02004L0037 — PL — 26.07.2019 — 005.001
Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie
|
DYREKTYWA 2004/37/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów podczas pracy (szósta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG) (wersja skodyfikowana) (Tekst mający znaczenie dla EOG) (Dz.U. L 158 z 30.4.2004, s. 50) |
zmieniona przez:
|
|
|
Dziennik Urzędowy |
||
|
nr |
strona |
data |
||
|
DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY 2014/27/UE z dnia 26 lutego 2014 r. |
L 65 |
1 |
5.3.2014 |
|
|
L 345 |
87 |
27.12.2017 |
||
|
L 30 |
112 |
31.1.2019 |
||
|
L 164 |
23 |
20.6.2019 |
||
|
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) 2019/1243 z dnia 20 czerwca 2019 r. |
L 198 |
241 |
25.7.2019 |
|
DYREKTYWA 2004/37/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
z dnia 29 kwietnia 2004 r.
w sprawie ochrony pracowników przed zagrożeniem dotyczącym narażenia na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów podczas pracy (szósta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy Rady 89/391/EWG)
(wersja skodyfikowana)
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
ROZDZIAŁ I
PRZEPISY OGÓLNE
Artykuł 1
Cel
1. Celem niniejszej dyrektywy jest ochrona pracowników przed zagrożeniem ich zdrowia i bezpieczeństwa wynikającego bądź mogącego wyniknąć z narażenia na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów w miejscu pracy, a także zapobieganie takiemu zagrożeniu.
Ustala ona szczególne wymagania minimalne w tym zakresie, włącznie z wartościami dopuszczalnymi.
2. Niniejsza dyrektywa nie stosuje się do pracowników, którzy narażeni są tylko na działanie promieniowania, objętych Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej.
3. Dyrektywa 89/391/EWG stosuje się w pełni do całego zakresu wymienionego w ust. 1, bez wpływu na zastosowanie bardziej surowych i/lub szczegółowych przepisów zawartych w niniejszej dyrektywie.
4. W odniesieniu do azbestu, którego dotyczy dyrektywa 2009/148/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ( 1 ), przepisy niniejszej dyrektywy obowiązują zawsze, gdy są bardziej korzystne dla bezpieczeństwa i higieny pracy.
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszej dyrektywy:
a) „czynnik rakotwórczy” oznacza:
(i) substancję lub mieszaninę, która spełnia kryteria klasyfikacji jako czynnik rakotwórczy kategorii 1A lub 1B, określony w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 2 );
(ii) substancję, mieszaninę lub proces, o których mowa w załączniku I do niniejszej dyrektywy, a także substancję lub mieszaninę powstałą w wyniku procesu, o którym mowa w tym załączniku;
b) „mutagen” oznacza:
substancję lub mieszaninę, która spełnia kryteria klasyfikacji jako substancja działająca mutagennie na komórki rozrodcze kategorii 1A lub 1B, określoną w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008;
c) „wartość dopuszczalna” oznacza, o ile nie określono inaczej, granicę średniej ważonej w czasie stężenia czynnika „rakotwórczego lub mutagenu” w powietrzu w obrębie strefy oddychania pracownika w odniesieniu do określonego okresu referencyjnego określonego w załączniku III do niniejszej dyrektywy.
Artykuł 3
Zakres zastosowania – określenie i ocena zagrożeń
1. Niniejsza dyrektywa stosuje się do czynności, w czasie których pracownicy są lub mogą być narażeni na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów w związku ze swoją pracą.
2. W przypadku każdej czynności, która może narażać pracownika na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów, określa się charakter, stopień i czas trwania takiego kontaktu w celu umożliwienia oceny zagrożenia zdrowia i bezpieczeństwa pracownika oraz ustanowienia środków, które należy podjąć.
Ocenę ponawia się systematycznie oraz w każdym przypadku, kiedy zachodzi jakakolwiek zmiana warunków, które mogą mieć wpływ na narażenie pracownika na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów.
Na życzenie odpowiedzialnych organów pracodawca dostarcza informacje wykorzystane przy dokonywaniu oceny.
3. Podczas dokonywania oceny zagrożenia uwzględnia się wszystkie inne sposoby narażenia, na przykład takie jak wchłanianie do skóry i/lub przez nią.
4. Podczas przeprowadzania oceny pracodawca zwraca szczególną uwagę na czynniki wpływające na stan zdrowia i bezpieczeństwo szczególnie zagrożonych pracowników oraz uwzględnia, między innymi, potrzebę niezatrudniania tych pracowników w miejscach, w których mogą być narażeni na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów.
ROZDZIAŁ II
OBOWIĄZKI PRACODAWCY
Artykuł 4
Zmniejszenie i zastąpienie
1. Pracodawca zmniejsza zużycie czynnika rakotwórczego lub mutagenu w miejscu pracy, szczególnie poprzez zastąpienie ich, w miarę istnienia technicznych możliwości, substancją, ►M1 mieszaniną ◄ lub procesem, który podczas użytkowania jest bezpieczny lub jest mniej niebezpieczny dla zdrowia i bezpieczeństwa pracownika, w zależności od przypadku.
2. Pracodawca, na wniosek, przedkłada wyniki swoich badań odpowiednim organom.
Artykuł 5
Zapobieganie i zmniejszenie narażenia
1. Jeżeli wyniki oceny, o której mowa w art. 3 ust. 2, wykażą, że istnieje zagrożenie zdrowia lub bezpieczeństwa pracowników, trzeba zapobiegać narażeniu pracowników.
2. Jeżeli z przyczyn technicznych niemożliwe jest zastąpienie czynnika rakotwórczego lub mutagenu substancją, ►M1 mieszaniną ◄ lub procesem, który podczas użytkowania jest bezpieczny lub jest mniej niebezpieczny dla zdrowia lub bezpieczeństwa pracownika, pracodawca zapewnia, że czynnik rakotwórczy lub mutagen, w miarę istnienia technicznych możliwości, jest wytwarzany i używany w systemie zamkniętym.
3. Jeżeli z przyczyn technicznych nie jest możliwe zastosowanie systemu zamkniętego, pracodawca zapewnia, aby narażenie pracowników zostało zmniejszone do tak niskiego poziomu, na jaki pozwalają możliwości techniczne.
4. Narażenie nie może przekraczać wartości dopuszczalnej czynnika rakotwórczego określonej w załączniku III.
5. Wszędzie tam, gdzie używany jest czynnik rakotwórczy lub mutagen, pracodawca zastosuje następujące środki:
a) ograniczenie ilości czynnika rakotwórczgo lub mutagenu w miejscu pracy;
b) utrzymanie na jak najniższym poziomie liczby pracowników, którzy są lub mogą być narażeni;
c) zaprojektowanie takich procesów pracy i środków kontroli technicznej, by uniknąć lub obniżyć do minimum powstawanie czynników rakotwórczych lub mutagenów w miejscu pracy;
d) pozbywania się substancji rakotwórczych lub mutagenów w miejscu ich powstawania, do miejscowego wyciągu lub ogólnego systemu wentylacji stosowne i zgodne z wymogami ochrony zdrowia i środowiska;
e) wykorzystanie istniejących stosownych procedur pomiaru czynników rakotwórczych lub mutagenów, szczególnie w celu wczesnego wykrywania nadmiernego zagrożenia powstałego w wyniku nieprzewidywalnego zdarzenia lub wypadku;
f) zastosowania właściwych metod i procedur pracy;
g) zbiorowe działania ochronne i/lub, tam gdzie nie można uniknąć kontaktu za pomocą innych środków, indywidualne działania ochronne;
h) środki higieny, szczególnie regularne czyszczenie podłóg, ścian i innych powierzchni;
i) informowanie pracowników;
j) odgraniczenie miejsc zagrożonych i zastosowanie odpowiednich znaków ostrzegawczych, włącznie ze znakami „zakaz palenia” w miejscach, w których pracownicy są lub mogą być narażeni na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów;
k) nakreślenie planów działania w nagłych wypadkach, które mogą wyniknąć z nadmiernego narażenia;
l) sposoby bezpiecznego przechowywania, przeładunku i transportu odpadów, szczególnie poprzez zastosowanie pojemników szczelnie zamkniętych i oznakowanych w sposób czytelny i widoczny;
m) sposoby bezpiecznego gromadzenia, przechowywania i usuwania odpadów przez pracowników, włącznie z zastosowaniem pojemników szczelnie zamkniętych i oznakowanych w sposób czytelny i widoczny.
Artykuł 6
Informowanie właściwych organów
Jeżeli wyniki oceny, o której mowa w art. 3 ust. 2, wykażą, że istnieje zagrożenie zdrowia i bezpieczeństwa pracowników, pracodawcy udostępniają, na wniosek, właściwym organom odpowiednie informacje na temat:
a) prowadzonych działalności i/lub procesów przemysłowych, włącznie z powodami, dla których wykorzystywane są czynniki rakotwórcze lub mutageny;
b) ilości produkowanych lub wykorzystywanych substancji lub ►M1 mieszanin ◄ zawierających czynniki rakotwórcze lub mutageny;
c) liczby narażonych pracowników;
d) podjętych środków zapobiegawczych;
e) typu używanego sprzętu ochronnego;
f) charakteru i stopnia kontaktu;
g) przypadków zastąpienia.
W swoich sprawozdaniach przekazywanych do Komisji na mocy art. 17a dyrektywy 89/391/EWG państwa członkowskie biorą pod uwagę informacje określone w akapicie pierwszym lit. a)–g) niniejszego artykułu.
Artykuł 7
Nieprzewidziane narażenie
1. W razie nieprzewidywalnego zdarzenia lub wypadku, który może spowodować nadmierne narażenie pracowników, pracodawca powiadamia o tym pracowników.
2. Do czasu przywrócenia normalnej sytuacji i usunięcia przyczyn występowania nadmiernego narażenia:
a) na zagrożonym terenie wolno pracować tylko tym pracownikom, którzy są niezbędni dla dokonania napraw i innych koniecznych prac;
b) pracownicy ci wyposażeni są w ubrania ochronne i indywidualny sprzęt ochrony dróg oddechowych, które muszą używać; narażenie nie może być ciągłe i konieczny czas jego trwania, dla każdego pracownika, powinien być jak najkrótszy;
c) pracownikom bez środków ochronnych zabrania się wstępu na zagrożony teren.
Artykuł 8
Przewidywalne narażenie
1. W przypadku niektórych czynności, takich jak konserwacja, kiedy można przewidzieć, że jest możliwość znacznego wzrostu narażenia pracowników i kiedy wykorzystano już wszystkie inne techniczne środki zapobiegawcze mające na celu zmniejszenie narażenia pracowników, pracodawca, po konsultacji z pracownikami i/lub z ich przedstawicielami w przedsiębiorstwie lub zakładzie, określa, bez uszczerbku dla odpowiedzialności pracodawcy, niezbędne środki, by możliwie jak najbardziej skrócić czas trwania narażenia pracowników, a także zapewnić ochronę pracowników w czasie wykonywania tych czynności.
Zgodnie z akapitem pierwszym pracownicy, których to dotyczy, wyposażeni są w ubrania ochronne i indywidualne środki ochrony dróg oddechowych, których muszą używać tak długo, jak długo utrzymuje się nadmierne zagrożenie; to narażenie nie może być ciągłe, a jego czas ograniczony jest do minimum dla każdego pracownika.
2. Odpowiednie środki zostają podjęte, by zapewnić, że teren, na którym wykonuje się czynności, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy, był wyraźnie oddzielony i oznaczony oraz, za pomocą innych środków, by osoby niepowołane nie miały wstępu na ten teren.
Artykuł 9
Wstęp na teren zagrożenia
Pracodawca podejmuje odpowiednie środki, by zapewnić, że na terenach, na których mają miejsce czynności, w odniesieniu do których wyniki oceny, o której mowa w ust. 2 art. 3, wykazują istnienie zagrożenia dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników, mieli wstęp wyłącznie ci pracownicy, którzy ze względu na swoją pracę lub obowiązki muszą mieć tam wstęp.
Artykuł 10
Higiena i ochrona osobista
1. W przypadku wszystkich czynności, co do których zachodzi niebezpieczeństwo skażenia czynnikami rakotwórczymi lub mutagennymi, pracodawcy zobowiązani są do podjęcia odpowiednich działań w celu zapewnienia, by:
a) pracownicy nie jedli, nie pili oraz nie palili na terenie, gdzie występuje niebezpieczeństwo skażenia czynnikami rakotwórczymi lub mutagenami;
b) pracownicy byli wyposażeni w odpowiednie ubrania ochronne lub inne odpowiednie ubrania specjalne;
c) zapewniono oddzielne miejsca do przechowywania ubrań ochronnych i ubrań codziennych;
d) zapewniono pracownikom stosowne i odpowiednie łazienki oraz urządzenia sanitarne;
e) sprzęt ochronny był odpowiednio przechowywany we właściwych i wyraźnie określonych miejscach i aby był on sprawdzany i czyszczony, w miarę możliwości przed, a obowiązkowo po każdym użyciu;
f) uszkodzony sprzęt był naprawiony lub wymieniony przed dalszym użyciem.
2. Pracownicy nie mogą być obciążani kosztami działań określonych w ust. 1.
Artykuł 11
Informowanie i szkolenie pracowników
1. Pracodawca podejmuje odpowiednie środki, by zapewnić pracownikom i/lub ich przedstawicielom w przedsiębiorstwie lub zakładzie odpowiednie i wyczerpujące szkolenie na podstawie wszystkich dostępnych informacji, szczególnie w postaci informacji i instrukcji dotyczących:
a) potencjalnego zagrożenia zdrowia, z uwzględnieniem dodatkowego ryzyka wynikającego z palenia tytoniu;
b) środków, które należy podjąć, aby zapobiec narażeniu;
c) wymogów higieny;
d) używania sprzętu i ubrań ochronnych;
e) kroków, które powinni podjąć pracownicy, wliczając ratowników, w razie zagrożenia lub w celu zapobiegania zagrożeniu.
Szkolenie:
— uaktualnia się, tak aby brać pod uwagę nowe lub zmienione zagrożenia, oraz
— w razie potrzeby, okresowo powtarza.
2. Pracodawcy informują pracowników o instalacjach i związanych z nimi pojemnikach zawierających substancje rakotwórcze lub mutageny, zapewniają, aby wszystkie pojemniki, opakowania i urządzenia zawierające substancje rakotwórcze lub mutageny były wyraźnie i czytelnie oznakowane oraz aby umieszczono na nich wyraźnie widoczne znaki ostrzegawcze.
Artykuł 12
Informowanie pracowników
Podejmuje się odpowiednie środki, by zapewnić, że:
a) pracownicy i/lub wszyscy ich przedstawiciele w przedsiębiorstwie lub zakładzie mogli sprawdzić, czy niniejsza dyrektywa jest stosowana, i żeby mogli uczestniczyć w jej stosowaniu, szczególnie w odniesieniu do:
i) skutków, jakie dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników będzie miał wybór, noszenie i używanie sprzętu oraz ubrań ochronnych, bez uszczerbku dla odpowiedzialności pracodawcy za określenie skuteczności sprzętu i ubrań ochronnych;
ii) środków określonych przez pracodawcę, o których mowa w art. 8 ust. 1, bez uszczerbku dla odpowiedzialności pracodawcy za ustalenie takich działań;
b) pracownicy i/lub wszyscy ich przedstawiciele w przedsiębiorstwie lub zakładzie byli niezwłocznie informowani o przypadkach nadmiernego narażenia, włącznie z tymi, o których mowa w art. 8, o ich przyczynach i o działaniach podjętych lub tych, które zostaną podjęte, dla przywrócenia normalnej sytuacji;
c) pracodawca prowadził aktualny wykaz pracowników zajmujących się czynnościami, w odniesieniu do których wyniki oceny, o której mowa w art. 3 ust. 2, wykazują istnienie zagrożenia dla zdrowia lub bezpieczeństwa pracowników, wykazujący, w miarę dostępnych informacji, narażeniu, jakiemu zostali poddani;
d) lekarz i/lub właściwe organy, a także wszystkie inne osoby odpowiedzialne za bezpieczeństwo i higienę pracy miały dostęp do wykazu, o którym mowa w lit. c);
e) każdy pracownik miał dostęp do tych informacji, zawartych w wykazie, które go osobiście dotyczą;
f) pracownicy i/lub wszyscy ich przedstawiciele w przedsiębiorstwie lub zakładzie mieli dostęp do zbiorowej anonimowej informacji.
Artykuł 13
Konsultacje i udział pracowników
Konsultacje i udział pracowników i/lub ich przedstawicieli w sprawach objętych niniejszą dyrektywą odbywają się zgodnie z art. 11 dyrektywy 89/391/EWG.
Artykuł 13a
Porozumienia między partnerami społecznymi
Wykaz porozumień z partnerami społecznymi, które mogły zostać zawarte w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą, publikuje się na stronie internetowej Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy (EU–OSHA). Wykaz ten jest regularnie aktualizowany.
ROZDZIAŁ III
PRZEPISY RÓŻNE
Artykuł 14
Kontrola zdrowia
1. Państwa członkowskie ustanawiają, zgodnie z prawem krajowym lub praktyką, rozwiązania mające na celu prowadzenie odpowiedniej kontroli zdrowia tych pracowników, u których wyniki oceny, o której mowa w art. 3 ust. 2, wykazują istnienie zagrożenia dla ich zdrowia lub bezpieczeństwa. Lekarz lub właściwy organ odpowiedzialny za kontrolę zdrowia pracowników mogą wskazać, że kontrola zdrowia musi być kontynuowana po zakończeniu narażenia, tak długo, jak ich zdaniem jest to konieczne do zagwarantowania zdrowia danych pracowników.
2. Ustalenia, o których mowa w ust. 1, zapewniają, że każdy pracownik jest poddany, w razie potrzeby, odpowiedniej kontroli zdrowia:
przed narażeniem,
w regularnych odstępach czasu po narażeniu.
Ustalenia te bezpośrednio pozwalają na zastosowanie środków higieny, zarówno indywidualnej, jak i zawodowej.
3. W przypadku stwierdzenia, że pracownik cierpi na zaburzenia, co do których można podejrzewać, że są wynikiem narażenia na działanie czynników rakotwórczych lub mutagenów, lekarz lub właściwe organy odpowiedzialne za kontrolę zdrowia pracowników mogą zażądać, aby inni pracownicy, którzy byli podobnie narażeni, zostali poddani kontroli zdrowia.
W takim przypadku ponowna ocena zagrożenia narażeniem przeprowadzona zostanie zgodnie z art. 3 ust. 2.
4. W razie przeprowadzania kontroli zdrowia należy prowadzić indywidualne rejestry medyczne, a lekarz lub właściwe organy odpowiedzialne za kontrolę zdrowia proponują działania ochronne lub zapobiegawcze w stosunku do poszczególnych pracowników.
5. Pracownikom należy udzielić informacji i porady na temat kontroli zdrowia, której mogą zostać poddani po zakończeniu narażenia.
6. Zgodnie z prawem krajowym i/lub praktyką:
pracownicy mają dostęp do wyników kontroli zdrowia, które ich dotyczą, oraz
zainteresowani pracownicy i pracodawca mogą zwrócić się o przegląd wyników kontroli zdrowia.
7. Praktyczne zalecenia na temat kontroli zdrowia pracowników podane są w załączniku II.
8. Wszystkie przypadki zachorowania na nowotwory uznane zgodnie z prawem krajowym lub praktyką za wynik zawodowego narażenia na czynniki rakotwórcze lub mutageny, zgłaszane są właściwemu organowi.
Państwa członkowskie biorą pod uwagę informacje określone w niniejszym ustępie w swoich sprawozdaniach przekazywanych Komisji na mocy art. 17a dyrektywy 89/391/EWG.
Artykuł 15
Prowadzenie rejestrów
1. Wykaz, o którym mowa w art. 12 lit. c), oraz rejestry medyczne, o których mowa w art. 14 ust. 4, przechowuje się przez co najmniej 40 lat po zakończeniu narażenia, zgodnie z prawem krajowym i/lub praktyką.
2. Dokumenty te udostępnia się właściwym organom, w przypadkach gdy przedsiębiorstwo zaprzestanie działalności, zgodnie z prawem krajowym i/lub praktyką.
Artykuł 16
Wartości dopuszczalne
1. Rada, zgodnie z procedurami ustalonymi w art. 137 ust. 2 Traktatu, ustala wartości graniczne w dyrektywach, na podstawie dostępnych informacji, włącznie z danymi naukowymi i technicznymi, w odniesieniu do wszystkich tych czynników rakotwórczych lub mutagenów, co do których jest to możliwe oraz, w miarę potrzeby, ustala inne bezpośrednio związane przepisy.
2. Wartości graniczne i inne bezpośrednio związane przepisy są określone w załączniku III.
Artykuł 17
Zmiana załącznika II
Komisja jest uprawniona do przyjmowania, zgodnie z art. 17a, aktów delegowanych w celu dokonywania zmian natury ściśle technicznej w załączniku II, aby uwzględnić postęp techniczny, zmiany w międzynarodowych przepisach lub specyfikacjach oraz nowe wyniki badań odnośnie do czynników rakotwórczych lub mutagenów.
Jeżeli w należycie uzasadnionych i wyjątkowych przypadkach związanych z możliwymi w najbliższej przyszłości bezpośrednimi i poważnymi zagrożeniami dla fizycznego zdrowia i bezpieczeństwa pracowników i innych osób, ze względu na szczególnie pilną potrzebę konieczne jest podjęcie działania w bardzo krótkim czasie, do aktów delegowanych przyjmowanych na podstawie niniejszego artykułu ma zastosowanie procedura przewidziana w art. 17b.
Artykuł 17a
Wykonywanie przekazanych uprawnień
1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.
2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 17, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 26 lipca 2019 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu pięciu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na takie same okresy, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem każdego okresu.
3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 17, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.
4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa ( 3 ).
5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.
6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 17 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.
Artykuł 17b
Tryb pilny
1. Akty delegowane przyjęte w trybie niniejszego artykułu wchodzą w życie niezwłocznie i mają zastosowanie, dopóki nie zostanie wyrażony sprzeciw zgodnie z ust. 2. Przekazując akt delegowany Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, podaje się powody zastosowania trybu pilnego.
2. Parlament Europejski lub Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 17a ust. 6. W takim przypadku Komisja uchyla akt natychmiast po powiadomieniu jej przez Parlament Europejski lub Radę o decyzji o sprzeciwie.
Artykuł 18
Wykorzystywanie danych
Komisja ma dostęp do sposobu wykorzystywania informacji, o których mowa w art. 14 ust. 8, przez właściwe organy krajowe.
Artykuł 18a
Ocena
W ramach kolejnej oceny wdrażania niniejszej dyrektywy w kontekście oceny, o której mowa w art. 17a dyrektywy 89/391/EWG, Komisja oceni również potrzebę zmiany wartości dopuszczalnej dla krzemionki krystalicznej -frakcji respirabilnej. Komisja zaproponuje w stosownych przypadkach niezbędne zmiany i modyfikacje odnoszące się do tych substancji.
Nie później niż w pierwszym kwartale 2019 r. Komisja, uwzględniając rozwój wiedzy naukowej, oceni wariant zmiany zakresu stosowania niniejszej dyrektywy polegający na włączeniu substancji reprotoksycznych. Na tej podstawie Komisja przedstawi, w stosownym przypadku i po konsultacji z partnerami społecznymi, wniosek ustawodawczy.
Nie później niż dnia 11 lipca 2022 r. Komisja ocenia możliwość zmiany niniejszej dyrektywy, tak by dodać przepisy dotyczące połączenia wartości dopuszczalnej narażenia zawodowego drogą inhalacyjną i dopuszczalnej wartości biologicznej dla kadmu i jego związków nieorganicznych.
Nie później niż dnia 30 czerwca 2020 r. Komisja, uwzględniając rozwój wiedzy naukowej i po przeprowadzeniu stosowanych konsultacji z odpowiednimi zainteresowanymi stronami, w szczególności lekarzami i pracownikami służby zdrowia, ocenia możliwość zmiany niniejszej dyrektywy, aby objąć nią leki niebezpieczne, w tym leki cytotoksyczne, lub zaproponować instrument bardziej odpowiedni do celów zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy pracownikom narażonym na działanie takich leków. Na tej podstawie Komisja przedstawia, w stosownym przypadku i po konsultacji z partnerami społecznymi, wniosek ustawodawczy.
Artykuł 19
Powiadamianie Komisji
Państwa Członkowskie przekazują Komisji przepisy prawa krajowego, przyjęte w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.
Artykuł 20
Uchylenie
Uchyla się dyrektywę 90/394/EWG, zmienioną dyrektywami, o których mowa w załączniku IV, część A niniejszej dyrektywy, nie naruszając zobowiązań Państw Członkowskich dotyczących terminów transpozycji określonych w części B załącznika IV niniejszej dyrektywy.
Odniesienia do uchylonej dyrektywy rozumiane są jako odniesienia do niniejszej dyrektywy i czytane zgodnie z tabelą korelacji w załączniku V.
Artykuł 21
Wejście w życie
Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Artykuł 22
Adresaci
Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.
ZAŁĄCZNIK I
Spis substancji, ►M1 mieszanin ◄ i procesów
(Art. 2 lit. a) ppkt iii))
1. Produkcja auraminy.
2. Praca, w czasie której dochodzi do kontaktu z aromatycznymi policyklicznymi węglowodorami znajdującymi się w sadzy węglowej, smole, paku lub dymie.
3. Praca, w czasie której dochodzi do kontaktu z pyłami, dymem i aerozolami powstałymi podczas wypalania i elektrycznego rafinowania surówek miedziowo-niklowych.
4. Silne kwasowe procesy zachodzące przy produkcji alkoholu izopropylowego.
5. Praca związana z kontaktem z pyłami drewna twardego ( 4 ).
6. Prace związane z narażeniem na krzemionkę krystaliczną-frakcję respirabilną powstającą w trakcie pracy.
7. Praca wiążąca się z narażeniem przez skórę na działanie olejów mineralnych użytych wcześniej w silnikach spalinowych wewnętrznego spalania w celu smarowania i schładzania części ruchomych silnika.
8. Praca związana z narażeniem na spaliny emitowane z silników Diesla.
ZAŁĄCZNIK II
Praktyczne zalecenia dotyczące kontroli zdrowia pracowników
(Art. 14 ust. 7)
1. Lekarz i/lub właściwe organy odpowiedzialne za kontrolę zdrowia pracowników, którzy mają kontakt z czynnikami rakotwórczymi lub mutagenami, muszą być zaznajomieni z warunkami i okolicznościami takiego kontaktu u poszczególnych pracowników.
2. Kontrola zdrowia pracowników musi być przeprowadzana zgodnie z zasadami i praktykami medycyny pracy; musi ona obejmować następujące środki:
— prowadzenie rejestru danych o medycznej i zawodowej przeszłości pracownika,
— wywiad osobisty,
— w razie potrzeby, stosowanie kontroli biologicznej, a także wykrywanie wczesnych i odwracalnych skutków.
W stosunku do pracowników objętych kontrolą zdrowia możliwe będzie postanowienie o dalszych badaniach, w świetle najnowszej wiedzy z zakresu medycyny pracy.
ZAŁĄCZNIK III
WARTOŚCI DOPUSZCZALNE I INNE BEZPOŚREDNIO ZWIĄZANE PRZEPISY (ART. 16)
A. WARTOŚCI DOPUSZCZALNE NARAŻENIA ZAWODOWEGO
|
Nazwa czynnika |
Nr WE (1) |
Nr CAS (2) |
Wartości dopuszczalne |
Notacja |
Środki przejściowe |
|||||
|
Ośmiogodzinne (3) |
Krótkotrwałe (4) |
|||||||||
|
mg/m3 (5) |
ppm (6) |
f/ml (7) |
mg/m3 (5) |
ppm (6) |
f/ml (7) |
|||||
|
Pyły drewna twardego |
— |
— |
2 (8) |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
Wartość dopuszczalna: 3 mg/m3 do dnia 17 stycznia 2023 r. |
|
Związki chromu (VI), które są czynnikami rakotwórczymi w rozumieniu art. 2 lit. a) ppkt (i) (jako chrom) |
— |
— |
0,005 |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
Wartość dopuszczalna: 0,010 mg/m3 do dnia 17 stycznia 2025 r. Wartość dopuszczalna: 0,025 mg/m3 w odniesieniu do procesów spawania lub cięcia plazmowego lub podobnych procesów roboczych powodujących powstawanie dymu do dnia 17 stycznia 2025 r. |
|
Ogniotrwałe włókna ceramiczne, które są czynnikami rakotwórczymi w rozumieniu art. 2 lit. a) ppkt (i) |
— |
— |
— |
— |
0,3 |
— |
— |
— |
— |
|
|
Krzemionka krystaliczna – frakcja respirabilna |
— |
— |
0,1 (9) |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
|
|
Benzen |
200-753-7 |
71-43-2 |
3,25 |
1 |
— |
— |
— |
— |
skóra (10) |
|
|
Chloroeten (chlorek winylu) |
200-831-0 |
75-01-4 |
2,6 |
1 |
— |
— |
— |
— |
— |
|
|
Epoksyetan (tlenek etylenu) |
200-849-9 |
75-21-8 |
1,8 |
1 |
— |
— |
— |
— |
skóra (10) |
|
|
1,2-Epoksypropan |
200-879-2 |
75-56-9 |
2,4 |
1 |
— |
— |
— |
— |
— |
|
|
Trichloroetylen |
201-167-4 |
79-01-6 |
54,7 |
10 |
— |
164,1 |
30 |
— |
skóra (10) |
|
|
Akrylamid |
201-173-7 |
79-06-1 |
0,1 |
— |
— |
— |
— |
— |
skóra (10) |
|
|
2-Nitropropan |
201-209-1 |
79-46-9 |
18 |
5 |
— |
— |
— |
— |
— |
|
|
2-Toliloamina (o-toluidyna) |
202-429-0 |
95-53-4 |
0,5 |
0,1 |
— |
— |
— |
— |
skóra (10) |
|
|
4,4′-metylenodianilina |
202-974-4 |
101-77-9 |
0,08 |
— |
— |
— |
— |
— |
skóra (10) |
|
|
Epichlorohydryna |
203-439-8 |
106-89-8 |
1,9 |
— |
— |
— |
— |
— |
skóra (10) |
|
|
Dibromek etylenu |
203-444-5 |
106-93-4 |
0,8 |
0,1 |
— |
— |
— |
— |
skóra (10) |
|
|
Buta-1,3-dien |
203-450-8 |
106-99-0 |
2,2 |
1 |
— |
— |
— |
— |
— |
|
|
Dichlorek etylenu |
203-458-1 |
107-06-2 |
8,2 |
2 |
— |
— |
— |
— |
skóra (10) |
|
|
Hydrazyna |
206-114-9 |
302-01-2 |
0,013 |
0,01 |
— |
— |
— |
— |
skóra (10) |
|
|
Bromoeten |
209-800-6 |
593-60-2 |
4,4 |
1 |
— |
— |
— |
— |
— |
|
|
Spaliny emitowane z silników Diesla |
|
|
0,05 (*1) |
|
|
|
|
|
|
Wartość dopuszczalna ma zastosowanie od dnia 21 lutego 2023 r. Dla górnictwa podziemnego i budownictwa tuneli wartość dopuszczalna ma zastosowanie od dnia 21 lutego 2026 r. |
|
Mieszaniny wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, zwłaszcza zawierające benzo[a]piren, które są czynnikami rakotwórczymi w rozumieniu niniejszej dyrektywy |
|
|
|
|
|
|
|
|
skóra (10) |
|
|
Oleje mineralne użyte wcześniej w silnikach spalinowych wewnętrznego spalania w celu smarowania i schładzania części ruchomych silnika |
|
|
|
|
|
|
|
|
skóra (10) |
|
|
Kadm i jego związki nieorganiczne |
— |
— |
0,001 (11) |
— |
— |
— |
— |
— |
|
Wartość dopuszczalna: 0,004 mg/m3 (12) do dnia 11 lipca 2027 r. |
|
Beryl i jego związki nieorganiczne |
— |
— |
0,0002 (11) |
— |
— |
— |
— |
— |
Działanie uczulające na skórę i układ oddechowy (13) |
Wartość dopuszczalna: 0,0006 mg/m3 do dnia 11 lipca 2026 r. |
|
Kwas arsenowy i jego sole, a także nieorganiczne związki arsenu |
— |
— |
0,01 (11) |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
Dla sektora wytopu miedzi wartość dopuszczalna ma zastosowanie od dnia 11 lipca 2023 r. |
|
Formaldehyd |
200-001-8 |
50-00-0 |
0,37 |
0,3 |
— |
0,74 |
0,6 |
— |
Działanie uczulające na skórę (14) |
Wartość dopuszczalna: 0,62 mg/m3 lub 0,5ppm (3) dla sektorów: opieki zdrowotnej, usług pogrzebowych oraz tanatopraksji do dnia 11 lipca 2024 r. |
|
4,4′-metyleno-bis(2-chloroanilina) |
202-918-9 |
101-14-4 |
0,01 |
— |
— |
— |
— |
— |
Skóra (10) |
|
|
(1) Nr WE, tj. numer w Europejskim spisie istniejących substancji o znaczeniu handlowym (EINECS) lub Europejskim wykazie notyfikowanych substancji chemicznych (ELINCS) lub numer już nie polimeru (NLP) to oficjalny numer danej substancji w Unii Europejskiej, zgodnie z częścią 1 sekcja 1.1.1.2 w załączniku VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008. (2) Nr CAS: Numer w rejestrze Chemical Abstract Service Registry Number. (3) Zmierzone lub obliczone w odniesieniu do okresu referencyjnego wynoszącego osiem godzin, jako średnia ważona w funkcji czasu (TWA). (4) Wartość dopuszczalna narażenia krótkotrwałego (STEL). Wartość dopuszczalna, powyżej której narażenie nie powinno mieć miejsca i która dotyczy 15-minutowego okresu, chyba że postanowiono inaczej. (5) mg/m3 = miligramy na metr sześcienny powietrza przy temperaturze 20 °C i 101,3 kPa (760 mm słupa rtęci). (6) ppm = cząsteczek na milion objętościowo w powietrzu (ml/m3). (7) f/ml = włókna na mililitr. (8) Frakcja wdychalna: jeżeli pyły drewna twardego są zmieszane z innymi pyłami drewna, wartość dopuszczalna dotyczy wszystkich pyłów drewna obecnych w tej mieszaninie.. (9) Frakcja respirabilna. (10) Możliwy znaczny udział narażania przez skórę w ogólnym obciążeniu ciała. (11) Frakcja wdychalna. (12) Frakcja wdychalna. Frakcja respirabilna w tych państwach członkowskich, które w dniu wejścia w życie niniejszej dyrektywy stosują system biomonitoringu z dopuszczalną wartością biologiczną nieprzekraczającą 0,002 mg Cd/g kreatyniny w moczu. (13) Substancja może mieć działanie uczulające na skórę i układ oddechowy. (14) Substancja może mieć działanie uczulające na skórę. (*1) Mierzone jako węgiel elementarny. |
||||||||||
B. INNE BEZPOŚREDNIO ZWIĄZANE PRZEPISY
p.m.
ZAŁĄCZNIK IV
Część A
Uchylona dyrektywa wraz z późniejszymi zmianami
(o których mowa w art. 20)
|
Dyrektywa Rady 90/394/EWG |
(Dz.U. L 196 z 26.7.1990, str. 1) |
|
Dyrektywa Rady 97/42/WE |
(Dz.U. L 179 z 8.7.1997, str. 4) |
|
Dyrektywa Rady 1999/38/WE |
(Dz.U. L 138 z 1.6.1999, str. 66) |
Część B
Terminy transpozycji do prawa krajowego
(o których mowa w art. 20)
|
Dyrektywa |
Termin transpozycji |
|
90/394/EWG |
31 grudnia 1992 r. |
|
97/42/WE |
27 czerwca 2000 r. |
|
1999/38/WE |
29 kwietnia 2003 r. |
ZAŁĄCZNIK V
TABELA KORELACJI
|
Dyrektywa 90/394/WE |
Niniejsza dyrektywa |
|
art. 1 |
art. 1 |
|
art. 2 lit. a) |
art. 2 lit. a) |
|
art. 2 lit. aa) |
art. 2 lit. b) |
|
art. 2 lit. b) |
art. 2 lit. c) |
|
art. 3–9 |
art. 3–9 |
|
art. 10 ust. 1 lit. a) |
art. 10 ust. 1 lit. a) |
|
art. 10 ust. 1 lit. b), zdanie pierwsze |
art. 10 ust. 1 lit. b) |
|
art. 10 ust. 1 lit. b), zdanie drugie |
art. 10 ust. 1 lit. c) |
|
art. 10 ust. 1 lit. c) |
art. 10 ust. 1 lit. d) |
|
art. 10 ust. 1 lit. d), zdanie pierwsze i drugie |
art. 10 ust. 1 lit. e) |
|
art. 10 ust. 1 lit. d), zdanie trzecie |
art. 10 ust. 1 lit. f) |
|
art. 10 ust. 2 |
art. 10 ust. 2 |
|
art. 11–18 |
art. 11–18 |
|
art. 19 ust. 1, akapit pierwszy |
|
|
art. 19 ust. 1, akapit drugi |
|
|
art. 19 ust. 1, akapit trzeci |
|
|
art. 19 ust. 2 |
art. 19 |
|
|
art. 20 |
|
|
art. 21 |
|
art. 20 |
art. 22 |
|
załącznik I |
załącznik I |
|
załącznik II |
załącznik II |
|
załącznik III |
załącznik III |
|
|
załącznik IV |
|
|
załącznik V |
( 1 ) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/148/WE z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z narażeniem na działanie azbestu w miejscu pracy (Dz.U. L 330 z 16.12.2009, s. 28).
( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 (Dz.U. L 353 z 31.12.2008, s. 1).
( 3 ) Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.
( 4 ) Wykaz pewnych drewien twardych znajduje się w tomie 62 Monografii w sprawie oceny zagrożeń rakotwórczych dla ludzi „Pył drzewny i formaldehyd”, opublikowanej przez Międzynarodową Agencję Badań nad Rakiem, Lyon, 1995.