10.10.2022 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 389/9 |
Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 1 czerwca 2022 r. w sprawie T-481/17, Fundación Tatiana Pérez de Guzmán el Bueno i SFL/SRB, wniesione w dniu 17 sierpnia 2022 r. przez Komisję Europejską
(Sprawa C-551/22 P)
(2022/C 389/12)
Język postępowania: hiszpański
Strony
Wnoszący odwołanie: Komisja Europejska (przedstawiciele: L. Flynn, D. Triantafyllou, A. Nijenhuis, P. Němečková i A. Steiblytė, pełnomocnicy)
Druga strona postępowania: Fundación Tatiana Pérez de Guzmán el Bueno, Stiftung für Forschung und Lehre (SFL), Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB), Królestwo Hiszpanii, Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej, Banco Santander, S.A.
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnoszący odwołanie wnosi do Trybunału o:
1) |
stwierdzenie nieważności wyroku Sądu z dnia 1 czerwca 2022 r. w sprawie Fundación Tatiana Pérez de Guzmán el Bueno i SFL – Stiftung für Forschung und Lehre (SFL)/Jenolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (T-481/17, EU:T:2022:311) w zakresie, w jakim Sąd orzekł w nim w pierwszej instancji o dopuszczalności skargi o stwierdzenie nieważności; |
2) |
orzeczenie o niedopuszczalności skargi o stwierdzenie nieważności w sprawie T-481/17 wniesionej w pierwszej instancji, a w konsekwencji, o oddalenie skargi w całości; oraz |
3) |
o obciążenie Fundación Tatiana Pérez de Guzmán el Bueno y SFL, Stiftung für Forschung und Lehre (SFL) (strony skarżącej w pierwszej instancji) kosztami postępowania poniesionymi przez Komisję zarówno w postępowaniu przed Sądem, jak i w niniejszym postępowaniu. |
Zarzuty i główne argumenty
Strona wnosząca odwołanie podnosi trzy zarzuty i twierdzi, iż Sąd dopuścił się następujących naruszeń prawa:
— |
błędu w wykładni art. 263 ust. 4 TFUE i art. 18 ust. 7 RSMR (1) w zakresie dotyczącym kwalifikacji programu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jako zaskarżalnego aktu (zarzut pierwszy odwołania), |
— |
błędu w wykładni art. 263 ust. 4 TFUE i naruszenia praw do obrony Komisji w zakresie dotyczącym braku skierowania skargi o stwierdzenie nieważności przeciwko autorowi końcowego prawnie wiążącego aktu (drugi zarzut odwołania), i |
— |
sprzecznego uzasadnienia zaskarżonego wyroku, co wynika częściowo z decyzji Sądu o dopuszczeniu skargi o stwierdzenie nieważności przeciwko programowi restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, podczas gdy Sąd stwierdza, iż wspomniany program wchodzi w życie i wywołuje wiążące skutki prawne jedynie w drodze decyzji Komisji (trzeci zarzut odwołania). |
(1) Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiającego jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach SRM oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 1093/2010 (Dz.U. 2014, L 225, s. 1).