12.8.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 190/12

1.

uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 5 kwietnia 2006 r. (sprawa T-279/02) (1), ponieważ jest on krzywdzący dla wnoszącej odwołanie,

2.

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 2 lipca 2002 r. (sprawa C.37.519 — Metionina), w zakresie w jakim dotyczy ona wnoszącej odwołanie,

ewentualnie stwierdzenie nieważności grzywny nałożonej na wnoszącą odwołanie w art. 3 tej decyzji lub obniżenie jej kwoty;

3.

ewentualnie w stosunku do drugiego żądania, skierowanie sprawy do Sądu w celu orzeczenia zgodnie z oceną prawną dokonaną przez Trybunał,

4.

w każdym razie obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez wnoszącą odwołanie w postępowaniu przez Sądem i Trybunałem.

—

W pierwszej kolejności Sąd nie zachował wymogów zasady określoności (nulla poena sine lege certa), które muszą spełniać przepisy ustanawiające sankcje i w konsekwencji niesłusznie zaprzeczył niezgodności z prawem art. 15 ust. 2 rozporządzenia nr 17.

—

W drugiej kolejności w ramach oceny czasu trwania naruszenia Sąd wypaczył fakty i naruszył zasadę domniemania niewinności (in dubio pro reo) oraz podstawowe prawo do rzetelnego procesu.

—

W trzeciej kolejności Sąd naruszył zasadę proporcjonalności kary do winy, która stanowi jeden z aspektów zasady proporcjonalności, ustalając kwotę wyjściową grzywny w wysokości 30 milionów EUR, pomimo że naruszenie nie miało daleko idącego wpływu na cenę metioniny. Poza tym ze względu na wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie Sąd uchybił obowiązkowi uzasadnienia.

—

W czwartej kolejności Sąd nie zmniejszył podwyżki kwoty wyjściowej, która ma służyć zapewnieniu wystarczająco odstraszającego skutku, ze względu na różnice istniejące w wielkości pomiędzy wnoszącą odwołanie i Aventis. W ten sposób naruszył on również zasadę równego traktowania.