2.4.2005

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 82/22

Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie T-240/02 Koninklijke Coöperatie Cosun U.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Koninklijke Coöperatie Cosun U.A. w dniu 11 lutego 2005 r.

(Sprawa C-68/05 P)

(2005/C 82/45)

Język postępowania: niderlandzki

W dniu 11 lutego 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie T-240/02, Koninklijke Coöperatie Cosun U.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Koninklijke Coöperatie Cosun U.A., reprezentowaną przez adwokatów M.M. Slotbooma i N.J. Heldera.

Wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału o:

—	uchylenie zaskarżonego wyroku,

—	orzeczenie przez Trybunał w przedmiocie sprawy poprzez stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji,

—	ewentualnie o skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd,

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania zarówno w pierwszej jak i drugiej instancji.

Zarzuty i główne argumenty:

Pierwszy zarzut

Naruszenie prawa wspólnotowego w zakresie, w jakim Sąd stwierdził, że opłata od nie wywiezionego cukru C nie stanowi należności celnej przywozowej lub wywozowej w rozumieniu art. 13 rozporządzenia nr 1430/79.

Drugi zarzut subsydiarny

Sąd niesłusznie nie uwzględnił, że opłata od nie wywiezionego cukru C powinna być traktowana jako należność celna przywozowa w rozumieniu rozporządzenia nr 1430/79.

Zarzut ten składa się z trzech części:

A.	Sąd niesłusznie nie uwzględnił, że opłata od nie wywiezionego cukru C stanowi należność celną, gdyż posiada ten sam cel co należności celne.

B.	Sąd niesłusznie nie uwzględnił, że sposób obliczenia opłaty od nie wywiezionego cukru C wskazuje, że powinna być ona traktowana jako należność celna.

C.	Sąd niesłusznie nie uwzględnił, że sposób obliczenia należnej opłaty od nie wywiezionego cukru C wskazuje, że powinna być traktowana jako należność celna.

Trzeci zarzut subsydiarny

Rozpatrując drugi i trzeci zarzut, który Cosun przedstawił subsydiarnie w swej skardze, Sąd dopuścił się naruszenia prawa wspólnotowego.

Zarzut ten składa się z następujących części:

A.	Badając drugi zarzut przedstawiony subsydiarnie w skardze Cosun do Sądu Pierwszej Instancji, Sąd ten przekroczył zakres sporu.

B.	Sąd niesłusznie pominął trzeci zarzut, który Cosun przedstawiła subsydiarnie.

Czwarty zarzut subsydiarny

Naruszenie zasad równości traktowania, pewności prawa i słuszności.