02015R0061 — PL — 08.07.2022 — 002.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2015/61 z dnia 10 października 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wymogu pokrycia wypływów netto dla instytucji kredytowych (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 011 z 17.1.2015, s. 1) |
zmienione przez:
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
nr |
strona |
data |
||
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2018/1620 z dnia 13 lipca 2018 r. |
L 271 |
10 |
30.10.2018 |
|
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2022/786 z dnia 10 lutego 2022 r. |
L 141 |
1 |
20.5.2022 |
sprostowane przez:
ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2015/61
z dnia 10 października 2014 r.
uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wymogu pokrycia wypływów netto dla instytucji kredytowych
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
TYTUŁ I
WSKAŹNIK POKRYCIA WYPŁYWÓW NETTO
Artykuł 1
Przedmiot
W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się przepisy służące szczegółowemu określeniu wymogu pokrycia wypływów netto przewidzianego w art. 412 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
Artykuł 2
Zakres i stosowanie
Jeżeli do grupy należy co najmniej jedna instytucja kredytowa, unijna instytucja dominująca, instytucja kontrolowana przez unijną dominującą finansową spółkę holdingową lub instytucja kontrolowana przez unijną dominującą finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej wypełnia obowiązki określone w niniejszym rozporządzeniu na zasadzie skonsolidowanej zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 oraz stosuje wszystkie następujące przepisy:
aktywa państwa trzeciego posiadane przez jednostkę zależną w państwie trzecim mogą zostać uznane za aktywa płynne na poziomie skonsolidowanym, jeżeli kwalifikują się jako aktywa płynne na mocy prawa krajowego danego państwa trzeciego określającego wymóg pokrycia wypływów netto oraz spełniają jeden z następujących warunków:
aktywa te spełniają wszystkie wymogi określone w tytule II niniejszego rozporządzenia;
aktywa te nie spełniają określonego w tytule II niniejszego rozporządzenia szczególnego wymogu w odniesieniu do ich wielkości emisji, ale spełniają wszystkie pozostałe wymogi w nim określone.
Aktywa, które kwalifikują się do uznania na podstawie ppkt (ii), mogą zostać uznane jedynie do wysokości wypływów płynności netto w warunkach skrajnych poniesionych w tej samej walucie, w której aktywa te są denominowane, i wynikających z tej samej jednostki zależnej;
wypływy płynności w jednostce zależnej w państwie trzecim, które na mocy prawa krajowego danego państwa trzeciego określającego wymóg pokrycia wypływów netto, podlegają wyższym odsetkom niż te określone w tytule III, podlegają konsolidacji zgodnie z wyższymi wskaźnikami określonymi w prawie krajowym danego państwa trzeciego;
wpływy płynności w jednostce zależnej w państwie trzecim, które na mocy prawa krajowego danego państwa trzeciego określającego wymóg pokrycia wypływów netto podlegają niższym odsetkom niż te określone w tytule III, podlegają konsolidacji zgodnie z niższymi wskaźnikami określonymi w prawie krajowym danego państwa trzeciego;
w odniesieniu do firm inwestycyjnych należących do danej grupy stosuje się art. 4 niniejszego rozporządzenia na zasadzie skonsolidowanej oraz art. 412 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w związku z definicją aktywów płynnych, wypływów i wpływów płynności zarówno na zasadzie indywidualnej, jak i na zasadzie skonsolidowanej. W przypadkach nieokreślonych w niniejszej literze firmy inwestycyjne nadal podlegają szczegółowemu wymogowi dotyczącemu wskaźnika pokrycia wypływów netto dla firm inwestycyjnych, określonemu w prawie krajowym państw członkowskich, do czasu określenia wymogu dotyczącego wskaźnika pokrycia wypływów netto zgodnie z art. 508 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
na poziomie skonsolidowanym kwotę wpływów związanych z daną wyspecjalizowaną instytucją kredytową, o której mowa w art. 33 ust. 3 i 4, uznaje się jedynie do wartości wypływów związanych z tym samym przedsiębiorstwem.
Artykuł 3
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
„aktywa poziomu 1” oznaczają aktywa charakteryzujące się wyjątkowo wysoką płynnością i jakością kredytową, o których mowa w art. 416 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
„aktywa poziomu 2” oznaczają aktywa charakteryzujące się wysoką płynnością i jakością kredytową, o których mowa w art. 416 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Aktywa poziomu 2 dzieli się dalej na aktywa poziomu 2A i 2B zgodnie z tytułem II rozdział 2 niniejszego rozporządzenia;
„zabezpieczenie przed utratą płynności” oznacza kwotę aktywów płynnych posiadanych przez daną instytucję kredytową zgodnie z tytułem II niniejszego rozporządzenia;
„waluta sprawozdawcza” oznacza walutę, w której pozycje płynności, o których mowa w części szóstej tytuły II i III rozporządzenia (UE) nr 575/2013, muszą być zgłaszane właściwemu organowi zgodnie z art. 415 ust. 1 przedmiotowego rozporządzenia;
„wymóg pokrycia aktywów” oznacza stosunek aktywów do pasywów określany do celów wsparcia jakości kredytowej w odniesieniu do obligacji zabezpieczonych na mocy prawa krajowego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego;
„MŚP” oznacza przedsiębiorstwo będące mikroprzedsiębiorstwem lub małym lub średnim przedsiębiorstwem zdefiniowanym w zaleceniu Komisji 2003/361/WE ( 2 );
„wypływy płynności netto” oznaczają kwotę otrzymaną po odliczeniu wpływów płynności danej instytucji kredytowej od jej wypływów płynności zgodnie z tytułem III niniejszego rozporządzenia;
▼M1 —————
„przedsiębiorstwo inwestowania indywidualnego” oznacza przedsiębiorstwo lub fundusz powierniczy, którego właścicielem lub właścicielem rzeczywistym, odpowiednio, jest osoba fizyczna lub grupa ściśle powiązanych osób fizycznych, przy czym wyłącznym celem ustanowienia takiego przedsiębiorstwa lub funduszu jest zarządzanie majątkiem właścicieli i w ich ramach nie prowadzi się żadnej innej działalności o charakterze handlowym, przemysłowym lub zawodowym. Cel przedsiębiorstwa inwestowania indywidualnego może obejmować inne działania pomocnicze, takie jak oddzielenie aktywów właścicieli od aktywów przedsiębiorstwa, ułatwienie przekazywania aktywów w rodzinie lub uniemożliwienie rozdziału aktywów po śmierci członka rodziny, pod warunkiem że działania te są powiązane z głównym celem polegającym na zarządzaniu majątkiem właścicieli;
„warunki skrajne” oznaczają nagłe lub poważne pogorszenie sytuacji instytucji kredytowej pod względem wypłacalności lub płynności wynikające ze zmian warunków rynkowych lub czynników idiosynkratycznych, na skutek których istnieje istotne ryzyko, że dana instytucja kredytowa nie będzie w stanie pokryć swoich zobowiązań w momencie ich wymagalności w terminie kolejnych 30 dni kalendarzowych;
„kredyty na depozyt zabezpieczający” oznaczają kredyty zabezpieczone, udzielane klientom w celu uzyskania lewarowanych pozycji portfela handlowego;
„transakcja oparta na rynku kapitałowym” oznacza transakcję opartą na rynku kapitałowym zdefiniowaną w art. 192 pkt 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
„program emisji obligacji zabezpieczonych” oznacza program emisji obligacji zabezpieczonych zdefiniowany w art. 3 pkt 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2162 ( 3 );
„zbiór aktywów stanowiących zabezpieczenie” oznacza pulę aktywów stanowiących zabezpieczenie zdefiniowaną w art. 3 pkt 3 dyrektywy (UE) 2019/2162;
„zabezpieczenie przed utratą płynności dla zbioru aktywów stanowiących zabezpieczenie” oznacza bufor płynnościowy składający się z aktywów uznawanych za płynne i utrzymywanych jako część puli aktywów stanowiących zabezpieczenie zgodnie z art. 16 dyrektywy (UE) 2019/2162.
Artykuł 4
Wskaźnik pokrycia wypływów netto
Zgodnie z art. 412 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 szczegółowy wymóg pokrycia wypływów netto jest równy stosunkowi posiadanego przez instytucję kredytową zabezpieczenia przed utratą płynności do jej wypływów płynności netto przez okres występowania warunków skrajnych trwający 30 dni kalendarzowych; wymóg ten jest wyrażony procentowo. Instytucje kredytowe obliczają swój wskaźnik pokrycia wypływów netto według następującego wzoru:
Ponadto instytucje kredytowe odrębnie obliczają i monitorują swój wskaźnik pokrycia wypływów netto w odniesieniu do niektórych pozycji w następujący sposób:
w odniesieniu do pozycji, które podlegają odrębnej sprawozdawczości w walucie innej niż waluta sprawozdawcza zgodnie z art. 415 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 – instytucje kredytowe odrębnie obliczają i monitorują swój wskaźnik pokrycia wypływów netto w tej innej walucie;
w odniesieniu do pozycji denominowanych w walucie sprawozdawczej, jeżeli zagregowana wartość zobowiązań denominowanych w walutach innych niż waluta sprawozdawcza wynosi co najmniej 5 % łącznych zobowiązań instytucji kredytowej, z wyłączeniem kapitału regulacyjnego i pozycji pozabilansowych – instytucje kredytowe odrębnie obliczają i monitorują swój wskaźnik pokrycia wypływów netto w walucie sprawozdawczej.
Instytucje kredytowe zgłaszają swojemu właściwemu organowi wskaźnik pokrycia wypływów netto zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 680/2014.
Artykuł 5
Scenariusze warunków skrajnych do celów wskaźnika pokrycia wypływów netto
Następujące scenariusze można uznać za wskaźniki okoliczności, w których można uznać, że dana instytucja kredytowa podlega warunkom skrajnym:
wypływ znacznej części depozytów detalicznych instytucji;
częściowa lub całkowita utrata zdolności do niezabezpieczonego finansowania na rynku międzybankowym, co obejmuje depozyty hurtowe i inne źródła finansowania warunkowego, takie jak uzyskane przyznane lub nieprzyznane instrumenty płynnościowe lub linie kredytowe;
częściowa lub całkowita utrata zabezpieczonego finansowania krótkoterminowego;
dodatkowe wypływy płynności wynikające z obniżenia ratingu kredytowego nawet o trzy stopnie;
większa zmienność rynku mająca wpływ na wartość zabezpieczenia lub jego jakość, lub powodująca dodatkowe potrzeby w zakresie zabezpieczenia;
nieplanowane wykorzystanie instrumentów wsparcia płynności i instrumentów kredytowych;
potencjalne zobowiązanie do wykupu długu lub honorowania zobowiązań pozaumownych.
TYTUŁ II
ZABEZPIECZENIE PRZED UTRATĄ PŁYNNOŚCI
ROZDZIAŁ 1
Przepisy ogólne
Artykuł 6
Struktura zabezpieczenia przed utratą płynności
Aby aktywa płynne kwalifikowały się jako element zabezpieczenia przed utratą płynności danej instytucji kredytowej, muszą one spełniać każdy z poniższych wymogów:
wymogi ogólne określone w art. 7;
wymogi operacyjne określone w art. 8;
kryteria kwalifikowalności odpowiednie dla ich klasyfikacji jako aktywów poziomu 1 lub poziomu 2 zgodnie z rozdziałem 2.
Artykuł 7
Wymogi ogólne dotyczące aktywów płynnych
Aktywa stanowią własność, prawo, uprawnienie lub udział posiadane przez instytucję kredytową lub wchodzące w skład puli, o której mowa w lit. a), i wolne od wszelkich obciążeń. Do tych celów uznaje się, że składnik aktywów jest wolny od obciążeń, jeżeli nie podlega żadnemu prawnemu, umownemu, regulacyjnemu ani innemu ograniczeniu uniemożliwiającemu instytucji kredytowej upłynnienie, sprzedaż, przekazanie lub przeniesienie danego składnika aktywów lub ogólnie zbycie go w drodze zwykłej sprzedaży lub w drodze zwykłej umowy z udzielonym przyrzeczeniem odkupu w terminie kolejnych 30 dni kalendarzowych. Za wolne od obciążeń uznaje się następujące aktywa:
aktywa wchodzące w skład puli, które są dostępne do natychmiastowego wykorzystania jako zabezpieczenie w celu pozyskania dodatkowego finansowania w ramach przyznanych, lecz jeszcze niezasilonych linii kredytowych dostępnych dla instytucji kredytowej lub, jeżeli pula jest obsługiwana przez bank centralny, w ramach warunkowych i jeszcze niezasilonych linii kredytowych dostępnych dla tej instytucji kredytowej. Przepis ten obejmuje aktywa złożone przez instytucję kredytową w instytucji centralnej w ramach sieci współpracy lub instytucjonalnego systemu ochrony. Instytucje kredytowe zakładają, że aktywa należące do puli są obciążane w porządku wzrastającej płynności na podstawie klasyfikacji płynności określonej w rozdziale 2, począwszy od aktywów niekwalifikujących się do zabezpieczenia przed utratą płynności;
aktywa, które instytucja kredytowa otrzymała jako zabezpieczenie do celów ograniczenia ryzyka kredytowego w ramach umów z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu lub transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i które dana instytucja kredytowa może zbywać.
W przypadku gdy aktywów płynnych utrzymywanych w zabezpieczeniu przed utratą płynności dla zbioru aktywów stanowiących zabezpieczenie nie uznaje się za wolne od obciążeń zgodnie z ust. 2a niniejszego artykułu, niemniej uznaje się je za wolne od obciążeń przez okres występowania warunków skrajnych trwający 30 dni kalendarzowych, określony w art. 4, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:
emitent obligacji zabezpieczonych jest, na mocy przepisów prawa krajowego, zobowiązany do przypisania wszystkich swoich aktywów do emisji obligacji zabezpieczonych;
aktywa płynne są przypisane do emisji obligacji zabezpieczonych jako nieobowiązkowe nadzabezpieczenie.
aktywa płynne spełniają wszystkie pozostałe wymogi określone w tytule II niniejszego rozporządzenia;
kwota aktywów płynnych uznanych za wolne od obciążeń zgodnie z niniejszym ustępem nie przekracza całkowitej kwoty wypływów płynności netto obliczonej zgodnie z tytułem III niniejszego rozporządzenia.
Aktywa nie zostały wyemitowane przez żaden z poniższych podmiotów:
inną instytucję kredytową, chyba że spełniony jest co najmniej jeden z następujących warunków:
emitent jest podmiotem sektora publicznego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 lit. c) lub w art. 11 ust. 1 lit. a) lub b);
składnikiem aktywów jest obligacja zabezpieczona, o której mowa w art. 10 ust. 1 lit. f) lub w art. 11 ust. 1 lit. c) lub d) lub w art. 12 ust. 1 lit. e);
składnik aktywów należy do kategorii określonej w art. 10 ust. 1 lit. e);
firmę inwestycyjną;
zakład ubezpieczeń;
zakład reasekuracji;
finansową spółkę holdingową;
finansową spółkę holdingową o działalności mieszanej;
każdy inny podmiot, którego głównym przedmiotem działalności jest co najmniej jeden z rodzajów działalności wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2013/36/UE.
Do celów niniejszego artykułu uznaje się, że jednostka specjalnego przeznaczenia do celów sekurytyzacji i oficjalne agencje kredytów eksportowych w państwach członkowskich nie należą do podmiotów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. g).
Aktywa są notowane na uznanej giełdzie lub są zbywalne na aktywnych rynkach umów zwykłej sprzedaży lub w drodze zwykłych transakcji z udzielonym przyrzeczeniem odkupu na powszechnie zatwierdzonych rynkach odkupu. Kryteria te należy ocenić oddzielnie dla każdego rynku. Składnik aktywów dopuszczony do obrotu w zorganizowanym systemie obrotu, który nie stanowi uznanej giełdy, w państwie członkowskim albo w państwie trzecim, uznaje się za składnik aktywów płynnych wyłącznie, jeżeli dany system obrotu stanowi aktywny i duży rynek umów zwykłej sprzedaży aktywów. Instytucja kredytowa uwzględnia następujące elementy jako minimalne kryteria do oceny kwestii, czy dany system obrotu stanowi aktywny i duży rynek do celów niniejszego ustępu:
dane historyczne dotyczące szerokości i głębokości rynku udowodnionych małą różnicą pomiędzy ceną kupna a ceną sprzedaży, dużym wolumenem obrotu oraz dużą liczbą różnego rodzaju uczestników rynku;
istnienie solidnej infrastruktury rynkowej.
Wymogi określone w ust. 5 i 6 nie mają zastosowania do:
banknotów i monet, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. a);
ekspozycji wobec rządów centralnych, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. d);
ekspozycji wobec banków centralnych, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. b) i d) oraz w art. 11 ust. 1 lit. b);
przyznanych instrumentów wsparcia płynności o ograniczonym zastosowaniu, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. d);
depozytów i innego finansowania w ramach sieci współpracy i instytucjonalnych systemów ochrony, o których mowa w art. 16.
Artykuł 8
Wymagania operacyjne
Właściwe organy mogą nakładać szczególne ograniczenia lub wymogi w odniesieniu do aktywów płynnych posiadanych przez instytucję kredytową w celu zapewnienia zgodności z wymogiem określonym w niniejszym ustępie. Żadne tego rodzaju ograniczenie ani żaden taki wymóg nie ma jednak zastosowania do:
następujących kategorii aktywów poziomu 1:
banknotów i monet, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. a);
ekspozycji wobec banków centralnych, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. b) i d);
aktywów stanowiących należności od wielostronnych banków rozwoju i organizacji międzynarodowych albo gwarantowanych przez takie banki i organizacje, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. g);
kategorii aktywów poziomu 1 stanowiących należności od rządu centralnego lub samorządu regionalnego, władz lokalnych lub podmiotów sektora publicznego, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. c) i d), albo gwarantowanych przez takie podmioty, pod warunkiem że dana instytucja kredytowa posiada dany składnik aktywów w celu pokrycia wypływów płynności netto w warunkach skrajnych poniesionych w walucie danego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, lub dany składnik aktywów został wyemitowany przez rząd centralny lub samorząd regionalny, władze lokalne lub podmioty sektora publicznego państwa członkowskiego pochodzenia danej instytucji kredytowej;
przyznanych instrumentów wsparcia płynności o ograniczonym zastosowaniu, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. d).
Za aktywa łatwo dostępne dla instytucji kredytowej nie uznaje się aktywów wykorzystywanych do zapewnienia wsparcia jakości kredytowej w ramach strukturyzowanych transakcji lub do pokrycia kosztów operacyjnych instytucji kredytowych.
Aktywa posiadane w państwie trzecim, w którym obowiązują ograniczenia dotyczące możliwości ich swobodnego przenoszenia, uznaje się za łatwo dostępne jedynie w stopniu, w jakim dana instytucja kredytowa wykorzystuje takie aktywa do pokrycia wypływów płynności w danym państwie trzecim. Aktywa posiadane w walucie niewymiennej uznaje się za łatwo dostępne jedynie w stopniu, w jakim dana instytucja kredytowa wykorzystuje takie aktywa do pokrycia wypływów płynności w tej walucie.
Instytucje kredytowe zapewniają, aby ich aktywa płynne były kontrolowane przez szczególną funkcję zarządzania płynnością w danej instytucji kredytowej. Przestrzeganie przedmiotowego wymogu wykazuje się właściwemu organowi w jeden z następujących sposobów:
przez umieszczenie aktywów płynnych w odrębnej puli bezpośrednio zarządzanej przez funkcję zarządzania płynnością wyłącznie w celu wykorzystywania ich jako źródło funduszy warunkowych, w tym w okresach występowania warunków skrajnych;
przez wprowadzenie wewnętrznych systemów i kontroli tak, aby funkcja zarządzania płynnością posiadała faktyczną kontrolę operacyjną w celu spieniężenia posiadanych aktywów płynnych w dowolnym momencie w okresie występowania warunków skrajnych wynoszącym 30 dni kalendarzowych oraz w celu uzyskania dostępu do funduszy warunkowych w sposób niebędący bezpośrednio sprzeczny z jakąkolwiek strategią biznesową lub strategią zarządzania ryzykiem. W szczególności dany składnik aktywów nie może zostać włączony do zabezpieczenia przed utratą płynności, jeżeli jego spieniężenie bez zastąpienia w całym okresie występowania warunków skrajnych wynoszącym 30 dni kalendarzowych spowodowałoby utratę ochrony, która skutkowałaby utworzeniem otwartej pozycji ryzyka wykraczającej poza wewnętrzne limity danej instytucji kredytowej;
przez łączne zastosowanie wariantów a) i b), pod warunkiem że właściwy organ uznał takie łączne zastosowanie za dopuszczalne.
Instytucje kredytowe regularnie, i co najmniej raz w roku, spieniężają wystarczająco reprezentatywną próbę posiadanych przez nie aktywów płynnych na rynkach umów zwykłej sprzedaży lub w drodze zwykłych umów z udzielonym przyrzeczeniem odkupu na powszechnie zatwierdzonym rynku odkupu. Instytucje kredytowe opracowują strategie dotyczące rozdysponowania prób aktywów płynnych, które są odpowiednie do:
badania dostępu do rynku w przypadku tych aktywów i badania ich przydatności;
badania skuteczności procedur instytucji kredytowej służących do terminowego spieniężenia aktywów;
ograniczania do minimum ryzyka wywołania negatywnej reakcji rynku na skutek spieniężenia przez daną instytucję kredytową posiadanych przez nią aktywów w okresach występowania warunków skrajnych.
Wymóg określony w akapicie pierwszym nie ma zastosowania do aktywów poziomu 1, o których mowa w art. 10, innych niż obligacje zabezpieczone charakteryzujące się wyjątkowo wysoką jakością, do przyznanych instrumentów wsparcia płynności o ograniczonym zastosowaniu, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. d), ani do depozytów i innego finansowania w ramach sieci współpracy i instytucjonalnych systemów ochrony, o których mowa w art. 16.
W przypadku aktywów płynnych utrzymywanych w zabezpieczeniu przed utratą płynności dla zbioru aktywów stanowiących zabezpieczenie wymóg określony w akapicie pierwszym uznaje się za spełniony, jeżeli instytucja kredytowa regularnie, a co najmniej raz w roku spienięża aktywa płynne stanowiące wystarczająco reprezentatywną próbę posiadanych przez nią aktywów w zabezpieczeniu przed utratą płynności dla puli aktywów stanowiących zabezpieczenie bez konieczności bycia częścią tego zabezpieczenia.
Wymóg określony w ust. 2 nie uniemożliwia instytucjom kredytowym zabezpieczenie się przed ryzykiem rynkowym związanym z ich aktywami płynnymi, pod warunkiem że spełnione zostaną następujące warunki:
dana instytucja kredytowa wprowadza odpowiednie ustalenia wewnętrzne zgodnie z ust. 2 i 3 w celu zapewnienia, aby aktywa te nadal były łatwo dostępne i podlegały kontroli funkcji zarządzania płynnością;
wypływy i wpływy płynności netto, do których doszłoby w przypadku wczesnej likwidacji zabezpieczenia, zostają uwzględnione w wycenie odpowiedniego składnika aktywów zgodnie z art. 9.
Instytucje kredytowe zapewniają, aby waluta, w jakiej denominowane są ich aktywa płynne, była zgodna z rozkładem wypływów płynności netto z podziałem na waluty. W stosownych przypadkach właściwe organy mogą jednak zobowiązać instytucje kredytowe do ograniczenia niedopasowania walutowego, ustanawiając limity dotyczące części wypływów płynności netto w danej walucie, które w okresie występowania warunków skrajnych mogą zostać pokryte przez aktywa płynne niedenominowane w tej walucie. Ograniczenie to można stosować wyłącznie w odniesieniu do waluty sprawozdawczej lub waluty, która może podlegać oddzielnemu zgłaszaniu zgodnie z art. 415 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Określając poziom jakiegokolwiek ograniczenia dotyczącego niedopasowania walutowego, które można stosować zgodnie z niniejszym ustępem, właściwe organy uwzględniają przynajmniej następujące kwestie:
kwestię, czy instytucja kredytowa ma zdolność do wykonania któregokolwiek z poniższych działań:
wykorzystania aktywów płynnych do wygenerowania płynności w danej walucie i jurysdykcji, w której dochodzi do wypływów płynności netto;
dokonania swapu walutowego i pozyskania środków na rynkach waluty obcej w warunkach skrajnych zgodnie z okresem występowania warunków skrajnych wynoszącym 30 dni kalendarzowych, ustanowionym w art. 4;
dokonania transferu nadwyżki płynności między walutami, jurysdykcjami i podmiotami prawnymi w grupie w warunkach skrajnych zgodnie z okresem występowania warunków skrajnych wynoszącym 30 dni kalendarzowych, ustanowionym w art. 4;
wpływ nagłych, niekorzystnych zmian kursów wymiany na istniejące niedopasowane pozycje i na skuteczność istniejących zabezpieczeń walutowych.
Uznaje się, że każde ograniczenie dotyczące niedopasowania walutowego nałożone zgodnie z niniejszym ustępem stanowi szczególny wymóg w zakresie płynności, o którym mowa w art. 105 dyrektywy 2013/36/UE.
Artykuł 9
Wycena aktywów płynnych
Do celów obliczenia swojego wskaźnika pokrycia wypływów netto instytucja kredytowa stosuje wartość rynkową swoich aktywów płynnych. Wartość rynkowa aktywów płynnych zostaje pomniejszona zgodnie z redukcjami wartości określonymi w rozdziale 2 i, w stosownych przypadkach, z art. 8 ust. 5 lit. b).
ROZDZIAŁ 2
Aktywa płynne
Artykuł 10
Aktywa poziomu 1
Do aktywów poziomu 1 należą wyłącznie aktywa kwalifikujące się co najmniej do jednej z następujących kategorii i spełniające w każdym przypadku kryteria kwalifikowalności określone poniżej:
monety i banknoty;
następujące ekspozycje wobec banków centralnych:
aktywa stanowiące należności od Europejskiego Banku Centralnego (EBC) lub banku centralnego państwa członkowskiego albo gwarantowane przez takie banki;
aktywa stanowiące należności od banków centralnych państw trzecich albo gwarantowane przez takie banki, pod warunkiem że ekspozycje wobec banku centralnego lub rządu centralnego danego państwa trzeciego posiadają ocenę kredytową sporządzoną przez wyznaczoną zewnętrzną instytucję oceny wiarygodności kredytowej (ECAI) odpowiadającą stopniowi jakości kredytowej równemu co najmniej 1 zgodnie z art. 114 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
rezerwy posiadane przez instytucję kredytową w banku centralnym, o którym mowa w ppkt (i) lub (ii), pod warunkiem że dana instytucja kredytowa posiada zezwolenie na wycofanie tych rezerw w dowolnym czasie w okresach występowania warunków skrajnych, a warunki takiego wycofania zostały określone w umowie między właściwym organem właściwym dla instytucji kredytowej a bankiem centralnym, w którym te rezerwy są utrzymywane, lub w mających zastosowanie przepisach państwa trzeciego.
Do celów niniejszego podpunktu zastosowanie mają następujące przepisy:
aktywa stanowiące należności od następujących rządów centralnych lub samorządów regionalnych, władz lokalnych lub podmiotów sektora publicznego albo gwarantowanych przez takie podmioty:
rząd centralny państwa członkowskiego;
rząd centralny państwa trzeciego, pod warunkiem że została mu przypisana ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI, odpowiadającą stopniowi jakości kredytowej równemu co najmniej 1 zgodnie z art. 114 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
samorządy regionalne lub władze lokalne w państwie członkowskim, pod warunkiem że aktywa te traktuje się jak ekspozycje wobec rządu centralnego danego państwa członkowskiego zgodnie z art. 115 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
samorządy regionalne lub władze lokalne w państwie trzecim z rodzaju, o którym mowa w ppkt (ii), pod warunkiem że aktywa te traktuje się jak ekspozycje wobec rządu centralnego danego państwa trzeciego zgodnie z art. 115 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
podmioty sektora publicznego, pod warunkiem że aktywa te traktuje się jak ekspozycje wobec rządu centralnego danego państwa członkowskiego lub wobec jednego z samorządów regionalnych lub władz lokalnych, o których mowa w ppkt (iii), zgodnie z art. 116 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
następujące aktywa:
aktywa stanowiące należności od rządu centralnego lub banku centralnego państwa trzeciego, któremu nie została przypisana ocena kredytowa sporządzona przez wyznaczoną ECAI odpowiadająca stopniowi jakości kredytowej równemu 1 zgodnie z art. 114 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, albo gwarantowane przez taki rząd lub bank;
rezerwy posiadane przez instytucję kredytową w banku centralnym, o którym mowa w ppkt (i), pod warunkiem że dana instytucja kredytowa posiada zezwolenie na wycofanie tych rezerw w dowolnym czasie w okresach występowania warunków skrajnych oraz pod warunkiem że warunki takiego wycofania zostały określone albo w umowie między właściwymi organami tego państwa trzeciego a bankiem centralnym, w którym te rezerwy są utrzymywane, albo w mających zastosowanie przepisach tego państwa trzeciego.
Do celów ppkt (ii) zastosowanie mają następujące przepisy:
Zagregowana wartość aktywów objętych zakresem akapitu pierwszego ppkt (i) i (ii) i denominowanych w danej walucie, które instytucja kredytowa może uznać jako składniki aktywów poziomu 1, nie może przekraczać kwoty wypływów płynności netto w warunkach skrajnych instytucji kredytowej poniesionych w tej samej walucie.
Ponadto w przypadku gdy część lub całość aktywów objętych zakresem akapitu pierwszego ppkt (i) i (ii) jest denominowana w walucie, która nie jest walutą krajową danego państwa trzeciego, instytucja kredytowa może uznać te składniki aktywów jako składniki aktywów poziomu 1 wyłącznie do wysokości kwoty równej kwocie wypływów płynności netto w warunkach skrajnych instytucji kredytowej poniesionych w tej walucie obcej, odpowiadającej operacjom instytucji kredytowej w jurysdykcji, w której ponoszone jest ryzyko płynności;
aktywa emitowane przez instytucje kredytowe, które spełniają przynajmniej jeden z następujących dwóch wymogów:
emitentem jest instytucja kredytowa zarejestrowana lub utworzona przez rząd centralny państwa członkowskiego lub samorząd regionalny lub władze lokalne w państwie członkowskim, a rząd lub władze lokalne są prawnie zobowiązane do ochrony gospodarczych podstaw danej instytucji kredytowej i utrzymywania jej rentowności finansowej przez cały okres jej funkcjonowania, a w stosownych przypadkach każdą ekspozycję wobec takiego samorządu regionalnego lub takich władz lokalnych traktuje się jak ekspozycję wobec rządu centralnego danego państwa członkowskiego zgodnie z art. 115 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
instytucja kredytowa jest wierzycielem uprzywilejowanym, co oznacza — do celów niniejszego artykułu — instytucję kredytową, której celem jest osiąganie celów dotyczących porządku publicznego wyznaczanych przez Unię lub rząd centralny, samorząd regionalny lub władze lokalne w państwie członkowskim w głównej mierze poprzez udzielanie kredytów preferencyjnych w sposób niekonkurencyjny i nienastawiony na zysk, pod warunkiem że co najmniej 90 % kredytów udzielonych przez daną instytucję jest pośrednio lub bezpośrednio gwarantowanych przez dany rząd centralny lub samorząd regionalny, lub dane władze lokalne, a w stosownych przypadkach każdą ekspozycję wobec takiego samorządu regionalnego lub takich władz lokalnych traktuje się jak ekspozycję wobec rządu centralnego danego państwa członkowskiego zgodnie z art. 115 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
ekspozycje w postaci obligacji zabezpieczonych charakteryzujących się wyjątkowo wysoką jakością, które muszą spełniać wszystkie następujące wymogi:
stanowią one obligacje zabezpieczone, o których mowa w art. 3 pkt 1 dyrektywy (UE) 2019/2162, lub zostały wyemitowane przed dniem 8 lipca 2022 r. i spełniają wymogi określone w art. 52 ust. 4 dyrektywy 2009/65/WE mające zastosowanie w dniu ich emisji, co sprawia, że spełniają wymogi kwalifikowalności do preferencyjnego traktowania jako obligacje zabezpieczone do upływu terminu ich zapadalności;
ekspozycje wobec instytucji zawarte w zbiorze aktywów stanowiących zabezpieczenie spełniają wymogi określone w art. 129 ust. 1 lit. c) i art. 129 ust. 1a rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
▼M2 —————
wielkość ich emisji wynosi co najmniej 500 mln EUR (lub równowartość tej kwoty w walucie krajowej);
obligacje zabezpieczone posiadają ocenę kredytową sporządzoną przez wyznaczoną ECAI, w ramach której przypisuje się stopień jakości kredytowej równy co najmniej 1 zgodnie z art. 129 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, równoważny stopień jakości kredytowej w przypadku krótkoterminowej oceny kredytowej, lub w przypadku braku oceny kredytowej takim obligacjom przypisuje się wagę ryzyka równą 10 % zgodnie z art. 129 ust. 5 przedmiotowego rozporządzenia;
zbiór aktywów stanowiących zabezpieczenie zawsze spełnia wymóg pokrycia aktywów wynoszący co najmniej 2 % ponad kwotę wymaganą do pokrycia należności związanych z obligacjami zabezpieczonymi;
aktywa stanowiące należności od wielostronnych banków rozwoju i organizacji międzynarodowych albo gwarantowane przez takie banki i organizacje, o których mowa odpowiednio w art. 117 ust. 2 i art. 118 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
Artykuł 11
Aktywa poziomu 2A
Do aktywów poziomu 2A należą wyłącznie aktywa kwalifikujące się co najmniej do jednej z następujących kategorii i spełniające w każdym przypadku kryteria kwalifikowalności określone poniżej:
aktywa stanowiące należności od samorządów regionalnych, władz lokalnych lub podmiotów sektora publicznego w państwie członkowskim albo gwarantowane przez takie jednostki, jeżeli ekspozycjom wobec nich przypisuje się wagę ryzyka równą 20 % odpowiednio zgodnie z art. 115 ust. 1 i 5 oraz art. 116 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
aktywa stanowiące należności od rządu centralnego lub banku centralnego państwa trzeciego lub od samorządu regionalnego, władz lokalnych lub podmiotu sektora publicznego w państwie trzecim, pod warunkiem że przypisuje się im wagę ryzyka równą 20 % odpowiednio zgodnie z art. 114 ust. 2, art. 115 lub 116 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
ekspozycje w postaci obligacji zabezpieczonych charakteryzujących się wysoką jakością, które muszą spełniać wszystkie następujące wymogi:
stanowią one obligacje zabezpieczone, o których mowa w art. 3 pkt 1 dyrektywy (UE) 2019/2162, lub zostały wyemitowane przed dniem 8 lipca 2022 r. i spełniają wymogi określone w art. 52 ust. 4 dyrektywy 2009/65/WE mające zastosowanie w dniu ich emisji, co sprawia, że spełniają wymogi kwalifikowalności do preferencyjnego traktowania jako obligacje zabezpieczone do upływu terminu ich zapadalności;
ekspozycje wobec instytucji zawarte w zbiorze aktywów stanowiących zabezpieczenie spełniają wymogi określone w art. 129 ust. 1 lit. c) i art. 129 ust. 1a rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
▼M2 —————
wielkość ich emisji wynosi co najmniej 250 mln EUR (lub równowartość tej kwoty w walucie krajowej);
obligacje zabezpieczone posiadają ocenę kredytową sporządzoną przez wyznaczoną ECAI, w ramach której przypisuje się stopień jakości kredytowej równy co najmniej 2 zgodnie z art. 129 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, równoważny stopień jakości kredytowej w przypadku krótkoterminowej oceny kredytowej, lub w przypadku braku oceny kredytowej takim obligacjom przypisuje się wagę ryzyka równą 20 % zgodnie z art. 129 ust. 5 przedmiotowego rozporządzenia;
zbiór aktywów stanowiących zabezpieczenie zawsze spełnia wymóg pokrycia aktywów wynoszący co najmniej 7 % ponad kwotę wymaganą do pokrycia należności związanych z obligacjami zabezpieczonymi. Jeżeli jednak obligacje zabezpieczone, którym w ramach oceny kredytowej został przypisany stopień jakości kredytowej równy 1, nie osiągają minimalnej wielkości emisji dla obligacji zabezpieczonych charakteryzujących się wyjątkowo wysoką jakością zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. f) ppkt (iv), natomiast spełniają wymogi określone w ppkt (i), (ii), (iii) i (iv) dotyczące obligacji zabezpieczonych charakteryzujących się wysoką jakością, takie obligacje zabezpieczone podlegają minimalnemu wymogowi pokrycia aktywów wynoszącemu 2 %;
ekspozycje w postaci obligacji zabezpieczonych emitowanych przez instytucje kredytowe w państwach trzecich, które muszą spełniać wszystkie następujące wymogi:
stanowią one obligacje zabezpieczone zgodnie z prawem krajowym danego państwa trzeciego, w którym muszą one być określone jako dłużne papiery wartościowe emitowane przez instytucje kredytowe lub przez jednostkę zależną, w której całościowy udział posiada instytucja kredytowa, która gwarantuje emisję, oraz muszą one być zabezpieczone zbiorem aktywów stanowiących zabezpieczenie, w odniesieniu do których obligatariusze mają bezpośrednie prawo regresu w zakresie zwrotu kwoty głównej i odsetek na zasadzie pierwszeństwa w przypadku niewykonania zobowiązania przez emitenta;
zgodnie z prawem krajowym państwa trzeciego emitent i obligacje zabezpieczone podlegają szczególnemu nadzorowi publicznemu, który służy ochronie obligatariuszy, a ustalenia nadzorcze i regulacyjne stosowane w państwie trzecim muszą być co najmniej równoważne ustaleniom stosowanym w Unii;
obligacje zabezpieczone są zabezpieczone zbiorem aktywów co najmniej jednego z rodzajów określonych w art. 129 ust. 1 lit. b), d), f) oraz g) rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Jeżeli do zbioru należą kredyty zabezpieczone nieruchomością, muszą zostać spełnione wymogi określone w art. 6 ust. 2, art. 6 ust. 3 lit. a) i art. 6 ust. 5 dyrektywy (UE) 2019/2162;
ekspozycje wobec instytucji zawarte w zbiorze aktywów stanowiących zabezpieczenie spełniają wymogi określone w art. 129 ust. 1 lit. c) i art. 129 ust. 1a rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
instytucja kredytowa inwestująca w obligacje zabezpieczone i emitent spełniają wymóg dotyczący przejrzystości określony w art. 14 dyrektywy (UE) 2019/2162;
obligacje zabezpieczone posiadają ocenę kredytową sporządzoną przez wyznaczoną ECAI, w ramach której przypisuje się stopień jakości kredytowej równy co najmniej 1 zgodnie z art. 129 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, równoważny stopień jakości kredytowej w przypadku krótkoterminowej oceny kredytowej, lub w przypadku braku oceny kredytowej takim obligacjom przypisuje się wagę ryzyka równą 10 % zgodnie z art. 129 ust. 5 przedmiotowego rozporządzenia; oraz
zbiór aktywów stanowiących zabezpieczenie zawsze spełnia wymóg pokrycia aktywów wynoszący co najmniej 7 % ponad kwotę wymaganą do pokrycia należności związanych z obligacjami zabezpieczonymi. Jeżeli jednak wielkość emisji obligacji zabezpieczonych wynosi 500 mln EUR (lub równowartość tej kwoty w walucie krajowej) lub więcej, takie obligacje zabezpieczone podlegają minimalnemu wymogowi pokrycia aktywów wynoszącemu 2 %;
papiery dłużne przedsiębiorstw, które spełniające wszystkie następujące wymogi:
posiadają one ocenę kredytową sporządzoną przez wyznaczoną ECAI, w ramach której przypisuje się stopień jakości kredytowej równy co najmniej 1 zgodnie z art. 122 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub równoważny stopień jakości kredytowej w przypadku krótkoterminowej oceny kredytowej;
wielkość emisji papierów wartościowych wynosi co najmniej 250 mln EUR (lub równowartość tej kwoty w walucie krajowej);
maksymalny okres do terminu zapadalności papierów wartościowych na dzień emisji wynosi 10 lat;
Artykuł 12
Aktywa poziomu 2B
Do aktywów poziomu 2B należą wyłącznie aktywa kwalifikujące się co najmniej do jednej z następujących kategorii i spełniające w każdym przypadku kryteria kwalifikowalności określone poniżej:
ekspozycje w postaci papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami spełniające wymogi określone w art. 13;
papiery dłużne przedsiębiorstw, które spełniają wszystkie następujące wymogi:
wyznaczona ECAI wystawiła im ocenę kredytową, w ramach której przypisuje się stopień jakości kredytowej równy co najmniej 3 zgodnie z art. 122 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub równoważny stopień jakości kredytowej w przypadku krótkoterminowej oceny kredytowej;
wielkość emisji papierów wartościowych wynosi co najmniej 250 mln EUR (lub równowartość tej kwoty w walucie krajowej);
maksymalny okres do terminu zapadalności papierów wartościowych na dzień emisji wynosi 10 lat;
akcje, pod warunkiem że spełniają wszystkie następujące wymogi:
wchodzą one w skład głównego indeksu giełdowego w państwie członkowskim lub w państwie trzecim, określanego jako taki do celów niniejszej litery przez właściwy organ państwa członkowskiego lub odpowiedni organ publiczny w państwie trzecim. W przypadku braku jakiejkolwiek decyzji ze strony właściwego organu lub organu publicznego w odniesieniu do głównych indeksów giełdowych, instytucje kredytowe uznają tego rodzaju indeks giełdowy za złożony z wiodących przedsiębiorstw w danej jurysdykcji;
są denominowane w walucie państwa członkowskiego pochodzenia, w którym siedzibę ma instytucja kredytowa, lub jeżeli denominowane są w innej walucie, zaliczane są do akcji poziomu 2B, wyłącznie do kwoty niezbędnej do pokrycia wypływów płynności netto w warunkach skrajnych w danej walucie lub w danej jurysdykcji, w której podejmowane jest ryzyko płynności; oraz
dostępny jest potwierdzony zapis świadczący, że są wiarygodnym źródłem płynności przez cały czas, w tym w okresach występowania warunków skrajnych. Niniejszy wymóg uznaje się za spełniony, jeżeli poziom spadku kursu akcji lub wzrost redukcji jej wartości w ciągu 30-dniowego okresu występowania na rynku warunków skrajnych nie przekroczył odpowiednio 40 % lub 40 punktów procentowych; oraz
przyznane instrumenty wsparcia płynności o ograniczonym zastosowaniu, które może zapewnić EBC, bank centralny państwa członkowskiego lub bank centralny państwa trzeciego, pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 14;
ekspozycje w postaci wysokiej jakości obligacji zabezpieczonych, które spełniają wszystkie następujące wymogi:
stanowią one obligacje zabezpieczone, o których mowa w art. 3 pkt 1 dyrektywy (UE) 2019/2162, lub zostały wyemitowane przed dniem 8 lipca 2022 r. i spełniają wymogi określone w art. 52 ust. 4 dyrektywy 2009/65/WE mające zastosowanie w dniu ich emisji, co sprawia, że spełniają wymogi kwalifikowalności do traktowania ostrożnościowego jako obligacje zabezpieczone do upływu terminu ich zapadalności;
▼M2 —————
wielkość ich emisji wynosi co najmniej 250 mln EUR (lub równowartość tej kwoty w walucie krajowej);
zabezpieczeniem tych obligacji zabezpieczonych są wyłącznie aktywa, o których mowa w art. 129 ust. 1 lit. a), art. 129 ust. 1 lit. d) ppkt (i) oraz art. 129 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
pula aktywów bazowych składa się wyłącznie z ekspozycji, które kwalifikują się do wagi ryzyka równej 35 % lub niższej zgodnie z art. 125 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do ryzyka kredytowego;
zbiór aktywów stanowiących zabezpieczenie spełnia w każdym czasie wymóg pokrycia aktywów co najmniej 10 % ponad kwotę niezbędną do zaspokojenia roszczeń wynikających z obligacji zabezpieczonych;
instytucja kredytowa będąca emitentem ma obowiązek podawać co miesiąc do publicznej wiadomości informacje, że zbiór aktywów stanowiących zabezpieczenie spełnia wymóg pokrycia aktywów na poziomie 10 %;
w przypadku instytucji kredytowych, które zgodnie z ich aktem założycielskim nie mogą, ze względów religijnych, posiadać aktywów oprocentowanych, aktywów nieoprocentowanych stanowiących należności od banków centralnych lub rządu centralnego lub banku centralnego państwa trzeciego lub samorządu regionalnego, władz lokalnych lub podmiotu sektora publicznego w państwie trzecim lub gwarantowanych przez te instytucje, pod warunkiem że aktywa te posiadają ocenę kredytową sporządzoną przez wyznaczoną ECAI o stopniu jakości kredytowej równym co najmniej 5 zgodnie z art. 114 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub o równoważnym stopniu jakości kredytowej w przypadku krótkoterminowej oceny kredytowej.
Wartość rynkowa wszystkich aktywów poziomu 2B podlega następującej minimalnej redukcji wartości:
mającej zastosowanie redukcji wartości określonej w art. 13 ust. 14 w odniesieniu do sekurytyzacji poziomu 2B;
redukcji wartości o 50 % w odniesieniu do papierów dłużnych przedsiębiorstw, o których mowa w ust. 1 lit. b);
redukcji wartości o 50 % w odniesieniu do akcji, o których mowa w ust. 1 lit. c);
redukcji wartości o 30 % w odniesieniu do programów lub emisji obligacji zabezpieczonych, o których mowa w ust. 1 lit. e);
redukcji wartości o 50 % w odniesieniu do aktywów nieoprocentowanych, o których mowa w ust. 1 lit. f).
Przy ustalaniu, czy aktywa nieoprocentowane wykazują odpowiednią płynność do celów akapitu pierwszego, właściwy organ uwzględnia następujące czynniki:
dostępne dane w odniesieniu do ich płynności na rynku, w tym wolumeny obrotu, zaobserwowane różnice pomiędzy ceną kupna a ceną sprzedaży, zmienność cen i wpływ cen;
inne czynniki istotne dla ich płynności, w tym dane historyczne dotyczące szerokości i głębokości rynku tych aktywów nieoprocentowanych, liczbę i różnorodność uczestników rynku i istnienie solidnej infrastruktury rynkowej.
Artykuł 13
Sekurytyzacje poziomu 2B
Ekspozycje w postaci papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a), kwalifikują się jako sekurytyzacje poziomu 2B, jeżeli spełnione są następujące warunki:
w odniesieniu do sekurytyzacji dozwolone jest stosowanie oznaczenia „STS” lub sformułowania „prosta, przejrzysta i standardowa”, lub oznaczenia, które odnosi się bezpośrednio lub pośrednio do oznaczenia „STS” lub sformułowania „prosta, przejrzysta i standardowa”, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 ( 5 ), oraz oznaczenie to jest w ten sposób stosowane;
spełnione są kryteria określone w ust. 2 i w ust. 10–13 niniejszego artykułu.
Pozycja sekurytyzacyjna i ekspozycje bazowe pozycji spełniają wszystkie następujące wymogi:
►M1 pozycji przypisano ocenę kredytową, sporządzoną przez wyznaczoną ECAI, o stopniu jakości kredytowej wynoszącym 1 zgodnie z art. 264 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub o równoważnym stopniu jakości kredytowej w przypadku krótkoterminowej oceny kredytowej; ◄
►M1 pozycja znajduje się w transzy lub transzach sekurytyzacji o najwyższym stopniu uprzywilejowania i posiada najwyższy poziom uprzywilejowania przez cały czas trwania transakcji. Do wymienionych celów uznaje się, że transza posiada najwyższy poziom uprzywilejowania, gdy po doręczeniu oświadczenia o wymagalności i, w stosownych przypadkach, oświadczenia o przyspieszeniu wymagalności, transza nie jest podporządkowana innym transzom w tej samej transakcji sekurytyzacyjnej lub systemie sekurytyzacyjnym, jeżeli chodzi o otrzymanie spłaty odsetek i kwoty głównej, bez uwzględniania kwot należnych z tytułu kontraktów pochodnych na stopę procentową lub walutowych instrumentów pochodnych, opłat lub innych podobnych płatności zgodnie z art. 242 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 575/2013; ◄
▼M1 —————
►M1 pozycję sekurytyzacyjną zabezpiecza pula ekspozycji bazowych, które to ekspozycje bazowe albo wszystkie należą wyłącznie do jednej z następujących podkategorii, albo składają się z kombinacji kredytów na nieruchomości mieszkalne, o których mowa w ppkt (i), i kredytów na nieruchomości mieszkalne, o których mowa w ppkt (ii): ◄
kredyty na nieruchomości mieszkalne zabezpieczone hipoteką pierwszego stopnia udzielone osobom fizycznym na zakup mieszkania na potrzeby stałego miejsca pobytu, pod warunkiem spełnienia jednego z dwóch następujących warunków:
w pełni gwarantowane kredyty na nieruchomości mieszkalne, o których mowa w art. 129 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, pod warunkiem że kredyty spełniają wymóg w zakresie zabezpieczenia określony w tym ustępie i średni wymóg w zakresie pokrycia należności zabezpieczeniem określony w art. 129 ust. 1 lit. d) ppkt (i) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
kredyty komercyjne, leasing i instrumenty kredytowe na rzecz przedsiębiorstw posiadających siedzibę w państwie członkowskim, służące do finansowania wydatków kapitałowych lub działalności gospodarczej innej niż nabycie lub rozwój nieruchomości komercyjnych, pod warunkiem że co najmniej 80 % kredytobiorców w danej puli zalicza się pod względem salda portfela do małych i średnich przedsiębiorstw w momencie emisji sekurytyzacji, a żaden z kredytobiorców nie jest instytucją określoną w art. 4 ust. 1 pkt 3) rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
kredyty na zakup samochodów i leasing dla kredytobiorców lub leasingobiorców posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania w państwie członkowskim. Do tych celów kredyty na zakup samochodów i leasing obejmują kredyty lub leasing służące sfinansowaniu pojazdów silnikowych lub przyczep określonych w art. 3 pkt 11 i 12 dyrektywy 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 6 ), ciągników rolniczych lub leśnych, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 167/2013 ( 7 ), motocykli dwukołowych lub trzykołowych pojazdów silnikowych, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 168/2013 ( 8 ) lub pojazdów szynowych, o których mowa w art. 2 ust. 2 lit. c) dyrektywy 2007/46/WE. Tego rodzaju kredyty lub leasing mogą obejmować ubezpieczenie dodatkowe i usługi serwisowe lub dodatkowe części pojazdów oraz w przypadku leasingu wartość końcową pojazdów będących przedmiotem leasingu. Wszystkie kredyty i leasingi w puli zabezpiecza się zastawem lub zabezpieczeniem z pierwszeństwem zaspokojenia na pojeździe lub za pomocą odpowiedniej gwarancji na rzecz SSPE, takiej jak klauzula zastrzeżenia własności;
kredyty i instrumenty kredytowe dla osób fizycznych zamieszkujących dane państwo członkowskie na potrzeby osobiste, rodzinne lub potrzeby gospodarstwa domowego.
▼M1 —————
Wartość rynkowa sekurytyzacji poziomu 2B podlega następującej minimalnej redukcji wartości:
25 % w odniesieniu do sekurytyzacji zabezpieczonych podkategoriami aktywów, o których mowa w ust. 2 lit. g) ppkt (i), (ii) i (iv);
35 % w odniesieniu do sekurytyzacji zabezpieczonych podkategoriami aktywów, o których mowa w ust. 2 lit. g) ppkt (iii) i (v).
Artykuł 14
Przyznane instrumenty wsparcia płynności o ograniczonym zastosowaniu
Aby przyznane instrumenty wsparcia płynności o ograniczonym zastosowaniu, które bank centralny może zapewnić zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. d), kwalifikowały się jako aktywa poziomu 2B, muszą one spełniać wszystkie poniższe kryteria:
w trakcie okresu, w którym nie występują warunki skrajne, instrument objęty jest opłatą za zaangażowanie naliczaną od łącznej przyznanej kwoty, która jest co najmniej większą z poniższych:
75 punktów bazowych w skali roku; lub
co najmniej 25 punktów bazowych w skali roku powyżej różnicy w zysku na aktywach stosowanych jako zabezpieczenie instrumentu i zysku na reprezentatywnym portfelu aktywów płynnych, po skorygowaniu o wszelkie istotne różnice w ryzyku kredytowym;
W okresie występowania warunków skrajnych bank centralny może obniżyć opłatę za zaangażowanie opisaną w akapicie pierwszym niniejszej litery, o ile spełnione zostaną minimalne wymogi mające zastosowanie do instrumentów wsparcia płynności w ramach alternatywnych podejść w zakresie płynności zgodnie z art. 19;
instrument posiada zabezpieczenie w postaci aktywów wolnych od obciążeń, z rodzaju określonego przez bank centralny. Aktywa stanowiące zabezpieczenie spełniają wszystkie z następujących kryteriów:
są przechowywane w postaci umożliwiającej ich niezwłoczne przekazanie do banku centralnego w przypadku wystąpienia opcji kupna instrumentu;
ich wartość po redukcji wartości zastosowanej przez bank centralny wystarcza na pokrycie całkowitej kwoty instrumentu;
nie są uznawane za aktywa płynne do celów zabezpieczenia instytucji kredytowej przed utratą płynności;
instrument jest zgodny z ramami polityki kontrahenta banku centralnego;
okres rozliczeniowy instrumentu jest dłuższy niż 30-dniowy okres występowania warunków skrajnych, o którym mowa w art. 4;
bank centralny nie unieważnia instrumentu przed umownym terminem zapadalności oraz nie podejmuje żadnych dodatkowych decyzji w sprawie udzielania kredytu dopóki daną instytucję kredytową uznaje się za wypłacalną;
bank centralny opublikował oficjalną strategię, w której przedstawił swoją decyzję o przyznaniu instrumentów wsparcia płynności o ograniczonym stosowaniu, warunki regulujące instrument i rodzaje instytucji kredytowych, które kwalifikują się do ubiegania się o przedmiotowe instrumenty.
Artykuł 15
Przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania
Udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania kwalifikują się jako aktywa płynne tego samego poziomu co aktywa płynne stanowiące instrument bazowy danego przedsiębiorstwa do bezwzględnej wysokości 500 mln EUR (lub równowartości tej kwoty w walucie krajowej) indywidualnie dla każdej instytucji kredytowej, pod warunkiem że:
spełniono wymogi określone w art. 132 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania inwestuje wyłącznie w aktywa płynne i instrumenty pochodne, w tym ostatnim przypadku tylko w zakresie niezbędnym do ograniczenia ryzyka stopy procentowej, ryzyka walutowego lub kredytowego w portfelu.
Instytucje kredytowe stosują następujące minimalne redukcje wartości w odniesieniu do wartości ich udziałów lub jednostek uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania, w zależności od kategorii bazowych aktywów płynnych:
0 % w odniesieniu do monet i banknotów oraz ekspozycji wobec banków centralnych, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. b);
5 % w odniesieniu do aktywów poziomu 1 innych niż obligacje zabezpieczone charakteryzujące się wyjątkowo wysoką jakością;
12 % w odniesieniu do obligacji zabezpieczonych charakteryzujących się wyjątkowo wysoką jakością, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. f);
20 % w odniesieniu do aktywów poziomu 2A;
30 % w odniesieniu do sekurytyzacji poziomu 2B zabezpieczonych podkategoriami aktywów, o których mowa w art. 13 ust. 2 lit. g) ppkt (i), (ii) i (iv);
35 % w odniesieniu do obligacji zabezpieczonych poziomu 2B, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. e);
40 % w odniesieniu do sekurytyzacji poziomu 2B zabezpieczonych podkategoriami aktywów, o których mowa w art. 13 ust. 2 lit. g) ppkt (iii) i (v);
55 % w odniesieniu do papierów dłużnych przedsiębiorstw poziomu 2B, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b) i akcji, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. c) i aktywów nieoprocentowanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. f).
Podejście, o którym mowa w ust. 2, stosuje się w następujący sposób:
jeżeli instytucja kredytowa ma wiedzę na temat ekspozycji bazowych przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, może dokonać pełnego przeglądu tych ekspozycji bazowych celem przypisania ich do odpowiedniej redukcji wartości zgodnie z ust. 2;
jeżeli instytucja kredytowa nie ma wiedzy na temat ekspozycji bazowych przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, zakłada ona, do celów określenia poziomu płynności aktywów bazowych i do celów przypisania tym aktywom odpowiedniej redukcji wartości, że przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania inwestuje w aktywa płynne do maksymalnej kwoty dozwolonej w ramach swoich uprawnień, w tym samym porządku rosnącym, w jakim aktywa płynne są sklasyfikowane do celów ust. 2, począwszy od aktywów, o których mowa w ust. 2 lit. h), aż do osiągnięcia maksymalnego łącznego limitu inwestycyjnego.
Instytucje kredytowe opracowują solidne metody i procesy obliczania i przedstawiania w sprawozdaniach wartości rynkowej i redukcji wartości udziałów lub jednostek uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania. Jeżeli ekspozycje nie są wystarczająco istotne dla instytucji kredytowej, aby mogła opracować własne metody oraz jeżeli w każdym przypadku właściwy organ stwierdzi spełnienie tego warunku, instytucja kredytowa może skorzystać wyłącznie z usług następujących osób trzecich w zakresie obliczeń i sprawozdań dotyczących redukcji wartości udziałów lub jednostek uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania:
przyjmującej depozyty instytucji przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, pod warunkiem że przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania inwestuje wyłącznie w papiery wartościowe i deponuje wszystkie papiery wartościowe w tej instytucji przyjmującej depozyty; lub
w przypadku innych przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, przedsiębiorstwa zarządzającego przedsiębiorstwem zbiorowego inwestowania, pod warunkiem że spełnia ono wymogi określone w art. 132 ust. 3 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
Poprawność obliczeń przeprowadzonych przez instytucję przyjmującą depozyty lub przez przedsiębiorstwo zarządzające przedsiębiorstwem zbiorowego inwestowania przy ustalaniu wartości rynkowej oraz redukcji wartości udziałów lub jednostek uczestnictwa w przedsiębiorstwie zbiorowego inwestowania jest zatwierdzana przez audytora zewnętrznego co najmniej raz w roku.
Artykuł 16
Depozyty i inne rodzaje finansowania w ramach sieci współpracy i instytucjonalnych systemów ochrony
Jeżeli instytucja kredytowa należy do instytucjonalnego systemu ochrony w rodzaju tego, o którym mowa w art. 113 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, do sieci, która kwalifikowałaby się do uzyskania odstępstwa przewidzianego w art. 10 tego rozporządzenia, lub do sieci współpracy w danym państwie członkowskim, depozyty na żądanie, które instytucja kredytowa utrzymuje w instytucji centralnej, mogą być uznawane za aktywa płynne, chyba że instytucja centralna przyjmująca te depozyty uznaje je za depozyty operacyjne. Jeżeli depozyty uznaje się za aktywa płynne, uznaje się je zgodnie z jednym z następujących przepisów:
jeżeli, zgodnie z prawem krajowym lub prawnie wiążącymi dokumentami regulującymi system lub sieć, instytucja centralna jest zobowiązana do przechowywania depozytów w postaci aktywów płynnych lub ich zainwestowania w aktywa płynne określonego poziomu lub określonej kategorii, depozyty uznaje się za aktywa płynne tego samego poziomu lub tej samej kategorii zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;
jeżeli instytucja centralna nie jest zobowiązana do przechowywania depozytów w postaci aktywów płynnych lub ich zainwestowania w aktywa płynne określonego poziomu lub określonej kategorii, depozyty uznaje się za aktywa poziomu 2B zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, a ich pozostająca kwota należna podlega redukcji wartości wynoszącej co najmniej 25 %.
Artykuł 17
Struktura zabezpieczenia przed utratą płynności według poziomu aktywów
Instytucje kredytowe stosują we wszystkich przypadkach następujące wymogi dotyczące struktury zabezpieczenia przed utratą płynności:
co najmniej 60 % zabezpieczenia przed utratą płynności mają stanowić aktywa poziomu 1;
co najmniej 30 % zabezpieczenia przed utratą płynności mają stanowić aktywa poziomu 1, z wyjątkiem obligacji zabezpieczonych charakteryzujących się wyjątkowo wysoką jakością, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. f);
maksymalnie 15 % zabezpieczenia przed utratą płynności może być przechowywanych w postaci aktywów poziomu 2B.
Właściwy organ może w indywidualnych przypadkach odstąpić od stosowania ust. 2 i 3 w całości lub w części w odniesieniu do jednej lub większej liczby transakcji finansowania zabezpieczonego, zabezpieczonych transakcji kredytowych lub transakcji zabezpieczających swap wykorzystujących aktywa płynne w przypadku przynajmniej jednej części transakcji, których termin zapadalności przypada w ciągu 30 dni kalendarzowych, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:
stroną tej lub tych transakcji jest EBC lub bank centralny państwa członkowskiego;
zachodzą wyjątkowe okoliczności, które stwarzają ryzyko systemowe dla sektora bankowego w co najmniej jednym państwie członkowskim;
przed udzieleniem zwolnienia właściwy organ skonsultował się z bankiem centralnym będącym stroną transakcji, jak również z EBC w przypadku, gdy ten bank centralny jest bankiem centralnym Eurosystemu.
Komisja uwzględnia sprawozdanie EUNB, o którym mowa w poprzednim akapicie, przygotowując wszelkie kolejne akty delegowane na mocy uprawnienia zawartego w art. 460 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
Artykuł 18
Naruszenie wymogów
Artykuł 19
Alternatywne podejścia w zakresie płynności
Jeżeli aktywa płynne w danej walucie instytucji kredytowej są niewystarczające, aby osiągnąć wskaźnik pokrycia wypływów netto określony w art. 4, zastosowanie ma co najmniej jeden z poniższych przepisów:
wymóg dotyczący zgodności waluty określony w art. 8 ust. 6 nie ma zastosowania w odniesieniu do danej waluty;
instytucja kredytowa może pokryć deficyt aktywów płynnych w danej walucie instrumentami kredytowymi z banku centralnego w państwie członkowskim lub państwie trzecim, w którym stosuje się daną walutę, pod warunkiem że instrument jest zgodny z wszystkimi następującymi wymogami:
zgodnie z umową został nieodwołalnie przyznany na kolejne 30 dni kalendarzowych;
został wyceniony na kwotę opłaty, która podlega spłacie niezależnie od wysokości, o ile występuje, i jest ściągana z danego instrumentu;
opłatę ustalono na kwotę, zgodnie z którą zysk netto na aktywach stosowanych w celu zabezpieczenia instrumentu nie może być wyższy niż zysk netto na reprezentatywnym portfelu aktywów płynnych, po uwzględnieniu wszelkich istotnych różnic w ryzyku kredytowym;
jeżeli brakuje aktywów poziomu 1, ale istnieje wystarczająca liczba aktywów poziomu 2A, instytucja kredytowa może dysponować dodatkowymi aktywami poziomu 2A w zabezpieczeniu przed utratą płynności a ograniczenia udziału aktywów danego poziomu określone w art. 17 uznaje się za odpowiednio zmienione. Przedmiotowe dodatkowe aktywa poziomu 2A podlegają redukcji wartości równej co najmniej 20 %. Wszelkie aktywa poziomu 2B, jakimi dysponuje instytucja kredytowa, w dalszym ciągu objęte są redukcją wartości mającą zastosowanie w każdym przypadku zgodnie z niniejszym rozdziałem.
TYTUŁ III
WYPŁYWY I WPŁYWY PŁYNNOŚCI
ROZDZIAŁ 1
Wypływy płynności netto
Artykuł 20
Definicja wypływów płynności netto
Wypływy płynności netto stanowią sumę wypływów płynności wskazaną w lit. a), pomniejszoną o sumę wpływów płynności wskazaną w lit. b), ale nie mogą być mniejsze niż zero, i oblicza się je w następujący sposób:
suma wypływów płynności określona w rozdziale 2;
suma wpływów płynności określona w rozdziale 3; obliczana w następujący sposób:
wpływy wyłączone z ograniczenia, o którym mowa w art. 33 ust. 2 i 3;
niższe z wpływów, o których mowa w art. 33 ust. 4, i 90 % wypływów, o których mowa w lit. a), pomniejszone o wyłączone wpływy, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3, ale nie mogą być mniejsze niż zero;
niższe z wpływów inne niż te, o których mowa w art. 33 ust. 2, 3 i 4, i 75 % wypływów, o których mowa w lit. a), pomniejszone o wyłączone wpływy, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3, oraz wpływy, o których mowa w art. 33 ust. 4, podzielone przez 0,9 w celu uwzględnienia efektu ograniczenia w wysokości 90 %, ale nie mogą być mniejsze niż zero.
Artykuł 21
Kompensowanie transakcji na instrumentach pochodnych
Do celów niniejszego artykułu za wartość w ujęciu netto uznaje się wartość po odliczeniu zabezpieczenia, które ma zostać przekazane lub otrzymane w okresie kolejnych 30 dni kalendarzowych. Jednakże w przypadku zabezpieczenia, które ma zostać otrzymane w okresie kolejnych 30 dni kalendarzowych, wartość w ujęciu netto uznaje się za wartość po odliczeniu tego zabezpieczenia wyłącznie wówczas, gdy spełnione są oba następujące warunki:
zabezpieczenie, po jego otrzymaniu, kwalifikuje się jako składnik aktywów płynnych zgodnie z tytułem II niniejszego rozporządzenia;
instytucja kredytowa będzie na mocy obowiązujących przepisów uprawniona oraz operacyjnie zdolna do ponownego wykorzystania zabezpieczenia po jego otrzymaniu.
ROZDZIAŁ 2
Wypływy płynności
Artykuł 22
Definicja wypływów płynności
Wypływy płynności, o których mowa w ust. 1, obejmują, w każdym przypadku pomnożone przez obowiązujący wskaźnik wypływów:
bieżące pozostające kwoty należne z tytułu stabilnych depozytów detalicznych i innych depozytów detalicznych określone zgodnie z art. 24 i 25;
bieżące pozostające kwoty należne z tytułu innych zobowiązań, które stają się wymagalne, mogą zostać wezwane do wypłaty przez emitenta lub przez dostawcę finansowania, bądź mogą wiązać się z oczekiwaniem dostawcy finansowania, że instytucja kredytowa spłaci zobowiązanie w ciągu 30 najbliższych dni kalendarzowych, określone zgodnie z art. 27, 28 i 31a;
dodatkowe wypływy określone zgodnie z art. 30;
maksymalną kwotę, która może zostać wykorzystana w ciągu 30 najbliższych dni kalendarzowych z dotychczas niewykorzystanych instrumentów kredytowych i instrumentów wsparcia płynności określonych zgodnie z art. 31;
dodatkowe wypływy wskazane w ocenie zgodnie z art. 23.
Artykuł 23
Dodatkowe wypływy płynności w odniesieniu do innych produktów i usług
Instytucje kredytowe regularnie oceniają prawdopodobieństwo i potencjalną wielkość wypływów płynności w ciągu 30 dni kalendarzowych w odniesieniu do produktów lub usług, których nie objęto art. 27–31a, i które te instytucje oferują lub sponsorują lub które potencjalni nabywcy mogliby uznać za związane z nimi. Te produkty lub usługi obejmują między innymi:
inne zobowiązania pozabilansowe i zobowiązania warunkowe w zakresie finansowania, w tym z tytułu warunkowych instrumentów finansowania;
niewykorzystane kredyty i zaliczki udzielone kontrahentom hurtowym;
kredyty hipoteczne, które zostały udzielone, lecz nie zostały jeszcze uruchomione;
karty kredytowe;
salda debetowe;
zaplanowane wypływy związane z odnowieniem istniejących kredytów detalicznych lub hurtowych lub z przedłużeniem nowych kredytów detalicznych lub hurtowych;
zobowiązania z tytułu instrumentów pochodnych innych niż umowy wymienione w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i kredytowe instrumenty pochodne;
produkty związane z pozabilansowym finansowaniem handlu.
Artykuł 24
Wypływy z tytułu stabilnych depozytów detalicznych
Jeżeli kryteria dotyczące wyższego wskaźnika wypływów zgodnie z art. 25 ust. 2, 3 lub 5 nie zostaną spełnione, kwotę depozytów detalicznych objętych systemem gwarantowania depozytów zgodnie z dyrektywą 94/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 9 ) lub dyrektywą 2014/49/UE lub równoważnym systemem gwarantowania depozytów w państwie trzecim uznaje się za stabilną i mnoży się przez 5 %, jeżeli depozyt spełnia jeden z następujących warunków:
jest elementem stałej relacji z klientem, co sprawia, że wycofanie depozytu jest bardzo mało prawdopodobne; lub
jest utrzymywany na rachunku transakcyjnym.
Do celów ust. 1 lit. a) depozyt detaliczny uznaje się za element stałej relacji z klientem, jeżeli deponent spełnia co najmniej jedno z następujących kryteriów:
nawiązał aktywne stosunki umowne z instytucją kredytową trwające co najmniej 12 miesięcy;
nawiązał relacje w zakresie zaciągania pożyczek z instytucją kredytową w odniesieniu do kredytów na nieruchomości mieszkalne lub innych kredytów długoterminowych;
posiada co najmniej jeden aktywny produkt instytucji kredytowej, inny niż kredyt.
Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 1 od dnia 1 stycznia 2019 r. właściwe organy mogą zezwolić instytucjom kredytowym na pomnożenie przez 3 % kwoty stabilnych depozytów detalicznych, o których mowa w ust. 1, objętych systemem gwarantowania depozytów zgodnie z dyrektywą 2014/49/UE do kwoty nie większej niż 100 000 EUR, jak określono w art. 6 ust. 1 przedmiotowej dyrektywy, o ile Komisja potwierdziła, że oficjalnie uznany system gwarantowania depozytów spełnia wszystkie poniższe kryteria:
system gwarantowania depozytów dysponuje środkami finansowymi, o których mowa w art. 10 dyrektywy 2014/49/UE, uzyskanymi ex ante w ramach wkładów wnoszonych przez członków przynajmniej raz do roku;
system gwarantowania depozytów posiada odpowiednie środki na zapewnienie łatwego dostępu do dodatkowego finansowania w przypadku konieczności wypłaty dużej kwoty z ich rezerw, w tym dostępu do nadzwyczajnych wkładów od należących do niego instytucji kredytowych i odpowiednich alternatywnych mechanizmów finansowania służących do uzyskania finansowania krótkoterminowego od publicznych lub prywatnych osób trzecich;
system gwarantowania depozytów zapewnia termin wypłaty wynoszący siedem dni roboczych, o którym mowa w art. 8 ust. 1 dyrektywy 2014/49/UE od dnia zastosowania wskaźnika wypływów wynoszącego 3 %.
Artykuł 25
Wypływy z tytułu innych depozytów detalicznych
Inne depozyty detaliczne podlegają wyższym wskaźnikom wypływów, jak określiła instytucja kredytowa, zgodnie z ust. 3, jeżeli spełniają następujące warunki:
całkowita wartość depozytów, w tym wszystkich rachunków depozytowych klienta w danej instytucji kredytowej lub grupie, przekracza kwotę 500 000 EUR;
depozyt prowadzony jest w formie rachunku, do którego dostęp możliwy jest wyłącznie przez internet;
depozyt oferuje stopę procentową spełniającą którykolwiek z poniższych warunków:
stopa znacznie przewyższa średnią stopę w odniesieniu do podobnych produktów detalicznych;
podstawą zwrotu ze stopy jest zwrot z indeksu giełdowego lub zbioru indeksów;
podstawą zwrotu ze stopy jest dowolny parametr rynkowy inny niż zmienna stopa procentowa;
depozyt pierwotnie ustanowiono na czas określony z terminem wygaśnięcia przypadającym w ciągu okresu obejmującego 30 dni kalendarzowych lub warunki depozytu obejmują ustalony okres powiadomienia krótszy niż 30 dni kalendarzowych, zgodnie z ustaleniami umownymi, innymi niż te depozyty, które kwalifikują się do objęcia sposobem traktowania przewidzianym w ust. 4;
w przypadku instytucji kredytowych z siedzibą w Unii, deponentem jest rezydent państwa trzeciego lub depozyt jest denominowany w walucie innej niż euro lub walucie krajowej danego państwa członkowskiego. W przypadku instytucji kredytowych lub oddziałów w państwach trzecich, deponentem nie jest rezydent państwa trzeciego lub depozyt jest denominowany w walucie innej niż waluta krajowa danego państwa trzeciego.
Instytucje kredytowe stosują wyższy wskaźnik wypływów określony w następujący sposób:
jeżeli depozyty detaliczne spełniają kryterium określone w ust. 2 lit. a) lub dwa z kryteriów określonych w ust. 2 lit. b)–e), stosuje się wskaźnik wypływów wynoszący od 10 % do 15 %;
jeżeli depozyty detaliczne spełniają kryteria określone w ust. 2 lit. a) i co najmniej inne kryterium, o którym mowa w ust. 2, lub co najmniej trzy kryteria określone w ust. 2, stosuje się wskaźnik wypływów wynoszący od 15 % do 20 %.
W poszczególnych przypadkach właściwe organy mogą stosować wyższy wskaźnik wypływów, gdy uzasadniają to szczególne okoliczności danej instytucji kredytowej. Instytucje kredytowe stosują wskaźnik wypływów, o którym mowa w ust. 3 lit. b) w odniesieniu do depozytów detalicznych, gdy ocena, o której mowa w ust. 2, nie została przeprowadzona lub ukończona.
Instytucje kredytowe mogą wyłączyć z obliczania wypływów pewne wyraźnie określone kategorie depozytów detalicznych, o ile w każdym przypadku instytucja rygorystycznie stosuje następujące warunki w odniesieniu do całej kategorii tych depozytów, chyba że dany wyjątek można uzasadnić trudnym położeniem deponenta:
deponent nie może wycofać depozytu przed upływem 30 dni kalendarzowych; lub
w przypadku przedterminowych wycofań w terminie krótszym niż 30 dni kalendarzowych deponent musi zapłacić karę, która obejmuje utracone odsetki za okres między datą wycofania a umownym terminem zapadalności, powiększoną o znaczną karę, która nie musi przekraczać odsetek należnych za czas, który upłynął od daty depozytu do daty wycofania.
Jeżeli część depozytu, o której mowa w pierwszym akapicie, można wycofać bez ponoszenia tego rodzaju kary, jedynie tę część uznaje się za depozyt na żądanie a pozostałe saldo uznaje się za depozyt terminowy, o którym mowa w niniejszym ustępie. Wskaźnik wypływów wynoszący 100 % stosuje się w odniesieniu do anulowanych depozytów, których rezydualny termin zapadalności jest krótszy niż 30 dni kalendarzowych, oraz gdy zatwierdzono wypłatę na rzecz innej instytucji kredytowej.
Artykuł 26
Wypływy z tytułu współzależnych wpływów
Z zastrzeżeniem uprzedniej zgody właściwego organu, instytucje kredytowe mogą obliczyć wypływ płynności netto z współzależnego wpływu, który spełnia wszystkie poniższe warunki:
współzależny wpływ jest bezpośrednio związany z wypływem i nie uwzględnia się go przy obliczaniu wpływów płynności w rozdziale 3;
współzależny wpływ jest wymagany zgodnie z zobowiązaniem prawnym, regulacyjnym lub umownym;
współzależny wpływ spełnia jeden z następujących warunków:
ma miejsce obowiązkowo przed wypływem;
otrzymuje się go w terminie 10 dni i jest gwarantowany przez rząd centralny państwa członkowskiego.
Właściwe organy informują EUNB o tym, które instytucje korzystają z kompensowania wypływów ze współzależnymi wpływami na podstawie niniejszego artykułu. EUNB może zażądać dokumentacji uzupełniającej.
Artykuł 27
Wypływy z tytułu depozytów operacyjnych
Instytucje kredytowe mnożą przez 25 % zobowiązania wynikające z depozytów, które utrzymuje się w następujący sposób:
przez deponenta w celu skorzystania z usług rozliczeniowych, powierniczych lub zarządzania płynnością lub innych porównywalnych usług w kontekście utrwalonej relacji operacyjnej świadczonych przez instytucję kredytową;
w kontekście podziału obowiązków w ramach instytucjonalnego systemu ochrony spełniającego wymogi określone w art. 113 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 lub w ramach grupy współpracujących instytucji kredytowych stale powiązanych z jednostką centralną spełniającą wymogi określone w art. 113 ust. 6 przedmiotowego rozporządzenia, lub jako prawnie lub umownie ustanowiony depozyt przez inną instytucję kredytową, która jest członkiem tego samego instytucjonalnego systemu ochrony lub sieci współpracy, pod warunkiem że danych depozytów nie uznaje się za aktywa płynne w odniesieniu do deponującej instytucji kredytowej, o której mowa w ust. 3 i art. 16;
przez deponenta w kontekście utrwalonej relacji operacyjnej innej niż relacje określone w lit. a);
przez deponenta w celu skorzystania z usług rozliczenia gotówkowego i usług świadczonych przez instytucję centralną, gdy instytucja kredytowa należy do jednej z sieci lub jednego z systemów, o których mowa w art. 16.
Aby zidentyfikować depozyty, o których mowa w ust. 1 lit. c), instytucja kredytowa uznaje, że istnieje utrwalona relacja operacyjna z klientem niefinansowym, z wyłączeniem depozytów terminowych, oszczędnościowych, brokerskich, gdy wszystkie poniższe kryteria zostaną spełnione:
wynagrodzenie na koncie wycenia się na co najmniej 5 punktów bazowych poniżej obowiązującego wskaźnika dla depozytów hurtowych o porównywalnych cechach, przy czym wskaźnik ten nie musi być ujemny;
depozyt przechowuje się na specjalnie wyznaczonych rachunkach i wycenia bez tworzenia zachęt gospodarczych dla deponenta dotyczących utrzymania środków na depozycie przekraczających kwotę wymaganą w przypadku relacji operacyjnej;
istotne transakcje często są przedmiotem uznawania lub obciążenia na danym rachunku;
gdy spełnione zostanie jedno kryterium:
relacja z deponentem istnieje od co najmniej 24 miesięcy;
depozyt wykorzystuje się do świadczenia co najmniej dwóch aktywnych usług. Usługi te mogą obejmować bezpośredni lub pośredni dostęp do krajowych lub międzynarodowych usług płatniczych, handlu papierami wartościowymi lub usług depozytowych.
Za depozyt operacyjny uznaje się jedynie tę część depozytu, niezbędną do skorzystania z usługi, której produktem ubocznym jest depozyt. Nadwyżkę środków uznaje się za depozyt nieoperacyjny.
Artykuł 28
Wypływy z tytułu innych zobowiązań
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, jeżeli zobowiązania określone w tym akapicie objęte są systemem gwarantowania depozytów zgodnie z dyrektywą 94/19/WE lub dyrektywą 2014/49/WE lub równoważnym systemem gwarantowania depozytów w państwie trzecim, dane zobowiązania mnoży się przez 20 %.
►M2 Instytucje kredytowe mnożą zobowiązania o terminie zapadalności przypadającym w ciągu 30 dni kalendarzowych i wynikające z transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych lub transakcji opartych na rynku kapitałowym przez: ◄
0 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – gdyby nie były wykorzystywane jako zabezpieczenie do celów tych transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 10 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne dowolnej kategorii aktywów poziomu 1, o których mowa w art. 10, z wyjątkiem obligacji zabezpieczonych charakteryzujących się wyjątkowo wysoką jakością, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. f);
7 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – gdyby nie były wykorzystywane jako zabezpieczenie do celów tych transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 10 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne kategorii, o której mowa w art. 10 ust. 1 lit. f);
15 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – gdyby nie były wykorzystywane jako zabezpieczenie do celów tych transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 11 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne dowolnej kategorii aktywów poziomu 2 A, o których mowa w art. 11;
25 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – gdyby nie były wykorzystywane jako zabezpieczenie do celów tych transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 13 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne dowolnej kategorii aktywów poziomu 2B, o których mowa w art. 13 ust. 2 lit. g) ppkt (i), (ii) lub (iv);
30 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – gdyby nie były wykorzystywane jako zabezpieczenie do celów tych transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 12 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne kategorii aktywów poziomu 2B, o której mowa w art. 12 ust. 1 lit. e);
35 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – gdyby nie były wykorzystywane jako zabezpieczenie do celów tych transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 13 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne dowolnej kategorii aktywów poziomu 2B, o których mowa w art. 13 ust. 2 lit. g) ppkt (iii) lub (v);
50 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – gdyby nie były wykorzystywane jako zabezpieczenie do celów tych transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 12 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne dowolnej kategorii aktywów poziomu 2B, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b), c) lub f);
wartość procentową minimalnej redukcji wartości określonej zgodnie z art. 15 ust. 2 i 3 niniejszego rozporządzenia, jeżeli są zabezpieczone udziałami lub jednostkami uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania, które to udziały lub jednostki uczestnictwa – gdyby nie były wykorzystywane jako zabezpieczenie do celów tych transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 15 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne tego samego poziomu co bazowe aktywa płynne;
100 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które nie są objęte zakresem żadnej z liter a)–h) niniejszego akapitu.
►M2 Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, jeżeli kontrahentem będącym stroną transakcji finansowanej z użyciem papierów wartościowych lub transakcji opartej na rynku kapitałowym jest krajowy bank centralny instytucji kredytowej, wskaźnik wypływów wynosi 0 %. ◄ Jednakże w przypadkach, gdy transakcja jest dokonywana za pośrednictwem oddziału z bankiem centralnym państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, w którym oddział ma siedzibę, wskaźnik wypływów wynoszący 0 % stosuje się tylko wówczas, gdy oddział posiada taki sam dostęp do płynności banku centralnego, w tym w okresach występowania warunków skrajnych, jaki mają instytucje kredytowe z siedzibą w tym państwie członkowskim lub państwie trzecim.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, w odniesieniu do transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych lub transakcji opartych na rynku kapitałowym, które na podstawie tego akapitu wymagałyby wskaźnika wypływów większego niż 25 %, wskaźnik wypływów wynosi 25 %, jeżeli kontrahentem będącym stroną transakcji jest uprawniony kontrahent.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, jeżeli kontrahentem będącym stroną transakcji zabezpieczającej swap lub innej transakcji o podobnej formie jest krajowy bank centralny instytucji kredytowej, wskaźnik wypływów, który należy zastosować do wartości rynkowej składnika aktywów będącego przedmiotem zaciągniętej pożyczki, wynosi 0 %. Jednakże w przypadkach, gdy transakcja jest dokonywana za pośrednictwem oddziału z bankiem centralnym państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, w którym oddział ma siedzibę, wskaźnik wypływów wynoszący 0 % stosuje się tylko wówczas, gdy oddział posiada taki sam dostęp do płynności banku centralnego, w tym w okresach występowania warunków skrajnych, jaki mają instytucje kredytowe z siedzibą w tym państwie członkowskim lub państwie trzecim.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, w odniesieniu do transakcji zabezpieczających swap lub innych transakcji o podobnej formie, które na podstawie tego akapitu pierwszego wymagałyby wskaźnika wypływów większego niż 25 %, wskaźnik wypływów, który należy zastosować do wartości rynkowej składnika aktywów będącego przedmiotem zaciągniętej pożyczki, wynosi 25 %, jeżeli kontrahentem będącym stroną transakcji jest uprawniony kontrahent.
Do celów niniejszego artykułu „krajowy bank centralny” oznacza każdy z następujących banków:
dowolny bank centralny Eurosystemu, jeżeli państwo członkowskie pochodzenia instytucji kredytowej przyjęło euro jako swoją walutę;
krajowy bank centralny państwa członkowskiego pochodzenia instytucji kredytowej, jeżeli to państwo członkowskie nie przyjęło euro jako waluty;
bank centralny państwa trzeciego, w którym instytucja kredytowa ma siedzibę.
Do celów niniejszego artykułu „uprawniony kontrahent” oznacza każdy z następujących podmiotów:
rząd centralny, podmiot sektora publicznego, samorząd regionalny lub władze lokalne państwa członkowskiego pochodzenia instytucji kredytowej;
rząd centralny, podmiot sektora publicznego, samorząd regionalny lub władze lokalne państwa członkowskiego lub państwa trzeciego, w którym instytucja kredytowa ma siedzibę, do celów transakcji dokonywanych przez tę instytucję kredytową;
wielostronny bank rozwoju.
Jednakże podmioty sektora publicznego, samorządy regionalne i władze lokalne są uznawane za uprawnionego kontrahenta wyłącznie w przypadku, gdy przypisano im wagę ryzyka równą 20 % lub niższą zgodnie z, stosownie do przypadku, art. 115 lub art. 116 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.
Artykuł 29
Wypływy w ramach grupy lub instytucjonalnego systemu ochrony
Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 31 właściwe organy mogą udzielić zezwolenia na stosowanie niższego wskaźnika wypływów w poszczególnych przypadkach w odniesieniu do niewykorzystanych instrumentów kredytowych lub instrumentów wsparcia płynności, gdy wszystkie z poniższych warunków zostały spełnione:
istnieją powody, aby oczekiwać niższego wypływu, nawet w przypadku scenariusza łączącego skrajne warunki rynkowe i idiosynkratyczne warunki skrajne dostawcy;
kontrahent jest instytucją dominującą lub zależną instytucji kredytowej lub inną instytucją zależną tej samej instytucji dominującej lub jest powiązany z instytucją stosunkiem w rozumieniu art. 12 ust. 1 dyrektywy 83/349/EWG ( 10 ) lub jest członkiem tego samego instytucjonalnego systemu ochrony, o którym mowa w art. 113 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, lub instytucją centralną lub członkiem sieci lub grupy współpracy, o których mowa w art. 10 tego rozporządzenia;
niższy wskaźnik wypływów nie spada poniżej wskaźnika wpływów stosowanego przez kontrahenta;
instytucja kredytowa i kontrahent mają siedzibę w tym samym państwie członkowskim.
Właściwe organy mogą odstąpić od warunków określonych w ust. 1 lit. d), jeżeli stosowany jest art. 20 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013. W takim przypadku spełnione muszą zostać następujące dodatkowe obiektywne kryteria:
istnieją powody, aby oczekiwać niższego wypływu, nawet w przypadku scenariusza łączącego skrajne warunki rynkowe i idiosynkratyczne warunki skrajne dostawcy;
istnieją prawnie wiążące umowy i zobowiązania zawarte między grupą podmiotów dotyczące niewykorzystanej linii kredytowej lub niewykorzystanego instrumentu płynnościowego;
profil ryzyka płynności odbiorcy płynności uwzględnia się odpowiednio w zarządzaniu ryzykiem płynności dostawcy płynności.
Jeżeli dopuszcza się stosowanie niższego wskaźnika wypływów, właściwe organy powiadamiają EUNB o wyniku procesu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) NR 575/2013. Wypełnianie warunków takich niższych wypływów podlega regularnemu przeglądowi przez właściwy organ.
Artykuł 30
Dodatkowe wypływy
Zabezpieczenie w aktywach, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. f), przekazane przez instytucję kredytową w odniesieniu do umów wymienionych w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 575/2013 i kredytowych instrumentów pochodnych podlega dodatkowemu wypływowi w wysokości 10 %.
Instytucja kredytowa dodaje dodatkowy wypływ odpowiadający 100 %:
nadwyżki zabezpieczenia posiadanego przez daną instytucję kredytową i której to nadwyżki, na mocy umowy, kontrahent może w każdej chwili zażądać;
zabezpieczenia, które ma zostać przekazane kontrahentowi w ciągu 30 dni kalendarzowych;
zabezpieczenia odpowiadającego aktywom, które można zakwalifikować jako aktywa płynne do celów tytułu II, którymi można zastąpić aktywa odpowiadające aktywom, których nie można zakwalifikować jako aktywów płynnych do celów tytułu II bez zgody instytucji kredytowej.
▼M1 —————
Artykuł 31
Wypływy z tytułu instrumentów kredytowych i instrumentów wsparcia płynności
Instytucje kredytowe obliczają wypływy z tytułu instrumentów kredytowych i instrumentów wsparcia płynności, mnożąc kwotę instrumentów kredytowych i instrumentów wsparcia płynności przez odpowiadające wskaźniki wypływów określone w ust. 3–5. Wypływy z tytułu przyznanych instrumentów kredytowych i przyznanych instrumentów wsparcia płynności określa się jako odsetek maksymalnej kwoty, jaką można wykorzystać w ciągu 30 dni kalendarzowych, po odliczeniu wszelkich wymogów dotyczących płynności, jakie zostałyby nałożone na podstawie art. 23 w odniesieniu do pozycji pozabilansowych związanych z finansowaniem handlu oraz po odliczeniu wszelkich zabezpieczeń udostępnionych instytucji kredytowej, których wartość określono zgodnie z art. 9, pod warunkiem że zabezpieczenie spełnia wszystkie następujące warunki:
może być ponownie wykorzystane lub zastawione hipotecznie przez instytucję kredytową;
jest przechowywane w formie aktywów płynnych, ale nie uznaje się go za cześć zabezpieczenia przed utratą płynności; oraz
nie składa się z aktywów wyemitowanych przez kontrahenta instrumentu lub jednego z podmiotów powiązanych.
Jeżeli instytucja kredytowa ma dostęp do niezbędnych informacji, maksymalną kwotę, jaką można wykorzystać na instrumenty kredytowe i instrumenty wsparcia płynności, określa się jako maksymalną kwotę, która może być wykorzystana, szacując na podstawie zobowiązań własnych tego kontrahenta – lub wcześniej określonego planu żądań wypłat na mocy zobowiązań umownych – które stają się wymagalne w ciągu 30 dni kalendarzowych.
Maksymalną kwotę, którą można wykorzystać z niewykorzystanych przyznanych instrumentów kredytowych w ciągu 30 dni kalendarzowych, mnoży się przez 10 %, jeżeli spełniają one następujące warunki:
nie kwalifikują się do kategorii ekspozycji depozytów detalicznych;
zapewniono je klientom, którzy nie są klientami finansowymi, w tym przedsiębiorstwom niefinansowym, państwom, bankom centralnym, wielostronnym bankom rozwoju i podmiotom sektora publicznego;
nie zapewniono ich w celu zastąpienia finansowania klientowi w sytuacjach, w których nie jest on w stanie spełnić wymogów w zakresie finansowania na rynkach finansowych.
Instytucja kredytowa mnoży maksymalną kwotę, którą można wykorzystać z innych niewykorzystanych przyznanych instrumentów kredytowych i niewykorzystanych przyznanych instrumentów wsparcia płynności w ciągu 30 dni kalendarzowych, przez odpowiadający wskaźnik wypływów w następujący sposób:
40 % w odniesieniu do instrumentów kredytowych i instrumentów wsparcia płynności przyznanych instytucjom kredytowym i w odniesieniu do instrumentów kredytowych przyznanych innym regulowanym instytucjom finansowym, w tym zakładom ubezpieczeń i firmom inwestycyjnym, przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania lub funduszowi inwestycyjnemu zamkniętemu;
100 % w odniesieniu do instrumentów wsparcia płynności, które instytucja kredytowa przyznała SSPE, innych niż te, o których mowa w ust. 6, i w odniesieniu do ustaleń, w ramach których instytucja musi wykupić lub zamienić aktywa otrzymane od SSPE;
100 % w odniesieniu do instrumentów kredytowych i instrumentów wsparcia płynności dla klientów finansowych, o których nie wspomniano w lit. a) i b), ani w ust. 1–7.
Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 32 ust. 3 lit. g), jeżeli takie kredyty preferencyjne przyznaje się jako kredyty pass through za pośrednictwem innej instytucji kredytowej pełniącej rolę pośrednika, instytucja kredytowa pełniąca rolę pośrednika może zastosować symetryczny wpływ i wypływ. Ten wpływ i wypływ oblicza się przez zastosowanie w odniesieniu do niewykorzystanego przyznanego instrumentu kredytowego lub instrumentu wsparcia płynności, otrzymanego i udzielonego, wskaźnika mającego zastosowanie do tego instrumentu na mocy akapitu pierwszego niniejszego ustępu, z poszanowaniem warunków i wymogów w inny sposób nałożonych w odniesieniu do niego na mocy niniejszego ustępu.
Kredyty preferencyjne, o których mowa w niniejszym ustępie, są dostępne jedynie dla osób niebędących klientami finansowymi i udzielane są w sposób niekonkurencyjny i nienastawiony na zysk, aby propagować cele dotyczące porządku publicznego wytyczane przez Unię bądź rząd centralny lub samorząd regionalny takiego państwa członkowskiego. Skorzystanie z tych instrumentów jest możliwe wyłącznie na podstawie racjonalnie oczekiwanego popytu na kredyt preferencyjny oraz do wysokości tego popytu, pod warunkiem że przedstawione zostanie później sprawozdanie z wykorzystania wydanych środków.
▼M1 —————
Artykuł 31a
Wypływy z tytułu zobowiązań i należności nieobjętych innymi przepisami niniejszego rozdziału
ROZDZIAŁ 3
Wpływy płynności
Artykuł 32
Wpływy
Instytucje kredytowe stosują wskaźnik wpływów w wysokości 100 % w odniesieniu do wpływów, o których mowa w ust. 1, obejmujących w szczególności następujące wpływy:
środki pieniężne należne od banków centralnych i klientów finansowych o rezydualnym terminie zapadalności nie dłuższym niż 30 dni kalendarzowych;
środki pieniężne należne z tytułu transakcji finansowania handlu, o których mowa w art. 162 ust. 3 akapit drugi lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013, o rezydualnym terminie zapadalności nie dłuższym niż 30 dni kalendarzowych;
środki pieniężne należne z tytułu papierów wartościowych, których termin zapadalności przypada w ciągu 30 dni kalendarzowych;
środki pieniężne należne z tytułu pozycji wchodzących w skład głównych indeksów instrumentów kapitałowych, pod warunkiem że nie liczy się ich podwójnie z aktywami płynnymi. Te środki pieniężne obejmują środki pieniężne należne zgodnie z umową w ciągu 30 dni kalendarzowych, takie jak dywidendy pieniężne z tych głównych indeksów i środki pieniężne należne z tytułu tych instrumentów kapitałowych, sprzedanych, ale jeszcze nierozliczonych, jeżeli nie uznaje się ich za aktywa płynne zgodnie z tytułem II.
Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2 wpływy określone w niniejszym ustępie podlegają następującym wymogom:
środki pieniężne należne od klientów niefinansowych o rezydualnym terminie zapadalności nie dłuższym niż 30 dni kalendarzowych, z wyjątkiem środków pieniężnych należnych od tych klientów z tytułu transakcji finansowania handlu lub zapadających papierów wartościowych, pomniejsza się do celów płatności kwoty głównej o 50 % ich wartości. Do celów niniejszej litery wyrażenie „klienci niefinansowi” ma takie samo znaczenie jak w art. 31a ust. 2. Jednakże instytucje kredytowe pełniące rolę pośrednika, które otrzymały zobowiązanie, o którym mowa w art. 31 ust. 9 akapit drugi, od instytucji kredytowej ustanowionej i finansowanej przez rząd centralny lub samorząd regionalny co najmniej jednego państwa członkowskiego w celu wypłaty przez nie kredytu preferencyjnego ostatecznemu odbiorcy, lub które otrzymały podobne zobowiązanie od wielostronnego banku rozwoju lub podmiotu sektora publicznego, mogą uwzględnić wpływ do wysokości kwoty wypływu, który stosują do odpowiadającego mu zobowiązania do udzielenia tych kredytów preferencyjnych;
środki pieniężne należne z tytułu transakcji finansowanych z użyciem papierów wartościowych i transakcji opartych na rynku kapitałowym o rezydualnym terminie zapadalności nie dłuższym niż 30 dni kalendarzowych mnoży się przez:
0 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – niezależnie od tego, czy są ponownie wykorzystywane w innej transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 10 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne dowolnej kategorii aktywów poziomu 1, o których mowa w art. 10, z wyjątkiem obligacji zabezpieczonych charakteryzujących się wyjątkowo wysoką jakością, o których mowa w art. 10 ust. 1 lit. f);
7 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – niezależnie od tego, czy są ponownie wykorzystywane w innej transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 10 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne kategorii, o której mowa w art. 10 ust. 1 lit. f);
15 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – niezależnie od tego, czy są ponownie wykorzystywane w innej transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 11 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne dowolnej kategorii aktywów poziomu 2 A, o których mowa w art. 11;
25 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – niezależnie od tego, czy są ponownie wykorzystywane w innej transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 13 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne dowolnej kategorii aktywów poziomu 2B, o których mowa w art. 13 ust. 2 lit. g) ppkt (i), (ii) lub (iv);
30 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – niezależnie od tego, czy są ponownie wykorzystywane w innej transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 12 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne kategorii aktywów poziomu 2B, o której mowa w art. 12 ust. 1 lit. e);
35 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – niezależnie od tego, czy są ponownie wykorzystywane w innej transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 13 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne dowolnej kategorii aktywów poziomu 2B, o których mowa w art. 13 ust. 2 lit. g) ppkt (iii) lub (v);
50 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – niezależnie od tego, czy są ponownie wykorzystywane w innej transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 12 niniejszego rozporządzenia jako aktywa płynne dowolnej kategorii aktywów poziomu 2B, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b), c) lub f);
wartość procentową minimalnej redukcji wartości określonej zgodnie z art. 15 ust. 2 i 3 niniejszego rozporządzenia, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które – niezależnie od tego, czy są ponownie wykorzystywane w innej transakcji – kwalifikowałyby się zgodnie z art. 7 i 15 niniejszego rozporządzenia jako udziały lub jednostki uczestnictwa w przedsiębiorstwach zbiorowego inwestowania tego samego poziomu co bazowe aktywa płynne;
100 %, jeżeli są zabezpieczone aktywami, które nie są objęte zakresem żadnego z podpunktów (i)–(viii) niniejszej litery.
Nie uznaje się jednak żadnego wpływu, jeżeli instytucja kredytowa wykorzystuje zabezpieczenie w celu pokrycia pozycji krótkiej zgodnie z art. 30 ust. 5 zdanie drugie;
środki pieniężne należne z tytułu kredytów na przewidziany w umowie depozyt zabezpieczający, których termin zapadalności przypada w ciągu najbliższych 30 dni kalendarzowych, udzielonych w oparciu o zabezpieczenie w postaci aktywów niepłynnych, mogą otrzymać wskaźnik wpływów wynoszący 50 %. Te wpływy można uwzględnić jedynie wtedy, gdy instytucja kredytowa nie wykorzystuje zabezpieczenia, które otrzymała pierwotnie z tytułu tych kredytów, w celu pokrycia jakichkolwiek pozycji krótkich;
środki pieniężne należne od instytucji kredytowej, która traktuje te środki zgodnie art. 27, z wyjątkiem depozytów w instytucji centralnej, o których mowa w art. 27 ust. 3, mnoży się przez odpowiedni symetryczny wskaźnik wpływów. Jeżeli nie można ustalić odpowiedniego wskaźnika, stosuje się wskaźnik wpływów wynoszący 5 %;
transakcje zabezpieczające swap i inne transakcje o podobnej formie, których termin zapadalności przypada w ciągu 30 dni kalendarzowych, prowadzą do wpływu, jeżeli składnik aktywów będący przedmiotem udzielonej pożyczki podlega niższej redukcji wartości zgodnie z rozdziałem 2 niż składnik aktywów będący przedmiotem zaciągniętej pożyczki. Wpływ oblicza się, mnożąc wartość rynkową składnika aktywów będącego przedmiotem udzielonej pożyczki przez różnicę między wskaźnikiem wpływów mającym zastosowanie do składnika aktywów będącego przedmiotem zaciągniętej pożyczki i wskaźnikiem wpływów mającym zastosowanie do składnika aktywów będącego przedmiotem udzielonej pożyczki zgodnie z wartościami określonymi w lit. b). Do celów tego obliczenia do aktywów, które nie kwalifikują się jako aktywa płynne, stosuje się redukcję wartości w wysokości 100 %;
jeżeli zabezpieczenie uzyskane w ramach umów z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu, transakcji zaciągania pożyczek papierów wartościowych, transakcji zabezpieczających swap lub innych transakcji o podobnej formie, których termin zapadalności przypada w ciągu 30 dni kalendarzowych, jest wykorzystywane w celu pokrycia pozycji krótkich, które można przedłużyć poza okres 30 dni kalendarzowych, instytucja kredytowa zakłada, że tego rodzaju umowy z otrzymanym przyrzeczeniem odkupu, transakcje zaciągania pożyczek papierów wartościowych, transakcje zabezpieczające swap lub inne transakcje o podobnej formie zostaną refinansowane i nie doprowadzą do żadnych wpływów pieniężnych odzwierciedlających potrzebę dalszego pokrywania pozycji krótkiej lub odkupu odpowiednich papierów wartościowych. Pozycje krótkie obejmują zarówno przypadki, gdy w zrównoważonym portfelu instytucja kredytowa, w drodze zwykłej krótkiej sprzedaży, sprzedała papiery wartościowe w ramach strategii handlowej lub strategii zabezpieczania, jak i przypadki, gdy w dostosowanym portfelu instytucja kredytowa zaciągnęła pożyczkę papierów wartościowych na dany okres i udzieliła pożyczki tych papierów wartościowych na dłuższy okres;
jako wpływu nie uwzględnia się niewykorzystanych instrumentów kredytowych lub instrumentów wsparcia płynności, w tym niewykorzystanych przyznanych instrumentów wsparcia płynności od banków centralnych, ani innych otrzymanych zobowiązań innych niż te, o których mowa w art. 31 ust. 9 akapit drugi i w art. 34;
środki pieniężne należne z tytułu papierów wartościowych wyemitowanych przez samą instytucję kredytową lub przez SSPE, z którą instytucja kredytowa ma bliskie powiązania, uwzględnia się w kwocie netto ze wskaźnikiem wpływów, który stosuje się na podstawie wskaźnika wpływów mającego zastosowanie do aktywów bazowych zgodnie z niniejszym artykułem;
kredyty, których termin zapadalności nie został określony w umowie, uwzględnia się ze wskaźnikiem wpływów wynoszącym 20 %, pod warunkiem że w postanowieniach umowy jest przewidziana możliwość wycofania się z umowy lub zażądania płatności przez instytucję kredytową w terminie 30 dni kalendarzowych.
Artykuł 33
Ograniczenie wpływów
Z zastrzeżeniem uprzedniego zatwierdzenia przez właściwy organ, instytucja kredytowa może całkowicie lub częściowo wyłączyć z ograniczenia, o którym mowa w ust. 1, następujące wpływy płynności:
wpływy, jeżeli dostawca jest instytucją dominującą lub zależną danej instytucji kredytowej lub inną instytucją zależną tej samej instytucji dominującej lub jest powiązany z instytucją kredytową stosunkiem w rozumieniu art. 12 ust. 1 dyrektywy 83/349/EWG;
wpływy z depozytów składanych w innych instytucjach kredytowych w ramach grupy podmiotów kwalifikujących się do traktowania określonego w art. 113 ust. 6 lub 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
wpływy, o których mowa w art. 26, w tym wpływy z kredytów związanych z udzielaniem kredytów hipotecznych, lub kredytów preferencyjnych, o których mowa w art. 31 ust. 9, lub z wielostronnych banków rozwoju lub podmiotu sektora publicznego, które instytucja kredytowa przyznała jako kredyty pass through.
Z zastrzeżeniem uprzedniego zatwierdzenia przez właściwy organ wyspecjalizowane instytucje kredytowe mogą podlegać ograniczeniu wpływów w wysokości 90 %, gdy warunki określone w ust. 5 są spełnione oraz gdy ich główna działalność obejmuje:
finansowanie zakupu pojazdów silnikowych;
udzielanie kredytów konsumenckich zdefiniowanych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE w sprawie umów o kredyt konsumencki.
Instytucje kredytowe, o których mowa w ust. 3, można wyłączyć z ograniczenia wpływów, a instytucje kredytowe, o których mowa w ust. 4, mogą stosować ograniczenie na wyższym poziomie równym 90 %, o ile spełniają następujące warunki:
działalność gospodarcza wykazuje niski profil ryzyka płynności, uwzględniając następujące czynniki:
terminy wpływów są zgodne z terminami wypływów;
poszczególne instytucje kredytowe nie są w znacznym stopniu finansowane z depozytów detalicznych;
na indywidualnym poziomie udział ich głównych działalności, o których mowa w ust. 3 lub 4, przekracza 80 % bilansu ogółem;
odstępstwa ujawniane są w sprawozdaniach rocznych.
Właściwe organy powiadamiają EUNB o wyłączonych z ograniczenia wyspecjalizowanych instytucjach kredytowych lub wyspecjalizowanych instytucjach kredytowych podlegających wyższemu ograniczeniu wraz z uzasadnieniem. EUNB publikuje i prowadzi wykaz wyłączonych z ograniczenia wyspecjalizowanych instytucji kredytowych i wyspecjalizowanych instytucjach kredytowych podlegających wyższemu ograniczeniu. EUNB może zażądać dokumentacji uzupełniającej.
Artykuł 34
Wpływy w ramach grupy lub instytucjonalnego systemu ochrony
Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 32 ust. 3 lit. g) właściwe organy mogą udzielić zezwolenia na stosowanie wyższego wskaźnika wpływów w poszczególnych przypadkach w odniesieniu do niewykorzystanych instrumentów kredytowych lub instrumentów wsparcia płynności, jeżeli spełnione są wszystkie następujące warunki:
istnieją powody, aby oczekiwać wyższego wpływu, nawet w przypadku scenariusza łączącego skrajne warunki rynkowe i idiosynkratyczne warunki skrajne dostawcy;
kontrahent jest instytucją dominującą lub zależną danej instytucji kredytowej lub inną instytucją zależną tej samej instytucji dominującej lub jest powiązany z instytucją kredytową stosunkiem w rozumieniu art. 12 ust. 1 dyrektywy 83/349/EWG lub jest członkiem tego samego instytucjonalnego systemu ochrony, o którym mowa w art. 113 ust. 7 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, lub instytucją centralną lub członkiem sieci lub grupy współpracy, o których mowa w art. 10 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;
jeżeli wskaźnik wpływów przekracza 40 %, kontrahent stosuje odpowiadający symetryczny wskaźnik wypływów na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 31;
instytucja kredytowa i kontrahent mają siedzibę w tym samym państwie członkowskim.
Jeżeli instytucja kredytowa i kontrahent instytucji kredytowej mają siedziby w różnych państwach członkowskich, właściwe organy mogą odstąpić od warunku określonego w ust. 1 lit. d), w przypadku gdy oprócz kryteriów określonych w ust. 1, następujące dodatkowe obiektywne kryteria określone w lit. a)–c) są spełnione:
dostawca i odbiorca płynności będą się charakteryzować niskim profilem ryzyka płynności po zastosowaniu wyższego wskaźnika wpływów proponowanego zgodnie z ust. 1 oraz zastosowaniu wskaźnika wypływów, o którym mowa w lit. c) tego ustępu;
istnieją prawnie wiążące umowy i zobowiązania zawarte między grupą podmiotów dotyczące linii kredytowej lub instrumentu płynnościowego;
profil ryzyka płynności odbiorcy płynności uwzględnia się odpowiednio w zarządzaniu ryzykiem płynności dostawcy płynności.
Właściwe organy współpracują ze sobą w pełnym porozumieniu zgodnie z art. 20 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w celu ustalenia, czy dodatkowe kryteria określone w niniejszym ustępie zostały spełnione.
Jeżeli dopuszcza się stosowanie preferencyjnego wskaźnika wpływów o wysokości powyżej 40 %, właściwe organy powiadamiają EUNB o wyniku procesu, o którym mowa w ust. 2. Właściwe organy regularnie sprawdzają, czy warunki dotyczące takich wyższych wpływów nadal są spełniane.
TYTUŁ IV
PRZEPISY KOŃCOWE
Artykuł 35
Stosowanie zasady praw nabytych w odniesieniu do aktywów bankowych gwarantowanych przez państwo członkowskie
Aktywa wyemitowane przez instytucje kredytowe, które korzystają z gwarancji zapewnionej przez rząd centralny państwa członkowskiego, kwalifikują się jako aktywa poziomu 1, jedynie gdy dana gwarancja:
została udzielona lub przyznana na maksymalną kwotę przed dniem 30 czerwca 2014 r.;
jest bezpośrednia, wyraźna, nieodwołalna i bezwarunkowa oraz służy do pokrycia zaległej spłaty kwoty głównej i odsetek.
Artykuł 36
Przepis przejściowy dotyczący agencji zarządzania aktywami o obniżonej jakości, sponsorowanych przez państwo członkowskie
Obligacje uprzywilejowane wyemitowane przez następujące agencje zarządzania aktywami o obniżonej jakości, sponsorowane przez państwo członkowskie, kwalifikują się jako aktywa poziomu 1 do dnia 31 grudnia 2023 r.:
w Irlandii, Narodowa Agencja Zarządzania Aktywami (National Asset Management Agency, NAMA);
w Hiszpanii, Sociedad de Gestión de Activos Procedentes de la Reestructuración Bancaria, SA (SAREB);
w Słowenii, Spółka Zarządzająca Aktywami Bankowymi (Bank Asset Management Company), ustanowiona na mocy ustawy o środkach Republiki Słowenii służących wzmocnieniu stabilności banków (Measures of the Republic of Slovenia to Strengthen the Stability of Banks Act, MSSBA).
Artykuł 37
Przepis przejściowy dotyczący sekurytyzacji zabezpieczonych kredytami na nieruchomości mieszkalne
Artykuł 38
Przepis przejściowy dotyczący wprowadzania wskaźnika pokrycia wypływów netto
Zgodnie z art. 460 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 wskaźnik pokrycia wypływów netto określony w art. 4 wprowadza się w następujący sposób:
60 % wymogu pokrycia wypływów netto od dnia 1 października 2015 r.;
70 % od dnia 1 stycznia 2016 r.;
80 % od dnia 1 stycznia 2017 r.;
100 % od dnia 1 stycznia 2018 r.
Artykuł 39
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 października 2015 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
ZAŁĄCZNIK I
Wzory do określania struktury zabezpieczenia przed utratą płynności
1. Instytucja kredytowa stosuje wzory określone w niniejszym załączniku w celu określenia struktury swojego zabezpieczenia przed utratą płynności zgodnie z art. 17.
2. Obliczanie zabezpieczenia przed utratą płynności: na dzień dokonania obliczenia zabezpieczenie przed utratą płynności posiadane przez instytucję kredytową jest równe:
kwocie aktywów poziomu 1; powiększonej o
kwotę aktywów poziomu 2A; powiększonej o
kwotę aktywów poziomu 2B;
pomniejszonej o mniejszą z następujących kwot:
sumę kwot określonych w lit. a), b) i c); albo
„kwotę nadwyżki aktywów płynnych” obliczoną zgodnie z pkt 3 i 4 niniejszego załącznika.
3. Kwota „nadwyżki aktywów płynnych”: na kwotę tę składają się następujące kwoty składowe:
skorygowana kwota aktywów poziomu 1 stanowiących obligacje niezabezpieczone, równa wartości – po dokonaniu redukcji wartości – wszystkich aktywów płynnych poziomu 1, z wyjątkiem obligacji zabezpieczonych poziomu 1, które dana instytucja kredytowa posiadałaby w momencie zamknięcia dowolnej transakcji finansowania zabezpieczonego, zabezpieczonej transakcji kredytowej lub transakcji zabezpieczającej swap, której termin zapadalności upływa w ciągu 30 dni kalendarzowych od dnia obliczenia, a instytucja kredytowa i kontrahent wymieniają aktywa płynne przynajmniej w przypadku jednej części transakcji;
skorygowana kwota aktywów poziomu 1 stanowiących obligacje zabezpieczone, równa wartości – po dokonaniu redukcji wartości – wszystkich obligacji zabezpieczonych poziomu 1, które dana instytucja kredytowa posiadałaby w momencie zamknięcia dowolnej transakcji finansowania zabezpieczonego, zabezpieczonej transakcji kredytowej lub transakcji zabezpieczającej swap, której termin zapadalności upływa w ciągu 30 dni kalendarzowych od dnia obliczenia, a instytucja kredytowa i kontrahent wymieniają aktywa płynne przynajmniej w przypadku jednej części transakcji;
skorygowana kwota aktywów poziomu 2 A, równa wartości – po dokonaniu redukcji wartości – wszystkich aktywów poziomu 2 A, które dana instytucja kredytowa posiadałaby w momencie zamknięcia dowolnej transakcji finansowania zabezpieczonego, zabezpieczonej transakcji kredytowej lub transakcji zabezpieczającej swap, której termin zapadalności upływa w ciągu 30 dni kalendarzowych od dnia obliczenia, a instytucja kredytowa i kontrahent wymieniają aktywa płynne przynajmniej w przypadku jednej części transakcji; oraz
skorygowana kwota aktywów poziomu 2B, równa wartości – po dokonaniu redukcji wartości – wszystkich aktywów poziomu 2B, które dana instytucja kredytowa posiadałaby w momencie zamknięcia dowolnej transakcji finansowania zabezpieczonego, zabezpieczonej transakcji kredytowej lub transakcji zabezpieczającej swap, której termin zapadalności upływa w ciągu 30 dni kalendarzowych od dnia obliczenia, a instytucja kredytowa i kontrahent wymieniają aktywa płynne przynajmniej w przypadku jednej części transakcji.
4. Obliczanie „kwoty nadwyżki aktywów płynnych”: kwota ta jest równa:
skorygowanej kwocie aktywów poziomu 1 stanowiących obligacje niezabezpieczone; powiększonej o
skorygowaną kwotę obligacji zabezpieczonych poziomu 1; powiększonej o
skorygowaną kwotę aktywów poziomu 2A; powiększonej o
skorygowaną kwotę aktywów poziomu 2B;
pomniejszonej o mniejszą z następujących kwot:
sumę kwot określonych w lit. a), b), c) i d);
100/30 pomnożone przez kwotę określoną w lit. a);
100/60 pomnożone przez sumę kwot określonych w lit. a) i b);
100/85 pomnożone przez sumę kwot określonych w lit. a), b) i c).
▼M1 —————
ZAŁĄCZNIK II
Wzór do obliczania wypływów płynności netto
NLO (Net liquidity outflow) |
= |
Wypływy płynności netto |
TO (Total outflows) |
= |
Wypływy razem |
TI (Total inflows) |
= |
Wpływy razem |
FEI (Fully exempted inflows) |
= |
Wpływy całkowicie wyłączone |
IHC (Inflows subject to higher cap of 90 % outflows) |
= |
Wpływy podlegające ograniczeniu na wyższym poziomie równym 90 % wypływów |
IC Inflows subject to cap of 75 % of outflows |
= |
Wpływy podlegające ograniczeniu wynoszącemu 75 % wypływów |
Wypływy płynności netto są równe wypływom razem pomniejszonym o redukcję wpływów całkowicie wyłączonych, pomniejszonym o redukcję wpływów podlegających ograniczeniu wynoszącemu 90 % i pomniejszonym o redukcję wpływów podlegających ograniczeniu wynoszącemu 75 %:
NLO = TO – MIN(FEI, TO) – MIN(IHC, 0,9*MAX(TO – FEI, 0)) – MIN(IC, 0,75*MAX(TO – FEI – IHC/0,9, 0))
( 1 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).
( 2 ) Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36.
( 3 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/2162 z dnia 27 listopada 2019 r. w sprawie emisji obligacji zabezpieczonych i nadzoru publicznego nad obligacjami zabezpieczonymi oraz zmieniająca dyrektywy 2009/65/WE i 2014/59/UE (Dz.U. L 328 z 18.12.2019, s. 29).
( 4 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 680/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r. ustanawiające wykonawcze standardy techniczne dotyczące sprawozdawczości nadzorczej instytucji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (Dz.U. L 191 z 28.6.2014, s. 1).
( 5 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/2402 z dnia 12 grudnia 2017 r. w sprawie ustanowienia ogólnych ram dla sekurytyzacji oraz utworzenia szczególnych ram dla prostych, przejrzystych i standardowych sekurytyzacji, a także zmieniające dyrektywy 2009/65/WE, 2009/138/WE i 2011/61/UE oraz rozporządzenia (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 347 z 28.12.2017, s. 35).
( 6 ) Dyrektywa 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiająca ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów (dyrektywa ramowa) (Dz.U. L 263 z 9.10.2007, s. 1).
( 7 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 167/2013 z dnia 5 lutego 2013 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów rolniczych i leśnych (Dz.U. L 60 z 2.3.2013, s. 1).
( 8 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 168/2013 z dnia 15 stycznia 2013 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów dwu- lub trzykołowych oraz czterokołowców (Dz.U. L 60 z 2.3.2013, s. 52).
( 9 ) Dyrektywa 94/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 1994 r. w sprawie systemów gwarancji depozytów (Dz.U. L 135 z 31.5.1994, s. 5).
( 10 ) Siódma dyrektywa Rady z dnia 13 czerwca 1983 r. wydana na podstawie art. 54 ust. 3 lit. g) Traktatu w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych (Dz.U. L 193 z 18.7.1983, s. 1).
( 11 ) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2017/208 z dnia 31 października 2016 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących dodatkowych wypływów płynności odpowiadających potrzebom w zakresie zabezpieczenia wynikającym z wpływu scenariusza niekorzystnych warunków rynkowych na operacje instytucji w ramach transakcji na instrumentach pochodnych (Dz.U. L 33 z 8.2.2017, s. 14).