29.11.2012

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 369/14

Skarga wniesiona w dniu 4 września 2012 r. przez rząd Islandii przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA

(Sprawa E-9/12)

2012/C 369/12

Skarga przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA została wniesiona do Trybunału EFTA w dniu 4 września 2012 r. przez rząd Islandii, reprezentowany przez Jóhannę Bryndís Bjarnadóttir, doradcę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, i Haraldura Steinþórssona, urzędnika ds. prawnych w Ministerstwie Finansów i Spraw Gospodarczych, działających wspólnie w charakterze pełnomocników, oraz Dórę Sif Tynes, adwokata, działającą w charakterze prokuratora.

Strona skarżąca występuje do Trybunału EFTA o:

1)	unieważnienie art. 5 decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 261/12/COL z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie środków dotyczących podatków komunalnych, sprzedaży nieruchomości oraz sprzedaży elektryczności przedsiębiorstwu Verne Holdings ehf.;

2)	unieważnienie art. 6 decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 261/12/COL z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie środków dotyczących podatków komunalnych, sprzedaży nieruchomości oraz sprzedaży elektryczności przedsiębiorstwu Verne Holdings ehf. w zakresie, w jakim odnosi się do art. 5 oraz

3)	zobowiązanie Urzędu Nadzoru EFTA do pełnego pokrycia kosztów prawnych postępowania.

Kontekst prawny i faktyczny oraz zarzuty prawne przytoczone na poparcie skargi:

—

Strona skarżąca, rząd Islandii, wnosi o stwierdzenie nieważności części decyzji Urzędu Nadzoru EFTA nr 261/12/COL, przyjętej przez Urząd Nadzoru EFTA (ESA) w dniu 4 lipca 2012 r. („zaskarżonej decyzji”). Zaskarżona decyzja została przyjęta w następstwie decyzji ESA nr 418/10/COL z dnia 3 listopada 2010 r. w sprawie wszczęcia formalnego postępowania wyjaśniającego.

—

Sprawa dotyczy zastosowania art. 61 ust. 1 porozumienia EOG oraz Wytycznych Urzędu Nadzoru EFTA dotyczących elementów pomocy państwa w sprzedaży gruntów i budynków przez organy publiczne w zakresie sprzedaży nieruchomości na dawnym amerykańskim obszarze wojskowym na półwyspie Reykjanes przez państwo islandzkie.

—

Skarżący twierdzi między innymi, że Urząd Nadzoru EFTA:

—	nie wykazał w oparciu o fakty ani dowody, że nieruchomość została sprzedana po cenie niższej niż wartość rynkowa. W związku z powyższym sprzedaż nie przyniosła korzyści gospodarczej dla nabywcy i nie miała miejsca pomoc państwa,

—	nie zbadał sprzedaży w odpowiedni sposób, a także popełnił oczywisty błąd w ocenie domniemanej pomocy państwa oraz

—	uchybił obowiązkowi stosownego uzasadnienia zaskarżonej decyzji.