Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość

ustanawiające procedurę kontroli weterynaryjnej we wspólnotowych punktach kontroli granicznej dotyczącą produktów przywożonych z państw trzecich

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając dyrektywę Rady 97/78/WE z dnia 18 grudnia 1997 r. ustanawiającą zasady regulujące organizację kontroli weterynaryjnej produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich ( 1 ), w szczególności jej art. 3 ust. 5, art. 4 ust. 5, art. 5 ust. 4, art. 8 ust. 7, art. 16 ust. 3 i art. 19 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)	Pierwotne wymagania w zakresie kontroli weterynaryjnych dotyczących produktów wprowadzanych do Wspólnoty z państw trzecich zostały ustanowione w dyrektywie Rady 90/675/EWG ( 2 ), która została uchylona i zastąpiona dyrektywą 97/78/WE.

(2)

W świetle doświadczenia zdobytego od momentu przyjęcia dyrektywy 90/675/EWG, zaistniały pewne zmiany w procedurach wprowadzonych dyrektywą 97/78/WE. Decyzja Komisji 93/13/EWG z dnia 22 grudnia 1992 r. ustanawiająca procedurę kontroli weterynaryjnej we wspólnotowych punktach kontroli granicznej dotyczącą produktów pochodzących z państw trzecich ( 3 ), ostatnio zmieniona decyzją 2003/279/WE ( 4 ), została przyjęta na podstawie pierwszej dyrektywy i dlatego powinna zostać uaktualniona.

(3)

Świadectwo wydawane po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych, obecnie ustanowione w załączniku B do decyzji 93/13/EWG, powinno zostać dostosowane tak, aby uwzględniało zmiany procedur w odniesieniu do przesyłek spełniających reguły wspólnotowe oraz przesyłek, które nie spełniają reguł wspólnotowych, zarówno w stosunku do przywozu do Wspólnoty, jak i tranzytu przez Wspólnotę.

(4)

Szczegółowe zasady dotyczące użycia świadectwa są wymienione w decyzji Komisji 2000/208/WE z dnia 24 lutego 2000 r. ustanawiającej szczegółowe zasady stosowania dyrektywy Rady 97/98/WE dotyczącej tranzytu drogowego przez terytorium Wspólnoty Europejskiej produktów pochodzenia zwierzęcego z jednego państwa trzeciego do innego państwa trzeciego ( 5 ) oraz w decyzji Komisji 2000/571/WE z dnia 8 września 2000 r. ustanawiającej metody kontroli weterynaryjnych produktów z państw trzecich przeznaczonych do wprowadzenia do stref wolnocłowych, składów wolnocłowych, składów celnych lub dla podmiotów gospodarczych zaopatrujących transgraniczne środki transportu morskiego ( 6 ).

(5)

Jednakże należy ustanowić szczególne zasady dotyczące praktycznego zarządzania świadectwem w sytuacjach, w których przesyłka zostaje poddana odprawie weterynaryjnej w punkcie kontroli granicznej, lecz pozostaje przez pewien okres pod dozorem celnym z przyczyn fiskalnych. W takich przypadkach wymagane jest ustanowienie systemu śledzenia oraz sprecyzowanie dokumentacji, która musi być dołączona do przesyłki.

(6)

W celu sprawnego funkcjonowania systemu kontroli weterynaryjnych na jednolitym rynku wszystkie istotne informacje dotyczące produktu powinny zostać zgromadzone w jednym dokumencie o jednolitym wzorze umożliwiającym ograniczenie problemów wynikających z odmienności językowej w różnych Państwach Członkowskich.

(7)	Szczegóły dotyczące zharmonizowanego pobierania próbek i badań laboratoryjnych różnego rodzaju produktów będą przedmiotem późniejszych decyzji wykonawczych, jednakże do tego czasu wciąż powinny być stosowane przepisy krajowe, z wyjątkiem przypadku szczególnych środków ochronnych.

(8)

Doświadczenie wykazało, że posiadanie dobrych źródeł informacji na temat wszystkich przesyłek wwożonych do Wspólnoty ma zasadnicze znaczenie przy ograniczaniu nadużyć finansowych i uchylania się od kontroli. Kontrolowanie manifestów ładunkowych jest kluczową cechą tego procesu gromadzenia informacji, lecz zadanie to jest niezwykle pracochłonne i czasochłonne i dlatego powinno zostać zautomatyzowane, w miarę możliwości za pomocą środków elektronicznych.

(9)

Oprócz skutecznego gromadzenia istotnych informacji wśród wszystkich właściwych podmiotów gospodarczych, właściwy organ powinien posiadać dostęp do odpowiednich baz danych organów celnych. Wszystkie podmioty gospodarcze powinny zostać włączone do systemu baz danych w celu zapewnienia dostępności uaktualnionych informacji.

(10)

Niektóre produkty roślinne stanowiące ryzyko rozprzestrzenienia chorób zakaźnych i zaraźliwych wśród zwierząt powinny podlegać kontrolom weterynaryjnym. Wykaz takich produktów powinien zostać sporządzony wraz z wykazem państw trzecich lub części państw trzecich, z których dopuszcza się wywóz tych produktów do Wspólnoty.

(11)

W przypadku małych ilości produktów pochodzenia zwierzęcego przewożonych w celu spożycia przez podróżnych przybywających z państw trzecich możliwe jest zwolnienie z wymogu procedur kontroli weterynaryjnych. Niektóre z tych produktów podlegają środkom ochronnym zgodnie z decyzją Komisji 2002/995/WE z dnia 9 grudnia 2002 r. ustanawiającą tymczasowe środki bezpieczeństwa w odniesieniu do przywozu produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do indywidualnego spożycia ( 7 ). Do czasu przyjęcia stałych zasad w tym sektorze należy zachować odniesienie do tych środków.

(12)	Środki w niniejszym rozporządzeniu zastępują środki ustanowione w decyzji 93/13/EWG i dlatego decyzja ta powinna zostać uchylona.

(13)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

1. Kontrola dokumentów przewidziana w art. 4 ust. 3 dyrektywy 97/78/WE jest przeprowadzana zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

2. Badania laboratoryjne i badania urzędowych próbek przewidziane w art. 4 ust. 4 lit. b) dyrektywy 97/78/WE są przeprowadzane zgodnie z załącznikiem II do niniejszego rozporządzenia.

Powiadomienie o przybyciu produktów za pomocą Wspólnotowego świadectwa weterynaryjnego dla wwozu i przewozu

1. Przed fizycznym przybyciem przesyłki na terytorium Wspólnoty osoba odpowiedzialna za ładunek powiadamia o przybyciu produktów personel weterynaryjny w punkcie kontroli granicznej, któremu produkty zostaną przekazane, przy użyciu Wspólnotowego świadectwa weterynaryjnego dla wwozu i przewozu (CVED), określonego w załączniku III.

2. CVED jest wydawane zgodnie z ogólnymi zasadami odnoszącymi się do certyfikacji, ustanowionymi w innych właściwych aktach prawodawstwa wspólnotowego.

3. CVED jest sporządzane w oryginale i kopiach zgodnie z ustaleniami właściwego organu w celu spełnienia wymagań niniejszego rozporządzenia. Osoba odpowiedzialna za przesyłkę wypełnia część 1 CVED i przekazuje je personelowi weterynaryjnemu w punkcie kontroli granicznej.

4. Bez uszczerbku dla ust. 1 i 3, informacje zawarte w CVED, po uzyskaniu zgody właściwego organu, którego przesyłka dotyczy, mogą być przekazane wcześniej za pomocą telekomunikacji lub innych systemów elektronicznego przesyłania danych. W takim przypadku informacje dostarczane w formie elektronicznej stanowią informacje wymagane w części 1 wzoru CVED.

Procedura, według której należy postępować po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych

1. Po przeprowadzeniu kontroli weterynaryjnych przewidzianych w art. 4 dyrektywy 97/78/WE, część 2 CVED jest wypełniana w ramach kompetencji urzędowego lekarza weterynarii odpowiedzialnego za punkt kontroli granicznej. CVED zostaje podpisane przez tego urzędowego lekarza weterynarii lub przez innego urzędowego lekarza weterynarii działającego pod nadzorem pierwszego, w celu weterynaryjnej odprawy przesyłki.

W przypadku punktów kontroli granicznej dokonujących kontroli ryb, zgodnie z decyzją Komisji 93/352/EWG ( 8 ), wyznaczony urzędnik może sprawować funkcje urzędowego lekarza weterynarii włącznie z wypełnieniem i podpisaniem CVED.

2. W odniesieniu do przesyłek, które zostały poddane odprawie weterynaryjnej, oryginał CVED składa się z części 1 i 2, należycie wypełnionych i podpisanych.

3. Urzędowy lekarz weterynarii lub osoba odpowiedzialna za ładunek powiadamia organy celne w punkcie kontroli granicznej o odprawie weterynaryjnej przesyłki przewidzianej w ust. 1 przez przekazanie oryginału CVED lub przy użyciu środków elektronicznych.

4. Urzędowy lekarz weterynarii zachowuje oryginał świadectwa weterynaryjnego lub dokumentacji wydanej przez państwo trzecie, która jest dołączona do przesyłki, jak również kopię CVED, przez co najmniej trzy lata. Jednakże w przypadku przesyłek produktów tranzytem lub składowanych w składzie zatwierdzonym na mocy art. 12 ust. 4 lub art. 13 dyrektywy 97/78/WE, których ostateczne miejsce przeznaczenia znajduje się poza Wspólnotą, oryginały dokumentów weterynaryjnych dołączonych do przesyłki w momencie przybycia pozostają przy przesyłce, a jedynie kopie tych dokumentów są zachowywane w punkcie kontroli granicznej.

Procedura, według której należy postępować w przypadku, gdy przesyłki produktów zostały poddane odprawie weterynaryjnej, lecz pozostają pod dozorem celnym

1. W przypadku gdy przesyłki produktów zostały poddane odprawie weterynaryjnej w punkcie kontroli granicznej przewidzianej w art. 3 ust. 1, lecz pozostają pod dozorem celnym i zostaną dopuszczone do swobodnego obrotu na późniejszym etapie, stosuje się procedurę wymienioną w ust. 2, 3 i 4.

2. Oryginał CVED pozostaje dołączony do przesyłki, dopóki przesyłka pozostaje pod dozorem celnym jednego lub wielu zakładów, do czasu wystąpienia z wnioskiem o odprawę celną przez osobę odpowiedzialną za ładunek.

3. Przy pierwszej odprawie celnej osoba odpowiedzialna za ładunek przedstawia oryginał CVED urzędowi celnemu odpowiedzialnemu za zakład, w którym przesyłka jest umieszczona. Można to wykonać przy użyciu środków elektronicznych, pod warunkiem uzyskania zezwolenia właściwego organu.

4. W przypadku gdy złożono wniosek o odprawę celną przewidzianą w ust. 3, podmiot, któremu podlega zakład:

Procedura, według której należy postępować w przypadku dzielenia na części przesyłek pod dozorem celnym

1. W przypadku gdy przesyłka określona w art. 4 ust. 1 jest podzielona na części, oryginał CVED jest przedstawiany właściwym organom celnym odpowiedzialnym za zakład, w którym przesyłka zostaje podzielona. Kopia CVED pozostanie zatem w zakładzie, w którym przesyłka zostaje podzielona.

2. Właściwy organ odpowiedzialny za zakład wymieniony w ust. 1 może wydać poświadczoną kserokopię oryginału CVED dołączoną do każdej części przesyłki i uzupełnioną informacjami na temat skorygowanej ilości i wagi.

Właściwy organ może wymagać zachowania danych od podmiotu, któremu podlega zakład, gdzie przesyłka zostaje podzielona, w celu zapewnienia identyfikacji różnych części przesyłki.

W celu zapewnienia, że wszystkie produkty pochodzenia zwierzęcego wwożone do Wspólnoty są poddawane kontrolom weterynaryjnym, właściwy organ i urzędowi lekarze weterynarii każdego Państwa Członkowskiego koordynują z innymi służbami kontroli gromadzenie istotnych informacji dotyczących wwozu produktów zwierzęcych. Ma to w szczególności zastosowanie do:

Do celów art. 6 właściwy organ ma dostęp do baz danych lub ich odpowiednich części udostępnionych służbom celnym.

Z zastrzeżeniem właściwej ochrony danych, systemy technologii informacyjnej używane przez właściwy organ, na ile to możliwe i w miarę potrzeb, należy połączyć z systemami służb celnych oraz z systemami handlowych podmiotów gospodarczych w celu przyspieszenia przekazania informacji.

Zasady szczególne w odniesieniu do produktów stanowiących część bagażu podróżnych lub wysyłanych jako przesyłki do osób prywatnych

Produkty pochodzenia zwierzęcego, które stanowią część bagażu podróżnych lub są wysyłane jako małe przesyłki do osób prywatnych, spełniają wymogi ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 206/2009 ( 10 ).

1. Państwa Członkowskie poddają produkty roślinne wymienione w wykazie stanowiącym załącznik IV, z krajów dopuszczonych i wymienionych w załączniku V do niniejszego rozporządzenia, kontroli dokumentów określonej w art. 1 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, oraz, jeżeli to stosowne, badaniom laboratoryjnym określonym w art. 1 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i innym kontrolom bezpośrednim określonym w załączniku III do dyrektywy 97/78/WE.

2. Wymagania dyrektywy 97/78/WE oraz niniejszego rozporządzenia stosuje się do produktów roślinnych wymienionych w wykazie stanowiącym załącznik IV do niniejszego rozporządzenia, które, w szczególności ze względu na ich pochodzenie i dalsze miejsce przeznaczenia, mogą stanowić ryzyko rozprzestrzeniania zakaźnych lub zaraźliwych chorób wśród zwierząt.

Sporządzanie, używanie, przekazywanie i przechowywanie CVED w różnych sytuacjach opisanych w niniejszym rozporządzeniu może być przeprowadzone przy użyciu środków elektronicznych według uznania właściwego organu.

Odniesienia do uchylonej decyzji rozumiane są jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Należy stosować następujące zasady kontroli dokumentów w odniesieniu do produktów z państw trzecich:

2) Każde świadectwo lub dokument dotyczące zdrowia zwierząt lub zdrowia publicznego, które są dołączone do przesyłki produktów pochodzących z państwa trzeciego i przedstawiane w punkcie kontroli granicznej, muszą być poddane kontroli w celu potwierdzenia:

a) że jest to oryginał świadectwa lub dokumentu;

b) że odnosi się do państwa trzeciego lub części państwa trzeciego, z którego dopuszcza się wywóz do Wspólnoty, lub, w przypadku produktów niezharmonizowanych, do zainteresowanego Państwa Członkowskiego;

c) że jego wygląd lub zawartość odpowiadają wzorowi sporządzonemu w stosunku do produktu i zainteresowanego państwa trzeciego, lub, w przypadku produktów niezharmonizowanych, zainteresowanego Państwa Członkowskiego;

d) że spełnia ogólne zasady certyfikacji ustanowione w załączniku IV do dyrektywy Rady 2002/99/WE ( 11 );

e) że został całkowicie wypełniony;

f) że odnosi się do zakładu lub statku zatwierdzonego lub zarejestrowanego do celów wywozu do Wspólnoty, lub, w przypadku produktów niezharmonizowanych, do zainteresowanego Państwa Członkowskiego;

g) że jest podpisany przez urzędowego lekarza weterynarii lub, gdzie stosowne, przedstawiciela władz publicznych i zawiera jego nazwisko i funkcję napisane czytelnie i drukowanymi literami oraz że urzędowa pieczęć państwa trzeciego i urzędowy podpis różnią się kolorem od druku świadectwa lub, w przypadku świadectw w formie elektronicznej, podpis i pieczęć są sporządzone w bezpiecznym systemie;

h) że część 1 CVED jest poprawnie wypełniona a zawarte w niej informacje odpowiadają informacjom w innych odpowiednich dokumentach urzędowych dołączonych do przesyłki.

Wskazówki wypełniania Wspólnotowego świadectwa weterynaryjnego dla wwozu i przewozu (CVED) ( 12 ).

Świadectwo wypełnia się literami drukowanymi. Jeżeli istnieje opcja skreślenia pola lub gdy nie na ono znaczenia, należy wyraźnie zamazać lub przekreślić całe pole z numerem. W celu zaznaczenia danej opcji,

należy zaznaczyć pole.

Świadectwo niniejsze musi być wypełnione dla wszystkich przesyłek przedstawianych w punkcie kontroli granicznej, niezależnie od tego, czy spełniają one wymogi UE i przeznaczone są do swobodnego obrotu, czy będą traktowane jako przesyłki skierowane lub przesyłki niespełniające wymogów UE przeznaczone do przeładunku, tranzytu lub umieszczenia w wolnych obszarach celnych, składach wolnocłowych lub składach celnych, czy dla zaopatrzenia statków. Skierowanie odnosi się do przesyłek podlegających warunkom art. 8 dyrektywy 97/78/WE, ale które pozostają pod nadzorem weterynaryjnym aż do czasu osiągnięcia miejsca przeznaczenia.

Kody ISO, jeśli wskazane, odnoszą się do standardowego dwuliterowego kodu dla danego kraju.

Niniejszą część wypełnia zgłaszający lub osoba odpowiedzialna za ładunek, jak określono w art. 2 ust. 2 lit. e) dyrektywy 97/78/WE. Przy numerach pól umieszczone zostały opisy.

Pole 1.	Nadawca/eksporter: podać podmiot gospodarczy wysyłający przesyłkę (w kraju trzecim).
Pole 2.	Punkt kontroli granicznej. Należy wypełnić, jeżeli informacja taka nie jest wydrukowana na dokumencie. Numer referencyjny CVED jest unikalnym numerem referencyjnym nadanym przez punkt kontroli granicznej wydający świadectwo (powtórzony w polu 25). Numer ANIMO jest numerem przypisanym do danego punktu kontroli granicznej i jest umieszczony przy nazwie na liście zatwierdzonych punktów kontroli granicznej opublikowanej w Dzienniku Urzędowym.
Pole 3.	Odbiorca: należy podać adres osoby lub podmiotu gospodarczego wskazanego na świadectwie państwa trzeciego. Jeżeli dane te nie są przedstawione na świadectwie, można wskazać odbiorcę ujawnionego w odnośnych dokumentach handlowych.
Pole 4.	Osoba odpowiedzialna za ładunek (również zgłaszający lub przedstawiciel): jest to osoba określona w art. 2 ust. 2 lit. e) dyrektywy 97/78/WE, która odpowiada za przesyłkę przy zgłoszeniu do punktu kontroli granicznej i która składa niezbędne deklaracje odpowiednim organom w imieniu importera: podać nazwisko/nazwę i adres.
Pole 5.	Importer: Importer może być w oddaleniu od właściwego punktu kontroli granicznej: należy podać nazwę/nazwisko oraz adres. Jeżeli importer jest jednocześnie przedstawicielem: podać „jak w polu 4”.
Pole 6.	Kraj pochodzenia: odnosi się do miejsca, gdzie produkt końcowy został wyprodukowany lub zapakowany.
Pole 7.	Kraj wysyłki: odnosi się do kraju, skąd przesyłka została wysłana końcowym środkiem transportu do UE.
Pole 8.	Należy podać adres miejsca przeznaczenia w UE. Dotyczy to zarówno produktów spełniających (pole 19) jak i niespełniających (pole 22) warunki.
Pole 9.	Należy podać przewidywany termin dostarczenia przesyłki do punktu kontroli granicznej.
Pole 10.	Świadectwo/dokument weterynaryjne: data wystawienia: dzień podpisania dokumentu/świadectwa przez urzędowego lekarza weterynarii lub właściwy organ. Numer: podać urzędowy numer świadectwa. W przypadku produktów pochodzących z zatwierdzonego lub zarejestrowanego zakładu lub statku należy, w razie potrzeby, podać nazwę i numer zatwierdzenia/rejestracji. W przypadku zarodków, komórek jajowych oraz nasienia należy podać numer identyfikacyjny zatwierdzonego zespołu pobierającego.
Pole 11.	Podać wszystkie szczegóły dotyczące środka transportu: w przypadku samolotu – numer lotu i numer dokumentu przewozowego, w przypadku statku – nazwa statku i numer dokumentu przewozowego, w przypadku pojazdów drogowych – numer rejestracyjny oraz numer przyczepy, jeżeli dotyczy, w przypadku pociągu – numer pociągu i numer wagonu.
Pole 12.	Rodzaj towaru: należy podać gatunek zwierząt, obróbkę, jakiej zostały poddane produkty, oraz liczbę i rodzaj opakowań, z których składa się ładunek, np. 50 kartonów dwukilogramowych lub liczbę pojemników. Należy zaznaczyć odpowiednią temperaturę transportu.
Pole 13.	Kod CN: należy podać minimum 4 pierwsze cyfry odpowiedniego kodu Nomenklatury Scalonej (CN), ustanowionej na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 2658/87 z ostatnimi zmianami. Kody te wymienione są również w decyzji Komisji 2002/349/WE i stanowią ekwiwalent systemu HS. Jedynie w przypadku produktów rybołówstwa, gdy występuje jedno świadectwo wraz z jedną przesyłką, zawierające więcej niż jeden kod towarów, CVED może zostać opatrzone dodatkowymi kodami.
Pole 14.	Waga brutto: ogólna waga w kg. Jest określona jako całkowita masa produktów z pojemnikami i ich opakowaniem, z wyłączeniem pojemników transportowych i innego sprzętu transportowego.
Pole 15.	Waga netto: waga właściwych produktów bez opakowania w kg. Określona jest jako masa produktów bez pojemników i opakowań. W przypadku gdy nie stosuje się wag, należy podać jednostki, np. 100 probówek z nasieniem X ml lub 3 zarodki/szczepy.
Pole 16.	Należy podać wszystkie numery plomby i pojemnika.
Pole 17.	Przeładunek: stosuje się w przypadku, gdy przesyłka nie jest przeznaczona do przywozu w danym punkcie kontroli granicznej, lecz do dalszego przewozu na innym statku lub statku powietrznym albo dla celów przywozu na terytorium UE przez drugi lub kolejny punkt kontroli granicznej na terytorium UE lub EOG, albo do punktu przeznaczenia znajdującego się w państwie trzecim. Numer ANIMO – patrz pole 2.
Pole 18.	Tranzyt: w przypadku przesyłek, które nie są zgodne z wymogami UE i są przeznaczone do kraju trzeciego, transportowane przez terytorium odpowiedniego państwa UE lub EOG drogą lądową, koleją lub wodną. PKG wyjścia: nazwa punktu kontroli granicznej, przez który produkty mają opuścić terytorium UE. Numer ANIMO – patrz pole 2.
Pole 19.	Produkty spełniające wymogi: wszystkie produkty, które zostaną przeznaczone do swobodnego obrotu na rynku wewnętrznym, wliczając przesyłki zatwierdzone, lecz mające być poddane „procedurze skierowania”, oraz te, które po uzyskaniu zatwierdzenia do swobodnego obrotu przy odprawie weterynaryjnej mogą być składowane pod nadzorem celnym i być poddane odprawie celnej w późniejszym okresie albo w urzędzie celnym, któremu geograficznie podlega punkt kontroli granicznej, albo w innym miejscu. Produkty niespełniające wymogów: produkty, które nie spełniają wymogów UE i są przeznaczone do wolnych obszarów celnych, składów wolnocłowych, składów celnych, dla zaopatrzeniowców statków lub dla statków, lub przeznaczone do tranzytu do kraju trzeciego.
Pole 20.	Powrotny przywóz odnosi się do przesyłek pochodzących z UE, które nie uzyskały zatwierdzenia lub nie zostały wpuszczone do kraju trzeciego i które są zwracane do zakładu pochodzenia w UE.
Pole 21.	Rynek wewnętrzny: przesyłki, które są przeznaczone do dystrybucji na jednolitym rynku. Należy zaznaczyć kategorię zgłaszanej przesyłki. Dotyczy również przesyłek, które po uzyskaniu zatwierdzenia do swobodnego obrotu przy odprawie weterynaryjnej mogą być składowane pod nadzorem celnym i być poddane odprawie celnej w późniejszym okresie albo w urzędzie celnym, któremu geograficznie podlega punkt kontroli granicznej, albo w innym miejscu.
Pole 22.	Dla wszystkich produktów niezgodnych, gdy przesyłki będą dostarczane i składowane pod nadzorem weterynaryjnym w wolnych obszarach celnych, składach wolnocłowych, składach celnych lub na zaopatrzenie statków. Uwaga: pola 18 i 22 odnoszą się wyłącznie do procedur weterynaryjnych.
Pole 23.	Podpis: potwierdza zobowiązanie złożone przez osobę podpisującą do przyjęcia przesyłki w tranzycie, jeżeli nie zostanie ona wpuszczona do państwa trzeciego.

Sekcję tę wypełnia wyłącznie urzędowy lekarz weterynarii lub wyznaczony przedstawiciel urzędowy (jak określono w decyzji 93/352/EWG).

Pole 24.	Poprzednie CVED: jeżeli istniało poprzednie CVED, należy podać numer seryjny tego świadectwa.
Pole 25.	Odnosi się do numeru referencyjnego nadanego przez punkt kontroli granicznej wydający świadectwo oraz tak jak w polu 2.
Pole 26.	Kontrola dokumentów. Wypełniane dla wszystkich przesyłek.
Pole 27.	Należy zaznaczyć „sprawdzenie plomby”, gdy pojemniki nie są otwierane, a plomba jest jedynie sprawdzana zgodnie z art. 4 ust. 4 lit. a) pkt i) dyrektywy 97/78/WE.
Pole 28.	Kontrola fizyczna: Kontrola zredukowana odnosi się do procedur ustalonych w decyzji Komisji 94/360/EWG, gdy przesyłka nie została skierowana do kontroli fizycznej, ale uznana jest za należycie sprawdzoną na podstawie przeprowadzonej kontroli dokumentów i kontroli tożsamości. „Inne” odnoszą się do: procedur powrotnego przywozu, towarów skierowanych, przeładunku, tranzytu lub procedur określonych w art. 12 i 13. Miejsca przeznaczenia można wywnioskować na podstawie innych pól.
Pole 29.	Należy podać kategorię substancji lub patogenów, w stosunku do których wszczęto postępowanie wyjaśniające. „Losowe” oznacza pobieranie próbek bez zatrzymania przesyłki w oczekiwaniu na wyniki badań, z obowiązkowym powiadomieniem za pomocą wiadomości ANIMO właściwego organu w miejscu przeznaczenia (patrz art. 8 dyrektywy 97/78/WE). „Zatrzymana” obejmuje przypadki, gdy przesyłka została zatrzymana w oczekiwaniu na pozytywny wynik lub poddana badaniu z powodu uprzedniego powiadomienia przez RASFF (system wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt) lub badana z powodu obowiązujących środków ostrożności.
Pole 30.	Wypełnia się w razie potrzeby w przypadku pozwolenia na przeładunek. Stosuje się w przypadku, gdy przesyłka nie jest przeznaczona do przywozu w danym punkcie kontroli granicznej, lecz do dalszego przewozu w innym statku lub statku powietrznym albo dla celów przywozu na terytorium UE przez drugi lub kolejny punkt kontroli granicznej na terytorium Wspólnoty lub EOG, albo do punktu przeznaczenia znajdującego się w państwie trzecim. Patrz art. 9 dyrektywy 97/78/WE i decyzja Komisji 2000/25/WE (1). Numer jednostki ANIMO – patrz pole 2.
Pole 31.	Tranzyt: wypełnia się w przypadku zatwierdzenia wysyłania przesyłek, które nie spełniają wymogów UE, do kraju trzeciego przez terytorium UE drogą lądową, kolejową lub wodną. Musi się to odbywać pod nadzorem weterynaryjnym zgodnie z art. 11 dyrektywy 97/78/WE i decyzji Komisji 2000/208/WE.
Pole 32.	Dotyczy przesyłek dopuszczonych do swobodnego obrotu na jednolitym rynku (powinno się także wypełniać w przypadku przesyłek, które spełniają wymogi UE, ale które z powodów finansowych nie są natychmiast odprawiane w punkcie kontroli granicznej, lecz są składowane pod nadzorem celnym w składzie celnym lub będą odprawione później i/lub w odrębnym geograficznie miejscu).
Pola 33–34.	Wypełnia się w przypadku, gdy przesyłki nie mogą być dopuszczone do swobodnego obrotu ze względu na przepisy weterynaryjne, ale są uznane za towary wysokiego ryzyka i mogą być wysyłane pod nadzorem weterynaryjnym i celnym do jednego z kontrolowanych punktów przeznaczenia określonych w dyrektywie 97/78/WE. Wprowadzenie do wolnych obszarów celnych, składów wolnocłowych i składów celnych jest możliwe jedynie w przypadku spełnienia wymogów określonych w art. 12 ust. 4 dyrektywy 97/78/WE.
Pole 33.	Stosuje się w przypadku przesyłek skierowanych spełniających wymagania art. 8 lub 15 dyrektywy 97/78/EC.
Pole 34.	Stosuje się w przypadku przesyłek niespełniających wymogów UE, przeznaczonych do przemieszczenia lub składowania w magazynach zatwierdzonych zgodnie z art. 12 ust. 4 dyrektywy Rady 97/78/WE lub do podmiotów gospodarczych, zgodnie z art. 13 dyrektywy Rady 97/78/WE.
Pole 35.	Należy wyraźnie zaznaczyć, gdy nie zezwolono na przywóz, jakie następnie zostaną wszczęte procedury. Należy podać datę zakończenia proponowanych działań. Adres wszystkich przedsiębiorstw dokonujących przetworzenia przesyłki należy podać w polu 37. Po odrzuceniu lub wydaniu decyzji o przetworzeniu, należy także podać datę dalszych działań w „rejestrze dalszych działań”.
Pole 36.	Przyczyny odmowy: zaznaczyć odpowiednie pole. Punkt 7 odnosi się do przesyłek niespełniających wymogów higienicznych (nieodpowiednia temperatura, oznaki zepsucia, zabrudzenie produktu), niepoddanych badaniom chemicznym i mikrobiologicznym wymienionym w punktach 8 i 9.
Pole 37.	Należy podać numer i adres zakładu lub nazwę statku i portu dla przesyłek przeznaczonych do miejsc, gdzie będzie przeprowadzona ostateczna kontrola weterynaryjna, określonych w polu 33 – przesyłki skierowane, polu 34 – procedury składu celnego, polu 35 – przetworzenie lub zniszczenie.
Pole 38.	Stosuje się w przypadku, gdy oryginalna plomba na przesyłce została zniszczona przy otwieraniu. Zmiana plomby jest rejestrowana przez punkt kontroli granicznej.
Pole 39.	Należy przybić oficjalną pieczęć punktu kontroli granicznej lub właściwego organu.
Pole 40.	Podpis lekarza weterynarii lub, w przypadku portów zajmujących się wyłącznie rybami, wyznaczonego przedstawiciela, jak określono w decyzji Komisji 93/352/WE.
Pole 41.	Pole to wypełnić przy tranzycie przez terytorium UE w punkcie kontroli granicznej wyjścia, gdy przesyłki są wysyłane w tranzycie przez terytorium UE i są poddane kontroli zewnętrznej zgodnie z decyzją Komisji 2000/208/WE. W przypadku gdy nie chodzi o tranzyt, to pole może być również wykorzystane dla dodatkowych właściwych uwag dotyczących np. nieusuwania kręgosłupów lub zapłaconych opłat.
Pole 42.	Pole do wykorzystania przez służby celne w celu udzielenia dodatkowych informacji (np. numer świadectwa celnego T1 lub T5), gdy przesyłki pozostają przez pewien czas pod kontrolą celną. Tę informację dodaje się zwykle po podpisaniu przez lekarza weterynarii.
Pole 43.	Wydaje się w przypadku, gdy oryginalny dokument CVED musi pozostać w określonym miejscu i zachodzi konieczność wydania następnego świadectwa CVED.
(1) Dz.U. L 9 z 13.1.2000, str. 27.

Kod ISO	Państwo
AU	Australia
BY	Białoruś (1)
CA	Kanada
CH	Szwajcaria
CL	Chile
GL	Grenlandia
IS	Islandia
NZ	Nowa Zelandia
RS	Serbia (2)
UA	Ukraina (1)
US	Stany Zjednoczone Ameryki
ZA	Republika Południowej Afryki (wyłączając część obszaru zwalczania pryszczycy w regionie weterynaryjnym Transwalu Północnego i Wschodniego, w dystrykcie Ingwavuma regionu weterynaryjnego Natal i obszarze graniczącym z Botswaną na wschód od 28° długości geograficznej)
(1) Jedynie słoma granulowana przeznaczona do spalenia, która jest dostarczona bezpośrednio z zastosowaniem procedury celnej tranzytu przewidzianej w art. 4 ust. 16 lit. b) rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 (Dz.U. L 302 z 19.10.1992, s. 1) i podlega monitorowaniu w ramach systemu TRACES od zatwierdzonego punktu kontroli granicznej, w którym jest wprowadzana na terytorium Unii, do zakładu przeznaczenia w Unii, gdzie zostanie spalona. (2) Zgodnie z art. 135 Układu o stabilizacji i stowarzyszeniu między Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Serbii, z drugiej strony (Dz.U. L 278 z 18.10.2013, s. 16).

( 9 ) Termin „odprawa celna” w niniejszym rozporządzeniu oznacza dopuszczenie do swobodnego obrotu, którego definicję przedstawiono w art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz.U. L 302 z 19.10.1992, str. 1).

( 12 ) Wskazówki do wypełnienia mogą być drukowane i rozpowszechniane osobno.

		Dziennik Urzędowy
		No	page	date
M1	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1792/2006 z dnia 23 października 2006 r.	L 362	1	20.12.2006
►M2	Rozporządzenie Komisji (WE) nr 206/2009 z dnia 5 marca 2009 r.	L 77	1	24.3.2009
M3	Rozporządzenie Komisji (UE) nr 519/2013 z dnia 21 lutego 2013 r.	L 158	74	10.6.2013
M4	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 359/2014 z dnia 9 kwietnia 2014 r.	L 107	10	10.4.2014
►M5	Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 494/2014 z dnia 13 maja 2014 r.	L 139	11	14.5.2014