Skarga wniesiona w dniu 30 lipca 2007 r. — Caisse Nationale des Caisses d'Épargne et de Prévoyance przeciwko Komisji

(Sprawa T-289/07)

(2007/C 235/32)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Caisse Nationale des Caisses d'Épargne et de Prévoyance (CNCEP) (Paryż, Francja) (przedstawiciele: F. Sureau, D. Théophile, É. Renaudeau, avocats)

Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europoejskich

Żądania strony skarżącej

Zarzuty i główne argumenty

W niniejszej skardze skarżąca żąda stwierdzenia nieważności decyzji Komisji C (2007) 2110 wersja ostateczna z dnia 10 maja 2007 r. uznającej za niezgodne z art. 86 ust. 1 WE, w związku z art. 43 WE i 49 WE, przepisy francuskiego Code Monétaire et Financier (kodeksu monetarnego i finansowego) zastrzegające prawa specjalne do dystrybucji książeczek oszczędnościowych A oraz niebieskich książeczek oszczędnościowych dla trzech instytucji kredytowych, czyli Banque Postale, Caisses d'Épargne et de Prévoyance oraz Crédit Mutuel.

Na poparcie swojej skargi skarżąca podnosi sześć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia istotnych wymogów proceduralnych w ten sposób, że Komisja nie przestrzegała prawa do obrony skarżącej i w ten sposób, że decyzja nie została uzasadniona.

Co do istoty skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła przepisy, stwierdzając, że prawa specjalne do dystrybucji książeczek oszczędnościowych A oraz niebieskich książeczek oszczędnościowych same w sobie stanowią ograniczenie swobody przedsiębiorczości. Zdaniem skarżącej Komisja popełniła błąd w ocenie, stwierdzając, że te prawa specjalne czynią w praktyce mniej atrakcyjnym korzystanie ze swobód wspólnotowych we Francji.

Ponadto skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja narusza prawo oraz obarczona jest błędami w ocenie przez to, że Komisja stwierdziła, iż prawa specjalne nie mogły być uzasadnione na podstawie art. 86 ust. 2 WE, oraz obarczona jest błędem w ocenie przez to, że Komisja stwierdziła, iż nie mogły być one uzasadnione nadrzędnymi względami interesu publicznego.

Wreszcie skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła praco, oceniając przedmiotowy przepis krajowy w świetle zasady swobody przepływu usług.