Zjednoczone Królestwo poniesie ewentualne bezpośrednie konsekwencje finansowe powstałe w sposób konieczny i nieunikniony w wyniku zaprzestania uczestnictwa w tych aktach prawnych.
5. Zjednoczone Królestwo może w późniejszym czasie w każdej chwili notyfikować Radzie chęć uczestnictwa w aktach prawnych, które przestały mieć do niego zastosowanie zgodnie z ustępem 4 akapit pierwszy. W takim przypadku stosuje się odpowiednie postanowienia Protokołu w sprawie dorobku Schengen włączonego w ramy Unii Europejskiej lub Protokołu w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w zależności od przypadku. W odniesieniu do tych aktów prawnych instytucje dysponują uprawnieniami określonymi w Traktatach. Działając na mocy stosownych protokołów instytucje Unii i Zjednoczone Królestwo dążą do zapewnienia możliwie najszerszego ponownego uczestnictwa Zjednoczonego Królestwa w dorobku prawnym Unii dotyczącym przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, unikając przy tym poważnych zakłóceń w praktycznym funkcjonowaniu różnych części tego dorobku i przy poszanowaniu ich spójności.
PROTOKOŁY DO DOŁĄCZENIA DO TRAKTATU Z LIZBONY
PROTOKÓŁ NR 1
ZMIENIAJĄCY PROTOKOŁY DOŁĄCZONE DO TRAKTATU O UNII EUROPEJSKIEJ, TRAKTATU USTANAWIAJĄCEGO WSPÓLNOTĘ EUROPEJSKĄ LUB TRAKTATU USTANAWIAJĄCEGO EUROPEJSKĄ WSPÓLNOTĘ ENERGII ATOMOWEJ
WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,
PRAGNĄC zmienić protokoły dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską lub Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej w celu dostosowania ich do nowych zasad ustanowionych w Traktacie z Lizbony,
UZGODNIŁY następujące postanowienia, które są dołączone do Traktatu z Lizbony:
Artykuł 1
1) Protokoły obowiązujące w dniu wejścia w życie niniejszego Traktatu dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej, Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską lub Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej zostają zmienione zgodnie z postanowieniami niniejszego artykułu.
2) Zmiany horyzontalne przewidziane w artykule 2 punkt 2 Traktatu z Lizbony stosuje się do protokołów, o których mowa w niniejszym artykule, z wyjątkiem liter d), e) oraz j).
3) W protokołach, o których mowa w punkcie 1 niniejszego artykułu, wprowadza się następujące zmiany:
a) |
ostatni akapit preambuły tych protokołów, w którym jest mowa o Traktacie lub Traktatach, do których dany protokół jest dołączony, zastępuje się zdaniem „UZGODNIŁY następujące postanowienia, które są dołączone do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”. Niniejszy akapit nie stosuje się do Protokołu w sprawie spójności gospodarczej i społecznej ani do Protokołu w sprawie systemu publicznego nadawania w Państwach Członkowskich. Protokół w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Protokół w sprawie ustalenia siedzib instytucji i niektórych organów, jednostek organizacyjnych i służb Unii Europejskiej, Protokół w sprawie artykułu 40.3.3 Konstytucji Irlandii oraz Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Unii Europejskiej zostają również dołączone do Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej; |
b) |
wszystkie formy gramatyczne wyrazu „Wspólnoty” zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazu „Unia” czemu towarzyszy w odpowiednich przypadkach stosowne gramatyczne dostosowanie danego zdania. |
4) W następujących protokołach wszystkie formy gramatyczne wyrazu „Traktat” i „niniejszy Traktat” zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazu „Traktaty”, a odesłanie do Traktatu o Unii Europejskiej lub Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską zastępuje się odesłaniem do Traktatów:
a) |
Protokół w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej:
|
b) |
Protokół w sprawie Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego:
|
c) |
Protokół w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu:
|
d) |
Protokół w sprawie niektórych postanowień dotyczących Danii:
|
e) |
Protokół włączający dorobek Schengen w ramy Unii Europejskiej:
|
f) |
Protokół w sprawie prawa azylu dla obywateli Państw Członkowskich Unii Europejskiej:
|
g) |
Protokół w sprawie nabywania własności w Danii:
|
h) |
Protokół w sprawie systemu publicznego nadawania w Państwach Członkowskich:
|
i) |
Protokół w sprawie skutków finansowych wygaśnięcia Traktatu EWWiS oraz w sprawie Funduszu Badawczego Węgla i Stali:
|
5) W następujących protokołach i załącznikach wyrazy „niniejszego Traktatu” lub „Traktatu” zastępuje się wyrazami „Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”:
a) |
Protokół w sprawie Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego:
|
b) |
Protokół w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu:
|
c) |
Protokół w sprawie kryteriów konwergencji określonych w artykule 121 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską:
|
d) |
Protokół w sprawie niektórych postanowień dotyczących Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej:
|
e) |
Protokół w sprawie spójności gospodarczej i społecznej
|
f) |
załączniki I i II:
|
6) W następujących protokołach wyrazy „niniejszego Traktatu” zastępuje się wyrazami „wspomnianego Traktatu”:
a) |
Protokół w sprawie Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego:
|
b) |
Protokół w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu:
|
c) |
Protokół w sprawie kryteriów konwergencji określonych w artykule 121 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską:
|
d) |
Protokół w sprawie niektórych postanowień dotyczących Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej:
|
7) W następujących protokołach po wyrazach „Rada” i „Radę” dodaje się odpowiednią formę gramatyczną wyrazów „stanowiąca zwykłą większością”:
a) |
Protokół w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej:
|
b) |
Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich:
|
8) W następujących protokołach wszystkie formy gramatyczne wyrazów „Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich”, „Trybunał Sprawiedliwości” lub „Trybunał” zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazów „Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej”:
a) |
Protokół w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej:
|
b) |
Protokół w sprawie Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego:
|
c) |
Protokół w sprawie ustalenia siedzib instytucji i niektórych organów i służb Wspólnot Europejskich oraz Europolu:
|
d) |
Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich:
|
e) |
Protokół w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii:
|
f) |
Protokół w sprawie prawa azylu dla obywateli Państw Członkowskich Unii Europejskiej:
|
9) Uchyla się następujące protokoły:
a) |
Protokół w sprawie Włoch (1957); |
b) |
Protokół w sprawie towarów pochodzących i przywożonych z niektórych krajów i będących przedmiotem szczególnego traktowania przy wwozie do Państwa Członkowskiego (1957); |
c) |
Protokół w sprawie Statutu Europejskiego Instytutu Walutowego (1992); |
d) |
Protokół w sprawie przejścia do trzeciego etapu unii gospodarczej i walutowej (1992); |
e) |
Protokół w sprawie Portugalii (1992); |
f) |
Protokół w sprawie roli parlamentów Państw Członkowskich w Unii Europejskiej (1997), który zastępuje się nowym protokołem zatytułowanym „Protokół w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej”; |
g) |
Protokół w sprawie stosowania zasad pomocniczości i proporcjonalności (1997), który zastępuje się nowym protokołem o tym samym tytule; |
h) |
Protokół w sprawie dobrobytu zwierząt (1997), którego tekst zostaje przekształcony w artykuł 6b Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; |
i) |
Protokół w sprawie rozszerzenia Unii Europejskiej (2001); |
j) |
Protokół w sprawie artykułu 67 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (2001). |
10) W Protokole w sprawie Statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej wprowadza się następujące zmiany:
a) |
w preambule motyw pierwszy odesłanie do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską zastępuje się odesłaniem do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. W pozostałej części protokołu wszystkie formy gramatyczne wyrazów „Traktat UE” zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazów „Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”; w całym protokole skreśla się odesłania do artykułów Traktatu EWEA uchylonych protokołem nr 2 załączonym do niniejszego Traktatu, w stosownych przypadkach wraz z odpowiednim gramatycznym dostosowaniem danego zdania; |
b) |
w następujących artykułach wszystkie formy gramatyczne wyrazu „Trybunał” zastępuje się odpowiednią formą gramatyczną wyrazów „Trybunał Sprawiedliwości”:
|
c) |
artykuł 2 wyrazy „na posiedzeniu jawnym ślubuje” zastępuje się wyrazami „na posiedzeniu jawnym ślubuje przed Trybunałem Sprawiedliwości”; |
d) |
w artykule 3 akapit drugi i w artykule 4 akapit czwarty dodaje się zdanie w brzmieniu: „Jeżeli decyzja dotyczy członka Sądu lub sądu wyspecjalizowanego, Trybunał orzeka po konsultacji z zainteresowanym sądem.”; |
e) |
w artykule 6 akapit pierwszy dodaje się zdanie w brzmieniu: „Jeżeli daną osobą jest członek Sądu lub sądu wyspecjalizowanego, Trybunał orzeka po konsultacji z zainteresowanym sądem.”; |
f) |
w nagłówku tytułu II dodaje się wyrazy „Trybunału Sprawiedliwości”; |
g) |
w artykule 13 akapit pierwszy zdanie pierwsze wyrazy „Rada, stanowiąc jednomyślnie, może postanowić…” zastępuje się wyrazami „Parlament Europejski i Rada, stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą, mogą postanowić….”; |
h) |
nagłówek tytułu III otrzymuje brzmienie: „Postępowanie przed Trybunałem Sprawiedliwości”; |
i) |
w artykule 23 wprowadza się następujące zmiany:
|
j) |
w artykule 24 akapit drugi po wyrazie „instytucjom” dodaje się wyrazy „…, organom lub jednostkom organizacyjnym”; |
k) |
w artykule 40 akapit drugi otrzymuje brzmienie: „Takie samo prawo przysługuje organom i jednostkom organizacyjnym Unii oraz każdej innej osobie, jeżeli mogą oni uzasadnić interes w rozstrzygnięciu sprawy przedłożonej Trybunałowi. Osoby fizyczne ani prawne nie mogą interweniować w sprawach między Państwami Członkowskimi, między instytucjami Unii lub między Państwami Członkowskimi a instytucjami Unii.”; |
l) |
w artykule 42 po wyrazie „instytucje” dodaje się wyrazy „…, organy lub jednostki organizacyjne”; |
m) |
w artykule 46 dodaje się nowy akapit w brzmieniu: „Niniejszy artykuł stosuje się również do roszczeń wynikających z odpowiedzialności pozaumownej Europejskiego Banku Centralnego.”; |
n) |
nagłówek tytułu IV otrzymuje brzmienie: „SĄD”; |
o) |
w artykule 47 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „Artykuł 9 akapit pierwszy, artykuły 14 i 15, artykuł 17 akapity pierwszy, drugi, czwarty i piąty oraz artykuł 18 stosują się do Sądu i jego członków.”; |
p) |
w artykule 51 akapit pierwszy litera a) tiret trzecie – odesłanie do artykułu 202 tiret trzecie zastępuje się odesłaniem do artykułu 249c ustęp 2, a w literze b) – odesłanie do artykułu 11a zastępuje się odesłaniem do artykułu 280f ustęp 1. W akapicie drugim skreśla się wyrazy „lub przez Europejski Bank Centralny”; |
q) |
w artykule 64 wprowadza się następujące zmiany:
|
r) |
w załączniku I do protokołu artykuł 3 ustęp 1 zdanie drugie po wyrazie „Sądu” dodaje się wyrazy „do spraw Służby Publicznej”; w ustępach 2 i 3 skreśla się wyrazy „większością kwalifikowaną”; |
s) |
(nie dotyczy wersji polskiej). |
11) W Protokole w sprawie Statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych i Europejskiego Banku Centralnego wprowadza się następujące zmiany:
a) |
w preambule motyw pierwszy odesłanie do artykułu 8 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską zastępuje się odesłaniem do artykułu 107 ustęp 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej; |
b) |
tytuł rozdziału I otrzymuje brzmienie: „EUROPEJSKI SYSTEM BANKÓW CENTRALNYCH”; |
c) |
artykuł 1.1 dzieli się na dwa akapity utworzone przez dwie dotychczasowe części zdania i pozbawia się oznaczenia liczbowego. Akapit pierwszy otrzymuje brzmienie: „Zgodnie z artykułem 245a ustęp 1 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Europejski Bank Centralny (EBC) i krajowe banki centralne stanowią Europejski System Banków Centralnych (ESBC). EBC i krajowe banki centralne Państw Członkowskich, których walutą jest euro, stanowią Eurosystem.”; na początku akapitu drugiego wyrazy „wypełniają…” zastępuje się wyrazami „ESBC i EBC wypełniają…”; |
d) |
skreśla się artykuł 1.2; |
e) |
w artykule 2 wyrazy „Zgodnie z artykułem 105 ustęp 1 niniejszego Traktatu” zastępuje się wyrazami „Zgodnie z artykułem 105 ustęp 1 i artykułem 245a ustęp 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”. Na końcu zdania drugiego wyrazy „niniejszego Traktatu” zastępuje się wyrazami „Traktatu o Unii Europejskiej”. Na końcu zdania trzeciego wyrazy „niniejszego Traktatu” zastępuje się wyrazami „Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”; |
f) |
w artykule 3.1 tiret drugie wyrazy „artykułem 111 niniejszego Traktatu” zastępuje się wyrazami „artykułem 188o wspomnianego Traktatu”; |
g) |
w artykule 4 litera b) skreśla się wyraz „właściwym”; |
h) |
na początku artykułu 9.1 wyrazy „na mocy artykułu 107 ustęp 2 niniejszego Traktatu” zastępuje się wyrazami „na mocy artykułu 245a ustęp 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”; |
i) |
w artykule 10 wprowadza się następujące zmiany:
|
j) |
w artykule 11.2 akapit pierwszy wyrazy „… są mianowani za wspólnym porozumieniem przez rządy Państw Członkowskich na szczeblu szefów państw lub rządów” zastępuje się wyrazami „są mianowani przez Radę Europejską stanowiącą większością kwalifikowaną”; |
k) |
w artykule 14.1 skreśla się wyrazy „…, najpóźniej z datą ustanowienia ESBC,”; |
l) |
w artykule 16 zdanie pierwsze po wyrazie „banknotów” dodaje się wyraz „euro”; |
m) |
w artykule 18.1 tiret pierwsze wyrazy „…, w walutach Wspólnoty lub niewspólnotowych” zastępuje się wyrazami „… w euro lub innych walutach”; |
n) |
w artykule 25.2 wyrazy „każdą decyzją Rady podjętą” zastępuje się wyrazami „każdym rozporządzeniem Rady przyjętym”; |
o) |
w artykule 28.1 skreśla się wyrazy „…, który staje się aktywny od chwili jego ustanowienia,”; |
p) |
w artykule 29.1 akapit wprowadzający otrzymuje brzmienie: „Klucz subskrypcji kapitału EBC, określony po raz pierwszy w 1998 roku, gdy ustanowiono ESBC, ustala się poprzez przypisanie każdemu krajowemu bankowi centralnemu wagi w tym kluczu, która jest równa sumie: …”; akapit drugi otrzymuje brzmienie: „Wartości procentowe zaokrągla się w górę lub w dół do najbliższej wielokrotności 0,0001 %.”; |
q) |
w artykule 32.2 skreśla się na początku wyrazy „Z zastrzeżeniem artykułu 32.3”, a w artykule 32.3 wyrazy „…, po rozpoczęciu trzeciego etapu,” zastępuje się wyrazami „…, po wprowadzeniu euro,”; |
r) |
w artykule 34.2 skreśla się cztery pierwsze akapity; |
s) |
w artykule 35.6 w zdaniu pierwszym przed wyrazami „… niniejszym Statucie” dodaje się wyrazy „Traktatach i”, a w zdaniu drugim wyrazy „niniejszego Traktatu” zastępuje się wyrazami „Traktatów i niniejszego Statutu”; |
t) |
uchyla się artykuł 37, a kolejne artykuły otrzymują odpowiednie oznaczenie; |
u) |
w artykule 41, który otrzymuje oznaczenie artykuł 40, wprowadza się następujące zmiany:
|
v) |
w artykule 42, który otrzymuje oznaczenie artykuł 41, skreśla się część zdania w brzmieniu: „…, niezwłocznie po podjęciu decyzji o terminie rozpoczęcia trzeciego etapu, …” oraz wyrazy „…, stanowiąc większością kwalifikowaną, bądź”, a wyrazy „…, bądź na zalecenie EBC” zastępuje się wyrazami „albo na zalecenie EBC”; |
w) |
w artykułach 43.1, 43.2 i 43.3, które otrzymują oznaczenie artykuły 42.1, 42.2 i 42.3, odesłanie do artykułu 122 zastępuje się odesłaniem do artykułu 116a; w artykule 43.3, który otrzymuje oznaczenie artykuł 42.3, skreśla się odesłanie do artykułów 34.2 i 50; w artykule 43.4, który otrzymuje oznacznie artykuł 42.4, odesłanie do artykułu 10.1 zastępuje się odesłaniem do artykułu 10.2; |
x) |
w artykule 44, który otrzymuje oznaczenie artykuł 43, akapit pierwszy wyrazy „te zadania Europejskiego Instytutu Walutowego” zastępuje się wyrazami „dawne zadania Europejskiego Instytutu Walutowego, o których mowa w artykule 118a ustęp 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”, a wyrazy „w trzecim etapie” zastępuje się wyrazami „po wprowadzeniu euro”; w akapicie drugim odesłanie do artykułu 122 zastępuje się odesłaniem do artykułu 117a; |
y) |
w artykule 47.3, który otrzymuje oznaczenie artykuł 46.3, wyrazy „… w odniesieniu do walut, lub jednej waluty, Państw Członkowskich nieobjętych derogacją, …” zastępuje się wyrazami „… w odniesieniu do euro, …”; |
z) |
uchyla się artykuły 50 i 51, a kolejne artykuły otrzymują odpowiednie oznaczenie; |
aa) |
w artykule 52, który otrzymuje oznaczenie artykuł 49, po wyrazach „Po nieodwołalnym ustaleniu kursów walut …” dodaje się „…, zgodnie z artykułem 116 ustęp 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,”; |
ab) |
(nie dotyczy wersji polskiej). |
12) W Protokole w sprawie Statutu Europejskiego Banku Inwestycyjnego wprowadza się następujące zmiany:
a) |
w całym protokole odesłanie do danego artykułu „niniejszego Traktatu” zastępuje się odesłaniem do danego artykułu „Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”; |
b) |
w preambule akapit ostatni wyrazy „do niniejszego Traktatu” zastępuje się wyrazami „do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej”; |
c) |
w artykule 1 skreśla się akapit drugi; |
d) |
w artykule 3 zdanie wprowadzające zastępuje się zdaniem w brzmieniu: „Zgodnie z artykułem 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej członkami Banku są Państwa Członkowskie.” i skreśla się wykaz państw; |
e) |
w artykule 4 ustęp 1 kwotę kapitału Banku zastępuje się kwotą „164 808 169 000 EUR”, kwoty dotyczące następujących Państw Członkowskich zastępuje się poniższymi kwotami i skreśla się akapit drugi:
|
f) |
w artykule 5 wprowadza się następujące zmiany:
|
g) |
uchyla się artykuły 6 i 7, a kolejne artykuły otrzymują odpowiednie oznaczenie; |
h) |
w artykule 9, który otrzymuje oznaczenie artykuł 7, wprowadza się następujące zmiany:
|
i) |
w artykule 10, który otrzymuje oznaczenie artykuł 8, wprowadza się następujące zmiany:
|
j) |
w artykule 11, który otrzymuje oznaczenie artykuł 9, wprowadza się następujące zmiany:
|
k) |
w artykule 13, który otrzymuje oznaczenie artykuł 11, wprowadza się następujące zmiany:
|
l) |
w artykule 14, który otrzymuje oznaczenie artykuł 12, wprowadza się następujące zmiany:
|
m) |
w artykule 15, który otrzymuje oznaczenie artykuł 13, wyrazy „banku emisyjnego” zastępuje się wyrazami „krajowego banku centralnego”; |
n) |
w artykule 18, który otrzymuje oznaczenie artykuł 16, wprowadza się następujące zmiany:
|
o) |
w artykule 19, który otrzymuje oznaczenie artykuł 17, ustęp 1 wyrazy „… i prowizje gwarancyjne” zastępuje się wyrazami „… oraz prowizje i inne opłaty”, a po wyrazach „pokrycie kosztów” dodaje się wyrazy „i ryzyk”; w ustępie 2 wyrazy „finansowanego projektu” zastępuje się wyrazami „finansowanej inwestycji” |
p) |
w artykule 20, który otrzymuje oznaczenie artykuł 18, wprowadza się następujące zmiany:
|