WYROK TRYBUNAŁU

(pierwszej izby)

z dnia 24 czerwca 2004 r.

w sprawie C-350/02, Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Holandii (1)

(Uchybienie zobowiązaniom Państwa - Przetwarzanie danych osobowych i ochrona życia prywatnego w sektorze telekomunikacji - Art. 6 i 9 dyrektywy 97/66/WE - Konieczność precyzyjnej identyfikacji zarzutów w uzasadnionej opinii)

(2004/C 201/07)

Język postępowania: niderlandzki

Tłumaczenie robocze; tłumaczenie ostateczne zostanie opublikowane w „Zbiorze Orzeczeń Trybunału”

W sprawie C-350/02, Komisja Wspólnot Europejskich (pełnomocnicy: M. Shotter oraz W. Wils) przeciwko Królestwu Holandii (pełnomocnik: S. Terstal), mającej za przedmiot żądanie stwierdzenia, że nie ustanawiając przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych, koniecznych dla przetransponowania do prawa krajowego art. 6 i 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 97/66/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie przetwarzania danych osobowych i ochrony życia prywatnego w sektorze telekomunikacji (Dz. U. L 24 z 1998 r., str. 1), a w każdym razie nie komunikując tych przepisów Komisji, Królestwo Holandii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy Traktatu WE, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, A. La Pergola i S. von Bahr, R. Silva de Lapuerta i K. Lenaerts (sprawozdawca), sędziowie, sekretarz: M.-F. Contet, główny administrator, wydał w dniu 24 czerwca 2004 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:

Transponując w sposób niekompletny art. 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 97/66/WE z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie przetwarzania danych osobowych i ochrony życia prywatnego w sektorze telekomunikacji w zakresie, w jakim, z jednej strony, art. 11.5 ust. 1 Wet houdende regels inzake de telecommunicatie (Telecommunicatiewet) odsyła do ogólnego przepisu wykonawczego, który nie został komunikowany Komisji Wspólnot Europejskich oraz, z drugiej strony, w zakresie, w jakim powołane w art. 11.5 ust. 3 de la Telecommunicatiewet przepisy wykonawcze nie zostały komunikowane Komisji, jak również transponując w sposób niekompletny art. 9 powyższej dyrektywy, Królestwo Holandii uchybiło zobowiązaniom, które na nim ciążą na mocy tej dyrektywy.

2)	W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.

3)	Poza kosztami własnymi Królestwo Holandii poniesie również trzy czwarte kosztów Komisji.

4)	Komisja poniesie swoje koszty własne w pozostałej części.

(1) Dz.U. C 323 z 21.12.2002.