10.11.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 269/53


Skarga wniesiona w dniu 30 sierpnia 2007 r. — Kuiburi Fruit Canning przeciwko Radzie

(Sprawa T-330/07)

(2007/C 269/95)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Kuiburi Fruit Canning Co., Ltd (Bangkok, Tajlandia) (przedstawiciele: F. Graafsma, J. Cornelis, adwokaci)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 682/2007 z dnia 18 czerwca 2007 r. nakładającego ostateczne cło antydumpingowe i stanowiącego o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz określonej przetworzonej lub zakonserwowanej kukurydzy cukrowej w postaci ziaren, pochodzącej z Tajlandii;

obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Skarżąca wnosi o stwierdzenie nieważności rozporządzenia Rady (WE) nr 682/2007 (1) z dnia 18 czerwca 2007 r. z powodu zarzucanego naruszenia art. 17 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 384/1996 (2) oraz art. 6.10.2 porozumienia WTO (3), w wyniku odrzucenia wniosku skarżącej o ustalenie indywidualnego marginesu dumpingu, mimo że skarżąca twierdzi, iż jest jedynym producentem eksportującym, który przekazał informacje konieczne dla obliczenia indywidualnego marginesu dumpingu.

Po pierwsze, zdaniem skarżącej, Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie uznając, że złożony został więcej niż jeden wniosek o ustalenie indywidualnego marginesu dumpingu.

Po drugie, skarżąca uważa, iż ponieważ tylko jeden producent eksportujący wniósł o ustalenie indywidualnego marginesu dumpingu, Rada nie dysponuje swobodnym uznaniem w zakresie ustalenia czy indywidualne badanie w stosunku do skarżącej byłoby nadmiernie uciążliwe i uniemożliwiłoby ukończenie dochodzenia w przewidzianym czasie.

Po trzecie, nawet jeśli Rada dysponuje tego rodzaju swobodnym uznaniem, skarżąca twierdzi, że Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie uznając, iż dodatkowe badanie jednego eksportera byłoby nadmiernie uciążliwe i uniemożliwiłoby ukończenie dochodzenia w przewidzianym czasie.

Skarżąca podnosi wreszcie, że Rada popełniła oczywisty błąd w ocenie uznając, że obliczenie indywidualnego marginesu dumpingu w stosunku do skarżącej byłoby dyskryminujące względem innych nieobjętych próbą eksporterów.


(1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 682/2007 z dnia 18 czerwca 2007 r. nakładające ostateczne cło antydumpingowe i stanowiące o ostatecznym pobraniu cła tymczasowego nałożonego na przywóz określonej przetworzonej lub zakonserwowanej kukurydzy cukrowej w postaci ziaren, pochodzącej z Tajlandii (Dz.U. L 159, str. 14).

(2)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz.U. L 56, str.1).

(3)  Wielostronne negocjacje handlowe w ramach Rundy Urugwajskiej (1986-1994) — Załącznik 1 — Załącznik 1A — Porozumienie o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (WTO-GATT 1994) — porozumienie antydumpingowe (Dz.U. L 336, str. 103).