28.5.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 132/3

WYROK TRYBUNAŁU

(pierwsza izba)

z dnia 14 kwietnia 2005 r.

w sprawie C-6/03 Deponiezweckverband Eiterköpfe przeciwko Land Rheinland-Pfalz (1) (wniosek Verwaltungsgericht Koblenz o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)

(Środowisko naturalne - Składowanie odpadów - Dyrektywa 1999/31 - Krajowy akt prawny przewidujący bardziej restrykcyjne normy - Zgodność)

(2005/C 132/05)

Język postępowania: niemiecki

W sprawie C-6/03 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Verwaltungsgericht Koblenz (Niemcy), postanowieniem z dnia 4 grudnia 2002 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 8 stycznia 2003 r., w postępowaniu: Deponiezweckverband Eiterköpfe przeciwko Land Rheinland-Pfalz, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, N. Colneric, J. N. Cunha Rodrigues (sprawozdawca), M. Ilešič i E. Levits, sędziowie; rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer, sekretarz: K. Sztranc, administrator, wydał w dniu 14 kwietnia 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Artykuł 5 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów nie sprzeciwia się środkowi prawa krajowego, który:

—	ustanawia bardziej rygorystyczne limity dla przyjęcia na składowiska odpadów ulegających biodegradacji niż te przewidziane w dyrektywie, nawet jeśli limity te zostaną tak zaostrzone, że zobowiązują do dokonania obróbki mechaniczno-biologicznej lub spalenia takich odpadów przed ich składowaniem,

—	ustanawia krótsze niż dyrektywa terminy dla zmniejszenia ilości składowanych odpadów,

—	podlega stosowaniu nie tylko do odpadów ulegających biodegradacji, ale również do substancji organicznych nieulegających biodegradacji oraz

—	podlega stosowaniu nie tylko do odpadów komunalnych, ale również do odpadów, które mogą być usuwane jako odpady komunalne.

O ile inne postanowienia Traktatu nie znajdują zastosowania, wspólnotowa zasada proporcjonalności nie stosuje się w odniesieniu do bardziej rygorystycznych krajowych środków ochronnych przyjętych na podstawie art. 176 WE i wykraczających poza wymogi minimalne przewidziane w dyrektywie wspólnotowej w dziedzinie środowiska naturalnego.

(1) Dz.U. C 101 z 26.4.2003.