Definicja

Laki glinowe są otrzymywane w wyniku reakcji barwników spełniających kryteria czystości, określone w monografii w odpowiedniej specyfikacji, z tlenkiem glinu w środowisku wodnym. Tlenek glinu to zazwyczaj świeżo przygotowywany niewysuszony materiał otrzymywany w wyniku reakcji siarczanu lub chlorku glinu z węglanem lub diwęglanem sodu lub wapnia albo z amoniakiem. Po uzyskaniu laku produkt jest filtrowany, przemywany wodą i suszony. W końcowym produkcie może być również obecny nieprzereagowany tlenek glinu.

Substancje nierozpuszczalne w HCl

Nie więcej niż 0,5 %

Substancje nierozpuszczalne w NaOH

Nie więcej niż 0,5 %, tylko dla E 127 (erytrozyna)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Nie więcej niż 0,2 % (w warunkach neutralnych)

Stosuje się szczegółowe kryteria czystości dla odpowiednich barwników.

Nazwy synonimowe

CI żółcień naturalna 3; żółcień kurkumowa; diferoil metanu

Definicja

Kurkuminę otrzymuje się w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami kurkumy, tj. zmielonych kłączy odmian Curcuma longa L. W celu otrzymania skoncentrowanej kurkuminy w proszku ekstrakt jest oczyszczany poprzez krystalizację. Produkt składa się głównie z kurkumin, tj. składnika barwiącego (1,7-bis(4-hydroksy-3-metoksyfenylo) hepta-1,6-dien-3,5-dionu) i jego dwóch dezmetoksy pochodnych w różnych proporcjach. Mogą być obecne niewielkie ilości olejów i żywic naturalnie występujących w kurkumie.

Kurkumina jest także stosowana jako lak glinowy; zawartość glinu wynosi mniej niż 30 %.

Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: octan etylu, aceton, dwutlenek węgla, dichlorometan, n-butanol, metanol, etanol, heksan, 2-propanol.

Numer wg Colour Index

75300

Numer wg EINECS

207-280-5

Nazwa chemiczna

I  1,7-bis(4-hydroksy-3-metoksyfenylo)hepta-1,6-dieno-3,5-dion

II  1-(4-hydroksyfenylo)-7-(4-hydroksy-3-metoksy-fenylo-)hepta-1,6-dien-3,5-dion

III  1,7-bis(4-hydroksyfenylo)hepta-1,6-dien-3,5-dion

Wzór chemiczny

I  C21H20O6

II  C20H18O5

III  C19H16O4

Masa cząsteczkowa

I.  368,39

II.  338,39

III.  308,39

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 90 % substancji barwiących ogółem.

Opis

Pomarańczowożółty krystaliczny proszek

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w etanolu przy około 426 nm

Zakres temperatur topnienia

179–182 °C

Czystość

Pozostałości rozpuszczalników

Octan etylu

Aceton

n-butanol

Metanol

Etanol

Heksan

Propan-2-ol

Dichlorometan: nie więcej niż 10 mg/kg

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 10 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

Laktoflawina;

Definicja

Numer wg Colour Index

Numer wg EINECS

201-507-1

Nazwa chemiczna

7,8-dimetylo-10-(D-rybo-2,3,4,5-tetrahydroksypentylo)-benzo(g)pterydyno-2,4(3H, 10H)-dion; 7,8-dimetylo-10-(1'-D-rybitylo)izoalloksazyna

Wzór chemiczny

C17H20N4O6

Masa cząsteczkowa

376,37

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 98 % w przeliczeniu na bezwodną masę.

Opis

Krystaliczny proszek o słabym zapachu i barwie żółtej do pomarańczowożółtej

Identyfikacja

Spektrometria

Stosunek A375/A267 wynosi od 0,31 do 0,33

Stosunek A444/A267 wynosi od 0,36 do 0,39

Maksimum w wodzie przy około 375 nm

Skręcalność właściwa

[α]D 20 pomiędzy -115° i -140° w 0,05N roztworze wodorotlenku sodu

Czystość

Strata przy suszeniu

Nie więcej niż 1,5 % (105 °C, 4 godz.)

Popiół siarczanowy

Nie więcej niż 0,1 %

Pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 100 mg/kg (w przeliczeniu na anilinę)

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

Ryboflawiny-5’-fosforan sodu

Definicja

Niniejsze specyfikacje odnoszą się do 5’-fosforanu ryboflawiny łącznie z niewielkimi ilościami wolnej ryboflawiny oraz difosforanu ryboflawiny.

Numer wg Colour Index

Numer wg EINECS

204-988-6

Nazwa chemiczna

Monosodowy fosforan (2R,3R,4S)-5-(3')10'-dihydro-7',8'-dimetylo-2',4'-diokso-10'-benzo[γ]pterydynylo)2,3,4-trihydroksypentylu; monosodowa sól 5'-monofosforanowego estru ryboflawiny

Wzór chemiczny

Dla postaci diwodzianu: C17H20N4NaO9P · 2H2O

Dla postaci bezwodnej: C17H20N4NaO9P

Masa cząsteczkowa

514,36

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 95 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na C17H20N4NaO9P.2H2O

Opis

Krystaliczny, higroskopijny proszek o słabym zapachu i barwie żółtej do pomarańczowej

Identyfikacja

Spektrometria

Stosunek A375/A267 wynosi od 0,30 do 0,34

Stosunek A444/A267 wynosi od 0,35 do 0,40

Maksimum w wodzie przy około 375 nm

Skręcalność właściwa

[α]D 20 pomiędzy + 38° i + 42° w 5-molowym roztworze HCl

Czystość

Strata przy suszeniu

Nie więcej niż 8 % (100 °C, 5 godzin w próżni nad P2O5) dla postaci diwodzianu

Popiół siarczanowy

Nie więcej niż 25 %

Fosfor nieorganiczny

Nie więcej niż 1,0 % (jako PO4 w przeliczeniu na bezwodną masę)

Dodatkowe substancje barwiące

Ryboflawina (wolna): Nie więcej niż 6 %

Difosforan ryboflawiny: Nie więcej niż 6 %

Pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 70 mg/kg (w przeliczeniu na anilinę)

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI żółcień spożywcza 4

Definicja

Tartrazyna jest otrzymywana z kwasu 4-amino-benzenosulfonowego, który jest diazowany przy użyciu kwasu solnego i azotynu sodu. Związek diazowy jest następnie sprzęgany z kwasem 4,5-dihydro-5-okso-1-(4-sulfofenylo)-1H-pirazolo-3-karboksylowym lub z estrem metylowym, estrem etylowym lub solą tego kwasu karboksylowego. Otrzymany barwnik jest oczyszczany i izolowany jako sól sodowa. Tartrazyna składa się głównie z 5-hydroksy-1-(4-sulfonianofenylo)-4-(4-sulfonianofenylazo)-H-pirazolo-3-karboksylanu trisodowego i dodatkowych substancji barwiących, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Tartrazyna jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.

Numer wg Colour Index

19140

Numer wg EINECS

217-699-5

Nazwa chemiczna

5-hydroksy-1-(4-sulfonianofenylo)-4-(4-sulfonianofenylazo)-H-pirazolo-3-karboksylan trisodowy

Wzór chemiczny

C16H9N4Na3O9S2

Masa cząsteczkowa

534,37

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową.

Opis

Jasnopomarańczowy proszek lub granulki

Barwa roztworu wodnego

Żółty

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie przy około 426 nm

Czystość

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Nie więcej niż 1,0 %

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

Kwas 4-hydrazynobenzeno sulfonowy

Kwas 4-aminobenzeno-1-sulfonowy

Kwas 5-okso-1-(4-sulfofenylo)-2-pirazolino-3-karboksylowy

4,4′-diazoaminodi(benzenosulfonowy kwas)

Kwas tetrahydroksybursztynowy

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI żółcień spożywcza 13

Definicja

Żółcień chinolinowa jest otrzymywana w wyniku sulfonowania 2- (2-chinolilo)indan-1,3-dionu lub mieszaniny zawierającej około dwóch trzecich 2-(2-chinolilo)indano-1,3-dionu oraz jedną trzecią 2-(2-(6-metylochinolilo))indan-1,3-dionu. Żółcień chinolinowa składa się głównie z soli sodowych mieszaniny disulfonianów (głównie), monosulfonianów i trisulfonianów powyższego związku i dodatkowych substancji barwiących, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Żółcień chinolinowa jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.

Numer wg Colour Index

47005

Numer wg EINECS

305-897-5

Nazwa chemiczna

Sól disodowa disulfonianów 2-(2-chinolilo) indan-1,3-dionu (główny składnik)

Wzór chemiczny

C18H9N Na2O8S2 (główny składnik)

Masa cząsteczkowa

477,38 (główny składnik)

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 70 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową.

Żółcień chinolinowa ma następujący skład:

W odniesieniu do wszystkich obecnych substancji barwiących:

Opis

Żółty proszek lub granulki

Barwa roztworu wodnego

Żółty

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodnym roztworze kwasu octowego o pH 5 przy około 411 nm

Czystość

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Nie więcej niż 4,0 %

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

2-metylochinolina

Kwas 2-metylochinolinosulfonowy

Kwas ftalowy

2,6-dimetylochinolina

Kwas 2,6-dimetylochinolinosulfonowy

2-(2-chinolilo)indan-1,3-dion

Nie więcej niż 4 mg/kg

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI żółcień spożywcza 3; żółcień pomarańczowa S

Definicja

Żółcień pomarańczowa FCF zawiera głównie 2-hydroksy-1-(4-sulfonianofenylazo)naftaleno-6-sulfonian disodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi. Żółcień pomarańczowa FCF jest otrzymywana w wyniku diazotowania kwasu 4-aminobenzenosulfonowego przy użyciu kwasu chlorowodorowego i azotynu sodu lub kwasu siarkowego i azotynu sodu. Związek diazowy jest sprzęgany z kwasem 6-hydroksy-2-naftaleno-sulfonowym. Barwnik jest izolowany jako sól sodowa i suszony.

Żółcień pomarańczowa FCF jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.

Numer wg Colour Index

15985

Numer wg EINECS

220-491-7

Nazwa chemiczna

2-hydroksy-1-(4-sulfonianofenylazo)naftaleno-6-sulfonian disodowy

Wzór chemiczny

C16H10N2Na2O7S2

Masa cząsteczkowa

452,37

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową.

Opis

Pomarańczowoczerwony proszek lub granulki

Barwa roztworu wodnego

Pomarańczowy

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie przy około 485 nm i pH 7

Czystość

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Nie więcej niż 5,0 %

1-(fenylazo)-2-naftol (Sudan I)

Nie więcej niż 0,5 mg/kg

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

Kwas 4-aminobenzeno-1-sulfonowy

Kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy

Kwas 6-hydroksynaftaleno-2-sulfonowy

Kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-disulfonowy

4,4′-diazoaminodi(benzenosulfonowy kwas)

6,6′-oksydi(naftaleno-2-sulfonowy kwas)

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI czerwień naturalna 4

Definicja

Kwas karminowy jest otrzymywany w wyniku wodnej, wodnoalkoholowej lub alkoholowej ekstrakcji koszenili, tj. wysuszonych żeńskich osobników owadów Dactylopius coccus Costa.

Karminy to laki glinowe kwasu karminowego, w których stosunek molowy glinu i kwasu karminowego wynosi 1:2.

Głównym składnikiem barwiącym jest kwas karminowy. Mogą być również obecne niewielkie ilości jego formy aminowanej – kwasu 4-aminokarminowego.

W produktach handlowych składnik barwiący może występować w połączeniach z kationami amonu, wapnia, potasu lub sodu, pojedynczo lub łącznie, a kationy te mogą być również obecne w nadmiarze. Produkty handlowe mogą również zawierać substancje białkowe pochodzące od owadów źródłowych.

Numer wg Colour Index

75470

Numer wg EINECS

Kwas karminowy: 215-023-3; karminy: 215-724-4

Nazwa chemiczna

Kwas 7-β -D-glukopiranozylo-3,5,6,8-tetrahydroksy-1-metylo-9,10-dioksoantraceno-2-karboksylowy (kwas karminowy); karmin jest wodzianem chelatu glinowego tego kwasu

Wzór chemiczny

C22H20O13 (kwas karminowy)

Masa cząsteczkowa

492,39 (kwas karminowy)

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 90 % kwasu karminowego; nie mniej niż 50 % kwasu karminowego w związkach chelatowych.

Opis

Krucha substancja stała lub proszek o barwie czerwonej do ciemnoczerwonej.

Identyfikacja

Spektrometria

Kwas karminowy:

Kwas 4-aminokarminowy

W produktach handlowych kwas karminowy można odróżnić od jego aminy metodą HPLC

Czystość

Pozostałości rozpuszczalników

Etanol:

Metanol:

nie więcej niż 150 mg/kg

nie więcej niż 50 mg/kg

Popiół łącznie

Kwas karminowy:

Karmin:

nie więcej niż 5 %

nie więcej niż 12 %

Białka (N × 6,25)

Kwas karminowy:

Karmin:

nie więcej niż 2,2 %

nie więcej niż 25 %

Kwas 4-aminokarminowy

Nie więcej niż 3 % w stosunku do kwasu karminowego

Substancje nierozpuszczalne w rozcieńczonym amoniaku

Karmin: nie więcej niż 1 %

Arsen

Nie więcej niż 1 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 1,5 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 0,5 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 0,1 mg/kg

Kryteria mikrobiologiczne

Salmonella spp.

Brak w 10 g

Nazwy synonimowe

CI czerwień spożywcza 3

Definicja

Azorubina zawiera głównie 4-hydroksy-3-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-1-sulfonian disodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Azorubina jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.

Numer wg Colour Index

14720

Numer wg EINECS

222-657-4

Nazwa chemiczna

4-hydroksy-3-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-1-sulfonian disodowy

Wzór chemiczny

C20H12N2Na2O7S2

Masa cząsteczkowa

502,44

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

Opis

Proszek lub granulki o barwie czerwonej do kasztanowej

Barwa roztworu wodnego

Czerwony

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie przy około 516 nm

Czystość

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Nie więcej niż 1 %

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

Kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy

Kwas 4-hydroksynaftaleno-1-sulfonowy

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI czerwień spożywcza 9

Definicja

Amarant zawiera głównie 2-hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-3,6-disulfonian trisodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi. Amarant otrzymuje się w wyniku sprzężenia kwasu 4-amino-1-naftalenosulfonowego z kwasem 3-hydroksy-2,7-naftalenodisulfonowym.

Amarant jest opisany jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.

Numer wg Colour Index

16185

Numer wg EINECS

213-022-2

Nazwa chemiczna

2-hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-3,6-disulfonian trisodowy

Wzór chemiczny

C20H11N2Na3O10S3

Masa cząsteczkowa

604,48

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

Opis

Czerwonawobrązowy proszek lub granulki

Barwa roztworu wodnego

Czerwony

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie przy około 520 nm

Czystość

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Nie więcej niż 3,0 %

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

Kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy

Kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy

Kwas 6-hydroksynaftaleno-2-sulfonowy

Kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-disulfonowy

Kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-6-trisulfonowy

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI czerwień spożywcza 7; nowa kokcyna

Definicja

Pąs 4R zawiera głównie 2-hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-6,8-disulfonian trisodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi. Pąs 4R otrzymuje się w wyniku sprzężenia diazotowanego kwasu naftonowego z kwasem G (kwas 2-naftolo-6,8-disulfonowy) i przekształcenia produktu sprzężenia do soli trisodowej.

Pąs 4R jest opisany jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.

Numer wg Colour Index

16255

Numer wg EINECS

220-036-2

Nazwa chemiczna

2-hydroksy-1-(4-sulfoniano-1-naftylazo)naftaleno-6,8-disulfonian trisodowy

Wzór chemiczny

C20H11N2Na3O10S3

Masa cząsteczkowa

604,48

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 80 % substancji barwiących ogółem, w przeliczeniu na sól sodową

Opis

Czerwonawy proszek lub granulki

Barwa roztworu wodnego

Czerwony

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie przy około 505 nm

Czystość

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Nie więcej niż 1,0 %

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

Kwas 4-aminonaftaleno-1-sulfonowy

Kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-disulfonowy

Kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy

Kwas 6-hydroksynaftaleno-2-sulfonowy

Kwas 7-hydroksynaftaleno-1,3-6-trisulfonowy

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI czerwień spożywcza 14

Definicja

Erytrozyna zawiera głównie monowodzian 2-(2,4,5,7-tetrajodo-3-oksydo-6-oksoksanten-9-ylo)benzoesanu disodowego i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z wodą, chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi. Erytrozynę otrzymuje się w wyniku jodynowania fluoresceiny, produktu kondensacji rezorcynolu i bezwodnika ftalowego.

Erytrozyna jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.

Numer wg Colour Index

45430

Numer wg EINECS

240-474-8

Nazwa chemiczna

Monowodzian 2-(2,4,5,7-tetrajodo-3-oksydo-6-oksoksanten-9-ylo)benzoesanu disodowego

Wzór chemiczny

C20H6I4Na2O5 H2O

Masa cząsteczkowa

897,88

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 87 % substancji barwiących ogółem, w przeliczeniu na bezwodną sól sodową

Opis

Czerwony proszek lub granulki.

Barwa roztworu wodnego

Czerwony

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie przy około 526 nm i pH 7

Czystość

Nieorganiczne jodki

Nie więcej niż 0,1 % (w przeliczeniu na jodek sodu)

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące (z wyjątkiem fluoresceiny)

Nie więcej niż 4,0 %

Fluoresceina

Nie więcej niż 20 mg/kg

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

Trijodorezorcynol

Nie więcej niż 0,2 %

Kwas 2-(2,4-dihydroksy-3,5-dijodobenzoilo)benzoesowy

Nie więcej niż 0,2 %

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Z roztworu o pH od 7 do 8, nie więcej niż 0,2 %

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI czerwień spożywcza 17

Definicja

Czerwień Allura AC zawiera głównie 2-hydroksy-1-(2-metoksy-5-metylo-4-sulfonianofenylazo)naftaleno-6-sulfonian disodowy i dodatkowe substancje barwiące łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi. Czerwień Allura AC otrzymuje się w wyniku sprzężenia diazowanego kwasu 5-amino-4-metoksy-2-toluenosulfonowego z kwasem 6-hydroksy-2-naftalenosulfonowym.

Czerwień Allura AC jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.

Numer wg Colour Index

16035

Numer wg EINECS

247-368-0

Nazwa chemiczna

2-hydroksy-1-(2-metoksy-5-metylo-4-sulfonianofenylazo)naftaleno-6-sulfonian disodowy

Wzór chemiczny

C18H14N2Na2O8S2

Masa cząsteczkowa

496,42

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

Opis

Ciemnoczerwony proszek lub granulki

Barwa roztworu wodnego

Czerwony

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie przy około 504 nm

Czystość

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Nie więcej niż 3,0 %

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

Sól sodowa kwasu 6-hydroksy-2-naftalenosulfonowego

Nie więcej niż 0,3 %

Kwas 4-amino-5-metoksy-2-metylobenezenosulfonowy

Nie więcej niż 0,2 %

Sól disodowa 6,6-oksybis kwasu (2-naftalenosulfonowego)

Nie więcej niż 1,0 %

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Z roztworu o pH 7, nie więcej niż 0,2 %

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI błękit spożywczy 5

Definicja

Błękit patentowy V zawiera głównie wapniowy lub sodowy związek [4-(α-(4-dietyloaminofenylo)-5-hydroksy-2,4-disulfofenylo-metylideno)-2,5-cyckloheksadien-1-yliden] dietyloamoniowego wodorotlenku soli wewnętrznej i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu albo siarczanem wapnia jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Dozwolona jest również sól potasowa.

Numer wg Colour Index

42051

Numer wg EINECS

222-573-8

Nazwa chemiczna

Wapniowy lub sodowy związek [4-(α-(4-dietyloaminofenylo)-5-hydroksy-2,4-disulfofenylo-metylideno)-2,5-cykloheksadien-1-yliden] dietyloamoniowego wodorotlenku soli wewnętrznej

Wzór chemiczny

Związek wapniowy: C27H31N2O7S2Ca1/2

Związek sodowy: C27H31N2O7S2Na

Masa cząsteczkowa

Związek wapniowy: 579,72

Związek sodowy: 582,67

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

Opis

Ciemnoniebieski proszek lub granulki

Barwa roztworu wodnego

Niebieski

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie przy 638 nm i pH 5

Czystość

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Nie więcej niż 2,0 %

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

3-hydroksybenzaldehyd

Kwas 3-hydroksybenzoesowy

Kwas 3-hydroksy-4-sulfobenzoesowy

Kwas Ν,Ν-dietyloaminobenzenosulfonowy

Leukozwiązek

Nie więcej niż 4,0 %

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Z roztworu o pH 5 nie więcej niż 0,2 %

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI błękit spożywczy 1

Definicja

Indygotyna zawiera głównie mieszaninę 3,3'diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,5'-disulfonianu disodowego i 3,3'-diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,7'-disulfonianu disodowego i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Indygotyna jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.

Indygokarmin otrzymuje się w wyniku sulfonowania indygo. Odbywa się to w wyniku ogrzewania indygo (lub pasty indygo) w obecności kwasu siarkowego. Barwnik jest izolowany i poddawany oczyszczaniu.

Numer wg Colour Index

73015

Numer wg EINECS

212-728-8

Nazwa chemiczna

3,3'-diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,5'-disulfonian disodowy

Wzór chemiczny

C16H8N2Na2O8S2

Masa cząsteczkowa

466,36

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową;

3,3'-diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,7'-disulfonian disodowy: nie więcej niż 18 %

Opis

Ciemnoniebieski proszek lub granulki

Barwa roztworu wodnego

Niebieski

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie przy około 610 nm

Czystość

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Oprócz 3,3'-diokso-2,2'-bi-indolylideno-5,7'-disulfonianu disodowego: nie więcej niż 1,0 %

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

Kwas izatyno-5-sulfonowy

Kwas 5-sulfoantranilowy

Kwas antranilowy

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI błękit spożywczy 2

Definicja

Błękit brylantowy FCF zawiera głównie α-(4-(N-etylo-3-sulfonianobenzylamino)fenylo)-α-(4-N-etylo-3-sulfonianobenzylamino)cykloheksa-2,5-dienylideno)tolueno-2-sulfonian disodowy oraz jego izomery i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Błękit brylantowy FCF jest opisany jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.

Numer wg Colour Index

42090

Numer wg EINECS

223-339-8

Nazwa chemiczna

α-(4-(N-etylo-3-sulfonianobenzylamino)fenylo)-α-(4-N-etylo-3-sulfonianobenzylamino)cykloheksa-2,5-dienylideno)tolueno-2-sulfonian disodowy

Wzór chemiczny

C37H34N2Na2O9S3

Masa cząsteczkowa

792,84

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 85 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową

Opis

Czerwonawoniebieski proszek lub granulki

Barwa roztworu wodnego

Niebieski

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie przy około 630 nm

Czystość

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Nie więcej niż 6,0 %

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

Kwasy 2-, 3- i 4-formylobenzenosulfonowe łącznie

Nie więcej niż 1,5 %

Kwas 3-((etylo)(4-sulfofenylo)amino)metylobenzenosulfonowy

Nie więcej niż 0,3 %

Leukozwiązek

Nie więcej niż 5,0 %

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Nie więcej niż 0,2 % przy pH 7

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI zieleń naturalna 3; chlorofil magnezowy; feofityna magnezowa

Definicja

Chlorofile są otrzymywane w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami odmian jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. Podczas usuwania rozpuszczalników naturalnie występujący magnez koordynacyjny może być całkowicie lub częściowo usunięty z chlorofili i utworzyć odpowiednio feofityny. Głównymi składnikami barwiącymi są feofityny i chlorofile magnezowe. Produkt otrzymany w wyniku ekstrakcji, z którego usunięto rozpuszczalnik, zawiera zarówno inne pigmenty, takie jak karotenoidy, jak i olejki, tłuszcze i woski pochodzące z surowca. Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton etylowo-metylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, 2-propanol i heksan.

Numer wg Colour Index

75810

Numer wg EINECS

Chlorofile: 215-800-7, Chlorofil a: 207-536-6, Chlorofil b: 208-272-4

Nazwa chemiczna

Głównymi składnikami barwiącymi są:

Fityl(132R,17S,18S,)-3-(8-etylo-132-metoksykarbonylo-2,7,12,18-tetrametylo-13'-okso-3-winylo-131-132-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryn-17-ylo)propionian, (Feofityna a) lub jako kompleks magnezowy (Chlorofil a)

Fityl (132R,17S,18S)-3-(8-etylo-7-formylo-132-metoksykarbonylo-2,12,18-trimetylo-13′-okso-3-winylo-131-132-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryno-17-ylo)propionian, (Feofityna b) lub jako kompleks magnezowy (Chlorofil b)

Wzór chemiczny

Chlorofil a (kompleks magnezowy): C55H72MgN4O5

Chlorofil a: C55H74N4O5

Chlorofil b (kompleks magnezowy): C55H70MgN4O6

Chlorofil b: C55H72N4O6

Masa cząsteczkowa

Chlorofil a (kompleks magnezowy): 893,51

Chlorofil a: 871,22

Chlorofil b (kompleks magnezowy): 907,49

Chlorofil b: 885,20

Oznaczenie zawartości

Łączna zawartość chlorofili i ich kompleksów magnezowych wynosi nie mniej niż 10 %

Opis

Woskowa substancja stała o barwie od oliwkowozielonej do ciemnozielonej w zależności od zawartości magnezu koordynacyjnego

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w chloroformie przy około 409 nm

Czystość

Pozostałości rozpuszczalników

Aceton

Keton etylowo-metylowy

Metanol

Etanol

2-propanol

Heksan

Dichlorometan:

Nie więcej niż 10 mg/kg

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 5 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI zieleń naturalna 5; chlorofilina sodowa; chlorofilina potasowa

Definicja

Sole zasadowe chlorofilin otrzymuje się w wyniku zmydlania ekstraktów odmian jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. W wyniku zmydlania zostają usunięte grupy estrowe metylowe i fitolowe, a pierścienie cyklopentenylowe mogą ulec częściowemu rozszczepieniu. Grupy kwasowe ulegają neutralizacji tworząc sole potasowe lub sodowe.

Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton etylowo-metylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, 2-propanol i heksan.

Numer wg Colour Index

75815

Numer wg EINECS

287-483-3

Nazwa chemiczna

Głównymi składnikami barwiącymi w formach kwasowych są:

W zależności od stopnia hydrolizy pierścień cyklopentenylowy może zostać rozszczepiony, prowadząc do utworzenia trzeciej funkcji karboksylowej.

Mogą być również obecne kompleksy magnezowe.

Wzór chemiczny

Chlorofilina a (postać kwasowa): C34H34N4O5

Chlorofilina b (postać kwasowa): C34H32N4O6

Masa cząsteczkowa

Chlorofilina a: 578,68

Chlorofilina b: 592,66

Każda z ww. wartości może ulec powiększeniu o 18 daltonów, jeżeli nastąpi rozszczepienie pierścienia cyklopentenylowego.

Oznaczenie zawartości

Łączna zawartość chlorofilin wynosi nie mniej niż 95 % próbki suszonej w temperaturze około 100 °C przez 1 godzinę.

Opis

Proszek o barwie ciemnozielonej do niebieskoczarnej

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodnym buforze fosforanowym o pH 9 przy około 405 nm i przy około 653 nm

Czystość

Pozostałości rozpuszczalników

Aceton

Keton etylowo-metylowy

Metanol

Etanol

2-propanol

Heksan

Dichlorometan:

nie więcej niż 10 mg/kg

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 10 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI zieleń naturalna 3; chlorofil miedziowy; feofityna miedziowa

Definicja

Chlorofile miedziowe otrzymuje się w wyniku dodania soli miedzi do substancji otrzymanej przez ekstrakcję rozpuszczalnikami odmian jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. Produkt, z którego został usunięty rozpuszczalnik, zawiera zarówno inne pigmenty, takie jak karotenoidy, jak i tłuszcze i woski pochodzące z surowca. Głównymi składnikami barwiącymi są feofityny miedziowe. Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton etylowo-metylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, 2-propanol i heksan.

Numer wg Colour Index

75810

Numer wg EINECS

Chlorofil miedziowy a: 239-830-5; chlorofil miedziowy b: 246-020-5

Nazwa chemiczna

[Fityl (132R,17S,18S)-3-(8-etylo-132-metoksykarbonylo-2,7,12,18-tetrametylo-13′-okso-3-winylo-131-132-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryno-17-ylo)propionian] miedzi (II) (chlorofil miedziowy a)

[Fityl (132R,17S,18S)-3-(8-etylo-7-formylo-132-metoksykarbonylo-2,12,18-trimetylo-13′-okso-3-winylo-131-132-17,18-tetrahydrocyklopenta[at]-porfiryno-17-ylo)propionian] miedzi (II) (chlorofil miedziowy b)

Wzór chemiczny

Chlorofil miedziowy a: C55H72Cu N4O5

Chlorofil miedziowy b: C55H70Cu N4O6

Masa cząsteczkowa

Chlorofil miedziowy a: 932,75

Chlorofil miedziowy b: 946,73

Oznaczenie zawartości

Łączna zawartość chlorofili miedziowych wynosi nie mniej niż 10 %.

Opis

Woskowa substancja stała o barwie od niebieskozielonej do ciemnozielonej w zależności od surowca

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w chloroformie przy około 422 nm i przy około 652 nm

Czystość

Pozostałości rozpuszczalników

Aceton

Keton etylowo-metylowy

Metanol

Etanol

2-propanol

Heksan

Dichlorometan:

nie więcej niż 10 mg/kg

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Jony miedziowe

Nie więcej niż 200 mg/kg

Miedź całkowita

Nie więcej niż 8,0 % feofityn miedziowych ogółem

Nazwy synonimowe

chlorofilina sodowo-miedziowa; chlorofilina potasowo-miedziowa; CI zieleń naturalna 5

Definicja

Sole zasadowe chlorofilin miedziowych otrzymuje się w wyniku dodania miedzi do produktu otrzymanego przez zmydlanie ekstraktów odmian jadalnych surowców roślinnych, trawy, lucerny i pokrzywy. W wyniku zmydlania zostają usunięte grupy estrowe metylowe i fitolowe, a pierścienie cyklopentenylowe mogą ulec częściowemu rozszczepieniu. Po dodaniu miedzi do oczyszczonych chlorofilin grupy kwasowe ulegają neutralizacji tworząc sole potasowe lub sodowe.

Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton etylowo-metylowy, dichlorometan, dwutlenek węgla, metanol, etanol, 2-propanol i heksan.

Numer wg Colour Index

75815

Numer wg EINECS

Nazwa chemiczna

Główne składniki barwiące w postaci kwasowej to: 3-(10-karboksylano-4-etylo-1,3,5,8-tetrametylo-9-okso-2-winyloforbin-7-yl)propionian, kompleks miedziowy (chlorofilina miedziowa a) oraz 3-(10-karboksylano-4-etylo-3-formylo-1,5,8-trimetyl-9-okso-2-winyloforbin-7-yl)propionian, kompleks miedziowy (chlorofilina miedziowa b)

Wzór chemiczny

Chlorofilina miedziowa a (postać kwasowa): C34H32Cu N4O5

Chlorofilina miedziowa b (postać kwasowa): C34H30Cu N4O6

Masa cząsteczkowa

Chlorofilina miedziowa a: 640,20

Chlorofilina miedziowa b: 654,18

Każda z ww. wartości może ulec powiększeniu o 18 daltonów, jeżeli nastąpi rozszczepienie pierścienia cyklopentenylowego.

Oznaczenie zawartości

Łączna zawartość chlorofilin miedziowych wynosi nie mniej niż 95 % próbki suszonej w temperaturze 100 °C przez 1 godz.

Opis

Proszek o barwie ciemnozielonej do niebieskoczarnej

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodnym buforze fosforanowym o pH 7,5 przy około 405 nm i przy 630 nm

Czystość

Pozostałości rozpuszczalników

Aceton

Keton etylowo-metylowy

Metanol

Etanol

2-propanol

Heksan

Dichlorometan:

nie więcej niż 10 mg/kg

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 5 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Jony miedziowe

Nie więcej niż 200 mg/kg

Miedź całkowita

Nie więcej niż 8,0 % chlorofilin miedziowych ogółem

Nazwy synonimowe

CI zieleń spożywcza 4; zieleń brylantowa BS

Definicja

Zieleń S zawiera głównie N-[4-[[4-(dimetyloamino)fenylo] 2-hydroksy-3,6-disulfo-1-naftalenylo)metyleno]-2,5-cykloheksadien-1-ylideno]-N-metylometanoaminian sodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Zieleń S jest opisana jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.

Numer wg Colour Index

44090

Numer wg EINECS

221-409-2

Nazwa chemiczna

N-[4-[[4-(dimetyloamino)fenylo](2-hydroksy-3,6-disulfo-1-naftalenylo)metyleno]2,5-cykloheksadien-1-ylideno]-N-metylometanaminian sodowy; 5-[4-dimetyloamino-α-(4-dimetyloiminocykloheksa-2,5-dienylidenobenzylo]-6-hydroksy-7-sulfonianonaftaleno-2-sulfonian sodowy (alternatywna nazwa chemiczna)

Wzór chemiczny

C27H25N2NaO7S2

Masa cząsteczkowa

576,63

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 80 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową.

Opis

Ciemnoniebieski lub ciemnozielony proszek lub granulki

Barwa roztworu wodnego

Niebieski lub zielony

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie przy około 632 nm

Czystość

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Nie więcej niż 1,0 %

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

Alkohol 4,4′-bis(dimetyloamino)-benzhydrylowy

Nie więcej niż 0,1 %

4,4'-bis(dimetyloamino)-benzofenon

Nie więcej niż 0,1 %

Kwas 3-hydroksynaftaleno-2,7-disulfonowy

Nie więcej niż 0,2 %

Leukozwiązek

Nie więcej niż 5,0 %

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

Karmel kaustyczny

Definicja

Karmel otrzymuje się w drodze kontrolowanej obróbki cieplnej węglowodanów (dostępnych w handlu środków spożywczych o właściwościach słodzących posiadających wartość odżywczą, będących monomerami glukozy i fruktozy lub ich polimerami, np. syropy glukozowe, sacharoza lub syropy inwertowane i dekstroza). W celu ułatwienia karmelizacji można zastosować kwasy, zasady i sole, z wyjątkiem związków amonu oraz siarczynów.

Numer wg Colour Index

Numer wg EINECS

232-435-9

Nazwa chemiczna

Wzór chemiczny

Masa cząsteczkowa

Oznaczenie zawartości

Opis

Ciecz lub substancja stała o barwie ciemnobrązowej do czarnej

Identyfikacja

Czystość

Barwnik związany przez celulozę DEAE

Nie więcej niż 50 %

Barwnik związany przez fosforylocelulozę

Nie więcej niż 50 %

Intensywność barwy (1)

0,01–0,12

Azot ogółem

Nie więcej niż 0,1 %

Siarka ogółem

Nie więcej niż 0,2 %

Arsen

Nie więcej niż 1 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

Definicja

Karmel siarczynowy otrzymuje się w wyniku kontrolowanej obróbki cieplnej węglowodanów (dostępnych w handlu środków spożywczych o właściwościach słodzących posiadających wartość odżywczą, które są monomerami glukozy i fruktozy lub ich polimerami, np. syropy glukozowe, sacharoza lub syropy inwertowane i dekstroza) z dodatkiem kwasów lub zasad lub bez, w obecności związków siarczynowych (kwas siarkawy, siarczyn potasu, disiarczyn potasu, siarczyn sodu i disiarczyn sodu); związki amonu nie są stosowane.

Numer wg Colour Index

Numer wg EINECS

232-435-9

Nazwa chemiczna

Wzór chemiczny

Masa cząsteczkowa

Oznaczenie zawartości

Opis

Ciecz lub substancja stała o barwie ciemnobrązowej do czarnej

Identyfikacja

Czystość

Barwnik związany przez celulozę DEAE

Więcej niż 50 %

Intensywność barwy (1)

0,05–0,13

Azot ogółem

Nie więcej niż 0,3 % (2)

Dwutlenek siarki

Nie więcej niż 0,2 % (2)

Siarka ogółem

0,3–3,5 % (2)

Siarka związana przez celulozę DEAE

Więcej niż 40 %

Stosunek absorbancji barwnika związanego przez celulozę DEAE

19–34

Stosunek absorbancji (A 280/560)

Większy niż 50

Arsen

Nie więcej niż 1 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

Definicja

Karmel amoniakalny otrzymuje się w wyniku kontrolowanej obróbki cieplnej węglowodanów (dostępnych w handlu środków spożywczych o właściwościach słodzących posiadających wartość odżywczą, które są monomerami glukozy i fruktozy lub ich polimerami, np. syropy glukozowe, sacharoza, lub syropy inwertowane, i cukier gronowy) z dodatkiem kwasów lub zasad lub bez, w obecności związków amonu (wodorotlenek amonu, węglan amonu, wodorowęglan amonu i fosforan amonu); związki siarczynowe nie są stosowane.

Numer wg Colour Index

Numer wg EINECS

232-435-9

Nazwa chemiczna

Wzór chemiczny

Masa cząsteczkowa

Oznaczenie zawartości

Opis

Ciecz lub substancja stała o barwie ciemnobrązowej do czarnej

Identyfikacja

Czystość

Barwnik związany przez celulozę DEAE

Nie więcej niż 50 %

Barwnik związany przez fosforylocelulozę

Więcej niż 50 %

Intensywność barwy (1)

0,08–0,36

Azot amoniakalny

Nie więcej niż 0,3 % (2)

4-metyloimidazol

Nie więcej niż 200 mg/kg (2)

2-acetylo-4-tetrahydroksy-butylomidazol

Nie więcej niż 10 mg/kg (2)

Siarka ogółem

Nie więcej niż 0,2 % (2)

Azot ogółem

0,7–3,3 % (2)

Stosunek absorbancji barwnika związanego przez fosforylocelulozę

13–35

Arsen

Nie więcej niż 1 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

Definicja

Karmel amoniakalno-siarczynowy otrzymuje się w wyniku kontrolowanej obróbki cieplnej węglowodanów (dostępnych w handlu środków spożywczych o właściwościach słodzących posiadających wartość odżywczą, które są monomerami glukozy i fruktozy lub ich polimerami, np. syropy glukozowe, sacharoza lub syropy inwertowane i dekstroza) z dodatkiem kwasów lub zasad lub bez, w obecności zarówno związków amonu, jak i siarczynowych (kwas siarkawy, siarczyn potasu, disiarczyn potasu, siarczyn sodu, disiarczyn sodu, wodorotlenek amonu, węglan amonu, wodorowęglan amonu, fosforan amonu, siarczan amonu, siarczyn amonu oraz wodorosiarczyn amonu).

Numer wg Colour Index

Numer wg EINECS

232-435-9

Nazwa chemiczna

Wzór chemiczny

Masa cząsteczkowa

Oznaczenie zawartości

Opis

Ciecz lub substancja stała o barwie ciemnobrązowej do czarnej

Identyfikacja

Czystość

Barwnik związany przez celulozę DEAE

Więcej niż 50 %

Intensywność barwy (1)

0,10–0,60

Azot amoniakalny

Nie więcej niż 0,6 % (2)

Dwutlenek siarki

Nie więcej niż 0,2 % (2)

4-metyloimidazol

Nie więcej niż 250 mg/kg (2)

Azot ogółem

0,3–1,7 % (2)

Siarka ogółem

0,8–2,5 % (2)

Stosunek azot/siarka w osadzie alkoholowym

0,7–2,7

Stosunek absorbancji osadu alkoholowego (3)

8–14

Stosunek absorbancji (A 280/560)

Nie wyższy niż 50

Arsen

Nie więcej niż 1 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI czerń spożywcza 1

▼M8

Definicja

Czerń brylantowa PN zawiera głównie 4-acetamido-5-hydroksy-6-[7-sulfoniano-4-(4-sulfonianofenylazo)-1-naftylazo]naftaleno-1,7-disulfonian tetrasodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Czerń brylantowa PN jest opisana jako sól sodowa.

Dozwolone są również sole wapnia i potasu.

▼B

Numer wg Colour Index

28440

Numer wg EINECS

219-746-5

Nazwa chemiczna

4-acetamido-5-hydroksy-6-[7-sulfoniano-4-(4-sulfonianofenylazo)-1-naftylazo]naftaleno-1,7-disulfonian tetrasodowy

Wzór chemiczny

C28H17N5Na4O14S4

Masa cząsteczkowa

867,69

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 80 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową.

Opis

Czarny proszek lub granulki

Barwa roztworu wodnego

Czarnoniebieskawy

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie przy około 570 nm

Czystość

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Nie więcej niż 4 % (w przeliczeniu na zawartość barwnika)

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

Kwas 4-acetamido-5-hydroksynaftaleno-1,7-disulfonowy

Kwas 4-amino-5-hydroksynaftaleno-1,7-disulfonowy

Kwas 8-aminonaftaleno-2-sulfonowy

Kwas 4,4′-diazoaminodi-(benzenosulfonowy)

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Nie więcej niż 0,2 % w warunkach neutralnych

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

Czerń roślinna

Definicja

Aktywny węgiel roślinny jest otrzymywany w wyniku karbonizacji surowców roślinnych, takich jak drewno, pozostałości celulozy, torf, skorupki orzechów kokosowych i innych. Tak wyprodukowany węgiel aktywny jest mielony młynkiem walcowym, a powstały w wyniku tego procesu proszek węglowy o wysokiej aktywności jest traktowany cyklonem. Drobna frakcja z cyklonu jest oczyszczana przez przemywanie kwasem chlorowodorowym, neutralizowana, a następnie suszona. Otrzymany produkt jest tradycyjnie określany jako czerń roślinna. Produkty o wyższej sile barwiącej są otrzymywane z drobnej frakcji przez dalszą obróbkę cyklonem lub dodatkowe mielenie, a następnie przemywane kwasem, neutralizowane i suszone. Węgiel roślinny zawiera głównie miałki węgiel. Może zawierać niewielkie ilości azotu, wodoru i tlenu. Po wytworzeniu produkt może wchłonąć pewną ilość wilgoci.

Numer wg Colour Index

77266

Numer wg EINECS

231-153-3

Nazwa chemiczna

Węgiel

Wzór chemiczny

C

Masa atomowa

12,01

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 95 % węgla w przeliczeniu na bezwodną i wolną od popiołu masę

Strata przy suszeniu

Nie więcej niż 12 % (120 °C, 4 godz.)

Opis

Czarny, bezwonny proszek

Identyfikacja

Rozpuszczalność

Nierozpuszczalny w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych

Palność

Ogrzewany do czerwoności pali powoli bez płomienia

Czystość

Popiół (ogółem)

Nie więcej niż 4,0 % (temperatura zapłonu: 625 °C)

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne

Benzo(a)piren mniej niż 50 μg/kg w ekstrakcie, otrzymany w wyniku ekstrakcji 1 g produktu 10 g czystego cykloheksanu przy zastosowaniu ciągłej ekstrakcji.

Substancje rozpuszczalne w zasadach

Przesącz otrzymany w wyniku gotowania 2 g próbki w 20 ml N wodorotlenku sodu i przefiltrowania powinien być bezbarwny.

Nazwy synonimowe

CI brąz spożywczy 3

Definicja

Brąz HT zawiera głównie 4,4′-(2,4-dihydroksy-5-hydroksymetylo-1,3-fenyleno-bisazo)di(naftaleno-1-sulfonian) disodowy i dodatkowe substancje barwiące, łącznie z chlorkiem sodu lub siarczanem sodu jako głównymi składnikami niebarwnymi.

Brąz HT jest opisany jako sól sodowa. Dozwolone są również sole wapnia i potasu.

Numer wg Colour Index

20285

Numer wg EINECS

224-924-0

Nazwa chemiczna

4,4′-(2,4-dihydroksy-5-hydroksymetylo-1,3-fenyleno-bisazo)di(naftaleno-1-sulfonian) disodowy

Wzór chemiczny

C27H18N4Na2O9S2

Masa cząsteczkowa

652,57

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 70 % substancji barwiących ogółem w przeliczeniu na sól sodową.

Opis

Czerwonawobrązowy proszek lub granulki

Barwa roztworu wodnego

Brązowy

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie o pH 7 przy około 460 nm

Czystość

Substancje nierozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Nie więcej niż 10 % (metoda TLC)

Związki organiczne inne niż substancje barwiące:

Kwas 4-aminonaftaleno1-sulfonowy

Nie więcej niż 0,7 %

Niesulfonowane pierwszorzędowe aminy aromatyczne

Nie więcej niż 0,01 % (w przeliczeniu na anilinę)

Substancje ulegające wyekstrahowaniu eterem

Nie więcej niż 0,2 % w roztworze o pH 7

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI pomarańcz spożywczy 5

Definicja

Niniejsze specyfikacje dotyczą głównie wszystkich izomerów trans beta-karotenu łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Rozcieńczone i stabilizowane preparaty mogą charakteryzować się różnymi stosunkami izomerów trans/cis.

Numer wg Colour Index

40800

Numer wg EINECS

230-636-6

Nazwa chemiczna

Beta-karoten; beta, beta-karoten

Wzór chemiczny

C40H56

Masa cząsteczkowa

536,88

Oznaczenie zawartości

Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem (w przeliczeniu na beta-karoten)

Opis

Kryształy lub proszek krystaliczny o barwie czerwonej do brązowawoczerwonej

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w cykloheksanie przy 453 nm do 456 nm

Czystość

Popiół siarczanowy

Nie więcej niż 0,1 %

Dodatkowe substancje barwiące

Karotenoidy inne niż beta-karoten: nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI pomarańcz spożywczy 5

Definicja

Mieszaninę otrzymywaną z roślin uzyskuje się w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami odmian roślin jadalnych, marchwi, olejów roślinnych, trawy, alfalfy (lucerny) oraz pokrzywy.

Głównym składnikiem barwiącym są karotenoidy, z których większą część stanowi beta-karoten. Mogą być obecne również alfa-, gamma-karoten i inne pigmenty. Oprócz pigmentów barwiących substancja może zawierać oleje, tłuszcze i woski naturalnie występujące w surowcach.

Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: aceton, keton etylowo-metylowy, metanol, etanol, 2-propanol, heksan (1), dichlorometan oraz dwutlenek węgla.

Numer wg Colour Index

75130

Numer wg EINECS

230-636-6

Nazwa chemiczna

Wzór chemiczny

Beta-karoten: C40H56

Masa cząsteczkowa

Beta-karoten: 536,88

Oznaczenie zawartości

Zawartość karotenów (w przeliczeniu na beta-karoten) nie mniej niż 5 %. Dla produktów otrzymanych przez ekstrakcję olejów roślinnych: nie mniej niż 0,2 % w tłuszczach jadalnych.

Opis

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w cykloheksanie przy 440 nm do 457 nm i 470 nm do 486 nm

Czystość

Pozostałości rozpuszczalników

Aceton

Keton etylowo-metylowy

Metanol

2-propanol

Heksan

Etanol

Dichlorometan

Nie więcej niż 10 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI pomarańcz spożywczy 5

Definicja

Otrzymywany w procesie fermentacji z użyciem mieszanej kultury fizjologicznie różnych osobników typów (+) i (-) odmian grzyba Blakeslea trispora. Beta-karoten jest ekstrahowany z biomasy za pomocą octanu etylu lub octanu izobutylu i 2-propanolu, a następnie krystalizowany. Skrystalizowany produkt zawiera głównie trans beta-karoten. W wyniku naturalnego procesu około 3 % produktu zawiera mieszaninę karotenoidów, co jest specyficzne dla produktu.

Numer wg Colour Index

40800

Numer wg EINECS

230-636-6

Nazwa chemiczna

Beta-karoten; beta, beta-karoten

Wzór chemiczny

C40H56

Masa cząsteczkowa

536,88

Oznaczenie zawartości

Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem (w przeliczeniu na beta-karoten)

Opis

Kryształy lub proszek krystaliczny o barwie czerwonej, brązowawoczerwonej lub purpurowofioletowej (barwa zależy od użytego rozpuszczalnika ekstrakcyjnego i warunków krystalizacji)

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w cykloheksanie przy 453 nm do 456 nm

Czystość

Pozostałości rozpuszczalników

Octan etylu

Etanol

Octan izobutylu: Nie więcej niż 1,0%

2-propanol: Nie więcej niż 0,1%

Popiół siarczanowy

Nie więcej niż 0,2 %

Dodatkowe substancje barwiące

Karotenoidy inne niż beta-karoten: nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Kryteria mikrobiologiczne

Pleśnie

Nie więcej niż 100 kolonii na gram

Drożdże

Nie więcej niż 100 kolonii na gram

Salmonella spp.

Nieobecne w 25 g

Escherichia coli

Nieobecne w 5 g

Nazwy synonimowe

CI pomarańcz spożywczy 5

▼M8

Definicja

Mieszanina karotenów może być również otrzymywana z odmian alg Dunaliella salina. Beta-karoten jest ekstrahowany przy użyciu olejków eterycznych. Preparat jest zawiesiną o stężeniu 20–30 % w oleju jadalnym. Stosunek izomerów trans-cis mieści się w zakresie 50/50 do 71/29.

Głównym składnikiem barwiącym są karotenoidy, z których większą część stanowi beta-karoten. Mogą być również obecne alfa-karoten, luteina, zeaksantyna i beta-kryptoksantyna. Oprócz pigmentów barwiących substancja może zawierać oleje, tłuszcze i woski naturalnie występujące w surowcach.

▼B

Numer wg Colour Index

75130

Numer wg EINECS

Nazwa chemiczna

Wzór chemiczny

Beta-karoten: C40H56

Masa cząsteczkowa

Beta-karoten: 536,88

Oznaczenie zawartości

Zawartość karotenów (w przeliczeniu na beta-karoten) nie mniej niż 20 %.

Opis

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w cykloheksanie przy 440 nm do 457 nm i 474 nm do 486 nm

Czystość

Naturalne tokoferole w oleju jadalnym

Nie więcej niż 0,3 %

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Nazwy synonimowe

Annato B, Orlean, Terre orellana, L. Orange, CI Natural Orange 4

Definicja

Biksynę ekstrahowaną przy użyciu rozpuszczalników uzyskuje się przez ekstrakcję zewnętrznej warstwy nasion drzewa annato (Bixa orellana L.) przy użyciu co najmniej jednego z następujących rozpuszczalników o jakości spożywczej: aceton, metanol, heksan, etanol, alkohol izopropylowy, octan etylu, alkohol alkaliczny lub dwutlenek węgla w stanie nadkrytycznym. Uzyskany preparat może zostać zakwaszony, po czym następuje usunięcie rozpuszczalnika, suszenie i zmielenie.

Biksyna ekstrahowana przy użyciu rozpuszczalników zawiera kilka składników barwnych; głównym składnikiem barwiącym jest cis-biksyna, drugorzędnym składnikiem barwiącym jest trans-biksyna; w wyniku przetwarzania mogą również występować produkty rozkładu termicznego biksyny.

Numer wg Colour Index

75120

Numer wg EINECS

230-248-7

Nazwa chemiczna

Cis-biksyna: (9-cis)-wodoro-6,6 ’-diapo-Ψ,Ψ-karotenodionian metylu

Wzór chemiczny

Cis-biksyna: C25H30O4

Masa cząsteczkowa

394,5

Oznaczenie zawartości

Nie mniej niż 85 % substancji barwiącej (wyrażonej jako biksyna)

E1 % 1 cm3 090 przy około 487 nm w tetrahydrofuranie i acetonie

Opis

Proszek o barwie od ciemnoczerwonobrązowej do czerwonopurpurowej

Identyfikacja

Rozpuszczalność

Nierozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w etanolu

Spektrometria

Próbka w acetonie wykazuje maksima absorbancji przy około 425, 457 i 487 nm

Czystość

Norbiksyna

nie więcej niż 5 % substancji barwiących ogółem

Pozostałości rozpuszczalników

Aceton: nie więcej niż 30 mg/kg

Metanol: nie więcej niż 50 mg/kg

Heksan: nie więcej niż 25 mg/kg

Etanol:

Alkohol izopropylowy:

Octan etylu:

nie więcej niż 50 mg/kg, pojedynczo lub łącznie

Arsen

Nie więcej niż 2 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 1 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 0,5 mg/kg

Nazwy synonimowe

Annato E, Orlean, Terre orellana, L. Orange, CI Natural Orange 4

Definicja

Biksynę przetwarzaną przy użyciu wody uzyskuje się przez ekstrakcję zewnętrznej warstwy nasion drzewa annato (Bixa orellana L.) w drodze ścierania nasion w zimnej, lekko alkalicznej wodzie. Uzyskany preparat jest zakwaszany w celu wytrącenia biksyny, która jest następnie filtrowana, suszona i mielona.

Biksyna przetwarzana przy użyciu wody zawiera kilka składników barwnych; głównym składnikiem barwiącym jest cis-biksyna, drugorzędnym składnikiem barwiącym jest trans-biksyna; w wyniku przetwarzania mogą również występować produkty rozkładu termicznego biksyny.

Numer wg Colour Index

75120

Numer wg EINECS

230-248-7

Nazwa chemiczna

Cis-biksyna: (9-cis)-wodoro-6,6 ’-diapo-Ψ,Ψ-karotenodionian metylu

Wzór chemiczny

Cis-biksyna: C25H30O4

Masa cząsteczkowa

394,5

Oznaczenie zawartości

Nie mniej niż 25 % substancji barwiącej (wyrażonej jako biksyna)

E1 % 1 cm3 090 przy około 487 nm w tetrahydrofuranie i acetonie

Opis

Proszek o barwie od ciemnoczerwonobrązowej do czerwonopurpurowej

Identyfikacja

Rozpuszczalność

Nierozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w etanolu

Spektrometria

Próbka w acetonie wykazuje maksima absorbancji przy około 425, 457 i 487 nm

Czystość

Norbiksyna

Nie więcej niż 7 % substancji barwiących ogółem

Arsen

Nie więcej niż 2 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 1 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 0,5 mg/kg

Nazwy synonimowe

Annato C, Orlean, Terre orellana, L. Orange, CI Natural Orange 4

Definicja

Norbiksynę ekstrahowaną przy użyciu rozpuszczalników uzyskuje się z zewnętrznej warstwy nasion drzewa annato (Bixa orellana L.) przez przemywanie co najmniej jednym z następujących rozpuszczalników o jakości spożywczej: aceton, metanol, heksan, etanol, alkohol izopropylowy, octan etylu, alkohol alkaliczny lub dwutlenek węgla w stanie nadkrytycznym, a następnie poprzez usunięcie rozpuszczalnika, krystalizację i suszenie. Do uzyskanego proszku dodaje się wodny roztwór alkaliczny; następnie jest on ogrzewany w celu hydrolizy do substancji barwiącej i zostaje schłodzony. Roztwór wodny jest filtrowany i zakwaszany w celu wytrącenia norbiksyny. Osad zostaje przefiltrowany, umyty, wysuszony i zmielony w celu uzyskania granulowanego proszku.

Norbiksyna ekstrahowana przy użyciu rozpuszczalników zawiera kilka składników barwnych; głównym składnikiem barwiącym jest cis-norbiksyna, drugorzędnym składnikiem barwiącym jest trans-norbiksyna; w wyniku przetwarzania mogą również występować produkty rozkładu termicznego norbiksyny.

Numer wg Colour Index

75120

Numer wg EINECS

208-810-8

Nazwa chemiczna

Cis-norbiksyna: kwas 6,6’-diapo-Ψ,Ψ-karotenodiowy

Sól dipotasowa cis-norbiksyny: 6,6’-diapo-Ψ,Ψ-karotenodionian dipotasu

Sól disodowa cis-norbiksyny: 6,6’-diapo-Ψ,Ψ-karotenodionian disodu

Wzór chemiczny

Cis-norbiksyna: C24H28O4

Sól dipotasowa cis-norbiksyny: C24H26K2O4

Sól disodowa cis-norbiksyny: C24H26Na2O4

Masa cząsteczkowa

380,5 (kwas), 456,7 (sól dipotasowa), 424,5 (sól disodowa)

Oznaczenie zawartości

Nie mniej niż 85 % substancji barwiącej (wyrażonej jako norbiksyna)

E1 % 1 cm2 870 przy około 482 nm w 0,5 % roztworze wodorotlenku potasu

Opis

Proszek o barwie od ciemnoczerwonobrązowej do czerwonopurpurowej

Identyfikacja

Rozpuszczalność

Rozpuszczalny w wodzie alkalicznej, słabo rozpuszczalny w etanolu

Spektrometria

Próbka w 0,5 % roztworze wodorotlenku potasu wykazuje maksima absorbancji przy około 453 i 482 nm

Czystość

Pozostałości rozpuszczalników

Aceton: nie więcej niż 30 mg/kg

Metanol: nie więcej niż 50 mg/kg

Heksan: nie więcej niż 25 mg/kg

Etanol:

Alkohol izopropylowy:

Octan etylu:

nie więcej niż 50 mg/kg, pojedynczo lub łącznie

Arsen

Nie więcej niż 2 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 1 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 0,5 mg/kg

Nazwy synonimowe

Annato F, Orlean, Terre orellana, L. Orange, CI Natural Orange 4

Definicja

Alkalizowaną norbiksynę (wytrącaną kwasem) uzyskuje się przez ekstrakcję zewnętrznej warstwy nasion drzewa annato (Bixa orellana L.) przy użyciu wodnego roztworu alkalicznego. Biksyna jest hydrolizowana do norbiksyny w gorącym roztworze alkalicznym i jest zakwaszana w celu wytrącenia norbiksyny. Osad zostaje przefiltrowany, wysuszony i zmielony w celu uzyskania granulowanego proszku.

Alkalizowana norbiksyna zawiera kilka składników barwnych; głównym składnikiem barwiącym jest cis-norbiksyna, drugorzędnym składnikiem barwiącym jest trans-norbiksyna; w wyniku przetwarzania mogą również występować produkty rozkładu termicznego norbiksyny.

Numer wg Colour Index

75120

Numer wg EINECS

208-810-8

Nazwa chemiczna

Cis-norbiksyna: kwas 6,6’-diapo-Ψ,Ψ-karotenodiowy

Sól dipotasowa cis-norbiksyny: 6,6’-diapo-Ψ,Ψ-karotenodionian dipotasu

Sól disodowa cis-norbiksyny: 6,6’-diapo-Ψ,Ψ-karotenodionian disodu

Wzór chemiczny

Cis-norbiksyna: C24H28O4

Sól dipotasowa cis-norbiksyny: C24H26K2O4

Sól disodowa cis-norbiksyny: C24H26Na2O4

Masa cząsteczkowa

380,5 (kwas), 456,7 (sól dipotasowa), 424,5 (sól disodowa)

Oznaczenie zawartości

Nie mniej niż 35 % substancji barwiącej (wyrażonej jako norbiksyna)

E1 % 1 cm2 870 przy około 482 nm w 0,5 % roztworze wodorotlenku potasu

Opis

Proszek o barwie od ciemnoczerwonobrązowej do czerwonopurpurowej

Identyfikacja

Rozpuszczalność

Rozpuszczalny w wodzie alkalicznej, słabo rozpuszczalny w etanolu

Spektrometria

Próbka w 0,5 % roztworze wodorotlenku potasu wykazuje maksima absorbancji przy około 453 i 482 nm

Czystość

Arsen

Nie więcej niż 2 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 1 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 0,5 mg/kg

Nazwy synonimowe

Annato G, Orlean, Terre orellana, L. Orange, CI Natural Orange 4

Definicja

Alkalizowaną norbiksynę (niewytrącaną kwasem) uzyskuje się przez ekstrakcję zewnętrznej warstwy nasion drzewa annato (Bixa orellana L.) przy użyciu wodnego roztworu alkalicznego. Biksyna jest hydrolizowana do norbiksyny w gorącym roztworze alkalicznym. Osad zostaje przefiltrowany, wysuszony i zmielony w celu uzyskania granulowanego proszku. Ekstrakty zawierają jako główną substancję barwiącą przeważnie sól potasową lub sól sodową norbiksyny.

Alkalizowana norbiksyna (niewytrącana kwasem) zawiera kilka składników barwnych; głównym składnikiem barwiącym jest cis-norbiksyna, drugorzędnym składnikiem barwiącym jest trans-norbiksyna; w wyniku przetwarzania mogą również występować produkty rozkładu termicznego norbiksyny.

Numer wg Colour Index

75120

Numer wg EINECS

208-810-8

Nazwa chemiczna

Cis-norbiksyna: kwas 6,6’-diapo-Ψ,Ψ-karotenodiowy

Sól dipotasowa cis-norbiksyny: 6,6’-diapo-Ψ,Ψ-karotenodionian dipotasu

Sól disodowa cis-norbiksyny: 6,6’-diapo-Ψ,Ψ-karotenodionian disodu

Wzór chemiczny

Cis-norbiksyna: C24H28O4

Sól dipotasowa cis-norbiksyny: C24H26K2O4

Sól disodowa cis-norbiksyny: C24H26Na2O4

Masa cząsteczkowa

380,5 (kwas), 456,7 (sól dipotasowa), 424,5 (sól disodowa)

Oznaczenie zawartości

Nie mniej niż 15 % substancji barwiącej (wyrażonej jako norbiksyna)

E1 % 1 cm2 870 przy około 482 nm w 0,5 % roztworze wodorotlenku potasu

Opis

Proszek o barwie od ciemnoczerwonobrązowej do czerwonopurpurowej

Identyfikacja

Rozpuszczalność

Rozpuszczalny w wodzie alkalicznej, słabo rozpuszczalny w etanolu

Spektrometria

Próbka w 0,5 % roztworze wodorotlenku potasu wykazuje maksima absorbancji przy około 453 i 482 nm

Czystość

Arsen

Nie więcej niż 2 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 1 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 0,5 mg/kg

Nazwy synonimowe

Oleożywica z papryki

Definicja

Ekstrakt z papryki otrzymuje się w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami zmielonych strąków różnych odmian papryki Capsicum annuum L. z pestkami lub bez, zawierających główne składniki barwiące tej przyprawy. Głównymi substancjami barwiącymi są kapsantyna i kapsorubina. Występują również liczne inne składniki barwiące.

Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: metanol, etanol, aceton, heksan, dichlorometan, octan etylu, 2-propanol oraz dwutlenek węgla.

Numer wg Colour Index

Numer wg EINECS

Kapsantyna: 207-364-1, kapsorubina: 207-425-2

Nazwa chemiczna

Kapsantyna: (3R, 3'S, 5'R)-3,3'-dihydroksy-β,κ-karoten-6-on

Kapsorubina: (3S, 3'S, 5R, 5R')-3,3'-dihydroksy-κ,κ-karoten-6,6'-dion

Wzór chemiczny

Kapsantyna:

C40H56O3

Kapsorubina:

C40H56O4

Masa cząsteczkowa

Kapsantyna:

584,85

Kapsorubina:

600,85

Oznaczenie zawartości

Ekstrakt z papryki: zawiera nie mniej niż 7,0 % karotenoidów

Kapsantyna/kapsorubina: nie mniej niż 30 % karotenoidów ogółem

Opis

Ciemnoczerwona lepka ciecz

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w acetonie przy około 462 nm

Reakcja barwna

Po dodaniu jednej kropli kwasu siarkowego do jednej kropli próbki w 2-3 kroplach chloroformu powstaje głębokie niebieskie zabarwienie.

Czystość

Pozostałości rozpuszczalników

Octan etylu

Metanol

Etanol

Aceton

Heksan

2-propanol

Dichlorometan:

nie więcej niż 10 mg/kg

Kapsaicyna

Nie więcej niż 250 mg/kg

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

Likopen otrzymywany w drodze syntezy chemicznej

Definicja

Likopen syntetyczny, będący mieszaniną geometrycznych izomerów likopenu, otrzymuje się, poddając kondensacji Wittiga syntetyczne produkty pośrednie wykorzystywane powszechnie do produkcji innych karotenoidów stosowanych w żywności. Likopen syntetyczny zawiera głównie all-trans-likopen, łącznie z 5-cis-likopenem i niewielkimi ilościami innych izomerów. Dostępne w handlu preparaty likopenu przeznaczone do stosowania w żywności mogą mieć postać zawiesin w olejach jadalnych albo proszku rozprowadzanego wodą lub rozpuszczalnego w wodzie.

Numer wg Colour Index

75125

Numer wg EINECS

207-949-1

Nazwa chemiczna

ψ,ψ-karoten, all-trans-likopen, (all-E-likopen), (all-E) 2,6,10,14,19,23,27,31-oktametylo-dotriakonta-2,6,8,10,12,14,16,18,20,22,24,26,30-tridekaen

Wzór chemiczny

C40H56

Masa cząsteczkowa

536,85

Oznaczenie zawartości

Nie mniej niż 96 % całkowitej zawartości likopenów (nie mniej niż 70 % all-trans-likopenu).

przy 465–475 nm w heksanie (dla 100 % czystego all-trans-likopenu) wynosi 3 450

Opis

Czerwony krystaliczny proszek

Identyfikacja

Spektrofotometria

Roztwór w heksanie wykazuje maksimum absorpcji przy około 470 nm.

Próba na obecność karotenoidów

Barwa roztworu próbki w acetonie znika po stopniowym dodaniu 5 % roztworu azotynu sodu i 1N kwasu siarkowego

Rozpuszczalność

Nierozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w chloroformie

Właściwości 1 % roztworu w chloroformie

Przejrzysty, o intensywnie czerwonopomarańczowej barwie

Czystość

Strata przy suszeniu

Nie więcej niż 0,5 % (40 °C, 4 godz. pod ciśnieniem 20 mm Hg)

Apo-12’-likopenal

Nie więcej niż 0,15%

Tlenek trifenylofosfiny

Nie więcej niż 0,01%

Pozostałości rozpuszczalników

Metanol: nie więcej niż 200 mg/kg,

Heksan, 2-propanol: nie więcej niż 10 mg/kg każdy.

Dichlorometan: Nie więcej niż 10 mg/kg (wyłącznie w preparatach dostępnych w handlu)

Ołów

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

Żółcień naturalna 27

Definicja

Likopen otrzymuje się przez ekstrakcję rozpuszczalnikami czerwonych pomidorów (Lycopersicon esculentum L.), a następnie usunięcie rozpuszczalnika. Można używać jedynie następujących rozpuszczalników: dwutlenek węgla, octan etylu, aceton, 2-propanol, metanol, etanol i heksan. Głównym składnikiem barwiącym pomidorów jest likopen, mogą również występować niewielkie ilości innych pigmentów karotenoidowych. Oprócz pigmentów produkt może zawierać oleje, tłuszcze, woski oraz składniki smakowe naturalnie występujące w pomidorach.

Numer wg Colour Index

75125

Numer wg EINECS

207-949-1

Nazwa chemiczna

Ψ,Ψ-karoten, all-trans-likopen, (all-E)-likopen, (all-E)-2,6,10,14,19,23,27,31-oktametylo-2,6,8,10,12,14,16,18,20,22,24,26,30-dotriakontatridekaen

Wzór chemiczny

C40H56

Masa cząsteczkowa

536,85

Oznaczenie zawartości

przy 465–475 nm w heksanie (dla 100 % czystego all-trans-likopenu) wynosi 3 450 .

Zawiera nie mniej niż 5 % substancji barwiących ogółem.

Opis

Ciemnoczerwona lepka ciecz

Identyfikacja

Spektrofotometria

Maksimum w heksanie przy około 472 nm

Czystość

Pozostałości rozpuszczalników

2-propanol

Heksan

Aceton

Etanol

Metanol

Octan etylu

Popiół siarczanowy

Nie więcej niż 1 %

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Nazwy synonimowe

Żółcień naturalna 27

Definicja

Likopen z Blakeslea trispora jest ekstrahowany z biomasy grzybów i oczyszczany poprzez krystalizację i filtrowanie. Zawiera głównie all-trans-likopen. Zawiera również niewielkie ilości innych karotenoidów. Jedynymi rozpuszczalnikami stosowanymi do produkcji są 2-propanol i octan izobutylu. Dostępne w handlu preparaty likopenu przeznaczone do stosowania w żywności mogą mieć postać zawiesin w olejach jadalnych albo proszku rozprowadzanego wodą lub rozpuszczalnego w wodzie.

Numer wg Colour Index

75125

Numer wg EINECS

207-949-1

Nazwa chemiczna

Ψ,Ψ-karoten, all-trans-likopen, (all-E)-likopen, (all-E)-2,6,10,14,19,23,27,31-oktametylo-2,6,8,10,12,14,16,18,20,22,24,26,30-dotriakontatridekaen

Wzór chemiczny

C40H56

Masa cząsteczkowa

536,85

Oznaczenie zawartości

Nie mniej niż 95 % całkowitej zawartości likopenów i nie mniej niż 90 % all-trans-likopenu w stosunku do całkowitej zawartości substancji barwiących

przy 465–475 nm w heksanie (dla 100 % czystego all-trans-likopenu) wynosi 3 450 .

Opis

Czerwony krystaliczny proszek

Identyfikacja

Spektrofotometria

Roztwór w heksanie wykazuje maksimum absorpcji przy około 470 nm.

Próba na obecność karotenoidów

Barwa roztworu próbki w acetonie znika po stopniowym dodaniu 5 % roztworu azotynu sodu i 1N kwasu siarkowego

Rozpuszczalność

Nierozpuszczalny w wodzie, dobrze rozpuszczalny w chloroformie

Właściwości 1 % roztworu w chloroformie

Przejrzysty, o intensywnie czerwonopomarańczowej barwie

Czystość

Strata przy suszeniu

Nie więcej niż 0,5 % (40 °C, 4 godz. pod ciśnieniem 20 mm Hg)

Pozostałe karotenoidy

Nie więcej niż 5%

Pozostałości rozpuszczalników

2-propanol: Nie więcej niż 0,1%

Octan izobutylu: Nie więcej niż 1,0%

Dichlorometan: Nie więcej niż 10 mg/kg (wyłącznie w preparatach dostępnych w handlu)

Popiół siarczanowy

Nie więcej niż 0,3 %

Ołów

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI pomarańcz spożywczy 6

Definicja

Niniejsza specyfikacja dotyczy głównie all-trans izomerów β-apo-8′-karotenalu łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Specyfikacja ta obejmuje również rozcieńczone i stabilizowane preparaty β-apo-8′-karotenalu łącznie z roztworami lub zawiesinami β-apo-8′-karotenalu w jadalnych tłuszczach lub olejach, emulsjami i proszkami ulegającymi dyspersji w wodzie. Preparaty te mogą charakteryzować się różnym stosunkiem izomerów cis/trans.

Numer wg Colour Index

40820

Numer wg EINECS

214-171-6

Nazwa chemiczna

β-apo-8'-karotenal, aldehyd trans-β-apo-8 'karotenowy

Wzór chemiczny

C30H40O

Masa cząsteczkowa

416,65

Oznaczenie zawartości

Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem

Opis

Ciemnofioletowe kryształy o metalicznym połysku lub krystaliczny proszek

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w cykloheksanie przy 460–462 nm

Czystość

Popiół siarczanowy

Nie więcej niż 0,1 %

Dodatkowe substancje barwiące

Karotenoidy inne niż β-apo-8′-karotenal:

nie więcej niż 3,0 % substancji barwiących ogółem

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

Mieszanina karotenoidów, ksantofile

Definicja

Luteinę otrzymuje się w wyniku ekstrakcji rozpuszczalnikami różnych odmian jadalnych owoców i roślin, trawy, lucerny (alfalfy) i Tagetes erecta. Głównymi składnikami barwiącymi są karotenoidy, których większą część stanowi luteina i jej estry z kwasami tłuszczowymi. Mogą być również obecne zmienne ilości karotenów. Luteina może zawierać tłuszcze, oleje i woski naturalnie występujące w surowcu roślinnym.

Do ekstrakcji mogą być użyte tylko następujące rozpuszczalniki: metanol, etanol, 2-propanol, heksan, aceton, keton etylowo-metylowy i dwutlenek węgla.

Numer wg Colour Index

Numer wg EINECS

204-840-0

Nazwa chemiczna

3,3′-dihydroksy-d-karoten

Wzór chemiczny

C40H56O2

Masa cząsteczkowa

568,88

Oznaczenie zawartości

Zawartość substancji barwiących ogółem nie mniej niż 4 % w przeliczeniu na luteinę.

Opis

Ciemna żółtawobrązowa ciecz

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w mieszaninie chloroform/etanol (1:9) przy około 445 nm

Czystość

Pozostałości rozpuszczalników

Aceton

Keton etylowo-metylowy

Metanol

Etanol

2-propanol

Heksan

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 3 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI pomarańcz spożywczy 8

Definicja

Niniejsza specyfikacja dotyczy głównie all-trans izomerów kantaksantyny łącznie z niewielkimi ilościami innych karotenoidów. Specyfikacja ta obejmuje również rozcieńczone i stabilizowane preparaty kantaksantyny łącznie z roztworami lub zawiesinami kantaksantyny w jadalnych tłuszczach lub olejach, emulsjami i proszkami ulegającymi dyspersji w wodzie. Preparaty te mogą charakteryzować się różnym stosunkiem izomerów cis/trans.

Numer wg Colour Index

40850

Numer wg EINECS

208-187-2

Nazwa chemiczna

β-karoten-4,4'-dion; kantaksantyna, 4,4'-diokso-b-karoten

Wzór chemiczny

C40H52O2

Masa cząsteczkowa

564,86

Oznaczenie zawartości

Nie mniej niż 96 % substancji barwiących ogółem(w przeliczeniu na kantaksantynę).

przy około 485 nm w chloroformie

przy 468–472 nm w cykloheksanie

przy 464–467 nm w eterze naftowym

Opis

Ciemnofioletowe kryształy lub krystaliczny proszek

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w chloroformie przy około 485 nm

Maksimum w cykloheksanie przy 468–472 nm

Maksimum w eterze naftowym przy 464–467 nm

Czystość

Popiół siarczanowy

Nie więcej niż 0,1 %

Dodatkowe substancje barwiące

Karotenoidy inne niż kantaksantyna: nie więcej niż 5,0 % substancji barwiących ogółem

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

Czerwień buraczana

Definicja

Czerwień buraczaną otrzymuje się z korzenia różnych odmian buraka ćwikłowego (Beta vulgaris L. var. rubra) w wyniku wyciskania soku z utartych buraków lub ekstrakcji wodnej poszatkowanych korzeni buraka, a następnie wzbogacania w składniki aktywne. Barwnik zawiera różne pigmenty należące do klasy betalain. Głównymi składnikami barwiącymi są betacyjaniny (czerwień), z których betanina stanowi 75–95 %. Mogą być także obecne niewielkie ilości betaksantyny (żółcień) i produkty rozpadu betalain (jasny brąz).

Oprócz barwiących pigmentów sok lub ekstrakt zawiera cukry, sole lub białka naturalnie występujących w buraku ćwikłowym. Roztwór może być zagęszczony, a niektóre produkty mogą być oczyszczane w celu usunięcia większości cukrów, soli i białek.

Numer wg Colour Index

Numer wg EINECS

231-628-5

Nazwa chemiczna

Kwas (S-(R',R')-4-(2-(2-karboksy-5(β-D-glukopiranozyloksy)-2,3-dihydro-6-hydroksy-1H-indolo-1-ylo)etenylo)-2,3-dihydro-2,6-pirydyno-dikarboksylowy; 1-(2-(2,6-dikarboksy-1,2,3,4-tetrahydro-4-pirydylideno) etylideno)-5-β-D-glukopiranozyloksy)-6-hydroksyindolo-2-karboksylan

Wzór chemiczny

Betanina: C24H26N2O13

Masa cząsteczkowa

550,48

Oznaczenie zawartości

Zawartość barwnika czerwonego (w przeliczeniu na betaninę) nie mniej niż 0,4 %.

Opis

Czerwona lub ciemnoczerwona ciecz, pasta, proszek lub substancja stała

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w wodzie o pH 5 przy około 535 nm

Czystość

Azotany

Nie więcej niż 2 g anionu azotanowego/g czerwonego barwnika (obliczonego podczas oznaczania zawartości)

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

Definicja

Antocyjany otrzymuje się w wyniku maceracji lub ekstrakcji wodą siarczynowaną, zakwaszoną wodą, ditlenkiem węgla, metanolem lub etanolem różnych odmian jadalnych warzyw i jadalnych owoców, a następnie, w razie konieczności, zagęszczania lub oczyszczania. Uzyskany produkt można przekształcić na proszek w drodze przemysłowego procesu suszenia. Antocyjany zawierają wspólny składnik surowca zwany antocyjanem, a także kwasy organiczne, garbniki, cukry, składniki mineralne itp., ale niekoniecznie w takich samych proporcjach, w jakich występują one w surowcu. Etanol może być naturalnie obecny w wyniku procesu maceracji. Głównym składnikiem barwiącym jest antocyjan. Produkty są wprowadzane do obrotu zgodnie z siłą barwiącą, określoną podczas oznaczania zawartości. Zawartość barwnika nie jest wyrażana przy zastosowaniu jednostek ilościowych.

Numer wg Colour Index

Numer wg EINECS

208-438-6 (cyjanidyna); 205-125-6 (peonidyna); 208-437-0 (delfinidyna); 211-403-8 (malwidyna); 205-127-7 (pelargonidyna); 215-849-4 (petunidyna)

Nazwa chemiczna

chlorek 3,3′,4′,5,7-pentahydroksyflawilu (cyjanidyna)

chlorek 3,4′,5,7-tetrahydroksy-3′-metoksyflawilu (peonidyna)

chlorek 3,4′,5,7-tetrahydroksy-3′,5′-dimetoksyflawilu (malwidyna)

chlorek 3,5,7-trihydroksy-2-(3,4,5,trihydroksyfenylo)-1-benzopirylu (delfinidyna)

chlorek 3,3′4′,5,7-pentahydroksy-5′-metoksyflawilu (petunidyna)

chlorek 3,5,7-trihydroksy-2-(4-hydroksyfenylo)-1-benzopirylu (pelargonidyna)

Wzór chemiczny

Cyjanidyna: C15H11O6Cl

Peonidyna: C16H13O6Cl

Malwidyna: C17H15O7Cl

Delfinidyna: C15H11O7Cl

Petunidyna: C16H13O7Cl

Pelargonidyna: C15H11O5Cl

Masa cząsteczkowa

Cyjanidyna: 322,6

Peonidyna: 336,7

Malwidyna: 366,7

Delfinidyna: 340,6

Petunidyna: 352,7

Pelargonidyna: 306,7

Oznaczenie zawartości

Opis

Fioletowawoczerwona ciecz, proszek lub pasta o słabym charakterystycznym zapachu

Identyfikacja

Spektrometria

Maksimum w metanolu z 0,01 % stężonego HCl

Cyjanidyna: 535 nm

Peonidyna: 532 nm

Malwidyna: 542 nm

Delfinidyna: 546 nm

Petunidyna: 543 nm

Pelargonidyna: 530 nm

Czystość

Pozostałości rozpuszczalników

Metanol

Nie więcej niż 50 mg/kg

Etanol

Nie więcej niż 200 mg/kg

Dwutlenek siarki

Nie więcej niż 1 000 mg/kg na procent barwnika

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 2 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI Pigment biały 18; kreda

Definicja

Węglan wapnia jest produktem otrzymanym z rozdrobnionego wapienia lub w wyniku wytrącania jonów wapnia jonami węglanowymi.

Numer wg Colour Index

77220

Numer wg EINECS

Węglan wapnia: 207-439-9

Wapień: 215-279-6

Nazwa chemiczna

Węglan wapnia

Wzór chemiczny

CaCO3

Masa cząsteczkowa

100,1

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 98 %w przeliczeniu na bezwodną masę.

Opis

Biały proszek, krystaliczny lub amorficzny, bez zapachu i smaku

Identyfikacja

Rozpuszczalność

Praktycznie nierozpuszczalny w wodzie i alkoholu. Rozpuszcza się musując w rozcieńczonym kwasie octowym, rozcieńczonym kwasie chlorowodorowym i rozcieńczonym kwasie azotowym, a powstałe roztwory, po zagotowaniu, dają wynik dodatni próby na obecność wapnia.

Czystość

Strata przy suszeniu

Nie więcej niż 2,0 % (200 °C, 4 godz.)

Substancje nierozpuszczalne w kwasach

Nie więcej niż 0,2 %

Sole magnezu i sole zasadowe

Nie więcej niż 1 %

Fluorki

Nie więcej niż 50 mg/kg

Antymon (Sb)

Miedź (Cu)

Chrom (Cr)

Cynk (Zn)

Bar (Ba)

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 3 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI pigment biały 6

Definicja

Dwutlenek tytanu zawiera głównie czysty anataz lub rutyl ditlenku tytanu, który może być pokryty niewielkimi ilościami glinu lub krzemu w celu poprawy właściwości technologicznych produktu.

Postacie anatazowe pigmentu ditlenku tytanu można otrzymać wyłącznie metodą siarczanową, w wyniku której powstają duże ilości kwasu siarkowego jako produktu ubocznego. Postacie rutylowe ditlenku tytanu są zwykle otrzymywane metodą chlorkową.

Niektóre postacie rutylowe ditlenku tytanu są produkowane przy użyciu miki (zwanej również glinokrzemianem potasu) jako wzorca w celu utworzenia podstawowej struktury płytkowej. Powierzchnia miki jest powlekana ditlenkiem tytanu przy zastosowaniu specjalistycznego, opatentowanego procesu.

Postać rutylowa ditlenku tytanu w formie płytek jest wytwarzana przez poddawanie miki pokrytej perłowym pigmentem ditlenku tytanu (rutylem) ekstrakcyjnemu rozpuszczaniu w kwasie, a następnie ekstrakcyjnemu rozpuszczaniu w zasadzie. Podczas tego procesu mika jest w całości usuwana, a powstały produkt to postać rutylowa ditlenku tytanu w formie płytkowej.

Numer wg Colour Index

77891

Numer wg EINECS

236-675-5

Nazwa chemiczna

Dwutlenek tytanu

Wzór chemiczny

TiO2

Masa cząsteczkowa

79,88

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 99 % w przeliczeniu na masę wolną od glinu i krzemu

Opis

Biały lub lekko zabarwiony proszek

Identyfikacja

Rozpuszczalność

Nierozpuszczalny w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych. Rozpuszcza się powoli w kwasie fluorowodorowym i w gorącym, stężonym kwasie siarkowym.

Czystość

Strata przy suszeniu

Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, 3 godz.)

Strata przy prażeniu

Nie więcej niż 1,0 % w przeliczeniu na masę wolną od substancji lotnych (800 °C)

Tlenek glinu lub dwutlenek krzemu

Ogółem nie więcej niż 2,0 %

Substancje rozpuszczalne w 0,5 N HCl

Nie więcej niż 0,5 % w przeliczeniu na masę wolną od glinu i krzemu, dodatkowo, dla produktów zawierających glin lub krzem, nie więcej niż 1,5 % w przeliczeniu na masę produktu handlowego.

Substancje rozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 0,5 %

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg po ekstrakcji 0,5 N HCl.

Antymon

Nie więcej niż 2 mg/kg po ekstrakcji 0,5 N HCl.

Arsen

Nie więcej niż 1 mg/kg po ekstrakcji 0,5 N HCl.

Ołów

Nie więcej niż 10 mg/kg po ekstrakcji 0,5 N HCl.

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg po ekstrakcji 0,5 N HCl.

Nazwy synonimowe

Żółty tlenek żelaza: CI pigment żółty 42 i 43

Czerwony tlenek żelaza: CI pigment czerwony 101 i 102

Czarny tlenek żelaza: CI pigment czarny 11

Definicja

Tlenki i wodorotlenki żelaza są otrzymywane w wyniku syntezy chemicznej i zawierają głównie bezwodne lub uwodnione tlenki żelaza. Odcienie barwy obejmują żółcie, czerwienie, brązy i czernie. Tlenki żelaza o czystości nadającej się do produktów żywnościowych od technicznych tlenków żelaza odróżnia stosunkowo niski poziom zanieczyszczenia innymi metalami. Uzyskuje się to przez selekcję i kontrolę źródeł żelaza lub przez zwiększenie stopnia oczyszczenia chemicznego podczas procesu wytwarzania.

Numer wg Colour Index

Żółty tlenek żelaza:

77492

Czerwony tlenek żelaza:

77491

Czarny tlenek żelaza:

77499

Numer wg EINECS

Żółty tlenek żelaza:

257-098-5

Czerwony tlenek żelaza:

215-168-2

Czarny tlenek żelaza:

235-442-5

Nazwa chemiczna

Żółty tlenek żelaza: uwodniony tlenek żelazowy, uwodniony tlenek żelaza(III)

Czerwony tlenek żelaza: bezwodny tlenek żelazowy, bezwodny tlenek żelaza(III)

Czarny tlenek żelaza: tlenek żelazawo-żelazowy, tlenek żelaza(II, III)

Wzór chemiczny

Żółty tlenek żelaza:

FeO(OH) · H2O

Czerwony tlenek żelaza:

Fe2O3

Czarny tlenek żelaza:

FeO.Fe2O3

Masa cząsteczkowa

88,85:

FeO(OH)

159,70:

Fe2O3

231,55:

FeO.Fe2O3

Oznaczenie zawartości

Żółty nie mniej niż 60 %, czerwony i czarny nie mniej niż 68 % żelaza ogółem, w przeliczeniu na żelazo

Opis

Proszek o barwie żółtej, czerwonej, brązowej lub czarnej.

Identyfikacja

Rozpuszczalność

Nierozpuszczalny w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych

Rozpuszczalny w stężonych kwasach mineralnych

Czystość

Substancje rozpuszczalne w wodzie

Nie więcej niż 1,0 %

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Chrom

Nie więcej niż 100 mg/kg

Miedź

Nie więcej niż 50 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 10 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nikiel

Nie więcej niż 200 mg/kg

Cynk

Nie więcej niż 100 mg/kg

Nazwy synonimowe

CI pigment metaliczny

Definicja

Proszek glinowy otrzymuje się w wyniku rozdrobnienia kawałków glinu. Rozdrabnianie może (ale nie musi) być wykonywane w obecności jadalnych olejów roślinnych lub kwasów tłuszczowych spełniających kryteria stawiane dodatkom do żywności. Jest wolny od domieszek substancji innych niż jadalne tłuszcze roślinne lub kwasy tłuszczowe spełniające kryteria czystości substancji dodatków do żywności.

Numer wg Colour Index

77000

Numer wg EINECS

231-072-3

Nazwa chemiczna

Glin

Wzór chemiczny

Al

Masa atomowa

26,98

Oznaczenie zawartości

Nie mniej niż 99 % jako Al w przeliczeniu na masę wolną od tłuszczów

Opis

Srebrnoszary proszek lub drobne listki

Identyfikacja

Rozpuszczalność

Nierozpuszczalny w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych. Rozpuszczalny w rozcieńczonym kwasie chlorowodorowym.

Próba na obecność glinu

Próbka rozpuszczona w rozcieńczonym kwasie chlorowodorowym daje wynik dodatni.

Czystość

Strata przy suszeniu

Nie więcej niż 0,5 % (105 °C, do stałej masy)

Arsen

Nie więcej niż 3 mg/kg

Ołów

Nie więcej niż 10 mg/kg

Rtęć

Nie więcej niż 1 mg/kg

Kadm

Nie więcej niż 1 mg/kg

Nazwy synonimowe

Argentum

Definicja

Numer wg Colour Index

77820

Numer wg EINECS

231-131-3

Nazwa chemiczna

Srebro

Wzór chemiczny

Ag

Masa atomowa

107,87

Oznaczenie zawartości

Zawiera nie mniej niż 99,5 % Ag

Opis

Srebrny proszek lub drobne listki

Identyfikacja

Czystość

Nazwy synonimowe

Pigment metaliczny 3; Aurum

Definicja

Numer wg Colour Index

77480