23.12.2004

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 319/30

DECYZJA URZĘDU NADZORU EFTA NR 148/04/COL

z dnia 30 czerwca 2004 r.

dotycząca środków w zakresie podatku ekologicznego

(NORWEGIA)

(2004/C 319/08)

URZĄD NADZORU EFTA,

uwzględniając Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (1), w szczególności jej art. 61–63,

uwzględniając Umowę pomiędzy Państwami EFTA o ustanowieniu Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości (2), w szczególności jej art. 24 i protokół 3 do tego Porozumienia (3),

uwzględniając proceduralne i merytoryczne zasady pomocy państwa (4), w szczególności ich rozdział 15 (5),

uwzględniając decyzję Urzędu o wszczęciu formalnej procedury dochodzenia (6),

po wezwaniu zainteresowanych stron do przedstawienia uwag (7) zgodnie z przepisami określonymi w rozdziale 5 Wytycznych Urzędu dotyczących pomocy państwa (8) i po uwzględnieniu tych uwag,

a także mając na uwadze, co następuje:

I. STAN FAKTYCZNY

A. Procedura

B. Opis właściwych środków pomocy

1. Zwolnienie z podatku od zużycia energii elektrycznej

a) Zwolnienie przemysłu wytwórczego, wydobywczego i upraw szklarniowych z podatku od zużycia energii elektrycznej

b) Zwolnienia z podatku od zużycia energii elektrycznej użytkowników w pewnych regionach (gminach)

2. Odstępstwa od systemu podatkowego CO2

3. Częściowe zniesienie podatku od SO2

C. Wątpliwości Urzędu wyrażone w decyzji o wszczęciu procedury dochodzenia

1. Zwolnienia z podatku od zużycia energii elektrycznej

a) Zwolnienie pewnych gałęzi przemysłu z podatku od zużycia energii elektrycznej

b) Zwolnienie z podatku od zużycia energii elektrycznej użytkowników w pewnych regionach (gminach)

2. Odstępstwa od systemu podatku od CO2

a) Zwolnienie węgla i koksu wykorzystywanych jako surowce lub jako reduktory w procesach przemysłowych

b) Zwolnienie węgla i koksu wykorzystywanych do celów energetycznych w produkcji cementu i keramzytu

c) Obniżona stawka podatku od CO2 od olejów mineralnych dla przemysłu papierniczego i celulozowego

3. Częściowe zniesienie podatku od emisji SO2

4. Zakwalifikowanie jako „nowa pomoc”

D. Uwagi rządu norweskiego do decyzji o wszczęciu procedury dochodzenia

1. Zwolnienia z podatku od zużycia energii elektrycznej

a) Zwolnienie pewnych gałęzi przemysłu z podatku od zużycia energii elektrycznej

b) Zwolnienie z podatku od zużycia energii elektrycznej użytkowników w pewnych regionach

2. Odstępstwa od systemu podatku od CO2

a) Zwolnienie węgla i koksu wykorzystywanych jako surowce lub jako reduktory w procesach przemysłowych

b) Zwolnienie węgla i koksu wykorzystywanych do celów energetycznych w produkcji cementu i keramzytu

c) Obniżona stawka podatku od CO2 od olejów mineralnych dla przemysłu papierniczego i celulozowego

3. Częściowe zniesienie podatku od SO2

4. Zakwalifikowanie jako „nowa pomoc”

E. Uwagi stron trzecich odnośnie do decyzji o wszczęciu procedury dochodzenia

1. Zwolnienia z podatku od zużycia energii elektrycznej

2. Odstępstwa od systemu podatku od CO2

a) Zwolnienie węgla i koksu wykorzystywanych jako surowce lub reduktory w procesach przemysłowych

b) Zwolnienie węgla i koksu wykorzystywanych do celów energetycznych w produkcji cementu i keramzytu

c) Obniżona stawka podatku od CO2 od olejów mineralnych dla przemysłu papierniczego i celulozowego

3. Częściowe zniesienie podatku od SO2

4. Zakwalifikowanie jako „nowa pomoc”

II. OCENA

A. Zakres decyzji

B. Pomoc państwa w znaczeniu art. 61 ust. 1 Porozumienia o EOG

1. Zwolnienia z podatku od zużycia energii elektrycznej

a) Zwolnienie przemysłu wytwórczego i wydobywczego z podatku od zużycia energii elektrycznej

W tym względzie należy przypomnieć, że w orzeczeniu w sprawie Adria Wien, Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że:

„[…]jakiegokolwiek uzasadnienia przyznania korzyści tym przedsiębiorstwom, których działalność polega głównie na produkcji towarów, nie można znaleźć w charakterze lub ogólnej konstrukcji systemu podatkowego […]” (44)

b) Zwolnienie z podatku od zużycia energii elektrycznej użytkowników w pewnych regionach (gminach)

2. Odstępstwa od systemu podatku od CO2

a) Zwolnienie węgla i koksu wykorzystywanych jako surowce lub jako reduktory w procesach przemysłowych

b) Zwolnienie węgla i koksu wykorzystywanych do celów energetycznych w produkcji cementu i keramzytu

c) Obniżona stawka podatku od CO2 od olejów mineralnych dla przemysłu papierniczego i celulozowego

3. Zniesienie podatku od SO2 od wykorzystywania węgla i koksu i od emisji z rafinerii ropy naftowej

a) Zniesienie podatku od SO2 od wykorzystywania węgla i koksu

b) Zniesienie podatku od SO2 od emisji z rafinerii ropy naftowej

C. Ocena zgodności

Punkt 46.1 Wytycznych dotyczących ochrony środowiska stanowi, że kiedy państwo EFTA wprowadza, ze względów ochrony środowiska, nowy podatek w sektorze działalności lub od produktów, które nie są przedmiotem harmonizacji analogicznego podatku we Wspólnocie Europejskiej, lub kiedy podatek jest wyższy niż przewidziany prawodawstwem wspólnotowym, decyzje o zwolnieniu obejmujące okres dziesięciu lat mogą być uzasadnione:

a)	kiedy te zwolnienia są uwarunkowane zawarciem porozumień pomiędzy zainteresowanym Państwem EFTA a firmami-beneficjantami, na mocy których firmy zobowiązują się realizować cele ochrony środowiska lub

b)	kiedy kwota płacona przez firmy po obniżeniu podatku pozostaje wyższa niż minimum we Wspólnocie (wówczas, kiedy podatek wspólnotowy istnieje – pierwsze tiret) lub stanowi znaczną część podatku krajowego (kiedy podatek nie odpowiada zharmonizowanemu podatkowi wspólnotowemu – drugie tiret).

1. Zwolnienia z podatku od zużycia energii elektrycznej

a) Zwolnienie przemysłu wytwórczego i wydobywczego z podatku od zużycia energii elektrycznej

b) Zwolnienie z podatku od zużycia energii elektrycznej użytkowników w pewnych regionach

2. Odstępstwa od systemu podatku od CO2

a) Zwolnienie węgla i koksu wykorzystywanych do celów energetycznych w produkcji cementu i keramzytu

b) Obniżenie stawki podatku od CO2 od olejów mineralnych dla przemysłu papierniczego i celulozowego

Podatek od CO2 od olejów mineralnych skutkuje zmniejszeniem zużycia paliw kopalnych i trzeba go uznać za wywierający wymierny, pozytywny wpływ w zakresie ochrony środowiska. Urząd zauważa, że zgodnie z informacjami przedstawionymi przez władze norweskie, przemysł papierniczy i celulozowy ograniczył emisje CO2 o 60 tys. ton do roku 1999. Ponadto, według raportu rządu norweskiego „Trzeci komunikat krajowy Norwegii w ramach Ramowej Konwencji o Zmianie Klimatu” (czerwiec 2002 r. (61)):

„[…] emisje CO2 wynikające ze zużycia energii przez przemysł zostały znacząco zmniejszone w efekcie poprawy wydajności energetycznej oraz zmian różnych form energii […]. W sektorze przemysłowym energia elektryczna i bioenergia w dużym stopniu zastąpiły oleje mineralne jako źródło energii. Zjawisko to było szczególnie widoczne w przemyśle celulozowym i papierniczym, gdzie w coraz większym stopniu jako paliwo stosowane są odpady drewna i inne odpady biologiczne”.

D. Zakwalifikowanie jako „nowa pomoc” od dnia 1 stycznia 2002 r.

a) Moc wiążąca przyjęcia stosownych środków

b) Konsekwencje mocy wiążącej

E. Zwrot

a) Uzasadnione oczekiwania

b) Kwota zwrotu

F. Wnioski końcowe

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Następujące środki norweskie stanowią pomoc państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia o EOG:

a)	zwolnienie przemysłu wytwórczego i wydobywczego z podatku od zużycia energii elektrycznej,

b)	zwolnienie z podatku od zużycia energii elektrycznej przedsiębiorstw z siedzibą w Finnmark i w siedmiu gminach w Północnym Troms (Karlsøy, Kvænangen, Kåfjord, Lyngen, Nordreisa, Skjervøy og Storfjord),

c)	zwolnienie przemysłu cementowego i keramzytu z podatku od CO2 od węgla i koksu wykorzystywanych do celów energetycznych,

d)	obniżenie stawki podatku od CO2 od olejów mineralnych na korzyść przemysłu papierniczego i celulozowego.

2.	Zwolnienie z podatku od CO2 od węgla i koksu wykorzystywanych jako surowce i reduktory nie stanowi pomocy w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia o EOG.

3.	Zniesienie podatku od SO2 od wykorzystywania węgla i koksu oraz zniesienie podatku od SO2 od emisji z rafinerii ropy naftowej z dniem 1 stycznia 2004 r. nie stanowi pomocy państwa w rozumieniu art. 61 ust. 1 Porozumienia o EOG.

4.	Środki przywołane w pkt 1 niniejszej decyzji stanowią nową pomoc od dnia 1 stycznia 2002 r.

5.	Środek, o którym mowa w pkt 1 lit. d) niniejszej decyzji, jest zgodny z funkcjonowaniem Porozumienia o EOG do dnia 31 grudnia 2004 r.

6.	Środki, o których mowa w pkt 1 lit. a), b) i c) niniejszej decyzji, są niezgodne z funkcjonowaniem Porozumienia o EOG.

7.	Odnośnie do niezgodnej pomocy, o której mowa w pkt 1 lit. c) niniejszej decyzji, zwrot nie jest konieczny.

Niezgodna pomoc, o której mowa w pkt 1 lit. a) i b) niniejszej decyzji, musi być zwrócona przez odbiorców pomocy za okres począwszy od 6 lutego 2003 r. Zwrot musi nastąpić niezwłocznie i zgodnie z procedurami przewidzianymi prawem krajowym, pod warunkiem, że umożliwiają one natychmiastowe i skuteczne wykonanie decyzji. Kwota zwrotu musi być równa znacznej części podatku krajowego, w minimalnej wysokości 0,5 EUR/MWh określonej w dyrektywie w sprawie podatku energetycznego (dyrektywa Rady 2003/96/WE). Pomoc będąca przedmiotem zwrotu, obejmuje odsetki od dnia, w którym beneficjenci zaczęli nią dysponować, do dnia zwrotu. Odsetki nalicza się według stopy referencyjnej wykorzystywanej w obliczeniach ekwiwalentu dotacji pomocy regionalnej corocznie.

9.	Urząd wzywa rząd norweski do przedstawienia informacji, w terminie dwóch miesięcy od otrzymania niniejszej decyzji, o środkach, jakie zostały przez niego podjęte w celu wykonania niniejszej decyzji.

10.	Niniejsza decyzja skierowana jest do Królestwa Norwegii.

11.	Autentyczny tekst decyzji został sporządzony w języku angielskim.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 czerwca 2004 r.

W imieniu Urzędu Nadzoru EFTA

Hannes HAFSTEIN

Przewodniczący

Einar M. BULL

Członek Kolegium

(1) Dalej zwaną „Porozumieniem EFTA”.

(2) Dalej zwaną „Porozumieniem o Nadzorze i Trybunale”.

(3) Należy zauważyć, że zmiany w protokole 3 do Porozumienia o Nadzorze i Trybunale, po uzgodnieniu z państwami EFTA dnia 10 grudnia 2001 r., zmieniające protokół 3 do Umowy pomiędzy państwami EFTA o ustanowieniu Urzędu Nadzoru i Trybunału Sprawiedliwości, weszły w życie dnia 28 sierpnia 2003 r. Zmiany te obejmują Rozporządzenie Rady (WE) nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania [ex] art. 93 Traktatu WE w protokole 3.

(4) Wytyczne dotyczące stosowania i interpretacji art. 61 i 62 Porozumienia o EOG oraz art. 1 protokołu 3 do Porozumienia o Nadzorze i Trybunale, przyjęte i wydane przez Urząd Nadzoru EFTA dnia 19 stycznia 1994 r., opublikowane w Dz.U. L 231 z 3.9.1994, i w Suplemencie EOG do Dz.U. nr 32 z 3.9.1994, ostatnio zmienione decyzją Urzędu nr 62/04/COL z dnia 31 marca 2004 r., jeszcze nie opublikowaną; dalej zwane są „Wytycznymi Urzędu dotyczącymi pomocy państwa”.

(5) Rozdział 15 Wytycznych Urzędu dotyczących pomocy państwa na rzecz ochrony środowiska, przyjęte decyzją Urzędu nr 152/01/COL z dnia 23 maja 2001 r., opublikowane w Dz.U. L 237 z 6.9.2001, str. 16 i w Suplemencie EOG do Dz.U. nr 6 z 24.1.2002, dalej zwane „Wytycznymi ochrony środowiska”.

(6) Decyzja Urzędu Nadzoru EFTA nr 149/02/COL z dnia 26 lipca 2002 r. dotycząca środków podatku ekologicznego (Norwegia), opublikowana w Dz.U. L 31 z 6.2.2003, str. 36 i w Suplemencie EOG do Dz.U. nr 8 z 6.2.2003, str. 2.

(7) Zawiadomienie informujące Państwa EFTA, Państwa Członkowskie UE i zainteresowane strony o decyzjach o wszczęciu procedury dochodzenia i wzywające je do przedstawienia uwag w terminie dwóch tygodni od publikacji zawiadomienia, opublikowane w Dz.U. C 105 z 1.5.2003, str. 38 i w Suplemencie EOG do Dz.U. nr 22 z 1.5.2003.

(8) W szczególności pkt 5.3.2. Wytycznych.

(9) Zob. przypis 6.

(10) Zob. przypis 7.

(11) Właściwy przepis zawiera odniesienie do klasyfikacji statystycznej D, która odpowiada rozdziałom 15–37 NACE D.

(12) Właściwy przepis zawiera odniesienie do klasyfikacji statystycznej C, która odpowiada rozdziałom 10–14 NACE C.

(13) Brak odniesienia do klasyfikacji statystycznej – niemniej sektor powinien należeć do NACE A.

(14) Rozporządzenie nr 1203 z dnia 23 grudnia 1992 r.„Forskrift om avgiftsmessig avgrensning og praktisering av fritak og lettelser i avgift på elektrisk kraft for industrien m.v.”.

(15) Por. rozporządzenie nr 1203 z dnia 23 grudnia 1992 r.„Forskrift om avgiftsmessig avgrensning og praktisering av fritak og lettelser i avgift på elektrisk kraft for industrien m.v.”, zmienione rozporządzeniem nr 1344 z dnia 21 grudnia 2000 r.

(16) Rozporządzenie nr 1451 z dnia 11 grudnia 2001 r.„Forskrift om særavgifter”.

(17) Od dnia 3 stycznia 2002 r. Norwegię obowiązywał kurs wymiany 8,0105 NOK= 1 €, a od dnia 3 stycznia 2003 r.: 7,2360 NOK = 1 € (http://www.eftasurv.int/fieldsofwork/fieldstateaid/dbaFile791.html).

(18) Lekki spieniony agregat gliniany.

(19) W związku z wprowadzeniem dyrektywy Rady 96/61/WE dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli, dyrektywa IPPC (Dz.U. L 257 z 10.10.1996, str. 26, zmieniona dyrektywą 2003/87/WE, Dz.U. L 275 z 25.10.2003, str. 32), włączona do Porozumienia o EOG decyzją Wspólnego Komitetu nr 27/97 (Dz.U. L 242 z 4.9.1997, str. 76 i Suplement EOG nr 37 z 4.9.1997, str. 100), Ustawa musi być wdrożona, zgodnie z wymogami tej dyrektywy, w terminie do 30 października 2007 r.

(20) Zgodnie z porozumieniem PIL zadeklarował w imieniu spółek wyszczególnionych w załączniku (który obejmuje następujące sektory: rafinerie ropy naftowej, materiały chemiczne/ceramiczne, cement, żelazostopy i aluminium), że opracują technologię i wybudują instalacje oczyszczania, które będą zmniejszać emisje SO2 w Norwegii o minimum 5 tys. ton rocznie. Ponadto PIL miał przedstawić konkretne propozycje, w jaki sposób można przeprowadzić takie ograniczenie emisji i w jaki sposób można osiągnąć łączną redukcję o 7 tys. ton. PIL powołał tzw. „Fundusz Ochrony Środowiska Przemysłu Przetwórczego” („Fundusz”) w celu przyczynienia się do zmniejszenia emisji SO2 przez spółki. „Porozumienie wykonawcze” zostało zawarte pomiędzy uczestniczącymi spółkami a Funduszem dnia 18 grudnia 2001 r., na mocy którego poszczególne spółki zostały zobowiązane do wnoszenia składek na rzecz Funduszu, których wysokość była obliczana na podstawie emisji SO2 poszczególnych spółek oraz według stawek ustalonych przez Fundusz. Wszystkie inicjatywy, na które przysługuje pomoc z Funduszu, powinny być sfinalizowane do końca 2009 r. Porozumienie wykonawcze weszło w życie 1 stycznia 2002 r. i wygaśnie 31 grudnia 2009 r.

(21) Odnośnie do traktowania zwolnień regionalnych z podatku jako pomocy państwa, zob.: sprawa E-6/98 Rząd Norwegii przeciwko Urzędowi Nadzoru EFTA [1999] Raport Trybunału EFTA, str. 74.

(22) Decyzja Komisji z dnia 3 kwietnia 2002 r. w sprawie zwolnieniaz podatku klimatycznego w związku z podwójnym wykorzystaniem w Wielkiej Brytanii (pomoc państwa nr C 18/2001 i C 19/2001), Dz.U. L 229 z 27.8.2002, str. 15.

(23) COM (1997) 30 wersja ostateczna, Dz.U. C 139 z 6.5.1997, str. 14.

(24) W międzyczasie dyrektywa Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej („Dyrektywa w sprawie podatku energetycznego”) została przyjęta dnia 27 października 2003 r. (Dz.U. L 283 z 31.10.2003, str. 51), ale nie została włączona do Porozumienia o EOG.

(25) Zdaniem władz norweskich dotyczyło to produkcji krzemometalu i żelazokrzemu.

(26) Dyrektywa Rady nr 92/82/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie zbliżenia stawek podatków akcyzowych od olejów mineralnych (Dz.U. L 316 z 31.10.1992, str. 19).

(27) Podstawowy podatek od oleju opałowego został wprowadzony w 2000 r., by zniechęcić do przejścia z energii elektrycznej na ropę do celów grzewczych. Podatek ten był nakładany w takiej samej wysokości, co podatek od CO2 od olejów mineralnych. Przemysł papierniczy i celulozowy korzystał z całkowitego zwolnienia z podstawowego podatku od oleju opałowego od czasu jego wprowadzenia.

(28) Sprawa C-143/99 Rurociąg Adria Wien [2001] Zb. Orz. I-8365, pkt 49.

(29) Zob. przypis 19 powyżej.

(30) Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiająca system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniająca dyrektywę Rady 96/61/WE (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, str. 32), nie została włączona do Porozumienia o EOG.

(31) Dyrektywa została później przyjęta jako dyrektywa Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.U. L 283 z 31.10.2003, str. 51).

(32) Odesłanie do St.prp.nr. 1 (2002-2003).

(33) Zob. przypis 31 powyżej.

(34) Umowa pomiędzy Państwami Członkowskimi Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali z jednej strony a Królestwem Norwegii z drugiej strony (Dz.U. L 348 z 27.12.1974, str. 17). Ta dwustronna Umowa o wolnym handlu obowiązuje po wygaśnięciu Traktatu EWWiS. Prawa i obowiązki wynikające z tej umowy zostały przeniesione z EWWiS na Wspólnotę Europejską na mocy decyzji Konferencji Przedstawicieli Rządów Państw Członkowskich WE z dnia 19 lipca 2002 r. Po wygaśnięciu Traktatu EWWiS w lipcu 2002 r. traktowanie przez Wspólnotę pomocy państwa w sektorze stali EWWiS zostało włączone do ogólnych ram prawnych Traktatu WE.

(35) Odnośnie do sektora stali, zob. protokół 26 do Porozumienia o EOG w związku z art. 5 protokołu 14 do Porozumienia o EOG. Odnośnie do innych produktów, zob. art. 1 i art. 2 ust. 1 protokołu 14 do Porozumienia o EOG oraz art. 1 i Załącznik do niego, które zawierają wyszczególnienie produktów wymienionych w art. 1 dwustronnej Umowy o wolnym handlu.

(36) Zob. pkt 17B.3.1. (1) w rozdziale 17B Wytycznych Urzędu dotyczących pomocy państwa odnoszących się do wykorzystywania zasad pomocy państwa do środków dotyczących bezpośredniego opodatkowania przedsiębiorstw.

(37) Zob. pkt 17B.3.1. (4) w rozdziale 17B Wytycznych Urzędu dotyczących pomocy państwa oraz sprawę 173/73 Włochy przeciwko Komisji [1974] Zb. Orz. 709, pkt 15.

(38) Zob. pkt 17B.3.1. (4) w rozdziale 17B Wytycznych Urzędu dotyczących pomocy państwa.

(39) Zob. opinię Rzecznika Generalnego Darmona we wspólnych sprawach C-72 i 73/91 Firma Sloman Neptun Schiffahrts [1993] Zb. Orz. I-887, pkt 50.

(40) Sprawa 173/73, op. cit., pkt 15.

(41) Sprawa C-143/99, op. cit., pkt 55. Zob. również sprawę C-75/97 Belgia przeciwko Komisji [1999] Zb. Orz I-3671, pkt 31, w której Trybunał Sprawiedliwości orzekła, że „ograniczenie zwiększenia obniżek do pewnych sektorów, wskutek czego środki obniżenia nabrały charakteru selektywnego i tym samym spełniły warunek szczegółowości”.

(42) Sprawa C-143/99, op. cit., pkt 48 i sprawa C-75/97, op. cit., pkt 32.

(43) Zob. pomoc państwa nr N 449/2001 – Niemcy, kontynuacja reformy podatków ekologicznych po 31 marca 2002 r.; pomoc państwa nr C 42/03 (ex NN 3/B/2001 i NN 4/B/2001) – Szwecja, System podatku energetycznego; pomoc państwa nr NN 75/2002 – Finlandia, różne kategorie stawek podatku energetycznego od energii elektrycznej.

(44) Sprawa C-143/99, op. cit., pkt 49.

(45) Pomoc państwa nr C 33/2003 (ex NN 34/2003) – Austria, refundacja podatków energetycznych od gazu i energii elektrycznej w 2002 r. i 2003 r.; pomoc państwa nr N 449/2001 – Niemcy, kontynuacja reformy podatków ekologicznych po 31 marca 2002 r.; pomoc państwa nr NN 3/A/2001 i NN 4/A/2001) – Szwecja, przedłużenie systemu opodatkowania CO2; pomoc państwa nr C 18/2001 (N 123/2000) – Wielka Brytania, podatek klimatyczny.

(46) Podatek od energii elektrycznej stosowany, np. w całości w przemyśle budowlanym („Bygge- og anleggsvirksomhet”), który należy do kategorii statystycznej F, odpowiadającej NACE F.

(47) Norweski podatek od energii elektrycznej mógł doprowadzić do sytuacji, w której np. 75 % powierzchni biurowej było wykorzystywane do celów administracyjnych i w efekcie to całe zużycie energii elektrycznej w całym budynku było zwolnione z podatku od energii elektrycznej.

(48) Pomoc państwa nr N 416/1999 – Dania, reforma energii elektrycznej. Zob. pkt 16 obwieszczenia Komisji dotyczącego stosowania zasad pomocy państwa do środków związanych z bezpośrednim opodatkowaniem przedsiębiorstw (Dz.U. C 384 z 10.12.1998, str. 3) i odpowiadający mu pkt 17B.3.1(4) w rozdziale 17B Wytycznych Urzędu dotyczących pomocy państwa (Dz.U. L 137 z 8.6.2000, str. 22 i w Suplemencie EOG nr 26 z 8.6.2000, str. 12).

(49) W szczególności zob. sekcja 11 duńskiej ustawy „Lov om afgift af electricitet”, która jest dostępna pod adresem http://147.29.40.90/DELFIN/HTML/A1998/0068929.htm.

(50) Zob. przypis 22 powyżej.

(51) Pomoc państwa nr NN 3A/2001 i NN 4A/2001 – Szwecja, przedłużenie systemu podatku od CO2. Zob. pkt 3.5 i 4.3 decyzji.

(52) Artykuł 2 ust. 4 lit. b) dyrektywy.

(53) Akapit nr 22 dyrektywy.

(54) Rozdział 15 Wytycznych Urzędu dotyczących pomocy państwa, wstęp, pkt 5.

(55) Zgodnie z dyrektywą w sprawie podatku energetycznego uważa się, że w charakterze i logice systemu podatków ekologicznych leży wyłączenie procesów mineralogicznych z ram (art. 2 ust. 4 lit. b) i akapit 22). Niemniej jednak w charakterze i logice systemu nie może leżeć wyłączenie niektórych, ale nie wszystkich, procesów mineralogicznych z podatku energetycznego, tak jak to miało miejsce w norweskim systemie podatkowym.

(56) Na zasadzie kontrastu por. sprawę C-53/00 Ferring SA v Agence centrale des organismes de sécurité sociale (ACOSS) [2001] Zb. Orz. I-9067, w której Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że podatek pobierany od bezpośredniej sprzedaży leków do aptek, ale nie od dystrybutorów hurtowych, równał się przyznaniem dystrybutorom hurtowym selektywnego zwolnienia z podatku. W tej sprawie dwie grupy dystrybutorów konkurowały ze sobą bezpośrednio, a przedmiotowy podatek wywarł bezpośredni skutek na stosunki konkurencyjne pomiędzy nimi; szczególnym celem władz francuskich było kreowanie takich skutków.

(57) Por. opinia Rzecznika Generalnego Tizzano w sprawie C-53/00, Ferring, op. cit., pkt 38.

(58) Zob. przypis 22 i 51 powyżej.

(59) To znaczy 0,5 Euro/MWh, zob. art. 10 w związku z załącznikiem I do tabeli C dyrektywy Rady 2003/96/WE (op. cit.).

(60) Rozdział 25 Wytycznych Urzędu dotyczących pomocy państwa.

(61) http://odin.destr.no/archive/mdvedlegg/01/17/T1386032.pdf.

(62) Dz.U. L 316 z 31.10.1992, str. 19.

(63) Dyrektywa Rady 2003/96/WE w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej, op. cit.

(64) W tym kontekście zob. sprawę C-242/00 Niemcy przeciwko Komisji [2002] Zb. Orz. I-5603, pkt 28.

(65) Sprawa C-242/00 Niemcy przeciwko Komisji, op. cit., pkt 28. Moc wiążąca przyjęcia stosownych środków jest obecnie wyłożona wprost w drugim zdaniu w art. 19 ust. 1 w części II protokołu 3 do Porozumienia o Nadzorze i Trybunale.

(66) W tym kontekście zob. sprawę C-313/90 CIRFS [1993] Zb. Orz. I-1125, pkt 36.

(67) Por. np. pomoc państwa nr C 42/2003 – Szwecja; pomoc państwa nr E 10/2000 – Niemcy; i pomoc państwa nr C 37/2000 – Portugalia.

(68) Sprawa 313/90, CIRFS, op. cit., pkt 35.

(69) Por., pkt 14 sprawozdania na rozprawę [1993] Zb. Orz. -1151.

(70) Podobnie w wyżej wspomnianej decyzji o wszczęciu procedury dochodzenia odnoszącej się do podatków ekologicznych w Szwecji, Komisja zajęła stanowisko, że przyjęcie stosownych środków przez Szwecję samo w sobie wpłynęło na zmianę istniejącej pomocy w nową pomoc w zakresie, w jakim systemy pomocy nie były zgodne z nowymi wytycznymi. Podobnie jak w niniejszej sprawie przed podjęciem decyzji o wszczęciu procedury dochodzenia Komisja nie dokonała indywidualnej oceny poszczególnych systemów szwedzkich, por. pomoc państwa nr C 42/2003.

(71) Sprawa C-242/00, op. cit., pkt 28.

(72) Sprawa C-36/00 Hiszpania przeciwko Komisji [2002] Zb. Orz. I-3243, pkt 24, 25 i 32.

(73) Zob. art. 14 w części II protokołu 3 do Porozumienia o Nadzorze i Trybunale i przed wejściem w życie zmiany do protokołu 3, dnia 28 sierpnia 2003 r. – pkt 6.2.3 w rozdziale 6 Wytycznych Urzędu dotyczących pomocy państwa.

(74) Por. sprawa C-169/95 Hiszpania przeciwko Komisji [1997] Zb. Orz. I-135, pkt 51; sprawa C-24/95 Alcan Deutschland [1997] Zb. Orz. I-1591, pkt 25; i sprawa T-55/99 Confederación Española de Transporte de Mercancías (CETM) [2000] Zb. Orz. II-3207, pkt 121–131.

(75) Rozporządzenie rady (WE) 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania [ex] art. 93 Traktatu WE.

(76) Zob. przypis 6.

(77) W rzeczywistości wydaje się, że większość odbiorców pomocy uzyskała wiedzę o przyjęciu stosownych środków przez Norwegię i wątpliwościach dotyczących zgodności systemów pomocy, albo w maju 2002 r., kiedy rząd norweski podał do publicznej wiadomości rewizję budżetu na rok 2002, w październiku 2002 r., kiedy rząd opublikował swoje uwagi do decyzji o wszczęciu procedury dochodzenia Urzędu w Internecie, a ponadto poinformował społeczeństwo o głównych treściach decyzji o wszczęciu procedury dochodzenia w budżecie państwa na rok 2003; lub – najpóźniej – w grudniu 2002 r., kiedy rząd opublikował raport o konsekwencjach nowych Wytycznych dotyczących ochrony środowiska odnośnie do podatku od energii elektrycznej.

(78) Jest to zgodne z praktyką Komisji (por. pomoc państwa nr C33/2003 – Austria), mimo iż przed przyjęciem dyrektywy dotyczącej podatku energetycznego Komisja rozważała jedynie obniżenie do 20-25 procent podstawowej stawki podatku jako stanowiące znaczną część podatku krajowego (pomoc państwa nr N 449/2001 – Niemcy; pomoc państwa nr NN 3A/2001 i NN 4A/2001 – Szwecja.

(79) Zob. art. 14 ust. 2 w części II protokołu 3 do Porozumienia o Nadzorze i Trybunale oraz rozdział 34 Wytycznych dotyczących pomocy państwa).