Dokument ten służy wyłącznie do celów dokumentacyjnych i instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego zawartość

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji ( 1 ),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego ( 2 ),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów ( 3 ),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu ( 4 ),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Wspólnota przyjęła znaczną liczbę środków legislacyjnych w celu poprawy bezpieczeństwa i zapobiegania zanieczyszczeniu w transporcie morskim. Aby być skutecznym, takie ustawodawstwo musi być odpowiednio i jednolicie stosowane w całej Wspólnocie. Zapewni to jednakowe reguły gry, zredukuje zakłócenia konkurencji wynikające z przewagi ekonomicznej statków niestosujących się do tych przepisów i wynagrodzi poważnych armatorów morskich.

(2)

Niektóre zadania obecnie wykonywane na szczeblu wspólnotowym lub narodowym mogłyby być wykonane przez wyspecjalizowany organ ekspercki. Rzeczywiście, istnieje potrzeba technicznego i naukowego wsparcia, a także wysokiego poziomu stabilnej wiedzy fachowej, aby właściwie stosować ustawodawstwo wspólnotowe w zakresie bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków, monitorować jej wykonanie oraz oceniać skuteczność podejmowanych kroków. Istnieje zatem potrzeba w obrębie istniejącej struktury instytucjonalnej oraz równowagi władz we Wspólnocie ustanowienia Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa na Morzu („Agencja”).

(3)

W kategoriach ogólnych Agencja powinna stanowić organ techniczny, zapewniający Wspólnocie środki niezbędne do skutecznych działań w celu poprawy ogólnych zasad bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków. Agencja powinna wspomagać Komisję w stałym procesie uaktualniania i tworzenia ustawodawstwa wspólnotowego w zakresie bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków, a także powinna stanowić niezbędne wsparcie w celu zapewnienia jednolitego i skutecznego wykonania tych przepisów w całej Wspólnocie poprzez wspomaganie Komisji w wykonywaniu zadań powierzonych jej przez istniejące i przyszłe ustawodawstwo wspólnotowe dotyczące bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków.

(4)

W celu właściwego osiągnięcia celów, dla których Agencja jest ustanowiona, właściwe jest wykonywanie przez nią określonej liczby innych istotnych zadań, mających na celu poprawę bezpieczeństwa na morzu i zapobieganie zanieczyszczeniu ze statków na wodach Państw Członkowskich. W tym względzie Agencja powinna pracować z Państwami Członkowskimi w celu zorganizowania właściwych działań szkoleniowych w sprawie kwestii związanych z kontrolą państwa portu i państwa bandery oraz w celu zapewnienia pomocy technicznej związanej z wykonaniem ustawodawstwa wspólnotowego. Powinno to ułatwić współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją, jak przewiduje dyrektywa 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca system monitorowania i informacji o ruchu statków wspólnotowych i uchylająca dyrektywę Rady 93/75/EWG ( 5 ), a mianowicie poprzez utworzenie i wykorzystywanie dowolnego systemu informacyjnego niezbędnego do celów wymienionej dyrektywy, a także w działaniach dotyczących dochodzeń związanych z poważnymi wypadkami na morzu. Powinna ona dostarczać Komisji i Państwom Członkowskim obiektywnych, wiarygodnych i porównywalnych informacji i danych na temat bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków, aby umożliwić im podjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu wzmocnienia istniejących środków i oceny ich skuteczności. Powinna zadbać, aby wspólnotowe know-how na temat bezpieczeństwa na morzu było do dyspozycji państw ubiegających się o przystąpienie. Powinna pozostać otwarta na uczestnictwo tych państw i innych państw trzecich, które zawarły ze Wspólnotą umowy, poprzez które przyjmują i wykonują przepisy wspólnotowe w zakresie bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków.

(5)

Agencja powinna sprzyjać ustanawianiu lepszej współpracy między Państwami Członkowskimi, a także rozwijać i rozpowszechniać najlepsze praktyki we Wspólnocie. To z kolei powinno przyczyniać się do poprawy ogólnego systemu bezpieczeństwa na morzu we Wspólnocie oraz redukcji ryzyka wypadków morskich, zanieczyszczenia morskiego i utraty życia ludzkiego na morzu.

(6)

W celu właściwego wykonywania zadań powierzonych Agencji właściwe jest, aby jej urzędnicy odwiedzali Państwa Członkowskie w celu monitorowania ogólnego funkcjonowania wspólnotowego systemu bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków. Wizyty te powinny odbywać się zgodnie z polityką, która zostanie ustanowiona przez Radę Administracyjną Agencji i powinny być ułatwione przez władze Państw Członkowskich.

(7)

Agencja powinna stosować odpowiednie ustawodawstwo wspólnotowe dotyczące publicznego dostępu do dokumentów oraz ochrony osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych. Powinna udostępniać opinii publicznej i wszelkim zainteresowanym stronom obiektywne, wiarygodne i łatwe do zrozumienia informacje w odniesieniu do swej działalności.

(8)

W kwestii odpowiedzialności kontraktowej Agencji, która regulowana jest prawem mającym zastosowanie do umów zawieranych przez Agencję, jurysdykcja Trybunału Sprawiedliwości powinna obejmować wydawanie wyroków na mocy każdej klauzuli arbitrażowej zawartej w umowie. Jurysdykcja Trybunału Sprawiedliwości powinna także obejmować spory dotyczące odszkodowań za wszelkie szkody powstałe w wyniku odpowiedzialności pozaumownej Agencji.

(9)

W celu skutecznego zapewnienia wypełnienia funkcji Agencji Państwa Członkowskie i Komisja powinny być reprezentowane w Radzie Administracyjnej, której powierzono uprawnienia niezbędne dla uchwalania budżetu, weryfikowania jego realizacji, przyjmowania odpowiednich zasad finansowych, ustanawiania przejrzystych procedur działania w zakresie podejmowania decyzji przez Agencję, zatwierdzania jej programu działania, badania wniosków o pomoc techniczną ze strony Państw Członkowskich, definiowania polityki w zakresie wizyt w Państwach Członkowskich i powoływania dyrektora zarządzającego. W świetle wysoce technicznej i naukowej misji i zadań Agencji właściwym dla Rady Administracyjnej składem będzie jeden przedstawiciel z każdego Państwa Członkowskiego i czterech przedstawicieli Komisji, będących członkami o wysokim poziomie wiedzy fachowej. W celu dalszego zapewnienia najwyższego poziomu wiedzy fachowej i doświadczenia w Radzie Administracyjnej i w związku z włączeniem sektorów najściślej powiązanych z zadaniami Agencji Komisja powinna mianować niezależnych specjalistów z tych sektorów jako członków Rady bez prawa głosu, na podstawie ich osobistych zasług i doświadczenia w zakresie bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków, nie zaś jako przedstawicieli określonych organizacji zawodowych.

(10)

Właściwe funkcjonowanie Agencji wymaga, aby jej dyrektor zarządzający był mianowany na podstawie zasług i udokumentowanych umiejętności administracyjnych i kierowniczych, a także kompetencji i doświadczenia związanego z bezpieczeństwem na morzu i zapobieganiem zanieczyszczeniu ze statków oraz aby wykonywał(a) swoje obowiązki w całkowitej niezależności i elastyczności w zakresie organizacji wewnętrznego funkcjonowania Agencji. W tym celu dyrektor zarządzający powinien przygotowywać i podejmować wszelkie niezbędne kroki dla zapewnienia właściwego wykonania programu działania Agencji, powinien przygotowywać coroczny projekt ogólnego sprawozdania do przedłożenia Radzie Administracyjnej, powinien wykonywać preliminarz dochodów i wydatków Agencji i powinien wykonywać budżet.

(11)	W celu zagwarantowania pełnej autonomii i niezależności Agencji uznaje się za konieczne przyznanie jej autonomicznego budżetu, którego dochody pochodzą głównie z wkładu ze strony Wspólnoty.

(12)

Przez poprzednie lata, w miarę jak tworzono więcej zdecentralizowanych agencji, władza budżetowa oczekiwała poprawy przejrzystości i kontroli nad zarządzaniem wspólnotowym finansowaniem przeznaczonym dla tych agencji, w szczególności dotyczącym budżetowania opłat, kontroli finansowej, uprawnień do zwolnień, wkładów do planu emerytalnego i wewnętrznej procedury budżetowej (kodeks postępowania). W podobny sposób rozporządzenia (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) ( 6 ) powinny mieć zastosowanie bez ograniczeń w odniesieniu do Agencji, która powinna przystąpić do porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich w sprawie wewnętrznych dochodzeń Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) ( 7 ).

(13)

W okresie pięciu lat od daty podjęcia przez Agencję swoich obowiązków Rada Administracyjna powinna zlecić wykonanie niezależnej zewnętrznej oceny, aby ocenić wpływ tego rozporządzenia, Agencję oraz jej praktyki działania zmierzające do stworzenia wysokiego poziomu bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia Europejską Agencję ds. Bezpieczeństwa na Morzu („Agencję”), aby zapewnić wysoki, jednolity i skuteczny poziom bezpieczeństwa morskiego, ochrony na morzu, zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki i reagowania na nie, jak również reagowania na zanieczyszczenia morza spowodowane przez instalacje do wydobywania ropy naftowej i gazu.

2. W tym celu Agencja współpracuje z państwami członkowskimi i z Komisją oraz zapewnia im pomoc techniczną, operacyjną i naukową w dziedzinach, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w granicach zadań podstawowych określonych w art. 2 oraz, w stosownych przypadkach, zadań dodatkowych określonych w art. 2a, w szczególności aby wspomóc państwa członkowskie i Komisję we właściwym stosowaniu odnośnych aktów prawnych Unii. W odniesieniu do reagowania na zanieczyszczenia, Agencja świadczy pomoc operacyjną wyłącznie na wniosek poszkodowanego państwa lub poszkodowanych państw.

3. Świadcząc pomoc, o której mowa w ust. 2, Agencja przyczynia się, w stosownych przypadkach, do ogólnej skuteczności ruchu morskiego i transportu morskiego, jak określono w niniejszym rozporządzeniu, tak aby ułatwić ustanowienie europejskiego obszaru transportu morskiego bez barier.

1. Aby zapewnić właściwą realizację celów określonych w art. 1, Agencja wykonuje zadania podstawowe wymienione w niniejszym artykule.

5. Agencja może, na wniosek Komisji, zapewniać pomoc techniczną, w tym organizację odpowiednich działań szkoleniowych, w zakresie odnośnych aktów prawnych UE, skierowaną do państw ubiegających się o przystąpienie do Unii oraz, w stosownych przypadkach, do krajów partnerskich objętych europejską polityką sąsiedztwa oraz krajów, które przystąpiły do memorandum paryskiego.

Agencja może również świadczyć pomoc w razie zanieczyszczenia spowodowanego przez statki oraz zanieczyszczenia morza spowodowanego przez instalacje do wydobywania ropy naftowej i gazu, w wyniku którego poszkodowane są państwa trzecie dzielące regionalny basen morski z Unią, zgodnie z unijnym mechanizmem ochrony ludności ustanowionym decyzją 2007/779/WE, Euratom, na warunkach analogicznych do warunków mających zastosowanie do państw członkowskich, o których mowa w ust. 3 lit. d) niniejszego artykułu. Zadania te są koordynowane z istniejącymi regionalnymi ustaleniami w zakresie współpracy związanymi z zanieczyszczeniem morza.

1. Bez uszczerbku dla zadań głównych, o których mowa w art. 2, Agencja wspomaga Komisję i państwa członkowskie, w stosownych przypadkach, w opracowywaniu i wdrażaniu działań Unii określonych w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, związanych z celami Agencji, w zakresie, w jakim Agencja dysponuje utrwaloną i uznaną wiedzą fachową oraz narzędziami. Zadania dodatkowe określone w niniejszym artykule:

1. W celu realizacji zadań powierzonych Agencji oraz pomocy Komisji w wypełnieniu jej obowiązków wynikających z TFUE, w szczególności w ocenie skuteczności wykonania odnośnego prawa unijnego, Agencja odbywa wizyty w państwach członkowskich zgodnie z metodologią określoną przez Radę Administracyjną.

2. Agencja z odpowiednim wyprzedzeniem informuje odnośne państwo członkowskie o planowanej wizycie, nazwiskach upoważnionych urzędników oraz o dacie rozpoczęcia wizyty i oczekiwanym czasie jej trwania. Urzędnicy Agencji delegowani do odbycia tych wizyt dokonują tego na podstawie przedstawionej pisemnej decyzji dyrektora zarządzającego Agencji, wyszczególniającej przeznaczenie i cele misji.

3. Agencja przeprowadza inspekcje w imieniu Komisji, zgodnie z wymogami wiążących aktów prawnych Unii, dotyczące organizacji uznanych przez Unię, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 391/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach ( 18 ), oraz dotyczące szkoleń i certyfikacji marynarzy w państwach trzecich, zgodnie z dyrektywą 2008/106/WE.

4. Na zakończenie każdej wizyty lub inspekcji Agencja opracowuje sprawozdanie i przesyła je Komisji i odnośnemu państwu członkowskiemu.

5. W stosownych przypadkach, a w każdym razie po zakończeniu każdego cyklu wizyt lub inspekcji, Agencja dokonuje analizy sprawozdań z tego cyklu w celu określenia ustaleń o charakterze horyzontalnym oraz ogólnych wniosków dotyczących skuteczności i efektywności kosztowej stosowanych środków. Agencja przedstawia tę analizę Komisji do dalszej dyskusji z państwami członkowskimi, aby wyciągnąć wszelkie stosowne wnioski i ułatwić rozpowszechnianie dobrych metod pracy.

1. Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji ( 19 ) stosuje się w odniesieniu do dokumentów posiadanych przez Agencję.

2. Agencja może komunikować się według własnego uznania w dziedzinach objętych misją. W szczególności zapewni opinii publicznej i każdej zainteresowanej stronie szybkie udzielanie obiektywnych, wiarygodnych i łatwych do zrozumienia informacji w odniesieniu do swojej działalności.

3. Rada Administracyjna przyjmuje praktyczne ustalenia dotyczące zastosowania ust. 1 i 2, w tym, w stosownych przypadkach, ustalenia dotyczące konsultacji z państwami członkowskimi, przed publikacją informacji.

4. Informacje gromadzone i przetwarzane przez Komisję i Agencję zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, podlegają przepisom rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych ( 20 ), a Agencja przyjmuje środki konieczne do zapewnienia bezpiecznego obchodzenia się z informacjami poufnymi i ich przetwarzania.

5. Decyzje podjęte przez Agencję na mocy art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 mogą stanowić podstawę do skargi do Rzecznika Praw Obywatelskich lub skargi do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, na mocy, odpowiednio, art. 195 i 230 Traktatu WE.

2. W każdym z Państw Członkowskich Agencja korzysta z najszerszej zdolności prawnej przyznawanej osobom prawnym przez ich prawo krajowe. W szczególności może nabywać lub zbywać mienie ruchome i nieruchome oraz może stanowić stronę w postępowaniu prawnym.

3. Na wniosek Komisji Rada Administracyjna może podjąć decyzję, za zgodą zainteresowanych państw członkowskich, we współpracy z nimi oraz z należytym uwzględnieniem wpływu na budżet, w tym jakichkolwiek wkładów, których mogą dokonać zainteresowane państwa członkowskie, o utworzeniu centrów regionalnych niezbędnych do realizacji zadań Agencji w najbardziej skuteczny i efektywny sposób. Podejmując taką decyzję, Rada Administracyjna precyzyjnie określa zakres działań centrum regionalnego, unikając niepotrzebnych kosztów finansowych i wzmacniając współpracę z istniejącymi sieciami regionalnymi i krajowymi.

1. Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich, warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich i zasady przyjęte wspólnie przez instytucje Wspólnot Europejskich w celach stosowania niniejszego regulaminu pracowniczego i warunków zatrudnienia młodocianych stosują się do pracowników Agencji. Rada Administracyjna w porozumieniu z Komisją przyjmuje niezbędne szczegółowe zasady stosowania.

2. Z zastrzeżeniem przepisów art. 16 kompetencje nadane organowi powołującemu przez regulamin pracowniczy i warunki zatrudnienia innych pracowników są wykonywane przez Agencję w odniesieniu do własnych pracowników.

3. W Agencji pracują urzędnicy mianowani lub oddelegowani przez Komisję lub Państwa Członkowskie na zasadzie tymczasowości oraz inni urzędnicy przyjmowani przez Agencję jako niezbędni do wykonywania jej zadań.

Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich stosuje się do Agencji i jej pracowników.

1. Odpowiedzialność kontraktowa Agencji jest regulowana ustawami, które mają zastosowanie do danej umowy.

2. Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do orzekania w zastosowaniu każdej klauzuli arbitrażowej znajdującej się w umowie zawartej przez Agencję.

3. W przypadku odpowiedzialności pozaumownej Agencja, zgodnie z zasadami ogólnymi wspólnymi dla praw Państw Członkowskich, naprawia wszelkie szkody spowodowane przez jej służby lub urzędników wykonujących swoje obowiązki.

4. Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do rozpoznawania sporów dotyczących naprawy szkód określonych w ust. 3.

5. Odpowiedzialność osobista urzędników w stosunku do Agencji jest regulowana przepisami ustanowionymi w regulaminie pracowniczym lub warunkach zatrudnienia, które mają do nich zastosowanie.

1. Przepisy ustanowione w rozporządzeniu nr 1 z dnia 15 kwietnia 1958 r. w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej ( 21 ) stosują się do Agencji.

2. Usługi tłumaczeniowe wymagane dla funkcjonowania Agencji zapewnia Centrum Tłumaczeń organów Unii Europejskiej.

1. Rada Administracyjna składa się z jednego przedstawiciela każdego Państwa Członkowskiego i czterech przedstawicieli Komisji, jak również z czterech specjalistów z najbardziej zainteresowanych sektorów mianowanych przez Komisję bez prawa głosu.

Członkowie Rady Administracyjnej są wyznaczani na podstawie odpowiedniego doświadczenia i wiedzy specjalistycznej w dziedzinach, o których mowa w art. 1. Zarówno państwa członkowskie, jak i Komisja dbają o zrównoważoną reprezentację kobiet i mężczyzn w Radzie Administracyjnej.

2. Każde Państwo Członkowskie i Komisja powołuje swoich członków Rady Administracyjnej, a także zastępcę, który reprezentuje członka pod jego nieobecność.

4. W odpowiednich przypadkach udział przedstawicieli państw trzecich i ich warunki ustanawiane są w uzgodnieniach wymienionych w art. 17 ust. 2.

1. Rada Administracyjna wybiera przewodniczącego i zastępcę przewodniczącego spośród swoich członków. Zastępca przewodniczącego automatycznie zajmuje miejsce przewodniczącego, jeśli niemożliwe jest pełnienie przez niego swoich obowiązków.

2. Kadencja przewodniczącego i zastępcy przewodniczącego wynosi trzy lata i wygasa, kiedy ustaje ich członkostwo w Radzie Administracyjnej. Możliwe jest jednorazowe przedłużenie kadencji.

1. Posiedzenia Rady Administracyjnej są zwoływane przez jej przewodniczącego.

3. Rada Administracyjna odbywa posiedzenie zwyczajne dwa razy w roku. Dodatkowo zbiera się z inicjatywy przewodniczącego lub na wniosek Komisji albo jednej trzeciej Państw Członkowskich.

4. W przypadku zaistnienia kwestii poufności lub konfliktu interesów Rada Administracyjna może podjąć decyzję o zbadaniu określonych punktów porządku obrad bez obecności zainteresowanych członków. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu zostają określone w regulaminie.

5. Rada Administracyjna może wezwać do wzięcia udziału w posiedzeniu w roli obserwatora każdą osobę, której opinia może okazać się istotna.

6. Członkowie Rady Administracyjnej mogą, z zastrzeżeniem przepisów regulaminu Rady, korzystać z pomocy doradców lub biegłych.

1. Rada Administracyjna podejmuje decyzje większością dwóch trzecich głosów wszystkich członków z prawem głosowania.

2. Każdy z członków posiada jeden głos. Dyrektor zarządzający Agencji nie głosuje.

Pod nieobecność członka jego zastępca jest uprawniony do skorzystania ze swego prawa do głosowania.

3. Regulamin uchwala bardziej szczegółowe uzgodnienia dotyczące głosowania, w szczególności warunki występowania jednego z członków w imieniu innego.

1. Agencja zarządzana jest przez swego dyrektora zarządzającego, który jest całkowicie niezależny w pełnieniu swych obowiązków, bez wpływu na odnośne kompetencje Komisji i Rady Administracyjnej.

3. Dyrektor zarządzający składa w stosownych przypadkach sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie z wykonania swoich zadań.

W szczególności przedstawia stan przygotowań wieloletniej strategii i rocznego programu prac.

Mianowanie i odwoływanie dyrektora zarządzającego i kierowników departamentów

1. Dyrektora zarządzającego mianuje i odwołuje Rada Administracyjna. Mianowania dokonuje się na okres pięciu lat, w oparciu o względy merytoryczne oraz udokumentowane kompetencje administracyjne i kierownicze, a także udokumentowane doświadczenie w dziedzinach, o których mowa w art. 1, po wysłuchaniu opinii obserwatora, o którym mowa w art. 10. Dyrektor zarządzający mianowany jest z listy co najmniej trzech kandydatów zaproponowanych przez Komisję w wyniku konkursu otwartego, po opublikowaniu zaproszenia do składania podań o zatrudnienie na tym stanowisku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, oraz w innych miejscach. Kandydat wybrany przez Radę Administracyjną może zostać wezwany do złożenia oświadczenia przed właściwą komisją Parlamentu Europejskiego i do udzielenia odpowiedzi na pytania członków tej komisji. Rada Administracyjna przeprowadza naradę w sprawie odwołania na wniosek Komisji lub jednej trzeciej swoich członków. Rada Administracyjna podejmuje decyzje w sprawie mianowania lub odwołania większością czterech piątych głosów wszystkich członków z prawem do głosowania.

2. Rada Administracyjna, działając na wniosek Komisji i uwzględniając sprawozdanie z oceny, może jednokrotnie przedłużyć kadencję dyrektora zarządzającego na okres nie dłuższy niż cztery lata. Rada Administracyjna podejmuje decyzję większością czterech piątych głosów wszystkich członków z prawem do głosowania. Rada Administracyjna informuje Parlament Europejski o swoim zamiarze przedłużenia kadencji dyrektora zarządzającego. W ciągu miesiąca poprzedzającego przedłużenie kadencji dyrektor zarządzający może zostać wezwany do złożenia oświadczenia przed właściwą komisją Parlamentu Europejskiego i do udzielenia odpowiedzi na pytania zadane przez członków tej komisji. W przypadku nieprzedłużenia kadencji dyrektor zarządzający pełni swoją funkcję do czasu mianowania jego następcy.

3. Dyrektor zarządzający może korzystać z pomocy jednego lub więcej kierowników departamentów. Jeżeli dyrektor zarządzający jest nieobecny lub niedysponowany, jeden z kierowników departamentów zajmuje jego miejsce.

4. Kierowników departamentów mianuje się w oparciu o względy merytoryczne oraz udokumentowane umiejętności administracyjne i kierownicze, a także określone kompetencje i doświadczenie zawodowe w dziedzinach, o których mowa w art. 1. Kierowników departamentów mianuje i odwołuje dyrektor zarządzający po uzyskaniu pozytywnej opinii Rady Administracyjnej.

1. Agencja pozostaje otwarta na uczestnictwo państw trzecich, które zawarły porozumienia z Wspólnotą Europejską, według których przyjęły i stosują się do prawa wspólnotowego w zakresie bezpieczeństwa na morzu, zabezpieczeń na morzu, zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki oraz działania w odpowiedzi na zanieczyszczenia powodowane przez statki.

2. Zgodnie z odpowiednimi przepisami takich umów zostaną zawarte uzgodnienia, które, między innymi, określą rodzaj i zakres szczegółowych zasad uczestnictwa tych państw w działaniach Agencji, łącznie z przepisami dotyczącymi wkładów finansowych i pracowników.

2. Wydatki Agencji obejmują koszty pracownicze, administracyjne, infrastrukturalne i operacyjne.

3. Dyrektor zarządzający opracowuje wstępny preliminarz dochodów i wydatków Agencji na nadchodzący rok w oparciu o budżetowanie zadaniowe i przesyła go Radzie Administracyjnej łącznie z projektem planu zatrudnienia.

5. Każdego rokuZarząd, na podstawie wstępnego preliminarza dochodów i wydatków, opracowuje preliminarz dochodów i wydatków Agencji na nadchodzący rok budżetowy.

6. Preliminarz ten, który zawiera projekt planu wykonania wraz z programem prac tymczasowych, zostaje, najpóźniej do dnia 31 marca przekazany przez Zarząd do Komisji oraz do państw, z którymi Wspólnota zawarła porozumienia zgodnie z art. 17.

7. Preliminarz zostaje przekazany przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu i Radzie („władza budżetowa”) wraz z projektem budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

8. Na podstawie preliminarza Komisja wprowadza do projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej prognozy, jakie uzna za niezbędne dla planu zatrudnienia oraz kwotę dotacji, którą ma zostać obciążony budżet ogólny, a następnie przedkłada je władzy budżetowej zgodnie z art. 314 TFUE, wraz z opisem i uzasadnieniem wszelkich różnic między preliminarzem Agencji a kwotą dotacji, którą ma zostać obciążony budżet ogólny.

10. Budżet jest przyjmowany przez Radę Administracyjną. Jego ostateczne zatwierdzenie następuje po ostatecznym przyjęciu budżetu ogólnego Unii Europejskiej. W odpowiednich przypadkach może on zostać odpowiednio dostosowany wraz z rocznym programem prac.

11. Zarząd, jak najszybciej powiadamia władzę budżetową o swoim zamiarze wykonania jakiegokolwiek projektu, który może mieć istotny finansowy wpływ na finansowanie budżetu, w szczególności jakichkolwiek projektów odnoszących się do własności takich jak najem lub nabycie budynków. Powiadamia o tym Komisję.

W przypadku gdy oddział władzy budżetowej powiadomił o swoim zamiarze wydania opinii, przekazuje swoją opinię Zarządowi w ciągu sześciu tygodni od dnia powiadomienia o projekcie.

2. Najpóźniej do dnia 1 marca następującego po każdym roku budżetowym, księgowy Agencji przekazuje wstępne sprawozdania finansowe księgowemu Komisji wraz ze sprawozdaniem w sprawie zarządzania budżetem i finansami na ten rok budżetowy. Księgowy Komisji konsoliduje wstępne sprawozdania finansowe instytucji i zdecentralizowanych organów zgodnie z art. 128 ogólnego rozporządzenia finansowego.

3. Najpóźniej do dnia 31 marca następującego po każdym roku budżetowym, księgowy Komisji przekazuje wstępne sprawozdanie finansowe Agencji do Trybunału Obrachunkowego, wraz ze sprawozdaniem w sprawie zarządzania budżetem i finansami na ten rok budżetowy. Sprawozdanie w sprawie zarządzania budżetem i finansami na ten rok budżetowy zostaje również przekazane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

4. W chwili otrzymania od Trybunału Obrachunkowego uwag w sprawie wstępnego sprawozdania finansowego, na mocy art. 129 ogólnego rozporządzenia finansowego, Dyrektor Zarządzający sporządza ostateczne sprawozdanie finansowe na swoją własną odpowiedzialność i przedkłada je Zarządowi w celu uzyskania opinii.

5. Zarząd wydaje opinię w sprawie ostatecznego sprawozdania finansowego Agencji.

6. Dyrektor Zarządzający, najpóźniej do dnia 1 lipca następującego po każdym roku budżetowym, przekazuje ostateczne sprawozdanie finansowe do Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji oraz Trybunału Obrachunkowego, wraz z opiniąZarządu.

8. Dyrektor Zarządzający przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu odpowiedź na jego uwagi najpóźniej do dnia 30 września. Przesyła również tę odpowiedź Zarządowi.

9. Dyrektor Zarządzający przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na żądanie tego ostatniego, wszelkie informacje niezbędne do sprawnego wykonania procedury udzielenia absolutorium na dany rok budżetowy, jak ustanowiono w art. 146 ust. 3 ogólnego rozporządzenia finansowego.

10. Parlament Europejski, na zalecenie Rady stanowiącej większością kwalifikowaną, udziela, przed dniem 30 kwietnia roku N + 2, absolutorium Dyrektorowi Zarządzającemu w odniesieniu do wykonania budżetu na rok N.

1. W celu zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i innych nielegalnych działań przepisy rozporządzenia (WE) nr 1073/1999 stosuje się bez ograniczeń w odniesieniu do Agencji.

2. Agencja przystępuje do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącego wewnętrznych dochodzeń przeprowadzanych przez OLAF i niezwłocznie wydaje odpowiednie przepisy, które mają zastosowanie do wszystkich pracowników Agencji.

3. Decyzje dotyczące finansowania i wykonania umów i instrumentów z nich wynikających wyraźnie ustalają, że Trybunał Obrachunkowy i OLAF mogą przeprowadzać na miejscu, w razie konieczności, kontrole odbiorców funduszy Agencji i przedstawicieli odpowiedzialnych za ich przydzielanie.

Reguły finansowe mające zastosowanie do Agencji są przyjmowane przez Zarząd po zasięgnięciu opinii Komisji. Nie mogą one odbiegać od rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 19 listopada w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w art. 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich ( 23 ), chyba że takie odstąpienie jest szczególnie wymagane do działania Agencji i Komisja uprzednio wyraziła na to zgodę.

1. W regularnych odstępach czasu i przynajmniej raz na pięć lat Rada Administracyjna zleca niezależną zewnętrzną ocenę wykonania niniejszego rozporządzenia. Komisja udostępnia Agencji wszelkie informacje, jakie Agencja uznaje za stosowne do tej oceny.

2. Ocena obejmuje wpływ niniejszego rozporządzenia, jak również użyteczność, znaczenie, osiągniętą wartość dodaną i skuteczność Agencji oraz jej sposoby działania. Przy ocenie bierze się pod uwagę opinie zainteresowanych stron, zarówno na poziomie europejskim, jak i na poziomie krajowym. Dotyczy ona w szczególności ewentualnej konieczności zmiany zadań Agencji. Rada Administracyjna wydaje określony zakres oceny w porozumieniu z Komisją, na podstawie konsultacji z zainteresowanymi stronami.

3. Rada Administracyjna otrzymuje ocenę i przekazuje Komisji zalecenia dotyczące zmian w tym rozporządzeniu, w Agencji i w jej metodach pracy. Zarówno wyniki oceny, jak i zalecenia, są przekazywane przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu i Radzie oraz podawane do wiadomości publicznej. W stosownych przypadkach załącza się do nich plan działania z harmonogramem.

Do dnia 2 marca 2018 r. oraz z uwzględnieniem sprawozdania z oceny, o którym mowa w art. 22, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, wykazując, w jaki sposób Agencja wykonuje dodatkowe zadania przyznane na mocy niniejszego rozporządzenia z myślą o zidentyfikowaniu dalszej poprawy efektywności oraz, w stosownych przypadkach, ewentualnej zmianie jej celów i zadań.

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

( 1 ) Dz.U. C 120 E z 24.4.2001, str. 83 oraz Dz.U. C 103 E z 30.4.2002, str. 184.

( 4 ) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 14 czerwca 2001 r. (Dz.U. C 53 E z 28.2.2002 r, str. 312), wspólne stanowisko Rady z dnia 7 marca 2002 r. (Dz.U. C 119 E z 22.5.2002, str. 27) i decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 12 czerwca 2002 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 25 czerwca 2002 r.

( 21 ) Dz.U. 17 z 6.10.1958, str. 385/58. Rozporządzenie ostatnio zmienione Aktem Przystąpienia z 1994 r.

( 23 ) Dz.U. L 357 z 31.12.2002, str. 72; sprostowanie w Dz.U. L 2 z 7.1.2003, str. 39.

		Dziennik Urzędowy
		No	page	date
►M1	ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 1644/2003 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 22 lipca 2003 r.	L 245	10	29.9.2003
►M2	ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 724/2004 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 31 marca 2004 r.	L 129	1	29.4.2004
M3	ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 2038/2006 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 18 grudnia 2006 r.	L 394	1	30.12.2006
►M4	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 100/2013 z dnia 15 stycznia 2013 r.	L 39	30	9.2.2013