|
10.7.2004 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 179/9 |
Skarga wniesiona dnia 27 maja 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii
(Sprawa C-221/04)
(2004/C 179/19)
Dnia 27 maja 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Królestwu Hiszpanii sporządzona przez Komisję Wspólnot Europejskich reprezentowaną przez M. van Beeka i G. Valero Jordanę, w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu.
Komisja Wspólnot Europejskich wnosi do Trybunału o:
|
— |
orzeczenie, że Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom, jakie ciążą na nim na mocy art. 12 ust 1 i załącznika VI do dyrektywy Rady 92/43/EWG z dnia 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory (1) w ten sposób, że władze Kastylii i Leonu zezwoliły na umieszczanie wnyków z ogranicznikiem na różnych prywatnych terenach łowieckich. |
|
— |
obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Zezwolenia wydane przez władze Kastylii i Leonu polowanie na lisy z użyciem wnyków są sprzeczne z art. 12 ust 1 i załącznikiem VI do dyrektywy Rady 92/43/EWG z dwóch przyczyn.
Z jednej strony, użycie wnyków z ogranicznikiem zostało dopuszczone na obszarach Aldenanueva de la Sierra i Mediana de Voltoya, co jest jednoznaczne z dopuszczeniem polowań lub świadomych ingerencji w obrębie gatunku lutra lutra (wydra), wymienionego w załączniku IV do dyrektywy wśród gatunków zwierząt ważnych dla Wspólnoty, które wymagają ścisłej ochrony. Same władze hiszpańskie przyznały, że wydra jest obecna na tych obszarach.
Z drugiej strony, wnyki z ogranicznikiem są metodą polowania nie działającą selektywnie, skutkiem czego złapane może zostać jakiekolwiek zwierzę, niekoniecznie to, które zamierza się schwytać ( w tym przypadku lis). Argument władz hiszpańskich, że zezwolenia zawierają klauzulę zobowiązującą do uwalniania innych gatunków nie jest równoznaczny z selektywnością pułapek, jako że schwytane zwierzęta z reguły doznają obrażeń, łącznie z utratą części ciała, przy próbach oswobodzenia się.
(1) Dz.U. L 206 z 22.7.1992, str. 7.