Skarga wniesiona w dniu 1 grudnia 2021 r. – Illumina/Komisja

(Sprawa T-755/21)

(2022/C 37/71)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Illumina, Inc. (Wilmington, Delaware, Stany Zjednoczone) (przedstawiciele: D. Beard, Barrister-at-law i adwokat P. Chappatte)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

—

Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 29 października 2021 r. w sprawie COMP/M.10493, wydanej na podstawie art. 8 ust. 5 lit. a) rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (rozporządzenia WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw) [zwanego dalej „rozporządzeniem nr 139/2004”] (1), (i) stwierdzającej, że spółka Illumina dokonała nabycia spółki GRAIL z naruszeniem art. 7 rozporządzenia nr 139/2004; (ii) nakładającej na spółki Illumina i GRAIL środki tymczasowe określone w części 4.7 decyzji; oraz (iii) zobowiązującej spółki Illumina i GRAIL do wdrożenia lub zapewnienia wdrożenia takich środków bezzwłocznie pod rygorem okresowych kar pieniężnych (zwanej dalej „zaskarżoną decyzją”); oraz

—	obciążenie Komisji kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi trzy zarzuty.

Zarzut pierwszy dotyczący tego, że zaskarżona decyzja wykracza poza zakres kompetencji Komisji, ponieważ art. 7 rozporządzenia nr 139/2004 nie miał zastosowania. W szczególności:

—	Przysługująca Komisji na podstawie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 139/2004 kompetencja do wydania zaskarżonej decyzji była uzależniona od tego, że koncentracji dokonano z naruszeniem art. 7.

—

Jeżeli skarga spółki Illumina w sprawie T-227/21 na decyzję o odesłaniu sprawy zostanie uwzględniona i zostanie stwierdzona nieważność decyzji o odesłaniu sprawy, to w takim wypadku spółka Illumina nigdy nie podlegała wynikającemu z art. 7 rozporządzenia nr 139/2004 obowiązkowi zawieszenia dokonania koncentracji, a zatem Komisja nie miała kompetencji do wydania zaskarżonej decyzji lub jakiejkolwiek jej części.

Zarzut drugi dotyczący nieproporcjonalnego charakteru przepisów dotyczących finansowania w zaskarżonej decyzji. W szczególności:

—

Zawarty w zaskarżonej decyzji wymóg, by spółka zapewniła finansowanie spółce GRAIL na warunkach uniemożliwiających spółce Illumina poznanie celu, na jaki wykorzystywane są środki pieniężne, jest nieproporcjonalny, ponieważ spółka Illumina w niezwłoczny sposób potrzebuje takich informacji w celu spełnienia innych zobowiązań prawnych.

—	Obawy Komisji można by z łatwością uwzględnić za pomocą znacznie mniej inwazyjnych środków.

Zarzut trzeci dotyczący nieproporcjonalnego charakteru zaskarżonej decyzji w traktowaniu wcześniejszych zobowiązań umownych spółki lub nieprzedstawienia przez Komisję wystarczającego uzasadnienia na podstawie art. 296 TFUE i art. 41 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. W szczególności:

—	Rozumowanie Komisji jest zawiłe, a zatem uchybia obowiązkowi dostatecznego uzasadnienia jej decyzji.

—	Z zaskarżonej decyzji w nieproporcjonalny sposób wynika zobowiązanie spółki Illumina do naruszenia wcześniejszych zobowiązań umownych do przedstawienia informacji poszczególnym posiadaczom instrumentów finansowych.

(1) Dz.U. 2004 L 24, s. 1.