7.8.2004   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 201/2


WYROK TRYBUNAŁU

(druga izba)

z dnia 24 czerwca 2004 r.

w sprawie C-49/02 (wniosek Bundespatentgericht o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym): Heidelberger Bauchemie GmbH (1)

(Znaki towarowe - Zbliżenie ustawodawstw - Dyrektywa 89/104/EWG - Oznaczenia mogące stanowić znak towarowy - Kompozycje kolorystyczne - Kolory niebieski i żółty w odniesieniu do niektórych wyrobów budowlanych)

(2004/C 201/03)

Język postępowania: niemiecki

Tłumaczenie robocze; tłumaczenie ostateczne zostanie opublikowane w „Zbiorze Orzeczeń Trybunału”

W sprawie C-49/02, mającej za przedmiot skierowany do Trybunału, na mocy art. 234 WE, przez Bundespatentgericht (Niemcy) wniosek o wydanie, w ramach toczącego się przed tym sądem postępowania z powództwa Heidelberger Bauchemie GmbH, orzeczenia w trybie prejudycjalnym w przedmiocie wykładni art. 2 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988r., mającej na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz. U. 1989, L 40, str. 1), Trybunał (druga izba), w składzie C. W. A. Timmermans, prezes izby, J.-P. Puissochet, J. N. Cunha Rodrigues (sprawozdawca), R. Schintgen i N. Colneric, sędziowie, rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: H. von Holstein, zastępca sekretarza, wydał w dniu 24 czerwca 2004 r. wyrok, zawierający następujące rozstrzygnięcie:

Kolory lub kompozycje kolorystyczne, określone we wniosku o rejestrację w sposób abstrakcyjny i bez podania zarysu, a których odcienie zdefiniowano poprzez odniesienie do próbki koloru oraz opisanie według międzynarodowo uznanej klasyfikacji kolorów, mogą stanowić znak towarowy w znaczeniu art. 2 pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do znaków towarowych, o ile:

ustali się, że kolory te lub kompozycje kolorystyczne rzeczywiście występują jako oznaczenia biorąc pod uwagę kontekst, w jakim są używane oraz

wniosek o rejestrację zawiera systematyczny układ łączący dane kolory w sposób z góry ustalony i niezmienny.

Mimo spełnienia przez kompozycję kolorystyczną warunków uznania jej za znak towarowy w znaczeniu art. 2 wspomnianej dyrektywy, organ właściwy do spraw rejestracji znaków towarowych ocenia również, czy spełnia ona inne przewidziane prawem warunki rejestracji w charakterze znaku towarowego w odniesieniu do towarów i usług przedsiębiorstwa wnioskującego o rejestrację, zwłaszcza warunki z art. 3 wspomnianej dyrektywy. W ocenie tej należy wziąć pod uwagę wszelkie stosowne okoliczności indywidualnego przypadku, wliczając dotychczasowe posługiwanie się oznaczeniem, o którego rejestrację w charakterze znaku towarowego wnioskowano. Ocena ta musi również brać pod uwagę interes ogólny i nie zawężać niesłusznie dostępności kolorów dla innych podmiotów gospodarczych oferujących towary lub usługi tego samego typu jak te, których dotyczy wniosek o rejestrację.


(1)   Dz.U. C 131 z 1.6.2000.