1

W skardze wniesionej na podstawie art. 263 TFUE skarżący, Cunsorziu di i Salamaghji Corsi – Consortium des Charcutiers Corses i pozostali skarżący, których nazwy wymieniono w załączniku, wnoszą o stwierdzenie nieważności decyzji wykonawczej Komisji (UE) 2021/1879 z dnia 26 października 2021 r. w sprawie odrzucenia trzech wniosków o objęcie ochroną nazwy jako oznaczenia geograficznego zgodnie z art. 52 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 [„Jambon sec de l’Île de Beauté” (ChOG), „Lonzo de l’Île de Beauté” (ChOG), „Coppa de l’Île de Beauté” (ChOG)] (Dz.U. 2021, L 383, s. 1; zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”).

4

Nazwy „Jambon sec de Corse”/„Jambon sec de Corse – Prisuttu”, „Lonzo de Corse”/„Lonzo de Corse – Lonzu” i „Coppa de Corse”/„Coppa de Corse – Coppa di Corsica” zostały zarejestrowane jako chronione nazwy pochodzenia (ChNP) w dniu 28 maja 2014 r. rozporządzeniami wykonawczymi Komisji, odpowiednio, (UE) nr 581/2014 (Dz.U. 2014, L 160, s. 23), (UE) nr 580/2014 (Dz.U. 2014, L 160, s. 21) i (UE) nr 582/2014 (Dz.U. 2014, L 160, s. 25) (zwanymi dalej „rozporządzeniami, na mocy których zarejestrowano rozpatrywane ChNP”).

5

W grudniu 2015 r. Consortium złożyło do francuskich organów krajowych siedem wniosków o rejestrację jako chronionych oznaczeń geograficznych (ChOG) na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. 2012, L 343, s. 1). Owych siedem wniosków dotyczyło następujących nazw używanych przez skarżących: „Jambon sec de l’Île de Beauté”, „Coppa de l’Île de Beauté”, „Lonzo de l’Île de Beauté”, „Saucisson sec de l’Île de Beauté”, „Pancetta de l’Île de Beauté”, „Figatelli de l’Île de Beauté” i „Bulagna de l’Île de Beauté”.

6

W dniu 20 kwietnia 2018 r. minister rolnictwa i żywności oraz minister gospodarki i finansów przyjęli siedem rozporządzeń dokonujących homologacji siedmiu odpowiednich specyfikacji w celu przekazania ich Komisji Europejskiej do zatwierdzenia.

7

Jednocześnie pismami złożonymi w dniu 27 czerwca 2018 r. do Conseil d’État (rady stanu, Francja) związek zawodowy będący posiadaczem specyfikacji ChNP „Jambon sec de Corse – Prisuttu”, „Coppa de Corse – Coppa di Corsica” i „Lonzo de Corse – Lonzu” wniósł o stwierdzenie nieważności rozporządzeń z dnia 20 kwietnia 2018 r. w sprawie homologacji specyfikacji nazw „Jambon sec de l’Île de Beauté”, „Coppa de l’Île de Beauté” i „Lonzo de l’Île de Beauté” w celu przekazania Komisji wniosków o rejestrację tych nazw jako ChOG, między innymi z uwagi na to, że termin „Île de Beauté” naśladuje termin „Corse” lub się z nim kojarzy, a zatem wprowadza w błąd względem nazw już zarejestrowanych jako ChNP.

8

W dniu 17 sierpnia 2018 r. Komisji przekazano siedem wniosków o rejestrację spornych nazw jako ChOG. W odniesieniu do wniosków o rejestrację nazw „Jambon sec de l’Île de Beauté”, „Lonzo de l’Île de Beauté” i „Coppa de l’Île de Beauté” jako ChOG Komisja w dniu 12 lutego 2019 r. i 24 listopada 2020 r. wysłała do organów krajowych dwa pisma z prośbą o wyjaśnienia dotyczące w szczególności ich ewentualnej niekwalifikowalności do rejestracji. Organy krajowe odpowiedziały zasadniczo, że według nich dwie grupy produktów (tj. zarejestrowane ChNP i wnioski o objęcie ochroną jako ChOG) wyraźnie różnią się w odniesieniu do produktów i że nazwy wydają się im wystarczająco zróżnicowane.

9

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2019 r. dotyczącym nazwy „Jambon sec de l’Île de Beauté” (ChOG) i dwoma wyrokami z dnia 13 lutego 2020 r. dotyczącymi, odpowiednio, nazw „Coppa de l’Île de Beauté” (ChOG) i „Lonzo de l’Île de Beauté” (ChOG) Conseil d’État (rada stanu) oddaliła trzy wspomniane skargi (zob. pkt 7 powyżej), w szczególności ze względu na to, że „użycie różnych terminów i różnica w ochronie przyznanej z jednej strony przez nazwę pochodzenia, a z drugiej strony przez oznaczenie geograficzne, wykluczają ryzyko, że w pojęciu właściwie poinformowanego oraz dostatecznie uważnego i rozsądnego konsumenta skonfrontowanego z kwestionowanym oznaczeniem geograficznym powstanie wyobrażenie towaru posiadającego już zarejestrowaną chronioną nazwę pochodzenia[;] [w] rezultacie skarżący nie mają podstaw, by twierdzić, że zaskarżone rozrządzenie narusza przepisy […] art. 13 ust. 1 lit. b) rozporządzenia [nr 1151/2012]” [pkt 5 trzech wyroków Conseil d’État (rady stanu)].

[…]

11

Skarżący wnoszą do Sądu o:

12

Komisja wnosi do Sądu o:

15

W niniejszej sprawie w zaskarżonej decyzji Komisja zasadniczo wskazała, że nazwa, która naruszałaby ochronę przyznaną rozporządzeniem nr 1151/2012, nie mogłaby być stosowana w handlu w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia, a zatem nie mogłaby zostać zarejestrowana (motyw 4). Otóż od dnia 28 maja 2014 r. (zob. pkt 4 powyżej) nazwy zarejestrowane jako ChNP korzystają, na podstawie art. 13 rozporządzenia nr 1151/2012, z ochrony przed, między innymi, jakimkolwiek bezpośrednim lub pośrednim stosowaniem tych nazw w odniesieniu do produktów, które nie są zgodne z odpowiednią specyfikacją, a także w odniesieniu do jakiegokolwiek niewłaściwego stosowania, imitacji lub przywołania wspomnianych nazw (motyw 7). W drodze rozporządzeń, na mocy których zarejestrowano rozpatrywane ChNP, niektórym francuskim firmom z siedzibą na Korsyce, używającym takich nazw, ale w odniesieniu do produktów o właściwościach innych niż te przewidziane w specyfikacjach, przyznano okres przejściowy upływający w dniu 27 kwietnia 2017 r., aby im umożliwić dostosowanie się do wymagań specyfikacji lub, w przeciwnym razie, zmianę stosowanej nazwy handlowej (motyw 8). Nazwy „Jambon sec de l’Île de Beauté”, „Lonzo de l’Île de Beauté” oraz „Coppa de l’Île de Beauté”, stosowane w handlu od 2015 r., odnoszą się do tego samego obszaru geograficznego co wyżej wymienione ChNP, a mianowicie do wyspy Korsyki; powszechnie wiadomo też, że nazwa „Île de Beauté” (fr. Wyspa Piękna) stanowi zwyczajową peryfrazę określającą jednoznacznie Korsykę w oczach francuskiego konsumenta (motyw 9). Od dnia 18 czerwca 2014 r. używanie nazw „Jambon sec de l’Île de Beauté”, „Lonzo de l’Île de Beauté” oraz „Coppa de l’Île de Beauté” stanowiłoby zatem zgodnie z art. 13 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1151/2012 (motyw 10) naruszenie ochrony przyznanej ChNP „Jambon sec de Corse”/„Jambon sec de Corse – Prisuttu”, „Lonzo de Corse”/„Lonzo de Corse – Lonzu”, „Coppa de Corse”/„Coppa de Corse – Coppa di Corsica”. Chociaż wymowa zarejestrowanych ChNP i ChOG objętych wnioskiem jest z pewnością różna, to ich synonimia jest oczywista. Dlatego też przywołania nie można w żaden sposób wykluczyć, jako że podobieństwo fonetyczne nie stanowi nieodzownego warunku przywołania (motyw 20). Komisja odrzuciła zatem wnioski o rejestrację nazw „Jambon sec de l’Île de Beauté”, „Lonzo de l’Île de Beauté” oraz „Coppa de l’Île de Beauté” jako ChOG, ponieważ były one stosowane w handlu lub w języku potocznym z naruszeniem art. 13 rozporządzenia nr 1151/2012 i w związku z tym nie spełniały kryteriów kwalifikowalności dotyczących rejestracji, tj. kryteriów z art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1151/2012 (motyw 24).

16

Na poparcie skargi skarżący podnoszą dwa zarzuty, z których pierwszy dotyczy zasadniczo tego, że Komisja przekroczyła swoje kompetencje, a drugi – wystarczającego wykazania przez organy krajowe i Conseil d’État (radę stanu) zgodności trzech wniosków o rejestrację z art. 7 i 13 rozporządzenia nr 1151/2012.

21

Tytułem wstępu należy przypomnieć, że rozporządzenie nr 1151/2012 ustanawia system podziału kompetencji, a to w tym znaczeniu, że w szczególności decyzja o zarejestrowaniu nazwy jako chronionego oznaczenia geograficznego może zostać podjęta przez Komisję tylko wtedy, gdy zainteresowane państwo członkowskie przedłoży jej odpowiedni wniosek, i że taki wniosek może zostać złożony tylko wtedy, gdy państwo członkowskie zweryfikuje, że jest on uzasadniony. Ten system podziału kompetencji wynika w szczególności z okoliczności, że rejestracja chronionego oznaczenia geograficznego wymaga zweryfikowania, czy pewne przesłanki zostały spełnione, z czym wiąże się dogłębna znajomość szczególnych okoliczności zachodzących w zainteresowanym państwie członkowskim, które właściwe organy tego państwa najlepiej potrafią zweryfikować (zob. wyrok z dnia 15 kwietnia 2021 r., Hengstenberg, C‑53/20, EU:C:2021:279, pkt 37 i przytoczone tam orzecznictwo).

22

Z art. 1 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia w związku z jego motywami 20 i 39 wynika, że to samo rozporządzenie ma również na celu zapobieganie tworzeniu warunków nieuczciwej konkurencji (zob. wyrok z dnia 15 kwietnia 2021 r., Hengstenberg, C‑53/20, EU:C:2021:279, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo).

23

Przepisy rozporządzenia nr 1151/2012 mają na celu zapobieżenie nadużywaniu chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych nie tylko w interesie kupujących, ale również w interesie producentów, którzy podjęli wysiłki, by zagwarantować oczekiwaną jakość wyrobom opatrzonym zgodnie z prawem takimi oznaczeniami (zob. wyrok z dnia 15 kwietnia 2021 r., Hengstenberg, C‑53/20, EU:C:2021:279, pkt 43 i przytoczone tam orzecznictwo).

24

Motyw 19 tego rozporządzenia stanowi, iż zapewnienie jednolitego poszanowania na terytorium całej Unii praw własności intelektualnej związanych z chronionymi w Unii nazwami jest priorytetem, którego realizacja może być skuteczniejsza na szczeblu unijnym (zob. wyrok z dnia 15 kwietnia 2021 r., Hengstenberg, C‑53/20, EU:C:2021:279, pkt 44 i przytoczone tam orzecznictwo).

25

Po pierwsze, skarżący kwestionują twierdzenie, że art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1151/2012 w związku z art. 13 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia stanowi ważną podstawę prawną odmowy rejestracji danej nazwy.

26

Na wstępie można zauważyć, że z pisma Komisji z dnia 24 listopada 2020 r. wynika, iż Komisja najpierw zamierzała odmówić rejestracji nazw objętych wnioskiem nie tylko na podstawie art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1151/2012 w związku z art. 13 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia, ale również na podstawie art. 6 ust. 3 tego rozporządzenia.

27

Ten ostatni przepis ustanawia zasadę zakazu rejestracji nazwy, „która jest w całości lub w części homonimiczna” w stosunku do nazwy już chronionej.

28

Zapytana o to na rozprawie Komisja wyjaśniła, że odstąpiła od odmowy rejestracji, o które wystąpiono, również na podstawie art. 6 ust. 3 rozporządzenia nr 1151/2012, ponieważ nie powinno być możliwe odrzucenie wniosku o rejestrację na podstawie homonimii odnoszącej się wyłącznie do opisów produktów powszechnego użytku, takich jak „suszona szynka”.

29

Następnie należy zauważyć z jednej strony, jak podkreśla Komisja, że art. 13 rozporządzenia nr 1151/2012 nie dotyczy rejestracji, lecz zakresu ochrony zarejestrowanych nazw.

30

Z tego względu ten ostatni przepis nie może sam w sobie stanowić podstawy prawnej odrzucenia wniosku o rejestrację.

31

Z drugiej strony, jak twierdzą skarżący, art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1151/2012 dotyczy konkretnie „specyfikacji produktu” związanego z nazwą będącą przedmiotem wniosku o objęcie ochroną jako ChNP lub ChOG. Skarżący wnioskują z tego, że kwestia przywołania nie leży u podstaw kwalifikowalności na podstawie tego przepisu.

32

Należy jednak przypomnieć, że Komisja powinna ocenić, zgodnie z art. 50 ust. 1 rozporządzenia nr 1151/2012 w związku z motywem 58 tego rozporządzenia, po zakończeniu szczegółowego badania, czy specyfikacja towarzysząca wnioskowi o rejestrację zawiera elementy wymagane przez rozporządzenie nr 1151/2012 i czy elementy te nie wydają się obarczone oczywistymi błędami (wyrok z dnia 23 kwietnia 2018 r., CRM/Komisja, T‑43/15, niepublikowany, EU:T:2018:208, pkt 67).

33

Sporządzenie specyfikacji stanowi zatem niezbędny etap procedury przyjęcia aktu Unii rejestrującego daną nazwę jako ChOG (zob. podobnie wyrok z dnia 23 kwietnia 2018 r., CRM/Komisja, T‑43/15, niepublikowany, EU:T:2018:208, pkt 35).

34

Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1151/2012 specyfikacja powinna zawierać między innymi nazwę, o której ochronę się wnosi.

35

Jak podnosi Komisja, przepis ten, zgodnie z którym specyfikacja powinna zawierać nazwę w formie „stosowanej w handlu lub w języku potocznym”, zakłada, że Komisja sprawdza, czy stosowanie to nie narusza ochrony przed przywołaniem, o której mowa w art. 13 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1151/2012.

36

Zezwolenie na rejestrację ChOG, które przywoływałoby już zarejestrowaną ChNP, pozbawiłoby bowiem skuteczności ochronę przewidzianą w art. 13 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1151/2012, ponieważ po zarejestrowaniu tej nazwy jako ChOG nazwa wcześniej zarejestrowana jako ChNP nie mogłaby już korzystać z ochrony przewidzianej względem niej w art. 13 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1151/2012.

37

Sporządzenie specyfikacji, które jest niezbędnym etapem procedury rejestracji, nie może być zatem obarczone naruszeniem ochrony przewidzianej w art. 13 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1151/2012 przez nazwę, której dotyczył wniosek.

38

Tak więc Komisja – do której zgodnie z art. 52 ust. 1 rozporządzenia nr 1151/2012 należy odmówienie rejestracji, o którą wystąpiono, jeżeli stwierdzi ona, że nie zostały spełnione warunki wymagane dla rejestracji – nie może być zobowiązana do zarejestrowania nazwy, jeżeli uzna stosowanie tej nazwy w handlu za niezgodne z prawem.

39

W związku z tym, ponieważ Komisja uznała, że od dnia 18 czerwca 2014 r., czyli od dnia wejścia w życie rozporządzeń, na mocy których zarejestrowano rozpatrywane ChNP, stosowanie nazw objętych wnioskiem o rejestrację jako ChOG stanowiłoby naruszenie ochrony przed przywołaniem przyznanej ChNP już zarejestrowanym w rejestrze na podstawie art. 13 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1151/2012, mogła ona dojść do wniosku, że takie stosowanie w handlu lub w języku potocznym byłoby niezgodne z prawem.

40

Skarżący niesłusznie zatem podnoszą, że kwestia przywołania nie leży u podstaw kwalifikowalności do rejestracji na podstawie art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1151/2012 oraz że przepis ten w związku z art. 13 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1151/2012 nie może stanowić ważnej podstawy prawnej odmowy rejestracji danej nazwy.

41

Po drugie, co się tyczy zakresu przeprowadzanego przez Komisję badania zgodności nazwy z warunkami określonymi w rozporządzeniu nr 1151/2012, należy zauważyć, że zgodnie z motywem 58 rozporządzenia nr 1151/2012 Komisja powinna przeprowadzić szczegółowe badanie wniosków w celu zapewnienia, by nie zawierały one żadnych oczywistych błędów oraz by uwzględniono w nich prawo Unii i interesy zainteresowanych stron spoza państwa członkowskiego, w którym je złożono.

42

W tym celu art. 50 ust. 1 rozporządzenia nr 1151/2012 przewiduje, że Komisja bada wnioski o rejestrację przekazane przez państwa członkowskie przy wykorzystaniu właściwych środków, aby sprawdzić, czy wnioski te są uzasadnione i czy spełniają warunki wymagane na mocy tego rozporządzenia. Poza tym zgodnie z art. 52 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia, jak wskazano w pkt 38 powyżej, do Komisji należy odrzucenie wspomnianych wniosków, jeżeli uzna ona, że warunki wymagane dla rejestracji nie zostały spełnione.

43

Ponadto rozporządzenie nr 1151/2012 nie definiuje, co obejmuje pojęcie „właściwych środków”, pozostawiając w ten sposób Komisji ocenę, jakie są to środki.

44

Wynika z tego, że nawet jeśli organy krajowe uznają, po przekazaniu Komisji wniosku o rejestrację, że wspomniany wniosek spełnia warunki określone w rozporządzeniu nr 1151/2012, Komisja nie jest związana oceną wspomnianych organów i w odniesieniu do swojej decyzji o rejestracji danej nazwy jako ChNP lub ChOG dysponuje autonomicznym zakresem uznania, ponieważ jest zobowiązana do sprawdzenia, zgodnie z art. 50 wspomnianego rozporządzenia, czy warunki rejestracji zostały spełnione.

45

W niniejszej sprawie skarżący utrzymują, że w zaskarżonej decyzji Komisja ograniczyła się do wskazania, iż po wymianie korespondencji z organami krajowymi zrozumiała, że organy te uważają, iż istnieje „wystarczające rozróżnienie” (motyw 16 zaskarżonej decyzji) między trzema nazwami chronionymi przez ChNP a trzema nazwami ubiegającymi się o ChOG.

46

W tym względzie pismem z dnia 12 lutego 2019 r. Komisja poinformowała organy krajowe o swoim zamiarze przyjęcia decyzji o odrzuceniu wniosków o rejestrację odnośnych nazw jako ChOG i wezwała je do przedstawienia uwag.

47

Pismem z dnia 24 listopada 2020 r. Komisja potwierdziła organom krajowym, że zamierza odrzucić wnioski o rejestrację odnośnych ChOG, i ponownie wezwała organy krajowe do przedstawienia dodatkowych uwag.

48

Komisja zwróciła się więc dwukrotnie do organów krajowych, zanim doszła do wniosku, że wnioski o rejestrację odnośnych nazw nie spełniają kryteriów kwalifikowalności dotyczących rejestracji przewidzianych w art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1151/2012 ze względu na to, że były one stosowane w handlu lub w języku potocznym z naruszeniem art. 13 wspomnianego rozporządzenia (zob. pkt 10 powyżej).

49

Wbrew temu, co twierdzą skarżący, Komisja zatem nie „ograniczyła się do wskazania”, że organy krajowe uznały, iż istnieje „wystarczające rozróżnienie” między trzema nazwami chronionymi przez ChNP a trzema nazwami ubiegającymi się o ChOG, lecz przed wydaniem zaskarżonej decyzji dwukrotnie wezwała władze krajowe do przedstawienia wszelkich istotnych informacji na poparcie ich wniosku o rejestrację omawianych ChOG. Jeśli należy rozumieć, że skarżący, podnosząc, iż Komisja ograniczyła się do wskazania „wystarczającego rozróżnienia” między rozpatrywanymi nazwami, zarzucają Komisji, że nie przeprowadziła wystarczającego badania, czy nazwa spełnia warunki określone w rozporządzeniu nr 1151/2012, to skarżący nie przedstawili żadnego dowodu na poparcie takiego argumentu. Skarżący nie wyjaśnili w szczególności, jakie badanie Komisja powinna była rzekomo przeprowadzić.

50

Po trzecie, co się tyczy zakresu uznania Komisji, skarżący podnoszą, że z wyroku z dnia 23 kwietnia 2018 r., CRM/Komisja (T‑43/15, niepublikowanego, EU:T:2018:208) wynika, iż jest on „ograniczony, a nawet nie ma go wcale” w odniesieniu do decyzji o rejestracji danej nazwy jako ChNP lub ChOG.

51

W tym względzie Sąd orzekł w wyroku z dnia 23 kwietnia 2018 r., CRM/Komisja (T‑43/15, niepublikowanym, EU:T:2018:208), że przed przystąpieniem do rejestracji zgłoszonego ChOG Komisja powinna dokonać oceny, zgodnie z art. 50 ust. 1 rozporządzenia nr 1151/2012 w związku z motywem 58 tego rozporządzenia, po zakończeniu szczegółowego badania, czy, po pierwsze, specyfikacja towarzysząca wnioskowi o rejestrację zawiera elementy wymagane przez rozporządzenie nr 1151/2012 i czy elementy te nie wydają się obarczone oczywistymi błędami, a po drugie, czy nazwa spełnia warunki rejestracji ChOG określone w art. 5 ust. 2 rozporządzenia nr 1151/2012. Sąd wyjaśnił, że Komisja powinna przeprowadzić tę ocenę w sposób autonomiczny w świetle kryteriów rejestracji ChOG przewidzianych w rozporządzeniu nr 1151/2012, aby zapewnić prawidłowe stosowanie tego rozporządzenia (wyrok z dnia 23 kwietnia 2018 r., CRM/Komisja, T‑43/15, niepublikowany, EU:T:2018:208, pkt 67).

52

W niniejszej sprawie skarżący odsyłają w szczególności do pkt 34, 35 i 51 wyroku z dnia 23 kwietnia 2018 r., CRM/Komisja (T‑43/15, niepublikowanego, EU:T:2018:208). W punktach tych Sąd orzekł, odpowiednio, po pierwsze, że przed przekazaniem Komisji wniosku o rejestrację organy krajowe powinny dokonać oceny warunków rejestracji pod kontrolą, w razie potrzeby, sądów krajowych (wyrok z dnia 23 kwietnia 2018 r., CRM/Komisja, T‑43/15, niepublikowany, EU:T:2018:208, pkt 34); po drugie, że w konsekwencji wniosek o rejestrację, zawierający w szczególności specyfikację, stanowi niezbędny etap procedury przyjęcia aktu Unii rejestrującego daną nazwę jako ChOG, ponieważ Komisja dysponuje jedynie ograniczonym zakresem uznania, a nawet nie dysponuje nim wcale w odniesieniu do tego aktu krajowego (wyrok z dnia 23 kwietnia 2018 r., CRM/Komisja, T‑43/15, niepublikowany, EU:T:2018:208, pkt 35); oraz po trzecie, że Komisja dysponowała jedynie ograniczonym zakresem uznania, a nawet nie dysponowała nim wcale w odniesieniu do ocen dokonanych przez organy krajowe dotyczących określenia sposobów wytwarzania lub pakowania produktu objętego wnioskiem o rejestrację ChOG, które zostały wskazane w specyfikacji i które znajdują odzwierciedlenie w aktach krajowych przedłożonych jej w ramach wniosku o rejestrację ChOG (wyrok z dnia 23 kwietnia 2018 r., CRM/Komisja, T‑43/15, niepublikowany, EU:T:2018:208, pkt 51).

53

Tymczasem należy zauważyć, że w niniejszej sprawie Komisja nie zakwestionowała ocen wyrażonych przez organy krajowe w odniesieniu do zawartych w specyfikacji oznaczeń, takich jak określenie sposobów wytwarzania lub pakowania produktu objętego wnioskiem o rejestrację ChOG, których opracowanie stanowi pierwszy etap procedury rejestracji spornych nazw jako ChOG i w odniesieniu do których Komisja niewątpliwie dysponuje jedynie ograniczonym zakresem uznania, a nawet nie dysponuje nim wcale (zob. pkt 52 powyżej). To w ramach badania mającego na celu zatwierdzenie tych wniosków, które stanowi drugi etap tej procedury, Komisja uznała, po dwukrotnym skierowaniu w należyty sposób do organów krajowych zapytań w tym zakresie, że wnioski o rejestrację rozpatrywanych nazw nie spełniają kryteriów kwalifikowalności dotyczących rejestracji przewidzianych w art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1151/2012 ze względu na to, że nazwy te były stosowane w handlu lub w języku potocznym z naruszeniem art. 13 wspomnianego rozporządzenia (zob. pkt 10 powyżej).

54

Z rozporządzenia nr 1151/2012, a w szczególności z motywu 58 tego rozporządzenia wynika bowiem, że w pierwszym etapie, zgodnie z art. 49 tego rozporządzenia, organy krajowe badają wnioski o rejestrację nazw jako ChNP lub ChOG i jeśli uznają, że wymogi tego rozporządzenia są spełnione, składają dokumentację wniosku do Komisji, a następnie, w drugim etapie, zgodnie z art. 50 i 52 tego rozporządzenia, Komisja bada wnioski i na podstawie informacji, którymi dysponuje, oraz na podstawie przeprowadzonego przez siebie badania rejestruje nazwy lub odrzuca wnioski o rejestrację.

55

Odesłanie skarżących do wyroku z dnia 23 kwietnia 2018 r., CRM/Komisja (T‑43/15, niepublikowanego, EU:T:2018:208) jest zatem pozbawione znaczenia i skarżący nie mogą wobec tego wywodzić z tego wyroku, że Komisja dysponuje jedynie „ograniczonym” zakresem uznania, a nawet „nie dysponuje nim wcale”. W tym względzie wskazano już, że jeśli chodzi o decyzję o rejestracji nazwy jako ChNP lub ChOG w świetle kryteriów kwalifikowalności dotyczących rejestracji przewidzianych w art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1151/2012 w związku z art. 13 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia, Komisja dysponowała autonomicznym zakresem uznania (zob. pkt 44 powyżej).

56

Skarżący przytaczają również pkt 25 wyroku z dnia 29 stycznia 2020 r., GAEC Jeanningros (C‑785/18, EU:C:2020:46), zgodnie z którym ze względu na uprawnienia decyzyjne przysługujące organom krajowym w ramach systemu podziału kompetencji wyłącznie do sądów krajowych należy orzekanie w przedmiocie zgodności z prawem aktów przyjmowanych przez te organy, takich jak akty dotyczące wniosków o rejestrację nazwy, które to akty stanowią niezbędny etap procedury przyjęcia aktu Unii, ponieważ instytucje Unii dysponują jedynie ograniczonym zakresem uznania w odniesieniu do tych aktów lub nie dysponują nim wcale. Skarżący przytaczają również pkt 35 i 36 tego wyroku, zgodnie z którymi zakres uznania przyznany Komisji w odniesieniu do zatwierdzenia nieznacznych zmian specyfikacji jest zasadniczo, jak wynika z motywu 58 rozporządzenia nr 1151/2012, ograniczony do sprawdzenia, czy wniosek zawiera wymagane elementy i nie wydaje się obarczony oczywistymi błędami.

57

Sprawa ta dotyczyła nieznacznych zmian w specyfikacji. W pkt 30 wyroku z dnia 29 stycznia 2020 r., GAEC Jeanningros (C‑785/18, EU:C:2020:46) Trybunał wskazał, że takie wnioski podlegają uproszczonej procedurze, która jest jednak zasadniczo podobna do procedury rejestracji, jako że ustanawia ona również system podziału kompetencji między organy zainteresowanego państwa członkowskiego i Komisję w odniesieniu z jednej strony do weryfikacji zgodności wniosku o zmianę z wymogami wynikającymi z rozporządzenia nr 1151/2012, a z drugiej strony do zatwierdzenia tego wniosku, a w pkt 31 tego wyroku – że do sądów krajowych należy zbadanie ewentualnych nieprawidłowości aktu krajowego dotyczącego wniosku o dokonanie nieznacznej zmiany w specyfikacji.

58

Tymczasem w niniejszej sprawie nie chodzi o nieznaczne zmiany w specyfikacji, której sporządzenie i ewentualne zmiany wchodzą w zakres pierwszego etapu procedury rejestracji nazwy, lecz o kwestię zatwierdzenia lub odmowy rejestracji rozpatrywanych nazw przez samą Komisję, co wchodzi w zakres drugiego etapu procedury.

59

Z pkt 25 wyroku z dnia 29 stycznia 2020 r., GAEC Jeanningros (C‑785/18, EU:C:2020:46) wynika zatem, że „ograniczony lub nieistniejący zakres uznania” instytucji Unii dotyczy pierwszego z tych dwóch etapów, a mianowicie etapu, na którym gromadzone są dokumenty składające się na wniosek o rejestrację, który organy krajowe ewentualnie przekażą Komisji.

60

Z wyroku z dnia 29 stycznia 2020 r., GAEC Jeanningros (C‑785/18, EU:C:2020:46) nie można zatem wywieść, wbrew temu, co twierdzą skarżący, że Komisja dysponuje jedynie „ograniczonym zakresem uznania, a nawet nie dysponuje nim wcale” w ramach drugiego etapu w odniesieniu do swojej decyzji o rejestracji danej nazwy jako ChNP lub ChOG w świetle kryteriów kwalifikowalności przewidzianych w art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 1151/2012 w związku z art. 13 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia.

61

Argumenty, zgodnie z którymi Komisja przekroczyła swoje kompetencje, należy zatem oddalić jako bezzasadne.

62

Skarżący uważają, że Komisja nie mogła w zaskarżonej decyzji podważyć tego, co ostatecznie orzeczono w pkt 5 wyroków Conseil d’État (rady stanu) z dnia 19 grudnia 2019 r. i z dnia 13 lutego 2020 r., a mianowicie tego, że w przypadku właściwie poinformowanego oraz dostatecznie uważnego i rozsądnego konsumenta nie istnieje ryzyko skojarzenia zarejestrowanych ChNP z ChOG objętymi wnioskiem.

63

W tym względzie, jak przypomniano w pkt 51 powyżej, Komisja powinna ocenić w sposób autonomiczny, czy przewidziane w rozporządzeniu nr 1151/2012 kryteria rejestracji ChOG są spełnione, aby zapewnić prawidłowe stosowanie tego rozporządzenia (zob. podobnie wyrok z dnia 23 kwietnia 2018 r., CRM/Komisja, T‑43/15, niepublikowany, EU:T:2018:208, pkt 67).

64

W związku z tym aby podważyć tę ocenę, nie można powoływać się na prawomocne orzeczenie sądu krajowego.

65

Argument skarżących dotyczący naruszenia powagi rzeczy osądzonej wyroków Conseil d’État (rady stanu) z dnia 19 grudnia 2019 r. oraz z dnia 13 lutego 2020 r. należy zatem oddalić jako bezzasadny.

66

W związku z tym zarzut pierwszy należy oddalić jako bezzasadny.

[…]

Z powyższych względów

SĄD (druga izba w składzie powiększonym)

orzeka, co następuje: