Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

ustanawiające zasady organizacji i regulamin Rady Odwoławczej Europejskiej Agencji Chemikaliów

1. Decyzję w sprawie każdego odwołania podejmuje trzech członków Rady Odwoławczej Agencji, dalej zwanej „Radą Odwoławczą”.

Co najmniej jeden członek posiada kwalifikacje prawnicze i co najmniej jeden członek kwalifikacje techniczne zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1238/2007.

2. Przewodniczący Rady Odwoławczej lub jeden z jego zastępców przewodniczy wszystkim postępowaniom odwoławczym.

4. Aby zapewnić rozpatrywanie odwołań w zadowalającym tempie, przewodniczący, po konsultacji z Zarządem Agencji, może przydzielić rozpatrzenie odwołania zastępcom członków lub dodatkowym członkom. W takich przypadkach przewodniczący może wyznaczyć zastępcę przewodniczącego.

W interesie procedury przewodniczący Rady Odwoławczej może zachęcić strony do osiągnięcia polubownego porozumienia. W takim przypadku przewodniczący wyznacza jednego członka w celu ułatwienia polubownego porozumienia. Przewodniczący przekazuje stronom decyzję o wyznaczeniu jednego członka.

Jeśli strony osiągną polubowne porozumienie, ten jeden członek zamyka postępowanie, a streszczenie polubownego porozumienia publikowane jest na stronie internetowej Agencji. W przypadku braku polubownego porozumienia w ciągu 2 miesięcy od daty decyzji o przydzieleniu sprawy jednemu członkowi sprawa zostaje odesłana do Rady Odwoławczej.

W przypadku zastosowania procedury przewidzianej w art. 90 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 dany członek Rady Odwoławczej zostaje wezwany do przedstawienia uwag dotyczących przyczyn zgłoszenia sprzeciwu na mocy art. 90 ust. 6 tego rozporządzenia, zanim podjęta zostanie decyzja.

Do czasu podjęcia decyzji na mocy art. 90 ust. 7 tego rozporządzenia postępowanie zostaje zawieszone.

1. Rada Odwoławcza, podejmując decyzję o wykluczeniu członka z postępowania zgodnie z art. 90 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, zastępuje członka jego zastępcą.

2. Przewodniczący może zastąpić dowolnego członka Rady Odwoławczej jego zastępcą, na wniosek tego członka, w razie jego urlopu, choroby, ważnych zobowiązań lub jeżeli z innych powodów nie może on uczestniczyć w postępowaniu. Kryteria wyboru zastępcy ustanawia się zgodnie z procedurą określoną w art. 27 ust. 3.

Jeżeli członek nie może wystąpić o zastępstwo, przewodniczący może go zastąpić z urzędu.

Przewodniczący może odrzucić wniosek o zastępstwo tylko w drodze uzasadnionej decyzji.

Jeżeli przewodniczący nie może wziąć udziału w postępowaniu, wyznacza swojego zastępcę. Jeżeli przewodniczący nie jest w stanie tego zrobić, zastępcę wyznacza członek z najdłuższym stażem pracy pośród pozostałych członków rozstrzygających odwołanie lub – jeżeli staż pracy pozostałych członków jest taki sam w Radzie Odwoławczej – ten członek, który jest starszy.

3. Jeżeli członek został zastąpiony przed przeprowadzeniem przesłuchania, postępowania nie zawiesza się, a zastępstwo pozostaje bez uszczerbku dla wcześniej podjętych czynności procesowych.

Jeżeli członek został zastąpiony po przeprowadzeniu przesłuchania, przesłuchanie przeprowadza się ponownie, chyba że strony, zastępca i pozostali dwaj członkowie rozstrzygający odwołanie postanowią inaczej.

4. W razie zastąpienia członka jego zastępca jest związany wszelkimi tymczasowymi decyzjami podjętymi przed zastępstwem.

5. Nieobecność członka po podjęciu ostatecznej decyzji przez Radę Odwoławczą nie stanowi przeszkody dla przeprowadzenia pozostałych czynności procesowych przez Radę Odwoławczą.

Jeżeli przewodniczący nie jest w stanie podpisać decyzji lub przeprowadzić pozostałych czynności procesowych, czynności te przeprowadza w imieniu przewodniczącego członek z najdłuższym stażem pracy pośród pozostałych członków rozstrzygających odwołanie lub – jeżeli staż pracy pozostałych członków jest taki sam w Radzie Odwoławczej – ten członek, który jest starszy.

1. Przewodniczący wyznacza jednego z pozostałych członków rozstrzygających odwołanie na sprawozdawcę danej sprawy lub sam pełni jego obowiązki, uwzględniając potrzebę zapewnienia równomiernego podziału obowiązków między wszystkich członków.

3. Rada Odwoławcza może, na wniosek sprawozdawcy, zdecydować o każdym środku organizacji postępowania przewidzianym w art. 15.

1. Niniejszym w ramach Agencji ustanawia się kancelarię pod auspicjami Rady Odwoławczej. Kierownikiem kancelarii jest osoba mianowana sekretarzem kancelarii zgodnie z ust. 5.

2. Zadaniem kancelarii jest przyjmowanie, przekazywanie i sprawowanie pieczy nad dokumentami oraz dokonywanie doręczeń przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

3. Kancelaria prowadzi rejestr odwołań, do którego wprowadzane są odniesienia do wszelkich odwołań i powiązanych z nimi dokumentów.

4. Personel kancelarii, w tym sekretarz, nie może uczestniczyć w żadnym postępowaniu Agencji związanym z decyzjami, od których przysługuje odwołanie na mocy art. 91 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 lub art. 77 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 ( 4 ).

5. Radę Odwoławczą wspomaga w wykonywaniu jej obowiązków sekretarz kancelarii, którego mianuje przewodniczący.

Przewodniczący posiada uprawnienia w zakresie zarządzania i administracji do wydawania instrukcji sekretarzowi kancelarii w sprawach związanych z wykonywaniem przez Radę Odwoławczą jej zadań.

6. Sekretarz kancelarii weryfikuje, czy przestrzegane są terminy i inne wymagania formalne związane ze składaniem odwołań.

7. Ogólne instrukcje dla sekretarza kancelarii przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 27 ust. 3.

a) nazwisko lub nazwę oraz miejsce zamieszkania albo siedzibę wnoszącego odwołanie;

b) jeżeli wnoszący odwołanie wyznaczył przedstawiciela, imię i nazwisko oraz adres siedziby przedstawiciela;

c) adres do doręczeń, jeżeli jest inny od adresów, o których mowa w lit. a) i b);

d) odniesienie do kwestionowanej decyzji oraz określenie żądań wnoszącego odwołanie;

e) zarzuty oraz argumenty faktyczne i prawne;

f) w stosownym przypadku, wskazanie dowodów i wyjaśnienie faktów, na poparcie których dowody zostały przedstawione;

g) w stosownym przypadku wskazanie, które informacje zawarte w odwołaniu mają być traktowane jako poufne i dlaczego;

h) wskazanie, czy wnoszący odwołanie zgadza się na dokonywanie doręczeń jemu osobiście lub, w stosownym przypadku, jego przedstawicielowi za pośrednictwem faksu, e-maila lub innego technicznego środka komunikacji.

2. Do odwołania dołącza się dowód uiszczenia opłaty z tytułu odwołania zgodnie z art. 10 rozporządzenia (WE) nr 340/2008 lub w stosownych przypadkach art. 4 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 564/2013 ( 5 ).

3. Jeżeli odwołanie nie spełnia wymogów określonych w ust. 1 lit. a)–d) i w ust. 2, Sekretarz kancelarii wyznacza rozsądny termin na jego poprawienie lub uzupełnienie. Sekretarz kancelarii może wyznaczyć taki termin tylko raz.

Terminu tego nie wlicza się do terminu, o którym mowa w art. 93 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006.

4. W razie stwierdzenia nieprawidłowości, która może spowodować uznanie odwołania za niedopuszczalne, sekretarz kancelarii niezwłocznie przesyła uzasadnioną opinię przewodniczącemu.

W razie wyznaczenia przez sekretarza kancelarii terminu, zgodnie z ust. 3, przesyła on taką opinię po upłynięciu tego terminu, jeżeli nieprawidłowość nie została poprawiona.

Jeżeli wnoszący odwołanie nie jest adresatem decyzji, od której wnosi odwołanie, sekretarz kancelarii informuje adresata decyzji o wniesieniu odwołania od takiej decyzji.

6. Na stronie internetowej Agencji ogłasza się datę wpływu odwołania wszczynającego postępowanie, nazwiska lub nazwę oraz miejsce zamieszkania lub siedzibę stron, przedmiot sporu, żądania oraz zwięzłe przedstawienie zarzutów i głównych argumentów na poparcie odwołania.

Nie naruszając przepisów akapitu pierwszego, przewodniczący podejmuje decyzję, czy informacje wskazane przez wnoszącego odwołanie zgodnie z ust. 1 lit. g) mają być traktowane jako poufne, i dba o to, aby żadne informacje traktowane jako poufne nie zostały upublicznione w ogłoszeniu. Szczegółowe zasady ogłaszania ustanawia się zgodnie z procedurą określoną w art. 27 ust. 3.

1. Agencja wnosi odpowiedź na odwołanie w terminie dwóch miesięcy od otrzymania odwołania.

Przewodniczący może, w wyjątkowych okolicznościach, przedłużyć ten termin, w odpowiedzi na uzasadniony wniosek Agencji.

a) jeżeli Agencja wyznaczyła przedstawiciela, nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby przedstawiciela;

b) zarzuty i argumenty faktyczne i prawne;

c) w stosownym przypadku, wskazanie dowodów i wyjaśnienie faktów, na poparcie których dowody zostały przedstawione;

d) w stosownym przypadku wskazanie, które informacje zawarte w odpowiedzi na odwołanie mają być traktowane jako poufne i dlaczego;

e) wskazanie, czy Agencja zgadza się na dokonywanie doręczeń do Agencji lub, w stosownym przypadku, jej przedstawicielowi za pośrednictwem faksu, e-maila lub innego technicznego środka komunikacji.

3. Jeżeli Agencja, pomimo że została należycie wezwana, nie przedstawi odpowiedzi na odwołanie w terminie, postępowanie jest kontynuowane bez odpowiedzi na odwołanie.

1. Każda osoba zainteresowana wynikiem sprawy przedłożonej Radzie Odwoławczej może wystąpić o dopuszczenie do sprawy przed Radą Odwoławczą w charakterze interwenienta.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego w sprawach dotyczących tytułu VI rozdział 2 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 państwo członkowskie, którego właściwy organ przeprowadził ocenę substancji, może występować w charakterze interwenienta bez konieczności wykazania interesu w danej sprawie.

2. Wniosek określający okoliczności uprawniające do interwencji składa się w terminie trzech tygodni od opublikowania ogłoszenia, o którym mowa w art. 6 ust. 6.

3. Interwencja może mieć na celu wyłącznie poparcie lub odrzucenie, w całości lub w części, żądań jednej ze stron.

Interwencja nie nadaje takich samych uprawnień proceduralnych, jakie przysługują stronom, i ma charakter pomocniczy względem postępowania głównego. Staje się bezprzedmiotowa w razie wykreślenia sprawy z rejestru Rady Odwoławczej wskutek cofnięcia skargi lub polubownego porozumienia między stronami, a także w razie uznania odwołania za niedopuszczalne.

Interwenienci muszą zaakceptować stan sprawy, w jakim znajduje się ona w momencie ich interwencji.

a) oznaczenie sprawy;

b) nazwiska lub nazwy stron;

c) nazwisko lub nazwę oraz miejsce zamieszkania lub siedzibę interwenienta;

d) jeżeli interwenient wyznaczył przedstawiciela zgodnie z art. 9, nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby przedstawiciela;

e) adres do doręczeń, jeżeli jest inny od adresów, o których mowa w lit. c) i d);

f) żądania jednej lub większej liczby stron, które interwenient zamierza poprzeć po dopuszczeniu do sprawy w charakterze interwenienta;

g) wskazanie okoliczności uzasadniających prawo dopuszczenia do sprawy w charakterze interwenienta;

h) wskazanie, czy interwenient zgadza się na dokonywanie doręczeń jemu osobiście lub, w stosownych przypadkach, jego przedstawicielowi za pośrednictwem faksu, e-maila lub innego technicznego środka komunikacji.

Wniosek o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta doręcza się stronom w celu umożliwienia im przedstawienia uwag w sprawie tego wniosku, zanim Rada Odwoławcza podejmie decyzję w jego sprawie.

5. Jeśli Rada Odwoławcza podejmie decyzję zezwalającą na interwencję, interwenientowi przekazuje się kopie wszelkich dokumentów procesowych doręczonych stronom i przekazanych w tym celu Radzie Odwoławczej przez strony. Materiały i dokumenty poufne nie podlegają przekazaniu.

6. Rada Odwoławcza podejmuje decyzję o dopuszczeniu lub odrzuceniu wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta.

Jeśli Rada Odwoławcza dopuści interwencję, przewodniczący wyznacza termin, w którym interwenient może złożyć swoje uwagi.

a) określenie żądań interwenienta dotyczących poparcia lub odrzucenia, w całości lub w części, żądań jednej ze stron;

b) zarzuty i argumenty faktyczne i prawne;

c) w stosownych przypadkach wskazanie dowodów na poparcie żądań interwenienta;

d) w stosownych przypadkach wskazanie, które informacje zawarte we wniosku o dopuszczenie do sprawy w charakterze interwenienta mają być traktowane jako poufne i dlaczego.

Po przedstawieniu uwag interwenienta przewodniczący może wyznaczyć termin, w którym strony mogą odpowiedzieć na te uwagi.

Jeżeli strona lub interwenient wyznaczyli przedstawiciela, przedstawiciel ten przedstawia uprawnienie do działania udzielone przez reprezentowaną stronę lub interwenienta.

2. Do celów obliczania terminów dokumentu nie uznaje się za złożony, dopóki nie został złożony w kancelarii.

3. Strona lub interwenient składają dokumenty w kancelarii osobiście lub drogą listowną. Rada Odwoławcza może jednak zezwolić stronie lub interwenientowi na składanie dokumentów faksem, e-mailem lub przy pomocy wszelkich innych technicznych środków komunikacji.

Zasady rządzące korzystaniem z technicznych środków komunikacji, w tym stosowaniem podpisu elektronicznego, przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 27 ust. 3.

a) odwołanie nie jest zgodne z wymogami określonymi w art. 6 ust. 1 lit. a)–d) i ust. 2 oraz w art. 9 niniejszego rozporządzenia;

b) wnoszący odwołanie przekroczył termin złożenia odwołania określony w art. 92 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006;

c) odwołanie nie jest wnoszone od decyzji, o której mowa w art. 91 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 ani w art. 77 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 528/2012;

d) wnoszący odwołanie nie jest ani adresatem decyzji kwestionowanej w odwołaniu, ani nie jest w stanie wykazać, że decyzja ta dotyczy go bezpośrednio i indywidualnie zgodnie z art. 92 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006.

2. Jeżeli przewodniczący nie podejmie decyzji w sprawie dopuszczalności odwołania w terminie określonym w art. 93 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, odwołanie przekazuje się Radzie Odwoławczej, która bada jego motywy i dopuszczalność. Decyzja w sprawie dopuszczalności stanowi część ostatecznej decyzji.

1. Nie można wskazywać nowych dowodów po dokonaniu pierwszej wymiany pism procesowych, chyba że Rada Odwoławcza uzna, że opóźnienie przedstawienia dowodów jest należycie uzasadnione.

2. Nie można podnosić nowych zarzutów po dokonaniu pierwszej wymiany pism procesowych, chyba że Rada Odwoławcza uzna, że ich podstawą są nowe okoliczności faktyczne lub prawne, które zostały ujawnione dopiero w toku postępowania.

3. W stosownym przypadku Rada Odwoławcza wzywa strony postępowania do przedstawienia uwag dotyczących zawiadomień wydanych przez Radę Odwoławczą lub informacji przedstawionych przez drugą stronę lub interwenientów.

4. Rada Odwoławcza powiadamia strony o zakończeniu pisemnej części postępowania.

1. Rada Odwoławcza przeprowadza przesłuchania, jeżeli uzna je za konieczne lub na wniosek strony.

Odpowiedni wniosek składa się w terminie dwóch tygodni od daty powiadomienia strony o zakończeniu pisemnej części postępowania. Termin ten może zostać przedłużony przez przewodniczącego.

3. Jeżeli strona, która została należycie wezwana na przesłuchanie, nie stawi się na nim, postępowanie może być kontynuowane bez tej strony.

4. Przesłuchania przed Radą Odwoławczą są publiczne, chyba że Rada Odwoławcza, z własnej inicjatywy lub na wniosek strony, podejmie z uzasadnionych powodów inną decyzję.

5. Przesłuchanie otwiera i prowadzi przewodniczący, który czuwa nad utrzymaniem porządku przesłuchania.

Przewodniczący i inni członkowie mogą zadawać pytania stronom lub ich przedstawicielom.

6. Sekretarz kancelarii jest odpowiedzialny za sporządzenie protokołu z każdego przesłuchania.

Protokół podpisywany jest przez przewodniczącego i sekretarza kancelarii i stanowi dokument urzędowy.

Przed podpisaniem protokołu świadkom lub biegłym umożliwia się zweryfikowanie i potwierdzenie zawartości tych części protokołu, które zawierają przedstawione przez nich dowody.

7. Przesłuchanie może mieć formę wideokonferencji lub odbywać się przy użyciu innych technologii komunikacyjnych, jeżeli dostępne są odpowiednie środki techniczne.

1. Językiem postępowania odwoławczego jest język, w którym złożono odwołanie.

Jeżeli wnoszący odwołanie jest adresatem decyzji, od której wniesiono odwołanie, odwołanie wnosi się w języku tej decyzji lub w jednym z języków urzędowych Wspólnoty, który występuje w dokumentach, na podstawie których wydano decyzję, w tym w jakichkolwiek informacjach przedłożonych zgodnie z art. 10 lit. a) ppkt i) rozporządzenia (WE) nr 1907/2006.

2. Języka postępowania używa się w postępowaniu pisemnym i ustnym, w protokołach oraz decyzjach Rady Odwoławczej.

Do wszelkich wspomagających sprawę dokumentów zredagowanych w innym języku niż język postępowania załącza się jego przekład na język postępowania.

W przypadku obszernych dokumentów wymagane przekłady mogą być ograniczone do wyciągów. Rada Odwoławcza może jednak w każdej chwili zażądać, z urzędu lub na wniosek jednej ze stron, pełniejszego lub całościowego przekładu.

3. Na wniosek strony i po wysłuchaniu drugiej strony Rada Odwoławcza może zezwolić na używanie urzędowego języka Wspólnoty innego niż język postępowania, w trakcie całego postępowania lub jego części.

4. Na wniosek interwenienta i po wysłuchaniu stron Rada Odwoławcza może zezwolić interwenientowi na używanie urzędowego języka Wspólnoty innego niż język postępowania.

5. Jeżeli świadek lub biegły oświadczy, że nie jest w stanie właściwie wyrazić się w języku postępowania, Rada Odwoławcza może zezwolić mu na używanie innego języka urzędowego Wspólnoty.

6. Jeżeli Rada Odwoławcza zezwoli na używanie języka innego niż język postępowania, kancelaria zapewnia przekład pisemny lub ustny.

1. Rada Odwoławcza może na każdym etapie postępowania zdecydować o środkach organizacji postępowania.

a) zapewnienie właściwego przebiegu procedury pisemnej lub ustnej oraz usprawnienie przeprowadzania dowodów;

b) określenie kwestii, w odniesieniu do których argumentacja stron wymaga uzupełnienia;

c) wyjaśnienie zakresu żądań stron, ich zarzutów i argumentów oraz wyjaśnienie istniejących między nimi kwestii spornych;

d) ułatwienie polubownego porozumienia między stronami.

a) zadawanie pytań stronom;

b) wzywanie stron do składania oświadczeń ustnych lub pisemnych, dotyczących niektórych aspektów sporu;

c) żądanie od stron postępowania lub osób trzecich przedstawienia informacji;

d) żądanie przedstawienia dokumentów dotyczących sprawy;

e) wzywanie stron lub ich przedstawicieli na posiedzenia;

f) zwracanie uwagi na kwestie, które wydają się mieć szczególne znaczenie lub na fakt, że niektóre zagadnienia nie wydają się być już sporne;

g) czynienie obserwacji, które mogą pomóc na skoncentrowaniu się na kwestiach zasadniczych podczas postępowania.

1. W postępowaniu przed Radą Odwoławczą metody przeprowadzania dowodów mogą obejmować:

a) żądanie przedstawienia informacji;

b) przedstawienie dokumentów i innych materiałów dowodowych;

c) przesłuchanie stron lub świadków;

d) opinie biegłych.

Szczegółowe zasady przeprowadzania dowodów określa się zgodnie z procedurą określoną w art. 27 ust. 3.

2. Jeżeli Rada Odwoławcza uzna, że niezbędne jest ustne przedstawienie dowodów przez stronę, świadka lub biegłego, wzywa daną osobę do stawienia się przed Radą.

3. Strony są informowane o planowanym przesłuchaniu świadka lub biegłego przed Radą Odwoławczą. Mają one prawo być obecne i zadawać świadkowi lub biegłemu pytania.

Strony mogą sprzeciwić się wezwaniu świadka lub powołaniu biegłego ze względu na brak kompetencji w odniesieniu do odwołania. W razie wniesienia takiego sprzeciwu kwestia ta podlega rozstrzygnięciu przez Radę Odwoławczą.

4. Przed przedstawieniem dowodów każdy biegły lub świadek przedstawia informacje o jakimkolwiek osobistym interesie, który może mieć w tej sprawie, lub o wcześniejszym zaangażowaniu w sprawę w charakterze przedstawiciela jednej ze stron, lub o uczestniczeniu w podejmowaniu decyzji będącej przedmiotem odwołania.

Jeżeli biegły lub świadek sam nie złoży takiego oświadczenia, uwagę Rady Odwoławczej na tę kwestię mogą zwrócić strony.

5. Sprzeciw wobec wezwania świadka lub wyznaczenia biegłego wnosi się w terminie dwóch tygodni od zawiadomienia stron o wezwaniu świadka lub wyznaczeniu biegłego. Strona przedstawia powody swojego sprzeciwu i wskazuje dowody na jego poparcie.

6. Jeżeli świadek lub biegły złożyli zeznania, zapisuje się je w protokole.

1. Świadkom i biegłym wezwanym przez Radę Odwoławczą, którzy się przed nią stawią, przysługuje zwrot kosztów podróży i pobytu.

Świadkom wezwanym przez Radę Odwoławczą, którzy się przed nią stawią, przysługuje odpowiednie wynagrodzenie za utratę zarobku.

Biegłym nienależącym do personelu Agencji przysługuje wynagrodzenie za wykonaną pracę.

2. Należności wypłaca się świadkom po złożeniu zeznania, a biegłym po spełnieniu ich obowiązków lub wykonaniu zadań. Możliwe jest jednak wypłacenie zaliczki.

4. Zgodnie z procedurą określoną w art. 27 ust. 3 oraz w porozumieniu z Zarządem ustanawiane są szczegółowe zasady dotyczące następujących kwestii:

a) kto ponosi koszty przeprowadzenia dowodów;

b) ustaleń dotyczących wszelkich płatności z tytułu zwrotu kosztów, rekompensat i wynagrodzeń dla świadków i biegłych.

5. Zasady określone w ust. 3 i 4 biorą pod uwagę, w stosownym przypadku, podobne zasady istniejące w innych obszarach prawa wspólnotowego.

Jeżeli Rada Odwoławcza przekazuje sprawę właściwemu organowi Agencji zgodnie z art. 93 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, ten ostatni jest związany rozumowaniem w decyzji Rady Odwoławczej, chyba że nastąpiła zmiana okoliczności.

1. W naradzie w sprawie odwołania uczestniczą wyłącznie trzej członkowie Rady Odwoławczej rozstrzygający odwołanie. Narada jest i pozostaje tajna.

2. W czasie narady każdy członek przedstawia swoją opinię i jej uzasadnienie.

W pierwszej kolejności swoją opinię przedstawia sprawozdawca; jeżeli sprawozdawcą nie jest przewodniczący, przewodniczący przedstawia swoją opinię jako ostatni.

Jeżeli konieczne jest głosowanie, głosy oddaje się w porządku określonym w art. 19 ust. 2 akapit drugi. Jednak jeżeli przewodniczący pełni równocześnie funkcję sprawozdawcy, oddaje on głos jako ostatni.

a) stwierdzenie, że decyzję wydała Rada Odwoławcza;

b) datę wydania decyzji;

c) imiona i nazwiska członków Rady Odwoławczej biorących udział w postępowaniu;

d) nazwiska lub nazwy stron postępowania odwoławczego i interwenientów oraz ich przedstawicieli;

e) określenie żądań stron;

f) zwięzłe przedstawienie stanu faktycznego;

g) wskazanie powodów stanowiących podstawę decyzji;

h) sentencję decyzji Rady Odwoławczej, w tym, jeżeli jest to konieczne, zasądzenie kosztów przeprowadzenia dowodów oraz decyzję w sprawie zwrotu opłat na podstawie art. 10 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 340/2008 lub art. 4 ust. 4 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 564/2013.

2. Decyzję podpisuje przewodniczący i sekretarz kancelarii. Mogą oni zastosować podpis elektroniczny.

4. Decyzji towarzyszy wzmianka, że podlega ona zaskarżeniu na mocy art. 230 Traktatu i art. 94 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006. Wzmianka określa termin dla wszczęcia takich czynności.

5. Ostateczne decyzje Rady Odwoławczej są publikowane w pełnym brzmieniu i w odpowiedniej formie, chyba że przewodniczący zadecyduje inaczej w odpowiedzi na uzasadniony wniosek jednej ze stron.

6. Przewodniczący podejmuje decyzję, czy informacje wskazane przez wnoszącego odwołanie – na podstawie art. 6 ust. 1 lit. g), Agencję – na podstawie art. 7 ust. 2 lit. d) lub interwenienta – na podstawie art. 8 ust. 6 lit. d) mają być traktowane jako poufne. Przewodniczący dopilnowuje, aby żadne informacje traktowane jako poufne nie zostały upublicznione w ostatecznej decyzji.

Sekretarz kancelarii zapewnia, że decyzje i komunikaty Rady Odwoławczej są doręczane stronom i interwenientom.

1) list polecony za potwierdzeniem odbioru;

2) osobiste doręczenie kopii za potwierdzeniem odbioru;

3) wszelkie techniczne środki komunikacji dostępne Radzie Odwoławczej, których zastosowanie do tego celu zostało zaakceptowane przez stronę lub jej przedstawiciela.

1. Termin wyznaczony lub ustalony na mocy rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 lub niniejszego rozporządzenia do celów postępowania odwoławczego jest obliczany zgodnie z ust. 2–6 niniejszego artykułu.

2. Jeżeli początkiem terminu oznaczonego w dniach, tygodniach, miesiącach lub latach jest dzień, w którym następuje pewne zdarzenie lub czynność, przy obliczaniu terminu nie uwzględnia się tego dnia.

3. Termin oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach upływa tego dnia w ostatnim tygodniu, miesiącu lub roku, który nazwą lub cyfrą odpowiada temu dniowi, w którym stanowiące początek jego terminu zdarzenie nastąpiło lub czynność została podjęta.

Jeżeli w terminie oznaczonym w miesiącach lub latach dzień, w którym powinien upłynąć, termin nie następuje w ostatnim miesiącu, termin upływa ostatniego dnia tego miesiąca.

4. Jeżeli termin oznaczony jest w miesiącach i dniach, oblicza się najpierw pełne miesiące, a następnie dni.

5. Do biegu terminów wlicza się święta urzędowe Agencji, soboty i niedziele.

6. Jeżeli koniec terminu przypada w sobotę, niedzielę lub w dniu święta urzędowego Agencji, termin upływa następnego dnia roboczego.

1. Terminy wyznaczone na mocy niniejszego rozporządzenia mogą być przedłużane przez tego, który je wyznaczył.

2. Przekroczenie terminu pozostaje bez uszczerbku dla uprawnień strony, pod warunkiem że dana strona dowiedzie zaistnienia nieprzewidywalnych okoliczności lub działania siły wyższej w sposób zadowalający Radę Odwoławczą.

Na wniosek strony lub z urzędu Rada Odwoławcza może, po wysłuchaniu stron, zawiesić postępowanie.

W razie sprzeciwu stron wobec zawieszenia decyzję tę podejmuje się w drodze uzasadnionej decyzji.

Rada Odwoławcza może po wysłuchaniu stron, z urzędu lub na wniosek strony złożony w terminie jednego miesiąca od doręczenia decyzji, sprostować błędy pisarskie albo rachunkowe i inne oczywiste omyłki w decyzji.

1. Dodatkowe przepisy proceduralne konieczne do zapewnienia sprawnego rozpatrywania odwołań oraz zasady konieczne do organizacji pracy Rady Odwoławczej, w tym zasady dotyczące przydzielania spraw członkom, mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą określoną w ust. 3.

2. Praktyczne instrukcje dla stron i interwenientów oraz instrukcje w sprawie przygotowania i przeprowadzania przesłuchań przed Radą Odwoławczą, a także składania i doręczania pism procesowych lub uwag mogą zostać przyjęte zgodnie z procedurą określoną w ust. 3.

3. Przewodniczący i dwóch pozostałych członków, mianowanych zgodnie z art. 89 ust. 3 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1907/2006, przyjmują zasady i środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu większością głosów.

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

( 1 ) Dz.U. L 396 z 30.12.2006, s. 1; sprostowanie w Dz.U. L 136 z 29.5.2007, s. 3. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 1354/2007 (Dz.U. L 304 z 22.11.2007, s. 1).

( 4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 z dnia 22 maja 2012 r. w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych (Dz.U. L 167 z 27.6.2012, s. 1).

( 5 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 564/2013 z dnia 18 czerwca 2013 r. w sprawie opłat i należności wnoszonych na rzecz Europejskiej Agencji Chemikaliów na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 528/2012 w sprawie udostępniania na rynku i stosowania produktów biobójczych (Dz.U. L 167 z 19.6.2013, s. 17).

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
►M1	ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2016/823 z dnia 25 maja 2016 r.	L 137	4	26.5.2016