Głos zabrali: Edward McMillan-Scott w imieniu grupy PPE-DE, Pasqualina Napoletano w imieniu grupy PSE, Sajjad Karim w imieniu grupy ALDE, David Hammerstein Mintz w imieniu grupy Verts/ALE, Adamos Adamou w imieniu grupy GUE/NGL, Bastiaan Belder w imieniu grupy IND/DEM, Luca Romagnoli niezrzeszony, Jana Hybášková, Michel Rocard, Margrete Auken, Andreas Mölzer, Edward McMillan-Scott w sprawie wystąpienia Michela Rocarda, Ioannis Kasoulides, Panagiotis Beglitis, Proinsias De Rossa i Benita Ferrero-Waldner.

4. Utworzenie komisji śledczej do zbadania sprawy upadku spółki „Equitable Life Society” — Utworzenie komisji tymczasowej do sprawy rzekomego wykorzystania państw europejskich przez CIA do transportu i nielegalnego przetrzymywania więźniów (termin składania poprawek)

Konferencja Przewodniczących zatwierdziła i przekazała posłom wniosek w sprawie powołania komisji śledczej do zbadania sprawy upadku spółki „Equitable Life Assurance Society” oraz komisji tymczasowej do spraw domniemanego wykorzystania państw europejskich przez CIA do transportu i nielegalnego przetrzymywania więźniów (patrz załącznik).

Głosowanie: punkt 8.1 protokołu posiedzenia z dnia 19.01.2006 oraz punkt 8.2 protokołu posiedzenia z dnia 19.01.2006.

5. Przyszłość Strategii Lizbońskiej z punktu widzenia równouprawnienia płci (debata)

Sprawozdanie w sprawie przyszłości Strategii Lizbońskiej z punktu widzenia równouprawnienia płci [2004/2219(INI)] — Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia

Głos zabrali: Amalia Sartori w imieniu grupy PPE-DE, Lissy Gröner w imieniu grupy PSE, Raül Romeva i Rueda w imieniu grupy Verts/ALE, Bairbre de Brún w imieniu grupy GUE/NGL, Urszula Krupa w imieniu grupy IND/DEM, Lydia Schenardi niezrzeszona, Rodi Kratsa-Tsagaropoulou i Bernadette Vergnaud.

Głos zabrali: Hiltrud Breyer, Ilda Figueiredo, Gerard Batten, Irena Belohorská, Anna Záborská, Zita Gurmai, Athanasios Pafilis, Zita Pleštinská, Britta Thomsen, Christa Klaß, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Marie Panayotopoulos-Cassiotou, Teresa Riera Madurell, Ljudmila Novak i Louis Michel.

Pytanie ustne (O-0080/2005) zadane przez Johna Bowisa, w imieniu komisji DEVE, do Komisji: Niepełnosprawność i Rozwój (B6-0345/2005)

Głos zabrali: Maria Martens w imieniu grupy PPE-DE, Miguel Angel Martínez Martínez w imieniu grupy PSE, Elizabeth Lynne w imieniu grupy ALDE, i Kathy Sinnott w imieniu grupy IND/DEM.

Przewodniczący poinformował, zgodnie z art. 57 ust.1 Regulaminu, o otrzymaniu od Rady następujących wspólnych stanowisk, wraz z wyjaśnieniami dotyczącymi powodów ich przyjęcia, jak również stanowiska Komisji na temat:

Trzymiesięczny termin, jaki Parlament ma na określenie swojego stanowiska, zaczyna biec jutro, 20.01.2006.

Szczegóły głosowania (poprawki, głosowania odrębne, podzielone itp.) zawarte są w ząłaczniku „Wyniki głosowania”, załączonym do protokołu.

8.1. Upadek spółki „Equitable Life Society”(Mianowanie członków komisji śledczej)

Wniosek Konferencji Przewodniczacych w sprawie mianowania członków komisji śledczej „Upadek spółki »Equitable Life Society«”

Przyjęto (patrz: wniosek Konferencji Przewodniczących — bez zmian — załączony do PV z dn. 19.01.2006)

8.2. Rzekome wykorzystanie państw europejskich przez CIA do transportu i nielegalnego przetrzymywania więźniów (Mianowanie członków komisji tymczasowej)

Wniosek Konferencji Przewodniczących w sprawie mianowania członków komisji tymczasowej „Rzekome wykorzystanie państw europejskich przez CIA do transportu i nielegalnego przetrzymywania więźniów”

Przyjęto (patrz: wniosek Konferencji Przewodniczących — bez zmian — załączony do PV z dn. 19.01.2006)

8.3. Normy postępowania posłów do Parlamentu Europejskiego (zmiana Regulaminu PE) (art. 131 Regulaminu) (głosowanie)

Sprawozdanie w sprawie zmian Regulaminu Parlamentu Europejskiego dotyczących norm postępowania posłów do Parlamentu Europejskiego [2005/2075(REG)] — Komisja Spraw Konstytucyjnych

8.4. Wdrażanie Europejskiej Karty Małych Przedsiębiorstw (art. 131 Regulaminu) (głosowanie)

Sprawozdanie w sprawie wdrażania Europejskiej Karty Małych Przedsiębiorstw [2005/2123(INI)] — Komisja Przemysłu, Badań Naukowych i Energii

Sprawozdanie w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru [COM(2005)0263 — C6-0243/2005 — 2005/0118(CNS)] — Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Sprawozdanie w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników [COM(2005)0263 — C6-0244/2005 — 2005/0119(CNS)] — Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Sprawozdanie w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady ustanawiającego tymczasowy plan restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie Europejskiej i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1258/1999 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej [COM(2005)0263 — C6-0245/2005 — 2005/0120(CNS)] — Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Głos zabrali: Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf w imieniu grupy Verts/ALE, który wniósł o przedstawienie stanowiska w sprawie przyjętych poprawek przez Komisję (w szczególności poprawek 10, 11 i 14) oraz przez Louis'a Michela (członka Komisji), który przedstawił rzeczone stanowisko.

Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf wniósł o odesłanie sprawozdania do komisji na podstawie art. 53 Regulaminu i nalegał, aby poddać niniejszy wniosek pod głosowanie w głosowaniu imiennym.

Głos zabrali: w sprawie powyższego wniosku Lutz Goepel w imieniu grupy PPE-DE, i Jean-Claude Fruteau (sprawozdawca).

W głosowaniu imiennym (176 za, 386 przeciw, 13 wstrzymujących się), Parlament odrzucił ten wniosek.

8.8. Sytuacja w Czeczenii po wyborach i społeczeństwo obywatelskie w Rosji (głosowanie)

Projekty rezolucji B6-0028/2006, B6-0029/2006, B6-0032/2006, B6-0037/2006, B6-0041/2006 i B6-0044/2006

(zastępujący B6-0028/2006, B6-0029/2006, B6-0032/2006, B6-0037/2006, B6-0041/2006 i B6-0044/2006):

8.9. Struktura, tematy i ramy oceny debaty na temat przyszłości Unii Europejskiej (głosowanie)

Sprawozdanie w sprawie czasu refleksji: struktury, tematów i ram oceny debaty na temat przyszłości Unii Europejskiej [2005/2146(INI)] — Komisja Spraw Konstytucyjnych

Sprawozdanie w sprawie Europejskiej Polityki Sąsiedztwa [2004/2166(INI)] — Komisja Spraw Zagranicznych

8.11. Przyszłość Strategii Lizbońskiej z punktu widzenia równouprawnienia płci (głosowanie)

Sprawozdanie w sprawie przyszłości Strategii Lizbońskiej z punktu widzenia równouprawnienia płci [2004/2219(INI)] — Komisja Praw Kobiet i Równouprawnienia

Pisemne wyjaśnienia złożone zgodnie z art. 163 ust. 3 Regulaminu zamieszczone zostaną w pełnym sprawozdaniu z niniejszego posiedzenia.

Sprawozdanie Jean-Claude Fruteau — A6-0391/2005, Sprawozdanie Jean-Claude Fruteau — A6-0392/2005, Sprawozdanie Jean-Claude Fruteau — A6-0393/2005

Korekty do głosowania znajdują się na stronie internetowej „Séance en direct”, w części „Résultats des votes (appels nominaux)/Results of votes (roll-call votes)” oraz w wersji wydrukowanej w załączniku „Wyniki głosowania imiennego”.

Wersja elektroniczna dostępna na stronach Europarl będzie regularnie aktualizowana przez okres maksymalnie dwóch tygodni licząc od dnia głosowania.

Lista korekt do głosowania zostanie następnie zamknięta w celu jej przetłumaczenia i opublikowania w Dzienniku Urzędowym.

Przewodniczący przekazał, że podczas swego posiedzenia w dniu 19.01.2006, Konferencja Przewodniczących postanowiła zaproponować następujacą zmianę do porządku obrad posiedzenia w środę, 01.02.2006:

tytuł oświadczenia Rady „decyzjia Rady o niupublicznianiu sprawozdania w sprawie polityki izraelskiej w Jerozolimie Wschodniej skierowanego do niej przez dyplomatów europejskich sprawujących funkcję w tym mieście”(pkt 75 porzadku dziennego) został zmieniony w następujący sposób: „wyniki wyborów w Palestynie i sytuacja na Bliskim Wschodzie, jak również decyzja Rady o niupublicznianiu sprawozdania w sprawie Jerozolimy Wschodniej”.

Ursula Stenzel zrzekła się na piśmie mandatu posłanki do Parlamentu Europejskiego, ze skutkiem od dnia 01.02.2006.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i 7 Regulaminu, Parlament stwierdza wakat i informuje o nim zainteresowane Państwo Członkowskie.

Zgodnie z propozycją komisji JURI, Parlament zatwierdził mandaty Hanny Foltyn-Kubickiej i Rolanda Gewalta.

Głos zabrali: Filip Kaczmarek, Marios Matsakis i Louis Michel (członek Komisji).

Projekty rezolucji złożone na podstawie art. 108 ust. 5 Regulaminu na zakończenie debaty:

17. Debata na temat przypadków naruszania praw człowieka, zasad demokracji i państwa prawa (debata)

(Tytuły i autorzy projektów rezolucji figurują w pkt 4 protokołu z dnia 17.01.2006)

Projekty rezolucji B6-0055/2006, B6-0059/2006, B6-0062/2006, B6-0066/2006 i B6-0070/2006

Marios Matsakis, Luis Yañez-Barnuevo García, José Ignacio Salafranca Sánchez-Neyra, Erik Meijer i Raül Romeva i Rueda przedstawili projekty rezolucji.

Głos zabrali: Charles Tannock w imieniu grupy PPE-DE, Karin Scheele w imieniu grupy PSE, i Louis Michel (członek Komisji)

Projekty rezolucji B6-0056/2006, B6-0061/2006, B6-0063/2006, B6-0065/2006, B6-0068/2006 i B6-0070/2006

Karin Scheele, Marios Matsakis, Simon Coveney, Jaromír Kohlíček i Hélène Flautre przedstawili projekty rezolucji.

Głos zabrali: Luis Yañez-Barnuevo García w imieniu grupy PSE, Carl Schlyter w imieniu grupy Verts/ALE, Urszula Krupa w imieniu grupy IND/DEM, i Louis Michel (członek Komisji)

Projekty rezolucji B6-0057/2006, B6-0058/2006, B6-0060/2006, B6-0064/2006, B6-0067/2006 i B4-0071/2006

Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Jules Maaten, Bernd Posselt, Erik Meijer i Alyn Smith przedstawili projekty rezolucji.

Głos zabrali: Ari Vatanen w imieniu grupy PPE-DE, Luis Yañez-Barnuevo García w imieniu grupy PSE, Jaromír Kohlíček w imieniu grupy GUE/NGL, Ryszard Czarnecki niezrzeszony, i Louis Michel (członek Komisji)

Szczegóły głosowania (poprawki, głosowania odrębne, podzielone itp.) zawarte są w ząłaczniku „Wyniki głosowania”, załączonym do protokołu.

18.1. Peru: ekstradycja i proces byłego prezydenta Alberto Fujimoriego (głosowanie)

Projekty rezolucji B6-0055/2006, B6-0059/2006, B6-0062/2006, B6-0066/2006 i B6-0070/2006

(zastępujący B6-0055/2006, B6-0059/2006, B6-0062/2006, B6-0066/2006 i B6-0070/2006):

Projekty rezolucji B6-0056/2006, B6-0061/2006, B6-0063/2006, B6-0065/2006, B6-0068/2006 i B6-0069/2006

(zastępujący B6-0056/2006, B6-0061/2006, B6-0063/2006, B6-0065/2006, B6-0068/2006 i B6-0069/2006):

Projekty rezolucji B6-0057/2006, B6-0058/2006, B6-0060/2006, B6-0064/2006, B6-0067/2006 i B6-0071/2006

(zastępujący B6-0057/2006, B6-0058/2006, B6-0060/2006, B6-0064/2006, B6-0067/2006 i B6-0071/2006):

Projekty rezolucji B6-0031/2006, B6-0035/2006, B6-0036/2006, B6-0038/2006, B6-0045/2006 i B6-0046/2006

(zastępujący B6-0031/2006, B6-0035/2006, B6-0036/2006, B6-0038/2006, B6-0045/2006 i B6-0046/2006):

Pisemne wyjaśnienia złożone zgodnie z art. 163 ust. 3 Regulaminu zamieszczone zostaną w pełnym sprawozdaniu z niniejszego posiedzenia.

Korekty do głosowania znajdują się na stronie internetowej „Séance en direct”, w części „Résultats des votes (appels nominaux)/Results of votes (roll— call votes)” oraz w wersji wydrukowanej w załączniku „Wyniki głosowania imiennego”.

Wersja elektroniczna dostępna na stronach Europarl będzie regularnie aktualizowana przez okres maksymalnie dwóch tygodni licząc od dnia głosowania.

Lista korekt do głosowania zostanie następnie zamknięta w celu jej przetłumaczenia i opublikowania w Dzienniku Urzędowym.

Pozwolenie na sporządzenie sprawozdania z własnej inicjatywy (art. 39 Regulaminu)

Pozwolenie na sporządzenie sprawozdania z własnej inicjatywy (art. 45 Regulaminu)

Liczba podpisów zebranych pod pisemnymi oświadczeniami wpisanymi do rejestru (art. 116 ust. 3 Regulaminu):

Zgodnie z art. 172 ust. 2 Regulaminu, protokół niniejszego posiedzenia zostanie poddany pod głosowanie Parlamentu na początku następnego posiedzenia.

Za zgodą Parlamentu przyjęte akty zostaną przekazane instytucjom, do których są skierowane.

ZAŁĄCZNIK II

WYNIKI GŁOSOWANIA

Skróty i symbole

+	przyjęto
-	odrzucono
↓	bezprzedmiotowe
w	wycofano
gi (…, …, …)	głosowanie imienne (za, przeciw, wstrzymujących się)
ge (…, …, …,)	głosowanie elektroniczne (za, przeciw, wstrzymujących się)
gp	głosowanie podzielone
go	głosowanie odrębne
popr.	poprawka
pk	poprawka kompromisowa
oc	odpowiednia część
s	poprawka skreślająca
=	poprawki identyczne
ust.	ustęp
art.	artykuł
pu	punkt uzasadnienia
pr	projekt rezolucji
wpr	wspólny projekt rezolucji
taj	głosowanie tajne

1. Upadek spółki „Equitable Life Assurance Society”

Wniosek Konferencji Przewodniczących w sprawie powołania członków komisji śledczej

Temat	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
przyjęcie bez głosowania		+

2. Wykorzystanie terytorium krajów europejskich przez CIA w celu transportu i nielegalnego przetrzymywania więźniów

Wniosek Konferencji Przewodniczących w sprawie powołania członków komisji tymczasowej

Temat	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
przyjęcie bez głosowania		+

3. Normy postępowania posłów do Parlamentu Europejskiego (zmiana Regulaminu PE)

Spraw.: Gérard ONESTA (A6-0413/2005)

Temat	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
jedno głosowanie	ge	+	399, 90, 35

4. Wdrażanie Europejskiej Karty Małych Przedsiębiorstw

Spraw.: Dominique VLASTO (A6-0405/2005)

Temat	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
jedno głosowanie	gi	+	503, 10, 38

Wnioski o głosowanie imienne

PPE-DE: głosowanie końcowe

5. WOR w sektorze cukru *

Spraw.: Jean-Claude FRUTEAU (A6-0391/2005)

Temat	Popr. nr	Autor	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Propozycja odrzucenia wniosku Komisji	77	UEN	ge	-	128, 413, 17
Poprawki komisji przedmiotowo właściwych — głosowanie łączne	1-3 6 8 11-13 15 17-18 20-22 24-32 38-55 57-59 61-64 66-68	komisja		+
Poprawki komisji przedmiotowo właściwych — głosowanie odrębne	4	komisja	go	+
	5	komisja	go	+
	7	komisja	go	+
	9	komisja	go	+
	10	komisja	go	+
	14	komisja	go	+
	16	komisja	go	+
	19	komisja	go	-
	23	komisja	go	+
	33	komisja	go	+
	34	komisja	go	+
	36	komisja	go	+
	56	komisja	go	+
	60	komisja	go	+
	69	komisja	go	+
art. 9	37	komisja	ge	+	299, 234, 33
art. 9	75	SIEKIERSKI ea		↓
art. 10 ust. 3	76	UEN	ge	-	79, 470, 29
art. 29 ust. 2, po pkt. 2	72	PSE	ge	+	373, 142, 65
art. 29 ust. 2, po pkt. 2	65	komisja		↓
art. 37 po ust. 3	74	SIEKIERSKI ea	ge	-	262, 272, 47
po pu 9	78	PSE	gp
			1	+
			2/ge	+	294, 284, 6
	80	KINNOCK ea		-
po pu 27	79	KINNOCK ea		-
głosowanie: projekt z poprawkami				+
Projekt rezolucji legislacyjnej
po ust. 1	70	PSE		+
po ust. 1	71	PSE		+
po ust. 2	73	PPE-DE		+
głosowanie: rezolucja legislacyjna			ge	+	391, 155, 37

Wnioski o głosowanie odrębne

PPE-DE: popr. 10, 19 i 36

UEN popr. 4, 5, 7, 9, 14, 16, 19, 23, 33, 34, 56, 60 i 69

Wnioski o głosowanie podzielone

PPE-DE:

popr. 78

pierwsza część: Całość tekstu z wyłączeniem słów „możliwie najszybciej, najpóźniej”

druga część: te słowa

6. Systemy wsparcia dla rolników (cukier) *

Spraw.: Jean-Claude FRUTEAU (A6-0392/2005)

Temat	Popr. nr	Autor	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
Propozycja odrzucenia wniosku Komisji	19/rev	UEN		-
Poprawki komisji przedmiotowo właściwych — głosowanie łączne	1-3 6-7 9-10 12 14-16	komisja		+
Poprawki komisji przedmiotowo właściwych — głosowanie odrębne	4	komisja	go	-
	5	komisja	go	+
	8	komisja	go/ge	+	382, 147, 51
	11	komisja	go	+
	13	komisja	go/ge	-	279, 280, 24
po pu 2	17	PSE		+
głosowanie: projekt z poprawkami				+
Projekt rezolucji legislacyjnej
po ust. 2	18/rev	PPE-DE		+
głosowanie: rezolucja legislacyjna				+

Wnioski o głosowanie odrębne

UEN popr. 4, 5, 8, 11 i 13

7. Restrukturyzacja przemysłu cukrowniczego *

Spraw.: Jean-Claude FRUTEAU (A6-0393/2005)

Temat	Popr. nr	Autor	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
Wniosek dotyczący rozporządzenia
Propozycja odrzucenia wniosku Komisji	25	UEN	ge	-	138, 402, 18
Poprawki komisji przedmiotowo właściwych — głosowanie łączne	1-2 4-12 14 16	komisja		+
Poprawki komisji przedmiotowo właściwych — głosowanie odrębne	3	komisja	go	+
	13	komisja	go	+
	15	komisja	go	+
art. 1 po ust. 3	23	SIEKIERSKI ea		-
art. 3 po ust. 3	22	SIEKIERSKI ea	ge	+	304, 249, 20
art. 3 po ust. 5	19	SIEKIERSKI ea		-
po art. 3	20	SIEKIERSKI ea	ge	+	282, 244, 45
po art. 3	21	SIEKIERSKI ea	ge	+	280, 241, 38
po art. 4	17	PSE		+
po art. 6	24	SIEKIERSKI ea		-
głosowanie: projekt z poprawkami				+
Projekt rezolucji legislacyjnej
po ust. 2	18	PPE-DE		+
głosowanie: rezolucja legislacyjna				+

Wnioski o głosowanie odrębne

UEN popr. 3, 13 i 15

8. Czeczenia po wyborach oraz społeczeństwo obywatelskie w Rosji

Projekty rezolucji: B6-0028/2006, B6-0029/2006, B6-0032/2006, B6-0037/2006, B6-0041/2006 i B6-0044/2006

Temat	Popr. nr	Autor	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
Wspólny projekt rezolucji RC-B6-0028/2006 (PPE-DE, PSE, ALDE, Verts/ALE, GUE/NGL i UEN)
ust. 6	3	Verts/ALE		+
po ust. 18	2	ALDE		+
Po pu P	1	ALDE		+
głosowanie: nad rezolucją (jako całością)				+
projekty rezolucji złożone przez grupy polityczne
B6-0028/2006		UEN		↓
B6-0029/2006		PSE		↓
B6-0032/2006		ALDE		↓
B6-0037/2006		Verts/ALE		↓
B6-0041/2006		PPE-DE		↓
B6-0044/2006		GUE/NGL		↓

Różne

Daniel Marc Cohn-Bendit, Hélène Flautre i Bart Staes podpisali się pod wspólnym projektem rezolucji w imieniu grupy Verts/ALE.

9. Czas refleksji (struktura, tematy i ramy oceny debaty na temat Unii Europejskiej)

Spraw.: Johannes VOGGENHUBBER/Andrew DUFF (A6-0414/2005)

Temat	Popr. nr	Autor	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
Projekt alternatywnej rezolucji	1	IND/DEM		-
ust. 1	ust.	tekst oryginału	gi	+	468, 83, 21
ust. 2	4	GUE/NGL	gi	-	73, 483, 12
po ust. 2	18	ALDE, Verts/ALE, Moscovici, Berès	ge	+	280, 270, 17
ust. 5	5	GUE/NGL	ge	-	183, 363, 24
ust. 6	ust.	tekst oryginału	gp
			1	+
			2	+
ust. 7	6	GUE/NGL		-
ust. 9	7	GUE/NGL		-
	ust.	tekst oryginału	gp
			1	+
			2	+
ust. 12	ust.	tekst oryginału	gp
			1	+
			2	+
ust. 13	19	ALDE, Verts/ALE, PPE-DE, PSE		+
ust. 14	13	PSE		+
ust. 16	12	PSE, PPE-DE		+
ust. 16	20	ALDE, Verts/ALE:		↓
ust. 17, po lit. v)	21	ALDE, Verts/ALE, PPE-DE, PSE, Moscovici, Berès		+
ust. 23	ust.	tekst oryginału	gi	+	459, 98, 16
ust. 24	22	ALDE, Verts/ALE, PPE-DE, PSE		+
ust. 24	ust.	tekst oryginału		↓
po ust. 25	29	PPE-DE	ge	+	316, 232, 12
ust. 26	ust.	tekst oryginału	gp
			1	+
			2	+
ust. 27	8s	GUE/NGL	gi	-	179, 377, 15
ust. 27	23	ALDE, Verts/ALE, Beres		w
po ust. 27	27	ALDE, Verts/ALE, Moscovici, Berès	gi	-	147, 416, 9
	24	ALDE, Verts/ALE, Moscovici, Berès		-
	28	PPE-DE		+
ust. 28	9s	GUE/NGL		-
ust. 31	25	ALDE, Verts/ALE, Moscovici, Berès		-
ust. 32	10s	GUE/NGL	gi	-	131, 428, 11
	26	ALDE, Verts/ALE, Moscovici, Berès	gp/gi
			1	-	159, 390, 14
			2	-	158, 388, 24
po odniesieniu 6	15	ALDE, Verts/ALE, PPE-DE, PSE, Moscovici, Berès		+
pu A	ust.	tekst oryginału	gp
			1	+
			2	+
pu F	2	GUE/NGL	gi	-	107, 452, 7
pu F	14	PSE	ge	+	313, 235, 12
pu I	ust.	tekst oryginału	gp
			1	+
			2/gi	+	476, 79, 12
pu J	3	GUE/NGL	gi	-	90, 444, 30
	ust.	tekst oryginału	gp
			1	+
			2	+
pu N	16	ALDE, Verts/ALE, PPE-DE, PSE, Moscovici, Berès		+
pu O	ust.	tekst oryginału	gp
			1	+
			2	+
pu Q	11	PSE		+
pu Q	17	ALDE, Verts/ALE		↓
głosowanie: nad rezolucją (jako całością)			gi	+	385, 125, 51

Wnioski o głosowanie imienne

IND/DEM: ust. 23, popr. 27 oraz głosowanie końcowe

PSE: ust. 1, popr. 8 oraz głosowanie końcowe

GUE/NGL: popr. 2, 3, 4, 8 i 10

PPE-DE popr. 27 i głosowanie końcowe

Verts/ALE popr. 26, 27 oraz głosowanie końcowe

ALDE popr. 26, 27 oraz głosowanie końcowe

Wnioski o głosowanie podzielone

IND/DEM:

popr. 26

pierwsza część:„domaga się, w każdym przypadku… w 2009 r.”

druga część:„oraz sugeruje … wybory do Parlamentu Europejskiego”

PSE, GUE/NGL

ust. 6

pierwsza część:„odrzuca pomysł … poza systemem UE”

druga część:„przypomina, że … Konstytucji dla Europy;”

ust. 26

pierwsza część: Całość tekstu z wyłączeniem słów „w teorii”

druga część: te słowa

ust. 12

pierwsza część:„nalega, aby debata publiczna … jak i krajowych”

druga część:„przestrzega, że … europejskich obywateli”

PSE

ust. 9

pierwsza część: Całość tekstu z wyłączeniem słów „do wyjaśnienia, pogłębienia i zdemokratyzowania porozumienia w sprawie konstytucji, a także”

druga część: te słowa

Punkt J uzasadnienia

pierwsza część:„głosy odrzucające … reform konstytucyjnych”

druga część:„a jednak, … oraz blokowanie reform”

Punkt A uzasadnienia

pierwsza część:„Traktat ustanawiający … 29 października 2004 r.”

druga część:„oraz ponownie … deklaracji z dnia 18 czerwca 2005 r.,”

Punkt I uzasadnienia

pierwsza część: Całość tekstu z wyłączeniem słowa „niepowodzenia”

druga część: to słowo

Punkt O uzasadnienia

pierwsza część: Całość tekstu z wyłączeniem słów „raczej kontekstu niż samej treści konstytucji, skoncentrowane przede wszystkim na takich kwestiach, jak”

druga część: te słowa

Różne

Grupy ALDE i Verts/ALE wycofały popr. 23.

Poprawkę 1 podpisał również Carl Schlyter.

10. Europejska Polityka Sąsiedztwa

Spraw.: Charles TANNOCK (A6-0399/2005)

Temat	Popr. nr	Autor	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
ust. 1	37	PPE-DE		+
po ust. 3	13	PSE		+
po ust. 3	55	PPE-DE		+
ust. 5	38	PPE-DE		+	poprawka ustna
po ust. 6	39	PPE-DE		+
ust. 7	18	Verts/ALE		+
po ust. 7	19	Verts/ALE		-
po ust. 8	20	Verts/ALE	ge	+	239, 29, 183
po ust. 8	40	PPE-DE		+
po ust. 14	21	Verts/ALE		+
ust. 16	41	PPE-DE		+
ust. 16	54	PPE-DE		+
po ust. 18	22	Verts/ALE		-
ust. 20	35	PPE-DE		+
ust. 20	42	PPE-DE		+
ust. 21	43	PPE-DE		+
po ust. 22	12	PSE	ge	-	146, 300, 5
ust. 25	ust.	tekst oryginału	go	+
ust. 27	17	PSE		+
ust. 29 i 30	-	tekst oryginału		+	wprowadzone po ust. 35
ust. 29	44	PPE-DE		+
przed ust. 31	5	ALDE		w
ust. 33	-	tekst oryginału		+
po ust. 35	45	PPE-DE		+
ust. 36	14	PSE		+
po ust. 36	6	ALDE		w
ust. 37	15	PSE		+
ust. 43	4	ALDE		+	poprawka ustna
ust. 43	46	PPE-DE		↓
ust. 44	16	PSE		+
ust. 44	47	PPE-DE		w
po ust. 45	7	ALDE		+
po ust. 45	8/rev	ALDE		w
ust. 46	48	PPE-DE		+
	23	Verts/ALE	gp
			1	-
			2	-
ust. 48	49	PPE-DE		+
ust. 49	24	Verts/ALE		-
ust. 49	2	PPE-DE		+
ust. 51	25	Verts/ALE		+
ust. 52	26	Verts/ALE		+
	50	PPE-DE	gp
			1	+
			2/ge	+	254, 156, 10
ust. 53	27	Verts/ALE		+
ust. 54	51	PPE-DE		w
ust. 55	53	PPE-DE		+
ust. 56	52	PPE-DE		+
ust. 58	ust.	tekst oryginału		+	poprawka ustna
po ust. 58	28	Verts/ALE	gp
			1	+
			2	-
	29	Verts/ALE	gp
			1	+
			2/ge	+	244, 153, 6
	30	Verts/ALE		+
	31	Verts/ALE		+
po odniesieniu 1	34	PPE-DE		+
Odniesienie 6	3	ALDE		+
po odniesieniu 6	9	ALDE		+
po odniesieniu 6	10	ALDE		+
punkt D uzasadnienia	32	Verts/ALE		+
po punkcie F uzasadnienia	36	PPE-DE		+
pu K	33	Verts/ALE	ge	-	167, 189, 3
po pu O	11	PSE		-
Po pu P	1	PPE-DE	ge	-	177, 206, 11
głosowanie: nad rezolucją (jako całością)				+

Wnioski o głosowanie podzielone

PPE-DE

popr. 29

pierwsza część:„wzywa Rosję i Turcję … współpracy regionalnej;”

druga część:„w związku z tym … granic z Armenią;”

Verts/ALE

popr. 50

pierwsza część:„z zadowoleniem przyjmuje … Narodów Zjednoczonych”

druga część:„w tym rozbrojenia Hezbollahu”

popr. 28

pierwsza część: Całość tekstu z wyłączeniem słowa „ciągłej”

druga część: to słowo

PSE

popr. 23

pierwsza część:„zwraca uwagę, że …podstawowych swobód w Tunezji”

druga część: (skreślenie)

Wnioski o głosowanie odrębne

Verts/ALE ust. 25

Różne

Grupa ALDE zaproponowała:

—	aby ust. 29 i 30 zostały umieszczone po ust. 35;

—	aby ust. 33 został umieszczony po tytule „Maghreb” (odrzucono).

Grupa PPE-DE wycofała swoje poprawki 47 i 51.

Grupa ALDE wycofała swoje poprawki 5, 6 i 8/rév.

Charles Tannock, w imieniu grupy PPE-DE, złożył następujące poprawki ustne:

Poprawka ustna do poprawki 4 (złożona przez grupę ALDE, dotycząca ust. 43):

przypomina o potrzebie zwrócenia szczególnej uwagi na suwerenne państwa kontynentu europejskiego, które nie są członkami Unii Europejskiej, w szczególności na Norwegię, Islandię i Lichtenstein będące członkami EOG/EFTA oraz na Szwajcarię należącą do EFTA, które mają swoje własne umowy dwustronne z UE; uważa, że te bliskie więzi gospodarcze i polityczne powinny stanowić podstawę bliższej współpracy i dalszego rozwoju stosunków z Andorą, Monako, San Marino i Watykanem oraz że każdemu z tych państw odpowiednio powinno umożliwić się uczestnictwo w nowym procesie sąsiedztwa;

Poprawka ustna do poprawki 38 (złożona przez grupę PPE-DE, dotycząca ust. 5):

wzywa Komisję do zdefiniowania celu i jasnych priorytetów Europejskiej Polityki Sąsiedztwa, dzięki czemu zostaną ustalone kryteria oceny osiągnięć oraz z zadowoleniem przyjmuje pomysł opracowania w końcowej fazie procesu EPS umowy o europejskim sąsiedztwie dla tych państw, które nie ubiegają się o członkostwo, ale które zbliżają się do dorobku prawnego Unii Europejskiej; wzywa Komisję do zaproponowania i rozwinięcia specjalnej polityki mającej na celu rozciągnięcie w miarę możliwości polityki sąsiedztwa na wyspiarskie kraje położone na Atlantyku sąsiadujące z peryferyjnymi regionami stanowiącymi część UE przylegającymi do kontynentu europejskiego, gdy kwestie geograficznej bliskości, podobieństw kulturalnych i historycznych oraz wzajemnego bezpieczeństwa mogą być istotne;

Poprawka ustna do ust. 58 (tekst oryginału):

wyraża opinię, że konflikt w Górnym Karabachu utrudnia rozwój Armenii i Azerbejdżanu i współpracę regionalną, jak również skuteczne wprowadzanie w życie EPS; apeluje do obu stron o powstrzymanie się od jednostronnych działań i agresywnych oświadczeń oraz o podjęcie wszelkich wysiłków w celu rozwiązania konfliktu w drodze konstruktywnego dialogu, w oparciu o poszanowanie praw mniejszości i zasad prawa międzynarodowego; podkreśla wagę kontynuowania reform demokratycznych w celu rozwoju regionu oraz stosunków z UE; wzywa wszystkie zainteresowane strony do znalezienia sposobu umożliwiającego stopniowy powrót uchodźców w oparciu o prawa mniejszości , w szczególności w odniesieniu do powrotu Azerów na okupowane terytoria; wzywa państwa członkowskie Grupy Mińskiej OBWE do skuteczniejszej koordynacji swoich działań z Heikki Talvitie, specjalnym przedstawicielem UE ds. południowego Kaukazu, w celu uzyskania postępu w negocjacjach;

11. Przyszłość strategii lizbońskiej z punktu widzenia równouprawnienia płci

Spraw.: Edite ESTRELA (A6-0402/2005)

Temat	Popr. nr	Autor	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
ust. 18	5	PPE-DE		+
ust. 19	ust.	tekst oryginału	go	+
po ust. 23	4	PSE		+
ust. 26	1	ALDE		+
ust. 28	ust.	tekst oryginału	gp
			1	+
			2	-
ust. 34	ust.	tekst oryginału	go	-
przed odniesieniem 1	2= 3=	Verts/ALE, GUE/NGL PSE		+
głosowanie: nad rezolucją (jako całością)				+

Wnioski o głosowanie podzielone

ALDE, PPE-DE, PSE

ust. 28

pierwsza część: Całość tekstu z wyłączeniem słów „zapewnienia opieki i środków finansowych … jak też w zakresie”

druga część: te słowa

Wnioski o głosowanie odrębne

ALDE ust. 19 i 34

PPE-DE ust. 19 i 34

12. Peru: Ekstradycja i proces byłego prezydenta Alberto Fujimoriego

Projekty rezolucji: B6-0055/2006, B6-0059/2006, B6-0062/2006, B6-0066/2006 i B6-0070/2006

Temat	Popr. nr	Autor	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
Wspólny projekt rezolucji RC-B6-0055/2006 (PPE-DE, PSE, ALDE, Verts/ALE i GUE/NGL)
głosowanie: nad rezolucją (jako całością)				+
projekty rezolucji złożone przez grupy polityczne
B6-0055/2006		PSE		↓
B6-0059/2006		ALDE		↓
B6-0062/2006		PPE-DE		↓
B6-0066/2006		GUE/NGL		↓
B6-0070/2006		Verts/ALE		↓

13. Egipt: Przemoc w stosunku do uchodźców z Sudanu

Projekty rezolucji: B6-0056/2006, B6-0061/2006, B6-0063/2006, B6-0065/2006, B6-0068/2006 i B6-0069/2006

Temat	Popr. nr	Autor	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
Wspólny projekt rezolucji RC-B6-0056/2006 (PPE-DE, PSE, ALDE, Verts/ALE, GUE/NGL i UEN)
pu F		tekst oryginału		+	poprawka ustna
pu G	1s	PPE-DE	ge	+	50, 29, 0
ust. 5		tekst oryginału		+
głosowanie: nad rezolucją (jako całością)				+
projekty rezolucji złożone przez grupy polityczne
B6-0056/2006		PSE		↓
B6-0061/2006		ALDE		↓
B6-0063/2006		PPE-DE		↓
B6-0065/2006		GUE/NGL		↓
B6-0068/2006		UEN		↓
B6-0069/2006		Verts/ALE		↓

Różne

Karin Scheele sprecyzowała, że w punkcie F uzasadnienia należy czytać „około 650 Sudańczyków”, a w ust. 5 „pozostałych 462 Sudańczyków”.

14. Kambodża: represje polityczne

Projekty rezolucji: B6-0057/2006, B6-0058/2006, B6-0060/2006, B6-0064/2006, B6-0067/2006 i B6-0071/2006

Temat	Popr. nr	Autor	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
Wspólny projekt rezolucji RC-B6-0057/2006 (PPE-DE, PSE, ALDE, Verts/ALE, GUE/NGL i UEN)
ust. 2	1	ALDE		+	poprawiono (patrz „Różne”)
ust. 3	ust.	tekst oryginału		+	poprawka ustna
ust. 8	ust.	tekst oryginału		+	poprawka ustna
punkt B uzasadnienia	ust.	tekst oryginału	gp
			1	+
			2	-
głosowanie: nad rezolucją (jako całością)			gi	+	80, 0, 1
projekty rezolucji złożone przez grupy polityczne
B6-0057/2006		PSE		↓
B6-0058/2006		UEN		↓
B6-0060/2006		ALDE		↓
B6-0064/2006		PPE-DE		↓
B6-0067/2006		GUE/NGL		↓
B6-0071/2006		Verts/ALE		↓

Wnioski o głosowanie imienne

PPE-DE głosowanie końcowe

Wnioski o głosowanie podzielone

PPE-DE:

Punkt B uzasadnienia

pierwsza część: Całość tekstu z wyłączeniem słów „zostali aresztowani i”

druga część: te słowa

Różne

Poprawka 1 otrzymuje brzmienie:

„2.

ust. 2 odnotowuje uwolnienie niedawno aresztowanych obrońców praw człowieka i domaga się oczyszczenia ich z wszelkich stawianych im zarzutów, jak również prosi o oczyszczenie z wszelkich zarzutów i anulowania nakazów aresztowania działaczy na rzecz praw człowieka, którzy nie zostali aresztowani; wzywa również do przerwania wszelkich aktów zastraszania i prześladowania obrońców praw człowieka w Kambodży;”

Charles Tannock, w imieniu grupy PPE-DE, złożył poprawkę ustną jako dodatek do ust. 8, która to została poprawiona przez Mariosa Matsakisa:

„i kwestionuje potrzebę uznania obrazy urzędu Premiera za przestępstw”

Jules Maaten złożył następującą poprawkę ustną do ust. 3:

„3.

wzywa Kambodżę do zaprzestania łamania zobowiązań wynikających z prawa międzynarodowego, a w szczególności Międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych oraz do natychmiastowego uwolnienia Cheama Channy'ego; domaga się również uchylenia wyroku wydanego wobec Sama Rainsy'ego i Chea Poch i przywrócenia immunitetu jemu oraz Cheamowi Channy'emu;”

15. Niepełnosprawność a rozwój

Projekty rezolucji: B6-0031/2006, B6-0035/2006, B6-0036/2006, B6-0038/2006, B6-0045/2006 i B6-0046/2006

Temat	Popr. nr	Autor	gi itd.	Głosowanie	gi/ge — uwagi
Wspólny projekt rezolucji RC-B6-0031/2006 (PPE-DE, PSE, ALDE, Verts/ALE, GUE/NGL i UEN)
głosowanie: nad rezolucją (jako całością)				+
projekty rezolucji złożone przez grupy polityczne
B6-0031/2006		PPE-DE		↓
B6-0035/2006		PSE		↓
B6-0036/2006		Verts/ALE		↓
B6-0038/2006		ALDE		↓
B6-0045/2006		GUE/NGL		↓
B6-0046/2006		UEN		↓

ZAŁĄCZNIK III

WYNIKI GŁOSOWAŃ IMIENNYCH

1. Sprawozdanie Vlasto A6-0405/2005

rezolucja

Za: 503

ALDE: Alvaro, Andrejevs, Andria, Beaupuy, Bourlanges, Bowles, Budreikaitė, Busk, Cavada, Chatzimarkakis, Chiesa, Cocilovo, Cornillet, Davies, Deprez, De Sarnez, Drčar Murko, Duff, Duquesne, Ek, Fourtou, Geremek, Gibault, Griesbeck, Guardans Cambó, Hall, Harkin, Hennis-Plasschaert, in 't Veld, Jensen, Juknevičienė, Kacin, Karim, Klinz, Krahmer, Kułakowski, Laperrouze, Lax, Ludford, Lynne, Maaten, Malmström, Manders, Matsakis, Mulder, Newton Dunn, Onyszkiewicz, Oviir, Prodi, Resetarits, Riis-Jørgensen, Samuelsen, Sbarbati, Schuth, Staniszewska, Starkevičiūtė, Szent-Iványi, Takkula, Toia, Väyrynen, Van Hecke, Virrankoski, Wallis, Watson

GUE/NGL: Agnoletto, Brie, Catania, de Brún, Figueiredo, Flasarová, Guerreiro, Guidoni, Henin, Kaufmann, Kohlíček, Liotard, Meijer, Musacchio, Papadimoulis, Pflüger, Ransdorf, Remek, Seppänen, Strož, Uca, Verges, Wagenknecht, Wurtz

IND/DEM: Belder, Blokland, Borghezio, Grabowski, Krupa, Pęk, Rogalski, Salvini, Sinnott, Speroni, Tomczak, Zapałowski, Železný

NI: Bobošíková, Chruszcz, Czarnecki Marek Aleksander, Czarnecki Ryszard, Giertych, Martin Hans-Peter, Masiel, Rivera, Rutowicz, Wojciechowski Bernard Piotr

PPE-DE: Albertini, Andrikienė, Audy, Ayuso González, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Becsey, Belet, Berend, Böge, Bowis, Brejc, Brepoels, Březina, Bushill-Matthews, Busuttil, Buzek, Casa, Caspary, Castiglione, del Castillo Vera, Cederschiöld, Chmielewski, Coelho, Coveney, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, De Veyrac, Díaz de Mera García Consuegra, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doorn, Doyle, Duka-Zólyomi, Ehler, Elles, Esteves, Fatuzzo, Ferber, Fernández Martín, Fjellner, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Freitas, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, Galeote Quecedo, García-Margallo y Marfil, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Graça Moura, Gräßle, Grossetête, Guellec, Gyürk, Harbour, Hatzidakis, Hennicot-Schoepges, Herranz García, Herrero-Tejedor, Hieronymi, Higgins, Hökmark, Hoppenstedt, Hudacký, Ibrisagic, Itälä, Jałowiecki, Jarzembowski, Jeggle, Kaczmarek, Karas, Kasoulides, Kelam, Klaß, Koch, Konrad, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kudrycka, Kušķis, Lamassoure, Landsbergis, Langendries, Lechner, Lehne, Lewandowski, Liese, López-Istúriz White, Lulling, McGuinness, Mann Thomas, Marques, Martens, Mato Adrover, Mauro, Mavrommatis, Mayer, Mayor Oreja, Méndez de Vigo, Mikolášik, Millán Mon, Montoro Romero, Nassauer, Niebler, van Nistelrooij, Novak, Olajos, Olbrycht, Oomen-Ruijten, Őry, Pack, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Peterle, Pieper, Pīks, Pinheiro, Piskorski, Pleštinská, Pomés Ruiz, Posdorf, Posselt, Protasiewicz, Queiró, Rack, Radwan, Reul, Ribeiro e Castro, Roithová, Rudi Ubeda, Rübig, Saïfi, Salafranca Sánchez-Neyra, Samaras, Sartori, Saryusz-Wolski, Schierhuber, Schmitt, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Seeber, Seeberg, Siekierski, Silva Peneda, Sommer, Spautz, Šťastný, Stevenson, Stubb, Sudre, Surján, Szájer, Tajani, Thyssen, Toubon, Trakatellis, Ulmer, Vakalis, Varela Suanzes-Carpegna, Varvitsiotis, Vidal-Quadras Roca, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, Wijkman, von Wogau, Wortmann-Kool, Záborská, Zaleski, Zappalà, Zatloukal, Zieleniec

PSE: Arif, Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, Berès, van den Berg, Berger, Berman, Bösch, Bono, Bourzai, Bozkurt, Bullmann, van den Burg, Busquin, Carlotti, Carnero González, Casaca, Cashman, Castex, Christensen, Corbett, Corbey, Cottigny, D'Alema, De Rossa, Désir, De Vits, Díez González, Dobolyi, Douay, El Khadraoui, Estrela, Ettl, Falbr, Fava, Fazakas, Ferreira Anne, Ferreira Elisa, Ford, Fruteau, García Pérez, Geringer de Oedenberg, Gierek, Gill, Glante, Goebbels, Golik, Gomes, Grabowska, Grech, Gröner, Groote, Gruber, Gurmai, Guy-Quint, Hänsch, Hamon, Hasse Ferreira, Hazan, Hedh, Hedkvist Petersen, Hegyi, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jöns, Jørgensen, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kristensen, Kuc, Kuhne, Laignel, Lambrinidis, Le Foll, Lehtinen, Leichtfried, Leinen, Liberadzki, Locatelli, McAvan, McCarthy, Madeira, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Mikko, Moraes, Moreno Sánchez, Moscovici, Muscat, Myller, Napoletano, Navarro, Paasilinna, Pahor, Paleckis, Panzeri, Peillon, Piecyk, Pinior, Pittella, Poignant, Prets, Rapkay, Rasmussen, Reynaud, Riera Madurell, Rocard, Rothe, Rouček, Roure, Sacconi, Sakalas, Salinas García, Sánchez Presedo, dos Santos, Schapira, Scheele, Segelström, Skinner, Stockmann, Swoboda, Tarabella, Tarand, Titley, Trautmann, Valenciano Martínez-Orozco, Van Lancker, Vaugrenard, Vergnaud, Vincenzi, Walter, Weber Henri, Weiler, Wiersma, Wynn, Yañez-Barnuevo García, Zani, Zingaretti

UEN: Aylward, Berlato, Bielan, Camre, Crowley, Didžiokas, Janowski, Kamiński, Krasts, Kristovskis, Kuźmiuk, Libicki, Ó Neachtain, Pavilionis, Podkański, Poli Bortone, Roszkowski, Ryan, Szymański, Vaidere, Wojciechowski Janusz, Zīle

Verts/ALE: Auken, Beer, Bennahmias, Breyer, Buitenweg, Cramer, Evans Jillian, Flautre, Frassoni, Graefe zu Baringdorf, de Groen-Kouwenhoven, Hammerstein Mintz, Harms, Hassi, Horáček, Hudghton, Isler Béguin, Kallenbach, Kusstatscher, Lagendijk, Lambert, Lichtenberger, Lipietz, Lucas, Özdemir, Onesta, Romeva i Rueda, Rühle, Schmidt, Schroedter, Staes, Trüpel, Voggenhuber

Przeciw: 10

IND/DEM: Batten, Clark, Farage, Goudin, Knapman, Lundgren, Nattrass, Wise, Wohlin

PPE-DE: Tannock

Wstrzymujący się: 38

GUE/NGL: Pafilis

IND/DEM: Louis

NI: Allister, Baco, Claeys, Gollnisch, Helmer, Lang, Le Rachinel, Martinez, Mölzer, Mote, Romagnoli, Schenardi, Vanhecke

PPE-DE: Ashworth, Atkins, Bradbourn, Callanan, Chichester, Deva, Dover, Duchoň, Fajmon, Heaton-Harris, Kirkhope, Nicholson, Parish, Purvis, Škottová, Strejček, Sturdy, Van Orden, Vlasák, Zahradil, Zvěřina

Verts/ALE: Schlyter, Ždanoka

2. Sprawozdanie Fruteau A6-0393/2005

wniosek o odesłanie

Za: 176

ALDE: Andrejevs, Chiesa, Cocilovo, Costa, Di Pietro, Geremek, Harkin, Onyszkiewicz, Resetarits, Staniszewska, Starkevičiūtė, Takkula, Virrankoski

GUE/NGL: Agnoletto, Brie, Catania, de Brún, Figueiredo, Flasarová, Guerreiro, Guidoni, Henin, Kaufmann, Kohlíček, Liotard, Maštálka, Meijer, Musacchio, Pafilis, Papadimoulis, Pflüger, Ransdorf, Remek, Rizzo, Seppänen, Strož, Uca, Verges, Wagenknecht, Wurtz

IND/DEM: Batten, Bonde, Clark, Farage, Goudin, Grabowski, Knapman, Krupa, Louis, Nattrass, Pęk, Rogalski, Tomczak, Wise, Zapałowski, Železný

NI: Baco, Belohorská, Bobošíková, Chruszcz, Czarnecki Marek Aleksander, Czarnecki Ryszard, Giertych, Gollnisch, Lang, Le Rachinel, Martin Hans-Peter, Martinez, Masiel, Rutowicz, Schenardi, Wojciechowski Bernard Piotr

PPE-DE: Ayuso González, Buzek, Callanan, Chmielewski, Coelho, Coveney, Deva, Díaz de Mera García Consuegra, Doyle, Fatuzzo, Fernández Martín, Freitas, García-Margallo y Marfil, Gklavakis, Herranz García, Herrero-Tejedor, Higgins, Iturgaiz Angulo, Jałowiecki, Kaczmarek, Kudrycka, Landsbergis, Lewandowski, López-Istúriz White, McGuinness, Marques, Méndez de Vigo, Millán Mon, Montoro Romero, Olbrycht, Peterle, Piskorski, Pomés Ruiz, Protasiewicz, Queiró, Rudi Ubeda, Salafranca Sánchez-Neyra, Saryusz-Wolski, Siekierski, Sonik, Varela Suanzes-Carpegna, Varvitsiotis, Vidal-Quadras Roca, Zaleski

PSE: Golik

UEN: Angelilli, Aylward, Berlato, Bielan, Camre, Crowley, Didžiokas, Janowski, Kamiński, Krasts, Kristovskis, Kuźmiuk, Libicki, Ó Neachtain, Pavilionis, Podkański, Poli Bortone, Roszkowski, Ryan, Szymański, Vaidere, Wojciechowski Janusz, Zīle

Verts/ALE: Beer, Breyer, Buitenweg, Cohn-Bendit, Cramer, Evans Jillian, Flautre, Frassoni, Graefe zu Baringdorf, de Groen-Kouwenhoven, Harms, Hassi, Horáček, Hudghton, Isler Béguin, Jonckheer, Kallenbach, Kusstatscher, Lagendijk, Lambert, Lichtenberger, Lipietz, Lucas, Özdemir, Onesta, Romeva i Rueda, Rühle, Schlyter, Schmidt, Schroedter, Smith, Staes, Trüpel, Turmes, Voggenhuber, Ždanoka

Przeciw: 386

ALDE: Alvaro, Andria, Beaupuy, Bourlanges, Bowles, Budreikaitė, Busk, Cavada, Chatzimarkakis, Cornillet, Davies, Deprez, De Sarnez, Drčar Murko, Duff, Duquesne, Ek, Fourtou, Gibault, Griesbeck, Guardans Cambó, Hall, Hennis-Plasschaert, in 't Veld, Jäätteenmäki, Jensen, Kacin, Karim, Klinz, Krahmer, Laperrouze, Lax, Ludford, Lynne, Maaten, Malmström, Manders, Morillon, Mulder, Newton Dunn, Neyts-Uyttebroeck, Oviir, Polfer, Prodi, Ries, Riis-Jørgensen, Sbarbati, Schuth, Szent-Iványi, Toia, Väyrynen, Van Hecke, Wallis, Watson

IND/DEM: Belder, Blokland, Lundgren, Wohlin

NI: Allister, Claeys, Dillen, Helmer, Mote, Rivera, Romagnoli, Vanhecke

PPE-DE: Albertini, Andrikienė, Ashworth, Atkins, Audy, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Beazley, Becsey, Belet, Berend, Böge, Bowis, Bradbourn, Braghetto, Brejc, Brepoels, Březina, Brok, Bushill-Matthews, Busuttil, Casa, Caspary, Castiglione, Chichester, Daul, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, De Veyrac, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doorn, Dover, Duchoň, Duka-Zólyomi, Ehler, Elles, Esteves, Eurlings, Fajmon, Ferber, Fjellner, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Graça Moura, Gräßle, Grosch, Grossetête, Guellec, Gyürk, Harbour, Hatzidakis, Heaton-Harris, Hennicot-Schoepges, Hieronymi, Hökmark, Hoppenstedt, Hudacký, Hybášková, Ibrisagic, Itälä, Járóka, Jeggle, Karas, Kasoulides, Kelam, Kirkhope, Klaß, Koch, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kušķis, Lamassoure, Langen, Langendries, Lechner, Lehne, Liese, Lulling, Mann Thomas, Mauro, Mavrommatis, Mayer, Mikolášik, Nassauer, Nicholson, Niebler, van Nistelrooij, Novak, Olajos, Oomen-Ruijten, Őry, Pack, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Parish, Pieper, Pīks, Pinheiro, Poettering, Posdorf, Posselt, Radwan, Reul, Ribeiro e Castro, Roithová, Rübig, Saïfi, Samaras, Sartori, Schierhuber, Schmitt, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Schwab, Seeber, Seeberg, Silva Peneda, Škottová, Sommer, Spautz, Šťastný, Stevenson, Strejček, Stubb, Sturdy, Sudre, Surján, Szájer, Tajani, Tannock, Thyssen, Toubon, Ulmer, Vakalis, Vatanen, Vlasák, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, Wieland, Wijkman, von Wogau, Wortmann-Kool, Záborská, Zahradil, Zappalà, Zatloukal, Zieleniec, Zvěřina

PSE: Arif, Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, Berès, van den Berg, Berger, Berman, Bösch, Bono, Bourzai, Bozkurt, van den Burg, Busquin, Calabuig Rull, Capoulas Santos, Carlotti, Carnero González, Casaca, Cashman, Castex, Christensen, Corbett, Corbey, Cottigny, D'Alema, De Rossa, Désir, De Vits, Díez González, Dobolyi, Douay, El Khadraoui, Estrela, Ettl, Falbr, Fava, Fazakas, Fernandes, Ferreira Anne, Ferreira Elisa, Ford, Fruteau, García Pérez, Gill, Glante, Goebbels, Gomes, Grabowska, Grech, Groote, Gruber, Gurmai, Guy-Quint, Hänsch, Hamon, Hasse Ferreira, Haug, Hazan, Hedh, Hedkvist Petersen, Hegyi, Herczog, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jørgensen, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kuc, Kuhne, Laignel, Lambrinidis, Le Foll, Lehtinen, Leinen, Liberadzki, Lienemann, Locatelli, McAvan, McCarthy, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Mastenbroek, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Mikko, Moraes, Moreno Sánchez, Moscovici, Muscat, Myller, Napoletano, Obiols i Germà, Paasilinna, Pahor, Paleckis, Panzeri, Peillon, Piecyk, Pinior, Pittella, Poignant, Rapkay, Rasmussen, Reynaud, Riera Madurell, Rocard, Rothe, Rouček, Roure, Sacconi, Sakalas, Salinas García, Sánchez Presedo, dos Santos, Schapira, Scheele, Schulz, Segelström, Skinner, Stockmann, Swoboda, Tabajdi, Tarabella, Tarand, Thomsen, Titley, Trautmann, Tzampazi, Van Lancker, Vaugrenard, Vergnaud, Walter, Weber Henri, Weiler, Wiersma, Wynn, Yañez-Barnuevo García, Zani, Zingaretti

UEN: Muscardini

Verts/ALE: Auken, Bennahmias

Wstrzymujący się: 13

ALDE: Kułakowski, Matsakis

IND/DEM: Borghezio, Salvini, Sinnott, Speroni

PPE-DE: Kamall, Konrad, Pleštinská

PSE: Geringer de Oedenberg, Gierek, Gröner, Leichtfried

Korekty do głosowania

Carmen Fraga Estévez, Robert Sturdy, Hélène Goudin

3. Sprawozanie Duff/Voggenhuber A6-0414/2005

ustęp 1

Za: 468

ALDE: Alvaro, Andrejevs, Andria, Beaupuy, Bourlanges, Bowles, Budreikaitė, Busk, Cavada, Chiesa, Cocilovo, Cornillet, Costa, Davies, Deprez, De Sarnez, Di Pietro, Drčar Murko, Duff, Duquesne, Ek, Fourtou, Geremek, Gibault, Griesbeck, Guardans Cambó, Hall, Hennis-Plasschaert, in 't Veld, Jäätteenmäki, Jensen, Kacin, Karim, Klinz, Krahmer, Kułakowski, Laperrouze, Lax, Ludford, Lynne, Maaten, Malmström, Manders, Morillon, Mulder, Newton Dunn, Neyts-Uyttebroeck, Onyszkiewicz, Oviir, Prodi, Resetarits, Ries, Riis-Jørgensen, Sbarbati, Schuth, Staniszewska, Starkevičiūtė, Szent-Iványi, Toia, Van Hecke, Virrankoski, Wallis, Watson

GUE/NGL: Agnoletto, Brie, Catania, Figueiredo, Flasarová, Guerreiro, Henin, Kaufmann, Kohlíček, Maštálka, Musacchio, Papadimoulis, Pflüger, Ransdorf, Remek, Strož, Uca, Verges, Wagenknecht

NI: Belohorská, Czarnecki Marek Aleksander, Czarnecki Ryszard, Martin Hans-Peter, Masiel, Rivera

PPE-DE: Albertini, Andrikienė, Audy, Ayuso González, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Beazley, Becsey, Belet, Berend, Böge, Braghetto, Brejc, Brepoels, Březina, Brok, Busuttil, Buzek, Casa, Caspary, Castiglione, Cederschiöld, Chmielewski, Coelho, Coveney, Daul, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, De Veyrac, Díaz de Mera García Consuegra, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doorn, Doyle, Duka-Zólyomi, Ehler, Esteves, Eurlings, Fatuzzo, Ferber, Fernández Martín, Fjellner, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Freitas, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, García-Margallo y Marfil, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Gklavakis, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Graça Moura, Gräßle, Grosch, Grossetête, Guellec, Gyürk, Hatzidakis, Hennicot-Schoepges, Herrero-Tejedor, Hieronymi, Higgins, Hökmark, Hoppenstedt, Hudacký, Hybášková, Ibrisagic, Itälä, Iturgaiz Angulo, Jałowiecki, Járóka, Jeggle, Kaczmarek, Karas, Kasoulides, Kelam, Klaß, Koch, Konrad, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kudrycka, Kušķis, Lamassoure, Landsbergis, Langen, Langendries, Lechner, Lehne, Liese, López-Istúriz White, Lulling, McGuinness, Mann Thomas, Marques, Martens, Mauro, Mavrommatis, Mayer, Méndez de Vigo, Mikolášik, Millán Mon, Montoro Romero, Nassauer, Niebler, van Nistelrooij, Novak, Olajos, Olbrycht, Oomen-Ruijten, Őry, Pack, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Peterle, Pīks, Pinheiro, Piskorski, Pleštinská, Poettering, Pomés Ruiz, Posdorf, Posselt, Protasiewicz, Queiró, Radwan, Reul, Ribeiro e Castro, Roithová, Rudi Ubeda, Rübig, Saïfi, Salafranca Sánchez-Neyra, Samaras, Sartori, Saryusz-Wolski, Schierhuber, Schmitt, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Schwab, Seeber, Seeberg, Siekierski, Silva Peneda, Sommer, Sonik, Spautz, Šťastný, Stubb, Sudre, Surján, Szájer, Tajani, Thyssen, Toubon, Trakatellis, Ulmer, Vakalis, Varela Suanzes-Carpegna, Varvitsiotis, Vatanen, Vidal-Quadras Roca, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, Wieland, von Wogau, Wortmann-Kool, Zaleski, Zappalà, Zatloukal, Zieleniec

PSE: Arif, Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, Berès, van den Berg, Berger, Berman, Bösch, Bono, Bourzai, Bozkurt, Bullmann, van den Burg, Busquin, Calabuig Rull, Capoulas Santos, Carlotti, Carnero González, Casaca, Cashman, Castex, Christensen, Corbett, Cottigny, D'Alema, De Rossa, Désir, De Vits, Díez González, Douay, El Khadraoui, Estrela, Ettl, Falbr, Fava, Fazakas, Fernandes, Ferreira Anne, Ferreira Elisa, Ford, Fruteau, García Pérez, Geringer de Oedenberg, Gierek, Gill, Glante, Goebbels, Golik, Gomes, Grabowska, Grech, Gröner, Groote, Gruber, Gurmai, Guy-Quint, Hänsch, Hamon, Hasse Ferreira, Haug, Hazan, Hedh, Hedkvist Petersen, Hegyi, Herczog, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jöns, Jørgensen, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kuc, Kuhne, Laignel, Lambrinidis, Le Foll, Lehtinen, Leichtfried, Leinen, Liberadzki, McAvan, McCarthy, Madeira, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Mastenbroek, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Mikko, Moraes, Moreno Sánchez, Moscovici, Muscat, Myller, Napoletano, Paasilinna, Pahor, Paleckis, Panzeri, Peillon, Piecyk, Pinior, Pittella, Poignant, Rapkay, Rasmussen, Reynaud, Rocard, Rothe, Rouček, Roure, Sacconi, Sakalas, Sánchez Presedo, dos Santos, Schapira, Scheele, Schulz, Segelström, Skinner, Stockmann, Swoboda, Tabajdi, Tarabella, Tarand, Thomsen, Titley, Trautmann, Tzampazi, Van Lancker, Vaugrenard, Vergnaud, Walter, Weber Henri, Weiler, Wiersma, Wynn, Yañez-Barnuevo García, Zani, Zingaretti

UEN: Angelilli, Aylward, Berlato, Crowley, Didžiokas, Muscardini, Ó Neachtain, Pavilionis, Poli Bortone, Ryan

Verts/ALE: Auken, Beer, Bennahmias, Breyer, Buitenweg, Cohn-Bendit, Cramer, Flautre, Frassoni, Graefe zu Baringdorf, de Groen-Kouwenhoven, Harms, Hassi, Horáček, Isler Béguin, Jonckheer, Kallenbach, Kusstatscher, Lagendijk, Lambert, Lichtenberger, Lipietz, Özdemir, Onesta, Romeva i Rueda, Rühle, Schmidt, Schroedter, Staes, Trüpel, Turmes, Voggenhuber, Ždanoka

Przeciw: 83

GUE/NGL: de Brún, Liotard, Meijer, Seppänen

IND/DEM: Belder, Blokland, Borghezio, Goudin, Grabowski, Krupa, Louis, Lundgren, Pęk, Rogalski, Salvini, Sinnott, Speroni, Tomczak, Wohlin, Zapałowski, Železný

NI: Allister, Chruszcz, Claeys, Dillen, Giertych, Gollnisch, Helmer, Lang, Le Rachinel, Martinez, Mote, Romagnoli, Rutowicz, Schenardi, Vanhecke, Wojciechowski Bernard Piotr

PPE-DE: Ashworth, Atkins, Bowis, Bradbourn, Bushill-Matthews, Callanan, Chichester, Deva, Dover, Duchoň, Fajmon, Harbour, Heaton-Harris, Kamall, Kirkhope, Nicholson, Parish, Škottová, Stevenson, Strejček, Sturdy, Tannock, Van Orden, Vlasák, Wijkman, Záborská, Zahradil, Zvěřina

PSE: Corbey, Lienemann

UEN: Bielan, Camre, Janowski, Kamiński, Kristovskis, Kuźmiuk, Libicki, Podkański, Roszkowski, Szymański, Wojciechowski Janusz

Verts/ALE: Evans Jillian, Hudghton, Lucas, Schlyter, Smith

Wstrzymujący się: 21

ALDE: Chatzimarkakis, Harkin, Matsakis, Polfer, Takkula, Väyrynen

GUE/NGL: Pafilis, Wurtz

IND/DEM: Batten, Bonde, Clark, Farage, Knapman, Nattrass, Wise

NI: Baco, Bobošíková

PPE-DE: Lewandowski

UEN: Krasts, Vaidere, Zīle

Korekty do głosowania

Anders Wijkman, Francis Wurtz

4. Sprawozdanie Duff/Voggenhuber A6-0414/2005

poprawka 4

Za: 73

ALDE: Alvaro, Harkin

GUE/NGL: Agnoletto, Brie, Catania, de Brún, Figueiredo, Flasarová, Guerreiro, Guidoni, Henin, Kohlíček, Liotard, Maštálka, Meijer, Musacchio, Papadimoulis, Pflüger, Ransdorf, Remek, Rizzo, Seppänen, Strož, Uca, Verges, Wagenknecht, Wurtz

IND/DEM: Goudin, Grabowski, Krupa, Lundgren, Pęk, Rogalski, Tomczak, Wohlin, Zapałowski

NI: Bobošíková, Martin Hans-Peter

PSE: Arif, Berès, Bono, Bourzai, Carlotti, Casaca, Castex, Cottigny, Désir, Douay, Ferreira Anne, Fruteau, Hamon, Hazan, Hedh, Laignel, Le Foll, Lienemann, Moscovici, Peillon, Poignant, Reynaud, Roure, Schapira, Trautmann, Vaugrenard, Vergnaud, Weber Henri

Verts/ALE: Evans Jillian, Hudghton, Lucas, Romeva i Rueda, Schlyter, Smith, Staes

Przeciw: 483

ALDE: Andrejevs, Andria, Beaupuy, Bourlanges, Bowles, Budreikaitė, Busk, Cavada, Chatzimarkakis, Cornillet, Costa, Davies, Deprez, De Sarnez, Drčar Murko, Duff, Duquesne, Ek, Fourtou, Geremek, Gibault, Griesbeck, Guardans Cambó, Hall, Hennis-Plasschaert, in 't Veld, Jäätteenmäki, Jensen, Kacin, Karim, Klinz, Krahmer, Kułakowski, Laperrouze, Lax, Ludford, Lynne, Maaten, Malmström, Manders, Matsakis, Morillon, Mulder, Newton Dunn, Neyts-Uyttebroeck, Onyszkiewicz, Oviir, Polfer, Prodi, Resetarits, Ries, Riis-Jørgensen, Sbarbati, Schuth, Staniszewska, Starkevičiūtė, Szent-Iványi, Toia, Van Hecke, Virrankoski, Wallis, Watson

GUE/NGL: Kaufmann

IND/DEM: Batten, Borghezio, Clark, Farage, Knapman, Louis, Nattrass, Salvini, Sinnott, Speroni, Wise, Železný

NI: Allister, Chruszcz, Czarnecki Marek Aleksander, Czarnecki Ryszard, Giertych, Gollnisch, Helmer, Lang, Le Rachinel, Martinez, Masiel, Mote, Rivera, Romagnoli, Rutowicz, Schenardi, Wojciechowski Bernard Piotr

PPE-DE: Albertini, Andrikienė, Ashworth, Atkins, Audy, Ayuso González, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Beazley, Becsey, Belet, Berend, Böge, Bowis, Bradbourn, Braghetto, Brejc, Březina, Brok, Bushill-Matthews, Busuttil, Buzek, Callanan, Casa, Caspary, Castiglione, Cederschiöld, Chichester, Chmielewski, Coelho, Coveney, Daul, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, Deva, De Veyrac, Díaz de Mera García Consuegra, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doorn, Dover, Doyle, Duchoň, Duka-Zólyomi, Ehler, Esteves, Eurlings, Fajmon, Fatuzzo, Ferber, Fernández Martín, Fjellner, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Freitas, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, García-Margallo y Marfil, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Gklavakis, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Graça Moura, Gräßle, Grossetête, Guellec, Gyürk, Harbour, Hatzidakis, Heaton-Harris, Hennicot-Schoepges, Herrero-Tejedor, Hieronymi, Higgins, Hökmark, Hoppenstedt, Hudacký, Hybášková, Ibrisagic, Itälä, Iturgaiz Angulo, Jałowiecki, Járóka, Jeggle, Kaczmarek, Kamall, Karas, Kasoulides, Kelam, Kirkhope, Klaß, Koch, Konrad, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kudrycka, Kušķis, Lamassoure, Landsbergis, Langen, Langendries, Lechner, Lehne, Lewandowski, Liese, Lulling, Mann Thomas, Marques, Martens, Mauro, Mavrommatis, Mayer, Méndez de Vigo, Mikolášik, Millán Mon, Montoro Romero, Nassauer, Nicholson, Niebler, van Nistelrooij, Novak, Olajos, Olbrycht, Oomen-Ruijten, Őry, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Parish, Peterle, Pieper, Pīks, Pinheiro, Piskorski, Pleštinská, Poettering, Pomés Ruiz, Posdorf, Posselt, Protasiewicz, Queiró, Radwan, Reul, Ribeiro e Castro, Roithová, Rudi Ubeda, Rübig, Saïfi, Salafranca Sánchez-Neyra, Samaras, Sartori, Saryusz-Wolski, Schierhuber, Schmitt, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Schwab, Seeber, Seeberg, Siekierski, Silva Peneda, Škottová, Sommer, Sonik, Spautz, Šťastný, Stevenson, Strejček, Stubb, Sturdy, Sudre, Surján, Szájer, Tajani, Tannock, Thyssen, Toubon, Trakatellis, Vakalis, Van Orden, Varela Suanzes-Carpegna, Varvitsiotis, Vatanen, Vidal-Quadras Roca, Vlasák, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, Wieland, Wijkman, von Wogau, Wortmann-Kool, Záborská, Zahradil, Zaleski, Zappalà, Zatloukal, Zieleniec, Zvěřina

PSE: Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, van den Berg, Berger, Berman, Bösch, Bozkurt, Bullmann, van den Burg, Busquin, Calabuig Rull, Capoulas Santos, Carnero González, Cashman, Christensen, Corbett, D'Alema, De Rossa, De Vits, Díez González, Dobolyi, El Khadraoui, Estrela, Ettl, Falbr, Fava, Fazakas, Fernandes, Ferreira Elisa, Ford, García Pérez, Geringer de Oedenberg, Gierek, Gill, Glante, Goebbels, Golik, Gomes, Grabowska, Grech, Gröner, Groote, Gruber, Gurmai, Guy-Quint, Hänsch, Hasse Ferreira, Haug, Hedkvist Petersen, Hegyi, Herczog, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jöns, Jørgensen, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kuc, Kuhne, Lambrinidis, Lehtinen, Leichtfried, Leinen, Liberadzki, McAvan, McCarthy, Madeira, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Mastenbroek, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Mikko, Moraes, Moreno Sánchez, Muscat, Myller, Napoletano, Obiols i Germà, Paasilinna, Pahor, Paleckis, Panzeri, Piecyk, Pinior, Pittella, Rapkay, Rasmussen, Riera Madurell, Rocard, Rothe, Rouček, Sacconi, Sakalas, Salinas García, Sánchez Presedo, dos Santos, Scheele, Schulz, Segelström, Skinner, Stockmann, Swoboda, Tabajdi, Tarabella, Tarand, Thomsen, Titley, Tzampazi, Van Lancker, Walter, Weiler, Wiersma, Wynn, Yañez-Barnuevo García, Zani, Zingaretti

UEN: Angelilli, Aylward, Berlato, Bielan, Camre, Crowley, Didžiokas, Janowski, Kamiński, Krasts, Kristovskis, Kuźmiuk, Libicki, Muscardini, Ó Neachtain, Pavilionis, Podkański, Poli Bortone, Roszkowski, Ryan, Szymański, Vaidere, Wojciechowski Janusz, Zīle

Verts/ALE: Auken, Beer, Bennahmias, Breyer, Buitenweg, Cohn-Bendit, Cramer, Flautre, Frassoni, Graefe zu Baringdorf, de Groen-Kouwenhoven, Harms, Hassi, Horáček, Isler Béguin, Kallenbach, Kusstatscher, Lagendijk, Lichtenberger, Lipietz, Özdemir, Onesta, Rühle, Schmidt, Schroedter, Trüpel, Turmes, Voggenhuber, Ždanoka

Wstrzymujący się: 12

ALDE: Chiesa, Takkula, Väyrynen

GUE/NGL: Pafilis

IND/DEM: Belder, Blokland, Bonde

NI: Baco

PPE-DE: Brepoels, McGuinness

PSE: Corbey

Verts/ALE: Jonckheer

5. Sprawozdanie Duff/Voggenhuber A6-0414/2005

ustęp23

Za: 459

ALDE: Andrejevs, Andria, Beaupuy, Bourlanges, Budreikaitė, Busk, Cavada, Cocilovo, Cornillet, Costa, Deprez, De Sarnez, Di Pietro, Drčar Murko, Duff, Duquesne, Fourtou, Geremek, Gibault, Griesbeck, Guardans Cambó, Harkin, Hennis-Plasschaert, in 't Veld, Jäätteenmäki, Jensen, Kacin, Karim, Klinz, Kułakowski, Laperrouze, Lax, Ludford, Maaten, Manders, Matsakis, Morillon, Mulder, Newton Dunn, Neyts-Uyttebroeck, Onyszkiewicz, Oviir, Polfer, Prodi, Resetarits, Ries, Riis-Jørgensen, Sbarbati, Schuth, Staniszewska, Starkevičiūtė, Szent-Iványi, Toia, Van Hecke, Virrankoski, Wallis, Watson

GUE/NGL: Agnoletto, Brie, Catania, Guidoni, Henin, Kaufmann, Musacchio, Papadimoulis, Ransdorf, Rizzo, Verges, Wurtz

NI: Belohorská, Bobošíková, Czarnecki Marek Aleksander, Martin Hans-Peter, Masiel, Rivera

PPE-DE: Albertini, Andrikienė, Audy, Ayuso González, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Beazley, Becsey, Belet, Berend, Böge, Braghetto, Brejc, Brepoels, Březina, Brok, Busuttil, Buzek, Casa, Caspary, Castiglione, Chmielewski, Coelho, Coveney, Daul, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, De Veyrac, Díaz de Mera García Consuegra, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doorn, Doyle, Duka-Zólyomi, Ehler, Esteves, Eurlings, Fatuzzo, Ferber, Fernández Martín, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, García-Margallo y Marfil, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Gklavakis, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Graça Moura, Gräßle, Grosch, Grossetête, Guellec, Gyürk, Hatzidakis, Hennicot-Schoepges, Herrero-Tejedor, Hieronymi, Higgins, Hoppenstedt, Hudacký, Itälä, Jałowiecki, Járóka, Jeggle, Kaczmarek, Karas, Kasoulides, Kelam, Klaß, Koch, Konrad, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kudrycka, Kušķis, Lamassoure, Landsbergis, Langen, Langendries, Lechner, Lehne, Lewandowski, Liese, López-Istúriz White, Lulling, McGuinness, Mann Thomas, Marques, Mavrommatis, Mayer, Méndez de Vigo, Mikolášik, Millán Mon, Montoro Romero, Nassauer, Niebler, van Nistelrooij, Novak, Olajos, Olbrycht, Oomen-Ruijten, Őry, Pack, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Peterle, Pīks, Pinheiro, Piskorski, Pleštinská, Poettering, Pomés Ruiz, Posdorf, Posselt, Protasiewicz, Queiró, Radwan, Reul, Ribeiro e Castro, Roithová, Rudi Ubeda, Rübig, Saïfi, Salafranca Sánchez-Neyra, Samaras, Sartori, Saryusz-Wolski, Schierhuber, Schmitt, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Schwab, Seeber, Seeberg, Siekierski, Silva Peneda, Sommer, Sonik, Spautz, Šťastný, Stubb, Sudre, Surján, Tajani, Thyssen, Toubon, Trakatellis, Ulmer, Vakalis, Varela Suanzes-Carpegna, Varvitsiotis, Vatanen, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, Wieland, Wijkman, von Wogau, Wortmann-Kool, Zaleski, Zappalà, Zatloukal, Zieleniec

PSE: Arif, Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, Berès, van den Berg, Berger, Berman, Bösch, Bono, Bourzai, Bozkurt, Bullmann, van den Burg, Busquin, Calabuig Rull, Capoulas Santos, Carlotti, Carnero González, Casaca, Cashman, Castex, Christensen, Corbett, Corbey, Cottigny, D'Alema, De Rossa, Désir, De Vits, Díez González, Dobolyi, Douay, El Khadraoui, Estrela, Ettl, Falbr, Fava, Fazakas, Fernandes, Ferreira Anne, Ferreira Elisa, Ford, Fruteau, García Pérez, Gebhardt, Geringer de Oedenberg, Gierek, Gill, Glante, Goebbels, Golik, Gomes, Grabowska, Grech, Gröner, Groote, Gruber, Gurmai, Guy-Quint, Hänsch, Hamon, Hasse Ferreira, Haug, Hazan, Hedkvist Petersen, Hegyi, Herczog, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jöns, Jørgensen, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kuc, Kuhne, Laignel, Lambrinidis, Le Foll, Lehtinen, Leichtfried, Leinen, Liberadzki, Lienemann, McAvan, McCarthy, Madeira, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Mastenbroek, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Mikko, Moraes, Moreno Sánchez, Moscovici, Muscat, Myller, Napoletano, Obiols i Germà, Paasilinna, Pahor, Paleckis, Panzeri, Peillon, Piecyk, Pinior, Pittella, Poignant, Rapkay, Rasmussen, Reynaud, Riera Madurell, Rocard, Rothe, Rouček, Roure, Sacconi, Sakalas, Salinas García, Sánchez Presedo, dos Santos, Schapira, Scheele, Schulz, Segelström, Skinner, Stockmann, Swoboda, Tabajdi, Tarabella, Tarand, Thomsen, Titley, Trautmann, Tzampazi, Van Lancker, Vaugrenard, Vergnaud, Walter, Weber Henri, Weiler, Wiersma, Wynn, Yañez-Barnuevo García, Zani, Zingaretti

UEN: Angelilli, Aylward, Berlato, Crowley, Didžiokas, Krasts, Kristovskis, Muscardini, Ó Neachtain, Pavilionis, Poli Bortone, Ryan, Vaidere, Zīle

Verts/ALE: Auken, Beer, Bennahmias, Breyer, Buitenweg, Cohn-Bendit, Cramer, Evans Jillian, Flautre, Frassoni, Graefe zu Baringdorf, de Groen-Kouwenhoven, Harms, Hassi, Horáček, Hudghton, Isler Béguin, Jonckheer, Kallenbach, Kusstatscher, Lagendijk, Lambert, Lichtenberger, Lipietz, Özdemir, Onesta, Romeva i Rueda, Rühle, Schmidt, Schroedter, Smith, Staes, Trüpel, Turmes, Voggenhuber, Ždanoka

Przeciw: 98

ALDE: Bowles, Davies, Hall, Lynne, Malmström

GUE/NGL: de Brún, Figueiredo, Guerreiro, Kohlíček, Liotard, Meijer, Seppänen, Strož

IND/DEM: Batten, Belder, Blokland, Bonde, Borghezio, Clark, Farage, Goudin, Grabowski, Knapman, Krupa, Louis, Lundgren, Nattrass, Pęk, Rogalski, Salvini, Sinnott, Speroni, Tomczak, Wise, Wohlin, Zapałowski, Železný

NI: Allister, Chruszcz, Claeys, Czarnecki Ryszard, Dillen, Giertych, Gollnisch, Helmer, Lang, Le Rachinel, Martinez, Mote, Romagnoli, Rutowicz, Schenardi, Vanhecke, Wojciechowski Bernard Piotr

PPE-DE: Ashworth, Atkins, Bowis, Bradbourn, Bushill-Matthews, Callanan, Cederschiöld, Chichester, Deva, Dover, Duchoň, Fajmon, Fjellner, Freitas, Heaton-Harris, Hökmark, Hybášková, Ibrisagic, Iturgaiz Angulo, Kamall, Kirkhope, Nicholson, Parish, Škottová, Stevenson, Strejček, Sturdy, Tannock, Van Orden, Vlasák, Záborská, Zahradil, Zvěřina

UEN: Bielan, Camre, Janowski, Kamiński, Kuźmiuk, Libicki, Podkański, Roszkowski, Szymański

Verts/ALE: Lucas, Schlyter

Wstrzymujący się: 16

ALDE: Chatzimarkakis, Ek, Takkula, Väyrynen

GUE/NGL: Flasarová, Maštálka, Pafilis, Pflüger, Remek, Uca, Wagenknecht

NI: Baco

PPE-DE: Martens, Mauro, Pieper

PSE: Hedh

Korekty do głosowania

Maria Martens

6. Sprawozdanie Duff/Voggenhuber A6-0414/2005

poprawka 8

Za: 179

ALDE: Bowles, Chatzimarkakis, Chiesa, Davies, Griesbeck, Hall, Harkin, Hennis-Plasschaert, Lax, Ludford, Lynne, Maaten, Manders, Mulder, Resetarits

GUE/NGL: Agnoletto, Brie, Catania, de Brún, Figueiredo, Flasarová, Guerreiro, Guidoni, Henin, Kohlíček, Liotard, Maštálka, Meijer, Musacchio, Pafilis, Papadimoulis, Pflüger, Ransdorf, Remek, Rizzo, Seppänen, Strož, Uca, Verges, Wagenknecht, Wurtz

NI: Allister, Bobošíková, Chruszcz, Claeys, Czarnecki Ryszard, Dillen, Giertych, Gollnisch, Helmer, Lang, Le Rachinel, Martin Hans-Peter, Martinez, Romagnoli, Rutowicz, Schenardi, Vanhecke, Wojciechowski Bernard Piotr

PPE-DE: Ashworth, Atkins, Bowis, Bradbourn, Bushill-Matthews, Callanan, Chichester, Deva, Doorn, Dover, Duchoň, Eurlings, Fajmon, Harbour, Heaton-Harris, Kamall, Kirkhope, van Nistelrooij, Parish, Škottová, Stevenson, Strejček, Sturdy, Van Orden, Vlasák, Wortmann-Kool, Zvěřina

PSE: Arif, Berès, van den Berg, Bono, Bourzai, Bozkurt, van den Burg, Carlotti, Casaca, Castex, Christensen, Corbey, Cottigny, Désir, Douay, Ferreira Anne, Fruteau, Gröner, Hamon, Hazan, Hedh, Jørgensen, Laignel, Le Foll, Lienemann, Mastenbroek, Mikko, Moreno Sánchez, Moscovici, Peillon, Poignant, Rasmussen, Reynaud, Roure, dos Santos, Schapira, Segelström, Thomsen, Trautmann, Vaugrenard, Vergnaud, Weber Henri

UEN: Angelilli, Berlato, Bielan, Camre, Janowski, Kamiński, Kristovskis, Kuźmiuk, Libicki, Podkański, Poli Bortone, Roszkowski, Szymański, Vaidere, Wojciechowski Janusz, Zīle

Verts/ALE: Buitenweg, Evans Jillian, Flautre, Hudghton, Jonckheer, Lagendijk, Lucas, Romeva i Rueda, Schlyter, Smith, Staes

Przeciw: 377

ALDE: Andrejevs, Beaupuy, Bourlanges, Budreikaitė, Busk, Cavada, Cocilovo, Cornillet, Costa, Deprez, De Sarnez, Di Pietro, Drčar Murko, Duff, Duquesne, Ek, Fourtou, Geremek, Gibault, Guardans Cambó, in 't Veld, Jäätteenmäki, Jensen, Kacin, Karim, Klinz, Kułakowski, Laperrouze, Morillon, Newton Dunn, Neyts-Uyttebroeck, Onyszkiewicz, Oviir, Prodi, Ries, Riis-Jørgensen, Sbarbati, Schuth, Staniszewska, Starkevičiūtė, Szent-Iványi, Toia, Van Hecke, Virrankoski, Watson

GUE/NGL: Kaufmann

NI: Czarnecki Marek Aleksander, Masiel, Rivera

PPE-DE: Albertini, Andrikienė, Audy, Ayuso González, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Beazley, Becsey, Belet, Berend, Böge, Braghetto, Brejc, Březina, Brok, Busuttil, Buzek, Casa, Caspary, Castiglione, Cederschiöld, Chmielewski, Coelho, Coveney, Daul, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, De Veyrac, Díaz de Mera García Consuegra, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doyle, Duka-Zólyomi, Ehler, Esteves, Fatuzzo, Ferber, Fernández Martín, Fjellner, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Freitas, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, García-Margallo y Marfil, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Gklavakis, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Graça Moura, Gräßle, Grosch, Grossetête, Guellec, Gyürk, Hatzidakis, Hennicot-Schoepges, Herrero-Tejedor, Hieronymi, Higgins, Hökmark, Hoppenstedt, Hudacký, Hybášková, Ibrisagic, Itälä, Iturgaiz Angulo, Jałowiecki, Járóka, Jeggle, Kaczmarek, Karas, Kasoulides, Kelam, Klaß, Koch, Konrad, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kudrycka, Kušķis, Lamassoure, Landsbergis, Langen, Langendries, Lechner, Lehne, Lewandowski, Liese, López-Istúriz White, Lulling, McGuinness, Mann Thomas, Marques, Mauro, Mavrommatis, Mayer, Méndez de Vigo, Mikolášik, Millán Mon, Montoro Romero, Nassauer, Nicholson, Niebler, Novak, Olajos, Olbrycht, Őry, Pack, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Peterle, Pīks, Pinheiro, Piskorski, Pleštinská, Poettering, Pomés Ruiz, Posdorf, Posselt, Protasiewicz, Queiró, Radwan, Reul, Ribeiro e Castro, Roithová, Rudi Ubeda, Rübig, Saïfi, Salafranca Sánchez-Neyra, Samaras, Sartori, Saryusz-Wolski, Schierhuber, Schmitt, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Schwab, Seeber, Seeberg, Siekierski, Silva Peneda, Sommer, Sonik, Spautz, Šťastný, Stubb, Sudre, Surján, Szájer, Tajani, Tannock, Thyssen, Toubon, Trakatellis, Ulmer, Vakalis, Varela Suanzes-Carpegna, Varvitsiotis, Vatanen, Vidal-Quadras Roca, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, Wieland, Wijkman, von Wogau, Záborská, Zahradil, Zaleski, Zappalà, Zatloukal, Zieleniec

PSE: Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, Berger, Berman, Bösch, Busquin, Calabuig Rull, Capoulas Santos, Carnero González, Cashman, Corbett, D'Alema, De Rossa, De Vits, Díez González, Dobolyi, El Khadraoui, Estrela, Ettl, Falbr, Fava, Fazakas, Fernandes, Ferreira Elisa, Ford, García Pérez, Gebhardt, Geringer de Oedenberg, Gierek, Gill, Glante, Goebbels, Golik, Gomes, Grabowska, Grech, Groote, Gruber, Gurmai, Hänsch, Hasse Ferreira, Haug, Hedkvist Petersen, Hegyi, Herczog, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jöns, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kuc, Kuhne, Lambrinidis, Lehtinen, Leichtfried, Leinen, Liberadzki, McAvan, McCarthy, Madeira, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Moraes, Muscat, Myller, Napoletano, Obiols i Germà, Paasilinna, Pahor, Paleckis, Panzeri, Piecyk, Pittella, Rapkay, Riera Madurell, Rocard, Rothe, Rouček, Sacconi, Sakalas, Salinas García, Sánchez Presedo, Scheele, Schulz, Skinner, Stockmann, Swoboda, Tabajdi, Tarabella, Tarand, Titley, Tzampazi, Van Lancker, Walter, Weiler, Wynn, Yañez-Barnuevo García, Zani, Zingaretti

UEN: Aylward, Crowley, Muscardini, Ó Neachtain, Pavilionis, Ryan

Verts/ALE: Auken, Beer, Bennahmias, Breyer, Cramer, Graefe zu Baringdorf, de Groen-Kouwenhoven, Harms, Hassi, Horáček, Isler Béguin, Kallenbach, Kusstatscher, Lambert, Lichtenberger, Lipietz, Özdemir, Onesta, Rühle, Schmidt, Schroedter, Trüpel, Turmes, Voggenhuber, Ždanoka

Wstrzymujący się: 15

ALDE: Malmström, Matsakis, Polfer, Takkula, Väyrynen

NI: Baco, Belohorská, Mote

PPE-DE: Brepoels, Pieper

PSE: Wiersma

UEN: Didžiokas, Krasts

Verts/ALE: Cohn-Bendit, Frassoni

Korekty do głosowania

Charles Tannock

7. Sprawozdanie Duff/Voggenhuber A6-0414/2005

poprawka 27

Za: 147

ALDE: Andrejevs, Beaupuy, Bourlanges, Bowles, Budreikaitė, Busk, Cavada, Chiesa, Cocilovo, Cornillet, Costa, Davies, Deprez, De Sarnez, Di Pietro, Drčar Murko, Duff, Duquesne, Ek, Fourtou, Geremek, Gibault, Griesbeck, Guardans Cambó, Hall, Harkin, in 't Veld, Jäätteenmäki, Jensen, Kacin, Karim, Klinz, Kułakowski, Laperrouze, Ludford, Malmström, Morillon, Newton Dunn, Neyts-Uyttebroeck, Onyszkiewicz, Oviir, Polfer, Prodi, Resetarits, Ries, Riis-Jørgensen, Sbarbati, Schuth, Staniszewska, Starkevičiūtė, Szent-Iványi, Toia, Van Hecke, Virrankoski, Wallis, Watson

IND/DEM: Bonde

NI: Belohorská, Bobošíková

PPE-DE: De Veyrac, Zieleniec

PSE: Arif, Berès, van den Berg, Bono, Bourzai, Bozkurt, Busquin, Carlotti, Casaca, Castex, Corbey, Cottigny, D'Alema, Désir, Douay, Fava, Ferreira Anne, Fruteau, Guy-Quint, Hamon, Hazan, Laignel, Le Foll, Lienemann, Mastenbroek, Moscovici, Napoletano, Panzeri, Peillon, Pittella, Poignant, Reynaud, Roure, Sacconi, Schapira, Trautmann, Van Lancker, Vaugrenard, Vergnaud, Weber Henri, Zani, Zingaretti

UEN: Angelilli, Aylward, Berlato, Crowley, Krasts, Kristovskis, Muscardini, Ó Neachtain, Pavilionis, Poli Bortone, Ryan, Vaidere

Przeciw: 416

ALDE: Andria, Chatzimarkakis, Hennis-Plasschaert, Lax, Maaten, Manders, Mulder, Takkula, Väyrynen

IND/DEM: Batten, Belder, Blokland, Borghezio, Clark, Farage, Goudin, Grabowski, Knapman, Krupa, Louis, Lundgren, Nattrass, Pęk, Rogalski, Salvini, Sinnott, Speroni, Tomczak, Wise, Wohlin, Zapałowski, Železný

NI: Allister, Chruszcz, Claeys, Czarnecki Marek Aleksander, Czarnecki Ryszard, Dillen, Giertych, Gollnisch, Helmer, Lang, Le Rachinel, Martin Hans-Peter, Martinez, Masiel, Mote, Romagnoli, Rutowicz, Schenardi, Vanhecke, Wojciechowski Bernard Piotr

PPE-DE: Albertini, Andrikienė, Ashworth, Atkins, Audy, Ayuso González, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Beazley, Becsey, Belet, Berend, Böge, Bowis, Bradbourn, Braghetto, Brejc, Brepoels, Březina, Brok, Bushill-Matthews, Busuttil, Buzek, Callanan, Casa, Caspary, Castiglione, Cederschiöld, Chichester, Chmielewski, Coelho, Coveney, Daul, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, Deva, Díaz de Mera García Consuegra, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doorn, Dover, Doyle, Duchoň, Duka-Zólyomi, Esteves, Eurlings, Fajmon, Fatuzzo, Ferber, Fernández Martín, Fjellner, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Freitas, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, García-Margallo y Marfil, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Gklavakis, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Graça Moura, Gräßle, Grosch, Grossetête, Guellec, Gyürk, Harbour, Hatzidakis, Heaton-Harris, Hennicot-Schoepges, Herrero-Tejedor, Hieronymi, Higgins, Hökmark, Hoppenstedt, Hudacký, Hybášková, Ibrisagic, Itälä, Iturgaiz Angulo, Jałowiecki, Járóka, Jeggle, Kaczmarek, Kamall, Karas, Kasoulides, Kelam, Kirkhope, Klaß, Koch, Konrad, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kudrycka, Kušķis, Lamassoure, Landsbergis, Langen, Langendries, Lechner, Lehne, Lewandowski, Liese, López-Istúriz White, Lulling, McGuinness, Mann Thomas, Marques, Martens, Mauro, Mavrommatis, Mayer, Méndez de Vigo, Mikolášik, Millán Mon, Montoro Romero, Nassauer, Nicholson, Niebler, van Nistelrooij, Novak, Olajos, Olbrycht, Oomen-Ruijten, Őry, Pack, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Parish, Peterle, Pieper, Pīks, Pinheiro, Piskorski, Pleštinská, Poettering, Pomés Ruiz, Posdorf, Posselt, Protasiewicz, Queiró, Radwan, Reul, Ribeiro e Castro, Roithová, Rudi Ubeda, Rübig, Saïfi, Salafranca Sánchez-Neyra, Samaras, Sartori, Saryusz-Wolski, Schierhuber, Schmitt, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Schwab, Seeber, Seeberg, Siekierski, Silva Peneda, Škottová, Sommer, Sonik, Spautz, Šťastný, Stevenson, Strejček, Stubb, Sturdy, Sudre, Surján, Szájer, Tajani, Tannock, Thyssen, Toubon, Trakatellis, Ulmer, Vakalis, Van Orden, Varela Suanzes-Carpegna, Varvitsiotis, Vatanen, Vidal-Quadras Roca, Vlasák, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, von Wogau, Záborská, Zahradil, Zaleski, Zappalà, Zatloukal, Zvěřina

PSE: Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, Berger, Berman, Bösch, Calabuig Rull, Capoulas Santos, Carnero González, Cashman, Christensen, Corbett, De Rossa, De Vits, Díez González, El Khadraoui, Estrela, Ettl, Falbr, Fazakas, Fernandes, Ferreira Elisa, Ford, García Pérez, Gebhardt, Geringer de Oedenberg, Gierek, Gill, Glante, Goebbels, Golik, Gomes, Grabowska, Grech, Gröner, Groote, Gruber, Gurmai, Hänsch, Hasse Ferreira, Haug, Hedh, Hedkvist Petersen, Hegyi, Herczog, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jöns, Jørgensen, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kuc, Kuhne, Lambrinidis, Lehtinen, Leichtfried, Leinen, Liberadzki, McAvan, McCarthy, Madeira, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Mikko, Moraes, Moreno Sánchez, Muscat, Myller, Obiols i Germà, Paasilinna, Pahor, Paleckis, Piecyk, Pinior, Rapkay, Rasmussen, Riera Madurell, Rocard, Rothe, Rouček, Sakalas, Salinas García, Sánchez Presedo, dos Santos, Scheele, Schulz, Segelström, Skinner, Stockmann, Swoboda, Tabajdi, Tarabella, Tarand, Thomsen, Titley, Tzampazi, Walter, Weiler, Wynn, Yañez-Barnuevo García

UEN: Bielan, Camre, Didžiokas, Janowski, Kamiński, Kuźmiuk, Libicki, Podkański, Roszkowski, Szymański, Wojciechowski Janusz

Verts/ALE: Evans Jillian, Hudghton, Lucas, Schlyter, Smith

Wstrzymujący się: 9

ALDE: Lynne, Matsakis

GUE/NGL: Kaufmann

NI: Rivera

PSE: van den Burg, Dobolyi, Wiersma

UEN: Zīle

Verts/ALE: Turmes

Korekty do głosowania

Anders Wijkman

8. Sprawozdanie Duff/Voggenhuber A6-0414/2005

poprawka 10

Za: 131

ALDE: Bowles, Chatzimarkakis, Chiesa, Davies, Drčar Murko, Hall, Harkin, Hennis-Plasschaert, Lynne, Takkula, Väyrynen

PSE: van den Berg, Bozkurt, Corbey, Hedh, Mastenbroek

UEN: Bielan, Camre, Janowski, Kamiński, Krasts, Kuźmiuk, Libicki, Podkański, Roszkowski, Szymański, Vaidere, Wojciechowski Janusz, Zīle

Verts/ALE: Evans Jillian, Hudghton, Lucas, Romeva i Rueda, Schlyter, Smith, Staes

Przeciw: 428

ALDE: Andrejevs, Andria, Beaupuy, Bourlanges, Budreikaitė, Busk, Cavada, Cocilovo, Cornillet, Costa, Deprez, De Sarnez, Di Pietro, Duff, Duquesne, Ek, Fourtou, Geremek, Gibault, Griesbeck, Guardans Cambó, in 't Veld, Jäätteenmäki, Jensen, Kacin, Karim, Klinz, Kułakowski, Laperrouze, Lax, Ludford, Maaten, Malmström, Manders, Matsakis, Morillon, Mulder, Newton Dunn, Neyts-Uyttebroeck, Onyszkiewicz, Oviir, Polfer, Prodi, Resetarits, Ries, Riis-Jørgensen, Sbarbati, Schuth, Staniszewska, Starkevičiūtė, Szent-Iványi, Toia, Van Hecke, Virrankoski, Wallis, Watson

GUE/NGL: Kaufmann

NI: Czarnecki Marek Aleksander, Masiel, Rivera

PPE-DE: Albertini, Andrikienė, Audy, Ayuso González, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Beazley, Becsey, Belet, Berend, Böge, Braghetto, Brejc, Březina, Brok, Busuttil, Buzek, Casa, Caspary, Castiglione, Cederschiöld, Chmielewski, Coveney, Daul, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, De Veyrac, Díaz de Mera García Consuegra, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doorn, Doyle, Duka-Zólyomi, Ehler, Esteves, Eurlings, Fatuzzo, Ferber, Fernández Martín, Fjellner, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Freitas, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, García-Margallo y Marfil, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Gklavakis, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Graça Moura, Gräßle, Grosch, Grossetête, Guellec, Gyürk, Hatzidakis, Hennicot-Schoepges, Herrero-Tejedor, Hieronymi, Higgins, Hökmark, Hoppenstedt, Hudacký, Hybášková, Ibrisagic, Itälä, Iturgaiz Angulo, Jałowiecki, Járóka, Jeggle, Kaczmarek, Karas, Kasoulides, Kelam, Klaß, Koch, Konrad, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kudrycka, Kušķis, Lamassoure, Landsbergis, Langen, Langendries, Lechner, Lehne, Lewandowski, Liese, López-Istúriz White, Lulling, McGuinness, Mann Thomas, Marques, Martens, Mauro, Mavrommatis, Mayer, Méndez de Vigo, Mikolášik, Millán Mon, Montoro Romero, Nassauer, Niebler, van Nistelrooij, Novak, Olajos, Olbrycht, Oomen-Ruijten, Őry, Pack, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Peterle, Pīks, Pinheiro, Piskorski, Pleštinská, Poettering, Pomés Ruiz, Posdorf, Posselt, Radwan, Reul, Roithová, Rudi Ubeda, Rübig, Saïfi, Salafranca Sánchez-Neyra, Samaras, Sartori, Saryusz-Wolski, Schierhuber, Schmitt, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Schwab, Seeber, Seeberg, Siekierski, Silva Peneda, Sommer, Sonik, Spautz, Šťastný, Stubb, Sudre, Surján, Szájer, Tajani, Thyssen, Toubon, Trakatellis, Ulmer, Vakalis, Varela Suanzes-Carpegna, Varvitsiotis, Vatanen, Vidal-Quadras Roca, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, Wieland, Wijkman, von Wogau, Wortmann-Kool, Zaleski, Zappalà, Zatloukal, Zieleniec

PSE: Arif, Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, Berès, Berger, Berman, Bösch, Bono, Bourzai, Bullmann, Busquin, Calabuig Rull, Capoulas Santos, Carlotti, Carnero González, Casaca, Cashman, Castex, Christensen, Corbett, Cottigny, D'Alema, De Rossa, Désir, De Vits, Díez González, Dobolyi, Douay, El Khadraoui, Estrela, Ettl, Falbr, Fava, Fazakas, Fernandes, Ferreira Anne, Ferreira Elisa, Ford, Fruteau, García Pérez, Gebhardt, Geringer de Oedenberg, Gierek, Gill, Glante, Goebbels, Golik, Gomes, Grabowska, Grech, Gröner, Groote, Gruber, Gurmai, Guy-Quint, Hänsch, Hasse Ferreira, Haug, Hedkvist Petersen, Hegyi, Herczog, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jöns, Jørgensen, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kuc, Kuhne, Lambrinidis, Le Foll, Lehtinen, Leichtfried, Leinen, Liberadzki, Lienemann, McAvan, McCarthy, Madeira, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Mikko, Moraes, Moreno Sánchez, Moscovici, Muscat, Myller, Napoletano, Obiols i Germà, Paasilinna, Pahor, Paleckis, Panzeri, Piecyk, Pinior, Pittella, Poignant, Rapkay, Rasmussen, Reynaud, Riera Madurell, Rocard, Rothe, Rouček, Roure, Sacconi, Sakalas, Salinas García, Sánchez Presedo, Schapira, Scheele, Segelström, Skinner, Stockmann, Swoboda, Tabajdi, Tarabella, Tarand, Thomsen, Titley, Trautmann, Tzampazi, Van Lancker, Vaugrenard, Vergnaud, Walter, Weber Henri, Weiler, Wynn, Yañez-Barnuevo García, Zani, Zingaretti

UEN: Angelilli, Aylward, Berlato, Crowley, Didžiokas, Kristovskis, Muscardini, Ó Neachtain, Pavilionis, Poli Bortone, Ryan

Verts/ALE: Auken, Beer, Breyer, Buitenweg, Cohn-Bendit, Cramer, Flautre, Frassoni, Graefe zu Baringdorf, de Groen-Kouwenhoven, Harms, Hassi, Horáček, Isler Béguin, Kallenbach, Kusstatscher, Lagendijk, Lambert, Lichtenberger, Lipietz, Özdemir, Onesta, Rühle, Schmidt, Schroedter, Trüpel, Turmes, Voggenhuber, Ždanoka

Wstrzymujący się: 11

NI: Belohorská, Mote

PPE-DE: Brepoels, Coelho, Pieper, Protasiewicz

PSE: van den Burg, Laignel, Wiersma

Verts/ALE: Bennahmias, Jonckheer

9. Sprawozdanie Duff/Voggenhuber A6-0414/2005

poprawka 26/1

Za: 159

ALDE: Andrejevs, Andria, Beaupuy, Bourlanges, Bowles, Budreikaitė, Busk, Cavada, Chiesa, Cocilovo, Cornillet, Costa, Davies, Deprez, De Sarnez, Di Pietro, Drčar Murko, Duff, Duquesne, Fourtou, Geremek, Gibault, Griesbeck, Guardans Cambó, Hall, Harkin, Hennis-Plasschaert, in 't Veld, Jäätteenmäki, Jensen, Kacin, Karim, Klinz, Kułakowski, Laperrouze, Lax, Ludford, Lynne, Maaten, Malmström, Manders, Morillon, Mulder, Newton Dunn, Neyts-Uyttebroeck, Onyszkiewicz, Oviir, Polfer, Prodi, Resetarits, Ries, Riis-Jørgensen, Sbarbati, Schuth, Staniszewska, Starkevičiūtė, Szent-Iványi, Toia, Van Hecke, Wallis, Watson

GUE/NGL: Agnoletto, Brie, Catania, Guidoni

IND/DEM: Belder, Blokland

NI: Belohorská

PPE-DE: De Veyrac, Wijkman

PSE: Arif, Berès, van den Berg, Berger, Bösch, Bono, Bourzai, Bozkurt, van den Burg, Carlotti, Casaca, Castex, Corbey, Cottigny, D'Alema, Désir, Douay, El Khadraoui, Ettl, Falbr, Ferreira Anne, Fruteau, Gebhardt, Gruber, Guy-Quint, Hamon, Laignel, Le Foll, Lehtinen, Leichtfried, Lienemann, Mastenbroek, Moraes, Moscovici, Napoletano, Paleckis, Panzeri, Poignant, Reynaud, Roure, Sacconi, Schapira, Scheele, Trautmann, Van Lancker, Vaugrenard, Vergnaud, Weber Henri, Zingaretti

UEN: Angelilli, Aylward, Berlato, Crowley, Kristovskis, Muscardini, Ó Neachtain, Poli Bortone, Ryan

Verts/ALE: Auken, Beer, Bennahmias, Breyer, Buitenweg, Cohn-Bendit, Cramer, Flautre, Frassoni, Graefe zu Baringdorf, de Groen-Kouwenhoven, Harms, Hassi, Horáček, Isler Béguin, Jonckheer, Kallenbach, Kusstatscher, Lagendijk, Lambert, Lichtenberger, Özdemir, Onesta, Romeva i Rueda, Rühle, Schmidt, Schroedter, Staes, Trüpel, Turmes, Voggenhuber

Przeciw: 390

ALDE: Takkula, Väyrynen, Virrankoski

GUE/NGL: de Brún, Figueiredo, Guerreiro, Henin, Kohlíček, Liotard, Meijer, Pflüger, Ransdorf, Remek, Rizzo, Seppänen, Strož, Wagenknecht, Wurtz

IND/DEM: Batten, Bonde, Borghezio, Clark, Farage, Goudin, Grabowski, Knapman, Krupa, Louis, Lundgren, Nattrass, Pęk, Rogalski, Salvini, Sinnott, Speroni, Tomczak, Wise, Wohlin, Zapałowski, Železný

NI: Allister, Bobošíková, Chruszcz, Claeys, Czarnecki Marek Aleksander, Czarnecki Ryszard, Dillen, Giertych, Gollnisch, Helmer, Lang, Le Rachinel, Martin Hans-Peter, Martinez, Masiel, Mote, Romagnoli, Rutowicz, Schenardi, Vanhecke, Wojciechowski Bernard Piotr

PPE-DE: Albertini, Andrikienė, Ashworth, Atkins, Audy, Ayuso González, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Beazley, Becsey, Belet, Berend, Böge, Bowis, Bradbourn, Braghetto, Brejc, Brepoels, Březina, Brok, Bushill-Matthews, Busuttil, Buzek, Casa, Caspary, Castiglione, Cederschiöld, Chichester, Chmielewski, Coelho, Coveney, Daul, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, Deva, Díaz de Mera García Consuegra, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doorn, Dover, Doyle, Duchoň, Duka-Zólyomi, Ehler, Esteves, Eurlings, Fajmon, Fatuzzo, Ferber, Fernández Martín, Fjellner, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Freitas, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, García-Margallo y Marfil, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Gklavakis, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Graça Moura, Grosch, Grossetête, Guellec, Gyürk, Harbour, Hatzidakis, Heaton-Harris, Hennicot-Schoepges, Herrero-Tejedor, Hieronymi, Higgins, Hökmark, Hoppenstedt, Hudacký, Hybášková, Ibrisagic, Itälä, Iturgaiz Angulo, Jałowiecki, Járóka, Jeggle, Kaczmarek, Kamall, Kasoulides, Kelam, Kirkhope, Klaß, Koch, Konrad, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kudrycka, Kušķis, Lamassoure, Landsbergis, Langen, Langendries, Lechner, Lehne, Lewandowski, Liese, López-Istúriz White, Lulling, McGuinness, Mann Thomas, Marques, Martens, Mauro, Mavrommatis, Mayer, Méndez de Vigo, Mikolášik, Millán Mon, Montoro Romero, Nassauer, Nicholson, Niebler, van Nistelrooij, Novak, Olajos, Olbrycht, Oomen-Ruijten, Őry, Pack, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Parish, Peterle, Pieper, Pīks, Pinheiro, Piskorski, Pleštinská, Poettering, Pomés Ruiz, Posdorf, Posselt, Protasiewicz, Queiró, Radwan, Reul, Ribeiro e Castro, Roithová, Rudi Ubeda, Rübig, Saïfi, Salafranca Sánchez-Neyra, Samaras, Sartori, Saryusz-Wolski, Schierhuber, Schmitt, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Schwab, Seeber, Seeberg, Siekierski, Silva Peneda, Škottová, Sommer, Sonik, Spautz, Šťastný, Stevenson, Strejček, Stubb, Sturdy, Sudre, Surján, Tajani, Tannock, Thyssen, Toubon, Trakatellis, Ulmer, Vakalis, Van Orden, Varela Suanzes-Carpegna, Varvitsiotis, Vatanen, Vidal-Quadras Roca, Vlasák, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, Wieland, von Wogau, Wortmann-Kool, Záborská, Zahradil, Zaleski, Zappalà, Zatloukal, Zieleniec, Zvěřina

PSE: Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, Berman, Bullmann, Busquin, Calabuig Rull, Capoulas Santos, Carnero González, Cashman, Christensen, Corbett, De Rossa, De Vits, Díez González, Dobolyi, Estrela, Fava, Fazakas, Fernandes, Ferreira Elisa, Ford, García Pérez, Geringer de Oedenberg, Gierek, Gill, Glante, Goebbels, Golik, Gomes, Grabowska, Grech, Gröner, Groote, Gurmai, Hänsch, Hasse Ferreira, Haug, Hedkvist Petersen, Hegyi, Herczog, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jöns, Jørgensen, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kuc, Kuhne, Lambrinidis, Leinen, Liberadzki, McAvan, McCarthy, Madeira, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Mikko, Moreno Sánchez, Muscat, Myller, Obiols i Germà, Pahor, Pittella, Rasmussen, Rocard, Rothe, Rouček, Sakalas, Salinas García, Sánchez Presedo, dos Santos, Schulz, Segelström, Skinner, Stockmann, Tabajdi, Tarabella, Tarand, Thomsen, Titley, Tzampazi, Walter, Weiler, Wynn, Yañez-Barnuevo García

UEN: Bielan, Camre, Didžiokas, Janowski, Kamiński, Krasts, Kuźmiuk, Libicki, Pavilionis, Podkański, Roszkowski, Szymański, Vaidere, Wojciechowski Janusz, Zīle

Verts/ALE: Evans Jillian, Hudghton, Lucas, Schlyter, Smith, Ždanoka

Wstrzymujący się: 14

ALDE: Chatzimarkakis, Matsakis

GUE/NGL: Flasarová, Kaufmann, Maštálka, Musacchio, Papadimoulis, Uca, Verges

NI: Rivera

PPE-DE: Karas

PSE: Hedh, Swoboda, Zani

Korekty do głosowania

Erna Hennicot-Schoepges

10. Sprawozdanie Duff/Voggenhuber A6-0414/2005

poprawka 26/2

Za: 158

ALDE: Andrejevs, Andria, Beaupuy, Bowles, Budreikaitė, Busk, Cavada, Chatzimarkakis, Chiesa, Cocilovo, Cornillet, Costa, Deprez, De Sarnez, Di Pietro, Drčar Murko, Duff, Duquesne, Ek, Fourtou, Gibault, Griesbeck, Guardans Cambó, Harkin, Hennis-Plasschaert, in 't Veld, Jäätteenmäki, Jensen, Kacin, Klinz, Kułakowski, Laperrouze, Ludford, Maaten, Morillon, Mulder, Newton Dunn, Onyszkiewicz, Oviir, Polfer, Prodi, Resetarits, Ries, Riis-Jørgensen, Sbarbati, Schuth, Staniszewska, Starkevičiūtė, Szent-Iványi, Toia, Van Hecke, Watson

GUE/NGL: Agnoletto, Brie, Catania, Flasarová, Guidoni, Kaufmann, Kohlíček, Meijer, Musacchio, Papadimoulis, Remek, Rizzo, Strož

IND/DEM: Bonde, Goudin, Lundgren, Wohlin

NI: Allister, Belohorská, Czarnecki Marek Aleksander, Helmer, Martin Hans-Peter, Rutowicz

PPE-DE: Coelho

PSE: Arif, Berès, van den Berg, Berger, Bösch, Bono, Bourzai, Bozkurt, van den Burg, Carlotti, Casaca, Castex, Corbey, Cottigny, D'Alema, Désir, Douay, El Khadraoui, Ettl, Falbr, Ferreira Anne, Fruteau, Gruber, Guy-Quint, Hamon, Laignel, Le Foll, Lehtinen, Leichtfried, Lienemann, Mastenbroek, Moscovici, Napoletano, Pahor, Paleckis, Panzeri, Pinior, Pittella, Poignant, Rasmussen, Reynaud, Roure, Sacconi, Schapira, Scheele, Trautmann, Van Lancker, Vaugrenard, Vergnaud, Weber Henri, Zingaretti

UEN: Camre

Verts/ALE: Auken, Beer, Bennahmias, Breyer, Buitenweg, Cohn-Bendit, Cramer, Flautre, Frassoni, Graefe zu Baringdorf, de Groen-Kouwenhoven, Harms, Hassi, Horáček, Kallenbach, Kusstatscher, Lagendijk, Lichtenberger, Lipietz, Lucas, Özdemir, Onesta, Romeva i Rueda, Rühle, Schlyter, Schmidt, Schroedter, Staes, Trüpel, Voggenhuber

Przeciw: 388

ALDE: Bourlanges, Geremek, Hall, Lax, Malmström, Manders, Matsakis, Neyts-Uyttebroeck, Takkula, Väyrynen, Virrankoski, Wallis

GUE/NGL: Figueiredo, Guerreiro, Henin, Ransdorf, Verges, Wurtz

IND/DEM: Batten, Belder, Blokland, Borghezio, Clark, Farage, Grabowski, Knapman, Krupa, Louis, Nattrass, Pęk, Rogalski, Salvini, Sinnott, Speroni, Tomczak, Wise, Zapałowski, Železný

NI: Bobošíková, Chruszcz, Czarnecki Ryszard, Dillen, Giertych, Gollnisch, Lang, Le Rachinel, Martinez, Masiel, Schenardi, Wojciechowski Bernard Piotr

PPE-DE: Albertini, Andrikienė, Ashworth, Atkins, Audy, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Beazley, Becsey, Belet, Berend, Böge, Bowis, Bradbourn, Braghetto, Brejc, Brepoels, Březina, Brok, Bushill-Matthews, Busuttil, Buzek, Callanan, Casa, Caspary, Castiglione, Cederschiöld, Chichester, Chmielewski, Coveney, Daul, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, Deva, Díaz de Mera García Consuegra, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doorn, Dover, Doyle, Duchoň, Duka-Zólyomi, Esteves, Eurlings, Fajmon, Fatuzzo, Ferber, Fernández Martín, Fjellner, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Freitas, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, García-Margallo y Marfil, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Gklavakis, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Graça Moura, Gräßle, Grosch, Grossetête, Guellec, Gyürk, Harbour, Hatzidakis, Heaton-Harris, Hennicot-Schoepges, Herrero-Tejedor, Hieronymi, Higgins, Hökmark, Hoppenstedt, Hudacký, Hybášková, Ibrisagic, Itälä, Iturgaiz Angulo, Jałowiecki, Járóka, Jeggle, Kaczmarek, Kamall, Karas, Kasoulides, Kelam, Kirkhope, Klaß, Koch, Konrad, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kudrycka, Kušķis, Lamassoure, Landsbergis, Langen, Langendries, Lechner, Lehne, Lewandowski, Liese, López-Istúriz White, Lulling, McGuinness, Mann Thomas, Marques, Martens, Mauro, Mavrommatis, Mayer, Méndez de Vigo, Mikolášik, Millán Mon, Montoro Romero, Nassauer, Nicholson, Niebler, van Nistelrooij, Novak, Olajos, Olbrycht, Oomen-Ruijten, Őry, Pack, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Parish, Peterle, Pieper, Pīks, Pinheiro, Piskorski, Pleštinská, Poettering, Pomés Ruiz, Posdorf, Posselt, Protasiewicz, Queiró, Radwan, Reul, Ribeiro e Castro, Roithová, Rudi Ubeda, Rübig, Saïfi, Salafranca Sánchez-Neyra, Samaras, Sartori, Saryusz-Wolski, Schierhuber, Schmitt, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Schwab, Seeber, Seeberg, Siekierski, Silva Peneda, Škottová, Sommer, Sonik, Spautz, Šťastný, Stevenson, Strejček, Stubb, Sturdy, Sudre, Surján, Szájer, Tajani, Tannock, Thyssen, Toubon, Trakatellis, Ulmer, Vakalis, Van Orden, Varela Suanzes-Carpegna, Varvitsiotis, Vatanen, Vidal-Quadras Roca, Vlasák, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, Wieland, Wijkman, von Wogau, Wortmann-Kool, Záborská, Zahradil, Zaleski, Zappalà, Zatloukal, Zieleniec, Zvěřina

PSE: Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, Bullmann, Busquin, Calabuig Rull, Capoulas Santos, Carnero González, Cashman, Christensen, Corbett, De Rossa, De Vits, Díez González, Dobolyi, Estrela, Fava, Fazakas, Fernandes, Ford, García Pérez, Gebhardt, Geringer de Oedenberg, Gierek, Gill, Glante, Goebbels, Golik, Gomes, Grabowska, Grech, Gröner, Groote, Gurmai, Hänsch, Hasse Ferreira, Haug, Hedkvist Petersen, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jöns, Jørgensen, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kuc, Kuhne, Lambrinidis, Leinen, Liberadzki, McAvan, McCarthy, Madeira, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Mikko, Moraes, Moreno Sánchez, Muscat, Myller, Obiols i Germà, Paasilinna, Piecyk, Rapkay, Riera Madurell, Rocard, Rothe, Rouček, Sakalas, Salinas García, Sánchez Presedo, dos Santos, Schulz, Segelström, Skinner, Stockmann, Tabajdi, Tarabella, Tarand, Thomsen, Titley, Tzampazi, Walter, Weiler, Wynn, Yañez-Barnuevo García

UEN: Angelilli, Aylward, Berlato, Bielan, Crowley, Didžiokas, Janowski, Kamiński, Krasts, Kristovskis, Kuźmiuk, Libicki, Muscardini, Ó Neachtain, Pavilionis, Podkański, Poli Bortone, Roszkowski, Ryan, Szymański, Vaidere, Wojciechowski Janusz, Zīle

Verts/ALE: Evans Jillian, Hudghton, Jonckheer, Smith, Turmes, Ždanoka

Wstrzymujący się: 24

ALDE: Davies, Karim, Lynne

GUE/NGL: de Brún, Liotard, Maštálka, Pafilis, Pflüger, Seppänen, Uca, Wagenknecht

NI: Claeys, Mote, Rivera, Vanhecke

PPE-DE: De Veyrac

PSE: Ferreira Elisa, Hedh, Hegyi, Herczog, Swoboda, Wiersma, Zani

Verts/ALE: Lambert

Korekty do głosowania

Erna Hennicot-Schoepges

11. Sprawozdanie Duff/Voggenhuber A6-0414/2005

poprawka 2

Za: 107

ALDE: Chiesa, Takkula, Väyrynen

GUE/NGL: Agnoletto, Brie, Catania, de Brún, Figueiredo, Flasarová, Guidoni, Henin, Kohlíček, Liotard, Maštálka, Meijer, Musacchio, Pafilis, Papadimoulis, Pflüger, Ransdorf, Remek, Rizzo, Seppänen, Strož, Uca, Verges, Wagenknecht, Wurtz

IND/DEM: Batten, Blokland, Borghezio, Clark, Farage, Goudin, Grabowski, Knapman, Krupa, Louis, Lundgren, Nattrass, Sinnott, Speroni, Tomczak, Wise, Wohlin, Železný

NI: Allister, Chruszcz, Claeys, Dillen, Giertych, Gollnisch, Helmer, Lang, Le Rachinel, Martin Hans-Peter, Martinez, Romagnoli, Schenardi, Vanhecke, Wojciechowski Bernard Piotr

PPE-DE: Ashworth, Atkins, Bowis, Bradbourn, Bushill-Matthews, Callanan, Chichester, Deva, Dover, Duchoň, Fajmon, Harbour, Heaton-Harris, Kamall, Kirkhope, Nicholson, Parish, Pomés Ruiz, Škottová, Stevenson, Strejček, Sturdy, Tannock, Van Orden, Vlasák, Záborská, Zahradil, Zvěřina

PSE: Corbey

UEN: Bielan, Camre, Janowski, Kamiński, Kuźmiuk, Libicki, Roszkowski, Szymański, Wojciechowski Janusz, Zīle

Verts/ALE: Hudghton, Lipietz, Lucas, Romeva i Rueda, Schlyter, Smith, Staes

Przeciw: 452

ALDE: Andrejevs, Andria, Beaupuy, Bourlanges, Bowles, Budreikaitė, Cavada, Chatzimarkakis, Cocilovo, Cornillet, Costa, Davies, Deprez, De Sarnez, Di Pietro, Drčar Murko, Duff, Duquesne, Ek, Fourtou, Geremek, Gibault, Griesbeck, Guardans Cambó, Hall, Harkin, Hennis-Plasschaert, in 't Veld, Jäätteenmäki, Jensen, Kacin, Klinz, Kułakowski, Laperrouze, Lax, Ludford, Lynne, Maaten, Malmström, Manders, Matsakis, Morillon, Mulder, Newton Dunn, Neyts-Uyttebroeck, Onyszkiewicz, Oviir, Polfer, Prodi, Resetarits, Ries, Riis-Jørgensen, Sbarbati, Schuth, Staniszewska, Starkevičiūtė, Szent-Iványi, Toia, Van Hecke, Virrankoski, Wallis, Watson

GUE/NGL: Kaufmann

IND/DEM: Belder, Bonde, Pęk, Rogalski, Zapałowski

NI: Belohorská, Bobošíková, Czarnecki Marek Aleksander, Czarnecki Ryszard, Masiel, Rivera, Rutowicz

PPE-DE: Albertini, Andrikienė, Audy, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Beazley, Becsey, Belet, Berend, Böge, Braghetto, Brejc, Brepoels, Březina, Brok, Busuttil, Buzek, Casa, Caspary, Castiglione, Cederschiöld, Chmielewski, Coelho, Coveney, Daul, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, De Veyrac, Díaz de Mera García Consuegra, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doorn, Doyle, Duka-Zólyomi, Ehler, Esteves, Eurlings, Fatuzzo, Ferber, Fernández Martín, Fjellner, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Freitas, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, García-Margallo y Marfil, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Gklavakis, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Graça Moura, Gräßle, Grosch, Grossetête, Guellec, Gyürk, Hatzidakis, Hennicot-Schoepges, Herrero-Tejedor, Hieronymi, Higgins, Hökmark, Hoppenstedt, Hudacký, Hybášková, Ibrisagic, Itälä, Iturgaiz Angulo, Jałowiecki, Járóka, Jeggle, Kaczmarek, Karas, Kasoulides, Kelam, Klaß, Koch, Konrad, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kudrycka, Kušķis, Lamassoure, Landsbergis, Langen, Langendries, Lechner, Lehne, Lewandowski, Liese, López-Istúriz White, Lulling, McGuinness, Mann Thomas, Marques, Martens, Mauro, Mavrommatis, Mayer, Méndez de Vigo, Mikolášik, Millán Mon, Montoro Romero, Nassauer, Niebler, van Nistelrooij, Novak, Olajos, Olbrycht, Oomen-Ruijten, Őry, Pack, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Peterle, Pīks, Pinheiro, Piskorski, Pleštinská, Poettering, Posdorf, Posselt, Protasiewicz, Queiró, Radwan, Reul, Ribeiro e Castro, Roithová, Rudi Ubeda, Rübig, Saïfi, Salafranca Sánchez-Neyra, Samaras, Saryusz-Wolski, Schierhuber, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Schwab, Seeber, Seeberg, Siekierski, Silva Peneda, Sommer, Sonik, Spautz, Šťastný, Stubb, Sudre, Surján, Szájer, Tajani, Thyssen, Toubon, Trakatellis, Ulmer, Vakalis, Varela Suanzes-Carpegna, Vatanen, Vidal-Quadras Roca, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, Wieland, Wijkman, von Wogau, Wortmann-Kool, Zaleski, Zappalà, Zatloukal, Zieleniec

PSE: Arif, Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, Berès, van den Berg, Berger, Berman, Bösch, Bono, Bourzai, Bozkurt, Bullmann, van den Burg, Busquin, Calabuig Rull, Capoulas Santos, Carlotti, Carnero González, Casaca, Cashman, Castex, Christensen, Corbett, Cottigny, D'Alema, De Rossa, Désir, De Vits, Díez González, Dobolyi, Douay, El Khadraoui, Estrela, Ettl, Falbr, Fava, Fazakas, Fernandes, Ferreira Anne, Ferreira Elisa, Ford, Fruteau, García Pérez, Gebhardt, Geringer de Oedenberg, Gierek, Gill, Glante, Goebbels, Golik, Gomes, Grabowska, Grech, Gröner, Groote, Gruber, Gurmai, Guy-Quint, Hänsch, Hamon, Hasse Ferreira, Haug, Hedkvist Petersen, Hegyi, Herczog, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jöns, Jørgensen, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kuc, Kuhne, Laignel, Lambrinidis, Le Foll, Lehtinen, Leichtfried, Leinen, Liberadzki, Lienemann, McAvan, McCarthy, Madeira, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Mastenbroek, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Mikko, Moraes, Moreno Sánchez, Moscovici, Muscat, Myller, Napoletano, Paasilinna, Pahor, Paleckis, Panzeri, Piecyk, Pinior, Pittella, Poignant, Rapkay, Rasmussen, Reynaud, Riera Madurell, Rocard, Rothe, Rouček, Roure, Sacconi, Sakalas, Salinas García, Sánchez Presedo, dos Santos, Schapira, Scheele, Segelström, Skinner, Stockmann, Swoboda, Tabajdi, Tarabella, Tarand, Thomsen, Titley, Trautmann, Tzampazi, Van Lancker, Vaugrenard, Vergnaud, Walter, Weber Henri, Weiler, Wynn, Yañez-Barnuevo García, Zani, Zingaretti

UEN: Angelilli, Aylward, Berlato, Crowley, Didžiokas, Krasts, Kristovskis, Muscardini, Ó Neachtain, Pavilionis, Podkański, Poli Bortone, Ryan, Vaidere

Verts/ALE: Auken, Beer, Breyer, Buitenweg, Cohn-Bendit, Cramer, Evans Jillian, Flautre, Frassoni, Graefe zu Baringdorf, de Groen-Kouwenhoven, Harms, Hassi, Horáček, Isler Béguin, Kallenbach, Kusstatscher, Lagendijk, Lambert, Lichtenberger, Özdemir, Onesta, Rühle, Schmidt, Schroedter, Trüpel, Turmes, Voggenhuber, Ždanoka

Wstrzymujący się: 7

NI: Baco, Mote

PPE-DE: Pieper

PSE: Hedh, Wiersma

Verts/ALE: Bennahmias, Jonckheer

Korekty do głosowania

Pedro Guerreiro, Bastiaan Belder

12. Sprawozdanie Duff/Voggenhuber A6-0414/2005

punkt uzasadnienia. I,2

Za: 476

ALDE: Andrejevs, Andria, Beaupuy, Bourlanges, Bowles, Budreikaitė, Busk, Cavada, Chiesa, Cocilovo, Cornillet, Costa, Deprez, De Sarnez, Di Pietro, Drčar Murko, Duff, Duquesne, Ek, Fourtou, Geremek, Gibault, Griesbeck, Guardans Cambó, Hall, Harkin, Hennis-Plasschaert, in 't Veld, Jäätteenmäki, Jensen, Kacin, Klinz, Kułakowski, Laperrouze, Lax, Ludford, Lynne, Maaten, Malmström, Manders, Matsakis, Morillon, Mulder, Newton Dunn, Neyts-Uyttebroeck, Onyszkiewicz, Oviir, Polfer, Prodi, Resetarits, Ries, Riis-Jørgensen, Sbarbati, Schuth, Staniszewska, Starkevičiūtė, Szent-Iványi, Toia, Van Hecke, Virrankoski, Wallis, Watson

GUE/NGL: Agnoletto, Brie, Figueiredo, Flasarová, Guerreiro, Guidoni, Henin, Kaufmann, Maštálka, Musacchio, Papadimoulis, Ransdorf, Rizzo, Strož, Verges, Wurtz

IND/DEM: Železný

NI: Belohorská, Czarnecki Marek Aleksander, Gollnisch, Lang, Le Rachinel, Martin Hans-Peter, Martinez, Masiel, Rivera, Romagnoli, Schenardi

PPE-DE: Albertini, Audy, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Beazley, Becsey, Belet, Berend, Böge, Braghetto, Brejc, Brepoels, Březina, Brok, Busuttil, Buzek, Callanan, Casa, Caspary, Castiglione, Cederschiöld, Chmielewski, Coelho, Coveney, Daul, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, De Veyrac, Díaz de Mera García Consuegra, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doorn, Doyle, Duka-Zólyomi, Ehler, Esteves, Eurlings, Fatuzzo, Ferber, Fernández Martín, Fjellner, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Freitas, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, García-Margallo y Marfil, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Gklavakis, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Graça Moura, Gräßle, Grosch, Grossetête, Guellec, Gyürk, Hatzidakis, Hennicot-Schoepges, Herrero-Tejedor, Hieronymi, Higgins, Hökmark, Hoppenstedt, Hudacký, Hybášková, Ibrisagic, Itälä, Iturgaiz Angulo, Jałowiecki, Járóka, Jeggle, Kaczmarek, Karas, Kasoulides, Kelam, Klaß, Koch, Konrad, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kudrycka, Kušķis, Lamassoure, Landsbergis, Langen, Langendries, Lechner, Lehne, Lewandowski, Liese, López-Istúriz White, Lulling, McGuinness, Mann Thomas, Marques, Martens, Mauro, Mavrommatis, Mayer, Méndez de Vigo, Mikolášik, Millán Mon, Montoro Romero, Nassauer, Niebler, van Nistelrooij, Novak, Olajos, Olbrycht, Oomen-Ruijten, Őry, Pack, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Peterle, Pieper, Pīks, Pinheiro, Piskorski, Poettering, Pomés Ruiz, Posdorf, Posselt, Protasiewicz, Queiró, Radwan, Reul, Ribeiro e Castro, Roithová, Rudi Ubeda, Rübig, Saïfi, Salafranca Sánchez-Neyra, Samaras, Saryusz-Wolski, Schierhuber, Schmitt, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Schwab, Seeber, Seeberg, Siekierski, Silva Peneda, Sommer, Sonik, Spautz, Šťastný, Stubb, Sudre, Surján, Szájer, Tajani, Thyssen, Toubon, Trakatellis, Ulmer, Vakalis, Varela Suanzes-Carpegna, Varvitsiotis, Vatanen, Vidal-Quadras Roca, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, Wieland, Wijkman, von Wogau, Wortmann-Kool, Zaleski, Zappalà, Zatloukal, Zieleniec

PSE: Arif, Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, Berès, van den Berg, Berger, Berman, Bösch, Bono, Bourzai, Bozkurt, Bullmann, van den Burg, Busquin, Calabuig Rull, Capoulas Santos, Carlotti, Carnero González, Casaca, Cashman, Castex, Christensen, Corbett, Corbey, Cottigny, D'Alema, De Rossa, Désir, De Vits, Díez González, Douay, El Khadraoui, Estrela, Ettl, Falbr, Fava, Fazakas, Fernandes, Ferreira Anne, Ferreira Elisa, Ford, Fruteau, García Pérez, Gebhardt, Geringer de Oedenberg, Gierek, Gill, Glante, Golik, Gomes, Grabowska, Grech, Gröner, Groote, Gruber, Gurmai, Guy-Quint, Hänsch, Hamon, Hasse Ferreira, Haug, Hedkvist Petersen, Hegyi, Herczog, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jöns, Jørgensen, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kuc, Kuhne, Laignel, Lambrinidis, Le Foll, Lehtinen, Leichtfried, Leinen, Liberadzki, Lienemann, McAvan, McCarthy, Madeira, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Mastenbroek, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Mikko, Moraes, Moreno Sánchez, Moscovici, Muscat, Myller, Napoletano, Obiols i Germà, Paasilinna, Pahor, Panzeri, Piecyk, Pinior, Pittella, Poignant, Rapkay, Rasmussen, Reynaud, Riera Madurell, Rocard, Rothe, Rouček, Roure, Sacconi, Sakalas, Salinas García, Sánchez Presedo, dos Santos, Schapira, Scheele, Schulz, Segelström, Skinner, Stockmann, Swoboda, Tabajdi, Tarabella, Tarand, Thomsen, Titley, Trautmann, Tzampazi, Van Lancker, Vaugrenard, Vergnaud, Walter, Weber Henri, Weiler, Wiersma, Wynn, Yañez-Barnuevo García, Zani, Zingaretti

UEN: Angelilli, Aylward, Berlato, Bielan, Crowley, Didžiokas, Janowski, Kamiński, Kristovskis, Libicki, Muscardini, Ó Neachtain, Pavilionis, Poli Bortone, Roszkowski, Ryan, Szymański, Wojciechowski Janusz

Verts/ALE: Auken, Beer, Bennahmias, Breyer, Buitenweg, Cohn-Bendit, Cramer, Flautre, Frassoni, Graefe zu Baringdorf, de Groen-Kouwenhoven, Harms, Hassi, Horáček, Jonckheer, Kallenbach, Kusstatscher, Lagendijk, Lambert, Lichtenberger, Lipietz, Özdemir, Onesta, Rühle, Schmidt, Schroedter, Staes, Trüpel, Turmes, Voggenhuber

Przeciw: 79

GUE/NGL: de Brún, Liotard, Meijer, Pafilis, Pflüger, Seppänen, Wagenknecht

NI: Allister, Chruszcz, Claeys, Czarnecki Ryszard, Dillen, Giertych, Helmer, Mote, Rutowicz, Vanhecke, Wojciechowski Bernard Piotr

PPE-DE: Ashworth, Bowis, Bradbourn, Bushill-Matthews, Chichester, Deva, Dover, Duchoň, Fajmon, Harbour, Heaton-Harris, Kamall, Kirkhope, Nicholson, Parish, Pleštinská, Škottová, Stevenson, Strejček, Sturdy, Tannock, Van Orden, Vlasák, Záborská, Zahradil, Zvěřina

PSE: Dobolyi, Paleckis

UEN: Camre, Kuźmiuk, Vaidere, Zīle

Verts/ALE: Evans Jillian, Hudghton, Lucas, Romeva i Rueda, Schlyter, Smith, Ždanoka

Wstrzymujący się: 12

ALDE: Chatzimarkakis, Takkula, Väyrynen

GUE/NGL: Kohlíček, Remek, Uca

IND/DEM: Bonde

NI: Baco, Bobošíková

PSE: Goebbels, Hedh

UEN: Podkański

13. Sprawozdanie Duff/Voggenhuber A6-0414/2005

poprawka 3

Za: 90

ALDE: Bourlanges, Jäätteenmäki, Jensen, Takkula, Väyrynen, Wallis

IND/DEM: Belder, Blokland, Bonde, Grabowski, Krupa, Pęk, Rogalski, Tomczak, Zapałowski

NI: Bobošíková, Czarnecki Ryszard

PPE-DE: Ashworth, Belet, Bowis, Bradbourn, Bushill-Matthews, Callanan, Chichester, Deva, Dover, Duchoň, Fajmon, Harbour, Heaton-Harris, Kamall, Kirkhope, Nicholson, Parish, Škottová, Stevenson, Strejček, Sturdy, Szájer, Tannock, Van Orden, Vlasák, Záborská, Zahradil, Zvěřina

PSE: Corbey, Hedh, Pahor

UEN: Bielan, Camre, Janowski, Kamiński, Kuźmiuk, Libicki, Podkański, Roszkowski, Szymański, Wojciechowski Janusz

Verts/ALE: Evans Jillian, de Groen-Kouwenhoven, Hudghton, Lucas, Romeva i Rueda, Schlyter, Smith

Przeciw: 444

ALDE: Andrejevs, Beaupuy, Bowles, Budreikaitė, Busk, Cavada, Chatzimarkakis, Cocilovo, Cornillet, Costa, Deprez, De Sarnez, Di Pietro, Drčar Murko, Duff, Duquesne, Ek, Fourtou, Geremek, Gibault, Griesbeck, Guardans Cambó, Hall, Harkin, Hennis-Plasschaert, in 't Veld, Kacin, Klinz, Kułakowski, Laperrouze, Lax, Ludford, Lynne, Maaten, Malmström, Manders, Matsakis, Morillon, Mulder, Newton Dunn, Neyts-Uyttebroeck, Onyszkiewicz, Oviir, Polfer, Prodi, Resetarits, Ries, Riis-Jørgensen, Sbarbati, Schuth, Staniszewska, Starkevičiūtė, Szent-Iványi, Toia, Van Hecke, Virrankoski, Watson

IND/DEM: Borghezio, Louis, Salvini, Speroni

NI: Allister, Chruszcz, Czarnecki Marek Aleksander, Giertych, Helmer, Martin Hans-Peter, Masiel, Mote, Rivera, Wojciechowski Bernard Piotr

PPE-DE: Albertini, Andrikienė, Audy, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Beazley, Becsey, Berend, Böge, Braghetto, Brejc, Brepoels, Březina, Brok, Busuttil, Buzek, Casa, Caspary, Castiglione, Cederschiöld, Chmielewski, Coelho, Coveney, Daul, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, De Veyrac, Díaz de Mera García Consuegra, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doorn, Doyle, Duka-Zólyomi, Ehler, Esteves, Eurlings, Fatuzzo, Ferber, Fernández Martín, Fjellner, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Freitas, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, García-Margallo y Marfil, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Gklavakis, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Graça Moura, Gräßle, Grosch, Grossetête, Guellec, Gyürk, Hatzidakis, Hennicot-Schoepges, Herrero-Tejedor, Hieronymi, Higgins, Hökmark, Hoppenstedt, Hudacký, Hybášková, Ibrisagic, Itälä, Iturgaiz Angulo, Jałowiecki, Járóka, Jeggle, Kaczmarek, Karas, Kasoulides, Kelam, Klaß, Koch, Konrad, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kudrycka, Kušķis, Lamassoure, Landsbergis, Langen, Langendries, Lechner, Lehne, Lewandowski, Liese, López-Istúriz White, Lulling, McGuinness, Mann Thomas, Marques, Martens, Mauro, Mavrommatis, Mayer, Méndez de Vigo, Mikolášik, Millán Mon, Montoro Romero, Nassauer, Niebler, van Nistelrooij, Novak, Olajos, Olbrycht, Oomen-Ruijten, Őry, Pack, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Peterle, Pīks, Pinheiro, Piskorski, Pleštinská, Poettering, Pomés Ruiz, Posdorf, Posselt, Protasiewicz, Queiró, Radwan, Reul, Ribeiro e Castro, Roithová, Rudi Ubeda, Rübig, Saïfi, Salafranca Sánchez-Neyra, Samaras, Saryusz-Wolski, Schierhuber, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Schwab, Seeber, Seeberg, Siekierski, Silva Peneda, Sommer, Sonik, Spautz, Šťastný, Stubb, Sudre, Surján, Tajani, Thyssen, Toubon, Trakatellis, Ulmer, Vakalis, Varela Suanzes-Carpegna, Varvitsiotis, Vatanen, Vidal-Quadras Roca, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, Wieland, Wijkman, Wortmann-Kool, Zaleski, Zappalà, Zatloukal, Zieleniec

PSE: Arif, Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, Berès, van den Berg, Berger, Berman, Bösch, Bono, Bourzai, Bozkurt, Bullmann, van den Burg, Busquin, Calabuig Rull, Capoulas Santos, Carlotti, Carnero González, Casaca, Cashman, Christensen, Corbett, Cottigny, D'Alema, De Rossa, Désir, De Vits, Díez González, Dobolyi, Douay, El Khadraoui, Estrela, Ettl, Falbr, Fava, Fazakas, Fernandes, Ferreira Elisa, Ford, Fruteau, García Pérez, Gebhardt, Geringer de Oedenberg, Gierek, Gill, Glante, Goebbels, Golik, Gomes, Grabowska, Grech, Gröner, Groote, Gruber, Gurmai, Guy-Quint, Hänsch, Hamon, Hasse Ferreira, Haug, Hedkvist Petersen, Hegyi, Herczog, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jöns, Jørgensen, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kuc, Kuhne, Laignel, Lambrinidis, Le Foll, Lehtinen, Leichtfried, Leinen, Liberadzki, McAvan, McCarthy, Madeira, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Mastenbroek, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Mikko, Moraes, Moreno Sánchez, Moscovici, Muscat, Myller, Napoletano, Obiols i Germà, Paasilinna, Paleckis, Panzeri, Piecyk, Pinior, Pittella, Poignant, Rapkay, Rasmussen, Reynaud, Riera Madurell, Rocard, Rothe, Rouček, Roure, Sacconi, Sakalas, Salinas García, Sánchez Presedo, dos Santos, Schapira, Scheele, Schulz, Segelström, Skinner, Stockmann, Swoboda, Tabajdi, Tarabella, Tarand, Thomsen, Titley, Trautmann, Tzampazi, Van Lancker, Vaugrenard, Vergnaud, Walter, Weber Henri, Weiler, Wiersma, Wynn, Zani, Zingaretti

UEN: Angelilli, Aylward, Berlato, Crowley, Didžiokas, Kristovskis, Muscardini, Ó Neachtain, Pavilionis, Poli Bortone, Ryan, Vaidere, Zīle

Verts/ALE: Auken, Beer, Breyer, Buitenweg, Cohn-Bendit, Cramer, Flautre, Frassoni, Graefe zu Baringdorf, Harms, Hassi, Horáček, Isler Béguin, Kallenbach, Kusstatscher, Lagendijk, Lambert, Lichtenberger, Lipietz, Özdemir, Onesta, Rühle, Schmidt, Schroedter, Staes, Trüpel, Turmes, Voggenhuber, Ždanoka

Wstrzymujący się: 30

ALDE: Chiesa

GUE/NGL: Kaufmann, Pafilis

IND/DEM: Batten, Clark, Farage, Goudin, Knapman, Lundgren, Nattrass, Sinnott, Wise, Wohlin, Železný

NI: Baco, Belohorská, Claeys, Dillen, Gollnisch, Lang, Le Rachinel, Martinez, Romagnoli, Rutowicz, Schenardi, Vanhecke

PPE-DE: Pieper

PSE: Lienemann

Verts/ALE: Bennahmias, Jonckheer

Korekty do głosowania

Przeciw

Diana Wallis

14. Sprawozdanie Duff/Voggenhuber A6-0414/2005

rezolucja

Za: 385

ALDE: Andrejevs, Andria, Beaupuy, Budreikaitė, Busk, Cavada, Chiesa, Cocilovo, Costa, Deprez, De Sarnez, Di Pietro, Drčar Murko, Duff, Duquesne, Ek, Fourtou, Geremek, Gibault, Griesbeck, in 't Veld, Jäätteenmäki, Jensen, Kacin, Klinz, Kułakowski, Laperrouze, Ludford, Malmström, Matsakis, Morillon, Newton Dunn, Neyts-Uyttebroeck, Onyszkiewicz, Oviir, Polfer, Prodi, Resetarits, Ries, Riis-Jørgensen, Sbarbati, Schuth, Staniszewska, Szent-Iványi, Toia, Van Hecke, Virrankoski, Wallis, Watson

GUE/NGL: Kaufmann

NI: Belohorská, Masiel, Rivera

PPE-DE: Albertini, Andrikienė, Audy, Bachelot-Narquin, Barsi-Pataky, Bauer, Beazley, Becsey, Belet, Berend, Böge, Braghetto, Brejc, Brepoels, Březina, Brok, Busuttil, Buzek, Casa, Caspary, Castiglione, Cederschiöld, Chmielewski, Coelho, Coveney, Daul, Dehaene, Demetriou, Descamps, Deß, De Veyrac, Díaz de Mera García Consuegra, Dimitrakopoulos, Dombrovskis, Doorn, Doyle, Duka-Zólyomi, Ehler, Esteves, Eurlings, Fatuzzo, Ferber, Fernández Martín, Fjellner, Florenz, Fontaine, Fraga Estévez, Freitas, Friedrich, Gahler, Gál, Gaľa, García-Margallo y Marfil, Gaubert, Gauzès, Gewalt, Gklavakis, Glattfelder, Goepel, Gomolka, Gräßle, Grosch, Grossetête, Guellec, Gyürk, Hatzidakis, Hennicot-Schoepges, Hieronymi, Higgins, Hökmark, Hoppenstedt, Hybášková, Ibrisagic, Itälä, Járóka, Jeggle, Karas, Kasoulides, Kelam, Klaß, Koch, Konrad, Korhola, Kratsa-Tsagaropoulou, Kušķis, Lamassoure, Landsbergis, Langen, Langendries, Lechner, Lehne, Liese, Lulling, McGuinness, Mann Thomas, Marques, Martens, Mauro, Mavrommatis, Mayer, Méndez de Vigo, Millán Mon, Montoro Romero, Nassauer, Niebler, van Nistelrooij, Novak, Olajos, Oomen-Ruijten, Őry, Pack, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Peterle, Pīks, Pinheiro, Pleštinská, Poettering, Pomés Ruiz, Posdorf, Posselt, Radwan, Reul, Roithová, Rudi Ubeda, Rübig, Saïfi, Salafranca Sánchez-Neyra, Samaras, Schierhuber, Schmitt, Schnellhardt, Schöpflin, Schröder, Schwab, Seeber, Seeberg, Silva Peneda, Sommer, Spautz, Šťastný, Stubb, Sudre, Surján, Szájer, Tajani, Thyssen, Toubon, Trakatellis, Ulmer, Vakalis, Varela Suanzes-Carpegna, Varvitsiotis, Vatanen, Vidal-Quadras Roca, Vlasto, Weber Manfred, Weisgerber, Wieland, Wijkman, von Wogau, Wortmann-Kool, Zappalà, Zatloukal, Zieleniec

PSE: Arnaoutakis, Ayala Sender, Badia I Cutchet, Batzeli, Beglitis, Beňová, van den Berg, Berger, Berman, Bösch, Bozkurt, Bullmann, van den Burg, Busquin, Calabuig Rull, Capoulas Santos, Carnero González, Cashman, Christensen, Corbett, D'Alema, De Rossa, De Vits, Díez González, Dobolyi, El Khadraoui, Estrela, Ettl, Falbr, Fava, Fazakas, Fernandes, Ferreira Elisa, Ford, García Pérez, Gebhardt, Geringer de Oedenberg, Gierek, Gill, Glante, Goebbels, Golik, Gomes, Grabowska, Grech, Gröner, Groote, Gruber, Gurmai, Guy-Quint, Hänsch, Hasse Ferreira, Haug, Hedkvist Petersen, Hegyi, Honeyball, Howitt, Hughes, Ilves, Jöns, Jørgensen, Kindermann, Kinnock, Kósáné Kovács, Koterec, Krehl, Kuc, Kuhne, Lambrinidis, Lehtinen, Leichtfried, Leinen, Liberadzki, McAvan, McCarthy, Madeira, Maňka, Mann Erika, Martin David, Martínez Martínez, Mastenbroek, Matsouka, Medina Ortega, Menéndez del Valle, Miguélez Ramos, Mikko, Moraes, Moreno Sánchez, Muscat, Myller, Napoletano, Obiols i Germà, Paasilinna, Pahor, Paleckis, Panzeri, Piecyk, Pinior, Pittella, Rapkay, Rasmussen, Riera Madurell, Rocard, Rouček, Sacconi, Sakalas, Salinas García, Sánchez Presedo, dos Santos, Scheele, Schulz, Segelström, Skinner, Stockmann, Swoboda, Tabajdi, Tarabella, Tarand, Thomsen, Titley, Tzampazi, Van Lancker, Vaugrenard, Vergnaud, Walter, Weiler, Wiersma, Wynn, Yañez-Barnuevo García, Zani, Zingaretti

UEN: Angelilli, Aylward, Berlato, Crowley, Didžiokas, Kristovskis, Muscardini, Ó Neachtain, Pavilionis, Poli Bortone, Ryan

Verts/ALE: Auken, Beer, Breyer, Cohn-Bendit, Cramer, Evans Jillian, Frassoni, Graefe zu Baringdorf, de Groen-Kouwenhoven, Harms, Hassi, Horáček, Isler Béguin, Kallenbach, Kusstatscher, Lichtenberger, Lipietz, Özdemir, Rühle, Schmidt, Schroedter, Trüpel, Turmes, Voggenhuber, Ždanoka

Przeciw: 125

ALDE: Bowles, Guardans Cambó, Harkin, Hennis-Plasschaert, Lax, Lynne, Maaten, Manders, Mulder, Takkula, Väyrynen

NI: Allister, Bobošíková, Chruszcz, Claeys, Czarnecki Marek Aleksander, Czarnecki Ryszard, Dillen, Giertych, Gollnisch, Helmer, Lang, Le Rachinel, Martin Hans-Peter, Martinez, Mote, Romagnoli, Rutowicz, Schenardi, Vanhecke, Wojciechowski Bernard Piotr

PPE-DE: Ashworth, Bowis, Bradbourn, Bushill-Matthews, Callanan, Chichester, Deva, Dover, Duchoň, Fajmon, Harbour, Heaton-Harris, Iturgaiz Angulo, Kamall, Kirkhope, Nicholson, Parish, Škottová, Stevenson, Strejček, Sturdy, Tannock, Van Orden, Vlasák, Záborská, Zahradil, Zvěřina

PSE: Hedh

UEN: Bielan, Camre, Janowski, Kamiński, Kuźmiuk, Libicki, Podkański, Roszkowski, Szymański, Wojciechowski Janusz

Verts/ALE: Hudghton, Lucas, Romeva i Rueda, Schlyter, Smith, Staes

Wstrzymujący się: 51

ALDE: Chatzimarkakis, Hall, Starkevičiūtė

PPE-DE: Graça Moura, Hudacký, Jałowiecki, Kaczmarek, Kudrycka, Lewandowski, Mikolášik, Olbrycht, Pieper, Piskorski, Protasiewicz, Saryusz-Wolski, Siekierski, Sonik, Zaleski

PSE: Arif, Berès, Bono, Bourzai, Carlotti, Casaca, Castex, Corbey, Cottigny, Désir, Douay, Ferreira Anne, Fruteau, Hamon, Laignel, Le Foll, Lienemann, Moscovici, Poignant, Reynaud, Roure, Schapira, Trautmann, Weber Henri

UEN: Vaidere, Zīle

Verts/ALE: Bennahmias, Buitenweg, Flautre, Jonckheer, Lagendijk, Lambert, Onesta

Korekty do głosowania

Carlos Iturgáiz Angulo

15. WR — B6-0057/2006 — Kambodża

rezolucja

Za: 80

ALDE: Geremek, Hall, Lynne, Maaten, Matsakis, Onyszkiewicz, Prodi

GUE/NGL: Brie, Kohlíček, Meijer, Strož

IND/DEM: Bonde, Krupa, Rogalski

NI: Czarnecki Ryszard, Martin Hans-Peter, Rutowicz

PPE-DE: Andrikienė, Bowis, Caspary, Chichester, Coveney, Daul, Deß, Dimitrakopoulos, Duchoň, Elles, Fraga Estévez, Gauzès, Gomolka, Grossetête, Hatzidakis, Jeggle, Kaczmarek, Kratsa-Tsagaropoulou, Mann Thomas, Mavrommatis, Montoro Romero, Nicholson, Panayotopoulos-Cassiotou, Papastamkos, Pleštinská, Posselt, Roithová, Rübig, Samaras, Saryusz-Wolski, Šťastný, Sudre, Surján, Tannock, Trakatellis, Varvitsiotis, Vatanen, Wieland, Zaleski

PSE: Ayala Sender, Casaca, Ettl, García Pérez, Gebhardt, Geringer de Oedenberg, Haug, Kindermann, Kuc, Martin David, Medina Ortega, Miguélez Ramos, Roure, Sakalas, Sánchez Presedo, Scheele, Yañez-Barnuevo García

UEN: Bielan, Ó Neachtain

Verts/ALE: Flautre, Onesta, Romeva i Rueda, Schlyter, Smith

Wstrzymujący się: 1

GUE/NGL: Pafilis

TEKSTY PRZYJĘTE

P6_TA(2006)0021

Normy postępowania posłów do Parlamentu Europejskiego (zmiana Regulaminu PE)

Decyzja Parlamentu Europejskiego w sprawie zmian Regulaminu Parlamentu Europejskiego dotyczących norm postępowania posłów do Parlamentu Europejskiego (2005/2075(REG))

Parlament Europejski,

—	uwzględniając pismo Przewodniczącego z dnia 18 marca 2005 r.,

—	uwzględniając propozycje zmian w Regulaminie przedstawione przez Prezydium w dniu 7 marca 2005 r.,

—	uwzględniając art. 202 Regulaminu,

—	uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych (A6-0413/2005),

A.	mając na uwadze, że ważne jest czuwanie nad tym, aby jego prace mogły się odbywać w godności, przy jednoczesnym zachowaniu żywego charakteru debat,

B.	mając na uwadze, że postanowienia zawarte obecnie w Regulaminie nie pozwalają zareagować we właściwy sposób na wszelkie zakłócenia jego prac i innych działań wewnątrz wszystkich jego pomieszczeń,

mając na uwadze, że konieczne jest, tak jak w przypadku wszystkich zgromadzeń parlamentarnych, wprowadzenie możliwości stosowania sankcji wobec posłów nie stosujących się do norm postępowania, których główne zasady ma za zadanie ustalić Parlament Europejski, jak również zapewnienie wewnętrznego postępowania odwoławczego od decyzji o zastosowaniu sankcji, w celu zagwarantowania prawa do obrony,

1.	postanawia wprowadzić do swojego Regulaminu poniższe zmiany;

2.	postanawia, że zmiany te wejdą w życie pierwszego dnia najbliższej sesji, zgodnie z art. 202 ust. 3 Regulaminu;

3.	powierza swojemu Przewodniczącemu przekazanie niniejszej decyzji do wiadomości Rady, Komisji i parlamentów Państw Członkowskich.

Kodeks postępowania

Interesy finansowe posłów, normy postępowania i dostęp do Parlamentu

1. Parlament może ustanowić dla posłów kodeks postępowania. Jest on uchwalany zgodnie z art. 202 ust. 2 i załączany do niniejszego Regulaminu.

1. Parlament może ustanowić zasady dotyczące przejrzystości interesów finansowych posłów, które załącza się do niniejszego Regulaminu.

1a. Postępowanie posłów odznacza się wzajemnym szacunkiem, opiera się na wartościach i zasadach określonych w podstawowych aktach Unii Europejskiej, cechuje się poszanowaniem powagi Parlamentu i nie może powodować zakłóceń w sprawnym przebiegu prac parlamentarnych ani też naruszania spokoju w budynkach Parlamentu.

Nieposzanowanie tych zasad może prowadzić do zastosowania środków przewidzianych w art. 146, 147 i 148.

1b. Stosowanie niniejszego artykułu nie ogranicza w żaden sposób żywotności debat parlamentarnych ani wolności słowa posłów.

Opiera się ono na pełnym poszanowaniu prerogatyw posłów, które zostały określone w prawie pierwotnym oraz w Statucie, który ma do nich zastosowanie.

Opiera się ono na zasadzie przejrzystości i gwarantuje, że wszelkie postanowienia w tym zakresie będą podawane do wiadomości posłów, którzy są indywidualnie powiadamiani o przysługujących im prawach i obowiązkach.

„Przebieg posiedzeń” obejmuje również kwestie dotyczące postępowania posłów we wszystkich pomieszczeniach Parlamentu.

3. Posiedzenia komisji parlamentarnych są z reguły jawne. Komisje mogą jednak, najpóźniej w momencie przyjmowania porządku dziennego danego posiedzenia, zarządzić podział porządku dziennego posiedzenia na punkty omawiane publicznie i punkty omawiane z wyłączeniem jawności. Jeżeli posiedzenie odbywa się z wyłączeniem jawności komisja może ujawnić dokumenty oraz protokół posiedzenia z zastrzeżeniem postanowień art. 4 ust. 1-4 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady.

ROZDZIAŁ 3a

ŚRODKI STOSOWANE W PRZYPADKU NIEPRZESTRZEGANIA NORM POSTĘPOWANIA

(do umieszczenia przed art. 146)

Przywołanie do porządku

Środki natychmiastowe

1. Przewodniczący przywołuje do porządku każdego posła, który zakłóca posiedzenie .

1. Przewodniczący przywołuje do porządku każdego posła, który zakłóca prawidłowy przebieg posiedzenia lub którego postępowanie nie jest zgodne z odpowiednimi postanowieniami art. 9.

3. W przypadku zakłócenia porządku po raz trzeci Przewodniczący może zarządzić usunięcie posła z sali obrad do końca posiedzenia. Sekretarz Generalny czuwa nad natychmiastowym zastosowaniem tego środka dyscyplinarnego z pomocą strażników oraz, w razie potrzeby, służb ochrony Parlamentu.

3. W przypadku dalszego zakłócania porządku lub kolejnego naruszenia porządku Przewodniczący może odebrać posłowi głos i zarządzić usunięcie go z sali obrad do końca posiedzenia. W przypadku wyjątkowo poważnego zakłócenia porządku Przewodniczący może zastosować ostatni z wymienionych środków także natychmiast i bez powtórnego przywołania do porządku. Sekretarz Generalny niezwłocznie zapewnia zastosowanie takiego środka dyscyplinarnego przy pomocy strażników oraz, w razie potrzeby, służb ochrony Parlamentu.

3a. W przypadku zakłócenia porządku w sposób utrudniający kontynuację obrad Przewodniczący, w celu przywrócenia porządku, zawiesza posiedzenie na określony czas lub zamyka je. Jeżeli nie może on dojść do głosu, opuszcza fotel przewodniczącego, co oznacza zawieszenie posiedzenia. Posiedzenie jest wznawiane po ponownym zwołaniu go przez Przewodniczącego.

3b. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1-3a, przysługują odpowiednio przewodniczącemu posiedzenia organów, komisji i delegacji, przewidzianych w Regulaminie .

3c. W razie konieczności, uwzględniając wagę naruszenia norm postępowania, poseł prowadzący obrady może, najpóźniej do dnia rozpoczęcia następnej sesji lub do następnego posiedzenia danego organu, komisji lub delegacji, zwrócić się do Przewodniczącego o zastosowanie art. 147.

Wykluczenie posłów

Sankcje

1. W przypadku, gdy poseł w bardzo poważny sposób zakłóca posiedzenie lub prace Parlamentu, Przewodniczący może po udzieleniu oficjalnego ostrzeżenia zaproponować, aby Parlament natychmiast lub najpóźniej w trakcie następnej sesji miesięcznej udzielił mu nagany, która pociąga za sobą natychmiastowe wykluczenie z obrad oraz zakaz wstępu na salę obrad przez okres od dwóch do pięciu dni.

1. W przypadku wyjątkowo poważnego zakłócenia porządku lub prac Parlamentu z naruszeniem zasad określonych w art. 9 Przewodniczący, po wysłuchaniu zainteresowanego posła, podejmuje umotywowaną decyzję w sprawie nałożenia odpowiedniej sankcji, o której informuje zainteresowanego posła, przewodniczących organów, komisji i delegacji, do których poseł należy, a następnie podaje ją do wiadomości na posiedzeniu plenarnym.

2. Parlament głosuje nad zastosowaniem tego środka dyscyplinarnego w czasie ustalonym przez Przewodniczącego, albo podczas posiedzenia, na którym nastąpiły wydarzenia będące jego przyczyną, albo, w przypadku zakłócenia porządku poza salą obrad, z chwilą, gdy informacja o tym dotrze do Przewodniczącego, w każdym razie jednak najpóźniej w trakcie następnej sesji miesięcznej. Przed przystąpieniem do głosowania Parlament ma obowiązek wysłuchania posła, którego dotyczy środek dyscyplinarny. Czas tego wystąpienia nie może przekroczyć pięciu minut.

2. Ocena zaobserwowanych zachowań musi uwzględniać ich, w oparciu o wytyczne zawarte w załączniku do niniejszego Regulaminu, wyjątkowy, powtarzający się lub ciągły charakter, a także ich wagę, (1).

3. Głosowanie nad proponowanym środkiem dyscyplinarnym odbywa się za pomocą systemu elektronicznego, bez debaty. Wnioski oparte na art. 149 ust. 3 lub na art. 160 ust. 1 nie są dopuszczalne.

3. Nałożona sankcja może obejmować jeden lub kilka z następujących środków:

naganę;

b)	utratę prawa do otrzymywania dodatku pobytowego przez okres od 2 do 10 dni;

bez uszczerbku dla prawa do głosowania na posiedzeniu plenarnym i z zastrzeżeniem ścisłego poszanowania w takim przypadku norm postępowania, czasowe zawieszenie uczestnictwa w całości lub w części prac Parlamentu na okres od 2 do 10 następujących po sobie dni, w czasie których obraduje Parlament lub którykolwiek z jego organów, komisji lub delegacji;

d)	przedłożenie Konferencji Przewodniczących, zgodnie z art. 18, wniosku o zawieszenie lub odwołanie posła z jednej lub więcej funkcji z wyboru sprawowanych w Parlamencie.

Zakłócenie porządku w Parlamencie

Wewnętrzne postępowanie odwoławcze

Jeśli w Zgromadzeniu zakłócony zostaje porządek w sposób utrudniający kontynuację obrad, Przewodniczący w celu przywrócenia porządku zawiesza posiedzenie na określony czas lub zamyka posiedzenie. Jeżeli nie może on dojść do głosu, opuszcza fotel Przewodniczącego, co oznacza zawieszenie posiedzenia. Posiedzenie jest wznawiane po ponownym zwołaniu przez Przewodniczącego.

Zainteresowany poseł może w terminie dwóch tygodni od otrzymania zawiadomienia o sankcji nałożonej przez Przewodniczącego wnieść do Prezydium wewnętrzne odwołanie wstrzymujące zastosowanie sankcji. W okresie nieprzekraczającym czterech tygodni od daty wniesienia odwołania Prezydium może uchylić, utrzymać w mocy lub zmniejszyć wymiar nałożonej sankcji, nie naruszając przysługującego zainteresowanemu posłowi prawa do skorzystania z zewnętrznego postępowania odwoławczego. W przypadku braku decyzji Prezydium w wyznaczonym terminie sankcję uznaje się za nieważną.

Wytyczne dotyczące interpretacji norm postępowania mających zastosowanie do posłów

1.	Należy odróżnić dające się zaobserwować zachowania, które mogą być tolerowane, pod warunkiem, że nie są one obraźliwe lub zniesławiające, mieszczą się w rozsądnych granicach i nie stanowią przyczyny konfliktu, od tych, które powodują rzeczywiste zakłócenie jakiejkolwiek działalności parlamentarnej.

2.	Posłowie są pociągani do odpowiedzialności w przypadku, gdy osoby przez nich zatrudnione lub osoby, którym posłowie umożliwiają dostęp do Parlamentu, nie respektują w pomieszczeniach parlamentarnych norm postępowania mających zastosowanie do posłów.

Przewodniczący lub jego przedstawiciele korzystają z uprawnień porządkowych wobec tych osób lub każdej innej osoby z zewnątrz znajdującej się w pomieszczeniach Parlamentu.

(1) Patrz: załącznik XVIa.

P6_TA(2006)0022

Wdrażanie Europejskiej Karty Małych Przedsiębiorstw

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie wdrażania Europejskiej Karty Małych Przedsiębiorstw (2005/2123(INI))

Parlament Europejski,

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 marca 2005 r. w sprawie średniookresowego przeglądu strategii lizbońskiej (1),

—	uwzględniając wnioski Prezydencji Rady Europejskiej na szczycie w Lizbonie w marcu 2000 r.,

—	uwzględniając wnioski Prezydencji Rady Europejskiej na szczycie w Barcelonie w marcu 2002 r.,

—	uwzględniając sprawozdanie grupy wysokiego szczebla pod przewodnictwem Wima Koka, w związku ze szczytem Rady Europejskiej w Barcelonie,

—	uwzględniając wnioski Prezydencji Rady Europejskiej na szczycie w Brukseli w marcu 2005 r.,

—	uwzględniając komunikat Komisji z dnia 2 lutego 2005 r.„Wspólne działania na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia: Nowy początek strategii lizbońskiej” (COM(2005)0024),

—	uwzględniając piąte sprawozdanie Komisji w sprawie wdrażania Europejskiej Karty Małych Przedsiębiorstw (COM(2005)0030),

—	uwzględniając Europejską Kartę Małych Przedsiębiorstw zatwierdzoną przez Radę Europejską na szczycie w Santa Maria da Feira w czerwcu 2000 r.,

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 czerwca 2005 r.„Wzmacnianie konkurencyjności europejskiej: skutki przemian w przemyśle na politykę i rolę MŚP” (2),

—	uwzględniając art. 45 Regulaminu,

—	uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz opinie Komisji Gospodarczej i Monetarnej oraz Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych (A6-0405/2005),

A.	mając na uwadze, że Rada Europejska przyjęła strategię zmierzającą do uczynienia Europy najbardziej konkurencyjną i opartą na wiedzy gospodarką na świecie,

B.	mając na uwadze, że Komisja wprowadziła politykę „najpierw myśl na małą skalę” i zaproponowała nowe programy skierowane do małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), w szczególności Plan Działań na rzecz Przedsiębiorczości,

C.	mając na uwadze, że komunikat Komisji z dnia 2 lutego 2005 r. w sprawie nowego początku strategii lizbońskiej przeoczył małe przedsiębiorstwa, pomimo że Rada Europejska w Lizbonie uznała je za podstawę gospodarki europejskiej i tworzenia miejsc pracy,

mając na uwadze, że Europejska Karta Małych Przedsiębiorstw została przyjęta przez Państwa Członkowskie Unii Europejskiej, państwa akcesyjne i kandydujące oraz państwa stowarzyszone, a także przez Komisję, co rozszerzyło zasięg jej stosowania do 35 krajów; że mechanizmy stosowania Karty opierają się na otwartej metodzie koordynacji,

E.	mając na uwadze, że Komisja określiła główne instrukcje do reform na poziomie UE, skupiając się na ośmiu głównych działaniach, którym ma towarzyszyć około stu środków rozwojowych w obszarze regulacyjnym, finansowym i strategicznym, które mają być zrealizowane do 2008 r.,

F.	mając na uwadze, że Rada Europejska wezwała do szybszego wdrażania Karty,

G.	mając na uwadze, że organizacje zawodowe odgrywają czynną rolę w stosowaniu Karty i że pragną zwiększyć swoje uczestnictwo; że ocena zawartości Karty przez małe przedsiębiorstwa jest pozytywna,

H.	mając na uwadze, że nadal utrzymuje się sytuacja braku należytych informacji o małych i mikroprzedsiębiorstwach oraz że niedostateczna wiedza na temat tych przedsiębiorstw stanowi hamulec w rozwoju skutecznych polityk biznesowych,

I.	mając na uwadze, w związku z zaleceniem Rady, że piąte sprawozdanie Komisji z oceny wdrażania Karty, dotyczy trzech z jej dziesięciu kierunków działań, to jest kształcenia na rzecz przedsiębiorczości, lepszych regulacji i rozwiązywania problemu niedoboru wykwalifikowanej siły roboczej,

mając na uwadze, że małe przedsiębiorstwa i przedsiębiorstwa rzemieślnicze stanowią dwie główne siły napędowe wzrostu zatrudnienia w Europie oraz że odgrywają istotną rolę w konkurencyjności, innowacjach i szkoleniach zawodowych, a także stanowią ważny element spójności społecznej w obszarach miejskich i wiejskich,

K.	mając na uwadze, że grupa wysokiego szczebla, Komisja Europejska i Rada Europejska zaproponowały i zdefiniowały nowy początek procesu lizbońskiego;

Europejska Karta Małych Przedsiębiorstw:

1.	z zadowoleniem przyjmuje stosowanie Karty poza Unią Europejską; uważa, że odgrywa ona pozytywną rolę w przygotowaniu państw akcesyjnych i kandydujących; że wdrażanie Karty powinno być promowane w ramach strategii przedakcesyjnej;

2.	podkreśla odpowiedzialność Państw Członkowskich oraz krajów partnerskich EURO-MED za całkowite wdrażanie Karty oraz zachęca je do wykorzystania ich wzajemnych doświadczeń w wymianie dobrych praktyk w tej dziedzinie;

3.	podkreśla znaczenie małych przedsiębiorstw w osiąganiu celów lizbońskich w postaci silniejszego, trwałego wzrostu oraz większej liczby miejsc pracy i podnoszenia ich jakości;

4.	popiera zasadę stosowania Karty w państwach stowarzyszonych; sądzi, że stanowi ona doskonały wektor zbliżenia ustawodawstw tych państw i Unii Europejskiej; pragnie, aby Karta zajęła trwałe miejsce w projektach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa;

5.	uważa, że otwarta metoda koordynacji między państwami jest właściwa, ale nie powinna ona zwalniać Komisji z aktywnego udziału we wdrażaniu Karty;

pragnąłby wzmocnienia struktury organizacji zawodowych małych przedsiębiorstw, w szczególności na szczeblu regionalnym oraz większego ich zaangażowania; uważa, że coroczne konferencje na temat Karty powinny być uzupełniane innymi regularnymi zebraniami pozwalającymi ustrukturować wymianę i rozpowszechnianie najlepszych praktyk; wzywa do promocji projektów współpracy między małymi przedsiębiorstwami;

przypomina, że Karta dotyczy małych przedsiębiorstw i że w specyfice tej tkwi cała jej wartość; niemniej jednak jest zdania, że należy, uwzględniając tę specyfikę, włączyć zawarte w Karcie działania „małe przedsiębiorstwa” do globalnej polityki skierowanej do MŚP oraz uzupełnić te działania polityką globalną poprzez działanie o charakterze wiążącym nie tylko na szczeblu wspólnotowym, lecz również w samych Państwach Członkowskich, tam gdzie wymiana najlepszych praktyk powinna być w szczególny sposób propagowana; zwraca zwłaszcza uwagę na dziesiąty i ostatni kierunek działania dotyczący wzmacniania reprezentacji interesów małych przedsiębiorstw i przewidującą przeprowadzenie kompletnej analizy sposobu, w jaki interesy małych przedsiębiorstw są reprezentowane na szczeblu krajowym i na szczeblu Unii Europejskiej, w tym poprzez dialog społeczny; podkreśla, że chodzi tu o wymóg zasadniczy, biorąc pod uwagę, że obecny skład partnerów społecznych opiera się przede wszystkim na dużych przedsiębiorstwach i ich personelu; zauważając, że sprawozdanie Komisji z obecnego stanu wdrażania Karty skupia się przede wszystkim na trzech innych dziedzinach priorytetowych Karty, wzywa do ukończenia i szybkiej publikacji wspomnianej analizy;w międzyczasie, wzywa przedstawicieli pracodawców do bezzwłocznego przystapienia do obrony interesów małych przedsiębiorstw w ich działalności jako partnerów społecznych;

podkreśla, że pojęcie „małe przedsiębiorstwo” obejmuje przedsiębiorstwa o różnej wielkości, rodzaju i działalności, o różnorodnej sytuacji i wymaganiach; wzywa Komisję do używania mechanizmów Karty i współpracy z organizacjami zawodowymi reprezentującymi małe przedsiębiorstwa w celu przezwyciężenia niedostatku dostępnych informacji i danych dotyczących takich przedsiębiorstw, ich potrzeb i potencjału; uwzględniając specyficzny charakter przedsiębiorstw rzemieślniczych, ponawia swoje wezwanie do przeprowadzenia dokładnych analiz ekonomicznych i statystycznych takich przedsiębiorstw oraz do zwiększenia wysiłków zmierzających do rozwijania przedsiębiorstw rzemieślniczych;

Treść sprawozdania Komisji

zauważa, że sprawozdanie nie daje spójnego obrazu sytuacji we wszystkich Państwach Członkowskich; wzywa Komisję, aby w następnych sprawozdaniach, nie tylko dokonywała analizy poszczególnych państw, ale także krytycznej, kompletnej, lecz zwięzłej oceny wszystkich Państw Członkowskich i państw stowarzyszonych w celu umożliwienia dokonywania konkretnych porównań;

10.	wyraża zdziwienie dość złożoną prezentacją tego sprawozdania, która zależnie od wersji jest mniej lub bardziej zwięzła; życzyłby sobie bardziej systematycznej i krytycznej oceny;

11.

stwierdza, że postępy w dziedzinie przedsiębiorczości są dość nierówne; uważa, że konieczna jest lepsza koordynacja z Planem Działań na rzecz Przedsiębiorczości; przypomina, że zaangażowanie przedsiębiorstw w te działania jest warunkiem niezbędnym ich sukcesu; podkreśla w szczególności potrzebę wzmocnienia możliwości korzystania z programów europejskich przez małe przedsiębiorstwa i mikroprzedsiębiorstwa z powodu trudności, jakie napotykają one w dostępie do takich programów;

12.

uważa, że Wysłannik ds. MŚP pełni pożyteczną rolę zewnetrznego łącznika między małymi przedsiębiorstwami a środowiskiem wspólnotowym, dlatego też zwraca się do Komisji, aby wspierała koordynację działań Wysłannika i organizacji reprezentujących małe przedsiębiorstwa oraz przedsiębiorstwa rzemieślnicze w odniesieniu do wszelkich kwestii wspólnotowych; uważa, że rolę tę można by skutecznie pogłębić poprzez dopuszczenie Wysłannika do głosu podczas obrad komisji Parlamentu dotyczących propozycji ustawodawczych, co pozwoliłoby należycie i we właściwym czasie uwzględnić potrzeby MŚP;

13.	jest zdania, że międzynarodowa współpraca izb handlowych może odegrać bardzo ważną rolę w promowaniu konkurencyjności małych przedsiębiorstw, jako że w związku z globalizacją coraz większa liczba przedsiębiorstw, grup i karteli nabiera międzynarodowego charakteru;

14.

z zadowoleniem przyjmuje gotowość Komisji do usprawnienia dostępu MŚP do programów Unii Europejskiej; podkreśla znaczenie ułatwiania im dostępu do funduszy strukturalnych, jak również promowania innych inicjatyw zmierzających do poprawy dostępu do strumienia kapitałów prywatnych na korzyść małych przedsiębiorstw, zwłaszcza poprzez ułatwianie dostępu do mikrofinansowania przedsiębiorstwom o charakterze elastycznym, założonym przez kobiety lub przedsiębiorstwom rodzinnym, poprzez pomoc we współfinansowaniu projektów i dostarczaniu właściwych i finansowo dostępnych informacji, przede wszystkim poprzez biura Euro Info Centre i Innovation Relay Centre;

15.

zwraca uwagę, że przedsiębiorstwa regionalne lub znajdujące się na obszarach wiejskich są w przeważającej mierze małe; podkreśla w związku z tym potrzebę zwiększenia dofinansowania w formie specjalnych środków i programów inwestycyjnych oraz rozszerzenia sieci innowacyjności tak, aby objęła małe przedsiębiorstwa regionalne, dla których dostęp do innowacji jest niezwykle ważny; zaleca uproszczone procedury tworzenia regionalnych i lokalnych funduszy kapitału podwyższonego ryzyka we współpracy z instytucjami zajmującymi się rozwojem technologicznym i innowacyjnością, takimi jak centra tworzenia technologii, centra high-tech, parki technologiczne itp.;

16.

podkreśla, że celem sprawozdania jest utrwalenie perspektywy małego przedsiębiorstwa w politykach wspólnotowych poprzez określenie najlepszych praktyk oraz usprawnienie istniejących instrumentów; biorąc pod uwagę, iż małe przedsiębiorstwa uważane są za jedną z głównych sił napędowych tworzenia i zwiększania ilości miejsc pracy oraz wprowadzania innowacji w Europie, jak również promocji rozwoju społecznego i regionalnego, uważa, że niezbędne jest uwzględnienie roli i potrzeb MŚP przy opracowywaniu wszelkich projektów ustawodawczych, nie tylko zaś tych, które skierowane są do małych przedsiębiorstw;

17.

stwierdza, że małe przedsiębiorstwa i przedsiębiorstwa rzemieślnicze stanowią niezastąpione źródło innowacji technologicznych; postuluje, aby Program na rzecz Konkurencyjności i Innowacji oraz inne programy na rzecz badań i innowacji, a także polityka regionalna, ułatwiały rozwój innowacji i wspierały inicjatywy podejmowane przez takie przedsiębiorstwa; podkreśla, że innowacje nie powinny ograniczać się do technologii, lecz powinny dotyczyć także unowocześniania działalności i usług małych przedsiębiorstw i przedsiębiorstw rzemieślniczych, wraz z unowocześnianiem w sensie społecznym i tworzeniem miejsc pracy;

18.

uznaje, że Państwa Członkowskie są najbardziej kompetentne do nadzoru prawa upadłościowego; niemniej uważa, że sama wymiana najlepszych praktyk nie jest wystarczająca i wzywa tym samym Unię Europejską do propagowania dalszego rozwoju i promowania sieci wsparcia dla przedsiębiorstw na poziomie regionalnym i lokalnym, które zapewniłyby wsparcie dla małych przedsiębiorstw w celu wznowienia przez nie działalności;

19.

wyraża zadowolenie z postępów osiągniętych przez Państwa Członkowskie w dziedzinie prawa upadłościowego; przypomina, że liczne przeszkody finansowe stoją na drodze do rozwoju małych i mikroprzedsiębiorstw, zwłaszcza ich dostęp do kredytów, dlatego też działania w tym zakresie powinny być prowadzone na szczeblu wspólnotowym; podkreśla, że Europejski Bank Inwestycyjny i Europejski Fundusz Inwestycyjny powinny być lepiej wykorzystane w celu wsparcia wzrostu tych przedsiębiorstw, a szczególnie tych, które prowadzą działalność w dziedzinie innowacji i rozwoju technologicznego; uważa także, że ułatwianie transferu przedsiębiorstw przyczyni się znacząco do zintensyfikowania działalności małych przedsiębiorstw; zaleca podejmowanie szerzej zakrojonych wspólnych inicjatyw europejskich mających na celu wspieranie tworzenia małych przedsiębiorstw i bardziej efektywne wykorzystywanie ich potencjału inwestycyjnego; jest zdania, że środki przyjęte przez UE powinny– zgodnie z zasadą pomocniczości– uzupełniać i wspierać politykę krajową;

20.	wzywa Komisję i Radę do zintensyfikowania instrumentów finansowych skierowanych do małych przedsiębiorstw i przedsiębiorstw rzemieślniczych, a w szczególności systemów gwarancji wzajemnych;

21.

podkreśla ponownie utrzymujące się przeszkody podatkowe, zwłaszcza w zakresie inwestycji; uważa, że ta dziedzina działalności powinna być priorytetem ułatwiając MŚP dostęp do kapitału; sugeruje na przykład, żeby europejskie subwencje przyznawane małym przedsiębiorstwom były zwolnione z podatku od spółek;

22.

uważa, że należy uprościć systemy podatkowe odnoszące się do zakładania i rozwoju małych przedsiębiorstw, wyeliminować przeszkody podatkowe we wszystkich formach transgranicznej działalności gospodarczej, na przykład poprzez wspólny system podatku od wartości dodanej, oraz kontynuować zwalczanie niezgodnej z prawem pomocy publicznej w formie szkodliwej konkurencji podatkowej; popiera, w szczególności, wniosek Komisji dotyczący pilotażowego projektu opodatkowania małych przedsiębiorstw w państwie macierzystym, co stanowiłoby dla nich rozwiązanie krótkoterminowe i uzupełnienie podstawowego środka w tej dziedzinie w formie wspólnej skonsolidowanej podstawy podatkowej dla przedsiębiorstw; wzywa Państwa Członkowskie do reformy i uproszczenia swoich systemów podatkowych w zakresie tworzenia i rozwoju małych przedsiębiorstw, w dążeniu do wprowadzenia zachęt dla innowacyjnych przedsiębiorstw oraz do usunięcia niedogodności stwarzanych przez systemy podatkowe w zakresie finansowania ze środków własnych;

23.	wzywa, zwłaszcza na etapie otwierania działalności gospodarczej, nie tylko do wprowadzenia ulgi podatkowej dla małych przedsiębiorstw, ale także do zredukowania przeszkód biurokratycznych;

24.

wyraża przekonanie, że Państwa Członkowskie i Komisja nie uwzględniły wyzwania, przed jakim stanie Unia Europejska w ciągu najbliższych dziesięciu lat wraz z zaprzestaniem działalności przez miliony małych przedsiębiorstw i przedsiębiorstw rzemieślniczych w związku z przejściem na emeryturę ich właścicieli, co stanowi ryzyko utraty milionów miejsc pracy; ocenia, że przekazywanie i przejmowanie takich przedsiębiorstw stanowi ważne i priorytetowe zagadnienie dla Unii; wzywa Komisję i Radę do przygotowania strategii mającej na celu zachęcanie do przekazywania i przejmowania małych przedsiębiorstw i przedsiębiorstw rzemieślniczych oraz ułatwianie tego procesu;

25.

stwierdza, że w dziedzinie analizy wpływu postępy Państw Członkowskich są wciąż ograniczone; nadal oczekuje od Komisji ustalenia ostatecznej metody przeprowadzania jej ocen wpływu; zwraca się do Komisji i Państw Członkowskich o określenie dla każdego sektora dokładnych celów w zakresie uproszczenia istniejących ram regulacyjnych; pragnie, aby zabieg ten pozwolił doprowadzić do rzeczywistego uproszczenia dla małych przedsiębiorstw; wzywa ponadto Komisję i Państwa Członkowskie do wykorzystania wyników oceny wpływu oraz uwzględnienia ich w swoich wnioskach legislacyjnych;

26.	jest zdania, że w celu zagwarantowania równego traktowania MŚP, Komisja winna dopilnować, aby ogół przepisów wdrażany był jednakowo we wszystkich Państwach Członkowskich oraz aby w przypadku ich nieprzestrzegania, bezzwłocznie wszczynano postępowanie o naruszenie;

27.

wzywa Państwa Członkowskie do zapewnienia, aby możliwość zwolnienia małych przedsiębiorstw z pewnych obowiązków regulacyjnych została skutecznie wprowadzona w życie, jak proponuje to Karta; podkreśla, że ogólne uproszczenie prawodawstwa, a także zwolnienie MŚP z pewnych obowiązków regulacyjnych, jak proponuje to Karta, mogą się znacznie przyczynić do zminiejszenia obciążenia MŚP kosztami i procedurami administracyjnymi;

28.

stwierdza, że istnieją rozbieżności w kształtowaniu i kultywowaniu przedsiębiorczości w szkołach; uważa, że rozwój umiejętności w zakresie przedsiębiorczości powinien być celem krajowych programów szkolnictwa średniego we wszystkich Państwach Członkowskich; uznaje wagę pierwszego kierunku działania Karty, dotyczącego „Kształcenia i szkoleń z zakresu przedsiębiorczości”, który podkreśla potrzebę wsparcia innowacji w dziedzinie przedsiębiorstw i szkoleń pracowników dla rozwoju przedsiębiorczości poczynając od najmłodszych lat poprzez nauczanie i programy szkoleniowe skoncentrowane na przedsiębiorstwach na poziomie szkolnictwa średniego, uniwersyteckiego i technologicznego, w celu promowania ścisłej współpracy z ośrodkami badawczymi oraz społecznego wsparcia dla młodych przedsiębiorców, przy jednoczesnym nawiązywaniu stosunków między różnymi sektorami administracji publicznej; uważa, że tworzenie grup małych przedsiębiorstw, może stanowić skuteczne rozwiązanie wspierające tworzenie miejsc pracy;

29.

uważa, że w dziedzinie kształcenia przedstawione wyniki pozostają dalekie od wyrażonych potrzeb; ponawia prośbę o szczególne uwzględnienie grupy małych przedsiębiorstw w ramach programu wymiany Leonardo da Vinci; oczekuje od Państw Członkowskich rozwijania i wspierania szkoleń zróżnicowanych i skierowanych na wyniki; ponawia prośbę o ustanowienie programu wymiany pracowników, począwszy od praktykantów, aby pozwolić im na odbycie części kształcenia zawodowego za granicą i zachęcić ich tym samym do mobilności;

30.	proponuje wzmocnienie współpracy pomiędzy biurami Euro Info Centre, Komisją i biurami informacyjnymi Unii Europejskiej oraz zaangażować w nią organizacje przedsiębiorców, co umożliwi MŚP lepszy dostęp do informacji;

31.

wzywa Komisję, Radę i Państwa Członkowskie do otwarcia procesu unowocześniania Karty i nadania nowego biegu procesowi wdrażania z uwzględnieniem priorytetów Agendy Lizbońskiej; uważa, że rewizja Karty powinna być głównym tematem następnej corocznej konferencji jej poświęconej; z zadowoleniem odnosi się do przyjętej już praktyki organizowania konferencji w sprawie Karty takich jak te w Dublinie (2004) i w Luksemburgu (2005); zachęca do organizowania krajowych konferencji w sprawie Karty i zaleca podporządkowanie mechanizmu składania sprawozdań dotyczących Karty sprawozdaniom z postępów w realizacji Planu Działania na rzecz Przedsiębiorczości;

32.

uważa, że do Karty należy wprowadzić dodatkowe priorytety, takie jak promocja przedsiębiorczości jako jedynej swego rodzaju wartości dla społeczeństwa, znaczące zmniejszenie utraty zaufania w wyniku niepowodzenia w prowadzeniu działalności gospodarczej, ściślejsza współpraca między małymi przedsiębiorstwami, placówkami edukacyjnymi i badawczymi, wsparcie ścisłej współpracy między wspomnianymi podmiotami, instytucjami finansowymi i rynkami kapitałowymi;

Ocena wdrażania Karty

33.	zwraca się z prośbą, aby wymienione zostały państwa, które nie wdrożyły kierunków działań ujawnionych w sprawozdaniu i aby wszystkie państwa zostały wspomniane w odniesieniu do każdego kierunku działań, co pozwoli uzyskać kompletną panoramę osiągniętych postępów;

34.

podkreśla, że gdyby Karta miała moc prawną i była wiążąca, zgodnie z tym, czego wielokrotnie żądał Parlament, Państwa Członkowskie zaangażowałyby się w większym stopniu, co umożliwiłoby przeprowadzenie pełnej i bardziej szczegółowej analizy; wyraża zaniepokojenie nadmiarem swobody Państw Członkowskich w podejmowaniu decyzji o przystąpieniu do Karty; wyraża ubolewanie z powodu faktu, że niektóre Państwa Członkowskie nie stosują we właściwy sposób wszystkich działań przewidzianych przez Kartę i odmawiają podjęcia reform strukturalnych potrzebnych małym przedsiębiorstwom; wzywa Radę do stawienia czoła temu zagadnieniu w ten sposób, aby odgrywała ona większą rolę w monitorowaniu wdrażania Karty;

35.	pragnie, aby najlepsze praktyki zostały uwydatnione, umożliwiając prezentację wzorcowych doświadczeń w odniesieniu do każdego kierunku działań; stwierdza, że projekty Best działają dobrze i uważa, że należałoby promować ich rozpowszechnianie;

36.	utrzymuje, że piąty kierunek działania Karty, dotyczący „Usprawnienia dostępu w trybie online” powinien byc uwzględniony w większym stopniu, zwłaszcza pod kątem roli władz publicznych w intensyfikacji ich komunikacji elektronicznej z sektorem małych przedsiębiorstw;

37.	wskazuje na konieczność lepszego uwzględnienia i zapewnienia dostępu do wsparcia wspólnotowego dla mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw, kładąc szczególny nacisk na konieczność bezzwłocznego „odbiurokratyzowania” procedur przyznawania funduszy wspólnotowych;

38.	wyraża zaniepokojenie brakiem danych o małych przedsiębiorstwach na poziomie krajowym i europejskim; przypomina, że wiarygodne i pełniejsze informacje statystyczne stanowią zasadnicze narzędzie umożliwiające uwzględnienie problemów i potrzeb małych przedsiębiorstw;

39.

wzywa organizacje zawodowe małych przedsiębiorstw do wypowiedzenia się na temat wdrażania Karty, zarówno na szczeblu krajowym, jak i wspólnotowym; pragnie, żeby były one bardziej zrzeszone, także na etapie opracowywania polityk oraz wszelkich decyzji podejmowanych na szczeblu wspólnotowym w sprawie małych przedsiębiorstw, poprzez tworzenie w tym celu stałych grup roboczych; wzywa Państwa Członkowskie i Komisję do zapewnienia pełnego i niezależnego udziału organizacji reprezentujących wszystkie te przedsiębiorstwa w całości europejskiego dialogu społecznego; przypomina, że za pośrednictwem Karty Komisja, we współpracy z Państwami Członkowskimi, mogłaby zbierać dane o małych przedsiębiorstwach i mikroprzedsiębiorstwach, a zwłaszcza o potrzebach małych przedsiębiorstw, w tym o wydajności i rentowności mikroprzedsiębiorstw w porównaniu ze średnimi przedsiębiorstwami, tak aby ustwodawstwo wspólnotowe lepiej odpowiadało tym potrzebom oraz aby lepiej dostosować swoje działania, programy i polityki, w szczególności poprzez określenie wskaźników oceny wpływu na działalność przedsiębiorstw;

40.	wzywa do pozyskiwania dokładniejszych danych statystycznych dotyczących sytuacji małych przedsiębiorstw w Unii Europejskiej, aby można było przeprowadzać bardziej rzetelne porównania ilościowe i efektywniej stosować najlepsze praktyki;

41.	wzywa do ustanowienia równych reguł gry w odniesieniu do gromadzenia kapitału przez małe przedsiębiorstwa, zwłaszcza w związku z ustaleniami „Bazylea II”, zapewniającymi małym i średnim przedsiębiorstwom więcej środków na inwestycje w badania i rozwój, ażeby mogły one efektywnie konkurować;

42.

uważa za konieczne, przez wzgląd na większą innowacyjność i konkurencyjność, zwiększanie wkładu transeuropejskich sieci w rozpowszechnianie technologii i nowych pomysłów wśród małych przedsiębiorstw oraz propagowanie mobilności personelu między małymi przedsiębiorstwami i instytucjami szkolnictwa wyższego i placówkami badawczymi; uważa także za konieczny rozwój bardziej ukierunkowanych programów badawczych nakierowanych na komercyjne zastosowanie wiedzy i technologii przez małe przedsiębiorstwa;

43.

ubolewa nad impasem w negocjacjach Rady dotyczących patentu wspólnotowego; wzywa Komisję do zapewnienia odpowiednich ram prawnych w celu ochrony praw patentowych i własności intelektualnej w odniesieniu do rozpowszechniania innowacyjnych pomysłów wśród małych przedsiębiorstw i między wszystkimi innymi podmiotami działającymi w obrębie rynku wewnętrznego; podkreśla, że uzyskanie ochrony patentowej powinno być finansowo dostępne dla małych przedsiębiorstw;

44.

wyraża zadowolenie z przyjęcia przez Komisję inicjatywy dotyczącej wycofania jednej trzeciej rozpatrywanych projektów legislacyjnych w celu zapewnienia prostoty i wysokiej jakości ram prawnych, w których działają przedsiębiorstwa; wzywa Państwa Członkowskie do poparcia tego podejścia Komisji poprzez przyjęcie równoważnych środków na poziomie krajowym; z zadowoleniem przyjmuje propozycję Komisji, aby nowe uregulowania na szczeblu krajowym i wspólnotowym były oceniane pod kątem ich wpływu, zarówno pozytywnego, jak i negatywnego, na małe przedsiębiorstwa i przedsiębiorców; wnosi o bardziej rygorystyczne uwzględnianie zasady pomocniczości i bardziej systematyczne korzystanie z ocen wpływu i konsultacji publicznych w tworzeniu nowych propozycji; zwraca się, w związku z powyższym, do Komisji, aby ta zagwarantowała, że badania wpływu uregulowań wspólnotowych jasno i wyraźnie obejmą małe przedsiębiorstwa; wyraża przekonanie, że wspomniana propozycja Komisji dotycząca nowych uregulowań winna zostać formalnie rozszerzona w celu objęcia również istniejących uregulowań, a przepisy uznane za zbędne na szczeblu wspólnotowym zweryfikowane lub uchylone; wzywa Komisję do sporządzenia jasnego harmonogramu i planu działań w celu realizacji tego zamiaru;

45.

podkreśla konieczność przyśpieszenia głębokich reform strukturalnych w każdym Państwie Członkowskim w celu wzmocnienia konkurencyjności małych przedsiębiorstw, stworzenia środowiska przyjaznego dla działalności gospodarczej, szczególnie małych przedsiębiorstw, a także do ostatecznego utworzenia w pełni funkcjonującego rynku wewnętrznego;

46.

zwraca się w związku z tym o opracowanie konkretnych polityk i działań w celu zwiększenia inwestycji na poziomie krajowym i regionalnym; wzywa do pilnego opracowania odpowiednich rozwiązań zachęcających małe przedsiębiorstwa do inwestowania, takich jak uproszczone procedury wspierające małe inwestycje poprzez publiczne fundusze rozwojowe, fundusze na inwestycje o wysokim stopniu ryzyka (w szczególności na zakładanie przedsiębiorstw), finansowanie przez nieformalnych inwestorów prywatnych („business angels”), inwestycje osób prywatnych („micro angels”) i środki kredytowe na drobne inwestycje działające na zasadzie partnerstwa publiczno-prywatnego; zachęca do gromadzenia wspólnych środków i odpowiednich informacji dotyczących wspólnych przedsięwzięć, większego udziału w przedsięwzięciach realizowanych przez Państwa Członkowskie oraz do przejrzystości podatkowej w zakresie polityk mających na celu przyciągnięcie inwestycji zagranicznych;

47.	uznaje konieczność udzielania specjalnej pomocy małym przedsiębiorstwom w zakresie wdrażania przepisów środowiskowych i społecznych;

48.

jest zdania, że wszystkie środki określone w Karcie, których zadaniem jest wspieranie przedsiębiorczości, powinny odnosić się również do osób pracujących na własny rachunek, zwłaszcza w zakresie kwestii, które szczególnie ich dotyczą, takich jak systemy ubezpieczeń społecznych, zapobieganie ryzyku zawodowemu oraz ubezpieczenie na wypadek bezrobocia;

Przyszłość Karty

49.	przyjmuje do wiadomości sugestię dotyczącą powiązania sprawozdań z postępów w realizacji Planu Działań na rzecz Przedsiębiorczości z mechanizmami monitorowania Karty oraz, w razie potrzeby, rewizji zawartości i priorytetów planu działania;

50.

w obliczu możliwego przeglądu Karty wzywa do wyraźnego uznania przedsiębiorstw rzemieślniczych w jej tekście; w tym celu wyraża oczekiwanie, że głównym celem IV Europejskiej Konferencji Rzemiosła i Małych Przedsiębiorstw będzie pomoc w określeniu wspólnych interesów rzemiosła na płaszczyźnie europejskiej oraz że będzie ona dysponować środkami technicznymi, personalnymi, finansowymi i politycznymi, tak aby umożliwić wypracowanie strategii lepiej dostosowanej do specyfiki, potrzeb i oczekiwań przedsiębiorstw rzemieślniczych;

51.

wyraża uznanie dla nowych Państw Członkowskich za aktywne uczenie się od innych oraz szybkie osiąganie wyników we wdrażaniu Karty, choć nadal muszą one poczynić pewne postępy; zwraca uwagę na fakt, że rola MŚP jest szczególnie ważna w nowych Państwach Członkowskich zwłaszcza w tych, w których dokonują się istotne zmiany ustrojowe i gospodarcze;

52.

żałuje, że w przyszłości nie będą już sporządzane roczne sprawozdania z wdrażania postanowień Karty, z uwagi na fakt, że sprawozdawczość w tej dziedzinie zostanie zintegrowana ze sprawozdawczością odnoszącą się do strategii lizbońskiej; uważa, że jest to zdecydowanie krok w tył pod względem koncentrowania uwagi na MŚP w przyszłości; żałuje także, że przygotowywanie sprawozdania dotyczącego Karty, obejmujące coroczne dwustronne dyskusje z przedstawicielami organizacji zawodowych, będzie się teraz odbywał bez bezpośredniego udziału MŚP; jest zdania, że decyzja ta winna zostać poddana rewizji;

53.	uważa, że jeżeli miałoby to pozwolić na racjonalizację monitorowania obydwu instrumentów, niedopuszczalne jest, aby wdrażanie Karty stało się zwyczajną podrubryką Planu Działań;

54.	jest zdania, że należy uwzględnić specyficzną sytuację MŚP o celach niezarobkowych;

55.

sądzi więc, że rozwiązanie to byłoby do przyjęcia tylko pod następującymi warunkami:

—	zachowanie w Karcie wymiaru małych i mikroprzedsiębiorstw, z przeznaczonymi dla nich specyficznymi działaniami;

—	wprowadzenie osobnego mechanizmu monitorowania i oceny w odniesieniu do państw przystępujących i kandydujących oraz państw stowarzyszonych, które nie są stronami Planu Działań;

—	uwzględnienie udziału organizacji zawodowych, które odgrywają we wdrażaniu Karty rolę ważniejszą niż w Planie Działań;

—	utrzymanie rozpowszechniania najlepszych praktyk oraz wymian między państwami sygnatariuszami Karty;

56.

podkreśla, że uwzględnienie monitorowania wdrażania Karty w strategii lizbońskiej nie może być celem samym w sobie; ewentualne uproszczenie tego monitoringu nie może dokonać się ze szkodą dla zawartości i istoty sprawozdań rocznych przekazywanych przez państwa w ramach monitoringu; wzywa więc, aby wymienione krajowe sprawozdania roczne w dalszym ciągu skupiały się na wprowadzaniu dobrych praktyk, nowych działaniach, przedstawianiu konkretnych środków legislacyjnych oraz określonych zobowiązań politycznych wobec małych przedsiębiorstw i mikroprzedsiębiorstw;

57.	z zadowoleniem przyjmuje zamiar Komisji dokonania oceny wdrożenia Karty w kontekście procesu lizbońskiego;

58.	zwraca się do Komisji o zaangażowanie w każdy etap przeglądu wszystkich przedstawicieli małych przedsiębiorstw i przedsiębiorstw rzemieślniczych oraz o uwzględnienie powyższych warunków, kiedy przedłoży Parlamentowi propozycję rewizji Karty i usprawnienia jej monitorowania;

59.	wzywa Radę, Komisję i Państwa Członkowskie do zagwarantowania, że roczne sprawozdanie w sprawie Karty pozostanie głównym instrumentem monitorowania zmian w zakresie przedsiębiorczości;

60.	zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji, jak również rządom i parlamentom Państw Członkowskich.

(1) Dz.U. C 320 E z 15.12.2005, str. 164.

(2) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0230.

P6_TA(2006)0023

WOR w sektorze cukru *

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru (COM(2005)0263 — C6-0243/2005 — 2005/0118(CNS))

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

—	uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM (2005)0263) (1),

—	uwzględniając art. 36 i 37 Traktatu WE, na mocy których Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0243/2005),

—	uwzględniając art. 51 Regulaminu,

—	uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz opinie Komisji Rozwoju, Komisji Budżetowej, Komisji Kontroli Budżetowej oraz Komisji Handlu Międzynarodowego (A6-0391/2005),

1.	zatwierdza po poprawkach projekt Komisji;

2.	zaznacza, że środki przedstawione we wniosku dotyczącym rozporządzenia mają charakter wyłącznie orientacyjny dopóki nie zostanie osiągnięte porozumienie w sprawie perspektywy finansowej na rok 2007 i kolejne lata;

3.	wzywa Komisję do potwierdzenia, po przyjęciu najbliższej perspektywy finansowej, kwot proponowanych we wniosku dotyczącym rozporządzenia, lub w innym przypadku do przedłożenia dostosowanych kwot do zatwierdzenia Parlamentowi i Radzie, zapewniając w ten sposób zgodność z limitami;

4.	zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej projektu, zgodnie z art. 250 ust. 2 Traktatu WE;

uważa za niedopuszczalne, że Rada poinformowała o porozumieniu politycznym w sprawie reformy systemu cukrowego o radykalnych skutkach dla przyszłości sektora w wielu Państwach Członkowskich bez uprzedniego uzyskania opinii Parlamentu; Rada nie może zawrzeć ostatecznego porozumienia politycznego przed zakończeniem konsultacji z Parlamentem;

6.	zwraca się do Rady, jeśli ta uznałaby za stosowne oddalić się od przyjętego przez Parlament tekstu, o poinformowanie go o tym fakcie;

7.	zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem, jeśli ta uznałaby za stosowne wprowadzenie znaczących zmian do projektu Komisji;

8.	zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(2)

Rynek cukru we Wspólnocie opiera się na zasadach, które w przypadku innych wspólnych organizacji rynków w przeszłości znacznie zreformowano. Aby zrealizować cele określone w art. 33 Traktatu, a w szczególności, aby ustabilizować rynki i zapewnić odpowiedni poziom życia ludności wiejskiej w sektorze cukru, konieczne jest dokonanie fundamentalnego przeglądu organizacji rynku w sektorze cukru.

(2)

Rynek cukru we Wspólnocie opiera się na zasadach, które w przypadku innych wspólnych organizacji rynków w przeszłości zreformowano. Aby zrealizować cele określone w art. 33 Traktatu, a w szczególności, aby ustabilizować rynki i zapewnić odpowiedni poziom życia ludności wiejskiej w sektorze cukru, konieczne jest wprowadzenie zmian w organizacji rynku w sektorze cukru.

(3a)

Wspólnotowy rynek cukru będzie przypuszczalnie szczególnie niestabilny w pierwszych czterech latach reformy (2006-2010), w czasie których będzie miał zastosowanie plan restrukturyzacji. System cen referencyjnych nie sprawdził się w innych sektorach rolnictwa ani jako metoda stabilizacji rynków, ani jako środek zapewniający ostateczną minimalną cenę rynkową. Niezbędne jest zatem utrzymanie systemu cen interwencyjnych przez cztery lata 2006-2010, przewidując w razie konieczności skup cukru przez instytucje interwencyjne. W tym celu należy ustalić cenę interwencyjną dla cukru rafinowanego, jak i cenę interwencyjną dla cukru surowego, na poziomie gwarantującym producentom buraków lub trzciny cukrowej godziwe wynagrodzenie, przy jednoczesnym poszanowaniu interesów konsumentów. Te gwarantowane ceny na cukier mają także korzystny wpływ na ceny na syropów sacharozowych, jak również izoglukozy i syropu inulinowego, które zależą od cen cukru. Począwszy od roku gospodarczego 2010/2011 zostanie ustalona cena referencyjna w zastępstwie systemu interwencyjnego.

(5a)	W celu zapewnienia odpowiedniego standardu życia plantatorów buraków cukrowych, cena minimalna na buraki cukrowe powinna być ustalona przy uwzględnieniu ceny interwencyjnej na cukier biały oraz umownego uzysku 130 kg cukru z tony standardowej jakości buraków.

(6a)

Z uwagi na fakt, że tylko niewielka część obniżki ceny cukru obejmie europejskich konsumentów (1,5 % w przypadku cukru przetworzonego, który stanowi 70 % całkowitej ilości produkowanego cukru; 5 % w przypadku cukru spożywczego, który stanowi 30 % całkowitej ilości produkowanego cukru), cena referencyjna lub interwencyjna oraz cena minimalna buraków powinny być z zasady ustalane w zależności od zmian poziomu produkcji, przywozu i spożycia, które zapewniają równowagę na rynku wspólnotowym.

(7)

Potrzebne są szczególne instrumenty dla zapewnienia odpowiedniej równowagi praw i obowiązków między przedsiębiorstwami cukrowniczymi a plantatorami buraków cukrowych. Należy zatem ustanowić standardowe przepisy regulujące stosunki umowne między nabywcami i sprzedawcami buraków cukrowych. Różnorodność warunków naturalnych, sytuacji ekonomicznej i technicznej, utrudnia ujednolicenie warunków zakupu buraków cukrowych na całym obszarze Wspólnoty. Istnieją już porozumienia branżowe między stowarzyszeniami plantatorów buraków cukrowych a przedsiębiorstwami cukrowniczymi. Przepisy ramowe powinny zatem jedynie określać gwarancje minimalne wymagane przez plantatorów buraków cukrowych i przedsiębiorstwa cukrownicze w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania rynku cukru, z możliwością ustanowienia odstępstwa od niektórych zasad w ramach porozumienia branżowego.

(7)

(8)

Przyczyny, które w przeszłości doprowadziły do przyjęcia przez Wspólnotę systemu kwot produkcyjnych dla cukru, izoglukozy i syropu inulinowego pozostają nadal aktualne. Jednakże, ze względu na rozwój sytuacji na poziomie wspólnotowym i międzynarodowym, konieczne jest dostosowanie systemu produkcyjnego w celu uwzględnienia nowych ustaleń i obniżenia kwot . Zgodnie z poprzednim systemem kwot, Państwo Członkowskie powinno przydzielić kwoty przedsiębiorstwom działającym na jego obszarze. Nowa wspólna organizacja rynków w sektorze cukru powinna utrzymać status prawny kwot, w zakresie, w jakim, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości, system kwot stanowi mechanizm regulacji rynku w sektorze cukru ukierunkowany na zapewnienie realizacji celów związanych z interesem publicznym.

(8)

Przyczyny, które w przeszłości doprowadziły do przyjęcia przez Wspólnotę systemu kwot produkcyjnych dla cukru, izoglukozy i syropu inulinowego pozostają nadal aktualne. Jednakże, ze względu na rozwój sytuacji na poziomie wspólnotowym i międzynarodowym, konieczne jest dostosowanie systemu produkcyjnego , a przede wszystkim kwot, mając na uwadze równowagę rynków w sektorze cukru . Zgodnie z poprzednim systemem kwot, Państwo Członkowskie powinno przydzielić kwoty przedsiębiorstwom działającym na jego obszarze. Nowa wspólna organizacja rynków w sektorze cukru powinna utrzymać status prawny kwot, w zakresie, w jakim, zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości, system kwot stanowi mechanizm regulacji rynku w sektorze cukru ukierunkowany na zapewnienie realizacji celów związanych z interesem publicznym.

(8a)

Po wprowadzeniu przez Unię Europejską w 2000 r. systemu opartego na nieograniczonym dostępie cukru z krajów bałkańskich, o zerowej stawce celnej, nastąpił wzrost przywozu na ogromną skalę, przede wszystkim ze względu na nielegalny handel, który pozostawał przez długi czas nieujawniony. Przywrócenie w 2005 r. regulacji przywozu pozwoliło zatrzymać nielegalne wwożenie cukru na teren Wspólnoty i zapewnić równowagę na rynku wewnętrznym.

(8b)

Istnieje niebezpieczeństwo, że nielegalny handel, który rozwinął się wskutek otwarcia rynku wspólnotowego dla przywozu cukru z krajów bałkańskich bez jakichkolwiek opłat celnych ani ograniczeń ilościowych, ponownie się pojawi wraz z wejściem w życie inicjatywy „Wszystko oprócz broni” odnoszącej się do krajów najmniej rozwiniętych (LDC). Skuteczne i racjonalne dostosowanie kwot produkcyjnych Wspólnoty wymaga ustanowienia odpowiednich instrumentów prawnych umożliwiających utrzymanie kontroli nad podażą cukru na rynku wewnętrznym i wyeliminowanie wszelkiego nielegalnego handlu, który destabilizuje rynek i narusza równowagę systemu produkcji we Wspólnocie. Również kraje rozwijające się będą potrzebować znaczącej pomocy, by mogły zapobiegać takim praktykom oraz w pełni wykorzystać inicjatywę „Wszystko oprócz broni”.

(8c)

W przypadku inicjatywy „Wszystko oprócz broni”, w ramach której LDC będą uprawnione do bezcłowego i pozakwotowego przywozu cukru, istnieje pewne ryzyko pojawienia się zjawiska trójstronnego handlu, który jest trudny do wykrycia, gdy realizuje się go na racjonalnych warunkach finansowych i który mógłby podważyć stabilność rynku wspólnotowego. Ten trójstronny handel mógłby również stanowić zagrożenie dla samego rozwoju LDC, ponieważ przynosiłby on korzyści jedynie dużym, międzynarodowym przedsiębiorstwom, nie mając równocześnie żadnych pozytywnych skutków dla lokalnych społeczności, które utrzymują się z produkcji cukru. Mając na uwadze, że gospodarka wielu krajów rozwijających się jest w rzeczywistości zależna od produkcji cukru w ramach systemów nastawionych na wywóz, należy koniecznie zagwarantować, że ryzyko trójstronnego handlu nie będzie utrudniało dostępu krajów rozwijających się do rynków UE.

(9)

W następstwie ostatnich decyzji w sprawie subsydiów wywozowych zespołu Światowej Organizacji Handlu i Organu Apelacyjnego w sprawie subsydiów wywozowych UE dla cukru oraz w celu zapewnienia sprawnego przejścia podmiotów wspólnotowych ze starego na nowy system kwot, w roku gospodarczym 2006/2007 powinna istnieć możliwość przydziału dodatkowych kwot dla przedsiębiorstw cukrowniczych, które produkowały cukier C w roku gospodarczym 2004/2005 pod warunkiem uwzględnienia niższej wartości cukru C.

skreślony

(9a)

Zmniejszanie się światowych zasobów paliwowych przyczyniło się do wzrostu cen surowej ropy na niespotykaną dotąd skalę. W tej sytuacji produkcja alkoholu stanowi ważny atut sektora cukru w kontekście poszukiwania alternatywnych źródeł energii. Biorąc pod uwagę oddziaływanie reformy wspólnej organizacji rynków w zakresie produkcji, należy uwzględniać i wspierać te przemiany, otwierając nowe możliwości dla sektora cukru poprzez oficjalne stworzenie rynków zbytu na bioetanol, przy jego wyłączeniu z kwot produkcyjnych.

(9b)	UE powinna dążyć do zniesienia subsydiów wywozowych możliwie najszybciej, najpóźniej do 2013 r.

(10a)

Przedsiębiorstwa, które otrzymają dodatkowe kwoty dla izoglukozy muszą wcześniej zrezygnować z pomocy przewidywanej w tymczasowym programie restrukturyzacji dla przemysłu cukrowniczego.

(11)	W celu zagwarantowania stosownej redukcji wspólnotowej produkcji cukru, izoglukozy i syropu inulinowego, Komisja powinna posiadać uprawnienia do dostosowania kwot do zrównoważonego poziomu po wygaśnięciu funduszu restrukturyzacji w 2010 r.

(11)

W celu zagwarantowania zrównoważonego rynku wspólnotowego, na wniosek Komisji, po zasięgnięciu opinii Parlamentu, Rada powinna posiadać uprawnienia do dostosowania w razie potrzeby kwot cukru, izoglukozy i syropu inulinowego do zrównoważonego poziomu po wygaśnięciu funduszu restrukturyzacji w 2010 r.

(15a)

Należy zapewnić, aby przemysł chemiczny i farmaceutyczny miał możliwość zakupu cukru po cenie rynku światowego.

(28a)

Należy wzmocnić zasady ustalania pochodzenia, by zapobiec możliwości przypisywania pochodzenia według miejsca przeprowadzenia rafinacji.

(29)

Wspólnota podpisała kilka porozumień o preferencyjnym dostępie do rynku z państwami trzecimi, na mocy których te państwa mogą przywozić do Wspólnoty cukier trzcinowy na korzystnych warunkach. Konieczna jest zatem ocena zapotrzebowania rafinerii na cukier przeznaczony do rafinacji oraz, na pewnych warunkach, zastrzeżenie pozwoleń na przywóz dla przemysłowych rafinerii Wspólnoty.

(29)

(29a)

Stosowanie preferencyjnych zasad dostępu do rynku dla produktów cukrowych z LDC powinno zostać tymczasowo zawieszone w przypadkach, w których ich przywóz do Unii Europejskiej przekracza krajowy potencjał produkcyjny tych krajów po odliczeniu ilości wykorzystywanych w inny sposób, głównie na potrzeby krajowego spożycia oraz wywozu do krajów trzecich. Dlatego kraje korzystające z takich zasad powinny przekazywać Komisji informacje dotyczące wielkości produkcji i spożycia cukru w tych krajach, jak również przywozu i wywozu cukru. W ramach tych wartości należy uwzględniać również cukier w produktach przetworzonych.

(29b)

Krajom korzystającym z ogólnego systemu preferencji należy zakazać wykorzystywania cukru pochodzącego z krajów trzecich nienależących do LDC w produktach, które zamierzają sprzedać w UE w ramach systemu preferencyjnego dostępu do rynku.

(32)

Zgodność z ograniczeniami ilościowymi należy zapewnić poprzez wprowadzenie rzetelnego i skutecznego systemu monitorowania. W tym celu, przyznawanie refundacji wywozowych powinno podlegać obowiązkowi posiadania pozwolenia na wywóz. Refundacje wywozowe powinny być przyznawane w ramach pewnych dostępnych limitów, w zależności od poszczególnej sytuacji dotyczącej danego produktu. Można dopuścić wyjątki od tej zasady tylko w przypadku produktów przetworzonych niewymienionych w załączniku I do Traktatu, w odniesieniu do których nie stosuje się ograniczeń ilościowych. Należy przewidzieć możliwość wprowadzenia odstępstw od ścisłej zgodności z regułami zarządzania w przypadku, gdy wywóz korzystający z refundacji wywozowych nie jest w stanie przekroczyć ustanowionych pułapów ilości.

(32)

Zgodność z ograniczeniami ilościowymi należy zapewnić poprzez wprowadzenie rzetelnego i skutecznego systemu monitorowania. W tym celu, zarówno przyznawanie refundacji wywozowych , jak i zezwoleń na wywozy pozakwotowe powinno podlegać obowiązkowi posiadania pozwolenia na wywóz. Refundacje wywozowe powinny być przyznawane w ramach pewnych dostępnych limitów, w zależności od poszczególnej sytuacji dotyczącej danego produktu. Można dopuścić wyjątki od tej zasady tylko w przypadku produktów przetworzonych niewymienionych w załączniku I do Traktatu, w odniesieniu do których nie stosuje się ograniczeń ilościowych. Należy przewidzieć możliwość wprowadzenia odstępstw od ścisłej zgodności z regułami zarządzania w przypadku, gdy wywóz korzystający z refundacji wywozowych nie jest w stanie przekroczyć ustanowionych pułapów ilości.

(34)	Należy przewidzieć środki podejmowane w sytuacji, w której istotny wzrost lub spadek cen zakłóca lub zagraża zakłóceniem rynku Wspólnoty. Środki te mogą obejmować otwarcie zmniejszonego kontyngentu taryfowego odnoszącego się do przywozu cukru z rynku światowego przez niezbędny okres.

(34)

Należy przewidzieć środki podejmowane w sytuacji, w której istotny wzrost lub spadek cen zakłóca lub grozi zakłóceniem rynku Wspólnoty. W przypadku wystąpienia deficytu w produkcji wspólnotowej środki te mogą obejmować otwarcie zmniejszonego kontyngentu taryfowego odnoszącego się do przywozu cukru z rynku światowego przez niezbędny okres.

(38)

Produkcja cukru w regionach najbardziej oddalonych Wspólnoty charakteryzuje się innymi cechami niż produkcja cukru w pozostałej części Wspólnoty. W związku z tym pomoc finansową dla tego sektora należy rozdysponować poprzez przydział środków rolnikom w tych regionach po wejściu w życie programów wspierających lokalną produkcję, które Państwa Członkowskie opracowują na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr …/2005 z dnia […] ustanawiającego szczególne środki w dziedzinie rolnictwa w regionach najbardziej oddalonych Unii.

(38)

(40)	Zmiana uzgodnień przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1260/2001 na te przewidziane w niniejszym rozporządzeniu może powodować trudności, rozwiązywaniem których nie zajmuje się niniejsze rozporządzenie. W celu pokonania takich trudności, należy umożliwić Komisji przyjęcie środków przejściowych,

(40)

Zmiana uzgodnień przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 1260/2001 na te przewidziane w niniejszym rozporządzeniu może powodować trudności, rozwiązywaniem których nie zajmuje się niniejsze rozporządzenie , takie jak niepewność panująca na obszarach, na których dokonuje się właśnie jesiennych zasiewów na rok gospodarczy 2006/2007 . W celu pokonania takich trudności, należy umożliwić Komisji przyjęcie środków przejściowych,

(40a)

W ramach restrukturyzacji europejskiego przemysłu cukrowniczego Rada powinna przede wszystkim zapewnić uruchomienie Europejskich Funduszy Strukturalnych oraz ogółu instrumentów polityki spójności społecznej, tak aby zapewnić jak najlepsze zarządzanie procesem restrukturyzacji i wspierać tworzenie miejsc pracy.

Ze względu na szeroki zasięg przygotowywanej reformy konieczne będzie przygotowanie w krótkim czasie, szczególnie w obszarach wiejskich, w których obecne są różne rodzaje działalności gospodarczej, programów regionalnych finansowanych częściowo z Europejskich Funduszy Strukturalnych oraz ze wszystkich instrumentów polityki spójności społecznej. Rozwiązanie takie jest zgodne z celami Strategii Lizbońskiej oraz Europejskiej Strategii Zatrudnienia, z kierunkami polityki w dziedzinie spójności zaproponowanymi przez Komisję na lata 2007-2013, a przede wszystkim wypełnia założenia komunikatu Komisji w sprawie restrukturyzacji i zatrudnienia (2).

We wspomnianym komunikacie podkreśla się w szczególności słuszność założenia, że UE powinna pokrywać koszty wdrażanych przez nią polityk (punkt 1.1) oraz konieczność jednoczesnego wykorzystania ogółu wspólnotowych instrumentów finansowych oraz głównych instrumentów finansowych, którymi dysponują Państwa Członkowskie, w sposób komplementarny i zintegrowany, tak aby umożliwić zarządzanie przemianami gospodarczymi i zmaksymalizować ich wpływ na zatrudnienie (punkt 2.1.3).

1a.

Wspólna organizacja rynków w sektorze cukru dąży do zrealizowania celów określonych w art. 33 Traktatu, a w szczególności do ustabilizowania rynków, zwiększenia orientacji rynkowej systemu cukrowego Wspólnoty oraz zapewnienia odpowiedniego poziomu życia ludności wiejskiej zatrudnionej w sektorze cukru.

(6a)	„cukier eksportowany”, „izoglukoza eksportowana” i „eksportowany syrop inulinowy” oznaczają ilość cukru, izoglukozy lub syropu inulinowego, eksportowaną do państw trzecich w trakcie określonego roku gospodarczego, w ramach umów zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu;

(7)	„nadwyżka cukru”, „nadwyżka izoglukozy” i „nadwyżka syropu inulinowego” oznaczają każdą ilość produkcji cukru, izoglukozy lub syropu insulinowego przypisaną do danego roku gospodarczego przekraczającą ilości, o których mowa w pkt 5 i 6;

(7)	„nadwyżka cukru”, „nadwyżka izoglukozy” i „nadwyżka syropu inulinowego” oznaczają każdą ilość produkcji cukru, izoglukozy lub syropu insulinowego przypisaną do danego roku gospodarczego przekraczającą ilości, o których mowa w pkt 5, 6 i 6a ;

(11a)

„cukier preferencyjny pochodzący z krajów najmniej rozwiniętych (LDC)” oznacza ilości produkowane i wywożone przez dany LDC powyżej poziomu krajowego spożycia, zgłoszonego w Światowej Organizacji Cukru.

Artykuł 2a

System cen

1. W latach gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 i 2009/2010 system interwencyjny jest wprowadzony na podstawie ceny interwencyjnej, zgodnie z zasadami określonymi w art. 17a.

2. Począwszy od roku gospodarczego 2010/2011 system interwencyjny zostaje zastąpiony systemem opartym na cenie referencyjnej.

Ceny referencyjne

Ceny referencyjne/ interwencyjne

1. W przypadku cukru białego cena referencyjna wynosi:

1. W przypadku cukru białego cena referencyjna /interwencyjna wynosi:

a)	631,9 euro za tonę dla roku gospodarczego 2006/2007,

a)	631,9 euro za tonę dla roku gospodarczego 2006/2007;

b)	476,5 euro za tonę dla roku gospodarczego 2007/2008,

b)	571,2 euro za tonę dla roku gospodarczego 2007/2008;

c)	449,9 euro za tonę dla roku gospodarczego 2008/2009,

c)	525,8 euro za tonę dla roku gospodarczego 2008/2009;

d)	385,5 euro za tonę od roku gospodarczego 2009/2010.

d)	442,3 euro za tonę od roku gospodarczego 2009/2010.

2. W przypadku cukru surowego cena referencyjna wynosi:

2. W przypadku cukru surowego cena referencyjna /interwencyjna wynosi:

a)	496,8 euro za tonę dla roku gospodarczego 2006/2007,

a)	496,8 euro za tonę dla roku gospodarczego 2006/2007;

b)	394,9 euro za tonę dla roku gospodarczego 2007/2008,

b)	496,8 euro za tonę dla roku gospodarczego 2007/2008;

c)	372,9 euro za tonę dla roku gospodarczego 2008/2009,

c)	441,2 euro za tonę dla roku gospodarczego 2008/2009;

d)	319,5 euro za tonę od roku gospodarczego 2009/2010.

d)	366,6 euro za tonę od roku gospodarczego 2009/2010.

3. Ceny referencyjne, o których mowa w ust. 1 i 2 stosuje się do cukru niepakowanego, loco fabryka, ładowanego na środek transportu wybrany przez nabywcę. Ceny te stosuje się do cukru białego i surowego o jakości standardowej opisanej w załączniku I.

3. Ceny referencyjne /interwencyjne , o których mowa w ust. 1 i 2 stosuje się do cukru niepakowanego, loco fabryka, ładowanego na środek transportu wybrany przez nabywcę. Ceny te stosuje się do cukru białego i surowego o jakości standardowej opisanej w załączniku I.

1. Minimalna cena buraków objętych kwotami wynosi:

a)	32,86 euro za tonę dla roku gospodarczego 2006/2007,

a)	32,86 euro za tonę dla roku gospodarczego 2006/2007,

b)	25,05 euro za tonę od roku gospodarczego 2007/2008.

b)	31,6 euro za tonę od roku gospodarczego 2007/2008;

ba)	30,6 euro za tonę dla roku gospodarczego 2008/2009;

bb)	29,4 euro za tonę dla roku gospodarczego 2009/2010.

Jednakże minimalną cenę buraków objętych kwotami można zmniejszyć o maksymalnie 10 % na mocy porozumienia branżowego.

2. Minimalna cena, o której mowa w ust. 1 dotyczy buraków cukrowych standardowej jakości opisanych w załączniku I.

2. Minimalna cena, o której mowa w ust. 1 dotyczy buraków cukrowych standardowej jakości opisanych w załączniku I i odpowiada produkcji 130 kg cukru kwotowego .

Cena ta odnosi się do stadium „dostawy na miejsce dostawy”.

4. W przypadku ilości buraka cukrowego odpowiadającej ilościom właściwym dla cukru przemysłowego lub nadwyżek cukru, które kwalifikują się do nadwyżkowej ilości określonej w art. 15, zainteresowane przedsiębiorstwo cukrownicze dostosuje cenę zakupu, tak by była co najmniej równa minimalnej cenie buraków objętych kwotami .

4. W przypadku ilości buraka cukrowego odpowiadającej ilościom właściwym dla cukru przemysłowego zainteresowane przedsiębiorstwo cukrownicze powinno płacić przynajmniej cenę określoną w drodze porozumienia branżowego, przy uwzględnieniu wartości dodanej cukru, stosunku pomiędzy instytucjonalnymi cenami cukru i buraków kwotowych po okresie restrukturyzacjioraz umownego uzysku 130 kg na tonę buraków o 16 % zawartości cukru.

4a. Przedsiębiorstwo cukrownicze musi tak dostosować cenę zakupu dla ilości buraków cukrowych odpowiadających nadwyżkowym ilościom cukru, podlegającym zgodnie z art. 15 opłatom za nadwyżki lub zbywanych na rynku wspólnotowym bez stosowania opłat za nadwyżki, aby odpowiadała ona przynajmniej cenie minimalnej za kwotowe buraki cukrowe.

Art. 8

Dodatkowe kwoty cukru

1. Najpóźniej do 31 lipca 2006 r. przedsiębiorstwa cukrownicze, które wytwarzały cukier C na mocy rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 w roku gospodarczym 2004/2005 mogą wystąpić do Państw Członkowskich, w których posiadają swoją siedzibę, o przyznanie dodatkowej kwoty na łączną ilość określoną w załączniku IV. Dodatkowe kwoty przyznaje się na podstawie obiektywnych i niedyskryminujących kryteriów.

2. Jeżeli zapotrzebowanie na dodatkowe kwoty przekracza dostępną ilość przyznaną danemu krajowi, Państwo Członkowskie dokona proporcjonalnej redukcji ilości przeznaczonych do przydzielenia.

3. Od dodatkowych kwot przydzielonych przedsiębiorstwom zgodnie z ust. 1 i 2 pobierana jest jednorazowa opłata w wysokości równej poziomowi pomocy na rzecz restrukturyzacji należnej w roku gospodarczym 2006/2007. Opłatę pobiera się od tony przydzielonej kwoty dodatkowej .

4. Państwa Członkowskie obciążają łączną jednorazową kwotą, płaconą zgodnie z ust. 3, przedsiębiorstwa zlokalizowane na ich terytorium, które otrzymały przydział dodatkowych kwot.

Przedsiębiorstwo cukrownicze uiszcza płatność jednorazową w terminie wyznaczonym przez Państwo Członkowskie. Opłata musi być wniesiona przed dniem 28 lutego 2007 r.

5. Jeżeli przedsiębiorstwo cukrownicze nie uiści opłaty jednorazowej do dnia 28 lutego 2007 r., uznaje się, że nie przyznano mu dodatkowej kwoty.

skreślony

Art. 9

Dodatkowe kwoty izoglukozy

W roku gospodarczym 2006/2007 dodaje się kwotę izoglukozy w wysokości 100 000 ton do całkowitej kwoty na izoglukozę określonej w załączniku III. Dla każdego roku gospodarczego 2007/2008 i 2008/2009 dodatkowa kwota izoglukozy w wysokości 100 000 ton jest dodawana do kwoty poprzedniego roku gospodarczego.

Państwa Członkowskie przydzielają dodatkowe kwoty przedsiębiorstwom proporcjonalnie do kwoty izoglukozy przyznanej zgodnie z art. 7 ust. 2.

skreślony

2. Uwzględniając skutki planu restrukturyzacji przewidzianego w rozporządzeniu Rady (WE) nr …/2005 (plan restrukturyzacji), najpóźniej do końca lutego 2010 r., zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2, Komisja ustali wspólny odsetek redukcji istniejących kwot cukru, izoglukozy i syropu inulinowego dla każdego Państwa Członkowskiego lub regionu w celu zapobieżenia nierównowadze rynku począwszy od roku 2010/2011.

2. Na wniosek Komisji, po zasięgnięciu opinii Parlamentu Europejskiego i z uwzględnieniem skutków planu restrukturyzacji przewidzianego w rozporządzeniu Rady (WE) nr …/2005 (plan restrukturyzacji), najpóźniej do końca lutego 2010 r., zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 39 ust. 2, Rada ustali wspólny odsetek redukcji istniejących kwot cukru, izoglukozy i syropu inulinowego dla każdego Państwa Członkowskiego lub regionu w celu zapobieżenia nierównowadze rynku począwszy od roku 2010/2011.

ca)	wywiezione do państw trzecich na warunkach ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 12a

Rynki zbytu dla nadwyżek cukru

Komisja przeprowadza badanie w celu zidentyfikowania tymczasowych rynków zbytu dla nadwyżek cukru dla wykorzystania ich w dziedzinie energetyki.

a)	są objęte umową na dostawy zawartą przed końcem roku gospodarczego pomiędzy producentem i przetwórcą zatwierdzonymi na mocy art. 17;

a)	są objęte umową na dostawy zawartą przed końcem roku gospodarczego pomiędzy producentem i/lub dostawcą i przetwórcą zatwierdzonymi na mocy art. 17;

a)	alkohol, rum, żywe kultury drożdży oraz „Rinse appelstroop”;

a)	alkohol, bioetanol jako źródło energii, rum, drożdże oraz „Rinse appelstroop”;

b)	produkty przemysłowe niezawierające cukru, do przetworzenia których używa się cukru, izoglukozy lub syropu inulinowego w ilości przekraczającej 50 % masy produktu końcowego ;

b)	produkty przemysłowe niezawierające cukru, do przetworzenia których używa się cukru, izoglukozy lub syropu inulinowego jako produktu podstawowego ;

3. Możliwa jest refundacja produkcyjna dla produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) do e), jeżeli do produkcji produktów, o których mowa w ust. 2 lit. b) i c) niniejszego artykułu, brakuje nadwyżki cukru, izoglukozy lub syropu inulinowego po cenach odpowiadających cenom światowym.

3. Przyznaje się refundację produkcyjną dla produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 lit. b) do e), jeżeli do produkcji produktów, o których mowa w ust. 2 lit. b) i c) niniejszego artykułu, brakuje nadwyżki cukru, izoglukozy lub syropu inulinowego po cenach odpowiadających cenom światowym.

Refundację produkcyjną ustala się biorąc pod uwagę w szczególności koszty wynikające z korzystania z cukru przywożonego, które przemysł musiałby ponieść w przypadku dostaw na rynek światowy oraz cenę nadwyżki cukru dostępnego na rynku wspólnotowym lub cenę referencyjną w przypadku, gdy nie ma nadwyżek cukru.

a)	powiadamiają zainteresowane Państwo Członkowskie najpóźniej do dnia 31 stycznia bieżącego roku o ilości cukru, izoglukozy i syropu inulinowy, jaką zamierzają przenieść;

a)	powiadamiają zainteresowane Państwo Członkowskie najpóźniej do dnia 15 lutego bieżącego roku o ilości cukru, izoglukozy i syropu inulinowego, jaką zamierzają przenieść;

Jednakże datę 31 stycznia , o której mowa w lit. a) akapit pierwszy, zastępuje się:

Jednakże datę 15 lutego , o której mowa w lit. a) akapit pierwszy, zastępuje się:

b)	dniem 15 lutego dla przedsiębiorstw mających siedzibę w Zjednoczonym Królestwie;

skreślony

a)	nadwyżek cukru, izoglukozy i syropu inulinowego wyprodukowanych w ciągu roku gospodarczego, z wyjątkiem ilości przeniesionych do produkcji objętej kwotami na kolejny rok gospodarczy i przechowywanych zgodnie z art. 14 lub ilości określonych w art. 12 lit. c;

nadwyżek cukru, izoglukozy i syropu inulinowego wyprodukowanych w ciągu roku gospodarczego, z wyjątkiem ilości wywiezionych do państw trzecich w granicach określonych w umowach, które zostały zawarte zgodnie z art. 300 Traktatu, lub przeniesionych do produkcji objętej kwotami na kolejny rok gospodarczy i przechowywanych zgodnie z art. 14 , ilości określonych w art. 12 lit. c) oraz ilości, które będzie można wywozić, określonych w art. 12 lit. ca);

b)	cukru przemysłowego, izoglukozy przemysłowej oraz przemysłowego syropu inulinowego, w stosunku do których w terminie, który zostanie ustalony, nie dostarczono dowodu, że zostały przetworzone na jeden produktów określonych w art. 13 ust. 2;

b)	cukru przemysłowego, izoglukozy przemysłowej oraz przemysłowego syropu inulinowego, w stosunku do których w terminie, który zostanie ustalony, zakład wykorzystujący wymienione produkty nie dostarczył dowodu, że zostały przetworzone na jeden produktów określonych w art. 13 ust. 2;

ca)	nadwyżek cukru, izoglukozy i syropu inulinowego, co do których nie został w terminie przedstawiony dowód wywozu.

3. Państwa Członkowskie pobierają opłatę za nadwyżki naliczoną zgodnie z ust. 1 od przedsiębiorstw mieszczących się na ich terytorium w wysokości zależnej od ilości produkcyjnych określonych w ust. 1 dla tych przedsiębiorstw dla roku gospodarczego. Ponadto, w przypadku ilości, o których mowa w ust. 1 lit. b), opłata jest pobierana od zakładów wykorzystujących przedmiotowe produkty.

4. Wspólnotowi producenci cukru i syropu inulinowego mogą zażądać od plantatorów buraków cukrowych, trzciny cukrowej lub dostawców cykorii poniesienia 50 % kosztu opłaty produkcyjnej.

4. Zgodnie z porozumieniami branżowymi wspólnotowi producenci cukru i syropu inulinowego mogą ponieść część kosztów opłaty produkcyjnej wraz z plantatorami buraków cukrowych, trzciny cukrowej lub dostawcami cykorii. Udział plantatorów buraków cukrowych, trzciny cukrowej lub dostawców cykorii nie może przekroczyć 50 % opłaty produkcyjnej.

Artykuł 17a

System interwencyjny

1. W trakcie lat gospodarczych 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010 agencja interwencyjna wyznaczona przez każde z Państw Członkowskich produkujących cukier jest zobowiązana, zgodnie z procedurą określoną w art. 39 ust. 2, do zakupu oferowanego jej cukru kwotowego, białego i surowego, wyprodukowanego z buraków cukrowych lub z trzciny cukrowej uprawianych we Wspólnocie, o ile wcześniej zawarta została umowa o składowaniu tego cukru pomiędzy oferentem a instytucją interwencyjną. Jeżeli jakość cukru różni się od jakości standardowej, dla której wyznaczono cenę interwencyjną, cena ta jest dostosowywana przez stosowanie premii lub potrąceń.

2. W trakcie lat gospodarczych 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010 instytucje interwencyjne skupują, w zależności od przypadku, po cenie interwencyjnej stosowanej w strefie, w której znajduje się cukier w momencie kupna.

3. W trakcie lat gospodarczych 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010 instytucje interwencyjne sprzedają cukier jedynie po cenie wyższej niż cena interwencyjna.

1. W celu zachowania równowagi strukturalnej rynku na poziomie cenowym bliskim cenom referencyjnym, z uwzględnieniem zobowiązań Wspólnoty wynikających z porozumień zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, do dnia rozpoczęcia następnego roku gospodarczego można wycofać z rynku odsetek, taki sam dla wszystkich Państw Członkowskich, cukru, izoglukozy i syropu inulinowego objętych kwotami.

1. W celu zachowania równowagi strukturalnej rynku na poziomie cenowym bliskim cenom referencyjnym /interwencyjnym , z uwzględnieniem zobowiązań Wspólnoty wynikających z porozumień zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu, do dnia rozpoczęcia następnego roku gospodarczego można wycofać z rynku odsetek, taki sam dla wszystkich Państw Członkowskich, cukru, izoglukozy i syropu inulinowego objętych kwotami.

—	dodatkowe kwoty produkcyjne;

—	dodatkowe kwoty produkcyjne do 105 % włącznie ;

1a . Jeżeli przywóz z jednego spośród LDC przekracza ilości zapewniające równowagę netto między normalnym poziomem możliwości produkcyjnych a normalnym poziomem spożycia wewnętrznego danego kraju, Komisja zawiesza wymienione przywozy z danego kraju.

2. Jeżeli wystąpi sytuacja, o której mowa w ust. 1 Komisja na wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, podejmuje decyzję o wprowadzeniu koniecznych środków.

2. Jeżeli wystąpi sytuacja, o której mowa w ust. 1 lub w ust. 1a Komisja na wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, podejmuje decyzję o wprowadzeniu koniecznych środków.

Artykuł 25a

Ilość przywozu preferencyjnego

W przypadkach, w których zastosowanie ma art. 18 lub gdy poziom preferencyjnego przywozu przekracza ilości określone w art. 19, Komisja przyjmuje środki niezbędne do zastosowania art. 27 ust. 2 i 3.

3. Jeżeli refundacja produkcyjna przewidziana w art. 13 ust. 3 nie gwarantuje zaopatrzenia potrzebnego do wytworzenia produktów określonych w art. 13 ust. 2, Komisja może zawiesić dla pewnych ilości, w całości lub częściowo , stosowanie należności przywozowych na biały cukier objęty kodem 1701 oraz izoglukozę objętą kodami 1702 30 10, 1702 40 10, 1702 60 10 oraz 1702 90 30.

3. Jeżeli refundacja produkcyjna przewidziana w art. 13 ust. 3 nie gwarantuje zaopatrzenia potrzebnego do wytworzenia produktów określonych w art. 13 ust. 2, Komisja może zawiesić stosowanie należności przywozowych na cukier objęty kodem 1701 oraz izoglukozę objętą kodami 1702 30 10, 1702 40 10, 1702 60 10 oraz 1702 90 30.

Artykuł 27a

Przywóz z krajów LDC

1. Przywóz cukru z LDC podlega cłu Wspólnej Taryfy Celnej na podstawie poziomów istniejących do dnia 1 lipca 2012 r. Przedmiotowe cło Wspólnej Taryfy Celnej zostanie zmniejszone o 20 % dnia 1 lipca 2012 r., o 50 % dnia 1 lipca 2013 r. i o 80 % dnia 1 lipca 2014 r. Zostaną całkowicie zawieszone począwszy od dnia 1 lipca 2015 r.

2. Do czasu całkowitego zawieszenia cła Wspólnej Taryfy Celnej zgodnie z ust. 1, na każdy rok gospodarczy otwarty zostaje globalny kontyngent taryfowy o zerowej stawce celnej na produkty objęte pozycją taryfową 1701 pochodzące z LDC. Początkowy kontyngent taryfowy na rok gospodarczy 2006/2007 wynosi 149 212 ton w ekwiwalencie cukru rafinowanego dla produktów z pozycji taryfowej 1701. Dla każdego z następnych lat gospodarczych kontyngenty taryfowe na produkty objęte pozycją 1701 są podnoszone o 27 % powyżej kontyngentów z poprzedniego roku gospodarczego.

3. Począwszy od roku gospodarczego 2010/2011, jeżeli przywóz cukru z LDC przekroczy ilości zapewniające równowagę netto poziomów wewnętrznej produkcji i spożycia w jednym lub kilku z tych krajów określone w złożonym przez ten kraj zgłoszeniu do Światowej Organizacji Cukru, Komisja może, na wniosek Państwa Członkowskiego lub z własnej inicjatywy, zawiesić wymienione przywozy zgodnie z przepisami art. 25.

1. Kontyngenty taryfowe dla przywozu produktów wymienionych w art. 1 ust. 1 wynikające z porozumień zawartych zgodnie z art. 300 Traktatu lub innego aktu prawnego Rady są otwierane i zarządzane przez Komisję w oparciu o szczegółowe zasady przyjęte zgodnie z procedurą określoną w art. 39 ust. 2 rozporządzenia oraz w oparciu o art. 308a, 308b i 308c rozporządzenia (EWG) nr 2454/93 Komisji z dnia 2 lipca 1993 r., ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 Rady ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (3).

3a. Jeżeli Komisja uzna, że istnieją wystarczające dowody nadużycia lub zaniedbania w zapewnieniu współpracy administracyjnej wymaganej dla weryfikacji dowodów pochodzenia lub w przypadku masowego wzrostu wywozu do Wspólnoty przekraczającego poziom normalnej wydajność produkcyjnej i eksportowej, będzie mogła przedsięwziąć środki zmierzające do całkowitego lub częściowego zawieszenia stosowania kontyngentów taryfowych na okres sześciu miesięcy, pod warunkiem, że uprzednio:

(a)	poinformowała komitet, o którym mowa w art. 39 ust. 1;

(b)	wezwała Państwa Członkowskie do podjęcia takich środków zapobiegawczych, które są niezbędne dla ochrony interesów finansowych Wspólnoty;

(c)

opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej komunikat informujący o zaistnieniu uzasadnionych wątpliwości co do zgodnego z prawem realizowania kontyngentów taryfowych, które stawiają pod znakiem zapytania prawo krajów lub terytoriów będących beneficjentami do czerpania z korzyści z takich rozwiązań.

2. Pozwolenia na przywóz cukru przeznaczonego do rafinacji można wydawać jedynie przemysłowym rafineriom pod warunkiem, że ilości, których dotyczy pozwolenie są niższe od tradycyjnego zapotrzebowania określonego w ust. 1. Pozwolenia te są wydawane w pierwszej kolejności na 75 % cukru pochodzącego z AKP/Indii, a następnie udostępniane dla innych rodzajów cukru. Pozwolenia te można przenosić tylko między przemysłowymi rafineriami a ich ważność wygasa z końcem roku gospodarczego, którego dotyczyły.

2. Pozwolenia na przywóz cukru przeznaczonego do rafinacji mogą zostać wydane jeżeli ilości, których dotyczy pozwolenie są niższe od tradycyjnego zapotrzebowania określonego w ust. 1. Pozwolenia te są wydawane w pierwszej kolejności na 75 % cukru pochodzącego z AKP/Indii, a następnie udostępniane dla innych rodzajów cukru. Pozwolenia te można przenosić tylko między przemysłowymi rafineriami a ich ważność wygasa z końcem roku gospodarczego, którego dotyczyły.

Niniejszy akapit stosuje się do lat gospodarczych 2006/2007, 2007/2008 oraz 2008/2009 oraz do pierwszych trzech miesięcy każdego następnego roku gospodarczego.

W przypadku obszarów deficytowych, zakłady produkujące cukier mogą, w charakterze działalności ubocznej, rafinować cukier przywożony.

Artykuł 31a

Kontrola przywozu preferencyjnego

Preferencyjny przywóz z LDC nie przekracza ilości cukru produkowanej w tych krajach i stanowi nadwyżkę w stosunku do ilości niezbędnych do zaspokojenia wewnętrznego spożycia w tych krajach.

a)	szczegółowe zasady stosowania art. 3 do 6, w szczególności przepisów dotyczących zwiększania i zmniejszania cen stosowanych w przypadku odchyleń od ceny referencyjnej , o której mowa w art. 3 ust. 3 oraz ceny minimalnej określonej w art. 5 ust. 3;

a)	szczegółowe zasady stosowania art. 3 do 6, w szczególności przepisów dotyczących zwiększania i zmniejszania cen stosowanych w przypadku odchyleń od ceny referencyjnej /interwencyjnej , o której mowa w art. 3 ust. 3 oraz ceny minimalnej określonej w art. 5 ust. 3;

c)	szczegółowe zasady stosowania art. 13, 14 i 15, w szczególności warunki przyznawania refundacji produkcyjnych, wysokość takich refundacji oraz ilości, dla których przyznawane są refundacje;

c)	szczegółowe zasady stosowania art. 13, 14 i 15, w szczególności warunki przyznawania pozwoleń na wywóz pozakwotowego cukru i izoglukozy, warunki przyznawania refundacji produkcyjnych, wysokość takich refundacji oraz ilości, dla których przyznawane są refundacje;

Zgodnie z procedurą określoną w art. 39 ust. 2 istnieje możliwość przyjęcia środków przejściowych ułatwiających przejście od uregulowań rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 do uregulowań niniejszego rozporządzenia. W szczególności kwoty na rok gospodarczy 2005/2006 są podwyższane w tych Państwach Członkowskich, w których prowadzi się jesienne zasiewy, proporcjonalnie do ilości cukru uzyskanej z buraków cukrowych przed dniem 30 września 2006 r. Takie buraki cukrowe podlegają warunkom dotyczącym ceny oraz porozumieniom umownym ustanowionym w rozporządzeniu (WE) nr 1260/2001.

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

(2) Komunikat Komisji zatytułowany „Restrukturyzacje i zatrudnienie — Antycypacja i towarzyszenie restrukturyzacjom na rzecz poprawy zatrudnienia: rola Unii Europejskiej”, COM(2005)0120.

(3) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 883/2005 (Dz.U. L 148 z 11.6.2005, str. 5).

P6_TA(2006)0024

Systemy wsparcia dla rolników (cukier) *

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1782/2003 ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników (COM(2005)0263 — C6-0244/2005 — 2005/0119(CNS))

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

—	uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2005)0263) (1),

—	uwzględniając art. 37 ust. 2 akapit trzeci Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0244/2005),

—	uwzględniając art. 51 Regulaminu,

—	uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz opinię Komisji Handlu Międzynarodowego (A6-0392/2005),

1.	zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.	zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 250 ust. 2 Traktatu WE;

uważa za niedopuszczalne, że Rada poinformowała o zgodzie politycznej w sprawie reformy systemu cukrowego z radykalnymi skutkami dla przyszłości sektora w wielu Państwach Członkowskich bez uprzedniego uzyskania opinii Parlamentu; Rada nie może zawrzeć ostatecznego porozumienia politycznego przed zakończeniem konsultacji z Parlamentem;

4.	zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

5.	zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do projektu Komisji;

6.	zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr …/2005 (reforma sektora cukru) w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru wprowadza ważną reformę wspólnej organizacji rynku cukru. Środki wprowadzone tym rozporządzeniem obejmują znaczną redukcję, wprowadzoną w dwóch etapach, instytucjonalnego wspierania cen cukru wspólnotowego.

(1)

Rozporządzenie Rady (WE) nr…/… (reforma sektora cukru) w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru wprowadza ważną reformę wspólnej organizacji rynku cukru. Środki wprowadzone tym rozporządzeniem obejmują w szczególności zastąpienie mechanizmu interwencyjnego poprzez wprowadzenie ceny referencyjnej począwszy od roku gospodarczego 2010/2011, jak również redukcję instytucjonalnego wspierania cen cukru wspólnotowego oraz minimalnej ceny buraków.

(1a)

Zniesienie mechanizmu interwencyjnego począwszy od końca roku gospodarczego 2009/2010, obniżenie ceny referencyjnej lub interwencyjnej cukru rafinowanego, a także obniżenie ceny minimalnej buraków cukrowych objętych limitami przewidzianymi w ramach reformy wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru, spowoduje na niektórych obszarach znaczny spadek dochodów producentów buraków cukrowych i cykorii w niektórych regionach, jak również eliminację upraw i związanego z nimi przemysłu w innych regionach, w związku z czym zaistnieje konieczność wyrównania strat.

(2)

W konsekwencji zmniejszonego wsparcia rynku w sektorze cukru należy wprowadzić środki wspierania dochodów dla plantatorów buraków cukrowych. Środek taki powinien przyjąć formę płatności dla plantatorów buraków cukrowych i cykorii, której ogólny poziom powinien rozwijać się równolegle do stopniowego zmniejszania wsparcia rynkowego.

(2)

Z uwagi na konieczność przestrzegania zasad wspólnej polityki rolnej, która ma na celu zwłaszcza zapewnienie przyzwoitego poziomu życia ludności wiejskiej oraz realizację celów spójności społecznej, gospodarczej i terytorialnej, o których mowa w Traktatach i które zostały wyrażone w Strategii Lizbońskiej, plantatorom buraków cukrowych i trzciny cukrowej należy przyznać znaczące rekompensaty, jako wyrównanie spadku ich dochodów. W tym celu , w konsekwencji zmniejszonego wsparcia rynku w sektorze cukru, powinno się wprowadzić środki wspierania dochodów dla plantatorów buraków cukrowych , trzciny cukrowej i cykorii, jak również dla ich pracowników. Środki te winny mieć na celu rekompensatę strat w dochodach i wspieranie rozwoju gospodarczego dotkniętych regionów, a tym samym tworzenie nowych źródeł dochodów dla producentów wspólnotowych. Powinny one przyjąć formę płatności specjalnej, przyznawanej plantatorom buraków cukrowych , trzciny cukrowej i cykorii, której ogólny poziom będzie wzrastać równolegle do stopniowego zmniejszania wsparcia rynkowego. Państwa Członkowskie powinny ponadto dysponować konieczną elastycznością w odniesieniu do zasad przyznawania pomocy.

(2a)

Zmiany w systemie cukrowym UE będą miały także znaczący wpływ na producentów z krajów AKP, którzy obecnie korzystają z preferencyjnego dostępu do rynku UE na mocy Protokołu w sprawie cukru. Konieczne jest udzielenie tym krajom, których gospodarka jest często całkowicie zależna od cukru, wsparcia finansowego. Ostatnia ocena potrzeb przedstawiona przez Komisję szacuje, że kraje AKP będą potrzebowały 200 milionów euro rocznie. Te potrzeby muszą być pokryte za pomocą nowego finansowania, dodatkowego w stosunku do istniejących zobowiązań w zakresie finansowania rozwoju.

(4)	Aby zrealizować cele stanowiące podstawę reformy wspólnej polityki rolnej, wsparcie z tytułu buraków cukrowych powinno być oddzielone od wielkości produkcji i włączone do systemu jednolitych płatności.

(4)

Aby zrealizować cele stanowiące podstawę reformy wspólnej polityki rolnej, wsparcie produkcji buraków cukrowych powinno być oddzielone od wielkości produkcji i włączone do systemu jednolitych płatności. Jednakże Państwa Członkowskie mogą przeznaczać część z dostępnych środków na płatności bezpośrednie w celu zagwarantowania wsparcia produkcji dla plantatorów buraków cukrowych kontynuujących produkcję.

(6)

Plantatorzy buraków cukrowych i cykorii z nowych Państw Członkowskich korzystają od momentu przystąpienia do UE ze wspierania cen w ramach rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 z dnia 19 czerwca 2001 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru. Z tego względu płatności związane z cukrem oraz komponenty dotyczące cukru i cykorii w systemie jednolitych płatności nie powinny podlegać harmonogramowi przyrostów określonych w art. 143a. Ponadto, włączenie płatności związanych z cukrem do systemu jednolitych płatności obszarowych może pozbawić plantatorów buraków większej części pomocy wyrównawczej związanej z burakami. Należy zatem umożliwić zainteresowanym Państwom Członkowskim odstąpienie od tego uproszczonego systemu oraz przyznać plantatorom buraków pomoc wyrównawczą, uwzględniając obszar przeznaczony pod uprawę buraków w okresie referencyjnym.

(2a)

W art. 55 litera b) otrzymuje brzmienie:

odłogowane ziemie są wykorzystywane do produkcji upraw ornych (zbóż, roślin oleistych, ziemniaków, buraków cukrowych itp.) służących do wytwarzania we Wspólnocie produktów, które nie są przeznaczone bezpośrednio do spożycia przez ludzi lub zwierzęta, pod warunkiem stosowania skutecznych systemów kontroli.

(3a)

W tytule III rozdział 5 sekcja 2 dodaje się następujący artykuł:

Artykuł 68b

Płatności związane z cukrem

W przypadku płatności związanych z burakiem cukrowym i cykorią Państwa Członkowskie mogą zachować pewien procent komponentu pułapów krajowych określonych w art. 41, który odpowiada płatnościom od powierzchni przeznaczonych pod uprawę buraków cukrowych lub cykorii wykorzystywanych do produkcji cukru A i B lub syropu inulinowego objętych umową dostawy zawartą przez plantatora zgodnie z art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001.

(4a)	W art. 88 akapit 1 otrzymuje następujące brzmienie: Na grunty przeznaczone pod uprawę roślin energetycznych, w tym na rośliny uprawne (zboża, rośliny oleiste, buraki cukrowe, ziemniaki itp.) przyznawana jest pomoc w kwocie 80 euro na hektar rocznie, na warunkach określonych w niniejszym rozdziale.

(4b)	W art. 89 ustęp 1 otrzymuje brzmienie: 1. Niniejszym ustanawia się maksymalną powierzchnię gwarantowaną, na którą można przyznać pomoc, wynoszącą 2 200 000 ha.

1. W przypadku stosowania art. 71, w roku 2006 plantatorzy buraków cukrowych i cykorii wykorzystywanych do produkcji syropu inulinowego są uprawnieni do płatności z tytułu cukru. Płatność ta jest przyznawana na podstawie średniej liczby hektarów uprawy buraków cukrowych lub cykorii wykorzystywanych do produkcji cukru A i B lub syropu inulinowego objętych umową dostawy zawartą przez plantatora zgodnie z art. 19 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/2001 na reprezentatywny okres jednego roku gospodarczego lub na więcej lat gospodarczych począwszy od roku gospodarczego 2000/2001, które określane są przez Państwa Członkowskie zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami.

1. W przypadku stosowania art. 71, w roku 2006 plantatorzy buraków cukrowych , trzciny cukrowej i cykorii wykorzystywanych do produkcji syropu inulinowego są uprawnieni do płatności z tytułu cukru. Płatność ta jest przyznawana na podstawie średniej liczby hektarów uprawy buraków cukrowych lub cykorii wykorzystywanych do produkcji cukru lub syropu inulinowego — do czego można dodać średnią liczbę hektarów przeznaczonych do produkcji cukru wykorzystywanego do wytwarzania określonych produktów, zgodnie z art. 20 rozporządzenia (WE) nr 1260/2001 — objętych umową dostawy zawartą przez plantatora zgodnie z art. 19 tego rozporządzenia na reprezentatywny okres jednego roku gospodarczego lub na więcej lat gospodarczych począwszy od roku gospodarczego 2000/2001, które określane są przez Państwa Członkowskie zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminującymi kryteriami.

(miliony euro)
Państwo Członkowskie	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012
Belgia	4,7	6,3	7,9	7,9	7,9	7,9	7,9	7,9
Dania	7,7	10,4	13	13	13	13	13	13
Niemcy	40,4	54,7	68,4	68,4	68,4	68,4	68,4	68,4
Grecja	45,4	61,1	76,7	76,7	76,7	76,7	76,7	76,7
Hiszpania	56,9	77,1	96,4	96,4	96,4	96,4	96,4	96,4
Francja	51,4	68,7	85,9	85,9	85,9	85,9	85,9	85,9
Irlandia	15,3	20,4	25,6	25,6	25,6	25,6	25,6	25,6
Włochy	62,3	84,7	106,6	106,6	106,6	106,6	106,6	106,6
Luksemburg	0,2	0,3	0,4	0,4	0,4	0,4	0,4	0,4
Holandia	6,8	9,6	12,1	12,1	12,1	12,1	12,1	12,1
Austria	12,4	17,1	21,3	21,3	21,3	21,3	21,3	21,3
Portugalia	10,8	14,6	18,3	18,3	18,3	18,3	18,3	18,3
Finlandia	8	10,8	13,6	13,6	13,6	13,6	13,6	13,6
Szwecja	6,6	8,8	11,0	11	11	11	11	11
Zjednoczone Królestwo	17,7	23,6	29,5	29,5	29,5	29,5	29,5	29,5

(miliony euro)
Państwo Członkowskie	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012
Belgia	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Dania	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Niemcy	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Grecja	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Hiszpania	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Francja	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Irlandia	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Włochy	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Luksemburg	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Holandia	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Austria	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Portugalia	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Finlandia	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Szwecja	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Zjednoczone Królestwo	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.

(tysiące euro)
Państwo Członkowskie	2006	2007 i kolejne lata
Belgia	48 588	83 729
Republika Czeska	27 849	44 245
Dania	19 312	34 478
Niemcy	154 780	277 946
Grecja	17 939	29 384
Hiszpania	60 267	96 203
Francja	151 144	270 081
Węgry	25 433	39 912
Irlandia	11 258	18 441
Włochy	79 854	135 994
Łotwa	4 219	6 616
Litwa	6 547	10 260
Holandia	42 027	74 013
Austria	18 929	32 891
Polska	99 125	159 392
Portugalia	3 939	6 452
Słowacja	11 812	19 289
Słowenia	2 993	4 902
Finlandia	8 254	13 520
Szwecja	20 807	34 082
Zjednoczone Królestwo	64 333	105 376

(tysiące euro)
Państwo Członkowskie	2006	2007 i kolejne lata
Belgia	p.m.	p.m.
Republika Czeska	p.m.	p.m.
Dania	p.m.	p.m.
Niemcy	p.m.	p.m.
Grecja	p.m.	p.m.
Hiszpania	p.m.	p.m.
Francja	p.m.	p.m.
Węgry	p.m.	p.m.
Irlandia	p.m.	p.m.
Włochy	p.m.	p.m.
Łotwa	p.m.	p.m.
Litwa	p.m.	p.m.
Holandia	p.m.	p.m.
Austria	p.m.	p.m.
Polska	p.m.	p.m.
Portugalia	p.m.	p.m.
Słowacja	p.m.	p.m.
Słowenia	p.m.	p.m.
Finlandia	p.m.	p.m.
Szwecja	p.m.	p.m.
Zjednoczone Królestwo	p.m.	p.m.

(tysiące euro)
Państwo Członkowskie	2005	2006	2007, 2008 i 2009	2010 i kolejne lata
Belgia	411 053	579 161	613 782	613 782
Dania	943 369	1 015 477	1 030 478	1 030 478
Niemcy	5 148 003	5 646 981	5 769 946	5 769 946
Grecja	838 289	1 719 228	1 752 673	1 752 673
Hiszpania	3 266 092	4 125 330	4 359 266	4 359 266
Francja	7 199 000	7 382 144	8 361 081	8 361 081
Irlandia	1 260 142	1 333 563	1 340 521	1 340 521
Włochy	2 539 000	3 544 371	3 599 994	3 599 994
Luksemburg	33 414	36 602	37 051	37 051
Holandia	386 586	428 613	853 599	853 599
Austria	613 000	632 929	744 891	744 891
Portugalia	452 000	496 939	565 452	565 452
Finlandia	467 000	475 254	565 520	565 520
Szwecja	637 388	670 915	763 082	763 082
Zjednoczone Królestwo	3 697 528	3 934 753	3 975 849	3 975 849

(tysiące euro)
Państwo Członkowskie	2005	2006	2007, 2008 i 2009	2010 i kolejne lata
Belgia	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Dania	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Niemcy	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Grecja	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Hiszpania	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Francja	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Irlandia	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Włochy	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Luksemburg	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Holandia	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Austria	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Portugalia	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Finlandia	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Szwecja	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
Zjednoczone Królestwo	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.

(tysiące euro)
Rok kalendarzowy	Czechy	Estonia	Cypr	Łotwa	Litwa	Węgry	Malta	Polska	Słowenia	Słowacja
2005	228 800	23 400	8 900	33 900	92 000	350 800	670	724 600	35 800	97 700
2006	294 549	27 300	12 500	43 819	113 847	445 633	830	980 825	44 893	127 212
2007	387 845	40 400	16 300	62 216	157 160	548 212	1 640	1 300 192	61 002	165 889
2008	473 445	50 500	20 400	76 116	193 860	674 812	2 050	1 585 292	75 002	202 489
2009	559 145	60 500	24 500	90 016	230 560	801 512	2 460	1 870 392	89 002	238 989
2010	644 745	70 600	28 600	103 916	267 260	928 112	2 870	2 155 492	103 002	275 489
2011	730 445	80 700	32 700	117 816	303 960	1 054 812	3 280	2 440 492	117 002	312 089
2012	816 045	90 800	36 800	131 716	340 660	1 181 412	3 690	2 725 592	131 002	348 589
kolejne lata	901 745	100 900	40 900	145 616	377 360	1 308 112	4 100	3 010 692	145 102	385 189

(tysiące euro)
Rok kalendarzowy	Czechy	Estonia	Cypr	Łotwa	Litwa	Węgry	Malta	Polska	Słowenia	Słowacja
2005	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
2006	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
2007	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
2008	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
2009	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
2010	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
2011	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
2012	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.
kolejne lata	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.	p.m.

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

P6_TA(2006)0025

Restrukturyzacja przemysłu cukrowniczego *

Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego w sprawie wniosku dotyczącego rozporządzenia Rady ustanawiającego tymczasowy plan restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie Europejskiej i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 1258/1999 w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (COM(2005)0263 — C6-0245/2005 — 2005/0120(CNS))

(Procedura konsultacji)

Parlament Europejski,

—	uwzględniając wniosek Komisji przedstawiony Radzie (COM(2005)0263) (1),

—	uwzględniając art. 37 Traktatu WE, na mocy którego Rada skonsultowała się z Parlamentem (C6-0245/2005),

—	uwzględniając art. 51 Regulaminu,

—	uwzględniając sprawozdanie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz opinie Komisji Rozwoju i Komisji Handlu Międzynarodowego (A6-0393/2005),

1.	zatwierdza po poprawkach wniosek Komisji;

2.	zwraca się do Komisji o odpowiednią zmianę jej wniosku, zgodnie z art. 250 ust. 2 Traktatu WE;

4.	zwraca się do Rady o poinformowanie go w przypadku uznania za stosowne odejścia od tekstu przyjętego przez Parlament;

5.	zwraca się do Rady o ponowne skonsultowanie się z Parlamentem w przypadku uznania za stosowne wprowadzenia znaczących zmian do wniosku Komisji;

6.	zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania stanowiska Parlamentu Radzie i Komisji.

(1)

W związku z rozwojem sytuacji we Wspólnocie oraz na poziomie międzynarodowym, przemysł cukrowniczy we Wspólnocie stoi w obliczu problemów strukturalnych, które mogą stanowić poważne zagrożenie dla konkurencyjności, a nawet dla rentowności całego przemysłu. Problemów tych nie można skutecznie rozwiązać poprzez zastosowanie instrumentów zarządzania zgodnie ze wspólną organizacją rynku (CMO) cukru. A by dostosować wspólnotowy system produkcji cukru i handlu cukrem do wymogów międzynarodowych, a także zapewnić konkurencyjność tego systemu w przyszłości, należy zainicjować proces głębokiej restrukturyzacji prowadzący do znacznego ograniczenia nieopłacalnej zdolności produkcyjnej we Wspólnocie. W tym celu należy ustanowić, jako warunek wstępny dla wprowadzenia funkcjonującej przyszłej nowej wspólnej organizacji rynku cukru, odrębny i autonomiczny tymczasowy plan restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie. W ramach tego planu należy ograniczyć kwoty w sposób, który uwzględnia uzasadnione interesy przemysłu cukrowniczego, plantatorów buraków cukrowych i cykorii oraz konsumentów we Wspólnocie.

(1)

Aby dostosować wspólnotowy system produkcji cukru i handlu cukrem do wymogów międzynarodowych, a także zapewnić konkurencyjność i przetrwanie regionów produkujących cukier w przyszłości, należy zainicjować proces restrukturyzacji prowadzący do ograniczenia zdolności produkcyjnej we Wspólnocie oraz stworzenia nowych źródeł dochodów w tych regionach. Przedmiotowy proces restrukturyzacji musi pozwolić na opuszczenie systemu tym, którzy wyrażą taką chęć, na godnych warunkach, poprzez dobrowolną rezygnację z produkcji mającą na celu definitywne zniesienie ich kwot produkcyjnych, w zamian za odpowiednią rekompensatę finansową. W tym celu należy ustanowić, jako warunek wstępny dla zapewnienia dobrze funkcjonującej przyszłej nowej wspólnej organizacji rynku cukru, odrębny i autonomiczny tymczasowy plan restrukturyzacji przemysłu cukrowniczego we Wspólnocie. Ograniczenie wspólnotowej zdolności produkcyjnej, które powinno wynikać z realizacji tego planu, nie może wykraczać poza ściśle niezbędny zakres i musi zostać przeprowadzone przy należytym uwzględnieniu uzasadnionych interesów przemysłu cukrowniczego, plantatorów buraków cukrowych i cykorii oraz konsumentów we Wspólnocie. Poza tym wprowadzanie w życie systemu restrukturyzacji musi zostać przeprowadzone w oparciu zasadę partnerstwa i na drodze konsultacji ze wszystkimi podmiotami zaangażowanymi w ten proces, w tym rolnikami, przetwórcami, pracownikami tego sektora oraz władzami publicznymi .

(4a)	Ponadto, w celu zagwarantowania możliwości całkowitego sfinansowania procesu restrukturyzacji, należy zapewnić, by wszelkie dochody wynikające z przeniesienia 1 mln ton cukru ponad kwotę zostały przekazane na fundusz restrukturyzacji.

(5)

Dla przedsiębiorstw cukrowniczych o najniższej wydajności należy wprowadzić istotny bodziec ekonomiczny do rezygnacji z produkcji w ramach kwot. Bodziec ten powinien mieć formę właściwej pomocy na rzecz restrukturyzacji w ograniczonym okresie. W tym celu należy ustanowić pomoc na rzecz restrukturyzacji, która będzie stanowiła bodziec do zaprzestania produkcji i zrzeczenia się odnośnych kwot, a zarazem pozwoli na odpowiednie uwzględnienie zobowiązań społecznych i środowiskowych związanych z zaprzestaniem produkcji. Pomoc ta powinna być dostępna przez cztery lata gospodarcze, co ma na celu zmniejszenie produkcji do poziomu niezbędnego do osiągnięcia zrównoważonej sytuacji rynkowej we Wspólnocie.

(5)

Dla przedsiębiorstw cukrowniczych, które chcą zakończyć produkcję w ramach kwot, należy wprowadzić istotny bodziec ekonomiczny. Bodziec ten powinien mieć formę właściwej pomocy na rzecz restrukturyzacji w ograniczonym okresie. W tym celu należy ustanowić pomoc na rzecz restrukturyzacji, która będzie stanowiła bodziec do zaprzestania produkcji i zrzeczenia się odnośnych kwot, a zarazem pozwoli na odpowiednie rozwinięcie alternatywnych rodzajów działalności gospodarczej dla danych regionów, przy jednoczesnym uwzględnieniu zobowiązań społecznych i środowiskowych związanych z zaprzestaniem produkcji (ochrona pracowników cukrowni i rolników) . Pomoc ta powinna być dostępna przez cztery lata gospodarcze, co ma na celu zmniejszenie produkcji do poziomu niezbędnego do osiągnięcia zrównoważonej sytuacji rynkowej we Wspólnocie.

(5a)

Zaprzestanie produkcji pociągnie za sobą automatyczną utratę praw dostawy przysługujących plantatorom. Zaszkodzi to inwestycjom poczynionym przez rolników, w szczególności w zakresie specyficznych materiałów niezbędnych do uprawy buraków cukrowych i cykorii. W celu umożliwienia dynamicznej realizacji procesu restrukturyzacji należy umożliwić tym ostatnim skorzystanie z pomocy na rzecz restrukturyzacji sektora. W związku z powyższym, co najmniej 50 % pomocy na rzecz restrukturyzacji powinno zostać przyznane plantatorom buraków cukrowych i cykorii, aby wyrównać poniesione przez nich straty finansowe. Istotne jest również, by podział pomocy na rzecz restrukturyzacji między plantatorów i wytwórców został uzależniony od podpisania porozumienia międzybranżowego.

(6a)

Produkcja bioetanolu jest działaniem mogącym przyczynić się do zapewnienia zgodności z dyrektywą 2003/30/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 maja 2003 r. w sprawie wspierania wykorzystania w transporcie biopaliw lub innych paliw odnawialnych (2) i zobowiązań podjętych w ramach protokołu z Kioto dotyczących unikania emisji gazów cieplarnianych. Produkcja ta stanowiąca ważny atut w perspektywie zróżnicowania źródeł energii w Europie, zapewnia nowe perspektywy, zastępujące obecne, dla sektora cukrowniczego w Unii Europejskiej. W celu umożliwienia jej rozwoju, należy zezwolić, aby przedsiębiorstwa cukrownicze korzystające z tymczasowego planu restrukturyzacji nie niszczyły swoich instalacji na wypadek przekształcenia w destylarnie bioetanolu.

Artykuł 2a

Środki wsparcia dla pracowników zatrudnionych przy uprawie buraków cukrowych oraz w przemyśle cukrowniczym

W związku z ograniczeniem wsparcia dla funkcjonowania rynku sektora cukru, pomoc na rzecz restrukturyzacji należy też przeznaczyć na finansowanie środków wsparcia dla pracowników zatrudnionych przy uprawie buraków cukrowych i cykorii oraz w przemyśle cukrowniczym. Środki te powinny ułatwiać im znalezienie nowych miejsc pracy.

1. Każde przedsiębiorstwo produkujące cukier, izoglukozę lub syrop inulinowy, odnośnie do których przydzielono kwotę przed zastosowaniem niniejszego rozporządzenia, ma prawo do pomocy na rzecz restrukturyzacji udzielanej na tonę kwoty, której się zrzeka, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to zaprzestanie produkcji w ciągu jednego roku z lat gospodarczych 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010. Zaprzestanie produkcji w roku gospodarczym 2005/2006 uznaje się za dokonane w roku gospodarczym 2006/2007.

1. Każde przedsiębiorstwo produkujące cukier, izoglukozę lub syrop inulinowy, którym przydzielono kwotę przed zastosowaniem niniejszego rozporządzenia, ma prawo do pomocy na rzecz restrukturyzacji udzielanej na tonę kwoty, której się zrzeka, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to całkowicie lub częściowo zaprzestanie produkcji w ciągu jednego roku z lat gospodarczych 2006/2007, 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010 i rozwinie alternatywne rodzaje działalności gospodarczej w danym regionie . Całkowite lub częściowe zaprzestanie produkcji w roku gospodarczym 2005/2006 uznaje się za dokonane w roku gospodarczym 2006/2007.

1a. Kwoty przydzielone na izoglukozę, na podstawie art. 9 rozporządzenia (WE) nr …/… Rady z dnia … w sprawie wspólnej organizacji rynków w sektorze cukru, nie kwalifikują się do pomocy na rzecz restrukturyzacji.

2. Zaprzestanie produkcji wymaga:

2. Zaprzestanie produkcji, od którego zależy dostęp do systemu restrukturyzacji, wymaga:

a)	zrzeczenia się odnośnej kwoty po konsultacjach przeprowadzonych w ramach odpowiednich porozumień branżowych,

a)	zrzeczenia się odnośnej kwoty po konsultacjach przeprowadzonych w ramach odpowiednich porozumień branżowych ; w przypadku braku porozumień branżowych dane Państwo Członkowskie podejmuje niezbędne kroki w celu ochrony interesów zainteresowanych stron ,

b)	ostatecznego i całkowitego zaprzestania produkcji przynajmniej w jednej fabryce,

b)	ostatecznego i całkowitego zaprzestania produkcji przynajmniej w jednej fabryce,

c)	zamknięcia danej fabryki lub fabryk i demontażu urządzeń produkcyjnych, oraz

c)	zamknięcia danej fabryki lub fabryk i demontażu urządzeń produkcyjnych,

d)	przywrócenia dobrych warunków środowiskowych na terenie fabryki i pomocy pracownikom w przeniesieniu na inne miejsca pracy.

d)	przywrócenia dobrych warunków środowiskowych na terenie fabryki mających na celu kształtowanie perspektyw rozwoju gospodarczego regionu i tworzenie miejsc pracy, w szczególności poprzez ewentualne przekształcenie budynków na ośrodki społeczne lub kulturalne,

da)

wdrożenia środków, które zostaną zdefiniowane w ramach porozumień między przedsiębiorstwami, z udziałem związków zawodowych i bez uszczerbku dla prawodawstwa krajowego, mających na celu pomoc pracownikom w przeniesieniu na inne miejsce pracy lub wynagradzanie utraty miejsc pracy przez pracowników zatrudnionych we właściwych zakładach,

db)	podpisania porozumienia międzybranżowego z plantatorami buraków i cykorii lub ich oficjalnymi przedstawicielami dotyczącego części pomocy na rzecz restrukturyzacji, która przypada plantatorom, i

dc)

przedłożenia planu restrukturyzacji i jego zatwierdzenie przez właściwe władze danego Państwa Członkowskiego. Porozumienie to jest podpisane przez producentów buraka cukrowego i cykorii w odniesieniu do przysługujących im uprawnień do pomocy w restrukturyzacji oraz na rzecz innych pracowników sektora w odniesieniu do warunków ich zatrudnienia.

2a. W przypadku przystosowania instalacji przemysłowych do produkcji bioetanolu do celów energetycznych, zaprzestanie produkcji wymaga:

a)	zrzeczenia się odnośnej kwoty po konsultacjach przeprowadzonych w ramach odpowiednich porozumień branżowych,

b)	przekształcenia instalacji przemysłowych w destylarnię umożliwiającą skuteczną produkcję bioetanolu do celów energetycznych;

d)	wdrożenia środków, które zostaną zdefiniowane w ramach porozumień między przedsiębiorstwami i bez uszczerbku dla prawodawstwa krajowego, mających na celu pomoc pracownikom w przeniesieniu na inne miejsce pracy lub wynagradzanie utraty miejsc pracy pracowników zatrudnionych w stosownych zakładach;

d)	podpisania porozumienia branżowego zawartego z plantatorami buraków cukrowych i cykorii lub ich oficjalnymi przedstawicielami, dotyczącego części pomocy restrukturyzacyjnej przysługującej plantatorom;

e)	przedstawienia planu restrukturyzacji i jego zatwierdzenia przez właściwe władze danego Państwa Członkowskiego.

3. Wnioski o pomoc na rzecz restrukturyzacji są przedkładane Państwu Członkowskiemu najpóźniej do dnia 31 stycznia roku poprzedzającego rok gospodarczy, w którym zaprzestaje się produkcji. Jednakże wnioski w odniesieniu do zaprzestania produkcji w roku gospodarczym 2006/2007 są przedkładane najpóźniej do dnia 31 lipca 2006 r.

3. Wnioski o pomoc na rzecz restrukturyzacji są przedkładane Państwu Członkowskiemu i zatwierdzane przez Komisję najpóźniej do dnia 31 stycznia roku poprzedzającego rok gospodarczy, w którym zaprzestaje się produkcji. Jednakże wnioski dotyczące zaprzestania produkcji w roku gospodarczym 2006/2007 są przedkładane najpóźniej do dnia 31 lipca 2006 r.

Wnioski o pomoc na rzecz restrukturyzacji zawierają:

a)	zobowiązanie do zrzeczenia się odnośnej kwoty;

a)	wspólne międzybranżowe zobowiązanie do zrzeczenia się odnośnej kwoty;

b)	zobowiązanie do ostatecznego i całkowitego zaprzestania produkcji co najmniej w jednej fabryce w ciągu danego roku gospodarczego. Rok gospodarczy 2006/2007 uznany jest za następny rok gospodarczy dla wniosków złożonych przed dniem 1 sierpnia 2006 r.;

b)	zobowiązanie do ostatecznego i całkowitego zaprzestania produkcji co najmniej w jednej fabryce w ciągu danego roku gospodarczego. Rok gospodarczy 2006/2007 uznany jest za następny rok gospodarczy dla wniosków złożonych przed dniem 1 sierpnia 2006 r.;

c)	zobowiązanie do spełnienia wymogów określonych w ust. 2 lit. c) i d) w okresie ustalonym przez Państwo Członkowskie.

c)	zobowiązanie do spełnienia wymogów określonych w ust. 2 lit. c) , d) , da), db) i dc) w okresie ustalonym przez Państwo Członkowskie ;

ca)

opracowanie plan rozwoju działalności przedsiębiorstwa zawierający informację na temat planowanej działalności gospodarczej oraz wpływu restrukturyzacji na stan środowiska naturalnego i zatrudnienia z uwzględnieniem sytuacji w regionie .

Jednakże, w przypadku przystosowania budynków przemysłowych do produkcji bioetanolu z przeznaczeniem na energię, wnioski o przyznanie pomocy na rzecz restrukturyzacji zawierają zobowiązanie do spełnienia wyłącznie wymogów określonych w ust. 2a .

Wypełnienie tych zobowiązań jest przedmiotem decyzji o przyznaniu pomocy, o której mowa w ust. 7.

Przedmiotowe zobowiązania, podane do wiadomości Komisji, muszą zostać wprowadzone w życie na terytorium Państwa Członkowskiego. Ich wypełnienie warunkuje decyzję o przyznaniu pomocy na rzecz restrukturyzacji , o której mowa w ust. 7.

3a. Przedłożony przez przedsiębiorcę wniosek musi zawierać opracowany przez przedsiębiorcę szczegółowy plan restrukturyzacji wraz ze szczegółowym wykazem zobowiązań przedsiębiorcy i harmonogram ich realizacji.

4. Pomoc na rzecz restrukturyzacji przyznawana jest wyłącznie dla roku gospodarczego, w którym zaprzestaje się produkcji zgodnie z ust. 2 lit. b).

4. Pomoc na rzecz restrukturyzacji przyznawana jest wyłącznie dla roku gospodarczego, w którym zaprzestaje się produkcji zgodnie z wymogami przewidzianymi w ust. 2 lub, w przypadku przystosowania instalacji przemysłowych do produkcji bioetanolu do celów energetycznych, zgodnie z wymogami przewidzianymi w ust. 2a.

Przyznanie środków pomocowych pozostaje bez uszczerbku dla innych inicjatyw sprzyjających rozwojowi bioenergii.

5. Wysokość kwoty pomocy na rzecz restrukturyzacji na tonę kwoty, której się zrzeczono, ustala się na:

—	730 euro dla roku gospodarczego 2006/07,

—	800 euro dla roku gospodarczego 2006/07,

—	625 euro dla roku gospodarczego 2007/08,

—	741 euro dla roku gospodarczego 2007/08,

—	520 euro dla roku gospodarczego 2008/09,

—	622 euro dla roku gospodarczego 2008/09,

—	420 euro dla roku gospodarczego 2009/2010.

—	516 euro dla roku gospodarczego 2009/2010.

5a. Minimum 50 % całkowitej kwoty pomocy na restrukturyzację, przyznanej przemysłowi cukrowniczemu zostaje przyznane plantatorom buraków i cykorii.

Komisję wzywa się do opracowania propozycji mających na celu określenie, w jaki sposób środki z funduszu restrukturyzacyjnego uzyskane przez producentów opuszczających sektor mogą być wykorzystane do tworzenia gospodarczo racjonalnych alternatywnych form produkcji.

Artykuł 3a

Kompensacja

Plantatorzy buraków i cykorii, pracownicy cukrowni oraz dostawcy maszyn uczestniczący w produkcji buraków i cykorii poniosą straty w wyniku procesu restrukturyzacji i likwidacji produkcji buraków cukrowych i cykorii.

W związku z tym rezerwuje się dla plantatorów buraków cukrowych i cykorii, oraz dostawców maszyn 50 % pomocy restrukturyzacyjnej w ramach rekompensaty, w szczególności za inwestycje w specjalistyczne maszyny, które stracą na wartości.

Ponadto rezerwuje się dla zwalnianych pracowników co najmniej dodatkowe 10 % pomocy restrukturyzacyjnej dla zwalnianych pracowników cukrowni w ramach rekompensat w związku z utratą miejsc pracy.

Artykuł 3b

Dywersyfikacja regionalna

W okresie przejściowym dodatkowa kwota przyznawana na tonę cukru, której się zrzeczono, równa jest 15 % pomocy restrukturyzacyjnej, jest przeznaczona dla Państw Członkowskich lub poszczególnych regionów Państw Członkowskich na środki na rzecz dywersyfikacji w regionach odczuwających skutki procesu restrukturyzacji.

1. Plantatorom buraków cukrowych przysługuje dodatkowa płatność pod warunkiem, że wstrzymali oni dostawy buraków cukrowych do fabryki, która zaprzestała produkcji w roku gospodarczym 2006/2007 zgodnie z art. 3 ust. 1.

1. Plantatorom buraków cukrowych i plantatorom cykorii przysługuje dodatkowa płatność pod warunkiem, że wstrzymali oni dostawy buraków cukrowych do fabryki, która zaprzestała produkcji w roku gospodarczym 2006/2007 zgodnie z art. 3 ust. 1.

Artykuł 4a

Pomoc przejściowa dla plantatorów buraków cukrowych

Plantatorzy buraków cukrowych produkujący w dalszym ciągu w Państwach Członkowskich, które w znaczny sposób redukują swoje kwoty cukru, mają dostęp do przejściowej pomocy krajowej w okresie pięciu kolejnych lat, zaczynającej się nie wcześniej niż w roku gospodarczym 2006/2007 i kończącej się nie później niż w roku gospodarczym 2013/2014.

Kwoty, których przedsiębiorstwo się zrzekło w ciągu danego roku gospodarczego zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. a) nie podlegają wpłacie tymczasowej składki restrukturyzacyjnej w odnośnym roku gospodarczym i kolejnych latach gospodarczych.

Kwoty, których przedsiębiorstwo się zrzekło w ciągu danego roku gospodarczego zgodnie z art. 3 ust. 2 lit. a) oraz ust. 2a lit. a), nie podlegają wpłacie tymczasowej składki restrukturyzacyjnej w odnośnym roku gospodarczym i kolejnych latach gospodarczych.

(1) Dotychczas nieopublikowany w Dzienniku Urzędowym.

(2) Dz.U. L 123 z 17.5.2003, str. 42 .

P6_TA(2006)0026

Czeczenia po wyborach i społeczeństwo obywatelskie w Rosji

Rezolucja Parlamentu Europejskiego sprawie sytuacji w Czeczenii po wyborach i społeczeństwa obywatelskiego w Rosji

Parlament Europejski,

—	uwzględniając umowę o partnerstwie i współpracy pomiędzy Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z jednej strony a Federacją Rosyjską, z drugiej, która weszła w życie z dniem 1 grudnia 1997 r. (1),

—	uwzględniając cel UE i Rosji obejmujący wdrożenie czterech „wspólnych przestrzeni” uzgodniony na szczycie UE-Rosja w dniu 10 maja 2005 r.,

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie stosunków pomiędzy UE a Rosją (2),

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie praw człowieka w Rosji i nowej legislacji dotyczącej organizacji pozarządowych (3),

—	uwzględniając Europejską Konwencję Ochrony Praw Człowieka i Podstawowych Wolności jej pięć Protokołów,

—	uwzględniając liczne wiarygodne sprawozdania rosyjskich i międzynarodowych organizacji pozarządowych na temat nieustającego gwałcenia praw człowieka w Czeczenii oraz wyroki Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawach dotyczących Czeczenii,

—	uwzględniając art. 103 ust. 4 Regulaminu,

mając na uwadze, że w dniu 29 listopada 2005 r. Prezydencja Brytyjska Unii Europejskiej przyjęła z zadowoleniem wybory parlamentarne, odbywające się w Republice Czeczeńskiej w dniu 27 listopada 2005 r., uznając je za „ważny krok w kierunku szerszej reprezentacji szeregu poglądów czeczeńskiego społeczeństwa”;

B.	mając na uwadze uznanie przez Komisję za „zachęcający” faktu, iż wybory te — pierwsze w Czeczenii w ciągu ośmiu lat — „przebiegły bez większych aktów przemocy”, jednak odmówiła wszelkich komentarzy na temat sprawiedliwości tych wyborów;

mając na uwadze wystosowany do Unii Europejskiej list otwarty działaczy organizacji praw człowieka, podpisany przez Centrum Praw Człowieka „Memorial”, Międzynarodową Helsińską Federację Praw Człowieka, Towarzystwo Przyjaźni Rosyjsko-Czeczeńskiej oraz inne organizacje, w tym paryską Międzynarodową Federacją Praw Człowieka, oskarżający UE o wybielanie rzeczywistości poprzez wydanie pozytywnej oceny wyborów, podkreślając, że „takie oświadczenie nie tylko jest sprzeczne z dowodami zebranymi przez rosyjską i międzynarodową społeczność ochrony praw człowieka (…) ale również kwestionuje zobowiązanie UE do wspierania praw człowieka, demokracji i rządów prawa”;

D.	zwracając uwagę na zakwestionowanie przez „Memorial” oficjalnego wskaźnika frekwencji wyborczej (57 %), twierdzącej, że udział społeczeństwa był o wiele niższy, a wyborom towarzyszyły rozpowszechnione akty oszustw i zastraszenia;

E.	mając na uwadze, że w Republice Czeczeńskiej, a czasem w sąsiednich regionach północnego Kaukazu, ciągle dochodzi do poważnych pogwałceń praw człowieka: morderstw, przymusowych zniknięć, tortur, uprowadzeń oraz arbitralnych aresztowań;

mając na uwadze przekazanie przez rząd rosyjski wielu ze swych uprawnień odnośnie operacji antyterrorystycznych ze szczebla rosyjskich władz federalnych na władze lokalne, w dążeniu do przekształcenia trwającego już dziesięć lat rosyjsko-czeczeńskiego konfliktu w wewnętrzny problem Czeczenii, co według ostatniego wspólnego sprawozdania Helsińskiej Federacji, Międzynarodowej Federacji Praw Człowieka, norweskiego Komitetu Helsińskiego oraz „Memorial” doprowadziło do eskalacji brutalizmu walczących stron oraz wszechogarniającego strachu cywilów;

G.	mając na uwadze wzrost w ciągu ostatnich dwóch lat w Czeczenii liczby uprowadzeń, przypadków torturowania oraz arbitralnych zabójstw, przypisywanych czeczeńskim siłom paramilitarnym;

mając na uwadze, że wiele przypadków przemocy i pogwałceń praw człowieka w Czeczenii pozostaje w większości niekaranych, stwarzając atmosferę bezkarności, która rozprzestrzenia się poza granice Republik Czeczeńskiej i Inguskiej na inne regiony północnego Kaukazu, w tym na Północną Osetię, a ostatnio, na Kabardiono-Bałkarię;

mając na uwadze poważne i postępujące pogorszenie demokracji w ostatnich czasach w Rosji, zwłaszcza ze względu na wzmocnienie kontroli rządowej nad głównymi stacjami telewizyjnymi i radiowymi, rozprzestrzenienie się autocenzury w mediach drukowanych, ograniczenie prawa organizowania publicznych demonstracji, pogorszenie klimatu dla działalności organizacji pozarządowych, w tym przypadki nękania obrońców praw człowieka oraz wzmocnienie politycznej kontroli nad wymiarem sprawiedliwości;

J.	podkreślając fakt, że jak dotąd konsultacja UE-Rosja w sprawie praw człowieka nie przyniosła żadnego istotnego postępu w tym obszarze, który powinien stanowić priorytet w stosunkach UE z Rosją;

mając na uwadze, że w dniu 20 grudnia 2005 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka wydał wyrok o dopuszczalności skargi w sprawie zniknięcia Ruslana Alikhajiyeva, byłego marszałka sprawiedliwie wybranego parlamentu samozwańczej Czeczeńskiej Republiki Iczkerii, podczas gdy dochodzenie wszczęte przez prokuraturę czeczeńską nie przyniosło żadnych rezultatów, a rząd rosyjski odmówił przekazania materiałów sprawy kryminalnej Europejskiemu Trybunałowi Praw Człowieka;

mając na uwadze, że w dniu 13 grudnia 2005 r. Komisja przeznaczyła 6 000 000 euro na pomoc ofiarom trwającego kryzysu w północnym Kaukazie, którą to decyzją całkowita pomoc UE dla tego regionu na rok 2005 r. osiągnie sumę 26 300 000 euro, a program ten staje się piątą co do wielkości operacją humanitarną UE w świecie, zaś UE — największym darczyńcą w regionie;

M.	mając na uwadze przyjęcie przez obie izby parlamentu w dniu 23 i 27 grudnia 2005 r. nieznacznie poprawionego projektu ustawy, ograniczającej działalność organizacji pozarządowych w Rosji, który to tekst wymaga wyłącznie podpisu prezydenta Putina, aby uzyskać moc prawną;

mając na uwadze, że w piśmie z dnia 28 grudnia 2005 r. do ministra spraw zagranicznych Federacji Rosyjskiej, Siergieja Ławrowa, organizacje pozarządowe, w tym „Memorial”, Moskiewska Grupa Helsińska oraz Moskiewskie biuro „For Civil Rights” podkreśliły, że cały szereg aspektów projektu ustawy nadal sprzecznych jest z prawem międzynarodowym, rosyjską konstytucją, rosyjskim kodeksem cywilnym oraz wieloma rosyjskimi ustawami;

O.	mając na uwadze, że swoboda stowarzyszania się jest podstawowym prawem człowieka i posiada ogromne znaczenie w demokratycznym społeczeństwie;

P.	wyrażające swe głębokie zaniepokojenie wzrostem liczby aktów przemocy na tle rasistowskim w Rosji;

Q.	mając na uwadze, że proces Stanisława Dmitrijewskiego, który został oskarżony o opublikowanie w swojej gazecie apelu Asłana Maschadowa o pokój w Czeczenii i któremu w związku z tym grozi kara pięciu lat pozbawienia wolności, został wznowiony w dniu 18 stycznia 2006 r.;

1.	ponownie ostro potępia wszelkie akty terroryzmu na terenie Federacji Rosyjskiej, dla których nie może być żadnego usprawiedliwienia;

2.	wyraża głębokie zaniepokojenie, że Rada i Komisja nie zajęły żadnego stanowiska wobec trwającego i poważnego łamania praw człowieka w Republice Czeczenii, mimo że prawa człowieka nadal są łamane na wielką skalę przez obie strony konfliktu oraz w atmosferze niemal całkowitej bezkarności;

3.	nalega, aby Rada i Komisja przyjęły odpowiedzialną postawę wobec najpoważniejszych problemów przestrzegania praw człowieka w najbliższym sąsiedztwie Unii Europejskiej;

nalega, aby Rada i Komisja aktywnie zapobiegały dalszemu łamaniu praw człowieka i zapanowały nad atmosferą bezkarności w Republice Czeczenii, oraz aby naciskały na rosyjskie władze, by podjęto niezbędne środki w celu zapewnienia pełnego przestrzegania w Republice Czeczenii praw, jakie gwarantuje Europejska Konwencja Praw Człowieka, której Rosja jest sygnatariuszem, oraz aby wszyscy, którzy te prawa łamią, stanęli niezwłocznie przed sądem, niezależnie od ich stanowiska i narodowości;

5.	ubolewa, że podczas przygotowań do wyborów parlamentarnych i w czasie ich trwania w Czeczenii zmarnowano okazję przeprowadzenia prawdziwie politycznego i demokratycznego procesu angażującego wszystkie sektory czeczeńskiego społeczeństwa;

potwierdza swoje pełne poparcie dla integralności terytorialnej Federacji Rosyjskiej, zaznacza jednak, że konflikt w Czeczenii nie może zostać rozwiązany przy użyciu wojska oraz wzywa do rozpoczęcia prawdziwego procesu pokojowego mającego na celu wynegocjowanie politycznego rozwiązania opartego na dialogu między wszystkimi demokratycznymi uczestnikami społeczeństwa czeczeńskiego;

7.	wzywa władze rosyjskie do zakończenia obecnego stanu bezkarności, likwidacji grup paramilitarnych, powstrzymania działań sił bezpieczeństwa i podporządkowania wojska kontroli cywilnej;

8.	wzywa Radę i Państwa Członkowskie do systematycznego poruszania problemu Czeczenii na spotkaniach politycznych, podczas dialogu na temat praw człowieka i na innych spotkaniach z władzami Federacji Rosyjskiej w celu zagwarantowania, że sprawa ta nie umyka międzynarodowej uwadze i zainteresowaniu;

wzywa do nasilenia konsultacji UE-Rosja w kwestii praw człowieka, tak aby stały się bardziej skuteczne, tam gdzie to właściwe otwarte dla organizacji pozarządowych, skoncentrowane na konkretnych wynikach, z myślą o wzmocnieniu tego elementu w nowym porozumieniu o partnerstwie i współpracy, które ma być negocjowane w najbliższej przyszłości;

10.	wzywa Radę i urzędującą Prezydencję do poczynienia w przyszłości wysiłków w celu udzielenia Rosji pomocy w znalezieniu pokojowego rozwiązania konfliktu — w tym oferując mediację UE; podkreśla, że UE musi przemawiać jednym głosem i trzymać się uzgodnionego we WPZiB stanowiska w sprawie Rosji;

11.

wzywa Dumę rosyjską do powołania komisji śledczej badającej zaniedbania ze strony organów ścigania w Republice Czeczenii, które nie postawiły przed sądem sprawców poważnego łamania praw człowieka, udokumentowanego przez liczne organizacje praw człowieka; przypomina, że jak dotąd tylko kilka przypadków znalazło się w sądzie, oraz że większość spraw została zawieszona, przeniesiona lub oddalona;

12.	podkreśla, że szczególny nacisk należy położyć na dochodzenia w sprawie przestępstw popełnionych wobec działaczy praw człowieka, adwokatów, prokuratorów, sędziów i aplikantów w Europejskim Trybunale Praw Człowieka i członków ich rodzin;

13.

wzywa, w związku z tym, władze rosyjskie do ponownego wszczęcia dochodzenia w sprawie przestępstw popełnionych przez generała majora Władimira Szamanowa i generała majora Jakowa Nedobitko, którzy powinni zostać osądzeni i zawieszeni w obowiązkach na czas dochodzenia, jako uznani przez trybunał w Strasburgu za odpowiedzialnych za masowe bombardowania czeczeńskich cywilów w Katyr-Jurt w lutym 2000 r.;

14.

wzywa Państwa Członkowskie do wsparcia, zgodnie z prawem międzynarodowym i na podstawie istniejących precedensów oraz za zgodą Rosji, utworzenia mieszanego międzynarodowego trybunału ad hoc dla Czeczenii w celu osądzenia sprawców zbrodni wojennych i zbrodni przeciw ludzkości popełnionych w Republice Czeczenii, jeżeli nadal dominować będzie atmosfera bezkarności;

15.	wzywa władze rosyjskie do rewizji ustawy w sprawie terroryzmu z 1998 r. w celu dostosowania jej do standardów Rady Europy, zwłaszcza w odniesieniu do uprawnień i odpowiedzialności osób, które stosują działania antyterrorystyczne;

16.	wzywa Komisję do zbadania czy pomoc humanitarna jaką dostarcza regionowi północnego Kaukazu faktycznie dotarła do osób jej potrzebujących oraz do oceny skuteczności tej pomocy;

17.

jest zaniepokojony raportami o szykanach administracyjnych i sądowych wobec niektórych organizacji pozarządowych działających w Czeczenii, co wydaje się być częścią szerzej zakrojonego procesu ograniczania wolności słowa i zrzeszania się w Federacji Rosyjskiej, oraz nalega na władze rosyjskie, aby zaprzestały tych szykan;

18.

podkreśla, że zarówno proces demokratyzacji jak i walka z bezkarnością w Republice Czeczenii odczują pozytywne skutki działalności niezależnych organizacji praw człowieka, oraz wzywa Rosję do umożliwienia niezależnym mediom, międzynarodowym i krajowym organizacjom humanitarnym oraz obserwatorom uzyskania swobodnego wjazdu do Czeczenii, a także do zapewnienia im, na ile to możliwe, bezpiecznych warunków pracy;

19.	wzywa do wycofania wszystkich zarzutów przeciw Stanisławowi Dmitrijewskiemu oraz apeluje do władz rosyjskich o poszanowanie wolności środków przekazu i dziennikarzy;

20.

ubolewa, że ustawa wzmacniająca kontrolę rządu na organizacjami pozarządowymi w Rosji została łatwo zaakceptowana przez obie izby parlamentu oraz że zignorowano pełne uwzględnienie zaleceń Rady Europy zawartych w jej tymczasowej opinii w tej kwestii; ma nadzieję, że prezydent Putin, zanim podpisze ustawę, może jeszcze zagwarantować, że będzie w pełni zgodna z zaleceniami Rady Europy oraz wyraźnie nakierowana na chronienie działaczy organizacji pozarządowych przed szykanami w Rosji;

21.	wzywa, w związku z tym, Radę i Komisję do poczynienia wszelkich możliwych wysiłków w celu wsparcia rozwoju i konsolidacji silnego, aktywnego, niezależnego i prawdziwego społeczeństwa obywatelskiego w Rosji, jako podstawowego i niezbędnego elementu dobrze działającej demokracji;

22.	zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom Państw Członkowskich, rządowi i parlamentowi Federacji Rosyjskiej oraz Radzie Europy.

(1) Dz.U. L 327 z 28.11.1997, str. 3.

(2) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0207.

(3) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0534.

P6_TA(2006)0027

Struktura, tematy i ramy oceny debaty na temat przyszłości Unii Europejskiej

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie okresu refleksji: struktura, zagadnienia i kontekst oceny debaty na temat Unii Europejskiej (2005/2146(INI))

Parlament Europejski,

—	uwzględniając Traktat z Nicei;

—	uwzględniając Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy;

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 12 stycznia 2005 r. w sprawie Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy (1);

—	uwzględniając deklarację z dnia 18 czerwca 2005 r. szefów państw lub rządów w sprawie ratyfikacji Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy ze szczytu Rady Europejskiej, jaka miała miejsce w dniach 16-17 czerwca 2005 r.;

—	uwzględniając Traktat dotyczący przystąpienia Republiki Bułgarii i Rumunii do Unii Europejskiej;

—	uwzględniając opinię Komitetu Regionów w sprawie okresu refleksji z dnia 13 października 2005 r. (2) oraz opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego z dnia 26 października 2005 r. (3), wydane na wniosek Parlamentu (4);

—	uwzględniając konkluzje szczytu Rady Europejskiej w dniach 15 i 16 grudnia 2005 r.;

—	uwzględniając art. 45 Regulaminu;

—

uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Konstytucyjnych oraz opinie Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, Komisji Rozwoju Regionalnego, Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Komisji Kultury i Edukacji, Komisji Prawnej, Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, oraz Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A6-0414/2005); a także mając na uwadze, że:

A.	Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy został podpisany przez szefów państw i rządów 25 państw członkowskich UE w dniu 29 października 2004 r., oraz ponownie zatwierdzony przez Radę Europejską w deklaracji z dnia 18 czerwca 2005 r.,

B.	tekst konstytucji opracował Konwent Europejski , który, na tle uprzednich procedur opracowywania nowych traktatów, osiągnął nowy poziom otwartości, pluralizmu oraz legitymacji demokratycznej,

Parlament Europejski poparł konstytucję większością głosów (ponad dwie trzecie) uznając ją w swojej rezolucji z dnia 12 stycznia 2005 r. za „satysfakcjonujący kompromis oraz znaczącą poprawę w stosunku do istniejących Traktatów, (…) zapewniające stabilne i trwałe ramy przyszłego rozwoju Unii Europejskiej, które umożliwią jej przyszłe rozszerzenie i dostarczą w razie potrzeby mechanizmy jej rewizji”,

D.	reformy przewidziane w Traktacie ustanawiającym Konstytucję dla Europy mają na celu między innymi zapewnienie możliwości uporania się ze skutkami rozszerzenia Unii w dniu 1 maja 2004 r.; ponadto w przypadku braku ratyfikacji konstytucji powodzenie tego oraz przyszłych rozszerzeń będzie zagrożone,

E.	trzynaście Państw Członkowskich (5) reprezentujących większość obywateli Unii ratyfikowało już konstytucję zgodnie ze swoimi wymogami konstytucyjnymi, w tym, w przypadku Hiszpanii i Luksemburgu w drodze referendum,

F.	Francja oraz Holandia, po referendach, które odbyły się odpowiednio 29 maja oraz 1 czerwca 2005 r., odmówiły ratyfikacji konstytucji; w rezultacie proces ratyfikacji w większości pozostałych Państw Członkowskich znalazł się w impasie,

G.	na podstawie art. 48 Traktatu o Unii Europejskiej konstytucja nie wejdzie w życie zanim i jeżeli nie ratyfikują jej wszystkie Państwa Członkowskie,

w deklaracji 30 stanowiącej załącznik do Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy stwierdzono, że „jeżeli po upływie dwóch lat od podpisania Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy zostanie on ratyfikowany przez cztery piąte Państw Członkowskich i gdy jedno lub więcej Państw Członkowskich napotka trudności w postępowaniu ratyfikacyjnym, sprawa zostanie rozpatrzona przez Radę Europejską”,

I.	należy uszanować decyzję zarówno tych Państw Członkowskich i ich obywateli, które ratyfikowały konstytucję jak i tych, które nie ratyfikowały jej oraz dokładnie przeanalizować przyczyny niepowodzenia we Francji i Holandii,

J.	głosy odrzucające konstytucję wydają się być w większym stopniu wyrazem niezgody na stan, w jakim Unia Europejska znajduje się obecnie niż określonym sprzeciwem wobec reform konstytucyjnych, a jednak, paradoksalnie, wynikiem głosów na nie jest utrzymywanie się status quo oraz blokowanie reform,

Rada Europejska potwierdziła tę opinię, przyjmując w swojej deklaracji z dnia 18 czerwca 2005 r. następujące stanowisko: „wyniki referendum nie dają podstaw, by wątpić w przywiązanie obywateli do konstrukcji europejskiej”, lecz „tym niemniej obywatele wyrazili zaniepokojenie i obawy, które należy uwzględnić”; dlatego Rada Europejska zadecydowała w czerwcu o rozpoczęciu „okresu refleksji (…) w celu przeprowadzenia w każdym z naszych państw szerokiej debaty obejmującej obywateli, społeczeństwo obywatelskie, partnerów społecznych, parlamenty narodowe oraz partie polityczne”; szefowie państw uzgodnili, że pierwszą połowę 2006 r. przeznaczą na „ocenę rezultatów debat przeprowadzonych w poszczególnych krajach oraz osiągnięcie porozumienia w sprawie kontynuacji procesu”,

L.	we wspomnianej deklaracji szefowie państw oświadczyli, że proces ratyfikacji może być kontynuowany, zgodzili się również, że ustalony pierwotnie termin wejścia w życie konstytucji (1 listopada 2006 r.) zostanie przedłużony,

M.	Radzie Europejskiej nie udało się jednak nadać okresowi refleksji wyraźnego kierunku ani ustalić metod oraz ram dla sformułowania wniosków na podstawie tej debaty, od tego czasu uważa się, że brakuje jej zarówno woli politycznej, jak i zdolności stymulowania oraz kierowania dialogiem europejskim,

N.	w grudniu 2005 r. Rada Europejska zobowiązała Komisję do przedstawienia w latach 2008-2009 „obszernej i wyczerpującej analizy obejmującej wszystkie aspekty wydatków UE, łącznie z WPR oraz jej zasobów finansowych, łącznie z rabatem przysługującym Wielkiej Brytanii”,

okres refleksji rozpoczął się debatami dotyczącymi raczej kontekstu niż samej treści konstytucji, skoncentrowane przede wszystkim na takich kwestiach, jak przyszłość europejskiego modelu socjalnego, perspektywy rozwoju europejskiej gospodarki, tempo realizacji procesu rozszerzenia, budżet średnioterminowy oraz jednolity rynek usług,

Komisja opublikowała swój dokument poświęcony okresowi refleksji w celu odzyskania publicznego zaufania do Unii Europejskiej poprzez wspieranie debat narodowych oraz propagowanie inicjatyw na szczeblu wspólnotowym, lecz nie powinno to powstrzymać wszystkich europejskich instytucji politycznych od podejmowania wspólnych działań ani sprawowania przywództwa z poważnym podejściem do kwestii strategicznego znaczenia konstytucji oraz politycznych uwarunkowań działań niezbędnych do zapewnienia jej powodzenia,

Q.	parlamenty Państw Członkowskich oraz Parlament Europejski odpowiedzialne są za pełne wywiązanie się ze swojej roli w okresie refleksji, w szczególności poprzez serię wspólnych forów parlamentarnych, których celem będzie „pobudzanie, kierowanie oraz synteza” dialogu europejskiego (6),

1.	potwierdza swoje przekonanie, że Traktat Nicejski nie stanowi odpowiedniej podstawy dla kontynuowania procesu integracji europejskiej;

potwierdza swoje zaangażowanie w osiągnięcie bez zbędnej zwłoki porozumienia konstytucyjnego, które wzmocni demokrację parlamentarną, przejrzystość i rządy prawa, ugruntuje prawa podstawowe, rozwinie aktywność obywatelską oraz poprawi zdolność rozszerzonej UE do skutecznego działania zarówno w obrębie Wspólnoty, jak i poza nią; wyraża obawy, iż bez porozumienia konstytucyjnego Unia nie będzie mogła oczekiwać wsparcia ze strony swoich obywateli, utrzymać tempa integracji ani stać się wiarygodnym partnerem na scenie światowej; przypomina, że popierał Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy jako środek osiągania tych celów; wzywa także zdecydowanie Radę Europejską do zadeklarowania w czerwcu 2006 r. takiego samego zaangażowania na rzecz zawarcia konstytucyjnego porozumienia w sprawie przyszłości Europy;

3.	przyznaje, że ratyfikacja konstytucji napotyka obecnie trudności, które mogą okazać się niemożliwe do pokonania, jeżeli nie zostaną podjęte środki odpowiedzi na niepokoje, którym dano wyraz we Francji, Holandii oraz w innych krajach;

4.	potwierdza przekonanie, że Traktat Nicejski nie stanowi odpowiedniej podstawy dla dalszego poszerzania Unii po przystąpieniu Bułgarii i Rumunii;

5.	przypomina, że problemy polityczne oraz instytucjonalna słabość, do rozwiązania których powołano Konwent, utrzymają się, a nawet zwiększą, chyba że, i dopóki nie zostaną wdrożone reformy przewidziane w Traktacie ustanawiającym Konstytucję dla Europy;

6.	zwraca uwagę, że wiele z wyrażonych obaw dotyczy w większym stopniu ogólnych lub konkretnych problemów należących bardziej do kontekstu niż samej treści konstytucji; uważa, że w przypadku osiągnięcia postępów w takich sprawach łatwiej byłoby o porozumienie w sprawie konstytucji;

odrzuca pomysł utworzenia wąskich grup złożonych z niektórych państw członkowskich, podczas gdy nadal trwa proces konstytucyjny; ubolewa nad wszelkimi sugestiami odnośnie możliwości tworzenia koalicji pomiędzy niektórymi państwami członkowskimi poza systemem UE, przypomina, że wzmocniona współpraca powinna sprzyjać osiąganiu celów Unii, chronić jej interesy i wzmacniać proces integracji, a także powinna być otwarta w każdej chwili na wszystkie państwa członkowskie; podkreśla jednak, że ewentualne rozpoczęcie takiej współpracy nie powinno odbywać się ze szkodą dla wysiłków zmierzających do osiągnięcia bez zbędnej zwłoki Konstytucji dla Europy;

8.	ostrzega, że strategia oparta na selektywnym wdrażaniu konstytucji wiąże się z ryzykiem zniszczenia odpowiednio wyważonego porozumienia pomiędzy instytucjami oraz między państwami członkowskimi, pogłębiając tym samym kryzys zaufania;

stwierdza, że istnieje ograniczone spektrum reform demokratycznych, które mogłyby zostać wprowadzone na tym etapie bez zmian traktatowych, a poprzez rewizję regulaminu lub porozumienie międzyinstytucjonalne — takie jak przejrzystość procesu stanowienia prawa w Radzie Ministrów, wprowadzenie pewnej formy inicjatywy obywatelskiej, ulepszenia w procedurze komitologii, pełne wykorzystanie klauzuli przejścia („passerelle”) w obszarze sprawiedliwości i spraw wewnętrznych oraz wzmożony nadzór parlamentów krajowych nad prowadzeniem przez ich rządy spraw UE;

10.

proponuje wykorzystanie trwającego okresu refleksji do wznowienia projektu konstytucji w oparciu o szeroko zakrojoną debatę publiczną nad przyszłością integracji europejskiej; uważa, że wspomniany dialog europejski — którego wyników nie należy przesądzać — powinien zmierzać do wyjaśnienia, pogłębienia i zdemokratyzowania porozumienia w sprawie konstytucji, a także odpowiedzieć na krytykę oraz znaleźć rozwiązania w kwestiach, które nie spełniły oczekiwań;

11.

z zadowoleniem przyjmuje początki szerokiej debaty na temat kierunku działań UE; jednocześnie podkreśla, że powinna się ona odbyć w kontekście pokonywania kryzysu instytucjonalnego oraz, że propozycje polityczne na poziomie UE muszą odnosić się bezpośrednio do przepisów, uprawnień oraz procedur instytucji UE, jak również do kompetencji przyznanych UE przez państwa członkowskie oraz doprowadzić do ustalenia kwestii wspólnych dla całej Europy;

12.

proponuje przeprowadzenie oraz koordynację w całej Unii tego nowego dialogu, który powinien być postrzegany jako szansa na propagowanie demokracji europejskiej, zorganizowanego wokół tematów wspólnego zainteresowania; dialog powinien przebiegać w oparciu o realistycznie zaplanowane etapy, zgodnie z ustalonymi ramami oceny oraz doprowadzić do ostatecznych wyborów politycznych;

13.

nalega, aby debata publiczna odbywała się zarówno w ramach europejskich, jak i krajowych; przestrzega, że mające ograniczony zasięg debaty krajowe w niewielkim stopniu zmienią stereotypy narodowe, a także, że narzucony dialog bez wyznaczonych celów politycznych może stać się chaotyczny albo wręcz bezcelowy, stając się tym samym powodem większego niezadowolenia ze strony części europejskich obywateli;

14.	proponuje, aby Parlament Europejski oraz parlamenty krajowe wspólnie zorganizowały konferencje — fora parlamentarne — których celem byłoby pobudzanie debaty oraz formułowanie, krok po kroku, koniecznych wniosków politycznych; zaprosi inne instytucje UE do wzięcia udziału w forach;

15.

przyznaje, że uniknięcie kolejnego kroku wstecz w procesie konstytucyjnym ma kluczowe znaczenie dla Unii Europejskiej, a w szczególności dla Parlamentu; zobowiązuje się zatem do odgrywania wiodącej roli w dialogu europejskim, wspólnie z parlamentami narodowymi, w szczególności poprzez publikację „europejskich dokumentów” w sprawie wszystkich ważnych kwestii poruszanych w kontekście UE, które mogą posłużyć jako wspólna europejska baza wyjściowa dla debat krajowych i które, wraz z wkładem wniesionym przez parlamenty krajowe, powinny posłużyć za podstawę obrad forów parlamentarnych;

16.	przyznaje, że kwestią o strategicznym znaczeniu dla instytucji politycznych jest zachęcanie mediów (w szczególności telewizji, prasy i lokalnych stacji radiowych) do przyjęcia aktywnej postawy oraz pozyskanie ich w celu prowadzenia publicznych sprawozdań z debaty i jej intensyfikacji;

17.

proponuje, aby pierwsze międzyparlamentarne forum odbyło się na wiosnę 2006 r., przed czerwcowym szczytem Rady Europejskiej, w celu wysłuchania zarówno posłów do parlamentów krajowych, jak i posłów do PE, tak aby udzielić Radzie Europejskiej szczegółowych wskazówek w sprawie dalszych działań Unii umożliwiających wyjście z kryzysu;

18.

proponuje, aby pierwsze forum parlamentarne określiło ograniczoną liczbę zagadnień priorytetowych dotyczących przyszłości Europy oraz modelu rządzenia w Unii, które będą przedmiotem obrad kolejnych forów oraz szerszej debaty publicznej, takich jak:

—	jaki jest cel integracji europejskiej?

—	jaką rolę Europa powinna pełnić w świecie?

—	jaką przyszłość ma europejski model gospodarczy i społeczny w świetle globalizacji?

—	jak można zdefiniować granice Unii Europejskiej?

—	jak można wzmocnić wolność, bezpieczeństwo i sprawiedliwość?

—	jak należy finansować Unię?

19.	wierzy, że dogłębna debata nad ww. podstawowymi kwestiami otworzy nowe perspektywy dla integracji europejskiej oraz stworzy podstawy dla reform wspólnych polityk w obszarach, w których brakuje zgodności;

20.

wierzy ponadto, że dialog europejski ma szansę pokonać kryzys konstytucyjny tylko wtedy, gdy udział w nim wezmą nie tylko instytucje europejskie, lecz również parlamenty krajowe i regionalne, władze lokalne, partie polityczne, partnerzy społeczni, społeczeństwo obywatelskie, środowiska akademickie oraz media; w tym kontekście szczególne znaczenie przypisuje praktycznemu wkładowi ze strony Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów;

21.

wzywa państwa członkowskie do zorganizowania na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym znacznej liczby posiedzeń publicznych oraz debat w mediach na temat przyszłości Europy — „forów obywateli” — poruszających wspólnie uzgodnione kwestie, otrzymujących wsparcie od Komisji; wzywa partnerów społecznych i organizacje społeczeństwa obywatelskiego do wzięcia udziału w debacie;

22.	oczekuje, że partie polityczne nadadzą większe znaczenie sprawom o wymiarze europejskim, zarówno podczas debat wewnątrzpartyjnych, jak i w trakcie kampanii wyborczych;

23.	z radością przyjmie petycje od obywateli, które przyczynią się do nadania kształtu debatom;

24.	wzywa Unię do nadania istotnie większego znaczenia polityce kultury i edukacji w celu ożywienia konstytucyjnej formuły „jedność w różnorodności”;

25.	wskazuje, że europejski dialog będzie niemożliwy bez zapewnienia odpowiednich funduszy;

26.	proponuje, aby wnioski z okresu refleksji zostały sformułowane najpóźniej w drugiej połowie 2007 r. oraz aby podjąć wtedy jasną decyzję w sprawie dalszego postępowania odnośnie do konstytucji;

27.	z zadowoleniem przyjmuje oświadczenie rządu Niemiec, wyrażające jego zamiar podjęcia w trakcie swojego przewodnictwa w Radzie w pierwszej połowie 2007 r. inicjatyw dotyczących ratyfikacji konstytucji;

28.

zwraca uwagę, że w teorii Unia ma do wyboru kilka opcji — od porzucenia projektu konstytucji, poprzez próby ratyfikowania tekstu w obecnej formie, wyjaśnienia lub uzupełnienia jego bieżącej wersji, przebudowę i/lub zmianę obecnego tekstu celem jego poprawienia, do gruntownego przeredagowania tekstu;

29.	uważa, że dobrym skutkiem okresu refleksji byłoby zachowanie obecnej wersji tekstu, chociaż byłoby to możliwe tylko wtedy, gdyby podjęto istotne działania na rzecz uspokojenia i przekonania opinii publicznej;

30.	z zadowoleniem przyjmuje zamiar Prezydencji Austriackiej w Radzie przedstawienia planu odnośnie okresu refleksji oraz ogólnie odnośnie przyszłości procesu ratyfikacji;

31.	wzywa członków Rady Europejskiej do przyjęcia indywidualnej oraz zbiorowej odpowiedzialności za wdrożenie Konstytucji dla Europy; nalega na ściślejszą koordynację zarówno treści, jak i harmonogramu kampanii krajowych, aby wykazać się wobec obywateli wolą polityczną oraz wzajemną solidarnością;

32.	przyjmuje do wiadomości „Plan D dla demokracji, dialogu i debaty” Komisji (COM(2005)0494), lecz wzywa ją, aby poza przedstawieniem strategii komunikacyjnej wykazała zdecydowane polityczne zaangażowanie, aby pomóc Unii pokonać obecne trudności konstytucyjne;

33.	podkreśla, że Rumunia i Bułgaria powinny brać udział we wszystkich działaniach, o których mowa powyżej;

34.	wzywa wszystkie zrzeszenia i organizacje społeczeństwa obywatelskiego do włączenia kwestii wejścia w życie konstytucji jako jednego z priorytetowych tematów do dyskusji i debaty;

35.	domaga się, w każdym przypadku, podjęcia wszelkich wysiłków w celu zapewnienia, aby konstytucja weszła w życie w 2009 r.;

36.

zobowiązuje Komisję Spraw Konstytucyjnych do kontrolowania okresu refleksji, szczególnie w zakresie przygotowania forów parlamentarnych, opracowania dokumentów roboczych („dokumentów europejskich”), podsumowania debat instytucjonalnych i obywatelskich oraz wynikających z nich wniosków i propozycji działania;

37.	w tym samym duchu zwraca się do Komisji Spraw Konstytucyjnych o ścisłe współdziałanie z innymi komisjami bezpośrednio zainteresowanymi przygotowaniem forów parlamentach oraz opracowaniem przeznaczonych na nie dokumentów roboczych;

38.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji członkom Rady Europejskiej, Rady, Komisji, krajowym i regionalnym parlamentom państw członkowskich, Komitetowi Regionów i Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu, byłym członkom Konwentu Europejskiego, a także parlamentom oraz rządom krajów przystępujących i kandydujących.

(1) Dz.U. C 247 E z 6.10.2005, str. 88.

(2) CdR 250/2005 wersja ostateczna, dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym.

(3) CESE 1249/2005, dotychczas niepublikowana w Dzienniku Urzędowym.

(4) Pozycje 9.1. i 9.2, P6_PV(2005)09-06.

(5) Niemcy, Grecja, Hiszpania, Włochy, Cypr, Łotwa, Litwa, Luksemburg, Węgry, Malta, Austria, Słowenia, Słowacja.

(6) XXXIV posiedzenie COSAC, w dniach 10-11 października 2005 r.

P6_TA(2006)0028

Europejska Polityka Sąsiedztwa

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Europejskiej Polityki Sąsiedztwa (EPS) (2004/2166(INI))

Parlament Europejski,

—	uwzględniając art. I-57 Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy dotyczącego Unii i jej sąsiadów, który nie wszedł w życie i nie został jeszcze przyjęty,

—

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiające przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (1) oraz wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia Rady ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego i Funduszu Spójności (COM(2004)0492),

—

uwzględniając komunikat Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego zatytułowany „Rozszerzona Europa — sąsiedztwo: Nowe ramy stosunków z naszymi wschodnimi i południowymi sąsiadami” (COM(2003)0104), jej strategię w sprawie Europejskiej Polityki Sąsiedztwa (EPS) (COM(2004)0373), projekt Komisji dotyczący Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa (COM(2004)0628), komunikat Komisji w sprawie planów działania w ramach Europejskiej Polityki Sąsiedztwa (EPS) (COM(2004)0795) oraz plany działania dla Ukrainy, Mołdowy, Izraela, Jordanii, Maroka, Autonomii Palestyńskiej oraz Tunezji,

—	uwzględniając plan działania w sprawie Ukrainy (10-punktowy plan Ferrero-Waldner/Solany) zatwierdzony przez Radę Współpracy UE — Ukraina w dniu 21 lutego 2005 r.,

—	uwzględniając Europejską Strategię Bezpieczeństwa „Bezpieczna Europa w Lepszym Świecie” zaakceptowaną przez Radę Europejską w dniu 12 grudnia 2003 r.,

—	uwzględniając drugi plan działania dotyczący Wymiaru Północnego na lata 2004-2006 poparty przez Radę Europejską na posiedzeniu w Brukseli w dniach 16-17 października 2003 r.,

—	uwzględniając swoje rezolucje w sprawie Wymiaru Północnego z dnia 20 listopada 2003 r. (2) i z dnia 16 listopada 2005 r. (3),

—	uwzględniając wnioski z IV Spotkania Ministerialnego w sprawie Wymiaru Północnego, które odbyło się w Brukseli w dniu 21 listopada 2005 r.,

—	uwzględniając swoją rezolucję w sprawie rewizji procesu barcelońskiego z dnia 27 października 2005 r. (4),

—	uwzględniając partnerstwo strategiczne dla obszaru Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu, zatwierdzone przez Radę Europejską w dniu 18 czerwca 2004 r.,

—	uwzględniając komunikat Komisji dla Rady i Parlamentu Europejskiego zatytułowany „Ożywienie działań UE z partnerami śródziemnomorskimi w dziedzinie praw człowieka i demokratyzacji” (COM(2003)0294),

—	uwzględniając rezolucję z dnia 15 marca 2005 r. w sprawie kwestii gospodarczych, finansowych, społecznych i edukacji, przyjętą przez pierwsze Europejsko-Śródziemnomorskie Zgromadzenie Parlamentarne w Kairze,

—	uwzględniając trzecie sprawozdanie w sprawie rozwoju społecznego w świecie arabskim w 2004 r. „W stronę wolności w świecie arabskim” z dnia 5 kwietnia 2005 r. opublikowane przez Program Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP),

—	uwzględniając sprawozdanie delegacji Parlamentu Europejskiego w sprawie obserwacji wyborów w Autonomii Palestyńskiej w dniach 7-10 stycznia 2005 r.,

—	uwzględniając swoje rezolucje z dnia 13 stycznia 2005 r. w sprawie wyników wyborów na Ukrainie (5), z dnia 24 lutego 2005 r. w sprawie wyborów parlamentarnych w Republice Mołdowy (6) oraz z dnia 10 marca 2005 r. w sprawie sytuacji w Libanie (7),

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 20 listopada 2003 r.„Rozszerzona Europa — sąsiedztwo: Nowe ramy stosunków z naszymi wschodnimi i południowymi sąsiadami” (8),

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 czerwca 2002 r. w sprawie stosunków między Unią Europejską a Unią Arabskiego Maghrebu: uprzywilejowane partnerstwo (9),

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 28 kwietnia 2005 r. w sprawie sprawozdania rocznego dotyczącego praw człowieka na świecie w roku 2004 (10),

—	uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje w sprawie państw i regionów sąsiadujących z rozszerzającą się UE,

—	uwzględniając art. 45 Regulaminu,

—	uwzględniając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych (A6-0399/2005),

A.	mając na uwadze, że w następstwie rozszerzenia Unii Europejskiej w dniu 1 maja 2004 r. granice zewnętrzne UE uległy zmianie, a Unia zyskała nowych sąsiadów,

mając na uwadze, że w interesie rozszerzonej UE nie leży wyznaczanie nowych linii podziału na hermetycznych granicach zewnętrznych, i z tego względu należy realizować taką strategię stosunków z wschodnimi i południowymi sąsiadami, za pomocą której możliwe będzie utworzenie i rozwijanie wspólnego obszaru pokoju, stabilności, bezpieczeństwa, przestrzegania praw człowieka, demokracji, praworządności oraz dobrobytu,

C.	mając na uwadze, że w interesie UE leży wniesienie wkładu w demokratyczny rozwój jej sąsiadów, a rozwój EPS uzależniony jest w dużej mierze od wyrażanej przez państwa sąsiadujące i ich społeczeństwa woli podzielania tych samych wartości, na których opiera się Unia Europejska,

D.	mając na uwadze, że ambitnym celem EPS powinno być zaoferowanie państwom partnerskim uprzywilejowanych stosunków w celu umożliwienia im odgrywania aktywnej roli w politykach UE,

mając na uwadze, że EPS obejmuje zarówno państwa europejskie, którym zgodnie z istniejącymi traktatami przysługuje zasadnicze prawo do złożenia wniosku o członkostwo w Unii Europejskiej, jak i te, które mimo długotrwałego sąsiedztwa i bliskiego partnerstwa z Unią Europejską nie mogą zostać jej członkami oraz mając na uwadze, że fakt ten w żaden sposób nie wpływa na wspomniane wyżej prawo państw europejskich do ubiegania się o członkostwo w UE,

F.	mając na uwadze, że niezależnie od kwestii możliwego członkostwa wszystkie państwa sąsiadujące mają równe szanse nawiązania uprzywilejowanych stosunków z UE, opartych zarówno na wspólnych interesach, jak i na wspólnych wartościach, zgodnie z ich własnymi ambicjami,

mając na uwadze, że niektóre wyspiarskie regiony peryferyjne Unii Europejskiej położone na Oceanie Atlantyckim są niemniej jednak połączone z kontynentem europejskim, co stwarza specyficzne problemy w obrębie EPS, jako że te wyspy same sąsiadują z nie należącymi do UE wyspami, z którymi dzielą wspólne więzi historyczne;

H.	mając na uwadze, że do kryteriów kopenhaskich należy także kryterium zdolności przyjmowania przez Unię Europejską nowych członków,

I.	mając na uwadze, że „rewolucja róż” w Gruzji oraz „pomarańczowa rewolucja” na Ukrainie wyraziły wolę społeczeństw tych krajów do wzięcia udziału w procesie kształtowania Europy na podstawie wspólnych wartości, określonych w Traktacie ustanawiającym Konstytucję dla Europy,

J.	mając na uwadze, że Unia powinna dołożyć wszelkich starań, aby wesprzeć powrót Białorusi do demokratycznej społeczności, tak aby stała się stabilnym i dostatnim partnerem,

K.	mając na uwadze, że UE nie wykorzystała w pełni swego strategicznego partnerstwa z Rosją do rozwiązania konfliktu w Naddniestrzu, który jest jednym z głównych powodów głębokiego kryzysu gospodarczego Mołdowy,

mając na uwadze, że w interesie Unii Europejskiej leży pokojowy rozwój na kontynencie europejskim i w jego bezpośrednim sąsiedztwie, dlatego musi ona pomóc w rozwiązaniu konfliktów w Naddniestrzu, Południowej Osetii, Abchazji, Górnym Karabachu i Czeczenii, do czego niezbędna jest ścisła współpraca z Rosją i Ukrainą, oraz konfliktów na Bliskim Wschodzie i Saharze Zachodniej,

M.	mając na uwadze, że duch wolności i demokracji sprzyjał także ruchowi wolnościowemu w Libanie i wolnym wyborom w Palestynie,

podkreślając zasadniczą, pozytywną rolę, jaką odgrywają instytucje takie jak Rada Europy, Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) i Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ) w zapobieganiu, zarządzaniu i rozwiązywaniu kryzysów politycznych i militarnych w wielu regionach Europy, głównie dzięki ich możliwościom i instrumentom, które uzupełniają instrumenty UE,

O.	mając na uwadze, że na szczycie w Kiszyniowie w dniu 22 kwietnia 2005 r. państwa współpracujące w ramach GUAM (Gruzja, Ukraina, Azerbejdżan i Mołdowa) dały jasny wyraz swojej ambicji zintensyfikowania współpracy z UE,

P.	mając na uwadze, że w dniu 31 maja 2003 r. Unia Europejska podjęła wraz ze swym sąsiadem, Rosją, decyzję o dalszym wzmocnieniu strategicznego partnerstwa opartego na takich samych wartościach jak EPS oraz o ustanowieniu czterech wspólnych przestrzeni, co musi przynieść konkretne rezultaty;

W kierunku umów o europejskim sąsiedztwie

oświadcza, że czynne i konkretne zobowiązanie do przestrzegania wspólnych wartości w zakresie praworządności, sprawnej administracji, przestrzegania praw człowieka i podstawowych wolności, demokracji oraz zasad przejrzystej społecznej gospodarki rynkowej i trwałego rozwoju jest warunkiem koniecznym ustanowienia uprzywilejowanych stosunków z państwami sąsiadującymi z UE;

podkreśla, że celem nie jest pogodzenie się z istniejącą sytuacją, lecz zobowiązanie Unii Europejskiej do wspierania dążeń społeczeństw krajów sąsiadujących do pełnej wolności politycznej, demokracji i sprawiedliwości oraz rozwoju gospodarczego i społecznego, przy użyciu wszelkich dostępnych środków dyplomatycznych, finansowych i politycznych;

popiera rozszerzenie UE w oparciu o traktaty i zgodnie z decyzjami podejmowanymi przez Radę Europejską; podkreśla, że procesowi rozszerzenia musi towarzyszyć ambitna i wysoce elastyczna polityka sąsiedztwa dla tych krajów europejskich, które nie są obecnie Państwami Członkowskimi UE i które jeszcze nie mogą lub nie chcą przystąpić do UE, niemniej jednak utożsamiają się z wartościami UE oraz są skłonne uczestniczyć w projekcie europejskim;

4.	podkreśla, że Traktat Nicejski nie stanowi wystarczającej podstawy do dalszych decyzji w sprawie akcesji kolejnych nowych Państw Członkowskich i dlatego nalega, aby konieczne reformy zostały przeprowadzone w ramach procesu konstytucyjnego;

5.	podkreśla, że EPS powinna być skrojona na miarę potrzeb poszczególnych państw, do których ma zastosowanie, a nie być polityką jednowymiarową;

podkreśla potrzebę ustanowienia efektywnego mechanizmu monitorowania oraz gotowości do ograniczenia lub zawieszenia pomocy bądź nawet zerwania umowy z państwami, które łamią międzynarodowe i europejskie standardy poszanowania praw człowieka i demokracji, a także wzywa Komisję Europejską do prowadzenia stanowczej polityki wspierania sił demokratycznych w tych państwach sąsiadujących, w szczególności przez zapewnienie dostępu do niezależnych mediów i informacji;

wzywa Komisję do zdefiniowania celu i jasnych priorytetów EPS, dzięki czemu zostaną ustalone kryteria oceny osiągnięć oraz z zadowoleniem przyjmuje pomysł opracowania w końcowej fazie procesu EPS umowy o europejskim sąsiedztwie dla tych państw, które nie ubiegają się o członkostwo w UE, ale które zbliżają się do dorobku prawnego Unii Europejskiej; wzywa Komisję do zaproponowania i rozwinięcia specjalnej polityki mającej na celu rozciągnięcie w miarę możliwości EPS na wyspiarskie kraje położone na Atlantyku sąsiadujące z peryferyjnymi regionami wyspiarskimi stanowiącymi część UE przylegającymi do kontynentu europejskiego, gdy kwestie geograficznej bliskości, podobieństw kulturalnych i historycznych oraz wzajemnego bezpieczeństwa mogą być istotne;

uznaje za słuszne, że taka umowa o sąsiedztwie może sprzyjać stopniowemu postępowi w dążeniu do całkowitego dostępu do rynku wewnętrznego oraz uczestnictwa we Wspólnej Polityce Zagranicznej i Bezpieczeństwa (WPZiB), co zakłada odpowiednie wsparcie finansowe i techniczne ze strony UE; uznaje ponadto za konieczne umożliwienie ścisłej współpracy w zakresie sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, co powinno znaleźć odbicie w planach działania, w celu ścisłej współpracy w zakresie obrony praw człowieka, zwalczania handlu narkotykami, bronią i ludźmi, zwalczania terroryzmu i zorganizowanej przestępczości, polityce azylowej, wizowej i imigracyjnej;

wzywa Radę do zacieśnienia dialogu z poszczególnymi krajami partnerskimi w ramach EPS poprzez zapraszanie ich, gdy jest to wskazane, do udziału w obszarach wspólnego zainteresowania i mających znaczenie dla Unii Europejskiej, takich jak WPZiB, a także zapraszanie niegłosujących przedstawicieli do dyskusji w grupach roboczych Rady w odpowiednich dziedzinach, np. walki z terroryzmem (COTER), międzynarodowej współpracy na rzecz rozwoju (CODEV), praw człowieka (COHOM), organizacji międzynarodowych (CONUN), itp.;

10.	uznaje, że wspólne zarządzanie granicami między każdym krajem sąsiadującym i UE powinno stanowić zasadniczy element jakiejkolwiek europejskiej umowy o sąsiedztwie w celu zapewnienia z jednej strony bezpieczeństwa granic, a z drugiej strony rozwoju współpracy transgranicznej;

11.	uznaje za konieczne i wykonalne obecnie, na pierwszym etapie, umożliwienie państwom partnerskim uczestnictwa we wszystkich programach wspólnotowych w zakresie kultury, edukacji, młodzieży, społeczeństwa informacyjnego, środowiska naturalnego, badań i nauki;

12.

uznaje za kluczową kwestię, aby EPS w istotny sposób przyczyniała się do propagowania praw kobiet oraz praw gospodarczych i społecznych; w związku z tym wzywa Komisję do włączenia do swych priorytetowych kwestii sprawę wycofania wszelkich, wyrażonych przez niektóre kraje zastrzeżeń w odniesieniu do Konwencji w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet (CEDAW) oraz do pełnego wdrożenia Międzynarodowego Paktu Praw Ekonomicznych, Społecznych i Kulturalnych (ICESCR);

13.

wzywa Komisję i Radę do wykorzystania EPS nie tylko do zacieśnienia dialogu politycznego i współpracy, ale także do urzeczywistnienia planów działania z krajami partnerskimi, w oparciu o zasadę rozróżnienia zgodnie z predyspozycjami i kwalifikacjami każdego kraju, w celu umożliwienia im udziału we wspólnotowych programach i agencjach, takich jak Europejska Agencja Środowiska, Europejska Agencja Przestrzeni Kosmicznej, Eurojust i „Inteligentna Energia w Europie” (program wspólnotowy na rzecz nowych źródeł energii), jak również zezwolenie na ubieganie się o współpracę na rzecz rozwoju i pomocy w ramach programów i agencji UE takich jak TACIS, PHARE i ECHO;

14.	uznaje za ważne rozszerzenie programu wizyt w Parlamencie Europejskim w celu umożliwienia obywatelom krajów sąsiadujących zapoznania się z demokratyczną kulturą Parlamentu Europejskiego;

15.	uznaje za pożyteczne utworzenie specjalnego europejskiego funduszu wspierającego w skuteczny i elastyczny sposób inicjatywy promujące demokrację parlamentarną w krajach sąsiadujących;

16.

uznaje za ważne dokonanie w sformułowaniach planów działania rozróżnień dla poszczególnych państw, z uwzględnieniem aktualnych stosunków, postępu we wdrażaniu reform, oraz woli wypełniania uzgodnionych zobowiązań przez każde z państw sąsiadujących; potwierdza, że te rozróżnienia muszą się opierać na przejrzystych i obiektywnych kryteriach;

17.	uznaje, że takie plany działania powinny stanowić narzędzie pomocne w osiągnięciu celu, jakim jest potencjalne członkostwo w UE dla tych krajów, które się do tego kwalifikują, oraz jeszcze bliższego partnerstwa dla pozostałych objętych nimi krajów;

18.

popiera przygotowywanie planów działania ze wszystkimi krajami objętymi polityką sąsiedztwa i nalega, aby rozwój praw człowieka, demokracji i praworządności był uważany za kluczowy priorytet we wszystkich krajowych planach działania; w tym kontekście podkreśla znaczenie powoływania podkomisji ds. praw człowieka we współpracy z wszystkimi państwami sąsiadującymi, co powinno pomóc w ocenie wdrażania planów działania; uznaje, że posiedzenia tych podkomisji powinny odbywać się przynajmniej raz w roku, a regularna kontynuacja ich działań powinna mieć miejsce na wszystkich szczeblach politycznych; wzywa Radę i Komisję do pełnego włączenia Parlamentu w ten proces oceny i jest zdania, że Parlament powinien być reprezentowany w podkomisjach;

19.

proponuje Komisji publikowanie corocznych sprawozdań z monitorowania, które na podstawie jasno określonych kryteriów i norm przedstawią ocenę postępu w realizacji EPS w odniesieniu do poszczególnych państw, i które będą stanowić podstawę do podejmowania dalszych działań na drodze do zawarcia umowy o europejskim sąsiedztwie; oczekuje, że ze swej strony państwa partnerskie udostępnią szczegółowe informacje do wspólnego monitoringu; widzi potrzebę przeprowadzenia debaty w Parlamencie nad sprawozdaniami dotyczących postępów;

20.	podkreśla w związku z tym istotę stworzenia między wszystkimi zainteresowanymi państwami wielostronnych ram, umożliwiających dokonywanie wspólnej oceny przekrojowych aspektów tych sprawozdań z monitorowania oraz przeprowadzenie debat na temat ogólnej przyszłości EPS;

21.	ubolewa, że w jej strategii w sprawie północnego wymiaru Unii (COM(2004)0373) Komisja odniosła się wyłącznie do opinii Rady, zignorowała natomiast obszerną rezolucję Parlamentu z dnia 20 listopada 2003 r.;

22.

podkreśla kluczowy związek między strategią UE w sprawie Rosji a EPS; zwraca uwagę, że sukces tej polityki w niektórych państwach objętych EPS jest uzależniony od stosunków między UE i Rosją; zwraca się zatem do Komisji i Rady, aby ponownie sformułowały wspólną strategię w sprawie Rosji w taki sposób, aby gwarantowała ona te same prawa demokratyczne, podmiotowe i prawa człowieka, jakie zostały przyjęte na mocy EPS ; zachęca rząd rosyjski do przyznania większej elastyczności i szerszego zakresu instrumentów decyzyjnych rosyjskim regionom sąsiadującym z krajami UE; uważa tego rodzaju rozwój za istotny warunek wstępny realnych stosunków transgranicznych;

23.

zdecydowanie przypomina, że Parlament, jako organ budżetowy, uczestniczy w ramach procedury współdecyzji w finansowaniu EPS poprzez nowo utworzony Europejski Instrument Sąsiedztwa i Partnerstwa (ENPI); z tego względu wzywa Komisję do nierozdzielania politycznych priorytetów EPS od ich finansowania za pomocą ENPI i alokacji środków budżetowych, ale do ich ustalania w sposób przejrzysty i przy pełnym uczestnictwie Parlamentu, mając na względzie zwłaszcza definicję wieloletnich programów i dokumentów dotyczących strategii krajowych; wzywa Komisję do znalezienia sposobów pozwalających na wzajemne powiązanie różnych instrumentów działań zewnętrznych;

24.	wzywa Komisję do zapobiegania biurokratyzacji całego procesu EPS oraz do obszernego konsultowania i włączenia w proces opracowywania ram czasowych i zawartości przyszłych planów działania nie tylko Rady, ale również Parlamentu;

25.

podkreśla, że chociaż ENPI powinien stanowić środek umacniania demokracji u sąsiadów Europy, to musi jednocześnie być motorem postępu na drodze do demokracji w niedemokratycznych państwach sąsiadujących, takich jak Białoruś, i powinien obejmować środki finansowe umożliwiające osiągnięcie tej transformacji;

26.

wzywa do szybkiego udzielenia pomocy technicznej tym państwom sąsiadującym, które już opracowały obszerne programy reform i wypełniają uzgodnione zobowiązania; potwierdza swoją determinację w apelowaniu o znaczne zwiększenie i realokację środków na EPS, zgodnie z przyszłą perspektywą finansową określoną przez Parlament Europejski, ponieważ Europejski Instrument Sąsiedztwa i Partnerstwa zastąpi z dniem 1 stycznia 2007 r. istniejące programy TACIS, MEDA i INTERREG; zwraca uwagę, że zaproponowane w ramach EPS stopniowe uczestnictwo w europejskim rynku wewnętrznym stanowi zarówno szansę, jak i wielkie wyzwanie dla państw sąsiadujących, i proponuje Komisji ustanowienie specjalnej pomocy finansowej ułatwiającej państwom objętym EPS zbliżenie do wewnętrznego rynku, jak jest to przewidziane w odniesieniu do państw kandydujących przed ich akcesją;

27.

podkreśla, że nowe Państwa Członkowskie z powodzeniem przeprowadziły reformy okresu transformacji konieczne do stworzenia gospodarki rynkowej, demokracji i społeczeństwa obywatelskiego, a także zdobyły szereg unikalnych doświadczeń związanych z odpowiednimi reformami, które można przekazać państwom sąsiadującym w Europie Wschodniej i w regionie eurośródziemnomorskim; wzywa zatem Komisję do stworzenia mechanizmu umożliwiającego Państwom Członkowskim podzielenie się swoimi doświadczeniami w zakresie reform z krajami partnerskimi EPS i do działania w charakterze strony ułatwiającej ten proces;

28.	podkreśla potrzebę włączenia, w krótkim i średnim okresie, zdecydowanych środków antykorupcyjnych do wszystkich planów działania oraz ich wspierania;

29.	wzywa do zapewnienia udziału władz lokalnych i regionalnych, a także organizacji publicznych w Państwach Członkowskich oraz państwach sąsiadujących w procesie kształtowania i realizowania EPS;

30.

wzywa Komisję do zaproponowania oddzielnego rozporządzenia, które zapewni konieczną elastyczność Europejskiej Inicjatywie na rzecz Demokracji i Praw Człowieka (linia budżetowa 19-04), jako jedynemu zewnętrznemu instrumentowi UE, który nie wymaga zgody kraju przyjmującego, a także przyzwolenia na przywrócenie pełnej kontroli parlamentarnej nad programem;

31.

podkreśla znaczenie większego otwarcia rynku zgodnie z zasadami Światowej Organizacji Handlu (WTO); zwraca uwagę, że w ramach Deklaracji Barcelońskiej uzgodniono stopniowe, docelowo do roku 2010, utworzenie strefy wolnego handlu towarami, uznaje za ważne dla wszystkich państw partnerskich EPS wspieranie ich na drodze do członkostwa w WTO;

32.	popiera propozycję Komisji, aby niezależnie od istniejących form współpracy udzielić Rosji wsparcia poprzez nowy ENPI, ale zwraca uwagę na potrzebę powiązania tej pomocy ze sprawozdaniami dotyczącymi postępów opartymi na należytym monitorowaniu;

33.

uznaje za konieczne wzmocnienie polityki informowania o Unii Europejskiej, jej procesach decyzyjnych i wartościach; z zadowoleniem przyjmuje wiadomość o rozpoczęciu emisji przez Euronews, kanał informacyjny finansowany przez UE, audycji w języku rosyjskim i uznaje za pożądane emitowanie ich także w języku arabskim; z zadowoleniem przyjmuje także finansowane przez UE programy Deutsche Welle, których celem jest szerzenie europejskich wartości demokratycznych na Białorusi;

34.

uznaje, że chociaż możliwość członkostwa w UE musi pozostać dla wszystkich krajów europejskich podstawową motywacją do przestrzegania wspólnych europejskich ideałów i uczestniczenia w procesie integracji europejskiej, fakt braku członkostwa nie może być używany jako narzędzie karania państw spoza UE; podkreśla, że do promowania naszych celów, współpracy i integracji europejskiej należy zrobić użytek ze wszystkich stosunków dwustronnych i wszystkich istniejących organizacji wielostronnych;

Wzajemne powiązanie sąsiadów

35.

podkreśla, że celem EPS jest nie tylko wzmocnienie stosunków dwustronnych między UE a państwami sąsiadującymi, ale także utworzenie między państwami sąsiadującymi sieci współpracy i doprowadzenie do rozwoju integracji regionalnej; w związku z tym jest zdania, że należy mieć na uwadze stworzenie dla europejskich państw sąsiadujących instrumentu związanego z Europejskim Obszarem Gospodarczym, obejmującego nie tylko udział w jednolitym rynku, ale także w kwestiach politycznych; wyraża zaniepokojenie poważnym opóźnieniem w tej dziedzinie i uważa za niezwykle ważne dla Unii oraz dla wszystkich partnerów polityki sąsiedztwa podjęcie i uruchomienie wszelkich instrumentów politycznych i instytucjonalnych mogących wesprzeć rozwój wymiaru wielostronnego;

36.	wzywa w związku z tym do położenia większego nacisku na rozwój wymiarów regionalnych i subregionalnych, z uwzględnieniem szczególnych cech geograficznych, historycznych i politycznych, które odróżniają kraje sąsiadujące od państw Unii;

37.	wzywa Komisję do przedstawienia jaśniejszej definicji relacji między EPS a partnerstwem euro-śródziemnomorskim, którą zamierza ponownie przedstawić w drodze komunikatu w tej sprawie;

38.

wzywa w związku z tym Radę, Komisję i Państwa Członkowskie do podjęcia wyraźniejszych i bardziej konkretnych wysiłków na rzecz wzmocnienia współdziałania z OBWE i Radą Europy, aby zapewnić UE podstawową wiedzę i instrumenty, których jej brakuje, zwłaszcza w zakresie monitorowania wdrażania zobowiązań do przestrzegania praw człowieka, demokracji i praworządności oraz zarządzania kryzysami politycznymi i wojskowymi oraz ich rozwiązywania;

39.

uznaje, że należy wzmacniać i rozwijać Radę Europy, aby stała się najważniejszym paneuropejskim forum współpracy, zwłaszcza jeżeli chodzi o poszanowanie i wprowadzanie w życie konwencji dotyczących demokracji i praw człowieka, oraz że można powierzyć tej sprawnie funkcjonującej demokratycznej organizacji nowe zadania; ponadto jest zdania, że Rada Europy mogłaby stać się paneuropejskim forum dla wszystkich różnorodnych „przestrzeni” europejskich, które obecnie staramy się utworzyć za pomocą kontaktów dwustronnych i wielostronnych;

40.	wzywa Unię Europejską do podpisania Europejskiej Konwencji Praw Człowieka w celu wzmocnienia powiązań między strukturami Rady Europy a UE;

41.	wzywa do zwiększonej i lepiej ukierunkowanej współpracy paneuropejskiej we wszystkich istotnych dziedzinach, np. sieci transeuropejskie, środowisko, system wizowy, sprawiedliwość, polityka azylowa, polityka imigracyjna oraz polityka zagraniczna i bezpieczeństwa;

42.

uznaje konieczność ewentualnego wynegocjowanego przejścia na ogólnoświatowe taryfy wolnorynkowe dla cen, z których korzysta Rosja w zakresie zaopatrzenia w ropę i gaz, jak również cen płaconych przez Rosję z tytułu praw do tranzytu przez kraje pośrednie, niemniej jednak ubolewa nad jednostronnym zawieszeniem przez Rosję w dniu 1 stycznia 2006 r. dostaw gazu na Ukrainę i wzywa Rosję do nieużywania swojej dominacji rynkowej jako instrumentu politycznego w prowadzeniu polityki zagranicznej; z zadowoleniem przyjmuje satysfakcjonujące rozstrzygnięcie tego kryzysu i wzywa UE do zapewnienia skoordynowanej polityki gwarantującej bezpieczeństwo dostaw energii i integralność rurociągów w krajach tranzytowych, jak również zróżnicowane źródła pochodzenia tych niezbędnych zasobów naturalnych;

43.

uważa, że należy wykorzystać OBWE na szczeblu paneuropejskim w dziedzinach objętych jej mandatem, unikając jednocześnie powielania działań Rady Europy i odpowiednich agencji ONZ; podkreśla, że OBWE może być także przydatna w budowaniu mostów między Unią Europejską i jej sąsiadami poprzez proponowanie pełnego członkostwa krajom śródziemnomorskim i Bliskiego Wschodu lub poprzez dogłębne analizowanie pomysłu utworzenia oddzielnej organizacji regionalnej, wzorowanej na OBWE; wyraża ubolewanie z powodu niedawnych prób osłabienia roli OBWE w zakresie ochrony demokracji i praw człowieka oraz uznaje, że UE powinna w lepszy i skoordynowany sposób wykorzystać swoją pozycję w OBWE i Radzie Europy w celu promowania wartości i norm leżących u podstaw członkostwa w tych organizacjach;

44.

uznaje politykę energetyczną za istotną kwestię, ponieważ w otoczeniu UE umiejscowione są najważniejsze światowe rezerwy ropy naftowej i gazu ziemnego (Rosja i basen Morza Kaspijskiego, Środkowy Wschód i Północna Afryka), a wiele państw sąsiadujących jest dostawcami, jak na przykład Rosja, Algieria, Egipt, Libia i Azerbejdżan, bądź państwami tranzytowymi, jak na przykład Ukraina, Białoruś, Maroko, Tunezja, Gruzja i Armenia, a poprawa energetycznych połączeń sieciowych jest korzystna zarówno dla UE, jak i dla państw partnerskich; zaznacza, że stosunki w dziedzinie polityki energetycznej pomiędzy UE a krajami znajdującymi się w jej sąsiedztwie powinno się rozważać w szerszym kontekście europejskiej polityki energetycznej, której celem miałaby być dywersyfikacja i bezpieczeństwo dostaw energii zarówno w UE, jak i w jej państwach partnerskich; zwraca się do Komisji o przedstawienie komunikatu na temat aspektów polityki energetycznej w odniesieniu do polityki zagranicznej i EPS;

45.	podkreśla, że konieczna jest poprawa sieci transportowych w celu intensyfikacji handlu i turystyki między UE a państwami partnerskimi, co może doprowadzić do lepszego powiązania państw partnerskich między sobą i uczynić je atrakcyjniejszymi dla inwestorów;

46.	zwraca uwagę, że EPS ma na celu promowanie zaangażowania we wspólne wartości, takie jak dążenie do trwałego rozwoju, jak określono podczas światowego szczytu w Johannesburgu;

47.

podkreśla, że współpraca w zakresie ochrony środowiska i w kluczowych obszarach, takich jak jakość wody i zarządzanie zasobami wodnymi, zagospodarowanie odpadów, zanieczyszczenie powietrza, walka z powodziami i przeciwdziałanie pustynnieniu, może być także realizowana tylko na szczeblu transgranicznym i regionalnym;

48.

uważa, że problem legalnej i nielegalnej imigracji powinien zostać rozwiązany w kontekście polityki sąsiedztwa; wzywa Radę i Komisję do monitorowania wprowadzania w życie umów ze wszystkimi krajami sąsiadującymi, w szczególności jeżeli chodzi o plany działania, które były lub są negocjowane; wzywa także Radę i Komisję do monitorowania zwłaszcza umów dwustronnych między poszczególnymi Państwami Członkowskimi i krajami partnerskimi dotyczących imigracji, a w szczególności readmisji;

49.	z zadowoleniem przyjmuje otwarcie Europejskiej Przestrzeni Badawczej jako warunek współpracy w społeczeństwie opartym na wiedzy, i również w tym zakresie widzi możliwości współpracy regionalnej między państwami partnerskimi;

50.

51.

wyraża przekonanie, że wszystkie kraje kandydujące należy włączyć w politykę sąsiedztwa, najpierw jako specjalnych partnerów, a później jako członków UE odgrywających szczególną rolę we współpracy z naszymi przyszłymi sąsiadami; uznaje za konieczne dokonanie postępu w kwestii otwarcia granic Turcji z Armenią; uznaje również, że Rumunia i Ukraina powinny rozwiązać kwestie sporne dotyczące podziału szelfu kontynentalnego Morza Czarnego, w razie potrzeby za pośrednictwem Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze;

52.

uznaje, że w tych okolicznościach należy wzmocnić Wymiar Północny; podkreśla, że należy zwrócić szczególną uwagę na stosunki z naszym olbrzymim euroazjatyckim sąsiadem, Rosją; wzywa zatem do dalszego rozwoju strategicznego partnerstwa UE-Rosja i zintensyfikowania współpracy w ramach wielostronnego Wymiaru Północnego, także w ramach systemu Szerszej Europy, unikając podziału Europy na strefy wpływów oraz promując prawdziwe paneuropejskie partnerstwo i współpracę;

53.	podkreśla z drugiej strony potrzebę wzmocnienia polityk UE w regionie Morza Śródziemnego i na Bliskim Wschodzie, także ze względu na przystąpienie Cypru i Malty oraz dlatego, że przyszłe rozszerzenia obejmą kilka krajów Europy Południowo-Wschodniej;

Maghreb

54.

zwraca uwagę, że Maroko, Tunezja i Algieria są od długiego czasu ściśle powiązane z Unią Europejską, co obrazują obowiązujące układy o stowarzyszeniu; podkreśla, że należy nadać wysoki priorytet zdecydowanej realizacji rozpoczętych reform, szczególnie w zakresie wolności politycznej i praw człowieka; wzywa Komisję do przyjęcia w najbliższym czasie planu działania dla Algierii, dając w ten sposób nowe impulsy Unii Arabskiego Maghrebu; zwraca jednak uwagę, że sukces tej integracji regionalnej jest uwarunkowany przede wszystkim rozwiązaniem problemu Sahary Zachodniej i wzywa jednocześnie zainteresowane strony do podjęcia konstruktywnego dialogu w ramach stosownych rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ;

55.

wzywa Unię Europejską do podjęcia zdecydowanych kroków, którym powinna towarzyszyć kampania informacyjna w celu wyjaśnienia procesu barcelońskiego i nowej EPS, aby zatrzeć obraz lękliwej Europy, bardziej zainteresowanej własnym bezpieczeństwem i zwalczaniem imigracji, niż trwałym rozwojem, który jest pożądany i konieczny;

56.	z zadowoleniem przyjmuje zbliżenie Libii do procesu barcelońskiego i oczekuje podjęcia konkretnych działań w celu realizacji zapowiedzianego przejęcia jego dorobku prawnego, co może doprowadzić do włączenia w przyszłości tego kraju w proces EPS;

Bliski Wschód i Mashrek

57.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że podczas wyborów w styczniu 2005 r. we Władzy Palestyńskiej prezydent został wybrany we wzorowy sposób i że był to sygnał dla całego świata arabskiego; wyraża opinię, że reformy we Władzy Palestyńskiej i wola zwalczania terroryzmu stwarzają nowe szanse w procesie pokojowym i w realizacji mapy drogowej; z zadowoleniem przyjmuje fakt wycofania się Izraela ze strefy Gazy oraz z północnych obszarów Zachodniego Brzegu Jordanu; jest zdania, że długotrwały i autentyczny pokój oraz stabilność w regionie można osiągnąć tylko przy istnieniu państwa Izrael w bezpiecznych i uznanych granicach, wraz z demokratycznym, żywotnym państwem palestyńskim;

58.	z zadowoleniem przyjmuje aktywne wspieranie procesu pokojowego na Bliskim Wschodzie przez Jordanię i Egipt oraz wyraża opinię, iż EPS powinna za pomocą wszelkich dostępnych środków wspierać najnowsze oznaki odnowy demokratycznej w regionie Mashreku, szczególnie po „cedrowej rewolucji” w Libanie;

59.

wzywa Syrię do podjęcia niezwłocznej, pełnej i aktywnej współpracy w międzynarodowej walce z terroryzmem oraz w międzynarodowym śledztwie w sprawie zamachu na poprzedniego premiera Libanu Rafika Haririego, niedawno rozszerzonym przez Radę Bezpieczeństwa ONZ, i do przestrzegania w pełni norm praw człowieka, przyjętych przez społeczność międzynarodową;

60.

z zadowoleniem przyjmuje fakt wycofania wojsk Syrii z Libanu i przeprowadzenie w czerwcu 2005 r. wyborów parlamentarnych w Libanie; wyraża swe głębokie zaniepokojenie niedawnymi atakami na dziennikarzy i wydawców, dokonanymi w wolnym i niezależnym Libanie i wzywa do podwojenia wysiłków na rzecz utworzenia suwerennego i demokratycznego Libanu, w którym wszystkie polityczne i religijne grupy i społeczności biorą udział w życiu politycznym i społecznym, i w którym w pełni przestrzega się praw człowieka; wzywa również do pełnego wdrożenia rezolucji 1599(2004) Rady Bezpieczeństwa ONZ, w tym rozbrojenia Hezbollahu;

61.

wzywa władze Egiptu, aby nie zaprzepaszczały niedawno powstałych szans, w szczególności dotyczących wyborów prezydenckich z udziałem wielu kandydatów, oraz aby kontynuowały reformy demokratyczne; w tym kontekście wyraża swe głębokie zaniepokojenie wydaniem wyroku skazującego na Aymana Noura, czołowego lidera liberalnej opozycji, którego sąd egipski skazał niedawno na 5 lat ciężkich robót za rzekome podrobienie podpisów na petycjach, które posłużyły do stworzenia jego partii politycznej; uznaje to za poważny krok wstecz i wzywa władze Egiptu do podjęcia wysiłków w celu zapewnienia właściwego rozwiązania tej sprawy;

Europa Wschodnia

62.

z zadowoleniem przyjmuje pokojową rewolucję i ruchy demokratyczne na Ukrainie, dostrzega europejskie aspiracje Ukrainy i nawołuje do ustanowienia długoterminowej perspektywy europejskiej; wspiera plan działania oraz 10-punktowy plan Ferrero-Waldner/Solany, stanowiące ambitny i konkretny projekt; potwierdza swoje szerokie poparcie dla nowego rządu ukraińskiego przy realizacji zapowiedzianego pakietu reform;

63.

dostrzega europejskie aspiracje Mołdowy i nawołuje do ustanowienia długoterminowej perspektywy europejskiej; podkreśla, że dla nawiązania bliższych stosunków konieczna jest demokratyzacja kraju; uznaje za konieczne udzielenie pomocy przez UE, aby w ten sposób przyczynić się do rozwoju gospodarczego kraju oraz dać władzom, środowiskom gospodarczym i ludności Naddniestrza nowe impulsy do współpracy z UE za pośrednictwem Kiszyniowa; wzywa wszystkie zaangażowane strony do politycznego rozwiązania kwestii Naddniestrza;

64.

wyraża zaniepokojenie obecnym rozwojem sytuacji na Białorusi, w której panuje reżim dyktatorski i tłumi się wszelką działalność opozycji; wzywa Radę, Komisję i Państwa Członkowskie do silniejszego wsparcia cywilno-społecznej działalności organizacji pozarządowych i opozycji; wzywa Radę do podniesienia kwestii Białorusi w rozmowach z Rosją, wskazując, że demokratyzacja tego kraju leży w interesie zarówno UE, jak i Federacji Rosyjskiej i że w tym celu należy podjąć wspólne działania;

Południowy Kaukaz

65.	z zadowoleniem przyjmuje fakt, że wskutek nalegań Parlamentu Europejskiego Rada Europejska objęła państwa Kaukazu EPS;

66.

wyraża opinię, że konflikt w Górnym Karabachu utrudnia rozwój Armenii i Azerbejdżanu i współpracę regionalną, jak również skuteczne wprowadzanie w życie EPS; apeluje do obu stron o powstrzymanie się od jednostronnych działań i agresywnych oświadczeń oraz o podjęcie wszelkich wysiłków w celu rozwiązania konfliktu w drodze konstruktywnego dialogu, w oparciu o poszanowanie praw mniejszości i zasad prawa międzynarodowego; podkreśla wagę kontynuowania reform demokratycznych w celu rozwoju regionu oraz stosunków z UE; wzywa wszystkie zainteresowane strony do znalezienia sposobu umożliwiającego stopniowy powrót uchodźców w oparciu o prawa mniejszości, w szczególności w odniesieniu do powrotu Azerów na okupowane terytoria; wzywa państwa członkowskie Grupy Mińskiej OBWE do skuteczniejszej koordynacji swoich działań z Heikki Talvitie, specjalnym przedstawicielem UE ds. południowego Kaukazu, w celu uzyskania postępu w negocjacjach;

67.

wzywa władze Azerbejdżanu do położenia kresu dewastacji średniowiecznych cmentarzy ormiańskich i historycznych rzeźbionych krzyży kamiennych w południowej części enklawy Nachiczewań, gdyż stanowi to naruszenie warunków Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego UNESCO, którą Azerbejdżan ratyfikował w 1993 r.;

68.	wzywa Rosję i Turcję do przyjęcia konstruktywnej postawy w celu umożliwienia pokojowego rozwiązania konfliktu i podjęcia współpracy regionalnej; w związku z tym wzywa Turcję do otwarcia swoich granic z Armenią;

69.

stoi na stanowisku, że plan działania dla Azerbejdżanu powinien się koncentrować na promowaniu prawdziwej demokracji oraz poszanowania praw człowieka i praworządności; wzywa Komisję do koordynowania swoich działań w tym zakresie z Radą Europy i do podjęcia wszelkich możliwych starań mających na celu wspieranie słabo rozwiniętego azerskiego społeczeństwa obywatelskiego;

70.

przyjmuje z zadowoleniem projekt trzystopniowego planu pokojowego dla Południowej Osetii wysunięty przez Gruzję w ramach OBWE pod koniec października 2005 r.; jest zdania, że plan ten stanowi znaczący krok naprzód na drodze do pokojowego i pełnego rozwiązania konfliktu; wzywa Radę i Komisję do udzielenia niezbędnego wsparcia dla tego projektu, ułatwienia dialogu i negocjacji między obiema stronami oraz wsparcia w celu dostarczenia środków umożliwiających osiągnięcie pełnego sukcesu tej inicjatywy;

71.	zachęca do pełnego wykorzystania EPS do promowania współpracy regionalnej w krajach południowego Kaukazu jako instrumentu budowania zaufania między państwami;

72.

proponuje opracowanie paktu stabilizacyjnego EU dla południowego Kaukazu, obejmującego wymiar parlamentarny i cywilno-społeczny, oparty na modelu paktu stabilizacyjnego UE dla południowo-wschodniej Europy, uwzględniającego udział Unii Europejskiej (z udziałem Turcji jako państwa kandydującego), Rosji, Stanów Zjednoczonych i Narodów Zjednoczonych (Kwartetu); wyraża opinię, że taki pakt stabilizacyjny mógłby przyczynić się do rozstrzygnięcia regionalnych konfliktów w drodze dialogu między wszystkimi zainteresowanymi stronami, a tam gdzie może to być pomocne, także z krajami nie znajdującymi się w bezpośrednim sąsiedztwie UE;

73.	zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Sekretarzowi Generalnemu ONZ, rządom i parlamentom państw objętych EPS i Rosji, Radzie Europy, OBWE i Euro-Śródziemnomorskiemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu.

(1) Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 173/2005 (Dz.U. L 29 z 2.2.2005, str. 3).

(2) Dz.U. C 87 E z 7.4.2004, str. 515.

(3) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0430.

(4) Teskty przyjęte, P6_TA(2005)0412.

(5) Dz.U. C 247 E z 6.10.2005, str. 155.

(6) Dz.U. C 304 E z 1.12.2005, str. 398.

(7) Dz.U. C 320 E z 15.12.2005, str. 25.

(8) Dz.U. C 87 E z 7.4.2004, str. 506.

(9) Dz.U. C 261 E z 30.10.2003, str. 142.

(10) Teksty przyjęte, P6_TA(2005)0150.

P6_TA(2006)0029

Przyszłość Strategii Lizbońskiej z punktu widzenia równouprawnienia płci

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie przyszłości strategii lizbońskiej z punktu widzenia równouprawnienia płci (2004/2219(INI))

Parlament Europejski,

—

uwzględniając Deklarację Pekińską oraz Platformę Działania przyjęte w Pekinie w dniu 15 września 1995 r. na IV Światowej Konferencji w sprawie Kobiet: Działanie na rzecz Równości, Rozwoju i Pokoju oraz swoje rezolucje z dnia 21 września 1995 r. (1) w tej samej sprawie i z dnia 18 maja 2000 r. (2) w sprawie następstw Pekińskiej Platformy Działania,

—	uwzględniając wnioski końcowe Rady Europejskiej w Lizbonie z dnia 23 i 24 marca 2000 r., w Sztokholmie z dnia 23 i 24 marca 2001 r., w Barcelonie z dnia 15 i 16 marca 2002 r., w Brukseli z dnia 20 i 21 marca 2003 r. oraz w Brukseli z dnia 25 i 26 marca 2004 r.,

—	uwzględniając art. 2, art. 3 ust. 2 i art. 141 Traktatu WE,

—

uwzględniając wspólnotową strategię ramową w zakresie równości kobiet i mężczyzn (2001-2005) (COM(2000)0335), programy robocze Komisji na rok 2001, 2002, 2003, 2004 i 2005 (COM(2001)0119, COM(2001)0773, COM(2003)0047, SEC(2004)0911 i SEC(2005)1044) oraz sprawozdania roczne na temat równości kobiet i mężczyzn za rok 2000, 2001, 2002, 2004 i 2005 (COM(2001)0179, COM(2002)0258, COM(2003)0098, COM(2004)0115 i COM(2005)0044),

—	uwzględniając komunikat Komisji na wiosenny szczyt Rady Europejskiej w 2005 r. „Wspólne działania na rzecz wzrostu gospodarczego i zatrudnienia. Nowy początek strategii lizbońskiej” (COM(2005)0024),

—	uwzględniając sprawozdanie grupy wysokiego szczebla z listopada 2003 r., której przewodniczył Wim Kok,

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 9 marca 2004 r. w sprawie pogodzenia życia zawodowego, rodzinnego i osobistego (3),

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 11 lutego 2004 r. w sprawie organizacji czasu pracy (4),

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 13 marca 2003 r. w sprawie zintegrowanego podejścia do równości kobiet i mężczyzn w Parlamencie Europejskim (5),

—	uwzględniając wskaźniki strukturalne,

—	uwzględniając art. 45 Regulaminu,

—	uwzględniając sprawozdanie Komisji Praw Kobiet i Równouprawnienia (A6-0402/2005),

mając na uwadze, że Rada Europejska w Lizbonie zatwierdziła strategiczne cele zakładające, że Unia stanie się najbardziej dynamiczną i konkurencyjną gospodarką opartą na wiedzy na świecie, zdolną do wzrostu gospodarczego, spójności społecznej i redukcji ubóstwa; mając na uwadze, że Rada Europejska w Göteborgu, która odbyła się w dniach 15 i 16 czerwca 2001 r. włączyła strategię lizbońską do strategii zrównoważonego rozwoju oraz uznała wzajemnie uzupełniający się charakter jej trzech filarów: gospodarczego, społecznego i środowiskowego,

B.	mając na uwadze, że w Lizbonie wyraźnie przyjęto zobowiązanie osiągnięcia pełnego zatrudnienia do 2010 r., z miejscami pracy wysokiej jakości, większą spójnością społeczną i lepszą integracją społeczną,

mając na uwadze, że integracja społeczna w ramach strategii lizbońskiej dotyczy szczególnie kobiet i ich potrzeby pełnego uczestnictwa we wszystkich aspektach życia; mając na uwadze, że zintegrowane społeczeństwo opiera się na równości, solidarności, wolności, trwałym rozwoju i sprawiedliwości, połączonych z dostępem do praw, zasobów, dóbr, usług, informacji i możliwości,

D.	zważywszy, że śródokresowy przegląd strategii lizbońskiej koncentruje cele na wzroście i zatrudnieniu oraz przewiduje nową formę zarządzania,

E.	mając na uwadze, że z powodu oczywistego związku między Pekińską Platformą Działania a strategią lizbońską wykorzystanie produkcyjnego potencjału europejskiej siły roboczej jest kluczem do pełnego osiągnięcia pekińskich i lizbońskich globalnych celów strategicznych,

F.	zważywszy, że strategia lizbońska wprowadziła wspólne wskaźniki i cele wymagające regularnej oceny w celu lepszego odzwierciedlenia poczynionych postępów oraz wyzwań, które należy podjąć,

G.	zważywszy, że Rada Europejska w Lizbonie założyła osiągnięcie do 2010 r. 60 % stopy zatrudnienia kobiet; że Rada Europejska w Sztokholmie wyznaczyła pośredni cel 57 % stopy zatrudnienia kobiet do końca 2005 r. i 55 % w przypadku osób starszych, zarówno mężczyzn, jak i kobiet,

zważywszy, że stopa zatrudnienia kobiet nieznacznie się zwiększyła i osiągnęła w 2003 r. 55,1 % w rozszerzonej Unii Europejskiej; że od tego momentu tendencja wzrostowa uległa spowolnieniu; że stopa zatrudnienia starszych kobiet pozostaje na szczególnie niskim poziomie, zwłaszcza dlatego, że wiele z nich zaprzestało działalności zawodowej, by podjąć obowiązki rodzinne, co wpływa negatywnie na ich uprawnienia emerytalne i ubezpieczeniowe oraz sprawia, że są bardziej narażone na ryzyko ubóstwa,

I.	mając na uwadze, że nowe miejsca pracy tworzone dla kobiet są zazwyczaj niestałe i nisko opłacane,

J.	mając na uwadze, że według szacunków Komisji Europejskiej w rozszerzonej UE 25 Państw Członkowskich, należy stworzyć około 22 milionów miejsc pracy, aby osiągnąć ogólne cele lizbońskie w dziedzinie zatrudnienia,

K.	mając na uwadze, że zagrożenie ubóstwem i wykluczeniem społecznym, szczególnie wysokie w przypadku kobiet, jest ściśle związane z długotrwałym bezrobociem i pracą za którą nie jest wypłacane wynagrodzenie, które są w najwyższym stopniu udziałem kobiet,

mając na uwadze, że uprawnienia emerytalne są znacznie mniejsze w przypadku kobiet niż w przypadku mężczyzn, co spowodowane jest ograniczonym udziałem kobiet w rynku pracy, oraz że niektóre Państwa Członkowskie reorganizują swoje systemy, przyznając uprawnienia emerytalne za okresy spędzone na wychowaniu dzieci lub opiece nad niesamodzielnymi osobami starszymi lub niepełnosprawnymi,

mając na uwadze, że chociaż rzeczywiste i odpowiedzialne włączenie imigrantów do rynku pracy i społeczeństwa jest jednym z kluczowych czynników powodzenia w osiągnięciu celów lizbońskich, perspektywa płci jest w dużej mierze nieobecna w polityce integracyjnej, co stanowi przeszkodę na drodze do pełnego wykorzystania potencjału imigrantek na rynku pracy,

N.	mając na uwadze, że spowolnienie gospodarki światowej i problem demograficzny, przed jakim stanęła Unia Europejska, skłaniają do lepszego wykorzystania potencjału siły roboczej kobiet,

O.	mając na uwadze, że nadal istnieją liczne różnice w sytuacji kobiet i mężczyzn, szczególnie w zakresie różnic w wynagrodzeniu, dostępu do rynku pracy, rozwoju na tym rynku, edukacji pouniwersyteckiej i kształcenia przez całe życie, a także uprawnień emerytalnych,

mając na uwadze, że w rozszerzonej Unii Europejskiej średnia różnica między wynagrodzeniami wynosi 15 %, jednak w zależności od kraju sięga nawet 33 %; że w ciągu ostatnich 30 lat nie poczyniono praktycznie żadnych postępów w realizacji zasady równej płacy za równą pracę; że zmniejszenie tej różnicy wpływa na wzrost atrakcyjności pracy dla kobiet, co przyczyni się do wzrostu stopy zatrudnienia kobiet oraz do pełnego wykorzystania inwestycji w kapitał ludzki,

mając na uwadze, że promowanie przedsiębiorczości i prowadzenia własnej działalności znajduje się w centrum strategii europejskiej na rzecz zatrudnienia oraz że według statystyk kobiety prowadzące własną działalność stanowią 28 % ogółu, podczas gdy kobiety będące szefami przedsiębiorstw zatrudniających pracowników — tylko 2,5 % (wśród mężczyzn odsetek ten wynosi 8 %),

mając na uwadze, że poziom wykształcenia kobiet przewyższa poziom wykształcenia mężczyzn (wśród osób posiadających dyplomy uczelni wyższych 58 % stanowią kobiety, stanowią one również 41 % osób z tytułem doktorskim); mając na uwadze, że kobiety coraz częściej decydują się na studia; że coraz częściej uzyskują dyplomy uczelni, są wykształcone i posiadają wysokie kwalifikacje, chociaż nadal mają więcej trudności w dostępie do zatrudnienia oraz doświadczają dyskryminacji w dziedzinie promocji zawodowej i płac,

S.	mając na uwadze, że edukacja i kształcenie przez całe życie przyczyniają się do rozwoju kobiet i mężczyzn oraz pozwalają im na lepsze dostosowanie się do rynku pracy wobec wyzwań społeczeństwa opartego na wiedzy,

mając na uwadze, że systemy nauczania i kształcenia zawodowego w większości krajów europejskich wykazują wyjątkowo niski odsetek kobiet wśród osób studiujących na kierunkach związanych z nowymi technologiami, informacją i komunikacją (poniżej 20 %) co powoduje, że odsetek kobiet zakładających własne przedsiębiorstwa i pracujących na stanowiskach kierowniczych w tym sektorze jest jeszcze niższy, co wpływa ujemnie na konkurencyjność kobiet na rynku pracy,

mając na uwadze, że Rada Europejska w Lizbonie uznała, iż duże znaczenie ma poprawa w kwestii równości szans we wszystkich dziedzinach, szczególnie poprzez umożliwienie pogodzenia życia rodzinnego i zawodowego; że Rada Europejska w Barcelonie wyznaczyła procentowe cele na 2010 r. w zakresie zakładania placówek opiekuńczych dla co najmniej 90 % dzieci w wieku od trzech lat do czasu obowiązku szkolnego oraz dla co najmniej 33 % dzieci w wieku poniżej trzech lat, zarówno w miastach jak i na obszarach wiejskich,

V.	mając na uwadze, że brak wystarczających danych i statystyk w Państwach Członkowskich dotyczących zakładania placówek opiekuńczych dla dzieci i osób niesamodzielnych utrudnia ocenę wdrażania tych środków,

mając na uwadze, że między Państwami Członkowskimi istnieją znaczne różnice w podstawowych rozwiązaniach dotyczących godzenia życia zawodowego z rodzinnym, tak pod względem podstawowych zasad, jak i realizacji— urlop rodzicielski (możliwość przeniesienia lub nie, czas trwania), urlop macierzyński, urlop płatny lub bezpłatny itp. — co utrudnia gromadzenie danych liczbowych i analizę odpowiednich uprawnień na poziomie europejskim, a także wymianę dobrych praktyk,

X.	mając na uwadze, że reorganizacja czasu pracy może przyczyniać się do poprawy jakości zatrudnienia kobiet i ułatwiać pogodzenie życia zawodowego z rodzinnym; ubolewając, że nowe, elastyczne formy pracy, jak telepraca albo praca na niepełnym etacie, są najczęściej wykorzystywane przez kobiety,

Y.	mając na uwadze, że odsetek zatrudnienia na niepełnym etacie wynosi średnio 30,4 % wśród kobiet, a zaledwie 6,6 % wśród mężczyzn oraz że różnica ta jeszcze nieznacznie wzrosła w okresie od 1998 r.,

Z.	mając na uwadze, że środki przedsięwzięte z myślą o kobietach mają wpływ na sytuację mężczyzn; mając na uwadze, że mężczyźni mogą pozytywnie przyczyniać się do zwalczania stereotypów dotyczących podziału ról w rodzinie,

AA.

mając na uwadze, że dotychczasowa współpraca zmierzająca do osiągnięcia celów określonych w Lizbonie była głównie współpracą między rządami krajowymi; mając na uwadze, że w celu rzeczywistego uwzględnienia wymiaru kwestii płci, ogół społeczeństwa obywatelskiego, placówek oświatowych i badawczych, partnerów społecznych, przedsiębiorstw i administracji powinien połączyć wysiłki,

AB.

mając na uwadze, że liczne miejsca pracy w Unii Europejskiej, zwłaszcza w sektorach pomocy rodzinie (opieka na dziećmi oraz osobami starszymi, chorymi lub niepełnosprawnymi), medyczno-socjalnym, hotelarskim i restauracyjnym, a także rolniczym, nie interesują poszukujących pracy pochodzących z Państw Członkowskich i zajmowane są przez pracowników pochodzących z państw trzecich, co spowodowane jest poziomem płac, niestałością pracy bądź małym uznaniem społecznym,

AC.	mając na uwadze znaczenie roli komisji odpowiedzialnej za prawa kobiet i równouprawnienie w promowaniu równouprawnienia kobiet i mężczyzn oraz uwzględnianiu wymiaru kwestii płci w realizacji celów określonych w Lizbonie,

1.	uznaje potrzebę natychmiastowego przedsięwzięcia środków na rzecz zatrudnienia, jego jakości i integracji społecznej kobiet dla osiągnięcia celów określonych w Lizbonie, z myślą o wielkim potencjale ekonomicznym, jaki stanowi zatrudnienie większej liczby kobiet;

wyraża zaniepokojenie wciąż istniejącymi różnicami w sytuacji kobiet i mężczyzn, szczególnie w zakresie różnic w wynagrodzeniu, dostępu do zatrudnienia, segregacji na rynku pracy, dostępu do nauczania pouniwesyteckiego i kształcenia przez całe życie, jak również dostępu do nowych technologii i społeczeństwa informacyjnego;

3.	zwraca się do Państw Członkowskich o promowanie doradztwa edukacyjnego skierowanego na zróżnicowania wyborów zawodowych wśród dziewcząt w celu zapewnienia im większych szans na rynku pracy;

zachęca Państwa Członkowskie do dalszego podejmowania wysiłków w celu promowania wysokiej jakości zatrudnienia kobiet, dla wszystkich grup wiekowych i we wszystkich sektorach, poprzez skuteczniejsze środki przedsiębrane w celu promowania wzrostu, szczególnie w najuboższych regionach Europy, co przyczyni się do wykorzystania przez kobiety wiedzy i umiejętności nabytych podczas nauki, do zwiększenia ich udziału w życiu gospodarczym i do zapewnienia trwałości systemów emerytalnych, jak również umożliwi kobietom osiągnięcie niezależności finansowej, jednocześnie gwarantując im autonomiczne uprawnienia emerytalne;

5.	zaznacza, że obecna tendencja do wzrostu udziału kobiet w rynku pracy jest rezultatem rozpowszechnienia się niestandardowych form zatrudnienia, takich jak niepełny etat, elastyczny czas pracy, praca na zmiany i umowy na czas określony;

6.	zwraca się do Państw Członkowskich o uwzględnienie perspektywy płci w polityce integracji imigrantów, tak by potencjał imigrantek na rynku pracy został w pełni wykorzystany, co przyczyni się do osiągnięcia celów lizbońskich;

zaleca lepszą koordynację polityki zintegrowanego podejścia do równouprawnienia kobiet i mężczyzn ze strategią lizbońską w celu stałego uwzględniania perspektywy płci w realizacji ambitnych celów określonych w Lizbonie, szczególnie w „głównych kierunkach polityki gospodarczej” oraz w „wytycznych na rzecz zatrudnienia”, a także w polityce w zakresie ochrony środowiska oraz rynku wewnętrznego;

żałuje, że dotychczasowa współpraca w celu realizacji celów określonych w Lizbonie była głównie współpracą między rządami i podkreśla, że administracje krajowe, regionalne i lokalne, władze lokalne, przedsiębiorstwa, placówki oświatowe i badawcze, partnerzy społeczni i ogół społeczeństwa obywatelskiego powinny działać wspólnie;

9.	podkreśla znaczenie pełnego zaangażowania Parlamentu Europejskiego, szczególnie komisji odpowiedzialnej za prawa kobiet i równouprawnienie, w ocenę strategii lizbońskiej w odniesieniu do perspektywy płci;

10.

śledzi z uwagą realizację pośredniego celu zakładającego osiągnięcie 57 % stopy zatrudnienia kobiet do końca 2005 r. i wzywa Komisję do sporządzenia oceny na podstawie przyszłych danych statystycznych, przyjmując w pierwszej kolejności podejście, które pozwoli na ocenę sektorów działalności w największym stopniu przyczyniających się do wzrostu stopy zatrudnienia kobiet, a także do jakości tworzonych w ten sposób miejsc pracy;

11.

nalega, aby Państwa Członkowskie potraktowały zmniejszenie różnicy w wynagrodzeniu kobiet i mężczyzn jako kwestię priorytetową w swojej agendzie politycznej, jak i w swoich strategiach rozwoju gospodarczego; wzywa również do stosowania właściwego ustawodawstwa europejskiego dotyczącego tej kwestii, a także do awansowania kobiet na stanowiska kierownicze, zgodnie z ich kwalifikacjami;

12.	zwraca się do Państw Członkowskich o przedsięwzięcie inicjatyw i środków zmierzających do wspierania i promowania przedsiębiorczości kobiet, tak by dać im możliwość rozwijania przedsiębiorczości i przyczyniania się do rozwoju gospodarczego i konkurencyjności;

13.

ponownie podkreśla, że edukacja i kształcenie przez całe życie powinny znajdować się w centrum zainteresowania strategii lizbońskiej; zachęca Państwa Członkowskie do przedsięwzięcia odpowiednich środków w celu wspólnego uznawania kwalifikacji we wszystkich Państwach Członkowskich i certyfikacji wszystkich rodzajów kształcenia;

14.

podkreśla konieczność wzmocnienia kształcenia zawodowego kobiet w dziedzinach związanych z nowymi technologiami oraz zwiększenia ich udziału w programach badawczych i technologicznych, co pozwoli zwiększyć konkurencyjność kobiet na rynku pracy i częściowo zniwelować istniejące obecnie różnice między płciami pod względem kwalifikacji w dziedzinie technologii i nauk ścisłych;

15.	uznaje, że reorganizacja czasu pracy może pozwolić na stworzenie większej ilości miejsc pracy lepszej jakości, a także przyczynić się do pogodzenia życia zawodowego, rodzinnego i osobistego oraz do realizacji celów określonych w Lizbonie;

16.	wyraża tym samym zadowolenie w związku z umową zawartą między europejskimi partnerami społecznymi w sprawie telepracy i zachęca do jej stosowania w życiu codziennym;

17.	popiera zwiększenie udziału partnerów społecznych, w tym organizacji pozarządowych, na szczeblu lokalnym, krajowym i regionalnym, w tworzeniu i realizacji polityki na rzecz równouprawnienia płci, zwłaszcza w sektorach edukacji, zatrudnienia i emerytur;

18.

podkreśla, że reorganizacja czasu pracy powinna wynikać z wolnego wyboru kobiet; przypomina, że praca na niepełnym etacie jako rozwiązanie wymuszone może stać się źródłem wykluczenia społecznego i ubóstwa; uważa, że racjonalne zastosowanie tego rozwiązania umożliwiłoby tym kobietom, które tego chcą, dostęp do rynku pracy, rozwój zawodowy i łatwiejsze godzenie życia zawodowego i rodzinnego;

19.

zaleca Państwom Członkowskim przyjęcie środków zmierzających do zapewnienia kobietom o osłabionej pozycji społecznej, zwłaszcza kobietom samodzielnie wychowującym dzieci, „minimalnego dochodu gwarantowanego”, który umożliwiałby im godne życie i dostęp do kształcenia zawodowego odpowiadającego potrzebom rynku pracy;

20.

zwraca się do Komisji o przeprowadzenie, we współpracy z Państwami Członkowskimi i partnerami społecznymi, badania mającego na celu określenie „zasobów pracy”, zwłaszcza dla kobiet, w sektorach pomocy rodzinie, medyczno-socjalnym, hotelarsko-restauracyjnym i innych, o analizę przyczyn ich opuszczania, o zaproponowanie rozwiązań, które pozwoliłyby na przywrócenie im atrakcyjności oraz o analizę związków między tymi miejscami pracy a pracą nielegalną; zwraca się do Państw Członkowskich o wymianę najlepszych praktyk w tej dziedzinie;

21.

podkreśla potrzebę, aby Państwa Członkowskie wprowadziły do narodowych planów działań środki przewidujące stworzenie placówek opiekuńczych dla dzieci i innych osób niesamodzielnych, które byłyby łatwo dostępne, dobrej jakości i za przystępną cenę oraz nalega, aby Państwa Członkowskie wprowadziły do narodowych planów działań gwarancję ochrony socjalnej matek samotnie wychowujących dzieci; podkreśla, że te środki muszą pozwolić kobietom na wejście, długotrwałe utrzymanie się lub reintegrację na rynku pracy; podkreśla rolę partnerów społecznych w tej dziedzinie, szczególnie jeśli chodzi o tworzenie żłobków przyzakładowych;

22.

zwraca się do Komisji, lecz również do Państw Członkowskich, o zgromadzenie wystarczających danych statystycznych dotyczących pracy niewynagradzanej, na podstawie których zostanie określona polityka na rzecz zatrudnienia oraz zorganizowana promocja środków zmierzających do osiągnięcia bardziej wyrównanego podziału pracy niewynagradzanej, z myślą o umożliwieniu większego udziału kobiet w rynku pracy;

23.

zwraca się do Państw Członkowskich o dalsze opracowywanie kluczowych wskaźników służących ocenie postępów na drodze do równouprawnienia kobiet i mężczyzn we wszystkich dziedzinach i do regularnego gromadzenia w tym celu adekwatnych, spójnych i porównywalnych statystyk, w rozbiciu na płeć i wiek, oraz do przeprowadzania ich pogłębionej analizy;

24.

zwraca się do Komisji, aby przyjęła pogodzenie życia zawodowego i prywatnego za jeden ze swoich priorytetów w będącym obecnie przedmiotem dyskusji planie działań na rzecz równości kobiet i mężczyzn oraz aby we współpracy z Państwami Członkowskimi, partnerami społecznymi i innymi zainteresowanymi stronami dokonała przeglądu dyrektywy 96/34/WE pod względem jej adekwatności i skuteczności; uważa, że przegląd ten powinien mieć na celu poprawę sytuacji kobiet i mężczyzn, tak aby zapewnić zarówno mężczyznom, jak i kobietom możliwość pogodzenia życia zawodowego i rodzinnego, co może stanowić podstawowy czynnik umożliwiający osiągnięcie równości płci we wszystkich dziedzinach życia;

25.

zarzuca Państwom Członkowskim brak właściwej realizacji celów ilościowych przyjętych przez Radę Europejską w Barcelonie, dotyczących tworzenia placówek dziennej opieki; wzywa Państwa Członkowskie do zapewnienia opieki dla co najmniej 90 % dzieci między trzecim rokiem życia a wiekiem obowiązku szkolnego oraz dla co najmniej 33 % dzieci poniżej trzeciego roku życia, mieszkających w mieście lub na wsi;

26.	uważa za istotne, by Państwa Członkowskie regularnie gromadziły dane i sporządzały statystyki dotyczące zakładania placówek opiekuńczych dla dzieci i innych osób niesamodzielnych;

27.

wyraża zaniepokojenie niedostatkiem środków do życia dla kobiet starszych, należących do mniejszości etnicznych lub niepełnosprawnych, co zmusza je do podejmowania pracy w koniunkturze, w której stopa bezrobocia pozostaje wysoka i wzywa Państwa Członkowskie do uwzględnienia ich sytuacji w narodowych planach działań, jak również do uznania wszelkich przepisów prawnych zezwalających na dyskryminację ze względu na wiek za nieważne;

28.

zachęca Państwa Członkowskie do kontynuacji wysiłków na rzecz modernizacji systemów opieki społecznej, takich jak opisane w sprawozdaniach krajowych na temat systemów emerytalnych w 2002 r., z myślą o ich dostosowaniu do sytuacji, w której kobiety zatrudniane będą na równi z mężczyznami, chcą mieć te same możliwości kariery i będą korzystać z równych uprawnień emerytalnych;

29.

wzywa Państwa Członkowskie i Komisję do ścisłej współpracy z przyszłym Europejskim Instytutem ds. Równości Mężczyzn i Kobiet w celu zapewnienia właściwych i porównywalnych wskaźników, ich obserwacji i skutecznych mechanizmów na rzecz równouprawnienia (np. tworzenie wzorców) z myślą o zwalczaniu dyskryminacji kobiet oraz do promowania ich dostępu do rynku pracy, przy jednoczesnym umożliwianiu im godzenia życia zawodowego z rodzinnym, przy uwzględnieniu zróżnicowania możliwości oferowanych przez Państwa Członkowskie na szczeblu lokalnym;

30.

zwraca się do Komisji o analizę i podjęcie starań na rzecz rozwiązania problemu wynikającego ze zróżnicowanych definicji i metod obliczania w odniesieniu do siły roboczej i bezrobocia (bezrobocie sezonowe, bezrobocie długotrwałe, bezrobocie nietypowe itd.), stosowanymi w różnych Państwach Członkowskich, co komplikuje gromadzenie danych liczbowych i ocenę rzeczywistej sytuacji kobiet na rynku pracy, formułowanie wniosków porównawczych oraz opracowywanie projektów i wytycznych zmierzających do rozwiązania problemów;

31.

wzywa Państwa Członkowskie do przedsięwzięcia skutecznych środków na rzecz mężczyzn, takich jak promowanie odpowiednich systemów urlopów rodzicielskich i organizowanie kampanii uwrażliwiających mających na celu zwiększenie roli mężczyzn w równym podziale obowiązków rodzinnych; uważa, że należy korzystać w tym celu z elastycznej organizacji czasu pracy i nowych form zatrudnienia, które pozwalają na godzenie życia zawodowego, rodzinnego i osobistego;

32.	ubolewa, że mężczyźni w niewystarczającym stopniu zajmują się kwestią organizacji pracy i nowych form zatrudnienia pozwalającymi na pogodzenie życia zawodowego, rodzinnego i osobistego;

33.	popiera rozpoczęcie regularnego monitoringu pod egidą komisji odpowiedzialnej za prawa kobiet i równouprawnienie oraz we współpracy z parlamentami krajowymi, aby ukazać poczynione postępy i wyzwania, którym należy stawić czoła;

34.

podkreśla konieczność przekształcenia strategii lizbońskiej w prawdziwą strategię na rzecz solidarności i trwałego rozwoju, która opierałaby się na sformułowaniu nowych kierunków obejmujących politykę gospodarczą, środowiskową i zatrudnienia oraz ustalała cele i terminy ich realizacji dla Unii Europejskiej i Państw Członkowskich; uważa, że przyszła perspektywa finansowa 2007-2013 musi uwzględniać ten cel strategiczny;

35.	zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie oraz Komisji, jak również rządom i parlamentom Państw Członkowskich.

(1) Dz.U. C 269 z 16.10.1995, str. 146.

(2) Dz.U. C 59 z 23.2.2001, str. 258.

(3) Dz.U. C 102 E z 28.4.2004, str. 492.

(4) Dz.U. C 97 E z 22.4.2004, str. 566.

(5) Dz.U. C 61 E z 10.3.2004, str. 384.

P6_TA(2006)0030

Peru: Ekstradycja i proces byłego prezydenta Alberto Fujimoriego

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Peru

Parlament Europejski,

—	uwzględniając wcześniejsze doroczne raporty UE o prawach człowieka,

—	uwzględniając swoje wcześniejsze rezolucje wspierające proces demokratyczny w Peru,

—	uwzględniając sprawozdanie Komisji Prawdy i Pojednania, której przewodniczył prof. Salomon Lerner Febres, w sprawie tragicznych zdarzeń, do jakich doszło w Peru w latach 1980-2000,

—	uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

A.	mając na uwadze, że były prezydent Alberto Fujimori został aresztowany w Chile na podstawie międzynarodowego nakazu aresztowania wydanego przez władze peruwiańskie,

B.	mając na uwadze, że Alberto Fujimori rządził Peru w latach 1990-2000 i że w Peru zostały przeciwko niemu wniesione 22 akty oskarżenia o naruszenie praw człowieka i korupcję, a Kongres i Komisja Wyborcza zakazały mu kandydowania na urząd publiczny do 2011 r.,

C.	mając na uwadze, że po upadku reżimu Alberto Fujimoriego w 2000 r. Parlament Europejski udzielił pełnego poparcia dla procesu demokratycznego w Peru,

D.	mając na uwadze, że w postępowaniu ekstradycyjnym byłego prezydenta Alberto Fujimoriego występują dwa kraje, z którymi Unię łączy silne i uprzywilejowane partnerstwo w ramach strategicznego związku międzyregionalnego, powstałego na mocy decyzji podjętej w Rio de Janeiro w lipcu 1999 r.,

E.	mając na uwadze, że Chile i Peru podpisały dwustronną umowę o ekstradycji, obowiązującą od 1936 r.,

F.	mając na uwadze, że chilijskie władze sądownicze postanowiły rozpocząć postępowanie w sprawie ekstradycji byłego prezydenta Fujimoriego do Peru,

1.	wyraża uznanie dla władz chilijskich i peruwiańskich za ich skuteczną współpracę przy zatrzymaniu Alberto Fujimoriego i z zadowoleniem przyjmuje decyzję władz chilijskich o formalnym wszczęciu postępowania ekstradycyjnego;

2.	przypomina, że walka z bezkarnością stanowi jeden z kamieni węgielnych, na których opiera się polityka Unii Europejskiej w dziedzinie praw człowieka; wyraża przekonanie, że podstawowym obowiązkiem wszystkich partnerów jest wspólna praca na rzecz poszanowania demokracji i praw człowieka;

z tego względu wyraża poparcie dla formalnie wszczętego postępowania w sprawie ekstradycji Alberto Fujimoriego do Peru, w celu zapewnienia, że stanie on przed sądem i odpowie na stawiane mu zarzuty; wyraża pełne zaufanie do systemów sądowniczych w Chile i Peru i wierzy, że to postępowanie ekstradycyjne odbędzie się przy pełnym poszanowaniu procedur i obowiązującego prawa oraz że proces Alberto Fujimoriego prowadzony będzie zgodnie z międzynarodowymi standardami;

4.	wzywa rząd Peru do podjęcia wszelkich koniecznych kroków dla zapewnienia realizacji polityki pełnej ochrony świadków w zakresie zarzutów stawianych Alberto Fujimoriego, zgodnie z zaleceniami urzędu rzecznika praw obywatelskich z września 2005 r.;

5.	zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji oraz rządom Chile i Peru.

P6_TA(2006)0031

Egipt: przemoc w stosunku do uchodźców z Sudanu

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie stosowania przemocy wobec sudańskich uchodźców w Egipcie

Parlament Europejski,

—	uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie praw człowieka w Egipcie,

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 16 września 2004 r. w sprawie sytuacji humanitarnej w Sudanie (1) oraz rezolucję Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie sytuacji w Sudanie (2),

—	uwzględniając wszystkie stosowne rezolucje Rady Bezpieczeństwa ONZ, w tym rezolucję 1593 (2005) w sprawie sytuacji w Sudanie oraz rezolucję 1564 (2004), na mocy której w dniu 25 stycznia 2005 r. przedstawiono raport Międzynarodowej Komisji Śledczej w sprawie Darfuru dla Sekretarza Generalnego ONZ,

—	uwzględniając umowę stowarzyszeniową pomiędzy UE i Egiptem (3), podpisaną w Luksemburgu w dniu 25 czerwca 2001 r. i obowiązującą od dnia 1 czerwca 2004 r., a w szczególności jej art. 2,

—	uwzględniając rezolucję przyjętą przez Euro-Śródziemnomorskie Zgromadzenie Parlamentarne w dniu 15 marca 2005 r. w Kairze, podkreślającą znaczenie praw człowieka,

—	uwzględniając deklarację barcelońską z dnia 28 listopada 1995 r. oraz komunikat Komisji (COM(2005)0139) w sprawie dziesiątej rocznicy procesu barcelońskiego oraz wyzwań na następnych pięć lat, szczególnie w zakresie realizacji celów takich jak ochrona praw człowieka,

—	uwzględniając Konwencję Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczącą statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r. oraz Kodeks ONZ postępowania funkcjonariuszy porządku prawnego,

—	uwzględniając art. 11 ust. 1 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 177 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, określające promocję praw człowieka jako cel wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa,

—	uwzględniając Powszechną Deklarację Praw Człowieka z 1948 r.,

—	uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

mając na uwadze, że dnia 30 grudnia 2005 r. egipskie siły bezpieczeństwa siłą ewakuowały ponad 2 500 sudańskich emigrantów, uchodźców i osób starających się o azyl, którzy ulokowali się na placu Moustafa Mahmoud, w dzielnicy Mohandessin, naprzeciwko siedziby Wysokiego Komisarza ONZ ds. Uchodźców (UNHCR), żądając przeniesienia ich do krajów trzecich od dnia 29 września 2005 r.,

B.	mając na uwadze, że podobno 2.000 policjantów otoczyło prowizoryczne obozowisko, atakując tłum przy użyciu armatek wodnych i bijąc poszczególne osoby pałkami w celu zaprzestania okupacji tego miejsca,

mając na uwadze, że naoczni świadkowie, prasa międzynarodowa i organizacje praw człowieka doniosły o ponad 200 ofiarach śmiertelnych, podczas gdy zgodnie z oficjalnymi informacjami podanymi przez władze egipskie zostało zabitych tylko 27 osób, z których wszystkie były Sudańczykami, zaś większość z nich stanowiły kobiety, dzieci i osoby starsze; mając na uwadze, że w wyniku ataku egipskich sił bezpieczeństwa doszło również do wielu zatrzymań, a wiele osób zostało rannych,

D.	mając na uwadze, że w wyniku tego incydentu liczni uchodźcy zostali aresztowani i przewiezieni do więzień znajdujących się poza stolicą,

E.	mając na uwadze, że w następstwie podpisania w 2005 r. porozumienia pokojowego pomiędzy Północą i Południem Sudanu rząd egipski ogłosił, że uchodźcy sudańscy przebywający na terenie Egiptu nie są już uprawnieni do korzystania ze statusu uchodźców,

F.	mając na uwadze, że dnia 4 stycznia 2006 r. władze egipskie ogłosiły, że deportacja około 650 Sudańczyków zostanie opóźniona o 72 godziny, aby umożliwić UNHCR sporządzenie list uchodźców i osób ubiegających się o azyl,

mając na uwadze, że sygnatariusze konwencji genewskiej, a w szczególności rządy Państw Członkowskich, zobowiązani są do wypełnienia wynikających z niej zobowiązań międzynarodowych dotyczących indywidualnych wniosków o azyl oraz wniosków o nadanie statusu uchodźcy, jak również wniosków państw trzecich o przyjęcie uchodźców;

H.	mając na uwadze, że ogólna sytuacja w Sudanie jest bardzo niestabilna ze względu na trwający w dalszym ciągu konflikt w Darfurze i niepewny pokój między Północą a Południem;

I.	mając na uwadze, że Unia Europejska i społeczność międzynarodowa winny działać zgodnie z globalną strategią mającą na celu promowanie pokoju i stabilizacji, jak również odbudowę gospodarki i społeczeństwa, szczególnie w regionach Afryki spustoszonych przez wojnę domową;

mając na uwadze, że w ostatnich miesiącach wzrosła liczba przypadków naruszenia praw człowieka w Egipcie; mając na uwadze na przykład aresztowanie po ostatnich wyborach Aymana Noura, byłego parlamentarzysty i przywódcy świeckiej partii El Ghad, jak również innych oskarżonych; mając na uwadze, że Aymana Noura skazano na 5 lat więzienia za domniemane sfałszowanie około 50 podpisów wymaganych w celu zarejestrowania jego partii;

1.	wyraża potępienie wobec przemocy stosowanej przez egipską policję, która doprowadziła do śmierci i zranień i podkreśla, że zaistniałą sytuacje można było i należało rozwiązać pokojowo;

2.	wzywa władze Egiptu do zapewnienia zgodności działań oficerów policyjnych z międzynarodowymi normami oraz do zaprzestania niepotrzebnego użycia siły;

3.	z zadowoleniem przyjmuje decyzję władz Egiptu o rozpoczęciu śledztwa w sprawie tragicznych wydarzeń z dnia 30 grudnia 2005 r. i wzywa rząd egipski do włączenia w śledztwo ekspertów ONZ w dziedzinie praw człowieka oraz członków niezależnych egipskich organizacji ochrony praw człowieka;

4.	przypomina, że Egipt jest sygnatariuszem Konwencji o zakazie tortur oraz innych porozumień międzynarodowych, które wyraźnie zakazują przymusowego powrotu do kraju w przypadku zagrożenia torturami lub okrutnym traktowaniem;

5.	wzywa władze egipskie do wstrzymania przymusowej deportacji do Sudanu pozostałych 650 Sudańczyków, ponieważ istnieje podejrzenie, że grupa obejmuje uchodźców i ubiegających się o azyl uznawanych przez UNHCR oraz do poszanowania zasady niewydalania (non-refoulement);

wzywa władze egipskie do udzielenia informacji na temat miejsc, w których od 30 grudnia 2005 r. przebywają lub są przetrzymywani aresztowani sudańscy emigranci i uchodźcy, oraz do uwolnienia wszystkich obywateli Sudanu zatrzymanych podczas lub po zakończeniu zajść, chyba że zostaną im przedstawione zarzuty popełnienia oczywistego przestępstwa, a ponadto do zapewnienia, aby wszyscy przetrzymywani mieli dostęp do pomocy prawnej i do swoich rodzin, a w razie potrzeby udzielono odpowiedniej pomocy medycznej;

wyraża zaniepokojenie z powodu zarzutów stosowania tortur i niewłaściwego traktowania oraz wzywa władze egipskie do zapewnienia nietykalności fizycznej i psychicznej wszystkich emigrantów i uchodźców oraz do przyjęcia ustawy o ochronie uchodźców, osób ubiegających się o azyl i emigrantów, która będzie w pełni zgodna z prawem międzynarodowym, w szczególności z Konwencją dotyczącą statusu uchodźców;

8.	uznaje mandat UNHCR oraz wagę jego wysiłków, aby chronić i promować trwałe rozwiązania dla uchodźców i innych osób wysiedlonych, które obejmują jego działania, oraz wyraża swoje poparcie dla pracy UNHCR;

krytykuje niemniej UNHCR za opieszałość w znalezieniu rozwiązania dla problemu sudańskich uchodźców i osób ubiegających się o azyl i wzywa UNHCR do wyjaśnienia procedury wykorzystanej przy rozpatrywaniu wniosków przedłożonych przez Sudańczyków ubiegających się o azyl oraz różnych inicjatyw, które zostały podjęte, aby przełamać impas;

10.

wzywa Komisję i Państwa Członkowskie do ustanowienia prawdziwej partnerskiej współpracy z UNHCR poprzez zapewnienie wsparcia zarówno politycznego, jak i finansowego, aby wspomóc pracę UNHCR w Kairze w celu utrzymania stałego dialogu z władzami Egiptu, podkreślając, że sytuacja sudańskich emigrantów i uchodźców musi zostać rozwiązana w sposób pokojowy i zgodny z Konwencją Genewską z 1951 r. oraz międzynarodowym prawem humanitarnym;

11.	podkreśla, że poszanowanie praw człowieka jest podstawową wartością porozumienia o współpracy między UE a Egiptem oraz ponownie zaznacza, jak ważne dla promowania praworządności i podstawowych wolności jest partnerstwo euro-śródziemnomorskie;

12.

jest zdania, że zdarzenia, które miały miejsce w Kairze 30 grudnia 2005 r., stanowią poważne naruszenie art. 2 Układu o Stowarzyszeniu i wzywa Radę i Komisję do zwrócenia szczególnej uwagi na tę kwestię na nadchodzącym posiedzeniu Rady Stowarzyszeniowej UE-Egipt oraz podczas dalszych rozmów UE-Egipt zmierzających do określenia krajowego planu działań;

13.	zwraca się do Rady i Komisji, aby przewidziały w Europejskim Instrumencie Sąsiedztwa i Partnerstwa osobny program mający na celu zwalczanie stosowania tortur oraz poniżającego i nieludzkiego traktowania;

14.	wzywa społeczność międzynarodową, a w szczególności rządy Państw Członkowskich, do wsparcia programów przesiedleń uchodźców sudańskich, zgodnie z Konwencją Genewską;

15.	oczekuje, że państwa partnerskie Unii Europejskiej zapewnią bezpieczeństwo i sprawiedliwe rozpatrywanie wniosków wszystkim osobom ubiegającym się o azyl na ich granicach, zgodnie z międzynarodowymi konwencjami i przyjętymi zasadami międzynarodowego prawa dotyczącego uchodźców;

16.

z zadowoleniem przyjmuje i popiera nadchodzące z całego świata wezwania dotyczące uwolnienia Aymana Noura i zdecydowanie nalega, aby władze egipskie zapewniły dobre traktowanie i niestosowanie tortur oraz innych form niewłaściwego traktowania wobec Aymana Noura, a także zagwarantowały mu szybki, regularny i nieograniczony dostęp do prawników, lekarzy (ponieważ cierpi on na cukrzycę) i do rodziny;

17.	zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządowi oraz parlamentowi Egiptu, rządowi Sudanu i Wysokiemu Komisarzowi ONZ ds. Uchodźców.

(1) Dz.U. C 140 E z 9.6.2005, str. 153.

(2) Dz.U. C 272 z 3.11.2005, str. 43.

(3) Dz.U. L 304 z 30.9.2004, str. 39.

P6_TA(2006)0032

Kambodża

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie Kambodży

Parlament Europejski,

—	uwzględniając swoje rezolucje z dnia 13 stycznia 2005 r. (1) i 10 marca 2005 r. (2) w sprawie Kambodży oraz swoją rezolucję z dnia 1 grudnia 2005 r. w sprawie sytuacji praw człowieka w Kambodży, Laosie i Wietnamie (3),

—	uwzględniając Porozumienie o współpracy z 1997 r. między Wspólnotą Europejską a Królestwem Kambodży (4),

—	uwzględniając wytyczne UE w sprawie obrońców praw człowieka, zatwierdzone przez Radę w dniu 14 czerwca 2004 r.,

—	uwzględniając standardy określone w Deklaracji ONZ o obrońcach praw człowieka z 1998 r.,

—	uwzględniając oświadczenie Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ ds. Praw Człowieka w Kambodży, Yasha Ghai, z dnia 27 grudnia 2005 r.,

—	uwzględniając oświadczenie Wysokiego Komisarza NZ ds. Praw Człowieka z dnia 4 stycznia 2006 r.,

—	uwzględniając oświadczenie Banku Światowego z dnia 9 stycznia 2006 r. w sprawie Kambodży,

—	uwzględniając oświadczenie Prezydencji w imieniu Unii Europejskiej z dnia 13 stycznia 2006 r. w sprawie pogarszającej się sytuacji politycznej w Kambodży,

—	uwzględniając art. 115 ust. 5 Regulaminu,

A.	mając na uwadze, że w ciągu ostatnich tygodni w Kambodży zauważono dramatyczne nasilenie represji politycznych obejmujących aresztowania wśród pracowników organizacji praw człowieka, dziennikarzy i związkowców na podstawie oskarżeń o zniesławienie,

mając na uwadze, że wobec Kema Sokha, przewodniczącego Ośrodka Praw Człowieka w Kambodży, Pa Nguon Teanga, p.o. dyrektora Ośrodka Praw Człowieka w Kambodży i dyrektora radia, Ronga Chhun, przewodniczącego Niezależnego Stowarzyszenia Nauczycieli w Kambodży oraz Mama Sonando, dyrektora stacji radiowej Beehive, wszczęto postępowanie sądowe,

C.	mając na uwadze, że Yeng Virak i Kem Sokha zostali uwolnieni za kaucją, ale oskarżenia nie zostały wycofane,

mając na uwadze, że z tych samych powodów na listach poszukiwanych przez władze Kambodży znajduje się Chea Mony, przewodniczący Wolnego Pracowniczego Związku Zawodowego, Ea Channa, zastępca sekretarza generalnego Ruchu Studenckiego na rzecz Demokracji, Men Nath, przewodniczący Niezależnego Stowarzyszenia Pracowników Służby Cywilnej, książę Sisowath Tomico, sekretarz b. króla Sihanouka, oraz Say Bory, doradca b. króla Sihanouka,

E.	mając na uwadze, że wielu innych działaczy oraz członków opozycji opuściło kraj pod groźbą aresztu i prześladowań,

F.	uznając te represyjne metody za próbę uciszenia przez rząd pokojowych krytyk pod jego adresem i w ten sposób wyeliminowania ostatniej skutecznej opozycji politycznej; mając na uwadze, że wydarzenia te stanowią również niepokojące symptomy pogarszającego się stanu demokracji w Kambodży,

G.	mając na uwadze, że dnia 22 grudnia 2005 r. lider opozycji, Sam Rainsy, został skazany zaocznie na 18 miesięcy pozbawienia wolności na podstawie oskarżeń o zniesławienie ze strony premiera i przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego,

H.	mając na uwadze, że Cheam Channy, członek parlamentu kambodżańskiego, został osądzony i uznany winnym w sierpniu 2005 r., oraz skazany na siedem lat pozbawienia wolności,

I.	mając na uwadze, że Grupa Robocza ONZ ds. Bezpodstawnych Zatrzymań orzekła, że przetrzymywanie Cheama Channy'ego stanowi naruszenie zarówno prawa kambodżańskiego, jak i międzynarodowego,

wyraża głębokie zaniepokojenie przeprowadzonymi ostatnio aresztowaniami i prześladowaniami i wzywa rząd Kambodży do głębokiej refleksji na temat zgodności takich działań z przyjętymi wobec narodu oraz ofiarodawców pomocy zobowiązaniami na rzecz utworzenia bardziej otwartego, demokratycznego i sprawiedliwego społeczeństwa;

odnotowuje wspomniane wyżej uwolnienie niedawno aresztowanych obrońców praw człowieka oraz prosi o oczyszczenie z wszelkich zarzutów i unieważnienia nakazów aresztowania obrońców praw człowieka, którzy nie zostali aresztowani; wzywa również do przerwania wszelkich aktów zastraszania i prześladowania obrońców praw człowieka w Kambodży;

jest głęboko przekonany, że nieustanne zatrzymywanie czołowych przedstawicieli opozycji, związków zawodowych, mediów i organizacji pozarządowych oraz wykorzystywanie prawa karnego w przypadku sprzeciwu wobec oficjalnej polityki jest niepokojącym sygnałem dla ofiarodawców pomocy, stanowiącej 50 % rocznego budżetu Kambodży;

5.	przypomina rządowi Kambodży o obowiązku wypełnienia zobowiązań w zakresie zasad demokratycznych i podstawowych praw człowieka stanowiących zasadniczy element wyżej wymienionego Porozumienia o współpracy między WE a Kambodżą, jak określono w art. 1 tego porozumienia;

6.	wzywa Komisję i Radę do jasnej i jednoznacznej reakcji w porozumieniu z ofiarodawcami pomocy dla Kambodży podczas najbliższego posiedzenia Grupy Konsultacyjnej na ostatnie naruszenia praw obywatelskich i politycznych;

7.	wyraża poparcie dla Specjalnego Przedstawiciela Sekretarza Generalnego ONZ ds. Praw Człowieka w Kambodży oraz Biura Wysokiego Komisarza NZ ds. Praw Człowieka, których mandat obejmuje ochronę i monitorowanie sytuacji praw człowieka;

wyraża zaniepokojenie tym, że wykorzystywanie sądownictwa w Kambodży jako narzędzia represji wobec opozycji politycznej oraz społeczeństwa obywatelskiego wywołuje poważne wątpliwości co do zaangażowania rządu Kambodży w ustanowienie Trybunału ds. zbrodni Czerwonych Khmerów zgodnie z międzynarodowymi normami niezależności sądów, uczciwego procesu przy poszanowaniu właściwej procedury prawnej, w myśl ustaleń przyjętych wspólnie z ONZ w czerwcu 2003 r. oraz kwestionuje potrzebę uznania obrazy urzędu premiera za przestępstwo;

9.	wyraża głębokie przekonanie, że wyrażanie sprzeciwu i opinii powinno prowadzić do podjęcia debaty publicznej, a nie postępowania karnego i wzywa do zaprzestania oskarżeń o zniesławienie, gdyż łatwo może dojść do ich nadużycia dla celów politycznych;

10.

wzywa UE do podjęcia działań w celu zapewnienia poszanowania podstawowych wolności, w myśl art. 1 powyższego Porozumienia o współpracy oraz wyciągnięcia konsekwencji z ataków na swobody obywatelskie; wzywa również UE do uzależnienia dalszej pomocy finansowej od poprawy sytuacji w dziedzinie ochrony praw człowieka w Kambodży;

11.	ponawia wezwanie do wysłania do Kambodży delegacji ad hoc Parlamentu celem przeprowadzenia oceny poszanowania postanowień art. 1 Porozumienia o współpracy i oceny położenia uwięzionych parlamentarzystów, przedstawicieli mediów i przywódców krajowych związków zawodowych;

12.	wzywa władze Kambodży do pełnego stosowania Konwencji dotyczącej statusu uchodźców z 1953 r. zarówno jeżeli chodzi o ochronę uchodźców z terenów górskich, wstrzymanie przymusowych deportacji do Wietnamu, jak i zagwarantowanie statusu uchodźcy etnicznym Khmerom Krom uciekającym z Wietnamu;

13.

zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, Wysokiemu Komisarzowi NZ ds. Praw Człowieka, Specjalnemu Przedstawicielowi Sekretarza Generalnego ONZ ds. Praw Człowieka w Kambodży, Prezesowi Banku Światowego, Sekretariatowi państw ASEAN oraz rządowi i Zgromadzeniu Narodowemu Królestwa Kambodży.

(1) Dz.U. C 247 E z 6.10.2005, str. 161.

(2) Dz.U. C 320 E z 15.12.2005, str. 280.

(3) Teksty przyjete, P6_TA(2005)0462.

(4) Dz.U. L 269 z 19.10.1999, str. 18.

P6_TA(2006)0033

Niepełnosprawność i rozwój

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie niepełnosprawności i rozwoju

Parlament Europejski,

—	uwzględniając art. 13 Traktatu WE,

—	uwzględniając art. 21 i 26 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, która wymienia prawa osób niepełnosprawnych,

—	uwzględniając art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej oraz art. 14 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności,

—	uwzgledniając rezolucje Wspólnego Zgromadzenia Parlamentarnego AKP-UE z dnia 1 listopada 2001 r. w sprawie praw osób niepełnosprawnych i osób starszych w krajach AKP (1) oraz z dnia 21 marca 2002 r.w sprawie zagadnień zdrowotnych, młodzieży, osób starszych i osób niepełnosprawnych (2),

—	uwzględniając swoją rezolucję z dnia 3 września 2003 r. w sprawie komunikatu Komisji „W kierunku prawnie wiążącego instrumentu na rzecz propagowania i ochrony praw i godności osób niepełnosprawnych” (COM(2003)0016) (3),

—	uwzględniając Milenijne Cele Rozwoju ONZ (rezolucja Zgromadzenia Ogólnego 60/1 z dnia 16 września 2005 r. w sprawie wyników Światowego Szczytu ONZ w 2005 r.),

—	uwzględniając rezolucję Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) 58.23 z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie niepełnosprawności, włącznie z prewencją, zarządzaniem i rehabilitacją,

—	uwzględniając standardowe przepisy ONZ w sprawie wyrównania szans dla osób niepełnosprawnych (rezolucja Zgromadzenia Ogólnego 48/96 z dnia 20 grudnia 1993 r.),

—	uwzględniając konwencję ONZ o prawach dziecka,

—	uwzględniając Światowy Program Działania ONZ odnośnie osób niepełnosprawnych (rezolucja Zgromadzenia Ogólnego 37/52 z dnia 3 grudnia 1982 r.),

—	uwzględniając Dekadę Niepełnosprawnych Azji i Pacyfiku (1993-2002), Dekadę Niepełnosprawnych Afryki (2000-2009), nową Dekadę Niepełnosprawnych Azji i Pacyfiku (2003-2012) oraz Europejski Rok Osób Niepełnosprawnych (2003),

—	uwzględniając Wytyczne Komisji w sprawie Niepełnosprawności i Rozwoju dla delegacji oraz służb UE z marca 2003 r. (wytyczne Komisji),

—	uwzględniając art. 108 ust. 5 Regulaminu,

mając na uwadze, że ludzie niepełnosprawni w krajach rozwijających się, a w szczególności niepełnosprawne kobiety i dzieci, należą często do osób najuboższych, znajdują się w najgorszym położeniu, są społecznie wykluczone i często nie mają dostępu do pomocy rozwojowej; mając na uwadze, że według szacunków Banku Światowego 20 % najuboższych ludzi świata to osoby niepełnosprawne,

B.	mając na uwadze, że według szacunków ONZ, ludzie niepełnosprawni stanowią pomiędzy 7 % a 10 % populacji wszystkich krajów, a szacunki Sieci Informacyjnej dotyczącej Populacji ONZ wskazują, że na 800 milionów ludzi mieszkających w Afryce, prawie 50 milionów to osoby niepełnosprawne,

C.	mając na uwadze, że realizacja Milenijnych Celów Rozwoju ONZ nie będzie możliwa bez wyraźnego i aktywnego włączenia ludzi niepełnosprawnych, bez względu na ich wiek,

D.	mając na uwadze, że w Wytycznych Komisji, podkreślono potrzebę zapewnienia dostępu i włączenia osób niepełnosprawnych w politykę i we wszystkie działania wspierane przez delegacje UE,

E.	mając na uwadze zaangażowanie Komisji w negocjacje na temat projektu Konwencji ONZ w sprawie propagowania i ochrony praw i godności osób niepełnosprawnych (projekt konwencji ONZ) oraz fakt, że pożądane byłoby szybkie przyjęcie tej Konwencji,

F.	mając na uwadze zaangażowanie UE w zwalczanie dyskryminacji ze względu na wiek, rasę, przynależność etniczną, niepełnosprawność, religię, płeć i orientację seksualną, musi być naczelną zasadą opartej na prawach podstawowych strategii rozwojowej,

G.	mając na uwadze, że niedożywienie, wypadki, traumatyczne przeżycia, konflikty, choroby zarówno zakaźnie jak i niezakaźne, wrodzone oraz starzenie się, powodują niepełnosprawność i upośledzenia, a połowa upośledzeń jest do uniknięcia i wiąże się bezpośrednio z ubóstwem,

H.	mając na uwadze, że wśród zobowiązań „Edukacja dla Wszystkich”, znajdują się ułatwianie równego dostępu do nauczania osób niepełnosprawnych oraz ich rodzin,

mając na uwadze, że chociaż ważny jest ułatwiony dostęp do budynków, w szczególności do szkół, miejsca pracy, budynków publicznych, urbaniści często nie wykorzystują szans przystosowania ich projektów zabudowy otoczenia do potrzeb ludzi niepełnosprawnych, zwłaszcza w trakcie odbudowy po dostarczeniu pomocy kryzysowej,

mając na uwadze, że w zakresie kształtowania polityki, powinny uczestniczyć oraz być konsultowane grupy reprezentujące osoby niepełnosprawne, które powinny również reprezentować interesy niepełnosprawnych w obrębie ciał doradczych; mając na uwadze, że osoby niepełnosprawne oraz ich organizacje nie otrzymują wystarczającej szansy uczestnictwa w przygotowywaniu krajowych dokumentów strategicznych Komisji,

1.	podkreśla, że kwestia niepełnosprawności powinna być uwzględniania w polityce rozwoju Komisji oraz w jej konkretnych programach opracowanych w celu zajęcia się kwestiami prewencji, opieki, usamodzielniania i walki z wykluczeniem społecznym;

2.	uważa, że kwestie związane z niepełnosprawnością muszą zostać uwzględnione na wszystkich poziomach, od układania polityk, poprzez ich wdrażanie, aż do oceny, włącznie z działaniami następczymi z związku z oświadczeniem UE w sprawie polityki rozwoju oraz planu działania UE w sprawie Afryki;

wzywa Komisję do opracowania szczegółowego, technicznego planu wdrożenia jej Wytycznych, włącznie z wytycznymi w sprawie sektorowej polityki integracyjnej, oraz podręcznikiem dotyczącym zintegrowanego zarządzania etapami projektu, modelem szkoleniowym dla służb i delegacji oraz rocznymi sprawozdaniami dla Komisji i Rady;

wzywa Komisję do zapewnienia, że zostały przeznaczone wystarczające środki na działania związane z niepełnosprawnością, w celu:

—	analizy stopnia, do jakiego uwzględnia się potrzeby osób niepełnosprawnych w środkach współpracy UE na rzecz rozwoju w zakresie edukacji, zdrowia, zatrudnienia, infrastruktury oraz redukcji ubóstwa;

—	podjęcia działań w tym obszarze w oparciu o strategie określone w Wytycznych Komisji;

—	zwiększenia świadomości wśród wszystkich stron zaangażowanych w działaniach współpracy UE na rzecz rozwoju, odnośnie kwestii związanych z niepełnosprawnością oraz propagowaniem i ochroną podstawowych praw człowieka ludzi niepełnosprawnych w krajach rozwijających się;

5.	wzywa Komisję do włączenia niepełnosprawności oraz ludzi niepełnosprawnych do przyszłych programów tematycznych i geograficznych UE, w ramach przyszłego instrumentu współpracy na rzecz rozwoju;

6.	wzywa Radę i Komisję do wspierania włączenia do powyższego projektu Konwencji ONZ osobnego artykułu na temat współpracy międzynarodowej jako niezbędnego fundamentu wspólnych działań krajów rozwijających się oraz pomiędzy krajami rozwijającymi się i UE;

uważa, że rok 2007, Europejski Rok Równego Traktowania i Równych Szans dla Wszystkich, powinien zapewnić UE szansę wyrażenia jej wartości w jej politykach i działaniach zewnętrznych i wzywa Komisję do przedstawienia konkretnej inicjatywy w sprawie niedyskryminacji oraz praw osób niepełnosprawnych w ramach współpracy na rzecz rozwoju;

wzywa Komisję do aktywnego uczestnictwa w kampaniach wspieranych przez Światową Organizację Zdrowia, mających na celu zapobieganie możliwym do uniknięcia upośledzeniom, takich jak kampania WHO „Vision 2020” mająca na celu wyeliminowanie do 2020 dającej się zapobiec ślepocie, światowa inicjatywa zwalczania polio, światowa strategia na rzecz dalszego zmniejszenia obciążenia trądem i długotrwałe działania kontroli trądu (2006-2010) oraz światowy program zwalczania filariozy limfatycznej;

9.	wzywa Komisję do włączenia niepełnosprawności do polityki i programów z zakresu zdrowia, w szczególności w obszarze zdrowia dziecka, zdrowia seksualnego i rozrodczego, zdrowia psychicznego, starzenia się, HIV/AIDS oraz przewlekłych stanów chorobowych;

10.	wzywa, aby Komisja, w ramach swojej polityki rozwoju oraz rządy, zapewniły osobom niepełnosprawnym dostęp do pomocnych urządzeń oraz równy dostęp do wszelkich usług i programów służby zdrowia;

11.

wzywa Komisję do skupienia uwagi na zapobieganiu niepełnosprawności, mając na uwadze, że szacunkowo 100 milionów ludzi na świecie żyje z upośledzeniami, które spowodowane są niedożywieniem i złymi warunkami sanitarnymi, a których można zatem uniknąć, do uniknięcia również jest około 70 % przypadków ślepoty dziecięcej w Azji i w Afryce;

12.	wzywa, aby Komisja, w ramach swojej polityki rozwoju oraz rządy, udzieliły wsparcia władzom publicznym w diagnozowaniu niepełnosprawności w jak najwcześniejszym stadium oraz we włączaniu wspólnotowych programów rehabilitacyjnych do podstawowej służby zdrowia;

13.

nalega, aby edukacja dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej, będąca jednym z Milenijnych Celów Rozwoju ONZ, stanowiła integralną część projektu stworzenia powszechnego szkolnictwa podstawowego, włącznie z usługami wczesnej interwencji oraz wsparciem i szkoleniem dla rodzin dzieci niepełnosprawnych; zwraca uwagę na koncepcję powszechnej oświaty UNESCO, której celem jest pełna integracja społeczna;

14.

wzywa Komisję oraz delegacje UE do wspierania szkolenia zawodowego, stażów zawodowych oraz usług w zakresie rozwoju działalności gospodarczej poprzez projekty wspólnotowe, obejmujące osoby niepełnosprawne oraz do zachęcania krajów rozwijających się do ratyfikowania konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy z 1983 r. w sprawie rehabilitacji i zatrudniania osób niepełnosprawnych;

15.

wspiera w pełni, biorąc pod uwagę zwłaszcza dziecięce ofiary min, światowe wysiłki zmierzające do wyeliminowania min przeciwpiechotnych oraz innych, podobnych, kontrowersyjnych rodzajów broni, jak amunicja kasetowa; wzywa Radę i Komisję do podjęcia niezwłocznych działań przeciwko krajom, które w dalszym ciągu produkują, sprzedają lub używają min przeciwpiechotnych; wzywa Radę i Komisję nadania eliminacji min przeciwpiechotnych priorytetowego znaczenia w krajach rozwijających się;

16.	wzywa Komisję do zapewnienia, że nowe projekty budynków z funduszy UE zawsze przestrzegają norm Międzynarodowej Organizacji Normalizacji, odnośnie projektów budynków do których jest łatwy dostęp, w celu umożliwienia wszystkim dostępu do budynku;

17.	wzywa delegacje Komisji do podjęcia przemyślanych działań w celu ułatwienia procesu tworzenia lub wzmacniania organizacji osób niepełnosprawnych oraz w celu zapewnienia, że organizacje te będą uczestniczyły w konsultacjach i przygotowaniu przyszłych krajowych dokumentów strategicznych;

18.	wzywa Komisję do zapewnienia, aby osoby niepełnosprawne były odtąd włączane do unijnych programów współpracy na rzecz rozwoju, a także do aktywnych działań na rzecz ich włączenia do wszystkich unijnych programów na rzecz likwidacji ubóstwa;

19.

zwraca się do Komisji i rządów krajowych o uzyskiwanie danych dotyczących odsetka i statusu (w tym wieku i płci) niepełnosprawnych wśród osób najuboższych, uczących się, zatrudnionych lub prowadzących własną działalność oraz danych dotyczących wpływu projektów i polityki w dziedzinie edukacji, zdrowia, zatrudnienia i redukcji ubóstwa na osoby niepełnosprawne;

20.

wzywa naukowców, w tym tych specjalizujących się w badaniach medycznych i społeczno-ekonomicznych, do podwojenia i skoordynowania ich wysiłków na rzecz dostarczania przydatnych danych i badań, ponieważ mają one kluczowe znaczenie dla szerszego uwzględnienia kwestii niepełnosprawności w ramach programu na rzecz gospodarki, ochrony społecznej oraz programu rozwoju;

21.	zobowiązuje swojego Przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom Państw Członkowskich, Radzie Ministrów AKP-UE, Wspólnemu Zgromadzeniu Parlamentarnemu AKP-UE, ONZ, UNESCO i Unii Afrykańskiej.

(1) Dz.U. C 78 z 2.4.2002, str. 64.

(2) Dz.U. C 231 z 27.9.2002, str. 55.

(3) Dz.U. C 76 E z 25.3.2004, str. 231.

Nr Dokumentu	Autor	Podpisy
59/2005	Daniel Strož, Miloslav Ransdorf i Jaromír Kohlíček	19
60/2005	Marie-Line Reynaud i Marie-Noëlle Lienemann	72
61/2005	Íñigo Méndez de Vigo, Ilda Figueiredo, Bronisław Geremek, Jean Lambert i Martine Roure	210
62/2005	Elizabeth Lynne, Elena Valenciano Martínez-Orozco i Anna Záborská	265
63/2005	Terence Wynn, Catherine Stihler, Neil Parish, Paulo Casaca i Elspeth Attwooll	61
64/2005	Sylwester Chruszcz i Andrzej Tomasz Zapałowski	58
65/2005	Bruno Gollnisch	7
66/2005	Philip Claeys, Frank Vanhecke, Koenraad Dillen i Carl Lang	12
67/2005	Bruno Gollnisch, Andreas Mölzer i Luca Romagnoli	5
68/2005	Marie Panayotopoulos-Cassiotou, José Ribeiro e Castro, Kathy Sinnott, Nathalie Griesbeck i Konrad Szymański	102
69/2005	Emine Bozkurt, Claude Moraes, Christopher Heaton-Harris, Cem Özdemir i Alexander Alvaro	239
70/2005	Roberta Angelilli, Cristiana Muscardini, Romano Maria La Russa, Alessandro Foglietta i Sergio Berlato	32
71/2005	Nathalie Griesbeckk	55
72/2005	Monika Beňová, Miloš Koterec i Vladimír Maňka	59
73/2005	Raül Romeva i Rueda i Gérard Onesta	42
74/2005	Michael Cashman, Emine Bozkurt i Thijs Berman	74
75/2005	Marie-Arlette Carlotti, Philippe Busquin, Joseph Daul, Mario Mauro i Bogusław Sonik	75
76/2005	Alyn Smith	19
77/2005	Alfredo Antoniozzi, Mario Mantovani, Marie-Line Reynaud i Jan Jerzy Kułakowski	115
78/2005	Daniel Strož	8
79/2005	Katalin Lévai, Martine Roure, Anne Van Lancker, Eva-Britt Svensson i Lissy Gröner	56
80/2005	Mario Borghezio	2
81/2005	Luca Romagnoli, Carlo Fatuzzo i Marco Pannella	17
82/2005	Dimitrios Papadimoulis, Feleknas Uca i Panagiotis Beglitis	38
83/2005	Yannick Vaugrenard, Harlem Désir, Kader Arif, Françoise Castex i Jean Louis Cottigny	28
1/2006	John Bowis, Georgs Andrejevs, Dorette Corbey i Karin Scheele	125
2/2006	Vittorio Agnoletto, Giovanni Berlinguer, Patrizia Toia, Pier Antonio Panzeri i Pia Elda Locatelli	31
3/2006	Andreas Mölzer	9
4/2006	Andreas Mölzer	5