Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

laying down the Staff Regulations of Officials and the Conditions of Employment of Other Servants of the European Economic Community and the European Atomic Energy Community

The Staff Regulations of officials and the Conditions of Employment of other servants of the European Economic Community and the European Atomic Energy Community are laid down in the Annex, which forms an integral part of this Regulation.

This Regulation shall be binding in its entirety and directly applicable in all Member States.

Niniejszy regulamin pracowniczy stosuje się do urzędników ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ .

Do celów niniejszego Regulaminu pracowniczego „urzędnik ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ ”; oznacza osobę, która została powołana, zgodnie z przepisami niniejszego Regulaminu pracowniczego, na stanowisko urzędnicze w jednej z instytucji ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ na podstawie aktu wydanego przez organ powołujący tej instytucji.

Definicję podaną w ust. 1 stosuje się także do osób powołanych przez organy ►M128 ►C3 unijne ◄ ◄ , do których ma zastosowanie niniejszy Regulamin pracowniczy na podstawie aktów ►M128 ►C3 unijnych ◄ ◄ ustanawiających te organy (zwane dalej „agencjami”;). Wszelkie odniesienia dokonane w niniejszym regulaminie pracowniczym mają zastosowanie do agencji, chyba że niniejszy regulamin pracowniczy stanowi inaczej.

Z zastrzeżeniem odmiennych przepisów niniejszego Regulaminu pracowniczego, dla potrzeb niniejszego Regulaminu pracowniczego

Wszelkie odniesienia dokonane w niniejszym Regulaminie pracowniczym do osoby płci męskiej uważa się jednocześnie za stanowiące odniesienie do osoby płci żeńskiej i odwrotnie, o ile z kontekstu w sposób niebudzący wątpliwości nie wynika inaczej.

W stosowaniu niniejszego Regulaminu pracowniczego zakazuje się wszelkich przejawów dyskryminacji ze względu na płeć, rasę, kolor skóry, pochodzenie etniczne lub społeczne, cechy genetyczne, język, religię lub przekonania, poglądy polityczne i inne, przynależność do mniejszości narodowej, status majątkowy, urodzenie, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną.

Dla potrzeb niniejszego Regulaminu pracowniczego osoby pozostające w konkubinacie uznaje się za pozostające w związku małżeńskim, pod warunkiem że spełnione są warunki wymienione w art. 1 ust. 2 lit. c) załącznika VII.

W celu rzeczywistego zapewnienia pełnej równości mężczyzn i kobiet w zatrudnieniu, ►M112 co stanowi zasadniczy element wymagający uwzględnienia w stosowaniu niniejszego Regulaminu pracowniczego, ◄ zasada równego traktowania nie stanowi przeszkody dla instytucji ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ w utrzymywaniu lub ustanawianiu szczególnych korzyści, w celu ułatwienia działalności zawodowej osobom płci niedostatecznie reprezentowanej, bądź w celu zapobiegania niekorzystnym sytuacjom w karierze zawodowej lub w celu kompensowania następstw takich sytuacji.

►M131 Organy powołujące instytucji, ◄ po zasięgnięciu opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego, określają, w drodze porozumienia, środki i działania mające na celu wspieranie równych szans mężczyzn i kobiet w dziedzinach objętych regulaminem pracowniczym oraz przyjmują odpowiednie przepisy, w szczególności w celu wyrównania istniejących w praktyce nierówności, które ograniczają szanse kobiet w tych dziedzinach.

Do celów ust. 1 osoby niepełnosprawne to osoby o długotrwałym upośledzeniu fizycznym, umysłowym, intelektualnym lub sensorycznym, które w połączeniu z różnymi barierami może przeszkadzać im w pełnym i efektywnym uczestniczeniu w życiu społecznym na równi z innymi. Upośledzenie stwierdza się zgodnie z procedurą określoną w art. 33.

Osoba niepełnosprawna spełnia warunki określone w art. 28 lit. e), jeżeli może wykonywać istotne zadania związane z danym stanowiskiem po dokonaniu rozsądnych przystosowań.

„Rozsądne przystosowanie”, w odniesieniu do istotnych zadań związanych z danym stanowiskiem, oznacza zastosowanie w razie potrzeby odpowiednich środków, mających na celu umożliwienie osobie niepełnosprawnej dostępu do zatrudnienia, wykonywania zawodu, awansu lub udziału w szkoleniach, o ile środki takie nie stanowią nieproporcjonalnego obciążenia dla pracodawcy.

Zasada równego traktowania nie stanowi dla organów powołujących instytucji przeszkody w utrzymywaniu lub przyjmowaniu środków określających szczególne korzyści w celu ułatwienia osobom niepełnosprawnym wykonywania działalności zawodowej lub w celu zapobiegania niekorzystnym sytuacjom w ich karierze zawodowej bądź ich kompensowania.

Jeżeli osoby objęte niniejszym regulaminem pracowniczym, które uważają się za pokrzywdzone na skutek naruszenia określonej powyżej zasady równego traktowania przedstawią okoliczności wskazujące na ich bezpośrednią lub pośrednią dyskryminację, obowiązek udowodnienia, że nie nastąpiło naruszenie zasady równego traktowania spoczywa na instytucji. Niniejszy przepis nie ma zastosowania w postępowaniu dyscyplinarnym.

Przy stosowaniu zasady niedyskryminacji oraz zasady proporcjonalności należy zapewnić, by wszelkie ograniczenia tych zasad opierały się na obiektywnych i uzasadnionych podstawach oraz służyły osiągnięciu zgodnych z prawem celów w ramach ogólnego interesu polityki kadrowej. Cele te mogą w szczególności uzasadniać ustalanie wieku przymusowego przejścia w stan spoczynku oraz wieku minimalnego do uzyskania świadczeń emerytalnych za wysługę lat.

Urzędnik ma w okresie aktywnego zatrudnienia dostęp do środków o charakterze socjalnym, w tym szczególnych środków umożliwiających godzenie życia zawodowego z życiem rodzinnym, przyjętych przez instytucje, oraz do usług świadczonych przez placówki o charakterze socjalnym, o których mowa w art. 9. Byli urzędnicy mogą mieć dostęp do ograniczonej liczby szczególnych środków o charakterze socjalnym.

Urzędnikom w okresie aktywnego zatrudnienia zapewnia się warunki pracy zgodne z odpowiednimi normami bezpieczeństwa i higieny pracy, co najmniej na poziomie minimalnych wymagań mających zastosowanie na mocy środków przyjętych w tych dziedzinach zgodnie z Traktatami.

Każda instytucja wdraża środki o charakterze socjalnym przyjęte zgodnie z niniejszym artykułem w ścisłej współpracy z komitetem pracowniczym w oparciu o wieloletni plan działania. Plany działania corocznie przekazuje się władzom budżetowym w ramach procedury budżetowej.

►M112 1. ◄

Każda instytucja ustala, kto w jej ramach wykonuje uprawnienia przyznane przez niniejszy regulamin pracowniczy organowi powołującemu.

Jednakże jedna lub więcej instytucji może zlecić wykonanie niektórych lub wszystkich uprawnień powierzonych organowi powołującemu, innych niż podejmowanie decyzji odnoszących się do powołań, awansów czy przenoszenia urzędników, innej instytucji lub organowi międzyinstytucjonalnemu.

Akt powołania urzędnika wskazuje datę, z którą powołanie staje się skuteczne; data ta nie może przypadać wcześniej niż data rozpoczęcia wykonywania obowiązków przez urzędnika.

Powołanie lub awans dokonywane są jedynie w celu obsadzenia wolnego stanowiska zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu pracowniczego.

Pracownicy instytucji są powiadamiani o każdym wolnym stanowisku w tej instytucji, jeśli organ powołujący podejmuje decyzję, iż stanowisko to należy obsadzić.

Jeżeli wakującego stanowiska nie udaje się obsadzić w wyniku przeniesienia, nadania wyższego stopnia zgodnie z art. 45a lub awansu, należy o tym powiadomić pracowników innych instytucji i/lub zorganizować wewnętrzny konkurs.

Stanowiska objęte regulaminem pracowniczym klasyfikuje się, zgodnie z charakterem i ważnością zadań, które się z nimi wiążą, jako grupę funkcyjną administratorów (zwaną dalej „AD”), grupę funkcyjną asystentów (zwaną dalej „AST”) oraz grupę funkcyjną sekretarzy i pracowników biurowych (zwaną dalej „AST/SC”).

Grupa funkcyjna AD obejmuje dwanaście grup zaszeregowania personelu odpowiedzialnego za zadania w zakresie zarządzania, prac koncepcyjnych i analitycznych, językowych lub naukowych. Grupa funkcyjna AST obejmuje jedenaście grup zaszeregowania personelu odpowiedzialnego za zadania wykonawcze i techniczne. Grupa funkcyjna AST/SC obejmuje sześć grup zaszeregowania personelu odpowiedzialnego za zadania biurowe i sekretarskie.

Powołanie wymaga przynajmniej:

(a)

dla grupy funkcyjnej AST ►M131 i grupy funkcyjnej AST/SC: ◄

(i)

wykształcenia pomaturalnego potwierdzonego dyplomem; lub

(ii)

wykształcenia średniego potwierdzonego świadectwem dającym dostęp do studiów wyższych oraz odpowiedniego co najmniej trzyletniego doświadczenia zawodowego; lub

(iii)

jeżeli jest to uzasadnione interesem służby, wyszkolenia lub doświadczenia zawodowego równorzędnego szczebla.

(b)

dla grupy funkcyjnej AD w grupach zaszeregowania 5 i 6:

(i)

poziomu wykształcenia odpowiadającego ukończonym studiom uniwersyteckim trwającym co najmniej trzy lata, potwierdzonym dyplomem; lub

(ii)

jeżeli jest to uzasadnione w interesie służby, wyszkolenia zawodowego równorzędnego szczebla.

(c)

dla grupy funkcyjnej AD w grupach zaszeregowania 7–16:

(i)

poziomu wykształcenia odpowiadającego ukończonym, trwającym normalnie cztery lata lub dłużej, studiom uniwersyteckim, potwierdzonym dyplomem; lub

(ii)

wykształcenia, które odpowiada ukończeniu studiów wyższych potwierdzonych dyplomem oraz przynajmniej rocznego, właściwego doświadczenia zawodowego w przypadku gdy normalny okres trwania studiów wyższych wynosi przynajmniej trzy lata; lub

(iii)

jeżeli jest to uzasadnione w interesie służby, wyszkolenia zawodowego równorzędnego szczebla.

Tabela zawierająca kategorie stanowisk znajduje się w załączniku I sekcja A. Na podstawie tej tabeli organ powołujący każdej instytucji, po konsultacji z Komitetem Pracowniczym, może bardziej szczegółowo określić obowiązki i uprawnienia związane z każdą kategorią stanowiska.

Identyczne warunki naboru i pełnienia służby mają zastosowanie do wszystkich urzędników należących do tej samej grupy funkcyjnej.

Wykaz stanowisk, dodany do części budżetu dotyczącej każdej instytucji, wskazuje liczbę stanowisk każdej grupy zaszeregowania i grupy funkcyjnej.

Bez uszczerbku dla zasady awansu w oparciu o zasługi określonej w art. 45, w wykazie tym zapewnia się, aby dla każdej instytucji liczba wolnych stanowisk w każdej grupie zaszeregowania ujętej w wykazie stanowisk z dnia 1 stycznia każdego roku odpowiadała liczbie urzędników niższej grupy zaszeregowania aktywnie zatrudnionych w dniu 1 stycznia roku poprzedzającego, pomnożonej przez wskaźniki określone dla tego szczebla w załączniku I sekcja B. Wskaźniki te stosuje się w odniesieniu do średniej za okres 5 lat, począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r.

Wskaźniki określone w załączniku I sekcja B są objęte sprawozdaniem, o którym mowa w art. 113.

Wdrażanie przepisów dotyczących grupy funkcyjnej AST/SC i przepisów przejściowych określonych w art. 31 załącznika XIII, z uwzględnieniem rozwoju zapotrzebowania na personel wykonujący zadania sekretarskie i biurowe we wszystkich instytucjach oraz rozwoju sytuacji w zakresie etatów stałych i czasowych w grupach funkcyjnych AST i AST/SC, jest objęte sprawozdaniem, o którym mowa w art. 113.

Organ powołujący, działając wyłącznie w interesie służby oraz bez względu na obywatelstwo, przydziela każdemu urzędnikowi stanowisko w drodze powołania lub przeniesienia w ramach jego grupy zaszeregowania.

Urzędnik może złożyć wniosek o dokonanie przeniesienia w ramach instytucji.

Urzędnikowi może zostać czasowo powierzone stanowisko w jego grupie zaszeregowania i grupie funkcyjnej, wyższe niż jego grupa zaszeregowania. Począwszy od czwartego miesiąca po objęciu takiego stanowiska, otrzymuje on dodatek wyrównawczy odpowiadający różnicy między wynagrodzeniem należnym mu z tytułu jego grupy zaszeregowania i stopnia a wynagrodzeniem, który otrzymywałby z tytułu zaszeregowania na tym stopniu, na którym byłby zaszeregowany, gdyby przyznano mu grupę zaszeregowania odpowiadającą jego stanowisku, które zostało mu czasowo powierzone.

Okres czasowego powierzenia innego stanowiska nie przekracza jednego roku, z wyjątkiem przypadków, w których dokonano takiego powierzenia, bezpośrednio lub pośrednio, w celu zastąpienia urzędnika, którego oddelegowano, w interesie służby, na inne stanowisko, powołano do służby wojskowej lub który jest nieobecny z powodu przedłużającego się zwolnienia chorobowego.

Urzędnik oddelegowany do innej instytucji ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ może, po okresie sześciu miesięcy, wnioskować o przeniesienie do pracy w tej instytucji.

Jeśli instytucja macierzysta urzędnika oraz instytucja, do której został on oddelegowany, wyrażają zgodę na przeniesienie, przyjmuje się, iż urzędnik pełnił całą swoją służbę ►M128 ►C3 w Unii ◄ ◄ w tej ostatniej instytucji. W przypadku takiego przeniesienia nie mają zastosowania przepisy niniejszego regulaminu dotyczące świadczeń finansowych przysługujących w razie zakończenia służby w jednej z instytucji ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ .

Jeśli decyzja uwzględniająca taki wniosek obejmuje zatrudnienie urzędnika w wyższej grupie zaszeregowania niż ta, do której był przydzielony w instytucji macierzystej, decyzję tę uznaje się za awans i może ona zostać podjęta jedynie zgodnie z warunkami określonymi w art. 45.

Bez uszczerbku dla ust. 1a w każdej instytucji powołuje się:

—

Komitet Pracowniczy, który może być w miarę potrzeb podzielony na sekcje według różnych miejsc zatrudnienia,

—

jeden Wspólny Komitet lub większą liczbę Wspólnych Komitetów, odpowiednio do liczby urzędników w miejscach zatrudnienia,

—

jedną Komisję Dyscyplinarną lub większą liczbę Komisji Dyscyplinarnych, odpowiednio do liczby urzędników w miejscach zatrudnienia,

—

jeden Wspólny Komitet Doradczy ds. braku kwalifikacji zawodowych lub większą liczbę takich komitetów, odpowiednio do liczby urzędników w miejscach zatrudnienia,

—

w razie potrzeby, Komitet ds. Ocen;

—

Komitet ds. Inwalidztwa,

które wykonują funkcje powierzone im w niniejszym regulaminie pracowniczym.

1a.

W celu stosowania niektórych przepisów niniejszego regulaminu pracowniczego dla dwóch lub większej liczby instytucji może być ustanowiony połączony Wspólny Komitet. Pozostałe komitety, o których mowa w ust. 1, oraz Komisja Dyscyplinarna mogą być ustanowione jako wspólne organy przez dwie lub większą liczbę agencji.

Skład oraz szczegóły dotyczące działalności tych organów ustalane są przez każdą z instytucji zgodnie z przepisami załącznika II.

Agencje mogą odstąpić od stosowania przepisów art. 1 załącznika II dotyczącego członkostwa w Komitetach Pracowniczych w celu odzwierciedlenia składu ich personelu. Agencje mogą zadecydować o niewyznaczaniu zastępców we Wspólnym Komitecie lub we Wspólnych Komitetach przewidzianych w art. 2 załącznika II.

Komitet Pracowniczy reprezentuje interesy pracowników wobec ich instytucji oraz zapewnia stały kontakt między instytucją a pracownikami. Przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania służby, zapewniając możliwość wyrażania opinii przez pracowników.

Zwraca on uwagę właściwych organów danej instytucji na wszelkie problemy mające ogólne znaczenie dla wykładni oraz stosowania niniejszego regulaminu pracowniczego. Można zwracać się do niego we wszelkich tego rodzaju sprawach.

Komitet Pracowniczy przedkłada właściwym organom instytucji propozycje dotyczące organizacji oraz działania służby oraz propozycje dotyczące poprawy warunków pracy oraz ogólnych warunków bytowych pracowników.

Komitet Pracowniczy uczestniczy w zarządzaniu oraz nadzorowaniu placówek o charakterze socjalnym utworzonych przez instytucję w interesie pracowników. Może on, za zgodą instytucji, powoływać takie placówki socjalne.

Oprócz funkcji powierzonych im w niniejszym regulaminie pracowniczym, Wspólne Komitety mogą wykonywać również funkcje doradcze w sprawach ogólnych przedkładanych przez organ powołujący lub przez Komitet Pracowniczy.

Należy zasięgnąć opinii komitetu sprawozdawczego:

(a)

w sprawie działań po zakończeniu okresu próbnego; oraz

(b)

w sprawie doboru pracowników, których dotyczy redukcja zatrudnienia.

Organ powołujący może wydać wytyczne w celu zapewnienia, że sprawozdania okresowe w sprawie urzędników są sporządzane w instytucji w jednolity sposób.

W odniesieniu do stosowania art. 51, należy zasięgać opinii wspólnego komitetu doradczego ds. braku kwalifikacji zawodowych.

Komitet ds. Regulaminu Pracowniczego składa się z przedstawicieli instytucji ►M128 ►C3 unijnych ◄ ◄ i równej liczby przedstawicieli komitetów pracowniczych tych instytucji. Decyzję w sprawie procedury odnoszącej się do powołania członków Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego podejmuje się na mocy wspólnego porozumienia ►M131 organów powołujących każdej instytucji. ◄ Agencje są wspólnie reprezentowane zgodnie z regułami ustalonymi na mocy porozumienia między nimi i Komisją.

Komisja zasięga opinii Komitetu w sprawie wniosku o dokonanie przeglądu Regulaminu pracowniczego, który wydaje swoją opinię w terminie ustalonym przez Komisję. Oprócz funkcji powierzonych Komitetowi na mocy niniejszego Regulaminu pracowniczego, może on przedkładać wnioski dotyczące przeglądu Regulaminu pracowniczego. Komitet zbiera się na wniosek swojego przewodniczącego, jednej z instytucji, lub komitetu pracowniczego jednej z instytucji.

Instytucja określa terminy, w których Komitet Pracowniczy, Wspólny Komitet lub Komitet ds. Regulaminu Pracowniczego powinny wyrazić wymagane opinie; terminy te nie mogą być krótsze niż 15 dni roboczych. Jeśli w wyznaczonym terminie nie zostanie wydana opinia, instytucja podejmuje swoją decyzję.

Związki zawodowe i stowarzyszenia pracownicze określone w art. 24b stanowią w interesie ogólnym pracowników, bez uszczerbku dla uprawnień statutowych komitetów pracowniczych.

Wnioski Komisji określone w art. 10 mogą być przedmiotem konsultacji prowadzonych przez przedstawicieli związków zawodowych i stowarzyszeń pracowniczych.

Każda instytucja może zawierać umowy dotyczące jej pracowników z przedstawicielami związków zawodowych i stowarzyszeń pracowniczych. Umowy te nie mogą pociągać za sobą zmiany Regulaminu pracowniczego lub wszelkiego rodzaju zobowiązań budżetowych, nie mogą również wpływać na funkcjonowanie danej instytucji. Przedstawiciele związków zawodowych i zrzeszeń pracowniczych będący sygnatariuszami działają w każdej z instytucji w poszanowaniu uprawnień statutowych komitetu pracowniczego.

Urzędnik przy wykonywaniu swoich obowiązków i w swoim postępowaniu musi kierować się wyłącznie interesem Unii. Nie może on zwracać się o instrukcje ani przyjmować instrukcji od jakiegokolwiek rządu, organu, organizacji lub osoby spoza instytucji, w której pracuje. Urzędnik musi pełnić swoje obowiązki w sposób obiektywny, bezstronny oraz w poszanowaniu obowiązku zachowania lojalności wobec Unii.

Urzędnik bez pozwolenia organu powołującego nie może przyjmować od jakiegokolwiek rządu lub z jakiegokolwiek źródła spoza instytucji, do której należy, jakichkolwiek tytułów, odznaczeń, przywilejów, prezentów lub jakiegokolwiek rodzaju wynagrodzeń, z wyjątkiem przysługujących mu za prace wykonywane przed jego powołaniem albo w trakcie urlopu okolicznościowego w celu odbycia służby wojskowej lub innego rodzaju służby państwowej, o ile pozostają one w związku z tymi pracami.

Przed rekrutacją urzędnika organ powołujący sprawdza, czy kandydat posiada jakiekolwiek interesy osobiste, które mogłyby wpłynąć na jego niezależność, lub czy znajduje się w jakiejkolwiek innej sytuacji powodującej konflikt interesów. W tym celu kandydat informuje, na specjalnym formularzu, organ powołujący o wszelkich istniejących lub potencjalnych konfliktach interesów. W takich przypadkach organ powołujący bierze te informacje pod uwagę w swojej należycie uzasadnionej opinii. W razie konieczności organ powołujący podejmuje środki, o których mowa w art. 11a ust. 2.

Niniejszy artykuł stosuje się na zasadzie analogii do urzędników powracających z urlopu udzielonego z przyczyn osobistych.

Z zastrzeżeniem ust. 2 urzędnik, wykonując swoje obowiązki, nie może zajmować się, bezpośrednio lub pośrednio, sprawami, które dotyczą go osobiście, w szczególności ze względów rodzinnych lub finansowych, co mogłoby wpłynąć na jego niezależność.

Każdy urzędnik, któremu podczas wykonywania swoich obowiązków zostanie powierzona sprawa określona w ust. 1, niezwłocznie informuje organ powołujący. Organ powołujący podejmuje właściwe środki, w szczególności może zwolnić urzędnika z odpowiedzialności za tę sprawę.

Urzędnik nie może posiadać ani nabywać, bezpośrednio lub pośrednio, udziału w przedsiębiorstwach podlegających instytucji, do której przynależy lub które pozostają w związku z tą instytucją, gdy udział ten jest takiego rodzaju lub ma taki zakres, iż mógłby ograniczyć jego niezależność przy wykonywaniu obowiązków.

Urzędnik powstrzymuje się od jakichkolwiek działań lub zachowań, które mogłyby szkodzić powadze jego stanowiska.

Urzędnicy powstrzymują się od jakichkolwiek form nękania psychicznego oraz molestowania seksualnego.

Fakt nękania psychicznego lub molestowania seksualnego nie może powodować dla urzędnika, który padł jego ofiarą, jakichkolwiek negatywnych skutków ze strony instytucji. Urzędnika, który przedstawił dowody nękania psychicznego lub molestowania seksualnego, nie mogą spotkać ze strony instytucji żadne negatywne skutki, pod warunkiem że działa on w dobrej wierze.

„Nękanie psychiczne”; oznacza niewłaściwe zachowanie, które ma miejsce na przestrzeni pewnego okresu, powtarza się lub ma charakter ciągły i obejmuje sposób zachowania, wypowiedzi ustne i pisemne, gesty lub inne działania podejmowane umyślnie, które mogą godzić w osobowość, godność lub integralność fizyczną lub psychiczną danej osoby.

„Molestowanie seksualne”; oznacza zachowania dotyczące płci, które są niepożądane przez osobę, do której są adresowane, a ich celem lub skutkiem jest obraza osoby lub tworzenie atmosfery zastraszenia, wrogości, upokorzenia lub niepokoju w środowisku pracy. Molestowanie seksualne jest traktowane jako dyskryminacja ze względu na płeć.

Z zastrzeżeniem art. 15, urzędnik mający zamiar podjąć dodatkową działalność, zarobkową lub niezarobkową, lub wykonywać zadania poza ►M128 ►C3 Unią ◄ ◄ , musi uzyskać uprzednio pozwolenie organu powołującego. Pozwolenia nie udziela się wyłącznie w przypadkach gdy działalność lub zadanie, o którym mowa, ma taki charakter, że może utrudniać wykonywanie obowiązków urzędnika lub jest niezgodne z interesem instytucji.

Urzędnik powiadamia organ powołujący o wszelkich zmianach działalności lub zadania wykonywanego poza ►M128 ►C3 Unią ◄ ◄ , zaistniałych po uzyskaniu przez niego pozwolenia organu powołującego na mocy ust. 1. Pozwolenie może zostać cofnięte, jeżeli działalność lub zadanie przestały spełniać warunki, o których mowa w ostatnim zdaniu ust. 1.

Jeśli małżonek urzędnika prowadzi zawodowo działalność zarobkową, urzędnik powiadamia o tym organ powołujący. W przypadku gdy taka działalność okaże się być nie do pogodzenia z funkcją urzędnika oraz jeśli urzędnik nie jest w stanie zobowiązać się, że działalność ta zostanie zakończona w określonym czasie, organ powołujący, po zasięgnięciu opinii Wspólnego Komitetu, decyduje, czy urzędnik ten powinien ►M112 nadal zajmować swoje stanowisko lub zostać przeniesiony na inne stanowisko ◄ .

Urzędnik, który zamierza ubiegać się o urząd publiczny, powiadamia organ powołujący. Organ powołujący podejmuje decyzję, w interesie służby, czy dany urzędnik:

(a)

powinien złożyć wniosek o urlop z przyczyn osobistych; lub

(b)

powinien uzyskać urlop coroczny; lub

(c)

może uzyskać zezwolenie na pracę w niepełnym wymiarze godzin; lub

(d)

may continue to discharge his duties as before.

Urzędnik wybrany lub powołany na urząd publiczny niezwłocznie powiadamia organ powołujący. Organ powołujący, uwzględniając interes służby, powagę urzędu, obowiązki z nim związane oraz wynagrodzenie i zwrot kosztów poniesionych z tytułu pełnienia tych obowiązków, podejmuje jedną z decyzji określonych w ust. 1. Jeżeli od urzędnika wymaga się wykorzystania urlopu z przyczyn osobistych lub jeśli pozwala mu się na pracę w niepełnym wymiarze godzin, czas trwania takiego urlopu lub pracy w niepełnym wymiarze godzin odpowiada okresowi sprawowania urzędu publicznego.

Po zakończeniu służby urzędnik jest nadal zobowiązany do uczciwego i rozważnego zachowania w odniesieniu do przyjmowania niektórych stanowisk lub korzyści.

Urzędnicy zamierzający podjąć działalność zawodową, zarobkową lub niezarobkową, w okresie dwóch lat od zakończenia służby informują o tym instytucję na specjalnym formularzu. Jeżeli taka działalność jest związana z pracą, którą urzędnik wykonywał w ciągu ostatnich trzech lat służby, i mogłaby prowadzić do konfliktu z uzasadnionymi interesami instytucji, organ powołujący, uwzględniając interes służby, może zabronić urzędnikowi podjęcia tej działalności albo wydać pozwolenie na warunkach, jakie uzna za odpowiednie. Organ powołujący, po konsultacji ze Wspólnym Komitetem, powiadamia o swojej decyzji w ciągu 30 dni roboczych po otrzymaniu stosownej informacji. Jeżeli w powyższym terminie nie powiadomiono o decyzji, uznaje się to za udzielenie pozwolenia.

W przypadku byłych urzędników wyższego szczebla, o których mowa w przepisach wykonawczych, organ powołujący co do zasady zakazuje im działalności lobbingowej lub reprezentacyjnej wobec pracowników swoich byłych instytucji dla swojej działalności gospodarczej, klientów lub pracodawców w odniesieniu do kwestii, za które byli odpowiedzialni w ostatnich trzech latach służby; zakaz taki obowiązuje przez 12 miesięcy od zakończenia służby.

Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady ( 7 ) każda instytucja publikuje corocznie informacje na temat wykonywania akapitu trzeciego, zawierające wykaz ocenionych przypadków.

Każdy urzędnik nie może, bez uzyskania odpowiedniej zgody, ujawniać informacji, które uzyskał w trakcie pełnienia obowiązków, o ile takie informacje nie zostały już podane do publicznej wiadomości lub nie są publicznie dostępne.

Po opuszczeniu służby urzędnik jest nadal związany tym zobowiązaniem.

Urzędnik korzysta z wolności wypowiedzi z poszanowaniem zasad lojalności i bezstronności.

Bez uszczerbku dla przepisów art. 12 i 17, urzędnik, który zamierza podać do publicznej wiadomości jakiekolwiek treści dotyczące prac ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ lub przyczynić się do tego, samodzielnie lub wraz z innymi osobami, powiadamia o tym uprzednio organ powołujący.

Jeżeli organ powołujący jest w stanie wykazać, że może to w istotny sposób zaszkodzić interesom ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , organ powołujący powiadamia urzędnika o swojej decyzji pisemnie w terminie 30 dni roboczych od dnia otrzymania informacji. Jeżeli decyzja taka nie zostanie przekazana w ustalonym terminie, uważa się, że organ powołujący nie wyraża sprzeciwu.

Wszystkie prawa do wszelkich prac pisemnych oraz innych prac wykonanych przez każdego urzędnika w ramach wykonywania swych obowiązków przysługują Unii Europejskiej, w przypadku gdy dotyczą jej działalności, lub Europejskiej Wspólnocie Energii Atomowej, w przypadku gdy dotyczą działalności tej Wspólnoty. Unia lub, w stosownych przypadkach, Europejska Wspólnota Energii Atomowej mają prawo żądać przeniesienia praw autorskich do takich prac.

Każdy wynalazek dokonany przez urzędnika w ramach lub w związku z pełnieniem obowiązków stanowi bezsporną własność ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ . Instytucja może, na własny koszt i w imieniu ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , wystąpić z wnioskiem i uzyskać odpowiednie patenty we wszystkich państwach. Każdy wynalazek odnoszący się do działalności ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , dokonany przez urzędnika w rok po zakończeniu służby, o ile nie ustalono inaczej, uważa się za dokonany w ramach lub w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków. Jeżeli wynalazki podlegają opatentowaniu, należy podać nazwisko wynalazcy lub wynalazców.

W odpowiednich przypadkach instytucja może przyznać urzędnikowi będącemu autorem opatentowanego wynalazku, nagrodę, której kwotę ustala instytucja.

Urzędnik nie może bez pozwolenia organu powołującego ujawnić na jakiejkolwiek podstawie w ramach jakiegokolwiek postępowania sądowego informacji uzyskanych przy wykonywaniu swoich obowiązków. Pozwolenia odmawia się jedynie w przypadku, gdy wymagają tego interesy Unii, a odmowa nie pociąga za sobą odpowiedzialności karnej urzędnika. Obowiązek ten istnieje także po zakończeniu służby przez urzędnika.

Przepisy akapitu pierwszego nie mają zastosowania wobec urzędnika lub byłego urzędnika składającego zeznania przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej lub Komisją Dyscyplinarną instytucji w sprawie dotyczącej pracownika lub byłego pracownika Unii Europejskiej.

Urzędnik ma miejsce zamieszkania w miejscowości, w której jest zatrudniony, lub w takiej odległości od niej, by nie utrudniało to wykonywania jego obowiązków. ►M112 Urzędnik powiadamia organ powołujący o swoim adresie oraz niezwłocznie powiadamia o jego wszelkich zmianach. ◄

Urzędnik, niezależnie od swojej rangi służbowej, wspiera i służy radą swoim przełożonym; odpowiada za wykonywanie powierzonych mu obowiązków.

Urzędnik kierujący określonym działem służby jest odpowiedzialny wobec swoich przełożonych za wykonywanie powierzonych mu uprawnień oraz wydanych przez niego poleceń. Odpowiedzialność jego podwładnych nie zwalnia go z jego własnej odpowiedzialności.

Urzędnik otrzymujący polecenia, które uważa za niewłaściwe lub mogące mieć poważne niekorzystne skutki, informuje niezwłocznie swojego bezpośredniego przełożonego, który, jeśli informacja została przedłożona w formie pisemnej, odpowiada na piśmie. Na warunkach ust. 2, jeżeli bezpośredni przełożony potwierdza polecenia, a urzędnik jest przekonany, że tego rodzaju potwierdzenie nie stanowi właściwej odpowiedzi na jego powiadomienie, urzędnik zwraca się z pisemnym zapytaniem do przełożonego znajdującego się bezpośrednio wyżej w hierarchii. Jeżeli osoba ta potwierdzi polecenie na piśmie, urzędnik wykonuje je, o ile nie są one w sposób oczywisty sprzeczne z prawem lub nie stanowią naruszenia właściwych norm bezpieczeństwa.

Jeżeli bezpośredni przełożony uznaje, że polecenia wymagają niezwłocznego wykonania, urzędnik wykonuje je, o ile nie są one w sposób oczywisty sprzeczne z prawem lub nie stanowią naruszenia właściwych norm bezpieczeństwa. Na wniosek urzędnika bezpośredni przełożony jest zobowiązany do wydania tych poleceń na piśmie.

Urzędnik, który informuje swoich przełożonych o tym, że wydane mu polecenia uważa za niezgodne z przepisami lub mogące spowodować poważne trudności, nie ponosi z tego tytułu żadnych konsekwencji.

Urzędnik może zostać zobowiązany do wyrównania, w całości bądź w części, szkody poniesionej przez ►M128 ►C3 Unię ◄ ◄ w wyniku jego poważnego uchybienia przy wykonywaniu lub w związku z wykonywaniem swoich obowiązków służbowych.

Organ powołujący wydaje decyzję zawierającą uzasadnienie zgodnie z procedurą obowiązującą w sprawach dyscyplinarnych.

►M128 ►C3 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej ◄ ◄ przy rozstrzyganiu sporów powstałych w związku z tym przepisem jest uprawniony do nieograniczonej kontroli prawidłowości decyzji oraz ma możliwość uchylenia lub zmiany zaskarżonej decyzji.

Każdy urzędnik, który w trakcie lub w związku z wykonywanymi przez niego obowiązkami dowiaduje się o faktach, które mogą wzbudzić podejrzenie co do nielegalnej działalności, w tym nadużyć finansowych lub korupcji, szkodzącym interesom ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , lub o postępowaniu związanym z wykonywaniem obowiązków służbowych, które może stanowić poważne zaniedbanie w wypełnianiu zobowiązań urzędników ►M128 ►C3 unijnych ◄ ◄ , niezwłocznie powiadamia swojego bezpośredniego przełożonego lub dyrektora generalnego lub, jeżeli uznaje to za właściwe, Sekretarza Generalnego, albo osoby zajmujące równorzędne stanowiska lub Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF).

Wszystkie informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, składa się na piśmie.

Niniejszy ustęp ma zastosowanie również w przypadku poważnego zaniedbania wypełniania podobnego zobowiązania ze strony Członka instytucji lub innej osoby pełniącej służbę lub wykonującej pracę na rzecz instytucji.

Każdy urzędnik uzyskujący informacje określone w ust. 1 niezwłocznie przekazuje OLAF-owi wszelkie posiadane dowody, które mogą stanowić podstawę domniemania o naruszeniach określonych w ust. 1.

Urzędnik nie ponosi żadnych negatywnych skutków ze strony instytucji wynikających z przekazania informacji określonych w ust. 1 i 2, pod warunkiem że działał w dobrej wierze.

Ustępy 1–3 nie mają zastosowania do dokumentów, pism, sprawozdań, notatek lub informacji w dowolnej formie przechowywanych, sporządzonych lub ujawnionych urzędnikowi do celów lub w toku toczącego się lub zakończonego postępowania sądowego.

Urzędnik, który ujawnia informacje określone w art. 22a Przewodniczącemu Komisji lub Trybunałowi Obrachunkowemu albo Przewodniczącemu Rady lub Przewodniczącemu Parlamentu Europejskiego albo Europejskiemu Rzecznikowi Praw Obywatelskich, nie ponosi konsekwencji ze strony instytucji, do której przynależy, pod warunkiem że spełnione są dwa poniższe warunki:

(a)

urzędnik żywi szczere i uzasadnione przekonanie, że ujawniona informacja oraz zarzuty w niej zawarte są zasadniczo prawdziwe; oraz

(b)

urzędnik wcześniej udostępnił te informacje OLAF-owi lub własnej instytucji oraz umożliwił OLAF-owi lub tej instytucji w czasie wyznaczonym przez Urząd lub instytucję, z uwzględnieniem stopnia złożoności sprawy, podjęcie odpowiednich działań. Urzędnika w należyty sposób powiadamia się o tym okresie w terminie 60 dni.

Okresu, o którym mowa w ust. 1, nie stosuje się, jeżeli urzędnik może wykazać, że jest to nieuzasadnione uwzględniając wszystkie okoliczności sprawy.

Ustępy 1 i 2 nie mają zastosowania do dokumentów pism, sprawozdań, notatek lub informacji w dowolnej formie przechowywanych, sporządzonych lub ujawnionych w dowolny sposób urzędnikowi dla celów, lub w toku toczącego się, lub zakończonego postępowania sądowego.

Zgodnie z art. 24 i 90 każda instytucja ustanawia procedurę rozpatrywania skarg urzędników dotyczących sposobu, w jaki są traktowani po wypełnieniu lub w następstwie wypełnienia przez nich obowiązków wynikających z art. 22a lub art. 22b. Dana instytucja zapewnia, aby takie skargi były rozpatrywane w sposób poufny oraz, w przypadku gdy uzasadniają to okoliczności, przed upływem terminów określonych w art. 90.

Organ powołujący każdej instytucji określa przepisy wewnętrzne dotyczące między innymi:

Przywileje i immunitety przysługujące urzędnikom, przyznawane są wyłącznie w interesie ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ . O ile ►M15 Protokół w ◄ sprawie przywilejów i immunitetów nie stanowi inaczej, urzędnicy nie są zwolnieni z wypełniania swoich osobistych zobowiązań ani z obowiązku przestrzegania obowiązujących przepisów ustawowych i porządkowych.

W przypadku naruszenia przywilejów i immunitetów, zainteresowany urzędnik niezwłocznie powiadamia o tym organ powołujący.

Laissez-passer, przewidziane w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów, wydawane są kierownikom wydziałów, urzędnikom grup zaszeregowania AD 12 do AD 16, urzędnikom pełniącym służbę poza terytorium Unii Europejskiej oraz innym urzędnikom w przypadkach, gdy wymaga tego interes służby.

►M15 ►M128 ►C3 Unia ◄ ◄ wspomaga każdego urzędnika ◄ , w szczególności w postępowaniach przeciwko osobom dopuszczającym się gróźb, zniewag, zniesławień lub ataków na osobę lub mienie, na jakie on lub członkowie jego rodziny są narażeni ze względu na zajmowane przez niego stanowisko lub pełnione obowiązki.

►M15 ►M128 ►C3 Unia ◄ ◄ solidarnie rekompensuje ◄ urzędnikowi szkody poniesione przez niego w takich przypadkach, o ile urzędnik nie spowodował szkody umyślnie lub przez rażące niedbalstwo i nie był w stanie uzyskać odszkodowania od osoby, która szkodę wyrządziła.

►M128 ►C3 Unia ◄ ◄ ułatwia dalsze kształcenie zawodowe, w zakresie, w jakim jest to zgodne ze niezakłóconym funkcjonowaniem służby oraz z ich własnymi interesami.

Dalsze kształcenie zawodowe jest brane pod uwagę przy awansowaniu w ramach kariery zawodowej.

Urzędnikom przysługuje prawo do zrzeszania się; mogą oni w szczególności należeć do związków zawodowych lub stowarzyszeń pracowniczych urzędników europejskich.

Urzędnicy mogą składać wnioski dotyczące zagadnień objętych niniejszym Regulaminem pracowniczym do organu powołującego ich instytucji.

Każda decyzja indywidualna, która jest podejmowana na podstawie przepisów niniejszego regulaminu pracowniczego, jest niezwłocznie przekazywana na piśmie zainteresowanemu urzędnikowi. Jakakolwiek decyzja powodująca negatywne skutki dla urzędnika powinna zawierać uzasadnienie.

Decyzje szczególne dotyczące powołania, zatrudniania, awansowania, przenoszenia, ustalania statusu kadrowego oraz zaprzestania służby urzędnika publikuje instytucja, do której urzędnik należy. Publikacje udostępnia się wszystkim pracownikom w odpowiednim czasie.

Dokumenty są rejestrowane, numerowane oraz włączane do akt według numerów porządkowych; dokumenty określone w lit. a) mogą być wykorzystane lub użyte przez instytucję przeciwko urzędnikowi tylko w przypadku, gdy zostały mu one przedstawione przed ich włączeniem do akt.

Przedstawienie każdego dokumentu jest dokumentowane podpisem urzędnika lub, jeśli nie jest to możliwe, poprzez wysłanie listu poleconego ►M112 na ostatni adres wskazany przez urzędnika ◄ .

Akta osobowe urzędnika nie zawierają odniesienia do jego działalności i poglądów politycznych, związkowych, filozoficznych lub religijnych ani do jego pochodzenia rasowego lub etnicznego czy orientacji seksualnej.

Jednakże poprzedni akapit nie zabrania dodawania do akt aktów administracyjnych oraz dokumentów znanych urzędnikowi, które są konieczne dla potrzeb zastosowania niniejszego Regulaminu pracowniczego.

Urzędnik jest uprawniony, nawet po zakończeniu służby, do zapoznania się ze wszystkim dokumentami, które znajdują się w jego aktach osobowych, ►M112 oraz umieszczenia ich kopii ◄ .

Akta osobowe mają charakter poufny i mogą być przeglądane tylko w pomieszczeniach biurowych administracji ►M112 lub na zabezpieczonym nośniku elektronicznym ◄ . W przypadku wszczęcia postępowania sądowego dotyczącego urzędnika przed ►M112 ————— ◄ ►M128 ►C3 Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej ◄ ◄ akta mogą być przekazane Trybunałowi.

Urzędnicy mają prawo do zapoznania się ze swoją dokumentacją medyczną na zasadach określonych przez ►M131 każdy organ powołujący instytucji. ◄

Przy naborze dąży się do pozyskania do służby urzędników spełniających najwyższe wymogi w zakresie kwalifikacji, wydajności i uczciwości, rekrutowanych spośród obywateli państw członkowskich Unii z uwzględnieniem jak najszerszego zasięgu geograficznego. Żadne stanowiska nie mogą być rezerwowane dla obywateli jakiegokolwiek konkretnego państwa członkowskiego.

Zasada równości obywateli Unii umożliwia każdej instytucji przyjmowanie odpowiednich środków w przypadku stwierdzenia znaczącej nierównowagi pod względem obywatelstwa urzędników, której nie uzasadniają obiektywne kryteria. Takie odpowiednie środki muszą być uzasadnione i nie mogą w żadnym przypadku prowadzić do przyjęcia innych kryteriów rekrutacji niż kryteria oparte na kompetencjach. Przed przyjęciem takich odpowiednich środków organ powołujący danej instytucji przyjmuje przepisy ogólne dotyczące wykonania niniejszego akapitu zgodnie z art. 110.

Po upływie trzyletniego okresu rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2014 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania przepisów akapitu drugiego.

W celu ułatwienia naboru pracowników reprezentujących jak najszerszy zasięg geograficzny, instytucje dążą do wsparcia wielojęzycznego i wielokulturowego kształcenia dzieci swoich pracowników.

Przed obsadzeniem wolnego stanowiska w instytucji organ powołujący rozważa w pierwszej kolejności, czy:

stanowisko może zostać obsadzone w wyniku:

(i)

przeniesienia lub

(ii)

powołania zgodne z art. 45a, lub

(iii)

awansu

w ramach instytucji;

otrzymano wnioski o przeniesienie od urzędników z tej samej grupy zaszeregowania w innych instytucjach, lub

w przypadku gdy obsadzenie wolnego stanowiska nie jest możliwe w wyniku rozwiązań wymienionych w lit. b) i c), rozważy, czy można uwzględnić listy odpowiednich kandydatów w rozumieniu art. 30, biorąc w stosownych przypadkach pod uwagę odnośne przepisy dotyczące odpowiednich kandydatów zawarte w załączniku III, lub

czy przeprowadzić w instytucji wewnętrzny konkurs otwarty wyłącznie dla urzędników i personelu tymczasowego zgodnie z art. 2 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej;

lub czy przeprowadzić procedurę konkursową w oparciu o kwalifikacje albo o testy, albo zarówno w oparciu o kwalifikacje, jak i testy. Załącznik III określa procedurę konkursową.

Procedura może być przeprowadzona także w celu stworzenia rezerwy dla przyszłego naboru.

Zachowując zasadę, że nabór zdecydowanej większości urzędników należy przeprowadzać w oparciu o konkursy otwarte, organ powołujący może podjąć decyzję, w drodze odstępstwa od lit. d) i wyłącznie w wyjątkowych przypadkach, o przeprowadzeniu konkursu wewnętrznego dla danej instytucji, który będzie otwarty również dla personelu kontraktowego określonego w art. 3a i 3b warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej. Ta kategoria personelu kontraktowego podlega ograniczeniom w zakresie tej możliwości zgodnie z art. 82 ust. 7 warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej oraz w zakresie szczególnych zadań, jakie może pełnić ta kategoria w charakterze personelu kontraktowego.

Organ powołujący może zastosować procedurę odmienną od procedury konkursowej w odniesieniu do naboru urzędników wyższego szczebla (dyrektorów generalnych lub ich odpowiedników w grupie zaszeregowania AD 16 lub AD 15 oraz dyrektorów lub ich odpowiedników w grupie zaszeregowania AD 15 lub AD 14) oraz, w przypadkach wyjątkowych, również w odniesieniu do naboru na stanowiska wymagające szczególnych kwalifikacji.

Instytucje mogą organizować wewnętrzne konkursy dla każdej grupy zaszeregowania w oparciu o kwalifikacje oraz testy danej instytucji, dla grupy zaszeregowania szczebla AST 6 lub wyższego oraz grupy zaszeregowania szczebla AD 9 lub wyższego.

Konkursy te otwiera się wyłącznie dla pracowników tymczasowych instytucji, zatrudnionych zgodnie z art. 2 lit. c) Warunków zatrudnienia innych pracowników ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ . Od uczestników tych konkursów instytucje wymagają jako kwalifikacji minimalnych przynajmniej dziesięcioletniego okresu świadczenia pracy przez pracownika tymczasowego oraz zatrudnienia pracownika tymczasowego w oparciu o procedurę naboru zapewniającą stosowanie tych samych norm, które dotyczą naboru urzędników zgodnie z art. 12 ust. 4 Warunków zatrudnienia innych pracowników. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) tego artykułu, organ powołujący instytucji, która zatrudniła pracownika tymczasowego, przed obsadzeniem wakującego stanowiska w tej instytucji, rozważa przeniesienie urzędników w instytucji równolegle do rozpatrywania kandydatur wyłonionych w drodze wewnętrznych konkursów.

Raz na pięć lat Parlament Europejski organizuje wewnętrzny konkurs w oparciu o świadectwa kwalifikacji i testy dla każdej grupy funkcyjnej, które odnoszą się do grupy zaszeregowania AST 6 lub wyższej oraz grupy zaszeregowania AD 9 lub wyższej, zgodnie z warunkami określonymi w drugim akapicie ust. 3.

W odniesieniu do każdego konkursu organ powołujący powołuje komisję konkursową. Komisja ta sporządza listę odpowiednich kandydatów.

Organ powołujący decyduje, których z tych kandydatów powołać na wolne stanowiska.

Kandydaci ci mają dostęp do odpowiednich informacji dotyczących odnośnych wolnych stanowisk ogłaszanych przez instytucje i agencje.

Wybrani kandydaci są powoływani na urzędników do grupy zaszeregowania grupy funkcyjnej wymienionej w ogłoszeniu o konkursie, który przeszli.

►M131 Bez uszczerbku dla art. 29 ust. 2, nabór urzędników prowadzi się wyłącznie dla grup zaszeregowania: SC 1–SC 2, AST 1–AST 4 lub AD 5–AD 8. ◄ Grupę zaszeregowania dla konkursu ustala instytucja według poniższych kryteriów:

(a)

cel naboru urzędników posiadających możliwie najwyższe kwalifikacje określone w art. 27;

(b)

jakość wymaganego doświadczenia zawodowego.

Dla potrzeb ustalenia szczególnych potrzeb instytucji podczas naboru urzędników można również uwzględnić warunki rynku pracy przeważające ►M128 ►C3 w Unii ◄ ◄ .

W drodze odstępstwa od ust. 2, w miarę potrzeb instytucja może wydać pozwolenie na zorganizowanie konkursu w grupie zaszeregowania AD 9, AD 10, AD 11 lub, w przypadkach wyjątkowych, w grupie zaszeregowania AD 12. Ogólna liczba kandydatów powołanych na wakujące stanowiska tych grup zaszeregowania nie przekracza 20 % ogólnej liczby powołanych do grupy funkcyjnej AD rocznie, zgodnie z art. 30 akapit drugi.

Zatrudnianemu urzędnikowi przyznaje pierwszy stopień w jego grupie zaszeregowania.

Organ powołujący może uwzględniając doświadczenie zawodowe przyznać wyższy stopień odpowiadający nie więcej niż 24 miesiącom. Każda instytucja przyjmuje ogólne przepisy wykonawcze w celu wprowadzenia w życie przepisów niniejszego artykułu.

Pracownik zatrudniony na czas określony, zaszeregowany zgodnie z przyjętymi przez ►M131 organ powołujący każdej instytucji ◄ kryteriami zaszeregowania, w przypadku powołania go na urzędnika w tej samej grupie zaszeregowania bezpośrednio po ustaniu jego dotychczasowego stosunku pracy, zachowuje stopień uzyskany w ramach zatrudnienia na czas określony.

Przed powołaniem, wybrany kandydat poddawany jest badaniom lekarskim przeprowadzanym przez jednego z lekarzy instytucji, w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymóg określony w art. 28 lit. e).

W przypadku gdy w wyniku badania lekarskiego, o którym mowa w akapicie pierwszym, wydana zostanie negatywna opinia lekarska, kandydat może, w ciągu 20 dni od powiadomienia go przez instytucję o tej opinii, zażądać rozpatrzenia jego przypadku przez komisję lekarską składającą się z trzech lekarzy wybranych przez organ powołujący spośród personelu lekarskiego ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ . Komisja ta wysłuchuje lekarza, który wydał pierwotną, negatywną opinię. Kandydat może przedstawić komisji lekarskiej opinię wybranego przez siebie lekarza. W przypadku gdy opinia komisji lekarskiej potwierdzi wnioski badania lekarskiego, o którym mowa w akapicie pierwszym, kandydat pokrywa połowę związanych z jej sporządzeniem opłat i kosztów dodatkowych.

Przed powołaniem urzędnicy odbywają dziewięciomiesięczny okres próbny. Decyzję o powołaniu urzędnika podejmuje się w oparciu o sprawozdanie, o którym mowa w ust. 3, a także o dostępne organowi powołującemu informacje dotyczące postawy urzędnika odbywającego okres próbny w odniesieniu do przepisów tytułu II.

W przypadku gdy w okresie próbnym urzędnik nieprzerwanie przez okres przynajmniej jednego miesiąca nie może wykonywać obowiązków z powodu choroby, urlopu macierzyńskiego zgodnie z art. 58 lub z powodu wypadku, organ powołujący może odpowiednio przedłużyć jego okres próbny. Całkowity czas trwania okresu próbnego nie może w żadnym przypadku przekroczyć 15 miesięcy.

Sprawozdanie z okresu próbnego można sporządzić w dowolnym momencie przed zakończeniem tego okresu, w przypadku gdy praca urzędnika w oczywisty sposób nie spełnia wymagań.

Sprawozdanie to jest przekazywane osobie zainteresowanej, która ma prawo przedłożyć swoje uwagi na piśmie w terminie ośmiu dni roboczych. Bezpośredni przełożony urzędnika odbywającego okres próbny niezwłocznie przekazuje sprawozdanie wraz z uwagami organowi powołującemu, który w okresie trzech tygodni uzyskuje opinię Wspólnego Komitetu ds. Ocen co do działań, jakie należy podjąć. Organ powołujący może podjąć decyzję o zwolnieniu urzędnika odbywającego okres próbny przed zakończeniem tego okresu, z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, lub o przeniesieniu go do innego wydziału na pozostały czas okresu próbnego.

Najpóźniej miesiąc przed końcem okresu próbnego sporządzane jest sprawozdanie w sprawie zdolności urzędnika odbywającego okres próbny do wykonywania obowiązków związanych z powierzonym mu stanowiskiem oraz jego wydajności i postawy w ramach służby. Sprawozdanie to jest przekazywane zainteresowanemu, który ma prawo przedstawić na piśmie swoje uwagi w terminie ośmiu dni roboczych.

W przypadku gdy sprawozdanie zaleca zwolnienie lub, w wyjątkowej sytuacji, przedłużenie okresu próbnego zgodnie z ust. 1, bezpośredni przełożony urzędnika odbywającego okres próbny niezwłocznie przekazuje je wraz z uwagami organowi powołującemu, który w terminie trzech tygodni zasięga opinii Wspólnego Komitetu ds. Ocen co do działań, jakie należy podjąć.

Urzędnik odbywający okres próbny, którego praca lub postawa nie spełniały wymagań potrzebnych do jego powołania na dane stanowisko, zostaje zwolniony.

Urzędnik zwolniony w okresie próbnym otrzymuje odprawę w wysokości trzech miesięcznych wynagrodzeń podstawowych, jeżeli pełnił służbę przez okres dłuższy niż rok, dwóch miesięcznych wynagrodzeń podstawowych, jeżeli pełnił służbę przez co najmniej sześć miesięcy, oraz jednego miesięcznego wynagrodzenia podstawowego, jeżeli pełnił służbę przez okres krótszy niż sześć miesięcy, z wyjątkiem przypadku gdy może on niezwłocznie podjąć inną działalność zawodową.

Ust. 2, 3 i 4 nie mają zastosowania do urzędników, którzy złożą rezygnację przed zakończeniem okresu próbnego.

Aktywnie zatrudniony urzędnik wykonuje obowiązki związane ze stanowiskiem, na które został powołany lub które tymczasowo mu przydzielono zgodnie z przepisami tytułu IV.

Oddelegowanym urzędnikiem jest urzędnik ►M56 powołany na czas nieokreślony ◄ , który decyzją organu powołującego:

Oddelegowanemu urzędnikowi nadal przysługują wszystkie uprawnienia zgodnie z przepisami art. 38 oraz 39 oraz ciążą na nim wszystkie obowiązki, wynikające z jego przynależności do instytucji macierzystej. ►M23 Jednakże z zastrzeżeniem przepisów art. 77 akapit trzeci dotyczących emerytury, do urzędnika oddelegowanego, o którym mowa w akapicie pierwszym tiret drugie lit. a), mają zastosowanie przepisy obowiązujące w stosunku do urzędników grupy zaszeregowania, do której został on zakwalifikowany na stanowisku, na które został oddelegowany. ◄

Każdy urzędnik czynnie zatrudniony lub przebywający na urlopie z przyczyn osobistych może zwrócić się z wnioskiem lub otrzymać wniosek zastąpienia w interesie służby. W momencie zastąpienia urzędnika dobiega końca urlop z przyczyn osobistych.

Do oddelegowania w interesie służby mają zastosowanie następujące przepisy:

Do oddelegowania urzędnika na jego wniosek mają zastosowanie następujące przepisy:

Urzędnikowi ►M56 powołanemu na czas nieokreślony ◄ może w wyjątkowych okolicznościach zostać udzielony na jego wniosek bezpłatny urlop z przyczyn osobistych.

1a.

Podczas urlopu z przyczyn osobistych nadal ma zastosowanie art. 12b. Pozwolenia zgodnie z art. 12b nie udziela się urzędnikowi, jeżeli zamierza podjąć działalność zawodową, zarobkową lub niezarobkową, która obejmuje działalność lobbingową lub reprezentacyjną wobec jego instytucji i która mogłaby prowadzić do zaistnienia lub możliwości zaistnienia konfliktu z uzasadnionymi interesami instytucji.

Bez uszczerbku dla przepisów art. 15, okres takiego urlopu nie przekracza jednego roku. Urlop może zostać przedłużony na dalszy okres.

Przedłużenia nie mogą przekraczać jednego roku. Całkowita długość urlopu z przyczyn osobistych nie może przekraczać ►M131 12 lat ◄ w toku całego zatrudnienia.

urlop może zostać przedłużony bez ograniczeń, pod warunkiem że z chwilą przedłużenia nadal spełnione są warunki, które uzasadniały udzielenie urlopu.

W trakcie urlopu urzędnik nie jest uprawniony do przeniesienia na wyższy stopień ani do awansu do wyższej grupy zaszeregowania; jego członkostwo w systemie zabezpieczenia społecznego przewidzianym w art. 72 i 73 oraz wynikające z tego ubezpieczenie od ryzyka jest zawieszone.

►M112 Jednakże urzędnik, który nie prowadzi działalności zarobkowej, najpóźniej w terminie jednego miesiąca od miesiąca, w którym rozpoczyna się urlop z przyczyn osobistych, może ubiegać się o dalsze objęcie go przepisami tych artykułów, pod warunkiem że ponosi połowę kosztów składek wymaganych na pokrycie ryzyka określonego w art. 72 ust. 1 i ust. 73 ust. 1 przez pierwszy rok urlopu z przyczyn osobistych oraz ich pełny koszt w dalszym okresie pozostawania na takim urlopie. Ochrona zgodna z art. 73 jest dostępna wyłącznie wtedy, gdy została uzyskana zgodnie z art. 72. Składki wylicza się przez odniesienie do ostatniego wynagrodzenia podstawowego urzędnika. ◄ Ponadto urzędnik, który wykaże, iż nie może uzyskać uprawnień emerytalnych z innego systemu emerytalno-rentowego, może na wniosek kontynuować uzyskiwanie uprawnień emerytalnych przez okres nie dłuższy niż rok, pod warunkiem że ponosi on składki równe trzykrotności stawki określonej ►M56 w art. 83 ust. 2; składki obliczane są na podstawie wynagrodzenia podstawowego urzędnika odpowiadającego jego grupie zaszeregowania i stopniowi ◄ .

Do urlopu z przyczyn osobistych mają zastosowanie następujące przepisy:

jest on udzielany przez organ powołujący na wniosek zainteresowanego urzędnika;

wniosek o przedłużenie urlopu składany jest na dwa miesiące przed końcem urlopu;

na stanowisko zajmowane przez urzędnika może zostać powołana inna osoba;

▼M23

po zakończeniu urlopu z przyczyn osobistych urzędnikowi jest przydzielane pierwsze wolne stanowisko ►M112 w grupie funkcyjnej ◄ pod warunkiem że spełnia on wymagania związane z objęciem tego stanowiska. W przypadku nieprzyjęcia zaproponowanego stanowiska, utrzymuje on prawo do przeniesienia na kolejne wolne stanowisko ►M112 w grupie funkcyjnej ◄ , gdy spełnia on wymagania związane z objęciem tego stanowiska; jeśli urzędnik nie przyjmie stanowiska po raz kolejny, po konsultacji ze Wspólnym Komitetem, może zostać zwolniony z urzędu. Do momentu objęcia nowego stanowiska ►M112 ub podlega zastąpieniu ◄ pozostaje on urzędnikiem urlopowanym z przyczyn osobistych bez prawa do wynagrodzenia.

▼B

Tymczasowy stan spoczynku stanowi status służbowy urzędnika objętego redukcją liczby stanowisk w jego instytucji.

Decyzja w sprawie redukcji liczby stanowisk w danej grupie zaszeregowania podejmowana jest przez uprawniony organ budżetowy w ramach procedury budżetowej.

Organ powołujący, po zasięgnięciu opinii Wspólnego Komitetu, podejmuje decyzję, jakich rodzajów stanowisk dotyczyć ma redukcja.

Organ powołujący po zasięgnięciu opinii Wspólnego Komitetu opracowuje listę urzędników objętych redukcją liczby stanowisk, biorąc pod uwagę ich kwalifikacje, wydajność, zachowanie w ramach służby, sytuację rodzinną oraz długość służby. Każdy urzędnik, zajmujący jedno ze stanowisk, o których mowa w akapicie drugim, który wyraża chęć przejścia w tymczasowy stan spoczynku, jest z urzędu wpisywany na listę.

Urzędnicy wymienieni na liście są przenoszeni decyzją organu powołującego w tymczasowy stan spoczynku.

Uzyskując ten status, urzędnik przestaje wykonywać swoje obowiązki oraz traci prawo do wynagrodzenia oraz przeniesienia na wyższy stopień, lecz nadal, przez okres nieprzekraczający pięciu lat, uzyskuje uprawnienia emerytalne obliczane w oparciu o wysokość wynagrodzenia odpowiadającego jego grupie zaszeregowania oraz stopniowi.

Przez okres dwóch lat od przeniesienia w tymczasowy stan spoczynku urzędnikowi przysługuje pierwszeństwo przywrócenia do pracy na zwolnionym lub nowoutworzonym stanowisku ►M112 w grupie funkcyjnej ◄ , pod warunkiem iż posiada niezbędne kwalifikacje do jego objęcia.

Urzędnik, który został przeniesiony w tymczasowy stan spoczynku, otrzymuje świadczenie z tego tytułu obliczane zgodnie z przepisami załącznika IV.

Kwota dochodów uzyskiwanych przez urzędnika z tytułu nowego zatrudnienia w trakcie tego okresu jest odejmowana od świadczenia przewidzianego w akapicie trzecim, jeśli dochody te oraz to świadczenie łącznie przekraczają ostatnią kwotę całkowitego wynagrodzenia otrzymywanego przez urzędnika, obliczoną na podstawie tabeli płac obowiązującej pierwszego dnia miesiąca, za który wypłacane jest świadczenie.

Urzędnik dostarcza na piśmie wymagane dowody oraz powiadamia instytucję o wszelkich okolicznościach mogących mieć wpływ na wysokość tego świadczenia.

Jednakże jak określono w czwartym akapicie tego artykułu, świadczenie oraz ogólne, ostatnio otrzymane wynagrodzenie ►C1 podlega wyważeniu wskazanemu w pierwszym akapicie art. 3 ust. 5 lit. a) załącznika XI ◄ według stawki ustalonej w odniesieniu do Państwa Członkowskiego, jeżeli osoba otrzymująca udowodni, że posiada miejsce stałego zamieszkania, pod warunkiem że Państwo Członkowskie było dla osoby otrzymującej ostatnim miejscem zatrudnienia. W takich przypadkach, jeżeli walutą Państwa Członkowskiego nie jest euro, świadczenie wylicza się na podstawie kursu wymiany przewidzianego w art. 63 niniejszego Regulaminu pracowniczego.

Po upływie okresu, w którym urzędnik jest uprawniony do świadczenia z tytułu przeniesienia w tymczasowy stan spoczynku, zostaje on zwolniony z urzędu. W odpowiednich przypadkach otrzymuje on emeryturę przewidzianą w ramach systemu emerytalno-rentowego.

Urzędnik, któremu przed upływem dwuletniego okresu określonego w ust. 3 zaproponowano objęcie stanowiska odpowiadającego jego grupie zaszeregowania, który odmówił jego objęcia bez należytego uzasadnienia, może zostać, po zasięgnięciu opinii Wspólnego Komitetu, pozbawiony uprawnień wynikających z powyższych przepisów oraz zwolniony z urzędu.

Urzędnik powołany do odbycia przewidzianej ustawowo służby wojskowej lub na szkolenia dla rezerwistów lub powołany do innego rodzaju służby w siłach zbrojnych otrzymuje specjalny status „urlopowanego na czas odbywania służby wojskowej”.

Urzędnikowi powołanemu do odbycia służby wojskowej przestaje przysługiwać wynagrodzenie, ale zachowuje on uprawnienia do przeniesienia na wyższy stopień oraz do awansu zgodnie z przepisami niniejszego regulaminu pracowniczego. Zachowuje on także uprawnienia emerytalne, jeśli, po zakończeniu służby wojskowej, opłaci swoje składki na system emerytalno-rentowy z mocą wsteczną.

Urzędnik wezwany na szkolenie dla rezerwistów, lub powołany do innego rodzaju służby w siłach zbrojnych, otrzymuje w tym okresie wynagrodzenie po potrąceniu kwoty stanowiącej równowartość otrzymywanego żołdu.

Na każde dziecko urzędnikowi przysługuje do sześciu miesięcy urlopu wychowawczego bez prawa do wynagrodzenia podstawowego, który może być wykorzystany podczas pierwszych dwunastu lat po urodzeniu się lub przysposobieniu dziecka. Wymiar urlopu może być podwojony w przypadku rodziców samotnie wychowujących dziecko, zgodnie z ogólnymi przepisami wykonawczymi przyjętymi przez organ powołujący każdej instytucji, oraz w przypadku rodziców, których pozostające na utrzymaniu dzieci cierpią na poświadczoną przez lekarza instytucji niepełnosprawność lub poważną chorobę. Minimalny wykorzystywany każdorazowo okres urlopu nie może być krótszy niż miesiąc.

Podczas urlopu wychowawczego urzędnik nadal pozostaje objęty systemem zabezpieczenia społecznego; utrzymane jest nabywanie praw emerytalnych, dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu oraz dodatek edukacyjny. Urzędnik zachowuje swoje stanowisko i prawo do przeniesienia na wyższy stopień lub do wyższej grupy zaszeregowania. Urlop ten może być wykorzystany w pełnym wymiarze czasu pracy lub w połowie pełnego wymiaru czasu pracy. W przypadku gdy urlop wychowawczy jest wykorzystywany w połowie pełnego wymiaru czasu pracy, maksymalny okres określony w akapicie pierwszym podwaja się. Podczas urlopu wychowawczego urzędnikom przysługuje dodatek w wysokości ►M148 1 030,72 EUR ◄ miesięcznie lub 50 % takiej kwoty w przypadku urlopu w połowie pełnego wymiaru czasu pracy, jednakże urzędnik nie może podejmować żadnej innej pracy zarobkowej. Pełna składka na system zabezpieczenia społecznego przewidziana w art. 72 i 73 jest opłacana przez instytucję i obliczana na podstawie wynagrodzenia podstawowego urzędnika. Jednakże w przypadku urlopu w połowie pełnego wymiaru czasu pracy przepis ten ma zastosowanie jedynie do różnicy między pełnym a proporcjonalnie pomniejszonym wynagrodzeniem podstawowym. Składka urzędnika pobierana od faktycznie otrzymywanej części wynagrodzenia podstawowego jest obliczana według takiej samej wartości procentowej jak w przypadku zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy.

W przypadku rodziców samotnie wychowujących dzieci oraz rodziców, których dzieci pozostające na utrzymaniu cierpią na poświadczoną przez lekarza niepełnosprawność lub poważną chorobę, o których mowa w akapicie pierwszym, oraz podczas pierwszych trzech miesięcy urlopu wychowawczego, gdy z takiego urlopu korzysta ojciec podczas urlopu macierzyńskiego lub którekolwiek z rodziców bezpośrednio po urlopie macierzyńskim lub w trakcie urlopu z tytułu przysposobienia lub bezpośrednio po nim, dodatek wynosi ►M148 1 374,30 EUR ◄ miesięcznie lub 50 % tej kwoty, jeżeli urzędnik korzysta z urlopu w połowie pełnego wymiaru czasu pracy.

Urlop wychowawczy może zostać przedłużony o kolejne sześć miesięcy z prawem do dodatku ograniczonego do 50 % kwoty, o której mowa w akapicie drugim. W przypadku rodziców samotnie wychowujących dzieci, o których mowa w akapicie pierwszym, urlop wychowawczy może zostać przedłużony o kolejne dwanaście miesięcy z prawem do dodatku ograniczonego do 50 % kwoty, o której mowa w akapicie trzecim.

Kwoty, o których mowa w niniejszym artykule, są odpowiednio uaktualniane wraz z wynagrodzeniem.

W przypadku poświadczonej przez lekarza poważnej choroby lub niepełnosprawności małżonka, wstępnego, zstępnego, brata lub siostry urzędnika, przysługuje mu urlop rodzinny bez prawa do wynagrodzenia podstawowego. Całkowity okres trwania takiego urlopu nie przekracza dziewięciu miesięcy w ciągu całego okresu zatrudnienia urzędnika.

Najwcześniej pięć lat przed osiągnięciem przez urzędnika wieku emerytalnego, organ powołujący może podjąć decyzję o odesłaniu urzędnika o co najmniej 10-letnim stażu pracy na urlop w interesie służby w celach organizacyjnych związanych z nabyciem nowych umiejętności w instytucjach.

Ogólna liczba urzędników odesłanych w każdym roku na urlop w interesie służby nie może przekraczać 5 % urzędników we wszystkich instytucjach, którzy przeszli na emeryturę w roku poprzednim. Obliczoną w ten sposób łączną liczbę należy przydzielić każdej instytucji w zależności od liczby jej urzędników na dzień 31 grudnia poprzedniego roku. Wynik takiego przydziału jest zaokrąglany w górę do najbliższej liczby całkowitej w każdej instytucji.

Czas trwania urlopu odpowiada co do zasady okresowi pozostającemu urzędnikowi do osiągnięcia wieku emerytalnego. W wyjątkowych przypadkach organ powołujący może jednak podjąć decyzję o zakończeniu urlopu i przywróceniu urzędnika do pracy.

Z chwilą osiągnięcia wieku emerytalnego urzędnik pozostający na urlopie w interesie służby przechodzi automatycznie na emeryturę.

Urzędnik, który został odesłany na urlop w tym trybie, otrzymuje dodatek obliczany zgodnie z załącznikiem IV.

Na wniosek urzędnika od dodatku potrąca się składki na fundusz emerytalny obliczane na podstawie wysokości tego dodatku. W takim przypadku okres służby urzędnika pozostającego na urlopie w interesie służby jest uwzględniany do celów obliczenia lat służby objętej systemem emerytalno-rentowym w rozumieniu art. 2 załącznika VIII.

Kwalifikacje, wydajność oraz postawa każdego urzędnika w ramach służby są przedmiotem sprawozdania rocznego przewidzianego przez organ powołujący każdej instytucji zgodnie z art. 110. W sprawozdaniu tym uwzględnia się, czy wyniki pracy danego urzędnika są zadowalające. Organ powołujący każdej instytucji przyjmuje przepisy uprawniające do złożenia odwołania w ramach procedury oceny, które należy wykonać przed wniesieniem skargi, o której mowa w art. 90 ust. 2.

Począwszy od grupy zaszeregowania AST 5, sprawozdanie może również zawierać opinię stwierdzającą, w oparciu o wyniki pracy urzędnika, czy jest on zdolny do pełnienia funkcji administratora.

Sprawozdanie przekazuje się urzędnikowi. Urzędnik jest uprawniony do zgłoszenia w odniesieniu do sprawozdania wszelkich uwag, jakie uzna za stosowne.

Urzędnik pozostający dwa lata na tym samym stopniu swojej grupy zaszeregowania jest automatycznie przenoszony na następny stopień tej grupy, chyba że w sprawozdaniu rocznym, o którym mowa w art. 43, wyniki jego pracy oceniono jako niezadowalające. Urzędnik jest przenoszony na kolejny stopień grupy zaszeregowania nie później niż po czterech latach, chyba że zastosowanie ma procedura określona w art. 51 ust. 1.

Jeżeli urzędnik zostaje powołany na stanowisko kierownika wydziału, dyrektora lub dyrektora generalnego w tej samej grupie zaszeregowania oraz pod warunkiem że w okresie pierwszych dziewięciu miesięcy od powołania wyniki jego pracy były zadowalające w rozumieniu art. 43, przysługuje mu prawo do przeniesienia na wyższy stopień tej grupy zaszeregowania z mocą wsteczną od dnia powołania. To przeniesienie na wyższy stopień prowadzi do zwiększenia miesięcznego wynagrodzenia podstawowego w wysokości odpowiadającej wartości procentowej różnicy między pierwszym a drugim stopniem każdej grupy zaszeregowania. Jeżeli podwyżka jest mniejsza lub jeżeli w tym czasie urzędnik osiągnął ostatni stopień w danej grupie zaszeregowania, otrzymuje podwyżkę wynagrodzenia podstawowego zapewniającą wzrost tego wynagrodzenia o różnicę między pierwszym a drugim stopniem do czasu uzyskania następnego awansu.

Awans następuje na podstawie decyzji organu powołującego z uwzględnieniem art. 6 ust. 2. Urzędnicy mogą awansować tylko wtedy, gdy zajmują stanowisko, które odpowiada jednej z kategorii stanowisk określonych w załączniku I sekcja A dla następnej wyższej grupy zaszeregowania, chyba że stosuje się procedurę określoną w art. 4 i 29 ust. 1. W wyniku awansu urzędnika powołuje się do kolejnej wyższej grupy zaszeregowania w ramach grupy funkcyjnej, do której należy. Awans obejmuje wyłącznie osoby wybrane spośród urzędników, którzy posiadają co najmniej dwuletni staż pracy w swojej grupie zaszeregowania, po porównaniu zasług urzędników kwalifikujących się do awansu. Porównując zasługi, organ powołujący uwzględnia w szczególności sprawozdania dotyczące urzędników, posługiwanie się przez nich w ramach pełnionych obowiązków innymi językami, niż języki, których biegłą znajomość wykazali zgodnie z art. 28 lit. f), oraz zakres ich odpowiedzialności

Urzędnik przed pierwszym awansem od momentu zatrudnienia musi wykazać się znajomością trzeciego języka spośród języków określonych w ►M131 art. 55 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej ◄ . Na mocy porozumienia ►M131 organy powołujące instytucji ◄ przyjmują wspólne zasady dotyczące wykonania niniejszego ustępu. Zasady te wymagają zapewnienia urzędnikom dostępu do szkolenia w zakresie trzeciego języka oraz przewidują szczegółowe ustalenia dotyczące oceny umiejętności posługiwania się trzecim językiem, zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. d) załącznika III.

W drodze odstępstwa od przepisów art. 5 ust. 3 lit. b) i c), urzędnik grupy funkcyjnej AST w grupie zaszeregowania 5 może zostać powołany na stanowisko w grupie funkcyjnej AD, pod warunkiem że:

(a)

zgodnie z procedurą ustanowioną w ust. 2 tego artykułu został wytypowany do wzięcia udziału w obowiązkowym programie szkolenia określonym w lit. b) tego ustępu;

(b)

ukończył program szkolenia określony przez organ powołujący obejmujący zestaw obowiązkowych modułów szkoleniowych; oraz

(c)

figuruje na sporządzonej przez organ powołujący liście kandydatów, którzy pomyślnie zdali egzamin ustny i pisemny, wykazując, iż pomyślnie odbyli program szkolenia, o którym mowa w lit. b) niniejszego ustępu. Zakres egzaminu ustala się zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. c) załącznika III.

Organ powołujący opracowuje wstępną listę urzędników AST wytypowanych do wzięcia udziału w programie szkolenia wspomnianym powyżej w oparciu o dotyczące ►M131 ich sprawozdania roczne ◄ określone w art. 43 oraz poziom wykształcenia i wyszkolenia oraz uwzględniając potrzeby służb. Wstępną listę przedkłada się wspólnemu komitetowi w celu wydania opinii.

Komitet może przesłuchać urzędników, którzy ubiegają się o wzięcie udziału w programie szkolenia, o którym mowa powyżej, oraz przedstawicieli organu powołującego. Komitet większością głosów wydaje uzasadnioną opinię w sprawie wstępnej listy wnioskowanej przez organ powołujący. Organ powołujący przyjmuje listę urzędników uprawnionych do wzięcia udziału w programie szkolenia, o którym mowa powyżej.

Powołanie na stanowisko w grupie funkcyjnej AD nie ma wpływu na grupę zaszeregowania oraz stopień przyznane urzędnikowi w chwili powołania.

Zgodnie z art. 30 akapit drugi liczba powołań na stanowiska w grupie funkcyjnej AD ustanowiona w ust. 1–3 tego artykułu nie przekracza 20 % ogólnej liczby powołań rocznie.

►M131 Organ powołujący każdej instytucji przyjmuje ◄ przepisy ogólne dotyczące wykonywania niniejszego artykułu zgodnie z art. 110.

Urzędnikowi powołanemu do wyższej grupy zaszeregowania zgodnie z art. 45 nadaje się początkowy stopień tej grupy zaszeregowania. Jednakże urzędnikom w grupie zaszeregowania AD 9–AD 13 pełniącym obowiązki szefa zespołu, których powołuje się do wyższej grupy zaszeregowania zgodnie z art. 45, nadaje się drugi stopień nowej grupy zaszeregowania. To samo uzgodnienie ma zastosowanie do każdego urzędnika:

Złożenie rezygnacji przez urzędnika wymaga jednoznacznego oznajmienia przez niego na piśmie o woli ostatecznego zakończenia służby w danej instytucji.

Organ powołujący wydaje decyzję potwierdzającą rezygnację w terminie miesiąca od dnia otrzymania rezygnacji. ►M23 Organ powołujący może odmówić przyjęcia rezygnacji, jeśli w dniu otrzymania rezygnacji toczy się postępowanie dyscyplinarne przeciwko urzędnikowi lub jeśli takie postępowanie zostało wszczęte w okresie 30 dni od otrzymania rezygnacji. ◄

Rezygnacja staje się skuteczna w dniu określonym przez organ powołujący; data ta nie powinna przekraczać terminu trzech miesięcy od złożenia rezygnacji przez urzędnika w przypadku urzędników grupy funkcyjnej AD oraz jednego miesiąca w przypadku urzędników ►M131 grup funkcyjnych AST i AST/SC. ◄

Urzędnik może zostać zwolniony z urzędu jedynie w przypadku, gdy przestaje spełniać warunki określone w art. 28 lit. a) lub ►M23 w przypadkach przewidzianych w art. ►M112 ————— ◄ 39, 40 i w art. 41 ust. 4 i 5 oraz w art. 14 akapit drugi załącznika VIII. ◄

Decyzja zawierająca uzasadnienie jest wydawana przez organ powołujący po zasięgnięciu opinii Wspólnego Komitetu oraz po wysłuchaniu zainteresowanego urzędnika.

►M112 Urzędnik wyższy określony w art. 29 ust. 2 ◄ może zostać odwołany ze stanowiska w interesie służby na mocy decyzji organu powołującego.

Urzędnik odwołany w ten sposób ze stanowiska, któremu nie wyznaczono innego stanowiska ►M112 ————— ◄ , otrzymuje świadczenie, którego wysokość obliczana jest zgodnie z załącznikiem IV.

Kwota dochodów uzyskiwanych przez urzędnika z tytułu nowego zatrudnienia w trakcie tego okresu jest odejmowana od świadczenia przewidzianego w akapicie trzecim, jeśli dochody te oraz to świadczenie łącznie przekraczają ostatnią kwotę całkowitego wynagrodzenia otrzymywanego przez urzędnika obliczoną na podstawie tabeli płac obowiązującej pierwszego dnia miesiąca, za który wypłacane jest świadczenie.

Osoby, którym należą się świadczenia w ramach tego systemu emerytalnego, przedstawiają zaświadczenia, które mogą być wymagane i informują instytucję o wszystkich faktach, które mogą mieć wpływ na ich uprawnienia.

Artykuł 45 akapity trzeci, czwarty i piąty załącznika VIII stosuje się odpowiednio.

Po upływie okresu, w którym urzędnik jest uprawniony do świadczenia z tytułu odwołania ze stanowiska w interesie służby, pod warunkiem że osiągnął on wiek ►M131 58 ◄ lat, jest on uprawniony do uzyskania emerytury, bez dokonywania obniżek przewidzianych w art. 9 załącznika VIII.

Organ powołujący każdej instytucji określa procedury ustalania przypadków nienależytego wykonywania obowiązków, ich rozstrzygania i zaradzania im we właściwym terminie i w odpowiedni sposób.

Przyjmując przepisy wewnętrzne, organ powołujący każdej instytucji musi przestrzegać następujących wymogów:

Urzędnik ma prawo do otrzymania pełnych akt osobowych i do sporządzenia kopii wszystkich dokumentów dotyczących procedury. Urzędnik ma na przygotowanie obrony nie mniej niż 15 i nie więcej niż 30 dni od daty otrzymania wniosku. Urzędnika może wspomagać wybrana przez niego osoba. Urzędnik może zgłosić pisemne uwagi. Urzędnika wysłuchuje Wspólny Komitet Doradczy. Urzędnik może również powołać świadków.

Przed Wspólnym Komitetem Doradczym instytucję reprezentuje urzędnik wyznaczony w tym celu przez organ powołujący. Urzędnikowi temu przysługują takie same prawa jak zainteresowanemu urzędnikowi.

Uwzględniając wniosek złożony na mocy ust. 2 oraz wszelkie pisemne i ustne oświadczenia zainteresowanego urzędnika lub świadków Wspólny Komitet Doradczy wydaje większością głosów uzasadnioną opinię określającą środek, który uznaje za właściwy w oparciu o fakty stwierdzone na jego wniosek. Wspólny Komitet Doradczy przesyła tę opinię organowi powołującemu oraz zainteresowanemu urzędnikowi w terminie dwóch miesięcy od dnia, w którym wniesiono do niego sprawę. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu w sprawie decyzji Wspólnego Komitetu Doradczego, z wyjątkiem spraw proceduralnych oraz w przypadku gdy głosowanie nie doprowadzi do rozstrzygnięcia.

Urzędnik zwolniony ze stanowiska z powodu nienależytego wykonywania obowiązków jest uprawniony do otrzymywania przez czas określony w ust. 6 miesięcznej odprawy, która jest równa miesięcznemu wynagrodzeniu podstawowemu urzędnika grupy zaszeregowania AST 1 stopień pierwszy. Urzędnik jest również przez ten sam okres uprawniony do otrzymywania dodatków rodzinnych przewidzianych w art. 67. Zgodnie z art. 1 załącznika VII dodatek na gospodarstwo domowe wylicza się w oparciu o podstawowe wynagrodzenie miesięczne urzędnika w grupie zaszeregowania AST 1.

Odprawy nie wypłaca się, jeżeli urzędnik składa rezygnację po rozpoczęciu procedury, o której mowa w ust. 1 i 2, lub jeżeli jest on uprawniony do natychmiastowego uzyskania pełnej emerytury. Jeżeli na podstawie krajowego systemu zwalczania bezrobocia urzędnik jest uprawniony do otrzymywania zasiłku dla bezrobotnych, kwotę tego świadczenia należy odliczyć od powyższej odprawy.

Okres, w którym dokonuje się wypłat, o których mowa w ust. 5, wynosi:

trzy miesiące, w przypadku gdy urzędnik przepracował w służbie mniej niż pięć lat w chwili podjęcia decyzji o zwolnieniu;

sześć miesięcy, w przypadku gdy urzędnik przepracował w służbie co najmniej pięć lat, lecz mniej niż 10 lat;

dziewięć miesięcy, w przypadku gdy urzędnik przepracował w służbie co najmniej 10 lat, lecz mniej niż 20 lat;

dwanaście miesięcy, w przypadku gdy urzędnik przepracował w służbie przynajmniej 20 lat.

Urzędnik zdegradowany wskutek nienależytego wykonywania obowiązków może po upływie sześciu lat ubiegać się o wykreślenie ze swoich akt osobowych wszystkich odniesień do tego środka.

Urzędnicy są uprawnieni do zwrotu uzasadnionych kosztów poniesionych z własnej inicjatywy w toku procedury, w tym honorarium należnego obrońcy nienależącemu do instytucji, w przypadku gdy procedura przewidziana w niniejszym artykule nie zakończyła się jakąkolwiek decyzją o zwolnieniu lub zdegradowaniu.

Bez uszczerbku dla przepisów art. 50, urzędnik jest przenoszony w stan spoczynku:

Jednakże urzędnik może na własną prośbę oraz w przypadku gdy organ powołujący uzna to za uzasadnione w interesie służby, wykonywać pracę do ukończenia 67 lub, w drodze wyjątku, 70 lat, w którym to przypadku urzędnik automatycznie przechodzi w stan spoczynku ostatniego dnia miesiąca, w którym osiąga ten wiek.

Jeżeli organ powołujący podejmuje decyzję w sprawie zezwolenia urzędnikowi na pozostanie w służbie po ukończeniu 66 roku życia, zezwolenie to jest wydawane maksymalnie na okres jednego roku. Może ono zostać odnowione na wniosek urzędnika.

Urzędnik, wobec którego zgodnie z orzeczeniem Komitetu ds. Inwalidztwa stosuje się przepisy art. 78, ►M62 jest z urzędu przenoszony w stan spoczynku ostatniego dnia miesiąca, w którym organ powołujący uznał jego trwałą i pełną niezdolność do pełnienia służby. ◄

Po zakończeniu służby, na mocy decyzji organu powołującego, urzędnik może zostać powołany na stanowisko honorowe w zajmowanej ►M112 grupie zaszeregowania lub następnej, wyższej grupie zaszeregowania ◄ .

►M131 1. ◄

Urzędnicy aktywnie zatrudnieni pozostają zawsze w dyspozycji swojej instytucji.

►M131 2. ◄

►M131 Normalny tygodniowy czas pracy wynosi od 40 do 42 godzin, zaś dzienny czas pracy ustalany jest przez organ powołujący. ◄ W tych samych granicach, organ powołujący po konsultacji z Komitetem Pracowniczym może ustalić godziny pracy określonych grup urzędników wykonujących obowiązki o szczególnym charakterze.

W sytuacjach spowodowanych nagłą potrzebą służby lub z powodów wynikających z przepisów bezpieczeństwa urzędnik ►M31 ————— ◄ może być zobowiązany do pozostawania w gotowości w miejscu pracy lub w miejscu zamieszkania poza normalnymi godzinami pracy. ►M131 Organ powołujący każdej instytucji określa szczegółowe zasady stosowania niniejszego ustępu po konsultacji z komitetem Pracowniczym. ◄

Organ powołujący każdej instytucji może wprowadzić elastyczną organizację czasu pracy. W ramach takiej elastycznej organizacji czasu pracy nie można przyznawać pełnych dni roboczych urzędnikom grupy zaszeregowania AD/AST 9 lub wyższej. Taka organizacja czasu pracy nie ma zastosowania do urzędników, do których stosują się przepisy art. 44 akapit drugi. Urzędnicy ci zarządzają swoim czasem pracy w porozumieniu ze swoimi przełożonymi.

Urzędnik może ubiegać się o zezwolenie na pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Organ powołujący może udzielić takiego zezwolenia, jeśli jest to zgodne z interesem służby.

Zezwolenie takie przysługuje urzędnikowi w następujących przypadkach:

w celu opieki nad dzieckiem poniżej 9 roku życia pozostającym na utrzymaniu;

w celu opieki nad dzieckiem w wieku od 9 do 12 lat pozostającym na utrzymaniu, jeżeli skrócenie czasu pracy nie przekracza 20 % podstawowego wymiaru czasu pracy;

w celu opieki nad dzieckiem pozostającym na utrzymaniu do ukończenia przez nie 14 roku życia, jeżeli urzędnik jest rodzicem samotnie wychowującym dziecko;

w przypadkach poważnych trudności, w celu opieki nad dzieckiem pozostającym na utrzymaniu do ukończenia przez nie 14 roku życia, jeżeli skrócenie czasu pracy nie przekracza 5 % podstawowego wymiaru czasu pracy. W tym przypadku nie mają zastosowania pierwsze dwa ustępy art. 3 załącznika IVa. W przypadku gdy oboje rodzice są zatrudnieni w służbach Unii, tylko jedno z nich jest uprawnione do pracy w takim niepełnym wymiarze godzin;

w celu opieki nad ciężko chorym lub niepełnosprawnym małżonkiem, wstępnym lub zstępnym, bratem lub siostrą;

w celu udziału w dalszym kształceniu zawodowym; lub

po ukończeniu 58 lat, przez ostatnie trzy lata przed osiągnięciem wieku emerytalnego.

W przypadku gdy wniosek o zezwolenie na pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy składa się w celu udziału w dalszym kształceniu zawodowym lub w ciągu ostatnich trzech lat przed osiągnięciem wieku emerytalnego, jednak nie wcześniej niż przed ukończeniem 58 lat, organ powołujący może odmówić zezwolenia lub udzielić go w późniejszym terminie jedynie w okolicznościach wyjątkowych i z powodów nadrzędnych związanych ze służbą.

W przypadku gdy z takiego prawa do pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy korzysta się w celu opieki nad ciężko chorym lub niepełnosprawnym małżonkiem, wstępnym, zstępnym, bratem lub siostrą lub w celu udziału w dalszym kształceniu zawodowym, całkowita długość okresu zatrudnienia w niepełnym wymiarze czasu pracy nie może przekroczyć pięciu lat w ciągu całego okresu zatrudnienia urzędnika.

Organ powołujący odpowiada na wniosek urzędnika w terminie 60 dni.

Przepisy dotyczące pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy oraz procedury udzielania zezwolenia ustanowiono w załączniku IVa.

Urzędnik może złożyć wniosek o zezwolenie na pracę na pół etatu w formie dzielenia etatu na stanowisku uznanym przez organ powołujący za właściwe do tego celu. Zezwolenie na pracę na pół etatu poprzez dzielenie etatu nie jest ograniczone czasowo. Może ono jednak być cofnięte w interesie służby przez organ powołujący z zachowaniem sześciomiesięcznego okresu wyprzedzenia. Podobnie na wniosek danego urzędnika organ powołujący, z zachowaniem sześciomiesięcznego okresu wypowiedzenia, może wycofać zezwolenie. W takim przypadku urzędnik może zostać przeniesiony na inne stanowisko.

Stosuje się art. 59a oraz art. 3 załącznika IVa, z pominięciem ust. 2 zdanie trzecie.

Organ powołujący może określić szczegółowe zasady stosowania tego artykułu.

Urzędnik może być zobowiązany do pracy w godzinach nadliczbowych jedynie w przypadkach nagłych lub w razie wyjątkowego zwiększenia ilości pracy. Praca w nocy oraz praca w niedziele i w dni świąteczne może być dopuszczona jedynie zgodnie z procedurą określoną przez organ powołujący. ►M23 Całkowity czas pracy w godzinach nadliczbowych, do której może zostać zobowiązany urzędnik, nie może w okresie sześciu miesięcy przekraczać 150 godzin. ◄

Urzędnikom należącym do ►M112 grupy funkcyjnej AD oraz grupy funkcyjnej AST grupa zaszeregowania 5–11 ◄ nie przysługuje za pracę w godzinach nadliczbowych prawo do rekompensaty w postaci czasu wolnego od pracy ani wynagrodzenie.

Urzędnikom należącym do grupy zaszeregowania od SC 1 do SC 6 i grupy zaszeregowania od AST 1 do AST 4 przysługuje, zgodnie z załącznikiem VI, za pracę w godzinach nadliczbowych urlop wyrównawczy albo wynagrodzenie w przypadku gdy wymagania służby nie zezwalają na urlop wyrównawczy w ciągu dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym godziny nadliczbowe zostały przepracowane.

Urzędnikowi, ►M30 ————— ◄ od którego regularnie wymaga się pracy w nocy, w soboty, niedziele lub w dni świąteczne może zostać przyznany dodatek za pracę w systemie zmianowym wymaganą przez instytucję w związku z potrzebami służby lub z powodów wynikających z przepisów bezpieczeństwa i traktowaną przez nią jako normalny i stały element pracy tego urzędnika.

Po zasięgnięciu opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego Komisja określa, w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 111 i 112, kategorie urzędników uprawnionych do takich dodatków, warunki ich przyznawania oraz stawki.

Normalny czas pracy urzędnika wykonującego pracę w systemie zmianowym nie może przekraczać normalnego całkowitego rocznego czasu pracy.

Urzędnikowi ►M31 ————— ◄ zobowiązanemu na podstawie decyzji organu powołującego do regularnego pozostawania w gotowości w miejscu pracy lub w miejscu zamieszkania poza jego normalnymi godzinami pracy ze względu na potrzeby służby lub przepisy bezpieczeństwa, mogą zostać przyznane dodatki.

Dodatki specjalne można przyznać niektórym urzędnikom w celu rekompensaty za szczególnie uciążliwe warunki pracy.

Po zasięgnięciu opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego Komisja określa, w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 111 i 112 kategorie urzędników uprawnionych do takich specjalnych dodatków, warunki ich przyznawania oraz stawki.

Urzędnicy uprawnieni są do urlopu corocznego w wymiarze nie mniejszym niż 24 dni robocze oraz nie większym niż 30 dni roboczych w każdym roku kalendarzowym, zgodnie z przepisami przyjętymi w drodze wspólnego porozumienia ►M131 organów powołujących instytucji ◄ ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , po zasięgnięciu opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego.

Poza corocznym urlopem urzędnikowi można, w sytuacjach wyjątkowych i na jego wniosek, udzielić urlopu okolicznościowego. Warunki udzielenia takiego urlopu określone są w załączniku III.

Oprócz urlopu przewidzianego w art. 57, kobietom ciężarnym przysługuje, po przedstawieniu zaświadczenia lekarskiego, 20 tygodni urlopu. Urlop ten rozpoczyna się nie wcześniej niż sześć tygodni przed przewidywaną datą porodu wskazaną w zaświadczeniu, a kończy się nie wcześniej niż 14 tygodni po dacie porodu. W przypadku ciąży mnogiej, porodu przedwczesnego lub narodzin dziecka niepełnosprawnego lub cierpiącego na ciężką chorobę urlop zostaje wydłużony do 24 tygodni. Na potrzeby niniejszego przepisu za poród przedwczesny uważa się poród mający miejsce przed końcem trzydziestego czwartego tygodnia ciąży.

Urzędnikowi, który wykaże, iż jest niezdolny do wykonywania obowiązków z powodu choroby lub wypadku, przysługuje zwolnienie chorobowe.

Powinien on niezwłocznie powiadomić instytucję, w której jest zatrudniony, o swojej niezdolności do wykonywania obowiązków oraz wskazać swoje miejsce pobytu. Jeśli jest nieobecny przez okres dłuższy niż trzy dni, zobowiązany jest przedstawić zaświadczenie lekarskie. Zwolnienie to należy przesłać najpóźniej piątego dnia nieobecności, decyduje data stempla pocztowego. Jeżeli niewysłanie zaświadczenia nie jest spowodowane przyczynami od niego niezależnymi, nieobecność urzędnika uważana jest za nieusprawiedliwioną.

Urzędnik może każdorazowo zostać zobowiązany do poddania się badaniom lekarskim. Jeżeli badania lekarskiego nie można przeprowadzić z przyczyn zależnych od urzędnika, jego nieobecność uznaje się za nieusprawiedliwioną od dnia, w którym badanie to ma mieć miejsce.

Jeżeli w wyniku badania stwierdza się, że urzędnik jest zdolny do wykonywania swoich obowiązków, jego nieobecność, z zastrzeżeniem następnego akapitu, uważana jest za nieusprawiedliwioną od dnia badania.

Jeśli urzędnik uważa wynik badania lekarskiego zorganizowanego przez organ powołujący za nieuzasadniony z punktu widzenia sztuki lekarskiej, w ciągu dwóch dni może on lub lekarz działający w jego imieniu przedłożyć instytucji wniosek o skierowanie sprawy do niezależnego lekarza w celu uzyskania jego opinii.

Instytucja niezwłocznie przekazuje wniosek innemu lekarzowi wyznaczonemu w drodze porozumienia z lekarzem urzędnika oraz lekarzem urzędowym instytucji. Niedopełnienie tego uzgodnienia w terminie pięciu dni od daty złożenia wniosku powoduje, że instytucja wybiera daną osobę z listy niezależnych lekarzy, sporządzaną do tego celu każdego roku w oparciu o obopólną zgodę organu powołującego oraz Komitetu Pracowniczego. W terminie dwóch dni roboczych urzędnik może zgłosić sprzeciw wobec wyboru dokonanego przez instytucję, a w takim przypadku instytucja wybiera z listy inną osobę, której wybór ma charakter ostateczny.

Opinia lekarza niezależnego, wydana po konsultacji z lekarzem urzędnika oraz lekarzem urzędowym instytucji, ma charakter wiążący. Jeżeli opinia lekarza niezależnego potwierdza ustalenia badania zorganizowanego przez instytucję, nieobecność uznaje się za nieusprawiedliwioną od daty takiego badania. Jeżeli opinia lekarza niezależnego nie potwierdza ustaleń z takiego badania, dla wszystkich celów nieobecność uznaje się za usprawiedliwioną.

►C6 2.

Jeśli w okresie 12 miesięcy urzędnik był z powodu choroby niepopartej zaświadczeniem lekarskim kilkakrotnie nieobecny w pracy przez okresy do trzech dni, które łącznie wynosiły ponad 12 dni, ◄ to ma obowiązek przedstawienia zaświadczenia lekarskiego za każdą następną nieobecność spowodowaną chorobą. Jego nieobecność uznaje się za nieusprawiedliwioną, począwszy od trzynastego dnia nieobecności spowodowanej chorobą niepopartej zaświadczeniem lekarskim.

Bez uszczerbku dla stosowania zasad postępowania dyscyplinarnego, w miarę potrzeb każdą nieobecność uznawaną za nieusprawiedliwioną na mocy ust. 1 i 2 odlicza się od wymiaru urlopu corocznego danego urzędnika. W przypadku gdy urzędnikowi nie przysługuje prawo do urlopu, traci prawo do wynagrodzenia za odnośny okres.

Organ powołujący może skierować do komisji ds. inwalidztwa sprawę każdego urzędnika, który przebywał na zwolnieniu chorobowym dłużej niż 12 miesięcy w dowolnym okresie trzyletnim.

Urzędnik może zostać poproszony o wzięcie urlopu po przeprowadzeniu badania lekarskiego przez lekarza urzędowego instytucji, o ile jego stan zdrowia tego wymaga lub jeśli członek jego rodziny z nim zamieszkujący cierpi na chorobę zakaźną.

W przypadku sporów zastosowanie ma procedura przewidziana w akapitach pięć do siedem ust. 1.

Każdego roku urzędnicy są poddawani okresowym badaniom lekarskim, przeprowadzanym przez lekarza urzędowego instytucji lub wybranego przez nich lekarza.

W drugim przypadku honorarium lekarza jest pokrywane przez instytucję do wysokości maksymalnej kwoty ustalonej na okres nieprzekraczający trzech lat przez organ powołujący po konsultacji z Komitetem ds. Regulaminu Pracowniczego.

Coroczny urlop urzędnika, który jest uprawniony do wykonywania swojej pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy, jest proporcjonalnie zmniejszany w okresie świadczenia pracy w takim wymiarze.

Z wyjątkiem przypadków choroby lub wypadku, urzędnik nie może być nieobecny w pracy bez uprzedniego zezwolenia przełożonego. Bez uszczerbku dla środków dyscyplinarnych, które mogą mieć zastosowanie w tym przypadku, jakakolwiek nieusprawiedliwiona nieobecność, która zostanie należycie stwierdzona, jest odliczana od corocznego urlopu tego urzędnika. Jeśli wykorzystał on już swój coroczny urlop, traci on prawo do wynagrodzenia za okres nieobecności.

Jeśli urzędnik zamierza przebywać na zwolnieniu chorobowym w miejscu innym niż miejsce zatrudnienia, musi uzyskać uprzednie zezwolenie organu powołującego.

Wykazy dni świątecznych sporządza się w drodze porozumienia organów powołujących instytucji Unii po konsultacji z komitetem ds. regulaminu pracowniczego.

WYNAGRODZENIE ORAZ ŚWIADCZENIA Z TYTUŁU ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO URZĘDNIKÓW

Urzędnik jest uprawniony na podstawie powołania do wynagrodzenia odpowiadającego jego grupie zaszeregowania i stopniowi, zgodnie z przepisami załącznika VII i o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.

Wynagrodzenie obejmuje wynagrodzenie podstawowe, dodatki rodzinne oraz inne dodatki.

Wysokość wynagrodzenia jest wyrażona w euro. Wynagrodzenie jest wypłacane w walucie kraju, w którym urzędnik wykonuje swoje obowiązki, lub w euro.

Wynagrodzenie wypłacane w walucie innej niż euro obliczane jest na podstawie kursów wymiany stosowanych przy wykonywaniu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na dzień 1 lipca danego roku.

Co roku kursy wymiany są uaktualniane z mocą wsteczną przy corocznej aktualizacji wysokości wynagrodzeń, o której mowa w art. 65.

Wysokość wynagrodzenia urzędnika wyrażona w euro, po dokonaniu obowiązkowych potrąceń określonych w niniejszym regulaminie pracowniczym lub w jakichkolwiek przepisach wykonawczych do niego, jest korygowana według współczynnika, który, w zależności od warunków życia w różnych miejscach zatrudnienia, jest wyższy niż 100 %, niższy niż 100 % lub równy 100 %.

Współczynniki korygujące są określane lub wycofywane, a także aktualizowane co roku zgodnie z załącznikiem XI. W odniesieniu do aktualizacji wszystkie wartości są rozumiane jako wartości referencyjne. Komisja publikuje zaktualizowane wartości w celach informacyjnych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C w terminie dwóch tygodni po aktualizacji.

Żaden współczynnik korygujący nie ma zastosowania w Belgii ani Luksemburgu w związku ze szczególną rolą referencyjną, jaką odgrywają te miejsca zatrudnienia jako główne i pierwotne siedziby większości instytucji.

Wynagrodzenie urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej jest aktualizowane co roku przy uwzględnieniu polityki gospodarczej i społecznej Unii. W szczególności uwzględniane są wszelkie podwyżki wynagrodzeń w służbach publicznych państw członkowskich oraz potrzeby w zakresie naboru pracowników. Aktualizacja wynagrodzeń odbywa się zgodnie z załącznikiem XI. Aktualizacja ta ma miejsce przed końcem każdego roku w świetle sprawozdania Komisji opartego na danych statystycznych przygotowanych przez Urząd Statystyczny Unii Europejskiej w porozumieniu z krajowymi urzędami statystycznymi państw członkowskich. Dane statystyczne odzwierciedlają stan na dzień 1 lipca w każdym z państw członkowskich. Sprawozdanie to zawiera dane dotyczące wpływu wynagrodzeń i emerytur urzędników Unii na budżet. Jest ono przekazywane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Kwoty, o których mowa w art. 42a akapit drugi i trzeci, art. 66 i 69, art. 1 ust. 1, art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 i 2, art. 4 ust. 1, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2, art. 10 ust. 1 załącznika VII oraz art. 8 ust. 2 załącznika XIII oraz w dawnym art. 4a załącznika VII, które podlegają aktualizacji zgodnie z art. 18 ust. 1 załącznika XIII, kwoty, o których mowa w art. 24 ust. 3, art. 28a ust. 3 akapit drugi, art. 28a ust. 7, art. 93, 94, art. 96 ust. 3 akapit drugi oraz art. 96 ust. 7, art. 133, 134 i 136 warunków zatrudnienia innych pracowników, kwoty, o których mowa w art. 1 ust. 1 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (EWWiS, EWG, Euratom) nr 300/76 ( 8 ) oraz współczynnik dla kwot, o których mowa w art. 4 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWS) nr 260/68 ( 9 ), są aktualizowane co roku zgodnie z załącznikiem XI. Komisja publikuje w celach informacyjnych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C zaktualizowanych kwot w terminie dwóch tygodni po aktualizacji.

W przypadku znaczącej zmiany kosztów utrzymania, kwoty, o których mowa w ust. 1, oraz wskaźniki korygujące, o których mowa w art. 64, są aktualizowane zgodnie z załącznikiem XI. Komisja publikuje w celach informacyjnych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C zaktualizowanych kwot i wskaźników korygujących w terminie dwóch tygodni po aktualizacji.

Kwoty, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz wskaźniki korygujące, o których mowa w art. 64, są rozumiane jako kwoty i wskaźniki korygujące, których rzeczywista wartość w danym momencie podlega aktualizacji bez interwencji w drodze innego aktu prawnego.

Bez uszczerbku dla art. 3 ust. 5 i 6 załącznika XI, w latach 2013 i 2014 nie zostanie dokonana żadna aktualizacja, o której mowa w ust. 1 i 2.

Wysokość miesięcznych wynagrodzeń podstawowych określana jest dla każdej grupy zaszeregowania oraz stopnia w grupach funkcyjnych AD i AST zgodnie z następującą tabelą:

Wysokość miesięcznych wynagrodzeń podstawowych określana jest dla każdej grupy zaszeregowania oraz stopnia w grupie funkcyjnej AST/SC zgodnie z następującą tabelą:

W drodze odstępstwa od art. 3 ust. 1 rozporządzenia (EWG, Euratom, EWWiS) nr 260/68 oraz w celu uwzględnienia - bez uszczerbku dla art. 65 ust. 3 - metody aktualizacji wysokości wynagrodzeń i emerytur urzędników, od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. stosuje się środek tymczasowy dotyczący wynagrodzenia wypłacanego przez Unię pracownikom aktywnie zatrudnionym, zwany „składką solidarnościową”.

Stawka tej składki solidarnościowej, stosowana w odniesieniu do podstawy określonej w ust. 3, wynosi 6 %. Jednakże dla urzędników grupy zaszeregowania AD 15 stopień 2 i wyższej stawka ta wynosi 7 %.

Podstawą obliczenia składki solidarnościowej jest wynagrodzenie podstawowe przyjmowane do wyliczania wynagrodzenia, pomniejszone o:

(i)

składki na zabezpieczenie społeczne i system emerytalno-rentowy oraz podatek należny, przed potrąceniem składki solidarnościowej, i płacony przez urzędnika o tym samym stopniu i grupie zaszeregowania, nieposiadającego osób na utrzymaniu w rozumieniu art. 2 załącznika VII oraz

(ii)

kwotę równą wynagrodzeniu podstawowemu urzędnika z grupy zaszeregowania AST 1 stopień 1.

Składniki, na podstawie których oblicza się wysokość składki solidarnościowej, są wyrażone w euro; stosowany jest do nich współczynnik korygujący 100.

Składka solidarnościowa jest potrącana co miesiąc u źródła; uzyskiwane kwoty stanowią dochód budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

Dodatki rodzinne obejmują:

▼M56

dodatek na gospodarstwo domowe;

dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu;

▼M16

dodatek edukacyjny.

Urzędnicy pobierający dodatki rodzinne przewidziane w niniejszym artykule zgłaszają dodatki podobnego rodzaju wypłacane im z innych źródeł; kwotę takich dodatków odlicza się od kwoty dodatków wypłacanych na podstawie art. 1, 2 i 3 załącznika VII.

Wysokość dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu urzędnika może zostać podwojona na mocy szczególnej decyzji organu powołującego zawierającej uzasadnienie, wydanej na podstawie dokumentacji medycznej stwierdzającej, że dziecko jest niepełnosprawne lub cierpi na chorobę przewlekłą z którą wiążą się z duże wydatki dla urzędnika.

►M95 W przypadku gdy na podstawie art. 1, 2 i 3 załącznika VII dodatki rodzinne wypłaca się osobie innej niż urzędnik, są one wypłacane w walucie państwa, w którym osoba ta zamieszkuje, po ich przeliczeniu, w razie potrzeby, według kursów określonych w art. 63 akapit drugi. Stosuje się do nich współczynnik korygujący dla danego państwa, jeżeli znajduje się ono ►M128 ►C3 w Unii ◄ ◄ , lub współczynnik korygujący wynoszący 100, jeżeli państwo miejsca zamieszkania znajduje się poza ►M128 ►C3 Unią ◄ ◄ . ◄

W przypadku gdy dodatki rodzinne wypłacane są osobie, o której mowa powyżej, stosuje się do niej przepisy ust. 2 i 3.

Dodatki rodzinne określone w art. 67 ust. 1 są wypłacane także w przypadku, gdy urzędnik jest uprawniony do otrzymywania świadczenia przewidzianego w art. 41 i 50 niniejszego regulaminu pracowniczego lub w art. 34 i 42 dawnego regulaminu pracowniczego Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali.

Zainteresowana osoba składa oświadczenie o dodatkach podobnego rodzaju pochodzących z innych źródeł pobieranych na to samo dziecko; kwota takich dodatki jest potrącana z kwoty dodatków wypłacanych na podstawie art. 1, 2 i 3 załącznika VII.

Urzędnik uprawniony do pracy na pół etatu uprawniony jest do wynagrodzenia obliczanego w sposób określony w załączniku IVa.

Dodatek zagraniczny równy jest 16 % sumy wynagrodzenia podstawowego, ►M25 dodatku na gospodarstwo domowe ◄ oraz dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu, do których uprawniony jest urzędnik. Dodatek zagraniczny wynosi nie mniej niż ►M148 571,35 EUR ◄ miesięcznie.

W przypadku śmierci urzędnika jego żyjący małżonek oraz pozostające na jego utrzymaniu dzieci otrzymują pełne wynagrodzenie zmarłego urzędnika do końca trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła śmierć.

W przypadku śmierci osoby, która nabyła prawa do emerytury lub renty inwalidzkiej, powyższe przepisy stosują się w odniesieniu do dodatku, który pobierał zmarły.

Urzędnik jest uprawniony, zgodnie z przepisami załącznika VII, do zwrotu poniesionych przez niego kosztów w związku z podjęciem służby, przeniesieniem lub zakończeniem służby, a także do zwrotu kosztów poniesionych przez niego w trakcie wykonywania obowiązków lub w związku z ich wykonywaniem.

Urzędnik, jego małżonek, o ile nie jest on uprawniony do świadczeń tego samego rodzaju oraz w tej samej wysokości na podstawie innych przepisów ustawowych lub wykonawczych, jego dzieci oraz inne osoby pozostające na jego utrzymaniu w rozumieniu art. 2 załącznika VII, są ubezpieczeni na wypadek choroby do wysokości 80 % poniesionych wydatków, zgodnie z przepisami przyjętymi w drodze porozumienia między ►M131 organami powołującymi instytucji ◄ ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ po zasięgnięciu opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego. Stawka ta jest podwyższona do 85 % w następujących przypadkach: konsultacji i wizyt lekarskich, zabiegów chirurgicznych, hospitalizacji, lekarstw, badań radiologicznych, analiz, badań laboratoryjnych i protez przepisanych przez lekarza, z wyjątkiem protez dentystycznych. W przypadku gruźlicy, choroby Heinego-Medina, choroby nowotworowej, choroby umysłowej i innych schorzeń uznanych przez organ powołujący za równie poważne oraz w przypadku wczesnych badań przesiewowych mających na celu wykrycie ewentualnej choroby, oraz w przypadku porodu stawka ta jest podwyższona do 100 %. Jednakże stawka zwrotu kosztów w wysokości 100 % nie ma zastosowania, gdy w przypadku choroby zawodowej lub wypadku zastosowanie znajduje art. 73.

Osobę pozostającą w konkubinacie z urzędnikiem traktuje się jak małżonka według systemu ubezpieczenia chorobowego, jeśli wypełnione są pierwsze trzy warunki art. 1 ust. 2 lit. c) załącznika VII.

Na podstawie zasad wskazanych w akapicie pierwszym ►M131 organy powołujące instytucji ◄ mogą przyznać jednemu z nich wykonywanie uprawnień dotyczących ustanawiania zasad rządzących zwrotem kosztów, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 110.

Jedna trzecia składki wymaganej w celu pokrycia kosztów tego ubezpieczenia ponoszona jest przez urzędnika, przy czym kwota obciążenia nie może przekraczać 2 % jego wynagrodzenia podstawowego.

1a.

Urzędnik kończący służbę, który wykaże, że ►M112 nie wykonuje pracy zarobkowej ◄ może, nie później niż w przeciągu miesiąca następującego po miesiącu, w którym zakończył służbę, zwrócić się o przedłużenie swojego ubezpieczenia na wypadek choroby, przewidzianego w ust. 1, maksymalnie na okres 6 miesięcy po zakończeniu służby. Składka określona w ust. 1 jest obliczana na podstawie wysokości ostatniego wynagrodzenia podstawowego otrzymywanego przez tego urzędnika, przy czym pokrywa on połowę tej składki.

Na mocy decyzji organu powołującego, podjętej po konsultacji z lekarzem instytucji, nie stosuje się zarówno terminu jednego miesiąca na złożenie wniosku, jak i przewidzianego w akapicie pierwszym okresu sześciu miesięcy, w przypadku gdy dana osoba cierpi na poważną lub przewlekłą chorobę, na którą zapadła przed zakończeniem służby i o której poinformowała instytucję przed upływem sześciomiesięcznego okresu określonego w akapicie pierwszym, pod warunkiem że osoba ta podda się badaniu lekarskiemu zorganizowanemu przez instytucję.

1b.

W przypadku gdy były małżonek urzędnika, dziecko, które przestało być na jego utrzymaniu, lub osoba, która przestała być traktowana jak osoba pozostająca na utrzymaniu urzędnika w rozumieniu art. 2 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, wykaże, że ►M112 nie wykonuje pracy zarobkowej ◄ , może być nadal maksymalnie przez okres roku ubezpieczony(-a) na wypadek choroby zgodnie z ust. 1 jako osoba objęta ochroną ubezpieczeniową w ramach ubezpieczenia tego urzędnika. Ochrona taka nie wymaga opłacania składek. Powyższy okres jednego roku rozpoczyna się w dniu uprawomocnienia się orzeczenia o rozwodzie albo utraty statusu dziecka pozostającego na utrzymaniu lub statusu osoby traktowanej na równi z dzieckiem pozostającym na utrzymaniu urzędnika.

Przepisy ust. 1 mają zastosowanie do urzędnika także po zakończeniu jego służby, jeżeli kontynuował on służbę ►M128 ►C3 w Unii ◄ ◄ ►M131 do osiągnięcia wieku emerytalnego ◄ lub pobiera rentę inwalidzką. Wysokość składki obliczana jest na podstawie kwoty emerytury lub renty.

Takie same zasady mają zastosowanie wobec osób, które są uprawnione do otrzymywania renty rodzinnej z tytułu śmierci urzędnika, który był aktywnie zatrudniony lub pozostawał w służbie ►M131 do osiągnięcia wieku emerytalnego ◄ lub z tytułu śmierci osoby uprawnionej do renty inwalidzkiej. Wysokość składki obliczana jest na podstawie kwoty renty rodzinnej.

2a.

Przepisy ust. 1 mają także zastosowanie wobec następujących osób, o ile nie wykonują pracy zarobkowej:

(i)

byłych urzędników pobierających emeryturę za wysługę lat, którzy zakończyli służbę ►M128 ►C3 w Unii ◄ ◄ ►M131 przed osiągnięciem wieku emerytalnego; ◄

(ii)

osób uprawnionych do otrzymywania renty rodzinnej z tytułu śmierci urzędnika, który zakończył służbę ►M131 przed osiągnięciem wieku emerytalnego. ◄

Wysokość składki określonej w ust. 1 obliczana jest na podstawie emerytury urzędnika przed zastosowaniem, w miarę potrzeb, współczynnika redukcji przewidzianego w art. 9 załącznika VIII Regulaminu pracowniczego.

Osoby uprawnione do otrzymywania renty sierocej otrzymują świadczenia przewidziane w ust. 1 na wniosek. Składkę oblicza się, biorąc za podstawę rentę sierocą.

2b.

W przypadku osób uprawnionych do otrzymywania emerytury za wysługę lat lub renty rodzinnej składka określona w ust. 2 i 2a nie może być niższa niż wyliczona na podstawie wynagrodzenia podstawowego odpowiadającego początkowemu stopniowi w ►M131 grupie zaszeregowania AST 1. ◄

2c.

Urzędnicy zwolnieni zgodnie z art. 51 i nieuprawnieni do otrzymywania emerytury za wysługę lat są uprawnieni do otrzymywania świadczeń przewidzianych w ust. 1, pod warunkiem że nie wykonują pracy zarobkowej i ponoszą koszty połowy składki wyliczonej na podstawie ostatniego wynagrodzenia podstawowego.

W przypadku gdy łączna kwota niezwróconych kosztów za okres 12 miesięcy przekracza połowę miesięcznego wynagrodzenia podstawowego urzędnika lub połowę jego emerytury, organ powołujący zezwala na zwrot specjalny powyższych kosztów, uwzględniając sytuację rodzinną zainteresowanej osoby, w sposób przewidziany w przepisach ust. 1.

►M56 Osoby uprawnione do powyższych świadczeń zgłaszają kwoty wszystkich zwróconych kosztów, lub o których zwrot mogą się one ubiegać dla siebie lub dla osób objętych ich ubezpieczeniem w ramach jakiegokolwiek innego ustawowego systemu ubezpieczeń chorobowych. ◄

Jeżeli łączna kwota możliwego do uzyskania zwrotu kosztów jest większa niż suma zwrotów przewidzianych w ust. 1, nadwyżkę tę odlicza się od kwoty podlegającej zwrotowi zgodnie z ust. 1, z wyjątkiem zwrotów otrzymanych w ramach prywatnego, dodatkowego systemu ubezpieczenia chorobowego, który obejmuje część wydatków, która nie podlega zwrotowi w ramach systemu ubezpieczenia chorobowego ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ .

Urzędnik jest ubezpieczony, począwszy od dnia rozpoczęcia służby, od ryzyka choroby zawodowej oraz wypadków, zgodnie z przepisami przyjętymi w drodze wspólnego porozumienia ►M131 organów powołujących instytucji ◄ ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ po zasięgnięciu opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego. Jego składka na ubezpieczenie od ryzyka chorób innych niż zawodowe i wypadków poza służbą wynosi 0,1 % jego wynagrodzenia podstawowego.

Ryzyka nie objęte powyższym ubezpieczeniem są określane we wspomnianych przepisach.

Zapewniane są następujące świadczenia:

w przypadku śmierci:

wypłata na rzecz osób wymienionych poniżej kwoty równej pięciokrotnej wysokości rocznego wynagrodzenia podstawowego zmarłego, obliczonej na podstawie miesięcznych kwot wynagrodzenia otrzymywanego w okresie 12 miesięcy przed wypadkiem:

—

na rzecz małżonka i dzieci zmarłego urzędnika zgodnie z prawem spadkowym mającym zastosowanie do spadku po nim; jednakże kwota przypadająca małżonkowi wynosi nie mniej niż 25 % kwoty łącznej,

—

w przypadku braku osób z powyższej kategorii, na rzecz innych zstępnych zgodnie z prawem spadkowym mającym zastosowanie do spadku po tym urzędniku,

—

w przypadku braku osób z którejkolwiek z powyższych kategorii, na rzecz wstępnych zgodnie z prawem spadkowym mającym zastosowanie do spadku po tym urzędniku,

—

w przypadku braku osób z którejkolwiek z powyższych trzech kategorii, na rzecz instytucji;

w przypadku całkowitej, trwałej niezdolności do pracy:

wypłata urzędnikowi kwoty równej ośmiokrotnej wysokości rocznego wynagrodzenia podstawowego, obliczonej na podstawie miesięcznych kwot wynagrodzenia otrzymywanego w okresie 12 miesięcy przed wypadkiem;

w przypadku częściowej, trwałej niezdolności do pracy:

wypłata urzędnikowi części kwoty określonej w lit. b), obliczonej zgodnie z tabelą zawartą w przepisach, o których mowa w ust. 1.

Zgodnie z tymi przepisami, wypłaty określone powyżej mogą zostać zastąpione rentą.

Świadczenia określone w niniejszym ustępie mogą być wypłacane równolegle ze świadczeniami przewidzianymi w rozdziale 3.

Zwrotowi na warunkach określonych w przepisach, o których mowa w ust. 1, podlegają również następujące koszty: zabiegów lekarskich, lekarstw, hospitalizacji, operacji chirurgicznych, protez, badań radiologicznych, masaży, zabiegów ortopedycznych i klinicznych, transportu medycznego oraz wszelkie podobne koszty poniesione w związku z wypadkiem lub chorobą zawodową.

Zwrotu tego dokonuje się dopiero po skorzystaniu z prawa do zwrotu przewidzianego w art. 72 i tylko w zakresie, w jakim kwota wypłacona urzędnikowi na tej podstawie nie pokrywa poniesionych kosztów.

W przypadku narodzin dziecka urzędnika, osoba sprawująca opiekę nad dzieckiem otrzymuje świadczenie w wysokości ►M97 198,31 EUR ◄ .

Takie samo świadczenie wypłaca się urzędnikowi, który przysposabia dziecko w wieku do lat pięciu, pozostające na jego utrzymaniu w rozumieniu art. 2 ust. 2 załącznika VII.

Świadczenie to wypłacane jest również w przypadku rozwiązania ciąży trwającej nie krócej niż siedem miesięcy.

Osoba otrzymująca świadczenie porodowe zgłasza wszelkie inne świadczenia tego samego rodzaju uzyskane z innych źródeł na to samo dziecko; kwota takich świadczeń jest potrącana od świadczenia przewidzianego w niniejszym artykule. W przypadku gdy oboje rodzice są urzędnikami ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , świadczenie jest wypłacane tylko jeden raz.

W przypadku śmierci urzędnika, jego małżonka, dziecka pozostającego na jego utrzymaniu lub innej osoby będącej członkiem gospodarstwa domowego urzędnika i pozostającej na jego utrzymaniu w rozumieniu art. 2 załącznika VII, instytucja zwraca koszty transportu zwłok z miejsca zatrudnienia urzędnika do jego miejsca pochodzenia.

Jednakże w przypadku śmierci urzędnika w trakcie podróży służbowej, instytucja pokrywa koszty transportu zwłok z miejsca, w którym nastąpił zgon pracownika do jego miejsca pochodzenia.

Urzędnikom, byłym urzędnikom lub spadkobiercom zmarłego urzędnika, którzy na skutek poważnej lub przewlekłej choroby ►M112 , niepełnosprawności ◄ lub ze względu na sytuację rodzinną znajdują się w szczególnie trudnej sytuacji, mogą zostać przyznane zapomogi, pożyczki lub zaliczki.

Żyjący małżonek, który cierpi z powodu poważnej lub przewlekłej choroby lub który jest niepełnosprawny, może otrzymać dodatkową pomoc finansową przyznaną przez instytucję w trakcie trwania choroby w oparciu o przeanalizowanie sytuacji socjalnej i medycznej danej osoby. Zasady wykonywania niniejszego artykułu ustala się na mocy wspólnego porozumienia między ►M131 organami powołującymi instytucji, ◄ po konsultacji z Komitetem ds. Regulaminu Pracowniczego.

Urzędnik, który przepracował w służbie co najmniej dziesięć lat, nabywa uprawnienia emerytalne. Jednakże urzędnik nabywa uprawnienia emerytalne bez względu na staż pracy, jeżeli osiągnął wiek emerytalny lub jeżeli nie jest możliwe przywrócenie go na stanowisko po okresie tymczasowego stanu spoczynku, lub w przypadku odwołania go ze stanowiska w interesie służby.

Maksymalna wysokość emerytury wynosi 70 % ostatniego wynagrodzenia podstawowego w ostatniej grupie zaszeregowania, do której urzędnik należał przez co najmniej rok. Za każdy rok służby uznany zgodnie z art. 3 załącznika VIII należy się urzędnikowi 1,80 % tego ostatniego wynagrodzenia podstawowego.

Jednakże w przypadku urzędników asystujących w pracy osobom zajmującym stanowisko przewidziane w Traktacie o Unii Europejskiej lub Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, wybranemu przewodniczącemu jednej z instytucji lub jednego z organów Unii lub wybranemu przewodniczącemu jednej z frakcji politycznych w Parlamencie Europejskim uprawnienie do emerytury odpowiadające liczbie przepracowanych w tym charakterze lat uprawniających do emerytury obliczane jest na podstawie ostatniego wynagrodzenia podstawowego otrzymanego w tym czasie, jeśli jest ono wyższe od wynagrodzenia przyjętego za odniesienie do celów akapitu drugiego niniejszego artykułu.

Kwota emerytury nie może być mniejsza niż 4 % liczby określającej minimum utrzymania za każdy rok służby.

Wiek emerytalny jest weryfikowany co pięć lat, począwszy od dnia 1 stycznia 2014 r., na podstawie sprawozdania Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady. W sprawozdaniu analizowane są w szczególności zmiany wieku emerytalnego pracowników służby publicznej w państwach członkowskich oraz zmiany średniej długości życia urzędników instytucji.

W stosownych przypadkach Komisja sporządza wniosek w sprawie zmiany wieku emerytalnego zgodnie z ustaleniami zawartymi w sprawozdaniu, zwracając szczególną uwagę na rozwój sytuacji w państwach członkowskich.

Urzędnik jest uprawniony, na warunkach przewidzianych w art. 13–16 załącznika VIII, do otrzymania renty inwalidzkiej w przypadku całkowitej i trwałej niezdolności do pełnienia służby, uniemożliwiającej mu wykonywanie obowiązków związanych ze stanowiskiem w jego grupie funkcyjnej.

Art. 52 stosuje się na zasadzie analogii do osób otrzymujących rentę inwalidzką. Jeżeli osoba otrzymująca rentę inwalidzką przechodzi na emeryturę przed ukończeniem 66 roku życia, nie osiągając tym samym prawa do pełnej emerytury, stosuje się przepisy ogólne w sprawie emerytur. Kwota emerytury jest obliczana na podstawie wynagrodzenia dla grupy i stopnia zaszeregowania urzędnika w momencie, kiedy został inwalidą.

Renta inwalidzka jest równa 70 % ostatniego wynagrodzenia podstawowego urzędnika. Nie może być jednak niższa niż wysokość minimum socjalnego.

Z renty inwalidzkiej potrąca się składki na fundusz emerytalny, obliczane na podstawie wysokości tej renty.

W przypadku gdy inwalidztwo zostało spowodowane wypadkiem w trakcie wykonywania obowiązków służbowych lub w związku z ich wykonywaniem, na skutek choroby zawodowej lub w wyniku aktu poświęcenia dokonanego w interesie publicznym lub w wyniku narażenia swojego życia dla ratowania innej osoby, renta inwalidzka wynosi nie mniej niż 120 % minimum socjalnego. Ponadto w takich przypadkach składki na fundusz emerytalny są w całości wypłacane z budżetu instytucji lub organu, o którym mowa w art. 1b.

►M112 Żyjący małżonek ◄ po urzędniku lub byłym urzędniku jest uprawniony do renty wdowiej zgodnie z przepisami rozdziału 4 załącznika VIII, równej ►M5 60 % ◄ ►M112 emerytury za wysługę lat lub renty inwalidzkiej ◄ , która wypłacana była ►M112 małżonkowi zmarłego ◄ lub która byłaby mu wypłacana, gdyby niezależnie od czasu pełnienia służby ►M62 lub wieku ◄ uzyskał uprawnienie do niej w chwili śmierci.

Wysokość renty wdowiej przysługującej ►M112 żyjącemu małżonkowi ◄ po urzędniku, który zmarł posiadając jeden ze statusów służbowych określonych w art. 35, ►M62 ————— ◄ nie jest niższa od kwoty minimum socjalnego ani od ►M23 35 % ◄ ostatniego wynagrodzenia podstawowego otrzymywanego przez urzędnika.

Kwota ta, w przypadku gdy śmierć spowodowana została okolicznościami określonymi w ►M112 art. 78 akapit piąty ◄ , wynosi co najmniej 42 % ostatniego wynagrodzenia podstawowego otrzymywanego przez urzędnika.

Jeżeli urzędnik lub osoba uprawniona do otrzymywania emerytury za wysługę lat lub renty inwalidzkiej umiera, nie pozostawiając małżonka uprawnionego do otrzymywania renty rodzinnej w momencie śmierci tej osoby, dzieciom będącym na utrzymaniu zmarłego w chwili śmierci w rozumieniu art. 2 załącznika VII przysługuje renta sieroca zgodnie z art. 21 załącznika VIII.

Uprawnienie to przysługuje także dzieciom spełniającym powyższe warunki w przypadku śmierci lub ponownego zawarcia małżeństwa przez owdowiałego ►M62 małżonka ◄ otrzymującego rentę rodzinną.

W przypadku gdy urzędnik lub osoba uprawniona do ►M112 emerytury za wysługę lat lub renty inwalidzkiej ◄ umiera, lecz nie są spełnione warunki określone w akapicie pierwszym, dzieci pozostające na utrzymaniu w rozumieniu art. 2 załącznika VII są uprawnione do renty sierocej zgodnie z przepisami art. 21 załącznika VIII; jednakże wysokość renty sierocej wynosi połowę kwoty wynikającej z przepisów tego artykułu.

W stosunku do osób traktowanych jako dzieci pozostające na utrzymaniu w rozumieniu art. 2 ust. 4 załącznika VII, renta sieroca nie może przekraczać kwoty równej dwukrotnej wysokości dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu.

Jeśli dziecko zostało przysposobione, śmierć rodzica biologicznego zastępowanego przez rodzica adopcyjnego nie skutkuje wypłaceniem renty sierocej.

Uprawnienia przewidziane w akapicie pierwszym, drugim i trzecim przysługują w przypadku śmierci byłego urzędnika uprawnionego do otrzymywania świadczenia, o którym mowa w art. 50 regulaminu pracowniczego, art. 5 rozporządzenia Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 ( 10 ) art. 3 rozporządzenia Rady (Euratom, EWWiS, EWG) nr 2530/72 ( 11 ) lub art. 3 rozporządzenia Rady (EWWiS, EWG, Euratom) nr 1543/73 ( 12 ) jak również w przypadku śmierci byłego urzędnika, który opuścił służbę przed osiągnięciem wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o odroczenie wypłaty emerytury do pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym osiągnął wiek emerytalny.

Osoby otrzymujące rentę sierocą nie mogą otrzymać od ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ więcej niż jednej takiej renty. Jeżeli żyjące dziecko jest uprawnione do więcej niż jednej renty ►M128 ►C3 unijnej ◄ ◄ , otrzymuje najwyższą z przysługujących rent.

Na warunkach określonych w załączniku VII osoba uprawniona do otrzymywania emerytury za wysługę lat lub renty inwalidzkiej, lub renty rodzinnej jest uprawniona do otrzymywania dodatków rodzinnych określonych w art. 67; dodatek na gospodarstwo domowe wylicza się na podstawie emerytury lub renty osoby otrzymującej. Dodatki te wypłaca się na rzecz osób otrzymujących rentę rodzinną wyłącznie w odniesieniu do dzieci pozostających na utrzymaniu zmarłego lub byłego urzędnika w momencie jego śmierci.

Jednakże kwota dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu, przysługującego osobie uprawnionej do renty rodzinnej, wynosi dwukrotność kwoty dodatku przewidzianego w art. 67 ust. 1 lit. b).

Niezależnie od wszystkich innych przepisów, w szczególności dotyczących minimalnych kwot należnych osobom uprawnionym do renty rodzinnej, całkowita kwota wypłacana wdowie lub innej uprawnionej osobie z tytułu renty rodzinnej, powiększona o dodatki rodzinne i pomniejszona o należny podatek oraz inne obowiązkowe obciążenia, nie może przekroczyć następujących kwot:

w przypadku śmierci urzędnika posiadającego jeden ze statusów służbowych określonych w art. 35 – kwoty wynagrodzenia, którą urzędnik otrzymywałby w tej samej grupie zaszeregowania oraz na tym samym stopniu, gdyby nadal był zatrudniony, powiększonej o wszelkie otrzymywane przez niego dodatki rodzinne i pomniejszonej o należny podatek oraz inne obowiązkowe obciążenia;

w okresie od dnia, w którym urzędnik, o którym mowa w lit. a), ukończyłby ►M131 66 rok życia ◄ – kwoty emerytury, odpowiadającej jego grupie zaszeregowania i stopniowi osiągniętym przed śmiercią, do której byłby uprawniony po tym dniu, gdyby żył, powiększonej o dodatki rodzinne, jakie otrzymywałby i pomniejszonej o należny podatek oraz inne obowiązkowe obciążenia;

w przypadku śmierci byłego urzędnika uprawnionego do emerytury lub ►M112 renty inwalidzkiej ◄ – kwoty emerytury lub renty, do której byłby on uprawniony, gdyby żył, z uwzględnieniem dodatków oraz potrąceń określonych w lit. b);

▼M131

w przypadku śmierci byłego urzędnika, który zakończył służbę przed osiągnięciem wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o odroczenie wypłaty emerytury do pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym osiągnął wiek emerytalny – kwoty emerytury, do której byłby uprawniony po osiągnięciu wieku emerytalnego, gdyby żył, z uwzględnieniem dodatków oraz potrąceń określonych w lit. b);

▼M62

w przypadku śmierci urzędnika lub byłego urzędnika uprawnionego przed śmiercią do ►M131 świadczenia zgodnie z art. 41, 42c lub 50 ◄ niniejszego regulaminu pracowniczego lub art. 5 rozporządzenia (EEC, Euratom, ECSC) nr 259/68, lub art. 3 rozporządzenia (Euratom, EWWiS, EWG) nr 2530/72, lub art. 3 rozporządzenia (EWWiS, EWG, Euratom) nr 1543/73, lub art. 2 rozporządzenia (EWWiS, EWG, Euratom) nr 2150/82, lub art. 3 rozporządzenia (EWWiS, EWG, Euratom) nr 1679/85 – kwoty świadczenia do którego byłby uprawniony gdyby żył, z uwzględnieniem dodatków oraz potrąceń określonych w lit. b);

w odniesieniu do okresu następującego po dniu, w którym były urzędnik określony w lit. e) przestałby być uprawniony do świadczenia – kwoty emerytury, do której byłby uprawniony, gdyby żył oraz spełniał wymóg dotyczący minimalnego wieku wymaganego do uzyskania emerytury, z uwzględnieniem dodatków oraz potrąceń określonych w lit. b).

Do celów ust. 1 nie uwzględnia się współczynników korygujących, które mogłyby mieć zastosowanie w odniesieniu do powyższych kwot.

Kwoty maksymalne określone w lit. a)–d) są dzielone pomiędzy osoby uprawnione do renty proporcjonalnie do uprawnień, które przysługiwałyby im bez uwzględnienia przepisów ust. 1.

Do kwot podzielonych w ten sposób stosuje się przepisy art. 82 ust. 1 akapit drugi, ►M112 oraz trzeci ◄ .

Wysokość emerytury przewidzianej powyżej jest obliczana na podstawie tabeli płac obowiązującej pierwszego dnia miesiąca, w którym nabyte zostało uprawnienie.

Emerytury wyrażone w euro wypłaca się w jednej z walut określonych w art. 45 załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego.

W przypadku gdy aktualizacja wynagrodzeń ma miejsce zgodnie z art. 65 ust. 1, taka sama aktualizacja ma zastosowanie do emerytur.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się analogicznie do osób otrzymujących rentę inwalidzką.

Świadczenia emerytalne i rentowe pokrywane są z budżetu ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ . Państwa Członkowskie wspólnie gwarantują wypłacenie takich świadczeń zgodnie ze skalą ustanowioną w odniesieniu do finansowania tych wydatków.

Urzędnicy ponoszą jedną trzecią kosztów finansowania tego systemu emerytalno-rentowego. Składki wynoszą ►M149 10,1 % ◄ wynagrodzenia podstawowego urzędnika, bez uwzględniania współczynników korygujących przewidzianych w art. 64. Potrącane są one co miesiąc z wynagrodzenia urzędnika. ►M112 Składkę waloryzuje się zgodnie z zasadami ustanowionymi w załączniku XII. ◄

Sposób obliczania rent i emerytur urzędników, którzy odbywali służbę częściowo w Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali lub którzy zatrudnieni byli we wspólnych instytucjach lub organach ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , oraz podział kosztów wynikających z wypłaty takich rent i emerytur pomiędzy fundusz emerytalno-rentowy Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali oraz budżety Europejskiej wspólnoty Gospodarczej oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej określane są w rozporządzeniu przyjmowanym w drodze porozumienia między Radami oraz Komitetem Przewodniczących Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, po zasięgnięciu opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego.

Równowagę systemu zapewnia się zgodnie z zasadami szczegółowymi określonymi w załączniku XII.

Agencje, które nie otrzymują dotacji z budżetu ogólnego Unii Europejskiej, wpłacają do tego budżetu pełną kwotę składek niezbędnych do sfinansowania systemu. Od dnia 1 stycznia 2016 r. agencje, które są częściowo finansowane z tego budżetu, wpłacają część składek pracodawców, która odpowiada różnicy pomiędzy dochodami agencji bez dotacji z budżetu ogólnego Unii Europejskiej a całkowitymi dochodami tej agencji.

Równowaga systemu emerytalno-rentowego jest zapewniona za pomocą wieku emerytalnego i stawki składek odprowadzanych do systemu emerytalno-rentowego. Przy okazji oszacowania aktuarialnego przeprowadzanego co pięć lat zgodnie z załącznikiem XII stawka składek na system emerytalno-rentowy jest aktualizowana, aby zapewnić równowagę systemu.

Każdego roku Komisja uaktualnia oszacowanie aktuarialne, o którym mowa w ust. 3, zgodnie z art. 1 ust. 2 załącznika XII. W przypadku gdy oszacowanie aktuarialne wykazuje występowanie luki rzędu przynajmniej 0,25 punktu między stawką składki aktualnie stosowanej a stawką wymaganą do utrzymania równowagi, stawka jest aktualizowana zgodnie z zasadami określonymi w załączniku XII.

Kwoty referencyjne, o których mowa w art. 83 ust. 2, są aktualizowane do celów ust. 3 i 4 niniejszego artykułu. Komisja publikuje zaktualizowaną stawkę składek tytułem informacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C w terminie dwóch tygodni po aktualizacji.

Szczegółowe przepisy dotyczące systemu emerytalno-rentowego zawarte są w załączniku VIII.

Każda kwota wypłacona bez podstawy prawnej podlega zwrotowi, jeśli osoba, która ją otrzymała, była świadoma braku podstawy prawnej wypłaty lub jeżeli jej brak był na tyle oczywisty, że osoba ta musiała być go świadoma.

Żądanie zwrotu musi być przedłożone nie później niż pięć lat od dnia, w którym kwota została wypłacona. W przypadkach, w których organ powołujący jest w stanie ustalić, że odbiorca umyślnie wprowadził w błąd administrację w celu uzyskania danej kwoty, żądanie zwrotu jest możliwe także po upływie tego okresu.

W przypadku gdy śmierć, wypadek lub choroba osoby objętej niniejszym regulaminem pracowniczym zostały spowodowane przez osobę trzecią, ►M128 ►C3 Unia ◄ ◄ wstępuje z mocy prawa, w zakresie zobowiązań ciążących na niej w związku ze śmiercią, wypadkiem lub chorobą, w prawa poszkodowanego lub jego następców prawnych wobec tej osoby trzeciej oraz w ich uprawnienia do dochodzenia roszczeń przeciwko osobie trzeciej odpowiedzialnej za szkodę.

Wstąpienie w prawa wierzyciela zgodnie z ust. 1 dotyczy w szczególności:

—

wynagrodzenia wypłacanego urzędnikowi zgodnie z art. 59 w okresie, w którym pozostaje on czasowo niezdolny do pełnienia służby,

—

płatności dokonywanych zgodnie z art. 70 po śmierci urzędnika lub byłego urzędnika uprawnionego do emerytury,

—

świadczeń należnych zgodnie z art. 72 i 73 oraz przepisami wykonawczymi do tych artykułów dotyczącymi zabezpieczenia w przypadku choroby lub wypadku,

—

zwrotu kosztów transportu zwłok, o którym mowa w art. 75,

—

podwyższonych dodatków rodzinnych, należnych zgodnie z art. 67 ust. 3 oraz art. 2 ust. 3 i 5 załącznika VII w przypadku ciężkiej choroby, niepełnosprawności umysłowej lub fizycznej dziecka pozostającego na utrzymaniu,

—

►M112 renty inwalidzkiej ◄ należnej w przypadku całkowitej i trwałej niezdolności do pełnienia służby przez urzędnika spowodowanej wypadkiem lub chorobą,

—

renty rodzinnej należnej w przypadku śmierci urzędnika lub byłego urzędnika, lub śmierci niebędącego urzędnikiem ani członkiem personelu tymczasowego małżonka urzędnika lub byłego urzędnika uprawnionego do emerytury lub renty,

—

renty sierocej przysługującej dziecku urzędnika lub byłego urzędnika, które z powodu ciężkiej choroby, niepełnosprawności umysłowej lub fizycznej, niezależnie od wieku, nie może samo utrzymywać się po śmierci osoby, na której utrzymaniu pozostawało.

►M128 ►C3 Unia ◄ ◄ nie wstępuje w prawa do rekompensaty z tytułu szkód wyłącznie osobistych, takich jak szkody niematerialne, zadośćuczynienie za ból i cierpienie oraz w prawa do odszkodowania za zniekształcenie ciała oraz utratę sprawności w części przewyższającej kwotę należną zgodnie z art. 73.

Przepisy ust. 1, 2 i 3 nie stanowią przeszkody do wniesienia przez ►M128 ►C3 Unię ◄ ◄ powództwa na podstawie jej własnych roszczeń.

W przypadku umyślnego lub spowodowanego zaniedbaniem naruszenia przez urzędnika lub byłego urzędnika obowiązków wynikających z niniejszego regulaminu pracowniczego, może zostać zastosowana wobec niego kara dyscyplinarna.

Jeżeli organ powołujący lub OLAF posiadają dowody na zaniedbanie w rozumieniu ust. 1, mogą rozpocząć postępowanie administracyjne mające na celu zweryfikowanie, czy nastąpiło takie zaniedbanie.

Reguły, procedury oraz środki dyscyplinarne obejmujące postępowanie administracyjne określono w załączniku IX.

Każda osoba, wobec której zastosowanie znajduje niniejszy regulamin pracowniczy, może złożyć organowi powołującemu wniosek o wydanie decyzji w jej sprawie. Organ powiadamia zainteresowaną osobę o wydanej decyzji wraz z uzasadnieniem w okresie czterech miesięcy od złożenia wniosku. Jeśli w tym terminie decyzja nie zostanie wydana, uznaje się to za dorozumianą decyzję odmowną, przeciwko której można złożyć zażalenie zgodnie z ust. 2.

Każda osoba, wobec której zastosowanie znajduje niniejszy regulamin pracowniczy, może złożyć organowi powołującemu zażalenie przeciwko aktowi, z którym wiążą się niekorzystne dla niej skutki; dotyczy to zarówno przypadku wydania decyzji przez organ powołujący, jak i niezastosowania środka przewidzianego przez niniejszy regulamin pracowniczy. Zażalenie powinno zostać złożone w terminie trzech miesięcy. Bieg terminu rozpoczyna się:

—

w dniu opublikowania tego aktu, jeżeli jest to środek o charakterze ogólnym,

—

w dniu powiadomienia zainteresowanej osoby o decyzji, lecz nie później niż w dniu, w którym osoba ta dowiedziała się o decyzji, jeżeli jest to akt o charakterze indywidualnym; jednakże w przypadku aktu o charakterze indywidualnym, który może być niekorzystny dla osoby trzeciej, bieg terminu dla tej osoby trzeciej rozpoczyna się w dniu, w którym dowiedziała się ona o tym akcie, lecz nie później niż w dniu jego ogłoszenia,

—

w dniu, w którym upływa termin wydania decyzji, jeśli zażalenie dotyczy dorozumianej decyzji odmownej, o której mowa w ust. 1.

Organ powiadamia zainteresowaną osobę o swojej decyzji wraz z uzasadnieniem w terminie czterech miesięcy od dnia złożenia zażalenia. Jeżeli w tym terminie nie zostanie w odpowiedzi na zażalenie wydana decyzja, uznaje się to za dorozumianą decyzję odmowną, przeciwko której można złożyć skargę zgodnie z art. 91.

Każda osoba, do której ma zastosowanie niniejszy Regulamin pracowniczy, może przedłożyć dyrektorowi OLAF-u wniosek w rozumieniu art. 90 ust. 1, z prośbą skierowaną do dyrektora o podjęcie decyzji dotyczącej tej osoby w związku z postępowaniem prowadzonym przez OLAF. Osoba ta może również złożyć do dyrektora OLAF-u zażalenie, w rozumieniu art. 90 ust. 2, na działanie mające dla niej skutki negatywne w związku z postępowaniem prowadzonym przez OLAF.

Każda osoba, do której stosuje się niniejszy Regulamin pracowniczy, może złożyć do Europejskiego Pełnomocnika ds. Ochrony Danych wniosek lub zażalenie, w rozumieniu art. 90 ust. 1 i 2, w ramach jego kompetencji.

Wnioski i zażalenia dotyczące dziedzin, które reguluje art. 2 ust. 2, składa się do organu powołującego, któremu powierzono wykonywanie tych uprawnień.

►M128 ►C3 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej ◄ ◄ jest właściwy w zakresie rozstrzygania wszelkich sporów pomiędzy ►M128 ►C3 Unią ◄ ◄ a osobami, wobec których stosuje się niniejszy regulamin pracowniczy, w zakresie zgodności z prawem aktu, z którym wiążą się niekorzystne skutki dla danej osoby w rozumieniu art. 90 ust. 2. Trybunał Sprawiedliwości jest uprawniony do nieograniczonej kontroli prawidłowości decyzji oraz ma możliwość uchylenia lub zmiany zaskarżonej decyzji w sporach o charakterze majątkowym.

Skarga do ►M128 ►C3 Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ◄ ◄ jest dopuszczalna jedynie w przypadkach gdy:

—

do organu powołującego złożono wcześniej zażalenie zgodnie z art. 90 ust. 2 z zachowaniem terminu tam przewidzianego, oraz

—

zażalenie zostało rozstrzygnięte odmownie w drodze wyraźnej lub dorozumianej decyzji.

Skargę na podstawie ust. 2 wnosi się w terminie trzech miesięcy. Bieg terminu rozpoczyna się:

—

w dniu powiadomienia o decyzji podjętej w odpowiedzi na zażalenie,

—

w dniu, w którym upływa termin wydania decyzji w odpowiedzi na zażalenie, jeśli skarga dotyczy dorozumianej decyzji rozstrzygającej odmownie zażalenie złożone zgodnie z art. 90 ust. 2; niemniej jednak, jeśli po dorozumianym odmownym rozstrzygnięciu zażalenia, przed upływem terminu do wniesienia skargi, zostanie wydana wyraźna decyzja o jego odmownym rozstrzygnięciu, termin wniesienia skargi zaczyna biec od początku.

W drodze odstępstwa od ust. 2, po złożeniu organowi powołującemu zażalenia zgodnie z art. 90 ust. 2, zainteresowana osoba może niezwłocznie wnieść skargę do Trybunału Sprawiedliwości, jeżeli do skargi dołączony jest wniosek albo o wstrzymanie wykonania zakwestionowanego aktu, albo o przyjęcie środków tymczasowych. Postępowanie przed Trybunałem Sprawiedliwości w sprawie głównej zostaje wówczas zawieszone do czasu, gdy zostanie wydana wyraźna lub dorozumiana decyzja o odmownym rozstrzygnięciu zażalenia.

Skargi składane na podstawie niniejszego artykułu podlegają badaniu i rozpoznaniu zgodnie z Regulaminem ►M128 ►C3 Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ◄ ◄ .

Wnioski i zażalenia dotyczące dziedzin, do których zastosowanie ma art. 2 ust. 2, składane są przeciwko tej instytucji, której podlega ten organ powołujący.

Uprawnienia powierzone organowi powołującemu na mocy niniejszego regulaminu pracowniczego są wykonywane przez Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „wysokim przedstawicielem”) w odniesieniu do pracowników ESDZ. Wysoki przedstawiciel może ustalić, kto w ESDZ wykonuje te uprawnienia. Zastosowanie ma art. 2 ust. 2.

Wobec szefów delegatur, uprawnienia dotyczące powołań są wykonywane z wykorzystaniem dokładnej procedury selekcyjnej, której podstawą są kompetencje, oraz z uwzględnieniem równowagi płci i równowagi geograficznej, na podstawie listy kandydatów zatwierdzonej przez Komisję w ramach uprawnień przyznanych jej w Traktatach. Ma to również zastosowanie, z uwzględnieniem niezbędnych zmian, do przenoszenia pracowników w interesie służby, dokonywanego w wyjątkowych okolicznościach i na czas określony, na stanowisko szefa delegatury.

Wobec szefów delegatur, w przypadkach gdy do ich obowiązków należy wykonywanie zadań dla Komisji, organ powołujący wszczyna dochodzenia administracyjne i postępowania dyscyplinarne, o których mowa w art. 22 i 86 oraz w załączniku IX, jeśli Komisja tego zażąda.

Niezależnie od przepisów art. 11 urzędnik Komisji pracujący w delegaturze Unii przyjmuje instrukcje od szefa delegatury zgodnie z funkcją tego ostatniego przewidzianą w art. 5 decyzji Rady 2010/427/UE z dnia 26 lipca 2010 r. określającej organizację i zasady funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych ( 13 ).

Urzędnik ESDZ, który w ramach swoich obowiązków musi wykonywać zadania dla Komisji, przyjmuje instrukcje w odniesieniu do tych zadań od Komisji, zgodnie z art. 221 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

Szczegółowe ustalenia dotyczące wdrażania niniejszego artykułu są uzgadniane przez Komisję i ESDZ.

Do dnia 30 czerwca 2014 r. w odniesieniu do tych urzędników, którzy zostali przeniesieni do ESDZ zgodnie z decyzją 2010/427/UE, w drodze odstępstwa od art. 4 i 29 niniejszego regulaminu pracowniczego i zgodnie z warunkami określonymi w jego art. 7 ust. 1, organy powołujące instytucji, których to dotyczy, w wyjątkowych okolicznościach mogą, stanowiąc w drodze wspólnego porozumienia i wyłącznie w interesie służby, po wysłuchaniu zainteresowanego urzędnika, przenieść takiego urzędnika ESDZ z ESDZ na wolne stanowisko o takim samym zaszeregowaniu w Sekretariacie Generalnym Rady lub w Komisji bez powiadamiania pracowników o wolnym stanowisku.

Do celów art. 29 ust. 1 lit. a), przy obsadzaniu wolnego stanowiska w ESDZ, organ powołujący rozpatruje podania urzędników Sekretariatu Generalnego Rady, Komisji i ESDZ, pracowników tymczasowych, do których ma zastosowanie art. 2 lit. e) warunków zatrudnienia innych pracowników, oraz podania pracowników z krajowych służb dyplomatycznych bez przyznawania pierwszeństwa żadnej z tych kategorii. Do dnia 30 czerwca 2013 r., w drodze odstępstwa od art. 29, w przypadku naboru spoza instytucji, ESDZ rekrutuje wyłącznie urzędników z Sekretariatu Generalnego Rady i z Komisji, a także pracowników służb dyplomatycznych państw członkowskich.

Jednakże w wyjątkowych przypadkach i po wyczerpaniu możliwości naboru zgodnie z tymi przepisami organ powołujący może podjąć decyzję o naborze spoza źródeł wymienionych w ustępie pierwszym zdanie pierwsze personelu wsparcia technicznego na szczeblu AD niezbędnego do właściwego funkcjonowania ESDZ, takiego jak specjalistów w dziedzinach zarządzania kryzysowego, bezpieczeństwa i IT.

Od dnia 1 lipca 2013 r. organ powołujący rozpatruje również podania urzędników z instytucji innych niż te, o których mowa w akapicie pierwszym, bez przyznawania pierwszeństwa żadnej z tych kategorii.

Do celów art. 29 ust. 1 lit. a) i bez uszczerbku dla art. 97 organ powołujący instytucji innych niż ESDZ, przy obsadzaniu wolnego stanowiska, rozpatruje podania kandydatów wewnętrznych i urzędników ESDZ, którzy byli urzędnikami danej instytucji zanim zostali urzędnikami ESDZ, bez przyznawania pierwszeństwa żadnej z tych kategorii.

Do czasu podjęcia przez wysokiego przedstawiciela decyzji o ustanowieniu komisji dyscyplinarnej dla ESDZ, komisja dyscyplinarna Komisji służy również jako komisja dyscyplinarna dla ESDZ. Wysoki przedstawiciel podejmuje decyzję najpóźniej w dniu 31 grudnia 2011 r.

Do czasu ustanowienia komisji dyscyplinarnej dla ESDZ, dwóch dodatkowych członków, o których mowa w art. 5 ust. 2 załącznika IX powołuje się spośród urzędników ESDZ. Organ powołujący i Komitet Pracowniczy, o których mowa w art. 5 ust. 5 i art. 6 ust. 4 załącznika IX są organem powołującym i komitetem pracowniczym ESDZ.

Do czasu powołania Komitetu Pracowniczego w ramach ESDZ zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze, co powinno nastąpić najpóźniej w dniu 31 grudnia 2011 r., w drodze odstępstwa od przepisu tego tiret, Komitet Pracowniczy Komisji reprezentuje również urzędników i innych pracowników ESDZ.

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE URZĘDNIKÓW PEŁNIĄCYCH SŁUŻBĘ W PAŃSTWACH TRZECICH

Z zastrzeżeniem innych przepisów regulaminu pracowniczego, załącznik X określa przepisy szczególne mające zastosowanie do urzędników pełniących służbę w państwie trzecim.

Organ powołujący każdej instytucji przyjmuje ogólne przepisy wykonawcze do niniejszego regulaminu pracowniczego po zasięgnięciu opinii Komitetu Pracowniczego i Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego.

Przepisy wykonawcze przyjęte przez Komisję w celu wprowadzenia w życie przepisów niniejszego regulaminu pracowniczego, w tym ogólne przepisy wykonawcze, o których mowa w ust. 1, stosuje się na zasadzie analogii do agencji. W tym celu Komisja informuje agencje o wszelkich takich przepisach wykonawczych niezwłocznie po ich przyjęciu.

W agencjach takie przepisy wykonawcze wchodzą w życie dziewięć miesięcy po ich wejściu w życie w Komisji lub dziewięć miesięcy po dacie poinformowania agencji przez Komisję o przyjęciu odpowiednich przepisów wykonawczych w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza. Niezależnie od powyższych przepisów, agencja może także podjąć decyzję o wcześniejszym wejściu w życie takich przepisów wykonawczych.

Na zasadzie odstępstwa agencja może przed upływem okresu dziewięciu miesięcy, o którym mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, i po zasięgnięciu opinii Komitetu Pracowniczego, przedstawić Komisji do zatwierdzenia przepisy wykonawcze różniące się od przepisów wykonawczych przyjętych przez Komisję. Na tych samych warunkach agencja może złożyć do Komisji wniosek o wyrażenie zgody na niestosowanie niektórych z tych przepisów wykonawczych. W ostatnim przypadku Komisja może, zamiast zatwierdzić lub odrzucić wniosek, zażądać od agencji przedstawienia do zatwierdzenia przepisów wykonawczych różniących się od przepisów wykonawczych przyjętych przez Komisję.

Okres dziewięciu miesięcy, o którym mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, ulega zawieszeniu z dniem, w którym agencja przedłoży Komisji wniosek, do dnia, w którym Komisja przedstawi swoje stanowisko.

Agencja może również, po zasięgnięciu opinii Komitetu Pracowniczego, przedstawić Komisji do zatwierdzenia przepisy wykonawcze dotyczące kwestii innych niż kwestie dotyczące przepisów wykonawczych przyjętych przez Komisję.

Do celów przyjęcia przepisów wykonawczych agencje są reprezentowane przez zarząd lub równorzędny organ, o którym mowa w ustanawiającym je akcie Unii.

Do celów przyjęcia przepisów w drodze porozumienia między instytucjami agencji nie traktuje się jak instytucje. Jednakże Komisja zasięga opinii agencji przed przyjęciem tych przepisów.

Przepisy wprowadzające w życie niniejszy regulamin pracowniczy, w tym ogólne przepisy wykonawcze, o których mowa w ust. 1, oraz przepisy przyjęte w drodze porozumienia między organami powołującymi instytucji są podawane do wiadomości personelu.

Wydziały instytucji i agencji odpowiedzialne za sprawy administracyjne regularnie przeprowadzają wzajemne konsultacje dotyczące stosowania niniejszego regulaminu pracowniczego. Agencje są wspólnie reprezentowane w tych konsultacjach zgodnie z zasadami ustalonymi na mocy porozumienia między nimi.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej zarządza rejestrem przepisów wykonawczych do niniejszego regulaminu pracowniczego przyjętych przez organ powołujący każdej instytucji oraz przepisów przyjętych przez agencje, o ile odbiegają one od przepisów przyjętych przez Komisję, zgodnie z procedurą przewidzianą w ust. 2, w tym wszelkich zmian tych przepisów. Instytucje i agencje mają bezpośredni dostęp do tego rejestru i pełne prawo do zmiany swoich własnych przepisów. Państwa członkowskie mają bezpośredni dostęp do rejestru. Ponadto co trzy lata Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące przepisów wykonawczych do niniejszego regulaminu pracowniczego przyjętych przez organ powołujący każdej instytucji.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych dotyczących niektórych aspektów warunków pracy, niektórych aspektów wykonywania przepisów o wynagrodzeniach oraz systemu zabezpieczenia społecznego zgodnie z art. 112.

Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 56a, 56b i 56c regulaminu pracowniczego, art. 13 ust. 3 załącznika VII i art. 9 załącznika XI oraz w art. 28a ust. 11 i art. 96 ust. 11 warunków zatrudnienia innych pracowników, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 1 stycznia 2014 r.

Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 56a, 56b i 56c regulaminu pracowniczego, art. 13 ust. 3 załącznika VII i art. 9 załącznika XI oraz w art. 28a ust. 11 i art. 96 ust. 11 warunków zatrudnienia innych pracowników może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 56a, 56b, 56c regulaminu pracowniczego, art. 13 ust. 3 załącznika VII lub art. 9 załącznika XI lub art. 28a ust. 11 lub art. 96 ust. 11 warunków zatrudnienia innych pracowników wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Do dnia 31 grudnia 2020 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, w którym oceni funkcjonowanie niniejszego regulaminu pracowniczego.

A. Kategorie stanowisk w każdej grupie funkcyjnej przewidzianej w art. 5 ust. 4

Skład oraz procedura działania organów przewidzianych w art. 9 regulaminu pracowniczego

Komitet Pracowniczy składa się z członków oraz ewentualnie z ich zastępców, których kadencja wynosi trzy lata. ►M131 Organ powołujący każdej instytucji ◄ może przyjąć krótszą kadencję, która nie może trwać krócej niż jeden rok. Wszystkim urzędnikom danej instytucji przysługuje czynne i bierne prawo wyborcze.

Procedura wyborów do Komitetu Pracowniczego, jeśli nie jest on podzielony na sekcje lokalne, lub do sekcji lokalnych, jeśli Komitet Pracowniczy jest podzielony na sekcje lokalne, jest określana przez zgromadzenie urzędników instytucji, pracujących w danym miejscu zatrudnienia. ►M131 Jednakże organ powołujący każdej instytucji może zadecydować, że warunki wyboru należy ustalić zgodnie z preferencjami pracowników instytucji wyrażonymi w referendum. ◄ Wybory są tajne.

Jeśli Komitet Pracowniczy jest podzielony na sekcje lokalne sposób, w jaki wyznaczani są członkowie centralnego Komitetu Pracowniczego w każdym miejscu zatrudnienia, jest ustalany przez zgromadzenie urzędników pracujących w danym miejscu zatrudnienia. Jedynie członkowie sekcji lokalnej mogą być wyznaczani na członków centralnego Komitetu Pracowniczego.

Skład Komitetu Pracowniczego, który nie jest podzielony na sekcje lokalne, lub skład sekcji lokalnych, jeśli Komitet Pracowniczy jest podzielony na sekcje lokalne, zapewnia reprezentację ►M131 trzech grup funkcyjnych ◄ przewidzianych w art. 5 regulaminu pracowniczego, a także pracowników określonych w art. 7 akapicie pierwszym warunków zatrudnienia innych pracowników ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ . Centralny Komitet Pracowniczy, Komitetu podzielonego na sekcje lokalne uznaje się za powołany w sposób ważny po wyznaczeniu większości jego członków.

Wybory do Komitetu Pracowniczego, który nie jest podzielony na sekcje lokalne, lub wybory do sekcji lokalnych, jeśli Komitet jest podzielony na sekcje lokalne, są ważne, jeśli w głosowaniu brało udział dwie trzecie uprawnionych urzędników. Jeżeli nie uzyskano takiej frekwencji, druga tura głosowania jest ważna w przypadku, gdy bierze w niej udział większość uprawnionych do głosowania.

Obowiązki wykonywane przez członków Komitetu Pracowniczego oraz przez urzędników wyznaczonych przez Komitet do placówek ustanowionych na podstawie regulaminu pracowniczego lub przez instytucje, uważa się za część ich normalnej służby w instytucji. Pełnienie tych obowiązków nie może mieć ujemnych skutków dla osoby zainteresowanej.

Sposób powoływania Wspólnego Komitetu jest określany w drodze porozumienia pomiędzy instytucjami reprezentowanymi we Wspólnym Komitecie, po konsultacjach z ich Komitetami Pracowniczymi.

Zastępca członka bierze udział w głosowaniu jedynie w przypadku nieobecności członka.

Wspólny Komitet zbiera się w razie zwołania przez organ powołujący lub na wniosek Komitetu Pracowniczego.

Uchwały Komitetu są ważne, jeżeli przy ich podejmowaniu obecni są wszyscy członkowie lub w przypadku ich nieobecności, ich zastępcy.

Przewodniczący Komitetu nie bierze udziału w głosowaniu z wyjątkiem głosowania w kwestiach proceduralnych.

►M23 Opinia Komitetu ◄ jest przekazywana na piśmie organowi powołującemu oraz Komitetowi Pracowniczemu w terminie pięciu dni od jej przyjęcia.

Każdy członek Komitetu może zażądać, aby jego stanowisko zostało odnotowane w opinii Komitetu.

Wspólny Komitet powołany dla kilku instytucji odbywa posiedzenia albo na wniosek organu powołującego, określonego w ►M112 art. 2 ust. 2 ◄ regulaminu pracowniczego, albo na wniosek organu powołującego lub Komitetu Pracowniczego jednej z instytucji reprezentowanych w tym Wspólnym Komitecie.

Uchwały Wspólnego Komitetu są ważne, jeżeli przy ich podejmowaniu obecni są wszyscy członkowie lub ich zastępcy.

Przewodniczący Komitetu nie bierze udziału w głosowaniu z wyjątkiem głosowania w kwestiach proceduralnych.

Opinia Wspólnego Komitetu przekazywana jest na piśmie organowi powołującemu w rozumieniu ►M112 art. 2 ust. 2 ◄ regulaminu pracowniczego oraz pozostałym organom powołującym i Komitetom Pracowniczym.

Każdy członek Wspólnego Komitetu może zażądać, aby jego stanowisko zostało odnotowane w opinii Wspólnego Komitetu.

Jeżeli zainteresowany urzędnik nie wyznaczy lekarza, wyznacza go wówczas Przewodniczący ►M128 ►C3 Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ◄ ◄ .

W przypadku braku możliwości osiągnięcia porozumienia w sprawie wyznaczenia trzeciego lekarza w terminie dwóch miesięcy od wyznaczenia drugiego lekarza, trzeci lekarz zostaje wyznaczony przez Przewodniczącego ►M128 ►C3 Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ◄ ◄ na wniosek jednej z zainteresowanych stron.

Koszty powstałe w związku z postępowaniem prowadzonym przez Komitet ds. Inwalidztwa ponosi instytucja, w której zatrudniony jest zainteresowany urzędnik.

W przypadku gdy lekarz wyznaczony przez zainteresowanego urzędnika ma miejsce zamieszkania w innym miejscu niż miejsce zatrudnienia tego urzędnika, urzędnik ten ponosi dodatkowe koszty, jakie pociąga za sobą wyznaczenie tego lekarza, z wyjątkiem wydatków na podróż pierwszą klasą, które są pokrywane przez instytucję.

Urzędnik może przedłożyć Komitetowi ds. Inwalidztwa wszelkie opinie i świadectwa otrzymane od lekarza prowadzącego leczenie lub od innych lekarzy, u których zasięgał porady.

Wnioski Komitetu ds. Inwalidztwa przekazywane są organowi powołującemu oraz zainteresowanemu urzędnikowi.

Członkowie Komitetu ds. Ocen mianowani są każdego roku przez organ powołujący oraz Komitet Pracowniczy, z których każdy mianuje taką samą liczbę urzędników grupy funkcyjnej AD. Komitet wybiera swojego przewodniczącego. Członkowie wspólnej komisji nie są członkami Komitetu ds. Ocen.

Jeżeli komitet zbiera się w celu wydania zalecenia dotyczącego urzędnika, którego bezpośrednim przełożonym jest członek komitetu, członek ten nie uczestniczy w rozpatrywaniu sprawy.

Wspólny Komitet Doradczy ds. Nienależytego Wykonywania Obowiązków składa się z przewodniczącego i przynajmniej dwóch członków, którzy są urzędnikami grupy zaszeregowania nie niższej niż AD14. Przewodniczącego i członków mianuje się na okres trzech lat. Połowę członków wyznacza Komitet Pracowniczy, a połowę organ powołujący. Przewodniczącego mianuje organ powołujący z listy kandydatów sporządzonej w porozumieniu z Komitetem Pracowniczym.

Jeśli sprawa dotyczy urzędnika z grupy zaszeregowania AD14 lub niższej, Wspólny Komitet Doradczy składa się z dwóch, dodatkowych członków z tej samej grupy funkcyjnej i grupy zaszeregowania, co dany członek, wyznaczonych w taki sam sposób co członkowie stali.

Jeżeli Wspólny Komitet Doradczy zbiera się w celu zbadania sprawy urzędnika wyższego szczebla, w rozumieniu art. 29 ust. 2 Regulaminu pracowniczego, ustanawia się Specjalny Komitet Doradczy ad hoc, składający się z dwóch członków mianowanych przez Komitet Pracowniczy oraz dwóch członków mianowanych przez organ powołujący, grupy zaszeregowania przynajmniej równorzędnej do grupy zaszeregowania danego urzędnika.

Organ powołujący oraz Komitet Pracowniczy ustalają procedurę ad hoc dotyczącą powoływania dodatkowych członków określonych w akapicie drugim, którzy zasiadają w przypadku rozpatrywania spraw odnoszących się do urzędników piastujących stanowisko w państwie trzecim, lub członka personelu kontraktowego.

►M23 Ogłoszenia o konkursach sporządzane są przez organ powołujący po konsultacji ze Wspólnym Komitetem. ◄

Ogłoszenie o otwartym konkursie wspólnym dla dwóch lub większej liczby instytucji sporządzane jest po konsultacji ze Wspólnym Komitetem przez organ powołujący, określony w ►M112 art. 2 ust. 2 ◄ regulaminu pracowniczego.

Ogłoszenie o konkursie otwartym zostaje opublikowane w Dzienniku Urzędowym ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ przynajmniej na miesiąc przed końcową datą zgłaszania kandydatur oraz, w odpowiednich przypadkach, przynajmniej na dwa miesiące przed przeprowadzeniem testów.

Wszystkie konkursy są podawane do publicznej wiadomości w instytucjach ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ , przy zachowaniu tych samych terminów.

Mogą być oni zobowiązani do przedstawienia dodatkowych dokumentów lub informacji.

Komisja Konkursowa składa się z przewodniczącego wyznaczonego przez organ powołujący oraz członków wyznaczonych przez organ powołujący i Komitet Pracowniczy, z których każdy powołuje taką samą ich liczbę.

W przypadku konkursów otwartych wspólnych dla dwóch lub większej liczby instytucji, Komisja Konkursowa składa się z przewodniczącego wyznaczanego przez organ powołujący, określony w ►M112 art. 2 ust. 2 ◄ regulaminu pracowniczego, oraz członków wyznaczonych na wniosek tych instytucji przez organ powołujący, określony w ►M112 art. 2 ust. 2 ◄ regulaminu pracowniczego, jak również członków powoływanych w drodze porozumienia między Komitetami Pracowniczymi tych instytucji, w taki sposób, aby zapewnić ich równą reprezentację.

Komisja Konkursowa może być, w odniesieniu do niektórych testów, wspierana przez jednego lub większą liczbę egzaminatorów pełniących funkcje doradcze.

Członkowie Komisji Konkursowej wybierani są spośród urzędników, których ►M112 grupa funkcyjna i ◄ grupa zaszeregowania jest co najmniej równa grupie zaszeregowania przewidzianej dla stanowiska, które podlega obsadzeniu.

Jeżeli Komisja Konkursowa składa się z więcej niż czterech członków, wśród nich znajduje się przynajmniej dwóch członków obu płci.

Organ powołujący sporządza listę kandydatów, którzy spełniają warunki określone w art. 28 lit. a), b) i c) regulaminu pracowniczego, oraz przekazuje ją, łącznie z aktami kandydatów, przewodniczącemu Komisji Konkursowej.

Po zbadaniu tych akt Komisja Konkursowa sporządza listę kandydatów, którzy spełniają wymogi określone w ogłoszeniu o konkursie.

W przypadku konkursu przeprowadzanego w oparciu o test wszyscy kandydaci wpisani na listę są dopuszczani do testów.

W przypadku konkursu przeprowadzanego w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji, Komisja Konkursowa po określeniu, w jaki sposób mają być oceniane kwalifikacje kandydatów, bierze pod uwagę świadectwa posiadanych kwalifikacji kandydatów wpisanych na listę, o której mowa w akapicie pierwszym.

W przypadku gdy konkurs przeprowadzany jest zarówno w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji i testy, Komisja Konkursowa określa, którzy spośród kandydatów są dopuszczeni do testów.

Komisja Konkursowa po zakończeniu prac sporządza listę odpowiednich kandydatów, przewidzianą w art. 30 regulaminu pracowniczego; lista, w każdym przypadku, gdy jest to możliwe, obejmuje przynajmniej dwa razy większą liczbę osób niż liczba podlegających obsadzeniu stanowisk.

Komisja Konkursowa przesyła listę organowi powołującemu łącznie z uzasadnionym sprawozdaniem Komisji Konkursowej zawierającym ewentualne uwagi jej członków.

Po konsultacji z Komitetem ds. Regulaminu Pracowniczego instytucje mogą ustanowić ►M128 Europejski Urząd Doboru Kadr ◄ (zwany dalej „Urzędem”;) odpowiedzialny za przyjmowanie środków niezbędnych do zapewnienia stosowania jednolitych zasad w procedurach naboru urzędników ►M128 ►C3 unijnych ◄ ◄ oraz oceniania i egzaminowania określonych w art. 45 i 45a Regulaminu pracowniczego.

Zadaniem Urzędu jest:

(a)

organizowanie, na wniosek poszczególnych instytucji, otwartych konkursów;

(b)

zapewnianie, na wniosek poszczególnych instytucji, wsparcia technicznego dotyczącego wewnętrznych konkursów przez nie organizowanych;

(c)

ustalanie treści wszystkich egzaminów organizowanych przez instytucje w celu zapewnienia jednolitego i spójnego stosowania wymogów art. 45a ust. 1 lit. c) Regulaminu pracowniczego;

(d)

przyjmowanie ogólnej odpowiedzialności za określanie i ocenianie umiejętności językowych w celu zapewnienia jednolitego i spójnego stosowania wymogów art. 45 ust. 2 Regulaminu pracowniczego.

Na wniosek poszczególnych instytucji Urząd może wykonywać inne zadania związane z naborem urzędników.

Na ich wniosek Urząd zapewnia poszczególnym instytucjom pomoc w związku z naborem personelu tymczasowego oraz personelu kontraktowego, w szczególności w drodze określenia treści testów oraz ustalenia procedur naboru w ramach art. 12 i 82 Warunków zatrudnienia innych pracowników.

Urzędnik, wobec którego zastosowano przepisy art. 41 lub 50 regulaminu pracowniczego jest uprawniony:

przez okres trzech miesięcy do comiesięcznego świadczenia równego wysokości jego wynagrodzenia podstawowego;

przez okres zróżnicowany w zależności od wieku oraz długości służby zgodnie z tabelą zawartą w ust. 3, do comiesięcznego świadczenia w wysokości:

—

85 % jego wynagrodzenia podstawowego w okresie od czwartego do szóstego miesiąca,

—

70 % wysokości jego wynagrodzenia podstawowego przez okres następnych pięciu lat,

—

60 % wysokości jego wynagrodzenia podstawowego w okresie późniejszym.

Uprawnienie do świadczenia wygasa w dniu, w którym urzędnik kończy ►M131 66 rok życia ◄ .

Do celów niniejszego artykułu, wynagrodzenie podstawowe określa się na podstawie tabeli zawartej w art. 66 regulaminu pracowniczego, obowiązującej pierwszego dnia miesiąca, za który wypłacane jest świadczenie.

Przepisy niniejszego załącznika zostaną poddane przeglądowi po upływie dziesięciu lat od wejścia w życie regulaminu pracowniczego.

Okres, w którym urzędnikowi przysługuje świadczenie przewidziane w art. 41 lub 50 regulaminu pracowniczego, stanowi iloczyn długości służby oraz właściwego współczynnika określonego w poniższej tabeli, odpowiadającego jego wiekowi; okres ten, w miarę konieczności, zaokrąglany jest do miesiąca w dół.

Wiek	%
20	18
21	19,5
22	21
23	22,5
24	24
25	25,5
26	27
27	28,5
28	30
29	31,5
30	33
31	34,5
32	36
33	37,5
34	39
35	40,5
36	42
37	43,5
38	45
39	46,5
40	48
41	49,5
42	51
43	52,5
44	54
45	55,5
46	57
47	58,5
48	60
49	61,5
50	63
51	64,5
52	66
53	67,5
54	69
55	70,5
56	72
57	73,5
58	75
►M131 59 do 65 ◄	►M23 76,5 ◄

W okresie uprawnienia do świadczenia oraz przez sześć miesięcy później urzędnik, o którym mowa w art. 41 i 50 Regulaminu pracowniczego, oraz osoby objęte jego ubezpieczeniem są uprawnieni do świadczeń wynikających z systemu ubezpieczenia chorobowego przewidzianego w art. 72 Regulaminu pracowniczego, pod warunkiem że urzędnik wpłaca właściwe składki wyliczone na podstawie, w zależności od przypadku, jego wynagrodzenia podstawowego lub jego wartości procentowej określonej w ust. 1 tego artykułu, oraz jeśli nie wykonuje pracy zarobkowej.

Po upływie okresu wskazanego w akapicie pierwszym oraz na warunkach w nim określonych, zainteresowany urzędnik może, na wniosek, nadal otrzymywać świadczenia z tytułu wspomnianego systemu ubezpieczenia chorobowego, pod warunkiem że uiszcza w całości składkę określoną w art. 72 ust. 1 regulaminu pracowniczego.

Jeśli uprawnienie urzędnika do otrzymywania świadczenia wygasa, jego składka obliczana jest na podstawie wysokości ostatniego otrzymanego miesięcznego świadczenia.

W przypadku gdy urzędnik rozpoczął pobieranie emerytury w ramach systemu emerytalnego przewidzianego w regulaminie pracowniczym, jest on traktowany do celów art. 72 regulaminu pracowniczego w taki sam sposób jak urzędnik, który pozostawał w służbie do ukończenia ►M131 66 roku życia ◄ .

Wniosek o wydanie zezwolenia na pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy składa urzędnik za pośrednictwem swojego bezpośredniego przełożonego przynajmniej na dwa miesiące przed datą wniosku, z wyjątkiem właściwie uzasadnionych, pilnych przypadków.

Zezwolenie można przyznać na okres nie krótszy niż jeden miesiąc, nie dłuższy niż trzy lata, bez uszczerbku dla przypadków określonych w art. 15 i ►M131 art. 55a ust. 2 lit. g). ◄

Zezwolenie może zostać przedłużone na tych samych warunkach. Zainteresowany urzędnik składa wniosek o przedłużenie przynajmniej na dwa miesiące przed upływem okresu, na który zostało udzielone zezwolenie. Praca w niepełnym wymiarze czasu pracy nie może trwać krócej niż połowę normalnego czasu pracy.

Okres pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy rozpoczyna się pierwszego dnia miesiąca, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków.

Organ powołujący, na wniosek danego urzędnika, może cofnąć pozwolenie przed upływem okresu, na który je przyznano. Data wycofania nie może przekraczać dwóch miesięcy od daty wnioskowanej przez urzędnika lub czterech miesięcy od tej daty, jeśli zezwolenie na pracę w niepełnym wymiarze czasu zostało wydane na okres powyżej jednego roku.

Organ powołujący, w wyjątkowych przypadkach i w interesie służby, może cofnąć zezwolenie przed upływem okresu, na który je przyznano, powiadamiając urzędnika o dwumiesięcznym okresie wypowiedzenia.

Urzędnik jest uprawniony w trakcie okresu objętego zezwoleniem na pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy do części swojego wynagrodzenia odpowiadającej wartości procentowej normalnego czasu pracy. Jednakże wartości procentowej nie stosuje się do dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu, podstawowej kwoty dodatku na gospodarstwo domowe lub dodatku edukacyjnego.

Składki na system ubezpieczenia chorobowego obliczane są na podstawie pełnego wynagrodzenia podstawowego urzędnika pracującego w pełnym wymiarze czasu pracy. Składki na system emerytalny obliczane są na podstawie pełnego wynagrodzenia podstawowego urzędnika pracującego w niepełnym wymiarze czasu pracy. Urzędnik może również zgłosić wniosek, aby składki na system emerytalny obliczane były na podstawie pełnego wynagrodzenia podstawowego urzędnika pracującego w pełnym wymiarze czasu pracy, zgodnie z art. 83 Regulaminu pracowniczego. Dla potrzeb art. 2, 3 i 5 załącznika VIII nabyte uprawnienia do świadczeń emerytalnych wylicza się proporcjonalnie do wartości procentowej wpłaconych składek.

W okresie pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy urzędnik nie może pracować w godzinach nadliczbowych ani podejmować działalności zarobkowej innej niż określona w art. 15 Regulaminu pracowniczego.

W drodze odstępstwa od art. 3 akapit pierwszy zdanie pierwsze, ►M131 urzędnicy, którzy zgodnie z art. 55a ust. 2 lit. g) regulaminu pracowniczego uzyskali pozwolenie na pracę w wymiarze połowy pełnego czasu pracy, ◄ otrzymują obniżone wynagrodzenie podstawowe równe wyższej z dwóch kwot uzyskanych przez zastosowanie podanej poniżej wartości procentowej wynagrodzenia podstawowego za pracę w pełnym wymiarze czasu pracy:

Urzędnicy, którzy korzystają z przepisów niniejszego artykułu, z chwilą zaprzestania pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy proszeni są o przejście w stan spoczynku lub spłacenie kwoty przekraczającej 50 % wynagrodzenia podstawowego otrzymanego w okresie pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Organ powołujący może ustanawiać szczegółowe zasady stosowania tych przepisów.

W roku, w którym pracownik rozpoczyna lub kończy służbę, uprawniony jest do dwóch i pół dni roboczych urlopu za każdy pełny miesiąc służby i do dwóch dni roboczych za część miesiąca, w którym przepracował ponad 15 dni, oraz do jednego dnia za część miesiąca, w którym przepracował nie więcej niż 15 dni.

Urlop coroczny może zostać wykorzystany jednorazowo lub w częściach, zgodnie z życzeniem urzędnika oraz przy uwzględnieniu wymagań służby. Urlop musi jednak obejmować przynajmniej jeden nieprzerwany okres dwóch kolejnych tygodni. Pracownicy rozpoczynający służbę nabywają prawo do urlopu corocznego po przepracowaniu trzech miesięcy; w wyjątkowych przypadkach, z uzasadnionych powodów, urlop może zostać udzielony wcześniej.

W przypadku zachorowania przez urzędnika podczas urlopu corocznego, które uniemożliwiłoby mu wykonywanie obowiązków, gdyby nie przebywał na urlopie, jego urlop coroczny zostaje przedłużony o czas trwania okresu niezdolności do pracy pod warunkiem przedstawienia zaświadczenia lekarskiego.

W przypadku gdy urzędnik z przyczyn innych niż wymagania służby nie wykorzystał całego urlopu corocznego przed końcem danego roku kalendarzowego, długość urlopu który może zostać przeniesiony na kolejny rok nie może przekraczać 12 dni.

W przypadku gdy urzędnik w chwili zakończenia służby nie wykorzystał całego urlopu corocznego, ma prawo do ekwiwalentu w wymiarze jednej trzydziestej jego miesięcznego wynagrodzenia w momencie zakończenia służby za każdy dzień urlopu, jaki pozostał mu do wykorzystania.

Kwota obliczona w sposób przewidziany w akapicie drugim potrącana jest z płatności na rzecz urzędnika, który w chwili zakończenia służby przekroczył długość przysługującego mu wtedy urlopu corocznego.

W przypadku gdy podczas urlopu corocznego urzędnik zostaje wezwany do pracy lub udzielone mu pozwolenie na urlop zostaje odwołane ze względu na obowiązki służbowe, zwraca się mu wszelkie poniesione i odpowiednio udowodnione koszty oraz przyznaje mu się ponownie czas podróży.

Oprócz urlopu corocznego urzędnikowi przysługuje, na jego wniosek, urlop okolicznościowy. Urlop okolicznościowy jest przyznawany w szczególności w poniższych przypadkach i w następującym wymiarze:

Instytucja może przyznać również urlop okolicznościowy w przypadku dalszego kształcenia zawodowego, w granicach określonych w programie dalszego kształcenia zawodowego określonym przez instytucję zgodnie z art. 24a regulaminu pracowniczego.

Urlop okolicznościowy może zostać ponadto przyznany wyjątkowo w przypadku pracy o wyjątkowym charakterze, wykraczającej poza zwyczajne obowiązki urzędnika. Taki urlop okolicznościowy zostaje przyznany najpóźniej w ciągu trzech miesięcy od podjęcia przez organ powołujący decyzji o wyjątkowym charakterze pracy urzędnika.

Do celów niniejszego artykułu konkubenta urzędnika traktuje się jak małżonka, w przypadku gdy spełnione są pierwsze trzy warunki zawarte w art. 1 ust. 2 lit. c) załącznika VII.

W przypadku gdy urlop okolicznościowy jest przyznany zgodnie z przepisami niniejszej sekcji, czas podróży do miejsca pochodzenia ustala się na mocy specjalnej decyzji uwzględniającej szczególne potrzeby.

Urzędnicy, którym przysługuje dodatek zagraniczny lub dodatek z tytułu zamieszkiwania za granicą, są uprawnieni do skorzystania co roku z dodatkowego urlopu w wymiarze dwóch i pół dnia, aby udać się do swojego państwa pochodzenia.

Akapit pierwszy ma zastosowanie do urzędników, których miejsce zatrudnienia znajduje się na terytorium państw członkowskich. W przypadku gdy miejsce zatrudnienia znajduje się poza tym terytorium, czas trwania urlopu na podróż do miejsca pochodzenia ustala się na mocy specjalnej decyzji, uwzględniającej szczególne potrzeby.

Urzędnikom w grupie zaszeregowania SC 1–SC 6 lub AST 1–AST 4 przysługuje, w granicach określonych w art. 56 regulaminu pracowniczego, za pracę w godzinach nadliczbowych urlop wyrównawczy lub wynagrodzenie w następującym wymiarze:

Do celów niniejszego załącznika czas przejazdu w ramach podróży służbowej nie jest traktowany jako godziny nadliczbowe. W odniesieniu do godzin przepracowanych w miejscu oddelegowania wykraczających poza normalną liczbę godzin pracy, może zostać przyznany czas wolny lub wynagrodzenie na mocy decyzji organu powołującego.

Niezależnie od wcześniejszych przepisów niniejszego załącznika, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe przepracowane w szczególnych warunkach przez niektóre grupy urzędników w grupie zaszeregowania SC 1–SC 6 oraz AST 1–AST 4 może zostać wypłacone w formie zryczałtowanego dodatku, którego wysokość oraz warunki uzyskania są ustalane przez organ powołujący po zasięgnięciu opinii Wspólnego Komitetu.

Dodatek na gospodarstwo domowe ustala się w oparciu o kwotę zasadniczą ►M148 192,78 EUR ◄ , plus 2 % wynagrodzenia podstawowego urzędnika.

Dodatek na gospodarstwo domowe przysługuje:

urzędnikowi, który pozostaje w związku małżeńskim;

urzędnikowi, który owdowiał, jest rozwiedziony, pozostaje w separacji lub jest stanu wolnego, który posiada jedno lub więcej dzieci pozostających na utrzymaniu w rozumieniu art. 2 ust. 2 i 3;

▼M112

urzędnikowi, który jest uznany za pozostającego w konkubinacie, pod warunkiem że:

(i)

para przedstawia dokument prawny wydany w Państwie Członkowskim lub przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, potwierdzający status konkubinatu;

(ii)

żadna z osób pozostających w konkubinacie nie pozostaje w związku małżeńskim ani w innym wolnym związku;

(iii)

między tymi osobami nie zachodzi następujące pokrewieństwo: rodzic, dziecko, dziadek/babcia, wnuczek/wnuczka, brat, siostra, ciotka, wuj, siostrzeniec, siostrzenica, bratanek, bratanica, pasierb, pasierbica;

(iv)

soby te nie mogą zawrzeć cywilnego związku małżeńskiego w Państwie Członkowskim; dla potrzeb tego punktu uważa się, że osoby takie mają możliwość wejścia w cywilny związek małżeński wyłącznie wtedy, gdy spełniają wszystkie warunki przewidziane w ustawodawstwie Państwa Członkowskiego zezwalające na zawarcie związku małżeńskiego;

▼M25

►M112 d) ◄

na podstawie szczególnej decyzji organu powołującego, zawierającej uzasadnienie i opartej na dodatkowych dokumentach, urzędnikowi, który, mimo że nie spełnia warunków określonych ►M112 w lit. a), b) i c) ◄ , faktycznie ponosi ciężar utrzymywania rodziny.

Jeśli małżonek urzędnika wykonuje pracę zarobkową, z której przychody przed potrąceniem podatku przekraczają ►M39 podstawowe roczne wynagrodzenie urzędnika na ►M112 drugim stopniu ►M131 grupy zaszeregowania AST 3 ◄ ◄ , ustalonego przy zastosowaniu współczynnika korygującego dla państwa ◄ , w którym małżonek wykonuje swoją działalność zawodową, urzędnikowi nie przysługuje dodatek na gospodarstwo domowe, chyba że organ powołujący postanowi inaczej na mocy szczególnej decyzji. Urzędnik jest jednak uprawniony do dodatku, w przypadku gdy posiada jedno lub kilkoro dzieci pozostających na jego utrzymaniu.

W przypadkach gdy, na podstawie powyższych przepisów, oboje małżonkowie pełniący służbę ►M128 ►C3 w Unii ◄ ◄ są uprawnieni do dodatku na gospodarstwo domowe, dodatek przysługuje jedynie temu małżonkowi, którego wynagrodzenie podstawowe jest wyższe.

Jeżeli urzędnik uprawniony jest do dodatku na gospodarstwo domowe jedynie na mocy ust. 2 lit. b) i z mocy prawa, na podstawie wyroku sądowego lub decyzji właściwego organu administracyjnego opiekę nad dziećmi pozostającymi na jego utrzymaniu w rozumieniu art. 2 ust. 2 i 3 powierzono osobie innej niż urzędnik, dodatek na gospodarstwo domowe jest wypłacany tej osobie w imieniu i na rachunek urzędnika. Warunek ten uważa się za spełniony w przypadku dzieci pozostających na utrzymaniu, które osiągnęły pełnoletniość, jeżeli normalnie zamieszkują one z drugim rodzicem.

Jeżeli dzieci urzędnika pozostają pod opieką kilku osób, dodatek na gospodarstwo domowe dzieli się między te osoby, uwzględniając liczbę dzieci pozostających pod opieką danej osoby.

Jeżeli osoba, której zgodnie z powyższym przepisem wypłaca się dodatek na gospodarstwo domowe przysługujący urzędnikowi, sama posiada jako urzędnik lub inny pracownik ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ prawo do takiego dodatku, osoba ta otrzymuje tylko dodatek w wyższej kwocie.

Urzędnik otrzymuje na każde dziecko, pozostające na jego utrzymaniu zgodnie z ust. 2 i 3 poniżej, dodatek w wysokości ►M148 421,24 EUR ◄ miesięcznie.

Za dziecko pozostające na utrzymaniu uznaje się dziecko urzędnika lub jego małżonka pochodzące z małżeństwa, niepochodzące z małżeństwa lub przysposobione, na którego utrzymanie rzeczywiście łoży urzędnik.

Powyższy przepis ma również zastosowanie wobec dziecka, w odniesieniu do którego został złożony wniosek o przysposobienie oraz została rozpoczęta procedura przysposobienia.

Każde dziecko, względem którego na mocy decyzji organu sądowego, opartej na ustawodawstwie Państwa Członkowskiego w sprawie ochrony nieletnich, urzędnik ma obowiązek alimentacyjny, traktuje się jak dziecko pozostające na utrzymaniu.

Dodatek jest przyznawany:

automatycznie, na dzieci poniżej 18 roku życia;

na uzasadniony wniosek urzędnika, na dzieci w wieku od 18 do 26 lat, które są w trakcie kształcenia lub szkolenia zawodowego.

Osoba, do której utrzymania urzędnik jest zobowiązany z mocy prawa i której utrzymanie wiąże się z wysokimi wydatkami, może, na mocy szczególnej decyzji organu powołującego zawierającej uzasadnienie i opartej na odpowiednich dowodach, w drodze wyjątku, być traktowana tak jak dziecko pozostające na jego utrzymaniu.

Dodatek jest dalej wypłacany niezależnie od wieku dziecka, w przypadku gdy dziecko ze względu na ciężką chorobę lub inwalidztwo nie jest w stanie samodzielnie się utrzymywać, przez cały okres choroby lub inwalidztwa.

Na jedno dziecko pozostające na utrzymaniu w rozumieniu niniejszego artykułu wypłaca się tylko jeden dodatek, nawet w przypadku gdy rodzice zatrudnieni są w dwóch różnych instytucjach ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ .

Jeżeli opieka nad dzieckiem pozostającym na utrzymaniu, w rozumieniu ust. 2 i 3 powierzona została z mocy prawa, na podstawie wyroku sądu lub decyzji właściwego organu administracyjnego innej osobie, dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu wypłacany jest tej osobie w imieniu i na rachunek urzędnika.

Z zastrzeżeniem warunków określonych w ogólnych przepisach wykonawczych, urzędnik otrzymuje dodatek edukacyjny w wysokości poniesionych przez niego rzeczywistych wydatków na edukację, maksymalnie do kwoty w wysokości ►M148 285,81 EUR ◄ miesięcznie na każde dziecko pozostające na jego utrzymaniu, w rozumieniu art. 2 ust. 2 niniejszego załącznika, o ile dziecko skończyło pięć lat i regularnie uczęszcza w pełnym wymiarze godzin do płatnej szkoły podstawowej lub średniej bądź uczelni wyższej. Wymóg uczęszczania do płatnej szkoły nie ma zastosowania przy zwrocie kosztów za transport szkolny.

Uprawnienie do tego dodatku uzyskuje się pierwszego dnia miesiąca, w którym dziecko rozpoczyna naukę w szkole podstawowej, a wygasa ono wraz z końcem miesiąca, w którym dziecko kończy naukę, lub wraz z końcem miesiąca, w którym dziecko kończy 26 rok życia, w zależności od tego, co nastąpi wcześniej.

Należny dodatek ulega podwyższeniu do kwoty nie wyższej niż podwójna kwota maksymalna przewidziana w akapicie pierwszym w odniesieniu do

Wymóg uczęszczania do szkoły płatnej nie ma zastosowania do wypłat określonych w akapicie trzecim.

Jeżeli opiekę nad dzieckiem, na które wypłaca się dodatek edukacyjny, powierzono z mocy prawa, na podstawie wyroku sądowego lub decyzji właściwego organu administracyjnego, innej osobie, dodatek edukacyjny wypłacany jest tej osobie w imieniu i na rachunek urzędnika. W takim przypadku odległość co najmniej 50 km, o której mowa w akapicie trzecim, oblicza się od miejsca zamieszkania osoby sprawującej opiekę nad dzieckiem.

Dla każdego dziecka, pozostającego na utrzymaniu w rozumieniu art. 2 ust. 2, które ma mniej niż pięć lat i jeszcze nie uczęszcza regularnie i w pełnym wymiarze godzin do szkoły podstawowej lub średniej, wysokość tego dodatku ustala się na ►M148 102,90 EUR ◄ miesięcznie. Zastosowanie ma zdanie pierwsze ostatniego akapitu ust. 1.

►M39 1. ◄

Dodatek zagraniczny w wysokości równej 16 % całkowitej kwoty wynagrodzenia podstawowego powiększonej o ►M25 dodatek na gospodarstwo domowe ◄ oraz dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu ►M25 wypłacany na rzecz urzędnika ◄ jest przyznawany:

▼B

urzędnikom:

—

którzy nie są oraz nigdy nie byli obywatelami państwa ►M39 ————— ◄ , na terytorium którego znajduje się ich miejsce zatrudnienia, oraz

—

którzy w okresie pięciu lat, kończącym się sześć miesięcy przed wstąpieniem do służby, nie prowadzili swojej głównej działalności zawodowej ani nie posiadali stałego miejsca zamieszkania na europejskim terytorium tego państwa. Do celów niniejszego przepisu nie są brane pod uwagę sytuacje wynikające z pracy wykonywanej dla innego państwa lub dla organizacji międzynarodowej;

urzędnikom, którzy są lub byli obywatelami państwa, na którego terytorium znajduje się ich miejsce zatrudnienia, którzy jednak przez okres 10 lat kończący się w dniu wstąpienia przez nich służby posiadali stałe miejsce zamieszkania poza europejskim terytorium tego państwa z przyczyn innych niż wykonywanie obowiązków w służbie państwowej lub na rzecz organizacji międzynarodowej.

Urzędnikowi, który nie jest i nigdy nie był obywatelem państwa, na którego terytorium jest zatrudniony, i który nie spełnia warunków określonych w ust. 1, przysługuje dodatek z tytułu zamieszkiwania zagranicą w wysokości jednej czwartej kwoty dodatku zagranicznego.

Do celów ust. 1 oraz 2, urzędnik, który po zawarciu związku małżeńskiego uzyskał automatycznie obywatelstwo państwa, na którego terytorium znajduje się jego miejsce zatrudnienia bez możliwości zrzeczenia się go, traktowany jest na równi z urzędnikiem, o którym mowa w ust. 1 lit. a) tiret pierwsze.

Dodatek na zagospodarowanie w wysokości dwumiesięcznego wynagrodzenia podstawowego w przypadku urzędnika, który jest uprawniony do dodatku na gospodarstwo domowe, a w innych przypadkach w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia podstawowego, wypłaca się zatrudnionemu urzędnikowi, który przedstawił dowody, że w celu spełnienia wymogów określonych art. 20 Regulaminu pracowniczego zaistniała konieczność zmiany miejsca zamieszkania.

W przypadkach gdy oboje małżonkowie będący urzędnikami ►M112 lub inny personel ◄ ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ są uprawnieni do dodatku na zagospodarowanie się, wypłacany jest on jedynie na rzecz osoby, której wynagrodzenie podstawowe jest wyższe.

Do dodatku na zagospodarowanie stosuje się współczynnik korygujący obowiązujący dla miejsca zatrudnienia urzędnika.

Urzędnikowi, który ze względu na przeniesienie na nowe miejsce zatrudnienia jest zmuszony do zmiany swojego miejsca zamieszkania w celu spełnienia wymogów art. 20 regulaminu pracowniczego wypłacany jest dodatek na zagospodarowanie w tej samej wysokości.

Dodatek na zagospodarowanie jest obliczany na podstawie stanu cywilnego urzędnika oraz wysokości jego wynagrodzenia podstawowego w dniu powołania go na urzędnika na czas nieokreślony albo w dniu jego przeniesienia na nowe miejsce zatrudnienia.

Dodatek na zagospodarowanie wypłacany jest po przedstawieniu dokumentów potwierdzających, że urzędnik, a jeśli jest on ►M25 uprawniony do dodatku na gospodarstwo domowe ◄ także jego rodzina, osiedlił się w miejscu, gdzie został zatrudniony.

Urzędnikowi ►M25 uprawnionemu do dodatku na gospodarstwo domowe ◄ , który osiedla się w miejscu, gdzie został zatrudniony bez swojej rodziny, przysługuje połowa dodatku, do którego byłby uprawniony. Druga połowa jest wypłacana, gdy jego rodzina zamieszka w miejscu, gdzie jest on zatrudniony, pod warunkiem że nastąpi to w terminie określonym w art. 9 ust. 3. W przypadku gdy urzędnik przenoszony jest do miejsca, gdzie zamieszkuje jego rodzina, przy czym jego rodzina zamieszkiwała w tym miejscu przed przeniesieniem urzędnika, nie przysługuje mu z tego tytułu dodatek na zagospodarowanie.

Urzędnik powołany na czas nieokreślony, który otrzymał dodatek na zagospodarowanie oraz który na własne życzenie kończy służbę ►M128 ►C3 w Unii ◄ ◄ w okresie dwóch lat od wstąpienia do służby, jest zobowiązany do zwrotu w momencie zakończenia służby części otrzymanego dodatku proporcjonalnie do nieprzepracowanej części tego dwuletniego okresu.

Urzędnik otrzymujący dodatek na zagospodarowanie zgłasza wszelkie świadczenia podobnego rodzaju, które otrzymuje z innych źródeł; dodatek przewidziany w niniejszym artykule jest pomniejszany o kwoty tych świadczeń.

Urzędnik powołany na czas nieokreślony, który ►M112 przedstawia dowody zmiany miejsca zamieszkania ◄ , jest uprawniony po zakończeniu służby do dodatku na ponowne zagospodarowanie, w wysokości dwukrotności miesięcznego wynagrodzenia podstawowego w przypadku urzędnika, ►M25 który jest uprawniony do dodatku na gospodarstwo domowe ◄ lub w wysokości jednego miesięcznego wynagrodzenia podstawowego w przypadku urzędnika, który nie jest uprawniony do tego dodatku, pod warunkiem że odbył on cztery lata służby oraz nie otrzymuje podobnego dodatku w nowym miejscu zatrudnienia. ►M25 W przypadku gdy oboje małżonkowie będący urzędnikami ►M112 lub inni pracownicy ◄ ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ są uprawnieni do dodatku na ponowne zagospodarowanie, wypłacany jest on jedynie na rzecz osoby, której wynagrodzenie podstawowe jest wyższe. ◄

Do celów obliczania czasu służby bierze się pod uwagę lata, w których urzędnikowi przysługiwał jeden ze statusów służbowych wymienionych w art. 35 regulaminu pracowniczego, inny niż urlop z przyczyn osobistych.

Wymóg minimalnego czasu służby nie ma zastosowania w przypadku odwołania ze stanowiska w interesie służby.

Do dodatku na ponowne zagospodarowanie stosuje się współczynnik korygujący obowiązujący dla ostatniego miejsca zatrudnienia urzędnika.

W przypadku śmierci urzędnika powołanego na czas nieokreślony dodatek na ponowne zagospodarowanie wypłacany jest jego współmałżonkowi lub, w przypadku gdy nie ma takiej osoby, osobom pozostającym na jego utrzymaniu, w rozumieniu art. 2, także w przypadku gdy wymóg minimalnego czasu służby, określony w ust. 1, nie został spełniony.

Dodatek na ponowne zagospodarowanie jest obliczany na podstawie stanu cywilnego oraz wysokości wynagrodzenia podstawowego w dniu zakończenia służby.

Dodatek na ponowne zagospodarowanie wypłacany jest w oparciu o dowody potwierdzające, iż urzędnik oraz jego rodzina lub, w przypadku gdy urzędnik zmarł, wyłącznie jego rodzina, osiedlili się w miejscu położonym w odległości nie mniejszej niż 70 km od miejsca zatrudnienia urzędnika.

Przesiedlenie urzędnika lub rodziny zmarłego urzędnika musi nastąpić w terminie trzech lat od dnia zakończenia służby.

Termin ten nie ma zastosowania do osób uprawnionych, które są w stanie wykazać, że nie były świadome powyższych przepisów.

Urzędnik uprawniony jest do zryczałtowanego świadczenia odpowiadającego kosztom podróży dla siebie, swojego małżonka oraz osób pozostających na jego utrzymaniu, które faktycznie zamieszkują z nim w jednym gospodarstwie domowym:

przy rozpoczęciu służby: z miejsca naboru do miejsca zatrudnienia;

przy zakończeniu służby zgodnie z art. 47 regulaminu pracowniczego: z miejsca zatrudnienia do miejsca pochodzenia zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu;

w przypadku przeniesienia związanego ze zmianą miejsca zatrudnienia.

W przypadku śmierci urzędnika żyjący małżonek oraz osoby pozostające na jego utrzymaniu uprawnione są do zryczałtowanego świadczenia na tych samych warunkach.

Koszty podróży dzieci, które w danym roku kalendarzowym nie ukończyły dwóch lat, nie podlegają zwrotowi.

Zryczałtowane świadczenie obliczane jest na podstawie dodatku według stawki kilometrowej dla odległości geograficznej między miejscami, o których mowa w ust. 1.

Do dodatku za przebyte kilometry dodaje się poniższą dodatkową zryczałtowaną kwotę:

Wysokość powyższych stawek kilometrowych oraz dodatków ryczałtowych aktualizuje się każdego roku o tę samą wartość procentową co wynagrodzenie.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 koszty podróży, które dotyczą przeniesienia związanego ze zmianą miejsca zatrudnienia z miejsca na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej na miejsce poza tym terytorium lub przeniesienia związanego ze zmianą miejsca zatrudnienia poza tym terytorium są zwracane w formie zryczałtowanego świadczenia obliczonego na podstawie kosztu biletu lotniczego w klasie o jeden stopień wyższej niż klasa ekonomiczna.

Miejsce pochodzenia urzędnika jest określane w momencie rozpoczęcia służby, co do zasady przy uwzględnieniu miejsca jego naboru lub, na wyraźny i należycie uzasadniony wniosek, miejsca stanowiącego centrum jego interesów życiowych. Miejsce pochodzenia określone w ten sposób może zostać zmienione w drodze szczególnej decyzji organu powołującego w czasie, gdy urzędnik pozostaje w służbie lub przy zakończeniu przez niego służby. Podczas pozostawania urzędnika w służbie decyzja taka podejmowana jest jedynie wyjątkowo i po przedstawieniu przez urzędnika odpowiednich dokumentów na poparcie wniosku.

Zmiana ta nie może prowadzić do uznania za centrum interesów życiowych urzędnika miejsca znajdującego się poza terytorium państw członkowskich Unii, jak również poza granicami państw i terytoriów wymienionych w załączniku II do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz poza terytorium państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu.

W każdym roku kalendarzowym urzędnicy, którym przysługuje dodatek zagraniczny lub dodatek z tytułu zamieszkiwania za granicą, uprawnieni są do otrzymania zryczałtowanego świadczenia odpowiadającego kosztom odbytej przez nich podróży z miejsca zatrudnienia do miejsca pochodzenia określonego w art. 7, w ramach pułapów określonych w ust. 2, a jeżeli mają prawo do dodatku na gospodarstwo domowe, także kosztom podróży małżonka i osób pozostających na ich utrzymaniu w rozumieniu art. 2.

W przypadku gdy zarówno mąż, jak i żona są urzędnikami Unii Europejskiej, każde z nich ma prawo w odniesieniu do siebie, jak i do osób pozostających na ich utrzymaniu do zryczałtowanego świadczenia na pokrycie kosztów podróży, zgodnie z powyższymi warunkami; każda osoba pozostająca na utrzymaniu ma prawo wyłącznie do jednego świadczenia. Świadczenie przyznawane w odniesieniu do dzieci pozostających na utrzymaniu przyznaje się na wniosek męża lub żony na podstawie miejsca pochodzenia jednego z nich.

W przypadku gdy w danym roku urzędnik zawiera małżeństwo i tym samym nabywa prawa do dodatku na gospodarstwo domowe, koszty podróży należne ze względu na małżonka oblicza się proporcjonalnie w odniesieniu do okresu od daty zawarcia małżeństwa do końca danego roku.

Wszelkie zmiany w zakresie podstawy obliczeń, mogące powstać na skutek zaistniałych zmian w sytuacji rodzinnej urzędnika po dniu wypłaty określonych kwot, nie nakładają na zainteresowanego urzędnika obowiązku zwrotu otrzymanych świadczeń.

Koszty podróży dzieci, które w danym roku kalendarzowym nie ukończyły dwóch lat, nie podlegają zwrotowi.

Wysokość zryczałtowanego świadczenia ustala się na podstawie odległości geograficznej pomiędzy miejscem zatrudnienia urzędnika a miejscem pochodzenia wyrażonej w kilometrach.

W przypadku gdy miejsce pochodzenia określone w art. 7 znajduje się poza terytorium państw członkowskich Unii, jak również poza granicami państw i terytoriów wymienionych w załączniku II do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz poza terytorium państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, wysokość zryczałtowanego świadczenia ustala się na podstawie odległości geograficznej pomiędzy miejscem zatrudnienia urzędnika a stolicą państwa członkowskiego, którego obywatelstwo posiada, wyrażonej w kilometrach. Urzędnicy, których miejsce pochodzenia znajduje się poza terytorium państw członkowskich Unii, jak również poza granicami państw i terytoriów wymienionych w załączniku II do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz poza terytorium państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu, nieposiadający obywatelstwa żadnego z państw członkowskich nie są uprawnieni do otrzymywania świadczenia zryczałtowanego.

Do dodatku za przebyte kilometry dodaje się niżej podaną dodatkową zryczałtowaną kwotę:

Wysokość powyższych stawek kilometrowych oraz dodatków ryczałtowych aktualizuje się każdego roku o tę samą wartość procentową co wynagrodzenie.

Urzędnikowi, którego służba kończy się w ciągu roku kalendarzowego z jakichkolwiek przyczyn innych niż śmierć lub który przebywa na urlopie z przyczyn osobistych przez część roku, przysługuje, jeżeli był aktywnie zatrudniony w służbie instytucji Unii przez okres krótszy niż dziewięć miesięcy danego roku, jedynie część świadczenia zryczałtowanego przewidzianego w ust. 1 i 2, w wysokości proporcjonalnej do okresu aktywnego zatrudnienia.

Ust. 1, 2 i 3 niniejszego artykułu mają zastosowanie do urzędników, których miejsce zatrudnienia znajduje się na terytoriach państw członkowskich. W każdym roku kalendarzowym urzędnicy, których miejsce zatrudnienia znajduje się poza terytorium państw członkowskich, są uprawnieni do otrzymania zryczałtowanego świadczenia z tytułu kosztów podróży do ich miejsca pochodzenia lub zwrotu kosztów podróży do innego miejsca, w wysokości nieprzekraczającej kosztów podróży do miejsca pochodzenia, za siebie, a jeżeli przysługuje im prawo do dodatku na gospodarstwo domowe, za małżonka i inne osoby pozostające na ich utrzymaniu w rozumieniu art. 2. Jednakże jeżeli małżonek oraz inne osoby pozostające na utrzymaniu, o których mowa w art. 2 ust. 2, nie mieszkają razem z urzędnikiem w miejscu jego zatrudnienia, są uprawnieni w każdym roku kalendarzowym do otrzymania zwrotu kosztów podróży z miejsca pochodzenia do miejsca zatrudnienia lub do otrzymania zwrotu kosztów podróży do innego miejsca, nieprzekraczających kosztów wspomnianej wyżej podróży.

Zryczałtowane świadczenie oblicza się na podstawie kosztu biletu lotniczego w klasie ekonomicznej.

Urzędnikowi, który musi zmienić miejsce zamieszkania w celu spełnienia wymogu art. 20 regulaminu pracowniczego w momencie wstąpienia do służby lub w momencie późniejszej zmiany miejsca zatrudnienia i który nie uzyskał zwrotu tych samych kosztów z innego źródła, przysługuje zwrot kosztów związanych z przeprowadzką mebli oraz mienia osobistego, włącznie z kosztami ubezpieczenia od zwykłych ryzyk (w szczególności zniszczenia, kradzieży, pożaru) w granicach pułapów kosztowych.

Pułapy te uwzględniają sytuację rodzinną urzędnika w momencie przeprowadzki oraz średnie koszty przeprowadzki i powiązanych ubezpieczeń.

Organy powołujące każdej z instytucji przyjmują ogólne przepisy wykonawcze w celu wykonania niniejszego ustępu.

Po zakończeniu służby lub śmierci urzędnika wydatki poniesione w związku z przeprowadzką z miejsca zatrudnienia do miejsca pochodzenia zwracane są w granicach pułapów określonych w ust. 1. W przypadku gdy zmarły urzędnik był stanu wolnego, wydatki zwracane są jego następcom prawnym.

Przeprowadzka urzędnika powołanego musi nastąpić w terminie jednego roku od zakończenia przez urzędnika okresu próbnego. Po zakończeniu służby przeprowadzka następuje w okresie trzech lat, zgodnie z art. 6 ust. 4 akapit drugi. Wydatki związane z przeprowadzką zrealizowaną po upływie terminu określonego w niniejszym ustępie zwracane są jedynie w wyjątkowych okolicznościach oraz na mocy szczególnej decyzji organu powołującego.

Jeżeli urzędnik przedstawia dowody, że zmiana miejsca zamieszkania jest wymagana w celu spełnienia wymogów określonych art. 20 Regulaminu pracowniczego, urzędnik jest uprawniony przez okres przewidziany w ust. 2 niniejszego artykułu do dodatku dziennego za każdy dzień kalendarzowy w wysokości:

▼M148

—

44,28 EUR dla urzędnika mającego prawo do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe,

—

35,71 EUR dla urzędnika niemającego prawa do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe.

▼M112

Powyższe kwoty podlegają przeglądowi za każdym razem przy okazji przeglądu wynagrodzeń zgodnie z art. 65 Regulaminu pracowniczego.

Okres, w którym przyznaje się dietę dzienną, wynosi:

w przypadku urzędnika, ►M25 który nie jest uprawniony do dodatku na gospodarstwo domowe ◄ : 120 dni,

w przypadku urzędnika, ►M25 który jest uprawniony do dodatku na gospodarstwo domowe ◄ : 180 dni lub, jeśli urzędnik jest zatrudniony na okres próbny, przez okres próbny i jeden miesiąc po jego zakończeniu.

W przypadku gdy oboje małżonkowie będący urzędnikami ►M112 lub inni pracownicy ◄ ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ są uprawnieni do diety dziennej, okres jej przysługiwania określony w lit. b) stosuje się do małżonka, którego wynagrodzenie podstawowe jest wyższe. Okres ustanowiony w lit. a) stosuje się do drugiego małżonka.

Dieta dzienna w żadnym przypadku nie przysługuje po dniu, w którym urzędnik przeprowadza się w celu w celu spełnienia wymogu art. 20 regulaminu pracowniczego.

Urzędnik odbywający podróż służbową na podstawie polecenia wyjazdu uprawniony jest do zwrotu kosztów podróży oraz do diety dziennej zgodnie z poniższymi przepisami.

►M112 Polecenie wyjazdu określa przewidywany czas trwania delegacji, w oparciu o który wylicza się zaliczkę, którą urzędnik może otrzymać w stosunku do dziennej diety na utrzymanie i koszty podróży. ◄ Poza przypadkami określonymi w szczególnej decyzji, zaliczki nie są wypłacane w przypadku, gdy podróż służbowa trwa nie dłużej niż 24 godziny i odbywa się w kraju, gdzie obowiązuje taka sama waluta, jak w miejscu zatrudnienia urzędnika.

Poza wyjątkowymi przypadkami, określanymi w szczególnej decyzji, do których zalicza się w szczególności odwołanie urzędnika z urlopu, zwrot kosztów podróży służbowej jest ograniczony do najbardziej ekonomicznych kosztów podróży na trasie pomiędzy miejscem zatrudnienia a miejscem delegacji, o ile nie wiąże się to z koniecznością znaczącego przedłużenia pobytu.

Koszty przejazdu w podróży służbowej, w wypadku gdy odbywa się ona koleją, są zwracane po przedstawieniu stosownych dokumentów na podstawie kosztu przejazdu w pierwszej klasie najkrótszą trasą między miejscem zatrudnienia a miejscem delegacji.

Urzędnicy są uprawnieni do podróży lotniczej, jeżeli odległość drogą kolejową tam i z powrotem wynosiłaby przynajmniej 800 kilometrów.

Organ powołujący w każdym przypadku w oparciu o analizę długości podróży i jej kosztów wydaje stosowne pozwolenie co do wyboru klasy oraz możliwości zwrotu dopłat za kajutę.

Koszty podróży zwraca się w formie kwoty ryczałtowej wyliczonej na podstawie kosztu biletu kolejowego, zgodnie z ust. 1; nie wypłaca się żadnych innych dodatków.

Jednakże w przypadku urzędnika wyjeżdżającego w delegację w szczególnych okolicznościach, organ powołujący może podjąć decyzję o przyznaniu temu urzędnikowi dodatku według stawki kilometrowej w miejsce zwrotu kosztów podróży, o którym mowa wyżej, jeżeli korzystanie z transportu publicznego jest w sposób oczywisty niekorzystne.

Dzienna dieta służbowa za czas podróży służbowej obejmuje kwotę ryczałtową obejmującą wszystkie koszty poniesione przez osobę oddelegowaną: śniadania, dwóch posiłków oraz koszty dodatkowe, w tym koszty podróży lokalnych. Koszty zakwaterowania, w tym podatki lokalne, podlegają zwrotowi do wysokości kwoty maksymalnej ustalonej dla każdego państwa, na podstawie stosownych dokumentów.

(a)

Tabela wysokości diet dziennych przy podróżach służbowych na terenie Państw Członkowskich:

▼M139

Miejsce przeznaczenia	Górny pułap kosztów zakwaterowania (hotel)	Dieta dzienna
Belgia	148	102
Bułgaria	135	57
Republika Czeska	124	70
Dania	173	124
Niemcy	128	97
Estonia	105	80
Irlandia	159	108
Grecja	112	82
Hiszpania	128	88
Francja	180	102
Chorwacja	110	75
Włochy	148	98
Cypr	140	88
Łotwa	116	73
Litwa	117	69
Luksemburg	148	98
Węgry	120	64
Malta	138	88
Niderlandy	166	103
Austria	132	102
Polska	116	67
Portugalia	101	83
Rumunia	136	62
Słowenia	117	84
Słowacja	100	74
Finlandia	142	113
Szwecja	187	117
Zjednoczone Królestwo	209	125

▼M112

Jeżeli oddelegowany urzędnik ma zapewniony darmowy posiłek lub zakwaterowanie, lub gdy poniesione w związku z tym koszty zostały mu zwrócone przez jedną z instytucji ►M128 ►C3 unijnych ◄ ◄ , administrację bądź organ zewnętrzny, fakt ten należy zgłosić. Dokonuje się wówczas stosownego odliczenia.

(b)

Wysokość diet dziennych w przypadku podróży służbowych poza europejskie terytoria Państw Członkowskich UE jest ustalana i korygowana okresowo przez organ powołujący.

Komisja dokonuje przeglądu stawek określonych w ust. 2 lit. a) co dwa lata. Przegląd ten odbywa się z uwzględnieniem sprawozdania w sprawie cen hoteli, restauracji oraz wyżywienia, oraz w oparciu o wskaźniki wzrostu takich cen. Dla potrzeb tego przeglądu Komisja stanowi w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 111 i 112 regulaminu pracowniczego.

W drodze odstępstwa od ust. 1, koszty zakwaterowania ponoszone przez urzędników podczas podróży służbowych do głównych miejsc pracy instytucji, o których mowa w protokole nr 6 do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, mogą zostać zwrócone w formie kwoty zryczałtowanej, która nie może przekroczyć maksymalnych pułapów ustalonych dla danego państwa członkowskiego.

►M131 Organy powołujące każdej instytucji przyjmują ◄ ogólne przepisy wykonawcze do art. 11, 12 i 13 niniejszego Załącznika.

Urzędnikom, którzy ze względu na swoje obowiązki ponoszą regularnie koszty reprezentacyjne, organ powołujący może przyznać dodatek ryczałtowy i ustalić jego wysokość.

W szczególnych przypadkach, organ powołujący może ponadto podjąć decyzję o przejęciu części kosztów mieszkania danego urzędnika przez instytucję.

W przypadku urzędników, którzy na podstawie szczególnych instrukcji okazjonalnie ponoszą koszty reprezentacyjne w celach służbowych, kwotę zwrotu powyższych kosztów określa się w każdym konkretnym przypadku na podstawie przedłożonych rachunków, na warunkach określonych przez organ powołujący.

W drodze decyzji organu powołującego, ►M112 urzędnicy wyższego szczebla w rozumieniu art. 29 ust. 2 Regulaminu pracowniczego ◄ , którzy nie mają do swojej dyspozycji służbowego samochodu, mogą otrzymywać dodatek ryczałtowy, w wysokości nieprzekraczającej ►M97 892,42 EUR ◄ na rok na pokrycie kosztów przejazdów w granicach miasta, gdzie są oni zatrudnieni.

Dodatek może zostać przyznany, w drodze decyzji organu powołującego zawierającej uzasadnienie, także urzędnikowi, którego obowiązki stale wymagają przejazdów, do których może on na podstawie szczególnej decyzji wykorzystywać własny samochód.

Wynagrodzenia są wypłacane urzędnikom piętnastego dnia każdego miesiąca za bieżący miesiąc. Kwota wynagrodzenia zaokrąglana jest w górę do pełnego ►M94 centa ◄ .

W przypadku gdy wynagrodzenie przysługuje nie za cały miesiąc, kwota wynagrodzenia zostaje podzielona na części trzydzieste i liczba należnych trzydziestych części odpowiada:

w przypadku gdy faktyczna liczba dni za które wynagrodzenie ma zostać wypłacone wynosi 15 lub mniej – liczbie dni, za które przysługuje wynagrodzenie;

w przypadku gdy faktyczna liczba dni, za które wynagrodzenie ma zostać wypłacone, wynosi więcej niż 15 dni – różnicy między trzydziestoma a faktyczną liczbą dni, za które wynagrodzenie nie przysługuje.

W przypadku nabycia uprawnienia do dodatku rodzinnego oraz dodatku zagranicznego po dacie wstąpienia do służby, urzędnik otrzymuje je od pierwszego dnia miesiąca, w którym uzyskał tego rodzaju uprawnienie. Po ustaniu tego uprawnienia urzędnik otrzymuje należną kwotę aż do ostatniego dnia miesiąca, w którym uprawnienie ustało.

Wypłaty dokonuje się na rzecz każdego urzędnika w miejscu oraz w walucie państwa, w którym pełni on swoje obowiązki, lub, na wniosek urzędnika, w euro do banku na terytorium Unii Europejskiej.

Na warunkach określonych w przepisach ustalonych w drodze porozumienia przez organy powołujące każdej instytucji, po konsultacji z Komitetem ds. Regulaminu Pracowniczego, urzędnicy mogą wystąpić z wnioskiem o specjalny regularny przelew określonej kwoty wynagrodzenia.

Przelewy, o których mowa w lit. b), nie mogą przekraczać 5 % wynagrodzenia podstawowego urzędnika.

Przelewy przewidziane w ust. 2 niniejszego artykułu są ►M131 dokonywane w walucie właściwego państwa członkowskiego ◄ według kursów wymiany walut, o których mowa w art. 63 akapit drugi Regulaminu pracowniczego WE. Przelewane kwoty mnoży się przez współczynnik stanowiący różnicę pomiędzy współczynnikiem korygującym wyznaczonym dla kraju, do którego dokonuje się przelewu, zgodnie z przepisami art. 3 ust. 5 lit. b) załącznika XI do Regulaminu pracowniczego, a współczynnikiem korygującym stosowanym w odniesieniu do wynagrodzenia urzędnika, o którym mowa w art. 3 ust. 5 lit. a) załącznika XI do Regulaminu pracowniczego.

Oprócz przelewów, o których mowa w ust. 1–3, urzędnik może wystąpić z wnioskiem o regularne przelewanie określonej kwoty do innego ►M131 państwa członkowskiego w walucie lokalnej, ◄ na podstawie miesięcznego kursu wymiany walut, bez stosowania współczynników. Wysokość kwoty przelewu nie może przekraczać 25 % wynagrodzenia podstawowego urzędnika.

W przypadku gdy badania lekarskie przeprowadzane przed podjęciem przez urzędnika jego obowiązków wskazują, iż cierpi on na chorobę lub jest niepełnosprawny, organ powołujący, w zakresie, w jakim dotyczy to ryzyka wynikającego z takiej choroby lub niepełnosprawności, może podjąć decyzję o uprawnieniu tego urzędnika do otrzymywania świadczeń gwarantowanych w przypadku niezdolności do pracy lub śmierci dopiero po upływie okresu pięciu lat od dnia wstąpienia przez niego do służby ►M128 ►C3 w Unii ◄ ◄ .

Urzędnik przebywający na urlopie w celu odbycia służby wojskowej traci prawo do świadczeń z tytułu inwalidztwa lub śmierci spowodowanych bezpośrednio wypadkiem lub chorobą wynikającymi z pełnienia służby wojskowej. Powyższe przepisy nie mają wpływu na uprawnienia do emerytury nabyte przez urzędnika w dniu rozpoczęcia służby wojskowej, przysługujące osobom uprawnionym po jego śmierci.

Emerytura wypłacana jest na podstawie całkowitej liczby lat pełnienia służby przez danego urzędnika uprawniających go do otrzymania emerytury. Każdy rok pracy uwzględniony zgodnie z przepisami art. 3 zalicza się jako jeden rok służby uprawniający do emerytury, a każdy pełny miesiąc do zaliczenia jednej dwunastej roku służby uprawniającego do otrzymania emerytury.

Przy obliczaniu emerytury uwzględnia się nie więcej niż ►M112 lat niezbędnych do uzyskania maksymalnej kwoty emerytury w rozumieniu art. 77 akapit drugi Regulaminu pracowniczego ◄ lat służby uprawniających do emerytury.

Z zastrzeżeniem, że dani pracownicy wpłacili swoją część składek na system emerytalny, w celu obliczenia liczby lat służby uprawniających do emerytury w rozumieniu art. 2, uwzględnia się co następuje:

Urzędnik, który zakończył okres pełnienia służby w jednej z instytucji w charakterze urzędnika, członka personelu tymczasowego lub członka personelu kontraktowego i który zostaje zatrudniony w jednej z instytucji ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , nabywa nowe uprawnienia emerytalne. Może on zażądać, zgodnie z art. 3 tego Załącznika, aby do celów obliczenia jego uprawnień emerytalnych uwzględniony został cały okres służby w charakterze urzędnika, członka personelu tymczasowego lub członka personelu kontraktowego, za który wpłacono składki, pod warunkiem:

(a)

spłaty odprawy wypłaconej na mocy art. 12 powiększonej o odsetki składane według stawki wynoszącej ►M145 2,9 % ◄ w skali roku. W przypadku gdy w odniesieniu do danego urzędnika zastosowano art. 42 lub art. 112 Warunków zatrudnienia innych pracowników, od urzędnika wymaga się również spłaty kwoty wypłaconej na mocy tego artykułu powiększonej o odsetki składane według tej samej stawki;

(b)

zastrzeżenia w tym celu, przed obliczeniem liczby lat służby uprawniających do emerytury przewidzianych w art. 11 ust. 2 oraz przyjmując, że urzędnik złożył wniosek i uzyskał prawo do stosowania tego artykułu po wypełnieniu służby, części kwoty przekazanej na system emerytalny ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , która odpowiada ekwiwalentowi aktuarialnemu wyliczonemu i przekazanemu na ten system w państwie pochodzenia zgodnie z art. 11 ust. 1 lub art. 12 ust. 1 lit. b), powiększonej o odsetki składane według stawki wynoszącej ►M145 2,9 % ◄ w skali roku.

W przypadku gdy w odniesieniu do danego urzędnika zastosowano art. 42 lub 112 Warunków zatrudnienia innych pracowników, wyliczenie zastrzeżonej kwoty uwzględnia również kwotę wypłaconą na mocy tych artykułów, powiększoną o odsetki składane według stawki wynoszącej ►M145 2,9 % ◄ w skali roku.

W przypadku gdy kwota przekazana na system ►M128 ►C3 unijny ◄ ◄ jest niewystarczająca do nabycia uprawnień do świadczeń emerytalnych obejmujących w pełni poprzedni okres zatrudnienia, urzędnik może zażądać uzupełnienia kwoty do wysokości określonej w lit. b) akapit pierwszy.

Wysokość odsetek ustalona w ust. 1 może podlegać przeglądowi zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 10 załącznika XII.

Niezależnie od przepisów art. 2 niniejszego załącznika, urzędnicy, którzy pełnią służbę po osiągnięciu wieku emerytalnego, mają prawo do zwiększenia uprawnień emerytalnych o 1,5 % wynagrodzenia podstawowego uwzględnionego do wyliczenia należnej im emerytury za każdy rok służby po osiągnięciu tego wieku, z zastrzeżeniem że ogólna kwota ich emerytury wraz ze zwiększeniem nie może przekraczać 70 % ostatniego wynagrodzenia podstawowego, zgodnie z art. 77 akapit drugi lub trzeci regulaminu pracowniczego, stosownie do przypadku.

Taka podwyżka przysługuje również w przypadku śmierci urzędnika, który był nadal zatrudniony po osiągnięciu wieku emerytalnego.

Kwota minimum socjalnego do celów obliczenia wysokości świadczeń emerytalnych jest równa wysokości wynagrodzenia podstawowego urzędnika ►M131 w pierwszym stopniu grupy zaszeregowania AST 1 ◄ .

Za ekwiwalent aktuarialny emerytury za wysługę lat uważa się wartość kapitałową świadczenia przysługującego urzędnikowi, obliczoną według ostatnich tabel dotyczących śmiertelności opracowanych przez organ budżetowy zgodnie z przepisami art. 9 załącznika XII, przy zastosowaniu stopy oprocentowania wynoszącej ►M145 2,9 % ◄ rocznie, która może zostać zmieniona zgodnie z zasadami ustanowionymi w art. 10 załącznika XII.

Urzędnik kończący służbę przed osiągnięciem wieku emerytalnego może złożyć wniosek, aby wypłata jego emerytury:

Emerytura zostaje zmniejszona o 3,5 % za każdy rok przed rokiem, w którym urzędnicy uzyskują uprawnienia do emerytury w rozumieniu art. 77 regulaminu pracowniczego. Jeżeli różnica między wiekiem, w którym nabywa się uprawnienie do emerytury w rozumieniu art. 77 regulaminu pracowniczego, a wiekiem danej osoby w tym momencie przekracza równą liczbę lat, do obniżki dodaje się jeden dodatkowy rok.

Dla potrzeb ustalenia obniżonej emerytury urzędników, którzy nabyli uprawnienia do świadczeń emerytalnych przekraczających ekwiwalent 70 % ich ostatecznego wynagrodzenia podstawowego oraz którzy złożyli wniosek o natychmiastowe wypłacenie emerytury za wysługę lat zgodnie z art. 9, obniżenie zgodne z art. 9 stosuje się raczej do liczby krajowej odpowiadającej latom służby objętych systemem emerytalnym niż do ustalonej kwoty 70 % ostatecznego wynagrodzenia podstawowego. Jednakże w żadnym wypadku emerytura obniżona w ten sposób nie może przekraczać 70 % ostatniego wynagrodzenia podstawowego w rozumieniu art. 77 Regulaminu pracowniczego.

Prawo do otrzymywania emerytury przysługuje od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym dany urzędnik, automatycznie lub na swój wniosek jest przenoszony w stan spoczynku; do momentu pierwszej wypłaty emerytury urzędnik nadal otrzymuje wynagrodzenie.

Urzędnik, który kończy służbę ►M128 ►C3 w Unii ◄ ◄ , w celu:

—

podjęcia służby w administracji albo w organizacji krajowej lub międzynarodowej, która zawarła umowę ►M128 ►C3 z Unią ◄ ◄ ,

—

wykonywania działalności zawodowej na podstawie zatrudnienia lub na własny rachunek, z tytułu której nabywa uprawnienia emerytalne w ramach systemu, którego organy administracji zawarły umowę ►M128 ►C3 z Unią ◄ ◄ ,

uprawniony jest do przekazania ekwiwalentu aktuarialnego swoich praw do emerytury ►M112 uaktualnionego do rzeczywistej daty przekazania ◄ ►M128 ►C3 w Unii ◄ ◄ do funduszu emerytalnego tej administracji lub organizacji albo do funduszu emerytalnego, w ramach którego nabywa uprawnienia emerytalne z tytułu zatrudnienia lub prowadzenia działalności na własny rachunek.

W odniesieniu do urzędnika, który podejmuje służbę ►M128 ►C3 w Unii ◄ ◄ po:

—

zakończeniu służby w administracji rządowej albo w organizacji krajowej lub międzynarodowej, lub

—

wykonywaniu działalności zawodowej na podstawie zatrudnienia lub na własny rachunek,

▼M112

po powołaniu, ale przed nabyciem uprawnień do wypłaty emerytury za wysługę lat w rozumieniu art. 77 Regulaminu pracowniczego, do wpłacenia na rzecz ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ wartości kapitałowej uaktualnionej z datą faktycznego przekazania praw nabytych do emerytury za wysługę lat z tytułu takiej służby lub działalności.

W takim przypadku ►M131 organ powołujący każdej instytucji, w którym ◄ urzędnik pełni służbę, uwzględniając wynagrodzenie podstawowe urzędnika, wiek oraz kurs wymiany walut z datą zastosowania przekazania, ustala na mocy ogólnych przepisów wykonawczych liczbę lat służby uprawniających do emerytury za wysługę lat, które podlegają zaliczeniu na podstawie systemu emerytalnego ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ w odniesieniu do poprzedniego okresu pracy, w oparciu o przekazany kapitał po odliczeniu kwoty stanowiącej aprecjację kapitału między datą zastosowania transferu a datą rzeczywistego transferu.

Urzędnicy mogą korzystać z tego uzgodnienia wyłącznie raz w stosunku do każdego Państwa Członkowskiego oraz danego systemu emerytalnego.

Ustęp 2 stosuje się również wobec urzędnika, który jest przywracany na stanowisko po okresie oddelegowania na podstawie art. 37 akapit pierwszy lit. a) tiret drugie regulaminu pracowniczego oraz urzędnikowi, który jest przywracany na stanowisko po upływie okresu urlopu z przyczyn osobistych zgodnie z art. 40 regulaminu pracowniczego.

Urzędnik, który kończy służbę przed osiągnięciem wieku emerytalnego z powodów innych niż śmierć lub inwalidztwo oraz który nie jest uprawniony do natychmiastowego lub opóźnionego wypłacenia emerytury, z chwilą odejścia ze służby:

w przypadku gdy przepracował w służbie mniej niż jeden rok i nie skorzystał z przepisów art. 11 ust. 2, jest uprawniony do wypłaty odprawy równej trzykrotności kwot odprowadzonych od jego wynagrodzenia podstawowego z tytułu płatności składek na system emerytalny, po odliczeniu wszelkich kwot zapłaconych z tytułu art. 42 i art. 112 warunków zatrudnienia innych pracowników;

w innych przypadkach jest uprawniony do świadczenia przewidzianego na mocy art. 11 ust. 1 lub do wypłaty ekwiwalentu aktuarialnego takiego świadczenia na rzecz wybranego prywatnego zakładu ubezpieczeń lub funduszu emerytalnego, pod warunkiem że taki zakład lub fundusz gwarantuje, aby:

(i)

kapitał nie podlegał zwrotowi;

(ii)

miesięczny dochód był wypłacany najwcześniej od 60 roku życia, a najpóźniej od 66 roku życia;

(iii)

przewidziane były przepisy dotyczące rewersji lub rent rodzinnych;

(iv)

pozwolenie na przejście do innego zakładu ubezpieczeń lub innego funduszu było wydawane tylko wtedy, gdy fundusz taki spełnia warunki określone w ppkt (i), (ii) oraz (iii).

W drodze odstępstwa od ust. 1 lit b), urzędnicy poniżej wieku emerytalnego, którzy od chwili objęcia obowiązków, dla potrzeb ustanowienia lub utrzymania uprawnień do świadczeń emerytalnych, wpłacali składki na krajowy system emerytalny, prywatny system ubezpieczenia lub wybrany fundusz emerytalny, spełniające warunki określone w ust. 1, oraz którzy kończą służbę z powodów innych niż śmierć lub inwalidztwo i nie są uprawnieni do natychmiastowego lub opóźnionego wypłacenia emerytury, z chwilą odejścia ze służby są uprawnieni do odprawy równej ekwiwalentowi aktuarialnemu nabytych praw do emerytury w okresie pełnienia służby w instytucjach. W takich przypadkach wpłaty dokonane dla potrzeb ustanowienia lub utrzymania uprawnień do świadczeń emerytalnych na podstawie krajowego systemu emerytalnego zgodnie z art. 42 lub 112 warunków zatrudnienia innych pracowników odlicza się od odprawy.

W przypadku gdy okres pełnienia służby przez urzędnika kończy się w wyniku zwolnienia go ze stanowiska, wypłacany zasiłek z tytułu przejścia w stan spoczynku lub, w miarę potrzeb, przekazywany ekwiwalent ubezpieczeniowy ustala się przez odniesienie do decyzji podjętej zgodnie z art. 9 ust. 1 lit. h) załącznika IX.

►M112 1. ◄

Urzędnikowi, z zastrzeżeniem przepisów art. 1 ust. 1, przysługuje w okresie niezdolności ►M23 do pełnienia służby ►M112 renta inwalidzka ◄ zgodnie z art. 78 regulaminu pracowniczego ◄ , w przypadku gdy Komitet ds. Inwalidztwa stwierdzi, że urzędnik, który nie ukończył 65 roku życia w okresie, w którym nabywał uprawnienia emerytalne, stał się całkowicie i trwale niezdolny do pełnienia służby ►M128 ►C3 w Unii ◄ ◄ , co uniemożliwia mu wykonywanie obowiązków związanych ze stanowiskiem w jego kategorii i w związku z tym musi on zakończyć służbę.

Osoby otrzymujące rentę inwalidzką nie mogą angażować się w działalność zarobkową bez uprzedniego uzyskania pozwolenia organu powołującego. Każdy zysk z takiej działalności zarobkowej, w połączeniu z rentą inwalidzką, przekraczające ostateczne wynagrodzenie ogólne otrzymywane w okresie pełnienia służby, ustalone w oparciu o skalę płac obowiązującą pierwszego dnia miesiąca, w którym wypłaca się rentę, odlicza się od wysokości renty inwalidzkiej.

Od osoby otrzymującej rentę inwalidzką wymaga się przedstawienia, na wniosek, jakiegokolwiek pisemnego dowodu oraz powiadomienia instytucji o czynnikach, które mogą negatywnie wpływać na uprawnienia do pobierania renty.

Uprawnienie do ►M112 renty inwalidzkiej ◄ powstaje pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po przeniesieniu danego urzędnika w stan spoczynku na podstawie art. 53 regulaminu pracowniczego.

W przypadku gdy ►M62 były urzędnik ◄ przestaje spełniać wymogi otrzymywania ►M112 renty inwalidzkiej ◄ , jest on przywracany na pierwsze wakujące stanowisko w swojej kategorii lub kategorii specjalnej, odpowiadające jego szczeblowi kariery, pod warunkiem że urzędnik ten posiada kwalifikacyjne niezbędne do objęcia tego stanowiska. Jeżeli urzędnik odmawia objęcia zaproponowanego mu stanowiska, utrzymuje swoje uprawnienia do przywrócenia na kolejne wakujące stanowisko w swojej kategorii lub kategorii specjalnej, odpowiadające jego szczeblowi kariery, o ile posiada on niezbędne kwalifikacje do jego objęcia; jeżeli urzędnik odmawia przyjęcia stanowiska po raz drugi, może zostać zwolniony z urzędu ►M112 ————— ◄ .

W przypadku śmierci ►M62 byłego urzędnika ◄ otrzymującego ►M112 rentę inwalidzką ◄ , uprawnienia do ►M112 dodatku ◄ wygasają z końcem miesiąca kalendarzowego, w którym nastąpiła śmierć.

►M131 Do czasu osiągnięcia przez byłego urzędnika pobierającego rentę inwalidzką wieku emerytalnego ◄ , instytucja może kierować go na okresowe badania lekarskie w celu upewnienia się, że spełnia on nadal wymogi otrzymywania renty inwalidzkiej.

►M23 W przypadku śmierci urzędnika posiadającego jeden ze statusów służbowych określonych w art. 35 regulaminu pracowniczego, ►M112 żyjący małżonek ◄ uprawniony ◄ jest do ►M112 renty rodzinnej ◄ w wysokości równej ►M5 60 % ◄ emerytury, która wypłacana byłaby urzędnikowi, gdyby był do niej uprawniony w momencie śmierci, niezależnie od minimalnego czasu służby ►M62 oraz wieku ◄ , ►M112 pod warunkiem że związek małżeński ◄ trwał przynajmniej rok oraz z zastrzeżeniem przepisów art. 1 ust. 1 oraz art. 22.

Czas trwania małżeństwa nie jest brany pod uwagę, jeżeli z małżeństwa zawartego przez urzędnika lub z jego poprzedniego małżeństwa pochodzi jedno lub więcej dzieci, a ►M112 żyjący małżonek ◄ utrzymuje lub utrzymywał te dzieci albo jeżeli śmierć urzędnika została spowodowana przez jego niepełnosprawność lub chorobę, które powstały w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych lub w związku z wypadkiem.

Z zastrzeżeniem art. 1 ust. 1 i art. 22, ►M112 małżonek zawartego ◄ byłego urzędnika, który został odwołany ze stanowiska lub wobec którego zastosowany został środek dotyczący zakończenia służby na podstawie rozporządzeń (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68, (Euratom, EWWiS, EWG) nr 2530/72 lub (EWWiS, EWG, Euratom) nr 1543/73, oraz który zmarł w trakcie otrzymywania miesięcznego świadczenia z tytułu odwołania ze stanowiska w interesie służby zgodnie z art. 50 regulaminu pracowniczego lub na podstawie wyżej wspomnianych rozporządzeń, uprawniona jest do ►M112 renty rodzinnej ◄ w wysokości równej 60 % emerytury, która byłaby wypłacana na rzecz urzędnika, gdyby był do niej uprawniony w momencie śmierci, niezależnie od minimalnego czasu służby oraz wieku, ►M112 pod warunkiem że przed odejściem urzędnika ze służby w instytucji urzędnik pozostawał w związku małżeńskim, który trwał przynajmniej jeden rok ◄ .

Kwota ►M112 renty rodzinnej ◄ przewidzianej w akapicie pierwszym nie może być niższa od kwot określonych w art. 79 akapit drugi regulaminu pracowniczego. Kwota ►M112 renty rodzinnej ◄ nie może jednak przekraczać kwoty pierwszej emerytury, do której były urzędnik byłby uprawniony, gdyby pozostał przy życiu i gdyby została mu przyznana emerytura po wykorzystaniu prawa do jednego z powyższych świadczeń.

Czas trwania małżeństwa określony w akapicie pierwszym nie jest brany pod uwagę, jeśli z małżeństwa, które urzędnik zawarł przed zakończeniem służby pochodzi jedno lub więcej dzieci, a ►M112 żyjący małżonek ◄ utrzymuje lub utrzymywał te dzieci pozostające na utrzymaniu w rozumieniu art. 2 ust. 2 załącznika VII.

Nie bierze się również pod uwagę czasu trwania małżeństwa, jeśli śmierć byłego urzędnika nastąpiła w związku z jedną z okoliczności określonych w art. 17 akapit drugi in fine.

Jeżeli były urzędnik otrzymywał emeryturę za wysługę lat, jego żyjący małżonek jest uprawniony do renty rodzinnej w wysokości 60 % emerytury za wysługę lat, jaką urzędnik otrzymywał w chwili śmierci, pod warunkiem że pozostawali w związku małżeńskim, zanim urzędnik odszedł ze służby w instytucji, oraz że związek małżeński trwał przynajmniej jeden rok, a także z zastrzeżeniem przepisów art. 22. Minimalna renta rodzinna wynosi 35 % ostatniego wynagrodzenia podstawowego; jednakże wysokość renty rodzinnej nie może w żadnym przypadku przekroczyć kwoty emerytury za wysługę lat, którą małżonek otrzymywał w chwili śmierci.

Czasu trwania małżeństwa nie uwzględnia się, jeżeli ze związku małżeńskiego zawartego przez urzędnika zanim odszedł on ze służby pochodzi jedno lub więcej dzieci, pod warunkiem że żyjący małżonek utrzymuje lub utrzymywał te dzieci.

►M112 Żyjący małżonek ◄ byłego urzędnika, który zakończył służbę przed ►M131 osiągnięciem wieku emerytalnego ◄ oraz wniósł o wstrzymanie wypłaty emerytury do pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym ►M131 osiągnie wiek emerytalny, ◄ jest uprawniony, ►M112 pod warunkiem że przed odejściem urzędnika ze służby w instytucji urzędnik pozostawał w związku małżeńskim, który trwał przynajmniej jeden rok ◄ oraz z zastrzeżeniem przepisów art. 22, do ►M112 renty rodzinnej ◄ w wysokości 60 % emerytury, która podlegałaby wypłacie na rzecz urzędnika po ►M131 osiągnięciu przez niego wieku emerytalnego. ◄ Kwota ►M112 renty rodzinnej ◄ wynosi co najmniej 35 % ostatniego wynagrodzenia podstawowego, nie może jednak przekraczać kwoty emerytury, która byłaby wypłacana urzędnikowi po ►M131 osiągnięciu przez niego wieku emerytalnego. ◄

Czas trwania małżeństwa nie jest brany pod uwagę, jeżeli z małżeństwa zawartego przez ►M62 byłego urzędnika ◄ przed zakończeniem służby pochodzi jedno lub więcej dzieci, pod warunkiem że ►M112 żyjący małżonek ◄ utrzymuje lub utrzymywał te dzieci.

W przypadku gdy były urzędnik otrzymywał rentę inwalidzką, żyjący małżonek jest uprawniony do otrzymywania renty wdowiej w wysokości 60 % kwoty renty inwalidzkiej, którą otrzymywał urzędnik w chwili śmierci, z zastrzeżeniem przepisów art. 22, pod warunkiem że związek małżeński trwał, gdy urzędnik uzyskał uprawnienia do renty.

Minimalna renta rodzinna wynosi 35 % ostatniego wynagrodzenia zasadniczego; jednakże wysokość renty rodzinnej nie może w żadnym przypadku przekroczyć kwoty renty inwalidzkiej, którą małżonek otrzymywał w chwili śmierci.

Do celów ►M62 art. 17a, 18, 18a oraz 19 ◄ czas trwania małżeństwa nie jest brany pod uwagę w przypadku, gdy małżeństwo, mimo iż zostało zawarte po zakończeniu służby przez urzędnika, trwało co najmniej pięć lat.

Renta sieroca przewidziana w art. 80 ►M62 akapit pierwszy, drugi i trzeci ◄ regulaminu pracowniczego dla pierwszej sieroty równa jest ośmiu dziesiątym kwoty renty wdowiej, do której uprawniony byłby ►M112 małżonek ◄ urzędnika lub byłego urzędnika, któremu ►M112 emerytura za wysługę lat lub renta inwalidzka ◄ , bez uwzględniania obniżek określonych w art. 25.

Renta sieroca nie może być niższa od kwoty minimum socjalnego, z zastrzeżeniem przepisów art. 22.

Renta sieroca dla każdego następnego dziecka pozostającego na utrzymaniu podwyższana jest o kwotę stanowiącą równowartość dwukrotnego dodatku na dziecko.

Sieroty uprawnione są do dodatku edukacyjnego w przypadkach, gdy spełnione są warunki określone w art. 3 załącznika VII.

Łączna kwota renty sierocej i dodatku na dziecko dzielona jest w równych częściach między uprawnione sieroty.

W przypadku gdy urzędnik pozostawia ►M112 żyjącego małżonka ◄ oraz sieroty z poprzedniego małżeństwa lub innych następców prawnych, łączna kwota rent jest obliczana tak, jakby ►M112 żyjący małżonek ◄ posiadał wszystkie powyższe osoby na swoim utrzymaniu i rozdzielana między te grupy osób proporcjonalnie w stosunku do rent, które zostałyby przyznane każdemu uprawnionemu traktowanemu w oddzielny sposób.

W przypadku gdy urzędnik pozostawia sieroty pochodzące z różnych małżeństw, łączna kwota rent jest obliczana tak, jakby wszystkie dzieci pochodziły z tego samego małżeństwa i rozdzielana między te grupy osób proporcjonalnie w stosunku do rent, które zostałyby przyznane każdemu uprawnionemu, traktowanemu w oddzielny sposób.

Do celów obliczenia powyższego podziału, dzieci pochodzące z poprzedniego małżeństwa jednego z małżonków, które zostały uznane za pozostające na utrzymaniu w rozumieniu art. 2 załącznika VII, zostają włączone do kategorii dzieci pochodzących z małżeństwa urzędnika lub byłego urzędnika, któremu ►M112 przysługiwała emerytura lub renta inwalidzka ◄ .

W przypadku określonym w akapicie drugim, wstępni uznani za osoby pozostające na utrzymaniu w rozumieniu art. 2 załącznika VII, traktowani są w ten sam sposób jak dzieci pozostające na utrzymaniu oraz, do celów obliczenia powyższego rozdziału, zostają włączeni do kategorii zstępnych.

Prawo do renty rodzinnej powstaje pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, następującego po miesiącu, w którym nastąpiła śmierć urzędnika ►M62 lub byłego urzędnika ◄ , któremu ►M112 przysługiwała emerytura lub renta inwalidzka ◄ . ►M23 Jednakże w przypadku gdy po śmierci urzędnika lub osoby uprawnionej do ►M112 emerytury za wysługę lat lub renty inwalidzkiej ◄ wypłaty przewidzianej w art. 70 regulaminu pracowniczego, prawo to powstaje dopiero pierwszego dnia czwartego miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła śmierć. ◄

Prawo do renty rodzinnej wygasa wraz z końcem miesiąca kalendarzowego, w którym otrzymujący rentę zmarł lub przestał spełniać wymogi otrzymywania renty. ►M112 Podobnie prawo do renty sierocej wygasa, jeżeli osoba otrzymująca przestaje być dzieckiem pozostającym na utrzymaniu w rozumieniu art. 2 załącznika VII. ◄

W przypadku gdy różnica wieku między zmarłym urzędnikiem ►M62 lub byłym urzędnikiem ◄ , któremu ►M112 przysługiwała emerytura lub renta inwalidzka ◄ , a jego małżonkiem, pomniejszona o czas trwania ich związku małżeńskiego wynosi ponad 10 lat, renta rodzinna, obliczona zgodnie z poprzednimi przepisami, podlega w następujący sposób obniżce za każdy pełny rok różnicy:

Prawo do otrzymywania renty wdowiej wygasa w przypadku ponownego zawarcia związku małżeńskiego. ►M112 Żyjący małżonek ◄ ►M112 jest uprawniony ◄ do niezwłocznej wypłaty kwoty stanowiącej równowartość dwukrotnej wysokości rocznej kwoty przysługującej mu renty wdowiej, pod warunkiem że nie ma zastosowania art. 80 akapit drugi regulaminu pracowniczego.

Rozwiedziony małżonek urzędnika lub byłego urzędnika jest uprawniony do otrzymania renty rodzinnej, jak określono w niniejszym rozdziale, pod warunkiem że z chwilą śmierci byłego małżonka przysługiwało mu prawo do otrzymywania od niego środków utrzymania na mocy wyroku sądowego lub w wyniku ugody zawartej między nim a byłym małżonkiem.

Wysokość renty rodzinnej nie może jednakże przekraczać kwoty alimentów wypłacanych w chwili śmierci byłego małżonka, po ►M131 zaktualizowaniu ◄ tej kwoty zgodnie z przepisami art. 82 Regulaminu pracowniczego.

Uprawnienie byłego małżonka wygasa w przypadku zawarcia kolejnego związku małżeńskiego przed śmiercią byłego małżonka. Artykuł 26 stosuje się w przypadku zawarcia kolejnego związku małżeńskiego po śmierci byłego małżonka.

Jeżeli zmarły urzędnik pozostawia więcej niż jednego ►M112 rozwiedzionego małżonka ◄ uprawnionego do renty rodzinnej albo jednego lub więcej ►M112 rozwiedzionych małżonków ◄ oraz ►M112 żyjącego małżonka ◄ uprawnionych do renty rodzinnej, renta jest dzielona proporcjonalnie w stosunku do czasu trwania poszczególnych małżeństw. Zastosowanie mają przepisy art. 27 akapit drugi i trzeci.

Jeżeli jedna z osób uprawnionych do renty umiera lub zrzeka się swojej ►M112 części ◄ renty wdowiej, udział tej osoby powiększa udziały pozostałych osób, z wyjątkiem przypadków, gdy uprawnienie to przechodzi na sieroty na mocy art. 80 akapit drugi regulaminu pracowniczego.

Obniżki z tytułu różnicy wieku, zgodnie z art. 25, są dokonywane oddzielnie w odniesieniu do rent podzielonych zgodnie z przepisami niniejszego artykułu.

W przypadku gdy na mocy art. 42 ►M112 rozwiedzeni małżonkowie ◄ traca prawo do renty, całkowita kwota renty wypłacana jest na rzecz ►M112 żyjącego małżonka ◄ , pod warunkiem że nie ma zastosowania art. 80 regulaminu pracowniczego.

Małżonek urzędnika ►M62 posiadającego jeden ze statusów wymienionych w art. 35 regulaminu pracowniczego ◄ , którego miejsce pobytu pozostaje nieznane przez okres dłuższy niż rok, lub osoby uznane za pozostające na jego utrzymaniu otrzymują tymczasowo rentę rodzinną, do której byliby uprawnieni na podstawie przepisów niniejszego załącznika.

Małżonek lub osoby uznane za pozostające na utrzymaniu ►M62 ————— ◄ ►M112 otrzymującego emeryturę lub rentę inwalidzką ◄ , ►M62 ————— ◄ którego miejsce pobytu jest nieznane przez okres dłuższy niż rok, mogą tymczasowo otrzymywać rentę rodzinną, do której byliby uprawnieni na podstawie przepisów niniejszego załącznika.

Małżonek lub osoby uznane za pozostające na utrzymaniu byłego urzędnika w rozumieniu art. 18a załącznika VIII lub byłego urzędnika uprawnionego do świadczenia z tytułu odwołania ze stanowiska w interesie służby na mocy art. 50 regulaminu pracowniczego ►M112 lub na mocy rozporządzenia (EWG) nr 1857/89 ( 14 ), rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1746/2002 ( 15 ), rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1747/2002 ( 16 ) lub rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1748/2002 ( 17 ) ◄ , jeśli miejsce pobytu byłego urzędnika pozostaje nieznane prze okres dłuższy niż rok, otrzymywać rentę rodzinną, do której byliby uprawnieni na podstawie przepisów niniejszego załącznika.

Przepisy art. 31 stosuje się do osób uznanych za pozostające na utrzymaniu osoby otrzymującej lub uprawnionej do otrzymywania renty rodzinnej, której miejsce pobytu pozostaje nieznane ►M62 ————— ◄ przez okres dłuższy niż rok.

Tymczasowe renty rodzinne na podstawie art. 30, 31 ►M62 , 31a ◄ i 32 przekształca się w zwykłe renty rodzinne, jeśli śmierć urzędnika ►M62 lub byłego urzędnika ◄ została należycie potwierdzona lub został on prawomocnym wyrokiem sądu uznany za zmarłego.

Przepisy art. 81 akapit drugi regulaminu pracowniczego stosuje się także wobec osób otrzymujących rentę tymczasową.

Przepisy art. 80 i 81 Regulaminu pracowniczego mają zastosowanie również w stosunku do dzieci urodzonych wcześniej niż 300 dni po śmierci urzędnika lub byłego urzędnika otrzymującego emeryturę za wysługę lat lub rentę inwalidzką.

Przyznanie ►M112 emerytury, renty inwalidzkiej, renty rodzinnej ◄ lub renty tymczasowej nie uprawnia do otrzymywania dodatku zagranicznego.

Od wynagrodzenia ►M112 lub renty inwalidzkiej ◄ potrąca się składki na system emerytalno-rentowy przewidziany w art. 77 do 84 regulaminu pracowniczego.

Oddelegowany urzędnik nadal opłaca składki określone w art. 36, obliczane na podstawie wynagrodzenia podstawowego odpowiadającego jego stopniowi oraz grupie zaszeregowania. Stosuje się to również do urzędników, którzy otrzymują świadczenie w związku z przeniesieniem w tymczasowy stanu spoczynku lub odwołaniem ze stanowiska w interesie służby ►M39 , oraz urzędników przebywających na urlopie z przyczyn osobistych, którzy nadal uzyskują uprawnienia emerytalne na warunkach określonych w art. 40 ust. 3 regulaminu pracowniczego ◄ , maksymalnie przez okres do pięciu lat, zgodnie z art. 3.

Wszelkie świadczenia, do których może być uprawniony urzędnik lub jego następcy prawni na podstawie przepisów dotyczących systemu emerytalno-rentowego obliczane są na podstawie tego wynagrodzenia podstawowego.

Nie można żądać zwrotu właściwie potrąconych składek. Nienależnie potrącone składki nie uprawniają do otrzymania świadczeń emerytalno-rentowych; składki te podlegają zwrotowi bez odsetek na wniosek urzędnika lub jego następców prawnych.

Instytucja zatrudniająca urzędnika w momencie zakończenia jego zatrudnienia, odpowiedzialna jest za obliczanie kwoty ►M112 emerytury za wysługę lat lub renty rodzinnej, lub tymczasowej, albo renty inwalidzkej ◄ . Szczegółowe zestawienie obliczonych świadczeń przekazywane jest urzędnikowi lub jego następcom prawnym oraz ►M128 Komisji Europejskiej ◄ , która wypłaca świadczenia emerytalno-rentowe, równocześnie z decyzją o przyznaniu emerytury lub renty.

Emerytury za wysługę lat lub renty inwalidzkiej nie wypłaca się równolegle do pensji wypłacanej z ogólnego budżetu Unii Europejskiej lub jednej z agencji, ani z dodatkiem wypłacanym na mocy art. 41 i 50 Regulaminu pracowniczego. Podobnie ich wypłacanie jest sprzeczne z wypłacaniem wynagrodzenia uzyskanego w wyniku pełnienia służby na stanowisku w jednej z instytucji lub agencji.

Kwotę renty lub emerytury można w dowolnym momencie obliczyć ponownie, w przypadku gdy popełniono błąd lub doszło do jakiegokolwiek pominięcia.

Renty lub emerytury podlegają zmianie wysokości lub cofnięciu, w przypadku gdy przyznanie danego świadczenia było sprzeczne z przepisami regulaminu pracowniczego lub niniejszego załącznika.

W przypadku śmierci urzędnika ►M62 lub byłego urzędnika, któremu ►M112 przysługiwała emerytura lub renta inwalidzka ◄ ◄ , gdy jego następcy prawni nie złożyli w ciągu roku od jego śmierci wniosku o przyznanie przysługujących im świadczeń, tracą oni swoje uprawnienia, chyba że wykażą, iż nie mogli złożyć wniosku w terminie z powodu siły wyższej.

►M62 Były urzędnik ◄ oraz jego następcy prawni, którym przysługują świadczenia w ramach systemu emerytalno-rentowego zobowiązani są do przedstawienia na piśmie dowodów, jakie mogą być od nich wymagane oraz powiadamiają instytucję określoną art. 45 akapit drugi o wszelkich okolicznościach mogących mieć wpływ na ich uprawnienia.

W przypadku gdy urzędnik został, w części lub całkowicie, ►M112 tymczasowo ◄ pozbawiony swoich uprawnień do emerytury ►M112 na mocy art. 9 załącznika IX ◄ , jest on uprawniony do żądania zwrotu opłaconych przez niego składek proporcjonalnie do kwoty, o jaką została zmniejszona emerytura.

Świadczenia w ramach systemu emerytalno-rentowego wypłacane są co miesiąc z dołu.

Świadczenia wypłacane są ►M15 w imieniu ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ ◄ przez instytucję wyznaczoną przez organy budżetowe; żadna inna instytucja nie może, obojętnie pod jaką nazwą, wypłacać z własnych funduszy, świadczeń przewidzianych w ramach niniejszego systemu emerytalno-rentowego.

Emerytom zamieszkującym w Unii Europejskiej świadczenia wypłaca się w euro na konto bankowe ►M131 w Unii Europejskiej. ◄

Emerytom zamieszkującym poza Unią Europejską emerytury wypłaca się w euro na konto bankowe ►M131 w Unii Europejskiej lub ◄ w państwie zamieszkania. W wyjątkowych przypadkach emerytura może zostać wypłacona ►M131 ————— ◄ w walucie obcej państwa zamieszkania emeryta, przeliczonej po najbardziej aktualnym kursie wymiany walut stosowanym w celu wykonania ogólnego budżetu Unii Europejskiej.

Artykuł ten stosuje się przez analogię do osób otrzymujących rentę inwalidzką.

Kwoty należne ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ od urzędnika ►M62 lub byłego urzędnika ►M112 otrzymującego emeryturę lub rentę inwalidzką ◄ ◄ w dniu płatności danego świadczenia w ramach niniejszego systemu emerytalno-rentowego, są potrącane z kwoty jego świadczenia lub świadczeń przysługujących jego następcom prawnym. Potrącenie to może być rozłożone na kilka miesięcy.

Urzędnikowi, który uzyskał na podstawie przepisów przejściowych uprawnienia wynikające z regulaminu pracowniczego, przysługują uprawnienia do świadczeń emerytalnych obliczanych od dnia przystąpienia do tymczasowego wspólnego systemu emerytalno-rentowego instytucji ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ .

Na wniosek urzędnika jego uprawnienia do świadczeń emerytalnych, bez względu na jakiekolwiek sprzeczne z tym przepisy regulaminu pracowniczego, obliczane są od dnia, w którym wstąpił on do służby instytucji ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ w jakimkolwiek charakterze. W przypadku gdy w trakcie całej lub części poprzedniej służby nie opłacał on składek w ramach systemu emerytalno-rentowego, może nabyć uprawnienia emerytalne za okres, w którym nie mógł opłacać składek, poprzez wpłatę odpowiedniej kwoty w ratach. Składki wniesione przez urzędnika, wraz z odpowiednimi kwotami wniesionymi przez instytucję, uważa się za zapisane na rachunku urzędnika w ramach tymczasowego systemu emerytalno-rentowego w dniu wejścia w życie regulaminu pracowniczego.

W przypadku gdy urzędnik wykorzystał przysługującą mu możliwość wycofania ze swojego rachunku w tymczasowym wspólnym systemie emerytalno-rentowym instytucji ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ kwot, do których opłacenia był zobowiązany w swoim państwie pochodzenia w celu zachowania tam swoich uprawnień do świadczeń emerytalnych, jego uprawnienia emerytalne za okres, w którym należał do tymczasowego wspólnego systemu emerytalno-rentowego, są zmniejszane proporcjonalnie do wysokości kwot wycofanych z tego rachunku.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania w przypadku, gdy urzędnik zwrócił się z wnioskiem, w terminie trzech miesięcy od zastosowania wobec niego regulaminu pracowniczego, o umożliwienie mu zwrotu tych kwot wraz z odsetkami składanymi według stawki 3,5 % w skali roku.

Urzędnik, który uzyskał na podstawie przepisów przejściowych uprawnienia wynikające z regulaminu pracowniczego, jest uprawniony, w przypadku zakończenia służby w wieku 65 lat bez ukończenia wymaganych zgodnie z art. 77 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego 10 lat służby, do wyboru wypłaty świadczenia obliczonego zgodnie z przepisami art. 12 lub emerytury w proporcjonalnej wysokości zgodnie z art. 77 akapit drugi regulaminu pracowniczego.

Niniejszy system emerytalno-rentowy ma zastosowanie do wdów oraz następców prawnych pracowników ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , którzy zmarli w czasie aktywnego zatrudnienia przed wejściem w życie regulaminu pracowniczego oraz do wszelkich pracowników ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , którzy przed wejściem w życie regulaminu pracowniczego stali się całkowicie i trwale niezdolni do pełnienia służby w rozumieniu art. 78 regulaminu pracowniczego, z zastrzeżeniem przeniesienia ►M15 na ►M128 ►C3 Unię ◄ ◄ ◄ kwot z rachunku danej osoby w ramach tymczasowego wspólnego systemu emerytalno-rentowego instytucji ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ . ►M15 ►M128 ►C3 Unia ◄ ◄ ponosi odpowiedzialność ◄ za wypłatę świadczeń przewidzianych w ramach tego systemu emerytalno-rentowego.

W każdym przypadku gdy dochodzenie prowadzone przez OLAF ujawnia możliwość osobistego zaangażowania się urzędnika lub byłego urzędnika instytucji, osobę tę należy niezwłocznie powiadomić o tym fakcie, pod warunkiem że nie zagraża to prowadzonemu dochodzeniu. W żadnym wypadku nie można przyjąć ustaleń dotyczących urzędnika wskazanego z imienia i nazwiska po zakończeniu dochodzenia bez umożliwienia temu urzędnikowi zgłoszenia uwag co do dotyczących go faktów. W ustaleniach należy odnieść się do tych uwag.

W sprawach wymagających całkowitej poufności dla potrzeb dochodzenia oraz wymagających zastosowania procedur dochodzeniowych, które należą do właściwości krajowych organów sądowych, wezwanie urzędnika do zgłoszenia uwag może zostać odroczone w porozumieniu z organem uprawnionym powołującym. W takich przypadkach nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego zanim urzędnik nie będzie miał możliwości zgłoszenia uwag.

Jeśli w następstwie dochodzenia OLAF-u nie można utrzymać zarzutów stawianych urzędnikowi, przedmiotowe dochodzenie zostaje umorzone bez podejmowania dalszych działań na podstawie decyzji dyrektora OLAF-u, który informuje o tym urzędnika i instytucję na piśmie. Urzędnik może złożyć wniosek o umieszczenie tej decyzji w jego aktach osobowych.

Zasady określone w art. 1 niniejszego Załącznika stosuje się, mutatis mutandis, do innego rodzaju dochodzeń administracyjnych prowadzonych przez organ powołujący.

Organ powołujący powiadamia zainteresowaną osobę o zakończeniu dochodzenia oraz przedstawia jej wnioski ze sprawozdania z dochodzenia oraz, na jej wniosek i z zastrzeżeniem ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich, wszystkie dokumenty bezpośrednio związane z zarzutami, które pojawiły się wobec niej.

►M131 Organ powołujący każdej instytucji ◄ przyjmuje ogólne przepisy wykonawcze do niniejszego artykułu, zgodnie z art. 110 Regulaminu pracowniczego.

Na podstawie sprawozdania z dochodzenia, po powiadomieniu danego urzędnika o wszystkich dowodach znajdujących się w jego aktach oraz po wysłuchaniu urzędnika, organ powołujący może:

zdecydować, że nie można wnieść sprawy przeciwko urzędnikowi, o czym urzędnik zostaje w takim wypadku pisemnie poinformowany; lub

zdecydować, nawet jeśli niedopełnienie obowiązków miało miejsce lub wydaje się, że miało miejsce, o niepodjęciu żadnych środków dyscyplinarnych oraz, jeśli to właściwe, skierować upomnienie do urzędnika; lub

w przypadku niedopełnienia obowiązku w rozumieniu art. 86 Regulaminu pracowniczego:

zdecydować o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, o którym mowa w sekcji 4 niniejszego Załącznika, lub

ii)

zdecydować o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego przed komisją dyscyplinarną.

Urzędnik, który z przyczyn obiektywnych nie może zostać wysłuchany zgodnie z przepisami niniejszego Załącznika, może zostać poproszony o zgłoszenie swoich uwag na piśmie lub może być reprezentowany przez wybraną przez siebie osobę.

►M131 Komisję dyscyplinarną, zwaną dalej „komisją”, powołuje się w każdej instytucji, chyba że, zgodnie z art. 9 ust. 1a regulaminu pracowniczego, co najmniej dwie agencje podejmą decyzję o powołaniu wspólnej komisji. ◄ Komisja składa się przynajmniej z jednego członka, który może być przewodniczącym, wybranego spoza instytucji.

Komisja składa się z przewodniczącego i czterech członków zwykłych, którzy mogą być zastępowani, a w sprawach dotyczących urzędnika szczebla grupy zaszeregowania do AD13 w posiedzeniu bierze dwóch dodatkowych członków z tej samej grupy funkcyjnej i tej samej grupy zaszeregowania, co urzędnik, przeciwko któremu wszczęto postępowanie dyscyplinarne.

W odniesieniu do wszystkich spraw innych niż dotyczące urzędników grupy zaszeregowania AD16 lub AD15 członków oraz zastępców członków komisji mianuje się spośród czynnie zatrudnionych urzędników grupy zaszeregowania AD14 lub wyższej.

W odniesieniu do spraw dotyczących urzędników grupy zaszeregowania AD16 lub AD15 członków lub zastępców członków komisji mianuje się spośród czynnie zatrudnionych urzędników grupy zaszeregowania AD16.

Organ powołujący oraz Komitet Pracowniczy uzgadniają procedurę ad hoc dla potrzeb powołania dodatkowych członków, o których mowa w ust. 2, którzy zasiadają w komisji dla potrzeb spraw dotyczących urzędników piastujących stanowisko w państwie trzecim.

Organ powołujący oraz Komitet Pracowniczy mianują równocześnie po dwóch członków zwykłych i dwóch zastępców.

Przewodniczący i zastępca przewodniczącego mianowani są przez organ powołujący.

Przewodniczący, członkowie i ich zastępcy są mianowani na okres trzech lat. Jednakże instytucje mogą określić krótszą kadencję członków i zastępców, z zastrzeżeniem, że ma ona wynosić co najmniej jeden rok.

Dwóch członków komisji w rozszerzonym składzie, zgodnie z art. 5 ust. 2 tego Załącznika, mianuje się w sposób następujący:

organ powołujący opracowuje listę zawierającą, w miarę potrzeb, nazwiska dwóch urzędników każdej grupy zaszeregowania w każdej grupie funkcyjnej. Jednocześnie Komitet Pracowniczy przesyła do organu powołującego listę sporządzoną na tej samej zasadzie;

w ciągu dziesięciu dni od powiadomienia o sprawozdaniu, na podstawie którego podjęta zostaje decyzja o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego przewidzianego w art. 22 Regulaminu pracowniczego, przewodniczący komisji, w obecności zainteresowanej osoby, przeprowadza w drodze losowania wybór członków komisji, po jednym z każdej listy, o których mowa powyżej. Przewodniczący może podjąć decyzje, że w tej procedurze zastępuje go sekretarz. Przewodniczący powiadamia zainteresowanego urzędnika oraz poszczególnych członków komisji o jej pełnym składzie.

Zainteresowany urzędnik ma prawo do odrzucenia jednego z członków komisji w terminie pięciu dni od ustanowienia komisji. Instytucja także ma prawo do odrzucenia jednego z członków komisji.

W tym samym terminie członkowie komisji mogą złożyć wniosek o zwolnienie ich z obowiązków członka komisji z uzasadnionych przyczyn oraz wycofać się z niej, jeżeli występuje sprzeczność interesów.

W miarę potrzeb przewodniczący komisji ponownie przeprowadza wybór w drodze losowania, w celu zastąpienia członków wybranych zgodnie z ust. 4.

Przewodniczący oraz członkowie komisji dyscyplinarnej są w pełni niezależni w wykonywaniu swych obowiązków.

Treść obrad oraz prace komisji są tajne.

Organ powołujący może nałożyć jedną z wymienionych kar:

pisemne upomnienie;

karę nagany;

odroczenie awansu na wyższy stopień na okres od jednego do 23 miesięcy;

przeniesienie na niższy stopień;

czasowe przeniesienie na niższy stopień na okres od 15 dni do jednego roku;

przeniesienie na niższy stopień w ramach tej samej grupy funkcyjnej;

zakwalifikowanie do niższej grupy funkcyjnej bez lub z przeniesienie na niższy stopień;

usunięcie ze stanowiska oraz, w miarę potrzeb, pro termpore obniżenie lub wstrzymanie na określony czas wypłacania emerytury, renty inwalidzkiej; skutki tego środka nie obejmują osób pozostających na utrzymaniu urzędnika. Jednakże w przypadku takiej obniżki dochód byłego urzędnika nie może być niższy niż minimum socjalne ustanowione w art. 6 załącznika VIII, po dodaniu wypłacanych dodatków rodzinnych dowolnego rodzaju.

W przypadku gdy urzędnik otrzymuje emeryturę za wysługę lat lub rentę inwalidzką, organ powołujący może podjąć decyzję o wstrzymaniu wypłaty tej emerytury lub renty inwalidzkiej na dany okres; skutki tego środka nie obejmują osób pozostających na utrzymaniu urzędnika. Jednakże dochód urzędnika nie może być niższy niż minimum socjalne ustanowione w art. 6 załącznika VIII, po dodaniu wypłacanych dodatków rodzinnych dowolnego rodzaju.

Pojedyncze przewinienie służbowe nie powoduje zastosowania więcej niż jednej kary dyscyplinarnej.

Surowość nakładanych kar dyscyplinarnych powinna być współmierna do wagi przewinienia służbowego. Aby ustalić wagę przewinienia oraz podjąć decyzję o nałożonej karze dyscyplinarnej, należy uwzględnić:

Organ powołujący może zdecydować o nałożeniu kary pisemnego upomnienia lub nagany bez zasięgania opinii komisji dyscyplinarnej. Zanim organ powołujący podejmie decyzję w tej sprawie, wysłuchuje się zainteresowanego urzędnika.

Organ powołujący składa sprawozdanie komisji dyscyplinarnej, w którym jasno przedstawia stan faktyczny danej sprawy oraz, o ile sytuacja tego wymaga, okoliczności zaistnienia wszystkich faktów, w tym wszelkie okoliczności obciążające lub łagodzące.

Sprawozdanie przekazuje się zainteresowanemu urzędnikowi i przewodniczącemu komisji dyscyplinarnej, który powiadamia o nim członków komisji.

Po otrzymaniu sprawozdania zainteresowany urzędnik ma prawo do otrzymania swoich pełnych akt osobowych oraz sporządzenia kopii wszelkich dokumentów istotnych dla tego postępowania, włączając w to dowody uwalniające od zarzutów.

Zainteresowanemu urzędnikowi przysługuje nie mniej niż 15 dni od dnia otrzymania sprawozdania wszczynającego postępowanie dyscyplinarne na przygotowanie swojej obrony.

Zainteresowanego urzędnika może wspomagać wybrana przez niego osoba.

Jeżeli w obecności przewodniczącego komisji dany urzędnik przyznaje się do popełnienia przewinienia służbowego i przyjmuje bez zastrzeżeń sprawozdanie, o którym mowa wart. 12 niniejszego Załącznika, organ powołujący może, z zachowaniem zasady proporcjonalności pomiędzy rodzajem przewinienia służbowego a rozważaną karą, wycofać sprawę z komisji dyscyplinarnej. Jeśli sprawa zostaje wycofana z komisji dyscyplinarnej, przewodniczący wydaje opinię o proponowanej karze.

Na mocy tej procedury organ powołujący, w drodze odstępstwa od przepisów art. 11 niniejszego Załącznika, może nałożyć jedną z kar przewidzianych w art. 9 ust. 1 lit. a)–d) niniejszego Załącznika.

Zainteresowany urzędnik przed przyznaniem się do przewinienia służbowego zostaje poinformowany o możliwych skutkach takiego przyznania się.

Przed pierwszym posiedzeniem komisji przewodniczący powierza jednemu z członków zadanie przygotowania ogólnego sprawozdania ze sprawy i powiadamia odpowiednio pozostałych członków komisji.

Komisja dyscyplinarna wysłuchuje zainteresowanego urzędnika; może on przy tym, osobiście lub przez przedstawiciela, przedstawić uwagi, ustnie lub na piśmie. Może powołać świadków.

Instytucję reprezentuje przed komisją urzędnik upoważniony do tego przez organ powołujący, któremu przysługują prawa równorzędne do praw zainteresowanego urzędnika.

Komisja może przesłuchać urzędników OLAF-u prowadzących dochodzenie w sprawach, w których dochodzenie wszczął Urząd.

W przypadku gdy komisja uznaje, że nie posiada wystarczająco jasnych informacji odnośnie do faktów objętych skargą lub okoliczności ich zaistnienia, może zarządzić dochodzenie, podczas którego każda ze stron może przedstawić swoje stanowisko oraz ustosunkować się do stanowiska przedstawionego przez drugą stronę.

Przewodniczący lub członek komisji prowadzą dochodzenie w imieniu komisji dyscyplinarnej. Dla potrzeb dochodzenia komisja może zażądać dostarczenia wszelkich dokumentów dotyczących rozpatrywanej przez nią sprawy. Instytucja stosuje się do wszelkich takich wniosków we wskazanym terminie, o ile komisja dyscyplinarna go określiła. Jeżeli takie żądanie kieruje się do urzędnika, każda odmowa zastosowania się do takiego wniosku jest odnotowywana.

Po zbadaniu przedłożonych dokumentów oraz uwzględniając wszelkie oświadczenia złożone ustnie lub na piśmie i wyniki podjętego dochodzenia, komisja dyscyplinarna, większością głosów, wydaje opinię zawierającą uzasadnienie, czy ustalono zaistnienie faktów, które były przedmiotem skargi oraz określającą karę odpowiadającą ustalonym faktom. Opinia ta jest podpisywana przez wszystkich członków komisji dyscyplinarnej. Każdy z członków może dołączyć do opinii zdanie odrębne. Komisja dyscyplinarna przekazuje opinię organowi powołującemu oraz zainteresowanemu urzędnikowi w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania sprawozdania od organu powołującego, pod warunkiem że ten termin jest współmierny do stopnia złożoności sprawy. Jeśli dochodzenie było prowadzone z inicjatywy komisji dyscyplinarnej, termin wynosi cztery miesiące, o ile jest to okres współmierny do stopnia złożoności sprawy.

Przewodniczący komisji nie bierze udziału w głosowaniu w sprawach przez nią rozpatrywanych, z wyjątkiem spraw proceduralnych lub braku rozstrzygnięcia.

Przewodniczący zapewnia wykonanie decyzji komisji oraz przekazuje wszelkie informacje i dokumenty związane ze sprawą do wiadomości każdego z jej członków.

Sekretarz sporządza protokół z przebiegu posiedzeń komisji dyscyplinarnej. Świadkowie podpisują protokół zawierający ich zeznania.

Koszty poniesione z inicjatywy urzędnika w toku postępowania dyscyplinarnego, w szczególności honorarium zapłacone osobie wybranej do pomocy urzędnikowi lub do jego obrony, ponosi urzędnik w przypadku gdy postępowanie dyscyplinarne skutkuje obciążeniem go jedną z kar przewidzianych w art. 9 niniejszego Załącznika.

Jednakże organ powołujący może podjąć odmienną decyzję w szczególnych przypadkach, kiedy obciążenie finansowe nałożone na urzędnika byłoby krzywdzące.

Po przesłuchaniu urzędnika organ powołujący podejmuje decyzję przewidzianą w art. 9 i 10 niniejszego Załącznika w terminie dwóch miesięcy od otrzymania opinii komisji. Decyzja zawiera uzasadnienie.

Jeżeli organ powołujący podejmuje decyzję o zamknięciu sprawy bez nakładania kary dyscyplinarnej, niezwłocznie powiadamia o powyższym zainteresowanego urzędnika na piśmie. Zainteresowany urzędnik może zwrócić się z wnioskiem, aby taką decyzję umieścić w jego aktach osobowych.

Jeżeli organ powołujący zarzuca urzędnikowi poważne przewinienie służbowe, dotyczące niewykonania obowiązków służbowych lub naruszenia prawa, organ może niezwłocznie zawiesić osobę, której zarzuca się przewinienie służbowe, na czas określony lub nieokreślony w pełnieniu obowiązków.

Organ powołujący podejmuje niniejszą decyzję po wysłuchaniu zainteresowanego urzędnika, o ile nie wystąpiły wyjątkowe okoliczności.

Decyzja o zawieszeniu urzędnika określa, czy ma on nadal otrzymywać pełne wynagrodzenie w okresie zawieszenia lub jaka część tego wynagrodzenia zostaje wstrzymana. W żadnym przypadku kwota wypłacana na rzecz urzędnika nie może być niższa niż minimum socjalne ustanowione w art. 6 załącznika VIII do niniejszego Regulaminu pracowniczego, po dodaniu wypłacanych wszelkiego rodzaju dodatków rodzinnych.

Sytuacja zawieszonego urzędnika musi zostać ostatecznie rozstrzygnięta w ciągu sześciu miesięcy od daty zawieszenia. Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy nie podjęto takiej decyzji, zainteresowany urzędnik ponownie ma prawo do otrzymywania pełnego wynagrodzenia, z zastrzeżeniem ust. 3.

Wypłatę części wynagrodzenia można nadal wstrzymać po upływie nieprzekraczalnego terminu sześciu miesięcy określonego w ust. 2, jeśli w związku z tymi samymi czynami wobec zainteresowanego urzędnika toczy się postępowanie karne oraz jeśli w wyniku tego postępowania urzędnik został pozbawiony wolności. W takich przypadkach urzędnik nie otrzymuje pełnego wynagrodzenia do czasu, aż właściwy sąd nakaże jego zwolnienie.

Kwoty wstrzymane na mocy ust. 1 zwraca się urzędnikowi, jeżeli decyzja ostateczna nakłada na niego karę dyscyplinarną nie wyższą niż pisemne upomnienie, kara nagany lub odroczenie przeniesienia na wyższy stopień lub jeśli nie zostaje nałożona kara dyscyplinarna; w takim przypadku kwota zwrotu jest powiększana o odsetki w wysokości określonej w art. 12 załącznika XII.

Jednakże w przypadku gdy wobec urzędnika toczy się postępowanie karne w związku z tymi samymi czynami, ostateczną decyzję podejmuje się po uprawomocnieniu się orzeczenia sądu w tej sprawie.

Decyzje określone w art. 11, 14, 22 i 23 niniejszego Załącznika przesyła się do wiadomości OLAF-u w przypadkach, w który dochodzenie zostało wszczęte przez Urząd.

Urzędnik, wobec którego orzeczono karę dyscyplinarną inną niż usunięcie ze stanowiska, po trzech latach w przypadku pisemnego upomnienia lub nagany lub po sześciu latach w przypadku innej kary może złożyć wniosek o wykreślenie z jego akt osobowych wszelkich wzmianek o takim środku. Organ powołujący podejmuje decyzję o pozytywnym rozpatrzeniu wniosku.

Jeżeli zostają ujawnione nowe fakty poparte odpowiednimi dowodami, postępowanie dyscyplinarne może zostać wznowione przez organ powołujący z własnej inicjatywy lub na wniosek zainteresowanego urzędnika.

Jeżeli zgodnie z art. 1 ust. 3 i art. 22 ust. 2 niniejszego Załącznika umorzono postępowanie przeciwko urzędnikowi, urzędnik ma prawo do żądania naprawienia wyrządzonych szkód przez odpowiednie ogłoszenie decyzji organu powołującego.

Bez uszczerbku dla art. 2 ust. 3, po konsultacji z Komitetem Pracowniczym, organ powołujący każdej instytucji, jeżeli uzna to za konieczne, przyjmuje zasady wykonawcze do niniejszego załącznika.

Przepisy szczególne mające zastosowanie do urzędników pełniących służbę w państwie trzecim

Niniejszy załącznik ustanawia przepisy szczególne mające zastosowanie do urzędników ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ pełniących służbę w państwie trzecim.

Jedynie obywatele Państw Członkowskich ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ mogą wstąpić do służby w takim państwie, a organ powołujący nie może stosować wyjątku przewidzianego w art. 28 lit. a) regulaminu pracowniczego.

Ogólne przepisy wykonawcze przyjmowane są zgodnie z przepisami art. 110 regulaminu pracowniczego.

W drodze decyzji organu powołującego, urzędnicy są okresowo przenoszeni w interesie służby, w razie potrzeby bez względu na to, czy istnieją wakujące stanowiska pracy.

Organ powołujący dokonuje takich przeniesień na mocy szczególnej procedury określanej, jako „procedura mobilności”;, dla której ustanawia szczegółowe przepisy wykonawcze, po konsultacji z Komitetem Pracowniczym.

►M112 Na mocy procedury mobilności urzędnik pełniący obowiązki w państwie trzecim, na mocy decyzji organu powołującego, może ponownie zostać tymczasowo skierowany na stanowisko w siedzibie instytucji lub w innym miejscu zatrudnienia ►M128 ►C3 w Unii ◄ ◄ ; takie skierowanie, które nie jest poprzedzone ogłoszeniem o wakującym stanowisku, nie może trwać dłużej niż cztery lata. ◄ W drodze odstępstwa od art. 1 akapit pierwszy, organ powołujący może podjąć decyzję na podstawie ogólnych przepisów wykonawczych, iż urzędnik w okresie tego tymczasowego powierzenia stanowiska nadal podlega niektórym przepisom niniejszego załącznika, z wyłączeniem art. 5, 10 i 12.

Urzędnik wykonuje swoje obowiązki w miejscu, które zostało mu wyznaczone przy jego powołaniu lub przeniesieniu w interesie służby w ramach procedury mobilności.

Jeżeli instytucja zapewnia urzędnikowi zakwaterowanie, które odpowiada zakresowi jego obowiązków oraz liczbie członków jego rodziny pozostających na utrzymaniu urzędnika, urzędnik zamieszkuje w nim na stałe.

Szczegółowe zasady stosowania ust. 1 ustanawia organ powołujący, po konsultacji z Komitetem Pracowniczym. Organ powołujący podejmuje również decyzję w sprawie dotacji do umeblowania oraz innego rodzaju wyposażenia miejsca zakwaterowania, zgodnie z warunkami mającymi zastosowanie do każdego miejsca zatrudnienia.

Urzędnik jest uprawniony do corocznego urlopu w wymiarze dwóch dni roboczych za każdy miesiąc pełnienia służby w roku kalendarzowym.

Niezależnie od akapitu pierwszego niniejszego artykułu, urzędnicy, którzy na dzień 1 stycznia 2014 r. są już oddelegowani do państw trzecich są uprawnieni do:

W roku, w którym urzędnik rozpoczyna lub kończy pełnienie służby w państwie trzecim, uprawniony jest do dwóch dni roboczych urlopu za każdy pełny miesiąc służby, do dwóch dni roboczych urlopu za niepełny miesiąc służby liczący ponad 15 dni oraz do jednego dnia roboczego urlopu za każdy niepełny miesiąc służby liczący 15 dni lub mniej.

W przypadku gdy urzędnik, z przyczyn innych niż wymagania służbowe, nie wykorzystał całego swojego urlopu corocznego przed końcem danego roku kalendarzowego, czas urlopu, który może zostać przeniesiony na kolejny rok, nie może być dłuższy niż 14 dni roboczych.

Organ powołujący może w wyjątkowych przypadkach, w drodze szczególnej decyzji zawierającej uzasadnienie, przyznać urzędnikowi urlop wypoczynkowy, biorąc pod uwagę szczególnie trudne warunki życia w miejscu pełnienia przez niego służby. Dla każdego takiego miejsca, organ powołujący określa miasto lub miasta, gdzie można skorzystać z urlopu wypoczynkowego.

Urzędnicy, którzy uczestniczą w szkoleniu zawodowym zgodnie z art. 24a regulaminu pracowniczego i którym zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego artykułu przyznano urlop wypoczynkowy, dążą do łączenia w miarę możliwości okresów szkolenia zawodowego z urlopem wypoczynkowym.

Urlop coroczny może zostać wykorzystany w całości lub może zostać podzielony na kilka okresów zgodnie z życzeniem urzędnika przy uwzględnieniu wymogów służby. Urlop ten musi jednak obejmować przynajmniej jeden okres dwóch kolejnych tygodni.

Urlop wypoczynkowy określony w art. 8 nie może przekraczać okresu 15 ►M112 dni roboczych ◄ w każdym roku pełnienia służby. ►M112 ————— ◄

Okres urlopu wypoczynkowego jest przedłużany o czas podróży, zgodnie z przepisami art. 7 załącznika V do regulaminu pracowniczego.

W czasie urlopu rodzicielskiego i urlopu ze względów rodzinnych, przewidzianych w art. 42a i 42b regulaminu pracowniczego, art. 5, 23 i 24 niniejszego załącznika mają nadal zastosowanie przez okres nieprzekraczający łącznie sześciu miesięcy w trakcie każdego dwuletniego okresu pełnienia obowiązków w państwie trzecim, a art. 15 tego załącznika ma nadal zastosowanie przez okres nieprzekraczający łącznie dziewięciu miesięcy w trakcie każdego dwuletniego okresu pełnienia obowiązków w państwie trzecim.

Dodatek ze względu na warunki życia jest ustalany, zgodnie z miejscem zatrudnienia urzędnika, jako odsetek kwoty referencyjnej. Kwota referencyjna obejmuje całkowite wynagrodzenie podstawowe łącznie z dodatkiem zagranicznym, dodatkiem na gospodarstwo domowe oraz dodatkiem na dzieci pozostające na utrzymaniu, pomniejszone o obowiązkowe potrącenia określone w regulaminie pracowniczym lub w rozporządzeniach wykonawczych do niego.

W przypadku gdy urzędnik jest zatrudniony w państwie, w którym warunki życia mogą być uznane za równoważne z warunkami normalnie występującymi w Unii Europejskiej, nie wypłaca się takiego dodatku.

W przypadku innych miejsc zatrudnienia dodatek ze względu na warunki życia jest ustalany z uwzględnieniem między innymi następujących czynników:

Dodatki ze względu na warunki życia ustalone dla każdego miejsca zatrudnienia są poddawane przeglądowi oraz w razie potrzeby dostosowywane co roku przez organ powołujący po uzyskaniu opinii Komitetu Pracowniczego.

Organ powołujący może podjąć decyzję o przyznaniu dodatkowej premii oprócz dodatku ze względu na warunki życia, w przypadku gdy dany urzędnik został więcej niż jeden raz oddelegowany do miejsca zatrudnienia uznanego za trudne lub bardzo trudne. Ta dodatkowa premia nie może przekraczać 5 % kwoty referencyjnej, o której mowa w akapicie pierwszym, a organ powołujący należycie uzasadnia każdą decyzję, aby przestrzegać równości traktowania, opierając się przy tym na stopniu trudności poprzedniego oddelegowania.

Jeśli warunki życia w miejscu zatrudnienia powodują osobiste zagrożenie dla urzędnika, wypłacany jest mu dodatkowy dodatek tymczasowy na podstawie uzasadnionej szczególnej decyzji organu powołującego. Dodatek ten ustalany jest jako odsetek kwoty referencyjnej, o której mowa w ust. 1 akapit pierwszy:

—

w przypadku gdy organ powołujący zaleca swoim pracownikom niesprowadzanie do miejsca zatrudnienia ich rodzin lub innych osób pozostających na ich utrzymaniu, pod warunkiem że pracownicy zastosują się do tego zalecenia,

—

w przypadku gdy organ powołujący podejmuje decyzję o tymczasowym zmniejszeniu liczby pracowników pełniących służbę w danym miejscu zatrudnienia.

W należycie uzasadnionych przypadkach organ powołujący może również zastrzec, że w przypadku określonego oddelegowania urzędnik nie może zabrać ze sobą rodziny. Wspomniany powyżej dodatek jest wypłacany pracownikom, którzy zastosują się do tego zastrzeżenia.

Szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszego artykułu ustala organ powołujący.

Wynagrodzenie, jak również dodatki określone w art. 10, wypłacane są w ►M94 euro ◄ ►M131 w Unii Europejskiej. ◄ Stosuje się do nich taki sam współczynnik korygujący, jak mający zastosowanie do wynagrodzeń urzędników zatrudnionych w Belgii.

Na żądanie urzędnika, organ powołujący może podjąć decyzję o wypłaceniu całości lub części jego wynagrodzenia w walucie państwa zatrudnienia. W takim przypadku do wynagrodzenia stosuje się współczynnik korygujący obowiązujący dla miejsca zatrudnienia i przelicza się je według odpowiedniego kursu walutowego.

W wyjątkowych, właściwie uzasadnionych przypadkach organ powołujący może wypłacać całość lub część wynagrodzenia w walucie innej niż waluta państwa zatrudnienia w taki sposób, aby zachowana została jego siła nabywcza.

W celu zapewnienia w możliwie jak najszerszym zakresie, by urzędnicy mieli równoważną siłę nabywczą, bez względu na ich miejsce zatrudnienia, raz w roku, zgodnie z załącznikiem XI, aktualizowane są współczynniki korygujące, o których mowa w art. 12. W odniesieniu do aktualizowania wszystkie wartości są rozumiane jako wartości referencyjne. Komisja publikuje zaktualizowane wartości w celach informacyjnych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C w terminie dwóch tygodni po aktualizacji.

W przypadku stwierdzenia, że zmiany kosztów utrzymania mierzonych na podstawie współczynnika korygującego oraz odpowiedniego kursu walutowego przekroczyły jednak dla danego państwa 5 % od czasu ostatniej aktualizacji, dokonuje się doraźnej aktualizacji w celu dostosowania współczynnika korygującego zgodnie z procedurą określoną w akapicie pierwszym.

Komisja przedkłada Radzie roczne sprawozdanie w sprawie stosowania niniejszego załącznika, w szczególności w sprawie ustalania stawki dodatku ze względu na warunki życia zgodnie z art. 10.

Na warunkach określonych przez organ powołujący, urzędnik otrzymuje dodatek edukacyjny w celu pokrycia rzeczywiście ponoszonych kosztów kształcenia, który jest wypłacany po przedstawieniu przez urzędnika rachunków. Z wyjątkiem przypadków uznanych za wyjątkowe przez organ powołujący, dodatek ten nie przekracza wysokości trzykrotności podwojonej kwoty maksymalnego dodatku edukacyjnego.

Należny urzędnikowi zwrot kosztów wypłacany jest albo w ►M112 euro, w walucie kraju zatrudnienia albo w walucie, w której ponoszone są koszty ◄ .

Urzędnicy mogą wybrać płatność dodatku na zagospodarowanie lub dodatku na ponowne zagospodarowanie w ►M94 euro ◄ albo w walucie nowego miejsca zamieszkania; w tym ostatnim przypadku do kwoty dodatku stosuje się współczynnik korygujący obowiązujący dla danego miejsca oraz przelicza się ją według odpowiedniego kursu walutowego.

Urzędnik, któremu instytucja nie zapewnia umeblowanego mieszkania i który z powodów od niego niezależnych, zobowiązany jest do zmiany ►M112 miejsca zakwaterowania zapewnionego na mocy art. 5 lub 23 niniejszego Załącznika oraz ◄ , w drodze szczególnej decyzji organu powołującego zawierającej uzasadnienie otrzymuje po przedstawieniu rachunków zwrot kosztów poniesionych w związku z przeprowadzką, zgodnie z przepisami dotyczącymi przeprowadzek.

W takim przypadku otrzymuje on, po przedstawieniu rachunków, zwrot ►M112 kosztów poniesionych w związku ze zmianą miejsca zamieszkania ◄ w wysokości nieprzekraczającej połowy dodatku na zagospodarowanie.

Urzędnik, który w miejscu swojego zatrudnienia zamieszkuje w hotelu ze względu na to, że nie zostało mu jeszcze przyznane zakwaterowanie przewidziane w art. 5 lub nie jest ono już zapewniane, albo który z powodów od siebie niezależnych nie był w stanie zamieszkać w swoim mieszkaniu, otrzymuje zwrot kosztów hotelu dla siebie oraz swojej rodziny po przedstawieniu rachunków hotelowych, za uprzednią zgodą organu powołującego.

Urzędnik otrzymuje również dietę dzienną przewidzianą w art. 10 załącznika VII pomniejszoną o 50 %, z wyjątkiem przypadku siły wyższej, którego oceny dokonuje organ powołujący.

W przypadku gdy nie może zostać zapewnione zakwaterowanie w hotelu, urzędnik uprawniony jest do zwrotu rzeczywistych kosztów najmu tymczasowego mieszkania, za uprzednią zgodą organu powołującego.

Urzędnik, któremu nie oddano do dyspozycji samochodu służbowego na potrzeby przejazdów służbowych na obszarze jego działalności, otrzymuje za korzystanie z własnego samochodu ryczałt kilometrowy, którego wysokość jest ustalana przez organ powołujący.

Urzędnikowi przysługuje zwrot kosztów podróży w związku z urlopem wypoczynkowym ze swojego miejsca zatrudnienia do objętego zezwoleniem miejsca spędzania urlopu dla siebie oraz, jeśli jest on uprawniony do dodatku na gospodarstwo domowe, dla jego małżonka oraz osób pozostających na jego utrzymaniu, jeśli razem z nim zamieszkują.

W przypadku gdy podróż koleją jest niemożliwa lub niewykonalna, zwrot dokonywany jest na podstawie szczególnej decyzji po okazaniu biletów lotniczych, niezależnie od odległości.

Urzędnik, który zobowiązany jest do zmiany miejsca zamieszkania w celu spełnienia wymogów art. 20 Regulaminu pracowniczego, z chwilą przyjęcia skierowania lub przeniesienia, z zastrzeżeniem warunków przewidzianych przez organ powołujący oraz w zależności od rodzaju miejsca zakwaterowania, które może zostać zapewnione urzędnikowi w miejscu zatrudnienia, uprawniony jest do zwrotu kosztów:

W przypadku zakończenia służby przez urzędnika lub jego śmierci, instytucja, z zastrzeżeniem warunków określonych przez organ powołujący, ponosi rzeczywiste koszty przeprowadzki całości lub części jego majątku osobistego z miejsca, w którym rzeczywiście się on znajduje, do miejsca pochodzenia lub koszty transportu jego rzeczy osobistego użytku z miejsca zatrudnienia do jego miejsca pochodzenia. Zwrot może obejmować niektóre lub wszystkie wymienione rodzaje kosztów.

W przypadku śmierci urzędnika stanu wolnego, zwrotu dokonuje się na rzecz jego następców prawnych.

Urzędnikowi w okresie próbnym wypłacany jest zaliczkowo tymczasowy dodatek na zakwaterowanie oraz zwrot kosztów przewozu rzeczy osobistego użytku jego małżonka oraz osób pozostających na utrzymaniu.

Jeżeli urzędnik w okresie próbnym nie zostaje powołany na czas nieokreślony po zakończeniu swojego okresu próbnego, instytucja może w wyjątkowych przypadkach, na warunkach określonych przez organ powołujący, zażądać zwrotu tych kwot do połowy ich wysokości.

Na podstawie wykazu krajów, który zostanie określony przez organ powołujący, oraz w przypadku gdy instytucja nie zapewnia urzędnikowi zakwaterowania, organ powołujący wypłaca urzędnikowi dodatek na zakwaterowanie lub zwraca urzędnikowi kwotę zapłaconego przez niego czynszu.

Dodatek na zakwaterowanie jest wypłacany po przedstawieniu umowy najmu, o ile organ powołujący nie zniesie tego obowiązku z należycie uzasadnionych powodów związanych z praktykami i lokalnymi warunkami w miejscu zatrudnienia znajdującym się w danym państwie trzecim. Kwota dodatku na zakwaterowanie jest wyliczana w pierwszej kolejności w zależności od zakresu obowiązków urzędnika, a następnie w zależności od liczby członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu.

Kwota czynszu jest zwracana, pod warunkiem że organ powołujący udzielił wyraźnego zezwolenia na to zakwaterowanie oraz że odpowiada ono w pierwszej kolejności zakresowi obowiązków pełnionych przez urzędnika oraz w dalszej kolejności liczbie członków rodziny pozostających na jego utrzymaniu.

Organ powołujący ustanawia szczegółowe przepisy dotyczące stosowania niniejszego artykułu. Kwota dodatku na zakwaterowanie nie może w żadnym przypadku przekroczyć kosztów poniesionych przez urzędnika.

Urzędnik, jego małżonek, dzieci oraz inne osoby pozostające na jego utrzymaniu objęci są dodatkowym ubezpieczeniem chorobowym w odniesieniu do różnicy między wydatkami faktycznie poniesionymi oraz płatnościami w ramach ubezpieczenia chorobowego zgodnie z art. 72 regulaminu pracowniczego; nie dokonuje się zwrotów na podstawie art. 72 ust. 3.

Połowę składki na to ubezpieczenie pokrywa urzędnik; wysokość składki urzędnika nie może jednak przekraczać 0,6 % jego wynagrodzenia podstawowego; pozostała część składki jest pokrywana przez instytucję.

Urzędnik, jego małżonek, dzieci oraz inne osoby pozostające na jego utrzymaniu ubezpieczone są w zakresie kosztów przeniesienia się z przyczyn zdrowotnych w sytuacjach zagrożenia, lub w sytuacjach wyjątkowego zagrożenia; składka ubezpieczeniowa opłacana jest w całości przez instytucję.

Małżonek, dzieci oraz inne osoby pozostające na utrzymaniu urzędnika ubezpieczeni są od następstw wypadków mających miejsce poza ►M128 ►C3 Unią ◄ ◄ , w państwach znajdujących się w wykazie sporządzonym przez organ powołujący.

Połowę składki ubezpieczeniowej opłaca urzędnik, drugą połowę instytucja.

COROCZNA AKTUALIZACJA WYNAGRODZEŃ PRZEWIDZIANA W ART. 65 UST. 1 REGULAMINU PRACOWNICZEGO

Dla potrzeb aktualizacji przewidzianej w art. 65 ust. 1 regulaminu pracowniczego oraz art. 13 załącznika X Eurostat opracowuje corocznie, przed końcem października, sprawozdanie w sprawie zmian kosztów utrzymania w Belgii i Luksemburgu, parytetów gospodarczych między Brukselą a określonymi miejscami w państwach członkowskich i w razie konieczności w państwach trzecich oraz zmian siły nabywczej wynagrodzeń w krajowej administracji centralnej.

Eurostat opracowuje wskaźnik pomiaru zmian kosztów utrzymania urzędników Unii w Belgii i Luksemburgu. Wskaźnik ten (zwany dalej „wspólnym wskaźnikiem”) jest obliczany za pomocą ważenia krajowej stopy inflacji (mierzonej za pomocą zharmonizowanych wskaźników cen konsumpcyjnych (HICP) w przypadku Belgii i wskaźnika cen konsumpcyjnych (CPI) w przypadku Luksemburga) w okresie od czerwca poprzedniego roku do czerwca bieżącego roku z uwzględnieniem rozmieszczenia personelu zatrudnionego w tych państwach członkowskich.

4. Zmiany siły nabywczej wynagrodzeń krajowych urzędników administracji centralnej (wskaźniki szczególne)

Dla potrzeb art. 15 niniejszego załącznika Komisja regularnie bada potrzeby instytucji w zakresie naboru.

ustala się na podstawie stosunku odpowiedniego parytetu gospodarczego, o którym mowa w art. 1 niniejszego załącznika, do kursów wymiany określonych w art. 63 regulaminu pracowniczego dla właściwych państw.

Stosuje się procedury ustanowione w art. 8 niniejszego załącznika dotyczące zastosowania współczynników korygujących z mocą wsteczną w miejscach zatrudnienia o wysokiej stopie inflacji.

W przypadku gdy aktualizacja z mocą wsteczną wymaga zwrotu nadpłaconych sum, zwrot ten może zostać rozłożony na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy od daty wejścia w życie kolejnej rocznej aktualizacji.

TYMCZASOWA AKTUALIZACJA WYNAGRODZEŃ ORAZ EMERYTUR (ART. 65 UST. 2 REGULAMINU PRACOWNICZEGO)

Jeśli z prognozy tej wynika ujemna wartość procentowa, przy obliczaniu wysokości tymczasowej aktualizacji brana jest pod uwagę połowa tej wartości procentowej.

Kwota aktualizacji odpowiada wspólnemu współczynnikowi pomnożonemu w razie potrzeby przez połowę przewidywanego szczególnego wskaźnika, jeśli jest to wartość ujemna.

Współczynniki korygujące stanowią stosunek właściwego parytetu gospodarczego do kursu wymiany przewidzianego w art. 63 regulaminu pracowniczego, pomnożony przez wartość aktualizacji, jeżeli próg aktualizacji nie został osiągnięty w Brukseli i Luksemburgu.

DATA WEJŚCIA W ŻYCIE WSPÓŁCZYNNIKA KORYGUJĄCEGO (MIEJSCA ZATRUDNIENIA O WYSOKIEJ STAWCE PODWYŻKI KOSZTÓW UTRZYMANIA)

OKREŚLANIE I WYCOFYWANIE WSPÓŁCZYNNIKÓW KORYGUJĄCYCH (ART. 64 REGULAMINU PRACOWNICZEGO)

Wniosek popiera się obiektywnymi czynnikami ujawniającymi dostrzegalną różnicę na przestrzeni kilku lat w kosztach utrzymania między tym miejscem zatrudnienia a stolicą danego państwa członkowskiego (z wyjątkiem Niderlandów, gdzie zamiast Amsterdamu stosuje się Hagę). Jeżeli Eurostat potwierdza, że różnica jest dostrzegalna (ponad 5 %) oraz trwała, Komisja, w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 111 i 112 regulaminu pracowniczego, ustanawia współczynnik korygujący dla tego miejsca.

Wartość szczególnego wskaźnika wykorzystywanego do aktualizacji rocznej jest ograniczona pułapem górnym w wysokości 2 % i pułapem dolnym w wysokości – 2 %. Jeżeli wartość szczególnego wskaźnika przekracza pułap górny lub pułap dolny, do obliczenia wartości aktualizacji wykorzystuje się wartość pułapu.

Pozostała część wartości aktualizacji rocznej wynikająca z różnicy między wartością aktualizacji obliczoną przy użyciu szczególnego wskaźnika a wartością aktualizacji obliczoną z zastosowaniem pułapu jest stosowana od dnia 1 kwietnia następnego roku.

FUNKCJA EUROSTATU ORAZ RELACJE Z KRAJOWYMI URZĘDAMI STATYSTYCZNYMI LUB INNYMI WŁAŚCIWYMI ORGANAMI PAŃSTW CZŁONKOWSKICH

Zadaniem Eurostatu jest monitorowanie jakości podstawowych danych oraz metod statystycznych wykorzystywanych do wypracowania czynników uwzględnianych przy aktualizacji wysokości wynagrodzeń. Przeprowadza on w szczególności wszelkie oceny lub badania wymagane w odniesieniu do takiego monitorowania.

W marcu każdego roku Eurostat zwołuje posiedzenie grupy roboczej składającej się z ekspertów z krajowych urzędów statystycznych lub innych właściwych organów państw członkowskich, zwanej „grupą roboczą ds. art. 64 i art. 65 regulaminu pracowniczego”.

Na posiedzeniu tym badana jest metodologia statystyczna oraz jej wdrażanie w odniesieniu do wskaźników szczególnych i kontrolnych, wspólnego współczynnika i parytetów gospodarczych.

Przedstawia się również informacje niezbędne do sporządzenia prognozy zmian w sile nabywczej dla potrzeb tymczasowej aktualizacji wynagrodzeń wraz z danymi dotyczącymi godzin pracy w departamentach administracji centralnej.

Na wniosek Eurostatu państwa członkowskie informują Eurostat o wszelkich czynnikach mających bezpośredni lub pośredni wpływ na skład oraz zmiany wysokości wynagrodzeń urzędników administracji centralnej.

Aby ustalić wysokość składek wpłacanych przez urzędników na system emerytalny określonych w art. 83 ust. 2 Regulaminu pracowniczego, co pięć lat, począwszy od 2004 r., Komisja przeprowadza bieżące oszacowanie równowagi systemu emerytalnego określonego w art. 83a ust. 3 Regulaminu pracowniczego. Oszacowanie ta zawiera wskazania, czy składki wpłacane przez urzędników są wystarczające do pokrycia jednej trzeciej kosztów systemu emerytalnego.

Do celów oceny określonej w art. 83a ust. 4 Regulaminu pracowniczego Komisja corocznie uaktualnia oszacowanie aktuarialne, uwzględniając zmiany w liczbie ludności ustalone w art. 9 niniejszego Załącznika, wysokości odsetek określonej w art. 10 niniejszego Załącznika ►C2 oraz stawce zmiany rocznej w tabeli wynagrodzeń urzędników, o której mowa w art. 11 niniejszego załącznika. ◄

Oszacowanie oraz uaktualnienia przeprowadza się w każdym roku n, w oparciu o liczbę członków systemu emerytalnego na dzień 31 grudnia poprzedniego roku (n-1).

Wszelka aktualizacja stawki składki następuje w dniu 1 lipca, równocześnie z roczną aktualizacją wynagrodzeń na mocy art. 65 regulaminu pracowniczego. Jakakolwiek aktualizacja nie może prowadzić do zwiększenia składki o więcej niż jeden punkt procentowy powyżej lub poniżej stawki obowiązującej za rok poprzedni.

Różnica powstała między aktualizacją stawki składki, która wynikałaby z wyliczenia aktuarialnego, a aktualizacją wynikającą z odchylenia, o którym mowa w ostatnim zdaniu ust. 1, nigdy nie podlega zwrotowi lub w konsekwencji nie jest uwzględniana w kolejnych wyliczeniach aktuarialnych. Stawkę składki, która wynikałaby z wyliczenia aktuarialnego, podaje się w sprawozdaniu z oszacowania, o którym mowa w art. 1 niniejszego załącznika.

Pięcioletnie oszacowania aktuarialne określają warunki równowagi, uwzględniając podobnie jak wpłaty na system, emeryturę za wysługę lat określoną w art. 77 Regulaminu pracowniczego, rentę inwalidzką określoną w art. 78 Regulaminu pracowniczego, rentę rodzinną określoną w art. 79 i 80 Regulaminu pracowniczego.

Równowagę aktuarialną szacuje się w oparciu o metodę wyliczania przedstawioną w niniejszym rozdziale.

Zgodnie z tą metodą „wartość aktuarialna” uprawnień do świadczeń emerytalnych nabytych przed datą wyliczenia stanowi zobowiązanie za okres służby pełnionej w przeszłości, natomiast z datą wyliczenia wartość aktuarialna uprawnień do świadczeń emerytalnych nabytych w roku rozpoczęcia służby stanowi „koszty służby”.

Przyjmuje się, że wszystkie dodatki (z wyjątkiem renty inwalidzkiej) są wypłacane z chwilą osiągnięcia wieku średniego (r). Średni wiek emerytalny uaktualnia się wyłącznie z chwilą dokonywania pięcioletniego oszacowania aktuarialnego określonego w art. 1 niniejszego Załącznika oraz może być różny dla różnych kategorii pracowników.

Ustalając wartości aktuarialną:

uwzględnia się przyszłe zmiany w wynagrodzeniu podstawowym każdego z urzędników między datą wyliczenia, a datą osiągnięcia ustalonego wieku emerytalnego;

nie uwzględnia się uprawnień do świadczeń emerytalnych nabytych przed datą wyliczenia (zobowiązanie ze służby pełnionej w przeszłości).

Wszystkie właściwe przepisy przewidziane w niniejszym Regulaminie pracowniczym (w szczególności w załącznikach VIII i XIII) uwzględnia się w bieżącym oszacowaniu kosztów służby.

Do ustalania realnej stopy dyskonta oraz stawki zmiany rocznej tabeli wynagrodzeń urzędników ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ stosuje się jednolity proces. Ujednolicenie uzyskuje się przez uzyskanie średniej stopy procentowej oraz wzrostu tabeli wynagrodzeń w okresie ►M131 30 lat. ◄

Wzór wyliczania składki opiera się na równaniu:

Składki wpłacane przez urzędników na koszty finansowania systemu emerytalnego wylicza się jako jedną trzecią stosunku między kosztami służby za rok bieżący (n) dla wszystkich urzędników, którzy są czynnymi członkami systemu emerytalnego i całkowitymi podstawowymi wynagrodzeniami rocznymi dla tej samej grupy systemu emerytalnego z 31 grudnia za rok poprzedni (n-1).

Koszty służby są sumą:

kosztów emerytury za wysługę lat (szczegółowo omówionych w art. 6 niniejszego Załącznika), tzn. wartości aktuarialnej uprawnień do świadczeń emerytalnych, które nabywa się w roku n, w tym wartość części tego świadczenia, które wypłaca się na rzecz żyjącego małżonka i/lub dzieci pozostających na utrzymaniu z chwilą śmierci urzędnika, który odszedł ze służby (rewersja);

kosztów renty inwalidzkiej (szczegółowo omówionych w art. 7 niniejszego Załącznika), tzn. wartości aktuarialnej uprawnień do świadczeń, które mogą być wypłacane na rzecz czynnych urzędników, którzy w roku n mogą zostać inwalidami;

kosztów renty rodzinnej (szczegółowo omówionych w art. 8 niniejszego Załącznika), tzn. wartości aktuarialnej uprawnień do świadczeń, które wypłaca się w imieniu czynnych urzędników, którzy w roku n umrą.

Oszacowanie kosztów służby opiera się na uprawnieniach do świadczeń emerytalnych oraz właściwych płatności rocznych, jak określono w art. 6–8 niniejszego Załącznika.

Te płatności roczne dają wartość aktuarialną 1 EUR rocznie, uwzględniając wysokość odsetek, stawkę rocznej zmiany w tabeli wynagrodzeń oraz prawdopodobieństwo przeżycia z chwilą osiągnięcia wieku emerytalnego.

Uwzględnia się minimum socjalne, o którym mowa w rozdziale 2 tytułu V Regulaminu pracowniczego oraz załączniku VIII.

W celu wyliczenia wartości emerytury za wysługę lat, uprawnienia do świadczeń emerytalnych nabyte w roku n wylicza się dla każdego czynnego urzędnika przez pomnożenie prognozowanego wynagrodzenia podstawowego z chwilą przejścia w stan spoczynku przez mający zastosowanie współczynnik przyrostu.

Jeżeli łączne uprawnienia do świadczeń emerytalnych (prawa wynikające z naboru, w tym przeniesień) przyznane urzędnikowi w dniu 31 grudnia roku n-1 wynoszą przynajmniej 70 %, uważa się, że urzędnik nie nabył uprawnień do świadczeń emerytalnych w roku n.

Prognozowane wynagrodzenie podstawowe (PS) z chwilą przejścia w stan spoczynku wylicza się, począwszy od wynagrodzenia podstawowego z dnia 31 grudnia roku poprzedniego oraz uwzględniając stawkę wzrostu rocznego w tabeli wynagrodzeń oraz oszacowaną roczną stopę wzrostu w związku z zasadą starszeństwa zawodowego oraz awansu, w sposób następujący:

GSG = szacowana roczna stopa wzrostu wynagrodzeń ogólnych (stopa rocznej zmiany tabeli wynagrodzeń),

ISP = szacowana roczna stopa wzrostu związana z zasadą starszeństwa zawodowego oraz awansu,

m = różnica między przyjętym wiekiem emerytalnym (r) oraz aktualnym wiekiem urzędnika (x).

Ponieważ wyliczenia dokonuje się w wartości realnej, stawka inflacji netto, stawka zmiany rocznej w skali płac oraz roczna stawka podwyżki w związku z zasadą starszeństwa zawodowego oraz awansu są stawkami podwyżki inflacji netto.

W oparciu o wyliczenia uprawnień do świadczeń emerytalnych nabytych przez danego urzędnika wartość aktuarialną tych uprawnień do świadczeń emerytalnych (oraz świadczeń rewersyjnych ich dotyczących) wylicza się przez pomnożenie rocznych uprawnień do świadczeń emerytalnych określonych powyżej przez kwotę:

natychmiastowo wypłacanej, odroczonej renty rocznej w wieku x, odroczonej o liczbę lat m:

gdzie:

wiek urzędnika na dzień 31 grudnia roku n-1,

wysokość odsetek,

kPx

prawdopodobieństwo, że osoba w wieku x nadal przeżyje liczbę lat k,

różnica między przyjętym wiekiem emerytalnym (r) a aktualnym wiekiem urzędnika (x),

GSG

szacowana roczna stopa wzrostu wynagrodzeń ogólnych (stopa rocznej zmiany tabeli wynagrodzeń),

pułap w tabeli umieralności;

oraz

natychmiastowo wypłacanej rocznej renty rewersyjnej w wieku x i y, gdzie y jest przyjętym wiekiem małżonka. Rentę roczną mnoży się przez prawdopodobieństwo, że urzędnik pozostaje w związku małżeńskim oraz przez zastosowanie stawki rewersji ustanowionej zgodnie z załącznikiem VIII:

gdzie:

wiek urzędnika na dzień 31 grudnia roku n-1,

wiek małżonka urzędnika na dzień 31 grudnia roku n-1,

wysokość odsetek,

kPx

prawdopodobieństwo, że urzędnik w wieku x przeżyje liczbę lat k,

kPy

prawdopodobieństwo, że osoba w wieku y (małżonek urzędnika w wieku x) przeżyje liczbę lat k,

różnica między przyjętym wiekiem emerytalnym (r) a aktualnym wiekiem urzędnika (x),

GSG

szacowana roczna stopa wzrostu wynagrodzeń ogólnych (stopa rocznej zmiany tabeli wynagrodzeń),

pułap w tabeli umieralności.

W wyliczaniu kosztów służby w odniesieniu do świadczeń uwzględnia się:

indeksy przyrostu dla urzędników dalej pełniących służbę po osiągnięciu wieku emerytalnego;

współczynnik redukcji dla urzędników odchodzących ze służby przed osiągnięciem wieku emerytalnego.

W celu wyliczenia wartości renty inwalidzkiej, liczbę wypłat tego rodzaju renty inwalidzkiej w roku n mierzy się przez zastosowanie w odniesieniu do każdego czynnego urzędnika prawdopodobieństwa, że urzędnik staje się w tym roku inwalidą. Następnie prawdopodobieństwo to mnoży się przez roczną kwotę renty inwalidzkiej, do której urzędnik nabywa uprawnienia.

Do wyliczenia wartości ubezpieczenia początkowej wypłaty renty inwalidzkiej w roku n wykorzystuje się wymienione poniżej płatności roczne:

natychmiastowo wypłacaną rentę tymczasową w wieku x,

gdzie:

wiek urzędnika na dzień 31 grudnia roku n-1,

wysokość odsetek,

kPx

prawdopodobieństwo, że urzędnik w wieku x przeżyje liczbę lat k,

różnica między przyjętym wiekiem emerytalnym (r) a aktualnym wiekiem urzędnika (x),

GSG

szacowana roczna stopa wzrostu wynagrodzeń ogólnych (stopa rocznej zmiany tabeli wynagrodzeń);

oraz

natychmiastowo wypłacaną roczną rentę rewersyjną. Rentę tę mnoży się przez prawdopodobieństwo, że urzędnik pozostaje w związku małżeńskim oraz stosowaną stawkę rewersyjną:

gdzie:

wiek urzędnika na dzień 31 grudnia roku n-1,

wiek małżonka urzędnika na dzień 31 grudnia roku n-1,

wysokość odsetek,

kPx

prawdopodobieństwo, że osoba w wieku x przeżyje liczbę lat k,

różnica między przyjętym wiekiem emerytalnym (r) oraz aktualnym wiekiem urzędnika (x),

kPy

prawdopodobieństwo, że osoba w wieku y (małżonek osoby w wieku x) nadal przeżywa liczbę lat k,

GSG

szacowana roczna stopa wzrostu wynagrodzeń ogólnych (stopa rocznej zmiany tabeli wynagrodzeń).

Wartość uprawnień do świadczeń emerytalnych wypłacanych na rzecz żyjących małżonków w roku n mierzy się przez zastosowanie do każdego czynnego urzędnika prawdopodobieństwa, że urzędnik może umrzeć w tym roku. Następnie prawdopodobieństwo to mnoży się przez roczną kwotę renty rodzinnej wypłacanej w roku bieżącym. Wyliczenie uwzględnia ewentualne renty sieroce, które mogą zostać wypłacone.

Do wyliczenia wartości aktuarialnej uprawnień do świadczeń emerytalnych, które należy wypłacić na rzecz żyjących małżonków w roku n, wykorzystuje się natychmiastowo wypłacaną rentę roczną. Rentę tę mnoży się przez prawdopodobieństwo, że urzędnik pozostaje w związku małżeńskim:

Parametry demograficzne uwzględniane dla potrzeb oszacowania aktuarialnego opierają się na obserwacji liczebności członków systemu obejmującej pracowników czynnej służby oraz emerytów. Informacje te Komisja gromadzi corocznie w oparciu o wykorzystywanie informacji uzyskanych od poszczególnych instytucji i agencji, których pracownicy są członkami systemu.

Z obserwacji liczebności tej grupy dedukuje się w szczególności strukturę populacji, średni wiek osób pobierających emeryturę za wysługę lat oraz rentę inwalidzką według siatki.

Tabela umieralności dotyczy populacji, której właściwości są możliwie najbardziej zbliżone do populacji członków systemu. Uaktualnia się ją wyłącznie w momencie przeprowadzania pięcioletniego oszacowania aktuarialnego określonego w art. 1 niniejszego Załącznika.

Wysokość odsetek uwzględnianych do wyliczenia wartości bieżącej, opiera się na obserwowanych średnich wartościach odsetek dotyczących długoterminowego długu publicznego Państw Członkowskich publikowanych przez Komisję. Do wyliczenia właściwej stopy procentowej netto inflacji niezbędnej do wyliczenia wartości bieżącej stosuje się właściwy indeks cen towarów konsumpcyjnych.

Efektywna roczna wysokość odsetek uwzględniana do wyliczenia wartości aktuarialnej jest średnią rzeczywistej średniej wysokości odsetek za ►M131 30 lat ◄ poprzedzających bieżący rok.

Roczna zmiana w tabeli wynagrodzeń urzędników uwzględniana dla potrzeb wyliczenia wartości bieżących opiera się na szczególnych wskaźnikach określonych w art. 1 ust. 4 załącznika XI.

Efektywna roczna wysokość odsetek uwzględniana dla potrzeb wyliczenia wartości aktuarialnej jest średnią netto szczególnych wskaźników dla Unii Europejskiej za ►M131 30 lat ◄ poprzedzających bieżący rok.

Do 2020 r., do celów stosowania art. 4 ust. 6, art. 10 ust. 2 oraz art. 11 ust. 2 niniejszego załącznika wartość średniej ruchomej obliczana jest według następującej skali czasowej:

Stawka podana w art. 4 i 8 załącznika VIII dla wyliczenia odsetek złożonych jest efektywną stawką, o której mowa w art. 10 niniejszego załącznika, oraz, w razie konieczności, jest aktualizowana przy okazji przeprowadzania pięcioletniego oszacowania aktuarialnego.

W odniesieniu do aktualizacji, stawka, o której mowa w art. 4 i 8 załącznika VIII, rozumiana jest jako stawka referencyjna. Komisja publikuje zaktualizowaną efektywną stawkę w celach informacyjnych w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej seria C w terminie dwóch tygodni po aktualizacji.

Eurostat jest organem odpowiedzialnym za wykonywanie techniczne niniejszego Załącznika.

Eurostat jest wspomagany przez jednego lub większą liczbę biegłych w wykonywaniu oszacowania aktuarialnego określonego w art. 1 niniejszego Załącznika. Eurostat dostarcza biegłym niezbędnych danych, w szczególności parametry określone w art. 9–11 niniejszego Załącznika.

Dnia 1 września każdego roku Eurostat przedstawia sprawozdanie w sprawie oszacowania oraz uaktualnień określonych w art. 1 niniejszego Załącznika.

Wszelkie zagadnienia dotyczące metodologii wynikające z wykonywania niniejszego Załącznika rozstrzyga Eurostat we współpracy z krajowymi biegłymi z właściwych służb Państw Członkowskich oraz kwalifikowanych niezależnych biegłych. Eurostat zwołuje posiedzenie tej grupy przynajmniej raz w roku. Jednakże w miarę potrzeb, Eurostat może zwoływać posiedzenia częściej.

W 2020 r. Komisja przedłoży sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Sprawozdanie to uwzględni skutki budżetowe niniejszego załącznika i będzie zawierać ocenę równowagi aktuarialnej systemu emerytalnego. Na podstawie tego sprawozdania Komisja przedłoży, w stosownych przypadkach, wniosek w sprawie zmian do niniejszego załącznika.

W 2018 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie okresowe dotyczące stosowania niniejszego załącznika.

Środki przejściowe mające zastosowanie do urzędników ►M128 ►C3 unijnych ◄ ◄ (art. 107a Regulaminu pracowniczego)

Na okres od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2006 r. art. 5 ust. 1 i 2 Regulaminu pracowniczego otrzymuje brzmienie:

„1.

Stanowiska objęte Regulaminem pracowniczym kwalifikuje się, zgodnie z charakterem i znaczeniem obowiązków, których dotyczą, do czterech kategorii A*, B*, C* i D*, w kolejności malejącej.

Kategoria A* obejmuje dwanaście grup zaszeregowania, kategoria B* obejmuje dziewięć grup zaszeregowania, kategoria C* obejmuje siedem grup zaszeregowania, a kategoria D* obejmuje pięć grup zaszeregowania.”

Wszelkie odniesienie do daty naboru dotyczy daty rozpoczęcia służby.

Z dniem 1 maja 2004 r. oraz z zastrzeżeniem art. 8 niniejszego Załącznika grupy zaszeregowania urzędnika o jednym ze statusów administracyjnych określonych w art. 35 Regulaminu pracowniczego otrzymują brzmienie:

Poprzednia grupa zaszeregowania	Nowa (pośrednia) grupa zaszeregowania	Poprzednia grupa zaszeregowania	Nowa (pośrednia) grupa zaszeregowania	Poprzednia grupa zaszeregowania	Nowa (pośrednia) grupa zaszeregowania	Poprzednia grupa zaszeregowania	Nowa (pośrednia) grupa zaszeregowania
A1	A*16
A2	A*15
A3/LA3	A*14
A4/LA4	A*12
A5/LA5	A*11
A6/LA6	A*10	B1	B*10
A7/LA7	A*8	B2	B*8
A8/LA8	A*7	B3	B*7	C1	C*6
		B4	B*6	C2	C*5
		B5	B*5	C3	C*4	D1	D*4
				C4	C*3	D2	D*3
				C5	C*2	D3	D*2
						D4	D*1

Z zastrzeżeniem przepisów art. 7 niniejszego Załącznika podstawowe wynagrodzenie miesięczne ustala się dla każdej grupy zaszeregowania oraz stopnia według poniższej tabeli (w euro):

Kategoria A (1) (2)
Poprzednia grupa zaszeregowania	Nowa (pośrednia) grupa zaszeregowania	1	2	3	4	5	6	7	8
A1	A*16	14 822,86	15 445,74	16 094,79	16 094,79	16 094,79	16 094,79
		12 717,09	13 392,63	14 068,17	14 743,71	15 419,25	16 094,79
		0,8579377	0,8670760	0,8740822	0,9160548	0,9580274	1,0
A2	A*15	13 100,93	13 651,45	14 225,11	14 620,87	14 822,86	15 445,74
		11 285,38	11 930,01	12 574,64	13 219,27	13 863,90	14 508,53
		0,8614182	0,8739006	0,8839749	0,9041370	0,9353053	0,9393224
A3	A*14	11 579,04	12 065,60	12 572,62	12 922,41	13 100,93	13 651,45	12 922,41	14 822,86
		9 346,34	9 910,20	10 474,06	11 037,92	11 601,78	12 165,64	12 729,50	13 293,36
		0,8071775	0,8213599	0,8330849	0,8541688	0,8855692	0,8911610	0,8948613	0,8968148
	A*13	10 233,93	10 663,98	11 112,09	11 421,25	11 579,04
A4	A*12	9 045,09	9 425,17	9 821,23	10 094,47	10 233,93	10 663,98	11 112,09	11 579,04
		7 851,92	8 292,03	8 732,14	9 172,25	9 612,36	10 052,47	10 492,58	10 932,69
		0,8680864	0,8797751	0,8891086	0,9086411	0,9392638	0,9426565	0,9442490	0,9441793
A5	A*11	7 994,35	8 330,28	8 680,33	8 921,83	9 045,09	9 425,17	9 821,23	10 233,93
		6 473,51	6 857,02	7 240,53	7 624,04	8 007,55	8 391,06	8 774,57	9 158,08
		0,8097606	0,8231440	0,8341307	0,8545377	0,8852925	0,8902821	0,8934288	0,8948742
A6	A*10	7 065,67	7 362,57	7 671,96	7 885,41	7 994,35	8 330,28	8 680,33	9 045,09
		5 594,32	5 899,56	6 204,80	6 510,04	6 815,28	7 120,52	7 425,76	7 731,00
		0,7917607	0,8012909	0,8087633	0,8255804	0,8525121	0,8547756	0,8554698	0,8547179
	A*9	6 244,87	6 507,29	6 780,73	6 969,38	7 065,67
A7	A*8	5 519,42	5 751,35	5 993,03	6 159,77	6 244,87	6 507,29
		4 815,59	5 055,21	5 294,83	5 534,45	5 774,07	6 013,69
		0,8724812	0,8789606	0,8834980	0,8984832	0,9246101	0,9241466
A8	A*7	4 878,24	5 083,24	5 296,84	5 444,21	5 519,42
		4 258,95	4 430,71
		0,8730505	0,8716311
	A*6	4 311,55	4 492,73	4 681,52	4 811,77	4 878,24
	A*5	3 810,69	3 970,82	437,68	4 252,80	4 311,55
(1) Liczby pisane kursywą w tabeli dotyczą poprzednich wynagrodzeń określonych w art. 66 Regulaminu pracowniczego przed 1 maja 2004 r. Włączono je do tabeli wyłącznie dla potrzeb wyjaśnienia i nie mają skutków prawnych. (2) Liczby w trzecim wierszu odpowiadające każdej grupie zaszeregowania są współczynnikiem stanowiącym stosunek między wynagrodzeniem podstawowym przed i po dniu 1 maja 2004 r.

Kategoria B (1) (2)
Poprzednia grupa zaszeregowania	Nowa (pośrednia) grupa	1	2	3	4	5	6	7	8
	B*11	7 994,35	8 330,28	8 680,33	8 921,83	9 045,09
B1	B*10	7 065,67	7 362,57	7 671,96	7 885,41	7 994,35	8 330,28	8 680,33	9 045,09
		5 594,12	5 899,56	6 204,80	6 510,04	6 815,28	7 120,52	7 425,76	7 731,00
		0,7917607	0,8012909	0,8087633	0,8255804	0,8525121	0,8547756	0,8554698	0,8547179
	B*9	6 244,87	6 507,29	6 780,73	6 969,38	7 065,67
B2	B*8	5 519,42	5 751,35	5 993,03	6 159,77	6 244,87	6 507,29	6 780,73	7 065,67
		4 847,05	5 074,29	5 301,53	5 528,77	5 756,01	5 983,25	6 210,49	6 437,73
		0,8781810	0,8822781	0,8846160	0,8975611	0,9217181	0,9194688	0,9159029	0,9111280
B3	B*7	4 878,24	5 083,24	5 296,84	5 444,21	5 519,42	5 751,35	5 993,03	6 244,87
		4 065,67	4 254,62	4 443,57	4 632,52	4 821,47	5 010,42	5 199,37	5 388,32
		0,8334297	0,8369898	0,8389096	0,8509077	0,8735465	0,8711729	0,8675695	0,8628394
B4	B*6	4 311,55	4 492,73	4 681,52	4 811,77	4 878,24	5 083,24	5 296,84	5 519,42
		3 516,44	3 680,31	3 844,18	4 008,05	4 171,92	4 335,79	4 499,66	4 663,53
		0,8155860	0,8191701	0,8211393	0,8329679	0,85521	0,8529580	0,8494989	0,8449312
B5	B*5	3 810,69	3 970,82	4 137,68	4 252,80	4 311,55	4 492,73	4 681,52	4 878,24
		3 143,24	3 275,85	3 408,46	3 541,07	3 673,68	3 806,29	3 938,90	4 071,51
		0,8248480	0,8249807	0,8237611	0,8326444	0,8520555	0,8472109	0,8413720	0,8346268
	B*4	3 368,02	3 509,54	3 657,02	3 758,76	3 810,69
	B*3	2 976,76	3 101,85	3 232,19	3 322,12	3 368,02
(1) Liczby pisane kursywą w tabeli dotyczą poprzednich wynagrodzeń określonych w art. 66 Regulaminu pracowniczego przed 1 maja 2004 r. Włączono je do tabeli wyłącznie dla potrzeb wyjaśnienia i nie mają skutków prawnych. (2) Liczby w trzecim wierszu odpowiadające każdej grupie zaszeregowania są współczynnikiem stanowiącym stosunek między wynagrodzeniem podstawowym przed i po dniu 1 maja 2004 r.

Kategoria C (1) (2)
Poprzednia grupa zaszeregowania	Nowa (pośrednia) grupa zaszeregowania	1	2	3	4	5	6	7	8
	C*7	4 878,24	5 083,24	5 296,84	5 444,21	5 519,42
C1	C*6	4 311,55	4 492,73	4 681,52	4 811,77	4 878,24	5 083,24	5 296,84	5 519,42
		3 586,63	3 731,26	3 875,89	4 020,52	4 165,15	4 309,78	4 454,41	4 599,04
		0,8318656	0,8305106	0,8279127	0,8355595	0,8538223	0,8478411	0,8409561	0,8332470
C2	C*5	3 810,69	3 970,82	4 137,68	4 252,80	4 311,55	4 492,73	4 681,52	4 878,24
		3 119,61	3 252,15	3 384,69	3 517,23	3 649,77	3 782,31	3 914,85	4 047,39
		0,8186470	0,8190122	0,8180164	0,8270387	0,8465100	0,8418734	0,8362348	0,8296824
C3	C*4	3 368,02	3 509,54	3 657,02	3 758,76	3 810,69	3 970,82	4 137,68	4 311,55
		2 910,01	3 704,86	3 137,11	3 250,66	3 364,21	3 477,76	3 591,31	3 704,86
		0,8640121	0,8615260	0,8578323	0,8648224	0,8828349	0,8758292	0,8679526	0,8592873
C4	C*3	2 976,76	3 101,85	3 232,19	3 322,12	3 368,02	3 509,54	3 657,02	3 810,69
		2 629,42	2 735,93	2 842,44	2 948,95	3 055,46	3 161,97	3 268,48	3 374,99
		0,8833161	0,8820317	0,8794161	0,8876711	0,907197	0,9009642	0,8937550	0,8856638
C5	C*2	2 630,96	2 741,52	2 856,72	2 936,20	2 976,76
		2 424,48	2 523,83	2 623,18	2 722,53
		0,9215191	0,9205951	0,9182489	0,9272291
	C*1	2 325,33	2 423,04	2 524,86	2 595,11	2 630,96
(1) Liczby pisane kursywą w tabeli dotyczą poprzednich wynagrodzeń określonych w art. 66 Regulaminu pracowniczego przed 1 maja 2004 r. Włączono je do tabeli wyłącznie dla potrzeb wyjaśnienia i nie mają skutków prawnych. (2) Liczby w trzecim wierszu odpowiadające każdej grupie zaszeregowania są współczynnikiem stanowiącym stosunek między wynagrodzeniem podstawowym przed i po dniu 1 maja 2004 r.

Kategoria D (1) (2)
Poprzednia grupa zaszeregowania	Nowa (pośrednia) grupa zaszeregowania	1	2	3	4	5	6	7	8
	D*5	3 810,69	3 970,82	4 137,68	4 252,8	4 311,55
D1	D*4	3 368,02	3 509,54	3 657,02	3 758,76	3 810,69	3 970,82	4 137,68	4 311,55
		2 740,03	2 859,83	2 979,63	3 099,43	3 219,23	3 339,03	3 458,83	3 578,63
		0,8135433	0,8148732	0,8147699	0,8245884	0,8447893	0,8408918	0,8359346	0,8300101
D2	D*3	2 976,76	3 101,85	3 232,19	3 322,12	3 368,02	3 509,54	3 657,02	3 810,69
		2 498,38	2 604,79	2 711,20	2 817,61	2 711,202	3 030,43	3 136,84	3 243,25
		0,8392951	0,8397537	0,8388121	0,8481361	0,8681718	0,8634835	0,8577585	0,8510926
D3	D*2	2 630,96	2 741,52	2 936,202	2 936,20	2 976,76	3 101,85	3 232,19	3 368,02
		2 325,33	2 424,85	2 524,37	2 623,89	2 723,41	2 822,93	2 922,45	3 021,97
		0,8838333	0,8844911	0,8836603	0,8936346	0,9148907	0,9100795	0,9041702	0,8972542
D4	D*1	2 325,33	2 423,04	2 524,86	2 595,11		2 630,96
		2 192,47	2 282,38	2 372,29	2 462,20
		0,9428640	0,9419476	0,9395718	0,9487849
(1) Liczby pisane kursywą w tabeli dotyczą poprzednich wynagrodzeń określonych w art. 66 Regulaminu pracowniczego przed 1 maja 2004 r. Włączono je do tabeli wyłącznie dla potrzeb wyjaśnienia i nie mają skutków prawnych. (2) Liczby w trzecim wierszu odpowiadające każdej grupie zaszeregowania są współczynnikiem stanowiącym stosunek między wynagrodzeniem podstawowym przed i po dniu 1 maja 2004 r.

Wynagrodzenia dla nowych szczebli przejściowych wykorzystuje się jako kwoty mające zastosowanie w rozumieniu art. 7 niniejszego Załącznika.

Procedura określona w art. 2 ust. 1 niniejszego Załącznika nie ma negatywnego wpływu na stopień zajmowany przez urzędnika oraz zasadę starszeństwa zawodowego. Wynagrodzenie ustala się zgodnie z art. 7 niniejszego Załącznika.

Do celów stosowania Regulaminu oraz niniejszego Załącznika na okres określony w zdaniu wstępnym art. 1 niniejszego Załącznika:

Nie naruszając przepisów art. 45 Regulaminu pracowniczego, urzędnicy uprawnieni do awansu w dniu 1 maja 2004 r. są nadal do niego uprawnieni, nawet jeżeli nie ukończyli przynajmniej dwóch lat służby w ich grupie zaszeregowania.

Urzędnicy, których nazwiska pojawiają się przed 1 maja 2006 r. na liście kandydatów do przeniesienia z jednej kategorii do innej, jeśli przeniesienie ma miejsce, począwszy od dnia 1 maja 2004 r., są umieszczani w tej samej grupie zaszeregowania i tym samym stopniu, jaki zajmowali w poprzedniej kategorii lub, jeżeli to nie wystarczy, na pierwszym stopniu podstawowej grupy zaszeregowania nowej kategorii.

Artykuły 1–11 niniejszego Załącznika stosuje się do personelu tymczasowego zatrudnionego przed 1 maja 2004 r., który jest następnie zatrudniany w charakterze urzędników, zgodnie z ust. 4.

Członkowie personelu tymczasowego, których nazwiska pojawiają się przed 1 maja 2006 r. na liście kandydatów do przeniesienia z jednej kategorii do innej lub są umieszczeni na liście kandydatów pomyślnie zakwalifikowanych do konkursu wewnętrznego, jeśli nabór ma miejsce, począwszy od dnia 1 maja 2004 r., są w tej samej grupie zaszeregowania i tym samym stopniu, jaki zajmowali pełniąc służbę w charakterze personelu tymczasowego lub, jeżeli to nie wystarczy, na pierwszym stopniu podstawowej grupy zaszeregowania nowej kategorii.

Urzędnik grupy zaszeregowania A3, z 30 kwietnia 2004 r., z chwilą powołania po tej dacie na stanowisko dyrektora, uzyskuje awans do następnej grupy zaszeregowania, zgodnie z art. 7 ust. 5 niniejszego Załącznika. Nie stosuje się art. 46 zdanie ostatnie Regulaminu pracowniczego.

Bez uszczerbku dla przepisów art. 9 i 10 niniejszego Załącznika, dla początkowego awansu urzędników z naboru przed 1 maja 2004 r. wartość procentową określoną w art. 6 ust. 2 Regulaminu pracowniczego oraz w załączniku I pkt B do Regulaminu pracowniczego dostosowuje się tak, aby była zgodna z zasadami obowiązującymi w każdej instytucji przed tą datą.

Jeżeli awans urzędnika ma miejsce przed 1 maja 2004 r., stosuje się przepisy Regulaminu pracowniczego obowiązujące w dniu awansu.

Miesięczne wynagrodzenie podstawowe urzędników z naboru przeprowadzonego przed 1 maja 2004 r. ustala się zgodnie z następującymi zasadami:

Z mocą od 1 maja 2006 r. grupy zaszeregowania wprowadzone na mocy art. 2 ust. 1 otrzymują następujące brzmienie:

Poprzednia grupa zaszeregowania	Nowa grupa zaszeregowania	Poprzednia grupa zaszeregowania	Nowa grupa zaszeregowania
A*16	AD 16
A*15	AD 15
A*14	AD 14
A*13	AD 13
A*12	AD 12
A* 11	AD 11	B*11	AST 11
A*10	AD 10	B*10	AST 10
A*9	AD 9	B*9	AST 9
A*8	AD 8	B*8	AST 8
A*7	AD 7	B7/C7	AST 7
A*6	AD 6	B6/C6	AST 6
A*5	AD 5	B5/C5/D*5	AST 5
		B4/C4/D*4	AST 4
		B3/C3/D*3	AST 3
		C2/D2	AST 2
		C1/D1	AST 1

Bez uszczerbku dla przepisów art. 7 niniejszego Załącznika, miesięczne wynagrodzenie podstawowe ustala się dla każdej grupy zaszeregowania i każdego stopnia w oparciu o tabelę w art. 66 Regulaminu pracowniczego. W przypadku urzędników z naboru przeprowadzonego przed 1 maja 2004 r. oraz awansowanych po tej dacie stosuje się następującą tabelę:

▼M148

1.7.2020	STOPIEŃ
GRUPA ZASZEREGOWANIA	1	2	3	4	5	6	7	8
16	19 127,29	19 931,05	20 768,57	20 768,57	20 768,57	20 768,57
15	16 905,33	17 615,72	18 355,95	18 866,64	19 127,29	19 931,05
14	14 941,46	15 569,34	16 223,58	16 674,95	16 905,33	17 615,72	18 355,95	19 127,29
13	13 205,78	13 760,70	14 338,93	14 737,88	14 941,46
12	11 671,70	12 162,15	12 673,23	13 025,81	13 205,78	13 760,70	14 338,93	14 941,46
11	10 315,83	10 749,30	11 201,00	11 512,64	11 671,70	12 162,15	12 673,23	13 205,78
10	9 117,48	9 500,59	9 899,84	10 175,25	10 315,83	10 749,30	11 201,00	11 671,70
9	8 058,32	8 396,94	8 749,80	8 993,22	9 117,48
8	7 122,21	7 421,49	7 733,35	7 948,51	8 058,32	8 396,94	8 749,80	9 117,48
7	6 294,84	6 559,36	6 834,99	7 025,15	7 122,21	7 421,49	7 733,35	8 058,32
6	5 563,58	5 797,38	6 040,98	6 209,06	6 294,84	6 559,36	6 834,99	7 122,21
5	4 917,29	5 123,92	5 339,22	5 487,78	5 563,58	5 797,38	6 040,98	6 294,84
4	4 346,06	4 528,68	4 718,98	4 850,27	4 917,29	5 123,92	5 339,22	5 563,58
3	3 841,17	4 002,60	4 170,80	4 286,82	4 346,06	4 528,68	4 718,98	4 917,29
2	3 394,97	3 537,62	3 686,28	3 788,84	3 841,17	4 002,60	4 170,80	4 346,06
1	3 000,59	3 126,66	3 258,05	3 348,71	3 394,97

▼M112

Od 1 maja 2004 r. do 30 kwietnia 2011 r., w drodze odstępstwa od załącznika I sekcja B do Regulaminu pracowniczego, w odniesieniu do urzędników grup zaszeregowania AD12 i 13 oraz AST10, wartości procentowe określone w art. 6 ust. 2 Regulaminu pracowniczego, ustala się następująco:

Artykuł 45 ust. 2 nie ma zastosowania do awansów realizowanych przed 1 maja 2006 r.

Między 1 maja 2004 r. a 30 kwietnia 3006 r. odniesienie do grup zaszeregowania w grupach funkcyjnych AST i AD w ust. 2 i 3 art. 31 Regulaminu pracowniczego są następujące:

—

AST1–AST4: C*1–C*2 i B*3–B*4,

—

AD5–AD8: A*5–A*8,

—

AD9, AD10, AD11, AD12: A*9, A*10, A*11, A*12.

W przypadku urzędników z naboru przeprowadzonego w oparciu o listy właściwych kandydatów wynikających z konkursów, opublikowanych przed 1 maja 2004 r., art. 5 ust. 3 Regulaminu pracowniczego nie ma zastosowania.

Urzędnicy, których umieszczono na liście właściwych kandydatów przed 1 maja 2006 r., oraz z naboru przeprowadzonego między 1 maja 2004 r. a 30 kwietnia 2006 r.:

—

jeśli listę sporządzono dla kategorii A*, B* lub C*, przenosi się do grup zaszeregowania przewidzianych w ogłoszeniu o konkursie,

—

jeśli listę sporządzono dla kategorii A, LA, B lub C, przenosi się zgodnie z poniższą tabelą:

Grupa zaszeregowania konkursu	Grupa zaszeregowania naboru
A8/LA8	A*5
A7/LA7 i A6/LA6	A*6
A5/LA5 i A4/LA4	A*9
A3/LA3	A*12
A2	A*14
A1	A*15

B5 i B4	B*3
B3 i B2	B*4

C5 i C4	C*1
C3 i C2	C*2

Urzędnicy, których wpisano na listę właściwych kandydatów przed 1 maja 2006 r., oraz z naboru przeprowadzonego po tej dacie, kieruje się na szczebel zgodny z poniższą tabelą:

Grupa zaszeregowania konkursu		Grupa zaszeregowania naboru
A8/LA8	A*5	AD 5
A7/LA7 i A6/LA6	A*6	AD 6
	A*7	AD 7
	A*8	AD 8
A5/LA5 i A4/LA4	A*9	AD 9
	A*10	AD 10
	A*11	AD 11
A3/LA3	A*12	AD 12
A2	A*14	AD 14
A1	A*15	AD 15
B5 i B4	B*3	AST 3
B3 i B2	B*4	AST 4
C5 i C4	C*1	AST 1
C3 i C2	C*2	AST 2

W drodze odstępstwa od przepisów art. 12 ust. 3 i ust. 1 niniejszego artykułu instytucje mogą przeprowadzić nabór urzędników, którym powierza się odpowiednio obowiązki prawników-lingwistów grup zaszeregowania A*7 lub AD 7, których wpisano na listę właściwych kandydatów sporządzoną w wyniku konkursu na poziomie LA 7 i LA 6 lub A*7 przed 1 maja 2006 r. Jednakże organ powołujący, uwzględniając wykształcenie oraz doświadczenie danej osoby na danym stanowisku, może wydać pozwolenie na stosowanie dodatkowej zasady starszeństwa zawodowego na danym szczeblu; nie może ona przekraczać 48 miesięcy.

Beneficjenci uprawnieni do dodatku ryczałtowego, o którym mowa w art. 4a załącznika VII do Regulaminu pracowniczego obowiązującego przed 1 maja 2004 r., którzy pobierali go w miesiącu poprzedzającym 1 maja 2004 r., zachowują to uprawnienie ad personam do grupy zaszeregowania 6. Wysokość kwot jest corocznie ►M131 aktualizowana ◄ o tę samą wartość procentową, co wartość ►M131 aktualizacji rocznej ◄ wynagrodzeń określona w załączniku XI do Regulaminu pracowniczego. W przypadku gdy wynagrodzenie netto urzędnika, którego awansowano do grupy zaszeregowania 7, w następstwie zniesienia dodatku ryczałtowego, jest niższe niż otrzymywane wynagrodzenie netto, wszystkie pozostałe warunki pozostają bez zmian, w ostatnim miesiącu przed awansem urzędnik ten jest uprawniony do dodatku wyrównawczego, równego różnicy przeniesienia na wyższy stopień danego szczebla.

Niezależnie od przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1023/2013 ( 19 ), art. 63, 64, 65, 82 i 83a regulaminu pracowniczego, załączniki XI i XII do regulaminu pracowniczego oraz art. 20 ust. 1, art. 64, 92 i 132 warunków zatrudnienia innych pracowników będące w mocy przed dniem 1.11.2013 nadal pozostają w mocy wyłącznie do celów wszelkich dostosowań niezbędnych do zapewnienia zgodności z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej na mocy art. 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w sprawie stosowania tych artykułów.

Emerytury za wysługę lat urzędników, którzy przeszli w stan spoczynku przed 1 maja 2004 r. podlegają zastosowaniu współczynnika korygującego określonego w art. 3 ust. 5 lit. b) załącznika XI do Regulaminu pracowniczego w odniesieniu do Państw Członkowskich, w których zamieszkują oni na stałe.

Minimalna stawka mającego zastosowanie współczynnika korygującego wynosi 100.

Jeżeli urzędnicy ci zamieszkują na stałe w państwie trzecim, mający zastosowanie współczynnik korygujący wynosi 100.

W drodze odstępstwa od przepisów art. 45 załącznika VIII emerytury za wysługę lat beneficjentów zamieszkujących na stałe w Państwie Członkowskim wypłaca się w walucie Państwa Członkowskiego stałego miejsca zamieszkania na warunkach określonych w art. 63 akapit drugi Regulaminu pracowniczego.

W przypadku urzędników z naboru przeprowadzonego przed 1 maja 2004 r. nieotrzymujących emerytury za wysługę lat, począwszy od dnia 1 maja 2004 r., metodę wyliczania poprzednich ustępów stosuje się w momencie ustalenia uprawnień do świadczeń emerytalnych:

za lata pełnionej służby w rozumieniu art. 3 załącznik VIII w odniesieniu do uprawnień do świadczeń emerytalnych nabytych przed 1 maja 2004 r.; oraz

za lata pełnionej służby wynikające z przeniesienia na mocy art. 11 załącznika VIII w odniesieniu do praw do świadczeń emerytalnych nabytych na podstawie systemu państwa pochodzenia przed 1 maja 2004 r. przez urzędnika pełniącego służbę przed 1 maja 2004 r.

Emerytury tych urzędników podlegają zastosowaniu współczynnika korygującego jedynie w przypadku, gdy urzędnik zamieszkuje w miejscu swojego ostatniego zatrudnienia lub w swoim państwie pochodzenia w rozumieniu art. 7 ust. 4 załącznika VII. Jednakże z przyczyn rodzinnych lub medycznych urzędnicy otrzymujący emeryturę mogą składać do organu powołującego wniosek o zmianę miejsca pochodzenia. Decyzję w tym względzie podejmuje się w momencie przedstawienia przez zainteresowanego urzędnika odpowiednich dowodów.

W drodze odstępstwa od przepisów art. 45 załącznika VIII emerytury za wysługę lat wypłacane na rzecz beneficjentów, którzy zamieszkują na stałe w Państwie Członkowskim, są wypłacane w walucie Państwa Członkowskiego stałego miejsca zamieszkania na warunkach określonych w drugim ustępie art. 63 Regulaminu pracowniczego.

Niniejszy artykuł stosuje się odpowiednio do rent inwalidzkich oraz dodatków na mocy art. 41 i 50 Regulaminu pracowniczego oraz rozporządzeń: (EWG) nr 1857/89, (WE, Euratom, EWWiS) 2688/95 ( 20 ), (WE Euratom, EWWiS) 2689/95 ( 21 ), (WE, Euratom) nr 1746/2002, (WE, Euratom) nr 1747/2002 lub (WE, Euratom) nr 1748/2002. ►M131 ————— ◄

Niezależnie od art. 77 ust. 2 zdanie drugie regulaminu pracowniczego, urzędnicy, którzy rozpoczęli służbę przed dniem 1 maja 2004 r., są uprawnieni do 2 % swojego wynagrodzenia za każdy rok służby objętej systemem emerytalnym, wyliczonego zgodnie z art. 3 załącznika VIII.

Urzędnicy, którzy rozpoczęli służbę w okresie między dniem 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2013 r., są uprawnieni do 2 % swojego wynagrodzenia za każdy rok służby objętej systemem emerytalnym, wyliczonego zgodnie z art. 3 załącznika VIII.

Urzędnicy, którzy w dniu 1 maja 2004 r. przepracowali w służbie 20 lat lub więcej, są uprawnieni do emerytury z chwilą osiągnięcia wieku 60 lat.

Urzędnicy, którzy w dniu 1 maja 2014 r. mają 35 lat lub więcej i którzy rozpoczęli służbę przed dniem 1 stycznia 2014 r., są uprawnieni do emerytury z chwilą osiągnięcia wieku ustalonego w poniższej tabeli:

Urzędnicy w wieku poniżej 35 lat w dniu 1 maja 2014 r. są uprawnieni do emerytury w wieku 65 lat.

Wiek emerytalny urzędników, którzy w dniu 1 maja 2014 r. mają 45 lat lub więcej i którzy rozpoczęli służbę między dniem 1 maja 2004 r. a dniem 31 grudnia 2013 r., wynosić będzie jednak nadal 63 lata.

W przypadku urzędników pełniących służbę przed dniem 1 stycznia 2014 r. wiek emerytalny uwzględniany dla potrzeb wszelkich odniesień do wieku emerytalnego zawartych w niniejszym regulaminie pracowniczym ustala się zgodnie z powyższymi przepisami, z zastrzeżeniem odmiennych przepisów zawartych w niniejszym regulaminie pracowniczym.

Niezależnie od art. 2 załącznika VIII, urzędnicy, którzy zaczęli pełnić służbę przed dniem 1 stycznia 2014 r. oraz pełnią ją po osiągnięciu wieku uprawniającego do emerytury, są uprawnieni do dodatkowej podwyżki równej 2,5 % swojego ostatniego wynagrodzenia podstawowego za każdy rok przepracowany po osiągnięciu tego wieku, pod warunkiem że ogólna kwota emerytury nie przekracza 70 % ostatniego wynagrodzenia podstawowego w rozumieniu art. 77 akapit drugi lub trzeci regulaminu pracowniczego, w zależności od przypadku.

W przypadku urzędników w wieku 50 lat lub starszych lub urzędników, którzy na dzień 1 maja 2004 r. przepracowali w służbie 20 lat lub więcej, podwyżka emerytury przewidziana w poprzedzającym akapicie wynosi jednak nie mniej niż 5 % kwoty uprawnień do świadczeń emerytalnych nabytych w wieku 60 lat.

Podwyżkę przyznaje się także w przypadku śmierci, jeżeli urzędnik pełnił służbę po osiągnięciu wieku uprawniającego do emerytury.

Jeżeli zgodnie z załącznikiem IVa urzędnik, który rozpoczyna pełnienie służby przed dniem 1 stycznia 2014 r. oraz pracuje w niepełnym wymiarze godzin, wpłaca składki na system emerytalny proporcjonalnie do przepracowanego czasu, podwyżkę kwoty świadczeń emerytalnych przewidzianą w niniejszym artykule stosuje się wyłącznie w tej samej wartości procentowej.

Jeżeli urzędnik przejdzie na emeryturę przed osiągnięciem wieku emerytalnego określonego w niniejszym artykule, w odniesieniu do okresu między ukończeniem 60 roku życia a chwilą osiągnięcia ustawowego wieku emerytalnego stosuje się tylko połowę obniżki określonej w art. 9 ust. 1 lit. b) załącznika VIII.

W drodze odstępstwa od ust. 1 akapit drugi artykułu załącznika IV urzędnikowi, do którego zgodnie z ust. 1 zastosowanie ma wiek emerytalny poniżej 65 lat, przysługuje świadczenie określone w tym załączniku i na warunkach w nim zawartych do dnia, w którym urzędnik ten osiągnie wiek emerytalny.

Jednakże po przekroczeniu tego wieku i do 65 roku życia urzędnik nadal otrzymuje to świadczenie do momentu uzyskania maksymalnej wysokości emerytury, o ile nie miał zastosowania art. 42c regulaminu pracowniczego.

Jeżeli zastosowanie ma art. 52 lit a) regulaminu pracowniczego oraz bez uszczerbku dla przepisów art. 50, urzędnik pełniący służbę przed dniem 1 stycznia 2014 r. automatycznie przechodzi na emeryturę ostatniego dnia miesiąca, w którym osiąga wiek 65 lat. W przypadku urzędników pełniących służbę przed dniem 1 stycznia 2014 r. słowa „wiek 66 lat” w art. 78 ustęp drugi i w art. 81a ust. 1 lit. b) regulaminu pracowniczego oraz w art. 12 ust. 1 lit. b) załącznika VIII odczytuje się jako „wiek 65 lat”.

Niezależnie od art. 52 regulaminu pracowniczego urzędnicy, którzy rozpoczęli służbę przed dniem 1 stycznia 2014 r., a odejdą ze służby przed osiągnięciem wieku, w którym nabyliby uprawnienia emerytalne zgodnie z art. 22 niniejszego załącznika, mogą złożyć wniosek o stosowanie art. 9 lit. b) załącznika VIII:

do dnia 31 grudnia 2015 r. od wieku 55 lat;

do dnia 31 grudnia 2016 r. od wieku 57 lat.

W drodze odstępstwa od art. 50 akapit ósmy regulaminu pracowniczego urzędnik, który przeszedł na emeryturę w interesie służby zgodnie z art. 50 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego, jest uprawniony do otrzymywania emerytury na mocy art. 9 załącznika VIII zgodnie z poniższą tabelą:

Data decyzji na mocy art. 50 akapit pierwszy	Wiek
Do dnia 31 grudnia 2016 r.	55 lat
Po dniu 31 grudnia 2016 r.	58 lat

W przypadku ustalenia emerytury za wysługę lat przed 1 maja 2004 r., nadal ustala się uprawnienia do świadczeń emerytalnych danych osób po tej dacie zgodnie z regułami stosowanymi w momencie wstępnego ustalania uprawnień. To samo dotyczy objęcia wspólnym systemem ubezpieczenia chorobowego. Jednakże reguły dotyczące dodatków rodzinnych oraz współczynnika korygującego, obowiązujące od dnia 1 maja 2004 r., stosuje się niezwłocznie bez uszczerbku dla stosowania art. 20 niniejszego Załącznika.

Nie naruszając akapitu pierwszego, osoby otrzymujące rentę inwalidzką lub rodzinną mogą złożyć wniosek o objęcie ich przepisami mającymi zastosowanie, począwszy od dnia 1 maja 2004 r.

W przypadku wejścia w życie niniejszych przepisów, gwarantowana jest kwota nominalna netto emerytury za wysługę lat otrzymywanej przed 1 maja 2004 r. Jednakże ta kwota gwarantowana jest dostosowywana, jeżeli ulega zmianie sytuacja rodzinna osoby otrzymującej emeryturę za wysługę lat lub gdy zmienia się państwo zamieszkania tej osoby. W przypadku osób, które przechodzą w stan spoczynku między 1 maja 2004 r. a 31 grudnia 2007 r., kwota nominalna netto emerytury za wysługę lat jest gwarantowana przez odniesienie do przepisów Regulaminu pracowniczego obowiązujących w dniu przejścia tych osób w stan spoczynku.

Dla potrzeb stosowania akapitu pierwszego, jeżeli emerytura za wysługę lat wyliczona na mocy obowiązujących przepisów jest niższa niż nominalna kwota emerytury za wysługę lat określona poniżej, przyznaje się wyrównanie różnicy.

W przypadku osób otrzymujących emeryturę za wysługę lat przed 1 maja 2004 r. kwota nominalna emerytury za wysługę lat jest wyliczana każdego miesiąca z uwzględnieniem sytuacji rodzinnej oraz państwa zamieszkania tych osób na dzień wyliczenia oraz przepisów Regulaminu pracowniczego obowiązujących w dacie poprzedzającej dzień 1 maja 2004 r.

W przypadku urzędników, którzy odchodzą w stan spoczynku w terminie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2007 r., nominalną kwotę emerytury za wysługę lat wylicza się każdego miesiąca z uwzględnieniem sytuacji rodzinnej oraz państwa zamieszkania w momencie wyliczenia, oraz przepisów Regulaminu pracowniczego obowiązujących w dacie, w której osoby te odchodzą w stan spoczynku.

W przypadku śmierci osoby otrzymującej emeryturę za wysługę lat ustaloną przed tą datą, po 1 maja 2004 r., rentę rodzinną ustala się, uwzględniając gwarantowaną, nominalną emeryturę za wysługę lat, którą otrzymywała osoba zmarła.

Osoby otrzymujące rentę inwalidzką, które nie złożyły wniosku o objęcie ich przepisami mającymi zastosowanie od dnia 1 maja 2004 r., oraz nie zostały uznane za zdolne do ponownego podjęcia obowiązków, zachowują prawo do renty inwalidzkiej, traktowanej jako emerytura za wysługę lat z chwilą osiągnięcia przez te osoby wieku 65 lat.

Ustępy 1 i 2 mają zastosowanie również do osób otrzymujących jeden z wymienionych dodatków na mocy art. 41 lub 50 Regulaminu pracowniczego, lub na mocy rozporządzenia (EWG) nr 1857/89, rozporządzenia (WE, Euratom, EWWiS) nr 2688/1995, rozporządzenia (WE Euratom, EWWiS) nr 2689/1995, rozporządzenia (WE, Euratom, EWWiS) nr 1746/2002, rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1747/2002 lub rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1748/2002. Jednakże emerytury za wysługę lat dla tych osób ustala się zgodnie z przepisami obowiązującymi w dacie, w której rozpoczyna się ich wypłacanie.

W przypadku emerytury ustalonej przed dniem 1 stycznia 2014 r. uprawnienia do świadczeń emerytalnych danych osób nadal ustala się po tej dacie zgodnie z zasadami stosowanymi w momencie pierwotnego ustalenia uprawnień. Takie same zasady mają zastosowanie do objęcia wspólnym systemem ubezpieczenia chorobowego.

W przypadku emerytur za wysługę lat ustalonych przed 1 maja 2004 r., grupę zaszeregowania wykorzystywaną dla potrzeb wyliczenia emerytury za wysługę lat ustala się zgodnie z tabelą w art. 2 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 niniejszego Załącznika.

Wynagrodzenie podstawowe uwzględniane dla potrzeb wyliczenia emerytury za wysługę lat należnej osobie ją otrzymującej jest równorzędne do wynagrodzenia podanego w tabeli art. 66 Regulaminu pracowniczego dla nowej grupy zaszeregowania w niej określonej, tego samego stopnia, skorygowanej wartością procentową równorzędną stosunkowi wynagrodzenia podstawowego w oparciu o starą skalę do wynagrodzenia podstawowego w oparciu o skalę podaną w art. 66 Regulaminu pracowniczego dla tego samego stopnia.

W przypadku stopni opartych na starej skali, które nie mają odpowiednika w skali z art. 66 Regulaminu pracowniczego, jako odniesienie dla potrzeb wyliczenia wartości procentowej określonej w akapicie drugim wykorzystuje się ostatni stopień tej samej grupy zaszeregowania.

W przypadku stopni grupy zaszeregowania D4 w starej skali jako odniesienie dla potrzeb wyliczenia wartości procentowej określonej w akapicie drugim wykorzystuje się początkowy stopień w grupie podstawowej.

Na zasadach przejściowych wynagrodzenie podstawowe w rozumieniu art. 77 i 78 Regulaminu pracowniczego oraz załącznika VIII ustala się przez zastosowanie właściwego mnożnika ustanowionego w art. 7 dla wynagrodzenia odpowiadającego zaszeregowaniu osoby otrzymującej wynagrodzenie uwzględnianego dla potrzeb określenia uprawnień do emerytury za wysługę lat lub rent inwalidzkich, zgodnie z tabelą w art. 66 Regulaminu pracowniczego.

W przypadku stopni starej skali, które nie mają odpowiednika w skali z art. 66 Regulaminu pracowniczego, jako odniesienie dla potrzeb wyliczenia mnożnika, wykorzystuje się ostatni stopień tej samej grupy.

W przypadku emerytur za wysługę lat oraz rent inwalidzkich ustalonych w terminie między 1 maja 2004 r. a 30 kwietnia 2006 r. zastosowanie ma art. 8 ust. 1.

W przypadku osób otrzymujących rentę rodzinną ust. 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się przez odniesienie do zmarłego lub byłego urzędnika.

Ustępy 1 i 2 niniejszego artykułu stosuje się odpowiednio do osób otrzymujących jeden z dodatków wypłacanych na mocy art. 41 lub 50 Regulaminu pracowniczego lub na mocy rozporządzenia (EWG) nr 1857/89, rozporządzenia (WE, Euratom, EWWiS) nr 2688/1995, rozporządzenia (WE Euratom, EWWiS) nr 2689/1995, rozporządzenia (WE, Euratom, EWWiS) nr 1746/2002, rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1747/2002 lub rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1748/2002.

Wnioski o przyznanie możliwości przeniesienia uprawnień do świadczeń emerytalnych na mocy art. 11 ust. 2 załącznika VIII złożone przed 1 maja 2004 r. rozpatruje się zgodnie z przepisami obowiązującymi w momencie ich złożenia.

Na tyle, na ile nie został jeszcze przekroczony termin określony w art. 11 ust. 2 załącznika VIII w dniu 1 maja 2004 r., zainteresowani urzędnicy, którzy nie złożyli takiego wniosku w terminie poprzednio ustalonym lub których wnioski odrzucono jako złożone po tym terminie, nadal mogą składać lub ponownie złożyć wniosek o przeniesienie na mocy art. 11 ust. 2 załącznika VIII.

Urzędnicy, którzy w terminie złożyli wniosek, ale odrzucili ofertę, którą im złożono, którzy nie złożyli wniosku w terminie ustalonym poprzednio lub, których wniosek odrzucono, jako złożony po terminie, mogą nadal składać lub ponownie złożyć taki wniosek najpóźniej do dnia 31 października 2004 r.

W przypadkach przewidzianych w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, instytucja, w której urzędnik pracuje, ustala liczbę lat podlegających świadczeniom emerytalnym uwzględnianych dla potrzeb systemu emerytalnego tej instytucji na mocy ogólnych przepisów wykonawczych przyjętych w odniesieniu do art. 11 ust. 2 załącznika VIII, które uwzględniają przepisy niniejszego Załącznika. Jednakże dla potrzeb stosowania ust. 3 niniejszego artykułu uwzględniany wiek oraz grupę zaszeregowania urzędnika stanowi grupa oraz wiek w momencie ustanawiania uprawnień do świadczeń emerytalnych.

Urzędnicy, którzy wyrazili zgodę na przeniesienie swoich uprawnień do świadczeń emerytalnych na mocy art. 11 ust. 2 załącznika VIII przed 1 maja 2004 r., mogą złożyć wniosek o ponowne wyliczenie dodatku już uzyskanego na podstawie systemu emerytalnego instytucji ►M128 ►C3 unijnych ◄ ◄ , w oparciu o ten artykuł. Ponowne wyliczenie opiera się na parametrach obowiązujących w momencie uzyskania dodatku, waloryzowanego zgodnie z art. 22 tego Załącznika.

Urzędnicy, którzy uzyskali dodatek na mocy ust. 1, od momentu powiadomienia ich o przyznaniu dodatku na podstawie systemu emerytalnego instytucji ►M128 ►C3 unijnych ◄ ◄ , mogą złożyć wniosek o stosowanie ust. 5.

W przypadku ekwiwalentu aktuarialnego, określonego w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 lit. b) załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego, wylicza się go, w przypadku objęcia nim urzędników oraz personelu tymczasowego, dla części ich uprawnień odnoszących się do okresów pełnienia służby przed 1 maja 2004 r., na mocy przepisów określonych poniżej.

Ekwiwalent aktuarialny emerytury za wysługę lat nie może być niższy, niż:

suma kwot odliczonych od wynagrodzenia podstawowego w charakterze składek na system emerytalny, powiększona o złożone odsetki w wysokości 3,5 % rocznie;

odprawa proporcjonalna do faktycznie wypełnionego stażu pracy, wyliczona w oparciu o półtoramiesięcznego ostatecznego wynagrodzenia podstawowego podlegającego obniżce za każdy rok służby;

ogólna suma wypłacona na rzecz ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ zgodnie z art. 11 ust. 2 załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego, powiększona o złożone odsetki w wysokości 3,5 % rocznie.

Jednakże jeżeli urzędnicy lub personel tymczasowy, odchodzą ze służby z powodu odwołania lub rozwiązania umowy, dodatek z tytułu przejścia w stan spoczynku wypłaca się lub przekazywany ekwiwalent aktuarialny ustala się w świetle decyzji podjętej w oparciu o art. 9 ust. 1 lit. h) załącznika IX do Regulaminu pracowniczego.

Jeżeli urzędnicy lub personel tymczasowy, nie korzystali z przepisów art. 11 ust. 2 lub 3 załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego, urzędnicy pełniący służbę w dniu 1 maja 2004 r. oraz którzy z tytułu braku możliwości przekazania na mocy art. 11 ust. 1, są uprawnienia do wypłacenia odprawy zgodnie z przepisami Regulaminu pracowniczego obowiązującymi przed 1 maja 2004 r., zachowują prawo do wypłaty odprawy wyliczonej zgodnie z przepisami Regulaminu pracowniczego obowiązującymi przed tą datą.

Pracownicy, o których mowa w art. 2 warunków zatrudnienia innych pracowników, którzy mieli umowę w dniu 1 maja 2004 r. i którzy są mianowani urzędnikami po tej dacie i przed dniem 1 stycznia 2014 r., są uprawnieni, z chwilą przejścia na emeryturę, do dostosowania aktuarialnego swoich praw emerytalnych, nabytych jako pracownicy zatrudnieni na czas określony, które uwzględnia zmianę ich wieku emerytalnego, o której mowa w art. 77 regulaminu pracowniczego.

Pracownicy, o których mowa w art. 2, 3a i 3b warunków zatrudnienia innych pracowników, którzy mają umowę w dniu 1 stycznia 2014 r. i którzy są mianowani urzędnikami po tej dacie, są uprawnieni, z chwilą przejścia na emeryturę, do dostosowania aktuarialnego swoich praw emerytalnych, które nabyli jako pracownicy tymczasowi lub kontraktowi, uwzględniającego zmianę ich wieku emerytalnego, o którym mowa w art. 77 regulaminu pracowniczego, w przypadku gdy w dniu 1 maja 2014 r. mają przynajmniej 35 lat.

W przypadku personelu tymczasowego zatrudnionego przed 1 maja 2004 r., zgodnie z art. 2 lit. c) Warunków zatrudnienia innych pracowników, do celów wspomagania grupy politycznej zasiadającej w Parlamencie Europejskim, wymóg ustanowiony w art. 29 ust. 3 i 4 Regulaminu pracowniczego stanowiący, że pracownik pomyślnie przeszedł procedurę naboru zgodnie z art. 12 ust. 4 Warunków zatrudnienia, nie ma zastosowania.

W drodze odstępstwa od załącznika I sekcja A pkt 2 poniższa tabela określająca kategorie stanowisk w grupie funkcyjnej AD ma zastosowanie do urzędników pełniących służbę w dniu 31 grudnia 2013 r.:

Dyrektor Generalny	AD 15 – AD 16
Dyrektor	AD 14 – AD 15
Kierownik wydziału lub stanowisko równoważne	AD 9 – AD 14
Radca lub stanowisko równoważne	AD 13 – AD 14
Starszy administrator w okresie przejściowym	AD 14
Administrator w okresie przejściowym	AD 13
Administrator	AD 5 – AD 12

Ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r. organ powołujący klasyfikuje urzędników pełniących służbę w dniu 31 grudnia 2013 r. w grupie funkcyjnej AD według następujących kategorii stanowisk:

urzędnicy, którzy w dniu 31 grudnia 2013 r. byli w grupie zaszeregowania AD 14 i nie pełnili funkcji dyrektora lub funkcji równoważnej, kierownika wydziału lub funkcji równoważnej ani radcy lub funkcji równoważnej, zostają przypisani do kategorii stanowiska „starszy administrator w okresie przejściowym”;

urzędnicy, którzy w dniu 31 grudnia 2013 r. byli w grupie zaszeregowania AD 13 i nie pełnili funkcji kierownika wydziału lub funkcji równoważnej ani radcy lub funkcji równoważnej, zostają przypisani do kategorii stanowiska „administrator w okresie przejściowym”;

urzędnicy, którzy w dniu 31 grudnia 2013 r. byli w grupach zaszeregowania od AD 9 do AD 14 i pełnili funkcję kierownika wydziału lub funkcję równoważną, zostają przypisani do kategorii stanowiska „kierownik wydziału lub stanowisko równoważne”;

urzędnicy, którzy w dniu 31 grudnia 2013 r. byli w grupie zaszeregowania AD 13 lub AD 14 i pełnili funkcję radcy lub funkcję równoważną, zostają przypisani do kategorii stanowiska „radca lub stanowisko równoważne”;

urzędnicy, którzy w dniu 31 grudnia 2013 r. byli w grupach zaszeregowania od AD 5 do AD 12 i nie pełnili funkcji kierownika wydziału lub funkcji równoważnej, zostają przypisani do kategorii stanowiska „administrator”.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 urzędnicy w grupach zaszeregowania od AD 9 do AD 14 pełniący szczególne obowiązki mogą zostać przypisani przez organ powołujący przed dniem 31 grudnia 2015 r. do kategorii stanowiska „kierownik wydziału lub stanowisko równoważne” lub „radca lub stanowisko równoważne”. Każdy organ powołujący określa przepisy w celu wprowadzenia w życie niniejszego artykułu. Całkowita liczba urzędników korzystających z niniejszego przepisu nie może jednak przewyższać 5 % urzędników w grupie funkcyjnej AD na dzień 31 grudnia 2013 r.

Przypisanie do danej kategorii stanowiska obowiązuje do czasu przypisania urzędnika do nowej funkcji odpowiadającej innej kategorii stanowiska.

Pod warunkiem spełnienia warunków określonych w art. 44 akapit pierwszy urzędnicy w grupie zaszeregowania AD 12 stopień 5 zajmujący stanowisko administratora otrzymują od dnia 1 stycznia 2016 r. zwiększenie wynagrodzenia podstawowego równoważne różnicy między wynagrodzeniem odpowiadającym grupie zaszeregowania AD 12 stopień 4 a grupie zaszeregowania AD 12 stopień 3.

Pod warunkiem spełnienia warunków określonych w art. 44 akapit pierwszy urzędnicy w grupie zaszeregowania AD 12 stopień 5 zajmujący stanowisko administratora i korzystający ze środka, o którym mowa w ust. 5, otrzymują po dwóch latach dodatkowe zwiększenie wynagrodzenia podstawowego równoważne różnicy między wynagrodzeniem odpowiadającym grupie zaszeregowania AD 12 stopień 5 a grupie zaszeregowania AD 12 stopień 4.

Na zasadzie odstępstwa od ust. 5, do urzędników w grupie zaszeregowania AD 12 zajmujących stanowisko administratora, którzy zostali zatrudnieni przed dniem 1 maja 2004 r. i którzy nie awansowali między dniem 1 maja 2004 r. a dniem 31 grudnia 2013 r., zastosowanie mają następujące przepisy:

pod warunkiem spełnienia warunków określonych w art. 44 akapit pierwszy urzędnicy w stopniu 8 otrzymują od dnia 1 stycznia 2016 r. zwiększenie wynagrodzenia podstawowego równoważne różnicy między wynagrodzeniem odpowiadającym grupie zaszeregowania AD 12 stopień 4 a grupie zaszeregowania AD 12 stopień 3;

pod warunkiem korzystania ze środka, o którym mowa w lit. a), urzędnicy w stopniu 8 otrzymują po dwóch latach dodatkowe zwiększenie wynagrodzenia podstawowego równoważne różnicy między wynagrodzeniem odpowiadającym grupie zaszeregowania AD 12 stopień 5 a grupie zaszeregowania AD 12 stopień 4.

Pod warunkiem spełnienia warunków określonych w art. 44 akapit pierwszy urzędnicy w grupie zaszeregowania AD 13 stopień 5 zajmujący stanowisko administratora w okresie przejściowym otrzymują od dnia 1 stycznia 2016 r. zwiększenie wynagrodzenia podstawowego równoważne różnicy między wynagrodzeniem odpowiadającym grupie zaszeregowania AD 13 stopień 4 a grupie zaszeregowania AD 13 stopień 3.

Pod warunkiem spełnienia warunków określonych w art. 44 akapit pierwszy urzędnicy w grupie zaszeregowania AD 13 stopień 5 zajmujący stanowisko administratora w okresie przejściowym i korzystający ze środka, o którym mowa w ust. 8, otrzymują po dwóch latach dodatkowe zwiększenie wynagrodzenia podstawowego równoważne różnicy między wynagrodzeniem odpowiadającym grupie zaszeregowania AD 13 stopień 5 a grupie zaszeregowania AD 13 stopień 4.

10.

Urzędnicy otrzymujący zwiększenie wynagrodzenia podstawowego przewidzianego w ust. 5-9, mianowani następnie na stanowisko kierownika wydziału lub stanowisko równoważne lub na stanowisko radcy lub stanowisko równoważne w tej samej grupie zaszeregowania zachowują to zwiększenie wynagrodzenia podstawowego.

11.

Na zasadzie odstępstwa od art. 46 zdanie pierwsze urzędnicy przeniesieni do kolejnej wyższej grupy zaszeregowania i korzystający ze zwiększenia wynagrodzenia podstawowego przewidzianego w ust. 5, 6, 8 i 9, są umieszczani w drugim stopniu tej grupy zaszeregowania. Tracą oni możliwość uzyskania zwiększenia wynagrodzenia podstawowego przewidzianego w ust. 5, 6, 8 i 9.

12.

Zwiększenie wynagrodzenia podstawowego, o którym mowa w ust. 7, nie jest wypłacane po awansie i nie jest uwzględniane w podstawie wykorzystywanej do ustalenia zwiększenia miesięcznego wynagrodzenia podstawowego, o którym mowa w art. 7 ust. 5 niniejszego załącznika.

Na zasadzie odstępstwa od załącznika I sekcja A pkt 2 poniższa tabela określająca kategorie stanowisk w grupie funkcyjnej AST ma zastosowanie do urzędników pełniących służbę w dniu 31 grudnia 2013 r.:

Starszy asystent w okresie przejściowym	AST 10 – AST 11
Asystent w okresie przejściowym	AST 1 – AST 9
Asystent administracyjny w okresie przejściowym	AST 1 – AST 7
Pracownik pomocniczy w okresie przejściowym	AST 1 – AST 5

Ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r. organ powołujący klasyfikuje urzędników pełniących służbę w dniu 31 grudnia 2013 r. w grupie funkcyjnej AST według następujących kategorii stanowisk:

urzędników, którzy w dniu 31 grudnia 2013 r. byli w grupie zaszeregowania AST 10 lub AST 11, przypisuje się do kategorii stanowiska „starszy asystent w okresie przejściowym”;

urzędników, którzy nie są objęci lit. a) i którzy przed dniem 1 maja 2004 r. byli zaszeregowani w dawnej kategorii B lub przed dniem 1 maja 2004 r. byli zaszeregowani w dawnej kategorii C bądź D i zostali przeniesieni do grupy funkcyjnej AST bez ograniczeń, jak również urzędników AST zatrudnionych po dniu 1 maja 2004 r. przypisuje się do kategorii stanowiska „asystent w okresie przejściowym”;

urzędników, którzy nie są objęci lit. a) i b) i którzy przed dniem 1 maja 2004 r. byli zaszeregowani w dawnej kategorii C, przypisuje się do kategorii stanowiska „asystent administracyjny w okresie przejściowym”;

urzędników, którzy nie są objęci lit. a) i b) i którzy przed dniem 1 maja 2004 r. byli zaszeregowani w dawnej kategorii D, przypisuje się do kategorii stanowiska „pracownik pomocniczy w okresie przejściowym”.

Przypisanie do danej kategorii stanowiska obowiązuje do czasu przypisania urzędnika do nowej funkcji odpowiadającej innej kategorii stanowiska. Asystenci administracyjni w okresie przejściowym i pracownicy pomocniczy w okresie przejściowym mogą zostać przypisani do kategorii stanowiska asystent określonej w załączniku I sekcja A tylko zgodnie z procedurą określoną w art. 4 i art. 29 ust. 1 regulaminu pracowniczego. Awans dopuszczalny jest jedynie w ramach ścieżek kariery odpowiednich dla każdej kategorii stanowiska określonej w ust. 1.

Na zasadzie odstępstwa od art. 6 ust. 1 regulaminu pracowniczego oraz sekcji B załącznika I liczba wolnych stanowisk w następnej wyższej grupie zaszeregowania obliczana jest na potrzeby awansu odrębnie dla pracowników pomocniczych w okresie przejściowym. Następujące mnożniki odniesienia znajdują zastosowanie:

	Grupa zaszeregowania	Stopa procentowa
Pracownicy pomocniczy w okresie przejściowym	5	—
	4	10 %
	3	22 %
	2	22 %
	1	—

W odniesieniu do pracowników pomocniczych w okresie przejściowym dla celów awansu (art. 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego) uwzględnia się porównywalne zasługi urzędników mających prawo do ubiegania się o awans z tej samej grupy zaszeregowania i klasyfikacji.

Asystentom administracyjnym w okresie przejściowym oraz pracownikom pomocniczym w okresie przejściowym, którzy przed dniem 1 maja 2004 r. byli zaszeregowani w dawnej kategorii C lub D, przysługuje nadal, zgodnie z załącznikiem VI, urlop wyrównawczy albo wynagrodzenia w przypadku gdy wymagania służby nie zezwalają na urlop wyrównawczy w ciągu dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym godziny nadliczbowe zostały przepracowane.

Urzędnicy, którzy na podstawie art. 55a ust. 2 lit. g) regulaminu pracowniczego oraz art. 4 załącznika IVa do regulaminu pracowniczego otrzymali zezwolenie na pracę w niepełnym wymiarze czasu w okresie rozpoczynającym się przed dniem 1 stycznia 2014 r. i wykraczającym poza ten dzień, będą mogli nadal pracować w niepełnym wymiarze czasu, na tych samych warunkach, w okresie całkowitym nieprzekraczającym pięciu lat.

W przypadku urzędników, których wiek emerytalny zgodnie z art. 22 niniejszego załącznika wynosi mniej niż 65 lat, trzyletni okres, o którym mowa w art. 55a ust. 2 lit. g) regulaminu pracowniczego, może wykraczać poza ich wiek emerytalny, ale nie poza 65 lat.

Na zasadzie odstępstwa od art. 1 akapit czwarty zdanie pierwsze załącznika II do regulaminu pracowniczego reprezentacja grupy funkcyjnej AST/SC w Komitecie Pracowniczym nie musi być zapewniona do kolejnych wyborów nowego Komitetu Pracowniczego, w którym pracownicy AST/SC mogą być reprezentowani.

Na zasadzie odstępstwa od art. 40 ust. 2 regulaminu pracowniczego, jeżeli w dniu 31 grudnia 2013 r. urzędnik był ponad 10 lat na urlopie z przyczyn osobistych w trakcie całej kariery zawodowej, łączna długość urlopu z przyczyn osobistych nie może przekroczyć 15 lat w trakcie jego całej kariery zawodowej.

Rodzaje stanowisk w każdej kategorii, jak przewidziano w art. 4 lit n) niniejszego Załącznika.

Warunki zatrudnienia odnoszą się do pracowników zatrudnionych przez ►M128 ►C3 Unię ◄ ◄ na podstawie umowy.

Wszelkie odniesienia do osoby płci męskiej występujące w niniejszych warunkach traktuje się jako odnoszące się również do osoby płci żeńskiej i odwrotnie, chyba że z kontekstu wyraźnie wynika inaczej.

Do celów niniejszych warunków zatrudnienia przez „personel tymczasowy” rozumie się:

Do celów niniejszych Warunków zatrudnienia przez „personel kontraktowy”; rozumie się personel nieprzydzielony na stanowisko określone na liście stanowisk załączonej do sekcji budżetu odnoszącej się do danej instytucji i zatrudniony w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy:

w instytucji w celu wykonywania pomocniczych prac fizycznych i administracyjnych;

w agencjach, o których mowa w art. 1a ust. 2 Regulaminu pracowniczego;

w innych jednostkach utworzonych w Unii Europejskiej po konsultacji z Komitetem ds. Regulaminu Pracowniczego, na mocy szczególnego aktu prawnego wydanego przez jedną lub więcej instytucji, zezwalającego na zatrudnienie wspomnianego wyżej personelu;

w Przedstawicielstwach i Delegacjach instytucji ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ ;

w innych jednostkach znajdujących się poza Unią Europejską.

Personel zatrudniony w celu wykonywania obowiązków w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy w delegaturach Unii może zostać tymczasowo skierowany do siedziby danej instytucji na mocy procedury mobilności określonej w art. 2 i 3 załącznika X do regulaminu pracowniczego.

Każdego roku, na podstawie informacji dostarczonych przez wszystkie instytucje, Komisja przedkłada organowi budżetowemu sprawozdanie na temat zatrudnienia pracowników kontraktowych, w którym określa, czy ich liczba nie przekracza 75 % wszystkich pracowników zatrudnionych w agencjach, w innych jednostkach wewnątrz Unii Europejskiej, w Przedstawicielstwach i Delegacjach instytucji ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ i odpowiednio w innych instytucjach znajdujących się poza Unią Europejską. W przypadku gdy powyższy odsetek został przekroczony, Komisja występuje do agencji, innych jednostek wewnątrz Unii Europejskiej, do Przedstawicielstw i Delegacji instytucji ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ i odpowiednio do innych instytucji znajdujących się poza Unią Europejską z propozycją zastosowania wskaźników korygujących.

Do celów niniejszych Warunków zatrudnienia przez „personel kontraktowy do zadań pomocniczych”; uważa się personel zatrudniony w danej instytucji w wymiarze czasu pracy ►C1 określonym w art. 88 w jednej z grup funkcyjnych, o których mowa w art. 89 w celu: ◄

Z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 3a ust. 1 akapit drugi, w przypadkach, gdy zastosowanie ma art. 3a, zatrudnienie pracowników kontraktowych do zadań pomocniczych należy wykluczyć.

Do celów niniejszych Warunków zatrudnienia przez „personel miejscowy”; rozumie się personel zatrudniony w placówkach znajdujących się poza Unią Europejską zatrudniony zgodnie z miejscową praktyką do prac fizycznych lub świadczenia usług, któremu powierzono stanowisko nieznajdujące się na liście stanowisk dołączonej do sekcji budżetu odnoszącej się do każdej instytucji i opłacany ze środków ogólnych przeznaczonych na ten cel. Personel miejscowy to również personel zatrudniony poza Unią Europejską w celu wykonywania czynności innych niż powyższe, czyli takich, które w interesie służby nie mogą zostać przydzielone innemu urzędnikowi lub pracownikowi określonemu w art. 1.

Do celów niniejszych warunków zatrudnienia przez „specjalnego doradcę” rozumie się osobę, która z tytułu szczególnych kwalifikacji, pomimo wykonywania pracy zarobkowej w innym charakterze, zaangażowana jest do pomocy ►M15 jednej z instytucji ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ ◄ regularnie lub na czas określony i która opłacana jest ze środków ogólnych przeznaczonych na ten cel zgodnie z sekcją budżetu odnoszącą się do instytucji, dla której świadczy usługi.

Do celów niniejszych warunków zatrudnienia przez „akredytowanego asystentaparlamentarnego” rozumie się osobę wybraną – zgodnie z zasadą swobody wyboru, o której mowa w art. 21 decyzji 2005/684/WE, Euratom z dnia 28 września 2005 r. ustanawiającą statut posła do Parlamentu Europejskiego ( 22 ) – przez jednego lub kilku posłów i zatrudnioną na podstawie bezpośredniej umowy z Parlamentem Europejskim, aby świadczyć w pomieszczeniach Parlamentu Europejskiego w jednym z jego trzech miejsc pracy bezpośrednią pomoc posłowi lub posłom w pełnieniu przez nich funkcji posłów do Parlamentu Europejskiego, pod ich kierownictwem i zwierzchnictwem oraz w stosunku opierającym się na zasadzie wzajemnego zaufania.

Każda instytucja określa, kto jest upoważniony do zawarcia umów, o których mowa w art. 1.

►M112 Art.1a ust. 2, art. 1b ◄ i ►M112 art. 2 ust. 2 ◄ regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii.

Pracownik zatrudniony na dłużej niż jeden rok lub na czas nieokreślony jest uprawniony do głosowania w wyborach i stawania do wyborów komitetu pracowniczego przewidzianego w art. 9 regulaminu pracowniczego.

Pracownik, zatrudniony na mniej niż jeden rok, jest także uprawniony do głosowania, jeżeli był zatrudniony co najmniej sześć miesięcy.

Dana instytucja lub komitet pracowniczy mogą przeprowadzać konsultacje ze Wspólnym Komitetem przewidzianym w art. 9 regulaminu pracowniczego w kwestiach natury ogólnej odnoszących się do pracowników, wobec których stosuje się art. 1.

Artykuł ►M112 24b ◄ regulaminu pracowniczego stosuje się wobec pracowników, o których mowa w art. 1.

Personel tymczasowy, wobec którego stosuje się ►M131 art. 2 lit. a) lub art. 2 lit. f), ◄ może być zatrudniony na czas określony lub nieokreślony. Umowy na czas określony z takim pracownikiem tymczasowym mogą zostać przedłużone na czas określony tylko jeden raz. Każde następne przedłużenie umowy następuje na czas nieokreślony.

Pracowników personelu tymczasowego, wobec których stosuje się art. 2 lit. b) lub d), nie zatrudnia się na dłużej niż cztery lata, przy czym pracownik może również zostać zatrudniony na krótszy okres. Ich umowa może być przedłużona tylko jeden raz, na maksymalny okres dwóch lat, jeśli możliwość przedłużenia została przewidziana w umowie początkowej i wzięto pod uwagę ramy czasowe właściwe dla kolejnej umowy. Z końcem tego okresu przestają być zatrudnieni jako personel tymczasowy. Po wygaśnięciu umowy tacy pracownicy mogą być wyznaczeni na stałe stanowiska pracy w instytucjach tylko w przypadku, jeśli są mianowani na urzędników zgodnie z Regulaminem pracowniczym.

Pracownicy personelu tymczasowego, wobec których stosuje się art. 2 lit. c), zatrudniani są na czas nieokreślony.

Pracowników personelu tymczasowego zatrudnia się jedynie w celu obsadzania, zgodnie z niniejszym tytułem, wakujących stanowisk znajdujących się na liście stanowisk załączonej do sekcji budżetu właściwej dla każdej instytucji.

Komisja przedkłada roczne sprawozdanie na temat zatrudnienia personelu tymczasowego wraz z liczbą takich pracowników, rodzajem obejmowanych przez nich stanowisk, rozmieszczeniem geograficznym i środkami dostępnymi z budżetu dla danej grupy funkcyjnej.

►M128 1. ◄

Artykuł 1d i e, art. 5 ust. 1, 2, 3, i 4 i art. 7 Regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii.

►M128 2. ◄

Grupa zaszeregowania i stopień, na które zatrudniany jest pracownik personelu tymczasowego, określone są w umowie.

►M128 3. ◄

Przydzielanie pracowników personelu tymczasowego na stanowisko wyższe niż to, na którym byli zatrudnieni, musi zostać zapisane w załączniku do umowy.

Artykuł 95, 96 i 99 regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii do personelu tymczasowego. Tytuł VIIIb regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii do personelu tymczasowego pełniącego służbę w państwach trzecich.

Przepisy ►M131 art. 11–26a ◄ regulaminu pracowniczego, dotyczące praw i obowiązków urzędników, stosuje się na zasadzie analogii. Jednakże w przypadku gdy członek personelu tymczasowego zawiera umowę na czas określony, okres urlopu z przyczyn osobistych, o którym mowa w art. 15 akapit drugi, nie przekracza okresu pozostałego do końca umowy.

Wszelkie decyzje wymagające naprawienia szkód poniesionych przez ►M128 ►C3 Unię ◄ ◄ na skutek niewłaściwego postępowania, zgodnie z art. 22 regulaminu pracowniczego, podejmują organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, po spełnieniu formalności przewidzianych na wypadek zwolnienia z powodu ciężkiego uchybienia służbowego.

Decyzje odnoszące się do poszczególnych członków personelu tymczasowego ogłasza się zgodnie z art. 25 ►M131 akapit trzeci ◄ regulaminu pracowniczego.

Zatrudnienie personelu tymczasowego ma na celu zagwarantowanie instytucji usług osób o najwyższych umiejętnościach, wydajności i uczciwości, rekrutowanych spośród obywateli państw członkowskich Unii z uwzględnieniem jak najszerszego zakresu geograficznego.

Personel tymczasowy wybiera się bez względu na rasę, poglądy polityczne, przekonania światopoglądowe czy religijne, płeć lub orientację seksualną i bez odniesienia do stanu cywilnego lub sytuacji rodzinnej.

Żadne stanowiska nie mogą być rezerwowane dla obywateli któregokolwiek państwa członkowskiego. Zasada równości obywateli Unii pozwala jednakże każdej instytucji przyjmować odpowiednie środki korygujące w wyniku zaobserwowania długotrwałej i znaczącej nierównowagi w odniesieniu do obywatelstwa pracowników tymczasowych, która w oparciu o obiektywne kryteria nie jest uzasadniona. Te odpowiednie środki muszą być uzasadnione i nie mogą w żadnym przypadku prowadzić do przyjęcia innych kryteriów rekrutacji niż kryteria oparte na kompetencjach. Przed przyjęciem odpowiednich środków organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, przyjmuje przepisy ogólne dotyczące wykonywania niniejszego akapitu zgodnie z art. 110 regulaminu pracowniczego.

Po upływie trzyletniego okresu rozpoczynającego się w dniu 1 stycznia 2014 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania przepisów poprzedniego akapitu.

W celu ułatwienia zatrudniania pracowników reprezentujących jak najszerszy zasięg geograficzny instytucje powinny dokładać starań, aby oferować dzieciom pracowników kształcenie wielojęzyczne i wielokulturowe.

Członek personelu tymczasowego może zostać zatrudniony tylko pod warunkiem, że:

jest obywatelem jednego z Państw Członkowskich ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , poza wyjątkiem zatwierdzonym przez organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, i posiada pełne prawa obywatelskie;

spełnił wszelkie nałożone prawem obowiązki dotyczące służby wojskowej;

przedstawi odpowiednie referencje potwierdzające posiadanie odpowiednich cech charakteru do wykonywania obowiązków;

jest wystarczająco sprawny fizycznie, aby wykonywać swoje obowiązki;

przedstawi dowód dogłębnej znajomości jednego z języków ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ i dostatecznej znajomości innego języka ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ w zakresie koniecznym do pełnienia obowiązków.

►M128 Europejski Urząd Doboru Kadr ◄ (zwane dalej „Biurem”;) wspiera na wniosek różnych instytucji działania w zakresie selekcji pracowników tymczasowych, w szczególności poprzez określenie treści testów i organizację procedur selekcyjnych. Biuro zapewnia przejrzystość procedur selekcyjnych stosowanych przy naborze pracowników tymczasowych zgodnie z przepisami art. 2 lit. a), b) i d).

Na wniosek instytucji Biuro zapewni zastosowanie tych samych standardów w organizacji procedur selekcyjnych przy zatrudnieniu pracowników tymczasowych i urzędników.

►M131 Organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, ◄ przyjmuje, w razie potrzeby, ogólne warunki dotyczące procedur naboru pracowników tymczasowych zgodnie z art. 110 Regulaminu pracowniczego.

Przed zatrudnieniem członek personelu tymczasowego poddany zostaje badaniom medycznym wykonanym przez lekarza danej instytucji w celu stwierdzenia, że spełnia wymogi art. 12 ust. 2 lit. d).

Członek personelu tymczasowego odbywa dziewięciomiesięczny okres próbny.

W przypadku gdy w okresie próbnym członek personelu tymczasowego nieprzerwanie przez okres przynajmniej jednego miesiąca nie może wykonywać obowiązków z powodu choroby, urlopu macierzyńskiego w rozumieniu art. 58 regulaminu pracowniczego lub z powodu wypadku, organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, może odpowiednio przedłużyć jego okres próbny. Całkowity czas trwania okresu próbnego nie może w żadnym wypadku przekroczyć 15 miesięcy.

Sprawozdanie dotyczące pracownika tymczasowego można sporządzić w dowolnym czasie przed upływem okresu próbnego, w przypadku gdy jego praca w oczywisty sposób nie spełnia wymagań.

Sprawozdanie to jest przekazywane osobie zainteresowanej, która ma prawo przedłożyć swoje uwagi na piśmie w terminie ośmiu dni roboczych. Bezpośredni przełożony pracownika tymczasowego odbywającego okres próbny niezwłocznie przekazuje sprawozdanie wraz z uwagami organowi powołującemu, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy. Na podstawie tego sprawozdania organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, może podjąć decyzję o zwolnieniu pracownika tymczasowego przed zakończeniem okresu próbnego, z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, lub o przeniesieniu go do innego wydziału na pozostały czas okresu próbnego.

Najpóźniej na miesiąc przed końcem okresu próbnego sporządzane jest sprawozdanie dotyczące przydatności pracownika tymczasowego do wykonywania obowiązków związanych z powierzonym mu stanowiskiem, a także jego wydajności i postawy w ramach służby. Sprawozdanie to jest przekazywane pracownikowi tymczasowemu, który ma prawo przedstawić na piśmie swoje uwagi w terminie ośmiu dni roboczych.

W przypadku gdy sprawozdanie zaleca zwolnienie lub, w wyjątkowej sytuacji, przedłużenie okresu próbnego zgodnie z ust. 1, bezpośredni przełożony pracownika tymczasowego niezwłocznie przekazuje je wraz z uwagami organowi, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy.

Członek personelu tymczasowego, którego praca lub postawa okazały się niewystarczające do jego powołania na dane stanowisko, zostaje zwolniony.

Ostateczną decyzję podejmuje się w oparciu o sprawozdanie, o którym mowa w niniejszym ustępie, oraz informacje dostępne organowi, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, dotyczące postawy członka personelu tymczasowego w odniesieniu do przepisów tytułu II regulaminu pracowniczego.

Zwolniony członek personelu tymczasowego uprawniony jest do rekompensaty równej jednej trzeciej wynagrodzenia podstawowego za każdy przepracowany miesiąc okresu próbnego.

►M62 1. ◄

Personel tymczasowy wstępnie dzieli się na grupy zaszeregowania zgodnie z art. 32 regulaminu pracowniczego. ►M131 Członkowie personelu tymczasowego, zaszeregowani zgodnie z kryteriami zaszeregowania przyjętymi przez organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, w przypadku zatrudnienia ich jako członków personelu tymczasowego w tej samej grupie zaszeregowania bezpośrednio po wcześniejszym okresie zatrudnienia tymczasowego, zachowują stopień uzyskany w ramach tego zatrudnienia tymczasowego. ◄

Jeśli członek personelu tymczasowego przydzielony jest na stanowisko odpowiadające wyższej grupie zaszeregowania, jak przewidziano w art. 10 akapit trzeci, to jego grupę zaszeregowania określa się zgodnie z art. 46 regulaminu pracowniczego.

Przepisy art. 43 regulaminu pracowniczego dotyczące sprawozdań stosuje się na zasadzie analogii ►M112 ————— ◄ .

Art. 42a, 42b i art. 55–61 regulaminu pracowniczego dotyczące urlopu, czasu pracy, pracy w godzinach nadliczbowych, pracy zmianowej, gotowości do pracy w miejscu pracy lub w domu oraz dni wolnych od pracy stosuje się na zasadzie analogii. Urlop okolicznościowy, wychowawczy i ze względów rodzinnych nie może wykraczać poza okres obowiązywania umowy. Ponadto art. 41, 42, 45 i 46 regulaminu pracowniczego mają zastosowanie na zasadzie analogii do pracowników tymczasowych, o których mowa w art. 29 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, niezależnie od daty ich zatrudnienia.

Płatne zwolnienie chorobowe przewidziane w art. 59 regulaminu pracowniczego nie może jednak przekraczać trzech miesięcy lub czasu przepracowanego przez członka personelu tymczasowego, jeżeli czas ten jest dłuższy. Zwolnienie to nie może wykraczać poza okres obowiązywania umowy.

Po upływie tych terminów, pracownika, którego umowa nie ulega rozwiązaniu, mimo że nie jest on w stanie ponownie podjąć swoich obowiązków, przenosi się na urlop bezpłatny.

Jeżeli jednak pracownik zachoruje na chorobę zawodową lub ulegnie wypadkowi w ramach wykonywania swych obowiązków, otrzymuje on pełne wynagrodzenie przez okres niezdolności do pracy do czasu przyznania renty inwalidzkiej na mocy art. 33.

W wyjątkowych okolicznościach członek personelu tymczasowego może na własną prośbę otrzymać urlop bezpłatny z ważnych przyczyn osobistych. Podczas bezpłatnego urlopu z przyczyn osobistych nadal ma zastosowanie art. 12b regulaminu pracowniczego.

Zezwolenia zgodnie z art. 12b nie udziela się członkowi personelu tymczasowego, jeżeli zamierza on rozpocząć działalność zawodową, bez względu na to czy ma ona charakter zarobkowy czy niezarobkowy, która będzie obejmowała działalność lobbingową lub reprezentacyjną wobec jego instytucji i która może prowadzić do zaistnienia lub możliwości zaistnienia konfliktu z uzasadnionymi interesami instytucji.

Organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, określa długość takiego urlopu, który nie może przekroczyć jednej czwartej okresu dotychczas przepracowanego przez pracownika lub:

Długość urlopu przyznanego zgodnie z akapitem pierwszym nie liczy się do celów art. 44 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego.

Zawiesza się członkostwo w systemie zabezpieczenia społecznego przewidzianym w art. 28 członkowi personelu tymczasowego, który przebywa na urlopie bezpłatnym.

Członek personelu tymczasowego, który nie jest zatrudniony w celach zarobkowych, może jednak wystąpić – nie później niż w terminie miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął się urlop bezpłatny – o dalsze objęcie systemem zabezpieczenia od rodzajów ryzyka, o których mowa w art. 28, pod warunkiem że przez czas trwania urlopu ponosi on połowę kosztów składek określonych w tym artykule; składki oblicza się w oparciu o wysokość jego ostatniego wynagrodzenia podstawowego.

Ponadto członek personelu tymczasowego, do którego zastosowanie ma art. 2 lit. c) lub d) i który udowodni, że nie może nabywać uprawnień do świadczeń emerytalnych w ramach żadnego innego systemu emerytalnego, może wnieść o kontynuację nabywania uprawnień do świadczeń emerytalnych w czasie bezpłatnego urlopu, pod warunkiem że ponosi koszty związane z udziałem własnym równym trzykrotnej składce ustanowionej w art. 41; składki te oblicza się w odniesieniu do wynagrodzenia podstawowego właściwego dla jego grupy zaszeregowania i stopnia.

Kobiety, których urlop macierzyński zaczyna się przed wygaśnięciem ich umowy, mają prawo do płatnego urlopu macierzyńskiego.

Członkowi personelu tymczasowego powołanemu do odbycia służby wojskowej, służby zastępczej, ćwiczeń rezerwy lub ponownie powołanemu do pełnienia służby w siłach zbrojnych, przyznaje się urlop na czas pełnienia tej służby; dla personelu tymczasowego zatrudnionego na czas określony taki urlop w żadnym przypadku nie może przekroczyć czasu trwania umowy.

Członek personelu tymczasowego powołany do pełnienia służby wojskowej lub służby zastępczej nie otrzymuje wynagrodzenia, ale na mocy niniejszych warunków zatrudnienia zachowuje prawo do awansu do wyższej grupy zarachowania. Zachowuje także prawo do emerytury za wysługę lat, jeśli po odbyciu służby wojskowej lub służby zastępczej opłaci wstecznie swoje składki emerytalne.

Członek personelu pomocniczego, powołany na ćwiczenia rezerwy lub ponownie powołany do pełnienia służby w siłach zbrojnych, otrzymuje w okresie ćwiczeń lub ponownego pełnienia służby wynagrodzenie pomniejszone o sumę równą wartości otrzymywanego żołdu.

Wynagrodzenie personelu tymczasowego składa się z wynagrodzenia podstawowego, dodatku rodzinnego i innych dodatków.

Artykuły 63, 64, 65 i 65a Regulaminu pracowniczego dotyczące waluty, w której wyraża się wynagrodzenie oraz ►M131 aktualizację ◄ tego wynagrodzenia, stosuje się na zasadzie analogii.

Artykuły 66, 67, 70 Regulaminu pracowniczego dotyczące wynagrodzenia podstawowego, dodatku rodzinnego, dodatku zagranicznego za rozłąkę i odszkodowania w przypadku śmierci stosuje się na zasadzie analogii.

Przepisy art. 66a Regulaminu pracowniczego ►M131 o składce solidarnościowej ◄ stosuje się na zasadzie analogii do personelu tymczasowego.

Art. 44 regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii do personelu tymczasowego.

Artykuły 1, 2, ►M112 3 i 4 ◄ załącznika VII do regulaminu pracowniczego odnoszące się do wypłaty ►M112 dodatki rodzinne i dodatki zagraniczne za rozłąkę ◄ stosuje się na zasadzie analogii.

Z zastrzeżeniem art. 23–26, członek personelu tymczasowego uprawiony jest, zgodnie z art. 5–15 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, do zwrotu kosztów poniesionych z tytułu podjęcia zatrudnienia, przeniesienia lub odejścia ze służby, a także zwrotu kosztów poniesionych w trakcie lub w związku z wykonywaniem obowiązków.

Członek personelu tymczasowego zatrudniony na czas określony nie krótszy niż 12 miesięcy lub uznany przez organy, o których mowa w art. 6 akapit pierwszy, za zatrudnionego na taki okres, jeśli jego umowa opiewa na czas nieokreślony, uprawniony jest, zgodnie z art. 9 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, do zwrotu kosztów poniesionych z tytułu przeprowadzki.

Członek personelu tymczasowego zatrudniony na czas określony nie krótszy niż jeden rok lub uznany przez organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, za zatrudnionego na taki sam okres, jeśli jego umowa opiewa na czas nieokreślony, otrzymuje dodatek na zagospodarowanie przewidziany w art. 5 załącznika VII do regulaminu pracowniczego, wynoszący za przewidywany okres służby:

— lecz krótszy niż dwa lata

do jednej trzeciej

stawki ustanowionej w art. 5 załącznika VII do regulaminu pracowniczego,

— nie krótszy niż dwa lata,

lecz krótszy niż trzy lata

— trzy lata lub dłużej–

do trzech trzecich

Dodatek z tytułu przeprowadzki przewidziany w art. 6 załącznika VII do regulaminu pracowniczego przyznaje się pracownikowi personelu tymczasowego, który przepracował cztery lata. Pracownik, który przepracował więcej niż jeden rok, ale mniej niż cztery lata, otrzymuje dodatek z tytułu przeprowadzki proporcjonalny do długości okresu służby bez uwzględniania niepełnych lat.

Jednakże dodatek na zagospodarowanie przewidziany w ust. 1 i dodatek z tytułu przesiedlenia przewidziany w ust. 2 wynoszą nie mniej niż:

▼M148

—

1 260,50 EUR dla pracownika mającego prawo do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe,

—

749,49 EUR dla pracownika niemającego prawa do pobierania dodatku na gospodarstwo domowe.

▼M112

W przypadkach gdy małżonkowie są urzędnikami lub innymi pracownikami ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ i obojgu przysługuje prawo do otrzymywania dodatku na zagospodarowanie lub dodatku z tytułu przesiedlenia, dodatek ten jest wypłacany małżonkowi, którego wynagrodzenie podstawowe jest wyższe.

Stosuje się art. 10 załącznika VII do regulaminu pracowniczego dotyczący dziennych diet służbowych. ►M60 Jednakże kiedy członek personelu tymczasowego zatrudniony na czas określony krótszy niż 12 miesięcy, lub gdy władze określone w art. 6 uznały go za zatrudnionego na okres równoważny, posiada umowę na czas nieokreślony i przedstawi dowody, że nie może nadal mieszkać w swoim miejscu zamieszkania, jest uprawniony do otrzymywania dziennej diety służbowej na czas trwania umowy lub okres nie dłuższy niż jeden rok. ◄

Artykuł 8 załącznika VII do regulaminu pracowniczego dotyczący rocznej wypłaty zwrotu kosztów poniesionych z tytułu podróży z miejsca zatrudnienia do miejsca pochodzenia stosuje się jedynie wobec pracownika personelu tymczasowego, który odbył nie mniej niż dziewięć miesięcy służby.

Artykuły 16 i 17 załącznika VII do regulaminu pracowniczego dotyczące wypłaty należnych kwot stosuje się na zasadzie analogii.

UBEZPIECZENIE Z TYTUŁU CHOROBY I WYPADKU, ŚWIADCZENIA Z TYTUŁU ZABEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO

►M60 Artykuły 72 i 73 regulaminu pracowniczego odnoszące się do ochrony na wypadek choroby i wypadku stosuje się na zasadzie analogii do personelu tymczasowego w okresie zatrudnienia, zwolnienia lekarskiego i okresów urlopów bezpłatnych określonych w art. 11 i 17 zgodnie z warunkami w nich ustanowionymi; art. 72 regulaminu pracowniczego odnoszący się ubezpieczenia chorobowego stosuje się na zasadzie analogii wobec pracowników personelu tymczasowego otrzymujących ►M112 rentę inwalidzką ◄ i pracowników otrzymujących rentę rodzinną. ◄ ►M33 Artykuł 72 stosuje się również wobec pracowników otrzymujących emeryturę za wysługę lat, o których mowa w art. 39 ust. 2. ◄

Jeżeli jednak badanie lekarskie przewidziane w art. 13 wykaże, że pracownik cierpi na chorobę lub inwalidztwo, organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, może podjąć decyzję o wyłączeniu kosztów poniesionych z tytułu takiej choroby lub inwalidztwa ze zwrotu kosztów przewidzianych w art. 72 regulaminu pracowniczego.

Jeśli członek personelu tymczasowego udowodni, że nie może zostać objęty ochroną w ramach innego ubezpieczenia chorobowego przewidzianego prawem lub regulaminem, może on, na wniosek złożony najpóźniej w ciągu miesiąca następującego po rozwiązaniu umowy, kontynuować ubezpieczenie z tytułu choroby przewidziane w ust. 1, przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy po rozwiązaniu umowy. Składki przewidziane w art. 72 ust. 1 regulaminu pracowniczego oblicza się w oparciu o ostatnie wynagrodzenie podstawowe pracownika, który pokrywa połowę składek.

Organ powołujący może, po konsultacji z urzędnikiem medycznym instytucji, zdecydować, że termin jednego miesiąca, w ciągu którego należy złożyć wniosek i sześciomiesięczny limit przewidziany w akapicie powyżej, nie mają zastosowania, jeżeli pracownik cierpi na poważną lub przewlekłą chorobę nabytą w trakcie zatrudnienia, którą zgłosił instytucji przed upływem sześciomiesięcznego okresu przewidzianego w akapicie powyżej, pod warunkiem że podda się badaniu lekarskiemu zorganizowanemu przez instytucję.

Były członek personelu tymczasowego, który staje się bezrobotnym w momencie zakończenia służby w instytucji ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ :

—

który nie otrzymuje emerytury za wysługę lat lub renty inwalidzkiej od ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ ,

—

którego służba nie zakończyła się w wyniku rezygnacji lub unieważnienia umowy z powodów dyscyplinarnych,

—

który przepracował co najmniej sześć miesięcy,

—

i który jest mieszkańcem jednego z Państw Członkowskich ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ ,

jest uprawniony do miesięcznego zasiłku dla bezrobotnych zgodnie z warunkami ustanowionymi poniżej.

W przypadku gdy powyższemu pracownikowi przysługuje zasiłek dla bezrobotnych z krajowego systemu ubezpieczeniowego, ma on obowiązek powiadomić o tym byłego pracodawcę, który z kolei przekazuje tę informację dalej do Komisji. W takiej sytuacji z zasiłku dla bezrobotnych wypłacanego na mocy ust. 3 potrąca się odpowiednią kwotę.

Prawo do otrzymywania zasiłku dla bezrobotnych uzależnione jest od tego, czy były członek personelu tymczasowego:

na własny wniosek zostaje zarejestrowany jako bezrobotny w urzędzie pracy Państwa Członkowskiego, w którym zamieszkuje;

spełnia wymogi ustanowione w oparciu o prawo Państwa Członkowskiego odnośnie do osób otrzymujących zasiłek;

każdego miesiąca przedstawia byłemu pracodawcy zaświadczenie z właściwego urzędu pracy w danym kraju, będące dowodem na to, że spełnia wymogi i warunki określone w lit. a) i b), a były pracodawca niezwłocznie przekazuje takie zaświadczenie Komisji.

►M128 ►C3 Unia ◄ ◄ przyznaje lub utrzymuje zasiłek, nawet jeśli zobowiązania na szczeblu krajowym, o których mowa w lit. b), nie zostały spełnione, w przypadku choroby, wypadku, macierzyństwa, inwalidztwa lub sytuacji uznanej za podobną, lub w przypadku kiedy władze krajowe, właściwe dla spełnienia tych zobowiązań, zwolniły z ich spełnienia.

Komisja, po otrzymaniu opinii komitetu ekspertów, ustanawia wedle własnego uznania przepisy niezbędne do stosowania tego artykułu.

Zasiłek dla bezrobotnych ustala się na podstawie wynagrodzenia podstawowego osiągniętego przez byłego członka personelu tymczasowego w chwili zakończenia służby. Zasiłek ten ustala się na:

60 % wynagrodzenia podstawowego na początkowy okres 12 miesięcy,

45 % wynagrodzenia podstawowego na okres od 13 do 24 miesiąca,

30 % wynagrodzenia podstawowego na okres od 25 do 36 miesiąca.

Z wyjątkiem początkowego okresu sześciu miesięcy, w którym stosuje się określoną poniżej dolną granicę, podczas gdy górna granica nie ma zastosowania, tak określone kwoty zasiłku muszą mieścić się w przedziale od ►M148 1 511,73 EUR (dolna granica) ◄ do ►M148 3 023,45 EUR (górna granica) ◄ . Granice takie ►M131 aktualizuje ◄ się na tej samej podstawie, co siatkę wynagrodzeń ustaloną w art. 66 Regulaminu pracowniczego, zgodnie z art. 65 Regulaminu pracowniczego.

Okres, w którym byłemu członkowi personelu tymczasowego przysługuje prawo do pobierania zasiłku dla bezrobotnych, nie może być dłuższy niż 36 miesięcy od momentu zakończenia służby i w żadnym wypadku nie może przekraczać 1/3 przepracowanego okresu. Wypłata zasiłku zostanie wstrzymana jeśli w ciągu tego okresu były członek personelu tymczasowego przestanie spełniać warunki przewidziane w ust. 1 i 2. Wypłata zasiłku zostanie wznowiona jeśli przed końcem tego okresu były członek personelu tymczasowego ponownie zacznie spełniać wspomniane warunki, przy czym nie ma on prawa do pobierania państwowego zasiłku dla bezrobotnych.

Były członek personelu tymczasowego, który jest uprawniony do zasiłku dla bezrobotnych, może również ubiegać się o dodatki rodzinne określone w art. 67 regulaminu pracowniczego. Dodatek na gospodarstwo domowe oblicza się na podstawie zasiłku dla bezrobotnych zgodnie z warunkami ustanowionymi w art. 1 załącznika VII do regulaminu pracowniczego.

Były członek personelu tymczasowego ma obowiązek złożyć deklarację o wszelkich zasiłkach tego samego rodzaju wypłacanych z innych źródeł jemu samemu lub małżonkowi; zasiłki te odlicza się od zasiłków wypłacanych na podstawie niniejszego artykułu.

Były członek personelu tymczasowego, któremu zgodnie z art. 72 regulaminu pracowniczego przysługuje zasiłek dla bezrobotnych, może również ubiegać się o ubezpieczenie chorobowe, przy czym nie jest on zobowiązany do płacenia składek.

Zasiłek dla bezrobotnych i dodatek rodzinny wypłacane są w euro przez Komisję. Nie stosuje się żadnego wskaźnika korygującego.

Członkowie personelu tymczasowego pokrywają 1/3 składki na ubezpieczenie od bezrobocia. Składka ta wynosi 0,81 % wynagrodzenia podstawowego osoby zainteresowanej po uprzednim potrąceniu od niej ryczałtu w wysokości ►M148 1 374,30 EUR ◄ , nie biorąc pod uwagę wskaźników korygujących przewidzianych w art. 64 Regulaminu pracowniczego. Składka ta będzie potrącana każdego miesiąca z wynagrodzenia osoby zainteresowanej i wraz z pozostałą częścią (2/3) obciążającą zakład pracy wpłacana na Specjalny Fundusz dla Bezrobotnych. Fundusz ten jest wspólny dla instytucji, które co miesiąc wpłacają składki do Komisji w terminie nie późniejszym niż osiem dni po wypłacie wynagrodzeń. Wszelkie wydatki wynikające z zastosowania tego artykułu zatwierdza i pokrywa Komisja zgodnie z przepisami Regulaminu finansowego stosowanego do budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

Zasiłki dla bezrobotnych wypłacane byłemu członkowi personelu tymczasowego, który jest bezrobotny, podlegają rozporządzeniu (EWG, Euratom, EWWiS) nr 260/68 ustanawiającemu warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich.

Służby krajowe odpowiedzialne za zatrudnienie i bezrobocie, działając zgodnie z ustawodawstwem krajowym, aktywnie współpracują z Komisją w celu zapewnienia właściwego stosowania niniejszego artykułu.

10.

Szczegółowe zasady stosowania niniejszego artykułu podlegają zasadom ustanowionym przez wspólne porozumienie pomiędzy ►M131 organami instytucji, o których mowa w art. 6 akapit pierwszy ◄ , po otrzymaniu opinii Komitetu ds. Regulaminu Pracowniczego, bez uszczerbku dla przepisów ostatniego akapitu ust. 2.

Komisja przedkłada co dwa lata sprawozdanie z sytuacji finansowej systemu ubezpieczenia od bezrobocia. Niezależnie od tego sprawozdania, jeżeli jest to konieczne dla finansowej równowagi systemu, Komisja może w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 111 i 112 regulaminu pracowniczego dostosować składki przewidziane w ust. 7 niniejszego artykułu.

Artykuł 74 regulaminu pracowniczego dotyczący świadczenia porodowe i art. 75 regulaminu pracowniczego dotyczący przejęcia odpowiedzialności przez instytucję za koszty, o których mowa w tym przepisie, stosuje się na zasadzie analogii.

Artykuł 76 regulaminu pracowniczego dotyczący zapomóg, pożyczek lub zaliczek stosuje się na zasadzie analogii do personelu tymczasowego przez okres obowiązywania umowy o pracę lub po jej wygaśnięciu, jeśli, w wyniku poważnej przewlekłej choroby nabytej ►M112 niezdolności do pracy ◄ lub wypadku w okresie zatrudnienia, pracownik nie jest zdolny do pracy i udowodni, że taka choroba lub wypadek nie podlega ubezpieczeniu w ramach innego systemu.

Zgodnie z poniższymi przepisami członkowie personelu tymczasowego są ubezpieczeni na wypadek śmierci lub inwalidztwa powstałego w czasie zatrudnienia.

Wstrzymuje się płatności i świadczenia przewidziane w niniejszej, jeśli wynagrodzenie otrzymywane przez członka personelu z tytułu wykonywania pracy jest zawieszone na mocy niniejszych warunków zatrudnienia.

Jeśli badanie lekarskie przeprowadzone przed zatrudnieniem pracownika wykaże, że cierpi on z powodu choroby lub inwalidztwa, organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, może, w odniesieniu do ryzyka wynikającego z takiej choroby lub inwalidztwa, podjąć decyzję o przyznaniu takiemu pracownikowi gwarantowanych świadczeń z tytułu inwalidztwa lub śmierci jedynie po upływie pięciu lat od daty przystąpienia do służby w danej instytucji.

Pracownikowi przysługuje prawo odwołania się od powyższej decyzji do Komitetu ds. Inwalidztwa przewidzianego w art. 9 ust. 1 regulaminu pracowniczego.

Urzędnikowi, który z powodu całkowitej niezdolności do pracy zmuszony jest zawiesić stosunek pracy nawiązany z daną instytucją, przysługuje w tym okresie renta inwalidzka, której wysokość określa się następująco.

Artykuł 52 Regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii wobec osób pobierających rentę inwalidzką. W przypadku gdy osoba pobierająca rentę inwalidzką przechodzi na emeryturę przed ukończeniem ►M131 66 lat ◄ , nie osiągając tym samym pełnego prawa do emerytury, stosuje się przepisy ogólne w sprawie emerytur. Wysokość emerytury ustala się na podstawie grupy zaszeregowania i stopnia, na którym zatrudniony jest pracownik w ramach danej grupy zaszeregowania przed utratą zdolności do pracy.

Renta inwalidzka wynosi 70 % ostatniego wynagrodzenia podstawowego członka personelu tymczasowego. Nie powinna ona być jednak niższa od kwoty minimum socjalnego określonego w art. 6 załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego. Renta inwalidzka uzależniona jest od składek na ubezpieczenie, na podstawie których określa się jej wysokość.

Jeśli niezdolność pracownika do pracy powstała na skutek wypadku mającego miejsce w trakcie lub w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, na skutek choroby zawodowej czy w wyniku aktu poświęcenia dokonanego w interesie publicznym lub narażenia swojego życia dla ratowania innej osoby, renta inwalidzka wynosi co najmniej 120 % kwoty minimum socjalnego. W powyższym wypadku składki na ubezpieczenie pokrywa były pracodawca.

W przypadku niezdolności do pracy umyślnie spowodowanej przez urzędnika, organ określony w art. 6 ust. 1, może zdecydować o przyznaniu pracownikowi jedynie świadczenia przewidzianego w art. 39.

Osoby uprawnione do pobierania renty inwalidzkiej mają również prawo do otrzymywania dodatków rodzinnych przewidzianych w art. 67 Regulaminu pracowniczego zgodnie z załącznikiem VII do Regulaminu pracowniczego; dodatek na gospodarstwo domowe nalicza się na podstawie renty.

Niezdolność do pracy stwierdza Komitet ds. Inwalidztwa określony w art. 9 Regulaminu pracowniczego.

Instytucja, o której mowa w art. 40 załącznika VIII Regulaminu pracowniczego, można żądać badania okresowego osoby uprawnionej do renty inwalidzkiej w celu sprawdzenia, czy nadal spełnia ona warunki konieczne do otrzymywania takiej renty. W przypadku gdy Komitet ds. Inwalidztwa stwierdzi, że warunki te nie są już spełniane, pracownik ponownie podejmuje pracę w danej instytucji, o ile jego umowa jeszcze nie wygasła.

W przypadku gdy ponowne zatrudnienie wyżej wspomnianego pracownika w służbach ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ okaże się niemożliwe, możliwe jest rozwiązanie umowy z zastrzeżeniem wypłaty kwoty odpowiadającej wynagrodzeniu, które zostało by wypłacone w okresie wypowiedzenia i, w stosownym przypadku, o odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy przewidzianego w art. 47. Ponadto stosuje się art. 39.

Osobom wywodzącym swoje prawa od zmarłego pracownika, jak określono w rozdziale 4 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego, przysługuje renta rodzinna przewidziana w art. 35–38.

W przypadku śmierci byłego pracownika, który otrzymywał rentę inwalidzką, lub byłego pracownika w rozumieniu art. 2 lit. a), c), d), e) lub f), który otrzymywał emeryturę lub który opuścił służbę przed osiągnięciem wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o odroczenie wypłaty emerytury do pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym osiągnął wiek emerytalny, osoby wywodzące swe prawa od zmarłego pracownika, jak określono w rozdziale 4 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego, mają prawo do renty rodzinnej zgodnie z tym załącznikiem.

W przypadku gdy przez okres dłuższy niż rok nieznane jest miejsce pobytu członka personelu tymczasowego lub byłego członka personelu tymczasowego pobierającego rentę inwalidzką lub emeryturę, lub byłego członka personelu tymczasowego, który opuścił służbę przed osiągnięciem wieku emerytalnego i zwrócił się z wnioskiem o wstrzymanie wypłaty emerytury do pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnąłby wiek emerytalny, przepisy rozdziałów 5 i 6 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego odnoszące się do tymczasowych świadczeń stosuje się na zasadzie analogii do małżonka i osób uznanych za pozostające na jego utrzymaniu.

Prawo do otrzymania renty przysługuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po tym, w którym nastąpiła śmierć lub, w danym przypadku, pierwszego dnia miesiąca następującego po okresie, w którym ►M112 żyjący małżonek ◄ , sieroty lub osoby pozostające na utrzymaniu zmarłego otrzymają jego uposażenie na mocy art. 70 regulaminu pracowniczego.

►M112 Żyjącemu małżonkowi ◄ małżonkowi pracownika przysługuje ►M112 renty rodzinnej ◄ zgodnie z rozdziałem 4 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego. Renta ta nie powinna wynosić mniej niż 35 % ostatniego miesięcznego wynagrodzenia podstawowego otrzymywanego przez pracownika i nie mniej niż kwota minimum socjalnego określonego w art. 6 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego. W przypadku śmierci pracownika w rozumieniu ►M131 art. 2 lit. a), c), d), e) lub f) ◄ wysokość ►M112 renta rodzinna ◄ zwiększa się do 60 % emerytury za wysługę lat, którą otrzymywałby pracownik, gdyby, niezależnie od stażu pracy lub wieku, spełniał warunki do otrzymywania tejże emerytury w chwili śmierci.

Osoba pobierająca ►M112 rentę rodzinną ◄ jest uprawniona, na mocy warunków ustanowionych w załączniku VII do regulaminu pracowniczego, do dodatków rodzinnych określonych w art. 67 regulaminu pracowniczego. Jednakże dodatek na dziecko pozostające na utrzymaniu równy jest podwójnej kwocie dodatku przewidzianego w art. 67 ust. 1 lit. b) regulaminu pracowniczego.

Jeśli urzędnik lub osoba uprawniona do emerytury za wysługę lat lub renty inwalidzkiej umiera, nie pozostawiając małżonka uprawnionego do otrzymywania renty rodzinnej, dzieciom będącym na utrzymaniu zmarłego przysługuje renta sieroca zgodnie z art. 80 Regulaminu pracowniczego.

To samo prawo przysługuje dzieciom, które spełniają powyższe warunki, w przypadku śmierci lub ponownego małżeństwa małżonka uprawnionego do renty rodzinnej.

Jeśli urzędnik lub osoba uprawniona do emerytury lub renty inwalidzkiej umiera, a warunki określone w ust. 1 nie zostały spełnione, stosuje się art. 80 akapit trzeci Regulaminu pracowniczego.

W przypadku śmierci byłego członka personelu tymczasowego określonego w ►M131 art. 2 lit. a), c), d), e) lub f), ◄ który wystąpił ze służby przed ►M131 osiągnięciem wieku emerytalnego ◄ i złożył wniosek o zawieszenie emerytury za wysługę lat do pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym osiągnąłby wymagany wiek, dzieci uznane za pozostające na jego utrzymaniu zgodnie z art. 2 załącznika VII do Regulaminu pracowniczego mają prawo do renty sierocej pobieranej na tych samych warunkach jak te, które określone są powyższych akapitach.

Renta sieroca pobierana przez osobę uznaną za dziecko będące na utrzymaniu w rozumieniu w art. 2 ust. 4 załącznika VII do Regulaminu pracowniczego nie może przekraczać dwukrotnej wartości dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu.

Renta sieroca nie przysługuje w przypadku kiedy rodzic naturalny, który został zastąpiony przez rodzica przybranego, umiera.

Sieroty mogą się ubiegać o dodatek edukacyjny zgodnie z art. 3 załącznika VII do Regulaminu pracowniczego.

W przypadku rozwodu lub występowania więcej niż jednej kategorii osób pozostałych po zmarłym pracowniku kwalifikujących się do renty rodzinnej, powyższą rentę dzieli się w sposób przewidziany w rozdziale 4 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego.

Zasady odnoszące się do pułapu i podziału określone w art. 81a regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii.

Kończąc służbę, pracownik w rozumieniu art. 2 ma prawo do emerytury, przeniesienia ekwiwalentu aktuarialnego lub odprawy zgodnie z rozdziałem 3 tytułu V regulaminu pracowniczego i załącznikiem VIII do regulaminu pracowniczego. W przypadku gdy pracownikowi przysługuje emerytura, jego prawa emerytalne zmniejsza się proporcjonalnie do kwot wypłacanych zgodnie z art. 42.

Artykuł 11 ust. 2 i 3 załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii w odniesieniu do pracowników określonych w art. 2 niniejszych warunków zatrudnienia.

Osobie przechodzącej na emeryturę przysługują dodatki rodzinne przewidziane w art. 67 Regulaminu pracowniczego. Procentową cześć dodatku na gospodarstwo domowe oblicza się na podstawie wysokości emerytury.

Jeśli pracownik zostaje mianowany na urzędnika ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , nie otrzymuje odprawy przewidzianej w art. 39 ust. 1.

Każdy okres służby w personelu tymczasowym ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ uwzględnia się przy obliczaniu lat wysługi do emerytury zgodnie z załącznikiem VIII do regulaminu pracowniczego.

Jeśli pracownik wykorzystuje opcję przewidzianą w art. 42, jego prawa do emerytury za wysługę lat zostaną ograniczone proporcjonalnie do okresu odpowiadającemu potrąceniom.

Powyższy akapit nie stosuje się wobec pracownika, który trzy miesiące po objęciu go przepisami Regulaminu pracowniczego zwrócił się z prośbą o wypłatę tych kwot wraz z odsetkami naliczonymi w wysokości ►M145 2,9 % ◄ rocznie. Powyższa stawka może ulec zmianie zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 12 załącznika XII do Regulaminu pracowniczego.

FINANSOWANIE SYSTEMU UBEZPIECZENIA NA WYPADEK INWALIDZTWA I UBEZPIECZENIA NA ŻYCIE ORAZ SYSTEMU EMERYTALNEGO

W odniesieniu do finansowania systemu zabezpieczenia społecznego przewidzianego w sekcjach B i C stosuje się na zasadzie analogii przepisy art. 83 ►M112 i art. 83a ◄ regulaminu pracowniczego i art. 36 i 38 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego.

Zgodnie z warunkami, które mają być określone przez organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, pracownik może zwrócić się do tego organu o dokonanie wszelkich płatności, które zobowiązany jest wnieść w celu uzyskania lub utrzymania uprawnień emerytalnych w państwie pochodzenia.

Takie płatności nie przekraczają ►M112 podwójnej stawki określonej w art. 83 ust. 2 Regulaminu pracowniczego ◄ pracownika i ponoszone są przez ►M15 budżet ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ ◄ .

Artykuły 40–44 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii.

Artykuły 81a i 82 regulaminu pracowniczego i art. 45 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego dotyczące wypłaty świadczeń stosuje się na zasadzie analogii.

Wszelkie kwoty należne ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ ze strony członka personelu tymczasowego na mocy niniejszego systemu ubezpieczeń przypadające do zapłaty w terminie płatności świadczeń, odlicza się od kwoty jego świadczenia lub od kwoty świadczeń wypłacanych osobom wywodzącym od niego swe uprawnienia w sposób określony przez instytucję, o której mowa w art. 45 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego. Odliczenie może być rozłożone na kilka miesięcy.

Przepisy art. 85a regulaminu pracowniczego odnoszące się do wstąpienia przez ►M128 ►C3 Unię ◄ ◄ w prawa wierzyciela stosuje się na zasadzie analogii.

Stosuje się art. 85 regulaminu pracowniczego dotyczący zwrotu nadpłaconych kwot.

Tytuł VII regulaminu pracowniczego dotyczący środków prawnych stosuje się na zasadzie analogii.

Poza przypadkiem ustania zatrudnienia z powodu śmierci zatrudnienie członka personelu tymczasowego ustaje:

Stosunek pracy, zarówno na czas określony, jak i na czas nieokreślony, może być rozwiązany przez instytucję bez wypowiedzenia:

W danej kadencji parlamentarnej art. 50 regulaminu pracowniczego można zastosować na zasadzie analogii do maksymalnie pięciu pracowników tymczasowych wyższego szczebla zatrudnionych w grupach politycznych w Parlamencie Europejskim i posiadających grupę zaszeregowania AD 15 lub AD 16, o ile osiągnęli oni wiek 55 lat i pełnią służbę w instytucjach od 20 lat i mają co najmniej 2,5 roku stażu pracy w swojej ostatniej grupie zaszeregowania.

Po przeprowadzeniu procedury dyscyplinarnej przewidzianej w załączniku IX do regulaminu pracowniczego, którą stosuje się na zasadzie analogii, stosunek pracy może zostać rozwiązany bez okresu wypowiedzenia z powodów dyscyplinarnych w poważnych przypadkach celowego lub wynikającego z niedbałości niedopełnienia obowiązków. Decyzję z uzasadnieniem wydaje organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, zapewniając uprzednio zainteresowanemu pracownikowi możliwość obrony.

Przed rozwiązaniem stosunku pracy członek personelu tymczasowego może zostać zawieszony zgodnie z ►M112 art. 23 i 24 załącznika IX do ◄ regulaminu pracowniczego, który stosuje się na zasadzie analogii.

►M62 Jeśli stosunek pracy zostaje rozwiązany zgodnie z ust. 1, organ, ◄ o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, może podjąć decyzję o:

ograniczeniu odprawy przewidzianej w art. 39 do zwrotu składek przewidzianej w art. 83 regulaminu pracowniczego wraz z odsetkami składanymi w stosunku 3,5 % rocznie.

wstrzymaniu w całości lub części dodatku z tytułu przeprowadzki przewidzianego w art. 24 ust. 2.

Rozwiązanie przez instytucję stosunku pracy z członkiem personelu tymczasowego bez wypowiedzenia następuje w przypadku gdy organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy ustali, że:

w okresie zatrudnienia pracownik świadomie dostarczył fałszywych informacji co do swoich kwalifikacji lub wymagań przewidzianych w art. 12 ust. 2; i

fałszywe informacje przyczyniły się do jego zatrudnienia.

W takich przypadkach organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, po wysłuchaniu zainteresowanego pracownika i przeprowadzeniu procedury dyscyplinarnej przewidzianej w załączniku IX do regulaminu pracowniczego, który stosuje się na zasadzie analogii, ogłasza rozwiązanie stosunku pracy.

Bez uszczerbku dla art. 49 i 50, celowe lub wynikające z zaniedbania niedopełnienie przez członka personelu tymczasowego lub byłego członka personelu tymczasowego obowiązków wynikających z niniejszych warunków zatrudnienia podlega postępowaniu dyscyplinarnemu zgodnie z tytułem VI regulaminu pracowniczego i, gdzie ma zastosowanie, załącznikiem IX do regulaminu pracowniczego, którego przepisy stosuje się na zasadzie analogii.

Przepisy szczególne dotyczące członków personelu tymczasowego, o których mowa w art. 2 lit. e

Pracownicy z krajowych służb dyplomatycznych państw członkowskich, którzy zostali wybrani na podstawie procedury określonej w art. 98 ust. 1 regulaminu pracowniczego i oddelegowani przez swoje krajowe służby dyplomatyczne, są zatrudniani jako personel tymczasowy na podstawie art. 2 lit. e).

Mogą oni zostać zatrudnieni maksymalnie na okres czterech lat. Umowy mogą być przedłużone maksymalnie na okres czterech lat. Okres ich zatrudnienia nie powinien przekraczać ogółem ośmiu lat. Jednakże w wyjątkowych okolicznościach i w interesie służby pod koniec ósmego roku umowa może zostać przedłużona maksymalnie na okres dwóch lat. Każde państwo członkowskie gwarantuje swoim urzędnikom, którzy zostali pracownikami tymczasowymi w ESDZ, natychmiastowe przywrócenie na stanowisko po zakończeniu okresu służby w ESDZ, zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami swojego prawa krajowego.

Państwa członkowskie wspierają Unię w kwestii egzekwowania odpowiedzialności na mocy art. 22 regulaminu pracowniczego w odniesieniu do pracowników tymczasowych ESDZ, o których mowa w art. 2 lit. e) niniejszych warunków zatrudnienia.

Artykuł 37, 38 i 39 regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii. Oddelegowanie nie przekracza okresu trwania umowy.

Przepisy szczególne dotyczące personelu tymczasowego, o których mowa w art. 2 lit. f)

Art. 37, z wyjątkiem ust. 1 lit. b), oraz art. 38 regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii do personelu tymczasowego, o których mowa w art. 2 lit. f).

Na zasadzie odstępstwa od art. 17 akapit trzeci personelowi tymczasowemu, o którym mowa w art. 2 lit. f), zatrudnionemu na podstawie umowy na czas nieokreślony, przysługuje, niezależnie od stażu pracy, urlop bezpłatny na okres nieprzekraczający jednego roku.

Całkowita długość urlopu nie może przekraczać dwunastu lat w trakcie całego zatrudnienia członka personelu.

Na stanowisko zajmowane przez członka personelu tymczasowego może zostać zatrudniona inna osoba.

Po zakończeniu urlopu członkowi personelu tymczasowego przydzielane jest pierwsze wolne stanowisko w jego grupie funkcyjnej odpowiadające jego grupie zaszeregowania, pod warunkiem że spełnia on wymagania związane z objęciem tego stanowiska. W przypadku nieprzyjęcia zaproponowanego stanowiska utrzymuje on prawo do przeniesienia na kolejne wolne stanowisko w jego grupie funkcyjnej odpowiadające jego grupie zaszeregowania, z zastrzeżeniem tych samych przepisów. W przypadku nieprzyjęcia stanowiska po raz drugi umowa o pracę może zostać rozwiązana bez zachowania okresu wypowiedzenia przez instytucję. Do momentu objęcia nowego stanowiska lub oddelegowania pozostaje on na urlopie z przyczyn osobistych bez prawa do wynagrodzenia.

Personel tymczasowy, o którym mowa w art. 2 lit. f), zatrudniany jest na podstawie procedury wyboru zorganizowanej przez jedną lub większą liczbę agencji. Europejski Urząd Doboru Kadr zapewnia na wniosek jednej lub większej liczby agencji pomoc, w szczególności poprzez określenie treści testów i organizację procedur selekcyjnych. Europejski Urząd Doboru Kadr zapewnia przejrzystość procedur selekcyjnych.

W przypadku zewnętrznej procedury selekcyjnej personel tymczasowy, o którym mowa w art. 2 lit. f), zatrudnia się tylko w grupie zaszeregowania SC 1 do SC 2, AST 1 do AST 4 lub AD 5 do AD 8. W miarę potrzeb i w należycie uzasadnionych przypadkach agencja może jednak zezwolić na zatrudnienie w grupie zaszeregowania AD 9, AD 10, AD 11 lub, w przypadkach wyjątkowych, w grupie zaszeregowania AD 12, dla stanowisk o odpowiednim zakresie obowiązków i w granicach zatwierdzonego wykazu stanowisk. Całkowita liczba personelu zatrudnionego w grupie zaszeregowania AD 9 do AD 12 w agencji nie może przekroczyć 20 % całkowitej liczby personelu tymczasowego zatrudnionego w grupie funkcyjnej AD, obliczanej w okresie pięcioletnim.

W przypadku personelu tymczasowego, o którym mowa w art. 2 lit. f), awans do kolejnej wyższej grupy zaszeregowania odbywa się wyłącznie w drodze wyboru spośród członków personelu, których staż pracy w danej grupie zaszeregowania wynosi minimum dwa lata, po rozważeniu porównywalnych osiągnięć członków personelu tymczasowego oraz sprawozdań ich dotyczących. Art. 45 ust. 1 zdanie ostatnie i art. 45 ust. 2 regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii. Mnożniki odniesienia równorzędności średniego okresu służby, określone w przypadku urzędników w sekcji B załącznika I do regulaminu pracowniczego, nie mogą zostać przekroczone.

Zgodnie z art. 110 regulaminu pracowniczego każda agencja przyjmuje ogólne przepisy wykonawcze w celu wykonania niniejszego artykułu.

W przypadku gdy członek personelu tymczasowego, o którym mowa w art. 2 lit. f), zmienia stanowisko w ramach swojej grupy funkcyjnej w następstwie publikacji ogłoszenia o wewnętrznym naborze, nie może on zostać zaszeregowany w grupie niższej niż grupa, w której był zaszeregowany na poprzednim stanowisku, pod warunkiem że grupa ta ujęta jest w ogłoszeniu o wolnym stanowisku.

Te same przepisy stosuje się na zasadzie analogii w przypadku gdy członek personelu tymczasowego zawrze nową umowę z agencją bezpośrednio po wygaśnięciu jego poprzedniej umowy dotyczącej zatrudnienia na stanowisku tymczasowym z inną agencją.

Zgodnie z art. 110 ust. 2 regulaminu pracowniczego każda agencja przyjmuje ogólne przepisy regulujące procedury zatrudniania personelu tymczasowego, o którym mowa w art. 2 lit. f), oraz przydziału obowiązków dla tego personelu.

Personel kontraktowy jest opłacany ze środków ogólnych przeznaczonych na ten cel w ramach sekcji budżetu odnoszącej się do danej instytucji.

►M131 Organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, ◄ przyjmuje, w miarę konieczności, ogólne przepisy regulujące zatrudnienie personelu kontraktowego zgodnie z art. 110 Regulaminu pracowniczego.

Komisja przedstawia roczne sprawozdanie z zatrudnienia personelu kontraktowego uwzględniając liczbę pracowników, obejmowane przez nich stanowiska, rozmieszczenie geograficzne i środki dostępne z budżetu dla danej grupy funkcyjnej.

Instytucje, agencje i inne jednostki zatrudniające personel kontraktowy przedstawiają roczne prognozy zatrudnienia personelu kontraktowego w danej grupie funkcyjnej uwzględniając procedury budżetowe.

Personel kontraktowy dzieli się na cztery grupy funkcyjne odpowiadające wykonywanym obowiązkom. Każda grupa funkcyjna dzieli się na grupy zaszeregowania i stopnie.

Rodzaje obowiązków i odpowiednie grupy funkcyjne ujęto w poniższej tabeli:

Grupa funkcyjna	Grupy zaszeregowania	Zadania
IV	13 do 18	Zadania administracyjne, doradcze, językowe oraz równoważne zadania techniczne, wykonywane pod nadzorem urzędników lub personelu tymczasowego.
III	8 do 12	Zadania wykonawcze, redakcyjne, księgowe oraz inne równoważne zadania techniczne, wykonywane pod nadzorem urzędników lub personelu tymczasowego.
II	4 do 7	Zadania biurowe i prace sekretarskie, prowadzenie biura oraz inne równoważne zadania, wykonywane pod nadzorem urzędników lub personelu tymczasowego.
I	1 do 3	Praca fizyczna i pomoc w zadaniach administracyjnych, wykonywane pod nadzorem urzędników lub personelu tymczasowego.

W oparciu o powyższą tabelę organ instytucji, agencji lub jednostki, o którym mowa w art. 3a, może, po konsultacji z Komitetem ds. Regulaminu Pracowniczego, określić szczegółowo uprawnienia związane z każdym rodzajem obowiązków.

Art. 1d i 1e regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii.

Artykuły 95, 96 i 99 regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii.

Personel kontraktowy jest wybierany z uwzględnieniem możliwie najszerszej bazy geograficznej, spośród obywateli Państw Członkowskich oraz bez względu na rasę czy pochodzenie etniczne, poglądy polityczne, filozoficzne lub religijne, wiek, niepełnosprawność, płeć lub orientację seksualną oraz bez względu na stan cywilny lub sytuację rodzinną.

Do zatrudnienia członka personelu kontraktowego wymagane jest co najmniej:

w grupie funkcyjnej I ukończenie edukacji w zakresie obowiązkowym;

w grupie funkcyjnej II i III:

wykształcenie na poziomie pomaturalnym potwierdzone dyplomem; lub

ii)

wykształcenie średnie potwierdzone świadectwem dające dostęp do studiów wyższych oraz odpowiednie co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe; lub

iii)

gdy jest to uzasadnione interesem służby, wykształcenie zawodowe lub doświadczenia zawodowe na równoważnym poziomie;

w grupie funkcyjnej IV:

poziom wykształcenia odpowiadający ukończonym studiom uniwersyteckim trwającym co najmniej trzy lata, potwierdzony dyplomem; lub

ii)

gdy jest to uzasadnione interesem służby, wykształcenie zawodowe na równoważnym poziomie.

Członek personelu kontraktowego może być zatrudniony wyłącznie pod warunkiem że:

jest obywatelem jednego z Państw Członkowskich, chyba że jednostka określona w art. 6 ust. 1 zezwoli na odstępstwo od tego warunku oraz w pełni korzysta z praw obywatelskich;

wypełnił wszelkie zobowiązania nałożone na niego na podstawie przepisów dotyczących pełnienia służby wojskowej;

wykaże odpowiednie cechy charakteru stwierdzające przydatność do wykonywania swoich obowiązków;

jest odpowiednio sprawny fizycznie, aby wykonywać swoje obowiązki; i

wykazał gruntowną znajomość jednego z języków Unii Europejskiej oraz zadawalającą znajomość innego języka Unii Europejskiej w zakresie niezbędnym do wykonywania swoich obowiązków.

W pierwszej umowie organ zatrudniający może uchylić wymóg dotyczący przedstawienia przez zainteresowaną osobę dokumentów potwierdzających, że spełnia ona warunki określone w ust. 2 lit. a), b) i c) i ust. 3 w przypadku gdy jej zatrudnienie nie przekracza okresu trzech miesięcy.

►M128 Europejski Urząd Doboru Kadr ◄ wspomaga na wniosek różnych instytucji działania w zakresie wyboru pracowników kontraktowych, w szczególności poprzez określenie treści testów i organizację procedur selekcyjnych. Biuro zapewnia przejrzystość procedur selekcyjnych stosowanych przy naborze pracowników kontraktowych.

►M131 Organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, powinien, ◄ w razie potrzeby, przyjąć ogólne warunki dotyczące procedur naboru personelu kontraktowego zgodnie z art. 110 Regulaminu pracowniczego.

Personel kontraktowy należący do grup funkcyjnych II, III i IV może być upoważniony do udziału w konkursach wewnętrznych tylko po ukończeniu trzech lat służby w instytucji. Personel kontraktowy należący do grupy funkcyjnej II może mieć dostęp jedynie do konkursów na grupy zaszeregowania SC 1 do SC 2, personel należący do grupy funkcyjnej III – na grupy zaszeregowania AST 1 do AST 2, a personel należący do grupy funkcyjnej IV – na grupy zaszeregowania AST 1 do AST 4 lub AD 5 do AD 6. Ogólna liczba kandydatów będących członkami personelu kontraktowego powołanych na wolne stanowiska w którejkolwiek z tych grup zaszeregowania nie może nigdy przekroczyć 5 % ogólnej liczby osób powołanych do tych grup funkcyjnych rocznie zgodnie z art. 30 akapit drugi regulaminu pracowniczego.

Przed zatrudnieniem członek personelu kontraktowego jest poddany badaniom medycznym przez lekarza danej instytucji w celu stwierdzenia, że spełnia on wymogania art. 82 ust. 3 lit. d).

Członek personelu kontraktowego, którego umowa jest zawarta na okres co najmniej jednego roku, odbywa okres próbny przez pierwszych sześć miesięcy okresu zatrudnienia, jeżeli należy do grupy funkcyjnej I, i przez pierwszych dziewięć miesięcy, jeżeli należy do jakiejkolwiek innej grupy funkcyjnej.

W przypadku gdy w okresie próbnym członek personelu kontraktowego nie może, nieprzerwanie przez okres co najmniej jednego miesiąca, wykonywać obowiązków z powodu choroby, urlopu macierzyńskiego na mocy art. 58 regulaminu pracowniczego lub wypadku, organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, może odpowiednio przedłużyć jego okres próbny. Całkowity czas trwania okresu próbnego nie może w żadnej sytuacji przekroczyć 15 miesięcy.

Sprawozdanie dotyczące członka personelu kontraktowego można sporządzić w dowolnym czasie przed upływem okresu próbnego, w przypadku gdy jego praca w oczywisty sposób nie spełnia wymagań.

Sprawozdanie to jest przekazywane osobie zainteresowanej, która ma prawo przedłożyć swoje uwagi na piśmie w terminie ośmiu dni roboczych. Bezpośredni przełożony członka personelu kontraktowego niezwłocznie przekazuje sprawozdanie wraz z uwagami organowi, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy. Na podstawie tego sprawozdania organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, może podjąć decyzję o zwolnieniu członka personelu kontraktowego przed zakończeniem okresu próbnego, z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia, lub o przeniesieniu go do innej jednostki na pozostały czas okresu próbnego.

Najpóźniej na miesiąc przed końcem okresu próbnego sporządzane jest sprawozdanie dotyczące przydatności członka personelu kontraktowego do wykonywania obowiązków związanych z powierzonym mu stanowiskiem oraz jego wydajności i postawy w ramach służby. Sprawozdanie to jest przekazywane członkowi personelu kontraktowego, który ma prawo przedstawić na piśmie swoje uwagi w terminie ośmiu dni roboczych.

W przypadku gdy sprawozdanie zaleca zwolnienie lub, w wyjątkowej sytuacji, przedłużenie okresu próbnego zgodnie z ust. 1, bezpośredni przełożony członka personelu kontraktowego niezwłocznie przekazuje je wraz z uwagami organowi, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy.

Członek personelu kontraktowego, którego praca lub postawa okazały się niewystarczające do jego powołania na dane stanowisko, zostaje zwolniony.

Ostateczną decyzję podejmuje się w oparciu o sprawozdanie, o którym mowa w niniejszym ustępie, oraz informacje dostępne organowi, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, dotyczące postawy członka personelu kontraktowego w odniesieniu do przepisów tytułu II regulaminu pracowniczego.

Zwolniony członek personelu kontraktowego uprawniony jest do rekompensaty równej jednej trzeciej wynagrodzenia podstawowego za każdy przepracowany miesiąc okresu próbnego.

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DLA CZŁONKÓW PERSONELU KONTRAKTOWEGO OKREŚLONYCH W ART. 3A

Umowy z pracownikami kontraktowymi określonymi w art. 3a zawiera się na czas określony mieszczący się w granicach od 3 miesięcy do 5 lat. Umowy na czas określony nieprzekraczające pięciu lat mogą zostać przedłużone jednokrotnie. Całkowity okres trwania umowy pierwotnej i pierwszej umowy przedłużonej nie może być krótszy niż sześć miesięcy dla grupy funkcyjnej I i dziewięć miesięcy dla innych grup funkcyjnych. Następną umowę zawiera się na czas nieokreślony.

Do celów rozwiązania lub przedłużenia umowy przewidzianej w niniejszym artykule nie należy brać pod uwagę okresów pracy w ramach umowy na stanowisku pracownika kontraktowego określonego w art. 3b.

W drodze odstępstwa od ust. 1 akapit pierwszy zdanie ostatnie, organ powołujący może orzec, że tylko czwarte przedłużenie umowy z pracownikiem grupy funkcyjnej I będzie miało formę umowy na czas nieokreślony, pod warunkiem że całkowity czas jego zatrudnienia na czas określony nie przekroczył dziesięciu lat.

W przypadku przedłużenia stosunku pracy w formie umowy na czas nieokreślony z pracownikiem kontraktowym grupy funkcyjnej IV musi on wykazać się umiejętnością pracy w trzech językach przewidzianych w ►M131 art. 55 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej ◄ . Ogólne przepisy regulujące dostęp do szkoleń i sposoby oceniania określone w art. 45 ust. 2 Regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii.

Przed przedłużeniem umowy na czas nieokreślony pracownik kontraktowy musi zostać zatrudniony na okres próbny zgodnie z przepisami art. 84.

Pracownik kontraktowy określony w art. 3a może być zatrudniony tylko:

w grupach zaszeregowania 13, 14 lub 16 w grupie funkcyjnej IV;

ii)

w grupach zaszeregowania 8, 9 lub 10 w grupie funkcyjnej III;

iii)

w grupach zaszeregowania 4 lub 5 w grupie funkcyjnej II;

iv)

w grupie zaszeregowania 1 w grupie funkcyjnej I.

Określając grupę zaszeregowania takiego pracownika kontraktowego, należy brać pod uwagę jego kwalifikacje i doświadczenie. Szczególne zapotrzebowania personalne danej instytucji można uzyskać, przeprowadzając analizę sytuacji na rynku pracy ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ . Tacy pracownicy kontraktowi zostają zatrudnieni na pierwszym stopniu w ramach danej grupy zaszeregowania. ►M131 Art. 32 ust. 2 regulaminu pracowniczego stosuje się jednak na zasadzie analogii do personelu kontraktowego zatrudnionego w grupie zaszeregowania 1. ◄

Przyjmuje się przepisy ogólne wprowadzające w życie niniejszy ustęp zgodnie z art. 110 regulaminu pracowniczego.

W przypadku gdy członek personelu kontraktowego określony w art. 3a przenosi się na inne stanowisko w ramach grupy funkcyjnej, nie klasyfikuje się go w niższej grupie zaszeregowania ani na niższym stopniu niż ten obowiązujący na jego poprzednim stanowisku.

W przypadku gdy członek personelu kontraktowego przenosi się do wyższej grupy funkcyjnej, klasyfikuje się go w takiej grupie zaszeregowania i na takim stopniu, na którym jego wynagrodzenie jest co najmniej równe temu, które mu przysługiwało na podstawie poprzedniej umowy.

Te same przepisy stosuje się w przypadku gdy pracownik kontraktowy zawiera nową umowę z instytucją lub jednostką bezpośrednio po zawarciu wcześniejszej umowy z inną instytucją lub jednostką.

Wobec personelu kontraktowego określonego w art. 3a i zatrudnionego na okres nie krótszy niż jeden rok na zasadzie analogii stosuje się art. 43 ust. 1 Regulaminu pracowniczego dotyczący sprawozdań.

Członek personelu kontraktowego określony w art. 3a, który przepracował na danym stopniu w swojej grupie zaszeregowania dwa lata, zostaje automatycznie przeniesiony na następny stopień tej grupy zaszeregowania.

W przypadku personelu kontraktowego określonego w art. 3a przydzielenie do kolejnej wyższej grupy zaszeregowania w tej samej grupie funkcyjnej odbywa się na mocy organu przewidzianego w art. 6 ust. 1. Dokonuje się jej poprzez zaszeregowanie takiego personelu kontraktowego na pierwszym stopniu kolejnej wyższej grupy zaszeregowania. Awans taki otrzymuje pracownik wybrany spośród pracowników kontraktowych określonych w art. 3a, którzy zawarli umowę na okres co najmniej trzech lat i przepracowali w swojej grupie zaszeregowania co najmniej dwa lata, po rozważeniu porównywalnych osiągnięć członków personelu kontraktowego, spełniających warunki przeniesienia do wyższej grupy oraz sprawozdań na ich temat. Na zasadzie analogii stosuje się ostatnie zdanie art. 45 ust. 1 Regulaminu pracowniczego.

Członek personelu kontraktowego określony w art. 3a może przejść do wyższej grupy funkcyjnej tylko poprzez udział w ogólnej procedurze selekcyjnej

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DLA CZŁONKÓW PERSONELU KONTRAKTOWEGO OKREŚLONYCH W ART. 3B

Biorąc pod uwagę kwalifikacje i doświadczenie pracowników kontraktowych określonych w art. 3b, dopuszcza się przeniesienie ich do każdej grupy zaszeregowania w obrębie grup funkcyjnych II, III i IV zgodnie z przepisami art. 80. Szczególne zapotrzebowania personalne danej instytucji można ustalić, przeprowadzając analizę sytuacji na rynku pracy ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ . Tacy pracownicy kontraktowi zostają zatrudnieni na pierwszym stopniu w obrębie danej grupy zaszeregowania.

Członek personelu kontraktowego określony w art. 3b, który przepracował na danym stopniu w swojej grupie zaszeregowania dwa lata, zostaje automatycznie przeniesiony na następny stopień tej grupy zaszeregowania.

W drodze odstępstwa od przepisów niniejszego tytułu, tłumacze konferencyjni zatrudnieni przez Parlament Europejski lub przez Komisję w imieniu instytucji i organów ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ podlegają warunkom przewidzianym w Porozumieniu z dnia 28 lipca 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Komisją i Trybunałem Sprawiedliwości w imieniu instytucji, z jednej strony, i stowarzyszeń reprezentujących grupy zawodowe, z drugiej strony.

Zmiany w powyższym Porozumieniu spowodowane wejściem w życie rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 723/2004 ( 23 ) zostaną przyjęte przed dniem 31 grudnia 2006 r. zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 78. Po upływie tej daty zmiany do Porozumienia dokonuje się w drodze porozumienia między instytucjami.

Art. 55 ust. 4 zdanie drugie regulaminu pracowniczego nie stosuje się na zasadzie analogii do personelu kontraktowego.

Personelowi kontraktowemu należącemu do grup funkcyjnych III i IV nie przysługuje prawo do rekompensaty lub wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych.

Na warunkach określonych w załączniku VI do regulaminu pracowniczego godziny nadliczbowe przepracowane przez personel kontraktowy należący do grup funkcyjnych I i II upoważniają go do urlopu wyrównawczego albo wynagrodzenia w przypadku gdy wymagania służby nie pozwalają na otrzymanie urlopu wyrównawczego w ciągu dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym godziny nadliczbowe zostały przepracowane.

Artykuły 19–27 stosuje się odpowiednio z uwzględnieniem zmian określonych w art. 93 i 94.

GRUPA FUNKCYJNA	1.7.2020	STOPIEŃ
	GRUPA ZASZEREGOWANIA	1	2	3	4	5	6	7
IV	18	6 593,66	6 730,78	6 870,74	7 013,62	7 159,49	7 308,37	7 460,34
	17	5 827,65	5 948,83	6 072,54	6 198,83	6 327,74	6 459,32	6 593,66
	16	5 150,62	5 257,72	5 367,07	5 478,68	5 592,63	5 708,93	5 827,65
	15	4 552,24	4 646,91	4 743,55	4 842,20	4 942,90	5 045,68	5 150,62
	14	4 023,40	4 107,07	4 192,48	4 279,67	4 368,69	4 459,50	4 552,24
	13	3 555,98	3 629,93	3 705,41	3 782,48	3 861,13	3 941,43	4 023,40
III	12	4 552,18	4 646,84	4 743,48	4 842,11	4 942,80	5 045,58	5 150,51
	11	4 023,37	4 107,02	4 192,42	4 279,60	4 368,60	4 459,44	4 552,18
	10	3 555,97	3 629,91	3 705,39	3 782,45	3 861,10	3 941,40	4 023,37
	9	3 142,88	3 208,23	3 274,95	3 343,06	3 412,58	3 483,53	3 555,97
	8	2 777,78	2 835,54	2 894,51	2 954,69	3 016,15	3 078,86	3 142,88
II	7	3 142,81	3 208,18	3 274,90	3 343,00	3 412,56	3 483,53	3 555,98
	6	2 777,65	2 835,41	2 894,39	2 954,59	3 016,04	3 078,77	3 142,81
	5	2 454,90	2 505,95	2 558,08	2 611,30	2 665,59	2 721,04	2 777,65
	4	2 169,66	2 214,79	2 260,86	2 307,89	2 355,88	2 404,89	2 454,90
I	3	2 672,85	2 728,32	2 784,96	2 842,75	2 901,74	2 961,96	3 023,45
	2	2 362,91	2 411,95	2 462,01	2 513,11	2 565,27	2 618,52	2 672,85
	1	2 088,92	2 132,29	2 176,53	2 221,70	2 267,81	2 314,88	2 362,91

W drodze odstępstwa od art. 24 ust. 3, kwota dodatku na zagospodarowanie ustalonego w ust. 1 i dodatku z tytułu przesiedlenia ustalonego w ust. 2 niniejszego art. nie może wynosić mniej niż:

Na zasadzie analogii stosuje się art. 28. Jednakże art. 72 ust. 2 i 2a Regulaminu pracowniczego nie mają zastosowania wobec członka personelu kontraktowego, który pozostaje w służbie ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ do ►M131 wieku emerytalnego, ◄ z zastrzeżeniem, że został on zatrudniony jako członek personelu kontraktowego na okres dłuższy niż trzy lata.

Były członek personelu kontraktowego, który pozostaje bez pracy po zakończeniu służby w instytucji ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , i:

który nie otrzymuje emerytury za wysługę lat lub renty inwalidzkiej od ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ ;

którego służba nie zakończyła się w wyniku złożenia rezygnacji lub rozwiązania umowy z powodów dyscyplinarnych;

który pozostawał w służbie przez co najmniej sześć miesięcy;

który zamieszkuje w Państwie Członkowskim;

jest uprawniony do miesięcznego zasiłku dla bezrobotnych zgodnie z warunkami ustanowionymi poniżej.

Jeżeli jest on uprawniony do zasiłku dla bezrobotnych w ramach systemu krajowego, jest zobowiązany powiadomić o tym instytucję, dla której pracował, która z kolei niezwłocznie powiadamia o tym Komisję. W takich przypadkach kwotę takiego świadczenia odejmuje się od zasiłku wypłacanego na mocy ust. 3.

W celu nabycia uprawnień do zasiłku dla bezrobotnych były członek personelu kontraktowego:

rejestruje się na własną prośbę jako poszukujący pracy w organie właściwym do spraw zatrudnienia w Państwie Członkowskim UE, w którym zamieszkuje;

wypełnia obowiązki ustanowione prawem tego Państwa Członkowskiego UE dla osób otrzymujących świadczenia dla bezrobotnych na mocy tego prawa;

co miesiąc przekazuje instytucji, dla której pracował, która z kolei niezwłocznie przekazuje je Komisji, zaświadczenie wystawione przez krajowy organ właściwy do spraw zatrudnienia, stwierdzające, czy spełnia on zobowiązania i warunki wymienione w lit a) i b).

►M128 ►C3 Unia ◄ ◄ przyznaje lub utrzymuje zasiłek, nawet jeśli zobowiązania krajowe, o których mowa w lit. b), nie zostały spełnione, w przypadku choroby, wypadku, macierzyństwa, inwalidztwa lub sytuacji uznanej za podobną, lub w przypadku, kiedy właściwe organy krajowe zwolniły daną osobę z tych zobowiązań.

Komisja po otrzymaniu opinii komitetu ekspertów ustanawia przepisy, które uzna za niezbędne do stosowania niniejszego artykułu.

Wysokość zasiłku dla bezrobotnych ustala się na podstawie wynagrodzenia podstawowego otrzymywanego przez byłego członka personelu tymczasowego w momencie zakończenia służby. Zasiłek ten ustala się w wysokości:

60 % wynagrodzenia podstawowego w okresie pierwszych 12 miesięcy;

45 % wynagrodzenia podstawowego w okresie od 13 miesiąca do 24 miesiąca;

30 % wynagrodzenia podstawowego w okresie od 25 miesiąca do 36 miesiąca.

Poza okresem pierwszych sześciu miesięcy, kiedy obowiązuje określona poniżej wysokość minimalna, lecz nie obowiązuje wysokość maksymalna, kwoty obliczone w ten sposób nie mogą być niższe niż ►M148 1 133,79 EUR (dolna granica) ◄ ani przekraczać ►M148 2 267,56 EUR (górna granica) ◄ . Wysokość minimalna i maksymalna są ►M131 aktualizowane ◄ na takich samych zasadach, jak określone w art. 66 Regulaminu pracowniczego, zgodnie z art. 65 Regulaminu pracowniczego.

Okres, w którym byłemu członkowi personelu kontraktowego przysługuje zasiłek dla bezrobotnych, nie może przekraczać 36 miesięcy od dnia zakończenia służby i w żadnym wypadku nie jest dłuższy niż jedna trzecia okresu pełnienia służby. Wypłata zasiłku jest wstrzymywana, jeśli w tym okresie były członek personelu kontraktowego przestanie spełniać warunki określone w ust. 1 i 2. Wypłata zasiłku jest wznawiana, jeśli przed końcem tego okresu były członek personelu kontraktowego ponownie zacznie spełniać wspomniane warunki, bez uzyskania prawa do pobierania krajowego zasiłku dla bezrobotnych.

Były członek personelu kontraktowego, który jest uprawniony do zasiłku dla bezrobotnych ma prawo do dodatków rodzinnych na tych samych zasadach, jak określono w art. 67 Regulaminu pracowniczego. Dodatek na gospodarstwo domowe oblicza się na podstawie zasiłku dla bezrobotnych zgodnie z warunkami określonymi w art. 1 załącznika VII do Regulaminu pracowniczego.

Osoba zainteresowana ma obowiązek złożyć deklarację o wszelkich wypłatach tego samego rodzaju otrzymywanych przez nią lub jej małżonka z innych źródeł; dodatki wypłacane na podstawie tego artykułu są pomniejszane o kwoty tych wypłat.

Były członek personelu tymczasowego, który jest uprawniony do zasiłku dla bezrobotnych, jest zgodnie z art. 72 objęty ubezpieczeniem chorobowym bez konieczności opłacenia składek.

Zasiłek dla bezrobotnych i dodatki rodzinne są wypłacane w euro przez Komisję. Nie stosuje się współczynników korygujących.

Członek personelu tymczasowego pokrywa jedną trzecią kosztów ubezpieczenia od bezrobocia. Składka ta wynosi 0,81 % wynagrodzenia podstawowego osoby zainteresowanej po odliczeniu kwoty wolnej w wysokości ►M148 1 030,72 EUR ◄ , przy czym nie uwzględnia się współczynników korygujących przewidzianych w art. 64 Regulaminu pracowniczego. Składkę potrąca się co miesiąc z wynagrodzenia osoby zainteresowanej i wraz z pozostałymi dwiema trzecimi kwoty ponoszonymi przez instytucję wpłaca się na Specjalny Fundusz dla Bezrobotnych. Ten fundusz jest wspólny dla instytucji, które co miesiąc wpłacają składki do Komisji, w terminie nie późniejszym niż osiem dni po wypłacie wynagrodzeń. Wszelkie wydatki wynikające z zastosowania tego artykułu zatwierdza i pokrywa Komisja zgodnie z przepisami Regulaminu finansowego rozporządzającego budżetem ogólnym Unii Europejskiej.

Zasiłki dla bezrobotnych wypłacane byłemu członkowi personelu kontraktowego, który jest bezrobotny, podlegają tym samym zasadom, jak określone w rozporządzeniu Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 260/68.

10.

Szczegółowe zasady stosowania przyjęte na podstawie art. 28a ust. 10 odnoszą się do niniejszego artykułu bez uszczerbku dla przepisów trzeciego akapitu ust. 2 niniejszego artykułu.

11.

W dwuletnich odstępach czasowych Komisja przedkłada sprawozdanie z sytuacji finansowej systemu ubezpieczenia od bezrobocia. Niezależnie od tego sprawozdania, jeżeli jest to konieczne dla finansowej równowagi systemu, Komisja może w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 111 i 112 regulaminu pracowniczego dostosować składki, o których mowa w ust. 7.

Artykuł 74 Regulaminu pracowniczego dotyczący zasiłku macierzyńskiego i art. 75 Regulaminu pracowniczego dotyczący przejęcia odpowiedzialności przez instytucję za koszty, o których mowa w tym przepisie, stosuje się na zasadzie analogii.

Artykuł 76 Regulaminu pracowniczego dotyczący zapomóg, pożyczek i zaliczek stosuje się na zasadzie analogii wobec personelu kontraktowego przez okres obowiązywania umowy o pracę lub po jej wygaśnięciu, jeśli w wyniku poważnej przewlekłej choroby nabytej lub inwalidztwa lub wypadku w okresie zatrudnienia członek personelu kontraktowego nie jest zdolny do pracy i udowodni, że taka choroba lub wypadek nie podlega ubezpieczeniu w ramach innego systemu.

Członkowie personelu tymczasowego są ubezpieczeni zgodnie z poniższymi przepisami na wypadek śmierci lub inwalidztwa powstałego w okresie zatrudnienia.

Płatności i świadczenia przewidziane w niniejszej sekcji zawiesza się, jeśli wynagrodzenie otrzymywane przez członka personelu tymczasowego z tytułu wykonywania pracy jest zawieszone na mocy niniejszych warunków zatrudnienia.

Jeśli badanie lekarskie przeprowadzone przed zatrudnieniem członka personelu tymczasowego wykaże, że cierpi on na chorobę lub jest inwalidą, organ, o którym mowa w art. 6 ust. 1, może w odniesieniu do ryzyka wynikającego z takiej choroby lub inwalidztwa dopuścić taką osobę do gwarantowanych świadczeń na wypadek inwalidztwa lub śmierci dopiero po upływie pięciu lat od rozpoczęcia służby w danej instytucji.

Członek personelu kontraktowego może odwołać się od takiej decyzji do Komitetu ds. Inwalidztwa przewidzianego w art. 9 ust. 1 lit. b) Regulaminu pracowniczego.

Członkowi personelu tymczasowego, który z powodu całkowitego inwalidztwa zmuszony jest zawiesić stosunek pracy nawiązany z instytucją, przysługuje w tym okresie renta inwalidzka, której wysokość określa się zgodnie z poniższymi postanowieniami.

Artykuł 52 Regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii wobec osób pobierających rentę inwalidzką. W przypadku gdy osoba pobierająca zasiłek z tytułu inwalidztwa przechodzi na emeryturę przed ukończeniem ►M131 66 lat, ◄ nie osiągając tym samym pełnego prawa do emerytury, stosuje się przepisy ogólne w sprawie emerytur. Wysokość emerytury za wysługę lat obliczana jest na podstawie grupy zaszeregowania i stopnia zajmowanego przez członka personelu kontraktowego w chwili wystąpienia inwalidztwa.

Renta inwalidzka wynosi 70 % ostatniego wynagrodzenia podstawowego członka personelu tymczasowego. Jednakże nie może ona być niższa niż wysokość minimum socjalnego, tj. wynagrodzenia podstawowego członka personelu kontraktowego na pierwszym stopniu grupy zaszeregowania 1. Z renty inwalidzkiej potrąca się składki na fundusz emerytalny, obliczane na podstawie wysokości renty.

Jeśli inwalidztwo członka personelu tymczasowego jest spowodowane wypadkiem mającym miejsce w trakcie lub w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych, na skutek choroby zawodowej lub w wyniku aktu poświęcenia dokonanego w interesie publicznym, lub narażenia swojego życia dla ratowania innej osoby, renta inwalidzka wynosi nie mniej niż 120 % minimum socjalnego. W takich przypadkach składki na fundusz emerytalny wpłacane są przez byłego pracodawcę.

W przypadku inwalidztwa spowodowanego umyślnie przez członka personelu tymczasowego, organ, o którym mowa w art. 6 ust. 1, może postanowić, iż będzie on otrzymywał jedynie świadczenie przewidziane w art. 109.

Osoby uprawnione do renty inwalidzkiej są także uprawnione do dodatków rodzinnych ustalonych zgodnie z art. 67 Regulaminu pracowniczego zgodnie z załącznikiem VII do Regulaminu pracowniczego; dodatek na gospodarstwo domowe ustala się na podstawie renty osoby uprawnionej.

Niezdolność do pracy stwierdza Komitet ds. Inwalidztwa określony w art. 9 ust. 1 lit. b) Regulaminu pracowniczego.

Prawo do pobierania renty inwalidzkiej przysługuje od dnia następującego po dniu zakończenia zatrudnienia członka personelu kontraktowego na mocy art. 47 i 48, które stosuje się na zasadzie analogii.

Instytucja, o której mowa w art. 40 załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego, może wymagać poddania się przez beneficjenta renty inwalidzkiej okresowym badaniom w celu ustalenia, czy nadal spełnia on warunki otrzymywania renty. Jeżeli Komitet ds. Inwalidztwa stwierdzi, że warunki te nie są spełnone, członek personelu tymczasowego wraca do pracy, o ile jego umowa nie wygasła.

Jednakże jeśli zatrudnienie danej osoby w służbach ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ okaże się niemożliwe, umowę można rozwiązać z zastrzeżeniem wypłaty kwoty odpowiadającej wynagrodzeniu przypadającemu za okres wypowiedzenia i, w odpowiednich przypadkach, odszkodowania za rozwiązanie umowy przewidzianemu w art. 47. Stosuje się także art. 109.

Osobom uprawnionym, po śmierci członka personelu tymczasowego, określonym zgodnie z postanowieniami rozdziału 4 załącznika VIII, przysługuje prawo do renty rodzinnej przewidzianej w art. 104–107.

W przypadku śmierci byłego członka personelu kontraktowego otrzymującego rentę inwalidzką lub byłego członka personelu kontraktowego otrzymującego emeryturę lub który opuścił służbę przed osiągnięciem wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o odroczenie wypłaty emerytury do pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym osiągnął wiek emerytalny, osobom uprawnionym po śmierci członka personelu kontraktowego, jak określono w rozdziale 4 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego, przysługuje prawo do renty rodzinnej przewidzianej w tym załączniku.

W przypadku gdy przez okres dłuższy niż rok nieznane jest miejsce pobytu członka personelu kontraktowego lub byłego członka personelu kontraktowego pobierającego rentę inwalidzką lub emeryturę, lub byłego członka personelu kontraktowego, który opuścił służbę przed osiągnięciem wieku emerytalnego i zwrócił się z wnioskiem o wstrzymanie wypłaty emerytury do pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnąłby wiek emerytalny, przepisy rozdziałów 5 i 6 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego odnoszące się do tymczasowych świadczeń stosuje się na zasadzie analogii do małżonka i osób uznanych za pozostające na jego utrzymaniu.

Prawo do otrzymania renty przysługuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła śmierć lub, odpowiednio, pierwszego dnia miesiąca następującego po okresie, za który pozostający przy życiu małżonek, sieroty lub osoby pozostające na utrzymaniu zmarłego otrzymają jego uposażenie na mocy art. 70 Regulaminu pracowniczego.

Pozostały przy życiu małżonek członka personelu kontraktowego uprawniony jest do renty pośmiertnej zgodnie z rozdziałem 4 załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego. Renta wynosi nie mniej niż 35 % ostatniego miesięcznego wynagrodzenia podstawowego pobieranego przez członka personelu kontraktowego i nie mniej niż miesięczne wynagrodzenie podstawowe członka personelu kontraktowego w grupie funkcyjnej I, grupie zaszeregowania 1 na stopniu pierwszym. W przypadku śmierci członka personelu kontraktowego wysokość renty rodzinnej zwiększa się do 60 % emerytury za wysługę lat, którą otrzymywałby członek personelu kontraktowego, gdyby, niezależnie od stażu pracy lub wieku, spełniał warunki do otrzymywania tej emerytury w chwili śmierci.

Osoba pobierająca rentę pośmiertną jest uprawniona, na warunkach ustalonych w załączniku VII do Regulaminu pracowniczego, do dodatków rodzinnych określonych w art. 67 Regulaminu pracowniczego. Wysokość dodatku na dziecko pozostające na jej utrzymaniu jest równa podwójnej kwocie dodatku przewidzianego w art. 67 ust. 1 lit. b).

W przypadku gdy członek lub były członek personelu kontraktowego uprawniony do renty inwalidzkiej umiera, nie pozostawiając małżonka uprawnionego do otrzymywania renty rodzinnej, pośmiertnej, dzieciom będącym na utrzymaniu zmarłego w chwili śmierci przysługuje renta sieroca zgodnie z art. 80 Regulaminu pracowniczego.

Uprawnienie do renty przysługuje też dzieciom, które spełniają powyższe warunki, w przypadku śmierci lub ponownego małżeństwa małżonka pobierającego rentę pośmiertną.

W przypadku śmierci członka personelu kontraktowego lub byłego członka personelu kontraktowego pobierającego rentę inwalidzką, gdy nie są spełnione warunki określone w ust. 1, stosuje się przepisy trzeciego akapitu art. 80.

W przypadku śmierci byłego ►M131 członka ◄ personelu kontraktowego, który wystąpił ze służby przed ►M131 osiągnięciem wieku emerytalnego ◄ i złożył wniosek o zawieszenie emerytury za wysługę lat do pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym osiągnąłby wymagany wiek, dzieci uznane za pozostające na jego utrzymaniu zgodnie z art. 2 załącznika VII do Regulaminu pracowniczego mają prawo do renty sierocej na tych samych warunkach jak te, które określone są w powyższych ustępach.

W stosunku do osób traktowanych jako dzieci pozostające na utrzymaniu w rozumieniu w art. 2 ust. 4 załącznika VII do Regulaminu pracowniczego, renta sieroca nie może przekraczać dwukrotnej wysokości dodatku na dziecko pozostające na utrzymaniu. Jednakże prawo do renty wygasa, jeżeli za utrzymanie jest odpowiedzialna trzecia strona zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami krajowymi.

Renta sieroca nie przysługuje, jeżeli umiera rodzic naturalny, którego zastąpił rodzic przysposabiający.

Sieroty mają prawo do dodatku edukacyjnego zgodnie z przepisami art. 3 załącznika VII do Regulaminu pracowniczego.

W przypadku rozwodu lub występowania więcej niż jednej kategorii osób pozostałych po zmarłym członku personelu kwalifikujących się do otrzymania renty rodzinnej, renta ta dzielona jest w sposób określony w rozdziale 4 załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego.

Zasady odnoszące się do pułapu i podziału określone w art. 81a Regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii.

Kończąc służbę członek personelu kontraktowego jest uprawniony do otrzymania emerytury za wysługę lat, przeniesienia aktuarialnie obliczonej równowartości prawa do emerytury lub odprawy zgodnie z rozdziałem 3, tytułem V załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego. W przypadku gdy pracownikowi przysługuje emerytura za wysługę lat, jego roszczenia nie pokrywają okresów dotyczących składek wpłacanych zgodnie z art. 112 niniejszych warunków zatrudnienia.

Artykuł 11 ust. 2 i 3 załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii wobec personelu kontraktowego.

Osoba, która uzyskała uprawnienia do emerytury za wysługę lat, uprawniona jest do dodatków rodzinnych przewidzianych w art. 67 Regulaminu pracowniczego, pod warunkiem że była zatrudniona jako członek personelu kontraktowego przez okres dłuższy niż trzy lata; dodatek na gospodarstwo domowe oblicza się na podstawie emerytury osoby go pobierającej.

Jeśli członek personelu kontraktowego zostaje mianowany na urzędnika lub pracownika tymczasowego ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , nie otrzymuje odprawy przewidzianej w art. 109 ust. 1.

Każdy okres służby w personelu tymczasowym ►M128 ►C3 Unii Europejskiej ◄ ◄ uwzględnia się przy obliczaniu lat wysługi do emerytury zgodnie z załącznikiem VIII do Regulaminu pracowniczego.

Jeśli instytucja wykorzystuje opcję przewidzianą w art. 112, jego prawa członka personelu kontraktowego do emerytury za wysługę lat zostaną ograniczone proporcjonalnie do okresu odpowiadającemu potrąceniom.

Powyższy ustęp nie stosuje się wobec członka personelu kontraktowego, który trzy miesiące po objęciu go przepisami Regulaminu pracowniczego zwrócił się z prośbą o wypłatę tych kwot wraz z odsetkami naliczonymi w wysokości ►M145 2,9 % ◄ rocznie. Powyższy odsetek może ulec zmianie zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 12 załącznika XII do Regulaminu pracowniczego.

Finansowanie systemu ubezpieczeń na wypadek inwalidztwa i ubezpieczenia na życie oraz systemu emerytalnego

W odniesieniu do finansowania systemu zabezpieczenia społecznego przewidzianego w sekcjach B i C stosuje się na zasadzie analogii przepisy art. 83 i 83a Regulaminu pracowniczego i art. 36 i 38 załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego.

Zgodnie z warunkami ustalonymi przez instytucję, członek personelu kontraktowego może zwrócić się do instytucji o dokonanie wszelkich płatności, które zobowiązany jest wnieść w celu uzyskania lub utrzymania uprawnień emerytalnych, ubezpieczenia od bezrobocia, ubezpieczenia na wypadek inwalidztwa, ubezpieczenia na życie i ubezpieczenia chorobowego w państwie, w którym ostatnio był objęty takimi ubezpieczeniami. W okresie, w którym wnoszone są te składki, członek personelu kontraktowego nie korzysta z ubezpieczenia chorobowego ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ . Ponadto przez okres wnoszenia tych składek, członek personelu kontraktowego nie jest objęty ze strony ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ ubezpieczeniem na życie i systemem rent inwalidzkich i nie nabywa praw w ramach ubezpieczenia od bezrobocia i ubezpieczenia emerytalnego ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ .

Rzeczywisty okres takich płatności na rzecz każdego członka personelu kontraktowego nie przekracza sześciu miesięcy. Jednakże instytucja może podjąć decyzję o przedłużeniu tego okresu do jednego roku. Płatności są ponoszone przez budżet ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ . Płatności w celu uzyskania lub utrzymania uprawnień emerytalnych nie przekraczają dwukrotnej wysokości stawki określonej w art. 83 ust. 2 Regulaminu pracowniczego.

Artykuły 40–44 Załącznika do Regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii.

Artykuły 81a i 82 Regulaminu pracowniczego i art. 45 załącznika VIII do Regulaminu pracowniczego dotyczące wypłaty świadczeń stosuje się na zasadzie analogii.

Wszelkie kwoty należne ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ ze strony członka personelu kontraktowego na mocy niniejszego systemu ubezpieczeń przypadające do zapłaty w terminie płatności świadczeń, odlicza się od kwoty jego świadczenia lub od kwoty świadczeń wypłacanych osobom wywodzącym od niego swe uprawnienia w sposób określony przez instytucję, o której mowa w art. 45 załącznika do Regulaminu pracowniczego. Odliczenie może być rozłożone na kilka miesięcy.

Przepisy art. 85a Regulaminu pracowniczego odnoszące się do nabycia praw na rzecz ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ stosuje się na zasadzie analogii.

Stosuje się art. 85 Regulaminu pracowniczego dotyczący zwrotu nienależnych świadczeń.

Tytuł VII Regulaminu pracowniczego dotyczący środków prawnych stosuje się na zasadzie analogii.

SZCZEGÓLNE I WYJĄTKOWE PRZEPISY STOSOWANE WOBEC CZŁONKÓW PERSONELU KONTRAKTOWEGO ODBYWAJĄCEGO SŁUŻBĘ W PAŃSTWACH TRZECICH

Załącznik X do regulaminu pracowniczego stosuje się na zasadzie analogii do personelu kontraktowego pełniącego służbę w państwach trzecich. Jednakże art. 21 tego załącznika stosuje się tylko jeśli umowa została zawarta przynajmniej na okres jednego roku.

Wobec personelu kontraktowego na zasadzie analogii stosuje się przepisy art. 47–50a.

W przypadku postępowania dyscyplinarnego przeciwko członkowi personelu kontraktowego organ dyscyplinarny określony w załączniku IX do Regulaminu pracowniczego i w art. 49 niniejszych Warunków zatrudnienia odbywa spotkanie z dwoma dodatkowymi pracownikami z tej samej grupy funkcyjnej i grupy zaszeregowania, co zainteresowany członek personelu kontraktowego. Dwóch dodatkowych członków wybiera się według procedury ad hoc uzgodnionej przez organ, o którym mowa w art. 6 ust. 3 niniejszych Warunków zatrudnienia i Komitet Pracowniczy.

Z zastrzeżeniem przepisów niniejszego tytułu, warunki zatrudnienia personelu miejscowego, a w szczególności:

określa ►M131 organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, ◄ zgodnie z aktualnymi zasadami i praktyką w miejscu pełnienia obowiązków.

W odniesieniu do zabezpieczenia społecznego instytucja ponosi odpowiedzialność za finansowaną przez pracodawcę część składek na zabezpieczenie społeczne na mocy obowiązujących przepisów w miejscu pełnienia obowiązków przez pracownika, o ile nie przewidziano inaczej w umowie w sprawie siedziby. Instytucja ustanawia autonomiczny lub uzupełniający system zabezpieczenia społecznego dla państw, gdzie brak jest takiego systemu lub nie jest on dostatecznie rozwinięty.

Wszelkie spory pomiędzy instytucją i członkiem personelu miejscowego pełniącego służbę w państwie trzecim rozstrzyga sąd arbitrażowy według przepisów określonych w klauzuli arbitrażowej zawartej w umowie członka personelu miejscowego.;

Wynagrodzenie doradców specjalnych określa bezpośrednie porozumienie pomiędzy zainteresowanym doradcą i organem, o który mowa w art. 6 akapit pierwszy. Umowa ze specjalnym doradcą zawierana jest na okres nieprzekraczający dwóch lat i podlega przedłużeniu.

Instytucja, która zamierza zatrudnić specjalnego doradcę lub przedłużyć jego umowę, powiadamia właściwy organ budżetowy, określając rozważaną wysokość jego wynagrodzenia.

Przed zawarciem umowy właściwy organ budżetowy przedstawia swój pogląd na temat proponowanego wynagrodzenia, jeśli w ciągu jednego miesiąca od daty powiadomienia przedstawiciel tego organu lub zainteresowanej instytucji wystąpi z takim wnioskiem.

Na zasadzie analogii stosuje się art. 1c i 1d, 11, 11a, 12 i 12a, art. 16 ust. 1, art. 17, 17a, 19, 22, 22a i 22b, ►M128 art. 23 ◄ , art. 25 ust. 2 Regulaminu pracowniczego dotyczące praw i obowiązków urzędników i art. 90 i 91 Regulaminu pracowniczego dotyczące odwołań.

Parlament Europejski przyjmuje na mocy wewnętrznej decyzji środki wykonawcze dla potrzeb zastosowania niniejszego tytułu.

Akredytowanymi asystentami parlamentarnymi nie obsadza się stanowisk znajdujących się na liście stanowisk załączonej do sekcji budżetu odnoszącej się do Parlamentu Europejskiego. Ich wynagrodzenia są finansowane z odpowiedniego działu budżetu i są wypłacane ze środków przydzielonych sekcji budżetu odnoszącej się do Parlamentu Europejskiego.

Akredytowany asystent parlamentarny klasyfikowany jest według grup zaszeregowania zgodnie ze wskazówką udzieloną przez posła lub posłów, których dany asystent będzie wspierał w pracach parlamentarnych, zgodnie ze środkami wykonawczymi, o których mowa w art. 125 ust. 1. W przypadku grup zaszeregowania 14–19 zgodnie z art. 133, wobec akredytowanych asystentów parlamentarnych istnieje wymóg ukończenia przynajmniej studiów prowadzących do uzyskania dyplomu studiów wyższych lub posiadania równoważnego doświadczenia zawodowego.

Artykuł 1e statutu dotyczący środków o charakterze socjalnym i warunków pracy stosuje się przez analogię, pod warunkiem że takie środki zgodne są ze szczególnym charakterem zadań i obowiązków, które przyjmują na siebie akredytowani asystenci parlamentarni.

W drodze odstępstwa od art. 7 przepisy dotyczące niezależnego przedstawicielstwa w odniesieniu do akredytowanych asystentów parlamentarnych określane są w środkach wykonawczych, o których mowa w art. 125 ust. 1; należy przy tym uwzględnić utworzenie formalnego powiązania między statutowym przedstawicielstwem pracowników a niezależnym przedstawicielstwem asystentów.

Artykuły 11–26a statutu stosuje się przez analogię. Biorąc pod uwagę zwłaszcza szczególny charakter funkcji i obowiązków akredytowanych asystentów parlamentarnych oraz wzajemne zaufanie, które musi charakteryzować profesjonalne stosunki pracy między akredytowanymi asystentami parlamentarnymi a posłem lub posłami do Parlamentu Europejskiego, których ci asystenci wspierają, środki wykonawcze odnoszące się do tego obszaru przyjęte zgodnie z art. 125 ust. 1 uwzględniają szczególny profesjonalny charakter stosunku pracy między posłami a ich akredytowanymi asystentami parlamentarnymi.

Artykuł 1d statutu ma zastosowanie przez analogię, z uwzględnieniem zasady wzajemnego zaufania między poszczególnymi posłami do Parlamentu Europejskiego a ich akredytowanym asystentem parlamentarnym lub asystentami, przy założeniu, że posłowie do Parlamentu Europejskiego mogą opierać swój wybór akredytowanych asystentów parlamentarnych również na poglądach politycznych.

Akredytowany asystent parlamentarny jest wybierany przez posła lub posłów do Parlamentu Europejskiego, których ma wspierać. Bez uszczerbku dla jakichkolwiek dodatkowych wymogów, jakie mogą zostać ustanowione w środkach wykonawczych, o których mowa w art. 125 ust. 1, asystent może być zatrudniony jedynie pod warunkiem, że:

jest obywatelem jednego z państw członkowskich ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ , chyba że organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, zezwoli na odstępstwo od tego wymogu, oraz w pełni korzysta z praw obywatelskich;

wypełnił wszelkie zobowiązania nałożone na niego na podstawie przepisów dotyczących służby wojskowej;

przedstawi odpowiednie gwarancje moralne wymagane do wykonywania swoich obowiązków;

posiada sprawność fizyczną wymaganą do wykonywania swoich obowiązków;

posiada gruntowną znajomość jednego z języków ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ oraz zadowalającą znajomość innego języka ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ w zakresie niezbędnym do wykonywania swoich obowiązków; oraz

zdobył:

(i)

wykształcenie pomaturalne potwierdzone dyplomem;

(ii)

wykształcenie średnie potwierdzone świadectwem, umożliwiające podjęcie studiów wyższych oraz odpowiednie co najmniej trzyletnie doświadczenie zawodowe; lub

(iii)

jeżeli jest to uzasadnione interesem służby, równorzędne wykształcenie lub doświadczenie zawodowe.

Akredytowany asystent parlamentarny jest poddany w służbach medycznych Parlamentu Europejskiego badaniom potwierdzającym jego sprawność fizyczną, dzięki którym Parlament Europejski zyskuje pewność, że dany asystent spełnia wymogi przedstawione w art. 128 ust. 2 lit. d).

Jeżeli w wyniku przewidzianego w ust. 1 badania medycznego wydana zostanie negatywna opinia lekarska, kandydat może, w ciągu dwudziestu dni od otrzymania powiadomienia o tej opinii z instytucji, zażądać rozpatrzenia jego przypadku przez komisję lekarską składającą się z trzech lekarzy wybranych przez organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, spośród lekarzy doradców instytucji. Lekarz doradca, który wydał pierwotną, negatywną opinię, zostanie wysłuchany przez komisję lekarską. Kandydat może przedstawić komisji lekarskiej opinię wybranego przez siebie lekarza. Jeżeli opinia komisji lekarskiej potwierdzi wnioski z badania medycznego, o którym mowa w ust. 1, kandydat pokrywa połowę kwoty opłat i kosztów dodatkowych.

Umowy akredytowanych asystentów parlamentarnych zawierane są na czas określony; w umowie określa się grupę zaszeregowania, do której został zaklasyfikowany asystent. Umowa nie podlega przedłużeniu więcej niż dwa razy podczas kadencji Parlamentu. Jeśli w samej umowie nie przewidziano inaczej oraz bez uszczerbku dla art. 139 ust. 1 lit. c), umowa ulega rozwiązaniu z końcem kadencji Parlamentu, podczas której została zawarta.

Środki wykonawcze, o których mowa w art. 125 ust. 1, ustanawiają przejrzyste ramy klasyfikacji, z uwzględnieniem art. 128 ust. 2 lit. f).

Przy zawieraniu przez akredytowanego asystenta parlamentarnego nowej umowy podejmuje się nową decyzję w sprawie jego grupy zaszeregowania.

Akredytowani asystenci parlamentarni są zatrudniani w celu wykonywania zadań w niepełnym lub pełnym wymiarze czasu pracy.

Poseł określa tygodniowy czas pracy akredytowanego asystenta parlamentarnego, który jednak w zwykłych okolicznościach nie może przekroczyć 42 godzin tygodniowo.

Od akredytowanego asystenta parlamentarnego nie można wymagać pracy w godzinach nadliczbowych, z wyjątkiem nagłych przypadków lub w razie nadzwyczajnego obciążenia pracą. Artykuł 56 akapit pierwszy statutu stosuje się przez analogię. Środki wykonawcze, o których mowa w art. 125 ust. 1, mogą ustanowić zasady w tym zakresie.

Praca w godzinach nadliczbowych nie uprawnia jednak akredytowanych asystentów parlamentarnych do otrzymania rekompensaty lub wynagrodzenia.

Artykuły 42a, 42b, 55a i 57–61 statutu dotyczące urlopu, czasu pracy i dni wolnych od pracy oraz art. 16 ust. 2–4 i art. 18 obecnych warunków zatrudnienia stosuje się przez analogię. Urlop okolicznościowy, urlop rodzicielski lub ze względów rodzinnych nie wykraczają poza okres trwania umowy.

O ile przepisy art. 133 i 134 nie stanowią inaczej, art. 19, art. 20 ust. 1–3 i art. 21 niniejszych warunków zatrudnienia oraz art. 16 załącznika VII do statutu (wynagrodzenia i koszty) stosuje się przez analogię. Zasady dokonywania zwrotu kosztów podróży służbowych są ustanowione w środkach wykonawczych, o których mowa w art. 125 ust. 1.

Zgodnie ze środkami wykonawczymi, o których mowa w art. 125 ust. 1, oraz na wyraźny wniosek odpowiedniego posła lub posłów, którym pomagają, akredytowani asystenci parlamentarni mogą otrzymać tylko jednorazowo zasiłek na zagospodarowanie albo zasiłek z tytułu przesiedlenia, wypłacany z dodatku na koszty pomocy parlamentarnej danego posła na podstawie dowodu, że zmiana miejsca zamieszkania była konieczna. Wysokość zasiłku nie może przekraczać wysokości miesięcznego wynagrodzenia asystenta.

W drodze odstępstwa od art. 4 ust. 1 ostatni akapit załącznika VII do statutu, dodatek zagraniczny nie może być niższy niż ►M148 410,74 EUR ◄ .

O ile przepisy art. 136 nie stanowią inaczej, art. 95–115 dotyczące zabezpieczenia społecznego stosuje się przez analogię.

W drodze odstępstwa od art. 96 ust. 3 akapit drugi i bez uszczerbku dla innych przepisów tego artykułu kwoty wyliczone z tego tytułu nie mogą być niższe niż ►M148 997,48 EUR (dolna granica) ◄ i wyższe niż ►M148 2 347,04 EUR (górna granica) ◄ .

W drodze odstępstwa od art. 77 i 80 statutu oraz art. 101 i 105 obecnych warunków zatrudnienia minimalne kwoty stosowane do wyliczania emerytur i rent inwalidzkich odpowiadają podstawowemu wynagrodzeniu akredytowanego asystenta parlamentarnego będącego w 1 grupie zaszeregowania.

Artykuł 112 stosuje się wyłącznie do umów zawartych na okres nieprzekraczający roku.

Stosuje się per analogiam art. 85 statutu dotyczący zwrotu nadpłaconych kwot.

Tytuł VII statutu dotyczący środków prawnych stosuje się przez analogię. Środki wykonawcze, o których mowa w art. 125 ust. 1, mogą przewidywać zasady uzupełniające dotyczące procedur wewnętrznych.

Z wyjątkiem zgonu, stosunek pracy nawiązany z akredytowanym asystentem parlamentarnym ulega rozwiązaniu:

z datą wskazaną w umowie, jak zostało to przewidziane w art. 130 ust. 1;

▼M131

z końcem miesiąca, w którym akredytowany asystent parlamentarny kończy 66 lat, lub – w drodze wyjątku – w dniu ustalonym zgodnie z art. 52 akapit drugi i trzeci regulaminu pracowniczego;

▼M124

w przypadku gdy asystent został zatrudniony, by wspierać jednego posła do Parlamentu Europejskiego zgodnie z art. 128 ust. 2, z końcem miesiąca, w którym wygasa mandat tego posła z uwagi na jego zgon, dymisję lub wszelkie inne przyczyny;

▼M131

uwzględniając fakt, że zaufanie jest podstawą stosunków pracy między posłem i jego akredytowanym asystentem parlamentarnym, wraz z upływem okresu wypowiedzenia przewidzianego w umowie uprawniającej akredytowanego asystenta parlamentarnego lub Parlament Europejski, działający na wniosek posła lub posłów do Parlamentu Europejskiego, do pomocy którym akredytowany asystent parlamentarny został przyjęty, do przedterminowego rozwiązania umowy. Okres wypowiedzenia nie może być krótszy niż jeden miesiąc za każdy przepracowany rok, nie krótszy niż miesiąc i nie dłuższy niż trzy miesiące. Okres wypowiedzenia nie może się jednak rozpocząć w okresie ciąży potwierdzonej zaświadczeniem lekarskim, urlopu macierzyńskiego lub chorobowego, pod warunkiem że urlop chorobowy nie trwa dłużej niż trzy miesiące. Ponadto okres wypowiedzenia w okresie ciąży potwierdzonej zaświadczeniem lekarskim, urlopu macierzyńskiego lub chorobowego ulega zawieszeniu w tych granicach czasowych;

▼M124

jeżeli akredytowany asystent parlamentarny przestaje spełniać warunki przewidziane w art. 128 ust. 2 lit. a), z zastrzeżeniem zezwolenia na zastosowanie odstępstwa przewidzianego w tym artykule. Jeżeli odstępstwo to nie zostaje przyznane, stosuje się okres wypowiedzenia, o którym mowa w lit. d).

W przypadku gdy umowa wygasa zgodnie z ust. 1 lit. c), akredytowany asystent parlamentarny jest uprawniony do otrzymania odszkodowania równego jednej trzeciej jego podstawowego wynagrodzenia w okresie od daty ustania jego funkcji do daty wygaśnięcia umowy, pod warunkiem, że nie przekracza ono wartości podstawowego wynagrodzenia z trzech miesięcy.

Bez uszczerbku dla art. 48 i 50, które mają zastosowanie przez analogię, stosunek pracy z akredytowanym asystentem parlamentarnym może ustać bez wypowiedzenia w przypadku poważnego, umyślnego lub wynikającego z zaniedbania niewypełnienia przez niego obowiązków. Organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, podejmuje uzasadnioną decyzję po uprzednim umożliwieniu zainteresowanemu przedstawienia faktów na swoją obronę.

Przepisy szczegółowe dotyczące procedury dyscyplinarnej ustanowione są w środkach wykonawczych, o których mowa w art. 125 ust. 1.

3a.

Środki wykonawcze, o których mowa w art. 125 ust. 1, przewidują procedurę pojednawczą, mającą zastosowanie przed zakończeniem umowy akredytowanego asystenta parlamentarnego na wniosek posła lub posłów do Parlamentu Europejskiego, do pomocy którym dany akredytowany asystent parlamentarny został przyjęty, zgodnie z ust. 1 lit. d) i ust. 3.

Okresów zatrudnienia w charakterze akredytowanego asystenta parlamentarnego nie uznaje się za stanowiące „lata służby” do celów art. 29 ust. 3 i 4 statutu.

Bez uszczerbku dla innych przepisów zawartych w warunkach zatrudnienia, załącznik do nich ustanawia przepisy przejściowe stosowane wobec personelu zatrudnionego na mocy umowy przewidzianej w niniejszych warunkach zatrudnienia.

►M131 Organ, o którym mowa w art. 6 akapit pierwszy, ◄ po konsultacji ze swoim Komitetem Pracowniczym i Komitetem ds. Regulaminu Pracowniczego, o których mowa w art. 10 regulaminu pracowniczego, przyjmuje ogólne przepisy wykonawcze do niniejszych warunków zatrudnienia, ►M124 z zastrzeżeniem przepisów art. 142 ◄ .

Administracja poszczególnych instytucji ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ naradza się w celu zapewnienia jednolitego stosowania niniejszych warunków zatrudnienia.

Przepisy ogólne wprowadzające w życie regulamin pracowniczy, o których mowa w art. 110 tego regulaminu, stosuje się wobec pracowników objętych niniejszymi warunkami zatrudnienia, jeśli na mocy tych warunków zatrudnienia przepisy tego regulaminu stosuje się wobec tych pracowników.

Do dnia 31 grudnia 2020 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające funkcjonowanie niniejszych warunków zatrudnienia innych pracowników.

Przepisy przejściowe stosowane wobec personelu określonego w warunkach zatrudnienia innych pracowników

Przepisy załącznika XIII do Regulaminu pracowniczego wobec innych pracowników zatrudnionych z dniem 30 kwietnia 2004 r. stosuje się na zasadzie analogii. ►M131 Art. 21, art. 22, z wyjątkiem ust. 4, art. 23, art. 24a oraz art. 31 ust. 6 i 7 tego załącznika stosuje się na zasadzie analogii do innych pracowników zatrudnionych na dzień 31 grudnia 2013 r. Art. 30 i art. 31 ust. 1, 2, 3 i 5 tego załącznika stosuje się na zasadzie analogii do personelu tymczasowego zatrudnionego na dzień 31 grudnia 2013 r. W przypadku pracowników zatrudnionych przed dniem 1 stycznia 2014 r. słowa „66 lat” w art. 33 ust. 1 akapit drugi, w art. 47 lit. a), w art. 101 ust. 1 akapit drugi oraz w art. 139 ust. 1 lit. b) warunków zatrudnienia innych pracowników odczytuje się jako słowa „65 lat” ◄

Odnośnie do okresu od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 30 kwietnia 2006 r. w warunkach zatrudnienia innych pracowników wprowadza się następujące zmiany:

artykuł 3 lit. b) pierwsze tiret wyrazy „grupa funkcyjna asystentów (AST)” zastępuje się wyrazami „kategorie B i C”;

artykuł 3 lit. b) tiret drugie wyrazy „grupa funkcyjna administratorów” (AD) zastępuje się wyrazami „kategorie A”, a wyrazy „AD 16 lub 15” wyrazami „A*16 lub A*15”, natomiast wyrazy „AD 15 lub AD 14” wyrazami „A*15 lub A*14”.

Zgodnie z warunkami zatrudnienia innych pracowników organ, o którym mowa w art. 6 ust. 1 niniejszych Warunków, proponuje zatrudnienie w charakterze członka personelu kontraktowego na czas nieokreślony każdej osobie zatrudnionej w instytucjach ►M128 ►C3 Unii ◄ ◄ dnia 1 maja 2004 r. na mocy umowy na czas nieokreślony jako członek personelu miejscowego w Unii Europejskiej lub w jednej z agencji lub jednostek określonych w art. 3a ust. 1 lit. b) i c) niniejszych Warunków zatrudnienia na mocy ustawodawstwa krajowego. Zatrudnienie proponuje się na podstawie oceny zadań wykonywanych przez członka personelu kontraktowego. Wspomniana wyżej umowa zaczyna obowiązywać najpóźniej dnia 1 maja 2005 r., przy czym nie stosuje się art. 84 zawartego w Warunkach zatrudnienia.

W przypadku gdy zaszeregowanie członka personelu przyjmującego powyższą ofertę pracy prowadzi do zmniejszenia jego wynagrodzenia, instytucja może wypłacić dodatkową sumę, biorąc pod uwagę obecne różnice w prawie podatkowym, socjalnym i prawa do otrzymywania emerytur występujące w Państwie Członkowskim, w którym zatrudniony jest członek personelu kontraktowego.

W razie potrzeby każda instytucja przyjmuje ogólne przepisy wprowadzenia w życie ust. 1 i 2 zgodnie z art. 110 Regulaminu pracowniczego.

Członek personelu nieprzyjmujący oferty przewidzianej w ust. 1 ma prawo utrzymać określony w umowie stosunek pracy z daną instytucją.

Przez okres pięciu lat po dniu 1 maja 2004 r. członkowie personelu miejscowego lub kontraktowego Sekretariatu Generalnego Rady zatrudnieni jako personel miejscowy Sekretariatu przed 1 maja 2004 r. mogą brać udział w wewnętrznych konkursach organizowanych przez Radę na tych samych warunkach, co urzędnicy i personel tymczasowy instytucji.

Umowy zawierane z personelem tymczasowym na czas określony przewidziane w art. 2 lit. d) Warunków zatrudnienia, obowiązujące w dniu 1 maja 2004 r., mogą zostać przedłużone. W przypadku gdy umowa była już raz przedłużona, następną zawiera się na czas nieokreślony. Obecnie obowiązujące umowy na czas nieokreślony zawarte z personelem tymczasowym określone w art. 2 lit. d) Warunków zatrudnienia pozostają nienaruszone.

Byli członkowie personelu tymczasowego, którzy w dniu 1 maja 2004 r. stają się bezrobotni i podlegają przepisom art. 28a niniejszych Warunków zatrudnienia stosowanych przed dniem 1 maja 2004 r., podlegają tym przepisom przez cały okres bezrobocia.

Członkom personelu tymczasowego, których umowy obowiązują w dniu 1 maja 2004 r., przysługuje prawo złożenia wniosku o zastosowanie wobec nich art. 28a niniejszych Warunków zatrudnienia obowiązujących przed dniem 1 maja 2004 r. Wniosek taki należy przedłożyć najpóźniej 30 dni kalendarzowych od daty wygaśnięcia umowy o pracę.

Ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2014 r. umowy pracowników tymczasowych, do których ma zastosowanie art. 2 lit. a) warunków zatrudnienia innych pracowników, pełniących służbę w dniu 31 grudnia 2013 r. w agencji, zmienia się, bez przeprowadzania nowej procedury selekcyjnej, w umowy na podstawie art. 2 lit. f) warunków zatrudnienia innych pracowników. W pozostałym zakresie warunki umowy pozostają bez zmian. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do umów personelu tymczasowego zatrudnionego na stanowisku dyrektorów agencji i zastępców dyrektorów agencji, o których mowa w akcie Unii ustanawiającym agencję, ani do urzędników oddelegowanych do agencji w interesie służby.

( 1 ) Sprawozdanie Eurostatu w 2014 r. z dnia 1 września 2014 r. dotyczące oszacowania aktuarialnego systemu emerytalno-rentowego urzędników europejskich.

( 2 ) Sprawozdanie Eurostatu z dnia 1 września 2016 r. dotyczące oszacowania aktuarialnego systemu emerytalno-rentowego urzędników europejskich w 2016 r.

( 3 ) Sprawozdanie Eurostatu z dnia 1 września 2018 r. dotyczące oszacowania aktuarialnego systemu emerytalno-rentowego urzędników europejskich w 2018 r.

( 4 ) Sprawozdanie Eurostatu z dnia 1 września 2018 r. dotyczące oszacowania aktuarialnego systemu emerytalno-rentowego urzędników europejskich w 2018 r.

( 5 ) Sprawozdanie Eurostatu z dnia 1 września 2019 r. dotyczące oszacowania aktuarialnego systemu emerytalno-rentowego urzędników europejskich w 2019 r.

( 6 ) Sprawozdanie Eurostatu z dnia 1 września 2020 r. dotyczące oszacowania aktuarialnego systemu emerytalno-rentowego urzędników europejskich w 2020 r.

( 7 ) Rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1).

( 8 ) Rozporządzenie Rady (EWWiS, EWG, Euratom) nr 300/76 z dnia 9 lutego 1976 r. określające kategorie urzędników uprawnionych do pobierania dodatków za pracę zmianową oraz stawki i warunki ich przyznawania (Dz.U. L 38 z 13.2.1976, s. 1).

( 9 ) Rozporządzenie Rady (EWG, Euratom, EWWS) nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 ustanawiające warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 56 z 4.3.1968., s. 8. Polskie wydanie specjalne rozdział 01 Tom 91, s. 33).

( 10 ) Rozporządzenie Rady (EWG, Euratom, EWWiS) nr 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiające regulamin pracowniczy i warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich oraz wprowadzające środki mające czasowe zastosowanie do urzędników Komisji (Dz.U. L 56 z 4.3.1968, s. 1. Polskie specjalne wydanie: rozdział 01 Tom 02 s. 5).

( 11 ) Rozporządzenie Rady (Euratom, EWWiS, EWG) nr 2530/72 z dnia 4 grudnia 1972 r. wprowadzające specjalne i czasowe środki mające zastosowanie do naboru urzędników Wspólnot Europejskich w związku z przystąpieniem nowych państw członkowskich oraz do zakończenia służby urzędników tych Wspólnot (Dz.U. L 272 z 5.12.1972, s. 1).

( 12 ) Rozporządzenie Rady (EWWiS, EWG, Euratom) nr 1543/73 z dnia 4 czerwca 1973 r. wprowadzające specjalne środki mające czasowe zastosowanie do urzędników Wspólnot Europejskich wypłacane z funduszy przeznaczonych na badania i inwestycje (Dz.U. L 155 z 11.6.1973, s. 1).

( 14 ) Dz.U. L 181 z 28.6.1989, str. 2. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE, EWWiS, Euratom) nr 2458/98 (Dz.U. L 307, z 17.11.1998, str. 1).

( 18 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE, Euratom) nr 1101/2008 w sprawie przekazywania do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich danych statystycznych objętych zasadą poufności, rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 w sprawie statystyk Wspólnoty oraz decyzję Rady 89/382/EWG, Euratom w sprawie ustanowienia Komitetu ds. Programów Statystycznych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164).

( 19 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1023/2013 z dnia 22 października 2013 r. zmieniające regulamin pracowniczy urzędników Unii Europejskiej i warunki zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej (Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 15).

( 20 ) Dz.U. L 280 z 23.11.1995, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE, EWWiS, Euratom) nr 2458/98 (Dz.U. L 307 z 17.11.1998, str. 1).

( 21 ) Dz.U. L 280 z 23.11.1995, str. 4. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (WE, EWWiS, Euratom) nr 2458/98.

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
M1	RÈGLEMENTNo 1/63/Euratom DU CONSEIL du 26 février 1963 (*)	P 35	524	6.3.1963
M2	RÈGLEMENTNo 2/63/Euratom DU CONSEIL du 26 février 1963 (*)	P 35	526	6.3.1963
►M3	RÈGLEMENTNo 17/63/CEE DU CONSEIL du 26 février 1963 (*)	P 35	528	6.3.1963
M4	REGULATION No 18/63/EEC OF THE COUNCIL of 26 February 1963 (*)	P 35	529	6.3.1963
►M5	REGULATION No 5/64/Euratom OF THE COUNCIL of 10 November 1964 (*)	P 190	2971	21.11.1964
M6	REGULATION No 182/64/EEC OF THE COUNCIL of 10 November 1964 (*)	P 190	2971	21.11.1964
M7	RÈGLEMENTNo 2/65/Euratom DU CONSEIL du 11 janvier 1965 (*)	P 18	242	4.2.1965
M8	RÈGLEMENTNo 8/65/CEE DU CONSEIL du 11 janvier 1965 (*)	P 18	242	4.2.1965
►M9	REGULATION No 4/65/Euratom OF THE COUNCIL of 16 March 1965 (*)	P 47	701	24.3.1965
M10	REGULATION No 30/65/EEC OF THE COUNCIL of 16 March 1965 (*)	P 47	701	24.3.1965
M11	RÈGLEMENTNo 1/66/Euratom DU CONSEIL du 28 décembre 1965 (*)	P 31	461	19.2.1966
M12	RÈGLEMENTNo 14/66/CEE DU CONSEIL du 28 décembre 1965 (*)	P 31	461	19.2.1966
M13	RÈGLEMENTNo 10/66/Euratom DU CONSEIL du 24 novembre 1966 (*)	P 225	3814	6.12.1966
M14	RÈGLEMENTNo 198/66/CEE DU CONSEIL du 24 novembre 1966 (*)	P 225	3814	6.12.1966
►M15	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 259/68 z dnia 29 lutego 1968 r.	L 56	1	4.3.1968
►M16	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 2278/69 (*)	L 289	1	17.11.1969
M17	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 95/70 (*)	L 15	1	21.1.1970
M18	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 96/70 (*)	L 15	4	21.1.1970
M19	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 16/71 (*)	L 5	1	7.1.1971
M20	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 2653/71 (*)	L 276	1	16.12.1971
M21	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 2654/71 (*)	L 276	6	16.12.1971
►M22	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 1369/72 (*)	L 149	1	1.7.1972
►M23	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 1473/72 (*)	L 160	1	16.7.1972
M24	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 2647/72 (*)	L 283	1	20.12.1972
►M25	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 558/73 (*)	L 55	1	28.2.1973
M26	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 2188/73 (*)	L 223	1	11.8.1973
M27	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 2/74 (*)	L 2	1	3.1.1974
M28	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 3191/74 (*)	L 341	1	20.12.1974
►M29	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 711/75 (*)	L 71	1	20.3.1975
►M30	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 1009/75 (*)	L 98	1	19.4.1975
►M31	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 1601/75 (*)	L 164	1	27.6.1975
M32	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 2577/75 (*)	L 263	1	11.10.1975
►M33	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 2615/76 (*)	L 299	1	29.10.1976
M34	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 3177/76 (*)	L 359	1	30.12.1976
M35	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 3178/76 (*)	L 359	9	30.12.1976
M36	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 1376/77 (*)	L 157	1	28.6.1977
M37	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 2687/77 (*)	L 314	1	8.12.1977
M38	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 2859/77 (*)	L 330	1	23.12.1977
►M39	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 912/78 (*)	L 119	1	3.5.1978
M40	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 914/78 (*)	L 119	8	3.5.1978
M41	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 2711/78 (*)	L 328	1	23.11.1978
M42	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 3084/78 (*)	L 369	1	29.12.1978
►M43	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 3085/78 (*)	L 369	6	29.12.1978
M44	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 2955/79 (*)	L 336	1	29.12.1979
M45	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 160/80 (*)	L 20	1	26.1.1980
M46	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 161/80 (*)	L 20	5	26.1.1980
M47	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 187/81 (*)	L 21	18	24.1.1981
M48	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 397/81 (*)	L 46	1	19.2.1981
M49	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 2780/81 (*)	L 271	1	26.9.1981
M50	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 3821/81 (*)	L 386	1	31.12.1981
M51	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 371/82 (*)	L 47	8	19.2.1982
M52	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 372/82 (*)	L 47	13	19.2.1982
M53	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 3139/82 (*)	L 331	1	26.11.1982
M54	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 440/83 (*)	L 53	1	26.2.1983
M55	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 1819/83 (*)	L 180	1	5.7.1983
►M56	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 2074/83 (*)	L 203	1	27.7.1983
M57	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 3647/83 (*)	L 361	1	24.12.1983
M58	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 419/85 (*)	L 51	1	21.2.1985
M59	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 420/85 (*)	L 51	6	21.2.1985
►M60	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 1578/85 (*)	L 154	1	13.6.1985
M61	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 1915/85 (*)	L 180	3	12.7.1985
►M62	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 2799/85 (*)	L 265	1	8.10.1985
M63	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 3580/85 (*)	L 343	1	20.12.1985
M64	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 3855/86 (*)	L 359	1	19.12.1986
M65	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 3856/86 (*)	L 359	5	19.12.1986
M66	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 793/87 (*)	L 79	1	21.3.1987
►M67	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 3019/87 (*)	L 286	3	9.10.1987
M68	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 3212/87 (*)	L 307	1	29.10.1987
M69	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 3784/87 (*)	L 356	1	18.12.1987
M70	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 2338/88 (*)	L 204	1	29.7.1988
M71	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 2339/88 (*)	L 204	5	29.7.1988
M72	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 3982/88 (*)	L 354	1	22.12.1988
M73	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 2187/89 (*)	L 209	1	21.7.1989
M74	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 3728/89 (*)	L 364	1	14.12.1989
M75	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 2258/90 (*)	L 204	1	2.8.1990
M76	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 3736/90 (*)	L 360	1	22.12.1990
M77	ROZPORZĄDZENIE (EWG) NR 2232/91 (*)	L 204	1	27.7.1991
►M78	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 3830/91 (*)	L 361	1	31.12.1991
M79	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 3831/91 (*)	L 361	7	31.12.1991
M80	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 3832/91 (*)	L 361	9	31.12.1991
M81	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 3833/91 (*)	L 361	10	31.12.1991
M82	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, EWG, Euratom) NR 3834/91 (*)	L 361	13	31.12.1991
►M83	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 571/92 (*)	L 62	1	7.3.1992
M84	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 3761/92 (*)	L 383	1	29.12.1992
►M85	ROZPORZĄDZENIE (EWG, Euratom, EWWiS) NR 3947/92 (*)	L 404	1	31.12.1992
M86	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, EWG) NR 3608/93 (*)	L 328	1	29.12.1993
M87	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, WE, Euratom) NR 3161/94 (*)	L 335	1	23.12.1994
M88	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, WE, Euratom) NR 2963/95 (*)	L 310	1	22.12.1995
M89	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, WE) NR 1354/96 (*)	L 175	1	13.7.1996
M90	ROZPORZĄDZENIE (Euratom, EWWiS, WE) NR 2485/96 (*)	L 338	1	28.12.1996
►M91	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, WE, Euratom) NR 2192/97 (*)	L 301	5	5.11.1997
M92	ROZPORZĄDZENIE (EWWiS, WE, Euratom) NR 2591/97 (*)	L 351	1	23.12.1997
►M93	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 781/98 (*)	L 113	4	15.4.1998
►M94	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 2458/98 (*)	L 307	1	17.11.1998
►M95	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 2594/98 (*)	L 325	1	3.12.1998
M96	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 2762/98 (*)	L 346	1	22.12.1998
►M97	KOMUNIKAT KOMISJI DO INNYCH INSTYTUCJI DOTYCZĄCY PRZELICZENIA NA EURO KWOT PRZEWIDZIANYCH W REGULAMINIE PRACOWNICZYM (1999/C 60/09) (*)	C 60	11	2.3.1999
M98	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 620/1999 (*)	L 78	1	24.3.1999
M99	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 1238/1999 (*)	L 150	1	17.6.1999
M100	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 2700/1999 (*)	L 327	1	21.12.1999
M101	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 212/2000 (*)	L 24	1	29.1.2000
M102	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 628/2000 (*)	L 76	1	25.3.2000
M103	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 2804/2000 (*)	L 326	3	22.12.2000
M104	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 2805/2000 (*)	L 326	7	22.12.2000
M105	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 1986/2001 (*)	L 271	1	12.10.2001
M106	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 2581/2001 (*)	L 345	1	29.12.2001
M107	ROZPORZĄDZENIE (WE, EWWiS, Euratom) NR 490/2002 (*)	L 77	1	20.3.2002
M108	ROZPORZĄDZENIE (WE, Euratom) NR 2265/2002 (*)	L 347	1	20.12.2002
M109	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, Euratom) NR 2148/2003 z dnia 5 grudnia 2003 r.	L 323	1	10.12.2003
M110	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, Euratom) NR 2181/2003 z dnia 8 grudnia 2003 r.	L 327	1	16.12.2003
M111	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, Euratom) NR 2182/2003 z dnia 8 grudnia 2003 r.	L 327	3	16.12.2003
►M112	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, Euratom) NR 723/2004 z dnia 22 marca 2004 r.	L 124	1	27.4.2004
M113	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, Euratom) NR 23/2005 z dnia 20 grudnia 2004 r.	L 6	1	8.1.2005
M114	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, Euratom) NR 31/2005 z dnia 20 grudnia 2004 r.	L 8	1	12.1.2005
M115	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, Euratom) NR 1972/2005 z dnia 29 listopada 2005 r.	L 317	1	3.12.2005
M116	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, Euratom) NR 2104/2005 z dnia 20 grudnia 2005 r.	L 337	7	22.12.2005
M117	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, Euratom) NR 1066/2006 z dnia 27 czerwca 2006 r.	L 194	1	14.7.2006
M118	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, Euratom) NR 1895/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r.	L 397	6	30.12.2006
M119	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, Euratom) NR 337/2007 z dnia 27 marca 2007 r.	L 90	1	30.3.2007
M120	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, Euratom) NR 1558/2007 z dnia 17 grudnia 2007 r.	L 340	1	22.12.2007
M121	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, Euratom) NR 420/2008 z dnia 14 maja 2008 r.	L 127	1	15.5.2008
M122	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, EURATOM) NR 1323/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r.	L 345	10	23.12.2008
M123	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE, EURATOM) NR 1324/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r.	L 345	17	23.12.2008
►M124	ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 160/2009 z dnia 23 lutego 2009 r.	L 55	1	27.2.2009
M125	ROZPORZĄDZENIE RADY (UE, EURATOM) NR 1295/2009 z dnia 22 grudnia 2009 r.	L 348	9	29.12.2009
M126	ROZPORZĄDZENIE RADY (UE, EURATOM) NR 1296/2009 z dnia 23 grudnia 2009 r.	L 348	10	29.12.2009
M127	zmienione przez: ROZPORZĄDZENIE RADY (UE, EURATOM) NR 1190/2010 z dnia 13 grudnia 2010 r.	L 333	1	17.12.2010
►M128	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE, EURATOM) NR 1080/2010 z dnia 24 listopada 2010 r.	L 311	1	26.11.2010
M129	ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 1239/2010 z dnia 20 grudnia 2010 r.	L 338	1	22.12.2010
M130	ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 1240/2010 z dnia 20 grudnia 2010 r.	L 338	7	22.12.2010
►M131	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE, EURATOM) NR 1023/2013 z dnia 22 października 2013 r.	L 287	15	29.10.2013
M132	ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 1331/2013 z dnia 10 grudnia 2013 r.	L 335	1	14.12.2013
M133	ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 1415/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r.	L 353	23	28.12.2013
M134	ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 1416/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r.	L 353	24	28.12.2013
M135	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 422/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r.	L 129	5	30.4.2014
M136	ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 423/2014 z dnia 16 kwietnia 2014 r.	L 129	12	30.4.2014
M137	Aktualizacja stawki składki na system emerytalno-rentowy dla urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej ze skutkiem od dnia 1 lipca 2014 r. ( 1 ) Aktualizacja 2014/C 444/05	C 444	11	12.12.2014
M138	Aktualizacja wynagrodzeń i emerytury urzędników i innych pracowników UE oraz mających do nich zastosowanie współczynników korygujących – za 2015 r. 2015/C 415/04	C 415	3	15.12.2015
►M139	ROZPORZĄDZENIE DELEGOWANE KOMISJI (UE) 2016/1611 z dnia 7 lipca 2016 r.	L 242	1	9.9.2016
M140	Aktualizacja wynagrodzeń i emerytury urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej oraz mających do nich zastosowanie współczynników korygujących – za 2016 r. 2016/C 466/07	C 466	5	14.12.2016
M141	Aktualizacja stawki składki na system emerytalno-rentowy dla urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej ze skutkiem od dnia 1 lipca 2016 r. ( 2 ) 2016/C 466/10	C 466	19	14.12.2016
M142	Aktualizacja wynagrodzeń i emerytury urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej oraz mających do nich zastosowanie współczynników korygujących – za 2017 r. 2017/C 429/06	C 429	9	14.12.2017
M143	Aktualizacja wynagrodzeń i emerytur urzędników i innych pracowników UE oraz mających do nich zastosowanie współczynników korygujących – za 2018 r. 2018/C 451/04	C 451	4	14.12.2018
M144	Aktualizacja stawki składki na system emerytalno-rentowy dla urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej ze skutkiem od dnia 1 lipca 2018 r. ( 3 ) 2018/C 451/07	C 451	19	14.12.2018
►M145	Aktualizacja ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2019 r. efektywnej stawki stosowanej do wyliczenia odsetek złożonych zgodnie z art. 12 załącznika XII do regulaminu pracowniczego ( 4 ) 2019/C 1/08	C 1	6	3.1.2019
M146	Aktualizacja wynagrodzeń i emerytur urzędników i innych pracowników UE oraz mających do nich zastosowanie współczynników korygujących – za 2019 r. 2019/C 420/05	C 420	9	13.12.2019
M147	Aktualizacja stawki składki na system emerytalno-rentowy dla urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej ze skutkiem od dnia 1 lipca 2019 r. ( 5 ) 2019/C 420/08	C 420	22	13.12.2019
►M148	Aktualizacja wynagrodzeń i emerytur urzędników i innych pracowników UE oraz mających do nich zastosowanie współczynników korygujących – za 2020 r. 2020/C 428/10	C 428	12	11.12.2020
►M149	Aktualizacja stawki składki na system emerytalno-rentowy dla urzędników i innych pracowników Unii Europejskiej ze skutkiem od dnia 1 lipca 2020 r. ( 6 ) 2020/C 428/13	C 428	26	11.12.2020

SPIS TREŚCI
TYTUŁ I:	Przepisy ogólne 1 – 10c
TYTUŁ II:	Prawa i obowiązki urzędników 11 – 26a
TYTUŁ III:	Kariera zawodowa urzędnika
Rozdział 1:	Zatrudnienie 27 – 34
Rozdział 2:	Status służbowy 35
Sekcja 1:	Aktywne zatrudnienie 36
Sekcja 2:	Oddelegowanie 37 – 39
Sekcja 3:	Urlop z przyczyn osobistych 40
Sekcja 4:	Tymczasowy stan spoczynku 41
Sekcja 5:	Urlop na czas odbywania służby wojskowej 42
Sekcja 6:	Urlop wychowawczy lub ze względów rodzinnych 42a – 42b
Sekcja 7:	Urlop w interesie służby 42c
Rozdział 3:	Oceny przeniesienie na wyższy stopień oraz awans 43 – 46
Rozdział 4:	Zakończenie służby 47
Sekcja 1:	Rezygnacja 48
Sekcja 2:	Zwolnienie z urzędu 49
Sekcja 3:	Odwołanie ze stanowiska w interesie służby 50
Sekcja 4:	Procedura w przypadku nienależytego wykonywania obowiązków 51
Sekcja 5:	Przeniesienie w stan spoczynku 52 – 53
Sekcja 6:	Stanowisko honorowe 54
TYTUŁ IV:	Warunki pracy urzędników
Rozdział 1:	Czas pracy 55 – 56c
Rozdział 2:	Urlop 57 – 60
Rozdział 3:	Dni świąteczne 61
TYTUŁ V:	Wynagrodzenie oraz świadczenia z tytułu zabezpieczenia społecznego urzędników
Rozdział 1:	Wynagrodzenie i zwrot kosztów
Sekcja 1:	Wynagrodzenie 62 – 70
Sekcja 2:	Zwrot kosztów 71
Rozdział 2:	Świadczenia z tytułu zabezpieczenia społecznego 72 – 76a
Rozdział 3:	Emerytury i renty inwalidzkie 77 – 84
Rozdział 4:	Zwrot nadpłaconych kwot 85
Rozdział 5:	Wstąpienie przez Unię w prawa wierzyciela 85a
TYTUŁ VI:	Środki dyscyplinarne 86
TYTUŁ VII:	Środki prawne 90 – 91a
TYTUŁ VIIIA:	Przepisy szczególne dotyczące ESDZ 95 – 99
TYTUŁ VIIIB:	Przepisy szczególne dotyczące urzędników pełniących służbę w państwach trzecich 101a
TYTUŁ IX:	Przepisy przejściowe i końcowe
Rozdział 1:	Przepisy przejściowe 107a
Rozdział 2:	Przepisy końcowe 110 – 113
ZAŁĄCZNIK I:	A. Kategorie stanowisk w każdej grupie funkcyjnej przewidzianej w art. 5 ust. 4
	B. Mnożniki odniesienia równorzędności średniego okresu służby
ZAŁĄCZNIK II:	Skład oraz procedura działania organów przewidzianych w art. 9 regulaminu pracowniczego
ZAŁĄCZNIK III	Konkursy
ZAŁĄCZNIK IV	Świadczenia przewidziane w art. 41 i 50 regulaminu pracowniczego
ZAŁĄCZNIK IVa	Praca w niepełnym wymiarze czasu pracy
ZAŁĄCZNIK V	Urlop
ZAŁĄCZNIK VI	Rekompensata oraz wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych
ZAŁĄCZNIK VII	Wynagrodzenie oraz zwrot kosztów
ZAŁĄCZNIK VIII	System emerytalno-rentowy
ZAŁĄCZNIK IX	Postępowanie dyscyplinarne
ZAŁĄCZNIK X	Przepisy szczególne mające zastosowanie do urzędników pełniących służbę w państwie trzecim
ZAŁĄCZNIK XI	Zasady stosowania art. 64 i 65 regulaminu pracowniczego
ZAŁĄCZNIK XII	Zasady wykonywania art. 83a regulaminu pracowniczego
ZAŁĄCZNIK XIII	Środki przejściowe mające zastosowanie do urzędników unijnych (art. 107a Regulaminu pracowniczego)
ZAŁĄCZNIK XIII.1	Rodzaje stanowisk w okresie przejściowym

1.7.2020	STOPIEŃ
GRUPA ZASZEREGOWANIA	1	2	3	4	5
6	4 878,26	5 083,26	5 296,86	5 444,21	5 519,44
5	4 311,57	4 492,75	4 682,20	4 811,78	4 878,26
4	3 810,72	3 970,83	4 137,70	4 252,82	4 311,57
3	3 368,02	3 509,55	3 657,05	3 758,77	3 810,72
2	2 976,76	3 101,86	3 232,22	3 322,13	3 368,02
1	2 630,97	2 741,53	2 856,74	2 936,19	2 976,76

SPIS TREŚCI
Sekcja 1:	Komitet pracowniczy Artykuł 1
Sekcja 2:	Wspólny komitet 2 – 3a
Sekcja 3:	Komitet ds. inwalidztwa 7 – 9
Sekcja 4:	Komitet ds. ocen 10 – 11
Sekcja 5:	Wspólny komitet doradczy ds. nienależytego wykonywania obowiązków 12

SPIS TREŚCI
Sekcja 1:	Urlop coroczny 1 – 5
Sekcja 2:	Urlop okolicznościowy 6
Sekcja 3:	Czas podróży 7

►C1	Sprostowanie, Dz.U. L 248, 22.9.2007, s. 26 (723/2004)
►C2	Sprostowanie, Dz.U. L 130, 17.5.2012, s. 24 (723/2004)
►C3	Sprostowanie, Dz.U. L 144, 5.6.2012, s. 48 (1080/2010)
C4	Sprostowanie, Dz.U. L 140, 14.5.2014, s. 178 (422/2014)
C5	Sprostowanie, Dz.U. L 289, 25.10.2016, s. 21 (259/1968)
►C6	Sprostowanie, Dz.U. L 289, 25.10.2016, s. 21 (723/2004)

Dyrektor Generalny	AD 15 - AD 16
Dyrektor	AD 14 - AD 15
Radca lub stanowisko równoważne	AD 13- AD 14
Kierownik wydziału lub stanowisko równoważne	AD 9 - AD 14
Administrator	AD 5 - AD 12

Grupa zaszeregowania	Asystenci	Administratorzy
13	—	15 %
12	—	15 %
11	—	25 %
10	20 %	25 %
9	8 %	25 %
8	25 %	33 %
7	25 %	36 %
6	25 %	36 %
5	25 %	36 %
4	33 %	—
3	33 %	—
2	33 %	—
1	33 %	—

Grupa zaszeregowania	Sekretarze/pracownicy biurowi
SC 6	—
SC 5	12 %
SC 4	15 %
SC 3	17 %
SC 2	20 %
SC 1	25 %

SPIS TREŚCI
Sekcja 1:	Dodatki rodzinne 1 – 3
Sekcja 2:	Dodatek zagraniczny 4
Sekcja 3:	Zwrot kosztów
A —	Dodatek na zagospodarowanie 5
B —	Dodatek na ponowne zagospodarowanie 6
C —	Koszty podróży 7 - 8
D —	Koszty przeprowadzki 9
E —	Dieta dzienna 10
F —	Koszty podróży służbowej 11 – 13a
G —	Ryczałtowy zwrot kosztów 14 - 15
Sekcja 4:	Płatność należności 16 - 17

0 EUR/kilometr za odcinek	od 0 do 200 km
0,2125 EUR/kilometr za odcinek	od 201 do 1 000 km
0,3543 EUR/kilometr za odcinek	od 1 001 do 2 000 km
0,2125 EUR/kilometr za odcinek	od 2 001 do 3 000 km
0,0708 EUR/kilometr za odcinek	od 3 001 do 4 000 km
0,0342 EUR/kilometr za odcinek	od 4 001 do 10 000 km
0 EUR/kilometr za odcinek ponad	10 000 km

0 EUR/kilometr za odcinek	od 0 do 200 km
0,4285 EUR/kilometr za odcinek	od 201 do 1 000 km
0,7141 EUR/kilometr za odcinek	od 1 001 do 2 000 km
0,4285 EUR/kilometr za odcinek	od 2 001 do 3 000 km
0,1427 EUR/kilometr za odcinek	od 3 001 do 4 000 km
0,0689 EUR/kilometr za odcinek	od 4 001 do 10 000 km
0 EUR/kilometr za odcinek powyżej	10 000 km

SPIS TREŚCI
Rozdział 1:	Przepisy ogólne 1
Rozdział 2:	Emerytura oraz odprawa
Sekcja 1:	Emerytura 2 – 11
Sekcja 2:	Odprawa 12
Rozdział 3:	Renta inwalidzka 13 – 15
Rozdział 4:	Renta rodzinna 17 – 29
Rozdział 5:	Renty tymczasowe 30 – 33
Rozdział 6:	Podwyżki rent w odniesieniu do dzieci pozostających na utrzymaniu 34 – 35
Rozdział 7:
Sekcja 1:	Finansowanie systemu emerytalno-rentowego 36 – 38
Sekcja 2:	Obliczanie rent i emerytur 40 – 44
Sekcja 3:	Wypłata świadczeń 45 – 46
Rozdział 8:	Przepisy przejściowe 48 – 51

PKB Unii	Konsekwencje dla szczególnego wskaźnika	Data wypłaty drugiej części
[– 0,1 %; – 1 %]	33 %; 67 %	1 kwietnia roku n + 1
[– 1 %; – 3 %]	0 %; 100 %	1 kwietnia roku n + 1
poniżej – 3 %	0 %	—

Stopień
Grupa zaszeregowania	1	2	3	4	5	6	7	8
A	13,1 %	11,0 %	6,8 %	5,7 %	5,5 %	5,2 %	5,2 %	4,9 %
B	11,9 %	10,5 %	6,4 %	4,9 %	4,8 %	4,7 %	4,5 %	4,3 %
C	8,5 %	6,3 %	4,6 %	4,0 %	3,9 %	3,7 %	3,6 %	3,5 %
D	6,1 %	4,6 %	4,3 %	4,1 %	4,0 %	3,9 %	3,7 %	3,6 %

Grupa zaszeregowanial	Od dnia 1 maja 2004 r. do
	30.4.2005	30.4.2006	30.4.2007	30.4.2008	30.4.2009	30.4.2010	30.4.2011
A*/AD 13	-	-	5 %	10 %	15 %	20 %	20 %
A*/AD 12	5 %	5 %	5 %	10 %	15 %	20 %	25 %
B*/AST 10	5 %	5 %	5 %	10 %	15 %	20 %	20 %

Wiek na dzień 1 maja 2014 r.	Wiek emerytalny	Wiek na dzień 1 maja 2014 r.	Wiek emerytalny
60 lat i więcej	60 lat	47 lat	62 lata 6 miesięcy
59 lat	60 lat 2 miesiące	46 lat	62 lata 8 miesięcy
58 lat	60 lat 4 miesiące	45 lat	62 lata 10 miesięcy
57 lat	60 lat 6 miesięcy	44 lata	63 lata 2 miesiące
56 lat	60 lat 8 miesięcy	43 lata	63 lata 4 miesiące
55 lat	61 lat	42 lata	63 lata 6 miesięcy
54 lata	61 lat 2 miesiące	41 lat	63 lata 8 miesięcy
53 lata	61 lat 4 miesiące	40 lat	63 lata 10 miesięcy
52 lata	61 lat 6 miesięcy	39 lat	64 lata 3 miesiące
51 lat	61 lat 8 miesięcy	38 lat	64 lata 4 miesiące
50 lat	61 lat 11 miesięcy	37 lat	64 lata 5 miesięcy
49 lat	62 lat 2 miesiące	36 lat	64 lata 6 miesięcy
48 lat	62 lat 4 miesiące	35 lat	64 lata 8 miesięcy

Kategoria A		Kategoria C
A*5	Kierownik/	C*1	Sekretarz/pracownik biurowy
	Kierownik ds. analiz/	C*2	Sekretarz/pracownik biurowy
	Kierownik ds. lingwistycznych	C*3	Sekretarz/pracownik biurowy
A*6	Kierownik/	C*4	Sekretarz/pracownik biurowy
	Kierownik ds. analiz/	C*5	Sekretarz/pracownik biurowy
	Kierownik ds. lingwistycznych	C*6	Sekretarz/pracownik biurowy
A*7	Kierownik/	C*7	Sekretarz/pracownik biurowy
	Kierownik ds. analiz/
	Kierownik ds. lingwistycznych
A*8	Kierownik/
	Kierownik ds. analiz/
	Kierownik ds. lingwistycznych
A*9	Szef zespołu
	Kierownik/
	Kierownik ds. analiz/
	Kierownik ds. lingwistycznych
A*10	Szef zespołu
	Kierownik/
	Kierownik ds. analiz/
	Kierownik ds. lingwistycznych
A*11	Szef zespołu
	Kierownik/
	Kierownik ds. analiz/
	Kierownik ds. lingwistycznych
A*12	Szef zespołu
	Kierownik/
	Kierownik ds. analiz/
	Kierownik ds. lingwistycznych
A*13	Szef zespołu
	Kierownik/
	Kierownik ds. analiz/
	Kierownik ds. lingwistycznych
A*14	Kierownik ds. analiz/
	Kierownik ds. lingwistycznych
	Kierownik/ Szef zespołu
	Dyrektor
A*15	Dyrektor/Dyrektor Generalny
A*16	Dyrektor/Dyrektor Generalny

Kategoria B		Kategoria D
B*3	Asystent/Asystent ds. analiz	D*1	Pracownik
B*4	Asystent/Asystent ds. analiz	D*2	Pracownik
B*5	Asystent/Asystent ds. analiz	D*3	Pracownik
B*6	Asystent/Asystent ds. analiz	D*4	Pracownik
B*7	Asystent/Asystent ds. analiz	D*5	Pracownik
B*8	Asystent/Asystent ds. analiz
B*9	Asystent/Asystent ds. analiz
B*10	Asystent/Asystent ds. analiz
B*11	Asystent/Asystent ds. analiz

SPIS TREŚCI
TYTUŁ I:	Przepisy ogólne 1 – 7a
TYTUŁ II:	Personel tymczasowy
Rozdział 1:	Przepisy ogólne 8 – 10
Rozdział 2:	Prawa i obowiązki 11
Rozdział 3:	Warunki zatrudnienia 12 – 15
Rozdział 4:	Warunki pracy 16 – 18
Rozdział 5:	Wynagrodzenie i zwrot kosztów 19 – 27
Rozdział 6:	Świadczenia z tytułu zabezpieczenia społecznego
Sekcja A:	Ubezpieczenie z tytułu choroby i wypadku, świadczenia z tytułu zabezpieczenia społecznego 28 – 30
Sekcja B:	Ubezpieczenie na wypadek inwalidztwa i śmierci 31 – 38a
Sekcja C:	Emerytura za wysługę lat i odprawa 39 – 40
Sekcja D:	Finansowanie systemu ubezpieczenia na wypadek inwalidztwa i ubezpieczenia na życie oraz systemu emerytalnego 41 – 42
Sekcja E:	Rozpatrywanie roszczeń personelu tymczasowego 43
Sekcja F:	Wypłata świadczeń 44
Sekcja G:	Wstąpienie przez Unię w prawa wierzyciela 44a
Rozdział 7:	Zwrot nadpłaconych kwot 45
Rozdział 8:	Środki prawne 46
Rozdział 9:	Rozwiązanie stosunku pracy 47 – 50a
Rozdział 10:	Przepisy szczególne dotyczące członków personelu tymczasowego, o których mowa w art. 2 lit. e 50b – 50c
Rozdział 11:	Przepisy szczególne dotyczące personelu tymczasowego, o których mowa w art. 2 lit. f) 51 – 56
TYTUŁ IV:	Personel kontraktowy
Rozdział 1:	Przepisy ogólne 79 – 80
Rozdział 2:	Prawa i obowiązki 81
Rozdział 3:	Warunki zatrudnienia 82 – 84
Rozdział 4:	Przepisy szczególne dla członków personelu kontraktowego określonych w art. 3a 85 – 87
Rozdział 5:	Przepisy szczególne dla członków personelu kontraktowego określonych w art. 3b 88 – 90
Rozdział 6:	Warunki pracy 91
Rozdział 7:	Wynagrodzenie i zwrot kosztów 92 – 94
Rozdział 8:	Świadczenia zabezpieczenia społecznego
Sekcja A:	Ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe, świadczenia zabezpieczenia społecznego 95 – 98
Sekcja B:	Ubezpieczenie na wypadek inwalidztwa i śmierci 99 – 108
Sekcja C:	Emerytura za wysługę lat i odprawa 109 – 110
Sekcja D:	Finansowanie systemu ubezpieczeń na wypadek inwalidztwa i ubezpieczenia na życie oraz systemu emerytalnego 111 – 112
Sekcja E:	Rozpatrywanie roszczeń personelu kontraktowego 113
Sekcja F:	Wypłata świadczeń 114
Sekcja G:	Nabycie praw na rzecz Unii 115
Rozdział 9:	Zwrot nienależnych świadczeń 116
Rozdział 10:	Środki prawne 117
Rozdział 11:	Szczególne i wyjątkowe przepisy stosowane wobec członków personelu kontraktowego odbywającego służbę w państwach trzecich 118
Rozdział 12:	Rozwiązanie stosunku pracy 119
TYTUŁ V:	Personel miejscowy 120 – 122
TYTUŁ VI:	Specjalni doradcy 123 – 124
▼M124
TYTUŁ VII:	Asystenci parlamentarni
Rozdział 1:	Przepisy ogólne 125-126
Rozdział 2:	Prawa i obowiązki 127
Rozdział 3:	Warunki zatrudnienia 128-130
Rozdział 4:	Warunki pracy 131
Rozdział 5:	Wynagrodzenie i zwrot kosztów 132-134
Rozdział 6:	Świadczenia z tytułu zabezpieczenia społecznego 135-136
Rozdział 7:	Zwrot nadpłaconych kwot 137
Rozdział 8:	Środki prawne 138
Rozdział 9:	Rozwiązanie stosunku pracy 139
▼B
TYTUŁ ►M124 VIII ◄ :	Przepisy przejściowe ►M124 140 ◄
TYTUŁ ►M124 IX ◄ :	Przepisy końcowe 141 – 142a
ZAŁĄCZNIK	Przepisy przejściowe stosowane wobec personelu określonego w warunkach zatrudnienia innych pracowników

Grupa zaszeregowania	1	2	3	4	5	6	7
Podstawa wynagrodzenia za pracę w pełnym wymiarze godzin	1 900,13	2 213,65	2 400,04	2 602,16	2 821,28	3 058,88	3 316,47
Grupa zaszeregowania	8	9	10	11	12	13	14
Podstawa wynagrodzenia za pracę w pełnym wymiarze godzin	3 595,78	3 898,57	4 226,86	4 582,80	4 968,73	5 387,14	5 840,80
Grupa zaszeregowania	15	16	17	18	19
Podstawa wynagrodzenia za pracę w pełnym wymiarze godzin	6 332,66	6 865,95	7 444,14	8 070,99	8 750,68