02014R0809 — PL — 18.07.2022 — 010.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 809/2014 z dnia 17 lipca 2014 r. (Dz.U. L 227 z 31.7.2014, s. 69) |
zmienione przez:
sprostowane przez:
ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) NR 809/2014
z dnia 17 lipca 2014 r.
ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli, środków rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności
TYTUŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Zakres
Niniejsze rozporządzenie ustanawia zasady stosowania rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do:
powiadomień przesyłanych Komisji przez państwa członkowskie zgodnie z ich zobowiązaniami dotyczącymi ochrony interesów finansowych Unii;
kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu przeprowadzanych przez państwa członkowskie pod kątem przestrzegania kryteriów kwalifikowalności, zobowiązań i innych obowiązków;
minimalnego poziomu kontroli na miejscu oraz obowiązku zwiększania tego poziomu lub możliwości zmniejszania go;
sprawozdań z kontroli oraz przeprowadzonych weryfikacji i ich wyników;
organów odpowiedzialnych za przeprowadzanie kontroli zgodności, jak również zakresu takich kontroli;
szczególnych środków kontroli i metod określania poziomu tetrahydrokanabinolu w konopi;
ustanowienia i funkcjonowania systemu przeznaczonego do kontroli zatwierdzonych organizacji międzybranżowych do celów płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny;
przypadków, w których wnioski o przyznanie pomocy i wniosków o płatność lub wszelkie inne komunikaty, wnioski lub prośby mogą być korygowane i dostosowywane po ich złożeniu;
stosowania i obliczania częściowego lub całkowitego wycofania płatności;
odzyskiwania nienależnych płatności oraz kar, a także nienależnie przydzielonych uprawnień do płatności i stosowania odsetek;
stosowania i obliczania wysokości kar administracyjnych;
uznawania danej niezgodności za nieznaczną;
wniosków o przyznanie pomocy i wniosków o płatności oraz wniosków o uprawnienia do płatności, łącznie z ostatecznym terminem ich składania, wymogów dotyczących minimalnego zakresu informacji zawartych we wniosku, przepisów dotyczących wprowadzania poprawek do wniosków o przyznanie pomocy lub wycofywania wniosków, zwolnienia z wymogu składania wniosków o przyznanie pomocy oraz przepisów umożliwiających państwom członkowskim stosowanie uproszczonych procedur;
przeprowadzania kontroli mających na celu weryfikację przestrzegania obowiązków oraz poprawności i kompletności informacji podanych we wniosku o przyznanie pomocy lub wniosku o płatność, w tym przepisów dotyczących zakresu tolerancji pomiarów w przypadku kontroli na miejscu;
specyfikacji technicznych niezbędnych do jednolitego wdrażania tytułu V rozdział II rozporządzenia (UE) nr 1306/2013;
przekazywania gospodarstw;
wypłaty zaliczek;
przeprowadzania kontroli odnoszących się do obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności, w tym uwzględniania uczestnictwa rolnika w systemie doradztwa rolniczego i uczestnictwa rolnika w systemie certyfikacji;
obliczania i stosowania kar administracyjnych w odniesieniu do obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności, w tym w odniesieniu do beneficjentów stanowiących grupę osób.
Artykuł 2
Wymiana informacji na temat wniosków o przyznanie pomocy, wniosków o wsparcie, wniosków o płatność i innych deklaracji
Artykuł 3
Wycofanie wniosków o przyznanie pomocy, wniosków o wsparcie, wniosków o płatność i innych deklaracji
Jeżeli państwo członkowskie korzysta z możliwości przewidzianych w art. 21 ust. 3, wówczas może ono przewidzieć, iż zgłoszenie do skomputeryzowanej bazy danych zwierząt faktu, że zwierzę opuściło gospodarstwo, może zastępować pisemne wycofanie wniosku.
Artykuł 4
Korekty i poprawianie oczywistych błędów
Wnioski o przyznanie pomocy, wnioski o wsparcie, wnioski o płatność i dokumenty uzupełniające złożone przez beneficjenta mogą zostać skorygowane i poprawione w dowolnym czasie po ich złożeniu w przypadku stwierdzenia oczywistych błędów uznanych przez właściwy organ na podstawie ogólnej oceny danego przypadku, pod warunkiem że beneficjent działał w dobrej wierze.
Właściwy organ może uznać oczywiste błędy tylko w przypadku, gdy mogą one być bezpośrednio zidentyfikowane w wyniku sprawdzenia informacji zawartych w dokumentach, o których mowa w akapicie pierwszym.
Artykuł 5
Stosowanie zmniejszeń, odmów, wycofań i kar
Jeżeli niezgodność, względem której stosuje się kary zgodnie z tytułem IV rozdział II rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) nr 640/2014 ( 1 ), podlega także wycofaniom lub karom zgodnie z tytułem II rozdział III i IV lub zgodnie z tytułem III wymienionego rozporządzenia:
zmniejszenia, odmowy, wycofania i kary przewidziane w tytule II rozdział III i IV lub w tytule III rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 stosuje się w odniesieniu do systemów płatności bezpośrednich lub środków rozwoju obszarów wiejskich objętych zakresem systemu zintegrowanego;
kary przewidziane w tytule IV rozdział II rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 są stosowane do całkowitej kwoty płatności przyznawanych danemu beneficjentowi zgodnie z art. 92 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, które nie podlegają zmniejszeniom, odmowom, wycofaniom lub karom, o których mowa w lit. a).
Zmniejszenia, odmowy, wycofania i kary, o których mowa w akapicie pierwszym, stosuje się zgodnie z art. 6 niniejszego rozporządzenia bez uszczerbku dla dodatkowych kar nakładanych na podstawie innych przepisów prawodawstwa unijnego lub krajowego.
Artykuł 6
Kolejność stosowania zmniejszeń, odmów, wycofań i kar w odniesieniu do każdego systemu płatności bezpośrednich lub środków rozwoju obszarów wiejskich
Dla każdego systemu wymienionego w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 oraz dla każdego środka rozwoju obszarów wiejskich objętego zakresem systemu zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 akapit drugi pkt 6 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014, zmniejszenia, wycofania i kary oblicza się, w stosownych przypadkach, w następującej kolejności:
zmniejszenia i kary przewidziane w tytule II rozdział IV rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014, z wyjątkiem kar, o których mowa w art. 16 tego rozporządzenia, są stosowane w każdym przypadku niezgodności;
kwota wynikająca z zastosowania lit. a) służy jako podstawa obliczenia odmów przewidzianych w tytule III rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014;
kwota wynikająca z zastosowania lit. b) służy jako podstawa obliczenia wszelkich zmniejszeń stosowanych w przypadku wniosków złożonych po wyznaczonym terminie zgodnie z art. 13 i 14 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014;
kwota wynikająca z zastosowania lit. c) służy jako podstawa obliczenia wszelkich zmniejszeń stosowanych w przypadkach niezgłoszenia działek rolnych zgodnie z art. 16 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014;
kwota wynikająca z zastosowania lit. d) służy jako podstawa obliczenia wycofań przewidzianych w tytule III rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014;
kwota wynikająca z zastosowania lit. e) służy jako podstawa do stosowania:
liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 51 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 51 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 65 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
liniowego zmniejszenia przewidzianego w art. 65 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
liniowego zmniejszenia stosowanego w przypadku, gdy płatności dokonywane zgodnie z art. 41 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 przekraczają pułapy krajowe ustanowione zgodnie z art. 42 ust. 2 tego rozporządzenia.
Kwota wynikającą z zastosowania ust. 2 lit. f), służy jako podstawa do:
zastosowania zmniejszenia płatności przewidzianego w art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
zastosowania odsetka liniowego zmniejszenia ustanowionego zgodnie z art. 7 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
zastosowania współczynnika korygującego, o którym mowa w art. 8 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
Artykuł 7
Odzyskiwanie nienależnych płatności
Stosowana stopa odsetek obliczana jest zgodnie z przepisami prawa krajowego, jednak nie może być niższa niż stopa procentowa stosowana przy odzyskiwaniu kwot zgodnie z przepisami krajowymi.
Jednak w przypadku gdy błąd dotyczy elementów stanu faktycznego istotnych dla obliczania przedmiotowej płatności, akapit pierwszy stosuje się jedynie, jeśli decyzja o odzyskaniu nie została przekazana w terminie 12 miesięcy od dokonania płatności.
Artykuł 8
Przekazywanie gospodarstw
Na potrzeby niniejszego artykułu:
„przekazanie gospodarstwa” oznacza sprzedaż, dzierżawę lub jakikolwiek inny podobny rodzaj transakcji odnoszących się do przedmiotowych jednostek produkcyjnych;
„przekazujący” oznacza beneficjenta, którego gospodarstwo jest przekazywane innemu beneficjentowi;
„przejmujący” oznacza beneficjenta, któremu gospodarstwo jest przekazywane.
Pomoc lub płatność, o którą ubiega się przekazujący, przyznaje się przejmującemu w przypadku gdy:
w okresie, który ma być ustalony przez państwa członkowskie, przejmujący poinformuje właściwy organ o przekazaniu i zwróci się o wypłacenie pomocy lub wsparcia;
przejmujący przedstawi wszystkie dowody przekazania wymagane przez właściwy organ;
spełnione są wszystkie warunki przyznania pomocy lub wsparcia z tytułu przekazywanego gospodarstwa.
Po tym, jak przejmujący poinformuje właściwe władze i zwróci się o wypłacenie pomocy lub wsparcia zgodnie z ust. 3 lit. a):
wszystkie prawa i obowiązki przekazującego, wynikające ze stosunku prawnego między przekazującym a właściwym organem, powstałe na skutek złożenia wniosku o przyznanie pomocy, wniosku o wsparcie lub wniosku o płatność, przechodzą na przejmującego;
wszelkie działania niezbędne do przyznania pomocy lub wsparcia i wszystkie deklaracje złożone przez przekazującego przed przekazaniem przypisane zostają przejmującemu do celów stosowania odpowiednich przepisów unijnych;
przekazane gospodarstwo uważa się, w stosownych przypadkach, za odrębne gospodarstwo w danym roku składania wniosków.
W stosownych przypadkach, państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o przyznaniu pomocy lub wsparcia przekazującemu. W takim przypadku:
przejmującemu nie przyznaje się żadnej pomocy;
państwa członkowskie stosują odpowiednio wymogi określone w ust. 2, 3 i 4.
Artykuł 9
Powiadomienia
Każdego roku, do dnia 15 lipca, w odniesieniu do wszystkich systemów płatności bezpośrednich, środków rozwoju obszarów wiejskich, pomocy technicznej oraz systemów wsparcia w sektorze wina, o których mowa w art. 46 i 47 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, państwa członkowskie powiadamiają Komisję o danych kontrolnych i statystykach kontroli obejmujących poprzedni rok kalendarzowy, a w szczególności:
danych dotyczących poszczególnych beneficjentów w zakresie wniosków o przyznanie pomocy i wniosków o płatność, zgłoszonych obszarów i zwierząt, wyników kontroli administracyjnych, kontroli na miejscu i kontroli ex post;
w stosownych przypadkach, wynikach kontroli dotyczących zasady wzajemnej zgodności, w tym odpowiednich zmniejszeniach i wykluczeniach.
Takie powiadomienie przekazywane jest drogą elektroniczną z zachowaniem specyfikacji technicznych w zakresie przekazywania danych kontrolnych i statystyk kontroli udostępnionych im przez Komisję.
▼M10 —————
TYTUŁ II
ZINTEGROWANY SYSTEM ZARZĄDZANIA I KONTROLI
ROZDZIAŁ I
Przepisy ogólne
Artykuł 10
Zaliczki na poczet płatności bezpośrednich
Jeżeli państwo członkowskie wypłaca zaliczki na poczet płatności bezpośrednich zgodnie z art. 75 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, współczynnik korygujący dyscypliny finansowej, o którym mowa w art. 8 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, nie jest brany pod uwagę przy obliczaniu tych zaliczek.
Saldo płatności, która ma być przyznana na rzecz beneficjentów od dnia 1 grudnia, uwzględnia współczynnik korygujący dyscypliny finansowej mający zastosowanie do danego roku składania wniosków w odniesieniu do sumy płatności bezpośrednich związanych z tym rokiem.
ROZDZIAŁ II
Wnioski o przyznanie pomocy i wnioski o płatność
Artykuł 11
Uproszczenie procedur
Z zastrzeżeniem innych przepisów przewidzianych w rozporządzeniach (UE) nr 1305/2013, (UE) nr 1306/2013 i (UE) nr 1307/2013, rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 lub niniejszego rozporządzenia – państwa członkowskie mogą zezwolić lub wymagać, aby wszelka komunikacja w ramach niniejszego rozporządzenia, zarówno od beneficjenta do organów, jak i odwrotnie, odbywała się w formie elektronicznej, pod warunkiem że nie prowadzi to do jakiejkolwiek dyskryminacji między beneficjentami oraz że zostaną podjęte stosowne środki, aby zapewnić w szczególności, że:
beneficjent jest jednoznacznie zidentyfikowany;
beneficjent spełnia wszystkie wymagania w ramach danego systemu płatności bezpośrednich lub środka rozwoju obszarów wiejskich;
przekazywane dane są wiarygodne dla właściwego zarządzania danym systemem płatności bezpośrednich lub środkiem rozwoju obszarów wiejskich; w przypadku korzystania z danych zawartych w skomputeryzowanej bazie danych zwierząt zdefiniowanej w art. 2 ust. 1 akapit drugi pkt 9 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 – taka baza danych zapewnia poziom gwarancji i wdrożenia niezbędny do właściwego zarządzania danym systemem płatności bezpośrednich lub środkiem rozwoju obszarów wiejskich;
jeśli dokumenty uzupełniające nie mogą być przekazane w formie elektronicznej, to właściwe organy muszą je otrzymać w takich samych terminach jak w przypadku przekazywania drogą nieelektroniczną.
Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o przeprowadzeniu takich kontroli wstępnych na poziomie regionalnym, pod warunkiem że system z wykorzystaniem formularza geoprzestrzennego wniosku o przyznanie pomocy jest ustanowiony na poziomie regionalnym.
Artykuły 2, 3, 4, 9, 11, 13, 15, 16, 17 ust. 1 i ust. 3–9 oraz art. 21, 24, 25, 27, 28, 29, 35, 38, 39, 40, 42, 43 i 45 niniejszego rozporządzenia oraz art. 4, 12 i 13 rozporządzenia (UE) nr 640/2014 stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian odnośnie do szczególnych wymogów ustanowionych w odniesieniu do wniosków kolektywnych.
W odniesieniu do kolektywów państwa członkowskie do programu rozwoju obszarów wiejskich włączają opis uzgodnień administracyjnych.
Artykuł 12
Przepisy ogólne dotyczące pojedynczego wniosku oraz składania wniosków o wsparcie w ramach środków rozwoju obszarów wiejskich
Artykuł 13
Ostateczny termin składania pojedynczego wniosku, wniosków o przyznanie pomocy lub wniosków o płatność
Przy ustalaniu tych ostatecznych terminów państwa członkowskie uwzględniają okres potrzebny do udostępnienia istotnych danych w celu właściwego administracyjnego i finansowego zarządzania pomocą lub wsparciem oraz zapewniają możliwość ustalenia terminów rzeczywistych kontroli.
Artykuł 14
Treść pojedynczego wniosku lub wniosku o płatność
Pojedynczy wniosek lub wniosek o płatność zawiera wszystkie informacje niezbędne do ustalenia kwalifikowalności do pomocy lub wsparcia, w szczególności:
tożsamość beneficjenta;
szczegóły dotyczące przedmiotowych systemów płatności bezpośrednich lub środków rozwoju obszarów wiejskich;
identyfikację uprawnień do płatności zgodnie z systemem identyfikacji i rejestracji przewidzianym w art. 7 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 do celów systemu płatności podstawowej;
szczegóły pozwalające na jednoznaczną identyfikację wszystkich działek rolnych w gospodarstwie, ich powierzchnię wyrażoną w hektarach z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, ich położenie i, jeśli to konieczne, dalsze specyfikacje dotyczące ich użytkowania;
w stosownych przypadkach, szczegółowe dane umożliwiające jednoznaczną identyfikację gruntów nierolniczych, w odniesieniu do których składany jest wniosek o wsparcie w ramach środków rozwoju obszarów wiejskich;
w razie potrzeby, wszelkie dokumenty uzupełniające potrzebne do wykazania kwalifikowalności do przedmiotowego systemu lub środka;
oświadczenie beneficjenta, że jest świadomy warunków przedmiotowych systemów płatności bezpośrednich lub środków rozwoju obszarów wiejskich;
w stosownych przypadkach, wskazanie przez beneficjenta, że jest objęty wykazem nierolniczych przedsiębiorstw lub rodzajów działalności, o których mowa w art. 9 ust. 2 akapit pierwszy i drugi rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.
▼M8 —————
Artykuł 14a
Wnioski kolektywne
Wniosek kolektywny zawiera wszystkie informacje niezbędne do ustalenia kwalifikowalności wsparcia, z wyjątkiem informacji w odniesieniu do zobowiązań objętych działaniami rolno-środowiskowo-klimatycznymi, o których mowa w art. 28 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013. Wniosek kolektywny zawiera w szczególności:
tożsamość kolektywu;
niepowtarzalną identyfikację każdego uczestniczącego członka kolektywu;
odniesienie do wniosku o wsparcie złożonego przez kolektyw;
szczegóły dotyczące odnośnych działań rolno-środowiskowo-klimatycznych;
szczegóły pozwalające na jednoznaczną identyfikację wszystkich działek rolnych w gospodarstwie, ich powierzchnię wyrażoną w hektarach z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku, ich położenie i, jeśli to konieczne, dalsze specyfikacje dotyczące ich użytkowania;
w stosownych przypadkach, szczegółowe dane umożliwiające jednoznaczną identyfikację gruntów nierolniczych, w odniesieniu do których składany jest wniosek o wsparcie w ramach środków rozwoju obszarów wiejskich;
w stosownych przypadkach, wszelkie dokumenty uzupełniające potrzebne do wykazania kwalifikowalności do przedmiotowego środka;
oświadczenie kolektywu stwierdzające, że uczestniczący członkowie są świadomi warunków odnoszących się do przedmiotowych środków rozwoju obszarów wiejskich i skutków finansowych w przypadku niezgodności.
Jeżeli wniosek o wsparcie złożony przez kolektyw zawiera informacje, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b), d) i h), informacja ta może zostać zastąpiona odesłaniem do tego wniosku o wsparcie.
Jeżeli dane dotyczące zobowiązań objętych działaniami rolno-środowiskowo-klimatycznymi zawarte są we wniosku kolektywnym zgodnie z ust. 4, zobowiązania nie muszą być zgłaszane zgodnie z niniejszym ustępem akapit pierwszy, chyba że zmiana dotyczy rodzaju, harmonogramu lub lokalizacji zobowiązania.
Artykuł 15
Zmiany w pojedynczym wniosku lub wniosku o płatność
Po ostatecznym terminie złożenia pojedynczego wniosku lub wniosku o płatność poszczególne działki rolne lub indywidualne uprawnienia do płatności mogą być dodane lub dostosowane w pojedynczym wniosku lub wniosku o płatność, pod warunkiem że wymogi wynikające z przedmiotowych systemów płatności bezpośrednich i środków rozwoju obszarów wiejskich są przestrzegane.
Zmian dotyczących użytkowania systemu płatności bezpośrednich lub środków rozwoju obszarów wiejskich odnośnie do poszczególnych działek rolnych lub odnośnie do uprawnień do płatności zadeklarowanych w pojedynczym wniosku można dokonać na tych samych warunkach.
Jeśli zmiany, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim, mają związek z jakimikolwiek dokumentami uzupełniającymi lub umowami, które należy przedłożyć, takie dokumenty lub umowy można również odpowiednio zmieniać.
►M10 Zmiany dokonane zgodnie z ust. 1 są zgłaszane właściwym organom przed upływem ostatecznego terminu wyznaczonego przez państwo członkowskie. ◄
►M10 ————— ◄ ►C1 Termin ten nie może jednak przypadać wcześniej niż 15 dni kalendarzowych po ostatecznym terminie na złożenie pojedynczego wniosku lub wniosku o płatność, który to termin ustanowiono zgodnie z art. 13 ust. 1. ◄
Na zasadzie odstępstwa od akapitów pierwszego i drugiego, w należycie uzasadnionych okolicznościach, państwa członkowskie mogą zezwolić beneficjentowi na zmianę w późniejszym terminie pojedynczego wniosku lub wniosku o płatność w odniesieniu do wykorzystania działek rolnych zgłoszonych do celów płatności z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska zgodnie z tytułem III rozdział 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 lub płatności z tytułu obszarów Natura 2000 i płatności związanych z ramową dyrektywą wodną zgodnie z art. 30 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, pod warunkiem że nie stawia to beneficjenta w bardziej korzystnej sytuacji pod względem wypełnienia obowiązków wynikających z wniosku pierwotnego. W takim przypadku państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o ostatecznym terminie zgłaszania takich zmian właściwemu organowi.
Zgłoszenia takie sporządza się na piśmie lub za pośrednictwem formularza geoprzestrzennego wniosku o przyznanie pomocy.
Zmiany dokonane w następstwie kontroli wstępnych zgodnie z ust. 1a zgłasza się właściwemu organowi najpóźniej dziewięć dni kalendarzowych po ostatecznym terminie przekazania beneficjentowi wyników kontroli wstępnych, o którym mowa w art. 11 ust. 4.
Zgłoszenia takie sporządza się na piśmie lub za pośrednictwem formularza geoprzestrzennego wniosku o przyznanie pomocy.
Zmiany w następstwie przekazania tymczasowych wyników na poziomie działki zgodnie z art. 40a ust. 1 lit. d), zgłoszone zgodnie z ust. 1b, są zgłaszane właściwemu organowi w terminie ustalonym przez ten właściwy organ na poziomie systemu pomocy lub środka wsparcia lub rodzaju operacji. Termin ten wynosi co najmniej 15 dni kalendarzowych przed terminem wypłaty pierwszej raty lub zaliczek zgodnie z art. 75 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.
Zgłoszenia takie sporządza się na piśmie lub za pośrednictwem formularza geoprzestrzennego wniosku o przyznanie pomocy.
Jeśli właściwy organ poinformował już beneficjenta o jakimkolwiek przypadku niezgodności w pojedynczym wniosku lub wniosku o płatność lub jeśli powiadomił go o zamiarze przeprowadzenia kontroli na miejscu lub jeśli ta kontrola na miejscu ujawni niezgodności, zmiany zgodnie z ust. 1 nie są dozwolone odnośnie do działek rolnych, których dotyczy taka niezgodność.
Do celów akapitu pierwszego obowiązku określonego w art. 40a ust. 1 lit. d) nie uznaje się za powiadomienie beneficjenta o zamiarze przeprowadzenia przez właściwy organ kontroli na miejscu.
Artykuł 16
Poprawki do z góry ustalonych formularzy
Przy składaniu formularza pojedynczego wniosku, wniosku o pomoc lub wniosku o płatność beneficjent wprowadza poprawki w z góry ustalonym formularzu, o którym mowa w art. 72 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, jeśli nastąpiły jakiekolwiek zmiany, szczególnie odnośnie do przeniesień uprawnień do płatności zgodnie z art. 34 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, lub jeśli jakakolwiek informacja podana w z góry ustalonym formularzu jest błędna.
Artykuł 17
Szczególne wymogi odnoszące się do wniosków o przyznanie pomocy w ramach systemów pomocy obszarowej oraz wniosków o płatność w ramach środków wsparcia obszarowego
Ust. 1 stosuje się w następujący sposób:
od roku składania wniosków 2016 – do liczby beneficjentów odpowiadającej liczbie niezbędnej do objęcia co najmniej 25 % całkowitego obszaru zatwierdzonego do celów systemu płatności podstawowej lub systemu jednolitej płatności obszarowej w poprzednim roku;
od roku składania wniosków 2017 – do liczby beneficjentów odpowiadającej liczbie niezbędnej do objęcia co najmniej 75 % całkowitego obszaru zatwierdzonego do celów systemu płatności podstawowej lub systemu jednolitej płatności obszarowej w poprzednim roku;
od roku składania wniosków 2018 – do wszystkich beneficjentów.
Jeżeli beneficjent nie jest w stanie złożyć wniosku o przyznanie pomocy lub wniosku o płatność z wykorzystaniem formularza geoprzestrzennego wniosku o przyznanie pomocy, właściwy organ zapewnia beneficjentowi:
albo niezbędną pomoc techniczną;
albo z góry ustalone formularze i odpowiednie materiały graficzne w formie papierowej. W tym przypadku właściwy organ przenosi informacje otrzymane od beneficjenta do formularza geoprzestrzennego wniosku o przyznanie pomocy.
Materiały graficzne dostarczone beneficjentowi zgodnie z art. 72 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 wskazują granice oraz unikalną identyfikację działek referencyjnych, o których mowa w art. 5 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014, oraz granice działek rolnych zatwierdzonych w roku poprzednim, aby umożliwić beneficjentowi prawidłowe wskazanie wielkości i położenia każdej działki rolnej. Od roku składania wniosków 2016 materiały te wskazują również rodzaj, wielkość i lokalizację obszarów proekologicznych zatwierdzonych w roku poprzednim.
W tym celu beneficjent może potwierdzić informacje przekazane za pomocą z góry ustalonego formularza. Jeżeli jednak informacje dotyczące powierzchni, lokalizacji lub granicy działki rolnej lub, w stosownych przypadkach, wielkości i lokalizacji obszarów proekologicznych nie są poprawne lub są niekompletne, beneficjent poprawia z góry ustalony formularz lub wprowadza w nim zmiany.
Na podstawie poprawek lub uzupełnień wprowadzonych przez beneficjentów do z góry ustalonego formularza, właściwy organ dokonuje oceny, czy niezbędna jest aktualizacja odpowiedniej działki referencyjnej, uwzględniając art. 5 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014.
Jeżeli beneficjent stosuje praktyki równoważne za pośrednictwem krajowych lub regionalnych systemów certyfikacji środowiskowej zgodnie z art. 43 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, ust. 4 i 5 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio w odniesieniu do z góry ustalonego formularza i deklaracji beneficjenta.
Do celów wdrożenia na poziomie regionalnym lub wspólnych realizacji zgodnie z art. 46 ust. 5 i 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 i w odniesieniu do części zobowiązań dotyczących obszaru proekologicznego, które beneficjenci muszą spełnić indywidualnie, beneficjenci uczestniczący we wdrożeniu na poziomie regionalnym lub wspólnych realizacji jednoznacznie identyfikują i deklarują – w odniesieniu do każdej działki rolnej – rodzaj, wielkość i lokalizację obszaru proekologicznego zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu. We wniosku o przyznanie pomocy lub wniosku o płatność beneficjenci wpisują odniesienie do deklaracji o wdrożeniu na poziomie regionalnym lub o wspólnej realizacji, o której to deklaracji mowa w art. 18 niniejszego rozporządzenia.
W przypadku obszarów wykorzystywanych do produkcji konopi zgodnie z art. 32 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 pojedynczy wniosek zawiera:
wszelkie informacje wymagane do identyfikacji działek obsianych konopiami ze wskazaniem zastosowanych odmian nasion;
wskazanie ilości wykorzystanych nasion (kg na hektar);
oficjalne etykiety stosowane na opakowaniach materiału siewnego zgodnie z dyrektywą Rady 2002/57/WE ( 5 ), w szczególności z jej art. 12, lub jakikolwiek inny dokument uznany przez dane państwo członkowskie za równoważny; lub, w przypadku odmian dla zachowania bioróżnorodności kwalifikowanych zgodnie z dyrektywą Komisji 2008/62/WE ( 6 ), etykiety dostawcy lub nadruk albo stempel stosowany na opakowaniach materiału siewnego odmian dla zachowania bioróżnorodności, o których mowa w art. 18 powyższej dyrektywy.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego lit. c), jeśli siew przypada po ostatecznym terminie złożenia pojedynczego wniosku, etykiety należy dostarczyć najpóźniej do dnia 30 czerwca. Jednak w przypadku konopi uprawianych jako międzyplon etykiety należy dostarczyć w terminie ustalonym przez państwo członkowskie, ale nie później niż do dnia 1 września. Jeśli etykiety należy dostarczyć także innym organom krajowym, to państwa członkowskie mogą ustalić, że po ich dostarczeniu zgodnie z wymienioną literą etykiety zwraca się beneficjentowi. Zwrócone etykiety oznacza się jako wykorzystane przy składaniu wniosku.
W przypadku płatności specyficznej w odniesieniu do bawełny, przewidzianej w tytule IV rozdział 2 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, pojedynczy wniosek zawiera:
nazwę odmiany wykorzystanych nasion bawełny;
w stosownych przypadkach, nazwę i adres zatwierdzonej organizacji międzybranżowej, której członkiem jest beneficjent.
Artykuł 18
Deklaracja o wdrożeniu na poziomie regionalnym lub o wspólnej realizacji
Dla każdego wdrożenia na poziomie regionalnym lub wspólnej realizacji zgodnie z art. 46 ust. 5 lub 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 należy przedłożyć deklarację o wdrożeniu na poziomie regionalnym lub o wspólnej realizacji, uzupełniającą wniosek o przyznanie pomocy lub wniosek o płatność każdego z uczestniczących beneficjentów.
Deklaracja zawiera wszelkie niezbędne informacje uzupełniające pozwalające na sprawdzenie zgodności z obowiązkami w zakresie wdrożenia na poziomie regionalnym lub wspólnej realizacji zgodnie z art. 46 ust. 5 lub 6 tego rozporządzenia, w szczególności:
niepowtarzalną identyfikację każdego uczestniczącego beneficjenta;
minimalny odsetek, który każdy z uczestniczących beneficjentów ma spełniać indywidualnie, o którym to odsetku mowa w art. 46 ust. 6 akapit drugi tego rozporządzenia;
całkowitą powierzchnię sąsiednich struktur przyległych obszarów proekologicznych, o których mowa w art. 46 ust. 5 tego rozporządzenia, lub wspólnych obszarów proekologicznych, o których mowa w art. 46 ust. 6 tego rozporządzenia, w odniesieniu do których obowiązki są spełniane wspólnie;
z góry ustalone materiały graficzne wskazujące granice oraz unikalną identyfikację działek referencyjnych, które mają być wykorzystane do jednoznacznego określenia sąsiednich struktur przyległych obszarów proekologicznych lub wspólnych obszarów proekologicznych i do wskazania ich granic.
W przypadku wdrożenia na poziomie regionalnym, jeżeli szczegółowy plan, o którym mowa w art. 46 ust. 6 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014, zawiera wszystkie informacje wymienione w akapicie drugim niniejszego artykułu, deklarację, o której mowa w akapicie pierwszym, można zastąpić przez odniesienie do planu.
W przypadku wspólnej realizacji deklarację, o której mowa w akapicie pierwszym, uzupełnia się pisemną umową przewidzianą w art. 47 ust. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014.
Artykuł 19
Wnioski dotyczące uczestnictwa w systemie dla małych gospodarstw i wycofania się z niego
Państwa członkowskie mogą postanowić, że wniosek, o którym mowa w akapicie pierwszym, należy przedłożyć razem z pojedynczym wnioskiem lub w ramach pojedynczego wniosku.
Z góry ustalone formularze, które należy stosować w procedurze składania wniosków, o której mowa w ust. 2, są sporządzane na podstawie informacji przekazanych w pojedynczym wniosku złożonym w odniesieniu do roku 2015 i zawierają w szczególności:
wszelkie dodatkowe informacje niezbędne do ustalenia zgodności z art. 64 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 oraz, w stosownych przypadkach, wszelkie dodatkowe informacje niezbędne do potwierdzenia, że beneficjent wciąż spełnia przepisy art. 9 tego rozporządzenia;
oświadczenie beneficjenta, iż jest on świadomy szczególnych warunków odnoszących się do systemu dla małych gospodarstw, o których to warunkach mowa w art. 64 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.
Jeżeli państwa członkowskie zdecydują się na metodę płatności określoną w art. 63 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, bez stosowania jego akapitu trzeciego, z góry ustalone formularze dostarcza się – na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego niniejszego ustępu – zgodnie z sekcją 1 niniejszego rozdziału.
Artykuł 20
Przepisy szczegółowe odnoszące się do wniosków o przyznanie pomocy
Jeżeli beneficjent, który nie składa wniosku o pomoc w ramach jakiegokolwiek systemu pomocy obszarowej, ale ubiega się o pomoc w ramach innego systemu wymienionego w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 lub systemów wsparcia w sektorze wina zgodnie z art. 46 i 47 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, posiada do swojej dyspozycji użytki rolne, to w swoim wniosku o przyznanie pomocy zgłasza on te użytki zgodnie z art. 17 niniejszego rozporządzenia.
Beneficjent, który podlega wyłącznie obowiązkom w zakresie zasady wzajemnej zgodności zgodnie z art. 46 i 47 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w swoim formularzu wniosku o przyznanie pomocy zgłasza użytki, które posiada do swojej dyspozycji, w odniesieniu do każdego roku kalendarzowego, w którym obowiązki te mają zastosowanie.
Państwa członkowskie mogą jednak zwolnić beneficjentów z obowiązków przewidzianych w akapicie pierwszym i drugim, w przypadku gdy odnośne informacje są przekazywane właściwym organom w ramach innych systemów zarządzania i kontroli gwarantujących kompatybilność z systemem zintegrowanym zgodnie z art. 61 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.
Artykuł 21
Wymagania w odniesieniu do wniosków o przyznanie pomocy związanej z produkcją zwierząt gospodarskich i do wniosków o płatność w ramach środków wsparcia związanych z produkcją zwierzęcą
Wniosek o przyznanie pomocy związanej z produkcją zwierząt gospodarskich zdefiniowany w art. 2 ust. 1 akapit drugi pkt 15 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 lub wniosek o płatność w ramach środków wsparcia związanych z produkcją zwierzęcą zdefiniowanych w art. 2 ust. 1 akapit drugi pkt 14 tego rozporządzenia zawiera wszystkie informacje niezbędne do ustalenia kwalifikowalności do pomocy lub wsparcia, a w szczególności:
tożsamość beneficjenta;
odniesienie do pojedynczego wniosku, jeśli został on wcześniej złożony;
liczbę zwierząt każdego typu, odnośnie do których złożono wniosek o przyznanie pomocy związanej z produkcją zwierząt gospodarskich lub wniosek o płatność, oraz w przypadku bydła – kody identyfikacyjne zwierząt;
w stosownych przypadkach, zobowiązanie beneficjenta do utrzymywania zwierząt, o których mowa w lit. c), w gospodarstwie w okresie ustalonym przez państwo członkowskie, oraz informacje o miejscu lub miejscach, gdzie zwierzęta będą utrzymywane w danym okresie;
w stosownych przypadkach, wszelkie dokumenty uzupełniające potrzebne do wykazania kwalifikowalności do przedmiotowego systemu lub środka;
oświadczenie beneficjenta, że jest świadomy warunków dotyczących przedmiotowej pomocy lub wsparcia.
Takie procedury, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą składać się z systemu, zgodnie z którym beneficjent może ubiegać się o przyznanie pomocy lub wsparcia odnośnie do wszystkich zwierząt, które w dniu lub w okresie ustalonym przez państwo członkowskie kwalifikują się do otrzymania pomocy lub wsparcia na podstawie danych zawartych w skomputeryzowanej bazie danych zwierząt.
W takim przypadku państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby zagwarantować, że:
zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie do przedmiotowego systemu pomocy lub środka wsparcia, data lub okres, o których mowa w akapicie drugim, są jasno określone i znane beneficjentom;
beneficjent jest świadomy, że wszystkie potencjalnie kwalifikujące się zwierzęta, które okażą się być nieprawidłowo zidentyfikowane lub zarejestrowane w systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt, są uznawane za zwierzęta niezatwierdzone na podstawie art. 31 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014, chyba że są one objęte przepisami szczegółowymi określonymi w art. 30 ust. 4 tego rozporządzenia.
Procedury, o których mowa w akapicie pierwszym, mogą składać się z systemu, zgodnie z którym beneficjent ubiega się o wsparcie odnośnie do wszystkich zwierząt, które w dniu lub w okresie ustalonym przez państwo członkowskie kwalifikują się do otrzymania wsparcia na podstawie danych zawartych w świadectwie uboju lub innych dokumentach potwierdzających.
W takim przypadku państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zagwarantowania, że zgodnie z przepisami mającymi zastosowanie do danego środka wsparcia, data lub okres, o których mowa w akapicie drugim, są jasno określone i znane beneficjentom.
Artykuł 22
Przydział lub zwiększenie wartości uprawnień do płatności
Estonia, Łotwa, Litwa, Finlandia i Szwecja mogą jednak ustalić inne terminy składania wniosków, nie późniejsze jednak niż dzień 15 czerwca danego roku kalendarzowego.
Artykuł 23
Odzyskiwanie nienależnych uprawnień do płatności
W przypadku gdy błąd, o którym mowa w akapicie pierwszym, popełnił właściwy organ lub inny organ oraz gdy błąd nie mógł zostać wykryty przez beneficjenta w zwykłych okolicznościach, wartość pozostałych uprawnień do płatności przydzielonych temu beneficjentowi jest odpowiednio dostosowywana.
W przypadkach gdy beneficjent, któremu przydzielono zbyt dużą liczbę uprawnień do płatności, w międzyczasie przeniósł uprawnienia do płatności na innych beneficjentów, osoby przejmujące uprawnienia do płatności są związane obowiązkiem przewidzianym w akapicie pierwszym proporcjonalnie do liczby uprawnień do płatności, które zostały im przekazane, jeśli beneficjent, któremu początkowo zostały one przydzielone, nie ma do swojej dyspozycji wystarczającej liczby uprawnień do płatności, by pokryć liczbę nienależnych uprawnień do płatności.
Dostosowania tego dokonuje się również względem uprawnień do płatności, które w międzyczasie zostały przeniesione na innych beneficjentów.
Wartość zmniejszeń przekazywana jest do rezerwy krajowej lub rezerw regionalnych, o których mowa w art. 30 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.
Nienależne kwoty wypłacone w odniesieniu do lat składania wniosków poprzedzających dostosowania są odzyskiwane zgodnie z art. 7 niniejszego rozporządzenia. Określając takie nienależne kwoty, uwzględnia się wpływ dostosowań przewidzianych w niniejszym artykule na liczbę oraz, w stosownych przypadkach, na wartość uprawnień do płatności dla wszystkich odnośnych lat.
TYTUŁ III
KONTROLE
ROZDZIAŁ I
Przepisy wspólne
Artykuł 24
Zasady ogólne
Kontrole administracyjne i kontrole na miejscu przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są przeprowadzane w sposób zapewniający skuteczną weryfikację:
poprawności i kompletności informacji podanych we wniosku o przyznanie pomocy, wniosku o wsparcie, wniosku o płatność lub innej deklaracji;
zgodności ze wszystkimi kryteriami kwalifikowalności, zobowiązaniami i innymi obowiązkami w odniesieniu do przedmiotowego systemu pomocy lub środka wsparcia, warunków, na których przyznaje się pomoc lub wsparcie lub zwolnień z obowiązków;
przestrzegania wymogów i norm odnoszących się do zasady wzajemnej zgodności.
Artykuł 25
Zapowiadanie kontroli na miejscu
Kontrole na miejscu mogą zostać zapowiedziane, pod warunkiem że nie koliduje to z ich celem lub skutecznością. Zapowiedzenie kontroli następuje z wyprzedzeniem ściśle ograniczonym do niezbędnego minimum i nie przekracza 14 dni.
Jednakże w przypadku kontroli na miejscu odnoszących się do wniosków o przyznanie pomocy z związanej z produkcją zwierząt gospodarskich lub wniosków o płatność w ramach środków wsparcia związanych z produkcją zwierzęcą lub zobowiązań zgłoszonych zgodnie z art. 14a ust. 5, zapowiedzenie nie przekracza 48 godzin, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków. Ponadto jeżeli ustawodawstwo stosowane do aktów i norm dotyczących zasady wzajemnej zgodności wymaga, aby kontrole na miejscu miały niezapowiedziany charakter, wymienione zasady mają również zastosowanie w przypadku kontroli na miejscu przeprowadzanych pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności.
Artykuł 26
Termin kontroli na miejscu
Kontrole na miejscu dotyczące zobowiązań zgłoszonych zgodnie z art. 14a ust. 5 są przeprowadzane w terminach gwarantujących skuteczną weryfikację zgłoszonego zobowiązania.
Czas trwania kontroli na miejscu jest ściśle ograniczony do niezbędnego minimum.
Jeżeli wymagane są wizyty odnoszące się do gruntów ugorowanych, miedzy śródpolnych, stref buforowych, pasów kwalifikujących się hektarów wzdłuż obrzeży lasu, obszarów z międzyplonami lub pokrywą zieloną zgłoszonych jako obszar proekologiczny, liczba tych dodatkowych wizyt w 50 % przypadków dotyczy tego samego beneficjenta wybranego w oparciu o ryzyko, a w pozostałych 50 % przypadków – innych dodatkowo wybranych beneficjentów. Innych dodatkowych beneficjentów wybiera się losowo spośród wszystkich beneficjentów posiadających grunty ugorowane, miedze śródpolne, strefy buforowe, pasy kwalifikujących się hektarów wzdłuż obrzeży lasu, obszary z międzyplonami lub pokrywą zieloną zgłoszone jako obszar proekologiczny, a takie wizyty mogą być ograniczone do obszarów zgłoszonych jako grunty ugorowane, miedze śródpolne, strefy buforowe, pasy kwalifikujących się hektarów wzdłuż obrzeży lasu, obszary z międzyplonami lub pokrywą zieloną.
W przypadku gdy wymagane są dodatkowe wizyty, do każdej dodatkowej wizyty stosuje się art. 25.
Artykuł 27
Wzajemne powiadomienia o wynikach kontroli
W stosownych przypadkach, w kontrolach administracyjnych i kontrolach na miejscu pod kątem kwalifikowalności uwzględnia się podejrzane przypadki niezgodności zgłoszone przez inne służby, jednostki lub organizacje.
Państwa członkowskie zapewniają, aby wszystkie odpowiednie ustalenia poczynione w ramach kontroli zgodności z kryteriami kwalifikowalności, zobowiązaniami i innymi obowiązkami dotyczącymi systemów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, wymogami i normami mającymi znaczenie dla zasady wzajemnej zgodności lub wsparcia w ramach środków rozwoju obszarów wiejskich objętych zakresem systemu zintegrowanego były przekazywane do właściwego organu odpowiedzialnego za przyznanie odpowiedniej płatności. Państwa członkowskie zapewniają również, aby publiczne lub prywatne organy certyfikujące, o których mowa w art. 38 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014, powiadamiały właściwy organ odpowiedzialny za przyznawanie płatności z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska o jakichkolwiek ustaleniach istotnych dla prawidłowego przyznawania takiej płatności na rzecz beneficjentów, którzy zdecydowali się na spełnianie zobowiązań w ramach równoważności przez certyfikację.
Jeżeli kontrole administracyjne lub kontrole na miejscu w odniesieniu do środków rozwoju obszarów wiejskich objętych zakresem systemu zintegrowanego obejmują praktyki równoważne, o których mowa w art. 43 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, wyniki takich kontroli są przekazywane do celów dalszych działań w zakresie przyznawania płatności z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska.
ROZDZIAŁ II
Kontrole administracyjne w ramach systemu zintegrowanego
Artykuł 28
Kontrole administracyjne
Kontrole administracyjne, o których mowa w art. 74 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, łącznie z kontrolami krzyżowymi, pozwalają na wykrycie niezgodności, a w szczególności na ich automatyczne wykrycie za pomocą narzędzi informatycznych. Kontrole te obejmują wszystkie elementy, których kontrola jest możliwa i stosowna za pomocą kontroli administracyjnych. Kontrole te gwarantują, że:
spełnione są kryteria kwalifikowalności, zobowiązania i inne obowiązki w odniesieniu do systemu pomocy lub środka wsparcia;
występuje brak podwójnego finansowania z innych systemów unijnych;
wniosek o przyznanie pomocy lub wniosek o płatność jest kompletny i został złożony w odpowiednim terminie oraz, w stosownych przypadkach, złożone zostały dokumenty uzupełniające i świadczą o kwalifikowalności;
w stosownych przypadkach, istnieje zgodność ze zobowiązaniami długoterminowymi.
Artykuł 29
Kontrole krzyżowe
W stosownych przypadkach, kontrole administracyjne obejmują kontrole krzyżowe:
odpowiednio – zgłoszonych uprawnień do płatności i zgłoszonych działek rolnych w celu uniknięcia wielokrotnego przyznawania tej samej pomocy lub tego samego wsparcia w odniesieniu do tego samego roku kalendarzowego lub roku składania wniosków oraz w celu zapobiegania przypadkom jakiejkolwiek kumulacji pomocy przyznawanej w ramach systemów pomocy obszarowej wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 i w załączniku VI do rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 ( 7 ) oraz środków wsparcia obszarowego zdefiniowanych w art. 2 akapit drugi pkt 21 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014;
uprawnień do płatności w celu sprawdzenia ich istnienia i kwalifikowalności do pomocy;
zgodności między działkami rolnymi zgłoszonymi w pojedynczym wniosku lub wniosku o płatność a informacjami zawartymi w systemie identyfikacji działek rolnych w odniesieniu do działki referencyjnej zgodnie z art. 5 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014, w celu sprawdzenia kwalifikowalności określonych obszarów do systemu płatności bezpośrednich lub środków rozwoju obszarów wiejskich;
zgodności między uprawnieniami do płatności a zatwierdzonym obszarem w celu sprawdzenia, czy danym uprawnieniom odpowiada co najmniej równa liczba kwalifikujących się hektarów, zdefiniowanych w art. 32 ust. 2–6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
za pośrednictwem skomputeryzowanej bazy danych zwierząt w celu sprawdzenia kwalifikowalności do pomocy lub wsparcia oraz w celu zapobiegania nienależnemu wielokrotnemu przyznawaniu tej samej pomocy lub tego samego wsparcia odnośnie do tego samego roku kalendarzowego lub roku składania wniosków;
zgodności między oświadczeniami beneficjenta zawartymi w pojedynczym wniosku dotyczącymi członkostwa w zatwierdzonej organizacji międzybranżowej, informacjami zgodnie z art. 17 ust. 8 lit. b) niniejszego rozporządzenia a informacjami przekazanymi przez zainteresowane zatwierdzone organizacje międzybranżowe – w celu sprawdzenia kwalifikowalności do zwiększenia pomocy, o którym mowa w art. 60 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
w celu sprawdzenia zgodności z kryteriami zatwierdzania organizacji międzybranżowych oraz wykazu ich członków co najmniej raz na 5 lat.
Do celów akapitu pierwszego lit. c), w przypadku gdy system zintegrowany przewiduje formularze geoprzestrzennego wniosku o przyznanie pomocy, kontrole krzyżowe są przeprowadzane na podstawie przecięcia przestrzennego zdigitalizowanej powierzchni deklarowanej z danymi w systemie identyfikacji działek rolnych. Ponadto kontrole krzyżowe przeprowadza się w celu zapobiegania podwójnemu ubieganiu się o pomoc dla tego samego obszaru.
Dane z wniosków uznanych za niedopuszczalne lub dotyczące wnioskodawców uznanych za niekwalifikujących się do płatności, o których mowa w art. 34 ust. 1, wykorzystuje się do celów akapitu pierwszego lit. a), c) i e) niniejszego ustępu.
ROZDZIAŁ III
Kontrole na miejscu w ramach systemu zintegrowanego
Artykuł 30
Wskaźnik kontroli w odniesieniu do systemów pomocy obszarowej innych niż płatności z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska
W odniesieniu do systemów pomocy obszarowej innych niż płatności z tytułu praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska zgodnie z tytułem III rozdział 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 (zwanymi dalej „płatnością z tytułu zazieleniania”), próba kontrolna do celów kontroli na miejscu przeprowadzanych każdego roku obejmuje co najmniej:
5 % wszystkich beneficjentów składających wniosek o pomoc z systemu płatności podstawowej lub systemu jednolitej płatności obszarowej zgodnie z tytułem III rozdział 1 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013. Państwa członkowskie zapewniają, by próba kontrolna zawierała co najmniej 5 % wszystkich beneficjentów zgłaszających użytki rolne, które obejmują głównie obszary utrzymujące się naturalnie w stanie nadającym się do wypasu zgodnie z art. 10 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014;
5 % wszystkich beneficjentów ubiegających się o płatność redystrybucyjną zgodnie z tytułem III rozdział 2 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
5 % wszystkich beneficjentów ubiegających się o płatność z tytułu obszarów o ograniczeniach naturalnych zgodnie z tytułem III rozdział 4 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
5 % wszystkich beneficjentów ubiegających się o płatność dla młodych rolników zgodnie z tytułem III rozdział 5 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
5 % wszystkich beneficjentów ubiegających się o płatności obszarowe w ramach wsparcia związanego z produkcją zgodnie z tytułem IV rozdział 1 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
5 % wszystkich beneficjentów ubiegających się o płatność w ramach systemu dla małych gospodarstw zgodnie z tytułem V rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
30 % wszystkich zgłoszonych obszarów wykorzystywanych do produkcji konopi zgodnie z art. 32 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
5 % wszystkich beneficjentów ubiegających się o płatność specyficzną w odniesieniu do bawełny zgodnie z tytułem IV rozdział 2 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.
Artykuł 31
Wskaźnik kontroli w odniesieniu do płatności z tytułu zazieleniania
W odniesieniu do płatności z tytułu zazieleniania próba kontrolna do celów kontroli na miejscu przeprowadzanych każdego roku obejmuje co najmniej:
5 % beneficjentów zobowiązanych do stosowania praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska (zwanych dalej „praktykami w zakresie zazieleniania”), którzy nie stanowią części populacji kontroli, o których mowa w lit. b) i c) (zwanych dalej „populacjami kontroli w zakresie zazieleniania”); próba ta obejmuje jednocześnie przynajmniej 5 % wszystkich beneficjentów posiadających obszary pokryte trwałymi użytkami zielonymi, które są wrażliwe pod względem środowiskowym, na obszarach objętych dyrektywą Rady 92/43/EEC ( 8 ) lub dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/ ( 9 ), oraz dalszych obszarach wrażliwych pod względem środowiskowym, o których mowa w art. 45 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
3 %:
albo wszystkich beneficjentów kwalifikujących się do płatności z tytułu zazieleniania, którzy są zwolnieni ze zobowiązań dotyczących dywersyfikacji upraw i obszaru proekologicznego, gdyż nie osiągają progów, o których mowa w art. 44 i 46 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, i którzy nie są objęci zobowiązaniami, o których mowa w art. 45 tego rozporządzenia;
lub, w latach, w których art. 44 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 nie ma zastosowania w danym państwie członkowskim, beneficjentów kwalifikujących się do płatności z tytułu zazieleniania, którzy są zwolnieni ze zobowiązań dotyczących dywersyfikacji upraw i obszaru proekologicznego, gdyż nie osiągają progów, o których mowa w art. 44 i 46 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, i którzy nie są objęci zobowiązaniami, o których mowa w art. 45 ust. 1 tego rozporządzenia;
5 % wszystkich beneficjentów zobowiązanych do stosowania praktyk w zakresie zazieleniania i krajowych lub regionalnych systemów certyfikacji środowiskowej, o których mowa w art. 43 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
5 % wszystkich beneficjentów uczestniczących we wdrożeniu na poziomie regionalnym zgodnie z art. 46 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
5 % wszystkich beneficjentów uczestniczących we wspólnej realizacji zgodnie z art. 46 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
100 % sąsiednich struktur przyległych obszarów proekologicznych, o których mowa w art. 46 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014;
100 % wszystkich działek, których dotyczy obowiązek ponownego przekształcenia gruntów w trwałe użytki zielone zgodnie z art. 42 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014;
20 % wszystkich beneficjentów zobowiązanych do ponownego przekształcenia gruntów w trwałe użytki zielone zgodnie z art. 44 ust. 2 i 3 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014.
Akapit pierwszy nie ma jednak zastosowania w przypadku, gdy system zarządzania i kontroli gwarantuje, że wszystkie zgłoszone obszary proekologiczne zostały zidentyfikowane i, w stosownych przypadkach, zarejestrowane w systemie identyfikacji działek rolnych zgodnie z art. 5 ust. 2 lit. c) rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 przed dokonaniem płatności.
Artykuł 32
Wskaźnik kontroli w odniesieniu do środków rozwoju obszarów wiejskich
Taka próba kontrolna odpowiada również co najmniej 5 % beneficjentów działania przewidzianego w art. 28 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, którzy stosują praktyki równoważne, o których mowa w art. 43 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.
Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2, jeżeli państwo członkowskie korzysta z możliwości złożenia wniosku kolektywnego, próba kontrolna do celów kontroli na miejscu przeprowadzanych każdego roku obejmuje co najmniej:
5 % wszystkich kolektywów składających wniosek kolektywny; próba ta obejmuje jednocześnie co najmniej 5 % całkowitego obszaru zadeklarowanego we wniosku kolektywnym zgodnie z art. 14a ust. 3 oraz
5 % zobowiązań zgłoszonych zgodnie z art. 14a ust. 5.
Akapit pierwszy stosuje się do wsparcia przyznanego na mocy art. 28 ust. 6 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 po piątym roku płatności w odniesieniu do odpowiedniego zobowiązania.
Jeżeli państwo członkowskie korzysta z możliwości składania wniosku kolektywnego, niniejszy ustęp nie ma zastosowania w odniesieniu do kolektywów.
Artykuł 33
Wskaźnik kontroli w odniesieniu do systemów pomocy związanej z produkcją zwierzęcą
Jednak w przypadku gdy skomputeryzowana baza danych zwierząt nie zapewnia poziomu bezpieczeństwa i wdrożenia niezbędnego do należytego zarządzania danym systemem pomocy, odsetek ten wynosi dla takiego systemu pomocy 10 %.
Wybrana próba kontrolna obejmuje co najmniej 5 % wszystkich zwierząt, odnośnie do których złożono wnioski o przyznanie pomocy w ramach danego systemu pomocy.
Artykuł 33a
Wskaźnik dodatkowych kontroli w przypadku kontroli na miejscu przeprowadzanych jako działanie następcze u beneficjentów, o których mowa w art. 19a ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014
Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o wyłączeniu z tych powtórnych kontroli na miejscu beneficjentów podlegających obniżonej karze administracyjnej odpowiadającej kwotom, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą zadecydować o zaprzestaniu odzyskiwania na podstawie art. 54 ust. 3 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.
Artykuł 34
Wybór próby kontrolnej
Do celów art. 30 i 31 w ramach wyboru próby należy zapewnić, aby:
1–1,25 % populacji kontrolnej, o której mowa w art. 30 lit. a)–f) i h) oraz art. 31 ust. 1 lit. a), c), d) i e), wybierano losowo;
0,6–0,75 % populacji kontrolnej, o której mowa w art. 31 ust. 1 lit. b), wybierano losowo;
4–5 % populacji kontrolnej, o której mowa w art. 31 ust. 1 lit. h) wybierano losowo;
pozostałą liczbę beneficjentów z próby kontrolnej, o której mowa w art. 31 ust. 1 lit. a)–e) i h), wybierano na podstawie analizy ryzyka.
Do celów art. 31 państwa członkowskie zapewniają reprezentatywność próby kontrolnej w odniesieniu do różnych praktyk.
Dodatkowych beneficjentów, którzy zostaną poddani kontroli na miejscu do celów art. 31 ust. 3 akapit pierwszy, wybiera się na podstawie analizy ryzyka.
Jeżeli właściwy organ podejmie decyzję o zastosowaniu rozwiązania przewidzianego w art. 40a ust. 4 lub w art. 70a ust. 3, ustalenia wykryte w wyniku kontroli w formie monitorowania w poprzednim roku składania wniosków uwzględnia się w analizie ryzyka, o której mowa w akapicie drugim lit. d).
Do celów art. 32 i 33 losowa część próby może również obejmować beneficjentów już wybranych losowo zgodnie z ust. 2 lit. a), b) i c) albo dodatkowych beneficjentów wybranych losowo zgodnie z art. 26 ust. 4 akapit drugi, albo jednych i drugich. Liczba takich beneficjentów w próbie kontrolnej nie przekracza ich odsetka w populacji kontrolnej.
Do celów art. 32 państwa członkowskie mogą, w wyniku analizy ryzyka, wybrać konkretne środki rozwoju obszarów wiejskich, które mają zastosowanie do beneficjentów.
Kontrola na miejscu w odniesieniu do wybranych beneficjentów może być ograniczona do systemu pomocy lub środka rozwoju obszarów wiejskich, w odniesieniu do którego zostali oni wybrani, jeżeli osiągnięto już minimalne wskaźniki kontroli dla innych systemów pomocy lub środków wsparcia, o które się ubiegali.
Skuteczność analizy ryzyka ocenia się i aktualizuje co roku poprzez:
ustalenie znaczenia każdego czynnika ryzyka;
porównanie wyników, jeśli chodzi o różnicę między obszarem zgłoszonym a obszarem zatwierdzonym dla próby opartej na analizie ryzyka i próby dobranej losowo; lub porównanie wyników, jeśli chodzi o różnicę między zwierzętami zgłoszonymi a zwierzętami zatwierdzonymi dla próby opartej na analizie ryzyka i próby dobranej losowo;
uwzględnienie szczególnej sytuacji i, w stosownych przypadkach, zmiany znaczenia czynników ryzyka w danym państwie członkowskim;
uwzględnienie charakteru niezgodności, która wymaga zwiększenia wskaźnika kontroli zgodnie z art. 35.
Artykuł 35
Zwiększenie wskaźnika kontroli
Jeżeli kontrole na miejscu ujawnią poważne niezgodności w kontekście danego systemu pomocy lub środka wsparcia lub w danym regionie bądź jego części, właściwy organ odpowiednio zwiększa odsetek beneficjentów, którzy zostaną poddani kontroli na miejscu w roku następnym.
Artykuł 36
Zmniejszenie próby kontrolnej
Akapit pierwszy ma zastosowanie jedynie wtedy, jeśli zgodnie z art. 17 ust. 2 w odniesieniu do wszystkich beneficjentów stosowany jest system przecięcia przestrzennego wszystkich wniosków o przyznanie pomocy z systemem identyfikacji działek rolnych.
W odniesieniu do roku składania wniosków 2015 wskaźnik błędów wykrytych w próbie losowej poddanej kontroli na miejscu nie może przekroczyć 2 % w ciągu dwóch poprzedzających lat budżetowych. Ten wskaźnik błędów zostaje poświadczony przez dane państwo członkowskie zgodnie z ustanowioną metodologią opracowaną na szczeblu unijnym.
W odniesieniu do roku składania wniosków 2016 wskaźnik błędów wykrytych w próbie losowej poddanej kontroli na miejscu nie może przekroczyć 2 % w ciągu poprzedzającego roku budżetowego. Ten wskaźnik błędów zostaje poświadczony przez dane państwo członkowskie zgodnie z ustanowioną metodologią opracowaną na szczeblu unijnym, uwzględniając art. 7 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 908/2014 ( 11 ).
Akapit pierwszy ma zastosowanie jedynie, jeśli państwa członkowskie systematycznie aktualizują system identyfikacji działek rolnych i kontrolują wszystkich beneficjentów na całym obszarze objętym tym systemem w okresie maksymalnie trzech lat, obejmując kontrolą rocznie co najmniej 25 % kwalifikujących się hektarów zarejestrowanych w systemie identyfikacji działek rolnych. Ten minimalny odsetek kontroli rocznie nie ma jednak zastosowania do państw członkowskich, gdzie w systemie identyfikacji działek rolnych zarejestrowanych jest mniej niż 150 000 kwalifikujących się hektarów.
Przed zastosowaniem akapitu pierwszego państwa członkowskie dokonują – w okresie trzech poprzedzających lat – pełnej aktualizacji systemu identyfikacji w odniesieniu do przedmiotowych działek rolnych.
W dniu ich wykorzystania do celów aktualizacji systemu identyfikacji działek rolnych ortoobrazy nie mogą być starsze niż 15 miesięcy.
Jakość systemu identyfikacji działek rolnych, podlegająca ocenie zgodnie z art. 6 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 w ciągu dwóch lat poprzedzających stosowanie akapitu pierwszego, musi być wystarczająca do zapewnienia skutecznej weryfikacji warunków, zgodnie z którymi przyznawana jest pomoc.
Decyzja, o której mowa w akapicie pierwszym, może zostać podjęta na szczeblu krajowym lub regionalnym. Do celów niniejszego akapitu region składa się z całej powierzchni objętej zakresem jednego lub kilku niezależnych systemów identyfikacji działek rolnych.
Ustęp 2 akapity trzeci i czwarty stosuje się odpowiednio.
Akapit pierwszy nie ma jednak zastosowania do beneficjentów, którzy stosują praktyki równoważne, o których mowa w art. 43 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 ani do kolektywów i zobowiązań wybranych zgodnie z art. 32 ust. 2a niniejszego rozporządzenia.
W takim przypadku na rok przed zastosowaniem zmniejszonego wskaźnika kontroli, państwo członkowskie powiadamia Komisję o szczegółowych zasadach i warunkach związanych z jego systemem uprzedniego zatwierdzania. Wszelkie zmiany tych szczegółowych zasad i warunków są niezwłocznie zgłaszane Komisji.
Artykuł 37
Elementy kontroli na miejscu
W odniesieniu do kontroli środków rozwoju obszarów wiejskich, o których mowa w art. 21 ust. 1 lit. a) oraz w art. 30 i 34 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, kontrole na miejscu obejmują również wszystkie grunty nierolnicze, odnośnie do których złożono wniosek o wsparcie.
Na podstawie wyników kontroli właściwy organ dokonuje oceny, czy niezbędna jest aktualizacja odpowiedniej działki referencyjnej, uwzględniając art. 5 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014.
W przypadku beneficjentów, którzy ubiegają się o płatności bezpośrednie w ramach systemów wymienionych w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 i których użytki rolne obejmują głównie obszary utrzymujące się naturalnie w stanie nadającym się do wypasu lub uprawy, kontrola na miejscu obejmuje również weryfikację minimalnych działań prowadzonych na tych obszarach, o których to działaniach mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013.
Jeżeli kontrola na miejscu dotyczy wdrażania na poziomie regionalnym zgodnie z art. 46 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, kontrola na miejscu obejmuje również pomiar obszaru i weryfikację obowiązków nałożonych przez państwo członkowskie na beneficjentów lub grupy beneficjentów.
Jeżeli kontrola na miejscu dotyczy wspólnej realizacji zgodnie z art. 46 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013, kontrola na miejscu obejmuje:
weryfikację kryteriów bliskiej odległości zgodnie z art. 47 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014;
pomiar obszaru i weryfikację kryteriów sąsiadujących obszarów proekologicznych;
w stosownych przypadkach, dodatkowe obowiązki nałożone przez państwo członkowskie na beneficjentów lub grupy beneficjentów;
indywidualne zobowiązania w zakresie zazieleniania, które mają być przestrzegane przez beneficjenta uczestniczącego we wspólnej realizacji.
W odniesieniu do zobowiązań wybranych zgodnie z art. 32 ust. 2a lit. b) kontrola na miejscu obejmuje weryfikację zgłoszonych zobowiązań.
Artykuł 38
Pomiar obszaru
Faktyczny pomiar powierzchni działek rolnych w ramach kontroli na miejscu może być ograniczony do próby dobranej losowo obejmującej co najmniej 50 % działek rolnych, w odniesieniu do których złożono wniosek o przyznanie pomocy lub wniosek o płatność w ramach systemów pomocy obszarowej lub środków rozwoju obszarów wiejskich. Jeżeli w toku kontroli takiej próby wykazana zostanie niezgodność, pomiarowi należy poddać wszystkie działki rolne lub należy ekstrapolować wnioski z badanej próby.
Maksymalna tolerancja w odniesieniu do każdej działki rolnej nie może w żadnym przypadku przekraczać 1,0 ha w wartościach bezwzględnych.
Jednakże w przypadku środków, o których mowa w art. 21 ust. 1 lit. a) oraz w art. 30 i 34 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, w odniesieniu do terenów leśnych państwa członkowskie mogą określić odpowiednie tolerancje, które w żadnym przypadku nie mogą być większe niż podwójna wartość tolerancji określona w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.
Artykuł 39
Weryfikacja warunków kwalifikowalności
Kontrole zgodności z kryteriami kwalifikowalności, zobowiązaniami i innymi obowiązkami odnośnie do działek rolnych w ramach kontroli na miejscu mogą być ograniczone do próby dobranej losowo obejmującej co najmniej 50 % działek rolnych, w odniesieniu do których złożono wniosek o przyznanie pomocy lub wniosek o płatność w ramach systemów pomocy obszarowej lub środków rozwoju obszarów wiejskich.
Jednak w przypadku środków rozwoju obszarów wiejskich, jeżeli niektóre kryteria kwalifikowalności, zobowiązania lub inne obowiązki dotyczące działek rolnych nie mogą być odpowiednio sprawdzone podczas ograniczania kontroli do losowo wybranej próby zgodnie z akapitem pierwszym, wybiera się dodatkową próbę na podstawie ryzyka umożliwiającą sprawdzenie tych kryteriów, zobowiązań lub obowiązków.
W przypadku gdy losowo wybrana próba lub próba wybrana na podstawie analizy ryzyka wykażą jakąkolwiek niezgodność, wszystkie działki rolne zostaną poddane weryfikacji pod kątem kryteriów kwalifikowalności, zobowiązań i innych obowiązków lub należy ekstrapolować wnioski z badanej próby.
Kwalifikowalność działek rolnych weryfikuje się za pomocą wszelkich odpowiednich środków, w tym za pomocą dowodów przedstawionych przez beneficjenta na wniosek właściwego organu. Weryfikacja ta, w stosownych przypadkach, obejmuje również sprawdzenie uprawy. W tym celu, w uzasadnionych przypadkach, wymaga się dodatkowych dowodów.
Artykuł 40
Kontrole z wykorzystaniem teledetekcji
Jeżeli państwo członkowskie przeprowadza kontrole na miejscu z wykorzystaniem teledetekcji, właściwy organ:
dokonuje fotointerpretacji ortoobrazów (satelitarnych lub lotniczych) wszystkich działek rolnych przypadających na dany wniosek o przyznanie pomocy lub wniosek o płatność podlegający kontroli w celu rozpoznania rodzaju pokrycia terenu i, w stosownych przypadkach, rodzaju uprawy oraz w celu pomiaru powierzchni;
przeprowadza fizyczne inspekcje w terenie na wszystkich działkach rolnych, w przypadku których fotointerpretacja lub inne odpowiednie dowody przedstawione na wniosek właściwego organu nie umożliwiają sprawdzenia dokładności deklaracji obszarów w sposób zadowalający właściwy organ;
przeprowadza wszelkie kontrole wymagane w celu sprawdzenia zgodności z kryteriami kwalifikowalności, zobowiązaniami i innymi obowiązkami odnośnie do działek rolnych;
podejmuje działania alternatywne, aby objąć pomiarem zgodnie z art. 38 ust. 1 wszelkie działki nie objęte obrazami.
Artykuł 40a
Kontrole w formie monitorowania
Właściwe organy mogą prowadzić kontrole w formie monitorowania. W przypadku gdy się na to zdecydują:
ustanawiają procedurę regularnych i systematycznych obserwacji, śledzenia i oceny wszystkich kryteriów kwalifikowalności, zobowiązań i innych obowiązków, które można monitorować przy pomocy danych pochodzących z satelitów Sentinel programu Copernicus lub innych danych o co najmniej równoważnej wartości, przez okres umożliwiający stwierdzenie kwalifikowalności pomocy lub wsparcia, o które wnioskowano;
w stosownych przypadkach, w celu stwierdzenia kwalifikowalności pomocy lub wsparcia, o które wnioskowano, prowadzą odpowiednie działania następcze;
prowadzą kontrole w odniesieniu do 5 % beneficjentów, których dotyczą kryteria kwalifikowalności, zobowiązania i inne obowiązki, których nie można monitorować przy pomocy danych pochodzących z satelitów Sentinel programu Copernicus lub innych danych o co najmniej równoważnej wartości, i które są odpowiednie do stwierdzenia kwalifikowalności pomocy lub wsparcia. Losowo wybiera się 1–1,25 % beneficjentów. Pozostałych beneficjentów wybiera się na podstawie analizy ryzyka;
informują beneficjentów o decyzji dotyczącej przeprowadzenia kontroli w formie monitorowania i ustanawiają odpowiednie narzędzia do komunikacji z beneficjentami co najmniej w sprawie tymczasowych wyników na poziomie działki w ramach procedury ustanowionej zgodnie z lit. a) niniejszego ustępu, ostrzeżeń i wnioskowanych dowodów do celów lit. b) i c). Właściwe organy zapewniają terminową komunikację z beneficjentami w celu wsparcia ich w spełnianiu kryteriów kwalifikowalności, zobowiązań i innych obowiązków oraz umożliwiają beneficjentom naprawę sytuacji lub inne skorygowanie jej przed umieszczeniem wniosków w sprawozdaniu z kontroli, o którym mowa w art. 41.
Do celów ust. 1 lit. b) i c) inspekcje fizyczne w terenie przeprowadza się wtedy, gdy odpowiednie dowody, w tym dowody przedstawione przez beneficjenta na wniosek właściwego organu, nie pozwalają na stwierdzenie kwalifikowalności pomocy lub wsparcia, o które wnioskowano. Inspekcje fizyczne w terenie mogą ograniczać się do kontroli kryteriów kwalifikowalności, zobowiązań i innych obowiązków, odpowiednich dla stwierdzenia kwalifikowalności pomocy lub wsparcia, o które wnioskowano. Te inspekcje fizyczne obejmują pomiar obszaru tylko wtedy, gdy jest to konieczne do stwierdzenia zgodności z tymi kryteriami kwalifikowalności, zobowiązaniami lub innymi obowiązkami.
Do celów ust. 1 lit. c) kontrole kryteriów kwalifikowalności, zobowiązań i innych obowiązków, które nie mogą być monitorowane przy pomocy danych pochodzących z satelitów Sentinel programu Copernicus lub innych danych o co najmniej równoważnej wartości, mogą ograniczać się do próby obejmującej co najmniej 50 % działek rolnych zgłoszonych przez beneficjenta. Właściwy organ może wybrać tę próbę losowo lub na podstawie innych kryteriów. W przypadku gdy próba działek rolnych jest wybierana losowo, a kontrole wykazują jakiekolwiek niezgodności, właściwy organ dokonuje ekstrapolacji wniosków z próby lub kontroluje wszystkie działki rolne. W przypadku gdy próba jest wybierana na podstawie innych kryteriów, a kontrole wykazują jakiekolwiek niezgodności, właściwy organ sprawdza wszystkie działki rolne.
Jeżeli właściwy organ prowadzi kontrole w formie monitorowania zgodnie z ust. 1, może przedstawić skuteczne procedury operacyjne spełniające wymogi określone w art. 7, 17 i 29 niniejszego rozporządzenia oraz udowodnił, że jakość systemu identyfikacji działek rolnych jest taka, jak oceniono zgodnie z art. 6 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014:
art. 25, 26, 30, 31, 32, 34, 35, 36, art. 37 ust. 2, 3 i 4 oraz art. 38 i 40 niniejszego rozporządzenia nie mają zastosowania;
weryfikację zawartości tetrahydrokanabinolu przy uprawie konopi prowadzoną zgodnie z art. 9 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 639/2014 przeprowadza się w odniesieniu do 30 % obszaru lub 20 % obszaru, w przypadku gdy państwo członkowskie posiada system wcześniejszej zgody.
Właściwy organ może zdecydować o stosowaniu kontroli w formie monitorowania w odniesieniu do beneficjentów programu pomocy lub środka wsparcia na wybranych obszarach na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów. Właściwy organ znacznie rozszerza te obszary w każdym kolejnym roku.
Jeżeli właściwy organ zdecyduje się na prowadzenie kontroli zgodnie z akapitem pierwszym lub drugim, ust. 1 i 2 stosuje się wyłącznie w odniesieniu do beneficjentów podlegających kontrolom w formie monitorowania.
Artykuł 40b
Powiadomienia
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję do dnia 1 lutego każdego roku kalendarzowego o swojej decyzji o prowadzeniu kontroli w formie monitorowania w danym roku kalendarzowym i wskazują wszystkie programy lub środki bądź rodzaje operacji oraz wszystkie obszary podlegające kontrolom w formie monitorowania.
Do dnia 1 listopada każdego roku kalendarzowego Komisja przedstawia wzór powiadomienia wyszczególniający elementy, które należy w nim zawrzeć.
Artykuł 41
Sprawozdanie z kontroli
Z każdej kontroli na miejscu przeprowadzonej zgodnie z przepisami niniejszej sekcji sporządza się sprawozdanie z kontroli, które umożliwia szczegółowy przegląd przeprowadzonych kontroli oraz wyciągnięcie wniosków na temat zgodności z kryteriami kwalifikowalności, zobowiązaniami i innymi obowiązkami. W sprawozdaniu należy w szczególności zamieścić następujące dane:
poddane kontroli systemy pomocy lub środki wsparcia, wnioski o przyznanie pomocy lub wnioski o płatność;
obecne osoby;
poddane kontroli działki rolne, zmierzone działki rolne, w stosownych przypadkach wraz z wynikami pomiarów każdej zmierzonej działki rolnej i zastosowanymi metodami pomiaru;
w stosownych przypadkach, wyniki pomiaru gruntów nierolniczych, w odniesieniu do których składany jest wniosek o wsparcie w ramach środków rozwoju obszarów wiejskich, oraz zastosowane metody pomiaru;
informację, czy zawiadomienie o kontroli zostało przekazane beneficjentowi, a jeśli tak – z jakim wyprzedzeniem;
informacje o wszelkich szczególnych środkach kontroli, jakie należy zastosować w ramach poszczególnych systemów pomocy lub wsparcia;
informacje o wszelkich dodatkowych środkach kontroli;
informację o każdej stwierdzonej niezgodności, która może wymagać powiadomienia innych organów w związku z innymi systemami pomocy, środkami wsparcia lub zasadą wzajemnej zgodności;
informację o każdej stwierdzonej niezgodności, która może wymagać działań następczych w kolejnych latach.
Jeżeli kontrole w formie monitorowania prowadzone są zgodnie z art. 40a, nie ma zastosowania akapit pierwszy lit. b)–e). W sprawozdaniu z kontroli należy zamieścić wyniki kontroli w formie monitorowania na poziomie działki.
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, jeżeli państwo członkowskie korzysta z możliwości składania wniosku kolektywnego, państwo członkowskie nie ma obowiązku umożliwiać beneficjentowi podpisania sprawozdania z kontroli, jeżeli podczas kontroli nie wykryto niezgodności. Jeżeli kontrole takie wykazują jakiekolwiek niezgodności, beneficjentowi umożliwia się podpisanie sprawozdania z kontroli, zanim właściwy organ wyciągnie wnioski z ustaleń w zakresie ewentualnych zmniejszeń, odmów, wycofań lub kar.
Jeżeli kontrolę na miejscu przeprowadza się metodą teledetekcji zgodnie z art. 40 lub metodą monitorowania zgodnie z art. 40a, państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o nieprzedstawieniu beneficjentowi do podpisania sprawozdania z kontroli, o ile podczas kontroli z wykorzystaniem teledetekcji lub monitorowania nie stwierdzono żadnych niezgodności. Jeżeli takie kontrole lub monitorowanie wykazują jakiekolwiek niezgodności, beneficjentowi umożliwia się podpisanie sprawozdania z kontroli, zanim właściwy organ wyciągnie wnioski z ustaleń w zakresie ewentualnych zmniejszeń, odmów, wycofań lub kar administracyjnych. W przypadku gdy stosowane są kontrole w formie monitorowania, obowiązek ten uznaje się za spełniony, jeżeli beneficjenci są informowani o niezgodnościach za pośrednictwem narzędzi ustanowionych w celu komunikowania się z beneficjentami zgodnie z art. 40a ust. 1 lit. d), a beneficjenci mają możliwość zakwestionowania niezgodności, zanim właściwy organ wyciągnie wnioski z ustaleń w zakresie ewentualnych zmniejszeń, odmów, wycofań lub kar administracyjnych.
,
Artykuł 42
Kontrole na miejscu
Jeżeli państwo członkowskie ustaliło okres zgodnie z art. 21 ust. 1 lit. d), co najmniej 50 % minimalnego wskaźnika kontroli na miejscu przewidzianego odpowiednio w art. 32, 33 i 35 jest równomiernie rozłożone przez cały ten okres dla danego systemu pomocy związanej z produkcją zwierzęcą lub środka wsparcia związanego z produkcją zwierzęcą. Jeżeli jednak nie stosuje się okresu przetrzymywania, jeżeli okresu przetrzymywania nie można ustalić z wyprzedzeniem lub jeżeli okres przetrzymywania rozpoczyna się przed złożeniem wniosku o przyznanie pomocy lub wniosku o płatność, wszystkie kontrole na miejscu, o których mowa w art. 32, 33 i 35, zostają rozłożone w okresie, w którym zwierzę może kwalifikować się do płatności lub wsparcia.
Jeżeli państwo członkowskie korzysta z możliwości przewidzianej w art. 21 ust. 3, kontroli należy także poddać zwierzęta potencjalnie kwalifikujące się, o których mowa w art. 2 ust. 1 akapit drugi pkt 17 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014.
Kontrole na miejscu obejmują w szczególności sprawdzenie, czy liczba zwierząt obecnych w gospodarstwie, odnośnie do których złożono wniosek o przyznanie pomocy lub wniosek o wsparcie, oraz – w stosownych przypadkach – liczba zwierząt potencjalnie kwalifikujących się odpowiadają liczbie zwierząt zapisanej w rejestrach oraz liczbie zwierząt zgłoszonych do skomputeryzowanej bazy danych zwierząt.
Kontrole na miejscu obejmują również sprawdzenie:
poprawności i spójności zapisów w rejestrze i zgłoszeń do skomputeryzowanej bazy danych zwierząt na podstawie próby dokumentów uzupełniających – takich jak rachunki kupna/sprzedaży, świadectwa uboju, świadectwa weterynaryjne, a także w stosownych przypadkach paszporty zwierząt lub dokumenty przewozowe –odnośnie do zwierząt objętych wnioskami o przyznanie pomocy lub wnioskami o płatność złożonymi w ciągu sześciu miesięcy poprzedzających kontrolę na miejscu; jednak w przypadku wykrycia nieprawidłowości okres objęty kontrolą wydłuża się do 12 miesięcy poprzedzających kontrolę na miejscu;
czy bydło lub owce/kozy są zidentyfikowane za pomocą kolczyków lub innych środków identyfikacji – w stosownych przypadkach, za pomocą paszportów lub dokumentów przewozowych – oraz czy są zarejestrowane w rejestrze i zostały należycie zgłoszone do skomputeryzowanej bazy danych zwierząt.
Kontrole, o których mowa w akapicie pierwszym lit. b), można przeprowadzać na podstawie losowo dobranej próby. Jeżeli w toku kontroli takiej próby wykazana zostanie niezgodność, kontroli należy poddać wszystkie zwierzęta lub należy ekstrapolować wnioski z badanej próby.
Artykuł 43
Sprawozdanie z kontroli w odniesieniu do systemów pomocy związanej z produkcją zwierzęcą i środków wsparcia związanych z produkcją zwierzęcą
Z każdej kontroli na miejscu przeprowadzonej zgodnie z przepisami niniejszej sekcji sporządza się sprawozdanie, które umożliwia szczegółowy przegląd przeprowadzonych kontroli. W sprawozdaniu należy w szczególności zamieścić następujące dane:
poddane kontroli systemy pomocy związanej z produkcją zwierzęcą lub środki wsparcia związane z produkcją zwierzęcą oraz wnioski o przyznanie pomocy związanej z produkcją zwierząt gospodarskich lub wnioski o płatność;
obecne osoby;
liczbę i rodzaj zwierząt, których obecność stwierdzono, oraz – w stosownych przypadkach – numery kolczyków, wpisy do rejestru i do skomputeryzowanej bazy danych zwierząt i wszelkie inne skontrolowane dokumenty uzupełniające, wyniki kontroli, oraz – w stosownych przypadkach – szczegółowe spostrzeżenia odnośnie do poszczególnych zwierząt lub ich kodów identyfikacyjnych;
informację, czy zawiadomienie o wizycie zostało przekazane beneficjentowi, a jeśli tak – z jakim wyprzedzeniem. W szczególności, jeżeli limit 48 godzin, o którym mowa w art. 25, zostaje przekroczony, w sprawozdaniu z kontroli podaje się powód;
informacje o wszelkich szczególnych środkach kontroli, jakie należy zastosować w ramach poszczególnych systemów pomocy związanej z produkcją zwierzęcą i środków wsparcia związanych z produkcją zwierzęcą;
informacje o wszelkich dodatkowych środkach kontroli, które należy podjąć.
ROZDZIAŁ IV
Przepisy szczegółowe
Artykuł 44
Przepisy dotyczące wyników kontroli w odniesieniu do obszarów proekologicznych wdrażanych na poziomie regionalnym lub w ramach wspólnej realizacji
W przypadku wdrażania na poziomie regionalnym lub w ramach wspólnej realizacji zgodnie z art. 46 ust. 5 lub 6 rozporządzenia (UE) nr 1307/2013 powierzchnia wspólnych i zatwierdzonych przyległych obszarów proekologicznych zostaje przydzielona każdemu z uczestników proporcjonalnie do jego udziału we wspólnym obszarze proekologicznym w oparciu o jego deklarację zgodnie z art. 18 niniejszego rozporządzenia.
Do celów stosowania art. 26 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 w odniesieniu do każdego uczestnika wdrażania na poziomie regionalnym lub w ramach wspólnej realizacji, zatwierdzony obszar proekologiczny jest sumą przydzielonego udziału we wspólnym zatwierdzonym obszarze proekologicznym, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego artykułu, oraz zatwierdzonych obszarów proekologicznych podlegających indywidualnemu obowiązkowi.
▼M3 —————
TYTUŁ IV
ŚRODKI ROZWOJU OBSZARÓW WIEJSKICH NIEZWIĄZANE Z OBSZAREM ANI PRODUKCJĄ ZWIERZĘCĄ
ROZDZIAŁ I
Przepis wstępny
Artykuł 46
Zakres
Niniejszy tytuł stosuje się do wydatków poniesionych w ramach środków przewidzianych w art. 14–20, art. 21 ust. 1 z wyjątkiem rocznej premii na mocy lit. a) i b), art. 27, art. 28 ust. 9, art. 35, 36, art. 39b i 39c oraz art. 51 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, w art. 35 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1303/2013 oraz w art. 20, art. 36 lit. a) ppkt (vi), lit. b) ppkt (ii), (vi) i (vii), art. 36 lit. b) ppkt (i) i (iii) w zakresie kosztów założenia oraz art. 52 i 63 rozporządzenia (WE) nr 1698/2005.
ROZDZIAŁ II
Kontrole
Artykuł 47
Wnioski o wsparcie, wnioski o płatność i inne deklaracje
Artykuł 48
Kontrole administracyjne
Kontrole administracyjne wniosków o wsparcie zapewniają zgodność operacji z mającymi zastosowanie obowiązkami ustanowionymi w przepisach Unii, w przepisach krajowych lub w programie rozwoju obszarów wiejskich, w tym w przepisach w zakresie zamówień publicznych, pomocy państwa oraz innych obowiązkowych normach i wymogach. Kontrole obejmują w szczególności weryfikację:
kwalifikowalności beneficjenta;
kryteriów kwalifikowalności, zobowiązań i innych obowiązków dotyczących operacji, dla których wnioskuje się o wsparcie;
zgodności z kryteriami wyboru, o ile kryteria te mają zastosowanie;
kwalifikowalności kosztów operacji, w tym zgodności z kategorią kosztów lub metodą obliczeń stosowaną w przypadku, gdy operacja lub jej część spełnia warunki art. 67 ust. 1 lit. b), c) i d) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013;
w odniesieniu do kosztów, o których mowa w art. 67 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013, z wyłączeniem wkładów rzeczowych i amortyzacji, weryfikację racjonalności przedstawionych kosztów. Koszty ocenia się za pomocą odpowiedniego systemu oceny, takiego jak koszty referencyjne, porównanie różnych ofert lub w ramach komitetu oceniającego. W przypadku operacji, w których stawka wsparcia wynosi do 30 %, lub operacji objętych wsparciem na podstawie art. 35 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, weryfikacja racjonalności kosztów może być przeprowadzana na etapie kontroli administracyjnych wniosków o płatność. W przypadku operacji, w których koszty kwalifikowalne nie przekraczają 5 000 EUR, racjonalność kosztów może zostać ustanowiona na podstawie projektu budżetu uzgodnionego ex ante przez instytucję zarządzającą.
W przypadku danego wniosku kontrole administracyjne wniosków o płatność obejmują, w szczególności i tam gdzie jest to stosowne, weryfikację:
zakończonych operacji w porównaniu z operacjami, którym wsparcie zostało przyznane;
poniesionych kosztów i dokonanych płatności, z wyjątkiem tych, w odniesieniu do których stosuje się formę lub metodę, o których mowa w art. 67 ust. 1 lit. b), c) lub d) rozporządzenia (UE) nr 1303/2013.
Właściwe organy mogą jednak podjąć decyzję o nieprzeprowadzeniu takich wizyt z odpowiednio uzasadnionych przyczyn, obejmujących na przykład następujące sytuacje:
operacja wchodzi w skład próby w ramach kontroli na miejscu przeprowadzanej zgodnie z art. 49;
właściwy organ uważa, że operacja stanowi niewielką inwestycję;
właściwy organ uważa, że ryzyko niespełnienia warunków otrzymania wsparcia jest niskie lub że ryzyko niezrealizowania inwestycji jest niskie.
Decyzję, o której mowa w akapicie drugim, oraz jej uzasadnienie należy odnotować.
Artykuł 49
Kontrole na miejscu
Artykuł 50
Wskaźnik kontroli i dobór próby poddawanej kontroli na miejscu
Jeżeli dla danej operacji podlegającej kontroli na miejscu przyznano zaliczkę lub płatności okresowe, płatności te wlicza się w wydatki objęte kontrolami na miejscu, o których mowa w akapicie pierwszym.
W odniesieniu do instrumentów finansowych w wydatkach objętych kontrolami na miejscu, o których mowa w akapicie pierwszym, uwzględnia się tylko płatności na rzecz ostatecznych odbiorców.
Wniosków o płatność, które po kontroli administracyjnej nie są uznane za kwalifikujące się, nie uwzględnia się przy obliczaniu minimalnego poziomu, o którym mowa w ust. 1.
Dobierając próbę zatwierdzonych operacji, które mają zostać poddane kontroli zgodnie z ust. 1, uwzględnia się w szczególności:
konieczność skontrolowania odpowiedniego zbioru operacji różnego rodzaju i wielkości;
wszelkie czynniki ryzyka stwierdzone w wyniku kontroli krajowych lub unijnych;
sposób, w jaki operacja przyczynia się do ryzyka błędu podczas realizacji programu rozwoju obszarów wiejskich;
konieczność utrzymania równowagi między środkami i rodzajami operacji;
konieczność losowego wyboru od 30 % do 40 % wydatków.
Państwa członkowskie mogą stosować przepisy akapitu pierwszego jedynie, jeśli spełnione są ogólne warunki zmniejszenia minimalnego poziomu kontroli na miejscu ustanowione przez Komisję zgodnie z art. 62 ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.
W przypadku, gdy którykolwiek z warunków, o których mowa w akapicie drugim, nie jest już spełniany, państwa członkowskie niezwłocznie uchylają swoją decyzję o obniżeniu minimalnego poziomu kontroli na miejscu. Państwa członkowskie stosują minimalny poziom kontroli na miejscu, o którym mowa w ust. 1, w następnym roku kalendarzowym.
Artykuł 51
Zakres kontroli na miejscu
Obejmuje to sprawdzenie, czy wnioski o płatność złożone przez beneficjenta są poparte dokumentami księgowymi lub innymi dokumentami, a także – w niezbędnych przypadkach – kontrolę dokładności danych we wniosku o płatność na podstawie danych lub dokumentów handlowych przechowywanych przez osoby trzecie.
Artykuł 52
Kontrole ex post
Artykuł 53
Sprawozdanie z kontroli
Z każdej kontroli na miejscu przeprowadzonej zgodnie z przepisami niniejszej sekcji sporządza się sprawozdanie, które umożliwia szczegółowy przegląd przeprowadzonych kontroli. W sprawozdaniu należy w szczególności zamieścić następujące dane:
poddane kontroli środki oraz wnioski lub wnioski o płatność;
obecne osoby;
informację, czy zawiadomienie o wizycie zostało przekazane beneficjentowi, a jeśli tak – z jakim wyprzedzeniem;
wyniki kontroli oraz – w odpowiednich przypadkach – wszelkie uwagi szczegółowe;
wszelkie dalsze środki kontrolne, które należy podjąć.
▼M4 —————
Artykuł 60
LEADER
W przypadku przekazania, o którym mowa w akapicie pierwszym, właściwy organ przeprowadza regularne kontrole lokalnych grup działania, łącznie z kontrolą rachunkowości i powtarzaniem kontroli administracyjnych na podstawie prób.
Właściwy organ przeprowadza również kontrole na miejscu, o których mowa w art. 49 niniejszego rozporządzenia. W odniesieniu do próby kontrolnej dla wydatków dotyczących inicjatywy LEADER stosuje się co najmniej ten sam odsetek, co odsetek o którym mowa w art. 50 niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 61
Dotacje na spłatę odsetek i dotacje na opłaty gwarancyjne
Artykuł 62
Pomoc techniczna z inicjatywy państw członkowskich
W odniesieniu do wydatków poniesionych na podstawie art. 51 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013 stosuje się, odpowiednio, art. 48–51 i art. 53 niniejszego rozporządzenia.
Kontrole administracyjne, o których mowa w art. 48, i kontrole na miejscu, o których mowa w art. 49, są przeprowadzane przez podmiot, który jest funkcjonalnie niezależny od podmiotu zatwierdzającego płatność z tytułu pomocy technicznej.
ROZDZIAŁ III
Nienależne płatności i kary administracyjne
Artykuł 63
Częściowe lub całkowite wycofanie wsparcia i kary administracyjne
Właściwy organ sprawdza wniosek o płatność otrzymany od beneficjenta i określa kwoty, które kwalifikują się do wsparcia. Właściwy organ określa:
kwotę, którą należy wypłacić beneficjentowi w oparciu o wniosek o płatność i decyzję w sprawie przyznania dotacji;
kwotę, którą należy wypłacić beneficjentowi po sprawdzeniu kwalifikowalności wydatków we wniosku o płatność.
Jeżeli kwota określona zgodnie z akapitem drugim lit. a) przekracza kwotę określoną zgodnie z lit. b) tego akapitu o więcej niż 10 %, do kwoty określonej zgodnie z lit. b) należy zastosować karę administracyjną. Kwota kary jest równa różnicy między tymi dwiema kwotami, ale nie może przekraczać kwoty całkowitego wycofania wsparcia.
Nie stosuje się jednak kar, jeżeli beneficjent może wykazać, w sposób satysfakcjonujący właściwy organ, że nie ponosi winy za włączenie niekwalifikującej się kwoty, lub jeśli właściwy organ z innego powodu jest przekonany o tym, że beneficjent nie ponosi winy.
TYTUŁ V
SYSTEM KONTROLI I KARY ADMINISTRACYJNE W ZWIĄZKU Z ZASADĄ WZAJEMNEJ ZGODNOŚCI
ROZDZIAŁ I
Przepisy wspólne
Artykuł 64
Definicje
Do celów specyfikacji technicznych niezbędnych do wdrożenia systemu kontroli i kar administracyjnych w związku z zasadą wzajemnej zgodności stosuje się następujące definicje:
„wyspecjalizowane organy kontrolne” oznaczają krajowe właściwe organy kontrolne, o których mowa w art. 67 niniejszego rozporządzenia, odpowiedzialne za zapewnienie zgodności z przepisami, o których mowa w art. 93 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013;
„akt” oznacza każdą dyrektywę oraz rozporządzenie wymienione w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 1306/2013;
„rok ustalenia” oznacza rok kalendarzowy, w którym przeprowadzono kontrolę administracyjną lub kontrolę na miejscu;
„obszary wzajemnej zgodności” oznaczają każdy z trzech różnych obszarów, o których mowa w art. 93 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, oraz utrzymywanie trwałych użytków zielonych, o którym mowa w art. 93 ust. 3 wymienionego rozporządzenia.
ROZDZIAŁ II
Kontrola
Artykuł 65
System kontroli w odniesieniu do zasady wzajemnej zgodności
Państwa członkowskie ustanawiają system gwarantujący skuteczną kontrolę pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności. System ten przewiduje w szczególności:
w przypadku gdy właściwy organ kontrolny nie jest agencją płatniczą, przekazywanie niezbędnych informacji dotyczących beneficjentów, o których mowa w art. 92 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, z agencji płatniczej do wyspecjalizowanych organów kontrolnych lub, w stosownych przypadkach, za pośrednictwem organu koordynującego;
metody, które należy stosować przy doborze prób kontrolnych;
wskazówki odnośnie do charakteru oraz zakresu kontroli, które należy przeprowadzić;
sprawozdania z kontroli zawierające w szczególności wszelkie wykryte niezgodności oraz ocenę ich dotkliwości, zasięgu, trwałości i powtarzalności;
w przypadku gdy właściwy organ kontrolny nie jest agencją płatniczą, przekazywanie sprawozdań z kontroli z wyspecjalizowanych organów kontrolnych do agencji płatniczej lub do organu koordynującego, lub do obydwu;
stosowanie przez agencję płatniczą systemu zmniejszeń i wykluczeń.
Artykuł 66
Wypłata pomocy w związku z kontrolami pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności
W odniesieniu do kontroli pod kątem przestrzegania zasady wzajemnej zgodności, jeżeli takie kontrole nie mogą być zakończone zanim zainteresowany beneficjent otrzyma płatności i roczne premii, o których mowa w art. 92 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, kwota należna do zapłaty przez beneficjenta w wyniku jakichkolwiek kar administracyjnych jest odzyskiwana zgodnie z art. 7 niniejszego rozporządzenia lub przez potrącenie.
Artykuł 67
Odpowiedzialność właściwego organu kontrolnego
Obowiązki właściwego organu kontrolnego są następujące:
wyspecjalizowane organy kontrolne odpowiadają za przeprowadzanie kontroli i inspekcji w zakresie przedmiotowych wymogów i norm;
agencje płatnicze odpowiadają za ustalenie kar administracyjnych mających zastosowanie w poszczególnych przypadkach zgodnie z tytułem IV rozdział II rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 i rozdziale III niniejszego tytułu.
Artykuł 68
Minimalny wskaźnik kontroli
Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, w przypadku grup osób, o których mowa w art. 28 i 29 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, każdego członka takich grup można uznać za beneficjenta do celów obliczania próby kontrolnej określonej w akapicie pierwszym.
Minimalny wskaźnik kontroli, o którym mowa w akapicie pierwszym, może być realizowany na szczeblu każdego właściwego organu kontrolnego lub w odniesieniu do każdego aktu prawnego lub normy bądź grupy aktów prawnych lub norm. Jeżeli kontrole nie są przeprowadzane przez agencję płatniczą, minimalny wskaźnik kontroli może jednak być realizowany na szczeblu każdej agencji płatniczej.
Jeżeli przepisy stosowane w odniesieniu do danego aktu prawnego lub normy ustalają minimalny wskaźnik kontroli, należy stosować ten wskaźnik zamiast minimalnego wskaźnika, o którym mowa w akapicie pierwszym. Państwa członkowskie mogą również zadecydować, że o wszelkich przypadkach niezgodności z przepisami stosowanymi w odniesieniu do danego aktu prawnego lub normy stwierdzonych w trakcie kontroli na miejscu, które zostały przeprowadzone na próbie innej niż próba, o której mowa w akapicie pierwszym, informuje się właściwy organ kontrolny odpowiedzialny za dany akt prawny lub normę. Stosuje się przepisy niniejszego rozdziału i przepisy tytułu III rozdział I, II i III.
W odniesieniu do obowiązków w zakresie zasady wzajemnej zgodności w związku z dyrektywą 96/22/WE należy uznać, że stosowanie określonego poziomu pobierania prób planów monitorowania spełnia wymóg minimalnego wskaźnika kontroli, o którym mowa w akapicie pierwszym.
Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, w celu osiągnięcia minimalnego wskaźnika kontroli, o którym mowa w wymienionym ustępie, na poziomie każdego aktu prawnego lub normy bądź grupy aktów prawnych lub norm, państwo członkowskie może:
w odniesieniu do wybranych beneficjentów – wykorzystywać wyniki kontroli na miejscu przeprowadzonych zgodnie z prawodawstwem mającym zastosowanie do tych aktów prawnych lub norm; lub
zastępować wybranych beneficjentów przez beneficjentów poddanych kontroli na miejscu przeprowadzonej zgodnie z prawodawstwem mającym zastosowanie do tych aktów prawnych lub norm, pod warunkiem że beneficjenci ci są beneficjentami, o których mowa w art. 92 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.
W takich przypadkach kontrole na miejscu obejmują wszystkie aspekty związane z zasadą wzajemnej zgodności określone w odpowiednich aktach prawnych lub normach. Ponadto państwo członkowskie gwarantuje, że kontrole na miejscu są co najmniej tak samo skuteczne jak kontrole na miejscu przeprowadzane przez właściwe organy kontrolne.
Artykuł 69
Wybór próby kontrolnej
Analiza ryzyka może uwzględniać jeden z następujących czynników lub oba te czynniki:
uczestnictwo beneficjenta w systemie doradztwa rolniczego ustanowionego w art. 12 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013;
uczestnictwo beneficjenta w systemie certyfikacji, jeśli odnosi się on w istotny sposób do przedmiotowych wymogów i norm.
Na podstawie analizy ryzyka państwo członkowskie może wykluczyć beneficjentów uczestniczących w systemie certyfikacji, o którym mowa w akapicie drugim lit. b), z próby kontrolnej opartej na analizie ryzyka. Jeżeli jednak system certyfikacji obejmuje jedynie część wymogów i norm, jakie beneficjent powinien spełniać w ramach zasady wzajemnej zgodności, do wymogów i norm nieobjętych systemem certyfikacji mają zastosowanie odpowiednie czynniki ryzyka.
Jeżeli analiza wyników kontroli wykazuje znaczną częstotliwość niezgodności z wymogami lub normami zawartymi w systemie certyfikacji, o którym mowa w akapicie drugim lit. b), czynniki ryzyka związane z tymi wymogami lub normami zostają poddane ponownej ocenie.
Na zasadzie odstępstwa od art. 68 ust. 1 dobór próby beneficjentów podlegających kontroli na miejscu może wynosić minimalnie 1 %, niezależnie od każdej z następujących populacji beneficjentów, którzy podlegają obowiązkom w zakresie zasady wzajemnej zgodności zgodnie z art. 92 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013:
beneficjenci otrzymujący płatności bezpośrednie na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1307/2013;
beneficjenci otrzymujący wsparcie w sektorze wina na podstawie art. 46 i 47 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013;
beneficjenci otrzymujący roczne premie na podstawie art. 21 ust. 1 lit. a) i b) oraz art. 28–31, 33 i 34 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013.
Artykuł 70
Ustalanie zgodności z wymogami i normami
Artykuł 70a
Kontrole w formie monitorowania
Właściwe organy mogą prowadzić kontrole w formie monitorowania. W przypadku gdy się na to zdecydują:
ustanawiają procedurę regularnych i systematycznych obserwacji, śledzenia i oceny wszystkich wymogów i norm istotnych z punktu widzenia zasady wzajemnej zgodności, które można monitorować przy pomocy danych pochodzących z satelitów Sentinel programu Copernicus lub innych danych o co najmniej równoważnej wartości, przez okres umożliwiający stwierdzenie zgodności z wymogami i normami;
przeprowadzają, w stosownych przypadkach, w celu stwierdzenia zgodności z wymogami i normami, odpowiednie działania następcze;
prowadzą kontrole w odniesieniu do 1 % beneficjentów, których dotyczą wymogi i normy istotne z punktu widzenia zasady wzajemnej zgodności, których nie można monitorować przy pomocy danych pochodzących z satelitów Sentinel programu Copernicus lub innych danych o co najmniej równoważnej wartości, i które są odpowiednie do stwierdzenia zgodności z wymogami i normami. Od 20 % do 25 % 1 % beneficjentów dobiera się losowo. Pozostałych beneficjentów wybiera się na podstawie analizy ryzyka;
informują beneficjentów o decyzji dotyczącej przeprowadzenia kontroli w formie monitorowania i ustanawiają odpowiednie narzędzia do komunikacji z beneficjentami co najmniej w sprawie tymczasowych wyników na poziomie działki procedury ustanowionej zgodnie z lit. a) niniejszego ustępu, ostrzeżeń i wnioskowanych dowodów do celów lit. b) i c). Właściwe organy zapewniają terminową komunikację z beneficjentami w celu wsparcia ich w spełnianiu wymogów i norm oraz, nie naruszając systemu wczesnego ostrzegania przewidzianego w art. 99 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, umożliwiają beneficjentom naprawę sytuacji lub inne skorygowanie jej przed umieszczeniem wniosków w sprawozdaniu z kontroli, o którym mowa w art. 72, lecz nie później niż w terminie jednego miesiąca po przekazaniu tymczasowych wyników.
Do celów lit. b) i c) inspekcje fizyczne w terenie przeprowadza się wtedy, gdy odpowiednie dowody, w tym dowody przedstawione przez beneficjenta na wniosek właściwego organu, nie pozwalają na stwierdzenie zgodności z wymogami i normami istotnymi z punktu widzenia zasady wzajemnej zgodności i podlegającymi kontrolom w formie monitorowania. Inspekcje fizyczne w terenie mogą ograniczać się do kontroli wymogów i norm, które są istotne dla stwierdzenia zgodności z wymogami i normami istotnymi z punktu widzenia zasady wzajemnej zgodności i podlegającymi kontrolom w formie monitorowania.
Artykuł 70b
Powiadomienia
Państwa członkowskie powiadamiają Komisję do dnia 1 lutego roku kalendarzowego, w którym rozpoczęły kontrole w formie monitorowania, o swojej decyzji o wyborze kontroli w formie monitorowania zgodnie z art. 70a.
Artykuł 71
Elementy kontroli na miejscu
Nie naruszając przepisów akapitu pierwszego, tam gdzie osiągnięto minimalny wskaźnik kontroli odnośnie do każdego aktu prawnego lub normy bądź grupy aktów lub norm, jak przewidziano w art. 68 ust. 1 akapit trzeci, wybrani beneficjenci są poddawani kontroli pod kątem przestrzegania przedmiotowego aktu prawnego lub normy bądź grupy aktów i norm.
W przypadku gdy grupa osób, o której mowa w art. 28 i 29 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, jest objęta próbą, o której mowa w art. 68 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, właściwy organ kontrolny upewnia się, że wszyscy członkowie grupy zostają poddani kontroli w zakresie wymogów i norm, za przestrzeganie których są odpowiedzialni.
Co do zasady każdy beneficjent wybrany do kontroli na miejscu jest kontrolowany w czasie, gdy możliwe jest skontrolowanie większości wymogów i norm, względem których został on wytypowany. Państwa członkowskie zapewniają jednak przeprowadzenie w ciągu roku odpowiedniej liczby kontroli w zakresie przestrzegania wszystkich wymogów i norm.
Akapit pierwszy pozostaje bez uszczerbku dla obliczania i stosowania kar administracyjnych, o których mowa w tytule IV rozdział II rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 oraz w rozdziale III niniejszego tytułu. Jeżeli w toku kontroli próby, o której mowa w akapicie pierwszym, wykryta zostaje niezgodność, zwiększa się próbę działek rolnych poddawanych kontroli.
Ponadto w przypadku gdy prawodawstwo mające zastosowanie do danych aktów prawnych lub norm tak stanowi, sama inspekcja dotycząca zgodności z wymogami i normami, będąca częścią kontroli na miejscu, może ograniczać się do reprezentatywnej próby obiektów podlegających kontroli. Państwa członkowskie gwarantują jednak objęcie kontrolami wszystkich wymogów i norm, których przestrzeganie można skontrolować w trakcie wizyty.
Wskaźniki te mają bezpośredni związek z przedmiotowymi wymogami lub normami i obejmują wszystkie elementy podlegające sprawdzeniu podczas kontroli tych wymogów lub norm.
Artykuł 72
Sprawozdanie z kontroli
Sprawozdanie składa się z następujących części:
części ogólnej, która zawiera w szczególności następujące informacje:
dane beneficjenta wybranego do kontroli na miejscu;
obecne osoby;
informację, czy zawiadomienie o wizycie zostało przekazane beneficjentowi, a jeśli tak, z jakim wyprzedzeniem;
części opisującej oddzielnie kontrole przeprowadzone w odniesieniu do każdego aktu prawnego i każdej normy, zawierającej w szczególności informacje o:
wymogach i normach będących przedmiotem kontroli na miejscu;
charakterze i zakresie przeprowadzonych kontroli;
wynikach;
aktach prawnych i normach, w odniesieniu do których wykryto jakiekolwiek niezgodności;
części zawierającej ocenę wagi wykrytych niezgodności w odniesieniu do każdego aktu prawnego lub normy na podstawie kryteriów „dotkliwości”, „zasięgu”, „trwałości” i „powtarzalności” zgodnie z art. 99 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 wraz ze wskazaniem wszelkich czynników, które powinny prowadzić do wzrostu lub spadku wartości zmniejszenia, które należy zastosować.
Jeżeli przepisy dotyczące danego wymogu lub normy pozostawiają pewien margines pozwalający odstąpić od karania stwierdzonej niezgodności lub w przypadku gdy wsparcie zostaje udzielone zgodnie z art. 17 ust. 5 i 6 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, należy to zaznaczyć w tym sprawozdaniu.
Jeżeli kontrole w formie monitorowania prowadzone są zgodnie z art. 70a lit. a) ppkt (ii) i (iii), akapit drugi tego ustępu nie ma zastosowania. W sprawozdaniu z kontroli należy zamieścić wyniki kontroli w formie monitorowania na poziomie działki.
O ile beneficjent nie podjął natychmiastowych działań naprawczych, usuwając stwierdzoną niezgodność w rozumieniu art. 99 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia 1306/2013, beneficjent jest informowany w terminie określonym w akapicie pierwszym niniejszego ustępu o konieczności podjęcia działań naprawczych zgodnie z art. 99 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia 1306/2013.
O ile beneficjent nie podjął natychmiastowych działań naprawczych, usuwając stwierdzoną niezgodność w rozumieniu art. 97 ust. 3 rozporządzenia 1306/2013, beneficjent jest informowany najpóźniej w terminie jednego miesiąca po podjęciu decyzji o niezastosowaniu kar administracyjnych przewidzianych w tym artykule o konieczności podjęcia działań naprawczych.
Jeżeli agencja płatnicza nie jest właściwym organem kontrolnym, sprawozdanie oraz – na żądanie – odpowiednie dokumenty uzupełniające są przesyłane do agencji płatniczej lub do organu koordynującego lub im udostępniane w ciągu miesiąca od ukończenia sprawozdania.
Jeżeli jednak sprawozdanie nie zawiera żadnych wniosków, państwo członkowskie może podjąć decyzję o nieprzesyłaniu takiego sprawozdania, o ile agencja płatnicza lub organ koordynujący może mieć do niego bezpośredni dostęp miesiąc po jego ukończeniu.
ROZDZIAŁ III
Obliczanie i stosowanie kar administracyjnych
Artykuł 73
Zasady ogólne
Kary administracyjne stosuje się w odniesieniu do całkowitej kwoty płatności, o których mowa w art. 92 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, które zostały lub mają zostać przyznane beneficjentowi:
na podstawie wniosków o przyznanie pomocy lub wniosków o wsparcie, które beneficjent złożył lub złoży w ciągu roku od stwierdzenia niezgodności; lub
w odniesieniu do wniosków w zakresie systemów wsparcia w sektorze wina na mocy art. 46 i 47 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.
W odniesieniu do akapitu pierwszego lit. b) w przypadku restrukturyzacji i przekształcania odpowiednią kwotę należy podzielić przez 3.
Artykuł 74
Obliczanie i stosowanie kar administracyjnych w przypadku zaniedbania
Uzyskane wartości procentowe zmniejszenia są sumowane. Maksymalna wysokość zmniejszenia nie przekracza jednak 5 % całkowitej kwoty, o której mowa w art. 73 ust. 4 niniejszego rozporządzenia.
Artykuł 75
Obliczanie i stosowanie kar administracyjnych w przypadku umyślnej niezgodności
W przypadku umyślnej niezgodności o wyjątkowo poważnym zasięgu, dotkliwości lub trwałości – oprócz kar nałożonych i obliczonych zgodnie z art. 40 rozporządzenia delegowanego (UE) nr 640/2014 – beneficjenta wyklucza się w następnym roku kalendarzowym ze wszystkich płatności, o których mowa w art. 92 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.
TYTUŁ VI
PRZEPISY KOŃCOWE
Artykuł 76
Wejście w życie i stosowanie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wniosków o przyznanie pomocy, wniosków o wsparcie lub wniosków o płatność dotyczących lat składania wniosków lub okresów premiowych rozpoczynających się od dnia 1 stycznia 2015 r.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
▼M3 —————
( 1 ) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 640/2014 z 11 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli oraz warunków odmowy lub wycofania płatności oraz do kar administracyjnych mających zastosowanie do płatności bezpośrednich, wsparcia rozwoju obszarów wiejskich oraz zasady wzajemnej zgodności (Dz.U. L 181 z 20.6.2014, s. 48).
( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 228/2013 z dnia 13 marca 2013 r. ustanawiające szczególne środki w dziedzinie rolnictwa na rzecz regionów najbardziej oddalonych w Unii Europejskiej i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 247/2006 (Dz.U. L 78 z 20.3.2013, s. 23).
( 3 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 229/2013 z dnia 13 marca 2013 r. ustanawiające szczególne środki dotyczące rolnictwa dla mniejszych wysp Morza Egejskiego i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1405/2006 (Dz.U. L 78 z 20.3.2013, s. 41).
( 4 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 z dnia 20 września 2005 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (Dz.U. L 277 z 21.10.2005, s. 1)
( 5 ) Dyrektywa Rady 2002/57/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin oleistych i włóknistych (Dz.U. L 193 z 20.7.2002, s. 74).
( 6 ) Dyrektywa Komisji 2008/62/WE z dnia 20 czerwca 2008 r. przewidująca pewne odstępstwa w odniesieniu do rejestracji populacji miejscowych i odmian roślin rolniczych przystosowanych naturalnie do warunków lokalnych i regionalnych i zagrożonych erozją genetyczną oraz obrót materiałem siewnym i sadzeniakami ziemniaka tych populacji miejscowych i odmian (Dz.U. L 162 z 21.6.2008, s. 13).
( 7 ) Rozporządzenie (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego dla rolników w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników, zmieniające rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, (WE) nr 247/2006, (WE) nr 378/2007 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 (Dz.U. L 30 z 31.1.2009, s. 16).
( 8 ) Dyrektywa Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (Dz.U. L 206 z 22.7.1992, s. 7).
( 9 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa (Dz.U. L 20 z 26.1.2010, s. 7).
( 10 ) Rozporządzenie Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2092/91 (Dz.U. L 189 z 20.7.2007, s. 1).
( 11 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 908/2014 z dnia 6 sierpnia 2014 r. ustanawiające zasady dotyczące stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do agencji płatniczych i innych organów, zarządzania finansami, rozliczania rachunków, przepisów dotyczących kontroli, zabezpieczeń i przejrzystości (Dz.U. L 255 z 28.8.2014, s. 59).
( 12 ) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 480/2014 z dnia 3 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego (Dz.U. L 138 z 13.5.2014, s. 5).