28.4.2007 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 95/55 |
Skarga wniesiona w dniu 15 marca 2007 r. — JanSport Apparel przeciwko OHIM (BUILT TO RESIST)
(Sprawa T-80/07)
(2007/C 95/111)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: JanSport Apparel Corp. (Wilmington, Stany Zjednoczone) (przedtawiciele: C. Bercial Arias, C. Casalonga, J. Dimidjian-Lecompte, adwokaci)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Żądania strony skarżącej
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Drugiej Izby Odwoławczej z dnia 12 stycznia 2007 r., R 1090/2006-2, odrzucającej w części zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 2 937 522 BUILT TO RESIST dla następujących towarów:
|
— |
obciążenie OHIM kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: krajowy słowny znak towarowy BUILT TO RESIST dla towarów i usług należących do klas 16, 18 i 25 — zgłoszenie nr 2 937 522
Decyzja eksperta: Odrzucenie zgłoszenia
Decyzja Izby Odwoławczej: Oddalenie odwołania
Podniesione zarzuty: Naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Rady nr 40/94
Po pierwsze, w odniesieniu do charakteru opisowego zgłoszonego słownego znaku towarowego skarżąca twierdzi, że umożliwia on właściwemu kręgowi odbiorców rozpoznanie w sposób natychmiastowy i bez dalszych rozważań właściwości oferowanych towarów. Sam fakt, że rozpatrywany słowny znak towarowy przywodzi na myśl towary objęte zgłoszeniem nie wystarczy zdaniem skarżącej, aby odmówić jego rejestracji, a więc i ochrony, na podstawie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia. Ponadto skarżąca podnosi, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, nawet jeśli slogan może obok swej głównej funkcji znaku towarowego służyć również celom marketingowym i reklamowym, nie powinno się odmawiać jego rejestracji. Skarżąca dalej podnosi, że okoliczność, iż słowny znak towarowy został zarejestrowany na poziomie krajowym, w Stanach Zjednoczonych, dla tych samych towarów dowodzi, że może być postrzegany przez odbiorców, a ściślej — przez konsumentów angielskojęzycznych, jako wskazówka pochodzenia handlowego.
Po drugie, w odniesieniu do samoistnego charakteru odróżniającego skarżąca twierdzi, że omawiany słowny znak towarowy wykazuje charakter odróżniający co najmniej w minimalnym stopniu, co powinno wystarczać do jego rejestracji.