26.11.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 296/3

WYROK TRYBUNAŁU

(trzecia izba)

z dnia 6 października 2005 r.

w sprawie C-291/03 (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez VAT and Duties Tribunal, Manchester): MyTravel plc przeciwko Commissioners of Customs & Excise (1)

(Szósta dyrektywa VAT - System dla biur podróży - Imprezy turystyczne - Usługi nabyte od osób trzecich oraz usługi własne - Sposób obliczania podatku)

(2005/C 296/06)

Język postępowania: angielski

W sprawie C-291/03, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez VAT and Duties Tribunal, Manchester (Zjednoczone Królestwo) postanowieniem z dnia 30 czerwca 2003, które wpłynęło do Trybunału w dniu 4 lipca 2003, w postępowaniu MyTravel plc przeciwko Commissioners of Customs & Excise, Trybunał (trzecia izba) w składzie: A. Rosas, prezes izby, A. Borg Barthet (sprawozdawca), J.-P. Puissochet, S. von Bahr i U. Lõhmus, sędziowie, rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: M. M. Ferreira, główny administrator, wydał w dniu 6 października 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

1)

Biuro podróży lub organizator wycieczek, który złożył deklarację podatku VAT za dany okres podatkowy stosując metodę obliczania przewidzianą w przepisach krajowych transponujących szóstą dyrektywę Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, jest uprawniony do ponownego obliczenia swojego zobowiązania podatkowego stosując metodę uznaną przez Trybunał za zgodną z prawem wspólnotowym, zgodnie z warunkami przewidzianymi w prawie krajowym, które muszą być zgodne z zasadami równoważności oraz skuteczności.

2)

Artykuł 26 szóstej dyrektywy 77/388 należy interpretować w ten sposób, że biuro podróży lub organizator wycieczek, który w ramach imprezy turystycznej świadczy podróżnym usługi nabyte od osób trzecich oraz usługi własne, jest w zasadzie zobowiązany do wyodrębnienia części ceny imprezy turystycznej przypadającej na usługi własne na podstawie ich wartości rynkowej, o ile wartość ta może zostać określona. W takim przypadku podatnik może zastosować kryterium rzeczywistych kosztów, wyłącznie jeżeli wykaże, że kryterium to dokładnie odzwierciedla rzeczywistą strukturę imprezy turystycznej. Stosowanie kryterium wartości rynkowej nie jest uzależnione ani od warunku, aby było ono mniej skomplikowane od metody opartej na kosztach rzeczywistych, ani od tego, aby metoda ta prowadziła do ustalenia zobowiązania z tytułu podatku VAT jednakowego lub zbliżonego do ustalonego według metody kosztów rzeczywistych. W konsekwencji:

—

biuro podróży lub organizator wycieczek nie może stosować metody opartej na wartości rynkowej wedle swobodnego uznania oraz

—

ostatnia z wymienionych metod znajduje zastosowanie do usług własnych, których wartość rynkową można określić, nawet wtedy, gdy w tym samym okresie podatkowym wartość niektórych usług własnych wchodzących w skład imprezy turystycznej nie może zostać określona, ponieważ podatnik nie sprzedaje podobnych usług poza imprezami turystycznymi.

3)

Do sądu krajowego należy określenie, w świetle okoliczności zawisłego przed nim sporu, wartości rynkowej przelotów zapewnionych w tym przypadku w ramach imprez turystycznych. Sąd krajowy może określić wspomnianą wartość rynkową na podstawie średnich wartości. W tym kontekście rynkiem najbardziej odpowiednim może być rynek bazujący na miejscach sprzedanych innym organizatorom wycieczek.

(1)  Dz.U. C 213 z 6.9.2003