Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

Zakres stosowania przepisów prawa celnego, zadania organów celnych oraz definicje

Nie naruszając prawa międzynarodowego i konwencji międzynarodowych oraz prawodawstwa unijnego w innych dziedzinach, kodeks stosowany jest w sposób jednolity na całym obszarze celnym Unii.

Zgodnie z art. 284 Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych określających przepisy prawa celnego, w tym uproszczenia w odniesieniu do zgłoszenia celnego, dowodu potwierdzającego status celny, stosowania procedury unijnego tranzytu wewnętrznego – w zakresie, w jakim nie wpływa to na właściwe stosowanie odnośnych środków fiskalnych, mających zastosowanie do wymiany towarów unijnych, o której mowa w art. 1 ust. 3. Akty te mogą uwzględniać szczególne okoliczności związane z wymianą towarów unijnych w ramach tylko jednego państwa członkowskiego.

Organy celne są w głównej mierze odpowiedzialne za nadzór nad międzynarodową wymianą handlową Unii, wspierając w ten sposób sprawiedliwy i swobodny handel, wdrażanie zewnętrznych aspektów rynku wewnętrznego, wspólnej polityki handlowej oraz pozostałych wspólnych polityk Unii w zakresie wymiany handlowej, a także bezpieczeństwo całego łańcucha dostaw. Organy celne wprowadzają środki mające na celu w szczególności:

Sposoby wymiany i przechowywania informacji oraz wspólne wymogi dotyczące danych

Decyzja o przyznaniu odstępstwa musi być uzasadniona specyficzną sytuacją wnoszącego o nie państwa członkowskiego; odstępstwo jest przyznawane na określony czas. Odstępstwo podlega okresowemu przeglądowi i może być przedłużane na oznaczone okresy na wniosek korzystającego z niego państwa członkowskiego. Odstępstwo jest odwoływane, gdy przestaje być uzasadnione.

Odstępstwo nie wpływa na wymianę informacji między korzystającym z niego państwem członkowskim a innymi państwami członkowskimi ani na wymianę i przechowywanie informacji w innych państwach członkowskich zgodnie z przepisami prawa celnego.

Komisja jest uprawniona zgodnie z art. 284 do przyjęcia aktów delegowanych, w celu określenia:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 285 ust. 2.

W przypadku gdy osoby, o których mowa w pierwszym akapicie są zobowiązane do zarejestrowania się, stosuje się następujące zasady:

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych organy celne, właściwe do rejestracji, o której mowa w art. 9.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Ujawnienie takich informacji bez zgody jest jednak możliwe, w przypadku gdy organy celne są do tego zobowiązane lub upoważnione na mocy obowiązujących przepisów — w szczególności w odniesieniu do ochrony danych — lub w związku z prowadzonym postępowaniem.

Przepisy akapitu pierwszego mają również zastosowanie do wszelkich innych form udzielania informacji wymaganych przez organy celne lub dostarczanych organom celnym.

Obowiązkom określonym w akapicie pierwszym niniejszego ustępu podlega również przedstawiciel celny danej osoby, o którym mowa w art. 18, jeżeli składa zgłoszenie, deklarację lub powiadomienie, przedkłada wniosek lub udziela wymaganych informacji.

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych techniczne warunki rozwijania, utrzymywania i wykorzystywania systemów teleinformatycznych, o których mowa w art. 16 ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Przedstawicielstwo może być bezpośrednie — w tym przypadku przedstawiciel celny działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub pośrednie — w tym przypadku przedstawiciel celny działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

Jeżeli nie przewidziano inaczej obowiązek ten zostaje uchylony, jeżeli przedstawiciel celny występuje na rzecz osoby, która nie musi mieć siedziby na obszarze celnym Unii.

Osoba, która nie deklaruje faktu wykonywania działalności w charakterze przedstawiciela celnego lub osoba, która deklaruje, że działa w charakterze przedstawiciela nie będąc do tego umocowana jest traktowana jako działająca we własnym imieniu i na własną rzecz.

W szczególnych przypadkach organy celne nie żądają dostarczenia takiego dowodu.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące przyznawania i udowadniania uprawnienia, o których mowa w art. 18 ust. 3.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Wniosek o wydanie decyzji może również zostać złożony przez większą liczbę osób, a decyzja – dotyczyć tych osób, zgodnie z warunkami określonymi w przepisach prawa celnego.

Jeżeli nie przewidziano inaczej właściwym organem celnym jest organ właściwy dla miejsca, w którym są prowadzone lub dostępne główne księgi rachunkowe wnioskodawcy na potrzeby celne i w którym ma być prowadzona przynajmniej część działalności, której ma dotyczyć decyzja.

Jeżeli organy celne stwierdzą, że wniosek zawiera wszelkie informacje, które są im niezbędne do wydania decyzji, powiadamiają wnioskodawcę, w terminie określonym w akapicie pierwszym, o przyjęciu wniosku.

Jeżeli organy celne nie mogą dotrzymać terminu na wydanie decyzji informują o tym wnioskodawcę przed jego upływem, podając przyczyny oraz wskazując dodatkowy okres, który uznają za niezbędny do wydania decyzji. Jeżeli nie przewidziano inaczej dodatkowy okres nie przekracza 30 dni.

Nie naruszając drugiego akapitu organy celne mogą przedłużyć termin na wydanie decyzji, określony w przepisach prawa celnego, w przypadku gdy wnioskodawca zwróci się o przedłużenie tego terminu, aby dostosować się do warunków i kryteriów. O tym dostosowaniu oraz o dodatkowym okresie niezbędnym do wprowadzenia tego dostosowania powiadamia się organy celne, które podejmują decyzję o przedłużeniu terminu.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Z wyjątkiem sytuacji, w których skutek decyzji jest ograniczony do jednego państwa członkowskiego lub większej ich liczby, decyzje dotyczące stosowania przepisów prawa celnego są ważne na całym obszarze celnym Unii.

W wyjątkowych przypadkach, gdy wymaga tego uzasadniony interes posiadacza decyzji, organy celne mogą jednak odroczyć datę, z którą cofnięcie lub zmiana decyzji stają się skuteczne, maksymalnie do jednego roku. Tę datę wskazuje się w decyzji o cofnięciu lub zmianie.

Z wyjątkiem przypadków, gdy organ celny działa jako organ sądowy, art. 22 ust. 4, 5, 6 i 7, art. 23 ust. 3 oraz art. 26, 27 i 28 stosuje się również do decyzji wydawanych przez organy celne bez uprzedniego wniosku zainteresowanej osoby.

Ograniczenia dotyczące decyzji w sprawie towarów objętych procedurą celną lub czasowym składowaniem

Jeżeli nie wystąpi o to zainteresowana osoba, cofnięcie, zmiana lub zawieszenie korzystnej decyzji nie dotyczy towarów, które w chwili, gdy cofnięcie, zmiana lub zawieszenia stały się skuteczne, zostały już objęte procedurą celną lub czasowym składowaniem i nadal pozostają nimi objęte na mocy cofniętej, zmienionej lub zawieszonej decyzji.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące unieważnienia, cofnięcia lub zmiany korzystnych decyzji.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Okres przedłużonego użycia, o którym mowa w akapicie pierwszym nie przekracza sześciu miesięcy od daty utraty ważności lub od daty cofnięcia decyzji WIT lub decyzji WIP. Jednakże na mocy środków, o których mowa w art. 57 ust. 4 lub art. 67, może zostać wyłączone stosowanie okresu przedłużonego użycia lub może zostać ustanowiony krótszy okres. ►C2 W przypadku produktów, w odniesieniu do których przy wypełnianiu formalności celnych przedkładane jest świadectwo przywozowe lub wywozowe, okres sześciu miesięcy zostaje zastąpiony okresem ważności tego świadectwa. ◄

Aby skorzystać z przedłużonego użycia decyzji WIT lub decyzji WIP, posiadacz decyzji składa wniosek do organu celnego, który wydał decyzję, w terminie 30 dni od dnia, w którym utraciła ona ważność lub została cofnięta, wskazując ilości, dla których wnosi o przedłużone stosowanie oraz państwo lub państwa członkowskie, w których towary zostaną poddane formalnościom celnym w okresie przedłużonego użycia. Organy celne wydają decyzję w sprawie przedłużonego użycia oraz powiadamiają posiadacza decyzji niezwłocznie i nie później niż w terminie 30 dni od daty otrzymania wszelkich informacji niezbędnych do wydania tej decyzji.

W szczególnych przypadkach organy celne, na wniosek, wydają decyzje w sprawie wiążących informacji w odniesieniu do innych elementów, o których mowa w tytule II i na podstawie których stosowane są należności celne przywozowe lub wywozowe i inne środki dotyczące wymiany towarowej.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 285 ust. 2.

Jeżeli należy uzyskać w drodze procedury pisemnej opinię komitetu, o którym mowa w art. 285 ust. 1, stosuje się art. 285 ust. 6.

Status ten przyznawany jest przez organy celne – w stosownych przypadkach po przeprowadzeniu konsultacji z innymi właściwymi organami – i podlega monitorowaniu.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych, sposoby stosowania kryteriów, o których mowa w art. 39.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Art. 44 i 45 nie stosuje się do odwołań składanych w celu unieważnienia, cofnięcia lub zmiany decyzji dotyczącej stosowania przepisów prawa celnego wydanej przez organ sądowy lub przez organy celne działające jako organy sądowe.

Prawo do wniesienia odwołania ma również osoba, która wystąpiła do organów celnych z wnioskiem o wydanie decyzji i której nie wydano decyzji na podstawie tego wniosku w terminie określonym w art. 22 ust. 3.

Kontrole celne mogą polegać w szczególności na rewizji towarów, pobieraniu próbek, weryfikacji prawidłowości i kompletności informacji podanych w zgłoszeniu, deklaracji lub powiadomieniu oraz istnienia, autentyczności, prawidłowości i ważności dokumentów, kontroli księgowości i pozostałej dokumentacji, kontroli środków transportu, kontroli bagażu i innych towarów przewożonych przez osoby lub na osobach oraz na przeprowadzaniu oficjalnych dochodzeń i innych podobnych czynności.

Kontrole oparte na takich informacjach i kryteriach przeprowadzane są bez uszczerbku dla innych kontroli przeprowadzanych zgodnie z ust. 1 lub zgodnie z innymi obowiązującymi przepisami.

Zarządzanie ryzykiem obejmuje takie działania jak zbieranie danych i informacji, analiza i ocena ryzyka, zalecanie i podejmowanie działań, a także regularne monitorowanie i przegląd tego procesu oraz jego wyników w oparciu o międzynarodowe, unijne i krajowe źródła i strategie.

Do celów kontroli celnych organy celne mogą weryfikować prawidłowość i kompletność informacji podanych w zgłoszeniu celnym, deklaracji do czasowego składowania, przywozowej deklaracji skróconej, wywozowej deklaracji skróconej, zgłoszeniu do powrotnego wywozu lub powiadomieniu o powrotnym wywozie, a także weryfikować istnienie, autentyczność, prawidłowość i ważność wszelkich załączonych dokumentów oraz mogą kontrolować księgowość zgłaszającego i pozostałą dokumentację dotyczącą operacji odnoszących się do towarów lub uprzednich lub późniejszych operacji handlowych związanych z tymi towarami po ich zwolnieniu. Organy te mogą również przeprowadzić rewizję takich towarów lub pobrać próbki, jeżeli nadal istnieje taka możliwość. Kontrole takie mogą zostać przeprowadzone u posiadacza towarów lub jego przedstawiciela, u każdej innej osoby bezpośrednio lub pośrednio zaangażowanej w te operacje w charakterze handlowym lub każdej innej osoby dysponującej w celach handlowych tymi dokumentami i danymi.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

W związanych z takimi środkami przypadkach niecierpiących zwłoki, odpowiednio uzasadnionych potrzebą szybkiego uaktualnienia wspólnych ram zarządzania ryzykiem i dostosowania wymiany informacji o ryzyku i analizie, wspólnych kryteriów i norm ryzyka, środków kontroli i priorytetowych obszarów kontroli do ewolucji ryzyk, Komisja przyjmuje w trybie natychmiastowym stosowne akty wykonawcze zgodnie z procedurą określoną w art. 285 ust. 5.

W przypadku gdy opinię komitetu, o którym mowa w art. 285 ust. 1, należy uzyskać w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 ust. 6.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Jeżeli towary dopuszczono do obrotu w okolicznościach innych niż określone w akapicie trzecim lub zgłoszono do wywozu, termin rozpoczyna się z końcem roku, w którym przyjęto zgłoszenie celne do dopuszczenia do obrotu lub zgłoszenie wywozowe.

W przypadku towarów dopuszczonych do obrotu bez cła lub z zastosowaniem obniżonej stawki celnej ze względu na końcowe przeznaczenie termin rozpoczyna się z końcem roku, w którym towary przestają być objęte dozorem celnym.

W przypadku towarów objętych inną procedurą celną lub czasowym składowaniem termin rozpoczyna się z końcem roku, w którym zamknięto procedurę celną lub zakończono czasowe składowanie.

W przypadku złożenia odwołania lub rozpoczęcia postępowania sądowego dokumenty oraz informacje przechowuje się przez okres, o którym mowa w ust. 1 lub do czasu zakończenia postępowania odwoławczego lub sądowego, w zależności od tego, który z tych terminów jest późniejszy.

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych zasady dotyczące przeliczania walut do celów, o których mowa w art. 53 ust. 1 i 2.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

ELEMENTY, NA PODSTAWIE KTÓRYCH STOSOWANE SĄ NALEŻNOŚCI CELNE PRZYWOZOWE I WYWOZOWE ORAZ INNE ŚRODKI DOTYCZĄCE WYMIANY TOWAROWEJ

Inne środki, ustanowione w przepisach unijnych regulujących określone dziedziny wymiany towarowej, stosowane są w odpowiednich przypadkach zgodnie z klasyfikacją taryfową danych towarów.

W przypadku plafonów taryfowych stosowanie tych środków ustaje na mocy aktu prawnego Unii.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

W odnoszących się do takich środków pilnych przypadkach należycie uzasadnionych potrzebą szybkiego zapewnienia właściwego i jednolitego stosowania Nomenklatury scalonej, Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 285 ust. 5.

W przypadku gdy opinia komitetu, o którym mowa w art. 285 ust. 1, ma być uzyskana w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 ust. 6.

W art. 60 oraz 61 ustanawia się reguły określania niepreferencyjnego pochodzenia towarów do celów stosowania:

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, określających reguły, na mocy których towary – w odniesieniu do których niezbędne jest określenie niepreferencyjnego pochodzenia do celów stosowania środków unijnych, o których mowa w art. 59– uznaje się za całkowicie uzyskane w danym kraju lub na danym terytorium lub poddane ostatniemu, istotnemu ekonomicznie uzasadnionemu przetworzeniu lub obróbce, w przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu, co spowodowało wytworzenie nowego produktu lub stanowiło istotny etap wytwarzania w danym kraju lub na danym terytorium, zgodnie z art. 60.

Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące przedstawiania oraz weryfikacji dowodu pochodzenia, o którym mowa w art. 61.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Reguły te opierają się albo na kryterium, że towary zostały całkowicie uzyskane, lub na kryterium, że towary powstały w rezultacie wystarczającego przetworzenia lub obróbki.

Wniosek o odstępstwo składany jest Komisji w formie pisemnej przez zainteresowany korzystający kraj lub zainteresowane korzystające terytorium. Podaje się w nim określone w akapicie drugim uzasadnienie konieczności przyznania odstępstwa, a także dołącza odpowiednie dokumenty uzasadniające.

Tymczasowe odstępstwo jest ograniczone do czasu trwania skutków czynników wewnętrznych lub zewnętrznych, które były przyczyną jego przyznania, lub do okresu, jakiego korzystający kraj lub korzystające terytorium potrzebuje do dostosowania się do tych reguł.

W przypadku przyznania odstępstwa, zainteresowany korzystający kraj lub zainteresowane korzystające terytorium przestrzega wszelkich wymogów dotyczących informacji, które mają być dostarczane Komisji, w odniesieniu do korzystania z odstępstwa i zarządzania ilościami objętymi odstępstwem.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, określających reguły preferencyjnego pochodzenia, o których mowa w art. 64 ust. 3.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Komisja może przyjmować środki w celu ustalania pochodzenia określonych towarów zgodnie z regułami pochodzenia mającymi zastosowanie do tych towarów.

Komisja przyjmuje środki, o których mowa w art. 67, w drodze aktów wykonawczych. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

W przypadku szczególnie pilnej potrzeby związanej z przyjęciem tych środków, odpowiednio uzasadnionej potrzebą szybkiego zapewnienia właściwego i jednolitego stosowania reguł pochodzenia, Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 285 ust. 5.

W przypadku gdy opinia komitetu, o którym mowa w art. 285 ust. 1, ma być uzyskana w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 ust. 6.

Do celów stosowania wspólnej taryfy celnej oraz środków pozataryfowych, ustanowionych w przepisach unijnych regulujących określone dziedziny wymiany towarowej, wartość celna towarów określana jest zgodnie z przepisami art. 70 i 74.

Organy celne, na wniosek, mogą zezwolić, aby następujące kwoty były określane na podstawie szczególnych kryteriów, jeżeli nie można ich obliczyć w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego:

Na wniosek zgłaszającego kolejność stosowania ust. 2 lit. c) i d) zostaje zmieniona.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia warunków udzielania pozwolenia, o którym mowa w art. 73.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Jeżeli zgłoszenie celne dotyczące jednej z procedur, o których mowa w ust. 1, zostaje sporządzone na podstawie danych powodujących, że nie zostają pobrane w całości lub części należności celne przywozowe, osoba, która dostarczyła dane wymagane do sporządzenia zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe, jest również dłużnikiem.

Jeżeli dokonuje się zgłoszenia celnego dotyczącego jednej z procedur celnych, o których mowa w ust. 1 lit. c), i przekazane zostają organom celnym jakiekolwiek informacje wymagane na mocy przepisów prawa celnego, dotyczące warunków obejmowania towarów tą procedurą celną, w wyniku czego nie zostają pobrane w całości lub części należności celne przywozowe, dłużnikiem jest również osoba, która dostarczyła informacje wymagane do dokonania zgłoszenia celnego i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że dane te są nieprawdziwe.

Akapit pierwszy stosuje się w przypadku długu celnego powstałego w odniesieniu do odpadów i pozostałości powstałych przy zniszczeniu takich towarów.

Jeżeli zgłoszenia celnego dokonuje się na podstawie informacji powodujących, że nie zostają pobrane w całości lub części należności celne wywozowe, osoba, która dostarczyła informacje wymagane do dokonania zgłoszenia i która wiedziała lub powinna była wiedzieć, że informacje te są nieprawdziwe, jest również dłużnikiem.

Jeżeli do zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej temu samemu długowi celnemu zobowiązanych jest kilku dłużników, odpowiadają oni solidarnie za zapłatę tej kwoty.

Ogólne zasady obliczania kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych

Jeżeli jednak informacje, którymi dysponują organy celne, pozwalają na ustalenie, że dług celny powstał przed stwierdzeniem jego istnienia przez te organy, uznaje się, że dług celny powstał w najwcześniejszej chwili, w której można stwierdzić tę sytuację.

Przy obliczaniu kwoty należności celnych przywozowych uwzględnia się jednak wartość celną, ilość, rodzaj oraz pochodzenie wykorzystanych w tych operacjach towarów nieunijnych.

We wszystkich pozostałych przypadkach miejscem powstania długu celnego jest miejsce zaistnienia zdarzeń, z których dług ten wynika.

Jeżeli nie można określić tego miejsca, dług celny powstaje w miejscu, w którym organy celne stwierdzą, że towary znajdują się w sytuacji powodującej powstanie długu celnego.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Zabezpieczenie, które nie może zostać wykorzystane poza państwem członkowskim, w którym jest wymagane, jest ważne jedynie w tym państwie członkowskim i obejmuje co najmniej kwotę należności celnych przywozowych lub wywozowych.

Zabezpieczenie złożone w odniesieniu do danego zgłoszenia ma zastosowanie do kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu oraz innych należności w stosunku do wszystkich towarów objętych tym zgłoszeniem lub zwolnionych na jego podstawie bez względu na to, czy zgłoszenie jest prawidłowe.

Jeżeli zabezpieczenie nie zostało zwolnione, może ono zostać również wykorzystane w granicach zabezpieczonej kwoty do pokrycia kwot należności celnych przywozowych lub wywozowych oraz innych należności wynikających z kontroli po zwolnieniu towarów.

Jeżeli ustalenie dokładnej kwoty nie jest możliwe, zabezpieczenie ustala się w maksymalnej — w ocenie organów celnych — już powstałej lub mogącej powstać kwocie należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu i innych należności.

W przypadku gdy złożenie zabezpieczenia nie jest obowiązkowe, organy celne mogą jednak wymagać złożenia go, jeżeli uznają, że nie jest pewne, czy kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadająca długowi celnemu oraz inne należności zostaną zapłacone w przewidzianym terminie. Jego wysokość jest ustalana przez te organy tak, aby nie przekraczała poziomu, o którym mowa w art. 90.

Osoba, od której wymagane jest złożenie zabezpieczenia, może dokonać wyboru spośród form zabezpieczenia określonych w art. 92 ust. 1.

Organy celne mogą jednak odmówić przyjęcia wybranej formy zabezpieczenia, jeżeli jest ona niewłaściwa dla prawidłowego przebiegu danej procedury celnej.

Organy celne mogą zażądać, by wybrana forma zabezpieczenia była utrzymywana przez określony czas.

Aby uzyskać pozwolenie na stosowanie tymczasowo zakazanego zabezpieczenia generalnego, dana osoba musi również spełniać kryteria określone w art. 39 lit. b) i c).

Jeżeli organy celne stwierdzą, że złożone zabezpieczenie nie zapewnia w ogóle lub już nie zapewnia w sposób pewny lub wystarczający zapłaty w przewidzianym terminie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, odpowiadającej długowi celnemu i innych należności, wymagają one od którejkolwiek z osób, o których mowa w art. 89 ust. 3, złożenia zabezpieczenia dodatkowego lub zastąpienia pierwotnego zabezpieczenia nowym zabezpieczeniem, zgodnie z wyborem tej osoby.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

W przypadku zaistnienia pilnej konieczności, odpowiednio uzasadnionej potrzebą szybkiego zapewnienia zwiększonej ochrony interesów finansowych Unii i jej państw członkowskich, Komisja przyjmuje w trybie natychmiastowym stosowne akty wykonawcze zgodnie z procedurą określoną w art. 285 ust. 5.

W przypadku gdy opinię komitetu, o którym mowa w art. 285 ust. 1, należy uzyskać w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 ust. 6.

Pokrycie, zwrot i umorzenie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych

Określanie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, powiadamianie o długu celnym oraz księgowanie

Jeżeli kwota, o której mowa w akapicie pierwszym, jest wyrażona w euro, zaokrąglenie nie może być większe niż zaokrąglenie w górę lub w dół do najbliższej liczby całkowitej.

Państwo członkowskie, którego walutą nie jest euro, może albo stosować odpowiednio przepisy akapitu drugiego, albo odstąpić od stosowania tego akapitu, pod warunkiem że zasady dotyczące zaokrąglania nie mają skutków finansowych przewyższających skutki stosowania zasad określonych w drugim akapicie.

Powiadomienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie jest dokonywane w następujących przypadkach:

Jeżeli jednak powiadomienie o długu celnym mogłoby niekorzystnie wpłynąć na dochodzenie karne, organy celne mogą opóźnić takie powiadomienie do czasu, gdy przestanie ono niekorzystnie wpływać na dochodzenia karne.

Akapitu pierwszego nie stosuje się w przypadkach, o których mowa w art. 102 ust. 1 akapit drugi.

Pod warunkiem zabezpieczenia ich zapłaty, suma należności celnych przywozowych lub wywozowych odnoszących się do wszystkich towarów zwolnionych na rzecz tej samej osoby w okresie wyznaczonym przez organy celne, nieprzekraczającym 31 dni, może jednak zostać zaksięgowana całościowo na koniec tego okresu. Takie zaksięgowanie odbywa się w terminie 14 dni od dnia, w którym upływa wspomniany okres.

Jeżeli dług celny odnosi się do tymczasowego środka polityki handlowej w postaci cła, zaksięgowanie wymaganej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odbywa się jednak w terminie dwóch miesięcy od dnia opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej rozporządzenia ustanawiającego ostateczny środek polityki handlowej.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, ►C2 w celu określenia przypadków, o których mowa w art. 102 ust. 1 akapit drugi lit. d) ◄ , gdy organy celne są zwolnione z obowiązku powiadamiania o długu celnym;

Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych, środki mające zapewnić organom celnym możliwość udzielania sobie wzajemnej pomocy w przypadku powstania długu celnego.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Nie naruszając przepisów art. 45 ust. 2, termin ten nie może przekraczać dziesięciu dni od daty powiadomienia dłużnika o długu celnym. W przypadku zaksięgowania zsumowanych należności celnych na warunkach określonych w art. 105 ust. 1 akapit drugi termin wyznacza się w taki sposób, aby uniemożliwić dłużnikowi uzyskanie dłuższego czasu na zapłatę, niż w przypadku gdyby uzyskał odroczenie płatności zgodnie z art. 110.

Organy celne na wniosek dłużnika mogą przedłużyć ten termin, jeżeli należna kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych została określona w toku kontroli po zwolnieniu towarów, o której mowa w art. 48. Nie naruszając przepisów art. 112 ust. 1, przedłużenie takie nie może przekraczać czasu potrzebnego dłużnikowi na podjęcie właściwych kroków w celu wykonania zobowiązania.

Organy celne, na wniosek osoby zainteresowanej i po złożeniu zabezpieczenia, zezwalają na odroczenie płatności wymaganych należności celnych w którykolwiek z następujących sposobów:

Jeżeli okresy te są miesiącami, państwa członkowskie mogą określić, że kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych, której płatność została odroczona, ma zostać uiszczona do szesnastego dnia miesiąca następującego po danym miesiącu.

W przypadku państw członkowskich, których walutą jest euro stawka odsetek kredytowych jest równa stopie procentowej opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C, którą Europejski Bank Centralny stosował do swoich głównych operacji refinansowania w pierwszym dniu miesiąca, w którym przypadał termin płatności, powiększonej o jeden punkt procentowy.

W przypadku państw członkowskich, których walutą nie jest euro, stawka odsetek kredytowych jest równa stopie procentowej stosowanej w pierwszym dniu danego miesiąca przez krajowy bank centralny do jego głównych operacji refinansowania, powiększonej o jeden punkt procentowy, lub, w przypadku państw członkowskich, dla których stopa procentowa krajowego banku centralnego nie jest dostępna, najbardziej zbliżonej stopie procentowej stosowanej w pierwszym dniu danego miesiąca na rynku pieniężnym danego państwa członkowskiego, powiększonej o jeden punkt procentowy.

Jeżeli należna kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych nie została uiszczona w wyznaczonym terminie, organy celne zabezpieczają zapłatę tej kwoty wszelkimi środkami, które są im dostępne na mocy prawa danego państwa członkowskiego.

W przypadku państw członkowskich, których walutą jest euro, stawka odsetek za zwłokę jest równa stopie procentowej opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, seria C, którą Europejski Bank Centralny stosował do swoich głównych operacji refinansowania w pierwszym dniu miesiąca, w którym przypadał termin płatności, powiększonej o dwa punkty procentowe.

W przypadku państw członkowskich, których walutą nie jest euro, stawka odsetek za zwłokę jest równa stopie procentowej stosowanej w pierwszym dniu danego miesiąca przez krajowy bank centralny do jego głównych operacji refinansowania, powiększonej o dwa punkty procentowe, lub, w przypadku państw członkowskich, dla których stopa procentowa krajowego banku centralnego nie jest dostępna, najbardziej zbliżonej stopie procentowej stosowanej w pierwszym dniu danego miesiąca na rynku pieniężnym danego państwa członkowskiego, powiększonej o dwa punkty procentowe.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia zasad zawieszania biegu terminu zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu, o którym to zawieszeniu mowa w art. 108 ust. 3, oraz dotyczące okresu zawieszenia.

Kwota należności celnych przywozowych lub wywozowych podlega zwrotowi, w przypadku gdy została ona uiszczona, a dotyczące ich zgłoszenie celne zostało unieważnione zgodnie z art. 174.

Niezależnie od postanowień akapitu pierwszego akt sprawy nie przekazuje się w jednej z następujących sytuacji:

Odsetki są jednak wypłacane, w przypadku gdy decyzja o przyznaniu zwrotu nie zostanie wykonana w terminie trzech miesięcy od daty jej wydania, chyba że niedotrzymanie terminu było niezależne od organów celnych.

W takich przypadkach odsetki wypłaca się za okres od dnia, w którym upłynął ten trzymiesięczny termin, do dnia zwrotu. Stopę procentową odsetek ustala się zgodnie z art. 112.

W takich przypadkach wszelkie odsetki wypłacone na podstawie ust. 6 akapit drugi podlegają zwrotowi.

Uznaje się, że do towarów wadliwych należą towary uszkodzone przed ich zwolnieniem.

Wystawienie nieprawidłowego świadectwa nie stanowi jednak błędu, jeżeli świadectwo zostało wydane na podstawie niewłaściwego przedstawienia faktów przez eksportera, z wyjątkiem przypadku, gdy jest oczywiste, że organy wystawiające świadectwo wiedziały lub powinny były wiedzieć, że towary nie spełniają warunków wymaganych do preferencyjnego traktowania.

Uznaje się, że dłużnik działa w dobrej wierze, jeżeli może udowodnić, że w okresie przedmiotowych operacji handlowych zachował należytą staranność w celu zapewnienia spełnienia wszystkich warunków korzystania z preferencyjnego traktowania.

Dłużnik nie może powoływać się na działanie w dobrej wierze, jeżeli Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zawiadomienie stwierdzające, że istnieją wątpliwości co do prawidłowego stosowania uzgodnień preferencyjnych przez państwo lub terytorium będące beneficjentem.

Terminy określone w akapicie pierwszym lit. a) i b) ulegają przedłużeniu, w przypadku gdy wnioskodawca przedstawi dowód na to, że nieprzewidziane okoliczności lub działanie siły wyższej uniemożliwiły mu złożenie wniosku we właściwym terminie.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 284, określających przepisy wiążące ją przy wydawaniu decyzji, o której mowa w art. 116 ust. 3, a w szczególności w odniesieniu do:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 285 ust. 2.

W przypadku gdy opinię komitetu, o którym mowa w art. 285 ust. 1, należy uzyskać w drodze procedury pisemnej, stosuje się art. 285 ust. 6.

W przypadku wygaśnięcia długu celnego na podstawie art. 124 ust. 1 lit. h) państwa członkowskie mogą nadal stosować sankcje za nieprzestrzeganie przepisów prawa celnego.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia wykazu uchybień, które nie mają istotnego wpływu na prawidłowy przebieg czasowego składowania lub danej procedury celnej, uzupełniającego art. 124 ust. 1 lit. h) ppkt (i).

Organy celne mogą zezwolić na złożenie przywozowej deklaracji skróconej w innym urzędzie celnym, jeżeli urząd ten niezwłocznie przekaże lub udostępni w formie elektronicznej niezbędne dane urzędowi celnemu pierwszego wprowadzenia.

Niezależnie od obowiązków przewoźnika, przywozową deklarację skróconą może złożyć jedna z następujących osób:

Urząd celny, o którym mowa w art. 127 ust. 3, zapewnia przeprowadzenie w określonym terminie analizy ryzyka, przede wszystkim do celów bezpieczeństwa i ochrony, na podstawie przywozowej deklaracji skróconej, o której mowa w art. 127 ust. 1, lub danych, o których mowa w art. 127 ust. 8, oraz podejmuje niezbędne środki w oparciu o wyniki tej analizy ryzyka.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Jeżeli informacje o przybyciu statku morskiego lub statku powietrznego są dostępne organom celnym, mogą one zwolnić operatora z wymogu dokonania powiadomienia, o którym mowa w akapicie pierwszym.

Towary pozostają pod dozorem celnym tak długo, jak jest to konieczne do określenia ich statusu celnego, i nie zostają podjęte bez zgody organów celnych.

Nie naruszając przepisów art. 254, towary unijne nie podlegają dozorowi celnemu od momentu określenia ich statusu celnego.

Towary nieunijne pozostają pod dozorem celnym do momentu zmiany ich statusu celnego lub do czasu, gdy zostaną wyprowadzone poza obszar celny Unii lub zniszczone.

Towary, które czasowo opuściły obszar celny Unii drogą morską lub powietrzną

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Pozwolenie takie nie jest jednak wymagane w przypadku wystąpienia bezpośredniego zagrożenia powodującego konieczność natychmiastowego rozładunku wszystkich towarów lub ich części. W takim przypadku informuje się o tym niezwłocznie organy celne.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia warunków zatwierdzania miejsc, o których mowa w art. 139 ust. 1.

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące przedstawiania towarów organom celnym, o którym mowa w art. 139.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Towary nieunijne są czasowo składowane od chwili ich przedstawienia organom celnym.

Jeżeli jest złożone zabezpieczenie generalne, wypełnienie obowiązków związanych z tym zabezpieczeniem jest monitorowane w drodze audytu.

Ewidencja zawiera informacje i dane, które umożliwiają organom celnym nadzór nad prowadzeniem magazynów czasowego składowania, w szczególności w odniesieniu do identyfikacji składowanych towarów, ich statusu celnego i ich przemieszczeń.

Uznaje się, że upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych spełnia warunki, o których mowa w akapitach pierwszym i drugim, jeżeli jego ewidencja jest odpowiednia do celów prowadzenia czasowego składowania.

Towary nieunijne czasowo składowane zostają objęte procedurą celną lub powrotnie wywiezione w terminie 90 dni.

Jeżeli nie przewidziano inaczej, zgłaszający może wybrać procedurę celną, którą będą objęte towary, na warunkach przewidzianych dla tej procedury, bez względu na rodzaj, ilość, kraj pochodzenia, wysyłki lub przeznaczenia towarów.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

PRZEPISY OGÓLNE DOTYCZĄCE STATUSU CELNEGO, OBJĘCIA TOWARÓW PROCEDURĄ CELNĄ, WERYFIKACJI, ZWOLNIENIA I DYSPONOWANIA TOWARAMI

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Komisja przyjmuje w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące przedstawiania i weryfikacji dowodów potwierdzających unijny status celny towarów.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia przypadków, w których zgłoszenie celne można złożyć z wykorzystaniem środków innych niż techniki elektronicznego przetwarzania danych zgodnie z art. 158 ust. 2.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Standardowe zgłoszenie celne zawiera wszystkie dane niezbędne do stosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której zgłaszane są towary.

Uznaje się, że dokumenty załączane do zgłoszenia dotyczące mających zastosowanie unijnych formalności pozacelnych wymienionych w załączniku do rozporządzenia (UE) 2022/2399 w chwili złożenia zgłoszenia celnego znajdują się w posiadaniu zgłaszającego i są do dyspozycji organów celnych, pod warunkiem że organy te są w stanie uzyskać niezbędne dane z odpowiednich unijnych systemów pozacelnych za pośrednictwem unijnego systemu jednego okienka w dziedzinie ceł służącego do wymiany świadectw zgodnie z art. 10 ust. 1 lit. a) i c) tego rozporządzenia.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, ustanawiających przepisy dotyczące przyznawania upoważnienia, o którym mowa w art. 163 ust. 3.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

W przypadku zgłoszenia uproszczonego zgodnie z art. 166 niezbędne załączane dokumenty znajdują się w posiadaniu zgłaszającego i pozostają do dyspozycji organu celnego w określonym terminie.

Zgłoszenie uzupełniające może mieć charakter ogólny, okresowy lub podsumowujący.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące składania:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Jeżeli jednak gdy przyjęcie zgłoszenia celnego nakłada na określoną osobę szczególne obowiązki, zgłoszenie składane jest przez tę osobę lub przez jej przedstawiciela.

Zgłoszenie celne może zostać złożone przed oczekiwanym przedstawieniem towarów organom celnym. Jeżeli towary nie zostaną przedstawione w terminie 30 dni po złożeniu zgłoszenia celnego uznaje się, że zgłoszenie celne nie zostało złożone.

Jeżeli jednak organy celne poinformowały zgłaszającego o zamiarze przeprowadzenia rewizji towarów, wniosek o unieważnienie zgłoszenia celnego nie zostaje przyjęty przed przeprowadzeniem takiej rewizji.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia przypadków, w których unieważnia się zgłoszenie celne po zwolnieniu towarów, o których mowa w art. 174 ust. 2.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Uproszczenia w zakresie sporządzania zgłoszenia celnego dotyczącego towarów objętych różnymi podpozycjami taryfowymi

Komisja przyjmuje, w drodze aktów wykonawczych, środki w celu ustalenia podpozycji taryfowej na potrzeby stosowania art. 177 ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Wymóg uzyskania pozwolenia, o którym mowa w akapicie pierwszym, może zostać uchylony, gdy zgłoszenie celne składa się i towary przedstawia w urzędach celnych w ramach odpowiedzialności jednego organu celnego.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia warunków udzielania pozwolenia, o którym mowa w art. 179 ust. 1 akapit pierwszy.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

W szczególnych przypadkach kontrolny urząd celny może jednak zażądać przedstawienia towarów.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia warunków udzielania pozwolenia, o którym mowa w art. 182 ust. 1.

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące wpisu do rejestru zgłaszającego, o którym to wpisie mowa w art. 182, w tym przepisy proceduralne dotyczące odnośnych formalności i kontroli celnych.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące formalności i kontroli celnych, które mają być dokonywane przez posiadacza pozwolenia zgodnie z art. 185 ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Organy celne, w celu zweryfikowania prawidłowości danych zawartych w przyjętym zgłoszeniu celnym, mogą:

Zgłaszający może jednak wystąpić z wnioskiem o dodatkową rewizję lub pobranie próbek, jeżeli uzna, że wyniki częściowej rewizji towarów, analizy lub badania pobranych próbek nie są reprezentatywne dla pozostałej części zgłaszanych towarów. Wniosek zostaje przyjęty, pod warunkiem że towary nie zostały zwolnione lub jeżeli zostały zwolnione – pod warunkiem że zgłaszający udowodni, że nie zostały one w żaden sposób zmienione.

Wspomniane działania identyfikacyjne mają jednakowy skutek prawny na całym obszarze celnym Unii.

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych środki weryfikacji zgłoszenia celnego, rewizji i pobierania próbek towarów oraz wyniki weryfikacji.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Akapit pierwszy stosuje się również, gdy weryfikacja, o której mowa w art. 188, nie może zostać zakończona w rozsądnym terminie, a obecność towarów do celów weryfikacji nie jest już konieczna.

Do celów akapitu pierwszego, jeżeli zgłoszenie celne obejmuje towary, które podlegają dwóm lub większej liczbie pozycji, dane dotyczące towarów podlegających poszczególnym pozycjom uznaje się za odrębne zgłoszenie celne.

Zwolnienie uzależnione od zapłaty kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych odpowiadającej długowi celnemu lub od złożenia zabezpieczenia

Nie naruszając przepisów akapitu trzeciego, akapit pierwszy nie ma jednak zastosowania do procedury odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

Jeżeli zgodnie z przepisami regulującymi procedurę celną, do której zgłaszane są towary, organy celne wymagają złożenia zabezpieczenia, towary te nie zostają zwolnione do tej procedury do czasu złożenia zabezpieczenia.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia przypadków, o których mowa w art. 195 ust. 2.

Jeżeli organy celne uznają to za uzasadnione, mogą zażądać zniszczenia towarów przedstawionych organowi celnemu i informują o tym posiadacza towarów. Koszty zniszczenia ponosi posiadacz towarów.

Jeżeli towary, które mają zostać zniszczone, stać się przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa, zostać zajęte lub ulec przepadkowi, są już objęte zgłoszeniem celnym, ewidencja zawiera odniesienie do zgłoszenia celnego. Organy celne unieważniają zgłoszenie celne.

Towary nieunijne i towary objęte procedurą końcowego przeznaczenia mogą, za uprzednią zgodą organów celnych, stać się przedmiotem zrzeczenia na rzecz skarbu państwa przez osobę uprawnioną do korzystania z procedury lub — w stosownych przypadkach — przez posiadacza towarów.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Przepisy akapitu pierwszego stosuje się nawet wówczas, gdy towary powracające stanowią jedynie część towarów uprzednio wywiezionych poza obszar celny Unii.

Jeżeli końcowe przeznaczenie tych towarów uległo zmianie, kwota należności celnych przywozowych zostanie pomniejszona o kwotę pobraną przy ich pierwszym dopuszczeniu do obrotu. W przypadku gdy ta ostatnia kwota jest wyższa od kwoty, która jest należna przy dopuszczeniu do obrotu towarów powracających, nie udziela się zwrotu.

Towary, które skorzystały ze środków ustanowionych w ramach wspólnej polityki rolnej

Zwolnienia z należności celnych przywozowych przewidzianego w art. 203 nie udziela się w stosunku do towarów, które korzystały ze środków ustanowionych w ramach wspólnej polityki rolnej związanych z ich wywozem poza obszar celny Unii, o ile w szczególnych przypadkach nie przewidziano inaczej.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące dostarczenia informacji, o której mowa w art. 203 ust. 6.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące dostarczenia dowodu, o którym mowa w art. 208 ust. 2.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Towary mogą zostać objęte jedną z następujących kategorii procedur specjalnych:

Warunki, na których zezwala się na stosowanie jednej lub kilku procedur, o których mowa w akapicie pierwszym, lub na prowadzenie miejsc składowych określa się w pozwoleniu.

Organy celne mogą udzielić pozwolenia z mocą wsteczną także wówczas, gdy towary, które zostały objęte procedurą celną, nie są już dostępne w chwili przyjmowania wniosku o takie pozwolenie.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące sprawdzania warunków ekonomicznych, o którym mowa w art. 211 ust. 6.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Ewidencja ta zawiera informacje i dane, które umożliwiają organom celnym nadzór nad daną procedurą, w szczególności w odniesieniu do identyfikacji towarów objętych tą procedurą, ich statusu celnego i ich przemieszczeń.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia terminu, o którym mowa w art. 215 ust. 4.

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące zamknięcia procedury specjalnej, o którym mowa w art. 215.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury w odniesieniu do towarów, które zostały objęte procedurą specjalną inną niż tranzyt, mogą być przeniesione w całości lub częściowo na inną osobę spełniającą warunki wymagane do korzystania z tej procedury.

W szczególnych przypadkach towary objęte procedurą specjalną inną niż tranzyt lub znajdujące się w wolnym obszarze celnym mogą być przemieszczane między różnymi miejscami na obszarze celnym Unii.

Towary objęte procedurą składowania celnego lub przetwarzania lub znajdujące się w wolnym obszarze celnym mogą zostać poddane zwyczajowym czynnościom mającym na celu zachowanie tych towarów w stanie niezmienionym, poprawę ich wyglądu, jakości handlowej lub przygotowanie ich do dystrybucji lub odsprzedaży.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

W przypadku procedury uszlachetniania biernego towary ekwiwalentne są to towary nieunijne przetwarzane zamiast towarów unijnych objętych procedurą uszlachetniania biernego.

O ile nie przewidziano inaczej, towary ekwiwalentne muszą mieć ten sam ośmiocyfrowy kod nomenklatury scalonej, taką samą jakość handlową i takie same parametry techniczne jak towary, które zastępują.

►C2 Uznaje się, że upoważniony przedsiębiorca w zakresie uproszczeń celnych spełnia warunek zapewnienia prawidłowej realizacji procedury, o ile ◄ przy udzielaniu pozwolenia, o którym mowa w art. 38 ust. 2 lit. a) uwzględniono działalność związaną z wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych do celów danej procedury.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące wykorzystania towarów ekwiwalentnych dozwolonego zgodnie z art. 223 ust. 2.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Jeżeli towary są przemieszczane z jednego miejsca do innego miejsca na obszarze celnym Unii zgodnie z konwencją TIR, konwencją ATA / konwencją stambulską, z zastosowaniem formularza 302 lub drogą pocztową, uznaje się, że dla celów takiego przemieszczania obszar celny Unii stanowi jednolite terytorium.

Organy celne mogą zezwolić osobie zwanej „upoważnionym odbiorcą”, na jej wniosek, na odbiór w zatwierdzonym miejscu towarów przemieszczanych z zastosowaniem karnetu TIR w celu zakończenia procedury zgodnie z art. 1 lit. d) konwencji TIR.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące stosowania na obszarze celnym Unii art. 226 ust. 3 lit. b)–f) oraz art. 227 ust. 2 lit. b)–f), z uwzględnieniem potrzeb Unii.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury tranzytu unijnego oraz przewoźnika i odbiorcy towarów przemieszczanych w ramach procedury tranzytu unijnego

Towary przemieszczane w ramach procedury unijnego tranzytu zewnętrznego przez terytorium kraju lub terytorium, znajdujące się poza obszarem celnym Unii

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia warunków udzielania pozwoleń, o których mowa w art. 233 ust. 4.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące obejmowania towarów unijnych procedurą składowania celnego lub wolnego obszaru celnego, o których mowa w art. 237 ust. 2.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury lub posiadacza pozwolenia

Dla każdego wolnego obszaru celnego państwo członkowskie wyznacza obszar, który on obejmuje, oraz określa miejsca wejścia i wyjścia.

Granice oraz miejsca wejścia i wyjścia z wolnych obszarów celnych podlegają dozorowi celnemu.

W takich przypadkach towarów tych nie uznaje się za objęte procedurą wolnego obszaru celnego.

W przypadku takiego użycia lub zużycia nie jest wymagane zgłoszenie celne dotyczące dopuszczenia do obrotu lub procedury odprawy czasowej.

Takie zgłoszenie jest jednak wymagane, w przypadku gdy towary te są przedmiotem kontyngentu lub plafonu taryfowego.

Towary wyprowadzane z wolnego obszaru celnego do innej części obszaru celnego Unii lub objęte procedurą celną uznaje się za towary nieunijne, o ile ich unijny status celny nie został potwierdzony.

Do celów zastosowania należności celnych wywozowych i pozwoleń na wywóz lub środków kontroli wywozu, określonych we wspólnej polityce rolnej lub handlowej, towary takie uznaje się jednak za towary unijne, pod warunkiem że nie zostanie stwierdzone, że nie mają one unijnego statusu celnego.

Kwota należności celnych przywozowych w przypadku odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych

Kwota ta należna jest za każdy miesiąc lub część miesiąca, w którym towary objęte były procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Z wyjątkiem przypadków, w których współczynnik produktywności został określony w prawodawstwie unijnym regulującym określone dziedziny, organy celne określają współczynnik produktywności lub średni współczynnik produktywności procesu przetwarzania lub, w stosownych przypadkach, ustalają metodę wyznaczenia takiego współczynnika.

Współczynnik produktywności lub średni współczynnik produktywności wyznaczany jest na podstawie faktycznych okoliczności, w jakich procesy przetwarzania są lub mają być przeprowadzane. W stosownych przypadkach współczynnik może być skorygowany, zgodnie z art. 28.

W przypadku, o którym mowa w art. 223 procedura może być stosowana, jeżeli możliwe jest sprawdzenie zgodności z warunkami określonymi dla towarów ekwiwalentnych.

Termin rozpoczyna bieg w dniu, w którym towary nieunijne zostają objęte procedurą, i uwzględnia czas niezbędny do przeprowadzenia procesów przetwarzania oraz zamknięcia procedury. ◄

Pozwolenie to może przewidywać, że termin, który rozpoczyna się w danym miesiącu, kwartale lub półroczu, upływa odpowiednio ostatniego dnia następującego po nim miesiąca, kwartału lub półrocza.

Okres, o którym mowa w akapicie pierwszym, jest określany w miesiącach i nie przekracza sześciu miesięcy. Rozpoczyna on bieg w dniu przyjęcia wywozowego zgłoszenia celnego dotyczącego produktów przetworzonych uzyskanych z odpowiednich towarów ekwiwalentnych.

Organy celne, na wniosek, mogą zezwolić, aby niektóre lub wszystkie towary objęte procedurą uszlachetniania czynnego lub produkty przetworzone zostały czasowo powrotnie wywiezione w celu poddania ich dalszemu przetworzeniu poza obszarem celnym Unii, zgodnie z warunkami określonymi dla procedury uszlachetniania biernego.

Organy celne odstępują jednak od stosowania wymogu określonego w pierwszym akapicie, w przypadku gdy produkt zamienny został wydany nieodpłatnie ze względu na gwarancyjne zobowiązania umowne lub ustawowe lub ze względu na istnienie wady materiałowej lub fabrycznej.

Taki uprzedni przywóz produktu zamiennego wymaga złożenia zabezpieczenia pokrywającego kwotę należności celnych przywozowych, która byłaby wymagana, gdyby towary wadliwe nie zostały wywiezione zgodnie z ust. 2.

Urząd celny, w którym składa się deklarację poprzedzającą wyprowadzenie, o której mowa w art. 263, zapewnia, by w określonym terminie przeprowadzona została na podstawie tej deklaracji analiza ryzyka, przede wszystkim do celów bezpieczeństwa i ochrony, i podejmuje niezbędne środki w oparciu o wyniki tej analizy ryzyka.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, w celu określenia:

Komisja ustala w drodze aktów wykonawczych termin na przeprowadzenie analizy ryzyka, o którym to terminie mowa w art. 264, z uwzględnieniem terminu, o którym mowa w art. 263 ust. 1.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Komisja określa w drodze aktów wykonawczych przepisy proceduralne dotyczące wyprowadzenia, o którym mowa w art. 267.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Organy celne mogą wyrazić zgodę na złożenie wywozowej deklaracji skróconej w innym urzędzie celnym, jeżeli urząd ten bezzwłocznie przekaże lub udostępni w drodze elektronicznej niezbędne dane urzędowi celnemu wyprowadzenia.

Niezależnie od obowiązków przewoźnika wywozową deklarację skróconą może zamiast niego złożyć jedna z następujących osób:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Organy celne mogą wyrazić zgodę aby handlowe, portowe lub transportowe systemy teleinformatyczne mogły być wykorzystane do złożenia powiadomienia o powrotnym wywozie, jeżeli zawierają one dane niezbędne do takiego powiadomienia i dane te są dostępne przed wyprowadzeniem towarów poza obszar celny Unii.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Zwolnienie czasowo wywiezionych towarów unijnych z należności celnych wywozowych

Nie naruszając przepisów art. 259 towary unijne, które zostały czasowo wywiezione poza obszar celny Unii, korzystają ze zwolnienia z należności celnych wywozowych pod warunkiem ich powrotnego przywozu.

SYSTEMY TELEINFORMATYCZNE, UPROSZCZENIA, PRZEKAZANIE UPRAWNIEŃ, PROCEDURA KOMITETU I PRZEPISY KOŃCOWE

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych, zgodnie z art. 284, określających przepisy dotyczące wymiany i przechowywania danych w sytuacjach, o których mowa w art. 278.

Komisja przyjmuje program prac, o którym mowa w art. 280, w drodze aktów wykonawczych.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Jeżeli komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje aktów wykonawczych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego artykułu, i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Komisja może zezwolić jednemu państwu członkowskiemu lub większej ich liczbie, na ich wniosek, na testowanie, przez ograniczony czas, dalszych uproszczeń w stosowaniu przepisów prawa celnego, zwłaszcza w kwestiach związanych z IT. Testowanie nie wpływa na stosowanie przepisów prawa celnego w tych państwach członkowskich, które w nim nie uczestniczą, i jest poddawane okresowej ocenie.

Komisja przyjmuje decyzje, o których mowa w art. 282, w drodze aktów wykonawczych.

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 285 ust. 4.

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

TABELA KORELACJI

Rozporządzenie (WE) nr 450/2008	Niniejsze rozporządzenie
art. 1 ust. 1 i 2	art. 1 ust. 1 i 2
art. 1 ust. 3 akapit pierwszy	art. 1 ust. 3
art. 1 ust. 3 akapit drugi	art. 2
art. 2	art. 3
art. 3	art. 4
art. 4 pkt 1–8	art. 5 pkt 1–8
art. 4 pkt 9	art. 5 pkt 9 i 10
art. 4 pkt 10	art. 5 pkt 12
art. 4 pkt 11 i 12	art. 5 pkt 15 i 16
art. 4 pkt 13–17	art. 5 pkt 18–22
art. 4 pkt 18 lit. a) zdanie pierwsze	art. 5 pkt 23 lit. a)
art. 4 pkt 18 lit. a) zdanie drugie	art. 130 ust. 3
art. 4 pkt 18 lit. b) i c)	art. 5 pkt 23 lit. b) i c)
art. 4 pkt 19–26	art. 5 pkt 24–31
art. 4 pkt 27–32	art. 5 pkt 23–38
art. 4 pkt 33	—
art. 5 ust. 1 akapit pierwszy	art. 6 ust. 1
art. 5 ust. 1 akapity drugi i trzeci	art. 6 ust. 3 i art. 7 lit. b)
art. 5 ust. 2	art. 6 ust. 2, art. 7 lit. a) i art. 8 ust. 1 lit. a)
art. 6	art. 12
art. 7	art. 13
art. 8	art. 14
art. 9	art. 15
art. 10 ust. 1	art. 9 i art. 16 ust. 1
art. 10 ust. 2	art. 10, art. 11 i art. 17
art. 11 ust. 1 akapity pierwszy i drugi	art. 18
art. 11 ust. 1 akapit trzeci	art. 18 ust. 2 akapit pierwszy
art. 11 ust. 2	art. 18 ust. 3
art. 11 ust. 3 lit. a)	art. 18 ust. 2, akapit drugi i art. 21
art. 11 ust. 3 lit. b)	art. 21
art. 11 ust. 3 lit. c)	—
art. 12 ust. 1	art. 19 ust. 1
art. 12 ust. 2 akapit pierwszy	art. 19 ust. 2 akapit pierwszy
art. 12 ust. 2 akapit drugi	art. 19 ust. 2 akapit drugi i art. 20 lit. b)
art. 13 ust. 1	art. 38 ust. 1
art. 13 ust. 2	art. 38 ust. 2 i 3
art. 13 ust. 3	art. 38 ust. 4
art. 13 ust. 4	art. 38 ust. 5 zdanie pierwsze
art. 13 ust. 5	—
art. 13 ust. 6	art. 23 ust. 2
art. 14	art. 39
art. 15 ust. 1 lit. a)	art. 22, art. 24 lit. a) – lit. g) i art. 25 lit. a) i lit. b)
art. 15 ust. 1 lit. b)	art. 23 ust. 4 lit. b) i art. 25 lit. c)
art. 15 ust. 1 lit. c)	—
art. 15 ust. 1 lit. d)	art. 22 ust. 1 akapit trzeci i 24 lit. a)
art. 15 ust. 1 lit. e)	art. 40 lit. b)
art. 15 ust. 1 lit. f)	art. 25 lit. b)
art. 15 ust. 1 lit. g)	art. 23 ust. 4 lit. b), 24 lit h), art. 24 lit. c), art. 28, art. 31 lit. bb) i art. 32
art. 15 ust. 1 lit. h)	—
art. 15 ust. 2	—
art. 16 ust. 1	art. 224 ust. 1 akapity pierwszy i drugi
art. 16 ust. 2	art. 22 ust. 3 akapity pierwszy i drugi
art. 16 ust. 3	art. 22 ust. 2
art. 16 ust. 4 akapit pierwszy	art. 22 ust. 6 akapit pierwszy zdanie pierwsze
art. 16 ust. 4 akapit drugi	art. 22 ust. 6 akapit pierwszy zdanie drugie i art. 22 ust. 7
art. 16 ust. 5 lit. a)	art. 22 ust. 6 akapit drugi i art. 24 lit. g)
art. 16 ust. 5 lit. b)	art. 24 lit. f)
art. 16 ust. 6	art. 23 ust. 3
art. 16 ust. 7	art. 29
art. 17	art. 26
art. 18 ust. 1– ust. 3	art. 27
art. 18 ust. 4	art. 32
art. 19 ust. 1	art. 28 ust. 1 lit. a)
art. 19 ust. 2 i 3	art. 28 ust. 2 i 3
art. 19 ust. 4	art. 28 ust. 4 akapit pierwszy i akapit drugi zdanie pierwsze
art. 19 ust. 5	art. 31 lit a)
art. 20 ust. 1–4	art. 33
art. 20 ust. 5	art. 34 ust. 4
art. 20 ust. 6 akapit pierwszy	art. 34 ust. 5 zdanie pierwsze
art. 20 ust. 6 akapit drugi	art. 34 ust. 6
art. 20 ust. 7	art. 22, 23, 24, 25 i 32
art. 20 ust. 8 lit. a)	art. 34 ust. 1–3
art. 20 ust. 8 lit. b)	art. 34 ust. 9 i art. 37 ust. 1 lit. a)
art. 20 ust. 8 lit. c)	art. 34 ust. 11 i art. 37 ust. 2
art. 20 ust. 9	art. 35, art. 36 lit. b) i art. 37 ust. 1 lit. c) i d)
art. 21	art. 42
art. 22	art. 43
art. 23	art. 44
art. 24 ust. 1 i 2	art. 45 ust. 1 i 2
art. 24 ust. 3 akapit pierwszy	art. 45 ust. 3
art. 24 ust. 3 akapit drugi	—
art. 25 ust. 1	art. 46 ust. 1
art. 25 ust. 2 akapit pierwszy	art. 46 ust. 2
art. 25 ust. 2 akapity drugi i trzeci	art. 46 ust. 3
art. 25 ust. 3	art. 46 ust. 4–8 i art. 50 ust. 1
art. 26	art. 47
art. 27	art. 48
art. 28 ust. 1 i 2	art. 49
art. 28 ust. 3	art. 50 ust. 2
art. 29	art. 51
art. 30 ust. 1	art. 52
art. 30 ust. 2	—
art. 31 ust. 1	art. 53 ust. 1
art. 31 ust. 2	art. 53 ust. 3
art. 31 ust. 3	art. 54
art. 32	art. 55
art. 33 ust. 1–4	art. 56 ust. 1–4
art. 33 ust. 5	art. 56 ust. 5 i art. 58 ust. 1
art. 34	art. 57 ust. 1, 2 i 3
art. 35	art. 59
art. 36	art. 60
art. 37	art. 61
art. 38	art. 62, 63, 67 i 68
art. 39 ust. 1 i 2	art. 64 ust. 1 i 2
art. 39 ust. 3	art. 64 ust. 3 akapit pierwszy
art. 39 ust. 4 i 5	art. 64 ust. 4 i 5
art. 39 ust. 6	art. 64 ust. 3 akapit drugi, art. 64 ust. 6 i art. 63–68
art. 40	art. 69
art. 41	art. 70
art. 42 ust. 1	art. 74 ust. 1
art. 42 ust. 2	art. 74 ust. 2 lit. a)–c) i lit. d) zdanie wprowadzające
art. 42 ust. 3	art. 74 ust. 3
art. 43 lit. a)	art. 71, 72 i 76 lit. a)
art. 43 lit. b)	art. 74 ust. 2 lit. d) ppkt (i), (ii) i (iii)
art. 43 lit. c)	—
art. 43 lit. d)	art. 73, art. 75 i art. 76 lit. b) i lit. c)
art. 44	art. 77
art. 45	art. 78
art. 46	art. 79
art. 47	art. 80
art. 48	art. 81
art. 49	art. 82
art. 50	art. 83
art. 51	art. 84
art. 52	art. 85
art. 53 ust. 1–3	art. 86 ust. 1–3
art. 53 ust. 4	art. 86 ust. 6
art. 54 lit. a) i lit. b)	art. 86 ust. 5 i art. 88 lit. a)
art. 54 lit. c)	art. 86 ust. 4 i art. 88 lit. b)
art. 55 ust. 1	art. 87 ust. 1
art. 55 ust. 2 akapit pierwszy	art. 87 ust. 2
art. 55 ust. 2 akapit drugi	art. 88 lit. c)
art. 55 ust. 3 i 4	art. 87 ust. 3 i 4
art. 56 ust. 1–5	art. 89 ust. 1–5
art. 56 ust. 6	art. 89 ust. 7
art. 56 ust. 7	art. 89 ust. 9
art. 56 ust. 8	art. 89 ust. 2 akapit drugi
art. 56 ust. 9 tiret pierwsze	art. 100 ust. 1 lit. b)
art. 56 ust. 9 tiret drugie	art. 89 ust. 8 i art. 99 lit. a)
art. 56 ust. 9 tiret trzecie	art. 89 ust. 2 akapit drugi
art. 57 ust. 1 i 2	art. 90
art. 57 ust. 3	art. 100 ust. 1 lit. a)
art. 58 akapit pierwszy	art. 91
art. 58 akapit drugi	—
art. 59 ust. 1 akapit pierwszy	art. 100 ust. 1
art. 59 ust. 1 akapit drugi	art. 99 lit. b)
art. 59 ust. 2	art. 92 ust. 2
art. 60	art. 93
art. 61	art. 94
art. 62 ust. 1 i 2	art. 95 ust. 1 i 2
art. 62 ust. 3	art. 22, art. 24 lit. a)– lit. g), art. 25 lit. a) i b) oraz art. 99 lit. c)
art. 63 ust. 1 i 2	—
art. 63 ust. 3 lit. a)	—
art. 63 ust. 3 lit. b)	art. 96 ust. 1 lit. a), art. 96 ust. 2, art. 100 ust. 1 lit. c) i art. 100 ust. 2
art. 63 ust. 3 lit. c)	art. 96 ust. 1 lit. b), art. 96 ust. 2, art. 100 ust. 1 lit. c) i art. 100 ust. 2
art. 64	art. 97
art. 65 ust. 1 i 2	art. 98
art. 65 ust. 3	art. 99 lit. d) i art. 100 ust. 1 lit. b)
art. 66	art. 101 ust. 1 i 2
art. 67 ust. 1 akapity pierwszy i drugi	art. 102 ust. 1
art. 67 ust. 1 akapit trzeci	art. 106
art. 67 ust. 2 i 3	art. 102 ust. 2 i ust. 3 akapit pierwszy
art. 68 ust. 1 i 2	art. 103 ust. 1 i 2
art. 68 ust. 3	art. 103 ust. 3 lit. a)
art. 68 ust. 4	art. 103 ust. 4
art. 69	art. 104
art. 70	art. 105 ust. 1–5
art. 71	art. 105 ust. 6
art. 72 ust. 1 i 2	art. 108 ust. 1 i 2
art. 72 ust. 3	art. 108 ust. 3 i art. 115
art. 73	art. 109
art. 74	art. 110
art. 75	art. 111
art. 76	—
art. 77 ust. 1 akapit pierwszy	art. 112 ust. 1
art. 77 ust. 1 akapity drugi i trzeci	art. 112 ust. 2
art. 77 ust. 2	art. 112 ust. 3
art. 77 ust. 3	art. 112 ust. 4
art. 78 ust. 1 akapit pierwszy	art. 113
art. 78 ust. 1 akapit drugi	art. 99 lit. d) i art. 100 ust. 1 lit. b)
art. 78 ust. 2–4	art. 114 ust. 1–3
art. 78 ust. 5	art. 114 ust. 4
art. 79 ust. 1	art. 116 ust. 1
art. 79 ust. 2–5	art. 116 ust. 4–7
art. 80	art. 117 ust. 1
art. 81 ust. 1 i 2	art. 118 ust. 1 i 2
art. 81 ust. 3	art. 118 ust. 4
art. 82 ust. 1	art. 119 ust. 1
art. 82 ust. 2	art. 119 ust. 3
art. 83	art. 120 ust. 1
art. 84 ust. 1	art. 121 ust. 1
art. 84 ust. 2	art. 121 ust. 3
art. 85 zdanie pierwsze	art. 116 ust. 2, art. 117 ust. 2, art. 118 ust. 3, art. 119 ust. 2, art. 120 ust. 2, art. 121 ust. 2 i art. 123 ust. 1
art. 85 zdanie drugie	art. 106 ust. 3, art. 122 i art. 123 ust. 2
art. 86 ust. 1 zdanie wprowadzające	art. 124 ust. 1 zdanie wprowadzające i lit. a)
art. 86 ust. 1 lit. a)–c)	art. 124 ust. 1 lit. b– d)
art. 86 ust. 1 lit. d) i e)	art. 124 ust. 1 lit. e)
art. 86 ust. 1 lit. f)–k)	art. 124 ust. 1 lit. f)–k)
art. 86 ust. 2 i 3	art. 124 ust. 2 i 3
art. 86 ust. 4–6	art. 124 ust. 5–7
art. 86 ust. 7	art. 126
art. 87 ust. 1	art. 127 ust. 1 i art. 127 ust. 2 lit. a)
art. 87 ust. 2 akapit pierwszy	art. 127 ust. 3 akapit pierwszy
art. 87 ust. 2 akapit drugi	art. 127 ust. 8
art. 87 ust. 3 akapit pierwszy lit. a)	art. 127 ust. 2 lit. b) i art. 131 lit. a)
art. 87 ust. 3 akapit pierwszy lit. b) i c)	art. 131 lit. b)
art. 87 ust. 3 akapit pierwszy lit. d)	art. 127 ust. 3 i art. 161 lit. a)
art. 87 ust. 3 akapit drugi	—
art. 88 ust. 1 akapit pierwszy zdanie pierwsze	art. 6 ust. 1
art. 88 ust. 1 akapit pierwszy zdanie drugie	art. 127 ust. 7
art. 88 ust. 1 akapit drugi	art. 6 ust. 2
art. 88 ust. 2	art. 127 ust. 4 akapit pierwszy
art. 88 ust. 3	art. 127 ust. 4 akapit drugi i ust. 3c
art. 88 ust. 4 akapit pierwszy	art. 133 ust. 1 akapit pierwszy
art. 88 ust. 4 akapity drugi i trzeci	art. 6 ust. 2 i art. 7 lit. a)
art. 89 ust. 1	art. 129 ust. 1
art. 89 ust. 2	—
art. 90	art. 130 ust. 1
art. 91	art. 134
art. 92 ust. 1 akapit pierwszy	art. 135 ust. 1
art. 92 ust. 1 akapit drugi	art. 135 ust. 2
art. 92 ust. 1 akapit trzeci	—
art. 92 ust. 2–5	art. 135 ust. 3–6
art. 93 ust. 1	art. 136
art. 93 ust. 2	—
art. 94	art. 137
art. 95 ust. 1	art. 139 ust. 1
art. 95 ust. 2 i 3	art. 139 ust. 3 i 4
art. 95 ust. 4	art. 139 ust. 6
art. 96 ust. 1 i 2	art. 140
art. 96 ust. 3	art. 139 ust. 7
art. 97 ust. 1	art. 149
art. 97 ust. 2	art. 150
art. 98 ust. 1	art. 144
art. 98 ust. 2	art. 139 ust. 5
art. 99	art. 141 ust. 1
art. 100	art. 141 ust. 2
art. 101 ust. 1	art. 153 ust. 1
art. 101 ust. 2 lit. a)	art. 153 ust. 2 i art. 133 lit. a)
art. 101 ust. 2 lit. b)	art. 156 lit. b) i art. 157
art. 101 ust. 2 lit. c)	art. 153 ust. 3 i 156 lit. c)
art. 102	art. 154
art. 103	art. 155 ust. 2 i 156 lit. d)
art. 104 ust. 1	art. 158 ust. 1
art. 104 ust. 2	art. 158 ust. 3
art. 105 ust. 1	art. 159 ust. 1 i 2
art. 105 ust. 2 lit. a) i lit. b)	art. 159 ust. 3 i 161 lit. a)
art. 105 ust. 2 lit. c)	art. 22 ust. 1 akapit trzeci, art. i art. 25 lit. c)
art. 106 ust. 1 akapit pierwszy zdanie pierwsze	art. 179 ust. 1 akapit pierwszy
art. 106 ust. 1 akapit pierwszy zdanie drugie	—
art. 106 ust. 2	art. 179 ust. 3 i 6
art. 106 ust. 3	art. 179 ust. 5
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. a)	art. 22, art. 24 lit. a)– lit. g) i art. 25 lit. a) i b)
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. b)	art. 23 ust. 4 lit. a) i art. 24 lit. h)
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. c)	art. 179 ust. 1 akapit drugi, art. 179 ust. 2 i art. 180
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. d)	art. 22 ust. 1 akapit trzeci i art. 24 lit. a)
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. e)	art. 25 lit. b)
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. f)	art. 23 ust. 4 lit. b), art. 24 lit. h), art. 28, 31 lit. b) i art. 32
art. 106 ust. 4 akapit pierwszy lit. g) i h)	art. 181
art. 106 ust. 4 akapit drugi	—
art. 107 ust. 1 zdanie pierwsze	art. 6 ust. 1
art. 107 ust. 1 zdanie drugie	art. 182 ust. 1
art. 107 ust. 2	art. 158 ust. 2
art. 107 ust. 3	art. 160, 161 lit. b), art. 182 ust. 2–4, art. 183 i 184
art. 108 ust. 1 akapit pierwszy, zdanie pierwsze	art. 162
art. 108 ust. 1 akapit pierwszy, zdanie drugie i trzecie	art. 170 ust. 4
art. 108 ust. 1 akapit drugi	art. 6 ust. 2, 7 lit. a) i art. 8 ust. 1 lit. a)
art. 108 ust. 2	art. 163 ust. 1 i 2
art. 108 ust. 3 akapit pierwszy	art. 6 ust. 1
art. 108 ust. 3 akapit drugi	—
art. 108 ust. 4	art. 163 ust. 3, art. 164 i art. 165 lit. b)
art. 109 ust. 1	art. 166 ust. 1
art. 109 ust. 2	art. 166 ust. 2 i art. 168 lit. a)
art. 109 ust. 3	art. 6 ust. 2, art. 7 lit. a), art. 8 ust. 1 lit. a) i art. 165 lit. a)
art. 110 ust. 1 akapit pierwszy	art. 167 ust. 1 akapit pierwszy
art. 110 ust. 1 akapit drugi	art. 167 ust. 1 akapit trzeci
art. 110 ust. 1 akapit trzeci	art. 167 ust. 2 i 3 oraz art. 168 lit. d)
art. 110 ust. 2 i 3	art. 167 ust. 4 i 5
art. 111 ust. 1	art. 170 ust. 1
art. 111 ust. 2 zdanie pierwsze	art. 170 ust. 2
art. 111 ust. 2 zdanie drugie	art. 170 ust. 3 lit. a) i lit. b)
art. 111 ust. 3	art. 170 ust. 3 lit. c)
art. 112 ust. 1 akapit pierwszy	art. 172 ust. 1
art. 112 ust. 1 akapit drugi zdanie pierwsze	art. 182 ust. 2
art. 112 ust. 1 akapit drugi zdanie drugie	art. 182 ust. 3
art. 112 ust. 2	—
art. 112 ust. 3	art. 172 ust. 2
art. 112 ust. 4	art. 176 lit. b)
art. 113 ust. 1 i 2	art. 173 ust. 1 i 2
art. 113 ust. 3	art. 173 ust. 3 i art. 176 lit. c)
art. 114 ust. 1	art. 174 ust. 1
art. 114 ust. 2 akapit pierwszy	art. 174 ust. 2
art. 114 ust. 2 akapit drugi	art. 175
art. 115 akapit pierwszy	art. 177 ust. 1
art. 115 akapit drugi	art. 177 ust. 2 i art. 178
art. 116 ust. 1	art. 185 ust. 1
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. a)	art. 22, art. 24 lit. a)–lit. g) i art. 25 lit. a) i b)
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. b)	art. 23 ust. 4 lit. a), art. 25 ust. 5, art. 24 lit. h) i art. 25 lit. c)
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. c) i d)	art. 185 ust. 2 i art. 186 lit. a)
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. e)	art. 22 ust. 1 akapit trzeci i art. 24 lit. a)
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. f)	art. 25 lit. b)
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. g)	art. 23 ust. 4 lit. b), art. 24 lit. h), art. 28, art. 31 lit. b) i art. 32
art. 116 ust. 2 akapit pierwszy lit. h) oraz i)	art. 186 lit. b) i art. 187
art. 116 ust. 2 akapit drugi	—
art. 117	art. 188
art. 118	art. 189
art. 119 ust. 1 i 2	art. 190
art. 119 ust. 3	art. 193
art. 120	art. 191
art. 121	art. 192
art. 122	art. 193
art. 123 ust. 1 i 2	art. 194
art. 123 ust. 3	art. 179 ust. 4
art. 124 ust. 1	art. 195 ust. 1
art. 124 ust. 2	art. 195 ust. 2 i 3 i art. 196
art. 125	art. 197
art. 126 ust. 1	art. 198 ust. 1
art. 126 ust. 2	art. 198 ust. 2 akapit pierwszy zdanie pierwsze
art. 127 ust. 1	art. 199
art. 127 ust. 2	art. 198 ust. 3 lit. d)
art. 128	art. 198 ust. 2 akapit pierwszy zdanie drugie i akapit drugi, art. 198 ust. 3 lit. a)–c) i art. 200
art. 129	art. 200
art. 130 ust. 1	art. 203 ust. 1 akapit pierwszy
art. 130 ust. 2–5	art. 203 ust. 2–5
art. 131 lit. a)	—
art. 131 lit. b)	art. 204
art. 132	art. 205
art. 133	art. 208 ust. 1
art. 134	art. 202, 203 ust. 1 akapit drugi, art. 203 ust. 6, art. 206, 207 i 209
art. 135	art. 210
art. 136 ust. 1	art. 211 ust. 1
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. a)	art. 22, art. 24 lit. a)–g) i art. 25 lit. a) i lit. b)
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. b)	art. 23 ust. 4 lit. a) i art. 24 lit. h)
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. c)	art. 212 lit. a)
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. d)	art. 22 ust. 1 akapit trzeci i art. 24 lit. aa)
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. e)	art. 25 lit. b)
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. f)	art. 23 ust. 4 lit. b), art. 24 lit. h), art. 28, art. 31 lit. b) i 32
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. g)	—
art. 136 ust. 2 akapit pierwszy lit. h)	—
art. 136 ust. 2 akapit drugi	—
art. 136 ust. 3 akapit pierwszy lit. a)	art. 211 ust. 3 akapit pierwszy lit. a)
art. 136 ust. 3 akapit pierwszy lit. b)	art. 211 ust. 3 akapit pierwszy lit. b) i c)
art. 136 ust. 3 akapit pierwszy lit. c)	art. 211 ust. 3 akapit pierwszy lit. d)
art. 136 ust. 3 akapit drugi	art. 212 lit. c)
art. 136 ust. 4 akapit pierwszy	art. 211 ust. 4
art. 136 ust. 4 akapit drugi	art. 211 ust. 5
art. 136 ust. 4 akapit trzeci	art. 181 ust. 6
art. 136 ust. 4 akapit czwarty lit. a) i b)	art. 213
art. 136 ust. 4 akapit czwarty lit. c)	art. 212 lit. d)
art. 136 ust. 5	art. 23 ust. 2
art. 137 ust. 1	art. 214 ust. 1
art. 137 ust. 2	art. 214 ust. 2 i art. 7 lit. c)
art. 138	art. 215 ust. 1–3
art. 139	art. 218
art. 140 ust. 1	art. 219
art. 140 ust. 2	art. 221 lit. a) i art. 222 lit. b)
art. 141	art. 220
art. 142 ust. 1 akapity pierwszy, drugi i trzeci	art. 223 ust. 1
art. 142 ust. 1 akapit czwarty	art. 224 lit. a)
art. 142 ust. 2 akapit pierwszy lit. a)	art. 223 ust. 2 akapit pierwszy lit. a)
art. 142 ust. 2 akapit pierwszy lit. b) i c)	art. 223 ust. 2 akapit pierwszy lit. c) i d)
art. 142 ust. 2 akapit drugi	art. 223 ust. 2 akapit pierwszy lit. b) i art. 224 lit. c)
art. 142 ust. 3 akapit pierwszy	art. 223 ust. 3
art. 142 ust. 3 akapit drugi	art. 224 lit. d)
art. 142 ust. 4	art. 223 ust. 4
art. 143	art. 211 ust. 2, art. 216, 217, art. 221 lit. b), art. 222 lit. b), art. 224 lit. b), art. 225, 228, 229, 230, art. 231 lit. b), art. 232, art. 233 ust. 4, art. 235, 236, art. 243 ust. 2, art. 251 ust. 4, art. 254 ust. 2, 3, 6 i 7 i art. 257 ust. 4
art. 144 ust. 1	art. 226 ust. 1
art. 144 ust. 2	art. 226 ust. 2 i art. 231 lit. a)
art. 144 ust. 3	art. 226 ust. 3
art. 144 ust. 4	—
art. 145 ust. 1 i 2	art. 227
art. 145 ust. 3 akapit pierwszy	art. 155 ust. 1
art. 145 ust. 3 akapit drugi	art. 157
art. 146	art. 233 ust. 1–3
art. 147	art. 234
art. 148 ust. 1	art. 237 ust. 1
art. 148 ust. 2 akapit pierwszy	art. 237 ust. 2
art. 148 ust. 2 akapit drugi	art. 237 ust. 3 i art. 239
art. 149	art. 242
art. 150 ust. 1	art. 238 ust. 1
art. 150 ust. 2 lit. a)	—
art. 150 ust. 2 lit. b)	art. 238 ust. 2
art. 150 ust. 3	—
art. 151 ust. 1 akapit pierwszy	art. 144
art. 151 ust. 1 akapit drugi	art. 145 ust. 3
art. 151 ust. 2	art. 145 ust. 5 i 11
art. 151 ust. 3	—
art. 151 ust. 4	art. 147 ust. 4
art. 151 ust. 5	art. 145 ust. 1, 2, 4 i 6–10, art. 146, art. 147 ust. 3 i 4 i art. 148 oraz 129
art. 152	art. 147 ust. 1 i 2
art. 153	art. 240
art. 154 ust. 1 lit. a)	art. 237 ust. 3 zdanie pierwsze
art. 154 ust. 1 lit. b)	art. 241 ust. 1
art. 154 ust. 2	art. 237 ust. 3 zdanie drugie i art. 241 ust. 2
art. 155 ust. 1	art. 243 ust. 1
art. 155 ust. 2 i 3	art. 243 ust. 3 i 4
art. 156	art. 244
art. 157	art. 245
art. 158	art. 246
art. 159	art. 247
art. 160	art. 248
art. 161	art. 249
art. 162	art. 250
art. 163	art. 251 ust. 1–3
art. 164 akapit pierwszy	art. 253
art. 164 akapit drugi	—
art. 165	art. 252
art. 166 ust. 1	art. 254 ust. 1
art. 166 ust. 2 i 3	art. 254 ust. 4 i 5
art. 167	art. 255
art. 168	art. 256
art. 169	art. 257 ust. 1–3
art. 170	art. 258
art. 171 ust. 1 i 2	art. 259 ust. 1 i 2
art. 171 ust. 3	art. 86 ust. 5
art. 171 ust. 4	art. 259 ust. 3
art. 172	art. 260
art. 173	art. 261
art. 174	art. 262
art. 175 ust. 1 akapit pierwszy	art. 263 ust. 1
art. 175 ust. 1 akapit drugi	art. 263 ust. 2 lit. a)
art. 175 ust. 2 i 3	art. 263 ust. 3 i 4
art. 176 ust. 1 lit. a) i b)	art. 263 ust. 2 lit. b) i art. 265 lit. b)
art. 176 ust. 1 lit. c) i lit. d)	art. 265 lit. b)
art. 176 ust. 1 lit. e)	art. 161 lit. a)
art. 176 ust. 2	—
art. 177 ust. 1 i 2	art. 267 ust. 1 i 3
art. 177 ust. 3	art. 267 ust. 2
art. 177 ust. 4	art. 267 ust. 2
art. 177 ust. 5	art. 268
art. 178 ust. 1	art. 269 ust. 1
art. 178 ust. 2 lit. a)	art. 269 ust. 2 lit. a) i b)
art. 178 ust. 2 lit. b)	art. 269 ust. 2 lit. d) i e)
art. 178 ust. 3	art. 269 ust. 3
art. 179	art. 270
art. 180 ust. 1	art. 271 ust. 1 akapit pierwszy
art. 180 ust. 2 zdanie pierwsze	art. 6 ust. 1
art. 180 ust. 2 zdanie drugie	art. 271 ust. 3
art. 180 ust. 3 akapit pierwszy	art. 6 ust. 2
art. 180 ust. 3 akapit drugi	art. 271 ust. 4
art. 180 ust. 4	art. 271 ust. 2
art. 181 akapity pierwszy i drugi	art. 272 ust. 1
art. 181 akapity drugi i trzeci	—
art. 182 ust. 1	art. 277
art. 182 ust. 2	—
art. 183 ust. 1	art. 16 ust. 1 i 17
art. 183 ust. 2 lit. a) i lit. b)	—
art. 183 ust. 2 lit. c)	art. 280 i 283
art. 184	art. 285
art. 185	—
art. 186	art. 286 ust. 2 i 3
art. 187	art. 287
art. 188 ust. 1	art. 288 ust. 1
art. 188 ust. 2	art. 288 ust. 2
art. 188 ust. 3	art. 288 ust. 1

( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2399 z dnia 23 listopada 2022 r. ustanawiające unijne środowisko jednego okienka w dziedzinie ceł i zmieniające rozporządzenie (UE) nr 952/2013 (Dz.U. L 317 z 9.12.2022, s. 1).

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
►M1	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2016/2339 z dnia 14 grudnia 2016 r.	L 354	32	23.12.2016
►M2	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/474 z dnia 19 marca 2019 r.	L 83	38	25.3.2019
►M3	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/632 z dnia 17 kwietnia 2019 r.	L 111	54	25.4.2019
►M4	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2022/2399 z dnia 23 listopada 2022 r.	L 317	1	9.12.2022

►C1	Sprostowanie, Dz.U. L 287, 29.10.2013, s. 90 (952/2013)
►C2	Sprostowanie, Dz.U. L 267, 30.9.2016, s. 2 (952/2013)
►C3	Sprostowanie, Dz.U. L 042, 18.2.2017, s. 43 (952/2013)

SPIS TREŚCI
TYTUŁ I	PRZEPISY OGÓLNE
ROZDZIAŁ 1	Zakres stosowania przepisów prawa celnego, zadania organów celnych oraz definicje
ROZDZIAŁ 2	Prawa i obowiązki osób wynikające z przepisów prawa celnego
Sekcja 1	Udzielanie informacji
Sekcja 2	Przedstawicielstwo celne
Sekcja 3	Decyzje dotyczące stosowania przepisów prawa celnego
Sekcja 4	Upoważniony przedsiębiorca
Sekcja 5	Sankcje
Sekcja 6	Odwołania
Sekcja 7	Kontrola towarów
Sekcja 8	Przechowywanie dokumentów i innych danych oraz opłaty i koszty
ROZDZIAŁ 3	Przeliczanie waluty i terminy
TYTUŁ II	ELEMENTY, NA PODSTAWIE KTÓRYCH STOSOWANE SĄ NALEŻNOŚCI CELNE PRZYWOZOWE I WYWOZOWE ORAZ INNE ŚRODKI DOTYCZĄCE WYMIANY TOWAROWEJ
ROZDZIAŁ 1	Wspólna Taryfa Celna i klasyfikacja taryfowa towarów
ROZDZIAŁ 2	Pochodzenie towarów
Sekcja 1	Niepreferencyjne pochodzenie towarów
Sekcja 2	Preferencyjne pochodzenie towarów
Sekcja 3	Ustalanie pochodzenia określonych towarów
ROZDZIAŁ 3	Wartość celna towarów
TYTUŁ III	DŁUG CELNY I ZABEZPIECZENIA
ROZDZIAŁ 1	Powstanie długu celnego
Sekcja 1	Dług celny w przywozie
Sekcja 2	Dług celny w wywozie
Sekcja 3	Przepisy wspólne dla długów celnych powstałych w przywozie i w wywozie
ROZDZIAŁ 2	Zabezpieczenie potencjalnego lub istniejącego długu celnego
ROZDZIAŁ 3	Pokrycie, zwrot i umorzenie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych
Sekcja 1	Określanie kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, powiadamianie o długu celnym oraz księgowanie
Sekcja 2	Zapłata kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych
Sekcja 3	Zwrot i umorzenie
ROZDZIAŁ 4	Wygaśnięcie długu celnego
TYTUŁ IV	TOWARY WPROWADZANE NA OBSZAR CELNY UNII
ROZDZIAŁ 1	Przywozowa deklaracja skrócona
ROZDZIAŁ 2	Przybycie towarów
Sekcja 1	Wprowadzanie towarów na obszar celny Unii
Sekcja 2	Przedstawienie, rozładunek i rewizja towarów
Sekcja 3	Czasowe składowanie towarów
TYTUŁ V	PRZEPISY OGÓLNE DOTYCZĄCE STATUSU CELNEGO, OBJĘCIA TOWARÓW PROCEDURĄ CELNĄ, WERYFIKACJI, ZWOLNIENIA I DYSPONOWANIA TOWARAMI
ROZDZIAŁ 1	Status celny towarów
ROZDZIAŁ 2	Objęcie towarów procedurą celną
Sekcja 1	Przepisy ogólne
Sekcja 2	Standardowe zgłoszenia celne
Sekcja 3	Uproszczone zgłoszenia celne
Sekcja 4	Przepisy mające zastosowanie do wszystkich zgłoszeń celnych
Sekcja 5	Inne uproszczenia
ROZDZIAŁ 3	Weryfikacja i zwolnienie towarów
Sekcja 1	Weryfikacja
Sekcja 2	Zwolnienie
ROZDZIAŁ 4	Dysponowanie towarami
TYTUŁ VI	DOPUSZCZENIE DO OBROTU ORAZ ZWOLNIENIE Z NALEŻNOŚCI CELNYCH PRZYWOZOWYCH
ROZDZIAŁ 1	Dopuszczenie do obrotu
ROZDZIAŁ 2	Zwolnienie z należności celnych przywozowych
Sekcja 1	Towary powracające
Sekcja 2	Produkty rybołówstwa morskiego i produkty wydobyte z morza
TYTUŁ VII	PROCEDURY SPECJALNE
ROZDZIAŁ 1	Przepisy ogólne
ROZDZIAŁ 2	Tranzyt
Sekcja 1	Tranzyt zewnętrzny i wewnętrzny
Sekcja 2	Tranzyt unijny
ROZDZIAŁ 3	Składowanie
Sekcja 1	Przepisy ogólne
Sekcja 2	Składowanie celne
Sekcja 3	Wolne obszary celne
ROZDZIAŁ 4	Szczególne przeznaczenie
Sekcja 1	Odprawa czasowa
Sekcja 2	Końcowe przeznaczenie
ROZDZIAŁ 5	Przetwarzanie
Sekcja 1	Przepisy ogólne
Sekcja 2	Uszlachetnianie czynne
Sekcja 3	Uszlachetnianie bierne
TYTUŁ VIII	TOWARY WYPROWADZANE POZA OBSZAR CELNY UNII
ROZDZIAŁ 1	Formalności przed wyprowadzeniem towarów
ROZDZIAŁ 2	Formalności przy wyprowadzeniu towarów
ROZDZIAŁ 3	Wywóz i powrotny wywóz
ROZDZIAŁ 4	Wywozowa deklaracja skrócona
ROZDZIAŁ 5	Powiadomienie o powrotnym wywozie
ROZDZIAŁ 6	Zwolnienie z należności celnych wywozowych
TYTUŁ IX	SYSTEMY TELEINFORMATYCZNE, UPROSZCZENIA, PRZEKAZANIE UPRAWNIEŃ, PROCEDURA KOMITETU I PRZEPISY KOŃCOWE
ROZDZIAŁ 1	Rozwój systemów teleinformatycznych
ROZDZIAŁ 2	Uproszczenia w stosowaniu przepisów prawa celnego
ROZDZIAŁ 3	Przekazanie uprawnień i procedura komitetowa
ROZDZIAŁ 4	Przepisy końcowe
ZAŁĄCZNIK	TABELA KORELACJI