Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

w sprawie programu Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych („EaSI”) i zmieniające decyzję nr 283/2010/UE ustanawiającą Europejski instrument mikrofinansowy na rzecz zatrudnienia i włączenia społecznego Progress

1. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się program Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych (zwany dalej „programem”), który ma się przyczynić do wdrożenia strategii „Europa 2020”, w tym jej głównych celów, zintegrowanych wytycznych oraz inicjatyw przewodnich poprzez zapewnienie wsparcia finansowego na realizację celów Unii w zakresie promowania wysokiego poziomu trwałego zatrudnienia wysokiej jakości, gwarantowania odpowiedniej i godnej ochrony socjalnej, zwalczania wykluczenia społecznego i ubóstwa oraz poprawy warunków pracy.

2. Program będzie realizowany od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

a) zgodnie z jego aktem założycielskim, statutem lub jakimkolwiek innym dokumentem prawnym dotyczącym założenia przedsiębiorstwa, powstało przede wszystkim w celu osiągnięcia wymiernych, pozytywnych skutków społecznych, nie zaś wygenerowania zysków dla swych właścicieli, członków i udziałowców, i które:

b) wykorzystuje wygenerowane zyski przede wszystkim w celu osiągnięcia swojego podstawowego celu i posiada określone procedury i zasady dotyczące podziału zysków między udziałowców i właścicieli, które gwarantują, że taki podział nie wpływa negatywnie na cel podstawowy; i

c) jest zarządzane w przedsiębiorczy, odpowiedzialny i przejrzysty sposób, w szczególności poprzez zaangażowanie pracowników, klientów i zainteresowanych stron, których dotyczy działalność gospodarcza prowadzona przez przedsiębiorstwo;

3) „mikroprzedsiębiorstwo” oznacza przedsiębiorstwo, w tym osobę prowadzącą działalność na własny rachunek, które zatrudnia mniej niż 10 pracowników i którego obrót roczny lub całkowity bilans roczny nie przekracza 2 mln EUR, zgodnie z zaleceniem Komisji (WE) nr 2003/361/WE ( 1 );

4) „mikrofinanse” obejmują gwarancje, mikrokredyty, kapitałowe i quasi-kapitałowe instrumenty inwestycyjne przeznaczone dla osób i mikroprzedsiębiorstw mających trudności z dostępem do kredytów;

5) „innowacje społeczne” to innowacje, które zarówno w odniesieniu do swych celów, jak i środków mają społeczny charakter, a w szczególności te, które odnoszą się do rozwoju i realizacji nowych idei (dotyczących produktów, usług i modeli), które jednocześnie zaspokajają potrzeby społeczne i tworzą nowe relacje lub współpracę, w ten sposób przynosząc korzyści dla społeczeństwa i zwiększając jego zdolność do działania;

6) „eksperymenty polityki społecznej” oznaczają interwencje w zakresie tej polityki, które zapewniają nowatorskie rozwiązania potrzeb społecznych, realizowane na małą skalę i w warunkach zapewniających możliwość oceny ich wpływu, zanim zostaną powtórzone w większej skali, jeżeli wyniki okażą się przekonujące.

a) osi Progress, która wspiera działania w zakresie opracowywania, wdrażania, monitorowania i oceny unijnych instrumentów i polityki, o których mowa w art. 1, oraz odpowiednich przepisów prawa Unii, a także promowanie tworzenia polityki opartej na faktach, innowacji społecznych i postępu społecznego, we współpracy z partnerami społecznymi, organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i podmiotami publicznymi i prywatnymi;

b) osi EURES, która ma na celu wspieranie działalności sieci EURES, a mianowicie wyspecjalizowanych służb ustanowionych przez EOG i Konfederację Szwajcarską, we współpracy z partnerami społecznymi, innymi podmiotami świadczącymi usługi w zakresie zatrudnienia i innymi zainteresowanymi stronami, aby budować system wymiany i rozpowszechniania informacji oraz rozwijać inne formy współpracy, jak partnerstwa transgraniczne, służące promowaniu dobrowolnej mobilności geograficznej pracowników na uczciwych zasadach i osiągnięciu wysokiego poziomu zatrudnienia o wysokiej jakości;

c) osi mikrofinansów i przedsiębiorczości społecznej, która zwiększa dostęp do finansowania osobom prawnym i fizycznym oraz zwiększa jego dostępności zgodnie z art. 26.

2. Przepisy wspólne zawarte w niniejszym tytule mają zastosowanie do wszystkich trzech osi określonych w ust. 1 lit. a), b) i c), niezależnie od przepisów szczególnych zawartych w tytule II.

1. Program obejmuje działania ukierunkowane na osiągnięcie następujących celów ogólnych:

a) zwiększenie zaangażowania wśród osób odpowiedzialnych za wyznaczanie kierunków polityki na wszystkich poziomach oraz realizacja konkretnych i skoordynowanych działań na szczeblu Unii i państw członkowskich w odniesieniu do unijnych celów w obszarach, o których mowa w art. 1, w ścisłej współpracy z partnerami społecznymi oraz organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i podmiotami publicznymi i prywatnymi;

b) wspieranie budowania odpowiednich, dostępnych i wystarczających systemów zabezpieczenia społecznego i rynków pracy oraz ułatwianie przeprowadzenia politycznych reform w obszarach, o których mowa w art. 1, szczególnie poprzez promowanie godnej pracy i godziwych warunków pracy, kultury prewencji w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, zdrowszego równoważenia życia zawodowego i prywatnego i dobrych rządów w zakresie celów społecznych, w tym konwergencji, a także wzajemnego uczenia się oraz innowacji społecznych;

c) zapewnienie skutecznego stosowania prawa Unii dotyczącego obszarów, o których mowa w art. 1, oraz, w razie potrzeby, przyczynianie się do modernizacji prawa Unii zgodnie z zasadami godnej pracy i z uwzględnieniem zasad „inteligentnych regulacji”;

d) promowanie dobrowolnej mobilności geograficznej pracowników na uczciwych zasadach oraz zwiększenie możliwości zatrudnienia poprzez budowanie wysokiej jakości i sprzyjających włączeniu społecznemu, otwartych i dostępnych dla wszystkich unijnych rynków pracy przy jednoczesnym przestrzeganiu swobody przemieszczania się;

e) promowanie zatrudnienia i włączenia społecznego poprzez zwiększenie poziomu mikrofinansów i dostępu do nich dla osób w trudnej sytuacji, które chcą założyć mikroprzedsiębiorstwo, oraz dla istniejących mikroprzedsiębiorstw, a także poprzez zwiększanie dostępu do środków finansowych dla przedsiębiorstw społecznych.

2. Przy osiąganiu powyższych celów w ramach programu, we wszystkich jego osiach i działaniach, dąży się do:

b) promowania równości kobiet i mężczyzn, w tym poprzez uwzględnianie aspektu równości płci oraz, stosownie do przypadku, sporządzanie budżetu z uwzględnieniem aspektu płci;

c) zwalczania dyskryminacji ze względu na płeć, pochodzenie rasowe lub etniczne, religię lub wyznanie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną;

d) promowania, przy definiowaniu i wdrażaniu strategii i działań na poziomie unijnym, wysokiego poziomu trwałego zatrudnienia wysokiej jakości, gwarantowania odpowiedniej i godnej ochrony społecznej, zwalczania długotrwałego bezrobocia i walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym.

1. Pula środków finansowych na wdrażanie programu w okresie od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2020 r. wynosi 919 469 000 EUR w cenach bieżących.

2. Do osi określonych w art. 3 ust. 1 zastosowanie ma następujący orientacyjny podział procentowy wyrażony jako średnie wartości na cały okres trwania programu:

3. Komisja może wykorzystać do 2 % puli środków finansowych, o której mowa w ust. 1, w celu finansowania wydatków operacyjnych na wsparcie wdrażania programu.

4. Komisja może korzystać z puli środków finansowych, o której mowa w ust. 1, w celu finansowania pomocy technicznej lub administracyjnej, w szczególności w odniesieniu do audytu, zlecania tłumaczeń, organizowania spotkań ekspertów i działań o charakterze informacyjno-komunikacyjnym z wzajemną korzyścią dla Komisji i beneficjentów.

5. Parlament Europejski i Rada zatwierdzają roczne środki w granicach określonych w wieloletnich ramach finansowych.

Działania kwalifikowalne w ramach programu mogą być wdrażane wraz z innymi instrumentami unijnymi, pod warunkiem że działania te są zgodne z celami programu i innych przedmiotowych instrumentów.

1. Komisja, we współpracy z państwami członkowskimi, zapewnia spójność i komplementarność działań realizowanych w ramach programu z innymi działaniami Unii, takimi jak europejskie fundusze strukturalne i inwestycyjne (ESIF) wymienione we wspólnych ramach strategicznych określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 ( 2 ), w szczególności działaniami finansowanymi ze środków EFS.

2. Program uzupełnia inne programy Unii, bez uszczerbku dla szczególnych procedur tych programów. Te same koszty kwalifikowalne nie podlegają podwójnemu finansowaniu, zaś pomiędzy programem, innymi programami Unii i ESIF, zwłaszcza EFS, wypracowuje się daleko idący efekt synergii.

3. Działania wspierane w ramach programu są zgodne z prawem unijnym i krajowym, w tym z przepisami dotyczącymi pomocy państwa, a także z podstawowymi konwencjami MOP.

4. Spójność i komplementarność zapewniona jest również dzięki zdecydowanemu zaangażowaniu władz lokalnych i regionalnych.

Komisja nawiązuje niezbędne stosunki z Komitetem Zatrudnienia, Komitetem Ochrony Socjalnej, Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy, grupą dyrektorów generalnych ds. stosunków pracy oraz Komitetem Doradczym ds. Swobodnego Przepływu Pracowników, aby były one regularnie i należycie informowane o postępach w realizacji Programu. Komisja informuje ponadto inne komitety, które zajmują się strategiami politycznymi, instrumentami i działaniami o istotnym znaczeniu dla programu.

1. Komisja informuje zainteresowane podmioty unijne, w tym partnerów społecznych i organizacje społeczeństwa obywatelskiego, o wynikach wdrażania programu i zachęca je do wymiany poglądów na ten temat.

2. Wyniki działań realizowanych w ramach programu należy regularnie i odpowiednio przekazywać i rozpowszechniać w Parlamencie Europejskim, Radzie, Europejskim Komitecie Ekonomiczno-Społecznym i Komitecie Regionów, a także wśród partnerów społecznych i społeczeństwa, aby zmaksymalizować ich wpływ, trwałość oraz wartość dodaną dla Unii.

3. Działania w zakresie komunikacji służą również komunikacji instytucjonalnej priorytetów politycznych Unii w takim zakresie, w jakim są one związane z ogólnymi celami niniejszego rozporządzenia, oraz publicznemu upowszechnianiu informacji na temat tych priorytetów.

2. W umowie o udzieleniu dotacji określa się, która część wkładu finansowego Unii będzie opierała się na zwrocie rzeczywistych kwalifikowalnych kosztów, a która na zryczałtowanych stawkach, kosztach jednostkowych lub płatnościach ryczałtowych.

1. W trakcie realizacji działań finansowanych na mocy niniejszego programu Komisja zapewnia ochronę interesów finansowych Unii przez stosowanie odpowiednich środków zapobiegających nadużyciom finansowym, korupcji i innym nielegalnym działaniom, przez skuteczne kontrole, a także, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, przez odzyskiwanie, głównie w drodze potrącenia, niewłaściwie wypłaconych kwot, ale, w razie potrzeby, przez stosowanie skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających kar, zgodnie z art. 325 TFUE, rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 ( 3 ) oraz zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

2. Komisji lub jej przedstawicielom oraz Trybunałowi Obrachunkowemu nadaje się upoważnienie do przeprowadzania audytu, na podstawie dokumentów i w ramach kontroli na miejscu, w odniesieniu do wszystkich beneficjentów dotacji, wykonawców, podwykonawców, którzy otrzymali środki unijne w ramach programu.

3. Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) może przeprowadzać dochodzenia, w tym kontrole na miejscu i inspekcje, zgodnie z przepisami i procedurami określonymi w rozporządzeniu (UE, Euratom) nr 883/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 4 ) i w rozporządzeniu Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 ( 5 ), aby stwierdzić, czy miały miejsce nadużycia finansowe, korupcja lub jakiekolwiek inne nielegalne działania wywierające wpływ na interesy finansowe Unii w związku z umową o udzieleniu dotacji lub decyzją o udzieleniu dotacji bądź zamówieniem finansowanym w ramach programu.

4. Nie naruszając przepisów zawartych w ust. 1, 2 i 3, zamówienia, umowy o udzieleniu dotacji i decyzje o udzieleniu dotacji, wynikające z wdrożenia niniejszego programu zawierają przepisy wyraźnie upoważniające Komisję, Trybunał Obrachunkowy i OLAF do przeprowadzania audytów i dochodzeń, o których mowa w tych ustępach, zgodnie z ich odpowiednimi kompetencjami.

Do celów regularnego monitorowania programu oraz wprowadzania wszelkich koniecznych dostosowań jego priorytetów w zakresie polityki i finansowania, Komisja sporządza pierwsze sprawozdanie jakościowe i ilościowe z monitorowania obejmujące pierwszy rok, a następnie trzy sprawozdania obejmujące okresy dwóch lat i przesyła te sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Sprawozdania przekazuje się też do wglądu Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów. Sprawozdania z monitorowania obejmują wyniki programu oraz zakres, w jakim stosowano zasady równości kobiet i mężczyzn i uwzględnianie w programie aspektu płci oraz w jaki sposób kwestie walki z dyskryminacją, w tym kwestie dostępności, zostały podjęte w ramach działań objętych programem. Sprawozdania udostępnia się publicznie celem zwiększenia przejrzystości programu.

1. Ocenę śródokresową programu przeprowadza się w terminie do dnia 1 lipca 2017 r., aby zmierzyć pod względem jakościowym i ilościowym postępy w osiąganiu celów programu, zająć się środowiskiem społecznym w Unii i wszelkimi większymi zmianami wprowadzonymi ustawodawstwem Unii, sprawdzić, czy udostępnione środki programu zostały wykorzystane w efektywny sposób oraz oszacować wniesioną wartość dodaną dla Unii. Wyniki tej oceny śródokresowej są przedstawiane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

2. Jeżeli ocena, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, lub ocena przeprowadzona na mocy art. 19 decyzji nr 1672/2006/WE lub art. 9 decyzji nr 283/2010/UE wykaże istotne uchybienia programu, Komisja, w stosownych przypadkach, przedstawi wniosek Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, w tym odpowiednie poprawki do programu uwzględniające wynik oceny.

3. Przed złożeniem jakiegokolwiek wniosku o przedłużenie okresu realizacji programu po 2020 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów ocenę zalet i wad koncepcji programu w latach 2014–2020.

4. Do dnia 31 grudnia 2022 r. Komisja przeprowadza ocenę ex post wpływu programu i jego wartości dodanej dla Unii oraz przedstawia sprawozdanie zawierające tę ocenę Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu oraz Komitetowi Regionów. Sprawozdanie to będzie ogólnie dostępne.

1. Oś Progress wspiera działania w sekcjach tematycznych, o których mowa w lit. a), b) i c). Przez cały okres trwania programu do orientacyjnych całkowitych przydziałów na oś Progress pomiędzy poszczególne sekcje tematyczne zastosowanie mają następujące minimalne wartości procentowe:

Wszelkie pozostałe kwoty przydziela się na jedną lub większą liczbę sekcji tematycznych, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) lub c), lub na ich kombinację.

2. W ramach całkowitych przydziałów na oś Progress znaczącą ich część przydziela się na promowanie eksperymentów społecznych jako metody testowania i oceny innowacyjnych rozwiązań w celu zwiększenia zakresu ich zastosowania.

Oprócz celów ogólnych określonych w art. 4 program obejmuje poniższe cele szczegółowe osi Progress:

a) opracowanie i rozpowszechnianie wysokiej jakości wiedzy w zakresie analiz porównawczych w celu zapewnienia, aby unijne polityki w obszarach, o których mowa w art. 1, były oparte na rzetelnych danych oraz aby odpowiadały potrzebom, wyzwaniom i warunkom w poszczególnych państwach członkowskich i innych państwach uczestniczących w programie;

b) ułatwienie skutecznej i wszechstronnej wymiany informacji, skutecznego i kompleksowego wzajemnego uczenia się oraz skutecznego i pluralistycznego dialogu dotyczącego unijnych polityk w obszarach, o których mowa w art. 1, na poziomie unijnym, krajowym i międzynarodowym, aby pomóc państwom członkowskim i innym państwom uczestniczącym w programie w opracowywaniu ich strategii i państw członkowskich we wdrażaniu prawa Unii;

c) zapewnienie wsparcia finansowego przeznaczonego na testowanie innowacji w ramach polityki społecznej i polityki rynku pracy, oraz, w razie potrzeby, na budowanie potencjału głównych podmiotów w zakresie opracowywania i realizowania eksperymentów polityki społecznej oraz udostępnianie informacji i wiedzy specjalistycznej o istotnym znaczeniu;

d) zapewnienie organizacjom unijnym i krajowym wsparcia finansowego przeznaczonego na zwiększenie ich możliwości w zakresie opracowywania, promowania i wspierania wdrażania unijnych instrumentów i polityk, o których mowa w art. 1 i odpowiednich przepisach prawa Unii.

a) gromadzenie danych i statystyk – z uwzględnieniem kryteriów zarówno jakościowych, jak i ilościowych – jak również opracowywanie wspólnych metodyk, klasyfikacji, mikrosymulacji, wskaźników i poziomów odniesienia, w stosownych przypadkach z podziałem na płeć i grupy wiekowe;

b) przeprowadzanie sondaży, badań i analiz oraz sporządzanie sprawozdań, w tym poprzez finansowanie sieci ekspertów i pogłębianie wiedzy fachowej w zakresie sekcji tematycznych;

e) przygotowywanie i przeprowadzanie eksperymentów polityki społecznej jako metody testowania i oceny innowacyjnych rozwiązań w celu zwiększenia ich zastosowania;

a) wymiana i rozpowszechnianie dobrych praktyk, innowacyjnych metod i doświadczeń, przeprowadzanie wzajemnych ocen i analiz porównawczych oraz wzajemne uczenie się, na poziomie europejskim;

d) sporządzanie i publikowanie przewodników, sprawozdań i materiałów edukacyjnych, a także działania informacyjne i komunikacyjne oraz prezentowanie w mediach działań wspieranych przez program;

f) opracowywanie i obsługa systemów informacyjnych w celu wymiany i rozpowszechniania informacji na temat polityki i przepisów Unii oraz rynku pracy.

a) pokrycie kosztów operacyjnych kluczowych sieci ogólnoeuropejskich, których działalność jest związana z celami osi Progress oraz przyczynia się do ich osiągnięcia;

b) budowanie potencjału organów administracji krajowych i wyspecjalizowanych służb odpowiedzialnych za promowanie mobilności geograficznej, ustanowionych przez państwa członkowskie i dostawców mikrokredytów;

d) tworzenie sieci kontaktów i współpracy między wyspecjalizowanymi instytucjami oraz innymi zainteresowanymi podmiotami, organami krajowymi, regionalnymi i lokalnymi oraz służbami zatrudnienia na szczeblu europejskim;

Jeżeli działania w ramach osi Progress są finansowane w następstwie zaproszenia do składania wniosków, mogą one otrzymać współfinansowanie unijne, które nie przekracza, co do zasady, 80 % łącznych wydatków kwalifikowalnych. Jakiekolwiek wsparcie finansowe ponad ten pułap zostaje przyznane jedynie w odpowiednio uzasadnionych, wyjątkowych przypadkach.

c) krajów kandydujących i potencjalnych kandydatów, zgodnie z ogólnymi zasadami i warunkami określonymi w zawartych z nimi umowach dotyczących ich uczestnictwa w programach unijnych.

2. Oś Progress jest otwarta dla wszystkich organów, podmiotów i instytucji, publicznych lub prywatnych, w szczególności dla:

3. Komisja może współpracować z organizacjami międzynarodowymi, w szczególności z Radą Europy, OECD, MOP, z innymi agendami Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz z Bankiem Światowym.

4. Komisja może prowadzić współpracę z państwami trzecimi nieuczestniczącymi w programie. Przedstawiciele tych państw trzecich mają możliwość uczestniczenia w wydarzeniach leżących we wspólnym interesie (takich jak konferencje, warsztaty i seminaria), które odbywają się w państwach uczestniczących w programie, a koszty ich uczestnictwa mogą być pokrywane ze środków dostępnych w ramach programu.

Oś EURES wspiera działania w sekcjach tematycznych, o których mowa w lit. a), b) i c). Przez cały okres trwania programu do orientacyjnych całkowitych przydziałów na oś EURES pomiędzy poszczególne sekcje tematyczne zastosowanie mają następujące minimalne wartości procentowe:

a) przejrzystość ofert pracy, wniosków o zatrudnienie i wszelkich powiązanych informacji dla kandydatów i pracodawców: 15 %;

b) opracowanie usług w zakresie rekrutacji i pośrednictwa pracy poprzez zestawianie wolnych miejsc pracy i wniosków o zatrudnienie na poziomie Unii, w szczególności ukierunkowane programy wspierania mobilności: 15 %;

Wszelkie pozostałe kwoty przydziela się na jedną lub większą liczbę sekcji tematycznych, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), b) lub c), lub na ich kombinację.

Oprócz celów ogólnych określonych w art. 4 program obejmuje poniższe cele szczegółowe w ramach osi EURES:

a) zapewnienie, aby oferty zatrudnienia oraz wnioski o zatrudnienie i odnośne informacje oraz doradztwo, a także wszystkie powiązane informacje, takie jak te dotyczące warunków życia i pracy, były przejrzyste odpowiednio dla ewentualnych kandydatów i pracodawców. Cel ten należy osiągnąć poprzez wymianę i rozpowszechnianie tych informacji na szczeblu transnarodowym, międzyregionalnym oraz transgranicznym przy zastosowaniu standardowych form interoperacyjności w odniesieniu do wolnych miejsc pracy i wniosków o zatrudnienie, jak również poprzez inne odpowiednie środki, takie jak indywidualne poradnictwo i programy doradcze, zwłaszcza dla osób o niskich kwalifikacjach;

b) wspieranie świadczenia usług EURES propagujących rekrutację i zatrudnienie pracowników na trwałych miejscach pracy wysokiej jakości poprzez zestawienie wolnych miejsc pracy i wniosków o zatrudnienie; wsparcie usług EURES powinno obejmować różne etapy pośrednictwa pracy – począwszy od przygotowania przed rekrutacją do pomocy udzielanej po znalezieniu pracy – w celu zagwarantowania skutecznej integracji kandydata z rynkiem pracy; przedmiotowe usługi wsparcia mogą obejmować ukierunkowane programy wspierania mobilności mające na celu zapełnienie wolnych miejsc pracy w określonych sektorach, zawodach, państwach lub grupie państw, lub w przypadku określonych grup pracowników, na przykład młodzieży, która jest bardziej skłonna do mobilności, gdy stwierdzono jednoznaczną potrzebę ekonomiczną.

Oś EURES może być wykorzystana do finansowania działań na rzecz promowania dobrowolnej mobilności osób w Unii w poszanowaniu zasady równego traktowania oraz na rzecz likwidacji przeszkód w mobilności, a w szczególności:

a) rozwój i działania partnerstw transgranicznych EURES na wniosek służb terytorialnych właściwych dla regionów przygranicznych;

d) rozwój ukierunkowanych programów wspierania mobilności – wyłonionych w drodze przetargu – mających na celu zapełnienie wolnych miejsc pracy w przypadku stwierdzenia braków na rynku pracy lub udzielenie pomocy pracownikom, którzy są mobilni, gdy stwierdzono jednoznaczną potrzebę ekonomiczną;

f) działania informacyjne i komunikacyjne służące podnoszeniu świadomości na temat korzyści mobilności geograficznej i zawodowej oraz działań i usług świadczonych przez EURES.

Jeżeli działania w ramach osi EURES są finansowane w następstwie zaproszenia do składania wniosków, mogą one otrzymać współfinansowanie unijne, które nie przekracza, co do zasady, 95 % łącznych wydatków kwalifikowalnych. Jakiekolwiek wsparcie finansowe ponad ten pułap zostaje przyznane jedynie w odpowiednio uzasadnionych, wyjątkowych przypadkach.

b) państw EOG, zgodnie z Porozumieniem o EOG, oraz Konfederacji Szwajcarskiej, zgodnie z Umową między Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z jednej strony, a Konfederacją Szwajcarską z drugiej strony, w sprawie swobodnego przepływu osób ( 6 ).

2. Oś EURES jest otwarta dla wszystkich organów, podmiotów i instytucji wyznaczonych przez dane państwo członkowskie lub Komisję, które spełniają warunki uczestnictwa w EURES, jak określono w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/589 ( 7 ). Takie organy, podmioty i instytucje obejmują w szczególności:

Oś mikrofinansów i przedsiębiorczości społecznej wspiera działania w sekcjach tematycznych, o których mowa w lit. a) i b). Przez cały okres trwania programu do orientacyjnych całkowitych przydziałów na oś mikrofinansów i przedsiębiorczości pomiędzy poszczególne sekcje tematyczne zastosowanie mają następujące minimalne wartości procentowe:

Wszelkie pozostałe kwoty przydziela się na jedną lub większą liczbę sekcji tematycznych, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) lub b), lub na ich kombinację.

Oprócz celów ogólnych określonych w art. 4 program obejmuje poniższe cele szczegółowe w ramach osi mikrofinansów i przedsiębiorczości społecznej:

(i) osób w trudnej sytuacji pozbawionych pracy lub zagrożonych utratą pracy, lub mających trudności z wejściem lub powrotem na rynek pracy, jak również osób zagrożonych lub dotkniętych wykluczeniem społecznym lub znajdujących się w niekorzystnej sytuacji pod względem dostępu do tradycyjnego rynku kredytowego oraz skłonnych założyć lub rozwijać własne mikroprzedsiębiorstwo;

(ii) mikroprzedsiębiorstw – zarówno w fazie rozruchu, jak i rozwoju – w szczególności mikroprzedsiębiorstw, w których zatrudnione są osoby, o których mowa w ppkt (i);

c) wspieranie rozwoju rynku inwestycji społecznych i ułatwianie przedsiębiorstwom społecznym dostępu do finansowania poprzez udostępnianie kapitału własnego, quasi-kapitału własnego, instrumentów pożyczkowych i dotacji do 500 000 EUR przedsiębiorstwom społecznym, które albo mają obrót roczny nieprzekraczający 30 mln EUR albo roczny bilans ogółem nieprzekraczający 30 mln EUR, i które same nie są przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania.

Aby zachować uzupełniający charakter, Komisja i państwa członkowskie – w swoich odpowiednich obszarach kompetencji – ściśle koordynują powyższe działania z działaniami podejmowanymi w ramach polityki spójności i polityki krajowej.

W ramach osi mikrofinansów i przedsiębiorstw społecznych może być udzielone wsparcie dla mikrofinansów i przedsiębiorstw społecznych, w celu budowania potencjału instytucjonalnego, w szczególności poprzez instrumenty finansowe przewidziane w tytule VIII części pierwszej rozporządzenia finansowego.

1. W działaniach należących do osi mikrofinansów i przedsiębiorczości społecznej mogą uczestniczyć podmioty publiczne i prywatne ustanowione na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym w państwach, o których mowa w art. 18 ust. 1, i zajmujące się w tych państwach:

2. Komisja zapewnia dostępność wsparcia w ramach osi, w poszanowaniu zasady niedyskryminacji, dla wszystkich podmiotów publicznych i prywatnych w państwach członkowskich.

3. Aby dotrzeć do beneficjentów końcowych i budować konkurencyjne i rentowne mikroprzedsiębiorstwa, podmioty publiczne i prywatne, które prowadzą działalność, o której mowa w ust. 1 lit. a), ściśle współpracują z organizacjami, w tym z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego, reprezentującymi interesy końcowych beneficjentów mikrokredytów oraz z organizacjami, zwłaszcza z organizacjami wspieranymi ze środków EFS, oraz organizują programy doradcze i szkoleniowe dla takich beneficjentów końcowych. W tym kontekście zarówno przed, jak i po utworzeniu mikroprzedsiębiorstwa zapewniony jest wystarczający monitoring beneficjentów.

4. Podmioty publiczne i prywatne, które prowadzą działalność, o której mowa w ust. 1 lit. a), przestrzegają wysokich standardów dotyczących zarządzania, administrowania i ochrony klienta zgodnie z „Kodeksem dobrych praktyk w zakresie udzielania mikrokredytów na terenie UE” oraz dążą do zapobiegania nadmiernemu zadłużeniu osób i przedsiębiorstw np. w wyniku udzielania im kredytów o bardzo wysokich odsetkach lub na warunkach prowadzących do ich niewypłacalności.

Z wyjątkiem wspólnych działań, środki finansowe przydzielone do osi mikrofinansów i przedsiębiorczości społecznej pokrywają całkowite koszty działań realizowanych za pomocą instrumentów finansowych, w tym zobowiązania płatnicze wobec pośredników finansowych, takie jak straty wynikające z gwarancji, opłaty z tytułu zarządzania wkładem Unii pobierane przez podmioty zarządzające oraz wszelkie pozostałe koszty kwalifikowalne.

1. Do celów wdrożenia instrumentów i dotacji, o których mowa w art. 27 Komisja zawiera umowy z podmiotami wymienionymi w art. 139 ust. 4 rozporządzenia finansowego, w szczególności z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym i Europejskim Funduszem Inwestycyjnym. Umowy te powinny zawierać szczegółowe przepisy dotyczące realizacji zadań powierzonych tym podmiotom, w tym przepisy określające konieczność zapewnienia dodatkowości i koordynacji w odniesieniu do istniejących unijnych i krajowych instrumentów finansowych oraz wyważonego rozdzielania środków między państwami członkowskimi i innymi państwami uczestniczącymi. Instrumenty finansowe w ramach tytułu VIII części pierwszej rozporządzenia finansowego mogą być zapewniane poprzez specjalny instrument inwestycyjny, który może być finansowany ze środków programu, innych inwestorów lub z obydwu tych źródeł.

2. Specjalny instrument inwestycyjny, o którym mowa w ust. 1, może zapewniać m.in. pożyczki, instrumenty podziału ryzyka i kapitał własny dla pośredników lub bezpośrednie źródło finansowania dla przedsiębiorstw społecznych, lub jedno i drugie. Kapitał własny może być zapewniony m.in. w postaci otwartych udziałów kapitałowych, cichych udziałów, pożyczek akcjonariuszy oraz kombinacji różnych rodzajów udziałów kapitałowych wyemitowanych na rzecz inwestorów.

3. Warunki udzielania mikrokredytów bezpośrednio lub pośrednio wspieranych w ramach tej osi, np. stopy procentowe, odzwierciedlają korzyści płynące ze wsparcia i są uzasadnione w stosunku do zagrożeń i faktycznych kosztów finansowania wynikających z udzielenia kredytu.

4. Zgodnie z art. 140 ust. 6 rozporządzenia finansowego roczne spłaty wygenerowane za pośrednictwem danego instrumentu finansowego przydziela się do tego instrumentu finansowego do dnia 1 stycznia 2024 r., natomiast dochody ujmowane są w budżecie ogólnym Unii po odliczeniu kosztów i opłat z tytułu zarządzania. W przypadku instrumentów finansowych ustanowionych już w wieloletnich ramach finansowych na okres 2007-2013 roczne spłaty i dochody wygenerowane w ramach transakcji rozpoczętych w poprzednim okresie przydziela się na instrument finansowy w bieżącym okresie.

5. W momencie wygaśnięcia umów zawartych z podmiotami, o których mowa w ust. 1, lub po zakończeniu okresu inwestycyjnego wyspecjalizowanego instrumentu inwestycyjnego, saldo należne Unii jest wpłacane do budżetu ogólnego Unii.

6. Podmioty, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz, w stosownych przypadkach, zarządzający funduszem zawierają pisemne umowy z publicznymi i prywatnymi podmiotami, o których mowa w art. 28. W umowach tych określa się obowiązki, zgodnie z którymi publiczni i prywatni usługodawcy są zobowiązani do korzystania ze środków udostępnionych w ramach osi mikrofinansów i przedsiębiorczości społecznej zgodnie z celami określonymi w art. 26 oraz do dostarczania informacji do celów sporządzania rocznych sprawozdań z realizacji działań przewidzianych w art. 31.

1. Podmioty, o których mowa w art. 30 ust. 1 oraz, w stosownych przypadkach, zarządzający funduszem przedstawiają Komisji roczne sprawozdania z realizacji działań, zawierające informacje na temat działań objętych wsparciem, ich realizacji finansowej, przydziału i dostępności finansowania i inwestycji, z podziałem na sektor, obszar geograficzny i rodzaj beneficjenta. W sprawozdaniach tych określa się również przyjęte i odrzucone wnioski w odniesieniu do każdego celu szczególnego oraz umowy zawarte z danymi podmiotami publicznymi i prywatnymi, finansowane działania i ich wyniki, w tym pod względem ich skutków społecznych, tworzenia miejsc pracy i trwałości przyznanego wsparcia. Komisja przekazuje te sprawozdania do informacji Parlamentowi Europejskiemu.

2. Informacje przedstawiane w powyższych rocznych sprawozdaniach z realizacji działań są włączane do sporządzanych co dwa lata sprawozdań z monitorowania, o których mowa art. 12. Sprawozdania z monitorowania obejmują informacje zawarte w rocznych sprawozdaniach, o których mowa w art. 8 ust. 2 decyzji nr 283/2010/UE, szczegółowe informacje o działaniach komunikacyjnych oraz informacje na temat komplementarności z innymi instrumentami Unii, w szczególności EFS.

Komisja przyjmuje akty wykonawcze określające programy prac obejmujące trzy osie. Te akty wykonawcze są przyjmowane zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 36 ust. 3.

W stosownych przypadkach, programy pracy obejmują okres kolejnych trzech lat i zawierają opis działań, które mają być finansowane, procedury wyboru działań, które mają być wspierane przez Unię, zasięg geograficzny, grupę docelową oraz orientacyjne ramy czasowe realizacji. Programy prac obejmują również wskazanie kwoty przydzielonej na każdy cel szczegółowy. Programy prac wzmacniają spójność programu poprzez wskazanie powiązań pomiędzy trzema osiami.

Środki konieczne do realizacji programu, jak kryteria oceny programu, także te dotyczące opłacalności i uzgodnień w zakresie rozpowszechniania wyników i ich przekazywania, przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 36 ust. 2.

1. Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Działania, o których mowa w art. 4, 5 i 6 decyzji nr 1672/2006/WE, rozpoczęte przed dniem 1 stycznia 2014 r., będą nadal regulowane tą decyzją. W przypadku tych działań Komisję wspomaga komitet, o którym mowa w art. 36 niniejszego rozporządzenia.

1. Ocena końcowa, o której mowa w art. 13 ust. 4 niniejszego rozporządzenia, obejmuje ocenę końcową przewidzianą w art. 9 decyzji nr 283/2010/UE.

2. Komisja przeprowadza szczegółową ocenę końcową działań zrealizowanych w ramach osi mikrofinansów i przedsiębiorczości społecznej nie później niż w terminie jednego roku od wygaśnięcia umów z podmiotami.

„4. W momencie zakończenia okresu ważności Instrumentu saldo należne Unii Europejskiej jest udostępniane do celów mikrofinansowania i wspierania przedsiębiorstw społecznych, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1296/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2013 r. w sprawie Programu Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych („EaSI”) ( *1 ).

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

( 1 ) Zalecenie Komisji (WE) nr 2003/361/WE z dnia 6 maja 2003 r. w sprawie definicji mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.U. L 124 z 20.5.2003, s. 36).

( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego objętych zakresem wspólnych ram strategicznych oraz ustanawiającym przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Spójności (Zob. s. 320 niniejszego Dziennika Urzędowego).

( 3 ) Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 312 z 23.12.1995, s. 1).

( 4 ) Rozporządzenie (UE, Euratom) nr 883/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 września 2013 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady i rozporządzenie Rady (Euratom) nr 1074/1999 (Dz.U. L 248 z 18.9.2013, s. 1).

( 5 ) Rozporządzenie Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (Dz.U. L 292 z 15.11.1996, s. 2).

( 7 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/589 z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie europejskiej sieci służb zatrudnienia (EURES), dostępu pracowników do usług w zakresie mobilności i dalszej integracji rynków pracy oraz zmiany rozporządzeń (UE) nr 492/2011 i (UE) nr 1296/2013 (Dz.U. L 107 z 22.4.2016, s. 1).

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
►M1	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2016/589 z dnia 13 kwietnia 2016 r.	L 107	1	22.4.2016
►M2	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE, Euratom) 2018/1046 z dnia 18 lipca 2018 r.	L 193	1	30.7.2018