stanu cywilnego oraz zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych osób fizycznych;

stosunków majątkowych wynikających z małżeństwa lub związku uznawanego na mocy przepisów mających zastosowanie do takiego związku za mający skutki porównywalne do skutków małżeństwa;

obowiązków alimentacyjnych wynikających ze stosunku rodzinnego, pokrewieństwa, małżeństwa lub powinowactwa;

testamentów i dziedziczenia, w tym obowiązków alimentacyjnych powstających w związku ze śmiercią;

upadłości, układów i innych podobnych postępowań;

ubezpieczeń społecznych;

sądownictwa polubownego;

prawa pracy;

najmu lub dzierżawy nieruchomości, z wyłączeniem powództw dotyczących roszczeń pieniężnych; lub

naruszenia prywatności i dóbr osobistych, w tym zniesławienia.

w języku urzędowym państwa członkowskiego, do którego jest skierowany, lub — jeżeli w tym państwie członkowskim obowiązuje więcej niż jeden język urzędowy — w języku urzędowym lub w jednym z języków urzędowych obowiązujących w miejscu, w którym ma nastąpić doręczenie lub do którego dokument ma być wysłany; lub

w języku zrozumiałym dla adresata,

żąda od stron przedstawienia dalszych szczegółowych informacji dotyczących powództwa w określonym terminie nieprzekraczającym 30 dni;

przeprowadza postępowanie dowodowe zgodnie z art. 9; lub

wzywa strony na rozprawę, która ma odbyć się w terminie 30 dni od wezwania.

drogą pocztową;

za pomocą elektronicznych środków doręczania, o których mowa w art. 19 i 19a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1784 ( 4 ); lub

za pośrednictwem europejskiego elektronicznego punktu dostępu ustanowionego na podstawie art. 4 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2023/2844, pod warunkiem że adresat udzielił uprzednio wyraźnej zgody na korzystanie z tego środka doręczania dokumentów w toku europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń.

środków elektronicznych, za potwierdzeniem odbioru, jeżeli takie środki są technicznie dostępne i dopuszczalne zgodnie z przepisami procesowymi państwa członkowskiego, w którym prowadzone jest dane europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń – pod warunkiem że dana strona lub dana osoba wyraziły wcześniej zgodę na takie środki komunikacji lub, zgodnie z przepisami procesowymi państwa członkowskiego, w którym ta strona lub ta osoba mają miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu, mają one obowiązek zaakceptowania takich środków komunikacji, lub

środków komunikacji elektronicznej przewidzianych w art. 4 rozporządzenia (UE) 2023/2844.

pozwanemu nie doręczono formularza pozwu lub, w przypadku rozprawy, pozwany nie został wezwany na tę rozprawę z wystarczającym wyprzedzeniem i w sposób umożliwiający mu przygotowanie obrony; lub

pozwany nie miał możliwości zakwestionowania roszczenia z powodu działania siły wyższej lub z uwagi na nadzwyczajne okoliczności, bez jakiejkolwiek winy z jego strony,

odpis orzeczenia spełniający warunki niezbędne do ustalenia jego autentyczności; i

zaświadczenie, o którym mowa w art. 20 ust. 2, oraz, w razie potrzeby, jego tłumaczenie na język urzędowy państwa członkowskiego wykonania lub, jeżeli w tym państwie członkowskim obowiązuje kilka języków urzędowych, na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych, w jakim zgodnie z prawem tego państwa członkowskiego prowadzi się postępowanie przed sądem lub trybunałem w miejscu, gdzie dochodzi się wykonania, lub na jakikolwiek inny język wskazany przez państwo członkowskie wykonania jako przez nie akceptowany.

pełnomocnika; lub

adresu pocztowego

wcześniejsze orzeczenie zostało wydane w odniesieniu do tego samego roszczenia i dotyczyło tych samych stron;

wcześniejsze orzeczenie zostało wydane w państwie członkowskim wykonania lub spełnia warunki niezbędne do uznania go w państwie członkowskim wykonania; i

niemożność pogodzenia nie była i nie mogła być podniesiona w formie zarzutu w postępowaniu sądowym w państwie członkowskim, w którym wydano orzeczenie w ramach europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń.

które sądy lub trybunały są właściwe do wydawania orzeczeń w europejskim postępowaniu w sprawie drobnych roszczeń;

które środki komunikowania się są akceptowane na potrzeby europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń i są dostępne dla sądów lub trybunałów zgodnie z art. 4 ust. 1;

które organy lub organizacje są właściwe do zapewnienia praktycznej pomocy zgodnie z art. 11;

które środki elektronicznego doręczania i elektronicznego komunikowania się są dopuszczalne na mocy ich przepisów procesowych i technicznie dostępne zgodnie z art. 13 ust. 1, 2 i 3 oraz które metody wyrażenia wcześniejszej zgody na stosowanie środków elektronicznych wymaganej na podstawie art. 13 ust. 1 i 2, jeżeli takie istnieją, są dostępne na mocy ich prawa krajowego;

jakie osoby lub przedstawiciele jakich rodzajów zawodów, o ile w ogóle, mają prawny obowiązek akceptowania doręczenia dokumentów lub innej komunikacji pisemnej drogą elektroniczną zgodnie z art. 13 ust. 1 i 2;

jakie są obowiązujące opłaty sądowe w europejskim postępowaniu w sprawie drobnych roszczeń lub jak są one obliczane, a także jakie metody płatności są akceptowane przy uiszczaniu opłat sądowych zgodnie z art. 15a;

czy zgodnie z ich prawem procesowym możliwe jest wniesienie środka odwoławczego zgodnie z art. 17, jaki jest termin do wniesienia takiego środka odwoławczego i w jakim sądzie lub trybunale można go wnieść;

jakie przepisy obowiązują przy składaniu wniosków o ponowne zbadanie orzeczenia przewidziane w art. 18 i które sądy lub trybunały są właściwe do takiego ponownego zbadania;

które języki akceptują zgodnie z art. 21a ust. 1; oraz

które organy są właściwe w zakresie wykonania i które organy są właściwe na potrzeby stosowania art. 23.

dalsze podwyższenie pułapu, o którym mowa w art. 2 ust. 1, jest właściwe dla realizacji celu niniejszego rozporządzenia, jakim jest ułatwienie obywatelom oraz małym i średnim przedsiębiorstwom, dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sprawach transgranicznych; oraz

rozszerzenie zakresu europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń, w szczególności na roszczenia o wynagrodzenie, jest właściwe dla ułatwienia pracownikom dostępu do wymiaru sprawiedliwości w transgranicznych sporach pracowniczych z ich pracodawcami – po uwzględnieniu wszystkich skutków takiego rozszerzenia.