17.9.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 229/8

1.

Czy sformułowanie zawarte w art. 34 pkt 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych „...chyba że pozwany nie złożył przeciwko orzeczeniu środka zaskarżenia, chociaż miał do tego możliwość” (1) należy interpretować w ten sposób, że ta „możliwość” wymaga w każdym wypadku stosownego, zgodnie z podlegającym zastosowaniu prawem regulującym doręczenie, doręczenia pozwanemu odpisu wyroku zaocznego uznającego żądanie strony skarżącej wydanego w jednym z Państw Członkowskich.

2.

W przypadku udzielenia odpowiedzi przeczącej na pierwsze pytanie:

Czy już samo doręczenie odpisu postanowienia w sprawie wniosku o stwierdzenie wykonalności wyroku zaocznego Landesgericht w 'S-Hertogenbosch z dnia 16 czerwca 2004 r. w Austrii oraz o wykonanie w przypadku stwierdzenia wykonalności powinno spowodować zbadanie przez przeciwnika wniosku, jednocześnie pozwanego w postępowaniu w sprawie wydania tytułu egzekucyjnego po pierwsze, czy wyrok ten istotnie został wydany oraz, po drugie, czy zgodnie z prawem Państwa Członkowskiego, w którym wyrok ten został wydany (ewentualnie) istnieją środki zaskarżenia tego wyroku celem uzyskania w ten sposób wiedzy o możliwości złożenia środka zaskarżenia, co stanowi pierwszoplanowy warunek zastosowania wyjątku od przeszkody w uznaniu wyroku zagranicznego zgodnie z art. 34 pkt 2 rozporządzenia nr 44/2001.