01998L0070 — PL — 24.12.2018 — 008.002

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

zmieniona przez:

sprostowana przez:

▼B

DYREKTYWA 98/70/WE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

z dnia 13 października 1998 r.

odnosząca się do jakości benzyny i olejów napędowych oraz zmieniająca dyrektywę Rady 93/12/EWG

▼M4

Artykuł 1

Zasięg

Niniejsza dyrektywa ustala, w odniesieniu do pojazdów drogowych i maszyn jezdnych nieporuszających się po drogach (w tym statków żeglugi śródlądowej, gdy nie znajdują się na morzu), ciągników rolniczych i leśnych oraz rekreacyjnych jednostek pływających, gdy nie znajdują się na morzu:

▼M2

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy:

▼M4

▼M2

▼M4

▼M7

▼M4 —————

▼B

Artykuł 3

Benzyna

1.  Najpóźniej w dniu 1 stycznia 2000 r. Państwa Członkowskie zabraniają na swoim terytorium obrotu benzyną z zawartością ołowiu.

▼M4

2.  Państwa członkowskie zapewniają, że benzyna może być wprowadzona do obrotu na ich terytorium tylko wtedy, jeżeli będzie ona zgodna ze specyfikacjami środowiskowymi, określonymi w załączniku I.

Jednakże państwa członkowskie mogą, w stosunku do regionów peryferyjnych, przyjąć specjalne przepisy dotyczące wprowadzenia benzyny o maksymalnej zawartości siarki wynoszącej 10 mg/kg. Państwa członkowskie korzystające z tego przepisu informują o tym Komisję.

3.  Państwa członkowskie wymagają od dostawców zagwarantowania wprowadzenia na rynek benzyny o maksymalnej zawartości tlenu wynoszącej 2,7 % i maksymalnej zawartości etanolu wynoszącej 5 % do 2013 r. oraz mogą wymagać wprowadzania na rynek takiej benzyny w dłuższym terminie, jeżeli uznają to za konieczne. Zapewniają one udostępnienie konsumentom należytych informacji dotyczących zawartości biopaliwa w benzynie oraz zwłaszcza dotyczących właściwego stosowania różnych mieszanek paliw.

4.  Państwa członkowskie o niskich temperaturach otoczenia w okresie letnim mogą, z zastrzeżeniem ust. 5, zezwolić na wprowadzenie do obrotu w okresie letnim benzyny o maksymalnej prężności par wynoszącej 70 kPa.

Państwa członkowskie, których nie dotyczy odstępstwo, o którym mowa w akapicie pierwszym, mogą, z zastrzeżeniem ust. 5, zezwolić na wprowadzenie do obrotu w okresie letnim benzyny zawierającej etanol o maksymalnej prężności par wynoszącej 60 kPa oraz dodatkowo zastosować dozwolone odstępstwo w zakresie prężności par określone w załączniku III, pod warunkiem że wykorzystany etanol jest biopaliwem.

5.  Jeżeli państwa członkowskie pragną zastosować którekolwiek z odstępstw, o których mowa w ust. 4, informują o tym Komisję i udostępniają wszelkie odnośne informacje. Komisja ocenia stopień zapotrzebowania odstępstwa oraz okres jego trwania, uwzględniając następujące dwa elementy:

Jeżeli ocena Komisji wykaże, że odstępstwo skutkować będzie brakiem zgodności z prawodawstwem Wspólnoty z zakresu jakości powietrza atmosferycznego i zanieczyszczenia powietrza, w tym odnośnymi wartościami granicznymi i limitami emisji, wniosek zostaje odrzucony. Komisja powinna też uwzględnić odnośne wartości docelowe.

Jeżeli w terminie sześciu miesięcy od otrzymania wszystkich odnośnych informacji Komisja nie zgłosi zastrzeżeń, zainteresowane państwo członkowskie może zacząć stosować odstępstwo, o które wnioskowało.

6.  Nie naruszając przepisów ust. 1, państwa członkowskie mogą nadal zezwalać na obrót niewielkimi ilościami benzyny ołowiowej o zawartości ołowiu nieprzekraczającej 0,15 g/l, w wysokości maksymalnej 0,03 % całej sprzedaży, przeznaczonej do użytku w starych pojazdach określonego rodzaju i do rozprowadzania przez grupy szczególnego interesu.

▼M4 —————

▼M4

Artykuł 4

Olej napędowy

1.  Państwa członkowskie zapewniają, że olej napędowy może być wprowadzony do obrotu na ich terytorium tylko wtedy, jeżeli będzie on zgodny ze specyfikacjami określonymi w załączniku II.

Niezależnie od wymagań załącznika II, państwa członkowskie mogą zezwolić na wprowadzenie do obrotu oleju napędowego zawierającego ponad 7 % estrów metylowych kwasów tłuszczowych (FAME).

Państwa członkowskie zapewniają udostępnienie konsumentom należytych informacji dotyczących zawartości biopaliwa, zwłaszcza FAME, w oleju napędowym.

2.  Państwa członkowskie zapewniają, że najpóźniej od dnia 1 stycznia 2008 r. oleje napędowe przeznaczone do stosowania w maszynach jezdnych nieporuszających się po drogach (w tym w statkach żeglugi śródlądowej), ciągnikach rolniczych i leśnych oraz statkach rekreacyjnych mogą być wprowadzane do obrotu na ich terytorium wyłącznie wtedy, gdy zawartość siarki w tych olejach napędowych nie przekracza 1 000 mg/kg. Od dnia 1 stycznia 2011 r. maksymalna dopuszczalna zawartość siarki w tych olejach napędowych wynosi 10 mg/kg. Państwa członkowskie zapewniają, aby paliwa ciekłe inne niż te oleje napędowe mogły być stosowane w statkach żeglugi śródlądowej i statkach rekreacyjnych wyłącznie wtedy, gdy zawartość siarki w tych paliwach ciekłych nie przekracza maksymalnego dozwolonego limitu dla tych olejów napędowych.

Jednakże w celu przystosowania się do nieznacznych zanieczyszczeń w łańcuchu dostaw państwa członkowskie mogą, od dnia 1 stycznia 2011 r., zezwolić, by oleje napędowe przeznaczone do stosowania w silnikach maszyn jezdnych nieporuszających się po drogach (w tym w statkach żeglugi śródlądowej), ciągnikach rolniczych i leśnych oraz statkach rekreacyjnych zawierały do 20 mg/kg siarki w punkcie końcowej dystrybucji dla użytkowników końcowych. Państwa członkowskie mogą również zezwolić na dalsze wprowadzanie na rynek do dnia 31 grudnia 2011 r. oleju napędowego zawierającego do 1 000 mg/kg siarki przeznaczonego dla pojazdów szynowych i ciągników rolniczych i leśnych, z zastrzeżeniem, że zagwarantują one nienaruszalność właściwego funkcjonowania systemów kontroli emisji.

3.  Państwa członkowskie mogą, w stosunku do regionów peryferyjnych, przyjąć specjalne przepisy dotyczące wprowadzenia olejów napędowych o maksymalnej zawartości siarki wynoszącej 10 mg/kg. Państwa członkowskie korzystające z tego przepisu informują o tym Komisję.

4.  W przypadku państw członkowskich, w których zimą występują surowe warunki pogodowe, maksymalny punkt destylacji wynoszący 65 % w temperaturze 250 °C dla olejów napędowych może zostać zastąpiony maksymalnym punktem destylacji wynoszącym 10 % (vol/vol) w temperaturze 180 °C.

▼B

Artykuł 5

Swobodny obrót

Żadne Państwo Członkowskie nie może zabraniać, ograniczać lub utrudniać wprowadzania do obrotu paliw zgodnych z wymogami niniejszej dyrektywy.

Artykuł 6

Obrót paliwami mającymi bardziej surowe specyfikacje środowiskowe

▼M2

1.  Na zasadzie odstępstwa od art. 3, 4 i 5 i zgodnie z art. 95 ust. 10 Traktatu, Państwo Członkowskie może wymagać, żeby na określonych obszarach jego terytorium, paliwa mogły być wprowadzone do obrotu tylko wtedy, jeżeli są zgodne z bardziej surowymi specyfikacjami środowiskowymi niż specyfikacje przewidziane w niniejszej dyrektywie dla całości lub części parku samochodowego, w celu ochrony w Państwie Członkowskim zdrowia ludności w określonej aglomeracji lub środowiska w określonej strefie ekologicznie wrażliwej, jeżeli zanieczyszczenie powietrza lub wód gruntowych stanowi poważny i groźny problem dla zdrowia ludzkiego i środowiska lub, jeśli obawy, że może stanowić ono taki problem są uzasadnione.

▼B

2.  Państwo Członkowskie, które chce skorzystać z odstępstwa przewidzianego w ust. 1, z wyprzedzeniem przedkłada Komisji uzasadniony wniosek. Uzasadnienie zawiera dowody na to, że odstępstwo nie narusza zasady proporcjonalności i że nie zakłóca ono swobodnego przepływu osób i towarów.

▼M2

3.  Zainteresowane Państwo Członkowskie dostarcza Komisji dane dotyczące środowiska dla danej aglomeracji lub danego obszaru, jak również przewidywanych skutków proponowanych środków dla środowiska.

▼B

4.  Komisja bezzwłocznie przekazuje te informacje innym Państwom Członkowskim.

5.  Państwa Członkowskie mogą zgłaszać swoje uwagi w sprawie wniosku i jego uzasadnienia w terminie dwóch miesięcy od dnia dostarczenia informacji przez Komisję.

6.  Komisja podejmuje decyzję na wniosek Państw Członkowskich, w terminie trzech miesięcy od dnia zgłoszenia uwag przez Państwa Członkowskie. Komisja uwzględni uwagi Państw Członkowskich; notyfikuje im swoją decyzję i równocześnie poinformuje o niej Parlament Europejski i Radę.

▼M2 —————

▼B

Artykuł 7

Zmiana zaopatrzenia w ropę naftową

Jeżeli, na skutek wyjątkowych wydarzeń, nagła zmiana w zaopatrzeniu w ropę naftową lub produkty ropopochodne utrudnia przestrzeganie wymogów specyfikacji paliw z art. 3 i 4 przez rafinerie w Państwie Członkowskim, to powiadamia ono o tym Komisję. Komisja, po powiadomieniu innych Państw Członkowskich, może zezwolić na wyższe wartości dopuszczalne w tym Państwie Członkowskim dla jednego lub więcej składników tego paliwa, w terminie nieprzekraczającym sześciu miesięcy.

Komisja notyfikuje swoją decyzję Państwom Członkowskim i informuje o niej Parlament Europejski i Radę.

Państwa Członkowskie mogą odwołać się od decyzji Komisji do Rady w ciągu miesiąca od notyfikacji.

Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może podjąć inną decyzję w ciągu jednego miesiąca od skierowania do niej sprawy.

▼M4

Artykuł 7a

Ograniczenie emisji gazów cieplarnianych

1.  Państwa członkowskie wyznaczają dostawcę lub dostawców odpowiedzialnych za monitorowanie i sprawozdawczość dotyczące emisji gazów cieplarnianych w całym cyklu życia w przeliczeniu na jednostkę energii uzyskanej z paliw i energii dostarczonej. W przypadku dostawców energii elektrycznej wykorzystywanej w pojazdach drogowych państwa członkowskie zapewniają, że dostawcy ci mogą dokonać wyboru o przyczynianiu się do spełniania obowiązku ograniczania emisji, określonego w ust. 2, jeżeli są oni w stanie odpowiednio mierzyć i monitorować energię elektryczną dostarczoną z przeznaczeniem na stosowanie w tych pojazdach.

▼M7

W przypadku dostawców biopaliw przeznaczonych do użytku w lotnictwie państwa członkowskie mogą zezwolić takim dostawcom na podjęcie decyzji o ich udziale w wypełnianiu obowiązku zmniejszenia emisji określonego w ust. 2 niniejszego artykułu, o ile te biopaliwa będą zgodne z kryteriami zrównoważonego rozwoju określonymi w art. 7b.

▼M4

Ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2011 r. dostawcy corocznie przekazują organowi wyznaczonemu przez państwo członkowskie sprawozdania na temat natężenia emisji gazów cieplarnianych dla paliw i energii dostarczanej w każdym państwie członkowskim; sprawozdanie to zawiera co najmniej następujące informacje:

▼M8

▼M4

Państwa członkowskie zapewniają, by sprawozdania były poddawane weryfikacji.

W stosownych przypadkach Komisja ustanawia wytyczne dotyczące wdrażania niniejszego ustępu.

▼M8

2.  Państwa członkowskie wymagają od dostawców możliwie stopniowego zmniejszenia do dnia 31 grudnia 2020 r. emisji gazów cieplarnianych w całym cyklu życia w przeliczeniu na jednostkę energii uzyskanej z paliw i energii dostarczonej, nawet o 10 % w stosunku do podstawowej normy dla paliw określonej w załączniku II do dyrektywy Rady (UE) 2015/652. Zmniejszenie to składa się z:

▼M4

▼M7

Państwa członkowskie mogą postanowić, że maksymalny udział biopaliw produkowanych z roślin zbożowych i innych roślin wysokoskrobiowych, roślin cukrowych i oleistych oraz roślin uprawianych przede wszystkim do celów energetycznych na użytkach rolnych jako uprawy główne, służący realizacji celu, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, nie może przekraczać maksymalnego udziału ustanowionego w art. 3 ust. 4 akapit drugi lit. d) dyrektywy 2009/28/WE.

▼M4

3.  Emisje gazów cieplarnianych w cyklu życia biopaliw obliczane są zgodnie z art. 7d. Emisje gazów cieplarnianych w cyklu życia innych paliw i energii obliczane są z wykorzystaniem metodologii określonej zgodnie z ust. 5 niniejszego artykułu.

4.  Państwa członkowskie zapewniają, że grupa dostawców może zadecydować o wspólnym wypełnianiu obowiązków wypływających z ust. 2. W takim przypadku dla celów ust. 2 grupę dostawców uważa się za jednego dostawcę.

▼M7

5.  Komisja przyjmuje akty wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 3, aby określić szczegółowe przepisy dotyczące jednolitego wdrożenia przez państwa członkowskie ust. 4 niniejszego artykułu.

▼M7

6.  Komisja jest uprawniona do przyjęcia nie później niż dnia 31 grudnia 2017 r. aktów delegowanych w celu określenia wartości standardowych emisji gazów cieplarnianych, jeżeli takie wartości nie zostały jeszcze określone przed dniem 5 października 2015 r., w odniesieniu do:

7.  W ramach sprawozdawczości, o której mowa w ust. 1, państwa członkowskie zapewniają, aby dostawcy paliw przekazywali co roku organowi wyznaczonemu przez państwo członkowskie informacje na temat ścieżek produkcji biopaliw, ilości biopaliw pochodzących z surowców, zgodnie z kategoriami zawartymi w załączniku V część A, oraz emisji gazów cieplarnianych w całym cyklu życia w przeliczeniu na jednostkę energii, w tym tymczasowych średnich wartości szacowanych emisji wynikających z pośredniej zmiany użytkowania gruntów. Państwa członkowskie zgłaszają te informacje Komisji.

▼M4

Artykuł 7b

Kryteria zrównoważonego rozwoju dotyczące biopaliw

1.  Niezależnie od tego, czy surowce były uprawiane na terenie Wspólnoty, czy poza jej terytorium, energię z biopaliw uwzględnia się do celów, o których mowa w art. 7a, tylko wtedy, gdy spełniają one kryteria zrównoważonego rozwoju określone w ust. 2–6 niniejszego artykułu.

Aby jednak biopaliwa wyprodukowane z odpadów lub pozostałości innych niż odpadów lub pozostałości rolnicze, akwakultury i leśne były uwzględniane do celów, o których mowa w art. 7a, muszą spełniać jedynie kryteria zrównoważonego rozwoju określone w ust. 2 niniejszego artykułu.

▼M7

2.  Ograniczenie emisji gazów cieplarnianych, które wynika z wykorzystania biopaliw, uwzględnionych do celów, o których mowa w ust. 1, wynosi co najmniej 60 % w przypadku biopaliw wyprodukowanych w instalacjach, które rozpoczęły działalność po dniu 5 października 2015 r. Instalację uznaje się za „działającą”, jeżeli prowadzona jest fizyczna produkcja biopaliw.

W przypadku instalacji, które działały w dniu 5 października 2015 r. lub przed tą datą, do celów określonych w ust. 1 biopaliwa zapewniają ograniczenie emisji gazów cieplarnianych o co najmniej 35 % do dnia 31 grudnia 2017 r. i o co najmniej 50 % od dnia 1 stycznia 2018 r.

Ograniczenie emisji gazów cieplarnianych wynikające z wykorzystania biopaliw oblicza się zgodnie z art. 7d ust. 1.

▼M4

3.  Biopaliwa uwzględnione dla celów, o których mowa w ust. 1, nie pochodzą z surowców uzyskanych z terenów o wysokiej bioróżnorodności, czyli terenów, które w styczniu 2008 r. lub później posiadały jeden z następujących statusów, niezależnie od tego, czy posiadają go nadal:

chyba że przedstawiono dowody, że produkcja tych surowców nie narusza tych celów ochrony przyrody;

▼M7 —————

▼M4

4.  Biopaliwa uwzględnione dla celów, o których mowa w ust. 1, nie pochodzą z surowców uzyskanych z terenów zasobnych w pierwiastek węgla, czyli terenów, które w styczniu 2008 r. posiadały status określony w jednej z poniższych liter, ale już go nie posiadają:

Przepisy niniejszego ustępu nie mają zastosowania, jeżeli w czasie pozyskania surowców teren posiadał ten sam status, co w styczniu 2008 r.

5.  Biopaliwa uwzględnione dla celów, o których mowa w ust. 1, nie pochodzą z surowców uzyskanych z terenów będących w styczniu 2008 r. torfowiskami, chyba że przedstawiono dowody, że uprawa i zbiór tych surowców nie powoduje osuszania gruntów wcześniej niepodlegających osuszaniu.

6.  Surowce rolne uprawiane we Wspólnocie i wykorzystywane do produkcji biopaliw uwzględnionych do celów, o których mowa w art. 7a, są uzyskiwane zgodnie z wymogami i normami określonymi w przepisach, o których mowa w pozycji „Środowisko naturalne” w części A oraz w pkt 9 załącznika II do rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009 z dnia 19 stycznia 2009 r. ustanawiającego wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiającego określone systemy wsparcia dla rolników ( 8 ), a także zgodnie z minimalnymi wymogami dotyczącymi zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska w rozumieniu art. 6 ust. 1 tego rozporządzenia.

7.  Co dwa lata Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania odnoszące się zarówno do państw trzecich, jak i do państw członkowskich będących ważnym źródłem biopaliw lub surowców do produkcji biopaliw wykorzystywanych we Wspólnocie i dotyczące krajowych środków podjętych w celu przestrzegania kryteriów zrównoważonego rozwoju, o których mowa w ust. 2–5, oraz w celu ochrony gleby, wody i powietrza. Pierwsze sprawozdanie zostaje przedłożone w 2012 r.

Co dwa lata Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania dotyczące wpływu zwiększonego popytu na biopaliwa na zrównoważony rozwój społeczny we Wspólnocie i w państwach trzecich, wpływu polityki Wspólnoty w zakresie biopaliw na dostępność żywności w przystępnych cenach, zwłaszcza dla ludzi żyjących w krajach rozwijających się, oraz ogólniejszych kwestii rozwojowych. Sprawozdania te dotyczą kwestii poszanowania praw do użytkowania gruntów. Sprawozdania określają zarówno w odniesieniu do państw trzecich, jak i państw członkowskich będących ważnym źródłem surowców do produkcji biopaliw wykorzystywanych we Wspólnocie, czy każda z następujących konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy została przez nie ratyfikowana i wdrożona:

Sprawozdania te określają zarówno w odniesieniu do państw trzecich, jak i państw członkowskich będących ważnym źródłem surowców do produkcji biopaliw wykorzystywanych we Wspólnocie, czy dany kraj ratyfikował i wdrożył:

Pierwsze sprawozdanie zostaje przedłożone w 2012 r. Komisja w odpowiednich przypadkach proponuje działania naprawcze, zwłaszcza gdy występują czynniki świadczące o tym, że produkcja biopaliw ma znaczny wpływ na ceny żywności.

8.  Do celów, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie nie odmawiają uwzględnienia do celów ust. 1 biopaliw uzyskanych zgodnie z niniejszym artykułem z innych powodów dotyczących zrównoważonego rozwoju.

Artykuł 7c

Weryfikacja zgodności biopaliw z kryteriami zrównoważonego rozwoju

1.  W przypadku gdy biopaliwa mają zostać uwzględnione dla celów art. 7a, państwa członkowskie wymagają od podmiotów gospodarczych wykazania spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju określonych w art. 7b ust. 2–5. W tym celu państwa członkowskie wymagają od podmiotów gospodarczych stosowania systemu bilansu masy, który:

2.  W 2010 i 2012 r. Komisja złoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat działania metody weryfikacji bilansu masy opisanej w ust. 1 oraz na temat możliwości dopuszczenia innych metod weryfikacji w odniesieniu do niektórych lub wszystkich rodzajów surowców lub biopaliw. W swojej ocenie Komisja bierze pod uwagę metody weryfikacji, w których informacja dotycząca właściwości zrównoważonego rozwoju nie musi zostać fizycznie przypisana do danej partii lub mieszanki. Ocena bierze pod uwagę potrzebę zachowania integralności i skuteczności systemu weryfikacji przy jednoczesnym uniknięciu nadmiernych obciążeń dla przemysłu. W stosownych przypadkach do sprawozdania dołączone są wnioski do Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczące dopuszczenia innych metod weryfikacji.

3.  Państwa członkowskie podejmują środki, aby zapewnić, że podmioty gospodarcze przedkładają wiarygodne informacje i udostępniają państwom członkowskim, na ich wniosek, dane wykorzystane do opracowania informacji. Państwa członkowskie wymagają od podmiotów gospodarczych zapewnienia odpowiedniego standardu niezależnego audytu przedłożonych informacji oraz dostarczenia dowodów dokonania tej czynności. Audyt kontroluje, czy systemy stosowane przez podmioty gospodarcze są dokładne, wiarygodne i zabezpieczone przed nadużyciami. Ocenia również częstotliwość i metodologię pobierania próbek i solidność danych.

Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, obejmują w szczególności informacje dotyczące poszanowania kryteriów zrównoważonego rozwoju, ustanowionych w art. 7b ust. 2–5, odpowiednie i użyteczne informacje na temat środków podjętych w celu ochrony gleby, wody i powietrza, rekultywacji terenów zdegradowanych, unikania nadmiernego zużycia wody na obszarach, na których jest ona dobrem rzadkim, a także odpowiednie i użyteczne informacje na temat środków podjętych w celu uwzględnienia elementów, o których mowa w art. 7b ust. 7 akapit drugi.

▼M7

Komisja przyjmuje akty wykonawcze zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 3, aby opracować wykaz odpowiednich i użytecznych informacji, o których mowa w dwóch pierwszych akapitach niniejszego ustępu. Komisja zapewnia w szczególności, by dostarczanie tych informacji nie stanowiło nadmiernego obciążenia administracyjnego dla podmiotów w ogóle, a w szczególności dla rolników małorolnych oraz organizacji i spółdzielni producenckich.

▼M4

Obowiązki ustanowione w tym ustępie mają zastosowanie bez względu na to, czy biopaliwa są produkowane w obrębie Wspólnoty, czy importowane.

Państwa członkowskie przekazują Komisji w zagregowanej formie informacje, o których mowa w akapicie pierwszym. Komisja publikuje te informacje w skróconej formie na platformie na rzecz przejrzystości, o której mowa w art. 24 dyrektywy 2009/28/WE, zachowując poufny charakter szczególnie chronionych informacji handlowych.

4.  Wspólnota podejmuje starania, aby zawrzeć dwustronne lub wielostronne umowy z państwami trzecimi, zawierające postanowienia dotyczące kryteriów zrównoważonego rozwoju równoważne przepisom niniejszej dyrektywy. W przypadku gdy Wspólnota zawrze umowy zawierające postanowienia dotyczące kwestii objętych kryteriami zrównoważonego rozwoju zawartymi w art. 7b ust. 2–5, Komisja może zdecydować, że umowy te wykazują, że biopaliwa wytworzone z surowców uprawianych w tych krajach spełniają odnośne kryteria zrównoważonego rozwoju. Podczas zawierania tych umów zwraca się szczególną uwagę na środki podjęte w celu ochrony obszarów, które dostarczają podstawowych usług ekosystemu w sytuacjach kryzysowych (takich jak ochrona działu wodnego i kontrola erozji), gleby, wody i powietrza, na pośrednie skutki zmiany sposobu użytkowania gruntów, rekultywację terenów zdegradowanych, unikanie nadmiernego zużycia wody na obszarach, na których jest ona dobrem rzadkim, a także na elementy wymienione w art. 7b ust. 7 akapit drugi.

Komisja może zdecydować, że dobrowolne międzynarodowe lub krajowe systemy określające normy dla wytwarzania produktów biomasy zawierają dokładne dane wymagane dla celów art. 7b ust. 2 lub wykazują, że partie biopaliwa spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju, ustalone w art. 7b ust. 3–5. Komisja może zdecydować, że systemy te zawierają dokładne dane do celów informacji o środkach podjętych w celu ochrony obszarów, które dostarczają podstawowych usług ekosystemu w sytuacjach kryzysowych (takich jak ochrona działu wodnego i kontrola erozji), gleby, wody i powietrza, rekultywacji terenów zdegradowanych, unikania nadmiernego zużycia wody na obszarach, na których jest ona dobrem rzadkim, a także o elementach wymienionych w art. 7b ust. 7 akapit drugi. Komisja może również uznać obszary przeznaczone do ochrony rzadkich, zagrożonych lub silnie zagrożonych ekosystemów lub gatunków uznanych za takie na mocy umów międzynarodowych lub zawartych w wykazach sporządzanych przez organizacje międzyrządowe lub Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody do celów art. 7b ust. 3 lit. b) ppkt (ii).

Komisja może zdecydować, że dobrowolne krajowe lub międzynarodowe systemy pomiarów ograniczenia emisji gazów cieplarnianych zawierają dokładne dane wymagane dla celów art. 7b ust. 2.

Komisja może zdecydować, że tereny objęte krajowym lub regionalnym programem przekształcania terenów poważnie zdegradowanych lub silnie zanieczyszczonych spełniają kryteria, o których mowa w załączniku IV część C pkt 9.

5.  Komisja przyjmuje decyzje na mocy ust. 4 wyłącznie wtedy, gdy przedmiotowa umowa lub system spełniają odpowiednie normy wiarygodności, przejrzystości i niezależności audytu. Systemy pomiarów ograniczenia emisji gazów cieplarnianych spełniają również wymogi dotyczące metodyki określone w załączniku IV. Wykazy terenów o dużej bioróżnorodności, o których mowa w art. 7b ust. 3 lit. b) ppkt (ii), spełniają odpowiednie standardy obiektywności i spójności z normami uznanymi w skali międzynarodowej i przewidują odpowiednie procedury odwoławcze.

▼M7

Dobrowolne systemy, o których mowa w ust. 4 („dobrowolne systemy”) regularnie, oraz nie rzadziej niż raz na rok, publikują listę swoich organów certyfikujących wykorzystywanych do niezależnych audytów, wskazującą w odniesieniu do każdego organu certyfikującego, który podmiot lub krajowy organ publiczny go uznał i który podmiot lub krajowy organ publiczny go monitoruje.

W szczególności w celu zapobiegania nadużyciom Komisja może na podstawie analizy ryzyka lub sprawozdań, o których mowa w ust. 6 akapit drugi niniejszego artykułu, określić standardy niezależnych audytów i wymagać, aby wszystkie dobrowolne systemy przestrzegały tych standardów. Dokonuje się tego w drodze aktów wykonawczych przyjmowanych zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 3. W aktach tych ustala się harmonogram wdrażania tych standardów przez dobrowolne systemy. Komisja może uchylać decyzje uznające dobrowolne systemy, w przypadku gdy systemy te nie wdrożą takich standardów w przewidzianym terminie.

▼M7

6.  Decyzje na podstawie ust. 4 niniejszego artykułu przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 3. Takie decyzje obowiązują przez okres maksymalnie pięciu lat.

Komisja wymaga, by każdy dobrowolny system, w którego sprawie przyjęta zostaje decyzja zgodnie z ust. 4, przedkładał jej w terminie do dnia 6 października 2016 r., a następnie co roku do dnia 30 kwietnia, sprawozdanie obejmujące każdą z liter zawartych w akapicie trzecim niniejszego ustępu. Co do zasady sprawozdanie obejmuje poprzedni rok kalendarzowy. Pierwsze sprawozdanie obejmuje co najmniej sześć miesięcy od dnia 9 września 2015 r. Wymóg przekazywania sprawozdania ma zastosowanie wyłącznie do dobrowolnych systemów, które działają przez co najmniej 12 miesięcy.

W terminie do dnia 6 kwietnia 2017 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie analizujące sprawozdania, o których mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, dokonujące przeglądu działania umów, o których mowa w ust. 4, lub dobrowolnych systemów, w których sprawie przyjęta została decyzja zgodnie z niniejszym artykułem, a także wskazujące najlepsze praktyki. Sprawozdanie to opiera się na najlepszych dostępnych informacjach, w tym wynikających z konsultacji z zainteresowanymi podmiotami, a także na praktycznych doświadczeniach w zakresie stosowania tych umów lub systemów. Sprawozdanie analizuje ogólnie:

oraz w szczególności:

Państwo członkowskie może powiadomić o swoim systemie krajowym Komisję. Komisja traktuje priorytetowo ocenę takiego systemu. Decyzję w sprawie zgodności tak zgłoszonego systemu krajowego z warunkami określonymi w niniejszej dyrektywie przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 3, aby ułatwić wzajemne dwustronne i wielostronne uznawanie systemów weryfikacji zgodności z kryteriami zrównoważonego rozwoju w odniesieniu do biopaliw. W przypadku pozytywnej decyzji systemy ustanowione zgodnie z niniejszym artykułem nie odmawiają wzajemnego uznawania względem systemu tego państwa członkowskiego, jeżeli chodzi o weryfikację zgodności z kryteriami zrównoważonego rozwoju określonymi w art. 7b ust. 2–5.

▼M4

7.  Gdy podmiot gospodarczy przedstawia dowód lub dane uzyskane w ramach umowy lub systemu będących przedmiotem decyzji podjętej zgodnie z ust. 4, państwo członkowskie nie wymaga od dostawcy, w zakresie objętym tą decyzją, dostarczania dalszego dowodu spełnienia kryteriów zrównoważonego rozwoju, o których mowa w art. 7b ust. 2–5, ani dostarczania informacji o środkach, o których mowa w ust. 3 akapit drugi niniejszego artykułu.

▼M7

8.  Komisja – na wniosek państwa członkowskiego lub z własnej inicjatywy – analizuje stosowanie art. 7b w związku z danym źródłem biopaliwa i w terminie sześciu miesięcy od otrzymania wniosku decyduje, zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 3, czy dane państwo członkowskie może uwzględniać biopaliwo z tego źródła do celów art. 7a.

▼M4

9.  Do dnia 31 grudnia 2012 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące:

W stosownych przypadkach Komisja proponuje podjęcie działań naprawczych.

Artykuł 7d

Obliczanie wpływu biopaliw na emisję gazów cieplarnianych w całym cyklu życia

1.  Do celów art. 7a i art. 7b ust. 2 emisję gazów cieplarnianych z biopaliw w całym cyklu życia oblicza się w następujący sposób:

2.  Do dnia 31 marca 2010 r. państwa członkowskie przedkładają Komisji sprawozdanie zawierające wykaz obszarów na ich terytorium, zaklasyfikowanych na poziomie 2 w Nomenklaturze jednostek terytorialnych do celów statystycznych (NUTS) lub na bardziej szczegółowym poziomie NUTS zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 maja 2003 r. w sprawie ustalenia wspólnej klasyfikacji jednostek terytorialnych do celów statystycznych (NUTS) ( 9 ), na których to obszarach normalny poziom emisji gazów cieplarnianych wynikających z uprawy surowców rolnych może być niższy od poziomu emisji określonego pod pozycją „Szczegółowe wartości standardowe dotyczące upraw” w załączniku IV część D do niniejszej dyrektywy lub równy temu poziomowi, łącznie z opisem metody i danych wykorzystanych do sporządzenia wykazu. Metoda ta uwzględnia charakterystykę gleby, klimat i spodziewany poziom zbioru surowców.

▼M7

3.  Typowy poziom emisji gazów cieplarnianych wynikających z uprawy surowców rolnych można zgłaszać Komisji w sprawozdaniach, o których mowa w ust. 2, w przypadku państw członkowskich, oraz w przypadku terytoriów poza Unią w sprawozdaniach równoważnych sprawozdaniom, o których mowa w ust. 2, oraz sporządzonych przez właściwe organy.

4.  Komisja może zdecydować, w drodze aktu wykonawczego przyjętego zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 3, że sprawozdania określone w ust. 3 niniejszego artykułu zawierają dokładne dane służące do pomiaru emisji gazów cieplarnianych związanych z uprawą surowców do biopaliw, które są zwykle produkowane na tych obszarach, do celów art. 7b ust. 2.

5.  Najpóźniej do dnia 31 grudnia 2012 r., a następnie co dwa lata, Komisja przygotowuje i publikuje sprawozdanie dotyczące szacunkowych wartości typowych i standardowych określonych w załączniku IV część B i E, ze szczególnym uwzględnieniem emisji gazów cieplarnianych pochodzących z transportu i procesów technologicznych.

W przypadku gdy ze sprawozdań, o których mowa w akapicie pierwszym, wynika, że szacunkowe wartości typowe i standardowe w załączniku IV część B i E mogą wymagać korekty w oparciu o najnowsze dowody naukowe, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie stosowny wniosek ustawodawczy.

▼M7 —————

▼M7

7.  Komisja dokonuje przeglądu załącznika IV, aby w uzasadnionych przypadkach dodać wartości dotyczące innych ścieżek produkcji biopaliw w odniesieniu do tych samych lub innych surowców. Przegląd ten uwzględnia także modyfikację metodologii określonej w części C załącznika IV, w szczególności w odniesieniu do:

Wartości standardowe dla biodiesla z odpadowych olejów roślinnych lub zwierzęcych należy jak najszybciej poddać przeglądowi. W przypadku gdy z przeglądu przeprowadzonego przez Komisję wynika, że załącznik IV powinien zostać uzupełniony, Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych na podstawie art. 10a w celu dodawania, lecz nie usuwania ani zmieniania, szacunkowych wartości typowych i standardowych w załączniku IV części A, B, D i E w odniesieniu do ścieżek biopaliw, co do których w tym załączniku nie zawarto jeszcze konkretnych wartości.

▼M4

Wszelkie zmiany lub uzupełnienia wykazu wartości standardowych zamieszczonego w załączniku IV dokonywane są zgodnie z następującymi zasadami:

▼M7

8.  W przypadku gdy jest to konieczne w celu zapewnienia jednolitego stosowania załącznika IV część C pkt 9, Komisja może przyjmować akty wykonawcze określające szczegółowe specyfikacje techniczne i definicje. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 3.

▼M4

Artykuł 7e

Środki wdrażające i sprawozdania dotyczące zrównoważonego rozwoju biopaliw

1.  Środki wdrażające, o których mowa w art. 7b ust. 3 akapit drugi, art. 7c ust. 3 akapit trzeci, art. 7c ust. 6, art. 7c ust. 8, art. 7d ust. 5, art. 7d ust. 7 akapit pierwszy oraz art. 7d ust. 8 uwzględniają również w pełni cele dyrektywy 2009/28/WE.

▼M7

2.  Sprawozdania przedkładane przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, o których mowa w art. 7b ust. 7, art. 7c ust. 2, art. 7c ust. 9, art. 7d ust. 4 i 5, a także sprawozdania i informacje przekazywane na mocy art. 7c ust. 3 akapit pierwszy i piąty oraz art. 7d ust. 2 sporządzane są i przekazywane zarówno w celach dyrektywy 2009/28/WE, jak i niniejszej dyrektywy.

▼M2

Artykuł 8

Monitorowanie zgodności i sporządzanie sprawozdań

▼M7

1.  Państwa członkowskie monitorują zgodność z wymogami określonymi w art. 3 i 4, w odniesieniu do benzyny i olejów napędowych, na podstawie metod analitycznych, o których mowa w, odpowiednio, załączniku I i II.

▼M2

2.  Państwa Członkowskie ustananawiają system monitorowania jakości paliwa zgodnie z wymaganiami odpowiedniej normy europejskiej. Dopuszcza się stosowanie alternatywnego systemu monitorowania jakości paliwa pod warunkiem że system taki zapewnia wyniki o równoważnym stopniu zaufania.

▼M7

3.  Do dnia 31 sierpnia każdego roku państwa członkowskie składają sprawozdanie zawierające krajowe dane dotyczące jakości paliw za poprzedni rok kalendarzowy. Komisja ustanawia w drodze aktu wykonawczego przyjętego zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 11 ust. 3, wspólny format, w jakim przedkładane są zestawienia krajowych danych dotyczących jakości paliw. Pierwsze sprawozdanie zostaje przedłożone do dnia 30 czerwca 2002 r. Począwszy od dnia 1 stycznia 2004 r., format tego sprawozdania musi być zgodny z formatem opisanym w odpowiedniej normie europejskiej. Dodatkowo państwa członkowskie podają w sprawozdaniu łączne ilości benzyny i olejów napędowych wprowadzonych do obrotu na ich terytorium oraz wprowadzone do obrotu ilości benzyny bezołowiowej i olejów napędowych o maksymalnej zawartości siarki 10 mg/kg. Ponadto państwa członkowskie podają corocznie dane na temat dostępności, w oparciu o odpowiednio wyważoną podstawę geograficzną, benzyny i olejów napędowych o maksymalnej zawartości siarki 10 mg/kg wprowadzonych do obrotu na ich terytorium.

▼M8

4.  Komisja zapewnia, aby informacje przekazane zgodnie z ust. 3 były niezwłocznie udostępniane za pomocą odpowiednich środków.

▼M4

Artykuł 8a

Dodatki metaliczne

1.  Komisja dokonuje oceny zagrożeń, jakie wykorzystanie dodatków metalicznych w paliwach przedstawia dla zdrowia i środowiska, oraz opracowuje w tym celu metodologię testowania. Komisja przedstawia wnioski z oceny Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do dnia 31 grudnia 2012 r.

▼C1

2.  Do czasu opracowania metodologii testowania, o której mowa w ust. 1, obecność metalicznego dodatku trikarbonylek (metylocyklopentadieno) manganowy (MMT) w paliwie jest ograniczona do 6 mg manganu na litr od dnia 1 stycznia 2011 r. Od dnia 1 stycznia 2014 r. limit ten wynosi 2 mg manganianów na litr.

▼M7

3.  W świetle oceny przeprowadzonej za pomocą metodologii testowania, o której mowa w ust. 1, Parlament Europejski i Rada mogą na podstawie wniosku ustawodawczego Komisji zmienić limit zawartości MMT w paliwie określony w ust. 2.

▼M4

4.  Państwa członkowskie zapewniają, by oznakowanie dotyczące zawartości w paliwie dodatku metalicznego było widoczne w każdym miejscu, w którym paliwo z dodatkami metalicznymi jest udostępniane konsumentom.

5.  Oznakowanie zawiera następującą treść: „Zawiera dodatki metaliczne”.

6.  Oznakowanie powinno być umieszczone, w wyraźnie widoczny sposób, w miejscu, w którym znajduje się informacja określająca rodzaj paliwa. Poprzez swoją wielkość i czcionkę oznakowanie jest wyraźnie widoczne i łatwe do odczytania.

▼M4

Artykuł 9

Sprawozdawczość

1.  Do dnia 31 grudnia 2012 r. i co trzy lata po tej dacie Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oraz, w stosownych przypadkach, wniosek legislacyjny zawierający poprawki do niniejszej dyrektywy. Sprawozdanie uwzględnia przede wszystkim:

▼M7

▼M4

2.  Najpóźniej w 2014 r. Komisja przedstawi Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące osiągnięcia celu redukcji emisji gazów cieplarnianych do 2020 r., o którym mowa w art. 7a, uwzględniając potrzebę spójności między tym celem i celem, o którym mowa w art. 3 ust. 3 dyrektywy 2009/28/WE, dotyczącym udziału energii ze źródeł odnawialnych w transporcie, w świetle sprawozdań, o których mowa w art. 23 ust. 8 i 9 tej dyrektywy.

W odpowiednich przypadkach Komisja załącza do tego sprawozdania wniosek dotyczący modyfikacji celu.

▼M2

Artykuł 9a

Kary

Państwa Członkowskie ustalają kary, które stosuje się w przypadku naruszenia krajowych przepisów przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą. Ustalone kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

▼B

Artykuł 10

▼M7

Procedura do dostosowania dopuszczalnych metod analitycznych i dozwolonego przekroczenia poziomu prężności par

1.  Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 10a, w zakresie niezbędnym do dostosowania dopuszczalnych metod analitycznych w celu zapewnienia spójności ze zmianą norm europejskich, o których mowa w załączniku I i II. Komisja jest także uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 10a w celu dostosowania dozwolonego przekroczenia poziomu prężności par (w kPa) w odniesieniu do zawartości etanolu w benzynie określonego w załączniku III w granicach określonych w art. 3 ust. 4 akapit pierwszy. Takie akty delegowane pozostają bez uszczerbku dla zwolnień przyznanych na mocy art. 3 ust. 4.

▼B

2.  Dostosowanie to nie może za sobą pociągnąć żadnej bezpośredniej lub pośredniej zmiany wartości dopuszczalnych ustanowionych w niniejszej dyrektywie ani żadnej zmiany w datach ich stosowania.

▼M7

Artykuł 10a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.  Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.  Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 7a ust. 6, art. 7d ust. 7 i art. 10 ust. 1, powierza się Komisji na okres pięciu lat od dnia 5 października 2015 r.

3.  Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 7a ust. 6, art. 7d ust. 7 i art. 10 ust. 1, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.  Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5.  Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 7a ust. 6, art. 7d ust. 7 i art. 10 ust. 1 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

▼M7

Artykuł 11

Procedura komitetowa

1.  Z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 2, Komisję wspomaga Komitet ds. Jakości Paliwa. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 ( 11 ).

2.  W kwestiach dotyczących zrównoważonego rozwoju biopaliw, o których to kwestiach mowa w art. 7b, 7c i 7d, Komisję wspomaga Komitet ds. Zrównoważonego Rozwoju Biopaliw i Biopłynów, o którym mowa w art. 25 ust. 2 dyrektywy 2009/28/WE. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3.  W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

W przypadku gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

▼B

Artykuł 12

Uchylenie i zmiana dyrektyw dotyczących jakości paliwowej benzyny i olejów napędowych

1.  Z dniem 1 stycznia 2000 r. dyrektywy 85/210/EWG, 85/536/EWG i 87/441/EWG tracą moc.

2.  Dyrektywa 93/12/EWG zostaje zmieniona przez skreślenie art. 1 ust. 1 lit. b) i art. 2 ust. 1 z dniem 1 stycznia 2000 r.

Artykuł 13

Transpozycja do ustawodawstwa krajowego

1.  Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż do dnia 1 lipca 1999 r. Niezwłocznie powiadomią o tym Komisję.

Państwa Członkowskie stosują te środki od dnia 1 stycznia 2000 r.

Środki przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

2.  Państwa Członkowskie przekażą Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinach objętych niniejszą dyrektywą.

▼M4 —————

▼B

Artykuł 15

Wejście w życie dyrektywy

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Artykuł 16

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

▼M4

ZAŁĄCZNIK I

SPECYFIKACJE ŚRODOWISKOWE DLA PALIW ZNAJDUJĄCYCH SIĘ NA RYNKU, PRZEZNACZONYCH DO POJAZDÓW WYPOSAŻONYCH W SILNIKI Z ZAPŁONEM ISKROWYM

Typ: Benzyna

ZAŁĄCZNIK II

SPECYFIKACJE ŚRODOWISKOWE DLA PALIW ZNAJDUJĄCYCH SIĘ NA RYNKU, PRZEZNACZONYCH DO POJAZDÓW WYPOSAŻONYCH W SILNIKI Z ZAPŁONEM SAMOCZYNNYM

Typ: Olej napędowy

▼M5

ZAŁĄCZNIK III

Dozwolone przekroczenie poziomu prężności par dla pośrednich zawartości bioetanolu między wymienionymi wartościami jest określane poprzez liniową intrapolację zawartości bioetanolu bezpośrednio powyżej i poniżej wartości pośredniej.

▼M4

ZAŁĄCZNIK IV

ZASADY OBLICZANIA EMISJI GAZÓW CIEPLARNIANYCH W CAŁYM CYKLU ŻYCIA BIOPALIW

A.   Wartości typowe i standardowe dla biopaliw produkowanych bez emisji netto dwutlenku węgla w związku ze zmianą sposobu użytkowania gruntów

B.   Przewidywane wartości typowe i standardowe dla przyszłych biopaliw, które nie występowały lub występowały jedynie w niewielkich ilościach na rynku w styczniu 2008 r., produkowanych bez emisji netto dwutlenku węgla w związku ze zmianą sposobu użytkowania gruntów

C.   Metodologia

▼M7

▼M4

D.   Szczegółowe wartości standardowe dla biopaliw

Szczegółowe wartości standardowe dla upraw: „e ec” zgodnie z definicją w części C niniejszego załącznika

Szczegółowe wartości standardowe dla procesu technologicznego (w tym nadwyżka energii elektrycznej): „ep – eee” zgodnie z definicją w części C niniejszego załącznika

Szczegółowe wartości standardowe dla transportu i dystrybucji: „e td” zgodnie z definicją w części C niniejszego załącznika

Razem dla upraw, procesu technologicznego oraz transportu i dystrybucji

E.   Przewidywane szczegółowe wartości standardowe dla przyszłych biopaliw, które nie występowały lub występowały jedynie w niewielkich ilościach na rynku w styczniu 2008.

Wartości szczegółowe dla uprawy: „e ec” zgodnie z definicją w części C niniejszego załącznika

Wartości szczegółowe dla procesów technologicznych (wraz z nadwyżką energii elektrycznej): „ep – eee” zgodnie z definicją w części C niniejszego załącznika

Wartości szczegółowe dla transportu i dystrybucji: „e td” zgodnie z definicją w części C niniejszego załącznika

Całkowita wartość dla uprawy, procesów technologicznych, transportu i dystrybucji

▼M7

ZAŁĄCZNIK V

Część A. Tymczasowe szacowane emisje biopaliw, wynikające z pośredniej zmiany użytkowania gruntów (gCO2eq/MJ) ( 15 )

Część B. Biopaliwa, w przypadku których szacowane emisje wynikające z pośredniej zmiany sposobu użytkowania gruntów są uznawane za zerowe

W przypadku biopaliw produkowanych z następujących kategorii surowców uznaje się, że ich szacowane emisje wynikające z pośredniej zmiany użytkowania gruntów wynoszą zero:

( 1 ) Przydział tych kodów CN określono w WTC, zmieniony rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2031/2001 (Dz.U. L 279 z 23.10.2001, str. 1).

( 2 ) Numeracja kodów CN określona we Wspólnej Taryfie Celnej (Dz.U. L 256 z 7.6.1987, s. 1).

( 3 ) Dz.U. L 164 z 30.6.1994, s. 15.

( 4 ) Dz.U. L 59 z 27.2.1998, s. 1.

( 5 ) Dz.U. L 173 z 12.7.2000, s. 1.

( 6 ) Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 16

( 7 ) Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32.

( 8 ) Dz.U. L 30 z 31.1.2009, s. 16.

( 9 ) Dz.U. L 154 z 21.6.2003, s. 1.

( 10 ) Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1.

( 11 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiające przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (Dz.U. L 55 z 28.2.2011, s. 13).

( 12 ) Współczynnik otrzymany przez podzielenie masy molowej CO2 (44,010 g/mol) przez masę molową węgla (12,011 g/mol) wynosi 3,664.

( 13 ) Grunty uprawne zgodnie z definicją Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC).

( 14 ) Uprawy wieloletnie definiuje się jako uprawy wieloletnie z łodygami zwykle niepodlegającymi corocznym zbiorom, takie jak zagajnik o krótkiej rotacji i uprawy palmy olejowej.

( 15 ) 

(+)   Przedstawione tu średnie wartości stanowią średnią ważoną indywidualnie modelowanych wartości dotyczących surowców. Wielkość wartości w załączniku podlega szeregowi założeń (odnoszących się np. do postępowania z produktami ubocznymi, kształtowania się plonów, zasobów węgla i przemieszczania produkcji innych towarów) stosowanych w modelach ekonomicznych opracowanych w celu oszacowania tych emisji. Mimo że, w związku z powyższym, dokładne scharakteryzowanie zakresu niepewności wiążącego się z takimi szacowanymi wielkościami nie jest możliwe, przeprowadzono analizę metodą Monte Carlo, czyli analizę wrażliwości tych rezultatów w oparciu o przypadkową zmienność głównych parametrów.

( 16 )