1)

Czy zawarte w art. 9 ust. 3 rozporządzenia nr 561/2006 (1) pojęcie „baz[y] pracodawcy, gdzie kierowca zazwyczaj pracuje” można interpretować w ten sposób, że oznacza ono konkretne miejsce, w którym kierowca zwykle pracuje, to znaczy placówkę lub parking przedsiębiorstwa prowadzącego działalność w zakresie pasażerskiego transportu drogowego lub inny punkt geograficzny określony jako miejsce rozpoczęcia trasy, z którego kierowca regularnie podejmuje wykonywanie pracy i do którego powraca po zakończeniu pracy, w ramach normalnego wykonywania swoich obowiązków i bez wykonywania szczególnych poleceń pracodawcy?

2)

Czy dla celów oceny, czy określone miejsce stanowi „baz[ę] pracodawcy, gdzie kierowca zazwyczaj pracuje” w rozumieniu art. 9 ust. 3 rozporządzenia nr 561/2006, ma znaczenie okoliczność, że miejsce to posiada odpowiednie udogodnienia (na przykład pomieszczenia higieniczne i socjalne, miejsce odpoczynku)?

3)

Czy dla celów oceny, czy określone miejsca stanowią bazę pracodawcy, gdzie kierowca zazwyczaj pracuje, w rozumieniu art. 9 ust. 3 rozporządzenia nr 561/2006, ma znaczenie okoliczność, że położenie tych konkretnych miejsc stanowiących bazę jest korzystne dla pracowników (kierowców), gdyż w każdym razie znajdują się one bliżej ich miejsc zamieszkania niż zakłady i oddziały przedsiębiorstwa wpisane do rejestru handlowego, w związku z czym czas dojazdu kierowców jest krótszy niż czas, który musieliby poświęcić, gdyby rozpoczynali i kończyli pracę w tych zakładach lub oddziałach?

4)

W przypadku gdy zawarte w art. 9 ust. 3 rozporządzenia nr 561/2006 pojęcie „baz[y] pracodawcy, gdzie kierowca zazwyczaj pracuje” nie może zostać zdefiniowane jako konkretne miejsce, w którym kierowca zwykle pracuje, to znaczy placówka lub parking przedsiębiorstwa prowadzącego działalność w zakresie pasażerskiego transportu drogowego lub inny punkt geograficzny określony jako miejsce rozpoczęcia trasy, z którego kierowca regularnie podejmuje wykonywanie pracy i do którego powraca po zakończeniu pracy, w ramach normalnego wykonywania swoich obowiązków i bez wykonywania szczególnych poleceń pracodawcy, czy definicję tego pojęcia zawartego w rozporządzeniu nr 561/2006 można uznać za przepis dotyczący warunków pracy, w odniesieniu do którego pracodawcy i pracownicy tego sektora mogą przyjąć w układach zbiorowych lub w inny sposób przepisy korzystniejsze dla pracowników, biorąc pod uwagę motyw 5 wspomnianego rozporządzenia?